Cytaty na temat powieść (232 cytatów)

„Musimy przyjrzeć się naszemu człowieczeństwu. Stajemy się coraz mniej ludzcy. Potrafimy w telewizji oglądać rozpad rodziny czy śmierć i traktujemy to jako rozrywkę. Żyjemy w społeczeństwie opętanym przez reality show, pożądającym plotek i nieszczęść. W naszym świecie historia lubi się powtarzać i świat przedstawiony w powieści może wcale nie być tak odległą przyszłością.”

Jennifer Lawrence (1990) amerykańska aktorka

Źródło: Paweł Rojek, Stale głodna! Rozmowa z Jennifer Lawrence, stopklatka.pl, 19 marca 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=86327

O śmierci , O nieszczęściu , O świecie , O historii

„Krytykami są często ludzie, którym się nie powiodło. Dla krytyków nie wznosi się na świecie pomników. Nie istnieje na świecie żaden krytykant, który sam nie potrzebowałby krytyki.”

Fulton John Sheen (1895–1979) amerykański duchowny katolicki, arcybiskup

Źródło: Thoughts for Daily Living (1985)

O ludziach

„Kiedy książka ta [Imię róży] została wydana, ludzie często pytali mnie, dlaczego postanowiłem napisać powieść – powody, jakie im podawałem (zmieniające się w zależności od nastroju), wszystkie były zapewne prawdziwe, to znaczy, że wszystkie były fałszywe. W końcu uświadomiłem sobie, że jedyna właściwa odpowiedź na to pytanie jest taka, że w pewnym momencie życia poczułem silne wewnętrzne pragnienie napisania powieści – i sądzę, że jest to jak najbardziej wystarczające i rozsądne wyjaśnienie.”

Umberto Eco (1932–2016) włoski filozof i pisarz

Źródło: Wyznania młodego pisarza, tłum. Jerzy Korpanty

O ludziach , O książkach , Pytanie

„Trudniej jest nie zazdrościć przyjacielowi, któremu się powiodło, niż być wspaniałomyślnym wobec przyjaciela w nieszczęściu.”

Alberto Moravia (1907–1990) włoski powieściopisarz, nowelista i dziennikarz

„Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.”

Carlos Ruiz Zafón książka Gra anioła

El juego del ángel

O rozczarowaniu , O historii , Łza

„Szkoda, że Cię tu nie ma. Zamieszkałem w punkcie,
z którego mam za darmo rozległe widoki:
gdziekolwiek stanąć na wystygłym gruncie
tej przypłaszczonej kropki, zawsze ponad głową
ta sama mroźna próżnia
milczy swą nałogową
odpowiedź. Klimat znośny, chociaż bywa różnie.
Powietrze lepsze pewnie niż gdzie indziej.
Są urozmaicenia: klucz żurawi, cienie
palm i wieżowców, grzmot, bufiasty obłok.
Ale dosyć już o mnie. Powiedz, co u Ciebie
słychać, co można widzieć,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zawarłem się w chwili
dumnej, że się rozrasta w nowotwór epoki;
choć jak ją nazwą, co będą mówili
o niej ci, co przewyższą nas o grubą warstwę
geologiczną stojąc
na naszym próchnie, łgarstwie,
niezniszczalnym plastiku, doskonaląc swoją
własną mieszankę śmiecia i rozpaczy
nie wiem. Jak zgniatacz złomu, sekunda ubija
kolejny stopień, rosnący pod stopą.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Tobie mija
czas-i czy czas coś znaczy,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zagłębiam się w ciele,
w którym zaszyfrowane są tajne wyroki
śmierci lub dożywocia-co niewiele
różni się jedno z drugim w grząskim gruncie rzeczy,
a jednak ta lektura
wciąga mnie, niedorzeczny
kryminał krwi i grozy, powieść rzeka, która
swój mętny finał poznać mi pozwoli
dopiero, gdy i tak nie będę w stanie unieść
zamkniętych ciepłą dłonią zimnych powiek.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Ty się czujesz
z moim bólem-jak boli
Ciebie Twój człowiek.”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

Widokówka z tego świata i inne rymy z lat 1986–1988

O śmierci , O czasie , O zamieszkaniu

„Ukradłeś pan mojom powieść”

Stephen King (1947) pisarz amerykański

„(…) fabuła serialu Plotkara, w którym gram jedną z postaci, nie ma nic wspólnego z fabułą powieści.”

Jessica Szohr (1985)

Źródło: „To i Owo” nr 26, 29 czerwca 2010, s.5.

„Chcąc przedstawić pewne okoliczności, trzeba poszukiwać porównań. Jak popatrzeć na ten klimat, atmosferę tego niesamowitego zakłamania w mediach, to skojarzenie z bezczelną obecnością Wolanda i kota Behemota z powieści Bułhakowa jest naturalna. Ta atmosfera z Mistrza i Małgorzaty znakomicie pasuje do naszej rzeczywistości. Chodzi mi tutaj np. o reakcję „Gazety Wyborczej” po marszu, która sprowadza się do tego, że ktokolwiek myśli w innym sposób, zasługuje na absolutne pognębienie.”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Wyzwolić media z kłamstwa, stefczyk.info, 5 maja 2012 http://www.stefczyk.info/wiadomosci/polska/wyzwolic-sie-z-klamstwa

O kłamstwie , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Powieść jest wymysłem ludzkiej iluzji, że możemy zrozumieć drugiego człowieka.”

Milan Kundera książka Księga śmiechu i zapomnienia

Księga śmiechu i zapomnienia

„Nie stawiałem sobie żadnych ograniczeń. Natychmiast wytłumaczyłem Cobenowi dlaczego i jak chcę zaadaptować jego powieść. Myślę, że to mu się spodobało. Pozwoliłem sobie zmienić zakończenie. Był bardzo wzruszony i powiedział mi, że każda zmiana dużo wnosi do tego filmu. Zależało mi, aby Harlan polubił mój film. Razem z Phillippem Lefebvrem, z którym współpracowałem przy pisaniu scenariusza, staraliśmy się, aby zarówno postacie jak również intryga były jak najbardziej wiarygodne.”

Guillaume Canet (1973) francuski aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Reżyser Guillaume Canet o filmie „Nie mów nikomu”, „Best Film”, 11 października 2007 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/29,1

O myślach , O zmianach , O myśleniu

„W gruncie rzeczy podstawowe pytanie filozofii brzmi tak samo jak w powieści kryminalnej: kto zawinił?”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

Pytanie

„Historia naszych bojów z ówczesną cenzurą, która cięła niemal wszystkie teksty, nadaje się na powieść.”

Jerzy Rogalski (1948)

o pracy w kabarecie w czasach PRL-u.
Źródło: Kabaret w stodole, „Tele Tydzień”, nr 47, 21 listopada 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/rogalski.html

O historii

„(…) pisania scenariuszy nie można się nauczyć z żadnego podręcznika. Jeżeli ma się coś naprawdę zajmującego do opowiedzenia, widziało się odpowiednią ilość filmów i przeczytało odpowiednią ilość powieści, to nie ma takiej siły, która przeszkodziłaby przyszłemu scenarzyście zaistnieć.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: Słowo od Juliusza Machulskiego w: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. IX.

O sile

„Madame bynajmniej nie jest próbą powrotu do przeszłości, wskrzeszaniem starych wzorów, kultywowaniem stylu, co poszedł do lamusa. Jest to bowiem p a r o d i a. Parodia Bildungsroman, powieści pikarejskiej i autobiografii. Zrozumiał to bardzo dobrze profesor Michał Głowiński, pisząc mi w liście: „ta świadoma siebie, założona z góry tradycjonalność jest swoistą postacią nowatorstwa”.”

Antoni Libera książka Madame

Madame, O powieści
Źródło: Paweł Kozioł, Antoni Libera, culture. pl, maj 2011 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_libera_antoni

O przeszłości

„Pisarz bardzo rzadko opisuje ludzi istniejących w rzeczywistości – konkretnego Iwanowa, Duranda czy Smitha – bohaterowie powieści to stop, na który składa się zarówno wiele osób znanych pisarzowi z życia, jak i własne przeżycia wewnętrzne pisarza oraz jego rozumienie świata.”

