Cytaty na temat wydanie (382 cytatów, strona 3)

„Zazwyczaj, gdy dostaję do przeczytania scenariusz, patrzę nań jako na dwie oddzielne historie: mniejszą i większą. Objaśnię ci to na przykładzie. W filmie Ja, robot większa historia polega na tym, że roboty buntują się i próbują opanować świat. Tyle mniej więcej możesz dowiedzieć się ze zwiastunów. Na tym tle rozgrywa się mniejsza historia – opowieść o facecie, który cierpi na powypadkową traumę i próbuje poskładać swoje życie z powrotem do kupy. Tak naprawdę to właśnie te mniejsze historie decydują o wartości danego filmu, tym jednak, co przyciąga widzów do kin, są historie większe. I przyznaję się bez bicia, że podczas lektury scenariuszy patrzę przede wszystkim na ten większy plan i zastanawiam się: czy ja bym się wybrał na taki film? Roboty chcą przejąć władzę nad światem. Tajna organizacja rządowa kontroluje napływ kosmitów na planetę Ziemia i ich kontakty z ludźmi… Większa historia decyduje o tym, czy dany projekt jest skazany na sukces, czy na porażkę. Ale cała sztuka w tym, aby oba plany opowieści tworzyły zwartą, przekonującą całość. Taki właśnie, zwarty i przekonujący wydał mi się scenariusz Robota… O, przypomniałem sobie: Matrix to idealny przykład mniejszej i większej historii. Większa polega na tym, że żyjemy w świecie wykreowanym przez komputer, a mniejsza – że jakiś facet próbuje ten świat zmienić.”

Will Smith (1968) amerykański aktor filmowy

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21770

O życiu , O świecie , O sztuce , O facetach

„Ostatni fakt zamachu na Hitlera łącznie z położeniem wojennym Niemiec doprowadzić może do ich załamania się w każdej chwili. Zmusza to nas do stałej i pełnej gotowości do powstania. Z tego względu wydałem rozkaz stanu czujności do powstania z dniem 25 lipca godzina 0:01, nie wstrzymując przez to dotąd wykonywanej „Burzy.””

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

meldunek komendanta AK do Londynu, Warszawa, 21 lipca 1944.
Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 27.

„W liście pasterskim uczczono „Społeczną krucjatę miłości” opracowaną przez ks. Prymasa. Była to trzecia rocznica tego „dzieła”, w którym przewija się oddanie w niewolę Matki Boskiej. Tekst wydał mi się okropny, wręcz grzeszny. Znoszę prawdziwe męki niepokornego chrześcijanina.”

Jerzy Zawieyski (1902–1969) polski pisarz, aktor, działacz polityczny

Źródło: dzienniki Jerzego Zawieyskiego, zapis z 27 października 1968, Niepublikowane dotychczas fragmenty dzienników Jerzego Zawieyskiego, serwis „Gazety Wyborczej”, 22 czerwca 2009 http://wyborcza.pl/1,76842,6737885,Niepublikowane_dotychczas_fragmenty_dziennikow_Jerzego.html, dostęp 25 sierpnia 2009

O matce

„Czy uważa pan, panie premierze, tak jak pan poseł Niesiołowski, że pieniądze wydane na Kościół są najlepiej wydanymi pieniędzmi? Czy pan premier podpisuje się pod tą złotą myślą? (…) Pytam: Czy Polska w dalszym ciągu przez kolejne lata pańskich rządów, panie premierze, będzie watykańskim kondominium?”

Roman Kotliński (1967) polski działacz antyklerykalny, b. ksiądz

podczas debaty po exposé Donalda Tuska.
Źródło: sejm.gov.pl, 18 listopada 2011 http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=1&dzien=3&wyp=20&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=188

O pieniądzach , O myślach , O myśleniu

„Wychowywałam się na takich książkach, do jakich miałam dostęp. W latach 40., we wczesnych latach 50. brakowało literatury dla dzieci, więc czytałam książki dla dorosłych. U moich wujostwa były przedwojenne wydania „Flirtu z Melpomeną”, były „Obrachunki fredrowskie”, „Brązownicy” i inne książki Boya-Żeleńskiego, więc jako dwunasto- czy trzynastolatka czytałam recenzje teatralne Boya trochę jak zbiory anegdot z życia. Z kolei z „Kronik tygodniowych” Słonimskiego wydanych w 1956 roku uczyłam się o dwudziestoleciu. Boy i Słonimski – czołowi autorzy „Wiadomości Literackich””

Małgorzata Szpakowska (1940)

to były moje niemal najwcześniejsze lektury.
Źródło: Zofia Zaleska, Niepiękne dwudziestolecie http://www.dwutygodnik.com/artykul/4019/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O dzieciach , O książkach , O literaturze , O czytaniu

„Obok posągu trackiego Orfeusza stoi statua Telete, a wokół niego wykonane z kamienia i brązu zwierzęta, które słuchają jego śpiewu. A oto niektóre z wielu kłamstw, w które wierzą Hellenowie: że Orfeusz był synem muzy Kalliope, a nie synem córki Pierosa, że za życia zszedł do Hadesu, aby błagać bogów podziemia o uwolnienie swej żony. A mnie się wydaj, że Orfeusz przewyższał pięknem poezji swych poprzedników i że osiągnął tak wielki rozgłos dzięki przypisywanemu mu odkryciu boskich wtajemniczeń, oczyszczeń z bezbożnych czynów, leczenia chorób i środków odwracających gniew bogów.”

Pauzaniasz (110–180) antyczny geograf

Źródło: Wędrówka po Helladzie (2. poł. II w.), tłum. Henryk Podbielski

O Bogu , Cytaty o pięknie , O gniewie , O zwierzętach

„Przy takiej sprzedawalności płyt, jaką mamy teraz na rynku, nawet wtedy kiedy wydawałoby się, że album odnosi sukces, artysta zdobywa złota czy platynową płytę, żeby zrobić to na taśmie filmowej, żeby to miało określoną jakość, to trzeba wydać pieniądze, których tak naprawdę się nie odzyskuje ze sprzedaży płyt.”

Justyna Steczkowska (1972) polska piosenkarka

o klipach do piosenek
Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: „Tom Kultury” nr 11, 28 czerwca 2007

O pieniądzach , O sukcesie

„Wydałem rozkaz wszczęcia jawnej walki w Warszawie dnia pierwszego sierpnia 1944, w chwili gdy armia czerwona znajdowała się u samych wrót naszej stolicy i kiedy wszystkie względy wojskowe zdawały się wskazywać, że chwila dojrzała do otwarcia bitwy na tym odcinku. Wydałem te rozkazy ufając, że bitwa rozpoczęta wewnątrz miasta przez nasze siły zostanie niezwłocznie poparta przez wojska sowieckie, przez wznowioną ofensywę, przez bombardowanie niemieckich obiektów wojskowych, przez rzucanie nam materiałów wojennych. Nie zamierzam ani oskarżać, ani odpierać zarzutów. Muszę jednak podkreślić, że kosztem niesłychanych poświęceń uczyniliśmy wszystko, co leżało w ludzkiej mocy, by w naszym Kraju wziąć udział w wysiłku wojennym Sojuszników i aby przyspieszyć nasze wyzwolenie. Było również naszym życzeniem wykazanie naszej dobrej woli oraz uczynienie możliwym porozumienia dzięki wspólnej walce przeciwko wspólnemu wrogowi. Jest straszną tragedią naszego Narodu, że cel ten nie został osiągnięty i że w godzinie zwycięstwa nad Niemcami Polska nie odzyskała ani niezależności, ani wolności. Dla mnie szczególnie smutną i tragiczną jest świadomość, że tysiące mych byłych żołnierzy obecnie wypełniają sowieckie więzienia i obozy koncentracyjne. Pragnę również podkreślić, że autorytet moralny Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych oraz ich przywódców i głębokie zaufanie, jakim cały Naród Polski ich obdarzał, były dla nas źródłem natchnienia i otuchy, z którego czerpaliśmy konieczną siłę do prowadzenia naszej walki.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 411.

O zaufaniu , O wysiłku , O wolności , O sile

„W tej godzinie, gdy po raz ostatni mówię przed trybunałem wojskowym z czterech zwycięskich mocarstw, chciałbym z czystym sumieniem upewnić naszą niemiecką młodzież, że w żadnym stopniu nie ponosi winy za wynaturzenia i zwyrodnienia reżimu hitlerowskiego stwierdzone w tym procesie. Młodzież ta nie wiedziała nic o niezliczonych okrucieństwach, które zostały popełnione przez Niemców. Panowie sędziowie, wydajcie taki wyrok, który dla młodego pokolenia będzie oznaczać stworzenie wzajemnego szacunku, atmosferę wolną od nienawiści i uczucia zemsty. Jest to moja ostatnia prośba, serdeczna prośba ze względu na naszą niemiecką młodzież.”

