Cytaty o kochankach

„Między zmysłową radością a pokojem duszy
Pozostaje człowiekowi tylko niepokojący wybór.”

„Wielka prawdziwa miłość ujawni swą pełną siłę tylko wtedy, jeżeli z dwojga kochanków, słabych ludzi, zdoła stworzyć istoty, które nie boją się ani zmian, ani nieszczęść, ani rozstań, ani chorób, ani życia, ani śmierci.”

„Przed miłością ratuje nas nie tyle rozum, co nawał zajęć. Aby miłość była pełna, potrzeba przede wszystkim wiele czasu. Wszyscy dawni kochankowie – Werter, Romeo, Tristan – mieli go pod dostatkiem.”

„Chciałem biec za nim, ale przypomniałem sobie, że byłoby śmieszne biec w skarpetach za kochankiem swej żony, a nie chciałem być śmieszny, chciałem być straszny.”

„Jesteś najwspanialszym kochankiem jakiego miałam.
– Cóż, bardzo dużo ćwiczyłem jak byłem sam.”

„Klapaucjusz myślał, myślał, wreszcie zmarszczył się i rzekł:
– Dobrze. Niech będzie o miłości i śmierci, ale wszystko to musi być wyrażone językiem wyższej matematyki, a zwłaszcza algebry tensorów. Może być również wyższa topologia i analiza. A przy tym erotycznie silne, nawet zuchwałe, i w sferach cybernetycznych.
– Zwariowałeś chyba. Matematyką o miłości? Nie, ty masz źle w głowie – zaczął Trurl. Lecz zamilkli wraz z Klapaucjuszem, ponieważ Elektrybałt jął deklamować:

Nieśmiały cybernetyk potężne ekstrema
Poznawał, kiedy grupy unimodularne
Cyberiady całkował w popołudnie parne,
Nie wiedząc, czy jest miłość, czy jeszcze jej nie ma?

Precz mi, precz, Laplasjany z wieczora do ranka
I wersory wektorów z ranka do wieczora!
Bliżej, przeciwobrazy! Bliżej, bo już pora
Zredukować kochankę do objęć kochanka!

On drżenia współmetryczne, które jęk jednoczy
Zmieni w grupy obrotów i sprzężenia zwrotne,
A takie kaskadowe, a takie zawrotne,
Że zwarciem zagrażają, idąc z oczu w oczy!

Ty, klaso transfinalna! Ty, silna wielkości!
Nieprzywiedlne Continuum! Praukładzie biały!
Christoffela ze Stoksem oddam na wiek cały
Za pierwszą i ostatnią pochodną miłości.

Twych skalarnych przestrzeni wielolistne głębie
Ukaż uwikłanemu w Teoremat Ciała,
Cyberiado cyprysów, bimodalnie cała
W gradientach, rozmnożonych na loty gołębie!

O, nie dożył rozkoszy, kto tak bez siwizny
Ani w przestrzeni Weyla, ani Brouwera
Studium topologiczne uściskiem otwiera,
Badając Moebiusowi nieznane krzywizny!

O wielopowłokowa uczuć komitanto,
Wiele trzeba Cię cenić, ten się dowie tylko,
Kto takich parametrów przeczuwając fantom,
Ginie w nanosekundach, płonąc każdą chwilką!

Jak punkt, wchodzący w układ holonomiczności,
Pozbawiony współrzędnych zera asymptotą,
Tak w ostatniej projekcji, ostatnią pieszczotą
Żegnany – cybernetyk umiera z miłości.”

„Miłość określana jest jako dręczące rojenie natury melancholijnej, które rodzi się wskutek ustawicznego rozmyślania o licu, gestach i obyczajach osoby przeciwnej płci. Remedium na to jest połączenie dwojga kochanków węzłem małżeńskim, i choroba minie.”

„Kochanek nieśmiały nigdy nie jest szczęśliwy. Ceną szczęścia jest odwaga.”