Ilja Erenburg (1891–1967) rosyjski pisarz

Ludzie, lata, życie. 1891–1917 Dzieciństwo i młodość
Źródło: s. 8.

O ludziach , O rzeczywostości

„W powieść wchodzimy jak w film, poezję przeżywamy. A każdy dramat domaga się wystawienia w teatrze, choćby dlatego, że didaskalia napisane sto lat temu narzucają nam świat, którego już nie ma, teatr, którego już nie ma (…).”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bycczy.htm

O świecie

„Miałem potrzebę napisania o kobiecie i od razu wiedziałem, że będzie z tego film. Może dlatego, że chciałem pracować z aktorką. Marzeniem moim było patrzeć drugiej osobie w oczy i pracować bez słów. Chciałem wykorzystać twarz i emocje aktorki trochę tak, jakbym używał słów… Pewnie dlatego chciałem zrobić film, a nie pisać powieść.”

Philippe Claudel (1962)

Źródło: Reżyser Philippe Claudel o filmie „Kocham cię od tak dawna”, „Vivarto”, 16 września 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/95,1

O kobietach

„Znam twórcę Naszej-klasy, Maćka Popowicza, obserwowałem początki jego działań. Wciąż pamiętam, jak napisał mi e-mail o przekroczeniu bariery tysiąca użytkowników. Po kilku miesiącach było już ich bodajże milion. To nieprawdopodobne, że z tak prostego pomysłu, bez żadnego zaplecza, Maciek zbudował coś tak dużego. Dowodzi to, że Polsce można osiągnąć sukces. Niestety, odnoszę wrażenie, że w naszym kraju trudno zrobić filmu o ludziach, którym się w życiu powiodło. Bardziej fascynują nas ci, którzy ponieśli porażki.”

Kamil Król (1987) piłkarz polski

Źródło: Michał Hernes, Co się stało z Naszą-klasą?, stopklatka.pl, 27 czerwca 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=88952

O wrażeniach , O sukcesie

„Krytycy mylą się nazywając moje książki powieściami. To nie są powieści, to są studia. Chciałbym, aby czytelnicy o tym pamiętali, a wtedy uniknie się wielu nieporozumień.”

Leopold Buczkowski (1905–1989) polski prozaik

Źródło: ... zimą bywa się pisarzem... O Leopoldzie Buczkowskim, Kraków 2008, Universitas, ISBN 83-242-0987-3, s. 179.

O książkach , O studiach , O zimie

„Zamach na Hitlera był największym nieszczęściem Niemiec i Europy. Nie dlatego, że został dokonany, lecz dlatego, że się nie powiódł.”

Traudl Junge (1920–2002) sekretarka Adolfa Hitlera

o zamachu z 20 lipca 1944.
Źródło: Jerzy Szynkowski, Wilczy Szaniec, Algraf, 2009, ISBN 9788360926321, s. 181.

O nieszczęściu

„Na całym świecie, z wyjątkiem mojej ojczyzny na spotkania ze mną przychodzą ludzie, zainteresowani moimi powieściami. Zupełnie inaczej dzieje się w Algierii.”

Yasmina Khadra (1955) Algierski pisarz

Źródło: Yasmina Khadra, afryka.org, 24 kwietnia 2006 http://afryka.org/afryka/yasmina-khadra,news/

O ludziach , O ojczyźnie

„Jaka jest prawdziwa teologiczna treść tego pierwszego rozdziału Genesis? Transcendencja Boga, Bóg jest ponad wszystkim, wszystko pochodzi od Boga. To są fundamentalne prawdy teologiczne, tak samo ważne dla fizyków i niefizyków, choć oczywiście nie mają waloru fizycznego. Oczywiście nie wszystkie fragmenty biblijne należy interpretować w sposób przenośny. Są w Biblii różne rodzaje literackie. Podobnie jak dziś: poezja, powieść, nowela, sprawozdanie… Z tym, że rodzaje literackie Starożytnego Wschodu nie pokrywają się z dzisiejszymi rodzajami literackimi. Zidentyfikowanie rodzaju literackiego jest ważnym elementem egzegezy. Innej prawdy oczekujemy od reportażu, innej od poezji.”

Michał Heller (1936) polski filozof, teolog, fizyk kosmolog

Wywiad Język Pana Boga

O Bogu

„Polityka nie może się usprawiedliwiać dobrymi chęciami. Tym bardziej nie usprawiedliwi się ona swymi chęciami barbarzyńskimi. Nigdy nie powiedziałem, aby wszelka polityka, której się powiedzie, była dobra. Powiedziałem natomiast, że polityka, aby być dobra, musi się powieść.”

Maurice Merleau-Ponty (1908–1961) filozof francuski

Humanizm i terror (1947)

„Kocham literaturę ponad wszystko, ale nie podoba mi się pomysł bycia pisarzem zamkniętym w swojej wieży z kości słoniowej, odciętym od reszty świata. Nie napisałbym połowy swoich powieści, gdyby nie dziennikarstwo, gdyby nie moje felietony czy reportaże.”

Mario Vargas Llosa (1936) pisarz peruwiański

Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.

O literaturze , Kochać się

„Pomysły moich powieści kryminalnych znajduję zmywając. Jest to zajęcie tak głupie, że zawsze rodzi we mnie myśl o zabójstwie.”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Inne cytaty
Źródło: Henryk Piecuch, Byłem gorylem Jaruzelskiego, Agencja Wydawnicza CB, 2001, s. 89.

O myślach , O myśleniu

„Dla wielu młodych ludzi wchodzących w bólach w wiek dojrzały, dwudziesty drugi rok życia jest najbardziej niespokojnym okresem. Uprzytamniam sobie teraz, jak bardzo niezadowolony, zbuntowany i udręczony byłem w tym wieku, a zarazem jak odpornym na poważniejsze emocjonalne stresy czyniła mnie moja pisanina, spełniając rolę katharsis dzięki temu, że mogłem rozładowywać na papierze wiele najbardziej dokuczliwych napięć i zgryzot. Moja powieść była, oczywiście, czymś więcej, ale również takim właśnie uniwersalnym pojemnikiem, stąd też chuchałem na nią tak, jakby chodziło o mój własny delikatny organizm. A jednak pozostawałem wrażliwy na zranienie; w pancerzu pojawiały się pęknięcia i zdarzały się takie chwile, kiedy nękały mnie przypływy kierkegaardowskiej bojaźni.”

William Styron książka Wybór Zofii

Wybór Zofii

O ludziach , O wieku

„Niektórzy pisarze nigdy nie mogą dorównać swej pierwszej powieści.”

Sam Savage książka Firmin: Adventures of a Metropolitan Lowlife

Źródło: Firmin

„Moja kariera pisarska rozwijała się znakomicie. W 1963 moja książka „Człowiek z Wysokiego Zamku” uzyskała nagrodę Hugo za najlepszą powieść fantastycznonaukową roku. Traktowała o wyimaginowanym równoległym świecie, w którym Niemcy i Japonia wygrały drugą wojnę światową i podzieliły Stany Zjednoczone między siebie, ze strefą buforową pośrodku. Kilka innych moich powieści zostało dobrze przyjętych i doczekałem się rzetelnych komentarzy krytycznych na temat mojej twórczości, a zwłaszcza mojej naprawdę odjechanej powieści „Trzy stygmaty Palmera Eldritcha” opowiadającej o narkotycznych wizjach, których doświadczali bohaterowie zażywający psychodeliki. Była to moja pierwsza książka, w której pojawił się wątek narkotykowy, i wkrótce zyskałem reputację człowieka, który sam ma do czynienia z prochami. Ta zła sława przyczyniła się do znacznego wzrostu sprzedaży moich powieści, ale później odbiła a mi się czkawką.”