Baldur von Schirach (1907–1974) niemiecki zbrodniarz wojenny

wypowiedziane w dniu 31 sierpnia 1946 w norymberskim Pałacu Sprawiedliwości jako ostatnie słowo w procesie.
Źródło: Joe J. Heydecker, Johannes Leeb, Proces w Norymberdze, tłum. Marek Zeller, wyd. Świat Książki, Warszawa 2006, ISBN 8324701583, s. 418.

O książkach , O młodzieży , O świecie , O sprawiedliwości

„To nie do pomyślenia, by homoseksualista adoptował dziecko, będziemy się bronić. (…) Trybunał może sobie wyrok wydać, ale i tak nie będzie on w Polsce wykonany.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

komentarz do wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu który orzekł, że Francja dopuściła się dyskryminacji, odmawiając lesbijce prawa do adopcji dziecka.
Źródło: http://wiadomosci.onet.pl/1678344,11,1,1,item.html Onet.pl, 23 stycznia 2008

O dzieciach

„Moje życie właściwie w ciągu jednego dnia zostało zrujnowane. Słowo prostytutki postawiono przeciwko mojemu i wydano bezwzględny wyrok. Bez prawa do jakiejkolwiek obrony.”

Bogdan Golik (1963) polityk polski

Źródło: Bogdan Golik zaskarży belgijski wymiar sprawiedliwości?, naszemiasto.pl, 15 grudnia 2008 http://poznan.naszemiasto.pl/archiwum/1857166,bogdan-golik-zaskarzy-belgijski-wymiar-sprawiedliwosci,id,t.html

O życiu , O sprawiedliwości

„W dzisiejszych czasach stare reguły showbiznesu zderzają się z tym, jak ludzie zdobywają muzykę. Już nie czeka się dwa lata na wydanie płyty. To się niedługo skończy, bo ludzie kupują single zamiast całych albumów, dzielą się muzyką i tak dalej. Chcą, żeby rzeczy działy się szybciej. Globalne społeczeństwo zwraca na coś uwagę przez krótki czas. Czuję całym sercem, że muszę robić swoje. Nie mogę pozwolić sobie na to, żeby odkładać to, co nagrałem i czekać na wydanie kolejnego projektu pięć lat.”

Jack White (1975) wokalista i gitarzysta amerykański (The White Stripes)

Źródło: rozmowa Kasi Rogalskiej i Patryka Gochniewskiego, tuba.pl, 8 lipca 2010 http://tuba.pl/tubapl/1,103887,8117626,The_Dead_Weather__plonacy_pociag_pedzacy_ze_wzgorza.html

O ludziach , O czasie , O czekaniu , Serce

„W jazzie faktycznie można dać upust artystycznym dążeniom. Niestety, szybko okazuje się, że to działalność szalenie niszowa. Ostatnią płytę jazzową jako lider Montreal Ballad wydałem w 1988 r.”

Krzesimir Dębski (1953) kompozytor polski, skrzypek jazzowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 24 stycznia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bzck.htm

„niech mnie wydadzą dobre oczy
pożerającym krajobrazom
słowa co miały chronić ciało
niech mi przepaści przyprowadzą”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: wersety panteisty

„Mieszkałem w tym mieście, na tej samej dzielnicy, co on. Jako mały chłopak chodziłem do tej samej parafii na mszę świętą. Lech Wałęsa jest częścią tej samej historii. Byłem na stadionie Lechii Gdańsk, gdzie krzyczałem „Lech Wałęsa!”, „Precz z komuną!”. Byłem na meczu z Juventusem, kiedy cały stadion oklaskiwał Lecha Wałęsę. I to jest fascynująca przygoda, być historykiem i zmierzyć się z takim tematem. I od strony trójmiejskiej, i od strony naukowej. Bo mnie Wałęsa interesuje także na płaszczyźnie naukowej. Był dla mnie jako historyka wyzwaniem. I ja to wyzwanie podjąłem. To było kwestią czasu, kiedy napiszę o tym książkę. Cieszę się, że prezes IPN ją wydał. Spotkałem się z materiałami dotyczącymi Lecha Wałęsy od lat. Zajmuję się okresem przedsolidarnościowym. Uważałem, że nie ma co dyskutować, tylko należy coś z tym zrobić. Jak by się Pani zachowała w sytuacji historyka, który przygotowuje publikację o grudniu 1970 roku i spotyka pięć donosów agenturalnych tajnego współpracownika „Bolek.””

Sławomir Cenckiewicz (1971) historyk polski

To co, powinienem je wyrwać, spalić, schować, udawać, że tam takich materiałów nie było?
Źródło: Sławomir Cenckiewicz: O Lechu Wałęsie nikt nie chciał pisać, poranny.pl, 17 stycznia 2009 http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20090117/OBSERWATOR/484076036

O zachowaniu , O historii , O czasie , Chłopak

„Przyznam, że takie pytania są już trochę męczące. Po kilku latach, które dzielą nas od wydania książki „SB a Lech Wałęsa”, tego typu pytanie w ogóle nie powinno padać. Ale odpowiedź na nie jest prosta. Oczywiście, że tak – Lech Wałęsa był tajnym współpracownikiem SB o psedonimie Bolek.”

Sławomir Cenckiewicz (1971) historyk polski

na pytanie czy Lech Wałęsa był tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie Bolek.
Źródło: Cenckiewicz dla Fronda.pl: Przysięgałem bronić prawdy i nią kierować się w pracy naukowej. Wałęsa był TW Bolkiem, fronda.pl, 17 grudnia 2012 http://www.fronda.pl/a/cenckiewicz-dla-frondapl-przysiegalem-bronic-prawdy-i-nia-kierowac-sie-w-pracy-naukowej-walesa-byl-tw-bolkiem,24580.html

O książkach , Pytanie

„Wydaj morderczynię, która zabiła moją ciotkę Galswintę, mego ojca Sigberta, mego wuja Chilperyka oraz moich kuzynów Meroweusza i Chlodwiga!”

Childebert II (570–596)

do Guntrama I, który mimo to udzielił królowej Fredegundzie schronienia.
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 113.

O kobietach , O świecie , O historii

„Nigdy nie widziałam bardziej wyrazistych rysów kręgosłupa egzystencji w brukowym wydaniu po sensownym wylaniu egzaltacji podgrzewanej do granic wytrzymałości kotła do gotowania ducha umarłego poety i podgrzewania uśmiechów losów na co dzień i od święta.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Pędzące noce w wagonach
Źródło: opowiadanie Gołębie serce

O losie , O uśmiechu , O gotowaniu

„Czasem nie śpi się z dziwką, na którą ma się ochotę, bo nie śmie się poprosić o wydanie reszty.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

O czasie

„Sędzia w Nowym Jorku wydał werdykt, że 98-letni mężczyzna nie był w pełni władz umysłowych, żeniąc się w zeszłym roku. Sędzia pewnie ma rację, bo staruszek poślubił odkurzacz.”

Conan O'Brien (1963) komik amerykański

Źródło: Conan O’Brien – gadki wybrane VII http://www.joemonster.org/art/4912/Conan_O_Brien_gadki_wybrane_VII

„W swojej przedmowie do drugiego wydania Histarycznego słounika Biełarusi Wital dedykował ją pamięci Uładzimira Katkouskiego (…) Jaka tragiczna ironia losu: jeden umiera w wieku 31 lat, drugi – 38! (…) Jasne postaci dwóch przedwcześnie zmarłych naukowców i patriotów, niezależnie złączonych w poszukiwaniu wyjścia Białorusi z postsowieckiego ślepego zaułka, stoją przed nami jako symbol białoruskiej historycznej tragedii.”

Uładzimir Katkouski (1976–2007) białoruski informatyk

O losie , O poszukiwaniu , O wieku , O zmarłych

„Pies pogrzebany był w tym, że w tym serialu tkwiłam przez trzy lata. Nie chodzi o to, że życie rodzinne, któremu poświęciła się moja bohaterka, wydało mi się nudne. Nawet gdybym grała panią ordynator, też po pewnym czasie poczułabym się zmęczona. Nie będą jednak ukrywać, że rola w serialu „Na Wspólnej” jest zdecydowanie ciekawsza. Już nie gram kury domowej, ale kobietę z perspektywami. Interesujące jest to, że ona gdzieś pracuje, że ma ochotę na znajomość z mężczyzną. Poznajemy ją w momencie, gdy w jej życiu zaczyna dziać się coś nowego.”

