Cytaty na temat dzieło

„Bond nigdy nie dowierzał mężczyznom niskiego wzrostu. Od dziecka wyrastają z kompleksem niższości. Przez całe życie usiłują być więksi: więksi od innych, którzy z nich szydzili w dzieciństwie. Napoleon był niski, Hitler też. Wszystkie nieszczęścia na świecie są dziełem niskich mężczyzn.“

—  Ian Fleming, książka Goldfinger

Goldfinger (1959)

„(…) jest naiwnością mniemanie, jakoby zachwyt nasz wobec dzieła sztuki z nas samych pochodził: że zachwyt ten w sporej mierze nie rodzi się z ludzi, ale między ludźmi, i jest to tak jakbyśmy wzajemnie zmuszali się do zachwytu (choć nikt „osobiście” nie jest zachwycony).“

—  Witold Gombrowicz, książka Dziennik

Dziennik, 1956, XX, Wtorek I

„Ojcowie nasi śmiali się z Pana Courbeta, a oto my teraz zachwycamy się przed jego dziełami. My się śmiejemy z Pana Maneta, a nasi synowie będą stawali w zachwycie przed jego płótnami.“

—  Émile Zola francuski pisarz 1840 - 1902

Źródło: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, op. cit., s. 68, 69.

„O ile alkohol i kokainę zaliczyć można do jadów realistycznych, – potęgują świat nie dając nastroju niesamowitości – o tyle peyotl nazwałbym narkotykiem metafizycznym, dającym poczucie dziwności istnienia, którego w stanie normalnym doznajemy niezmiernie rzadko – w chwilach samotności w górach, późno w nocy, w okresach wielkiego umysłowego przemęczenia, czasem na widok rzeczy bardzo pięknych, lub przy słuchaniu muzyki, o ile nie jest to po prostu normalnym wrażeniem metafizyczno-artystycznym, pochodzącym od pojmowania bezpośrednio samej Czystej Formy dzieła sztuki.“

—  Stanisław Ignacy Witkiewicz polski pisarz, filozof, dramaturg i malarz 1885 - 1939

Źródło: Nikotyna, alkohol, kokaina, peyotl, morfina, eter + appendix, Drukarnia Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej, Warszawa 1932, s. 100.

„Świat, w którym gówno jest zanegowane i wszyscy się zachowują jakby nie istniało to estetyczny ideał, który nazywa się kiczem. (…)
Kicz jest estetycznym ideałem wszystkich polityków, wszystkich politycznych partii i ruchów. W społeczeństwie, w którym istnieją obok siebie różne kierunki polityczne i ich wpływy się wzajemnie znoszą albo ograniczają, możemy jeszcze jako tako uciec przed inkwizycją kiczu. Jednostka może uchronić swą osobowość, a artysta stworzyć nieoczekiwane dzieła. Ale tam, gdzie pełną władzę ma jeden jedyny ruch polityczny, znajdujemy się natychmiast w krainie kiczu totalnego. (…)
Oznacza to, że wszystko, co narusza kicz, jest eliminowane z życia: każdy przejaw indywidualizmu (dlatego, że każda odrębność jest plunięciem w twarz uśmiechającemu się braterstwu), każda wątpliwość (dlatego, że kto zaczyna wątpić w drobiazgi, musi skończyć na zwątpieniu w życie jako takie), ironia (dlatego, że w krainie kiczu wszystko należy traktować ze śmiertelną powagą)(…)
W krainie totalnego kiczu odpowiedzi są z góry znane i wykluczają jakiekolwiek pytania. Wynika z tego, że rzeczywistym przeciwnikiem totalnego kiczu jest człowiek, który pyta. Pytanie jest jak nóż, który rozcina płótno namalowanej dekoracji, abyśmy mogli zajrzeć, co się za nią kryje.“

—  Milan Kundera, książka Nieznośna lekkość bytu

The Unbearable Lightness of Being

„Praca pisarza jest dlatego tak ciekawa, że pisarz nigdy nie napisał swojego najlepszego dzieła.“

—  William Faulkner powieściopisarz, nowelista i poeta amerykański 1897 - 1962

„Dla każdej umiejętności istnieje tylko jeden dowód: dzieło.“

—  Marie von Ebner-Eschenbach pisarka austriacka 1830 - 1916

Für das Können gibt es nur einen Beweis: das Tun. (niem.)
Źródło: Gesammelte Schriften http://books.google.pl/books?ei=SI1OTYuPA5G84gbkwK2oCQ&ct=result&id=LrBBAAAAYAAJ&dq=F%C3%BCr+das+K%C3%B6nnen+gibt+es+nur+einen+Beweis%3A+das+Tun#search_anchor, Paetel, 1905, tom 1, s. 14.