Philip Kindred Dick (1928–1982) amerykański pisarz

Radio Wolne Albemuth (1976)

O książkach

„Rewolucja narodu bogatego duchowo, którą śledzimy w naszych czasach, także może się powieść lub nie; może jej towarzyszyć taki ogrom nędzy i potwornych zbrodni, że zdrowo myślący człowiek, chociażby nawet miał nadzieję, iż następnym razem uda się ją przeprowadzić szczęśliwie, nigdy za cenę tak wysokich kosztów nie odważy się na ten eksperyment. Ta rewolucja, powiadam, w uczuciach wszystkich obserwatorów (którzy sami nie są w nią uwikłani) wzbudza uczucie współuczestnictwa graniczące nieomal z entuzjazmem, choć objawienie tego ostatniego samo w sobie wiąże się z niebezpieczeństwem, to zaś nie może wynikać z innej przyczyny aniżeli z moralnej predyspozycji ludzkiego rodzaju.”

Immanuel Kant (1724–1804) niemiecki filozof

Źródło: Spór fakultetów, tłum. Mirosław Żelazny, Wydawnictwo Rolewski, Toruń 2003, s. 136–137.

O emocjach , Myślący

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie? – pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O tajemnicy , O historii , O czekaniu , O czytaniu

„Lektura powieści Marii Rodziewiczówny „Między ustami a brzegiem pucharu” powinna być lekturą obowiązkową. Pokazuje ona bowiem coś, czego inne narody po prostu nie mogą pojąć, a mianowicie, że nieważne są brudne wioski, nieważne to, że inni mają fortuny, skoro nie znają zapachu zacieru wódczanego, nieważne, że babcia zrzędliwa, panna odęta, a Jasio przaśny bęcwał, skoro promienieje z nich siła moralna. Jak? Którędy? Skąd? - Nie wiadomo. „Amen – wymówił Jan z Wentzlem, pochylając głowę. A Jadzi zdawało się, że tego słowa nie mówił tylko mąż i brat, ale że powtarzał za nimi cały chór z grobów rozrzuconych po całym świecie”. Tym wesołym zdaniem kończy się powieść Marii Rodziewiczówny. A teraz przyznajmy się: przecież musieliśmy chyba czytać ją wszyscy, bo inaczej skąd bylibyśmy tacy, jak jesteśmy?”

Krzysztof Teodor Toeplitz (1933–2010) polski dziennikarz

Źródło: Siła moralna, „Polityka”, grudzień 1984.

O sile , O czytaniu , O babci

„Najpiękniejsze powieści będzie można napisać o bohaterstwie Polaków, o najszlachetniejszych idealistach, którzy nie ulękli się gróźb wroga, wyzierających z czerwonych plakatów, ani złowrogiej tępoty i głupoty faszystów i antysemitów polskich, którzy ratowanie Żydów uważali za antynarodowy czyn.”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Stosunki polsko-żydowskie w czasie drugiej wojny światowej. Uwagi i spostrzeżenia
Źródło: s. 176.

O głupocie

„Ethan też świetnie pasował do mojego bohatera filmowego, profesora literatury, bo jest aktorem w typie intelektualnym. Zresztą, sam napisał dwie powieści. Poza tym ma w sobie jeszcze coś z młodzieńca, łatwo wzbudza sympatię, a na tym bardzo mi zależało. Tym bardziej, że w trakcie filmu ta postać staje się coraz bardziej podejrzana i dwuznaczna, a ja chciałem, żeby widzowie jakoś się z nią utożsamiali. Niewielu jest takich aktorów, którzy mają w sobie naturalny autentyzm. Ethan go ma.”

Paweł Pawlikowski (1957) polski reżyser i scenarzysta

o filmie Kobieta z piątej dzielnicy.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Polacy w Piątej Dzielnicy, portalfilmowy.pl, 25 września 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,10918,4,1,Polacy-w-Piatej-Dzielnicy.html

O kobietach , O literaturze

„[Sztuka powieści] jest możliwa, ponieważ dobre czy złe doświadczenia opowiadającego wśród ludzi i rzeczy – nie tylko jego własne przeżycia, ale także zdarzenia, których był świadkiem, albo o których mu opowiadano – wzbudziły w nim tyle namiętności i uczucia, że nie potrafi już dłużej trzymać ich zamkniętych w swoim sercu.”

Murasaki Shikibu książka Genji monogatari

Opowieść o księciu Genji (jap. Genji monogatari), rozdz. 25: Świetliki (jap. Hotaru), tłumaczenie oparte na angielskim przekładzie Arthura Waleya.
Źródło: Deborah G. Felder, 100 kobiet, które miały największy wpływ na dzieje ludzkości, Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 8371296665, s. 233, tłum. Maciej Świerkocki.

O kobietach , O ludziach , O książkach , O świecie

„(…) każda powieść stanowi przyznanie się do winy kogoś, kto absolutnie niczego złego nie popełnił.”

Stephen King książka Miasteczko Salem

Miasteczko Salem (1975)

„Gdyby życie było sprawiedliwe, nigdy by nie napisano żadnej powieści kryminalnej.”

Carolyn G. Hart (1936) amerykańska pisarka

Morderstwo według Agaty Christie

O życiu

„Gdyby to był film, teraz nastąpiłyby koniec i coś by się rozstrzygnęło. W filmie czy w powieści udramatyzowano by atak, doprowadzając go do punktu kulminacyjnego. Gdyby atak odbyłby się w filmie czy w powieści, byłby udany. O czymś by przesądzał. Miałby pozory sensu i pozory emocji. A zaraz po nim wszystko by się skończyło. Widzowie mogliby iść do domu, pomyśleć o pozorach sensu i odczuć pozory emocji. Nawet jeśliby bohater poległ, miałoby to jakiś sens. Sztuka – doszedł do wniosku Bell – sztuka twórcza to gówno.”

James Jones książka Cienka czerwona linia

Cienka czerwona linia

O sztuce , O domu , Sens

„Jest to opowieść o spotkaniu dwóch samotnych, chudych, dość starych białych ludzi na szybko umierającej planecie.
Jeden z nich to autor powieści fantastyczno-naukowych nazwiskiem Kilgore Trout. Był wówczas nikim i sądził, że życie ma już za sobą. Mylił się. W wyniku tego spotkania stał się jednym z najbardziej uwielbianych i szanowanych ludzi na świecie.
Człowiek, którego spotkał, to sprzedawca samochodów Pontiaków nazwiskiem Dwayne Hoover. Dwayne Hoover był w przededniu utraty zmysłów.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O życiu , O ludziach

„W maju 1979 roku, podczas swoich wielkich teoriopoetyckich sporów, młodzi krasopisarze Zbigniew Loba i Tadeusz Żukowski zakładają się o wódkę, kto wymyśli najbardziej płaską metaforę świata.
Przyszły poeta Żukowski rzuca szybko: „flądra plaży”. I niedoszły poeta Loba nic już nie może wymyślić. Bardziej płaskiego, oczywiście.
Wkrótce potem Zbigniew Loba napisał jednak ciekawą, szkoda że niewydaną, powieść Wędrowałem w ciemności.
Kto wymyślił najbardziej płaską metaforę świata?
Założę się o wódkę, że między „flądrą plaży” a „wędrówką w ciemności” istnieje dziwne, wcale niemetaforyczne podobieństwo.”

Sergiusz Sterna-Wachowiak (1953) polski poeta i prozaik

Źródło: Najbardziej płaska metafora świata w: Sceny z życia codziennego artystów, „Akcent”, nr 3/2011

„Typologie typologiami, odmiany powieści kryminalnej odmianami, ale – (…) zwierzę się z mojego czytelniczego marzenia (tak zwani czytelnicy profesjonalni też miewają takowe, a jakże) – tak naprawdę czekam na kryminał, który łamałby wszelkie schematy, wywracał rozmaite typologie na nice, wprowadzał do naszego kryminały zupełnie nową jakość, zwyczajnie – zaskakiwał. Nasza proza kryminalna ma się ostatnimi laty całkiem dobrze, rozrasta się niczym młody las rosnący na dobrej glebie, jest więc spora szansa, że ktoś spełni to moje marzenie.”