Ewa Skibińska (1963) aktorka polska

o odejściu z serialu Na dobre i na złe
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 9 października 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/juznie.htm

O życiu , O kobietach , O odejściu , O czasie

„Przez kilka lat po studiach ilustrowałam teksty innych. Kiedyś na jakiejś imprezie zdradziłam znajomemu pisarzowi własny pomysł na książkę. Powiedział: „To jest świetne. Trzeba to wydać”. Umówiliśmy się, że on napisze tekst, a ja wykonam ilustracje. Ale nie mógł wczuć się główną rolę – postać dziewczynki, która ma siedmiu małych tatusiów. Powiedział, że to jest mój pomysł i że ja muszę go opisać. Tak powstała moja pierwsza autorska książka. To było w 1990 roku. Została dobrze przyjęta, została sprzedana do ośmiu krajów, więc poszłam za ciosem i stworzyłam kolejną.”

Pija Lindenbaum (1955)

Źródło: Agata Hołubowska, Tak naprawdę cały czas piszę o tym samym dziecku, tylko nadaję mu różne imiona – rozmowa z Piją Lindenbaum, qlturka. pl, 19 czerwca 2013 http://www.qlturka.pl/czytelnia,literatura,tak_naprawde_caly_czas_pisze_o_tym_samym_dziecku_tylko_nadaje_mu_rozne_imiona__rozmowa_z_pija_lindenbaum,19862.html

O dzieciach , O książkach , O literaturze , O piciu

„Jest rzeczą szlachetną bronić z mieczem w ręku swojego mienia, honoru i religii. Jeszcze szlachetniej postępuje ten, który broni ich, starając się nie wyrządzać krzywdy złoczyńcy. Ale czymś amoralnym i uwłaczającym ludzkiej godności jest opuszczanie towarzysza oraz wydanie swego majątku, swojej religii i swego honoru na łup złoczyńcy dla ratowania własnej skóry.”

Mohandas Karamchand Gandhi (1869–1948) Indyjski przywódca polityczny i religijny

Źródło: Romano Amerio, Iota Unum. Analiza zmian w Kościele katolickim w XX wieku, Wydawnictwo Antyk, 2009, s. 523.

O religii , O wieku

„A wie pan, że to ciekawe! Nie przyszło mi to w ogóle do głowy. Tak, rzeczywiście! Jeżeli tego człowieka zamordowano, a samolot przez cały czas od owej chwili znajduje się w powietrzu, morderca musi być tu nadal. I, oczywiście, musi być jednym z nas. Zadziwiające!
Pokiwał głową z wyraźną aprobatą, jak gdyby sytuacja ta wydała mu się godna podziwu, i rozejrzał się wokół, pragnąc najwyraźniej przyjrzeć się wszystkim współtowarzyszom podróży. Pudło kryjące czaszkę trzymał teraz na kolanach, obejmując je dłońmi.
– Och, morderca jest na pewno pośród nas… Joe także rozejrzał się. – Co do tego nie może być najmniejszych wątpliwości. Ale przecież nie możemy liczyć na to, że sam przyzna się do popełnienia tej zbrodni. A może możemy?
Znowu przesunął oczyma po ich twarzach i dostrzegł jedynie siedem par oczu wpatrzonych w niego i pełnych oczekiwania.”

Maciej Słomczyński książka Piekło jest we mnie

Piekło jest we mnie (1975)

O czasie

„Czekam na drugie, poprawione wydanie człowieka.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala
Wariant: Czekam na drugie, poprawione wydanie człowieka.

O czekaniu

„Z czasów mojej terminatorki pamiętam kilka ciekawych, po prostu czystych form, wyhodowanych na pożywkach różnych środowisk literackich. Był tam pewien młody pisarz. Tak mu wszystko lekko szło. Fotografie w gazetach, przekłady, wywiady, drugie wydania. Zazdrościłem mu tego do utraty tchu, Umiałem kontemplować nienawiść, jak Budda nicość. Kiedyś poznaliśmy się po pijanemu. Był już zupełnie rozhamowany; wyjawił mi z płaczem, że zazdrości mi tego elitaryzmu, kameralności. Że jestem taki zamknięty, skąpy w słowa wiersza. Że moja samotność jest taka wydolna, taka niezawisła. Na drugi dzień nie znaliśmy się dalej. Napisał niedługo esej o moich rzeczach; eine Spottgebrut aus Dreck Und Feuer. Istne arcydzieło stosowanego sadyzmu. Jeżeli pan chce słuchać dalej, to proszę do łazienki, bo mam kąpiel.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Sekułowski o koledze pisarzu.
Utwory, Szpital Przemienienia

O nienawiści , O samotności

„Julian Assange oddał wielkie zasługi prawom człowieka i wolności prasy. W razie wydania go do USA grozi mu nieuczciwy proces, a nawet kara śmierci.”

Ricardo Patiño (1955)

przyznając twórcy Wikileaks azyl polityczny w Ekwadorze.
Źródło: Bartosz Wieliński, Wojna o króla przecieków, „Gazeta Wyborcza”, 17 sierpnia 2012.

O śmierci , O wojnie , O karze , O wolności

„Polacy byli to wszyscy piękni mężczyźni, wysocy i mocni i mówili po łacinie wszyscy włącznie ze stajennymi, ale pijacy i żarłocy, aż dziw bierze. Dwaj rzeczeni Polacy wydaliby więcej w czasie jednego posiłku na wino i mięso niż sześciu Francuzów (…) gdyby zostali jeszcze pół roku we Francji, wypiliby całe wino tego kraju.”

Jean Dorat (1508–1588)

o swoich wrażeniach po pierwszym zetknięciu się z Polakami.
Źródło: Sławomir Leśniewski, Sarmacki szpan, albo o przepychu braci szlacheckiej, w: „Pomocnik Historyczny”, „Polityka”, wydanie specjalne 4/2011.

O mężczyznach , O wrażeniach , O winie , O czasie

„W górach lub na stromych zboczach, w dolinach lub przepaściach, w domu lub na ulicy, a może na brzegu rzeki… Gdzie na Ziemi wydam swoje ostatnie tchnienie? Jednak miejsce to nie jest znane. To całkowicie usuwa powab świata.”

Budda Siakjamuni (-563–-483 p. n. e.)

Źródło: Sutra Dobrej Armii

O domu

„Bogaci zawsze będą mówić: daj nam więcej pieniędzy, a my pójdziemy i wydamy je, a one potem spłyną w dół do reszty was, ale to nie działa i opinia publiczna zaczyna to rozumieć.”

Warren Buffett (1930)

Źródło: M. Bojanowski, A. Dziadykiewicz, A, Lichnerowicz, Wyższe podatki? Dziękujemy, „Gazeta Wyborcza”, 30 sierpnia 2011.

„Kazimierz Szternal: To wy, naród, który wydał Goethego i Schillera, terrorem odmówiliście nam prawa do egzystencji i wolności.
Erich von dem Bach-Zelewski: To jest wojna.”

Erich von dem Bach-Zelewski (1899–1972) niemiecki zbrodniarz hitlerowski, generał

Źródło: Norman Davies, Powstanie ’44, przeł. Elżbieta Tabakowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2004, s. 562.

O wojnie , O wolności

„Generacja 11 września należy do najwspanialszych jakie wydał nasz kraj. Ta generacja zrodziła się właśnie tutaj 11 września.(…) 10 lat po atakach (…) Ameryka jest silniejsza. Pokazaliśmy, że ataku na nasz kraj nie pozostawiamy bez odpowiedzi.”

Joe Biden (1942) amerykański polityk

fragment przemówienia w Pentagonie w 10. rocznicę zamachów z 11 września 2001.
Źródło: psz.pl, 11 września 2011 http://www.psz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=39257

„Jeśli prowadzisz jeden z nich, a na dodatek ma on silnik diesla, to świadczy o tobie, że: po pierwsze, jesteś szczuplejszy od dwóch warstw płaszczu, po drugie, troszczysz się o środowisko, tak że masz zamiar wydać krótki filmik na ten temat, a po trzecie, prawdopodobnie jesteś Francuzem.”

James May (1963) brytyjski dziennikarz, prezenter telewizyjny

„Jaka jest ta prawda historyczna!? Moja jest taka: miliony ludzi w Polsce, w PZPR, ZSL i SD, czy PAX-ie, służyło komunie. Kolejne sto tysięcy aktywnie walczyło z nią. Pozostała część społeczeństwa właściwie była bierna, milczała, gdy nas wsadzano do więzień. Dlaczego Benderowi i (J. R.) Nowakowi, którzy służyli totalitarnemu ustrojowi i publicznie dobrze mówili o generale Jaruzelskim, wydano teczki? (…) Czy Maciej Giertych zapłacił jakąkolwiek cenę za walkę z totalitarnym systemem? My, ludzie podziemia, staliśmy się jego wyrzutem sumienia. I właśnie dlatego jego syn, Roman, chce dziś społeczeństwu wmówić: „Zobaczcie wcale w tej «Solidarności» nie było lepszych. Wszyscy byli tacy sami. Donosili”. To jest propozycja całkowitego zabicia legendy „Solidarności”, z której i tak już niewiele zostało. Zakompleksieni ludzie z pseudoprawicy chcą ją zamordować, bo w niej nie uczestniczyli.”

