Cytaty na temat czerwony (380 cytatów, strona 2)

„Kwas jest żrący i wypali, nawet bardzo tęgi mózg.
Naród chce czerwonej gwiazdy, krzyczy więc „komuno wróć!””

Aleksander Kwaśniewski (1954) polski polityk, przezydent Polski

Źródło: Big Cyc, piosenka Gierek for ever!

„Zabiłem trojańskiego potwora morskiego – ciągnął Jason – Zwaliłem czarny tron Kronosa i udusiłem tytana Kriosa gołymi rękami. A teraz zamierzam zniszczyć ciebie, Porfyrionie, i nakarmić tobą twoje własne wilki.
– Ożeż, koleś – mruknął Leo – Najadłeś się czerwonego mięsa?”

Rick Riordan (1964)

Zagubiony heros

„Czerwony zbójca – od hostii świętszy,
Zabić – zmartwychwstać, a paść – to żyć…
Brodzisko morskie, włosiska świata
Komuna – prządka nam splecie w nić”

Aleksandr Błok (1880–1921) rosyjski poeta-symbolista epoki srebrnego wieku, dramaturg

Źródło: Towarzysz, 1918

„Byłam kierownikiem wiejskiej przychodni pod Łodzią. Gruchnęła wieść, że będzie reorganizacja i trafimy pod skrzydła przychodni gminnej. Nie chcieliśmy. Uradziliśmy, że wszyscy się zapiszemy, będziemy mieli prężną organizację partyjną i dadzą nam spokój. Niestety, niczego to nie zmieniło. W partii byłam trzy lata, do 1980. Wstąpiłam wtedy do Solidarności i spaliłam czerwoną legitymację w metalowym koszu.”

Ewa Sowińska (1944) polski lekarka i działaczka polityczna

o członkostwie w PZPR.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 kwietnia 2008

„Był gotów na wszystko. Gdybym postawiła warunek, że wymaluje w czerwone kwiatki cały Pałac Kultury od góry do dołu, zapewne bez namysłu popędziłby po stosowną farbę.”

Joanna Chmielewska książka Romans wszech czasów

Romans wszech czasów

„Musiałem wybrać: służyć narodowi czy Czerwonemu Imperium.”

Ryszard Kukliński (1930–2004) polski wojskowy i amerykański agent CIA

„Rano rozpoczął się drugi dzień powstania. W ciągu dnia słyszymy kroki, ktoś pośpiesznie przebiega przez podwórze, ktoś przekopuje przejście między piwnicami. Ciśniemy się do okien. Pierwsi powstańcy! Zwykłe, codzienne ubrania i tylko biało-czerwone opaski na rękawach. (…) Spieszą na pomoc oddziałowi, który zdobywa szkołę naprzeciwko kościoła świętego Andrzeja. Porywa nas entuzjazm. Więc to prawda, że nasi są na ulicach, że Niemcy wyrzuceni z wielu domów, że Śródmieście prawie całe wolne?! Wciskamy chłopcom do kieszeni kostki cukru i papierosy. Ciężka walka trwa, potem jeszcze przez kilka dni bardzo trudny szturm rozgrywający się blisko nas. Bez przerwy jednopiętrowy dom Zmartwychwstanek wstrząsa się i chwieje. Tymczasem pojawiają się bombowce niemieckie i intensywnie pomagają swoim. Po południu znowu krzyk na ulicy, wzywający do budowania barykady. Dziewczęta z internatu wyrywają się do pracy. Podobnie siostry. W pierwszym porywie zapału my także idziemy z innymi.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 23.

O prawdzie , O domu , O siostrze , O wspomnieniach

„Katastrofa, w której zginął prezydent Lech Kaczyński i znacząca część elit przeciwstawiająca się takiej wizji Polski zdegradowanej, ich tragiczna śmierć, mogła ostatecznie pogrzebać ducha Wernyhory. Ku zaskoczeniu salonu i jego autorytetów tysiące, a może setki tysięcy Polaków w ostatnim tygodniu noc i dzień składało hołd prezydentowi i jego żonie Marii, pierwszej parze najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Mimo że wcześniej sam Donald Tusk zdegradował prezydenturę do żyrandola i czerwonego dywanu, powtarzając, że prezydent nie jest mu do niczego potrzebny, mimo nieustannego poniżania prezydenta przez Komorowskiego, Niesiołowskiego i Palikota, mimo tego wszystkiego Lech Kaczyński doczekał się wdzięczności i szacunku Polaków”

Marek Król (1953) dziennikarz polski, działacz polityczny

Źródło: Nie polezie orzeł w GWna, wprost.pl, 19 kwietnia 2010 http://www.wprost.pl/blogi/marek_krol/?B=1200

O śmierci , O nocy

„Jeżeli chodzi o mnie, marzyłam, aby móc nareszcie śpiewać na scenie tego słynnego teatru. I – jak to często bywało w moim życiu – nieoczekiwany traf przyszedł mi z pomocą. Sofia Preobrażenskaja zachorowała. Trzeba było z marszu zamienić „Ajdę” na „Carmen”. Powierzono mi główną rolę. Zaczęłam się charakteryzować już na trzy godziny przed rozpoczęciem przedstawienia. Miałam gorączkę, trzęsły mi się na kolana, na ciele wystąpiły czerwone plamy.”

Wiera Dawydowa (1906–1993)

Wyznania kochanki Stalina
Źródło: s. 9

O śpiewie , O pomocy

„Nie zapomnij, skąd tutaj przybyłem,
nie zapomnij, gdzie się urodziłem,
bo w pamięci jest siła zaklęta,
więc pamiętaj synu mój…
O kolorach białym i czerwonym,
o symbolach orła i korony,
bo w pamięci jest siła zaklęta,
więc pamiętaj synu mój…”

Funky Polak (1975)

Źródło: Pamiętaj

O sile

„Szczerze mówiąc, czuję się świetnie. Czerwony to mój kolor!”

Cristiano Ronaldo (1985) piłkarz portugalski

O kolorach

„Przy najbliższym stoliku, na wprost okna, siedziała zwrócona do niego profilem młoda, czarnowłosa i bardzo ładna kobieta, ubrana w prześliczny lekki kostium podróżny, który Alexowi nie spodobał się już na pierwszy rzut oka, tak jak nie spodobał mu się modny, maleńki czerwony kapelusik nasunięty, nieco na bakier, na małą kształtną główkę. Kapelusik ten był odrobinę zbyt czerwony, a kostium nieco zbyt obcisły, jak gdyby właścicielce jego zależało przede wszystkim na niezwłocznym ukazaniu każdemu, kto zechce spojrzeć, tego, czego dokładne określenie wymaga zwykle odrobiny wyobraźni. Joe pomyślał w duchu, że nigdy jeszcze nie widział dziewczyny, która wydawałaby się niemal naga, będąc tak dokładnie zakryta.”

Maciej Słomczyński książka Piekło jest we mnie

Piekło jest we mnie (1975)

O kobietach , O dziewczynach

„Towarzysze, jechałem czerwonym tramwajem socjalizmu aż do przystanku „Niepodległość”, ale tam wysiadłem. Wy możecie jechać do stacji końcowej, jeśli potraficie, lecz teraz przejdziemy na „Pan”.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

do dawnych towarzyszy z PPS, rok 1918.

„W 1945 r. Stalina nie można już było powstrzymać. Gdy stawało się jasne, że wbrew obietnicom Stalin zniewolił Polskę i inne kraje Europy Środkowej, Churchill zastanawiał się nad atakiem na Armię Czerwoną. To było niewykonalne – Zachód nie miał ani sił, ani ochoty pakować się w kolejną wojnę.”

Antony Beevor (1946) brytyjski historyk

Źródło: rozmowa Bartosza Wielińskiego, Wojna Stalina, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2013.

O wojnie , O historii

„Stalin przekonał się, że bolszewizacja Polaków, zdolnych w obronie niepodległości do czynów wręcz szaleńczych, nie pójdzie łatwo. Tym samym być może w jakimś stopniu musiał powściągnąć myśl o uczynieniu z Polski republiki sowieckiej. Zagłada Warszawy kosztowała ZSRS parę miesięcy przestoju na froncie. W tym czasie armie anglo-amerykańskie dotarły do granic Niemiec na zachodzie. O ile latem 1944 r. otwierała się przed Stalinem szansa na podbój całej Rzeszy, o tyle teraz nie mógł już na to liczyć. Powstanie nie tylko uratowało od bolszewizacji dużą część zachodnich Niemiec, ale i przez to prawdopodobnie uchroniło Polskę od losu kadłubowej republiki zgniecionej przez Rosję i wielkie, czerwone Niemcy. Cena, jaką zapłacił naród polski w Powstaniu była straszna, lecz bez tej ofiary jego los byłby chyba gorszy. Bezczynność AK w chwili wejścia Armii Czerwonej wzmocniłaby późniejszą oszczerczą propagandę sowiecką o rzekomym współdziałaniu Polskiej Armii Podziemnej z okupantem i pozwoliłaby zniszczyć setki tysięcy jej członków bez najmniejszego rozgłosu w świecie. Bierne oddanie się w niewolę sowiecką mogło wytworzyć w społeczeństwie polskim kryzys moralny niemniej bolesny od kompleksu klęski. Powstanie „zapaliło w ciemności płomień”, który mogły podsycać przyszłe pokolenia. W 1944 r. wydawało się, że decyzję o Powstaniu należy potępić. Z perspektywy czasu nie wiadomo jednak czy był to „grób”, czy raczej „kołyska” narodu.”

Wojciech Roszkowski (historyk) (1947) historyk polski, działacz polityczny

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 192.

O losie , O historii , O myślach , O decyzjach

„Jestem sędzią, który wprawdzie nie może dać żółtych ani czerwonych kartek, ale może użyć swego autorytetu moralnego.”

Kofi Annan (1938–2018) ghański polityk, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych

Źródło: „Polityka”, 12 sierpnia 2006

„Uściśnijmy noże
I dalej za morze
Krwi!
Za czerwone morze!”