„Dlatego alchemia jest niewinną nierządnicą, która ma licznych kochanków, lecz wszystkich zwodzi i żadnemu nie pozwala wziąć się w objęcia. Zamienia głupców w wariatów, bogatych w nędzarzy, filozofów w durniów, a oszukanych w złotoustych oszustów…”

„Szpiegostwo, owszem jest niebezpieczne. Ale też jakże frapujące!”

„Za słaby by można go odczuć, a rośnie w siłę zabija spokój.
I boję się on zabiera wszystko mi, wszystko czym mogłam żyć…
Tak dawny, a tkwi gdzieś we mnie, dławi oddech przenika moje wnętrze
Ból jest dziś mym kochankiem…
Bo to on może zniszczyć wszystko… lub wybaczyć…”

„Szachy są jak piękna kochanka, do której ciągle chcemy wracać, bez względu na to, ile razy nas porzucała.”

„Mają [fanki-kochanki] kiepski gust. Wcale nie jestem przystojniakiem.”

„Jestem dobra, jak baranek,
Jestem słodka, jak cukierek,
Kiej mnie nie zdradza kochanek,
Kiej nie chodzi do fryjerek.
Ale kiejbym tego dociekła,
Ze mnie Stasio osukuje,
Ze zdrajca inną całuje,
Stałabym się jędzą z piekła.
Jejbym warkoce wyrwała,
A samego wałkiem sprała,
Jakbym tłukła, tak bym biła,
Azbym zdradzać oducyła.”

„Milczący kochankowie tak nie mogą się ukryć wśród obojętnych ludzi, jak rośliny pachnące wśród bezwonnych.”

„Prawdziwy kochanek kocha zawsze marzenie, które wcieliło się dlań w kształt kobiety.”

„Złapałam go za poły płaszcza, on nadal kurczowo trzymał mnie za ramię, wbijając po raz kolejny ostrze. Czułam, jak krew spływa mi po skórze. Niczym para kochanków w tańcu śmierci staliśmy naprzeciwko siebie. Patrzyłam w te puste oczy, nie wiedząc, gdzie ani czemu jestem. Wiedziałam tylko, że umieram.”

„(…) ja jestem jak kurwa, utrzymanka biznesmena, która udaje, że nie istnieje, by nie przynosić kłopotów. Ale jak mój kochanek kupuje mi futro i prowadzi na premierę do opery, to przecież nie będę się opierać (…).”

„(…) nawet najpiękniejsza i najbardziej uczynna kochanka nie może przecież zastąpić mężczyźnie pieniędzy.”

„Życie żadnej królowej nie może równać się z moim, tak wielu bowiem przeżyłam królów.”

„Najrozumniejszym kochankiem był Don Kichot, który z prostej dziewki wyidealizował sobie najwznioślejszą istotę i nie znał jej.”

„Kobiety perfumują papier listowy, aby posłać kochankowi coś ze swej nagości.”

„Wiemy, że Wittgenstein wsparł Trakla stypendium, w pewnym sensie to była relacja sponsor-sponsorowany. Obaj w każdym razie dążyli do spotkania, na pewno ze strony Wittgensteina w grę wchodziły inne uczucia niż ze strony Trakla. Oczywiście w dużej mierze jest to fantazja, właśnie zabawa z erotyczną potencjalnością. Fantazja ta narodziła się też z zaskoczenia, że ci niemęscy wedle dzisiejszych standardów mężczyźni (dodać trzeba jeszcze Davida Pinsenta, brytyjskiego przyjaciela i kochanka Wittgensteina) sami zgłosili się na wojnę. Interesowało mnie, w jaki sposób przypomnienie tej historii wpłynie na nasze historyczne rozumienie męskości. W jaki sposób wpłynie na nie to, że mężczyźni o nienormatywnej seksualności walczyli w I Wojnie Światowej, że wymieniali listy z kochankiem przez neutralną Szwajcarię, że odwiedzali się w szpitalach?”

