Cytaty na temat mieszkanie (692 cytatów, strona 7)

„Moja rodzina pochodzi z Polski, rodzice mieszkają w Paryżu, ale i tutaj mam rodzinę, więc granice pomiędzy Polską i Francją zmniejszają się coraz bardziej, podobnie jak ceny biletów lotniczych.”

Anna Smolar (1980) Polsko-francuska reżyserka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 14 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niezwyklam.htm

O rodzinie , O rodzicach

„Jeżeli ja będę mówił tam, gdzie pan mieszka, że pan jest gwałcicielem i że pan chciał wziąć trzymilionową łapówkę, to pana ludzie znienawidzą. Nie tylko nie zagłosują na pana, ale będą pluli.”

Janusz Maksymiuk (1947) polski działacz polityczny, inżynier rolnik

o przyczynach klęski wyborczej Samoobrony, wypowiedź z 2009.
Źródło: Maksymiuk: Po zmianie konstytucji Samoobrona i tak wróci do Sejmu, money.pl, 2 kwietnia 2009 http://www.money.pl/archiwum/mikrofon/artykul/maksymiuk;po;zmianie;konstytucji;samoobrona;i;tak;wroci;do;sejmu,22,0,440342.html

O ludziach

„Obramieńcie się, miliony!
Pocałunek całej ziemi! Bracia, za gwiazdami temi
Ojciec mieszka uwielbiony.”

Friedrich Schiller (1759–1805) poeta niemiecki

O pocałunku

„Jeszcze naówczas pierwiastek pogański przeważał w Polsce niezawodnie; – lud bowiem, który najpóźniej ze wszystkich plemion słowiańskich chrzest przyjął, musiał namiętnie być przywiązany do wiary przodków – musiał kochać starych bogów swoich – musiał tęsknić za nimi; toteż po półwiecznej tęsknocie wrócił na ich łono. Tak zwane bunty po śmierci Mieczysława II (Mieszka II), niczym innym są, jak z jednej strony ostateczną reakcją pogaństwa naprzeciw chrystianizmowi, a z drugiej, słowiańskiej wolności naprzeciw feudalizmowi germańskiemu.”

Ryszard Berwiński (1819–1879) polski poeta

o powstaniu pogańskim w latach 1034–1047.
Źródło: Bogunka na Gople (1840), w: Utwory wybrane, wyd. Universitas, Kraków 2003.

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O wierze

„W najdalszym pokoju
Naszego mieszkania
Pasą się sarny
Wilgotne oczy saren
Rosną”

Lech Majewski (reżyser) (1953) polski reżyser

Źródło: Pokój saren, „Nowy Wyraz” 1977

O pokoju

„Staram się opiekować bliskimi, muszę być mocna, jestem przecież najstarsza. Nie wszyscy założyli rodziny – część braci i sióstr wciąż mieszka razem. Mamie bardzo zależało na tym, żebyśmy utrzymywali kontakty, dlatego wprowadziła zwyczaj wspólnych niedzielnych obiadów. Co prawda z powodu koncertów ja rzadko na nich bywałam, ale mieszkająca w Paryżu siostra przez wiele lat jeździła do Awinionu w każdą niedzielę.”

Mireille Mathieu (1946) francuska piosenkarka

Źródło: Joanna Orzechowska, Słowik z Awinionu (wywiad z Mireille Mathieu), „Twój Styl” nr 9 (314), wrzesień 2016, s. 112.

O prawdzie , O siostrze

„Zaczęło się to od pewnego incydentu z Gustawem Holoubkiem i Magdą Zawadzką, gdzieś z początku lat 80. Przyjechali oni do Stanów Zjednoczonych na zaproszenie Departamentu Stanu, który zawiózł ich do teatru pokazując tak elementarne sprawy, jak kulisy teatralne, garderoby, peruki etc. Obydwoje – mieszkali u mnie – wrócili niemal z płaczem. Zdałam sobie wówczas sprawę, że Hollywood nie ma zielonego pojęcia o polskich artystach. Postanowiłam właśnie wtedy stworzyć salon kulturalny. Chciałam, aby Amerykanie poznali polską kulturę i polskich artystów. Od tej pory odwiedzali mnie w Belwederze nie tylko ludzie związani z filmem, ale także malarze, rzeźbiarze, sportowcy, muzycy, naukowcy. Przyświecała mi cały czas jedna myśl – robię polskie imprezy dla Amerykanów, aby zapoznać ich z naszą kulturą. Zrobiłam ich na swój koszt blisko 200.”

