Cytaty o kochankach (242 cytatów, strona 3)

„Kobieta, która odchodzi od męża z kochankiem, nie porzuca go, lecz uwalnia go od niewiernej żony.”

Sacha Guitry (1885–1957)

O kobietach

„Byli kochankami, on robił skoki w bok, więc ona przewierciła jego zdradliwe serce długim na sześćdziesiąt centymetrów stalowym wiertłem.
– Dobrze, to go nauczy. (…)
– Zaatakowała serce. Ja, ja bym mu przewierciła jaja. Samo sedno, nie sądzisz?”

Nora Roberts (1950)

Aż po grób

Serce

„Moralność upada z dnia na dzień: niektóre kobiety zdradzają swoich kochanków z własnymi mężami.”

Gabriel Laub (1928–1998)

O kobietach , O morzu

„Teatr jest kapryśnym kochankiem, traktuje cię jak szmatę, choć może szmata na to nie zasługuje.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Arte” 03/05, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/whaleciec.htm

„Nieodpowiednia jako przyjaciółka, kompromitująca jako kochanka, nie do przyjęcia jako królowa Anglii.”

Jerzy V (1865–1936)

o Wallis Simpson.
Źródło: Małgorzata Czyńska, Wallis – pierwszy wróg brytyjskiej monarchii. Nieodpowiednia i kompromitująca http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,11151684,Wallis___pierwszy_wrog_brytyjskiej_monarchii__Nieodpowiednia.html#TRrelSST, 21 lutego 2012, wysokieobcasy.pl

„Nigdy nie byłabym w stanie pocałować Hitlera; miał żółte zęby, a jego oddech cuchnął!”

Christa Schroeder (1908–1984)

Źródło: Leigh Eduardo, Kochanki. O uwodzeniu, władzy i ambicji. Historie prawdziwe, tłum. Dariusz Wójtowicz, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2005, ISBN 978-83-7469-590-9, s. 269.

O historii

„Kto zmienia kochanki jak rękawiczki, najczęściej chodzi w używanych.”

Henryk Święcicki (1926–1985)

„Zasuszony w klasztorze mnich, fanatyczny apostoł odrazy do ciała, surowy patrjarcha rodziny, najwierniejszy mąż, najbardziej rozmiłowany kochanek, każdy świadomie lub bezwiednie odczuwa przebiegający mu po nerwach prąd zmysłowy na widok urodziwej kobiety.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

Źródło: Nałęcze. Powieść http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=114713&dirids=1, wyd. Nakładem Trzaski, Everta i Michalskiego S.A., Warszawa, 1928, s. 79.

O kobietach

„(…) królowa MBP. Ona trzęsła całym tym resortem, bardziej niż Berman. Formalnie kierowała tylko V Departamentem, departamentem do zwalczania zagranicznej dywersji w partii, w administracji i we władzach rządowych, lecz kiedy chciała, to przejmowała kompetencje każdego departamentu. Pani pułkownik bali się wszyscy prócz generała Iwana Sierowa, jej kochanka, ale chwilowego, bo to był ogier ciągle zmieniający klacze. Miał więcej bab niż regiment huzarów. Bristigierowa zresztą nie była gorsza w tej konkurencji, była nimfomanką rżnęła się z wieloma. Z Mincem, z Bermanem, z Szyrem, który przez jakiś czas był jej mężem…”

Julia Brystiger (1902–1975) polski oficer służby bezpieczeństwa PRL

O czasie

„Kiedy ludzie decydują się na zostanie kochankami, to pierwszą rzeczą, którą mogą stracić, jest przyjaźń.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

O przyjaźni , O ludziach

„W mej niedojrzałości starałam się odwzajemnić jego namiętność, ale w duszy pragnęłam czegoś całkiem innego. Nad wszystkim dominowało niejasne uczucie, że czekałam najwidoczniej na coś nie nastąpiło. Często musiałam przyciskać usta do poduszki, aby z żalu i tęsknoty nie krzyczeć na cały głos: mamo, mamo, mamo!”

Maria Koburg (1875–1938)

o swym pożyciu małżeńskim.
Źródło: Eleanor Herman, Królowe i ich kochankowie. 900 lat intryg, namiętności i pasjonującej polityki, tłum. Barbara Tarnas, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2007, ISBN 9788389632319, s. 27.

