Cytaty na temat dzieło

Zbiór cytatów na temat dzieło, nasi, ludzie, wielki.

Cytaty na temat dzieło

Johannes Eckhart Fotografia
Michael Jackson Fotografia
Hermann Hesse Fotografia

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.”

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

Stefan Wyszyński Fotografia

„Naród nasz ma w sobie dużo uczuciowych popędów i odruchów. Niekiedy za nimi idzie. Powstają z nich dzieła sztuki, wielkie i wzniosłe porywy, potężne zwycięstwa. Są one kwiatami naszych dziejów i kultury narodowej, ale aby te kwiaty mogły wyrosnąć, ziemia musi być owładnięta, opanowana i wypracowana. Musimy czuwać nad nią i trzymać ją „obiema dłońmi” w swej spokojnej, trzeźwej myśli, woli i sercu. (…) I naszym narodowym być albo nie być jest nakaz władania sobą, spokój, równowaga, trzeźwość, umiejętność rządzenia wszystkimi swymi porywami, odruchami, namiętnościami, skłonnościami i uczuciami. W obliczu szczytów, które dziurawią niebo i wyciągają swe ramiona w bezkresy, można niekiedy ulec nieładowi uczuć. Tymczasem kto chce wejść na szczyt musi zaczynać od dołu, a potem iść krok za krokiem, nie przyspieszając go. Zły to taternik czy alpinista, który zaczyna wspinaczkę w góry od zrywu i wielkiego wysiłku. Dobry – idzie krok za krokiem, powoli, spokojnie. Możemy się tutaj uczyć jak kierować sobą, rodziną swoją, narodem i państwem. To musi być cierpliwy, spokojny krok za krokiem. Wypadnie niejednego się wyrzec, niejednego sobie odmówić, niejedno w sobie opanować. Trzeba będzie zdobyć się na cierpliwość i umiejętność koordynowania wszystkich swoich porywów. (…) Każdy, kto chce władać państwem, narodem, Kościołem czy rodziną musi naprzód nauczyć się władać sobą.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

wypowiedziane w 1957.

William Faulkner Fotografia
Stanisław Ignacy Witkiewicz Fotografia
Markus Zusak Fotografia
Jan Himilsbach Fotografia

„Myślę, że dlatego, że moim dziełem granitowym nikt sobie dupy nie podetrze.”

Jan Himilsbach (1931–1988) polski aktor i pisarz

tłumacząc dlaczego ceni bardziej swoją twórczość kamieniarską niż literacką

Milan Kundera Fotografia

„Świat, w którym gówno jest zanegowane i wszyscy się zachowują jakby nie istniało to estetyczny ideał, który nazywa się kiczem. (…)
Kicz jest estetycznym ideałem wszystkich polityków, wszystkich politycznych partii i ruchów. W społeczeństwie, w którym istnieją obok siebie różne kierunki polityczne i ich wpływy się wzajemnie znoszą albo ograniczają, możemy jeszcze jako tako uciec przed inkwizycją kiczu. Jednostka może uchronić swą osobowość, a artysta stworzyć nieoczekiwane dzieła. Ale tam, gdzie pełną władzę ma jeden jedyny ruch polityczny, znajdujemy się natychmiast w krainie kiczu totalnego. (…)
Oznacza to, że wszystko, co narusza kicz, jest eliminowane z życia: każdy przejaw indywidualizmu (dlatego, że każda odrębność jest plunięciem w twarz uśmiechającemu się braterstwu), każda wątpliwość (dlatego, że kto zaczyna wątpić w drobiazgi, musi skończyć na zwątpieniu w życie jako takie), ironia (dlatego, że w krainie kiczu wszystko należy traktować ze śmiertelną powagą)(…)
W krainie totalnego kiczu odpowiedzi są z góry znane i wykluczają jakiekolwiek pytania. Wynika z tego, że rzeczywistym przeciwnikiem totalnego kiczu jest człowiek, który pyta. Pytanie jest jak nóż, który rozcina płótno namalowanej dekoracji, abyśmy mogli zajrzeć, co się za nią kryje.”