Yola Czaderska-Hayek (1952)

Źródło: Krzysztof Spór, Rozmowa z Yolą Czaderską-Hayek - „naszym” człowiekiem w Hollywood, stopklatka.pl, 23 maja 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=3537

O ludziach , O myślach , O czasie , O myśleniu

„(…) i cały Kraków – w którym mieszkasz, bo schowałeś się w nim przed Polską, bo Kraków jest jednym z tych nielicznych miejsc w Polsce, w których można się schować przed Polską – wyszedł się nawalić.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s.8.

„Pożądanie wprowadzone w ruch przez takiego Rousseau rzuca intelekt w nieskończony świat postrzeżeń, zamiłowań, doświadczeń duchowych, subtelności i zachwytów – w gruncie smutnych jak śmierć, lecz w danej chwili rzeczywistych – które ukazują się nam jedynie w grzechu. Istnieje uduchowienie grzechu, o wiele bardziej przewrotne niż ordynarny pociąg do rozkoszy zmysłowej. To, co trzyma potomków Jana Jakuba, to DUCHOWY SMAK owocu znajomości zła. To właśnie ich niesie dzisiaj głęboki nurt ku niskim regionom, które uważają za płodniejsze niż szczyty, nie rozumiejąc, że w rzeczach ducha jedynie dziewictwo jest płodne. I prawdą jest, że w tych niskich kręgach, w „świecie podziemnym”, gdzie walczą ze sobą wielkie siły sprzeczne pierwiastka irracjonalnego z instynktem, jest jeszcze coś z bytu, z rzeczywistości i życia. Prawdą jest, że porządek rozumu znęca się bezlitośnie nad tym życiem i że tak być powinno. Tak długo bowiem, jak człowiek rządzony jest wyłącznie prawem natury i rozumu, bunt mieszka w nim razem z prawem i część jego istoty musi doświadczyć gwałtu.”

Jacques Maritain (1882–1973) filozof i teolog francuski

Trzej Reformatorzy. Luter, Kartezjusz, Rousseau

O śmierci , O świecie , O naturze , O rzeczywostości

„Niektórzy ludzie są ze sobą całe lata, ale nigdy nie masz uczucia, że do siebie pasują. Wydaje ci się, że mieszkają na różnych piętrach jednego domu.”

Jonathan Carroll (1949) pisarz amerykański

Dziecko na niebie

O ludziach , O emocjach , O domu

„Chcą mieć ogromny dom, żeby było miejsce na dzieci. Dzieci dorosną, nim oni skończą dom, i nie będą chciały mieszkać na wsi, ale tego nie mówimy, bo nie ocenia się marzeń.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: Dom, „Twój Styl” nr 3 (248), marzec 2011, s. 112.

O dzieciach , O domu

„Czy panie mają dzieci? – spytała Gloria, kiedy drzwi się za nimi zamknęły.
– Obie mamy dorosłe córki – odrzekła pani Higby.
– A wiedzą panie, gdzie one są dziś wieczór i co robią?
Żadna z kobiet nie odezwała się słowem.
– Może ja to paniom w przybliżeniu opiszę – powiedziała Gloria. – Kiedy wy dwie, szlachetne osoby, spełniacie obowiązek wobec nieznanych wam ludzi, wasze córki spędzają zapewne czas w mieszkaniach jakichś facetów, rozebrane i podpite.
Pani Higby i pani Witcher w tej samej chwili odebrało mowę.
– Tak się zazwyczaj dzieje z córkami reformatorek – mówiła Gloria. – Prędzej czy później każda się z kimś prześpi, a na ogół nie wie nawet tyle, żeby jej ten facet nie zrobił bachora. Wyganiacie je z domu tymi swoimi cholernymi kazaniami o czystości i skromności, a za bardzo jesteście zajęte wtykaniem nosa w cudze sprawy, żeby je uświadomić…”

Horace McCoy książka Czyż nie dobija się koni?

