Cytaty na temat warta

strona 3

„Śmiać się pani będzie, gdy opowiem o indagowaniu Goleniewskiego przez komisję senacką. Zgodnie z procedurą musiał najpierw podać dla protokołu swoje dane. Oznajmił, że jest Alieksiejem Nikołajewiczem Romanowem, cudownie uratowanym carewiczem, synem cara Mikołaja II, pretendentem do tronu Rosji. Łatwo to pani sprawdzi w archiwach Senatu. Członkowie komisji żądali, by się nie wygłupiał, lecz on się upierał, że jest carską pociechą, więc przesłuchanie zostało zawieszone, i tak skończyła się "afera Goleniewskiego" - kompromitacją CIA. Nawet nie leczono wariata, osiadł gdzieś na prowincji. To są fakty, pani redaktor. (…) Numer z carską progeniturą rzeczywiście wart był Nobla i Oscara razem wziętych, no ale cóż…”

„W początkach mojego wspinania właśnie ocieranie się o śmierć, to ostrożne zaglądanie na drugą stronę, fascynowało mnie bardziej niż góry. Później zrozumiałam, że było to głupie. Żadna przygoda nie jest warta utraty życia. Długa lista moich przyjaciół pozostałych na zawsze w górach przeczyła jednak temu twierdzeniu.”

„… Tak, to ciekawe… Uważa więc pan, profesorze, że pana złota klatka jest tyle warta co dziurawy garnek (…).”

„Duma mniej wartą od dzieła!”

„Życie jest diabła warte
poza Szopenem, Mozartem;
poza Słowackim i Mickiewiczem
jest w ogóle niczem.”

„Życie zamieniaj w żart, bo świat nie jest tego wart, by traktować go na serio.”

„Ambicje polityczne nie są warte rozlewu krwi.”

„Uczęszczajmy do świątyni. Tak często, jak pozwala nam na to sytuacja osobista. Trzymajmy w domu obraz świątyni, by mogły go oglądać nasze dzieci. Uczmy nasze dzieci, jakim celom służy Dom Boga. Niech od najmłodszych lat żyje w nich dążenie, by pójść do tego domu i niech będą warte błogosławieństwa owego Domu.”

„Ludzie, którzy tworzą politykę zagraniczną Rosji, stale „ważą” naszych partnerów. Oceniają, ile warta jest gospodarka każdego z nich, jak rosną czy maleją jego wpływy na arenie światowej. Ci, których obowiązkiem jest zajmowanie się Polską, zauważają, że w ostatnich latach jej „waga” stale rośnie.”

„Jeden dobry argument więcej jest wart niż kilka lepszych.”

„Dziesięciu mężów obłąkanym wzrokiem
Przechodzi chwiejnie przez graniczny słup,
Ciekawym zewsząd patrzą na nich okiem,
Z nich każdy idzie, jak bez życia trup.
Kto idzie?! Stójcie! – krzykną pruskie warty,
My to dziesięciu, cały nasz pułk czwarty.”

„Szczecin wart jest mszy. I stocznia warta jest mszy.”

„Usta milczą, dusza śpiewa
Kochaj mnie
Bez miłości świat nic nie wart
Kochaj mnie.”

„Jedyne, co jest coś warte w dziele sztuki: to, czego nie można wytłumaczyć.”

„Niewielu ludzi może lubić filozofa. Człowiek, który pośród różnych uroszczeń ludzkich i kłamstwa rzeczy mówi do każdego człowieka i do każdej rzeczy: „uważam cię tylko za to, czym jesteś, cenię cię tylko tyle, ile jesteś wart”, jest niemal wrogiem społeczeństwa i nie jest przedsięwzięciem łatwym dać się lubić i szanować wygłaszając tego rodzaju zasady.”

„Żaden poemat nie był wart obiadu.”

„Nie trać czasu długą mową:
Dotyk więcej wart niż słowo.”

„Cóż warte jest życie bez miłości? Bez silnej, gorącej miłości do kobiety… Nic nie jest warte takie życie! (…) … czy może być większa sprawa niż miłość w ludzkim życiu? (…) Miłość zawsze będzie najpiękniejszą rzeczą w ludzkim życiu.”