Władysław Frasyniuk (1954) polski polityk

Źródło: rozmowa Mirosława Maciorowskiego, Teczkami chcą zabić „Solidarność”, „Gazeta Wyborcza”, 24 stycznia 2005.

O ludziach , O prawdzie , O walce

„Rozumiałem teraz co Carreras miał na myśli, krzycząc byśmy rzucili broń. Mnie ten pomysł wydał się wyśmienity – mieliśmy szanse równie wielkie, co ostatnia porcja lodów na dziecięcej zabawie.”

Alistair MacLean książka Złote rendez-vous

Złote rendez-vous
Źródło: rozdział 6, Środa, między dziewiętnastą czterdzieści pięć a dwudziestą piętnaście

O myślach , O myśleniu

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Oni rozumują następująco: jeśli wykazujesz jakieś oznaki pojednawcze, przyjazne, to oznacza tylko tyle, że jesteś słaby. To z kolei oznacza, że można dalej naciskać, żądać więcej. I oni nigdy się już nie zatrzymają w tym procesie. Bardzo ważne jest, aby tym ludziom nigdy nie okazywać słabości. A zachowanie polskiego rządu w całej tej historii wydało się nam bardzo niebezpieczne. Odsłaniało niebezpiecznie wysokie rosyjskie apetyty i ich święte przekonanie, że uzyskają od Polski czego tylko zapragną. Proszę mnie zrozumieć, nie istnieje pojęcie „poprawić stosunki z Kremlem”. Nie ma takiej definicji. Bo cóż to znaczy „poprawić stosunki z KGB”? Skoro oni swojego partnera w stosunkach postrzegają dwu-biegunowo? Albo jesteś ich wrogiem, albo jesteś ich agentem. I nie istnieje nic pomiędzy.”

Władimir Bukowski (1942–2019) rosyjski dysydent, pisarz, obrońca praw człowieka

o Rosji i śledztwie dotyczącym katastrofy smoleńskiej

O zachowaniu , O historii

„Prawdziwe problemy związane z narkotykami zaczęły się po tym jak Harlan Ellison, w antologii zatytułowanej Dangerous Visions, napisał we wstępie do jednego z moich opowiadań, że „powstało pod wpływem LSD”, co oczywiście mijało się z prawdą. Chęć rozgłosu, która powodowała Harlanem, sprawiła, że miałem opinię ostrego ćpuna. W kolejnym wydaniu antologii pozwolono mi sprostować w posłowiu tę informację, lecz szkoda została już wyrządzona.”

Philip Kindred Dick (1928–1982) amerykański pisarz

s. 62
Radio Wolne Albemuth (1976)

„Historia świata jest historią brutalnego ucisku kobiet, dzieci, artystów przez mężczyzn… Nie lubię męskości… Określenie „zniewieściały” jest w gruncie rzeczy określeniem pochlebnym. Oznacza ono, że dany osobnik często się myje, nie lubi zabijać ludzi, zdolny jest do współczucia, nie lubi wrzeszczeć i pchać się, żeby udowodnić swoją ważność. Kobiety znają wartość życia ludzkiego, nie tylko dlatego, że rodzą ludzi, ale także dlatego, że ich wychowują i wiedzą, jaka to męka, odpowiedzialność i wysiłek. Mężczyźni nie wychowują dzieci, w najlepszym wypadku na pierwszego oddają na ten cel pewną ilość pieniędzy. Nic dziwnego, że potem masakra może wydać im się zajęciem nie tylko lubym, ale i pożytecznym.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Dzienniki, Dziennik. Tom 1. 1962–1969

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O ludziach

„Mimo, iż jeszcze nie wydobrzała po wydaniu na świat syna, ta dwudziestopięcioletnia kobieta była niezwykłą pięknością. Jej blada twarz, którą okalały czarne włosy, pałała nadzwyczajną żądzą. Miała wąską kibić, która pasowała do jej wysokiego wzrostu. Jej kołyszący chód dodawał jej wyjątkowej dostojności. W rozmowie zachwycała swoim dowcipem i umiała niemal natychmiast przejść na poważne tematy. Wiedziała, jak zdobyć mężczyznę.”

Stanisław August Poniatowski (1732–1798) król Polski (panowanie: 1764–1795), mecenas literatury, nauki i sztuki

o swej kochance Katarzynie II Wielkiej.
Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 199–200.

O kobietach , O świecie , O historii

„Cokolwiek można o władzy sądzić,
Pewne, że lubi sobie porządzić.
Na każdy temat chce wydać przepis,
Bo ona wszystko wie jak najlepiej!
A każdy przepis, choćby najprostszy,
To jest kawałek czyjejś wolności!
Lecz to dla władzy argument marny,
Wolność jest słowem niepopularnym (…).
Powie, co chce, przez telewizor
I niech ją wszyscy w dupę ugryzą!
A kto chce z prawa głosu skorzystać,
Znaczy, że warchoł i anarchista!
Jedną niewinną słabość ma jednak,
Władza koniecznie, władza usilnie
Chce być kochaną (…)!”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Źródło: Władza, 1981

O wolności , Kochać się

„Tuż po tym, jak się odbyła demonstracja ruchu lokatorskiego sprzeciwiającego się polityce mieszkaniowej miasta, tuż po tym, jak lokatorzy okrzyknęli Hannę Gronkiewicz-Waltz „królową slumsów”, ratusz wydał komunikat, w którym pochwalił się, ile to mieszkań komunalnych wyremontowano i wybudowano. Tymczasem sytuacja w Warszawie jest dramatyczna. Tysiące osób uprawnionych czeka na mieszkania komunalne lub socjalne, ale oferuje im się często lokale nienadające się do zamieszkania: zagrzybione, bez kanalizacji.”

Agnieszka Grzybek (1970) polonistka i feministka polska

Źródło: rozmowa Mikołaja Syski, krytykapolityczna.pl, 19 listopada 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwissamorzadowy/GrzybekWarszawatotorprzeszkod/menuid-403.html

O czekaniu , O zamieszkaniu

„Państwo jest silne wówczas, kiedy masy o wszystkim wiedzą, o wszystkim mogą wydać sąd i wszystko czynią świadomie.”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Źródło: Dzieła, t. 26, Warszawa 1956, s. 257, cyt. za: Marian Niezgoda, Andrzej Szumakowicz, Masowy przekaz a komunikacja społeczna, „Zeszyty Prasoznawcze” nr I (95), r. XXIV, Kraków 1983

O komunikacji

„Niemiecki brak solidarności przejawia się, między innymi, w namiętności do składania donosów. Towarzysząc naszym sąsiadom od czasów kiedy stało się to tylko możliwe – a zatem od narodzin biurokracji w Cesarstwie Wilhelma – namiętność ta nie opuszczała ich ani w Republice Weimarskiej, ani w Trzeciej Rzeszy, ani też w obu powojennych państwach niemieckich, czy w zjednoczonej Republice Federalnej. Funkcjonuje ona w tym narodzie do dzisiaj pod przykrywką swoistej formy lojalności wobec politycznego systemu, jako wynik rozpadu indywidualizacji. W latach Trzeciej Rzeszy był on tak duży, iż nie istniała potrzeba utrzymywania rozbudowanego aparatu inwigilacji. Donosicielstwo w wystarczający sposób wypełniało zapotrzebowanie koncentracyjnych obozów. Aż 80% wyroków wydano w tym czasie na podstawie donosów. W latach 1974–1985 na terenie RFN dwie trzecie przestępstw politycznych wykryto dzięki denuncjacji. O NRD nie trzeba nawet wspominać. Politolog Falco Werkentin uważa wręcz, iż donosicielstwo sprawia, po prostu, Niemcom radość.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Podglądanie sąsiada – „Suplement” Nr 2–3/2000

O narodzinach , O czasie , Radość

„Joachim Fersengeld jest Niemcem, który napisał swą Perykalipsę po holendersku (języka tego prawie nie zna, co sam we wstępie przyznaje), a wydał ją we Francji, słynącej z podłych korekt. Piszący te słowa też właściwie nie zna holenderskiego, lecz podług tytułu książki, angielskiego wstępu i nielicznych zrozumiałych w tekście wyrażeń uznał, że się na recenzenta przecież nadaje.”