Ryszard Berwiński (1819–1879) polski poeta

Fragmenty wierszy
Źródło: Marsz w przyszłość, 1844

O przyszłości , O morzu

„Gdybyście tam byli, moglibyście zobaczyć, że nasze nogi aż po kostki były czerwone od krwi zabitych. Ale cóż jeszcze mam powiedzieć? Nikt nie uszedł stamtąd z życiem; nie oszczędzono ani kobiet, ani dzieci.”

Fulko z Chartres (1059–1127)

fragment opisu zdobycia Jerozolimy w 1099.
Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 68.

O kobietach , O dzieciach , O książkach , O świecie

„To było coś niesamowitego, stanowiłem. Byłem szczęśliwy. Wojtek Skupień złapał mnie i podniósł do góry. Podbiegli inni członkowie naszej ekipy, wszyscy mi gratulowali. Spełniło się moje kolejne marzenie, nie zapomnę tego nigdy. Na ryneczku w Lahti, na specjalnie ustawionej scenie, w blaskach świateł i przy asyście tysięcy ludzi zabrzmiał Mazurek Dąbrowskiego. Widziałem biało-czerwone flagi, kibiców. Bardzo się wtedy wzruszyłem.”

Adam Małysz (1977) polski skoczek narciarski

o mistrzostwach świata w Lahti w 2001.

O ludziach , O świetle

„No, bo ja do końca nie wiem czy byłem tą niebieską, czy czerwoną kropką, bo tu padło, że byłem niebieską, a mnie się wydawało, że byłem czerwoną. Natomiast generalnie rzecz biorąc to nie jest kwestia poczucia, ja przypominam sobie niedawną wypowiedź niejakiego podejrzanego pana Kamińskiego, który stwierdził, że władze nie mogą opluwać bezkarnie ludzi, a w tamtym czasie bezkarnie takie opluwanie miało miejsce. W związku z powyższym dzisiaj te słowa jak gdyby wracają w innej formie do tych, którzy siedzieli za stołem i była tak zwana słynna konferencja siedmiu wspaniałych.”

Janusz Kaczmarek (1961) prawnik polski

odpowiedź na pytanie jak czuje się oczyszczony kłamca.
Źródło: Radio Zet http://www.radiozet.pl/Programy/Gosc-Radia-ZET/Janusz-Kaczmarek, 1 grudnia 2009

O ludziach , O czasie

„Naród błogosławi was wszystkich, mości panowie – wszystkich wspaniałych tego świata, wszystkich świętych, wszystkich z pełną mordą mądrych haseł, cieknącego frazesu, powłóczystej w krwi pięknej melancholii i watykanostwa, grandikomedii tzw. Czerwonego Krzyża. Jak przykro, jak strasznie przykro jest – patrzysz na trupki dziecięce. I trzeba było aż tyle lat – aż rozbabrał się człowiek w dynamicie.”

Leopold Buczkowski (1905–1989) polski prozaik

Powstanie na Żoliborzu

„Adam właśnie oddał mi czerwony plastron lidera, który ja mu przekazałem wczoraj. Nie mam jednak radości z tego faktu, bo nie zasłużyłem na to, a konkurs nie był fair. Miałem dzisiaj szczęście, lecz zupełnie inna jest radość ze zwycięstwa, kiedy to najlepszy wygrywa. Tak dzisiaj nie było.”

Anders Jacobsen (1985) norweski skoczek narciarski

o trudnych warunkach na skoczni.
Źródło: Pechowy skok Małysza, wprost.pl, 18 marca 2007 http://www.wprost.pl/ar/103229/Pechowy-skok-Malysza/

O szczęściu , Radość

„W Internecie przeczytałem kiedyś artykuł o reality show w niemieckiej telewizji. Nazywało się to właśnie Wyścig spermy. 12 kandydatów, w tym dwóch celebrities, oddawało swoją spermę. Widzowie oglądali perypetie nasienia wpuszczonego do specjalnej maszyny, w której był umieszczony substytut komórki jajowej. Właściciel zwycięskiej spermy dostawał czerwone Porsche. Pomyślałem – chyba już nie ma żadnych granic, skoro pokazuje się rzecz, która zawsze powinna być ukryta, czyli poczęcie. Poczęcie jest intymnością w intymności.”

Maciej Kowalewski (1969) aktor polski

odpowiedź na pytanie, skąd wziął się pomysł na sztukę Wyścig spermy.

„Jeden z rzadkich czerwonych dinozaurów na ziemi.”

Mohammed El Senussi (1962)

o Muammarze al-Kaddafim
Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa 2002, ISBN 83-207-1705-1, s. 379

„Jeśli oni [Czerwoni Khmerzy] nie będą mnie już potrzebować, wyplują mnie jak pestkę z wiśni.”

Norodom Sihanouk (1922–2012) król Kambodży

Źródło: wywiad udzielony Orianie Falacci 12 sierpnia 1973; cyt. za Adam W. Jelonek, Kambodża, Warszawa 2008, s. 136.

„Premier i przewodniczący jest Mojżeszem, który przeprowadza nasz lud przez Morze Czerwone ku tej „zielonej wyspie”. W związku z nią mamy niezwykle istotne zobowiązanie wobec społeczeństwa. Ale być może warto krzyknąć: „stój!”, bo za plecami coś się dzieje.”

Andrzej Halicki (1961) polski przedsiębiorca, działacz polityczny

Źródło: Halicki: Premier jest Mojżeszem, który przeprowadzi nas ku „zielonej wyspie”, gazeta. pl, 27 września 2010 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,8429369,Halicki___Premier_jest_Mojzeszem__ktory_przeprowadzi.html

O ludziach , O morzu

„Zdrowaś Maryjo dobrze odmawiane, czyli uważnie, z nabożeństwem i pokorą, jest według świadectwa świętych nieprzyjacielem szatana, którego zmusza do ucieczki, jest młotem, który go miażdży, jest uświęceniem duszy, radością aniołów, śpiewem wybranych, pieśnią Nowego Testamentu, radością Maryi i chwałą Trójcy Przenajświętszej. Zdrowaś Maryjo jest rosą niebieską, która czyni duszę urodzajną; jest czystym i pełnym miłości pocałunkiem, jaki składamy Maryi; jest czerwoną różą, którą Jej ofiarujemy, kosztowną perłą, którą Jej składamy w ofierze; jest czarą ambrozji i boskiego nektaru, który Jej dajemy. Wszystkie te porównania pochodzą z ust świętych. Błagam więc was usilnie, przez miłość, którą ku wam w Jezusie i Maryi w sercu noszę, odmawiajcie codziennie, o ile wam czas pozwoli, cały Różaniec, a w chwili śmierci błogosławić będziecie dzień i godzinę, kiedyście mi uwierzyli.”

Ludwik Maria Grignion de Montfort książka Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny

Źródło: Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny , Promic wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 2010.

O miłości , O śmierci , O aniołach , O duszy

„W kalendarzu ma czerwony kolor. Podobno w ludzkiej wyobraźni. Wszystkie pozostałe dni są szare. A ona wydaje się kolorowa.”

Andrzej Mularczyk (1930)

o niedzieli.
Niedziela

O kolorach

„Przez ranę wycieka życie. (…) ziemia purpurowieje od kropel jego krwi. Gdziekolwiek padają, wykwitają krwiście czerwone anemony, choć to nie pora ich kwitnienia.”

Erica Jong (1942)

Skok Safony (2003)

O życiu , Pora roku

„Gdyby Hitler i Rydz-Śmigły przyjęli na Placu Czerwonym defiladę sojuszniczych wojsk faszystowsko-sanacyjnych, nie byłoby zapewne Holokaustu.”

Paweł Wieczorkiewicz (1948–2009) historyk polski

Źródło: Janusz Choiński, Europa 1933–1939. Zaczarowane koło zaprzeczeń, s. 507.

„Rozum śpi i budzą się demony. Demon jak demon: ma czarny łeb, czerwone rogi, na imię mu RAŚ i straszy w Polsce, choć nie powinien. Bo jeśli coś diablęciu można zarzucić, to raczej lekko wyliniałą sierść i starej daty poglądy. (…) RAŚ nie jest groźny, lecz anachroniczny. Żąda pozostawienia wypracowanych na Śląsku pieniędzy. Czyli otwiera rachunek, który źle się dla Ślązaków skończy, bo zaraz ktoś zacznie wyciągać kasę dla dotowanego górnictwa, a kto inny policzy, ile Ślązacy dołożyli do odbudowy zrujnowanej stolicy. I potem zejdzie na rozliczenia Habsburgów ze śląskimi Piastami i będzie z tego ino chaja”

Kamil Durczok (1968) polski dziennikarz

tylko awantura
Źródło: Lęk przed RAŚ bierze się z nieznajomości Śląska, polskatimes.pl 10 grudnia 2010 http://www.polskatimes.pl/opinie/343643,lek-przed-ras-bierze-sie-z-nieznajomosci-slaska,id,t.html

„Tosca prostuje się i spiczastym nosem dziobie powietrze, to włoskie cudeńko polskiej przyrody, i jest w kostiumie. Ma czerwone porteczki ze srebrnymi lampasami i wokół tułowia dość szeroką trójbarwną szarfę. Najpierw kręci się trochę w miejscu, cofa do tyłu i nieco w bok, drapie parę razy ziemię i węszy. Teraz jednak Scarletto wydaje dwukrotnie krótki gwizd, wówczas Tosca cofa się parę kroków, przystaje, bierze nagły rozpęd i – patrzcie państwo, wyskakuje do góry i wywija salto w powietrzu, i właśnie w tym momencie wzlatuje czerwona makatka z zielonymi frędzlami i leży od razu rozpostarta, to (…) Antonella potrafi zrobić bardzo zgrabnie i w samą porę, tedy Tosca ląduje na tej czerwonej makatce z zielonymi frędzlami, chociaż zrobiła wprawdzie o pół obrotu za dużo, spada zatem na plecy i ponadto jeszcze ukośnie. Ale całość wywiera wielkie wrażenie. Teraz Tosca stoi i myje sobie nos i wąsy, oczekuje zatem nagrody, a my możemy być w pełni zadowoleni. Nie ma nic ponad latające szczury, chciałoby się rzec, to, co również widzowie włoskiego cyrku Cyganów zwykle stwierdzają. Tosca machała tylnymi łapkami, mówi Antonio, w trzeciej fazie. Ten syn cyrku rzeczywiście już może zabierać głos. Ale wobec tego są to już dwa błędy popełnione przez Toskę.
Numer Toski zatem także nie wychodzi.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

opis numeru cyrkowego w cyrku Scarletto – Toska.
Młyn Lewina

O wrażeniach

„Miłość do komunistów uzależnia. Wałęsa tego nie rozumie. Przecież czerwoni politycy i generałowie sami go usuną.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

O Lechu Wałęsie
Źródło: Czas na zmiany, rozdział Polityka polska, s. 59.