„Od pewnego czasu, dokładnie od dwóch tygodni, życie stało się dla mnie zgodą na to, by nie godzić się na nie, by odchodzić przed przybyciem, by zabijać, póki coś jeszcze nie jest w stanie zabić mnie. Miałam ochotę na przedłużanie tylko tych pięknych chwil, które ja uznam za piękne. Tylko tych, które ja uznam za warte podtrzymywania.”

„Jedna dobra matka jest tyle warta co stu nauczycieli.”

„Ile warta przez biznes wyceniana rozrywka?
Czy wartość jej poznasz po daniach i napiwkach?
Po gramach i używkach, po draniach i ich dziwkach?
I chuj, że kamera prawdę zasłania dziś nam.”

„Znam starodawny toast, wart złota dla swej piękności: „Obyś nie spotkał przyjaciela, gdy będziesz wchodził na górę powodzenia.””

„To, co najbardziej chce się robić, jest tym, co prawdopodobnie jest najbardziej warte robienia.”

„Pokażcie moją głowę ludowi, warta jest tego.”

„Facet potrzebuje wielu kobiet tylko wtedy, kiedy żadna z nich nie jest nic warta. Można utracić tożsamość, pieprząc się na prawo i lewo.”

„Wyrachowanie na tym polega, aby nie żałować wydatku na to, co warte wydatku.”

„Ludzie będą cię cenili tak, jak sama się będziesz cenić. Jeśli zażądasz zbyt mało, uznają cię za drugorzędną artystkę. Wywinduj swoją cenę, a uwierzą, że jesteś tyle warta… nawet jeśli nie byłoby to prawdą. Ludzie lubią myśleć, że dostają to, za co płacą.”

„Szczypta doświadczenia jest warta tonę teorii.”

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

„Tylko niemożliwe jest warte wysiłku.”

„Przez kilkadziesiąt lat napisałem i przetłumaczyłem szereg utworów o objętości zapewne kilku milionów znaków. Jednakże, jeśli podchodzić do tego zgodnie z kryteriami dnia dzisiejszego, to wszystko, co dotychczas napisałem należałoby, mówiąc otwarcie, w całości spalić, ponieważ nie jest to nic warte.”

„Kiedy miałem 23 lata byłem wart ponad milion dolarów, ponad 10 milionów dolarów gdy miałem 24 lata, a kiedy miałem 25 lat było to już ponad 100 milionów dolarów. Ale to się nie liczyło, ponieważ nigdy nie robiłem tego dla pieniędzy.”

„Ludzkość cierpi na niedobór mężczyzn, w szczególności zaś mężczyzn, którzy są czegoś warci.”

„A nie mogłabym zrobić i tego, i tego? Ale gdybym miała wybierać naprawdę, wybrałabym dobre zamążpójście. Byłoby wspaniale dostawać superrole i wygrywać Oscary, ale to wszystko jest nic nie warte, jeśli nie ma przy tobie rodziny i przyjaciół. Po co komu sukces, skoro nie ma się nim z kim dzielić?”

„Ci, których wróg chwali, pewnie najmniej warci.”

„Cóż warta byłaby miłość, gdyby cokolwiek mogło ją zastąpić? Miłość jest ostateczna, jak śmierć.”

„W sieci jesteś wart dokładnie tyle, ile twoja reputacja.”

„Synu, szukaj królestwa wartego ciebie, ponieważ Macedonia jest dla ciebie za mała.”

„Człowiek tyle jest wart, ile warte są sprawy, którymi się zajmuje.”

„Będziemy świadkami pierwszych w historii naszego kraju wyborów prezydenckich wartych co najmniej dwa miliardy dolarów.”

„Powiem coś banalnego: jeśli – jak powiadają – rzecz jest warta zrobienia, trzeba poświęcić jej wszystkie siły, a nawet więcej.”

„Mądry kompromis jest wart więcej niż tysiąc zwycięstw.”