Robert Ostaszewski (1972)

Źródło: Miasto mój bohater (i nie tylko), „Dekada Literacka” 2008, nr 1 (227)

O marzeniach , O szansie , O czekaniu , O lecie

„Bardzo żałujemy, że dzisiejsze rozmowy się nie powiodły, mieliśmy wrażenie, że strona związkowa przyszła niestety nie po to, by zapobiec temu strajkowi, tylko byli zdeterminowani, by ten strajk przeprowadzić.”

Jakub Karnowski (1974)

Źródło: Prezes PKP SA: Mamy wątpliwość, czy strajk będzie legalny, tvn24,pl, 24 stycznia 2013 http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/prezes-pkp-sa-mamy-watpliwosc-czy-strajk-bedzie-legalny,302230.html

O wrażeniach

„Kiedy przeczytałam tę powieść, wydało mi się, że Nina jest przykładem postaci, od których chciałam uciekać. Od pastelowych pięknotek, które na dobrą sprawę niczego nie wnoszą. Wtedy Jan Rybkowski powiedział mi mrużąc po swojemu oko: „Pani to nie jest normalna amantka, pani to jest taka amantka z pieprzem.””

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

I właśnie chyba ów „pieprz” mnie skusił najbardziej. No!
o powieści Kariera Nikodema Dyzmy
Źródło: „Rzeczpospolita”, 7 czerwca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

„To było niesamowite, graliśmy w kilka godzin po informacji, że Saramago zmarł. Niesamowity pisarz, już myślę o jego kolejnej powieści… (…) Bardzo jestem ciekaw, jak Ślepcy będą przyjmowani w innych krajach; już we wrześniu na Białorusi i we Lwowie.”

Jerzy Zoń (1953) polski reżyser, dyrektor teatru

Źródło: „Dziennik Polski”, 10 lipca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22704

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Niemożliwe jest pisanie przy całkowitym wyłączeniu swojej osoby z tego procesu, a jeśli już ktoś bardzo się uprze, to wychodzi z tego coś kompletnie nieszczerego. Ja pewnie nigdy tego nie zrobię, pisanie prozy jest zawsze procesem odbywającym się we wnętrzu. Wydaje mi się, że niemożliwe jest napisanie powieści współczesnej bez żadnych odniesień kulturowych.”

Jakub Żulczyk (1983) polski pisarz i dziennikarz

Źródło: Jacek Sobczyński, Nam wybacza się życiowy freestyle http://e.czaskultury.pl/czytanka/literatura/606-nam-wybacza-sie-zyciowy-freestyle, e.CzasKultury.pl, 21 lutego 2011.

O literaturze

„Zadedykowałbym tę rolę wszystkim ekstremalnym politykom i dziennikarzom, którzy nie widzą chwilami, jak mocno można ranić słowami. Nie jest mi łatwo mówić o Porfirym, bo jak każdy aktor chcę obronić graną przez siebie postać. A jego trudno polubić. Jest bezwzględnym manipulantem, który eliminuje wszystkich najbliższych. Kiedy orientuje się, że rodzinne gniazdo jest puste, jest już za późno. W czasach, w których na nowo definiujemy istotę rodziny i relacje międzyludzkie, ta powieść przynosi niezwykle przenikliwy ich obraz.”

Przemysław Bluszcz (1970) polski aktor

o roli Porfirego w spektaklu Judaszek.
Źródło: www.teatrateneum.pl http://www.teatrateneum.pl/#/opis-spektaklu/23

O relacjach , Obraz

„W powieści Pawła Huelle zawarta jest tęsknota za tym czasem i tymi momentami w naszym życiu, kiedy byliśmy beztroscy, kiedy świat odbieraliśmy wszystkimi zmysłami, kiedy potrafiliśmy naprawdę opisać szczęście, a nie zręcznie sformułować slogan. Kiedy miłość była miłością, a ból był bólem. Kiedy nie baliśmy się śmierci, bo ona stanowiła dla nas wyzwanie. Dojrzewając, zaczynamy tęsknić za tymi czasami, kiedy byliśmy naprawdę autentyczni. Dorosły nie cieszy się już pełnią życia. Zaczyna kalkulować, manipulować, uczy się jak zbudować tarczę, chroniącą go przed prawdziwymi emocjami. Żyje, ale tak naprawdę jest to namiastka prawdziwego życia, ponieważ owa tarcza nie dopuszcza do niego ani bolesnych, ani cudownych doznań, które płyną z otaczającego go świata. To jest podstawowy powód, dla którego ja obsesyjnie powracam do dzieciństwa i dla którego zdecydowałem się zrealizować Weisera.”

Wojciech Marczewski (1944)

Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2117

O miłości , O śmierci , O bólu , O szczęściu

„Miałem ochotę otruć mnicha. Sądzę, że powieść rodzi się z tego rodzaju pomysłów, a reszta to miąższ, który dorzuca się po drodze.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

„Był kwiecień 1978, oglądałem mecz na Stadionie Jingu w Tokio, świeciło słońce, popijałem piwo. Kiedy Dave Hilton z drużyny Yakult Swallows wykonał perfekcyjne uderzenie, zrozumiałem, że napiszę powieść.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

Źródło: Zrozumieć Murakamiego http://mariuszwysocki.natemat.pl/73705,zrozumiec-murakamiego-wywiad

O piwie , O słońcu

„Czego szukają w powieściach kryminalnych wytrawni czytelnicy? Przede wszystkim atrakcyjnej intrygi, wartkiej akcji i wyrazistej postaci głównego bohatera, tego kogoś (policjanta, prywatnego detektywa, prokuratora, dziennikarza i tak dalej), kto po licznych perypetiach rozwiązuje mroczne zagadki. Tak, to są – bez wątpienia – najważniejsze składowe prozy kryminalnej. Jednak jej autorzy dbają także o to, aby ich książki jak najbardziej wyróżniały się spośród setek innych propozycji tego rodzaju, starają się więc dodawać do podstawowego schematu coś jeszcze – ekstrabonus, który przyciągnąłby uwagę czytelników, ale także podniósł rangę kryminałów, wciąż jeszcze przez wielu znawców literatury uważanych za prozę pośledniego sortu. W ten sposób powstają rozmaite odmiany powieści kryminalnej.”

Robert Ostaszewski (1972)

Źródło: Miasto mój bohater (i nie tylko), „Dekada Literacka” 2008, nr 1 (227)

O książkach , O literaturze

„Mogę eksperymentować z formą, ze sposobem narracji, ale do języka mam duży szacunek. Nie przepadam za literaturą „przeładowaną” słowem. Bliżej mi do takiego pisarza, o którym opowiadał Krzysztof Mętrak w anegdocie, aby uczynić bohaterem powieści kryminalnej detektywa, narkoleptyka zapadającego co pewien czas w sen, a wówczas zostawiać puste stronice. I gdyby jeszcze znaleźć wydawcę, który będzie płacił nie od znaków, lecz od strony!”

Grzegorz Bartos (1976)

Źródło: Marcin Kępa, Grzegorz Bartos o mieszaniu się kultur, gazeta.pl, 2 marca 2013 http://radom.gazeta.pl/radom/1,48201,13489290,ROZMOWA__Grzegorz_Bartos_o_mieszaniu_sie_kultur.html

O literaturze , O snach , O czasie

„W życiu jak w powieści – wszystko zatacza koło.”

Richard Paul Evans (1962)

Słonecznik (Bliżej słońca; 2006)

„Mój dziadek pisał o antyku, moje wiersze są o półświatku, powieść raczej o podwórku. Interesuje mnie zwykłe, małe życie. A poza tym Jan Parandowski to pisarz. Wybitny, głęboki, artystyczny i rzemieślniczy. Ja, jak na razie, napisałam kilka opowiadań i jedną powieść. To za mało, żeby mnie z nim porównywać.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O życiu

„Nie mamy możności robić tego, co byśmy chcieli. Robimy więc, co możemy. Tyczy to nie tylko jednostki, tak samo jest ze społeczeństwem. A i Bogu nie powiodło się stworzyć tego świata takim, jakiego pragnął.”