O świecie , O emocjach , O duszy , O czekaniu

„Nieszczęście jest bezludną wyspą, na którą nagle los wyrzuca człowieka.”

Stanisława Fleszarowa-Muskat (1919–1989) polska pisarka

Źródło: Kochankowie róży wiatrów (1961)

O losie , O nieszczęściu

„Światło jest lewą ręką ciemności,
a ciemność jest prawą ręką światła.
Dwoje są jednym, życie i śmierć złączone
jak kochankowie w kemmerze,
jak dłonie splecione,
jak droga i cel.”

Ursula K. Le Guin książka Lewa ręka ciemności

Cykl Hain (Ekumena), Lewa ręka ciemności

O życiu , O śmierci , O świetle

„Jeśli Hanowerczycy mieli jakąś wspólną wadę była nią wyjątkowa tępota. Jerzy I nigdy nie chciał być królem Anglii i kategorycznie odmawiał nauki angielskiego. Niewiele wiedział o angielskim prawie i obyczajach i niewiele go one obchodziły. Był szczęśliwy, gdy sprawy związane z rządzeniem mógł zrzucić na Roberta Walpole'a. Ale Jerzy, mężczyzna o wyłupiastych oczach i wieprzowatej twarzy, był także okrutnikiem. Kiedy odkrył, że żona ma kochanka, wtrącił ją do więzienia i zabronił widywać dzieci (nigdy ich już nie ujrzała). Wkrótce potem zniknął także kochanek. Jerzy nienawidził swojego syna (późniejszego Jerzego II) i unikał go starannie. Większość swojego panowania spędził w Hanowerze. Tam też umarł. Brytyjscy poddani nie płakali po nim.”

Jerzy I Hanowerski (1660–1727) król Wielkiej Brytanii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 43.

O dzieciach , O nauce , O płaczu

„Krystyna jako kobieta miała to w sobie – ciepło, determinację, ambicję, humor. To była fantastyczna przygoda dla mnie jako reżysera. I ani razu się nie pokłóciliśmy.”

Radosław Piwowarski (1948) polski reżyser, scenarzysta i aktor filmowy

o Krystynie Jandzie i pracy nad filmem Kochankowie mojej mamy.
Źródło: Wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=60742

O kobietach

„Stanisław August Poniatowski: Mój książę, czy nie mógłbyś sobie lepszego kontusza sprawić?
Karol Radziwiłł: Mości Królu, panie kochanku, ten ci kontusz nosiło dwunastu wojewodów jeden po drugim, nie dziw tedy, że nieco zszarzał.”

Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku (1734–1790)

Źródło: Karol Mórawski (wybór i opracowanie), Anegdoty i facecje o ludziach wielkich i sławnych, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 2002, ISBN 8305132587, s. 40.

O książkach , O wiedzę

„Kochanek widzi wady ukochanej dopiero wówczas, gdy czar pryśnie.”

François de La Rochefoucauld książka Maksymy i rozważania moralne

Maksymy i rozważania moralne

„Czyż we dwóch nie zdołamy odeprzeć tego pomiota? Bez paniki. Już dawno na niego czekam. Misza, twój rewolwer jest nabity?”

Borys Pilniak (1894–1938)

o Gienrichu Jagodzie (słowa powiedziane do Michaiła Tuchaczewskiego w obecności Wiery Dawydowej).
Źródło: Wiera Dawydowa, Leonard Gendlin, Wyznania kochanki Stalina, Wydawnictwo WP Most, Warszawa 1990, tłum. Krzysztof Kowalski, s. 97.

O czekaniu

„Zalotnice udają, że są zazdrosne o swoich kochanków, aby ukryć, że są zazdrosne o inne kobiety.”

François de La Rochefoucauld (1613–1680) pisarz i filozof francuski

O kobietach

„Ludzie idą bez ustanku, wciąż.
I mijają się wzajem cicho, obojętnie, jakby się nie widzieli i nie znali się. Serdeczność i uczucie i litość i żal i cały słownik anielskiej rozmowy jest im ze słuchu znany dobrze, lecz go nie rozumieją. Inne bowiem mają u nich znaczenie wyrazy, którymi kiedyś przemawiały matki, żony, kochanki, bracia, przyjaciele.
– Miłość – tę nazywają obowiązkiem i najczęściej miewają go na ustach swoich.
Żenią się często między sobą, albowiem, jak mówią, łatwiej jest we dwoje szukać pożywienia i nie tak się cnie, jak samemu człowiekowi, chodzić po tej ziemi, po szarym piasku. Jedno pomocnem jest drugiemu, jedno za drugim nosi tobołki podróżne, złorzecząc losom, które ich związały przysięgą na całe życie, aże do śmierci.”