„W momencie dokonania się transformacji ustrojowej, zaczęło brakować powodu do buntu. Od tego momentu filmy przestały powstawać przeciwko czemuś lub komuś. A wcześniej często nie było ważne czy film jest dobry, tylko jak mocno wali w tyłek komunizm. W obliczu nowej sytuacji trzeba było stanąć na nogi i zdać sobie sprawę, że liczy się także pewna estetyka, wartość dramaturgiczna. Połowa z filmów, które w tamtym okresie zrobiłem, jest nic nie warta, mimo iż większość z nich była głośna, uderzała w ustrój, w którym żyliśmy. W tej chwili są one nie do oglądania. Te ważniejsze uratowały się dlatego, że wynikały z przekonania, iż nie trzeba uderzać w rzeczy społeczne, podstawowe. Powinno się robić kino prawdziwe. Jeśli uderza się w rzeczy, które nie są prawdziwe, to jest to do dupy. Natomiast jeśli film ma psychologię, opowiada o ludzkim cierpieniu, namiętnościach, które zostają pogrzebane, to zaczyna być dobry, prawdziwy.”

„Życie ma wiele smaków i każdy z nich jest wart tego, by go poczuć.”

„Gdzieżby się podziało nasze szczęście? Co by było warte nasze życie w ciągłym targaniu szlachetnego i prawego uczucia? To tak dobrze mieć kogoś swojego na świecie i marzyć, i kochać (…).”

„Czy choćby najmniejsze osiągnięcie warte jest radości, jeżeli jego zdobyciu nie towarzyszyły ból i łzy?”

„Esperanto? Ot, takie sobie nieszkodliwe hobby jakiejś tam grupki ludzi… pomyślałem. Później jednak, zwłaszcza po występach w reprezentacji FIFA, doszedłem do wniosku, że być może gra jest warta świeczki… Zastosowanie esperanta uważam za celowe. W moim przekonaniu pozwoli to zbliżyć wszystkich ludzi świata.”

„Życie wieczne jest dla nas warte wszystko lub nic.”

„Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.”

„Zawsze, kiedy patrzyłam na gwiazdy, bałam się. Ich widok sprawia, że mam wrażenie, jakby moje życie było bez znaczenia.
– Masz rację. Bo jest bez znaczenia. Tak samo jak moje i każdego na tym świecie. Kiedy ktoś żartuje sobie z dzieciaków z mojej klasy, zawsze pytam, czy naprawdę uważa, że jego życie jest więcej warte od życia któregokolwiek z nich. Koniec końców wszyscy jesteśmy mrówkami.
– Nie jesteś zbyt poprawny politycznie, co? Powinieneś mówić, że życie każdego człowieka coś znaczy.
– Życie mrówki coś znaczy, tyle że nie aż tak dużo, jak mrówka sądzi.”

„Cóż warta jest miłość, jeżeli ktoś może odrzucić ją od siebie jak niepotrzebny śmieć?”

„Nie chcę już opowiadać ludziom o swojej martyrologii, że siedziałam w więzieniu, że cierpiałam, że byłam przerażona. Chcę im powiedzieć, że życie bez miłości jest nic nie warte. Bez miłości do dziecka, małżeńskiej, koleżeńskiej, miłości kochanków. Trzeba mieć siłę, żeby wykrzesać w sobie miłość do bliźniego i to nie tylko do tego, który też ci ją okazuje. Ale także do tego, który jest np. wrogo nastawiony. To jest wielka sztuka, żeby się nie zniechęcić i nie machnąć wówczas ręką. Nie można zostawiać za sobą nie wyczyszczonych spraw międzyludzkich.”

„Dlaczego mamy nosić te niewidzialne pasy cnoty? Tylko na wypadek utraty przyjaźni? Jedna sekunda prawdziwej miłości jest warta pięciu lat przyjaźni.”

„Niech żyje bal,
bo to życie to bal jest nad bale,
niech żyje bal,
drugi raz nie zaproszą nas wcale,
orkiestra gra,
jeszcze tańczą i drzwi są otwarte,
dzień wart jest dnia
i to życie zachodu jest warte!”