Ryūnosuke Akutagawa (1892–1927) japoński pisarz

Aforyzmy japońskie
Źródło: s. 24–25.

O Bogu

„Głęboka miłość i wielka pasja do powieści może być tym, co legitymizuje chęć przeniesienia jej na ekran. Z drugiej strony realizacja filmu wymaga zanurzenia się w powieściowej rzeczywistości i wchłaniania jej w siebie wszystkimi porami ciała.”

Walter Salles (1956) brazylijski reżyser i scenarzysta

Źródło: Anna Bielak, To nie jest film o bitnikach http://www.dwutygodnik.com/artykul/3940/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O miłości , O rzeczywostości , O pasji

„Widzę tę scenę, jak polski James Bond, otoczony takimi mniejszymi Bondami, kiwają głowami, znaczą pieniądze i zastawiają pułapki – to żałosne, przecież oni się na tym nie znają. […] Chodziło o to, żeby skompromitować Andrzeja Leppera. To jest jasne. Nawet sam Kamiński specjalnie temu nie zaprzecza. Argumentacja taka, że Ryba z Lepperem mieli bliskie kontakty, że Lepper popierał w czymś Rybę… no to ja popierałem kiedyś Kaczyńskiego w wielu sprawach. To jest zupełny absurd oskarżać Leppera, że znał dobrze Rybę. […] Robili to niezwykle nieudolnie i myślę, że bezpodstawnie. […] Ja dzisiaj słyszę pana Przemysława Edgara, który mówi, że to prawdopodobnie agent WSI. To paranoja jest. To znaczy WSI się odradza jak feniks? Macierewicz gwarantował przecież całkowite oczyszczenie służb. I nagle teraz to WSI, okazuje się, weszło do CBA i pokrzyżowało sprytne plany polskiego Jamesa Bonda. To do powieści się nadaje. Można taką kabaretowo-szpiegowską powieść napisać.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

komentarz do działań CBA po akcji w Ministerstwie Rolnictwa.
Źródło: Niesiołowski: To nadaje się do kabaretowo-szpiegowskiej powieści, „Gazeta Podatnika” http://www.gazetapodatnika.pl/artykuly/niesiolowski_to_nadaje_sie_do_kabaretowo_szpiegowskiej_powiesci-a_3843.htm

O pieniądzach , O myślach , O rybach , O myśleniu

„Witajcie, Panie Robercie – rzekłem serdecznym tonem.
– Witajcie – odparł, nie odwracając na mnie wzroku. – Wiecie, że od świtu patrzę na tego pająka. O tam, widzicie, pomiędzy tymi dwiema szparami w suficie…
Powiodłem w ślad za jego wzrokiem i rzeczywiście dostrzegłem nieruchomo tkwiącego pająka.
– Nawet o cal się nie ruszył od tych kilku godzin. Czemu? Na co czeka?
– Może śpi? – poddałem.
– Może i tak – westchnął Pleiss. – Ale jaki jest sens jego istnienia? Co robi poza spaniem i polowaniem w poszukiwaniu pokarmu? Poza tym, że biegnie w stronę ofiary i biegnie również, kiedy chce uciec jak najdalej od napastnika. Czy jego życie polega na czymś innym, jak nie na ciągłej walce o przeżycie kolejnego dnia?
Niespecjalnie interesowało mnie życie emocjonalne pająków, lecz wiedziałem z własnego doświadczenia, iż myśli ludzi zagrożonych śmiercią błąkają się czasami na dziwnych pustkowiach. I zastanawiają się oni wtedy nad kwestiami, które w innej sytuacji nie zaprzątałyby wcale ich uwagi.
– Każde zwierzę, każdy najmniejszy robak ma jedną cechę – rzekłem.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

A jest nią instynkt przetrwania. My, ludzie, czasem o tym zapominamy.
Ja, inkwizytor. Dotyk zła
Źródło: s. 88–89, wyd. I

O życiu , O śmierci , O ludziach , O poszukiwaniu

„Po głowie chodzą mi pomysły na inne powieści z gatunków takich jak SF, fantasy czy horror.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R.R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

„Zaczynając powieść, nigdy się nie wie, co zdarzy się dalej, dokąd poprowadzą słowa, w którą stronę pójdą bohaterowie. To jest jak początek miłości: nigdy nie wiesz, jak się zakończy.”

Andrzej Rodan (1945)

Autobiografia

„Nowela jest naturalna, a powieść sztuczna, dlatego jej nie uprawiam.”

Jorge Luis Borges (1899–1986) argentyński pisarz, poeta i eseista

Źródło: Michał Sprusiński, posłowie do Księgi piasku

„Wraz z upływem lat Strugackim coraz trudniej było wydawać książki. Z powodu prób drukowania ich powieści zginęły czasopisma „Angara” i „Bajkał”. Jak to zwykle w naszym kraju, efekt był przeciwny do zamierzonego. Ileż maszynopisowych kopii powieści Strugackich widziałem!”

Kir Bułyczow (1934–2003) rosyjski historyk i pisarz science fiction

Jak zostać pisarzem fantastą

O książkach

„Każda powieść jest czyjąś historią, w przeciwieństwie do życia, które jest splotem wydarzeń.”

Doris Lessing (1919–2013) pisarka brytyjska, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury

Pod skórą

O historii

„W rzeczywistości prawdziwa poezja niczego nie opowiada; odhacza tylko możliwości, otwiera tylko wszystkie drzwi. Każdy może przejść przez te, które mu odpowiadają. I właśnie dlatego wiersze tak bardzo do mnie przemawiają, ponieważ są na wieczność. Jak długo istnieje ludzkość, tak długo przechowywane są w pamięci słowa, ich zestawienia. Nic poza wierszami i piosenkami nie przetrwa zagłady. Nikt nie jest w stanie spamiętać całej powieści. Nikt nie potrafi opisać filmu, rzeźby czy obrazu, jednak dopóki żyją ludzie dopóty istnieć mogą piosenki i wiersze. Jeżeli moja poezja zmierza ku jakiemuś celowi, to ku temu, aby uwolnić ludzi od przymusów, wewnątrz których widzą i czują”

Jim Morrison (1943–1971) amerykański muzyk rockowy i poeta

O ludziach , O rzeczywostości , Obraz

„Pasjonuje mnie wszystko, co dotyczy funkcjonowania mózgu. A przypadki skrajne, jak dewiacje, są najbardziej wstrząsające. Sam pomysł, że można mieć kilka osób we własnej głowie jest niesamowity! Te postacie mogą być bohaterami powieści, nieżyjącymi osobami, które znałeś i które umarły lub nawet znanymi osobistościami! Poza tym organizacja tych osobowości pomiędzy sobą też jest szczególna: często jest szef, któremu inne są posłuszne, i który decyduje kto i kiedy przejmuje kontrolę nad ciałem. Generalnie, każda osobowość reprezentuje jedną cechę charakteru: złość, ból, przemoc lub zmysłowość. Ta dysfunkcja rodzi się najczęściej pod wpływem wyjątkowo silnego szoku emocjonalnego, z którym umysł nie chce się pogodzić. Temat osobowości mnogich fascynuje mnie również dlatego, że jest uniwersalny i możemy go wszyscy w jakimś stopniu doświadczyć. Rozmnożenie osobowości wydaje mi się powiązane z samą naturą człowieka. Nasze „ja” również ma różne twarze w kolejnych etapach naszego życia, choć nie przybiera to postaci patologicznych.”

Agnès Merlet (1959)

Źródło: Agnès Merlet o filmie „Egzorcyzmy Dorothy Mills”, „Kino Świat”, 17 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/88,1

O bólu , O świecie , O charakterze , O naturze

„Najbliższą mi pozycją z literatury światowej jest „Idiota” Dostojewskiego. Pewnie nigdy go nie zaadaptuję, ale sprawy, o których ta powieść mówi, są mi bardzo bliskie. Może napiszę o nich własny tekst. Podobno każdy może w życiu napisać jedną dobrą książkę. To się chyba odnosi i do filmu. Może potrafiłbym zrobić jeden ciekawy film o swoim życiu?”