„Przeorał dzieła trzech pisarzy, jak mawiał – triumwiratu geniuszów: Szekspira, Goethego i Balzaka. Od Spencera, Darwina, Marksa i Nietzschego nauczył się myśleć, od swych literackich ojców: Kiplinga i Stevensona, nauczył się pisać. Uważał, że posiadłszy po pierwsze filozofię życiową naukowego determinizmu, która rzuci snop światła na sylwetki jego postaci, a po wtóre – klarowną literacką formę, jako środek wyrażenia myśli, będzie tworzył dzieła zdrowe, świeże, prawdziwe.“

—  Irving Stone pisarz amerykański 1903 - 1989

Jack London. Żeglarz na koniu

„Nie ma dzieł, są tylko autorzy.“

—  Jean Giraudoux francuski powieściopisarz i dramaturg 1882 - 1944

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.“

—  Hermann Hesse, książka Gra szklanych paciorków

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

„Ja nic nowego nie tworzę; wędruję po polskich ziemiach, jestem natchniony duchem polskich pieśni ludowych i z nich mimo woli przelewam natchnienie do wszystkich moich dzieł.“

—  Stanisław Moniuszko kompozytor polski 1819 - 1872

Źródło: Witold Rudziński, Moniuszko i jego muzyka

„Myślę, że dlatego, że moim dziełem granitowym nikt sobie dupy nie podetrze.“

—  Jan Himilsbach polski aktor i pisarz 1931 - 1988

tłumacząc dlaczego ceni bardziej swoją twórczość kamieniarską niż literacką

„Plakat jest inteligentną zabawą, intelektualną przygodą, wyrafinowanym dziełem wizualnym tworzonym z różnych elementów plastycznych.“

—  Roman Kalarus polski grafik, malarz 1951

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/roman-kalarus

„Opowiadam się w tej chwili za układami otwartymi. (…) Układ otwarty jest przeciwieństwem idealistycznej koncepcji sztuki – dążenia do jednego, absolutnego, idealnego rozwiązania, przeciwieństwem tradycyjnego pojęcia stabilności dzieła – zakłada, że istnieje matematycznie określona / nieograniczona ilość zmian, wynikająca z przesunięć mechanicznych, ruchu widza, wprowadzenia ruchu fizycznego, wprowadzenia ruchu światła. Daje odbiorcy możliwość aktywnego włączenia się w akcję. Artysta przeprowadza wybór, decyduje i przewiduje.“

—  Wanda Gołkowska 1925 - 2013

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_golkowska_wanda

„Piękna kobieta, to przypadek w naturze. Piękna starsza kobieta to dzieło sztuki.“

—  Louis Nizer 1902 - 1994

A beautiful lady is an accident of nature. A beautiful old lady is a work of art. (ang.)
Źródło: Richard Zera, Business Wit & Wisdom, Beard Books, 2005, s. 276.

„Cała magia kolażu polega na tym, że papier ma swoją historię. Za nią kryją się ludzie, dzieła a to ma dla mnie ogromne znaczenie. To są przedmioty, które podróżowały, ludzie trzymali je na kominku, w szafce. Różne elementy razem połączone tworzą nową historię. Czasami dwa różne elementy dzieli nawet 50 lat, a połączone razem tworzą harmonię.“

—  Jan Dziaczkowski 1983 - 2011

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_dziaczkowski_jan

„Punktem wyjścia jest dla mnie doświadczenie, które w nauce o muzyce właściwie nie występuje: doświadczenie fascynacji. W dzieciństwie było to doświadczenie fascynacji dźwiękami, po wojnie – fascynacji „wielką muzyką” przeszłości, później różnymi dziełami Nowej Muzyki. Chcę przez to powiedzieć, że mój konflikt z nauką o muzyce dotyczy samej istoty muzyki, a nie tylko jej standardowej interpretacji estetycznej czy ideologicznej.“

—  Roman Berger 1930

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_berger_roman

„W ciągu minionych trzydziestu pięciu lat byłem pisarzem. Z sukcesem opublikowałem wiele książek. Książka, o której mowa, jest moim ostatecznym dokonaniem. Jest dziełem człowieka przez pięcdziesiąt lat wiernie służącego na ołtarzu sztuki, zwłaszcza literatury. To było moje życie. Nie mam dzieci. Są nimi moje dzieła.“

—  Truman Capote pisarz amerykański 1924 - 1984

o nigdy niedokończonej powieści Spełnione życzenia.
Źródło: Gerald Clarke, Truman Capote, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2008, tłum. Jarosław Mikos, s. 550.

„I zdziałał majster nasz tak celnie
Konterfekt Jowiszowy,
Iż sądzono niepodzielnie,
Że brak mu tylko mowy.
Krążyła nawet plotka znana,
Że gdy dokonał dzieła,
Ugięły się pod nim kolana.
Taka bojaźń go zdjęła.“

—  Jean de La Fontaine jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, bajkopisarze 1621 - 1695

tłum. J. Rogoziński
Bajki (1668)