O miłości , O czasie

„Uprzemysłowienie ZSRR, socjalistyczna przebudowa wsi i sukcesy rozwoju oświaty sprawiają, że w szeregi armii wstępuje kulturalniejszy i klasowo świadomy żołnierz, coraz lepiej wyposażony w techniczne środki walki. Czerwonoarmista powinien aktywnie uczestniczyć w wykonaniu pięciolatki, socjalistycznej przebudowie wsi i opanowywać sprzęt techniczny, który z każdym rokiem w coraz większych ilościach wpływa na wyposażenie Armii Czerwonej. Armia Czerwona stanowi wielką siłę zabezpieczającą budownictwo socjalizmu.”

Michaił Tuchaczewski (1893–1937) radziecki wojskowy, marszałek

o przygotowaniu nowej wojny przeciw ZSRR.

O wojnie , O sile , O sukcesie , O walce

„Komisarz uprzytomnił sobie, ilu jeszcze stukniętych i nadmiernie komunikatywnych pracowników telewizji musi odpytać, i stracił cały apetyt na kotlet schabowy zakwitający przed nim wykwintnym garnirunkiem z zielonej sałaty i czerwonego pomidorka.”

Monika Szwaja książka Powtórka z morderstwa

Powtórka z morderstwa

„A kto to jest Tomasz Zimoch? Nie gra w piłkę, w reprezentacji też go nie ma. Nie będę wazeliniarzem, mam swoje zdanie, nie zmieniam go i nie będę mówił tego, co inni chcą usłyszeć. A jeśli chodzi o biało czerwoną koszulkę, to podoba mi się to pojednanie Polaków, które widzę na ulicach, ale nie jest ono zasługą drużyny Smudy.”

Tomasz Zimoch (1957)

do Jan Tomaszewski

O grach

„Mam wielką ochotę wpierdolić Wiśniewskiemu. Tak za całokształt. Za to, że żyje, za to, że ma czerwone włosy i generalnie za to, że się tak nazywa jak się nazywa.”

Michał Wiśniewski (1972) polski wokalista i autor tekstów

o sobie.
Źródło: wp.pl - Złote Usta 2008 http://muzyka.wp.pl/id,78882,size,2,galeria.html z 23 grudnia 2008

O muzyce

„Kto tego cara zrzucił z tronu? Kto się domaga na wszystkch wiecach, zebraniach, żeby naród polski sam sobie decydował o losach własnego kraju. Tacy włąśnie jak ci z Czerwonej Gwardii, robotnicy, chłopi, lud rosyjski.”

Janina Broniewska (1904–1981) polska pisarka

O człowieku który się kulom nie kłaniał
Źródło: wyd. MON, Warszawa 1960, s. 47.

O losie , O ludziach

„Teraz gdy zrozumiał już,
że jest stary
ceni ją bardziej niż wtedy gdy młoda wchodziła do domu
– nogi smugi księżyca na trawie
srebrne, z zielonymi sprzączkami na czarnych pantoflach […]
jej słowa były łąką o świcie i
czerwonymi wargami nocy.”

Krzysztof Boczkowski (poeta) (1936–2018)

Źródło: Śniadanie na trawie

O domu , O trawie

„Chcę czerwoną suknię.
Niech będzie marna i tania,
I taka ciasna, że gdy ją włożę
Ktoś zedrze ją ze mnie.(…)
Będę ją nosić jak kości, jak skórę,
Będzie przeklęta
Aż w niej mnie pogrzebią.”

Kim Addonizio (1954)

Źródło: Czego chcą kobiety?

O kobietach

„Wiadomo, iż mrówki czerwone prowadzą wojnę z mrówkami czarnemi i kradną im poczwarki, które po wykluciu się w niewoli stają się najlepszymi robotnicami, pilnemi i posłusznemi. Ludzkość biała w pewnym momencie swej historii znalazła się również wobec podobnej okazji; lecz nie tak mądra, jak mrówki czerwone, przez sentymentalizm pozwoliła uciec okazji, wyrzekając się pod wpływem chrześcijaństwa kompletnego i ostatecznego rozwoju cywilizacji. Czy nie jest to śmieszne, gdy wmawiają w nas, że niewolnictwo jest przeciwne naturze, podczas gdy spotykamy je jako objaw normalny i zupełnie naturalny u najintelgientniejszych zwierząt? […] Gatunki niższe, sąsiadujące z wyższemi a skazane na wymarcie, odnoszą olbrzymią korzyść z niewolnictwa, gdyż zapewnia im ono ciągłość życia i ten rodzaj rozwoju, który najbardziej odpowiada ich słabości.”

Rémy de Gourmont (1858–1915) Francuski poeta, powieściopisarz, i krytyk literacki

Źródło: Fizyka miłości. Rzecz o instynkcie płciowym, tłum. St. Michalski, Warszawa-Łódź 1911, s. 212–214.

O historii , O naturze , O zwierzętach

„Jeśli spersonalizujemy Polskę jako osobę, która trafia na kozetkę, to rzeczywiście nasze społeczeństwo zaczyna zachowywać się groźnie. Bo jeżeli można kogoś uderzyć tylko dlatego, że mówi w obcym języku, albo można organizować nasycone nienawiścią marsze pod biało-czerwoną flagą, to powinna się nam zapalić w głowie czerwona lampka. Oczywiście można powiedzieć, że to nie jest proces, który ogarnia całe społeczeństwo, ale jeżeli ktoś jest sześć dni spokojny, a raz na tydzień bije, to ważne jest to, że bije, a nie to, że przez sześć dni jest spokojny. Wygląda na to, że obecna władza tego zagrożenia nie dostrzega albo nie chce dostrzegać.”

Bogdan de Barbaro (1949)

Źródło: Karmieni nienawiścią. Dziś agresja wobec innych jest zachowaniem pożądanym, a jeśli potępianym to przez te niecne elity – mówi prof. Bogdan de Barbaro, psychiatra, współautor wydanej właśnie książki „Polska na kozetce”. Rozmawia Aleksandra Pawlicka, „Newsweek”, 5–11 grudnia 2016, s. 38.

O książkach , O zachowaniu

„Wpłata moich własnych pieniędzy, przez podstawione osoby, nawet gdyby to była prawda, to tyle co przejście na czerwonym świetle, czyli wykroczenie drogowe.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

komentarz do oskarżeń o nieprawidłowości w finansowaniu kampanii wyborczej Palikota.
Źródło: pardon.pl http://www.pardon.pl/artykul/8410/palikot_do_prokuratury_za_przechodzenie_na_czerwonym, 16 kwietnia 2009

O prawdzie

„Jedna z trwałych tez sowieckich, powtarzanych też uporczywie przez komunistów polskich, głosi, że Powstanie Warszawskie było politycznie skierowane przeciwko Związkowi Sowieckiemu. Trudno o większe kłamstwo, którego jedynym argumentem jest usilne operowaniem gołosłownym oskarżeniem, jakiego w żaden sposób jego głosiciele nie są zdolni poprzeć konkretnymi dowodami. W założeniu swoim Powstanie miało wyzwolić Warszawę i dopomóc wojskom sowieckim w walce z Niemcami. Chcieliśmy tylko skorzystać z należnego prawa i moralnego obowiązku czynnego udziału w wyzwoleniu stolicy. Armia Krajowa była zdecydowana współdziałać z wojskami Rokossowskiego w dalszych ich bojach, toczonych już po zajęciu Warszawy. Tak przecież działo się od samego początku wykonywania operacji „Burza”. Władze Polski Podziemnej, mogące już wystąpić w wolnej Warszawie, były przygotowane do traktowania Armii Czerwonej jako sojusznika, któremu ujawniona administracja podziemna będzie okazywać potrzebne udogodnienia, niezbędne ze strony ludności cywilnej dla przeprowadzenia dalszych walk. Ułożenie stosunków z legalnymi władzami polskimi po wejściu do Warszawy zależało tylko od woli i postępowania Rosjan. Geneza tego zarzutu ma osłaniać wyraźną złą wolę Stalina wobec Polski. Pozornie tylko głosił, że nie chce narzucać Polsce ani sowieckiego ustroju, ani swych dyrektyw. Gdyby deklaracje takie były rzetelne, to powinien był powitać jako fakt pozytywny ujawnienie się władz Polski Podziemnej w Warszawie. W rzeczywistości odnosił się do takiej możliwości wrogo, gdyż niweczyłaby jego prawdziwe zamiary przerzucenia PKWN-u z Lublina do Warszawy i uznania go już wtedy jako rządu, zaprzyjaźnionego z Moskwą.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 134.

O kłamstwie , O rzeczywostości , O walce

„Prawica z natury swojej nie może być skrajna, ponieważ jest konserwatywna i kultywuje tradycyjne, naturalne wartości. Wszelkie zaś przejawy burzenia starego świata metodami rewolucyjnymi i wprowadzania nowego porządku (niem. neue Ordnung) właściwe są skrajnej lewicy. Toteż skrajnie lewicowym systemem był hitlerowski nazizm, chociaż może nie aż tak skrajnie, jak najbardziej zbrodniczy w dziejach świata komunizm. Tak jedno, jak i drugie – wedle nieco innych kryteriów – stanowiło próbę praktycznego zastosowania darwinizmu i marksizmu. Tak oto zrodził się polityczny potwór o dwóch głowach: czerwonej i brunatnej. Potworowi na imię totalitarny, bezbożny socjalizm, coś szczególnie nienawistnego i obmierzłego kochającym wolność odwiecznym obrońcom Starego Świata – rycerstwu Przedmurza, czyli nam, Polakom.”

