Cytaty na temat wołać (99 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Nie wołam – Muzo! Daj mi skrzydła!
Zwyczajnie proszę – podaj szczudła!”

Jonasz Kofta (1942–1988) polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz

Źródło: Moja muza codzienna

„Zdaję sobie jasno sprawę, że naprawdę żyje, kiedy pracuję. Dlatego jak jest mi źle, siadam przed komputerem i piszę. to moja modlitwa, płacz, wołanie o ratunek.”

Pedro Almodóvar (1949) hiszpański reżyser i scenarzysta

O płaczu

„Tylko u mnie! Tylko za grosze!
Za bezcen! Brać i wybierać proszą:
Miasta i wioski. Fabryki, huty,
Wszystko za trochę oddam waluty
Za ciężką pracę mych robotników
Razem trzydziestu żądam srebrników
Inna postać Szopki – Amerykanin – śpiewała:
Dolarów rzeka płynie
I rośnie, rośnie Wehrmacht mój
Z gadziny na gadzinę.
Moi ludzie w więzieniach szukają,
Zaglądają w okienka, wołają,
Bo ci z SA i ci z SS
To skarb nasz największy jest. (…)
HITLEROWIEC: Lecz się jednak dogadać trzeba w sprawie granic.
EMIGRANT: Po co się dogadywać? Nikt nie będzie łez lał,
Gdy Szczecin nazwiesz Stettin, a Wrocław znów Breslau.
Zaraz, zaraz… Pan bodaj przeżył okupację
Jako okupant w Łodzi, to jest w Litzmannstacie?
HITLEROWIEC: Tak jest. I pięknych wspomnień tkwią w mym sercu drzazgi.
EMIGRANT: Więc Łódź wasza! Nie mówmy o tym, to drobiazgi!”

Jan Brzechwa (1898–1966) polski poeta

Źródło: Szopka satyryczna 1953

O ludziach , O śpiewie , Serce

„I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

„Dzisiaj często spotykamy się ze zjawiskiem opluwania własnego gniazda. Ludzie, zwłaszcza niezbyt wykształceni, natrząsają się z naszej przeszłości historycznej, nie doceniają wielkiej ofiary, każdej kropli krwi wylanej za naród czy każdej kropli potu z czoła rolnika, która wsiąkła w ziemię ojczystą. To wszystko wskazuje na wielką potrzebę wołania o szacunek dla dziejów narodowych, dla trudów pokoleń, które minęły, dla ich ofiarnej krwi wylanej w powstaniach, w walce o wolność ojczyzny, na wszystkich kontynentach czy w ostatnim powstaniu warszawskim. Chociaż wiele zrywów było nieudanych, jednakże zawdzięczamy im to, że sumieniu międzynarodowemu przypominały o naszym narodzie. Ich praca, trud i ofiarne poświęcenie dało taki rezultat, że obecnie jesteśmy.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

wypowiedziane w 1964.

O ludziach , O wolności , O przeszłości , O walce

„Przychodzę, patrzę… a kole płotu tabliczka stoi, trupia główka na niej wymalowana jak na jakiej denaturze, a pod spodem napis: „Gminny Ośrodek Badań Atomowych”. Osobom przestronnym wstęp wzbroniony. Zimne mrowie przeszło mi po krzyżu, więc wołam od furtki tego naszego gminnego Openheimera.
– Cóż to – powiadam – atom sobie bez pozwoleństwa rozbijacie?”

Jerzy Ofierski (1926–2007) aktor, pisarz, dziennikarz polski

Źródło: Radioaktywne pogotowie z książki Za Kierdziołkową miedzą

O książkach

„„Świat cały wydał jęk zgrozy, stwierdzając, że jest ariański” – zauważył w IV wieku św. Hieronim. Dziś wołałby: „świat cały wydał krzyk śmierci, stwierdzając, że jest ekumeniczny”.”

Karl Stehlin (1962) niemiecki prezbiter, przełożony Bractwa Świętego Piusa X w Europie Środkowej i Wschodniej, przełożony Bractwa w …

Źródło: Zawsze Wierni Prawdzie katolickiej – Prawdzie jedynej, Te Deum, Warszawa 2003, s. 92.

O śmierci , O świecie , O wieku

„Mówisz, że cię miłość mierzi – zmierź mnie sobie, wołam, zmierź!”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Wróci wiosna, baronowo

O miłości , O wiośnie

„Wbrew wszelkim ateistycznym i materialistycznym koncepcjom, trzeba głośno wołać do całego świata (…), że człowiek nie jest tylko skazanym nieodwołalnie na wieczną śmierć zwyczajnym zwierzęciem.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, 9 listopada 2002

O śmierci , O zwierzętach

„Pamiętam, jak Laskowik na widok Asi Kreftówny wołał: Kreft mnie zalała.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: To ja uratuję świat – wywiad z Cezarym Pazurą http://gdansk.naszemiasto.pl/wydarzenia/876986.html

O świecie

„W centrum miasta (…) wznosiła się wieża zegarowa, (…) być może jedyna rzecz, która jednoczyła wszystkich (…). Powód, dla którego ją zbudowano przyczynił się do podziałów między nimi… Mimo to, aby istnieć, miastu było potrzebne coś, co wszystkich zdołałoby połączyć, jakiś wspólny symbol. Symbolem tym stała się miejska wieża. Jej wierzchołek zwieńczony był domkiem, z którego co godzinę wychodziła olbrzymia kukułka i wołała ludzkim głosem: „Szanowni państwo, zaraz powiem, która godzina!”… Najdziwniejsze, że zawsze kukała nie mniej niż dziewiętnaście razy, ale nie więcej niż dwadzieścia cztery. Z tego powodu w mieście ciągle było późne popołudnie lub noc, nigdy nie świtało, o południu nie było mowy, zresztą nikt nawet nie podejrzewał, że taka pora mogłaby nadejść.(…)
Nie ma sensu ukrywać, że wspomniana kukułka właściwie nie była żadną kukułką, lecz Gedeonem Schmerzem – budowniczym wieży. W trakcie jej wznoszenia zapomniał o schodach, którymi można by zejść, więc skończywszy budować wieżę schował się w domku na górze nie chcąc narażać na szwank krążącej o nim opinii zdolnego architekta… Uznano go za zaginionego… Gedeon żywił się wróblami, które łapał w pułapkę zrobioną z solidnej dachówki, kija i swoich starych szelek. Pił deszczówkę zbieraną do butów… Nie miał łatwego życia. Z czasem zaczęło go to złościć i postanowił używając do tego piór po zjedzonych wróblach przebrać się za kukułkę, co pozwoliło mu bałamutnie mieszać pory dnia i zemścić się za swoje uwięzienie.”

Ljubomir Kanow (1944)

Człowiek kukułka

O butach , O czasie , O nocy , Sens

„Barbarzyństwo zdobywców Konstantynopola przeszło wszelkie wyobrażenia. (…) Nawet Saraceni okazaliby więcej miłosierdzia – wołał z rozpaczą historyk Choniates Niketas – i miał rację.(…) Nic dziwnego więc, że Bizancjum oddalało się coraz bardziej od chrześcijaństwa zachodniego.”

Steven Runciman książka Dzieje wypraw krzyżowych

o zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 r.
Źródło: Dzieje wypraw krzyżowych, t. III: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty, Warszawa 1993, s. 125.

„Zdaje się, że chodzi w tym wszystkim o presję ze strony opinii publicznej, czy raczej ulicy. Wszyscy się przekrzykują nawzajem, nie znając właściwie sprawy. Zabijcie go, tego Żyda! Dzieje się tak dlatego, że Dreyfus jest właśnie Żydem, a antysemityzm ma się ostatnimi czasy nader dobrze. To tak, jak przed stu laty wołano: arystokraci na latarnie!”

Louis Hubert Gonzalve Lyautey (1854–1934)

komentarz o aferze Dreyfusa.
Źródło: Curt Riess, Procesy, które poruszyły świat. Od antyku do XX wieku, tłum. Paweł Piszczatowski, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2006, ISBN 9788389632296, s. 275.