„Nie jestem poetą. Śpiewam poezję, która w jakimś stopniu we mnie przetrwała dłużej i zacząłem te przeczytane kiedyś słowa nosić w sobie. Wykonuję utwory warte szczególnego zainteresowania, dlatego że one nie tylko zachwycają brzmieniem słów, ale również niosą ze sobą jakieś pilne przesłanie. To, czym się zajmuję, nie przynosi mi zysku, ale dzięki temu zajęciu mogę nazwać się człowiekiem szczęśliwym.”

„Przecenia się stronę zmysłową, jeśli się uważa, że życie duchowe jest tylko żałosną namiastką zmysłowości. Zmysły nie się w niczym więcej warte od ducha ani odwrotnie. Wszystko stanowi jedną całość i wszystko jest tyle samo warte. Obejmujesz kobietę albo piszesz wiersz – to nie ma znaczenia. Najważniejsza jest miłość, zapał, wewnętrzne przejęci, a jeżeli masz w sobie tę miłość, to wszystko jedno, czy jesteś mnichem na górze Atos czy światowcem w Paryżu.”

„Coś okropnego ze mną się dzieje. Nie mogę sobie dać rady nad tą obrzydliwą pracą z witrażami; takim wstrętem jestem przejęty dla niej, żebym bez mrugnięcia okiem potrzaskać był w stanie wszystkie szkło w kawałki. Proszę Cię, co za okrucieństwo męczyć mnie jakimś kpem z XV-ego wieku, który nie wart u mnie palić w piecu z całą swoją religijnością, i ja męczyć się muszę nad tymi idiotyzmami (…), które szkoda, że się nie spaliły i zniszczyły do szczętu w pożarze 1850.”

„Ludziom wydaje się, że życie jest tak krótkie, iż trzeba w nim zmieścić jak najwięcej. (…) Co wart jest dzień, w którym ani przez chwilę nie można pomyśleć lub móc całkiem nie myśleć. Życie coraz to bardziej zamienia nas na istoty myślące do połowy, operujące strzępami, na myślących gałganiarzy. (…) Człowiek mający coś swojego nie może stać się termitem, nie może stać się kółkiem w bezdusznej machinie kolektywu. Jeżeli komunizm zaczął od pozbawienia własności prywatnej, jeżeli z rolników zrobił coś w rodzaju urzędników lub robotników państwowych, to uczynił to właśnie dlatego, że wyczuł niebezpieczeństwo i niemożliwość uformowania termita z człowieka związanego w jakikolwiek sposób z własnością. (…) Jeżeli świat dzisiejszy idzie w kierunku coraz to intensywniejszego odczłowieczenia, insektywizacji, kolektywu - to dlatego, iż coraz więcej ludzi nie posiada nic, coraz więcej ludzi staje się robotnikami nie mając żadnej własności poza pewnym potencjałem pracy i inteligencji na sprzedaż.”

„Kto się zbyt ubóstwa boi, nie wart używać bogactwa.”

„Ale przecież wszyscy wiedzą, że życie nie jest wcale warte trudu przeżywania. W gruncie rzeczy dokładnie zdawałem sobie sprawę, że to nie ma znaczenia, czy się umiera w trzydziestym czy w siedemdziesiątym roku życia, ponieważ jest oczywiste, że w obydwu wypadkach inni mężczyźni i inne kobiety żyć będą dalej, i to przez tysiące lat.”

„My pokażemy światu,
że Polski jesteśmy warci,
byleby but był mocny,
byleby karabin był w garści.”

„Żadna maszyna nie zastąpi człowieka. Najcenniejsze informacje wywiadowcze to właśnie te, które człowiek uzyskuje samodzielnie, bez pomocy gadżetów. Poza tym w tej profesji trzeba czasem zdać się na instynkt, na wyczucie. Żaden komputer, choćby i najnowocześniejszy, tego nie potrafi. Szpiegostwo to jeden z najstarszych zawodów świata. I jeden z nielicznych, które mają zapewnioną długą przyszłość. Tajni agenci zawsze byli w cenie. Podczas II wojny światowej jeden z admirałów stwierdził, iż jego oddział kryptologów wart jest tyle, co cała flota na Pacyfiku. Każdy kraj korzysta z usług wywiadu, tylko z oczywistych przyczyn rzadko mówi się o tym głośno. Takie wydarzenia, jak sprawa Litwinienki należą do wyjątków.”