Czyż nie dobija się koni?

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O facetach

„Miłosierdzie to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję, że będziemy kochani na zawsze, pomimo ograniczenia, jakim jest nasz grzech.”

Franciszek (papież) Misericordiae vultus

Źródło: Misericordiae vultus

O Bogu , Serce , Kochać się

„Może to mieszkanie taki miało urok, że ludzie z niego wychodzili, wszyscy oprócz mnie, może nie jestem człowiekiem, może wtedy nie byłam. Ilekroć usiłowałam wyjść, źle się to kończyło (…).”

Monika Mostowik (1975)

Histeryjki o May, Dama pik

O ludziach

„Nie trzeba mieć nigdy boga. Nawet takiego, co w nas mieszka. Trzeba być zawsze j a.”

Stanisław Brzozowski (1878–1911) polski pisarz i filozof

Płomienie (1908)
Źródło: tom I; IV, Testament Brenneisena

O Bogu

„Na terenie Polski przed II wojną światową mieszkała więcej niż połowa Żydów z całego świata, współtworząc przez wieki naszą historię i kulturę. Jesteśmy więc dłużni naszym dawnym współobywatelom zainteresowanie ich losem i twórczym działaniem na różnych polach.”

Jerzy Wyrozumski (1930–2018) polski historyk, profesor nauk humanistycznych

Źródło: Anna Wojnar, Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach, „Alma Mater” nr 90, marzec 2007, s. 49.

O losie , O wojnie , O historii , O wieku

„Im dalej wjeżdża się w miasto, tym bardziej widać gorzkie obrazy bezsensownego zniszczenia: obrabowane sklepiki z cygarami, w których wyposażenie leży zniszczone na podłodze. W innych sklepach obrabowane i zdemolowane regały z zawartością lub puste. Ulice pełne gapiącego się i namiętnie dyskutującego tłumu, częściowo ludzie starzy, jak i młodzi, są zachwyceni. Ale pomimo to, dławienie u wszystkich. (…) Był kwadrans przed dziesiątą, gdy dotarłem na plac Zamkowy, aby skręcić w Anger Strasse (dziś Łąkowa): tak zwana „Mauschelhalle”, znana i piękna budowla autorstwa von Opplera, była już tylko dymiącą ruiną. Górna kopuła już się zaczęła przechylać na jedną stronę i musiała być wysadzona w powietrze w południe między drugą a czwartą, w tym czasie wszyscy okoliczni mieszkańcy musieli opuścić swoje mieszkania (…).”

Walter Tausk (1890–1941) pisarz niemiecki, pamiętnikarz

O ludziach , O czasie , Obraz

„Śląsk jest dla mnie regionem, w którym się urodziłem i wychowałem, miejscem, gdzie nadal mieszkam (mimo że od kilku lat mieszkam też w Warszawie), gdzie mam rodzinę, gdzie robiłem i nadal mam zamiar robić swoje filmy. Na Śląsk wracam po energię, tu ładuję akumulatory. Od lat jestem związany z Wydziałem Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego, w tym regionie zrealizowałem swoje najważniejsze projekty filmowe. Wierzę, że nakręcę jeszcze sporo historii tutaj osadzonych.”

Maciej Pieprzyca (1964) polski scenarzysta i reżyser filmowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 26 lutego 2007

O rodzinie , O historii

„Będę popierał na to stanowisko Lecha Janiszewskiego. Tylko on gwarantuje realizację haseł Samoobrony i jest najbliżej naszego programu społecznego. Będzie troszczył się o ludzi biednych, wspierał ich, pomagał. Dzięki niemu mogą powstać mieszkania socjalne. To człowiek nieskompromitowany, o czym świadczy zaufanie, które udzieliło mu PiS.”

Leszek Sułek (1954) polityk polski

rezygnując ze startu w wyborach prezydenta Ostrowca.
Źródło: Samoobrona wspiera wicewojewodę, echodnia.eu, 18 października 2006 http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=/20061018/WYBORY2006/110180175

O ludziach , O zaufaniu

„Ja miałem to szczęście, że poznałem w Polsce wiele wspaniałych osób. Więcej – mam tu oddanych przyjaciół. Ale – uprzedzając pana pytanie – chyba nie mógłbym mieszkać w Polsce na stałe. Zbyt kocham Moskwę, zbyt głęboko tkwią tam me korzenie. Lubię przyjeżdżać, szczególnie do Krakowa i Wrocławia. Te miasta mają swój niepowtarzalny klimat.”

