Cytaty o starości

„Natura wie, co robi. Ludzie na starość dziecinnieją, by mogli znaleźć wspólny język z wnukami.”

„Starość jest litościwa: zanim zabierze życie, odbiera chęć do życia.”

„Kto za młodu starcem, na starość jak znalazł. (Andrzej Coryell)”

„Bo na starość różnie bywa. Śmierć zaglądnie w oczy, to wtedy i magister człowiek, i inżynier człowiek. Wtedy z życia niby z drzewa jesienią wszystkie liście opadną i jak goły pień człowiek zostaje. Wtedy już nie w świat go ciągnie, ale z powrotem do tej ziemi, gdzie urodził się, z której wyrósł, bo to jedyna jego ziemia na tym świecie. I nawet grób w tej ziemi jakby domem mu był.”

„Zdobądź w młodości twej to, co wynagrodzi szkodę twej starości. I jeśli pojmiesz, że starość ma mądrość za pokarm, pracuj w ten sposób w młodości, by starości twej nie brakło pożywienia.”

„Ten, kto ma spokojne i pogodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość.”

„Kto za młodu nie był socjalistą, ten na starość będzie skurwysynem, ale kto na starość socjalistą pozostał, ten jest po prostu głupi.”

„Starość we wszystko wierzy. Wiek średni we wszystko wątpi. Młodość wszystko wie.”

„Kto nie był socjalistą za młodu, ten na starość będzie skurwysynem.”

„Starość ma te same apetyty co młodość, tylko nie te same zęby.”

„Całe życie żyliśmy jakby na walizkach. Tysiące przejść, niepewności, załamań. Ciągła prowizorka, tymczasowość, byle do jutra. A kiedyś zacznie się prawdziwe życie. No i masz. Przychodzi starość i gdzie to prawdziwe życie?”

„Starość i małżeństwo mają podobieństwo: obojga sobie życzymy, a jak przyjdą, często jesteśmy smutni.”

„Kiedy człowiek jest młody, najbardziej liczy się powłoka jego ciała, wygląd zewnętrzny. Na starość coraz bardziej liczy się wnętrze, a nasz wygląd mało kogo obchodzi.”

„Bardziej niebezpieczna jest iskra na starość niż pożar w młodości.”

„Kto nie był za młodu socjalistą, ten będzie na starość kanalią.”

„Starość to czas dawania. Jesteś jak jabłonka obwieszona jabłkami, które już tobie są niepotrzebne. Nieważne jest już rozmnażanie się, tylko żeby obdzielić innych tym, co masz i historiami, wspomnieniami, myślami.”

„Toć odrobina tego zmienić zdolna
Czarne na białe, szpetne na urodne,
A złe na dobre, podłe na szlachetne,
Starość na młodość, tchórza na rycerza.
Na co to, bogi? To zdolne odciągnąć
Kapłanów waszych od waszych ołtarzy,
Wyrwać poduszkę spod głów zdrowych ludzi
(…)
Złodziejom daje godność i pokłony,
Na senatorskiej ławie ich osadza.
Zwiędłą już wdowę w nowe stadło wiedzie;
Tej, którą nawet szpital trędowatych
Od drzwi by swoich odepchnął ze wstrętem,
Wdzięk i woń daje wiosennego ranka.
(…)
Widomy Boże, wszystkie przeciwieństwa
Ty w jednym możesz połączyć uścisku!
W każdym języku każdą wygrasz sprawę!
O, ty, probierczy serc ludzkich kamieniu!
Przypuść, że podniósł bunt człek, twój niewolnik,
Twoją potęgą zniszcz ród jego cały,
By mogły bestie tym światem zawładnąć!”

„Ja dopiero patrzę w stecz. Jak Boga kocham, przez 50 lat o tym nie myślałem. Dopiero na starość (…) Co mnie obchodziło, że w RAF-ie, czy gdzie indziej (…) mnie kariera u Anglików czekała. Ja wybrałem więzienie, ale byłem Polakiem, a to się liczy!”