Stanisław Lem książka Doskonała próżnia

Utwory
Źródło: Doskonała próżnia

O książkach

„„Gazeta Wyborcza” też napisała, że byłem cztery razy w Urugwaju, aby brać pieniądze od polonijnego działacza Jana Kobylańskiego (…). A co to, nie wolno już do Urugwaju jeździć? Czy „Gazeta Wyborcza” jakiś zakaz wydała?”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

Źródło: 141 dni

O pieniądzach

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Ci faceci w Genewie mają czelność nazywać swoją działalność humanitarną! (…) Mają bezpieczne posadki i nieopodatkowane pensyjki, emerytury, ładne samochody, darmowe szkoły międzynarodowe dla swoich dzieciaków! Podróżują przez cały czas, więc nie mają czasu wydawać swoich pieniędzy. Człowieku, ja ich widziałem! W świetnych szwajcarskich restauracjach, zajadających obfite obiadki w towarzystwie ślicznych chłopaczków, lobbystów spółek farmaceutycznych. Dlaczegóż mieliby rezygnować? Genewa ma parę miliardów do wydania? Świetnie! Niech wyda je na wielkie spółki i uszczęśliwi Amerykę!”

John le Carré (1931)

Postać: dr Markus Lorbeer
Wierny ogrodnik
Źródło: s. 361.

O podróżowaniu , O czasie , Chłopak

„Wydałeś klasyk? Jeśli mam być szczery,
klasykiem się nie staje chłam przez datę premiery.”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Śnieg i lód

„Stauffenberg już w 1938 roku wyrażał się o Hitlerze z pogardą: „Ktoś powinien zastrzelić tego drania”. Już wtedy był zdania, że w jego ojczyźnie dzieje się coś złego. Właśnie dlatego wuj wysłał go do Afryki, żeby Claus nie narażał swego życia, wygłaszając takie opinie. A potem, po powrocie do kraju, nadal nie mógł mówić głośno tego, co myślał. 20 lipca, w dniu zamachu, jego syn Bertolt miał zostać przyjęty do Hitlerjugend. A Stauffenberg nie mógł zrobić nic, żeby temu zapobiec. Nie był w stanie porozmawiać z własnym dzieckiem i powiedzieć mu, jak bardzo gardzi Hitlerem, narodowym socjalizmem i cała resztą. Nie miał też odwagi, by odezwać się do żony. Dzięki tym wahaniom, tym rozterkom wydał nam się bardziej ludzki. Łatwiej było mi się z nim zidentyfikować.”

Tom Cruise (1962) aktor amerykański

o realizacji filmu Walkiria.

O dzieciach , O myślach , O ojczyźnie , O myśleniu

„Himalaiści po to idą w góry, żeby przeżyć. Nie są kapliczką straceńców. Staraliśmy się dobrać najstaranniej wszystkie środki, żeby himalaizm w dzisiejszym wydaniu był jak najbezpieczniejszy. Przez szereg lat udawało nam się wypadków unikać. To, że tragedia się zdarzyła jest dla nas porażką, ponieważ w himalaizmie zwycięża ten, kto żyje. Każdy wypadek traktujemy w środowisku jako klęskę, dlatego z takim trudem przychodzi nam się pogodzić z tą sytuacją.”

Artur Hajzer (1962–2013) polski alpinista i himalaista

o wyprawie na Broad Peak.
Źródło: Jagoda Mytych, Artur Hajzer: Himalaiści nie są kapliczką straceńców http://goryksiazek.pl/2013/07/artur-hajzer-wywiad-broad-peak, goryksiazek.pl, 11 lipca 2013

„Największym przeżyciem był dla nas pierwszy po wojnie mecz piłki nożnej oficjalnych reprezentacji Francji i Polski. Na wielkim stadionie – tłumy. Polonia w komplecie. I to każda Polonia. Od mundurów polskich aż w oczy kole. Wtłoczeni w loże rządowe czuliśmy się trochę nieswojo. Ale nikt na nas nie zwracał uwagi. Na stadionie szumiało jak w ulu. Gdy wbiegła nasza jedenastka – ryk. I tak już do końca. Nasi grali jak szatany. W nieustającym ataku. Może się nie znałem, ale [Mieczysław] Gracz wydał mi się geniuszem. Ryczałem razem ze wszystkimi. Do przerwy 1:0 dla naszej jedenastki. Owacja. Wszystkie trąbki świata. Deszcz pomarańcz. Żadnej różnicy, która Polonia. Po przerwie 2:0 na naszą korzyść. Drugie Waterloo. Francuzi schodzą z boiska z nosami na kwintę. Naszych wynoszą na rękach. Bohaterem jest Gracz i jeszcze bramkarz, ale nazwiska już nie pamiętam. Kwiaty i pomarańcze. To jednak jest Francja.”

Włodzimierz Sokorski (1908–1999) polski działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, generał

Źródło: Notatki, Warszawa 1976.

O wojnie , O Kwiatach

„Niech więc triumf przedwczesny do głów nie uderza,płodne jest ciągle łono, co wydało zwierza.”

Bertolt Brecht książka Kariera Artura Ui

Źródło: Kariera Artura Ui

„W Islandii jest tak dużo Polaków, że polski sklep wydaje się tu być oczywistością. Ta oczywistość na imię ma „Stokrotka” i funkcjonuje w dzielnicy Hafnafjordur (tam, gdzie najwięcej Polaków mieszka). Mały sklepik na uboczu, z zewnątrz prawie niezauważalny. Klientami są głównie Polacy. Mogą dostać tam to, co zwykli jeść od dziecka, a czego nie mogą dostać w islandzkich sklepach – artykuły, o których Islandczycy nie mają pojęcia, albo które w wydaniu islandzkim smakują dramatycznie. Kaszanka, pulpety, leczo, gołąbki, kwaszone ogórki i kapusta, marynowane grzyby, mrożone pierogi i pyzy. Jest trochę słodyczy, a wśród nich narodowy przysmak tubylców, czyli wafle Prince Polo. Są też czasopisma i słownik polsko-islandzki, gdyby jakiś Islandczyk koniecznie chciał poznać treść etykietki polskich buraków. Można zjeść na miejscu, bo na zapleczu jest kuchnia, a w sklepie dwa stoliki. Schabowy! Naleśniki! Pierogi! Bigos! I spróbuj się powstrzymać.”

Mirosław Gabryś (1973)

Frazy osobiste
Źródło: „Fraza” 2007, nr 56

O dzieciach

„W oparciu o „Instrukcję Rządu dla Kraju” z 26 października 1943, która była też instrukcją Naczelnego Wodza, dowódca Armii Krajowej w porozumieniu z Delegatem Rządu na Kraj, wydał 20 listopada 1943 wytyczne i szczegółowe rozkazy do „Burzy”. Nakazał też w nich ujawnianie się wobec wkraczającej Armii Czerwonej, co w lutym 1944 zostało zatwierdzone przez Rząd Polski i Naczelnego Wodza przy udziale w naradach Prezydenta Rzeczypospolitej.”

Tadeusz Pełczyński (1892–1985) Oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Źródło: Tadeusz Pełczyński, przedmowa [w:] Armia Krajowa w dokumentach 1939–1945, Praca zbiorowa, tom III, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawnictwo 1990, Wrocław – Warszawa – Kraków, s. XXV (25), ISBN 83 kwietnia 03631–2 (tom III).

„Córka Thalhammera przypominała Garpowi Helen, ale zupełnie nie wyobrażał sobie, jakby mógł się z nią umówić; fakt, że jej ojciec dopiero co leczył go na trypra, wydał mu się przeszkodą nie do pokonania – pomimo optymistycznego poglądu Thalhammera, że ludzie są zdolni przystosować się do wszystkiego. Garp wątpił, czy Thalhammer byłby zdolny przystosować się do tego.”

John Irving książka Świat według Garpa

Świat według Garpa (1978)

O ludziach , O córce

„Czasem jeden wers wiersza, którego być może nigdy nie wydam, może mi zabrać całą noc. Ale to jest moje życie i tak wykorzystuję swój czas.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O życiu , O czasie , O nocy

„Społeczeństwo jakby zawarło umowę z dyktatorem. Darmowa szkoła, 10 gatunków sera i kiełbasy w sklepie, to większości ludziom do demokracji wystarcza. Jednostki, które mogły wzniecić bunt, siedzą od grudnia w więzieniach, a ludzie się o nich nie upominają. Opozycja to tylko Mińsk i trzy największe miasta. Na dodatek jesteśmy zrusyfikowani i rozdrobnieni, nie znamy świata ani zachodniego modelu życia, a kapitalizm widzimy przede wszystkim w rosyjskim, oligarchicznym wydaniu.”