Olaf Lubaszenko (1968) aktor i reżyser polski

Źródło: Logika genetyczna http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/logikag.htm

O literaturze

„Mnie też dawano minimalne szanse na przeżycie operacji. Pierwsza się nie powiodła i kiedy przed drugą odwiedziła mnie żona z trzema córkami, wiedziałem, że one nie przyszły mnie odwiedzić, ale pożegnać się ze mną. Ale widocznie Bóg uznał, że jeszcze jestem im potrzebny tu, na Ziemi. Zostawił mnie przy nich, a ja dowiedziałem się, że życie to nie żarty i że każdy moment jest ważny.”

Robert Friedrich (1968) polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego)

o swoich operacjach serca.
Źródło: wywiad, „Gala” nr 35/2005 http://uroda.onet.pl/plotki/gwiazdy/robert-litza-friedrich,2,4970543,artykul.html

O życiu , O Bogu , O pożegnaniu

„(Ktoś z tłumu wrzeszczy „Freebird!”) Proszę, przestań to wykrzykiwać. To nie jest śmieszne. To nie jest mądre. To jest głupie. I się powtarza. Dlaczego, kurwa, to wykrzykujesz? Poważnie… (Koleś tłumu krzyczy „Kevin Matthews”) Ok, a to teraz co oznacza? Co to oznacza? Rozumiem skąd to pochodzi, ty także, a teraz… co to oznacza? Jaka jest kulminacja krzyczenia tego? (Koleś z tłumu coś odkrzykuje) Jimmy Shorts? Nie ma go tutaj, nie będzie go dziś tutaj. I co teraz? Gdzie jesteśmy? Jesteśmy tutaj, w punkcie: ty-przeszkadzasz-mi-znowu. Ty pierdolony idioto. Oto ty. Widzisz, jesteśmy znowu w tym samym punkcie, w którym wy, pierdolone wieśniackie masy, potraficie po raz kolejny zepsuć (występ) każdemu kto próbuje zrobić cokolwiek, ponieważ wy nie wiecie jak to zrobić samemu! W takim, kurwa, utknęliśmy punkcie. Po raz kolejny bezużyteczne resztki pierdolonego cielska zrujnowały wszystko co dobre na tym cholernym świecie. W takim punkcie jesteśmy. Hitler miał dobry pomysł. Tylko nie podołał zadaniu. Zabij ich wszystkich Adolf! Wszystkich! Żydów, Meksykanów, Amerykanów, Białych, zabij wszystkich! Zacznij od początku! Eksperyment nie się nie powiódł! Niech pada deszcz przez 40 dni, proszę padaj, aby zmyć to gówno z mojego pierdolonego życia! Zmyj te ludzkie resztki skóry i kości z tej planety! Błagam cię Boże, zabij tych pojebanych ludzi. (Ktoś z tłumu znowu krzyczy „Freebird”) Freebird… (Bill upada na podłogę) A na początku było słowo „Freebird”… i „Freebird” będzie wykrzykiwane poprzez wieki. Freebird – mantra kretynów.”

Bill Hicks (1961–1994) amerykański komik i satyryk

słowo „Freebird” to pomysł chicagowskiego radiowca Kevina Matthewsa. Zachęcał on swoich słuchaczy do tego, aby wykrzykiwali je podczas koncertów i innych imprez masowych, dzięki czemu inni uczestnicy wiedzieli, że wśród widowni są fani Matthewsa.
Występ w The Funny Firm w Chicago (1989)

O Bogu , O ludziach , O wieku

„W dziewiętnastowiecznej prozie bardzo była lubiana końcowa formuła zwana epilogiem. Było w niej miejsce na wszystko, nie tylko na to, co pisarz zaniedbał zrobić, aby jego powieść była utworem doskonałym. Epilog pozwalał (tak jak prolog używany był czasem, aby połączyć opowieść z tym, co było przedtem, i ułatwiał jej zrośnięcie się z przeszłością) – otóż epilog pozwalał wybiec poza współczesność i umieścić rzecz tam, gdzie być powinna: między tym, co było, a tym, co będzie. Dzisiaj ta formuła wydaje się być przez pisarzy zapomniana, a może i pogardzana jako niegodne naszego rzemiosła ułatwienie.”

Kornel Filipowicz (1913–1990) pisarz polski

Źródło: Opowiadanie z epilogiem w: Cienie, Wyd. Literackie, Kraków 2007, s. 202–203.

O czasie , O przeszłości

„Do pisania dzienników trzeba mieć talent, jak do pisania powieści czy poezji, np.: Julien Green, Gide („Cała masa rzeczy może być powiedziana tylko w dzienniku”).”

Mircea Eliade (1907–1986) rumuński religioznawca

Religia, literatura i komunizm. Dziennik emigranta

„Miasto nad Wisłą, rzeką w Polsce główną, leży. Obrazem pierwotnym miasta i rzeki bieg powieści znaczę i miejsce akcji oraz ideę utworu wykładam. Miasto promieniste; to nie znaczy jasne, lecz koncentryczne. Podobne słońcu, gdyby zgasło słońce, na ziemię spadło i stygło w oparze krwawym i popiele. Taka jest miasta barwa i struktura.”

Andrzej Kijowski (1928–1985) pisarz polski

Źródło: Dziecko przez ptaka przyniesione, 1968

O dzieciach , O ptakach , O słońcu , Obraz

„Z pewnością cierpimy na zbiorową nerwicę i dlatego powieść, która nie zajmuje się tym stanem rzeczy, nie jest powieścią odpowiadającą naszej epoce. Nie można dłużej ignorować zbiorowej nerwicy, twierdząc, że to wyjątek, patologia albo przejaw ignorancji.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

O cierpieniu

„(…) horror w ogóle jest dosyć pojemnym gatunkiem. Obecnie dominuje typ gore, czyli ociekające krwią produkcje amerykańskie, w których chodzi głównie o to, w jaki sposób kogoś zabić. Nie twierdzę, że jest to zły gatunek, pewnie tam też mógłbym mieć coś do powiedzenia. Natomiast sam horror, poprzez powieść gotycką, przez opowieści niesamowite, jest w miarę obszernym gatunkiem i nie musi być w nim tylko to, co w tej chwili jest oglądane przez młodzież.”

Grzegorz Lewandowski (1969) Polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41338

O młodzieży

„Kiedy zaczęliśmy rozmawiać o pracy nad Pożegnaniem jesieni, jeszcze na długo przed skonstruowaniem adaptacji, chcieliśmy zupełnie odwrócić sytuację z powieści. Witkacowska rewolucja miała być w naszym spektaklu zderzeniem starych i młodych, wigoru i rozpadu, energii i zmęczenia. W tym pierwotnym pomyśle chcieliśmy obsadzić role Atanazego, Prepudrecha, Heli i Zosi aktorami starymi, osiemdziesięciolatkami, pokazać historię z Pożegnania jesieni jako wspomnienie ich dawnego życia, rozpaczliwą próbę ponownego przeżycia młodości. Rewolucjonistami mieli być ludzie młodzi, atrakcyjni, sprawni, silni, bezwzględni. Potem jednak z tego pomysłu zrezygnowaliśmy, ale temat zderzenia starości i młodości, rozpaczliwego szukania doświadczeń i rozpaczy wynikającej z braku możliwości dalszego doświadczania jest dla tego spektaklu tematem kluczowym. Bo czy jest w naszym życiu jakaś ważniejsza rewolucja niż rewolucja starości?”

Piotr Sieklucki (1980)

Źródło: Tatiana Drzycimska, Rewolucja starości, 1 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114481.html

O ludziach , O historii , O wspomnieniach , O pożegnaniu

„Mogę ukazać czytelnikom coś, czego jeszcze nie widzieli, przedstawić historie, jakie im się nawet nigdy nie śniły. Może inni pisarze mają ciekawsze wątki w swoich powieściach, ale za to chyba nikt nie pisze w tak dziwny sposób jak ja.”