„Proszę się nie obrazić, ale wydaje mi się, że w Polsce mamy do czynienia z całkowicie nietrafionym duszpasterstwem dzieci i młodzieży. Wina tkwi w mojej opinii w pomyłkach osób duchownych. Obserwujemy dwie skrajności. Pierwsza jest taka, że księża całkowicie zaniedbują apostolstwo wśród młodych, wychodząc z założenia, że prędzej czy później do Kościoła i tak trafią. Kiedyś faktycznie tak było. Człowiek młody często odwracał się od Pana Boga, zaniedbywał wiarę, czasem nawet żył niemoralnie. Ale później nawracał się. Bo mu się życie nie ułożyło, bo się zestarzał i zaczął myśleć o śmierci, wreszcie zwyczajnie zmądrzał. Tymczasem teraz młodzi ludzie są tak silnie zindoktrynowani przez antykatolicką ideologię, że na starość trudno im będzie wrócić do Kościoła. (…) Druga postawa jest całkowitym przeciwieństwem tej pierwszej. Są księża, którym się wydaje – niestety na tym zazwyczaj poprzestają – że są „młodzieżowi”. Sztucznie używają slangu ulicznego, paradują z młodzieżą bez sutanny, czasem nawet każą sobie mówić po imieniu. Organizują Mszę św. „młodzieżową”, w czasie której młodzi ludzie grają na gitarach elektrycznych i perkusji, wszyscy stoją wokół ołtarza i podnoszą ręce w trakcie Modlitwy Pańskiej, czasem nawet przyjmują Komunię Świętą „na rękę.””

„Jak długo będą istnieć narodziny, starość, choroba i śmierć tak długo będzie też nirwana, bo brak narodzin pochodzi z narodzin, a nieśmiertelność leży pogrzebana w samym środku śmierci.”

„(…) mierzymy sukces nieco inną miarą,
czy decyzje dadzą ci wstyd, czy chwałę na starość”

„Człowiek w naszych czasach walczy z rzeczami, z którymi nie powinno się walczyć, bo są nieuchronne. Istnieje ogromna presja, żeby być sprawnym i megaestetycznym. A starość, tak zresztą jak śmierć, po prostu jest. Buddyści twierdzą, że jeżeli jesteśmy w stanie zawalczyć z jakimś problemem, to powinniśmy to zrobić, natomiast jeśli nie da się z czymś walczyć, to trzeba przestać o tym myśleć, bo to nie ma sensu.”

„Ludzie na starość nie mądrzeją, stają się tylko ostrożniejsi.”

„Ale to trudno, co robić, nie narzekam, bo i co mi z tego przyjdzie, gdybym narzekała. Czy przez to się coś poprawi? Jeszcze Bogu dziękuję, że mam kąt rodzinny na starość, że dzieci moje zdrowe, że mi tu z wami dobrze…”

„Starość nie czyni nas zdziecinniałymi, jak ludzie twierdzą, lecz odkrywa w nas ciągle jeszcze prawdziwe dzieci.”

„System przymusowych ubezpieczeń emerytalnych, który ma zapewnić utrzymanie osobom starszym z podatków na osoby zarabiające (ludzi młodych) ma szczególnie szkodliwy wpływ na więzi między rodzicami, dziadkami i dziećmi. Osoby w podeszłym wieku nie potrzebują już pomocy swoich dzieci, jeśli nie zgromadziły środków na starość a młodzi (którzy mają mniej zgromadzonego bogactwa) muszą utrzymywać starych (którzy w normalnych warunkach dysponują większymi rezerwami środków) zamiast odwrotnie – tak jak zwykle w rodzinie. Oprócz tego więc, że ludzie decydują się na posiadanie mniejszej liczby dzieci – co potwierdza fakt, że od wprowadzenia nowoczesnej polityki bezpieczeństwa socjalnego wskaźnik urodzeń spadł o połowę, zmniejszył się także szacunek, którym młodzież tradycyjnie darzyła osoby starsze. Nasiliły się też zjawiska wskazujące na rozpad i nieprawidłowe funkcjonowanie rodziny: liczba rozwodów, nieślubnych dzieci, rodziców wychowujących samotnie dzieci, osób samotnych, aborcji, a także przypadków znęcania się nad dziećmi, przypadków złego traktowania rodziców i współmałżonka, życia według alternatywnych wzorców.”

„Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju przyzwoicie przeżyte konsumować życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.”