O świecie , O lecie , O wieku

„Rodzice Leny zaprowadzili nas do starego, samotnego domku letniskowego, a ja chciałam natychmiast zrobić w tył zwrot. Było ciemno, ponuro. Wyobraźnia zaczęła pracować przeciwko mnie. Ale odwrotu nie było.(…)
Chciałam uciekać, ale nie było jak. „Nie wyrzucaj tylko żadnych śmieci do tego śmietnika przed domem”, ostrzegł mnie R. „Mogłyby zwabić niedźwiedzia, a wiesz, że ostatnio jakiś tu podobno zwiedza okolicę, sam pan Antoni mówił”.(…)
Na powitanie – grzmoty. Nocą, oszołomionych winem i cukrem, obudziła nas burza, o jakiej świat nie słyszał. Zatrzęsła wrotami, jakby ktoś nimi szarpał, dobijał się i wołał: „Otwierać! Ręce do góry!”. Zbiegłam na dół w popłochu. Albo to Ukraińcy, albo niedźwiedź przyszedł w gościnę – jakaś wielka muskularna ciemna postać tam jest, na pewno.
Po co tu przyjechałaś? Myślałaś, że to jest zabawa?
Pogasiliśmy światła. Skuliliśmy się(…)”

Brigitta Helbig-Mischewski (1963) polska literaturoznawczyni i pisarka mieszkająca w Niemczech

Źródło: Steinfels – teren zamknięty. w: „Tygiel Kultury”, 1–6 (2015), s. 171.

O świecie , O domu , O myślach , O rodzicach

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: *** (Tym tylko byłem)

„Na twarzach bogaczy i możnych tego świata cierpienie objawia się zawsze jak coś niespodziewanego, jak dysonans i coś niezrozumiałego. Nigdy nie jest w stanie przesłonić maski łatwego życia w okowach konwenansów. W każdym razie ból jest uzewnętrzniany zawsze zbyt głośnym i nienaturalnym wołaniem o współczucie. Powiedziałbym nawet, że ma pewien posmak, choć niezamierzony, teatralnego gestu.”

Carlo Gnocchi (1902–1956)

Chrystus wśród Strzelców Alpejskich
Źródło: s. 92.

O bólu , O cierpieniu

„Wołać będzie: mordować! I spuści psy wojny.”

William Shakespeare Juliusz Cezar

Cry "Havoc!" and let slip the dogs of war. (ang.)
Juliusz Cezar
Źródło: akt III, scena 1

O wojnie , O psie

„(…) wkrótce dołączył do szkoły także nasz młodszy brat Kot. Kiedy wdawał się w bójkę, wołali mnie: Kika, Kota biją!. Biegłam i chłopaków tłukłam. Byłam duża i silna.”

Kika Szaszkiewiczowa (1917–2014)

Źródło: Violetta Szostak: Irena „Kika” Szaszkiewiczowa: ja się wszędzie czuję wyśmienicie (wywiad), „Wysokie Obcasy” nr 22 (677), 2 czerwca 2012 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,11837833,Irena___Kika___Szaszkiewiczowa__ja_sie_wszedzie_czuje.html

O kotach , Chłopak

„W Othellu są różne miłości. Othella – idealisty, bezgranicznie, w opętaniu i zatraceniu zakochanego w Desdemonie. Othello i Desdemona to lśnienie, opary, które ich połączyły. Ta chemia jest cielesna, śmiem powiedzieć, że brakuje tu duchowości, została ona zaniedbana, a przez to wystawiona na chaos i potencjalne działanie zła. Stąd cały temat grzechu i zdrady, który w wewnętrznej harmonii by się nie wydarzył. Mimo że jest on tylko potencjalny, to prowadzi do katastrofy. Mamy też związek Emilii i Iagona, który jest zupełnie po innej stronie. Jest on oparty na ogromnej miłości i nienawiści, na ciągłym wołaniu o drugiego człowieka, to ciągłe próby ratowania związku, bycia razem. Małżeństwo w sztuce istnieje wielowymiarowo – jako instytucja, ale też i jako dana obietnica. Funkcjonujemy w świecie, gdzie obietnica uległa dewaluacji, zdegradowaniu. Sztuka ukazuje drogę przez różne formy spotkań między kobietą i mężczyzną.”

Maciej Sobociński (1975)

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/romi.htm

O kobietach , O małżeństwie , O zdradzie , O sztuce

„Jak zwykle czynnik czasu (140 scen w 55 dni!) gra decydującą rolę. Oczywiście doświadczony rekwizytor zdaje sobie z tego sprawę. Wołam ich jednak, doświadczonych rekwizytorów, i opowiadam anegdotę o czołgu. Na zdjęciach miał być czołg. Dzień przed zdjęciami okazało się, że z czołgiem są kłopoty, za to będzie motocykl z karabinem maszynowym w koszu. W dniu zdjęć okazało się, że jest dwóch facetów z taczką. Z tym że jeden ma czas tylko do czternastej.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

O grach , O czasie

„W czasach wielkiej „Solidarności” pojawiały się różne postulaty.(…) Rysowano karykatury niedźwiedzia radzieckiego, a Rozpłochowski wołał, że jak walniemy pięścią w stół, to kremlowskie kuranty zagrają „Mazurka Dąbrowskiego”. I jednocześnie (…) nie padło ŻADNE hasło, żeby przeprowadzić reprywatyzację mienia odebranego w latach 1945–56. Nie padło ŻADNE hasło o prywatyzacji gospodarki. Nie było niczego takiego. Nie dlatego, że realizm zabraniał. Bo realizm przecież tak samo zabraniał wołać o kurantach kremlowskich. Po prostu to się nie mieściło w aksjologicznym horyzoncie tego ruchu.”

Karol Modzelewski (1937–2019) polski historyk i polityk

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Wkurzył się pan? Świetnie!, „Gazeta Wyborcza”, 14–15 września 2013.

„Nocą przychodzą do mnie gila, piosenki. Z lasu przychodzą. Zlatują się wesołe jak stado wróbli. Dręczą, dzwonią, wołają. Raz śpią ze mną, a raz spać nie dają. Między jedną a drugą słyszę cygańską muzykę, skrzypki, arfy, gitary, kastalety. I ja wtedy tańczę. Tańczy Cyganka jak liść na wietrze, jak dym z ogniska, jak słońca promyk wesoły, gorący. I nagle wszystko przepada w ciszy, a ja płaczę i tu mnie boli, pulsy… Doktór powiedział, ażeby ja nigdy już wierszy nie pisała. Zabronił mi przyjmować te piosenki w domu, bo mnie zabijają. Tylko gdzie się przed nimi schowam? Prawdę powiedzieć, ja jestem zadowolniona, jak przychodzą. Od razu cały tabor stoi mi przed oczami.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 24–25.

O domu

„Jak radość w sercu pełnym żalu,
Zawisa zachód słońca na chmurze:
Złoty sztorm plików migoczących,
Jasnych, wątłych liści fruwających,
Nieokiełznany wiatr śwista w chmurze.

Słuchajcie tego wiatru co wzywa
Moje serce wołaniem wichrowym:
Serce znużone, smutne, tęskniące,
Sny mu uszły jak liście lecące,
A w imię czego mam zostawać ja?”

Sarojini Naidu (1879–1949)

Źródło: Pieśń jesieni http://www.poemhunter.com/poem/autumn-song-2/

Serce , Radość

„Gdziekolwiek się znajdziesz, zawsze możesz odnaleźć na niebie Perseusza, odnaleźć ten uśmiech i usłyszeć, jak galaktyczny wiatr szepcze twoje imię. Będziesz wtedy wiedziała, że to ja, że to ja cię wołam… przyzywam cię do Łazariewa.”

Paullina Simons (1963) pisarka

Tatiana i Aleksander

O uśmiechu

„I co Albert się odezwał? – ciągnął z niezmąconym spokojem Gundar. Nagła zmiana tematu zaskoczyła nawet Halta. – Albert? – spytał. Zbyt późno zauważył wyszczerzone w uśmiechu zęby Gundara i zrozumiał, że dał się złapać w pułapkę. – Myślałem, że go wołasz. Wychylałeś się za burtę i krzyczałeś „Albeeeeeert!” Sądziłem, że to jakiś aralueński bóg odmętów.”

John Flanagan (1873–1938) amerykański lekkoatleta

Źródło: Cesarz Nihon – Ja z tomu 10: Zwiadowcy

O Bogu , O uśmiechu , O myślach , O zmianach

„Przez płomienie mogłam widzieć twarz Hugona. Patrzył na mnie. Jego usta wołały moje imię, a w jego oczach dostrzegłam strach, że mnie traci. I wtedy zrozumiałam – możliwe, że po raz pierwszy – że on mnie kochał. I przez maleńką chwilę – Bóg wie, że tylko małą, maleńką chwilę – że i ja go kochałam.”