Roman Kneblewski (1952)

Źródło: Narodowy socjalizm, bezbożny komunizm – jeden AIDS! http://www.pch24.pl/narodowy-socjalizm--bezbozny-komunizm---jeden-aids-,6331,i.html, pch24.pl, 2 października 2010

O naturze , O wolności

„Czerwona krew, śmierć czarna
równe są dla mnie, w krwi
przemoc, w czarnej żałobie
i dniach ciemnych, w krwi
krzepnącej na ciałach
niewinnych, co w czarną śmierć
się zamienia i wyje,
szczeka wśród pól pustych,
w półmroku zbezczeszczonych
cmentarzy.”

Dario Belezza (1944–1996)

Źródło: Czerwona krew śmierć czarna (1994), tłum. Monika Woźniak

O śmierci

„czołgi tańczą w czarnych smokingach
czołgi z czerwonym wrzaskiem na zabłoconym gardle
masakra w sylwestra
to jest bal
wielki bal
ludzie w objęciach czołgów
czołgi w objęciach pożaru
rano ulica zamiast butelek po szampanie
pokaże młode trupy”

Marcin Ziolko (1975)

Źródło: ofensywa na grozny, 1995

O ludziach

„Za oknami świt czerwony,
Jeszcze sennych szelest drzew,
Słońce wraca z drugiej strony,
Ptak zbudzony zaczął śpiew.”

Jan Lechoń (1899–1956) poeta polski

Źródło: Preludium

O ptakach , O słońcu

„W tym miejscu noce są czerwone, a przedksiężycowi górują nad śmiertelnikami i nic nie jest takie, jak być powinno.”

Anna Brzezińska (1971) polska pisarka

Żmijowa Harfa

„Widmo pozostania na zawsze w Związku Radzieckim niemożliwości wydostania się zeń po otrzymaniu sowieckiego paszportu lub zaciągu do Czerwonej Armii sprawia, że Żydzi masowo zwracają się ze wszystkich stron Rosji do ambasady, delegatur jej i władz wojskowych z prośbą o przyjęcie ich do Armii Polskiej (…), Nie tylko licznie napływają do instytucji tych depesze i listy, ale w wielu wypadkach zainteresowani, nieraz żołnierze Armii Czerwonej w służbie czynnej lub tzw. strojbatalionach, zgłaszają się do nich osobiście, narażając się nawet na represje. M. in. miały miejsce wyroki śmierci na obywateli polskich Żydów za ucieczkę z Armii Czerwonej do wojska polskiego.”

Stanisław Kot (1885–1975) historyk polski, działacz ruchu ludowego

w raporcie z 16 lutego 1942 dotyczącym stanowiska ZSRR w sprawie obywatelstwa polskiego.
Źródło: Krystyna Kersten, Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968, Warszawa 1992, s. 43–44.

O śmierci

„17 września obchodziliśmy rocznicę wielkiego zwycięstwa Armii Czerwonej nad faszystowską Polską. Stanowi to, można powiedzieć, dowód naszej potęgi, której nikt nigdy przeciwstawić się nie może. Wielka w tym dniu była radość i zadowolenie.”

Sergiusz Piasecki książka Zapiski oficera Armii Czerwonej

Zapiski oficera Armii Czerwonej
Źródło: op. cit., s. 88.

Radość

„Strzelacie nie do nas, strzelacie do Armii Czerwonej.”

Michaił Tuchaczewski (1893–1937) radziecki wojskowy, marszałek

ostatnie słowa, tuż przed wykonaniem kary śmierci.
Źródło: 75 lat temu w Moskwie rozstrzelany został marszałek Tuchaczewski, dzieje.pl, 12 czerwca 2012 http://dzieje.pl/aktualnosci/75-lat-temu-w-moskwie-rozstrzelany-zostal-marszalek-tuchaczewski.

O śmierci , O karze

„Podczas natarcia ogarniał nas wściekły gniew. Przepotężna żądza zabijania uskrzydlała mój krok. Wściekłość wyciskała gorzkie łzy. Niesamowita wola zniszczenia ciążąca nad polem bitwy zagęściła się w mózgach i zanurzyła je w czerwone opary. Krzyczeliśmy do siebie urywanymi bełkotliwymi zdaniami, a jakiś postronny widz mógłby sądzić że doznaliśmy nadmiaru szczęścia.”

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

W stalowych burzach
Źródło: s. 211

O woli , O gniewie , O łzach , Wściekłość

„Wtedy Matka Przełożona w obecności wszystkich zebranych, ogarniętych wielkim wzruszeniem, wydobyła sztandar biało-czerwony, pięknie haftowany, ukryty do tej chwili w poszewce poduszki. Poprzedniego dnia w jakimś momencie wezwała nas do swego pokoiku. Patrzyłyśmy z podziwem, z jakim oddaniem ta staruszka haftowała polski sztandar. Dotykałyśmy delikatnie biało-czerwonego materiału, chowanego od tylu lat właśnie na tę chwilę, kiedy będzie mogła go zawiesić na domu. Uśmiechała się do nas, nie przerywając roboty. Już jutro – mówiła – na naszym domu zawiśnie sztandar. I tak się stało. Stanęliśmy na baczność. Powoli sztandar zawisnął na domu. Początkowo nieśmiało, tu i ówdzie, a potem w coraz to nowych domach ukazywały się biało-czerwone znaki wolności. Sztandary spływały z okien, balkonów i bram… Był to bardzo nierozważny krok, bo dom tak ozdobiony nieustannie był ostrzeliwany, jeśli nie przez czołgi, to przez ukrytych „gołębiarzy”, którzy sprytnie z różnych kryjówek strzelali na ulice, podwórka i w okna.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 27.

O domu , O matce , O wolności , O wspomnieniach

„Niemiecka mapa „Ostfront”, przedstawiająca ugrupowanie sił niemieckich i sowieckich w dniu 3 sierpnia 1944, wykazała, że siły Armii Czerwonej obejmowały około 500 wielkich jednostek (dywizji i brygad) na rozciągłości frontu od Bałtyku do Morza Czarnego. Połowa tego wojska skoncentrowana była na odcinku Polski. Niemcy na całym tym froncie mieli tylko 165 dywizji, z czego 20-22 było na Węgrzech, a 10–12 na Bałkanach. Ze wszystkich ugrupowań sowieckich wojska Rokossowskiego, składające się z 75 wielkich jednostek, w tym dużej ilości pancernych, były najsilniejsze. Niemcy tej lawinie przeciwstawić mogli w najlepszym razie ok. 22 dywizje.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Armia Podziemna, Warszawa 1994, Wydawnictwo Bellona, s. 261.

O sile

„Czy ludzie, których rodziny przez pokolenia tam mieszkały, chcą być identyfikowani z taką osobą jak pani Steinbach, która przyszła do naszego kraju z Hitlerem i z Hitlerem musiała się z niego wynosić? Która nie była żadną wypędzoną, tylko której rodzina, której tatuś, feldfebel Hermann bodajże, musiał czmychnąć, gdyż zwycięsko nacierała Armia Czerwona i Wojsko Polskie.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

o Erice Steinbach.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,6314525,PiS_i_PO_zgadzaja_sie_w_jednym.html, 24 lutego 2009

O ludziach , O rodzinie

„Z satysfakcją stwierdzam, że palę coraz więcej. Adam Michnik nie jest premierem RP. Bruksela jak dotąd nie wydała dyrektywy, że śmiech jest szkodliwy dla zdrowia i zakazany. Wśród mych przyjaciół i znajomych brak wielbicieli tolerancji. Podatki o 100% nie wzrosną. Wizerunki czerwonej gwiazdy i portret Guevary widać tylko gdzieniegdzie, a nie wszędzie. Kultura homoseksualna rozwija się raczej średnio, ja zaś z dumą pławie się w homofobii. Kinga Dunin czy Magdalena Środa wciąż mają okazję do narzekań, że kobiety traktuje się u nas wciąż jak kobiety. Okazywanie uwielbienia do Schrodera, Chiraca czy Hilary Clinton nie jest jeszcze prawnie nakazane. Konieczność przyklękania na jedno kolano przy wymienianiu nazwiska „Putin” jest dopiero planowana. Głośników do obowiązkowego wysłuchiwania Lisa i Żakowskiego na razie nie zainstalowano. Przede wszystkim zaś wciąż dozwolony jest patriotyzm bez obowiązku bycia wszechpolakiem.”

Jacek Kwieciński

Źródło: „Gazeta Polska” nr 8, 21 lutego 2007

O kobietach , O śmiechu

„Może ja jestem czerwonym liściem dzikiego wina, który jesienny strąca wiatr? Może polną przepiórką, w czasie ochronnym postrzeloną w locie? Kłamią, którzy mówią: – Czas minął. – Wciąż zabijają słowami celniej od karabinów.”

Władysław Bodnicki (1910–1983) polski pisarz

Źródło: Trudno uwierzyć, „Życie Literackie” nr 15, 8 kwietnia 1956, s. 4 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14805

O życiu , O czasie

„Tak naprawdę, w Powstaniu lęku nie było. Może był to szok? Może to była jakaś nieprawdopodobna radość? Lęku tak naprawdę nie było. Wracając do radości, chciałam powiedzieć, że nigdy nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że Powstanie to był dramat. Dramatem to była kapitulacja. Natomiast całe te sześćdziesiąt trzy dni była euforia. Jeśli ktoś obejrzy zdjęcia żołnierzy z Powstania, to wszyscy są roześmiani. I to była prawda. Ja nigdy nie zapomnę miejsca, gdzie zobaczyłam biało-czerwoną flagę po raz pierwszy po pięciu latach. Do tej pory, gdy tamtędy przechodzę, mam ściśnięte gardło. To trzeba docenić. To było sześćdziesiąt trzy dni życia w wolnej Warszawie naładowanej radością. Natomiast strach pojawiał się oczywiście. W poprzek Alej łączność była nasza, wzdłuż była niemiecka. I w tym krytycznym okresie, szłam z meldunkiem w poprzek Alej…”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O prawdzie , O strachu , O historii , Radość

„Trzy lata temu ostrzegałam, że „rząd, jak Czerwony Kapturek, beztrosko bieży przez ciemny las”. Może rządzący nie mieli świadomości, jakie wyzwania przed nimi stoją. Najpierw byli beztroscy, potem chaotyczni, następnie rozrzutni. Na końcu sięgnęli do pieniędzy na emerytury oraz podnieśli podatki. Wbrew temu, co sami twierdzą, nie działali ani roztropnie, ani konsekwentnie. Liczyli, że przeczekają trudne czasy.”