„Nikt, kto chce mówić o kinie, nie może ignorować muzyki filmowej – stanowi ona bowiem integralną część naszego życia, naszych czasów, współczesnej kultury. Jeśli chodzi o mnie, to absolutnie nie uważam muzyki filmowej za gorszą.”

„Mąż może nie być pierwszym kochankiem swojej żony, lecz bywa najczęściej ostatnim.”

„Kochanek – mężczyzna, którego się nie poślubi, ponieważ się go lubi.”

„Pacyfiści to są ludzie wzięci z księżyca, którzy nie rozumieją, że jakby nie było silnego ruchu oporu przeciwko dyktaturze, faszyzmowi, komunizmowi, to pacyfizm by nie istniał. Co to znaczy pacyfizm? Nie słyszałem, by pacyfiści ostro protestowali, że w ciemnych krajach arabskich kamieniują kobiety, które poszły z kochankiem do łóżka. Najwyżej cienko zamiauczą, ale nic poza tym. Krzyczą na demokrację, a jakoś nie krzyczą na rzeczywiste, twarde dyktatury. To pacyfiści. Dlatego ich działania są w istocie pogardą dla człowieka.”

„Miłość jest dymem wzniesionym z obłoku Westchnień, jest ogniem w kochającym oku. Gdy nieszczęśliwa – morzem łez kochanków. Czymże jest więcej? Jest roztropnym szałem. Żółcią dławiącą i słodkim specjałem.”

„Miła, czemu mi każesz iść samotnie w łoże,
Gdy noc wszystkim naokół swe posłanie ściele?
Pora ta dla kochanków najlepszą być może,
Noc jest po to, by razem byli przyjaciele.(…)
Wolałbym, aby dzień trwał wiekuisty w niebie,
Jeśli z nocy nadejściem masz mnie gnać od siebie.”

„Rozmawiałem raz z panem de V., który zdaje się żyć bez złudzeń w wieku, w którym ludzie bywają do nich jeszcze zdolni. Wspomniałem mu, że świat dziwi się jego nieczułości. Odpowiedział poważnie: Nie można i umrzeć, i żyć. Byłem swego czasu, jak każdy, kochankiem ladacznicy, zabawką kokietki, igraszką kobiety lekkiej, narzędziem intrygantki. Czym można być więcej? Przyjacielem kobiety z sercem? Ba, wchodzimy w sferę baśni.”

„Między drzewami, na wznoszącym się brzegu Wannsee, odszukałem samotny grób Heinricha von Kleista. Tam, gdzie niemiecki pisarz wraz z Henriettą Vogel popełnił samobójstwo. A właściwie tam, gdzie zabił Henriettę, a potem siebie. Upamiętniający owe wydarzenia kamień przyciąga gości Literarisches Colloquium. Pielgrzymują więc do niego pisarze uznani, znani i nieznani. Poszedłem zatem i ja, chociaż von Kleist, jako autor, nigdy nie zaznaczył się szczególnie wyraźnie w moich poszukiwaniach. Postrzegałem go raczej jak literackiego bohatera. Stworzony był bowiem jakby ku przestrodze dla kuszonych pychą i wiarą w nieprzeciętność. Histeryczny, egzaltowany, pretensjonalny. Irytujący. Nawet gdy postanowił się zabić, zadbał jeszcze o odpowiednią scenografię i o towarzystwo. No, bo to przecież on nakłonił Henriettę Vogel do samobójstwa, a nie ona jego. I nie była to śmierć dwojga kochanków, pragnących ostatecznie przypieczętować swoją miłość. Była to śmierć chorej na raka kobiety, towarzysząca śmierci pisarza, który utracił wiarę w sens życia po lekturze dzieł Kanta. Kant uświadomił bowiem Kleistowi, że za życia nie można zgromadzić wartości, dających się przenieść w zaświaty. Ta nad-interpretacja, czy raczej błędna interpretacja filozofii Kanta, stała się więc powodem śmierci Kleista.”