Philippa Gregory (1954)

Czarownica

O Bogu , O strachu , Kochać się

„Nocą przed występem na I Festiwalu Jazzowym w Sopocie spacerowaliśmy po molu. Wtedy w Polsce, jeśli już się grało jazz, to tylko tradycyjny. Mieliśmy tremę, jak ludzie przyjmą ten modern jazz Komedy. I podszedł od nas taki chłopczyk, blondynek i jąkając się, powiedział: „Nic się nie martwcie, ja będę waszym pierwszym kibicem. Będę siedział po turecku przed pierwszym rzędem i wołał: bis!”. I tak rzeczywiście zrobił. Dlatego nazwaliśmy go Kibic. Ale potem nie można się było od Skolimowskiego uwolnić. Ciągle za nami jeździł, chciałam mu okazać za to wdzięczność i załatwiałam, że będzie nam światła ustawiał. Komeda wymyślił, żeby były efekty świetlne, bo to ludziom ułatwi słuchanie, bo przecież nie byli przyzwyczajeni do modern jazzu, a jeździliśmy po różnych powiatowych miasteczkach, żeby zarobić. Ale Skolimowski się na tym nie znał, źle te światła puszczał. I chłopcy – Wróblewski z Milianem – łapali go po koncercie i robili mu „witki a la Skolimo.””

Zofia Komedowa (1929–2009)

Zawijali go w kołdrę i dawali mu łomot.
Źródło: Żółty mustang Krzysia - wywiad z żoną Krzysztofa Komedy, wyborcza.pl, 23 kwietnia 2009 http://wyborcza.pl/1,75475,6528733,Zolty_mustang_Krzysia___wywiad_z_zona_Krzysztofa_Komedy.html

O ludziach , O wdzięczności

„Hasła rewolucji francuskiej przejęły inne rewolucje, poczynając od bolszewickiej, a na rewolcie studenckiej, która miała miejsce w Europie Zachodniej i w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku kończąc. (…) Podobnie jak rewolucjoniści osiemnastowieczni, oni wołali podobnie: Precz ze wszystkim co nas niszczy, a więc przez z państwem, policją, szkołą, uniwersytetem, religią, chrześcijańską moralnością i z wszystkimi autorytetami.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie podczas uroczystości wielkiego jubileuszu 2000 roku, 18 maja 2000

O religii , O wieku

„Raz na kilka miesięcy ożywiona hałasem partyjnego wołania podnosi się z politycznych katakumb Zyta Gilowska. Z wielką energią pyszczy i wykrzykuje epitety pod adresem swojego niedawnego brata, po czym znika na wiele tygodni i – ani o niej słychu, ani widu. Aż do następnego razu, do następnego wołania. Dziwne to jakieś: strzygą, horrorem i cmentarzyskiem zalatuje. Jakby nam emitowano wciąż ten sam telewizyjny serial: Mumia I, Mumia II, Mumia III, Mumia – reaktywacja, Mumia – reanimacja, Mumia – powrót do przeszłości.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

o Zycie Gilowskiej.
Źródło: blog Janusza Palikota http://wiadomosci.onet.pl/blogi/palikot.blog.onet.pl,377014764,blog.html, 12 maja 2009

O przeszłości

„Ile kamieni oddziela mnie od ciebie
brzeg od brzegu Nie pełzną nasze głosy
jak wody węże Kropla nie dzwoni o kroplę
Wołanie nie zapali kamienia ani
nie przyniesie go ze środka drogi pod drzewo”

Janusz Koniusz (1934–2017)

Źródło: Obcość w pejzażu, „Życie Literackie” nr 21, 24 maja 1964, s. 9 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1609

O życiu , O drzewach

„Wydaje mi się, umiłowani bracia, że słyszę głosy wszystkich owych papieży od Grzegorza XVI, głosy Piusa IX, świętego Piusa X, Benedykta XV, Piusa XII, którzy wołają do nas: „Ale na miłość Boską, na miłość Boską, co wy robicie z naszą nauką, z naszymi kazaniami, z wiarą katolicką? Czy chcecie się jej wyrzec? Czy chcecie dopuścić do tego, aby ona umarła na tym świecie? Na miłość Boską, musicie trwać w zachowywaniu tego skarbu, który wam przekazaliśmy! Nie opuszczajcie wiernych! Nie opuszczajcie Kościoła! Albowiem od Soboru nawet to, co my potępiliśmy, jest przyjmowane i nauczane przez władze rzymskie. Jak to jest możliwe? Potępiliśmy liberalizm, potępiliśmy komunizm, socjalizm, modernizm, sillonizm. Wszystkie te błędy, które potępiliśmy, są obecnie nauczane przez władze Kościoła, przyjęte, bronione! Czy to możliwe? Jeśli niczego nie uczynicie, aby kontynuować Tradycję Kościoła, który został wam powierzony, wszystko przepadnie! Kościół zginie, wszystkie dusze przepadną!””

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 231

O miłości , O wierze , O duszy , O nauce

„Abym żył łaską, nie naturą. Być zawsze pod wpływem łaski, to żyć życiem nadnaturalnym, Bożym. A więc patrzeć zawsze na Jezusa Ukrzyżowanego, słuchać Go, naśladować i wołać westchnieniami o łaskę.”

Jan Wojciech Balicki (1869–1948) polski duchowny katolicki, teolog, błogosławiony Kościoła katolickiego

Rozważania. O. Joachim Bar, Wybór pism ks. Jana Balickiego, Warszawa 1978, s. 217.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, ks. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, t. 11, ATK, Warszawa 1987, s. 285.

O naturze

„Oto znowu przybyły płateczki muzyki niematerialne jak wiew,
gałązki śniegu spadają jak świece: śmierć, śmierć…
Ustami tak nagle targnął strach bezbrzeżny jak wołanie w mroku
I dłonie ciszej od krwi potoczyły się do śniegu.”

Stanisław Piętak (1909–1964) pisarz polski

Źródło: Mit młodości, „Okolica Poetów” nr 6, 1935, s. 13 http://cyfrowa.chbp.chelm.pl/dlibra/docmetadata?id=6138&from=&dirids=1&ver_id=93165&lp=10&QI=!40334AEBA4E9EABA6F8686469C413557-30

O śmierci , O strachu

„Zbyszek Cybulski przyjechał w dniu rozpoczęcia zdjęć do filmu Popiół i diament o siódmej rano i natychmiast udał się do garderoby. Zobaczyłem go, kiedy wychodził szybkim, zdecydowanym krokiem, a za nim biegły dwie panie od kostiumów i wołały zrozpaczone: – Panie reżyserze, on nie chce się przebrać! Rzeczywiście Zbyszek ubrany był tak jak zawsze w ciągu wielu lat naszej znajomości: dżinsy, zielona wojskowa kurtka, przez ramię przewieszony wojskowy chlebak, sznurowane trzewiki.(…) Czyż jako reżyser mogłem nie zrozumieć tego wyzwania?”

Zbigniew Cybulski (1927–1967) polski aktor teatralny i filmowy

Źródło: Andrzej Wajda, Podwójne spojrzenie, Warszawa 1998.

„To mogło się wydarzyć w środę. Ale w środę, metaforyczne w środę, „te oczodoły wołają o prawdę” premiera polskiego rządu, wywołały zachwyt. Już na drugi dzień liberalni politycy, opiniotwórczy Michnik od dawna niepiszący, zaproponowali posprzątać tropy pamięci z katyńskiego lasu, zapomnieć ślady profanacji znad charkowskich grobów. (…) To się mogło zdarzyć w środę, zdarzyło się wczoraj. To był ten kwiat polskiej inteligencji, to były te elity, które miały zasilić swą krwią ziemię smoleńska, by katyńska ofiara sprzed 70 lat nie została zapomniana, byśmy nie zasypali tropów, którymi kroczyli ci żegnający się z najbliższymi.”

Zbigniew Suchy

11 kwietnia 2004 w czasie mszy w Archikatedrze Przemyskiej w intencji ofiar katastrofy polskiego samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem‎. W poprzednią środę w Katyniu był premier Donald Tusk.
Źródło: Szokująca homilia w Archikatedrze Przemyskiej, alert24.pl, 12 kwietnia 2010 http://www.alert24.pl/alert24/1,84880,7763307,Szokujaca_homilia_w_Archikatedrze_Przemyskiej__POSLUCHAJ_.html

O inteligencji , O czasie , O Kwiatach

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Piotr Sobolczyk (1980)

Źródło: Opowieści obrzydliwe

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O świecie

„U młodych samobójstwo jest wołaniem o pomoc, u starych jest tylko wołaniem o śmierć.”

Antoni Kępiński (1918–1972) polski psychiatra i pisarz

Źródło: „Annales de philosophie”, Tom 23, Wydawn. TNKUL, 1975, s. 28.

O śmierci , O samobójstwie , O pomocy

„(…) zwłaszcza że to, co wyprawiała z posiłkami żona mojego karczmarza, wołało o pomstę do nieba.
– Upraszam łaski wielmożnego pana – korzył się karczmarz, kiedy zawołałem go po raz pierwszy, zdumiony smakiem przyniesionej mi do izby potrawy. – Mówiłem jej sto razy, że węgorza nie dusi się w sosie cynamonowym, ale ona twierdzi, że wielcy panowie tak właśnie jadają, i chciała wielmożnemu panu wyrazić w ten sposób swój szacunek.
– Matko Boża! – zaniepokoiłem się. – Niech ona mnie lepiej szybko przestanie szanować, bo nie wiadomo, czy przeżyję specjały, które wymyśli w przyszłości.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

O przyszłości

„Drzewa wznoszą się za oknem ku górze niczym pełne tęsknoty wołanie niemej ziemi.”