Simon R. Green (1955)

odpowiedź na pytanie: „Co najbardziej polubił pan w pisaniu science fiction i fantasy?”
Źródło: Marta Mentek, Rozmowy: Simon R. Green, coolturka.com.pl, 18 kwietnia 2012 http://www.coolturka.com.pl/2012/04/18/rozmowy-simon-r-green/

O historii

„Chciałem znaleźć w historii Frankensteina coś dla siebie, nie było moją intencją interpretowanie powieści Shelley zgodnie z jej oryginalną wymową. Takie adaptacje robią wszyscy wokół. Mnie jako filmowca to nie interesowało. Zastanawiałem się, czy mogę wykorzystać ten koncept do opowieści o stwórcy i jego dziele, zbrodni i karze. Pozmieniałem więc sporo w stosunku do książki. Klasyczny zwrot akcji co prawda pozostał, ale już zakończenie jest u mnie zupełnie inne.”

Kornel Mundruczó (1975)

Źródło: Piotr Pluciński, Jak sprawić, by ludzie latali. Wywiad z Kornelem Mundruczó, Stopklatka.pl, 1 sierpnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=68086

O ludziach , O prawdzie , O książkach , O karze

„Francuska literatura katolicka jest nadzwyczaj bogata; wbrew bowiem temu, co się u nas o Francji myśli, katolicyzm francuski jest jeszcze bardzo żywotny i coraz bardziej rośnie na siłach. Na nieszczęście francuskie dzieła katolickie są u nas zupełnie nieznane; niech się najgorsza powieść francuska w Paryżu ukaże, nazajutrz będzie i u nas na wystawach księgarskich, najlepsze zaś dzieła katolickie i po kilkunastu latach nie są u nas znane!”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 22.

O nieszczęściu , O literaturze , O myślach , O sile

„(…) kwestia ekranizacji dobrej powieści jest zawsze kwestią ryzykowną. Zawsze bezpieczniej jest przekształcić kiepską powieść w dobry film.”

Tom Tykwer (1965) reżyser niemiecki

Źródło: Czat, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=10722

„Kobieta jest jedną wielką epicką powieścią: są w niej wszystkie wątki: dramat, miłość, radość i codzienność.”

Irving Stone (1903–1989) pisarz amerykański

O miłości , O kobietach , Radość

„Leszczyński zmienił zakończenie powieści. W filmie Mattis świadomie popełnia samobójstwo. A ja wolałem, aby pozostawił sobie choć minimalną szansę wyjścia na brzeg. Prawdą jest jednak to, że nie czekałoby go tam nic innego prócz nowych zmartwień.”

Tarjei Vesaas książka Ptaki

o polskim filmie Żywot Mateusza, będącym adaptacją jego powieści pt. Ptaki.
Źródło: Tarjei Vesaas, Głos z Terje Vinje, „Film” 1968, nr 15, s. 10.

O ptakach , O samobójstwie , O czekaniu

„Mieliśmy szczęście, bo Pamiętniki wampirów pojawiły się w idealnym momencie, na fali popularności gatunku. Po sukcesach serialu Czysta krew oraz powieści i filmów z cyklu Zmierzch w popkulturze narodziła się nowa moda – teraz wampiry są trendy.”

Paul Wesley (1982) aktor amerykański

Źródło: Wampiry są trendy, „To i Owo”, nr 8, 22 lutego 2011, s.5.

O szczęściu , O modzie , O sukcesie

„Nawet jeśli genialny rysownik zrobi świetne ilustracje do nędznej powieści, nie uratuje jej.”

Andrzej Bart (1951) polski powieściopisarz, scenarzysta i reżyser

Źródło: Urszula Lipińska, Orły 2010. Damy światu do wiwatu. Bart w Stopklatce, stopklatka.pl, 11 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63045

O świecie

„We wszystkich sytuacjach, z wyjątkiem tych najbardziej codziennych, najbardziej neutralnych, istnieje nacisk na to, jak mamy się zachowywać, jak mamy się czuć. I gdy przyjrzeć się temu nieco bliżej, nierzadko odkrywa się, że to powieści, filmy i sztuki teatralne, które się kiedyś czytało albo oglądało, przepisują nam te role.
Gdy w rzeczywistości stajemy w obliczu niezwykłych sytuacji (…), przede wszystkim czepiamy się tych powieściowych szablonów uczuciowych.
Nie dają nam one zbytniego oparcia. Pozostawiają nas jeszcze samotniejszymi niż przedtem, i spadamy znowu w otchłań rzeczywistości.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 62.

O rzeczywostości , O czytaniu

„(…) z pobieżnego poglądu na wyszłe dotychczas zbiory osądzić mogłem, ze wszystkie niemal baśni w Polsce, na Litwie i Rusi całej krążące, wspólne są wszystkim słowiańskim plemionom, które mało przyjąwszy od ludów ościennych, unarodowiły je do niepoznania, a natomiast daleko więcej udzieliły je krajom mianowicie niemieckim, czego dowodzą zniemczałe prowincje słowiańskie: Pomorze, Szląsk (pisownia oryginalna), Saksonia, w których właśnie dokonały się niemieckie zbiory powieści i podań ludowych: Grimma, Hellma, Timma i innych.”

Antoni Józef Gliński (1817–1866) polski bajkopisarz

Źródło: Bajarz polski. Baśni, powieści i gawędy ludowe. Opowiedział A.J. Gliński, wstęp, wydanie drugie, Drukarnia Gubernialna, Wilno 1862

O ludziach

„Tak liczne, różne i uporczywe były zmowy przeciwko mnie, że czasem czuję się jak bohater powieści kryminalnej.”

Husajn ibn Talal (1935–1999)

napisane przez niego w jednej ze swoich książek
Źródło: Oriana Fallaci, Wywiad z historią, op. cit., s. 185.

O książkach , O historii , O czasie

„Dziś po prostu trudno uwierzyć, że światek Połanieckich nie jest satyrą, lecz apologią i drogowskazem. A przecież tak było. „Nie zdarzyło nam się spotkać powieści współczesnej… rozumniejszej, zdrowszej, lepszej, jak Rodzina Połanieckich” – pisał ówczesny koryfeusz krytyki, Stanisław Tarnowski. A obdarzył Sienkiewicz burżuazyjną Warszawkę tą ewangelią rozumu, zdrowia i moralności w dziesięć lat po Ogniem i mieczem. Bo wbrew temu, czego się później próbowano w Trylogii doszukać, co może nawet istotnie, niezależnie od intencji autora, znaleziono, była ona pisana dla tychże Połanieckich. Konterfekty rycerskich przodków wielce tu były potrzebne, aby robieniu w perkalikach i spekulacjom giełdowym nadać godność posłannictwa narodowego, w odróżnieniu od takich samych spekulacji i perkalików niemieckich czy żydowskich. Połanieccy istnieją wszędzie, w każdym narodzie, w każdej klasie, w każdym czasie, jako „obszar gnuśności zalany odmętem”. Rozpaczliwa nizina upadku i marazmu zaczyna się tam, gdzie połaniecczyzna przoduje narodowi jako arbiter jego kultury – pojęć i ideałów, wzór cnót obywatelskich i patriotycznej zasługi.”

Julian Brun (1886–1942) polski dziennikarz i działacz komunistyczny

o Rodzinie Połanieckich.

O rodzinie , O czasie

„Nie zginąłem. Zamach junty nie powiódł się.”

Makarios III (1913–1977) cypryjski duchowny prawosławny, arcybiskup, prezydent Cypru

wypowiedziane o godzinie 15.45 z Radia Wolnego Pafos w dniu 14 lipca 1974.
Źródło: Kazimierz Kozub, Politycy z pierwszych stron gazet, wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 256.