Swiatłana Aleksijewicz (1948) białoruska pisarka i publicystka

o białoruskim społeczeństwie, 17 maja 2011 roku.
Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 18 maja 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9616566,Swietlana_Aleksijewicz__Bialorusi_grozi_znikniecie.html

O ludziach , O szkole , O demokracji

„Nasza siła bierze się z naszej szybkości i brutalności. Dżyngis Chan prowadził miliony kobiet i dzieci na rzeź z premedytacją i lekkim sercem. Jednak historia pokazuje go jako wielkiego twórcę państwa (…). A zatem (…) wydałem rozkaz zabicia bez litości wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci polskiej rasy i języka. Tylko w ten sposób zyskamy przestrzeń życiową, której tak nam trzeba. Kto dziś mówi o eksterminacji Ormian?”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

inna wersja powyższego cytatu z przypisywanej Hitlerowi wypowiedzi z 22 sierpnia 1939. Autentyczność cytatu budzi wiele wątpliwości, w szczególności ostatniego zdania; fragment ten jest szeroko cytowany w literaturze na temat ludobójstwa Ormian w 1915.
Źródło: G. Lewy, The Armenian Massacres in Ottoman Turkey: A Disputed Genocide, University of Utah Press, Salt Lake City, 2005, s. 264, 265.

O kobietach , O dzieciach , O historii , O literaturze

„Czasami, w przystępie gwałtownego pragnienia, żeby jakoś go usprawiedliwić, myślę sobie, że jego życie było szczególną formą duchowego dysydentyzmu, antyradzieckością w jej najsubtelniejszym wydaniu – konsekwentną buddyjską obojętnością. A czasem niepowstrzymana fantazja podpowiada mi, że to taka forma chrześcijańskiej świętości, która, mimo to, zaprzecza istnieniu podstawowych zasad moralnych i, co najważniejsze, miłości. Taki sobie heroiczny czyn człowieka, wrzuconego w ten świat bez specjalnego zaproszenia, człowieka przypadkowego, człowieka, który przyjął nijakość za główną zasadę istnienia i nigdy jej nie zdradził. Człowieka, który mężnie odbywał życie.”

Andrij Bondar (1974)

Dziadek Teoś

O życiu , O świecie , O fantazji , O myślach

„(…) szczególnie w Szwecji Astrid Lindgren otoczona jest nimbem kultowości. Trzydziestoletni Szwedzi traktują jej twórczość niemal jak Biblię, a wydanie audio, na którym Astrid sama czyta swoje książki, jest białym krukiem. To jest dla mnie ogromny zaszczyt, że mogę przeczytać te książki w języku polskim. Są niezwykłe. Dlatego też staram się, żeby w moim wykonaniu nie umknął ich czar.”

Edyta Jungowska (1966) aktorka polska

Źródło: W tym szaleństwie jest metoda, „ABC” nr 11, 8 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110793.html

O książkach , O czytaniu , O szaleństwie

„Fundamentalizm religijny nie jest zwiastunem restauracji przednowoczesnego irracjonalizmu. (…) Jest on, przeciwnie, ofertą „racjonalności alternatywnej”, skrojonej na miarę problemów, które gnębią członków ponowoczesnego społeczeństwa. Jak wszystkie odmiany racjonalizmu, i ta alternatywa dzieli i selekcjonuje, jej preferencje różnią się od preferencji narzucanych przez zderegulowane siły rynkowe – co samo w sobie nie czyni jej bardziej ani mniej racjonalną od bezosobowej logiki rynku. Jeśli racjonalizm rynkowy podporządkowany jest zasadzie wolności wyboru i kwitnie w sytuacji niepewności przez konieczność wyboru wzniecanej, to racjonalizm fundamentalizmu stawia na pierwszym miejscu pewność decyzji i ubezpieczenie od ryzyka, i potępia wszystko, co spokój ducha podważa, a więc głównie kapryśną z natury wolność jednostkową. W fundamentalistycznym wydaniu religia nie jest „sprawą osobistą”, sprywatyzowaną jak wszystkie inne wybory indywidualne i prywatnie praktykowaną, ale czymś w rodzaju compleat mappa vitae: stanowi ona prawa wiążące każdą, najintymniejszą nawet dziedzinę życia, zdejmując w ten sposób nieznośny ciężar odpowiedzialności z barków jednostki – tych barków, którym ponowoczesna kultura przypisała siłę herkulesową.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Ponowoczesność jako źródło cierpień

O religii , O naturze , O decyzjach , O wolności

„Pierwszy na FREEREPUBLIC (…) pojawił się artykuł z „New American” z 1997 roku, że minęła właśnie 16. ta rocznica wydania przez m. Kennesaw (Georgia) rozporządzenia, nakazującego posiadanie w domu co najmniej jednej sztuki broni przez głowę rodziny. Efekt: po wprowadzeniu tego nakazu w 1982 przestępczość spadła o 74% i w 1983 o dalsze 45% – i trzyma się nadal na rekordowo niskim poziomie mimo czterokrotnego zwiększenia liczby mieszkańców. Autor podkreśla, że amerykańskie telewizje i prasa, będące w rękach Lewicy w 85% NIGDY o takich faktach nie wspominają – bo są sprzeczne z lewicową doktryną.”

Janusz Korwin-Mikke/P

Źródło: blog, 18 kwietnia 2007

O domu

„I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.”

Jakub Większy Apostoł uczeń Chrystusa

O świętym Jakubie
Źródło: Mk 3, 14–19

O nauce

„Prawie wszystko, co ukradłem, wydałem na wyśmienite jedzenie i luksusowe życie.”

Frank Abagnale (1948) amerykański ekspert od zabezpieczeń czeków, eks-oszust

cytat z autobiografii
Źródło: Stuart Gordon, Księga oszustw z serii Księgi osobliwości, op. cit., s. 16.

O życiu , O jedzeniu

„Gdy… widzę niezwykłe rośliny z egzotycznych ziem, wydaj mi się, jakbym wkraczał w jakiś sen.”

Henri Rousseau (1844–1910) malarz francuski

Źródło: Harry Pye, Henri Rousseau w: 501 wielkich artystów pod red. Stephena Farthinga, wyd. MWK, Warszawa 2009, ISBN 9788361065326, s. 248, tłum. Dominika Zielińska, Ryszard Jacoby.

O snach

„Miłosza przeczytałem jeszcze w Chinach. Wydano go legalnie w 1984 r. już jako noblistę. Podobały mi się jego eseje, zwłaszcza to, co pisał o cenzurze, było nam bliskie.”

Bei Ling (1959)

Źródło: wyborcza.pl, 22 września 2010 http://wyborcza.pl/1,75475,8407444,Dlaczego_Chinczycy_sluchaja_Michnika_.html?as=1&startsz=x

„Wysłuchuj obu stron, zanim wydasz sąd.”

H. Jackson Brown, Jr. (1940)

Mały poradnik życia
Źródło: s. 103

„Powstanie jest wielką sprawą dla bardzo wielu ludzi. To jedna z najważniejszych chwil w historii Polski, liczonej już przecież w tysiącleciach. Wydało mi się, że najwłaściwiej ten wielki kosmos ukazać w mikrokosmosie jednej kropli – także kropli polskiej krwi. Zawęzić opowieść do losów jednej polskiej rodziny. Powstała kameralna sztuka: matka wspominająca dwóch synów, narzeczona jednego z nich oraz ukrywający się u nich w Warszawie angielski lotnik.”

Kazimierz Braun (1936) pisarz i reżyser, pedagog

o powstaniu warszawskim.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 1 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ostatnii.htm

O losie , O ludziach , O sztuce , O historii

„Szkoliłem młodych pilotów do misji kamikaze w Pułku Lotnictwa Hoko na Tajwanie. 1 lutego 1945 roku, kiedy wydano pierwszy rozkaz dla kamikaze, dowódca bazy, major Kobayashi, powiedział pilotom: „Podnieść ręce ci, którzy zgłaszają się na ochotnika do misji kamikaze, jeśli otrzymamy taki rozkaz”. Na to piloci się wściekli. Nasz gniew zrobił na nim wrażenie. Wszyscy byli gotowi, by zginąć. Taka była atmosfera.”

Takeo Tagata (1916–2008) japoński pilot wojskowy, autor książek historycznych i propagator historii

komentarz na temat powołania jego podwładnych do misji kamikaze.