Rabindranath Tagore (1861–1941) poeta i prozaik indyjski

„Poczułam się opuszczona przez przyjaciół, zdradzona przez producentów, samotna i niepotrzebna. Nigdy nie cieszyłam się sympatią otoczenia, nawet w szkole byłam odrzucona na margines, inna. Śniade koleżanki z klasy wyśmiewały moją bladość, żydowskie pochodzenie i kolor włosów. Wołały za mną: e, rudy łeb!”

Bette Midler (1945) aktorka i piosenkarka amerykańska

Źródło: Tomasz Raczek, Karuzela z Madonnami. 57 bardzo zakręconych kobiet, Instytut Wydawniczy Latarnik, Michałów-Grabina 2003, ISBN 8391789136, s. 256.

O kobietach , O kolorach

„Gdy ktoś w Indochinach powie: „Dość” (dość, jestem głodny), ludzie śpieszą, jak do gaszenia pożaru, by dać mu coś do zjedzenia. W niejednej prowincji ubogi Niemiec mógłby wołać: „Jestem głodny”, a odniosłoby to taki sam skutek, jak gdyby mówił: „Dość.””

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O ludziach

„Ciemność wciąż istnieje – potwierdził. – Pomimo dokonującego się postępu, który, jak się nam każe wierzyć, ma rozjaśniać mroki, eliminować zagrożenia i odpędzać strachy. Jak dotąd, postęp większych sukcesów w tej materii nie odniósł. Jak dotąd, postęp tylko wmawia nam, że ciemność to wyłącznie ćmiący światło przesąd, że nie ma się czego bać. Ale to nieprawda. Jest się czego bać. Bo zawsze, zawsze będzie istniała ciemność. I zawsze będzie rozpanoszone w ciemności Zło, zawsze będą w ciemności kły i pazury, mord i krew. I zawsze będą potrzebni wiedźmini. I oby zawsze pojawiali się tam, gdzie właśnie są potrzebni. Tam, skąd dobiega wołanie o pomoc. Tam, skąd się ich przyzywa. Oby zjawiali się, wzywani, z mieczem w ręku. Mieczem, którego błysk przebije ciemności, którego jasność mroki rozproszy. Ładna bajka, prawda? I kończy się dobrze, jak każda bajka powinna.”

Andrzej Sapkowski książka Sezon burz

Geralt rozmawiający z Nimue.
Sezon burz

O prawdzie , O strachu , O bajkach , O świetle

„Wołam do was, parlamentarzyści: nie lękajcie się otworzyć dla Chrystusa i w Chrystusie dla daru życia drzwi parlamentów i także kart i norm ustawowych i konstytucyjnych. Czas nadszedł, zwłoka kosztuje coraz więcej!”

Andrzej Dzięga (1952) polski duchowny katolicki, biskup

podczas Marszu dla Życia.
Źródło: Małgorzata Bochenek, Nadszedł czas na działanie!, naszdziennik.pl, 9 maja 2011 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20110509&typ=wi&id=wi21.txt

O czasie , Chrystus

„Dla PiS-u i Solidarnej Polski, jak widać, kwestia wołania o Trybunał Stanu dla ministra spraw zagranicznych w tak ważnym dla Europy momencie i w czasie polskiej prezydencji jest drobiazgiem. Jest czymś, co można na co dzień wrzucić pod debatę publiczną i to „drożenie się” obu części PiS-u – w istocie – o to, kto ostrzej zaatakuje, trwało od rana do popołudnia. Bałem się, że dojdzie w końcu do ulubionej kary śmierci dla ministra spraw zagranicznych po Trybunale Stanu i po wotum nieufności.”

Rafał Grupiński (1952) polski polityk

o reakcji na przemówienie Radosława Sikorskiego w Berlinie.
Źródło: interia.pl http://fakty.interia.pl/tylko_u_nas/wywiady/news/kuriozalne-zachowanie-balem-sie-ze-pis-zazada-kary,1728825, 1 grudnia 2011

O śmierci , O karze , O zachowaniu , O czasie

„Wołam: hej! nie patrz dłużej wstecz,
uciekaj, póki czas, póki wyjście jest,
wołam: hej! masz czasu coraz mniej,
więc nie załamuj rąk,
tylko znikaj stąd.”

Artur Gadowski (1967) polski wokalista i gitarzysta rockowy (IRA)

Źródło: utwór Inny wymiar, płyta G.A.D., 2000

O czasie

„Gdy byłam dzieckiem, szach kojarzył mi się z niebieskim samolotem a niebie nad Isfahanem. – Popatrz, popatrz – wołały z podnieceniem moje koleżanki i potrząsały mną. – Tam w górze leci nasz cesarz! – Wytrzeszczonymi oczami przeszukiwałam widnokrąg. Z szachem kojarzyło mi się jeszcze tamto święto, jego wesele z księżniczką Fawzią, gdy całe miasto było oświetlone, a moja piastunka trzymała mnie za rękę. Sztuczne ognie i masy ludzi, którzy w szale radości fetowali parę cesarską… I naturalnie barany, które szlachtowano.”

Sorajja Esfandijari Bachtijari (1932–2001) księżniczka Iranu

Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, wyd. Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371836824, tłum. Roman Niedballa, s. 107–108.

O miłości , O pieniądzach , O dzieciach , O ludziach

„To kwestia zdecydowania, czy chcesz, aby Twoje piękne i inteligentne Białe potomstwo przetrwało i zasiedliło tą planetę, czy raczej wołałbyś je widzieć wtopione w masę błotnych ras. W tym drugim przypadku całe piękno, kultura i cywilizacja zanikną. Im bardziej pomagamy błotnym rasom rozprzestrzeniać się i mnożyć, tym bardziej ograbiamy nasze przyszłe pokolenia z żywności, przestrzeni życiowej i egzystencji na Ziemi. Co więcej, jest to dokładnie to, czego doświadczamy obecnie ze strony błotnych ras.”

Ben Klassen (1918–1993)

Biblia Białego Człowieka

Cytaty o pięknie

„Przedziwny jest upór strony rządowej w wyciszaniu tematu katastrofy smoleńskiej. To wzbudza reakcję społeczną. Takie działania społeczne zawsze mają w sobie coś w rodzaju gestu rejtanowskiego, gdy wyczerpują się tzw. środki zwyczajne dialogu społecznego, a Naród jest przekonany, iż o pewnych sprawach nie wolno przestać mówić i wołać, bo są one nie tylko ważne, ale i konieczne. Zaprzestanie wołania o tych sprawach byłoby sprzeniewierzeniem się Narodowi, jego dotychczasowym dziejom i jego przyszłości. Byłaby to więc zdrada narodowego interesu.”

Andrzej Dzięga (1952) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Sławomir Jagodziński, Najlepsza konstytucja dla świata, naszdziennik.pl, 7 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120407&typ=wi&id=wi03.txt

O zdradzie , O przyszłości

„Jestem chyba winien jeszcze jedno oświadczenie dotyczące mego stosunku do Adolfa Hitlera. Czy okazał się on niezdolny do spełnienia decydującego zadania wobec narodu niemieckiego, ba, całej Europy, gdyż w sobie widział miarę wszystkich rzeczy, czy też jeszcze raz spróbował się bronić przeciw biegowi nieubłaganego losu, daremnie, posuwając się do niepojętych ekscesów? Dla mnie pozostaje człowiekiem, który do niemieckiej historii wpisał Wielkie Niemcy jako fakt. Temu człowiekowi służyłem. Co przyszło potem? Nie mogę dziś wołać: „Ukrzyżuj go!”, skoro wczoraj wołałem: „Hosanna!”. Moim ostatnim słowem jest zasada, w myśl której zawsze postępowałem i której pozostanę wierny do ostatniego tchnienia: wierzę w Niemcy!”

Arthur Seyss-Inquart (1892–1946) austriacki polityk hitlerowski

wypowiedziane w dniu 31 sierpnia 1946 w norymberskim Pałacu Sprawiedliwości jako ostatnie słowo w procesie.

O losie , O książkach , O świecie , O sprawiedliwości

„Milcząc, wołają.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

Cum tacent, clamant. (łac.)
Znaczenie: milczenie jest wymowniejsze od mowy.
Mowy, Przeciw Katylinie
Źródło: I, 3

„Scyzoryk, scyzoryk, tak na mnie wołają.”