„Jest wielka różnica w sposobie kochania mężczyzny i kobiety. Kobieta szuka zwierzenia się, wiecznie by mówiła o miłości przed swoim kochankiem; mężczyzna im prawdziwiej kocha, tym więcej milczy.”

„(…) nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.”

„Żywy węgorz wije się pod nożem, kobieta zmuszona do małżeństwa bierze sobie kochanka.”

„Daleko mi do tyrana. Starałem się być delikatny, ale trudno obyć się na próbach bez łez. Jak partnerka nie dawała rady i rozklejała się, to przytulałem ją, głaskałem czule. Najgorszy był pierwszy tydzień, kiedy one próbowały zrozumieć, o co mi chodzi. Po tych próbach mówiły, że mają dosyć i nic więcej z siebie nie wydobędą.”

„Jak to dobrze, że tutaj teraz nie mam przy sobie kochanki, ale siostrę… kochanka męczyłaby mnie… A ja chcę tylko odpoczywać (…).”

„W pierwszej miłości kobiety kochają kochanka, w następnych – miłość.”

„(…) wszystkich tych – handlarzy niewolników, jasnowidzów i „świętych” a także pozujących na szlachetnych białych kolonialistów – łączyło jedno: byli przekonani, że mają „patent” na Afrykę i tylko „ich” Afryka jest prawdziwa.”

„I wszystko może być
początkiem nowej religii, każde narodziny, każda śmierć,
każde palenie chwastów na polu, każdy dym.
Nawet kochankowie winni pilnować swych postępków i rozmów (…).”

„Kobieta jest jak księżyc – znika na pewien okres, a gdy łączy się z kochankiem, tak jak dzień styka się z nocą, następuje nowe rozstanie.”

„My, kochankowie godzin, które idą w zapomnienie, kochankowie dni, które mijają, zatrzymajmy czas, pozostańmy tu na chwilę, a ta niech trwa cały dzień dla nas, zwróconych twarzami ku sobie w tym pociągu wiozącym nas w nieznane.”

„Za żadne skarby nie dam się już nabrać na następne małżeństwo.(…) małżeństwo i szczęście to się wyklucza. Prawdziwe szczęście daje samotność i spolegliwa kochanka.”

„Gdy zakochani całują się po policzkach, to znaczy, że błądzą po omacku, szukając swych ust. Pocałunek tworzy kochanków.”

„Kobieta, która ma jednego kochanka jest aniołem, która ma dwóch jest potworem, która ma trzech jest kobietą.”

„To właśnie tu mordercy – sąsiad, kochanek, mąż, zięć, szwagier – powrócili do kraju i tuż obok siebie odnaleźli jakąś niedoszłą ofiarę, której wtedy nie udało im się zabić. Są tego świadomi i ona również o tym wie. Bo wszyscy, tak jak kiedyś, żyją obok siebie, Hutu z Tutsi.”

„Od progu domu Waszego Majestatu matkę Waszego dziecka otaczali szpiedzy, spiskowcy i zdrajcy. Z nienawiścią i pogardą prześladowali mnie za pomocą wszelkich środków. Odebrali mi dziecko… Wypuścili mnie w świat z moim zmartwieniem, a mnie samą dręczyli w owym zmartwieniu nieustannymi prześladowaniami.”

„Warszawa jest dla mnie jak taka stara, brzydka żona. Nie kocham jej, nie lubię, nie podoba mi się i nigdy nie podobała, ale przecież zawsze do niej wracam. Wracam, choć mam na świecie rozsiane różne kochanki, z którymi właściwie mogłabym się ożenić. Ale nie żenię się.”

„Mężczyznę można „wykastrować” jednym zdaniem: Wolę, abyś był moim przyjacielem niż kochankiem.”

„Kobieta młoda, która nie weźmie kochanka, umiera z nudów, a około czterdziestki głupieje.”