„Cenię w literaturze starość, nie dojrzałość, lecz mądrą, wyzbytą z pragnień starość, sam takiej literatury próbuję, jeżeli jestem w stanie przyjąć artystyczne nowatorstwo, to tylko pod warunkiem, że jego rdzeniem jest starość.”

„Starość jest podła – zabija fizyczną sprawność, przynosi choroby i odziera z godności.”

„Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.”

„Będę miała mnóstwo wnuków i zamieszkam gdzieś na wsi. Zawsze chciałam osiedlić się w Toskanii. Chętnie otoczyłabym się gromadą ludzi. Uwielbiam zgiełk, wiesz, kiedy coś się dzieje. Gdy dzieci się śmieją lub gdy płaczą… Wtedy wiadomo, że wokół ciebie jest rodzina. A ja na starość będę miała wielką rodzinę. Wiem, że tak będzie.”

„Starość jest nagrodą. Pozwala długo widzieć bliskich. A to jest najważniejsze piękno na świecie widzieć, jak twoje dzieci dojrzewają, nawet starzeją się. Starość jest wewnętrzną pięknością, tylko ludzie jej tak nie traktują.”

„System państwowych ubezpieczeń w połączeniu z jeszcze starszym systemem przymusowego szkolnictwa publicznego, w zasadniczy sposób podważa instytucję rodziny i osobistej odpowiedzialności. Zakres i horyzont czasowy osobistego zabezpieczenia zmniejsza się a wartość małżeństwa, rodziny, dzieci i związków z krewnymi obniża się, ponieważ jednostka czuje się zwolniona z obowiązku zapewnienia sobie dochodów, dbania o zdrowie, bezpieczeństwo, zgromadzenie środków do życia na starość i zapewnienia edukacji dzieciom. Nagradzane są nieodpowiedzialność, krótkowzroczność, niedbalstwo, choroby a odpowiedzialność, dalekowzroczność, staranność, zdrowie i konserwatyzm są karane.”

„Bez wątpienia starość jest dziwką. I to taką bez odrobiny godności.”

„Podziwiać można starość drugich, własna jest nieprzyzwoita.”

„Człowiek na starość dziecinnieje.”

„Nadużycia młodości – weksel na starość, który trzeba będzie płacić z procentami za trzydzieści lat.”

„Ogólnie biorąc, kraj, który umiał stworzyć najpiękniejsze dzieciństwo i najświeższą starość, niewątpliwie ma coś najlepszego na tym łez padole.”

„Nie wiem, czy to za sprawą urodzenia, czy z łaski Bożej, ale uwielbiam honory, uczty mnie nie nudzą, uroczystości mnie cieszą. Nie wiem, czy na starość nie stanę się zblazowana…”

„Starość jest jak wszystko inne. Aby odnieść sukces, musisz wcześnie zacząć.”

„Starość nie chroni nas przed miłością, ale miłość chroni nas przed starością.”

„Nie ma człowieka, który się niczego nie boi. Oprócz tego, że, jak każdy, martwię się też o zdrowie moich najbliższych, to boję się samotności na starość. Boję się, że nie znajdę osoby, z którą będę mógł spędzić resztę życia.”

„Starość w pewien sposób unieważnia noc i dzień. Pory wysiłku i odpoczynku następują po sobie w szybszym rytmie. Może to życie po prostu się spieszy.”

„Bez względu na kondycję naszego ciała, trzeba korzystać z duszy.”

„Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.”

„Jeśli chrześcijaństwo rzeczywiście ma zniknąć, jak twierdzi wielu, czeka nas to, co przed jego pojawieniem zdarzyło się już starożytnym, długotrwały upadek moralny, występna i niespokojna starość, po której ostatecznie, nie wiem skąd i jak, przyjdzie kolejna odnowa.”

„Młodość sądzi, starość rozgrzesza.”

„Jest różnica między dojrzałością a starością. Dojrzałość to pewna mądrość życiowa oparta na wewnętrznej wolności, a starość to stawianie sobie niepotrzebnych ograniczeń i uleganie sztywnym konwenansom, zgorzknienie wobec świata, który nie zaspokoił nas tak, jak by się chciało.”

„Najprzykrzejsi kobiet nieprzyjaciele są: w młodości rozsądek, zwierciadło na starość.”