Władysław Orkan (1875–1930) polski pisarz tworzący w okresie Młodej Polski

Źródło: Przekleństwo, w: Płanety, wyd. Biblioteka Domu Polskiego, Warszawa 1927, s. 113–114.

O miłości , O życiu , O śmierci , O losie

„Kiedy po śmierci ojca, w kwietniu 1888 roku, wróciła do Wiednia, nie była już tą świeżą, młodą dziewczyną co dawniej.”

Maria Vetsera (1871–1889)

O Marii Vetserze
Źródło: Laura Smokowicz, Sławne żony i kochanki. Tragiczne i wiarołomne, Instytut Wydawniczy Kreator, Białystok 2004, ISBN 83-344-027-5, s. 88.

O śmierci

„Ja Camill, stara kochanka, zostawiłam odpoczywający cud Sokountala.
I walc, który kusił złotem draperii. Pośladki, na których jego palec zostawił cień po odejściu.
Nie pamiętam, czy łopatki były spodkiem nieba.
Turynia była moim kręgosłupem. Auguste profilem. Teraz dopadł mnie wiek dojrzały…”

Anna Nowaczyńska (1974)

Źródło: Testament Claudel http://free.art.pl/akcent_pismo/pliki/nr1-2.02/nowaczynska-smoczyk.html, „Akcent” nr 1-2 (87–88) 2002.

O odejściu , O wieku

„W epoce sławnych kurtyzan była wśród tych nielicznych, które ubarwiły annały historii (…) oklaskiwano ją, gdziekolwiek się zjawiła – to prawdziwe bożyszcze lat dziewięćdziesiątych”

Carolina Otero (1868–1965)

XIX wieku
nekrolog zamieszczony w „The Times” z 13 kwietnia 1965.
Źródło: Leigh Eduardo, Kochanki. O uwodzeniu, władzy i ambicji. Historie prawdziwe, op. cit., s. 353.

O historii , O wieku

„Wśród wszystkich jej faworytów zajmował pozycję wyjątkową. Nawet po tym, jak zgasła namiętność Katarzyny, pozostał jej najbliższym doradcą i wspierał ją do końca jej życia. Plotka głosiła, że pobrali się nawet potajemnie w Petersburgu w 1744. (…) Gorący romans między carycą a jej generałem trwał trzy lata. Katarzyna poczuła wtedy po raz pierwszy w życiu, że znalazła człowieka, który był w stanie jej dorównać. Pomysłowy, pozbawiony wszelkich skrupułów Potiomkin potrafił w krótkim czasie sprawić, że Katarzyna uznała go za niezbędnie potrzebnego i konsultowała z nim wszystkie swoje decyzje. Oboje interesowali się nowymi ideami i planami, a generał, którego caryca nazywała czule „małodusznym olbrzymem”, „złocistym bażantem” lub „gołąbeczkiem”, był równie żądny władzy jak ona. Caryca (…) odrzucała wszelkie pretensje swojego kochanka, jeśli tylko wykraczały poza załatwienie spraw rządowych. Chociaż rozpieszczała Potiomkina i zasypywała go godnościami i podarkami, coraz częściej dochodziło między nimi do przykrych scen. Całe otoczenie bało się wybuchowego charakteru Potiomkina, który nie hamował się nawet przed carycą.”

Grigorij Potiomkin (1739–1791) rosyjski dowódca wojskowy, mąż stanu

Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 203–204.

O kobietach , O świecie , O historii , O charakterze

„Publiczność chętniej ogląda mnie w roli zabójcy niż kochanka.”

Jason Statham (1967) aktor brytyjski

Źródło: Twardziel z przypadku, oprac. Anna Bugajska, „To i Owo” nr 36, 4 września 2012, s. 5.

„Wszyscy kochankowie, nawet ci najbardziej wierni, mogą zostać porzuceni wbrew swojej woli. Wiem, że ten prosty fakt jest prawdą, ponieważ sama opuściłam tych, którzy nie chcieli, żebym odeszła, a znowu mnie porzucili ci, których błagałam o pozostanie.”