Zyta Gilowska (1949–2016) polska ekonomistka, działaczka polityczna

o rządzie Donalda Tuska.

„Tragedią Tupaca jest to, że jego przedwczesna śmierć jest typowa dla zbyt wielu młodych czarnych ludzi w tym kraju… Gdybyśmy stracili Oprę Winfrey w wieku 25 lat, stracilibyśmy względnie nieznaną, lokalną pustelniczkę TV marketu. Gdybyśmy stracili Malcolma X w wieku 25 lat, stracilibyśmy naciągacza zwanego Czerwony Detroit. I gdybym ja opuścił świat w wieku 25 lat, stracilibyśmy bigbandowego trębacza i ambitnego kompozytora – jedynie skrawek mojego ewentualnego życiowego potencjału.”

Quincy Jones (1933) amerykański muzyk i aranżer jazzowy

O śmierci , O ludziach , O świecie , O wieku

„Kolejna rzeźba: dziewczynka z warszawskiego getta. Z transportu wysiadła z ostatnim bochenkiem chleba, który przyciskała do piersi, jakby w obawie, że ktoś go zabierze. Jej ciało okrywały szmaty, na głowie miała kolorową chustkę. Miała duże, sarnie oczy, a na wychudzonych i czerwonych od mrozu nogach równie czerwone buty na wysokich obcasach. W tych czerwonych butach została sama na peronie. Patrzyła na odjeżdżające wagony.”

Samuel Willenberg (1923–2016)

O butach

„Każdy człowiek – człowiekiem. Nie – białym, czarnym, śniadym czy czerwonym.”

Malcolm X (1925–1965) przywódca Organizacji Jedności Afroamerykańskiej

„Czasami życie rzuca ci w oczy brud, który kłuje cię tak, że nie możesz widzieć przez parę minut. Nawet po jego wyjęciu twoje oczy są całe czerwone i obraz jest gówniany… ale w końcu, czy to przez łzy, a może tylko przez czas… zaczynasz widzieć jeszcze wyraźniej niż wcześniej.”

Hayley Williams (1988) Wokalistka Paramore

Sometimes life throws dirt in your eyes and it stings and you can’t see for a few minutes. Even after you get it out your eyes are all red and your vision is shitty… but eventually, whether through tears or maybe just time… you start to see even clearer than before. (ang.)

O życiu , O czasie , O łzach , Obraz

„Janku zapomnij o swoich słowach. Koszulka biało-czerwona to skarb, coś drogocennego dla polskiego zawodnika, więc przyjmujemy cię po chrześcijańsku, bo dziś wszyscy chcemy być wspólnotą.”

Tomasz Zimoch (1957)

do Jana Tomaszewskiego.
Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,75478,11898678,Zimoch__Janku_wroc_do_nas__Tomaszewski__A_kto_to_jest.html, 9 czerwca 2012

„Trwa wojna o prochy. Na naszych ulicach, tak. Nie pozwala ludziom dostać tego, czego potrzebują. Obniżająca wartość budynków. Ale w naszym kraju też trwa wojna o prochy. Czas oznaczyć ją czerwonym krzyżykiem. Wiecie, że co roku czterdzieści tysięcy Amerykanów umiera na tej wojnie? Umierają z braku pomocy medycznej.”

Warren Ellis (1968) Angielski pisarz, scenarzysta komiksowy i telewizyjny.

Postać: Doctor Sleepless
Doctor Sleepless

O wojnie , O czasie , O pomocy

„Zaczęliśmy od remisu ze Słowenią, grając bojaźliwie, w dodatku jednym napastnikiem. Pojechaliśmy do San Marino i kto wie, Andrzej, co by było, gdyby Fabiański nie obronił rzutu karnego. W marnym stylu wygraliśmy pierwsze wyjazdowe spotkanie. Okazało się, że to jest jedyne zwycięstwo biało-czerwonych w tych eliminacjach mistrzostw świata na wyjeździe. Potem nastąpiło przebudzenie i przywrócenie nam wiary po ładnym meczu, ale ze słabo grającymi Czechami. Troszkę była to zasłona dymna. Wierzyliśmy, że można. Później – fatalne błędy Boruca w wygranym meczu w Bratysławie sprawiły, że szansa awansu oddaliła się, a kiedy Boruc puścił piłkę, fatalnie interweniując gdzieś. No… stremowany występem w Belfaście. Te nasze szanse zmalały do minimum.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Słowenia-Polska 3–0, 9 września 2009

O wierze , O szansie , O zwycięstwie

„Choć dręczy cię czerwony sejm,
czerwony rząd, sprzedany kler
nie walczysz sam o racje dla swoich praw
Nie pozwól złamać się!”

Mariusz Szczerski (1970–2005) wokalista polski (Honor)

Cytaty z utworów zespołu Honor
Źródło: Moje serce bije z prawej strony

„Czy ktokolwiek z nas, kto przeżywa rewolucję, mógł sobie wyobrazić te konkretne formy, w jakich się dokonuje? (…) marząc o niej, wyobrażaliśmy sobie, że głównym jej pobojowiskiem będą ulice naszych miast usiane barykadami, na których uzbrojone drużyny robotnicze rozwiną czerwone sztandary wolności.”

Rodoljub Čolaković (1900–1983)

Źródło: Notatki z wojny wyzwoleńczej, 29 listopada 1943, 1959 (maszynopis powielany w zbiorach Biblioteki Sejmowej), s. 2, cyt. za: Maciej Koźmiński, Piotr Luppóczy, Jerzy Robert Nowak, Węgry w: Europejskie kraje demokracji ludowej 1944–1948, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1972, s. 180.

O wojnie , O książkach , O demokracji , O wiedzę

„Przymrozek, jakim był odwrót Armii Czerwonej z Polski, zwarzył kwiat rewolucji.”

Clara Zetkin (1857–1933) niemiecka polityk

Źródło: Reminscences of Lenin, Londyn 1929, s. 19–22.

O Kwiatach

„Nie broniłem PRL, a na domiar złego – jak uważają czerwoni – zdradziłem ich, przeszedłem na drugą stronę.”

Marek Król (1953) dziennikarz polski, działacz polityczny

Źródło: Żyję w kraju lemingów, „Uważam Rze”, 12 września 2012.

„Czysty brud to są ślady namuliska, które ma na sobie grotołaz po wyjściu z jaskini. W przypadku groty nowo odkrytej to jest brud wręcz aseptyczny, nie ma nic wspólnego z człowiekiem, to nie żaden ludzki syf, tylko glina, gleba, albo na przykład resztki guana nietoperzy. Błotem w jaskini mogę się smarować jak domorosły apacz, ale w błoto uliczne przedreptywane przez setki podeszew nie włożyłbym ręki. Zmywam z siebie to, co ludzkie, ale po wyjściu z groty nie wstydzę się ubłoconych okularów, gęby czerwonej od sklejonych terra rosa i włosów sklejonych gliną. Nie szukam potoku, żeby się oczyścić, zanim wrócę między ludzi – wszak to z ludzkości się pod ziemią oczyszczam.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: Agnieszka Drotkiewicz, Oczyszczenie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4117/, Dwutygodnik.com nr 96/2012

O ludziach

„Kiedy czytam deklaracje Czerwonych Brygad, to jakbym czytała własne zapiski z panieńskiego dziennika.”

Rossana Rossanda (1924) włoska dziennikarka

Źródło: Adam Michnik, Bądź solidarna, Europo. Prezydent Włoch dla „Gazety”, 7 czerwca 2012 http://wyborcza.pl/magazyn/1,126960,11887163,Badz_solidarna__Europo__Prezydent_Wloch_dla__Gazety_.html?as=2&startsz=x

O czytaniu

„(…) mamy kilka innych pomysłów, aby spróbować przedłużyć żywot Czerwonych Gitar, bo szkoda, żaby ten znak firmowy zniknął nagle ze świadomości słuchaczy. Teraz rzadko pamięta się o ludziach, którzy tworzyli i nadal tworzą historię polskiej muzyki, więc nie będzie się pamiętało również o tych, którzy zakończą swoją działalność. Nasz jubileusz 25–lecia przygotował nam impresario z USA, a 45 lecia – Rosjanie. W Polsce nikt się tym nie zainteresował.”