„Każdego wieczoru i każdego ranka, odkąd pies dostał tej choroby skóry, Salamano nacierał go maścią. Ale uważał, że jego prawdziwą chorobą była starość, a ze starości nie można wyleczyć.”

„Wspinać się tak mozolnie na tę górę, żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość. Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu, a ten widok – to śmierć. Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem.”

„Ot, i jesień gospodarna,
Już się zbliża uroczyście;
Poskładała złote ziarna,
Pozłociła drzewom liście.
(…)
Kto pracował całe lato,
Ten z zimowej szydzi grudy:
Oh! bo jesień mu bogato,
Umie spłacić wszystkie trudy.
(…)
Tylko próżniak i ladaco,
Niech nie żąda jej litości;
Bo kto z młodu gardzi pracą,
Ten na starość słusznie pości.”

„Mówi się często, że starość to utrata godności, zaś śmierć to jej odzyskanie – być może, lecz pod warunkiem, że ktoś przejdzie obok w momencie śmierci i ułoży ciało w pozycji godnej; śmierć bowiem ma to do siebie, że lubi uderzać w chwilach, kiedy się jej najmniej oczekuje.”

„„Kim jest ten człek o białych włosach, który tu, o woźnico,
rękę opiera na lasce, z oczami ukrytymi pod brwiami,
z powykręcanymi, obwisłymi kończynami, – czy to jego przewina,
czy taka jego natura, czy wypadek jaki?”

Tak zapytany, zdradził woźnica królewiczowi sekret,
który powinien być pilnie skrywany, myśląc w swej
prostocie, że to nic zdrożnego, tak oto bogowie zaćmili mu umysł:

„To starość go złamała – ten złodziej
urody, burzyciel siły, przyczyna niedoli, niszczyciel
radości, zatrata pamięci, wszystkich zmysłów wróg.

On również dzieckiem będąc mleko pił i, z biegiem czasu,
nauczył się po ziemi stąpać, i krok po kroku dorastał
na mocnego młodzieńca a potem, krok za krokiem, się starzał.”

Po takiej odpowiedzi królewicz, z pewnym przerażeniem, wypowiedział te
słowa do woźnicy: Co?! Czy to zło dosięgnie również mnie?” A
woźnica znów mu odpowiedział:

„Przyjdzie na pewno z biegiem czasu, po wielu
latach, nawet do mojego długowiecznego pana; cały świat wie o tym, że starość
będzie niszczyć ich urodę i się tym nie przejmuje.””

„(…) Diabeł po to stworzył młodość, byśmy popełniali błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić.”

„Starość jest dobra, tylko trzeba nad tym pracować. Zapominam. Nie poznaję. Mogłabym się tym martwić, a ja w tym szukam niespodzianki. Więcej razy mogę się cieszyć, a tak byłoby mi nudno.”

„Starość nie powinna być w większej mierze celem młodości, niż opieka nad młodością celem starości.”

„Jest w nas jednocześnie życie i śmierć, jawa i sen, młodość i starość – wzajemnie się zmieniają.”

„Wolfgang Loitzl – starość, która potrafiła odnieść sukces.”

„Jeśli pojmiesz, że starość ma mądrość za pokarm, pracuj w ten sposób w młodości, by starości twej nie brakło pożywienia.”

„Kiedy człowiek jest młody, próbuje wyprzedzić świat. Potem zaledwie dotrzymuje mu kroku, aż wreszcie zaczyna być przez świat wyprzedzany.”

„Starość może być i cielesna, i duchowa. Często młodzi czują się starsi niż ci, którzy naprawdę są w podeszłym wieku.”

„Chciałbym zagrać starego Cyrana, który sam ze sobą i wyimaginowanym duchem Christiana rozmawia i tłumaczy się przed nim z krzywdy, jaką mu zrobił, niejako zmuszając go do samobójstwa. Bo przecież Christian poszedł do ataku, "wziął pierwszą kulę", bo nie chciał żyć. Dla tego niesłychanego człowieka, jakim był Cyrano, to na starość musiała być klątwa… Móc pokazać jego zmagania to byłoby ciekawe.”