Liroy (1971) polski muzyk, raper, polityk

Źródło: Scyzoryk

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Wołanie kotów – odparł, jakby zdradzał jej wielką tajemnicę – to zwykle niezbyt produktywna czynność. Równie dobrze można by przyzywać trąbę powietrzną.”

Neil Gaiman książka Koralina

Postać: Kot
Koralina

O tajemnicy , O kotach

„On miał szklane oko, a ja wodoszczelny zegarek,
Więc mogliśmy czarować i uchodzić za magów
U okolicznych hinduskich wieśniaków.
Otaczali nas kołem, a myśmy wołali o wiadro,
Albo dzban jaki, wypełniony wodą.
I kiedy przynosili, Franek Herzog
Wyczyniał hokus pokus, wyjmował lewe oko
I ciskał je do wiadra, gdzie się nie rozpływało.
A potem je wyjmował i robiąc abra-kadabra
Wkładał je w swój oczodół, wśród powszechnego podziwu.
Potem ja zdejmowałem swój wodoszczelny zegarek,
Dar Rubinsteina, który się kochał w matce,
I puszczałem go w obieg, żeby słuchali, że cyka.
A kiedy wracał do mnie, wrzucałem go do wody,
I trochę odczekawszy, wołając abra-kadabra,
Wyjmowałem go gestem maga i znów puszczałem w obieg,
Żeby sami sprawdzili, że dalej, jak nigdy nic, cyka.”

Bogdan Czaykowski (1932–2007)

Źródło: Przypowieść

O matce , O wodzie , Kochać się

„Zbyszek Cybulski przyjechał w dniu rozpoczęcia zdjęć do filmu Popiół i diament o siódmej rano i natychmiast udał się do garderoby. Zobaczyłem go, kiedy wychodził szybkim, zdecydowanym krokiem, a za nim biegły dwie panie od kostiumów i wołały zrozpaczone: – Panie reżyserze, on nie chce się przebrać! Rzeczywiście Zbyszek ubrany był tak jak zawsze w ciągu wielu lat naszej znajomości: dżinsy, zielona wojskowa kurtka, przez ramię przewieszony wojskowy chlebak, sznurowane trzewiki. (…) Czyż jako reżyser mogłem nie zrozumieć tego wyzwania?”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: Andrzej Wajda, Podwójne spojrzenie, Warszawa 1998.

„Usłyszałam te słowa: Gdybyś nie krępowała rąk moich, wiele kar spuściłbym na ziemię; córko moja, spojrzenie twoje rozbraja mój gniew; choć usta twoje milczą, wołasz do mnie tak potężnie, że jest poruszone niebo całe. Nie mogę uciec przed prośbą twoją, gdyż mnie nie ścigasz dalekiego, ale we własnym sercu swoim.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 1722, s. 478.

O gniewie , Serce

„Ja zawsze starałem się stawać w obronie i pomagałem osobom słabszym. Tak zostałem wychowany. Zwykle mówię, że zostało to mi przekazane w genach, bo moi rodzice to ludzie bardzo dobrzy, którzy zawsze pomagali osobom potrzebującym. I oczywiste jest, że jestem za obroną życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Wielu z nas, z prawej i z lewej strony, mówiło o naszym papieżu Janie Pawle II: to największy Polak. Biliśmy brawo, gdy też wołał do nas o ochronę życia ludzkiego od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci, jednocześnie ostrzegając: Naród, który zabija własne dzieci, staje się narodem bez przyszłości.”

Adam Ołdakowski (1955) inżynier rolnik i polityk

Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 28 marca 2007 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/main/36F7D74E

O śmierci , O dzieciach , O ludziach , O rodzicach

„Zwycięstwo jest pewne. Ufajcie Bogu i nie bójcie się. Ofiary Alamo i ci, których zamordowano w Goliad, wołają o zemstę. Pamiętajcie o Alamo! Pamiętajcie o Goliad!”

Sam Houston (1793–1863) polityk amerykański

19 kwietnia 1836.
Źródło: Jarosław M. Wojtczak, Alamo – San Jacinto, Bellona, Warszawa 1996, s. 152

O Bogu , O zemście , O zwycięstwie

„W krainie wolności dzieci Bożych wyzwolonych z tyranii szatana przewodnikiem pozostaje światło Chrystusa. W tym świetle, życie nawet ciężkie ma sens. W świetle Chrystusa nawet choroba i cierpienie ma sens. W świetle Chrystusa poświęcenie ma sens, samotność ma sens i przegrana ma sens. Kto zgasi światło Chrystusa, nie widzi pełnej prawdy, pozostaje w głębokim cieniu, nieraz brnie w ciemnościach. Nie rozpoznaje wystarczająco, bo oczy jego są słabe. Zadaniem całego Kościoła jest głoszenie Chrystusa Zmartwychwstałego tam, gdzie wojna i nienawiść, gdzie dyktatura i deptanie godności ludzkiej, gdzie nędza i korupcja, gdzie zabijanie nienarodzonych i ciężko chorych. Dziś do wszystkich płocczan, do wszystkich mieszkańców naszej diecezji zwracam się z wołaniem: Nie bójcie się wziąć do ręki światła Chrystusa! Nie bójcie się wziąć do serca światła Chrystusa! Chryste, jedyna nasza światłości! Niech wszyscy żyją światłem Twego Zmartwychwstania!”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas wielkanocnej liturgii Wigilii Paschalnej, 22 marca 2008

O życiu , O nienawiści , O wojnie , O dzieciach

„Przybyli ułani pod okienko,
Pukają, wołają: puść, panienko.”

Feliks Gwiżdż (1885–1952) polski literat i polityk

Źródło: Przybyli ułani pod okienko

„Czasem życie pozwala spojrzeć, jak w zaczarowany kalejdoskop, w przyszłość. Dzień za dniem, krok za krokiem i ukazuje się to wszystko, co byłoby – co będzie – dla osiągnięcia czego koniecznie trzeba chcieć żyć. Jeżeli człowiek z niechęcią odwraca twarz od tych obrazów, jeżeli nie chce ich widzieć i pragnie tylko zanurzyć się w nicość, wtedy śmierć łagodnie kładzie dłoń na słabnącym sercu i przerywa jego bieg. Potem przesuwa palce po jego twarzy, pokrywając rysy powłoką wiecznej martwoty. Niekiedy zdarza się jednak, że opowieść którą snuje życie, budzi w żyjącym taki ból, burzę, protest, przepełnia jego serce takim płaczem rozpaczy i żalu za tym, co najbardziej umiłowane, że każe mu gestem niecierpliwej tęsknoty wyciągać ramiona i wołać: – Ja chcę żyć! Każe mu spękanymi od pragnienia ustami szeptać swą jedyną prośbę: – Ja chcę żyć! Każe mu zebrać całą wolę, skupić wszystkie siły organizmu, każe mu uchwycić się życia i trwać najbardziej nieprawdopodobnym wysiłkiem. Śmierć nie cofa wprawdzie swej niewidzialnej ręki, lecz jej też nie zbliża. Tymczasem życie ujmuje w swą dłoń gasnące serce człowieka i powoli napełnia je własnym ciepłem. Pierwszym doznaniem budzącego się do życia jest cierpienie. Jeszcze nie ocknął się po męczących, gorączkowych zjawach, a już czuje że boli, tu głęboko, koło serca. Tak jakby jakaś dobra, kochająca ręka ściskała biedne serce z czułością, nie pamiętając, że to boleć może.”

Seweryna Szmaglewska książka Dymy nad Birkenau

Dymy nad Birkenau (1945)

O życiu , O śmierci , O bólu , O wysiłku

„Święci nie przemijają.
Święci wołają o świętość.
Święta Kingo, pani tej ziemi,
uproś nam łaskę świętości!”