„Można kochać nieznane miasto równie mocno jak nieznane kochanki.”

„Niepewność jest najgorszą rzeczą, jakiej doświadczają kochankowie.”

„Historię widzimy w przebłyskach. Czy będzie to major, czy krajobraz po bitwie, czy życie kochanki, czy batalion w kartoflisku – wszystko w przebłysku: drzewo, niecki, fasola na progu, owszem, nawet pończochy, ruch chwilowej namiętności – wszystko to rzuca się w oczy w nagłym błysku. Nie ma sposobu na objęcie całego widoku.”

„Moje marzenia zawsze były banalne i nigdy się nie spełniały. Chcąc postępować w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem byłem zmuszony kolejno rezygnować z rozmaitych mrzonek dotyczących nadzwyczaj pomyślnej przyszłości. I tak, w porządku chronologicznym, kończąc szkołę podstawową rozstałem się z marzeniem o Wielkim Sportowcu, w liceum pożegnałem mit o Geniuszu Naukowym i Natchnionym Hippisie żywiącym się powietrzem, w traktacie studiów porzuciłem wiarę we Wspaniałego Kochanka i i jego Piękne Kobiety, a także nadzieję na Wielkie Pieniądze Spadające z Nieba.”

„Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.”

„W pierwszych minutach prawdziwej miłości kobieta biorąc kochanka bardziej liczy się z tym, jak inne kobiety patrzą na tego mężczyznę, niż jak patrzy nań ona sama.”

„Kobieta trzyma się długo pierwszego kochanka, o ile nie weźmie drugiego.”

„Prostytucja była, jest i będzie. (…) Tak, istnienie oficjalnej możliwości kupienia seksu za pieniądze być może doprowadza do wściekłości niektóre starzejące się żony, które nie rozumieją, że teraz ich mężowie (…) marnują znacznie więcej na kochanki. (…) Z prostytucją można walczyć tylko legalizując ją. (…) Jestem zagorzałym zwolennikiem legalizacji.”

„zdrowaś Zofio (…)
łaskiś pełna (…)
jeden pan z tobą (…)
błogosławionaś ty między kochankami (…)
i błogosławiony owoc wieczoru naszego (…)
– cytryna”

„Na śmierć pobożną pędzi żołnierz Mahometa,
Lecz męczennik miłości koniec ma zacniejszy:
W dniu bowiem zmartwychwstania jawno się okaże,
Że pierwszy padł z rąk wrogów, drugi – z rąk kochanki.”

„Proszę państwa! Ja wystąpię w obronie nocy, bo jest powiedzenie, że noc jest przyjaciółką kochanków i złodziei. (Wesołość na sali, oklaski) Tak że noc nie jest niczym złym, zależy do czego jest użyta. (Wesołość na sali) I częściej noc ludzi łączy niż dzieli. (Wesołość na sali, oklaski) Proponowałbym więc, żeby jednak wprowadzić troszeczkę nastroju.”

„Gdyby gwiazdką być,
I w obłokach tkwić:
Jasnem okiem w noc majową,
Nad kochanki mojej głową,
Do poranka lśnić!”

„Wolałabym byśmy pozostali przyjaciółmi. Zbyt wielu jest kochanków, nie dość przyjaciół.”

„Drogi narodzie chrześcijański, nie stoję tu po to, aby głosić Wam kazanie, stoję tu, aby umrzeć.”

„Gdybym nie był kompozytorem – choć według mnie to najlepsza rzecz, jaką mogłem robić – to chciałbym grać w szachy, ale chciałbym być wielkim graczem, najlepiej mistrzem świata.”

„Kobiety w polskim filmie są „odpoczynkiem wojownika”. Najczęściej scenariusze piszą mężczyźni, więc piszą o tym, na czym się znają. W związku z tym bohaterami są mężczyźni, a kobiety traktowane są trochę po macoszemu. Są zatem „elementami ozdobnymi”: kochankami, żonami, a w starszym wieku matkami. Ja strasznie się nudzę na filmach, w których nie ma kobiet. A jest trochę takich filmów. Uważam, że tam, gdzie nie ma kobiet – nie ma życia!”