„(…) A życzymy sobie, ażeby katolicy nie tylko stronili od błędów, lecz także od sposobu myślenia, czyli od tak zwanego ducha modernistów. Kto bowiem tym duchem jest przejęty, ten odrzuca ze wstrętem wszystko co trąci starością, a wszędzie we wszystkim chciwie czegoś nowego szuka: w sposobie mówienia o rzeczach Bożych, w wykonywaniu kultu świętego, w urządzeniach katolickich, a nawet w samych praktykach prywatnej pobożności.”

„Czuję się starym artystą w sensie fizycznego bycia na ziemi i doświadczenia. W duszy nie mam najmniejszego poczucia starości. Mój mistrz Julian Przyboś na swoje 60. urodzin powiedział o sobie, że jest „niemniej śmieszniej dożywotnio młody”. Ja – po przekroczeniu 61 lat i nikogo nie kokietując, mogę powiedzieć to samo. Nie gardzę starością, cieszę się z niej, ale moje wewnętrzne doznawanie nie różni się od tego, kiedy miałem 16 lat.”

„Starość spogląda na świat przez pryzmat rozsądku, a nie uczucia.”

„(…) przy ograniczeniu ścisłym zakresu wrażeń, życie wewnętrzne rozrasta się jak jemioła.”

„Długowieczność w sensie maksymalnego czasu przeżycia pojedynczej osoby nie zmieniła się wiele z postępem cywilizacji.”

„Starość urzeczywistnia marzenia młodości; widzimy to na przykładzie Swifta: w młodości budował dom dla wariatów, na starość sam tam poszedł.”

„Starość może być bardzo smutna, ale jedno jest pewne: trzeba zrobić wszystko, żeby była radosna.”

„Nie starość, ale młodość starców czyni ich obcymi otoczeniu.”

„Powiadają, że starość nie chroni przed miłością, ale miłość chroni przed starością.”

„Jedyna rzecz, której się boję, to starość. Nienawidzę jej.”

„Myślał, że starość otwiera to trzecie okno, którym widzi się wszystko na wskroś, które pozwala rozumieć, jak działa świat. Ale nic się nie wyjaśniło.”

„Ani ciszy, ani pełnego mroku, bez odblasku neonów srebrzącego firankę. Ani zapachu ziół, wilgotnej kory sosen, butwiejących liści – przez uchylone okno sączyły się się do pokoju aromaty nocnego ogrodu. Wdychałem je głęboko, z uczuciem błogości. Dobrze mi było. Zobaczyłem w ciemnościach nieszczerze uśmiechniętą twarz Agnieszki, usłyszałem jej głos ni to napastliwy, ni z poczuciem winy: O co chodzi, Jarek, niech skonam, czepiasz się głupstw! To Zbych mnie wyciągnął do kina, nie ja go! A ty nie byłeś w cyrku z Marylą? Nieprawda, żadnej draki ci nie zrobiłam, zmyślasz. Dobra, niech będzie, to ja kupiłam bilety – i co z tego? Ty przecież miałeś mecz, wiedziałam, że nie pójdziesz, dlatego ci nie proponowałam. Pójdziesz na ten film z Marylką? Proszę bardzo, wcale nie będę zazdrosna… Te ostatnie słowa były niedobre, bo zabrzmiały szczerze. I uśmieszek Agnieszki – ironiczny, chłodny, jakby prowokujący. Zrozumiałem wtedy, że mnie już nie kocha, że szuka pretekstu, aby zerwać, że chce chodzić ze Zbychem. Dlaczego nie śmie powiedzieć mi tego wprost? Czyżby kołatały w niej resztki uczucia, którym byliśmy przepełnieni wtedy, na obozie harcerskim, owej bezksiężycowej, gwieździstej nocy, kiedy staliśmy na mostku dotykając się ramionami i patrząc w posrebrzoną wodę? A następnego dnia widzieliśmy parę staruszków idących wolno pod rękę i Agnieszka powiedziała, że my kiedyś też będziemy tak szli – ona i ja. I że starość musi być straszna, ale ze mną nie boi się nawet starości.
Ładnie umiała mówić. Jej rzęsy trzepotały przy tym jak dwa czarne motyle, a oczy jaśniały łagodnym blaskiem przez mgłę.”

„Młodość się chełpi, że wszystko otrzyma, starość jest nieubłagana.”