The Unbearable Lightness of Being

Jan Bosko Fotografia
Stanisław Lem Fotografia

„Ateistą jestem z powodów moralnych. Uważam, że twórcę rozpoznajemy poprzez jego dzieło. W moim odczuciu świat jest skonstruowany tak fatalnie, że wolę wierzyć, iż nikt go nie stworzył!”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Źródło: Wywiad dla The Missouri Review http://www.missourireview.com/content/dynamic/view_text.php?text_id=1299

Jean Dubuffet Fotografia

„Już nie dzieła pojedyncze, oddzielne, ale jedno, nieprzerwane i nieskończone, bo karmione dosłownie wszystkim.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

z listu dl przyjaciela Georges’a Limboura o trójwymiarowych pracach z polistyrenu, jakie tworzył w ramach cyklu l’Hourloupe od 1967.
związane z cyklami obrazów

Robert Baden-Powell Fotografia
Bolesław Prus Fotografia
Marcel Lefebvre Fotografia
Edward Stachura Fotografia
Adam Mickiewicz Fotografia

„Bo dzieło zniszczenia
W dobrej sprawie jest święte, jak dzieło tworzenia:
Bóg wyrzekł słowo stań się, Bóg i zgiń wyrzecze!”

Adam Mickiewicz (1798–1855) polski poeta

Źródło: Reduta Ordona w: Poezye, t. I, Kraków 1899, s. 254.

Włodzimierz Zagórski Fotografia
Aleksandra Ziółkowska Fotografia

„Gdybyśmy wszyscy posiedli sztukę słuchania, nie tylko pisarze i ich dzieła by na tym skorzystały, ale i związki rodzinne czy przyjaźni może byłyby głębsze.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Źródło: Max Fuzowski, „Newsweek”, Rozmowa z Aleksandrą Ziółkowską-Boehm, 10 grudnia 2009 http://kultura.newsweek.pl/sobiepan-wankowicz---rozmowa-z-aleksandra-ziolkowska-boehm-cz--ii,50113,3,1.html

Voltaire Fotografia
Włodzimierz Majakowski Fotografia
Bolesława Lament Fotografia
Leonardo da Vinci Fotografia

„Wielu uzna za słuszne ganić mnie, wykazując, że twierdzenia, że twierdzenia moje sprzeciwiają się autorytetowi pewnych ludzi, którym wielka cześć się należy mimo ich niedoświadczone sądy; nie zważają, że dzieło moje zrodziło się z prostego i czystego doświadczenia, które jest prawdziwą mistrzynią.”

Leonardo da Vinci (1452–1519) malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof

Źródło: Materiały do literatury polskiej pod red. Zenona Alexandrowicza, Interim Treasury Committee for Polish Question-Educational Branch, 1947, s. 17.

Maksymilian Maria Kolbe Fotografia

„Nie każde poznanie jest pożyteczne. Dużo ludzi poświęca się naukom, jak przyrodoznawstwu. A jednak nie można powiedzieć, że wszyscy się zbawili, mimo dużego poznania dzieł Bożych.”

Maksymilian Maria Kolbe (1894–1941) polski działacz społeczny, święty kościoła katolickiego

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 5 (174), wrzesień-październik 2014, s. 120.

Jean Cocteau Fotografia

„Największe nawet dzieło literackie w gruncie rzeczy nie jest niczym innym jak alfabetem rozrzuconym w nieładzie.”

Jean Cocteau (1889–1963) francuski poeta, powieściopisarz, dramaturg i krytyk

Le plus grand chef-d'œuvre de la littérature n’est jamais qu’un dictionnaire en désordre. (fr.)
Źródło: Le Potomak.

Marie von Ebner-Eschenbach Fotografia

„Dla każdej umiejętności istnieje tylko jeden dowód: dzieło.”

Marie von Ebner-Eschenbach (1830–1916) pisarka austriacka

Für das Können gibt es nur einen Beweis: das Tun. (niem.)
Źródło: Gesammelte Schriften http://books.google.pl/books?ei=SI1OTYuPA5G84gbkwK2oCQ&ct=result&id=LrBBAAAAYAAJ&dq=F%C3%BCr+das+K%C3%B6nnen+gibt+es+nur+einen+Beweis%3A+das+Tun#search_anchor, Paetel, 1905, tom 1, s. 14.

Jan Maria Vianney Fotografia
Joseph de Maistre Fotografia
Émile Zola Fotografia
Erich von Däniken Fotografia
Ian Fleming Fotografia
Milan Kundera Fotografia
Tukidydes Fotografia
Laozi Fotografia

„Kto zamierzył wielkie dzieło, często klęskę ponosi właśnie wtedy, gdy je ukończył.”

Laozi (-604)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

Jean Giraudoux Fotografia

„Nie ma dzieł, są tylko autorzy.”