„„Warszawska Gazeta” jest prawicowym tabloidem. Często stosuje mowę nienawiści i żeruje na antysemityzmie „narodowych” wyborców PiS i Kukiz'15. Tytuły wybranych losowo numerów: „Odkłamać tzw. pogrom kielecki (bo to spisek żydowsko-ubecko-komunistyczny”, „Pogonić lewacką szarańczę”, „Donald Tusk powinien zostać skazany, bo zdradził swoją ojczyznę” (…), „Uwaga, wnuczka ubeków czuwa!” (o Danucie Huebner),"Czekamy na Polexit”, „Zamknąć granice dla neobanderowców”, „Faszysta Gross-Polakożerca”, „Ubrać lewactwo w kaftany bezpieczeństwa”, „Kochanka Buzka na celowniku CBA”, „Cimoszewicz czerwony błazen”, „Na pasku lewactwa i masonerii”, „Knebel żydowskiego lobby”, „Zabierzmy zdrajcom głos”, „Kijowski szuka okazji, aby dostać w mordę”, „Żydowskie pieniądze a sprawa ekshumacji”.(…) Mimo skrajnych treści, od których PiS oficjalnie się odcina. „Warszawskiej Gazecie” dają wywiady znaczący politycy obozu władzy: Jarosław Gowin, Anna Zalewska, Patryk Jaki, Ryszard Legutko, Jarosław Krajewski, Paweł Szafernaker, Krystyna Pawłowicz. I posłowie Kukiza”

„Pomyśl o swojej matce, synu!”

„Moją prawdziwą życiową partnerką jest język. A język francuski jest niezwykle złożony, bogaty, precyzyjny, a przy tym szalenie elastyczny. Potrafi się kurczyć i cudownie rozciągać. To wyjątkowa kochanka. Codziennie w mojej pracowni nie tyle zmagamy się ze sobą, ile uprawiamy miłość. Ona nieustannie mi się opiera i, niestety, zawsze wygrywa. Ale to właśnie najbardziej w niej kocham.”

„Materiał, z którego zrobiony jest kochanek, nie potrzebuje być trwały – wystarcza, że się podoba. Ale dobry mąż musi być z dobrego, trwałego sukna.”

„Niegdyś kochankowie nie byli zazdrośni o mężów – stosunki małżeńskie były dla nich czymś całkowicie pozbawionym znaczenia erotycznego.”

„Listów miłosnych nie pisze się dla własnej satysfakcji, w miłości prawdziwy kochanek też nie myśli o sobie.”

„Te sokoły mnie zgubią.”

„W miłości „wierność” jest tak długo, jak długo w uczuciu jest ów czuły przypływ i odpływ niepewności, podejrzeń… Jak długo człowiek czuje, że nie uwięził do końca w ramionach tego wroga, jakim jest kochanek. Istnieje, jak długo są dla siebie niebezpieczeństwem i niepewnością. Wtedy nie ma zdrady, gdy wszystko jest zdradą…”

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

„Męża zarazem i kochanka dostać trudno… Ktoś to powiedział bardzo trafnie, że mężczyzna jest jak scyzoryk, którym jeśli się pióra temperuje, chleba nim krajać nie można, i odwrotnie… Mąż to nóż do chleba… kochanek… temperuje pióra.”

„No nie, nie aż tyle, panie kochanku, miał tylko ogon na dwie wiorsty… No cóż, w rzeczywistości miał ci on ogon długi tylko na jedną wiorstę, panie kochanku… I cóż to ma znaczyć, u diabła! Czy ten list był zupełnie bez ogona czy co?”