O wrażeniach , O gniewie

„Poinformowano mnie (…), że kobiety, które mają niemowlęta (…) znajdują się w strasznej sytuacji spowodowanej brakiem pokarmu, a przede wszystkim mleka. Śmiertelność wśród niemowląt była zastraszająca. Od naszych towarzyszy-szewców z terenu Starego Miasta (…) dowiedzieliśmy się, że w PWPW (Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych) jest mleko w proszku. Udaliśmy się wówczas z tow. Dzięgielewskim do płk. „Wachnowskiego” i przedstawiliśmy mu sytuację. „Wachnowski” rozkazał zaatakować PWPW; rozkaz taki wydał powodowany względami nie tyle wojskowymi, ile chęcią zdobycia mleka dla głodnych dzieci. Było to szesnastego dnia Powstania – w akcji ponieśliśmy duże straty, jednakże zakończyła się ona całkowitym sukcesem. Zdobyliśmy mleko, a jednocześnie duże ilości czekolady, która bardzo nam się przydała.”

Stanisław Sobolewski (1680–1772)

Źródło: Socjaliści w powstaniu warszawskim 1944 r., wybór tekstów Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Oficyna Graficzno-Wydawnicza Typografika, Warszawa 2004 http://www.lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/511.

O kobietach , O dzieciach , O stracie , O sukcesie

„Samemu sobie wydać się ludzkim jest zawsze łatwo.”

Kazimierz Brandys (1916–2000) polski pisarz

Źródło: Samson. Antygona, wyd. Czytelnik, 1962, s. 333.

„Czy dla zweryfikowania hipotezy o zamachu nie wystarczą dotąd dokonane ekshumacje oraz zgoda wielu rodzin tych, którzy zginęli na dokonanie dalszych ekshumacji? Dlaczego zmuszać do tego także tych, którzy takiej ekshumacji się sprzeciwiają? Biskupi prawosławni wydali w tej sprawie jednoznaczne oświadczenie; nie mogą tego uczynić także biskupi katoliccy?”

Andrzej Szostek (1945) polski filozof, duchowny

o stosunku do ekshumacji ofiar katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku.
Źródło: Zgoda http://archwwa.pl/aktualnosci/zgoda/, archwwa.pl, 17 stycznia 2017.

„Przede wszystkim odniosłem wrażenie, że cała ludność dzielnicy z jakiegoś powodu znalazła się na ulicy. Idąc chodnikiem, potykaliśmy się o kobiety, mężczyzn i dzieci. Byli ubrani tak nędznie, że nasze ubrania wydały mi się jakimiś strojami wieczorowymi. Byli wychudzeni, głodni i chorzy.
Siedzieli na ziemi, usiłując żebrać lub coś sprzedać. Jakieś nędzna resztki tego, co im pozostało. Niekiedy przedmioty wręcz surrealistyczne. Jakaś kobieta trzymała przed sobą abażur lampy. Chłopiec obok niej wyciągał przed siebie karafkę w kształcie ryby i puste blaszane pudełko po paście do butów „Kiwi”. Mijali nas ludzie o dzikim spojrzeniu błyszczących od gorączki oczu. Gdzieś biegli, śpieszyli się. Czegoś gwałtownie szukali. Może – kogoś.
W powietrzu wisiało nienaturalne napięcie, chorobliwa aktywność, jakby przedśmiertne pobudzenie. Swoją sztuczną ruchliwością i zabieganiem chcieli oszukać śmierć?
Panował smród. Ulice były nie sprzątane. Rynsztoki wypełnione fekaliami. I trupy. Nagie trupy…
… Wyjrzałem przez okno. Środkiem ulicy szło dwóch młodych Niemców w mundurach. Byli wysocy, wysportowani. Jeden z nich trzymał w ręku pistolet. Ulica była pusta. Wodził wzrokiem po oknach. Przystanęli. Ten z pistoletem uważnie wpatrywał się teraz w jakiś punkt. Uniósł broń i starannie wycelował. Padł strzał. Doleciał nas brzęk szkła i rozpaczliwy okrzyk bólu. Strzelający uniósł rękę w geście satysfakcji. Jego kolega zamaszyście poklepał go po plecach. Następnie ruszyli wolnym krokiem w kierunku bramy wyjściowej getta. Gestykulowali, śmiali się, coś do siebie głośno mówili…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

relacja Karskiego z pobytu w getcie warszawskim.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O ludziach

„O narodotwórczej roli kultury doskonale wiedzieli nasi wrogowie. Dlatego rozpoczynali od rozstrzeliwania kultury i jej ludzi, zanim stawiali pod ścianą i zamykali w obozach koncentracyjnych pozostałą część społeczeństwa. Po 1945 roku uderzenie poszło w dobrą pamięć o II Rzeczpospolitej. W sens walki w 1939, podczas okupacji i na Zachodzie. Podjęli je ochoczo artyści, naukowcy i publicyści, zmobilizowani przez sowieckich komisarzy typu Jerzego Borejszy, Aleksandra Forda czy Julii Brystygier. Po mordach na profesorach Uniwersytetu Jagiellońskiego i Lwowskiego, eksterminacjach w Oświęcimiu i Katyniu, oraz ubeckich czystkach, pozostało wolne miejsce po polskiej inteligencji. Oto prawdziwe źródło dzisiejszej sytuacji w kulturze i prawdziwy rodowód na siłę narzucanych społeczeństwu „autorytetów”. Konieczna jest weryfikacja kartoteki Julii Brystygierowej. Bowiem z jej czasów wywodzi się ponura anegdota: „Jak zostać członkiem Związku Literatów?””

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

„Wydać jedną książkę i dwóch kolegów”.
Źródło: Ocalić Polskość! cz. I http://www.wicipolskie.org/index.php?option=com_content&task=view&id=3769&Itemid=56

O ludziach , O inteligencji , O sile , O walce

„Może to zabrzmi śmiesznie, ale aktorem chciałem zostać od dziecka – niemal od przedszkola. Zresztą, tego pragnie większość młodych ludzi: osiągnąć sukces, występować na scenie. Zwłaszcza, że w telewizji wciąż oglądają gwiazdy – a to kusi – i jeszcze nie poznali w tym zawodzie ciemnej strony księżyca…
(…) gdy musiałem zadecydować o przyszłości, spojrzałem na swoje możliwości trochę realniej. Marzenia o aktorstwie wydały mi się śmieszne. (…) złożyłem papiery na filozofię, chciałem być dziennikarzem, nauczycielem… Zwłaszcza że pochodzę z rodziny nauczycielskiej – moja babcia za okupacji dawała tajne komplety, dziadek był dyrektorem domu dziecka (…). Ale intuicyjnie czułem jednak, że to aktorstwo będzie moją drogą. I miałem szczęście: dostałem się za pierwszym razem.”

Dariusz Jakubowski (1959) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Dariusz Jakubowski - EFEMERYDA Z BETONU http://www.nadobre.pl/18913/dariusz-jakubowski-efemeryda-z-betonu.html

O szczęściu , O dzieciach , O ludziach , O marzeniach

„Molestowanie seksualne kojarzy mi się z Ameryką w najgorszym wydaniu. Amerykańska definicja zjawiska stwarza ogromne pole do nadużyć, daje kobietom kuszącą możliwość wyłudzania milionowych odszkodowań i zyskania rozgłosu. A że przy okazji łamią karierę mężczyzn? Nikt się nie rozczula. Nie sądzę, żeby w Polsce zasadne było mówienie o problemie molestowania seksualnego, dużo większym problemem jest znęcanie psychiczne i seksualne w rodzinie. Byłabym za tym, żeby nie używać pojęcia „molestowanie seksualne”, bo kojarzy się z amerykańską farsą, stanem nierzeczywistym, jakimś absurdem. Nie musimy wszystkiego importować.”

Hanna Lis (1970) polska dziennikarka

Źródło: „Playboy”, nr 5/1997.

O kobietach , O rodzinie

„(…) największa szatanów siła tam się okazuje, gdzie pożądliwość prokreacji niewstydliwa w grzesznym ciele mieszka; a jako że grzechu pierworodnego skutkiem nikt od owej płci dwojga grawitacji zdrożnej nie bywa wolny, tedy wszyscyśmy od tej strony na pastwę czarcich złości wydani i na to najpilniej baczyć mamy, aby te wrota, przez które najłatwiej wróg się wkrada, gorliwie zawierać, przystępu mu nie dawać, a tak na żywot wieczny zasłużyć.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Rozmowy z diabłem (1965)

O sile

„Myślę, że ten śpiew gdzieś we mnie był. Zresztą nigdy nie byłem naprawdę szczęśliwy, grając na instrumentach. Mówiono, że muzycznie jestem dobry, ale technicznie słaby. I nagle śpiew wydał mi się prostszym, najlepszym środkiem wyrazu. Człowiek dość szybko zdaje sobie z tego sprawę. Kiedy masz instynkt śpiewania, to po prostu śpiewasz. To najbardziej oczywisty sposób uprawiania muzyki.”