Święta Kinga (1224–1292) węgierska księżniczka, klaryska

końcowy fragment homilii papieża Jana Pawła II odczytanej przez kard. Franciszka Macharskiego na mszy kanonizacyjnej bł. Kingi w Starym Sączu 16 czerwca 1999.
Źródło: homilia wygłoszona podczas mszy kanonizacyjnej bł. Kingi przez Jana Pawła II w Starym Sączu, 16 czerwca 1999 http://www.nauczaniejp2.pl/dokumenty/wyswietl/id/691

„Inklinacjami poetyckimi można poniekąd wytłumaczyć sobie owe psychologicznie paradoksalne zjawisko, że Łukasz, chyba najbardziej wykształcony wśród ewangelistów, nagromadził w swoich przekazach o narodzinach dzieciątka Jezus więcej elementów cudowności niż jego poprzednicy. Do pewnego stopnia musimy oczywiście położyć to na karb procesu mitologizacji Jezusa, procesu, który wówczas już posunął się dalej niż za czasów Marka i Mateusza. Ale sam fakt deifikacji nie wyjaśnia nam, dlaczego Łukasz tak bezkrytycznie wciela do swojej ewangelii te rozbrajająco naiwne, przez prostaczków kolportowane pogłoski, owe podawane z ust do ust, typowo ludowe, urocze baśnie, w których dzieją się dziwy nad dziwami. Archanioł Gabriel zwiastuje narodziny Jana Chrzciciela i Jezusa, a potem każe pasterzom iść do Betlejem. Gdy ruszają w drogę „zastępy wojsk niebieskich” głoszą chwałę Boga i wołają: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Na widok ciężarnej Marii w łonie Elżbiety skoczyło z radości dzieciątko; przyszła matka Jana Chrzciciela zawołała wówczas: „Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego”.
Gdy przypominamy sobie te czarodziejskie sceny, pełne chwytającej za serce prostoty, radosnych uniesień i światłości niebieskiej, gdy słyszymy hymny Marii i Zachariasza, jak też rozlegające się w przestworzach pienia anielskie – zaczynamy rozumieć Łukasza. Wydaje się bowiem, że nie tylko poetycka wrażliwość na urodę tych ludowych baśni podszepnęła mu myśl, by wcielić je w biografię Jezusa. Wyczuł on może nieomylnym instynktem, ile radości, pokrzepienia i nadziei przyniosą te proste opowieści licznym pokoleniom smutnych i udręczonych ludzi. Dostrzegając ich wagę dla chrześcijaństwa, niejako zalegalizował je swoim autorytetem i nadał im sankcję prawdy historycznej.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści ewangelistów (1979)
Źródło: Opowieści ewangelistów

O Bogu , O ludziach , O pokoju , O matce

„O! ci młodzi ludzie,
odchodzą od nas i wołają głośno:
Idziemy szukać szczęścia. Więc my starce,
Cośmy przebiegli po tej biednej ziemi,
A nigdy szczęścia w życiu nie spotkali;
Możeśmy tylko szukać nie umieli…”

Juliusz Słowacki Balladyna

Postać: Pustelnik
Balladyna
Źródło: akt I, scena I

O ludziach

„Czasem, gdy morze bardzo jest rozhukane, woła coś na nich wśród nocy i ciemności po nazwisku. Jeżeli nieskończoność morska może tak wołać, to być może, że gdy się człowiek zestarzeje, woła także na niego i inna nieskończoność, jeszcze ciemniejsza i bardziej tajemnicza, a im jest bardziej zmęczony życiem, tym milsze są mu te nawoływania. Ale, by ich słuchać, trzeba ciszy.”

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

O czasie , O morzu

„Dziś patrzę na Polaków, których chce się wywieźć w pole.
Wołam: chodźmy razem w sztafecie pokoleń!
Nadeszły czasy smutne, choć nie ma wielkich wojen.
Walczcie i pracujcie, bo smutny będzie koniec.”

Tadek (1982) polski raper

Tadek – Niewygodna prawda II. Burza 2014
Źródło: Sztafeta pokoleń

„Błagam wszystkich rządzących, żeby nie pozostali głusi na wołanie ludzkości o pokój i podjęli negocjacje (…) żeby usłyszeli okrzyk, który z każdej części Ziemi, z ust dzieci i starców, pojedynczych osób i wspólnot wznosi się ku Niebu: Pokój, pokój, pokój!”

Jan XXIII (1881–1963) papież

słowa z 25 października 1962 w obliczu kryzysu kubańskiego.
Źródło: „Focus Ekstra” nr 2, kwiecień-czerwiec 2014, s. 55.

O dzieciach , O pokoju

„Nie ustąpię ze stanowiska (…) Sędzia, który myśli o zrzeczeniu się tylko dlatego, że próbują zniszczyć jego niezawisłość, prezes Trybunału, który myślałby o zrzeczeniu się funkcji prezesa wtedy, gdy chcą zniszczyć niezależność Trybunału to znaczyłoby, że nigdy nie miałem osobowości sędziego.(…) To znaczyłoby, że ofiara, która jest okładana kijem bejsbolowym, w pewnym momencie zaczyna wołać, że sprawca ma rację i proszę bić jeszcze mocniej (…) Tu nie chodzi o mnie osobiście. Tu chodzi o status sędziego i Trybunału Konstytucyjnego. W takich toksycznych, wrogich okolicznościach rezygnacja byłaby głupotą. Nie mówię tego z satysfakcją czy dumą, ale na mnie zwrócone są oczy wszystkich, ponad 10 tys. sędziów. Co oznaczałaby moja rezygnacja? Że jestem tchórzem. Człowiekiem, który dla własnej wygody pierwszy schodzi z okrętu.”

Andrzej Rzepliński (1949) polski prawnik

w odpowiedzi na pytanie Konrada Piaseckiego: Czy pan, panie prezesie bierze pod uwagę możliwość zrzeczenie się funkcji prezesa Trybunału Konstytucyjnego, w programie Piaskiem po oczach w TVN 24.
Źródło: Maciej Orłowski, Prezes TK Andrzej Rzepliński: „Nie ustąpię ze stanowiska. Na mnie zwrócone są oczy wszystkich sędziów” http://wyborcza.pl/1,75478,19369915,rzeplinski-nie-ustapie-ze-stanowiska-na-mnie-zwrocone-sa.html#ixzz3ui3q3dDB, wyborcza.pl, 18 grudnia 2015, materiał video http://www.tvn24.pl/piaskiem-po-oczach,31,m/piaskiem-po-oczach-prezes-tk-nie-odejdzie,604299.html TVN.

O głupocie , O myślach , O odejściu , O osobowości

„Jako pierwszy nawiązałem kontakt z zachodnimi agencjami, które uznały mnie za źródło absolutnie wiarygodne. Dlatego ludzie zamykani na ulicy wołali: „Nazywam się X. Aresztują mnie. Dzwońcie pod numer 39–39–64!” Latem 1980 r. mój dom zamienił się w strajkowe biuro informacyjne (…).”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Źródło: PRL dla początkujących, s. 210.

O ludziach , O domu

„Wołam ciebie
z dna niepokoju
z gór śnieżnych na zawsze
z opadającego liścia wołam
ciebie wypłoszona z gniazda snu”

Anna Frajlich (1942) poetka polska

Źródło: Posłanie

„House jest jak facet stojący na gzymsie – jest określona ilość czasu, jaką można tam spędzić. Nie można stać przez 15 lat, bo widzowie zaczną wołać: „Och, skaczże!””

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

O facetach , O czasie

„Czeczeni od 500 lat chcą niepodległości. Na pewno nas popierają – i nie myślę tu o konkretnych osobach, choćby o mnie. Ale ich sytuacja jest szczególna. Podczas II wojny światowej Żydzi w warszawskim getcie nie wołali, że chcą Państwa Izrael. Chcieli po prostu przeżyć! I tak samo Czeczeni w Czeczenii.”

Ahmed Zakajew (1959) polityk czeczeński

Źródło: Piotr Kościński, Nigdy nie zamilknę, „Rzeczpospolita”, 12 grudnia 2007 http://www.rp.pl/artykul/76140.html

O wojnie , O myślach , O myśleniu

„Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab – kwiatami
Obrzucać zacznie „żołnierzyków” (…)
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: „Broń na ramię!”,
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Do prostego człowieka

„Choć był tylko mamoną
zawsze wołał
W Bogu pokładamy nadzieję
Gdy runęły dwie wieże
świątyni jego kultu
wyruszył na krucjatę”

Marta Półtorak (1976)

Globalne Zadymy
Źródło: Pielgrzym

O Bogu

„Ruch masowy został zmiażdżony [przez represje stanu wojennego], struktury podziemne były wątlutkie i nie miały już zakorzenienia w środowisku masowym, w fabrykach, ale mit przeżył. I strajkujący, żeby kraj ich zrozumiał i poparł, musieli wołać nie tylko o podwyżkę, ale i o „solidarność” dla wszystkich. Depozytariuszami tego mitu byli Wałęsa i skupieni wokół niego działacze dawnej „Solidarności”. Czyli, siłą rzeczy, rozbitkowie w wojskowych mundurach musieli się dogadać z rozbitkami w historycznej szacie solidarnościowych przywódców. I tak doszło do Okrągłego Stołu.”

Karol Modzelewski (1937–2019) polski historyk i polityk

Źródło: Michał Syska, Pierwsza „Solidarność” to opowieść o samoorganizacji pracowników, krytykapolityczna. pl, 4 września 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/SyskaPierwsza-Solidarnosc-toopowiescosamoorganizacjipracownikow/menuid-197.html

O sile

„Chiny to kraj w którym władza ma o wiele większą odpowiedzialność. Jest wielu komentatorów, którzy mówią iż jest ona zbyt wielka i trzeba ją rozluźnić. Ale ja jestem realistą i jestem pewien, że jak przyjdzie co do czego, to ci którzy tak mówią pierwsi zapłaczą i będą wołać na pomoc rząd, który krytykują.”