Elizabeth Gilbert (1969)

I że cię nie opuszczę... czyli Love story

O odejściu

„Nie będę jadła ani piła
Aż cała zniknę
Zanim kochanek zechce zadzwonić
W noc się rozpłynę”

Łukasz Loskot (1983)

Źródło: Ruja

O piciu , O nocy

„Różnica między kochankiem a kochanką polega na tym, że kobieta potrafi kochać całymi dniami, mężczyzna zaś tylko od czasu do czasu.”

William Somerset Maugham (1874–1965) pisarz angielski

O kobietach , O czasie , Kochać się

„Wielbimy kobiety, bo pojawiają się owiane tajemnicą, a gdy ona blednie, przestają się nam podobać. Kobiety myślą, że mężczyzn interesuje tylko to, co kryje się pomiędzy ich udami? Pomyłka! Bardziej od seksu mężczyzn pociąga romantyzm. Dowód? Jeśli mężczyzna odchodzi, to zwykle winne są nie noce, ale dni. Dni, pełne kłótni w promieniach słońca, odbierają ukochanej znacznie więcej blasku niż noce, podczas których kochankowie stapiają się w jedno. Pragnął często oświadczyć przedstawicielkom kobiecego rodu: zostawcie nam noce, a sobie weźcie dni – wtedy dłużej zdołacie zachować mężczyzn. (…) Chciałby, by wreszcie pojęły, że najwięksi podrywacze – to po prostu mistycy w pogoni za tajemnicą, i zawsze w kobiecej istocie przedkładać będą wszystko, czego im skąpi, nad to, co im hojnie udostępnia.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Odette i inne historie miłosne

O kobietach , O tajemnicy , O seksie , O zachowaniu

„To wszystko polega na zatraceniu siebie. Kiedy obsesyjnie kochasz, tracisz poczucie własnej tożsamości. I kiedy obiekt twojej miłości odchodzi, nie masz się na czym oprzeć. To może cię całkowicie zniszczyć.”

Sarah Kane (1971–1999) dramatopisarka angielska

o porównaniu sytuacji odrzuconego kochanka do sytuacji więźnia w Dachau.

Kochać się

„Człowiekowi osłoniętemu przed burzami tego świata, wydelikaconemu duchowo, wydaje się, że żyje. Potem czyta książkę (na przykład Kochanka lady Chatterley), wyjeżdża gdzieś albo porozmawia z Richardem i odkrywa, że wcale nie żyje, lecz pogrążony jest w śnie zimowym. Objawy hibernacji są łatwo wykrywalne – pierwszym jest niepokój. Drugi symptom (kiedy hibernacja staje się niebezpieczna i może skończyć się śmiercią), to brak przyjemności. Tylko tyle. Wygląda na niegroźną chorobę. Monotonia, nuda, śmierć. Miliony tak żyją (albo tak umierają), wcale o tym nie wiedząc. Pracują w biurach. Prowadzą samochody. Wyjeżdżają na pikniki z rodzinami. Wychowują dzieci. Potem, pod wpływem napotkanej osoby, książki, zasłyszanej piosenki, następuje jakaś terapia szokowa, to ich budzi i wybawia od śmierci. Niektórzy nigdy nie dochodzą do stanu świadomości. Przypominają ludzi, którzy w śniegu zasypiają na zawsze.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

Źródło: Dziennik t. I

O śmierci , O dzieciach , O ludziach , O przyjemności

„Największą zaletą kochanki jest to, że można z nią rozmawiać o wszystkim. Spróbujcie porozmawiać z żoną o wadach swej kochanki.”

Gabriel Laub (1928–1998)

„Wódź mnie na
pokuszenie rudziku
czuły kochanku
przytul mnie Perkunie
napełnij moje gardło rojem
dzikich pszczół
daj mi swoją siłę
przybij mnie
do siebie”

Joanna Herman (1977)

Źródło: Pocztówka do leśniczówki

O sile

„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę

Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon

Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną

W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej

Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny

Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka

Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały

Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój

Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali

Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości

Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku

Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej

O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom

Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

O wiośnie , O piekle , Chłopak , O pocałunku

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Prawdziwym kochankiem jest człowiek, który może cię zachwycić całując twoje czoło lub uśmiechając się w twe oczy lub po prostu wpatrując się w przestrzeń.”