„Istnieje spora szansa, że przy jego grobie znajdziemy wskazówki dotyczące miejsca ukrycia pokaźnego majątku Placyda – powiedział jednym tchem. Wykrzywił się w swym grymasie a la Jully Roger i dodał: – Wartego dziś pewnie grube miliony.
– A restrykcyjne przepisy Sudanu?
– Chrzanić, zrobimy to po cichu.”

„Chciałbym kiedyś pogadać z Kamilem (Kurantem), który skręcił w ulicę Foksal, zanosząc się typowym dla gruźlików suchym kaszlem. Przejeżdżający obok dorożkarz lekko odwrócił się i porozumiewawczo uśmiechnął do siedzącej z tyłu niezbyt młodej już kobiety, mocno siekając batem konia. Jadąca w dorożce panna Leopard pogardliwie spojrzała na niego, gdy zdjął z głowy kapelusz i przez lekkie skinienie głowy oddał jej należny honor jako damie, którą nie była… On zaś był coraz bardziej rozgorączkowany i gdyby nie spadały z nieba lodowate wręcz płatki śniegu, dawno by już spłonął i odszedł na wieki. Gdy myślę o Kamilu, zawsze zadaję pytanie, jak należy żyć, żeby nasze życie było coś warte i żeby nie trzeba było go żałować? Jakich dokonywać w nim wyborów i w oparciu o jakie wartości? A zresztą… czy jesteśmy w stanie przewidzieć wszystko, co zgotuje nam los?”

„Ci, którzy podejmą wysiłek, by osiągnąć oświecenie, zrealizują swój cel;
jest on wart tego wysiłku.
Nie wiem, o czym innym mógłbym jeszcze mówić.
Jakże w życiu, które jest jedynie przemijającym snem,
moglibyśmy mieć czas na robienie czegoś innego?”

„Możesz żyć w swoich pod jednym tylko warunkiem, że jesteś ich wart.”

„Kłamią nam na temat marihuany. Mówią, że palenie trawy powoduje, że nie masz motywacji. Kłamstwo! Kiedy jesteś najarany, możesz tak samo zrobić te wszystkie rzeczy, które normalnie byś zrobił – po prostu zdajesz sobie sprawę, że nie jest to warte pieprzonego wysiłku. Taka jest różnica.”

„Jego słowo było gówno warte; nie dlatego, że gówno warte jest słowo większości ludzi.”

„Na świecie istnieje jedyna rzecz warta życia: bezgranicznie kochać istotę, która kocha nas bezgranicznie.”

„Obserwowałem na jednym z forum dyskusję o tym albumie, ludzie także uważali że jest niezły. Ale jeśli mam być szczery, to nie byłbym zaskoczony gdyby ludzie stwierdzili „O boże, to gówno nic nie warta!”. Ale nie załamałbym się. Każdy ma prawo do własnej opinii.”

„Więcej wart jest trener, który ma szczęście, niż lepszy trener, który szczęścia nie ma.”

„Tatusiu, ból jest jak materiał – im mocniejszy, tym więcej warty.”

„Bez matury człowiek wart jest tylko połowę (…). Człowiek bez matury się nie liczy.”

„Oglądanie wschodu jest zawsze warte zachodu.”

„Nie ma tu z kim rozmawiać,
zwój wierszy wart każdej ceny.”

„'Jacek Gmoch:' Bo tak, lewa noga prawie taka sama jak prawa, aczkolwiek prawa noga jest z przewagą. Naprawdę przyjemnie… No to jest coś, co warto… Jak to się mówi: „I love these games”. On jest wart tego. To mówią w koszykówce, w „en-bi-aj”, w „en-bi-ej”… Nie w „en-bi-aj”… (śmiech) „ef-bi-aj”! Tak… No to właśnie mi się kojarzy z olimpiadą… (śmiech) Przepraszam państwa, ale tak to czasami się skróty mylą.
'Jacek Kurowski:' Może zróbmy sobie przerwę, jeśli chodzi o Zinedine’a Zidane’a.”