Jean Giraudoux (1882–1944) francuski powieściopisarz i dramaturg
Nicolas de Condorcet Fotografia
Comte de Lautréamont Fotografia
Martin Heidegger Fotografia
Paul Sérusier Fotografia
Witold Gombrowicz Fotografia
Pierre Curie Fotografia
Konstanty Schmidt-Ciążyński Fotografia

„Gioconda i inne dzieła sztuki dostępne będą publicznie w muzeach, nie będą natomiast zdobić prywatnych kolekcji, gromadzonych przez snobizm czy jako lokata kapitału.”

Jarosław Ładosz (1924–1997) filozof polski

o komunizmie.
O komunizmie
Źródło: Socjalizm i komunizm, s. 249.

„Kto wielkie dzieło zaplanował, nie przejmuje się drobnostkami.”

Yang Zhu (-369–-318 p. n. e.)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

Georg Christoph Lichtenberg Fotografia
Stanisław Jerzy Lec Fotografia
Wojciech Pszoniak Fotografia
Adolf Bertram Fotografia

„Wielkie dzieło strzeżenia pokoju między narodami skłania niemiecki episkopat, występujący w imieniu katolików i wszystkich niemieckich diecezji, do wyrażenia z całym szacunkiem gratulacji i podziękowań i zarządzenia w niedzielę uroczystego bicia w dzwony.”

Adolf Bertram (1859–1945) niemiecki duchowny katolicki, kardynał

fragment listu otwartego do Adolfa Hitlera napisanego po zajęciu przez III Rzeszę czeskich Sudetów.
Źródło: „Völkischer Beobachter”, 2 listopada 1938, cyt. za: John Cornwell, Papież Hitlera: Sekretna historia Piusa XII, tłum. Andrzej Grabowski, Warszawa 2006, s. 90.

Michał Heller Fotografia
Mircea Eliade Fotografia

„Budynki całkowicie zmieniają odbiór sztuki. (…) Podoba mi się to, że dzieła sztuki podróżując zmieniają nie tylko miejsce, ale i znaczenie.”

Źródło: Grzegorz Piątek, Christian Kerez: Nie interesują mnie efekty specjalne http://www.archirama.pl/architektura/christian-kerez-nie-interesuja-mnie-efekty-specjalne,67_278.html?&page=0, „Architektura-murator” nr 05/2007.

Feliks Koneczny Fotografia
Grzegorz Braun Fotografia
Dietrich von Hildebrand Fotografia
Augusto De Luca Fotografia
Maria Valtorta Fotografia
Krzysztof Niewrzęda Fotografia

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 9

Olusẹgun Ọbasanjọ Fotografia
Monika Szwaja Fotografia
Abraham Lincoln Fotografia

„Lat temu osiemdziesiąt i siedem ojcowie nasi na tym kontynencie dali początek narodowi, poczętemu z wolności i w przekonaniu, że wszyscy ludzie rodzą się równymi. Toczymy wielką wojnę domową, która jest dla nas czasem próby, której celem jest odpowiedź na pytanie, czy naród w takim duchu poczęty ma szanse na przetrwanie. Przyszło nam spotkać się na wielkim polu bitewnym tej wojny. Przybyliśmy tu, aby poświęcić część tego pola na miejsce ostatniego spoczynku ludzi, którzy oddali tu życie za życie naszego narodu w poczuciu wolności. I oni, i my znaleźliśmy się tu w słusznej sprawie, ale to naszą powinnością jest oddanie czci jej obrońcom. Jednak nie nam przypada splendor poświęcenia, dokonania konsekracji, potwierdzenia sacrum tej ziemi. To dzielni ludzie, żywi i polegli, którzy tu walczyli, uświęcili ja bardziej, niż może to uczynić nasza nędzna władza dawania i odbierania. Świat puści mimo uszu wypowiadane tu słowa i szybko pogrąży je w niepamięci, lecz nigdy nie zapomni czynu tych, którzy tu przelewali krew. Do nas, którym było dane przeżyć, należy święty obowiązek oddania swych sił ogromnemu, lecz jeszcze niedokończonemu dziełu, za które oni oddali swoje życie. To nam, ożywionym duchem poległych bohaterów, przypadło zadanie poświadczenia, że ich śmierć nie był daremna. I to my, z Boga pomocą, doczekamy odrodzenia idei wolności w tym kraju i to my sprawimy, że rządy ludu, przez lud i dla ludu nie znikną wraz z nami z powierzchni ziemi.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