Marilyn Monroe (1926–1962) aktorka amerykańska

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Nie interesuje mnie bycie „kochankiem”. Interesuje mnie tylko bycie kochaniem.”

Ram Dass (1931–2019)

Kochać się

„Idea Europy od wieków łączy w sobie sprzeczne emocje i skojarzenia. Mityczna kochanka Zeusa, ziemia obiecana, wyrażająca marzenia o bezpiecznym, świecie bez granic. Dla tych jednak, którzy najpewniej czują się wśród etnicznych ziomków za wysokim murem lub drutem kolczastym, jest uosobieniem zagrażającej cywilizacji.”

Anna Wolff-Powęska (1941) polska historyk idei

Źródło: Prof. Wolff-Powęska: PiS ma hasło „Polska sercem Europy”. Władcy o zapędach imperialnych zawsze uważali, że są w „centrum Nieba i Ziemi” http://poznan.wyborcza.pl/poznan/7,105531,24741244,prof-wolff-poweska-pis-ma-haslo-polska-sercem-europy-wladcy.html, wyborcza.pl, 1 maja 2019

O marzeniach , O wieku

„Bóg jest jedynym kochankiem i kocha w różnych formach - rodziców, męża, żonę, przyjaciela, dzieci, zwierzęta. Wszystkie są Jego formami, a On sam nie ma formy.”

Baba Hari Dass (1923–2018)

Źródło: The Yellow Book, 1974, Silence Speaks - Cisza mówi, z tablicy Baba Hari Dass, 1977, p.9

O zwierzętach , Kochać się , O dzieciach , O rodzicach

„Autor książki o teatrze żywym staje zawsze przed trudnym wyborem: czy zadowolić bohaterów czy czytelników? Molier nie obrazi się na biografa, gdy ten wyliczy mu kochanki, lecz Pluciński? Autor musi się zatem na coś zadecydować: prawda, czy zaledwie jej część? Ta ładniej ufryzowana, ładniej pachnąca, za to ukazująca opisywanych bohaterów jedynie en face. Przy tym przytoczony powyżej przykład określa zaledwie skromną cząstkę kłopotów. Kochanki Moliera nie wstaną z niepoświęconych grobów, by obić biografa, jeśli ten pominie którąś z nich w swym rejestrze. Ale tancerka, co przez kilka sezonów kręciła parasolką w trzecim rzędzie corps de ballet, może na głowie autora zrobić z tej parasolki nowy użytek, gdy uzna, iż jej trud nie został w książce zauważony. Na ile przecież czytelnika interesuje trzeci plan zdarzeń?”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 110.

Obraz , O prawdzie , O książkach

„Zdeformowane wizerunki kobiet na obrazach Picassa ściśle wiążą się z rozkoszą, jaką sprawiało mu ich dręczenie, nie tylko fizyczne. Znęcał się nad nimi nie tylko w napadach wściekłości, ale i na zimno, z rozmysłem. Potrafił pobić i zostawić na podłodze, nieprzytomną, Dorę Maar, chyba najpiękniejszą i najbardziej utalentowaną ze swoich kochanek.”

Paul Johnson (1928) dziennikarz i historyk angielski

Twórcy (2006)
Źródło: Twórcy. Od Chaucera i Dürera do Picassa i Disneya, Świat Książki, Warszawa 2008, s. 315.

Obraz , O kobietach

„W czasie tych represji zmarł nagle Jan XII. Znaleziono go martwego w domu jednej z jego kochanek. Według średniowiecznego historyka Liutpranda papieża zamordował szatan. Współcześni historycy kościelni sądzą, że wystarczyła ręka któregoś ze zdradzonych mężów.”

Jan Wierusz Kowalski (1912–2000) polski benedyktyn, religioznawca

Źródło Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985, ISBN 8303010131, s. 75.
Poczet papieży

O czasie , O domu

„Babcia mi przypomniała, że jak byłam dziewczynką, miałam chyba sześć lat, to razem oglądałyśmy serial Matki, żony i kochanki.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Grał w nim młodziutki Mateusz Damięcki i podobno mówiłam wtedy: babciu, ja będę z nim kiedyś grała. Niesamowite jest to, że później okazało się to prawdą.
Źródło: Rafał Bryndal, Nie jestem widokówką, „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,106359,9543992,Nie_jestem_widokowka.html

O babci , O matce

Cytaty o kochankach strona 3

Cytaty o kochankach
strona 3