„Z chochlikiem raz gwarzyło cielę:
Cóż warte łąki, kędy kwitną asfodele,
Lub gaje, kędy
rosną sławetne wawrzyny,

Jeśli wiodące do nich zarosły ścieżyny?
Cielaku, na to chochlik
odparł pełen gniewu,
Różnych dróg różne bywają zalety,
Niestety
Utarte zwykle prowadzą do chlewu.”

„Mocniej ścisnął kierownicę, sfrustrowany niemożnością ukojenia jej żalu. Tacy faceci jak Robert nie są warci łez żadnej kobiety. Ale to z ich powodu najczęściej płakały. Złoci chłopcy. Spojrzał na Ninę wtuloną w drzwi samochodu i poczuł przypływ współczucia. I coś więcej, coś co go zadziwiło. Tęsknotę.”

„Nic, naprawdę nic nie jest warte życia oprócz miłości.”

„W świecie finansów bez względu na to, czy w grę wchodziła produkcja żarówek czy zapewnienie opieki zdrowotnej, uczciwość w najlepszym razie była tyle warta, ile musztarda po obiedzie.”

„Najlepszy człowiek jest wart dziesięciu tysięcy innych.”

„Moje poszukiwanie ciebie i twoje poszukiwanie mnie to poszukiwanie czegoś, co nie może być znalezione. Tylko niemożliwe jest warte wysiłku. To, czego szukamy, to miłość objawiająca się co jakiś czas w ludzkim kształcie, lecz wypychająca nas poza granice człowieczeństwa, w sferę zwierzęcych instynktów i boskiego awansu. Miłość, której szukamy, unieważnia ludzką naturę. Ma w sobie dzikość i chwałę, których pragniemy bardziej niż samego życia. Miłość nie liczy się z kosztami ponoszonymi przez nią samą i przez innych; nic nie jest tak okrutne jak miłość. Nie ma takiej miłości, która nie pozostawia stygmatów na dłoniach i stopach.”

„Myślę, że to byłoby warte uwagi (gdyby w wiadomościach poleciało): „Dzisiaj młody człowiek na kwasie zdał sobie sprawę z tego, że cała materia to tylko energia skondensowana do powolnych wibracji. Że wszyscy jesteśmy jedną świadomością, która doświadcza sama siebie poprzez różne podmioty. Nie ma czegoś takiego jak śmierć. Życie to tylko sen. A my jesteśmy jedynie wyobrażeniem nas samych… A teraz Tom i prognoza pogody””

„Człowiek o tyle wart, o ile działa, tworzy i służy drugim – nie tym, którym chce, ale tym, którym powinien.”

„Czy pani wie, co to jest nie przynieść człowiekowi nadziei? To gorzej niż go oślepić i zabić. Ja wiem, że on czeka na tę nadzieję, i to ode mnie. Ja nie mogę z nim rozmawiać; ja czuję, że sam nie powinienem żyć. Cóż jest warte własne życie, jeśli się innym nie przynosi nadziei?”

„Cóż bowiem wart jest człowiek, który nie ceni nader rzadkiego i pięknego daru, owej jedynej doskonałej rzeczy, której nie można zdobyć za złoto, jaką jest szczera miłość kobiety?”

„Fakt. Cały świat stanął na głowie. Zwariował na punkcie pieniędzy i posiadania. Pędzi gdzieś bez opamiętania. Dla równowagi raz dziennie, codziennie od 20 lat, staję na głowie… i wtedy wszystko, co stoi na głowie, z tej pozycji wygląda normalnie… Ale tak serio… To oprócz stawania na głowie, trzeba sobie radzić w inny sposób. Trzeba wypracować dobry sposób myślenia. Największą sztuką jaką posiadłam w życiu, jest sztuka interpretowania negatywnych zjawisk na swoją korzyść… co wszystkim polecam. Jak cię rzuci narzeczony, to zamiast wyrywać sobie włosy z głowy, pomyśl: „Bardzo dobrze, że mnie rzucił! Bo jeśli mnie rzucił, to po pierwsze, – nie był mnie wart, a po drugie – ustąpił pola następnemu, który przyjdzie i być może będzie lepszy”. Gwarancji oczywiście nie ma, ale trzeba próbować.
Przede wszystkim jednak trzeba kochać życie, siebie i innych ludzi, próbować realizować swoje własne marzenia i być wiernym swoim wartościom. Cieszyć się każdym dniem. Niejeden powie, że to banały. Nie są to jednak banały dla osoby, która otarła się o śmierć. Życie darowano mi pięciokrotnie i każdego dnia dziękuję za każdy przeżyty dzień… Za to, że ja i mój syn jesteśmy zdrowi i że mamy siebie.”