Jin Liqun (1949)

Źródło: Radosław Pyffel, Wyprawa CSPA: Drugi dzień w Pekinie. Spotkanie absolwentów LSE China i przyszłość Chin., polska-azja.pl, 10 sierpnia 2012 http://www.polska-azja.pl/2012/08/10/wyprawa-cspa-drugi-dzien-w-pekinie-spotkanie-absolwentow-lse-china-i-przyszlosc-chin/

O przyszłości , O pomocy

„Przypadek zagląda nam głęboko w oczy. (…)
Chce nam się wołać,
jaki świat jest mały.
jak łatwo go pochwycić
w otwarte ramiona.
I jeszcze chwilę wypełnia nas radość
rozjaśniająca i złudna.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Tom Wszelki wypadek (1972)
Źródło: Seans

O świecie , Radość

„O pierwszej rzeczy mówiąc, o pewności i trwałości naszego okrętu, to jest Kościoła powszechnego rzymskiego, nikomu wątpić nie potrzeba; jedno, kto chce głębokie i straszliwe morze świata tego przebyć, a do nieba przypłynąć, w ten a nie w inny wsiadać ma; każdy inny heretycki omylny jest, i do portu niebieskiego nie doniesie, ale się rozbije i ludzie pogubi… W heretyckiej łódce wiele gospodarzów i sprawców: każdy chce rządzić, jeden drugiemu przeszkadza, nikt się do posłuszeństwa około wiary nie przywięzuje. Przetoż swarów, wołania, niezgody i nierządów w ich okręcie pełno; każdy z swoim się rozumem stawi, o pospolitą obronę wszystkiej łódki nie dba, i tak lada je wiatr przewraca i topi.”

Piotr Skarga (kaznodzieja) (1536–1612) polski teolog, pisarz i kaznodzieja

Źródło: Kazanie na czwartą niedzielę po Trzech Królach

O ludziach , O wierze , O morzu

„Wołam i milknę zawstydzona
W narzeczu rzeki mój głos niedorzeczny.”

Wojciech Ligęza (1951)

Źródło: Rzeka

„Czasami bardziej słyszę publiczność niż Chrisa, który stoi obok mnie. Ciekawe jest też, jak w różnych miastach skandują „Soundgarden” – fatalnie trzysylabowy zespół. Na Florydzie po prostu krzyczą: „Garden, Garden”. W Niemczech każdą sylabę akcentują z jednakową dzikością. W Wielkiej Brytanii wołają: „Mud-hon-ey”.”

Kim Thayil (1960) gitarzysta amerykański (Soundgarden)

o występach na koncertach.

„Podczas zdjęć podeszło do mnie parę dzieciaków z pytaniem, co my tu kręcimy? Odpowiedziałem, że Praskie miraże. Oni zaczęli wołać wtedy na innych, żeby też przyszli, bo kręcą tu… Praskie murarze. Dziś można powiedzieć, że te Praskie murarze właściwie bardzo dobrze pasują do całej ekipy. Wszyscy byliśmy scementowani w poczuciu, że robimy film, który dla każdego jest osobiście ważny. Jako aktorowi dawało mi to duże poczucie komfortu, mogłem się bez problemu otworzyć.”

Marcin Kwaśny (1979) Polski aktor

o pracy na planie filmu Rezerwat, tytuł roboczy brzmiał Praskie miraże.

Pytanie

„Jakże wiele było głosów wzywających do utylitaryzmu w programach szkolnych, do usunięcia łaciny i greki. Ludzie nie rozumieli, że zerwanie z nauką języków martwych to dosłownie emigracja z kultury europejskiej. Wołanie o uczenie w szkole przedmiotów utylitarnych to półinteligencki stosunek do młodego pokolenia. Chodzi o wykształcenie zwinności, gibkości, obrotności mózgu młodego człowieka, a nie o danie mu wiadomości, które i tak zapomni, gdy nabywają je w szkole ogólnokształcącej.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Europa in flagranti
Źródło: s. 249, 250

O ludziach , O wykształceniz , O zerwaniu , O nauce

„Kogo miłość nie wybrała sobie za sługę, ten nie usłyszy jej wołania.”

Khalil Gibran (1883–1931) libański pisarz, poeta i malarz

O miłości

„Wiarę mi daj, siłę mi daj,
Aniele, usłysz, wołam ja…”

Doda (1984) polska piosenkarka (Doda; Doda Elektroda)

Cytaty z piosenek Dody, Z zespołem Virgin, Bimbo
Źródło: Szafa

O wierze , O aniołach , O sile

„Doprawdy, to było niemal ponad moje siły siedzieć i wołać na mopsika, żeby nie biegał po rabatach.”

Jane Austen książka Mansfield Park

Mansfield Park (1814)

O sile

„Zostaw mnie, nie kuś, nie mów, nie wołaj
Daj skołatanym myślom odpocząć już pora.”

Peja (1976) polski wykonawca muzyki hip-hop i rap

Źródło: Pozwól mi żyć

Pora roku

„Będzie postępująca zapaść wymiaru sprawiedliwości. I rosnące niezadowolenie społeczne. Dziś to wszystko jest w mikroskali. Przecież jesteśmy świadkami ustawicznie obniżającego się poziomu zaufania do sądów. Bo mielenie spraw i wymierzanie sprawiedliwości to nie to samo.
Gdy byłam RPO, świadoma problemów i następstw, które teraz się wam tak gorzko odbijają, apelowałam o ostrożność w reprywatyzacji. O inwentaryzację raz na zawsze roszczeń i ich hierarchizację. Płuca wyplułam w rozmowach z Ireną Dziedzic w telewizji, żeby to wytłumaczyć. I wołano, że jestem niedostatecznie uwrażliwiona na świętą własność.”

Ewa Łętowska (1940) profesor prawa, rzecznik praw obywatelskich

Źródło: rozmowa Mariusza Jałoszewskiego i Waldemara Pasia, Prof. Ewa Łętowska: Własność nie jest święta http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,17405654,Prof__Ewa_Letowska__Wlasnosc_nie_jest_swieta__CYKL.html, wyborcza.pl, 14 lutego 2015.

O sprawiedliwości , O zaufaniu

„Dziwnie nielatynoskie zachowanie Francisco znalazło logiczne wytłumaczenie, kiedy moi bracia marynarze się spili jak bąki i zaczęli na niego wołać: „Goldblum”. Kiedy wreszcie nachlał się i sam Goldblum, zaczął z kolei do mnie wołać: „bracie Polaku”. Był z Kielc, a Francisco z niego taki, jak z Antoniego Halika „Antonio”.”

Wojciech Cejrowski książka Podróżnik WC

Utwory, Podróżnik WC

O zachowaniu

„Jak ich było pięćdziesięciu, wszyscy byli poetami i każdy wypowie wiersz na cześć profesora R. (który dyskretnie i z taktem dawał do zrozumienia, że mniejsza o niego, poezja grunt). Zawezwałem wtedy kelnera aby mi dostarczył dwóch butelek wina, jedną białego, drugą czerwonego, i obie zacząłem doić! Tymczasem poeci recytowali, R. promieniał, anielskość parowała wraz ze wszystkimi cnotami praktykowanymi w takich wypadkach - skromność, dyskrecja, ale i szlachetność, z uczuciem, z sercem, wszystko było jak wyjęte z najsłodszych snów poetyckich starej ciotki: "piękne" i "czyste". Gdy skończył poeta, ściskano mu dłoń, wołano "brawo!". Ale kiedy na koniec tłusta pindula, niecierpliwie oczekująca swojej kolei, zerwała się rzucając biustem na prawo i lewo, machając rękami, wytoczyła z siebie nowe pęki rymowanych szlachetności, ja mając we wnętrzu czerwone z białym nie wytrzymałem, parsknąłem w plecy Dipie, który też parsknął, ale, że to nie miał komu wsadzić w plecy twarz, parsknął i ryknął twarzą całemu zgromadzeniu!

Zgorszenie. Spojrzenia. Ale oto wstaje czcigodny laureat i kropi: że nie zasłużył sobie, chociaż może i zasłużył, ale raczej nie zasłużył, acz cokolwiek może zasłużył… Wzruszenie. Oklaski. Anioł-prezes-poeta dziękuje i zagrzewa… Atmosfera staje się tak wzniosła i słodka, że Dipi i ja dajemy drała najbliższymi drzwiami, zataczają się, pijani w pestkę, w pędzel, w sztok i w kitę!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O zrozumieniu , O zerwaniu , O snach , O aniołach

„Choć nie jest to polskie dziedzictwo. To jest dziedzictwo pozostawione nam, na naszej ziemi, przez opętanych zbrodniczą ideologią Niemców. Skoro tak się stało, że te miejsca są u nas, jesteśmy zobowiązani do przypominania, co się tu zdarzyło i dbania o tę pamięć. Jesteśmy, można powiedzieć, przez Niemców napiętnowani takimi miejscami, my jako Polska, jako Polacy, ale nie uchylamy się od odpowiedzialności za upamiętnienie tych miejsc, za ich trwałe wołanie i to właśnie robimy.”