„Kochankowie są podobni do ministrów: czynią niesłychane wysiłki, aby ośmieszyć swoich poprzedników, a zyskują jedynie to, że wzbudzają żal po nich…”

„Najbardziej niezwykła kobieta italskiego średniowiecza. Kochanka papieża Sergiusza III, matka i babka dwu papieży. Na długi czas opanowała Rzym i Państwo Kościelne.”

„O, jakiż uroczy jest opór kochanki, który tylko po to opóźnia chwile rozkoszy, by nabrały smaku.”

„Z urodą tak niespodzianą,
Że gdy idzie przez gwarny
Dym dysput, kochanki poetów
Zamiast w szkło okna kawiarni,
Spoglądają w ślad za nią.”

„Świat znika w oczach rozkochanej kobiety. Jeden tylko człowiek jest dla niej na świecie, to jest jej kochanek, przy którym giną wszyscy inni.”

„Sztuka polega nie na tym, żeby zyskiwać kochanków, ale na tym, żeby ich przy sobie zatrzymywać.”

„Kochankom nie trzeba słów, wystarczy spojrzenie.”

„Są rzeczy, które przetrwają biedę tego świata oraz rzeczy, które są wieczne, jak moje wspomnienie o Tobie, którego nikt nie może mi zabrać…”

„Wraz z małżeństwem pojedynczej pary wstąpiły na scenę dwie charakterystyczne figury nie znane dawniej: stały kochanek żony i mąż – rogacz.”

„To był szok. Szczególnie dla mojej rodziny. Zresztą nie tylko dla mojej, bo właśnie wychodziłam za mąż. Przyszli teściowie z niepokojem patrzyli na to, że skandalizująca kobieta dostaje się do ich rodziny. A że byli to ludzie z wielką klasą, nie skomentowali tego. Było wokół tego tyle szumu, że żałowałam, iż zdecydowałam się na tę scenę. Choć Kardiogram nie epatował seksem i dziś nikt nie zwróciłby uwagi na taki kilkusekundowy epizodzik. Grałam żonę, która zdradza męża. Jest w swoim związku bardzo nieszczęśliwa i otwiera się dopiero przy kochanku. Trzeba było to jakoś pokazać, więc ten mój nagi biust był usprawiedliwionym zabiegiem artystycznym. Pamiętam, z jakim szacunkiem, wręcz pietyzmem podchodziła do kręcenia tej sceny ekipa. Reżyser powiedział: „Dziś mamy takie specjalne zdjęcia, wszyscy muszą wyjść, zostaje tylko operator.””

„Poeci nie są dobrymi kochankami
najlepsi w tej sztuce
są galwanizatorzy”

„Serce kobiety światowej jest na kształt róży, z której każdy kochanek po listku odrywa, tak, że dla męża tylko cierń pozostanie.”

„Tylko jednego żałuję: chciałabym mieć w życiu więcej kochanków.”

„Jedynie ci kochankowie mogą o sobie zapomnieć, którzy niedostatecznie się kochali, by się znienawidzić.”

„Każda księżniczka marzy o cudownym księciu, ale rzadko takiego spotyka i z reguły poślubia mężczyznę, który nie ma nic wspólnego z bohaterami dziewczęcych marzeń.”

„(…) rola w Kochankach nie z tej ziemi była (…) wyzwaniem; musiałam w sobie rozbudzić ogromną dojrzałość. Niemniej jest to jednak komedia i na wspomnianą dojrzałość trzeba było nałożyć trochę zabawnych „kobiecych słabostek.””

„Los był dla mnie wyjątkowo łaskawy, bo ani na chwilę nie straciłem pasji do pracy naukowej. Zapytajcie żony jakiegokolwiek fizyka, a zobaczycie. Każda powie, z jaką to zuchwałą rywalką przyszło jej się zmierzyć. Albo musi skapitulować, albo pogodzić się. Fizyka to najbardziej wymagająca, a czasem najbardziej niszcząca kochanka. Dzień i noc, latem i zimą, rano i wieczorem śledzi cię, ma nad tobą władzę, nagradza cię i wprowadza w stan rozpaczy. Niszczy cię jak najgorsza nerwica natręctw. Ale daje też podniecenie, radość i najwyższe poczucie spełnienia.”