Four score and seven years ago our fathers brought forth on this continent, a new nation, conceived in Liberty, and dedicated to the proposition that all men are created equal. Now we are engaged in a great civil war, testing whether that nation or any nation so conceived and so dedicated, can long endure. We are met on a great battle – field of that war. We have come to dedicate a portion of that field, as a final resting place for those who here gave their lives that that nation might live. It is altogether fitting and proper that we should do this. But, in a larger sense, we can not dedicate, we can not consecrate, we can not hallow, this ground. The brave men, living and dead, who struggled here, have consecrated it, far above our poor power to add or detract. The world will little note, nor long remember what we say here, but it can never forget what they did here. It is for us the living, rather, to be dedicated here to the unfinished work which they who fought here have thus far so nobly advanced. It is rather for us to be here dedicated to the great task remaining before us – that from these honored dead we take increased devotion to that cause for which they gave the last full measure of devotion – that we here highly resolve that these dead shall not have died in vain – that this nation, under God, shall have a new birth of freedom – and that government of the people, by the people, for the people, shall not perish from the earth. (ang.)
Adres gettysburski – przemówienie podczas uroczystości na cmentarzu poległych po Gettysburgiem żołnierzy Unii, 19 listopada 1863.

Jerzy Nowosielski Fotografia
Cory Doctorow Fotografia

„Dzieło staje się pośrednikiem umożliwiającym odbiorcy wniknięcie w rejony intuicji i tajemnicy prowadzącej w stronę Boga, który jest Doskonałością.”

Marta Deskur (1962)

komentarz do swoich prac.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_deskur_marta

Krzysztof Wyszkowski Fotografia
Jurij Chanon Fotografia
Pius IX Fotografia
Lukian z Samosat Fotografia
Jadwiga Barańska Fotografia
Zbigniew Girzyński Fotografia
Piotr Korczak Fotografia
Leszek Jańczuk Fotografia

„Wszystkie te cuda dowodzą, iż najnowsze dzieje narodu żydowskiego nie są dziełem przypadku, a są wynikiem czuwającej nad nim Opatrzności, która wobec tego narodu ma pewien, określony eschatologiczny plan.”

Leszek Jańczuk (1965) biblista, duchowny protestancki

Czy należy więc się dziwić, iż na krótko przed 1948 rokiem Szatan próbował unicestwić ten naród?
Czasy ostateczne

Krzysztof Kamil Baczyński Fotografia
Manly Palmer Hall Fotografia
Julia Jentsch Fotografia
Leszek Jańczuk Fotografia
Truman Capote Fotografia
John le Carré Fotografia
Émile Zola Fotografia
Leonia Nastał Fotografia

„Wszystko mówiło mi o Bogu. Ulatywałam myślami do Niego, chwaliłam Go, jak umiałam, bo myślałam sobie: Jeśli wszystko Go chwali, jest to również moim obowiązkiem. Bóg pociągał mnie do Siebie przez dzieła Swoich rąk, a duszyczka moja wrażliwa na wszystko ulatywała w błękity, sądząc, że firmament to sufit nieba, gdzie mieszka Bóg z Aniołami i świętymi.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s.6.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 231–232.

Tomasz Strzembosz Fotografia

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

Maciej Pałka Fotografia

„Forma komiksu sprzyja działaniom improwizowanym, lapidarnym, ale efektem jej wykorzystania może być też dzieło niebywale rozbudowane. To oczywiście skrót myślowy, ale widzę, że dzieciaki czują ten potencjał.”

Maciej Pałka (1980)

Źródło: Krzysztof R. Wojciechowski, Komiks dla dzieci to wyjątkowo trudne wyzwanie, ryms.pl, 30 stycznia 2014 http://ryms.pl/artykul_szczegoly/156/komiks-dla-dzieci-to-wyjatkowo-trudne-wyzwanie.html

Dani Filth Fotografia
Mo Yan Fotografia

„Uważam, że mówienie prawdy to bez wątpienia jedna z najwartościowszych cech pisarza. Jeśli pisarz kłamie, to społeczeństwo nie ma z jego pracy żadnych korzyści, nie pozostaje to też bez negatywnego wpływu na jakość literatury. Największe dzieła literatury muszą mieć w sobie coś z prawdy, a w szczególności powinny odzwierciedlać życie ludzi z klas niższych.”

Mo Yan (1955) chiński pisarz, noblista

wykład na Wolnym Uniwersytecie Hongkongu (2005).
Źródło: Jakub Urbański, [Dzienniki zza Tarczy http://www.polska-azja.pl/2012/10/13/dzienniki-zza-tarczy-mo-yan-jak-zostalem-pisarzem/ Mo Yan – jak zostałem pisarzem, polska-azja.pl, 13 października 2012]

Antoni Bohdziewicz Fotografia
William McDougall Fotografia
Tomasz Terlikowski Fotografia
Stanisław Mackiewicz Fotografia