„Jestem fanem tych dyskusji, jesteśmy różni
Naszą rzeczą jest się różnić, jesteśmy ludźmi
Tak wiele różnic może nas poróżnić
Może za parę lat się obudźmy zawieszeni w próżni
Rwanie gardeł versus argumenty twarde
Szukanie sensu versus zataić prawdę
Następny strażnik tajemnicy przejął wartę
(…)
Każdy jest częścią gigantycznych puzzli
Czasem nie pasują do siebie nasze mózgi”

„Twarze naszych dzieci są coraz starsze,
chcą nami być coraz bardziej, choć coraz mniej jest to warte,
my nawet nocą szukamy słońca przez palce.”

„Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: „Czy wszystko już zrobiłem?”, „Czy wystarczająco kochałem?”, „Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?”. Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. „Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?”. Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: „Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?””

„Człowiek jest coś wart, gdy zaczyna walkę z samym sobą.”

„Każdy ekonomista wie doskonale, że kapitalizm to system twardy i bezwzględny. Jedną z jego podstawowych cech jest to, że zawsze jest nastawiony na ekspansję. A po 1989 r. to Polska stała się terenem takiej ekspansji. Wiem, o czym mówię, bo akurat na przełomie lat 80. i 90. pracowałem w Burundi. Widziałem tam bardzo podobne procesy i patologie. Pamiętam historię pewnej burundyjskiej fabryki kawy, która miała zostać sprywatyzowana. Oczywiście natychmiast pojawili się komercyjni zachodni doradcy, którzy mieli obiektywnie wycenić wartość fabryki. Jak zobaczyłem wyniki ich analiz, złapałem się za głowę i zaproponowałem prezydentowi Burundi, że powołamy tajną komisję ekspertów ONZ, którzy sprawdzą tę wycenę. I faktycznie. Moim ludziom wyszło, że fabryka jest warta 5 razy tyle. Nabywcy natychmiast podnieśli swoją ofertę trzy i pół razy. I nadal im się to świetnie opłacało. W Polsce niestety było bardzo podobnie.”

„Wiem, że nie wiesz ile życie naprawdę jest warte.”

„Liczy się tylko dusza i to ona powinna panować nad wszystkim innym. Krótkie czy długie, życie ludzkie jest coś warte jedynie wtedy, jeśli nie będziemy musieli się go wstydzić, gdy przyjdzie zeń zdać rachunek.”

„Pan poseł Kurski chwali się, mimo że Jarosław Kaczyński usiłował wmówić podział na Polskę liberalną i solidarną. To jest jedno z największych oszustw, oszustwo warte Goebbelsa.”

„IV Rzeczpospolita warta jest odwołania Wildsteina.”

„Jedna radosna nadzieja jest więcej warta, niż dziesięć suchych rzeczywistości.”

„Godzina podarowana skazanemu na śmierć warta jest życie.”

„On był niezwykły. Szczery do bólu, jak ogień i woda równocześnie. Któregoś dnia, gdy zaczęłam opowiadać mu, jak to kiedyś będę bogata, więc nie będę gotować obiadów i męczyć jak moja mama – szliśmy akurat ulicą Karmelicką – on wysłuchał mnie i potwornie się oburzył. Zaczął krzyczeć: „Co?! Ty będziesz gwiazdą? A w czym ty jesteś lepsza od babci klozetowej, która kocha swój zawód? Masz robić wszystko sama!”. I myśmy rzeczywiście robili wszystko sami. Dymny mówił: „Masz umieć murować ściany, przetykać sracz, szyć, bo tyle człowiek jest wart, co sam zrobi”.”