„Kobieta, która, porzucając kochanka, zostawia u niego majtki, oczekuje, że odniesie je osobiście.”

„Musisz przynajmniej raz ożenić się. Więcej mądrości nauczy cię jedna żona, niż tysiąc kochanek.”

„Nie jest dobrze być bardzo kochanym w tak młodym wieku, tak wcześnie. To rodzi złe przyzwyczajenie. Wydaje się, że tak już być musi. Wydaje się, że to gdzieś powinno istnieć, że można to odnaleźć. Liczy się na to. Wpatruje się, ma nadzieję, czeka. Miłość macierzyńska to obietnica, którą życie nam daje u progu i której nie dotrzymuje nigdy. I z tym niedosytem pozostać trzeba do końca życia. Ilekroć kobieta bierze nas w ramiona i przyciska do serca, są to tylko kondolencje. Zawsze powracamy na grób matki, by wyć nad nim jak opuszczony pies. Już nigdy, już nigdy, już nigdy. Wspaniałe ramiona otaczają szyję, najsłodsze wargi szepcą o miłości, ale już się wie. Kiedy znów przychodzi pragnienie, można się miotać na wszystkie strony – nie ma już studzien, są tylko miraże. O pierwszym przebłysku świtu przeprowadziło się gruntowne studia nad miłością i dokumentację nosi się ze sobą. Wszędzie dokąd pójdziemy, nosimy w sobie truciznę porównań i czas mija na oczekiwaniu tego, co już kiedyś otrzymaliśmy. Nie twierdzę, że należałoby zabraniać matkom zbytniej miłości do dzieci. Mówię tylko, że lepiej jest, kiedy matki mają jeszcze kogoś do kochania. Gdyby moja matka miała kochanka, nie umierałbym przez całe życie z pragnienia przy każdym źródle. Na moje nieszczęście znam się na prawdziwych diamentach.”

„Gdyby wszyscy rywalizowali ze wszystkimi, w jednej wielkiej kategorii open, nie obchodziłoby nas, czy jakaś sztangistka nie chowa pod kostiumem sztangisty. Niestety, niewygodnym skutkiem ubocznym byłby dążący do zera odsetek kobiet dopuszczonych do zawodów sportowych – panie przecież, z góry przepraszam za wulgarną dosadność, wypadają gorzej w niemal każdej konkurencji, co czasem widać gołym okiem na boisku (patrz gry zespołowe), a czasem na tablicy wyników (patrz tam, gdzie klasę zawodnika odmierzamy w metrach, minutach, kilogramach). Ba, najwybitniejsze sportsmenki z trudem dorównują przeciętnym sportowcom. Na szczęście dla naszych żon, matek, sióstr i kochanek wprowadziliśmy parytety, po dżentelmeńsku zapraszamy je na niemal wszystkie igrzyska i bez wypominania czegokolwiek rozdajemy te same medale za osiągnięcia, które po prawdzie na medale nie zasługują.”

„Swoją kobiecość wyrażam poprzez bardzo „babskie” spektakle Białego Teatru, gdzie grzebiemy i „dosięgamy człowieczego dna”, a w codziennym życiu jako matka – chciałoby się rzec – żona i kochanka.”

„Seks – ten Nowy seks – jest wymagający wobec ludzi, którzy go uprawiają. Tak jak zawodnicy, kochankowie muszą mieć wspaniałą kondycję fizyczną, bez cienia słabości, którą mógłby dostrzec partner. Kobiety przede wszystkim mają być szczupłe, pozbawione tkanki tłuszczowej, muszą rozsiewać przyjemną woń, nie wydzielać żadnych naturalnych zapachów, mieć wygolone pachy i nogi, być błyszczące, nawilżone i ufryzowane. W stosunku do mężczyzn wymagania są mniej surowe.”