Philippe Jaroussky (1978)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.karnet.krakow.pl/aktualnosci/wywiady/23/instynkt-spiewania.html

O myślach , O śpiewie , O myśleniu

„Janusz Korwin-Mikke, z którym korespondowałem, był aktywny przed '89 w drugim obiegu. Wydał Kapitalizm i wolność, Drogę do zniewolenia Hayeka, oraz inną literaturę libertariańską (…) W czasie, kiedy byliśmy w Warszawie jego partia mieściła się w dawnym mieszkaniu, które było dosłownie labiryntem małych biur, wypełnionych młodymi ludźmi, aktywnie pracującymi nad szerzeniem libertariańskiej ewangelii. Toczyliśmy z nimi wiele dobrych i żywych dyskusji.”

Milton Friedman (1912–2006) ekonomista amerykański, noblista

Źródło: Friedman M., Friedman R., Two Lucky People: Memoirs, Chicago 1999, s. 514.

O literaturze , O wolności , O czasie

„(…) nie oceniam tego zjawiska, a nawet niespecjalnie się nad nim zastanawiam. Wyjaśnienia widzę dwa: albo brakuje na rynku czegoś bardziej krwistego i prawdziwego, albo jest tak, że dawni fani tych zespołów dorośli do wieku, w którym to oni decydują o tym, komu zorganizować koncert, albo komu wydać płytę.”

Małgorzata Ostrowska (piosenkarka) (1958) piosenkarka polska

o popularności muzyków, którzy najbardziej znani byli w latach 80. XX wieku.
Źródło: Wojciech Wysocki, Małgorzata Ostrowska: „Muzyka z lombardu”, nuta.pl http://web.archive.org/web/20060901230754/http://www.nuta.pl/wywiady/d/1/59/

O muzyce , O wieku

„Poważne to jest coś – w tym kontekście jestem staroświecki – przy czym pracują redaktorzy, korektorzy, wydawcy, znajdą się ludzie, którzy wydadzą na to pieniądze, pójdą do księgarni. A wrzucenie czegoś na bloga trwa trzy minuty. Ja nie wrzucam na bloga poważnych i ważnych rzeczy. Wrzucam takie impresyjki, które czasami wynikają z tego, że coś się wydarzyło, a czasem chcę coś wrzucić, pokazać, bo mam taką naturę opowiadacza.”

Filip Springer (1982) polski reportażysta i fotoreporter

Źródło: Agnieszka Sowińska, CZYTELNIA: Przestrzenie trzeba przeżyć http://www.dwutygodnik.com/artykul/4134/, Dwutygodnik.com, nr 96/2012.

O pieniądzach , O ludziach , O naturze , O czasie

„Szczerze mówiąc uwielbiam to, jak postać została ukazana w latach 70. Nie jestem za tym aby przemyślać kim był. Myślę, że pierwsze wydanie, to oryginalne… było genialne i tak naprawdę Marvel próbował wykorzystać okres ekspansji filmu afroamerykańskiego, aby stworzyć komiks o czarnoskórym superbohaterze. Uważam, że świetnie im się to udało dlatego uważam, że powinno się wziąć numer 1. komiksu, napisać na jej podstawie scenariusz i tyle. Epoka The Luke Cage: Hero for Hire, jest idealną epoką.”

Quentin Tarantino (1963) amerykański reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Quentin Tarantino nie jest szczęśliwy ze zmian dokonanych w serialu Luke Cage http://moviesroom.pl/z-ostatniej-chwili/seriale/7555-quentin-tarantino-nie-jest-szczesliwy-ze-zmian-dokonanych-w-serialu-luke-cage, moviesroom.pl, 1 października 2016.

O myślach , O myśleniu

„Nie możemy mówić, że te gremia, popierają wszystko, co dzieje się w sprawie Trybunału Konstytucyjnego. Dość jasno te wszystkie organizacje opowiedziały się po stronie Trybunału Konstytucyjnego, ale poparcie to dotyczyło tego, co stało się 9 marca. (…) Grono sędziów wydało orzeczenie, nie stosując się do tzw. noweli grudniowej, ustawy naprawczej. Ja nie krytykuję, nie oceniam działań TK, ale sformułowałem pewne wątpliwości, to nie jest krytyka, jest to pokazanie tego, że istnieją pewne pytania, na które Trybunał Konstytucyjny nie odpowiedział.”

Kamil Zaradkiewicz (1972) polski prawnik

odpowiedź na pytanie, dlaczego prezes Trybunału Konstytucyjnego prof. Andrzej Rzepliński w toku trwającego w I połowie 2016 kryzysu konstytucyjnego popierany jest przez wiodące polskie gremia prawnicze.
Źródło: Dr hab. Zaradkiewicz: Cała sztuka polega na tym, żeby sędziowie oderwali się od swoich poglądów, zwłaszcza politycznych, telewizjarepublika.pl, 13 czerwca 2016 http://telewizjarepublika.pl/dr-hab-zaradkiewicz-cala-sztuka-polega-na-tym-zeby-sedziowie-oderwali-sie-od-swoich-pogladow-zwlaszcza-politycznych,34580.html

O sztuce , Pytanie

„Wydałem dużo pieniędzy na wódę, babki i szybkie samochody – resztę po prostu roztrwoniłem.”

George Best (1946–2005) północnoirlandzki piłkarz

I spent a lot of money on booze, birds and fast cars. The rest I just squandered. (ang.)

„Nie jest naturalnym, by rozległe pole wydało tylko jeden kłos pszenicy, a bezkresny wszechświat tylko jeden żywy świat.”

Metrodorus grecki filozof

O świecie , O wszechświecie

„Wydałem rozkazy, żeby zawsze budzono mnie, gdy zagrożone jest bezpieczeństwo państwa. Nawet gdy jestem akurat na posiedzeniu gabinetu.”

Ronald Reagan (1911–2004) prezydent USA

„Czegoś takiego jak zbiorowa wina nie ma i dotyczy to zarówno Serbów, jak i wszystkich innych narodów. Jednak obywatele Serbii – tak jak zresztą obywatele Bośni i Chorwacji – głosujący swego czasu na nacjonalistycznych przywódców, którzy poprowadzili ich do autodestrukcyjnej wojny, nie powinni żyć w przeświadczeniu, że nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za przemianę Mladicia w zbrodniarza wojennego. Nie ma takiego sądu, który mógłby wydać wyrok w sprawie ich postępowania, pozostaje tylko sumienie i wyrok historii.”

Slavenka Drakulić (1949) chorwacka pisarka, dziennikarka i eseistka

Źródło: Slavenka Drakulić, Mladić w nas samych, wyborcza.pl, 7 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,86675,9904634,Mladic_w_nas_samych.html

O wojnie , O historii , O czasie

„Gdyby Rzeczpospolita zawiodła się w swych nadziejach (dotyczących króla), wydałaby się w oczach świata nędzną, głupią i godną politowania.”

Jan Zamoyski (1542–1605) polski magnat, kanclerz i hetman wielki koronny

przed koronacją Henryka Walezego
Źródło: Sławomir Leśniewski, Jan Zamoyski. Hetman i polityk, Warszawa 2008.

„(…) korci mnie, żeby zrobić film. Chciałbym być polskim Michaelem Moore'em, piętnować głupotę rządzących z perspektywy zwykłego faceta. Chciałbym kłuć w oczy polactwem w najgorszym wydaniu, postawą, na którą wielu z nas jest skazanych, bo nie wie, że istnieje inny świat.”

Łukasz Foltyn (1974) informatyk polski

Źródło: Lubię być Polakiem, „Zwierciadło”, 8/1942, sierpień 2008, s. 44

O głupocie , O świecie

„Potrzeba nam dobrej filozofii. Choćby sięgnięcia po to, co pisał ojciec prof. Mieczysław Albert Krąpiec, wielki filozof. Jego „Wprowadzenie do filozofii” polecał sam ojciec święty (kolejne wydania tych dzieł zawierają list Jana Pawła II). Ojciec Krąpiec wiedział, co nadchodzi, szykował siebie i nas na to, co nazywał schyłkiem cywilizacji. Mówił: „dotkniemy dna”. Zmarł w roku 2008, podczas pracy nad wielką encyklopedią, kończył właśnie hasło „Powtórne przyjście Chrystusa.””

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

Nad tymi słowami znaleźli go martwym. Potrzeba również bardzo głębokiej formacji wszystkich katolików świeckich.
Źródło: Bez mediów nie obronimy naszych wartości, „Uważam Rze”, 5 lutego 2012

Chrystus