„Starość dopada cię wtedy, gdy większość ludzi w twoim notatniku z adresami to lekarze.”

„Jakiż jednak jest odstęp między naszym początkiem i końcem, tamtym w obłędzie żądzy i zachwycie rozkoszy, tym w zniszczeniu wszystkich organów i zapachu zgnilizny zwłok. Jeśli idzie o dobrobyt i radowanie się życiem, droga prowadzi też między obydwoma stale w dół: słodko marzące dzieciństwo, radosna młodość, utrudzone życie męskie, kaleka, często żałosna starość, męki ostatniej choroby i wreszcie agonia. Czy nie wygląda to, jakby istnienie było pomyłką, której skutki ujawniają się stopniowo coraz bardziej?”

„Starość nie jest niczym innym, jak tylko powtórzeniem wieku dziecięcego.”

„Miłość nigdy nie sięga tak szybko jak w młodości i nigdy tak daleko jak na starość.”

„Młodość widzi szczęście migocące w przyszłości. Starość spogląda w przeszłość ku szczęściu młodości; zamiast nadziei – ma radość rozpamiętywania nadziei.”

„Nie ma nic smutniejszego niż spustoszenia, jakie czyni starość.”

„Kiedy przychodzi starość, zwyczaje stają się tyranią.”

„Dobrze tak nie pamiętać, naprawdę. Każdemu polecam amnezję na starość.”

„Biedna starości! wszyscy cię żądamy,
A kiedy przyjdziesz, to zaś narzekamy.”

„Wszędy indziej przewodzi starość, prócz łożnicy.”

„Kochać się za młodu, a ożenić na starość, jest to słuchać przez cały dzień śpiewu skowronka latającego w powietrzu, a wieczorem jeść pieczeń z niego.”

„Co wiać dziecię z młodu igra, na starość się k 'temu miewa.”

„Jest tak zajęty, że starość musi poczekać.”

„Jak mawiał rzecznik stanu wojennego Jerzy Urban, „rząd się sam wyżywi”. Ty też byś się mógł sam wyżywić, ale rząd Ci za dużo zabiera dla siebie. Musisz więc liczyć, że rząd zapewni Ci na starość emeryturę. W końcu, jak sądzisz, płacisz „składki ubezpieczeniowe”. Ale jesteś w błędzie. Płacisz podatek celowy przeznaczany na dziś wypłacane emerytury, który dla zmylenia Cię rząd nazywa „składką”.”

„Nie ma tu z kim rozmawiać,
zwój wierszy wart każdej ceny.”

„Próżnowanie osłabia, praca wzmacnia; tamto przyspiesza starość, ta młodość długo utrzymuje.”

„Pan Pietrzak dostrzegł (…) w surowej ocenie tego wydarzenia powrót cenzury politycznej, wprowadzanej przez Tuska i jego kompanów. Pani Zapendowska – okazuje się, jego zdaniem, być osobą stojącą na straży interesów zdrajców narodu, którzy chcieliby powrotu ingerencji partyjnych urzędników w dzieła wybitnych twórców. Do takich autor zaliczył p. Rosiewicza i oczywiście siebie. Żal tylko, że obaj panowie są już za starzy na lekcje u Eli Zapendowskiej – wcześniej nie było takich pedagogów i dlatego musieliśmy przez lata znosić cierpliwie ich wokalne wyczyny.”

„Starość nie jest niczym innym, jak tylko powtórzeniem wieku dziecięcego.”

„W chwili, w której umiera w nas dziecko, zaczyna się starość.”

„Na starość poczułem swoją szansę w biegach długodystansowych, wykorzystując fakt, że nie jestem Schwarzeneggerem, ważę niewiele, co w takich biegach jest zaletą.”

„Mnie, Apollinie, niechaj żywą malwy,
Oliwki lekkie,
Spraw, niech się cieszę tym co mam. Niech
Zdrowie
Zawsze mi służy, niech myśl się nie łamie.
Starość, gdy przyjdzie, niech będzie łagodna
I pełna pieśni.”

„Na starość każdemu smutno, w młodości każdemu powinno być wesoło, każda łza w młodości to o rok życia mniej.”

„Młodość odeszła w przeszłość,Starość wyrosła z widłaków i mchu.”