„Gdy piszę powieść kryminalną, niemal na każdej stronie przychodzą mi do głowy nowe pomysły. Często jeszcze w połowie książki – zmieniam mordercę…”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Inne cytaty

O książkach

„Czytanie powieści zaczynam od środka. Dzięki tej metodzie książka trzyma mnie w podwójnym napięciu: zastanawiam się jak ona się kończy i jak się zaczęła.”

Raymond Queneau (1903–1976) francuski poeta, pisarz i eseista

O książkach , O czytaniu

„Nie miałbym nic przeciwko temu, by moja książka była tak postrzegana i czytana jak bestsellery Irvinga Stone'a. Zamęt jest mutacją, a może inaczej – jest przypadkowo finalnym kształtem wcześniejszych scenariuszy filmowych ułożonych w serial opowiadający o życiu Mickiewicza. Stąd wszelkie fantazje (zwłaszcza dialogowe), choć starałem się trzymać tam, gdzie trzeba, znanych i potwierdzonych faktów. Nie nazwałbym tej książki ani ściśle biografią, ani powieścią, przywiązałem się do określenia – opowieść. I niech tak będzie. Opowiadam swoją wersję historii, które się zdarzyły lub które mogły się wydarzyć. Całe życie Mickiewicza jest owiane gęstą mgławicą tajemnic i niedopowiedzeń; bardzo rzetelnie prowadzona od lat kronika jego życia i twórczości nadal jest nieukończona, a w częściach zrealizowanych ileż jest wariantów i niepewności…”

Piotr Załuski (1945)

Źródło: Michał Hernes, Poeci i żandarmi, czyli serial o Mickiewiczu, stopklatka.pl, 11 października 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=81544

O życiu , O tajemnicy , O książkach , O fantazji

„Opis (…) zbrodni w gazecie czy powieściach wpływa niewątpliwie ujemnie wychowawczo, nie może jednak pod względem ujemnego wpływu równać się z pokazywaniem ich na ekranie.”

Leopold Blaustein (1905–1944)

Wpływ wychowawczy filmu
Źródło: odbitka z „Ruchu Pedagogicznego” nr 4/5, 6, 7/8, Lwów, brw., cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, op. cit., s. 66.

„Warto zatem kontrolować Amerykę, bo nie ma ona dzisiaj konkurenta do władzy nad światem. Podobnie jak warto kontrolować np. globalne korporacje farmaceutyczne, które urządzały w Nigerii doświadczenia na dzieciach, a kiedy dzieci umierały, szantażowały skorumpowanego prokuratora generalnego Nigerii, żeby zapłacić o kilkadziesiąt, a może o kilkaset milionów dolarów mniej odszkodowania. Dzięki wikiliksowi to już nie są „oszczerstwa” z poziomu lewackich zinów czy ostatnich powieści Johna Le Carre, nie jest to wytwór wyobraźni demonicznych „ekoterrorystów” (…).”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Assange - śmieć globalizacji, krytykapolityczna.pl, 13 grudnia 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Assange-smiercglobalizacji/menuid-291.html

O dzieciach , O świecie

„Sporo jeżdżę teraz po Polsce z przedstawieniem Andropauza, trafiamy także do małych miejscowości, a po spektaklu spotykam się z widzami. Ich reakcje są zadziwiające. Dowiaduję się, że Kiepscy są dla nich odpowiednikiem realistycznej powieści.”

Ryszard Kotys (1932) aktor polski

Źródło: Łukasz Maciejewski, Nie tylko Paździoch, „Temi” nr 33, 17 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122270.html

„Nie jest dobrym pomysłem umieszczanie swojej żony w powieści. Przynajmniej nie aktualnej żony.”

Norman Mailer (1923–2007) pisarz amerykański

It’s not a good idea to try to put your wife into your novel. Not your latest wife, anyway. (ang.)
Źródło: The Spooky Art

„Seks i przemoc są częścią naszego świata. Nie można pisać realistycznych powieści, udając, że w naszym życiu ich nie ma.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Dlaczego hobbity nie uprawiają seksu? http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105406,9836357.html, „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2011, NR 145/7268

O seksie

„Powieści Dostojewskiego to demoniczna, niebywałej siły krytyka urojeń świadomości: ukazuje on przerażonym idealistom kryjące się pod osłoną abstrakcyjnych haseł podziemne życie instynktu i gdy cofają się oni, woła: to przecież wy!”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Głosy wśród nocy (1912)
Źródło: Kryzys w literaturze rosyjskiej

O życiu , O literaturze , O sile

„Na ekranach chciałem pojawiać się częściej, ale nie byłem amantem, który wchodzi z filmu do filmu i to bez względu na to co zrobił w poprzednim i co zrobi w następnym. Jeżeli chodzi o Zbigniewa Buczkowskiego, to raczej on grał u boku Ewy Szykulskiej i moim. Zbynio w tym czasie był statystą i właśnie w „Dziewczynach” grając kelnera dostał po raz pierwszy w życiu poważne zadanie aktorskie i to był jego debiut, który powiódł go do wspaniałej kariery filmowej. Pracując nad filmem czuliśmy, że w krzywym zwierciadle pokazujemy beznadzieję tego czasu w którym żyliśmy i nie bardzo wierzyliśmy, że puści to cenzura, po premierze w telewizji, ówczesny V-ce prezes TV jakiś Lorenc nie zostawił na tym filmie suchej nitki, twierdząc, że reżyser bazował na najniższych instynktach itp. itd. Potem jednak przyszły nagrody: Jantar 73 w Koszalinie, Złoty Ekran TV, bodajże Srebrne Grono w Łagowie i jeszcze jakieś zagraniczne. Na pewno nie byliśmy w stanie przewidzieć takiego efektu.”

Jan Stawarz (1939)

o filmie Dziewczyny do wzięcia.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42789

O dziewczynach , O czasie

„Ossendowski dla czytelnika łotewskiego będzie odkryciem jako oryginalna postać, pisarz-awanturnik, śmiały człowiek, badacz geografii i etnografii egzotycznych krajów, umiejący swych powieściom nadać charakter przygodowy. Być może w krajach, które opisuje autor, zaszły duże przemiany, ale z drugiej strony Łotysze nieczęsto jako turyści jeżdżą do Mongolii i na czarny kontynent. No i oczywiście antykomunistyczne przekonania autora są bardzo bliskie i zrozumiałe dla narodu, który doznał wielkiego cierpienia od bolszewików.”

Ryszard Łabanowski (1940)

o pisarzu Ferdynandzie Ossendowskim.
Źródło: Tomasz Otocki, Łabanowski: Ossendowskiego przybliżyć Łotwie, pl.delfi.lt, 14 lipca 2013 http://pl.delfi.lt/kultura/kultura/labanowski-ossendowskiego-przyblizyc-lotwie.d?id=61852221

O charakterze , O cierpieniu

„Plany pójścia w Andy nie powiodły się, choć u podnóży Santiago de Chile są już szczyty liczące nawet 5,5 tys. metrów. Są tam wspaniałe stacje narciarskie, ale niedostępne bez własnego samochodu, bo za daleko jest do nich od ostatniej stacji metra i autobusu. Taksówkarz odmówił wyjazdu, powiedział, że to jest za wysoko. Ale biegałem po niższych górkach, jadłem wielkie, dziwne ryby, piłem wina chilijskie, inne, niż te dostępne w Polsce. Jestem maniakiem pływania, niestety Ocean Spokojny okazał się niedostępny dla pływaków, bo zbyt wielka fala ścina z nóg.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Oczyszczeni przeszli jak tsunami, „Polska Gazeta Wrocławska”, 12 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110948.html#

O piciu , O rybach

„Litując się nad nieszczęściami bohaterów powieści, w końcu zaczynamy litować się za bardzo nad własnymi.”

Jorge Luis Borges (1899–1986) argentyński pisarz, poeta i eseista

Opowiadania
Źródło: opowiadanie Zakończenie

O nieszczęściu

„Wiem, że potraficie myśleć, bo inaczej nie czytalibyście powieści detektywistycznych.”

Carolyn G. Hart (1936) amerykańska pisarka

Morderstwo według Agaty Christie

O myślach , O czytaniu , O myśleniu