Jerzy Skrzypczyk (1946)

Źródło: Mateusz Marciniak, Jerzy Skrzypczyk, perkusista Czerwonych Gitar: „Moja perkusyjna próżność została zaspokojona”, Gazetabaltycka.pl, 4 lutego 2013 http://gazetabaltycka.pl/wywiady/jerzy-skrzypczyk-perkusista-czerwonych-gitar-moja-perkusyjna-proznosc-zostala-zaspokojona

O historii

„Jerzy Mielewski: Mamy nowego Polaka…
Ireneusz Mazur: Urodził się jakiś nowy Polak?
Jerzy Mielewski: Wilfredo Leon, oczywiście on jeszcze nie może grać w reprezentacji naszego kraju, natomiast jest twoim, moim, twoim, Tomku też twoim, rodakiem.
Ireneusz Mazur: No, jest rodakiem, tak w różnych barwach jesteśmy, ale nie zmnienia to faktu, że biało-czerwone są dla nas wspólne barwy.
Jerzy Mielewski: No, i jak w takim razie?
Ireneusz Mazur: Czuję się tak samo, może nawet czuję się o tyle lepiej, że jest więcej nas, a niebezpieczeństwo w Europie różne jest, ale wracając już do rzeczywistości…”

Jerzy Mielewski (1980) polski dziennikarz sportowy i komentator

Źródło: studio Polsatu, polsatsport.pl http://www.polsatsport.pl/film/eksperci-w-studio-tak-czy-nie-dla-leona-w-kadrze_6319760/

O rzeczywostości

„Główne Miasto, Stare Miasto, Korzenne Miasto, Stare Przedmieście, Młode Miasto, Nowe Miasto i Dolne Miasto, budowane łącznie ponad siedemset lat, spłonęły w trzy dni. Nie był to pierwszy pożar Gdańska. Pomorzanie, Brandenburczycy, Krzyżacy, Polacy, Szwedzi i znów Szwedzi, Francuzi, Prusacy i Rosjanie, także Sasi już przedtem, tworząc historię, co parę dziesiątków lat uznawali, że trzeba to miasto spalić – a teraz Rosjanie, Polacy, Niemcy i Anglicy wspólnie wypalali po raz setny cegły gotyckich budowli, nie uzyskując w ten sposób sucharów. Płonęła Straganiarska, Długa, Szeroka, Tkacka i Wełniarska, płonęła Ogarna, Tobiasza, Podwale Staromiejskie, Podwale Przedmiejskie, płonęły Wały i Długie Pobrzeże. Żuraw był z drzewa i płonął szczególnie pięknie. Na ulicy Spodniarzy ogień kazał sobie wziąć miarę na wiele par uderzająco jaskrawych spodni. Kościół Najświętszej Marii Panny płonął od środka i przez ostrołukowe okna ukazywał uroczyste oświetlenie. Pozostałe, nie ewakuowane jeszcze dzwony Świętej Katarzyny, Świętego Jana, Świętej Brygidy, Barbary, Elżbiety, Piotra i Pawła, Świętej Trójcy i Bożego Ciała stapiały się w dzwonnicach i skapywały bez szmeru. W Wielkim Młynie mielono czerwoną pszenicę. Na Rzeźnickiej pachniało przypaloną niedzielną pieczenią. W Teatrze Miejskim dawano prapremierę „Snów podpalacza” dwuznacznej jednoaktówki. Na ratuszu Głównego Miasta postanowiono podwyższyć po pożarze, z ważnością wstecz, pensje strażaków. Ulica Świętego Ducha płonęła w imię Świętego Ducha, Radośnie płonął klasztor franciszkanów w imię Świętego Franciszka, który przecież kochał i opiewał ogień. Ulica Mariacka płonęła równocześnie w imię Ojca i Syna. Że spłonął Targ Drzewny, Targ Węglowy, Targ Sienny, to samo przez się zrozumiałe. Na Chlebnickiej chlebki już nie wyszły z pieca. Na Stągiewnej kipiało w stągwiach. Tylko budynek Zachodniopruskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia z czysto symbolicznych względów nie chciał spłonąć.”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Blaszany bębenek

O historii , O piekle , O snach , Kochać się

„Na scenie las-nie-las, pełen cieni i przelatujących co chwila czerwonych świateł. Gdzieś z góry (…) schodzili partyzanci, błyskały lufy karabinów, śpiew brzmiał coraz donośniej:
Dziś do ciebie przyjść nie mogę,
Zaraz pójdę w nocy mrok…”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Potem przychodzi ktoś inny

O świetle

„To nie jest festiwal czerwonych dywanów i gwiazd. Mamy jednak kilku stałych partnerów i staramy się ten kontakt utrzymywać.”

Krzysztof Gierat (1955)

o Krakowskim Festiwalu Filmowym.
Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=65215

„Nad starymi świerkami drżała promienna gwiazda i oświetlała siedzącego na pniu mężczyznę. Można było osądzić, że jest siwy, ale nie był siwy. I starym się wydawał, ale nie był stary. Sfałdowana szata spływała mu z ramion po same stopy. Na kolanach miał olbrzymią otwartą księgę i pisał w niej białym, gęsim piórem. Maczał je w trzech szklanych kałamarzach, które trzymały w łapkach siedzące na pobliskich gałązkach świerczka wiewiórki. W jednym kałamarzu był atrament złoty, w drugim czerwony, a w trzecim czarny. Obok mężczyzny stał silny młodzieniec i pochylał się z lekka nad księgą. Złote włosy w miękkich puklach opadały mu na ramiona. Błękitny płaszcz, spod którego wybłyskiwała biała koszulka, fałdował przy każdym ruchu. Trochę dalej, przywiązany do dębu, niecierpliwił się biały koń.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

siedzący na pniu mężczyzna to Czas, młodzieniec to jego posłaniec – Nowy Rok. Złotym atramentem Czas zapisywał głoski, kiedy Nowy Rok przybywał do ludzi, czarnym wpisał do swojej księgi ostatnie słowa dyktowane przez ustępujący Rok, który uskarżał się, że nikt nie chce naśladować czynów najszlachetniejszych ludzi, a „we wzajemnej walce podarto proporzec z ich świetlistymi imionami” – co Czas zapisał czerwonym atramentem.
Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o Nowym Roku

O ludziach , O gwiazdach , O czasie , O walce

„To tak, jakby ktoś z bajki o Czerwonym Kapturku pisał doktorat o życiu wilków w Bieszczadach. Znajdzie tam, że po rozcięciu brzucha wilki nadal mogą żyć dalej. Kretyństwo kosmiczne (…) Oskarżam RJP o analfabetyzm wtórny. Otóż to nie jest coś takiego, że ktoś nie potrafi czytać. Występuje wówczas, gdy ktoś potrafi czytać, ale sensu nie rozumie.”

Marek Szołtysek (1963)

o krytyce Rady Języka Polskiego wobec Biblii Ślązoka
Źródło: Śląska gwara Biblii Ślązoka wyraźnie nie przypadła do gustu ekspertom z Rady Języka Polskiego, opole.naszemiasto.pl, 23 grudnia 2005 http://opole.naszemiasto.pl/archiwum/1094672,slaska-gwara-w-biblii-slazoka-wyraznie-nie-przypadla-do,id,t.html

O wilkach , O czytaniu , Sens

„Istniał aerozol – kryptobellina – o radykalnym działaniu wojennym; kto go łyknął, sam biegł za postronkiem i wiązał się jak baran. Na szczęście okazało się podczas testów, że na kryptobellinę nie ma antidotum, filtry też nie pomagały, więc wiązali się bez wyjątku wszyscy i nikt z tego nic nie miał. Po manewrach taktycznych 2004 roku czerwoni i niebiescy jednako zalegli pokotem pobojowisko – co do nogi, w sznurach.”

Stanisław Lem książka Kongres futurologiczny

notka z dziennika, który Tichy zaczął prowadzić po swoim odmrożeniu.
Utwory, Kongres futurologiczny

O szczęściu

„Odsuńmy w cień historii czerwonych SLD i jego odmian, różowych z UW, czerwono-różowych z Partii Demokratycznej oraz ich pobratymców PO, którzy pod flagami innych partii doprowadzili naszą Ojczyznę do skrajnej nędzy i to tylko w ciągu ostatnich 15 lat!”

Henryk Jankowski (1936–2010) polski ksiądz katolicki, biznesmen

Źródło: odezwa prałata Jankowskiego do narodu polskiego, maj 2005

O historii , O ojczyźnie

„Olbrzymi wpływ na moje malarstwo mają dzieła Fra Angelico (freski w zakonie St. Marco we Florencji) podbudowane lekturą książek filozofa i krytyka sztuki Georgesa Didi-Hubermana. Trzy czerwone plamki malowane przez Fra Angelico na zielonym tle, są u niego kwiatkami w biblijnym ogrodzie, identyczne plamki kładzione na nogi Chrystusa stają się jego stygmatami.(…) W malarstwie moim poruszam m. in. zagadnienia amorfizmu i dynamiki symptomów, znaku i fenomenu, figuratywności i figury, nie tylko jako analogii, ale jako oczywistości homologicznej, translokacji miejsca, ekranu rzeczywistości itd.”

Adam Adach (1962)

w 1999 roku.
Źródło: Ewa Gorządek, Adam Adach, culture.pl, listopad 2008 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_adach_adam

O książkach , O rzeczywostości , O malarstwie , Chrystus

„Na miejsce Boga próbują bolszewicy postawić swych krwawych czerwonych carów, zmarłego Lenina i żyjącego Stalina, którzy lud rosyjski zamienili na stado pędzonych batem niewolników. Obecne stosunki w Rosji bolszewickiej przypominają krwawe czasy faraonów egipskich, gdy to sto tysięcy niewolników musiało pod batem pracować, przez 40 lat by dla boga faraona zbudować olbrzymią piramidę na grobowiec.”

Józef Panaś (1887–1940) polski ksiądz

komentarz odnośnie wewnętrznej polityki ZSRR.
Źródło: Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli, „Gazeta Grudziądzka” nr 148 z 24 listopada 1932.s.1.

O Bogu , O ludziach , O pokoju , O zmarłych

„Trzeba uważać, bo show-biznes potrafi być jak wilk. A mi nie uśmiecha się rola Czerwonego Kapturka. Nie chcę dać się pożreć.”

Aleksandra Szwed (1990) polska aktorka

Źródło: „Gala”, nr 41/2008.

O uśmiechu , O biznesie , O wilkach

„Słowo „komunizm” kojarzy się ludziom z łagrami na Syberii, CzeKą, NKWD, wąsami Stalina i Armią Czerwoną. Ma to tyle-ż sensu, co kojarzenie chrześcijaństwa z wojnami krzyżowymi, Inkwizycją, paleniem na stosach i wysiedleniem żydów z Iberii. „Komunizm” – to pewna ideologia, po stokroć groźniejsza niż całe Imperium Zła.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: Ekonomikka

Sens

„Gramy już 44 lata. Myślę, że wkrótce będzie trzeba zakończyć karierę. W przyszłym roku stuknie nam 45 lat, może dobrniemy do półwiecza. To bardzo długi czas spędzony na scenie. Wydaje mi się, że może wtedy zdecydujemy się odejść na emeryturę. Powiemy wszystkim „cześć, dziękujemy za te wszystkie lata”. Oczywiście jest jeszcze inna myśl. Może przedłużymy życie Czerwonych Gitar poprzez młodych muzyków.”