Jarosław Sellin (1963) dziennikarz polski, działacz polityczny

podczas uroczystości upamiętniającej 75. rocznicę pierwszych masowych deportacji Żydów do niemieckiego obozu zagłady w Bełżcu, 17 marca 2017.
Źródło: Wiceminister kultury: obozy zagłady to piętno niemieckie, ale mamy obowiązek je upamiętniać http://dzieje.pl/aktualnosci/wiceminister-kultury-obozy-zaglady-pietno-niemieckie-ale-mamy-obowiazek-je-upamietniac, dzieje.pl, 17 marca 2017.

„Wiem dobrze, o Boże, jak niewiele znaczę… Mój dobytek jest mały, a przyjaciele nieliczni, więcej tych co mi źle życzą… Więc wołam do ciebie Boże, jak przyjaciel, co od przyjaciela wsparcia oczekuje.”

Zaratusztra

1. Cytaty z Gath Zaratusztry, O Bogu

O Bogu , O wsparciu

„Ci późniejsi targowiczanie byli ciekawymi okazami pod względem klasyfikacyjnym. Oto we Francji paliły się już łuny rewolucji, która zwyciężała także w imię wolności i walki z despotyzmem. Te same wyrazy na ustach mają nasi targowiczanie, oni także ciągle o tym wołają, że są republikanami. Jednocześnie są największymi przeciwnikami rewolucji francuskiej, a także całej myśli francuskiej wieku oświecenia, której córą, nie zawsze dobrze wychowaną, była rewolucja francuska. To właśnie Konstytucja 3 maja, Stanisław August, Sejm Wielki byli przedstawicielami myśli oświecenia: liberalizmu religijnego, równości dla mieszczan, oswobodzenia chłopa. Targowiczanie, tak jak przed tym konfederaci barscy, byli temu wszystkiemu jak najbardziej przeciwni, nie chcieli tolerancji religijnej, nie chcieli tolerancji wobec mieszczan i chłopów, a jednocześnie deklamowali o wolności.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 338

O myślach , O myśleniu , O wolności , O wieku

„Nie umiem określić w jakim nastroju żyliśmy my, więźniowie skazańcy i cośmy odczuwali słysząc te straszliwe skargi duszonych co dzień ludzi i wołania dzieci. Trzy razy dnia widzieliśmy tysiące ludzi, bliskich utraty zmysłów. I my byliśmy bliscy obłędu. Posuwaliśmy dzień za dniem, sami nie wiedząc jak. Nie mieliśmy ani chwili złudzenia. Umieraliśmy co dzień po trochu, wraz z całymi transportami ludzi, którzy przez krótką chwilę przeżywali jeszcze mękę złudzenia. Apatyczni i zrezygnowani, nie czuliśmy nawet głodu ani zimna. Każdy czekał na swoją kolej, wiedział, że musi zginąć i musi nieludzko się męczyć. Tylko kiedy słyszałem jak dzieci wołały: Mamusiu! ja przecież byłem grzeczny! Ciemno! Ciemno!”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

szarpało się w nas serce na strzępy. A później znowu przestawaliśmy czuć.
Bełżec
Źródło: s. 66.

O głodzie , O dzieciach , O ludziach , O czekaniu

„Kilkunastu SS-manów gnało pejczami i ostrymi bagnetami kobiety, aż do budynku komory przez trzy schodki do sieni, a askarzy odliczali po 750 osób do każdej komory. Kobietom, które wzbraniały się wejść askarzy wbijali w ciała bagnety, krew się lała i w ten sposób wpędzali je do kaźni. Słyszałem zasuwanie drzwi, jęki i krzyki, słyszałem rozpaczliwe wołania, po polsku, po żydowsku, mrożące krew lamenty dzieci i kobiet, a potem jeden wspólny przeraźliwy krzyk…”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

Bełżec
Źródło: s. 49.

O dzieciach , O kobietach

„Dwadzieścia miesięcy leczyłem rany na całym ciele. Nie tylko rany. Prześladowały mnie obrazy przeżytej grozy. Na jawie i we śnie słyszałem jęki męczonych ofiar. I wołania dzieci. I warkot motoru. Nie mogłem wydrzeć z wyobraźni zbrodniczej gęby każdego gestapowca.”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

fragment opisu przeżyć Redera po ucieczce z obozu.
Bełżec
Źródło: s. 67.

Obraz , O dzieciach , O snach

„Gdy pierwsza czwórka dochodziła do miejsca, gdzie leżały trupy, strzelali Niemcy i Ukraińcy w kark od tyłu. Zabici padali, podchodziła następna czwórka, by tak samo zginąć. (…) Podeszłam więc w ostatniej czwórce razem z trojgiem dzieci do miejsca egzekucji, trzymając prawą ręką dwie rączki młodszych dzieci, lewą – rączkę starszego synka. Dzieci szły, płacząc i modląc się. Starszy, widząc zabitych, wołał, że i nas zabiją. W pewnym momencie Ukrainiec stojący za nami strzelił najstarszemu synkowi w tył głowy, następne strzały ugodziły młodsze dzieci i mnie. Przewróciłam się na prawy bok. Strzał oddany do mnie nie był śmiertelny. Kula trafiła w kark z lewej strony i przeszła przez dolną część czaszki, wychodząc przez prawy policzek. Dostałam krwotoku ciążowego. Wraz z kulą wyplułam kilka zębów. Czułam odrętwienie lewej części głowy i ciała. Byłam jednak przytomna i leżąc wśród trupów, widziałam prawie wszystko, co się działo dokoła. Obserwowałam dalsze egzekucje. Wprowadzono nową partię mężczyzn, których trupy padały i na mnie. (…) Wprowadzono dalszą partię kobiet i dzieci – i tak grupa za grupą rozstrzeliwano aż do późnego wieczoru.”

Wanda Lurie (1911–1989)

gdy ocalała z rzezi Woli w Warszawie, 20 sierpnia 1944 już w obozie przejściowym w Pruszkowie urodziła syna Mścisława.
Źródło: Krzysztof Jóźwiak, Rzeź Woli. Rozstrzelane miasto http://www.rp.pl/Rzecz-o-historii/304209878-Rzez-Woli-Rozstrzelane-miasto.html, 23 kwietnia 2017.

O kobietach , O dzieciach

„Nie jest to wszystko ważne, i nie cel jakiś świeci mi wielki, — lecz żebyś się obejrzał, gdy wołam za tobą, a ja, bym słyszał jak najdłużej tych, którzy znów mnie wzywali, idziemy bowiem coraz dalej, szybko, równo, prosto, — by się wreszcie nigdy nie spotkać…”

Juliusz Kaden-Bandrowski (1885–1944) polski pisarz i publicysta

Źródło: nowela Tu jestem teraz — i czekam, ze zbioru Przymierze serc i inne nowele

„Gdy byłam dzieckiem, szach kojarzył mi się z niebieskim samolotem a niebie nad Isfahanem. – Popatrz, popatrz – wołały z podnieceniem moje koleżanki i potrząsały mną. – Tam w górze leci nasz cesarz!”

Sorajja Esfandijari Bachtijari (1932–2001) księżniczka Iranu

Wytrzeszczonymi oczami przeszukiwałam widnokrąg. Z szachem kojarzyło mi się jeszcze tamto święto, jego wesele z księżniczką Fawzią, gdy całe miasto było oświetlone, a moja piastunka trzymała mnie za rękę. Sztuczne ognie i masy ludzi, którzy w szale radości fetowali parę cesarską… I naturalnie barany, które szlachtowano.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, wyd. Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371836824, tłum. Roman Niedballa, s. 107–108.

O dzieciach

„Podczas zdjęć podeszło do mnie parę dzieciaków z pytaniem, co my tu kręcimy? Odpowiedziałem, że Praskie miraże. Oni zaczęli wołać wtedy na innych, żeby też przyszli, bo kręcą tu… Praskie murarze.”

Marcin Kwaśny (1979) Polski aktor

Dziś można powiedzieć, że te Praskie murarze właściwie bardzo dobrze pasują do całej ekipy. Wszyscy byliśmy scementowani w poczuciu, że robimy film, który dla każdego jest osobiście ważny. Jako aktorowi dawało mi to duże poczucie komfortu, mogłem się bez problemu otworzyć.
o pracy na planie filmu Rezerwat, tytuł roboczy brzmiał Praskie miraże.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42719

Pytanie