Jerzy Skrzypczyk (1946)

Źródło: Paweł Bogaczewicz, Zagrały nam Czerwone Gitary, Nasztomaszow. pl, 30 czerwca 2009 http://www.nasztomaszow.pl/wywiady/zagraly-nam-czerwone-gitary/

O życiu , O myślach , O odejściu , O czasie

„To niesamowite, ile czasu i pieniędzy mogliby zaoszczędzić randkowicze, gdyby zwracali uwagę na szczegóły. Białe skarpetki, czerwone szelki czy szare mokasyny to przeważnie dość, aby się zorientować, że nie ma sensu zapisywać numeru telefonu i szarpać się na drogi lunch, bo nic z tego nie będzie.”

Helen Fielding książka Dziennik Bridget Jones

Dziennik Bridget Jones

O czasie , Sens

„9 powodów, które nakazywały i zmuszały do podjęcia walki w Warszawie w 1944:
1. Chęć opanowania Warszawy własnymi siłami przed wkroczeniem Armii Czerwonej.
2. Udowodnienie przed całym światem naszej nieprzerwanej walki z Niemcami, ponieważ o dotychczasowej naszej (w Wilnie, Lwowie, okręgu lubelskim) nie było powiedziane ani słowa.
3. Przez walkę w dużych rozmiarach udowodnić naszą dobrą wolę wspólnego bicia Niemców razem z Armią Czerwoną i na tej platformie szukać rozwiązania zatargu polsko-sowieckiego.
4. Wziąć odwet na Niemcach za prawie pięcioletnie wyniszczenie Narodu polskiego.
5. Sparaliżować działania niemieckie na wschodnim brzegu Wisły, których działanie opierało się prawie całkowicie na warszawskim węźle komunikacyjnym.
6. Przez to umożliwić Armii Czerwonej szybkie sforsowanie Wisły i w ten sposób uchronić Warszawę od zniszczenia.
7. Ogłoszone przez Niemców [wezwanie] 100 000 mężczyzn z Warszawy do pracy nad budową umocnień niemieckich groziło rozbiciem naszej siły i naszych przygotowań i w rezultacie doprowadzić musiałoby do postawienia nas w całkowicie bierną sytuację.
8. Wzgląd na morale żołnierzy AK i społeczeństwa polskiego, które prawie przez pięć lat przygotowywane do walki z Niemcami przez nas samych mogłoby się załamać, gdybyśmy w tej decydującej i nadarzającej się sytuacji tej walki nie podjęli.
9. Uzasadniona obawa, że gdy huk dział zbliży się do Warszawy, nagromadzone elementy i ogólna chęć walki z Niemcami podejmą walkę samorzutnie bez naszego kierownictwa.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

Okulicki podaje dziewięć powodów, które nakazywały i zmuszały do podjęcia walki w Warszawie w sierpniu 1944; 5 kwietnia 1945.
Źródło: Norman Davies, Powstanie ’44, Znak, Kraków 2008, s. 898–899.

O świecie , O sile , O walce

„Zanim Fidel [Castro] dotarł z więzienia do domu, jego koszula była czerwona od szminki.”

Jules Dubois (1910–1966)

odnośnie amnestii na Kubie w 1955.
Źródło: Przemysław Słowiński, Dyktatorzy i ich kobiety. Seks, władza i pieniądze, Wydawnictwo Videograf, Chorzów 2013, ISBN 9788378351320, s. 210.

O kobietach , O pieniądzach , O seksie , O domu

„W wyzwolonej przez samych Polaków stolicy kraju – Warszawie przywódcy Polski Walczącej i Polski Podziemnej zamierzali przyjąć Armię Czerwoną, tak jak przyjmuje się gości we własnym domu. Wówczas, w 1944 r., to się nie udało. Funkcję gospodarza goszczącego w Polsce nie tylko Rosjan, ale także przedstawicieli wielu innych narodów, nawet dawnych wrogów, podczas obchodów 50. rocznicy Powstania Warszawskiego pełnił Prezydent Najjaśniejszej Rzeczypospolitej – państwa, które dzięki „Solidarności” wybiło się na niepodległość.”

Tomasz Szarota (1940) polski historyk i publicysta

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 18

O domu , O historii

„Umysł mam twardy jak łokcie
Więc mnie za to nie kopcie
Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Autoportret Witkacego, 1980

„Gdyby nie było wielkiego marszu, jak miałyby się szerokie masy dowiedzieć w tak krótkim czasie o istnieniu wielkiej prawdy, którą ucieleśniała Czerwona Armia?”

Mao Zedong (1893–1976) przywódca chiński

Źródło: On Tactics against Japanese Imperialism, cyt. za: Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, op. cit., s. 78.

O historii , O czasie

„Panie Premierze, Drodzy Polscy Przyjaciele, Drodzy Państwo, Rodacy!Przywiodła nas tutaj wspólna pamięć, wspólny dług historyczny i wiara w przyszłość. Dzisiaj pochylamy głowy przed tymi, którzy mężnie przyjęli tutaj śmierć; przed tymi, których dążenia, nadzieje, talenty zostały bezlitośnie rozdeptane, przed tymi, kogo się nie doczekano. Nie doczekały się, ale na zawsze zachowały w swoich sercach matki, dzieci, ukochane. W ziemi tej spoczywają obywatele radzieccy, którzy spłonęli w ogniu represji stalinowskich w latach 30., oficerowie polscy, rozstrzelani na podstawie tajnego rozkazu, żołnierze Armii Czerwonej rozstrzelani przez nazistów podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Katyń nierozerwalnie powiązał ich losy. Tutaj obok siebie, jak w bratniej mogile, zyskali wieczne odpoczywanie. Odpoczywanie, ale nie zapomnienie, ponieważ nie może być wytarta z pamięci śmierć męczeńska niewinnych ofiar. Nie można schować prawdy o zbrodniach. Rosja i Polska, jak żadne inne państwa, Rosjanie i Polacy, jak żadne inne narody Europy, musieli przeżyć praktycznie wszystkie tragedie XX w. Zapłacić olbrzymią, zbyt wysoka cenę za dwie wojny światowe, za bratobójcze zbrojne konflikty, za okrucieństwo i nieludzkość totalitaryzmu. Nasz naród, który przeżył koszmar wojny domowej, przymusową kolektywizację wsi, masowe represje lat 30., doskonale rozumie, chyba lepiej niż ktokolwiek inny, co oznacza dla wielu polskich rodzin Katyń, Miednoje, Piatichatki, dlatego że w tym żałobnym rzędzie i miejscach masowych kaźni obywateli radzieckich jest poligon w Butowie pod Moskwą, Góra Siekierna na Sołowkach, rowy egzekucyjne w Magadanie i Workucie, bezimienne mogiły Norylska i Kanału Białomorskiego. Represje niszczyły ludzi nie zważając na ich narodowość, przekonania, wiarę. Ich ofiarami stawały się całe warstwy społeczne w naszym kraju: Kozacy, duchowni, zwykli chłopi, profesorowie, oficerowie – w tym również oficerowie armii carskiej, którzy w swoim czasie wstąpili na służbę do Armii Czerwonej – również ich nie oszczędzono – nauczyciele, robotnicy. Logika była jedna: zasiać strach, obudzić w człowieku najniższe instynkty, podjudzać ludzi przeciwko sobie i zmuszać ich do ślepego posłuszeństwa.Zbrodnie te nie mogą być usprawiedliwione w żaden sposób. W naszym kraju została dokonana jasna ocena polityczna, prawna i moralna zbrodni reżimu totalitarnego. I ocena ta nie podlega żadnej rewizji. Wobec tych grobów, wobec ludzi, którzy przychodzą tutaj oddać hołd swoim bliskim byłoby cyniczne powiedzieć: zapomnijmy o tym, że wszystko zostało w przeszłości. Nie. Jesteśmy zobowiązani pielęgnować pamięć o przeszłości, i oczywiście będziemy to czynić, jakkolwiek gorzka nie byłaby ta prawda. Nie jesteśmy w stanie zmienić przeszłości, ale w naszych siłach jest zachować albo przywrócić prawdę, a to znaczy również sprawiedliwość historyczną. Jest to ciężka praca, praca bardzo żmudna, której podjęli się historycy Rosji i Polski, przedstawiciele społeczeństwa i duchowieństwa. Wracając w przeszłość pracują w imię prawdy, a to znaczy w imię przyszłych stosunków między naszymi krajami. Właśnie taka wspólna droga dla zdefiniowania pamięci narodowej, ran historycznych pozwoli nam uniknąć ślepej uliczki niezrozumienia, wyrównywania rachunków, prymitywnych interpretacji dzielenia narodów na te, które miały rację i te, które były winne, jak to czasami usiłują robić nieodpowiedzialni politykierzy. W ciągu dziesięcioleci cynicznych kłamstw usiłowali zataić prawdę o egzekucjach katyńskich, ale byłoby takim samym kłamstwem obarczanie tą winą narodu rosyjskiego. Historia pisana przez złość i nienawiść jest równie fałszywa i zalakierowana jak wylizana historia w interesie konkretnych ludzi czy grup politycznych. Jestem pewny, że coraz częściej i w Rosji, i w Polsce zdajemy sobie z tego sprawę i jakie by to nie było trudne musimy wychodzić naprzeciwko sobie i zdawać sobie sprawę, że nie sposób żyć tylko i wyłącznie tą przeszłością. Dlatego jesteśmy dzisiaj wspólnie razem tutaj w Katyniu na tej uroczystości z okazji 70. rocznicy polskiej tragedii. Byliśmy wspólnie w Gdańsku w rocznicę wybuchu II wojny światowej. Na jej frontach nasze narody walczyły przeciwko wspólnemu wrogowi i jestem przekonany, że będziemy wspólnie obchodzić jubileusz wielkiego zwycięstwa – w którym główną, decydującą rolę odegrali żołnierze Armii Czerwonej – za które oddały swoje życie setki tysięcy żołnierzy wojska polskiego armii Andersa i Armii Krajowej, obrońcy Moskwy i Warszawy, Westerplatte i Smoleńska. Nasze straty i doświadczenia sojusznicze powinny nas zbliżać do siebie. Nie mamy moralnego prawa pozostawić przyszłym pokoleniom brzemienia nieufności do siebie. We współczesnym świecie, w Europie XXI w. nie ma innej alternatywy dla prawdziwego dobrego sąsiedztwa między narodami Polski i Rosji. Jest to wybór godny naszych dwóch narodów, które są skazane na to sąsiedztwo; wybór godny naszego wspólnego, tragicznego, ale wielkiego losu.Światła pamięć i wieczne odpoczywanie wszystkim, których przyjęła ziemia Katynia. Pokoju, pomyślności i dobrobytu dla żyjących obecnie.Dziękuję.”

Władimir Putin (1952) rosyjski polityk

przemówienie wygłoszone podczas obchodów 70 rocznicy zbrodni katyńskiej, tekst za PAP.
Przemówienia rocznicowe
Źródło: interia.pl, 7 kwietnia 2010 http://fakty.interia.pl/raport/70-rocznica-zbrodni-katynskiej/news/przeczytaj-pelna-tresc-przemowienia-putina-w-katyniu,1461636,6896

Serce , O życiu , O śmierci , O nienawiści

„W mediach społecznościowych symbol biało-czerwonej flagi czy orła to prawie nieomylny znak – że musisz się mieć na baczności. Budzi graniczące z pewnością podejrzenie, że masz do czynienia z osobą wulgarną, agresywną, homofobem, radosnym burakiem.”

Paweł Wroński (1964)

Źródło: Patriotyzm bez wstydu http://wyborcza.pl/1,75968,20966936,patriotyzm-bez-wstydu.html, wyborcza.pl, 12 listopada 2016.

„No to jest właśnie dyplomacja. Jak bym nie był dyplomatą, to bym miał czerwone. No taki już jest sport, że wyzwala takie emocje w człowieku, że czasami nie można się powstrzymać i trzeba jakoś zareagować. Ja zawsze bardzo chcę wygrywać i robię wszystko, żeby to osiągnąć. A różne są sposoby. Czasem trzeba zakląć, a czasem trzeba poklepać. I od tego jest dyplomacja.”

Paweł Zagumny (1977) siatkarz polski

komentując fakt, że dostaje wiele żółtych kartek.
Źródło: Ciągle się uczę, zagumny.pl

O sporcie , O czasie

„Rosjanie już nie prowokują nas do powstań, teraz my sami się do nich prowokujemy. Nasi polityczni padlinożercy pożywili się na Muzeum Postania Warszawskiego, dziś żywią się na Smoleńsku. Muzeum Powstania Warszawskiego, zamiast być muzeum antywojennym, muzeum budowania politycznej mądrości (jak taki błąd można było popełnić, jak go uniknąć w przyszłości), stało się – decyzją Lecha Kaczyńskiego, decyzją jego młodych podwykonawców, Dariusza Gawina, Jana Ołdakowskiego – muzeum sławiącym potęgę polskiego oręża (a przy ewidentnym braku oręża, potęgę opasek biało-czerwonych, efekciarskich oficerek z długimi cholewami i modnych ułańskich bryczesów). To tak, jakby Hiroszimę uczynić znakiem potęgi japońskiego oręża.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: krytykapolityczna.pl, 2 czerwca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/content/view/8157/291/

O błędach , O decyzjach , O przyszłości

„Czy oczekiwanie pomocy ze strony Armii Radzieckiej było naiwnością lub co najmniej dowodem braku rozeznania w realiach politycznych? Sprawa nie jest prosta. Możliwie szybkie zajęcie Warszawy podczas toczącej się właśnie letniej ofensywy radzieckiej leżało niewątpliwie w interesie Armii Czerwonej. Uchwycenie lewego brzegu Wisły, a więc i sforsowanie dużej przegrody rzecznej właśnie w chwili, gdy siły niemieckie były w odwrocie oraz zajęcie wielkiego miasta, które było ważnym dla obu stron węzłem komunikacyjnym, dawało dobrą podstawę do następnego natarcia i przybliżało zwycięstwo. Pamiętajmy, że najbliższą szeroką przegrodą wodną na drodze do Berlina była dopiero Odra. Wybuch powstania w Warszawie ułatwiał to zadanie kapitalnie: walki w mieście tworzyły tutaj przyczółek dla wojsk radzieckich, przyczółek, którego nie trzeba było zdobywać, który po prostu był. Zdawano sobie z tego sprawę także na prawym brzegu Wisły, wszak pod koniec lipca dwie radiostacje podległe władzom radzieckim wzywały ludność Warszawy do walki. Trudno było przewidzieć, że Stalin zdecyduje się opóźnić ofensywę na Berlin o całe pięć miesięcy, przerzucając w sierpniu 1944 r. główny wysiłek uderzenia na Bałkany, aby korzystniej rozstrzygnąć swoją grę z rządem polskim na obczyźnie i zachodnimi aliantami. Aby to przewidzieć, należałoby znać kulisy konferencji teherańskiej oraz przeniknąć bezwzględną i dalekosiężną myśl jednego z najwybitniejszych i najokrutniejszych polityków XX wieku. Ostatecznie Związek Radziecki był w tym samym bloku co Polska, była to walka z tym samym wrogiem. Późniejsze o trzy tygodnie powstanie paryskie, rozpoczęte z inicjatywy lewicy i także bez koordynacji z nachodzącą armią aliancką, znalazło wsparcie, spowodowało nawet zmianę planów operacyjnych.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 121–122

O myślach , O wsparciu , O wysiłku , O sile

„To jest to czego Lis nie mógł darować Kani. Kiedy bowiem swoją karierę rozpoczynała Monika Olejnik u szczytu swoich karier dziennikarskich byli Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj, czyli rodzice Hanny Lis. Kiedy w roku 1982 dziennikarzy wyrzucano z roboty, kiedy wiele osób dostawało bilet na zachód tylko w jedną stronę, Waldemar Kedaj został stałym korespondentem „Trybuny Ludu” w Sztokholmie, żona zaś pana Kedaja była redaktorem i lektorem dzienników telewizyjnych. Mówiąc krótko, byli to reżimowi propagandyści, których wówczas wszyscy, którzy byli w oporze do władzy ludowej i stanu wojennego, uważali po prostu za zdrajców. Zarówno Aleksandra Kedaj i Waldemar Kedaj znaleźli się na „liście Kisiela”. W roku 1984 wymieniając ciurkiem w swoim tekście pt. „Moje typy” imiona i nazwiska kilkudziesięciu osób Stefan Kisielewski postanowił oddać w ten sposób „hołd” wszystkim tym, którzy w miejsce dziennikarstwa uprawiali czerwoną propagandę. I dlatego właśnie tak Tomasz Lis się zagotował na tekst Doroty Kani. Bowiem osią powyższego zdania Doroty Kani i całego sporu z Olejnik jest przekaz, że wiele osób, które zrobiły kariery m. in. w mediach zawdzięcza po prostu swoim dobrze umocowanym rodzicom oraz zbudowanym silnym układom.”

Jerzy Wasiukiewicz (1966)

Źródło: Tomasz Lis atakując brutalnie Dorotę Kanię nie broni Moniki Olejnik, ale staje w obronie Hanny Lis, wpolityce. pl, 8 lipca 2012 http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-jerzego-wasiukiewicza/31964-tomasz-lis-atakujac-brutalnie-dorote-kanie-nie-broni-moniki-olejnik-ale-staje-w-obronie-hanny-lis

O ludziach , O rodzicach

„Okręg Warszawski od dawna szykował się do powstania powszechnego, natomiast plany działań w ramach „Burzy” były, jeśli chodzi o Warszawę, nie sprecyzowane. Jakieś tam pomysły koncentracji AK poza miastem i zaatakowania Warszawy wydawały się z operacyjnego punktu widzenia nonsensem. Byłem od początku zdecydowanym zwolennikiem wyzwolenia Warszawy przez AK. Wystąpiłem z wnioskiem w tym duchu do Pełczyńskiego i okazało się, że w jego głowie już kiełkuje ta sama myśl. Poszliśmy razem do „Bora”, który też się z nami zgodził. (…) Trudności zaczęły się dopiero, gdy przyszło do podjęcia decyzji, kiedy rozpocząć walkę. Z rosnącą niecierpliwością obserwowałem w tych dniach „Bora”, który wciąż się wahał, zastanawiał i okazywał wewnętrzną rozterkę. Nie licowało to wszystko z postawą dowódcy, który wobec podkomendnych, musi okazywać stanowczość i zdecydowanie. (…) Tymczasem „Bór” kazał wszystkim po kolei wypowiadać się, raz po raz kogoś brał na bok, chwytał za guzik i wszystkich świętych prosił o radę. W końcu zacząłem się niepokoić, czy „Bór” kiedykolwiek zdecyduje się zacząć. Wyglądało już na to, że będzie zwlekał, wahał się tak długo, aż w końcu ubiegną nas albo komuniści, albo Armia Czerwona, albo Niemcy, którzy podejmą środki prewencyjne. Na ostatniej odprawie nie wytrzymałem i wybuchnąłem. Wygarnąłem „Borowi”, że z wyjątkiem Piłsudskiego Polska nie miała szczęścia do dowódców i dlatego przegraliśmy wszystkie nasze kolejne powstania. Przypomniałem Skrzyneckiego. Zarzuciłem mu kunktatorstwo i brak zdecydowania. Gdyby na miejscu „Bora” był Anders, wyleciałbym z miejsca.”

Leopold Okulicki (1898–1946) generał polski

Źródło: Jan Nowak-Jeziorański, Kurier z Warszawy, wyd. Znak, Kraków 1997, s. 373–374

O myślach , O decyzjach , O walce , O cierpliwości

Cytaty na temat czerwony strona 2

Cytaty na temat czerwony
strona 2