Aleksander Domogarow (1963) aktor rosyjski

Źródło: Jarosław Sulikowski, Bohun, mafia i ja, „Gazeta Wrocławska”, 12 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bohunm.htm

O szczęściu , Kochać się , Pytanie

„Jestem poetą – mieszkam w języku. To proste zdanie, które przed chwilą wypowiedziałem, budzi we mnie niepokój. Zdanie to nie jest żadną metaforą. Mój niepokój wynika z poczucia, że jest ono po prostu prawdziwe, a zawarta w nim prawda ma bardzo dojmujące konsekwencje.”

Marek Śnieciński (1958)

Pożądanie

O prawdzie

„Chciałem mieszkać jak w Ameryce. No i mieszkam. W Katowicach.”

Marcin Wyrostek (1981)

Źródło: Ola Szatan, Marcin Wyrostek: Kocham Katowice!, „Dziennik Zachodni”, 26 grudnia 2011 http://www.polskatimes.pl/artykul/486267,marcin-wyrostek-kocham-katowice-wywiad,id,t.html

„Człowiek posiada trzy światy: swoje mieszkanie, wnętrze własnej duszy i świat zewnętrzny.”

Andrzej Czesław Klimuszko (1905–1980)

O świecie , O duszy

„Każdy rodzic martwi się o to, czy jego dziecko dokonuje w życiu właściwych wyborów. Rodzice, wiedząc, że Emilian miał już małżeńską przeszłość, zasugerowali, żebyśmy spróbowali najpierw ze sobą zamieszkać. Tak się stało i to ich uspokoiło. Zanim wzięliśmy ślub, przez ponad dwa lata mieszkaliśmy razem. Emilian jest ciepły, ale przede wszystkim bardzo opiekuńczy. Kiedyś mama żartowała, że spokojnie może mi zastąpić ojca. Ale z czasem przekonał ich do siebie również odpowiedzialnością, pracowitością i poważnym podejściem do życia. Poza tym widzieli, że jestem szczęśliwa.”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

O dzieciach , O marzeniach , O domu , O rodzicach

„Brakuje świadomości, że nasz sukces lub porażka w ogromnej części zależy od tego, gdzie się urodziliśmy, w jakiej rodzinie, czy nasi rodzice są wykształceni, czy mieszkamy na wsi czy w mieście. To nie jest rewolucyjna diagnoza, tylko oczywistość. A co z nią zrobiła III RP? Zaczęła systematycznie wycofywać się z kompensacji środowiskowych czy rodzinnych braków. Sukces młodego człowieka ze wsi na wschodzie Polski wymaga nieporównanie większego wysiłku niż jego rówieśnika z wykształconej rodziny z Warszawy.”

Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (1984) działaczka społeczna i polityczka

Źródło: rozmowa Sebastiana Klauzińskiego i Waldemara Kumora, Dziemianowicz-Bąk: Wstydzimy się elity http://wyborcza.pl/politykaekstra/1,132907,19907969,dziemianowicz-bak-wstydzimy-sie-elity.html, wyborcza.pl, 13 kwietnia 2016.

O rodzinie , O rodzicach , O wysiłku , O sukcesie

„Na pewno wprowadziłbym badanie alkomatem. Ludzie nie mogą przychodzić nietrzeźwi do pracy, nie mogą przebywać na terenie zakładu pracy pod wpływem alkoholu. Nie ma w Polsce ważniejszego zakładu pracy niż Sejm, bo praca tych ludzi wpływa na życie milionów ludzi. Gdyby tu wprowadzić alkomat i dyscyplinarne zwolnienia, czyli utratę mandatu, to byłaby rzeź straszna.
Z całą pewnością ludzi zagrożonych alkoholizmem lub alkoholików jest wśród parlamentarzystów bardzo dużo. Oni muszą zacząć myśleć o tym jako problemie. Chociaż byłbym tutaj też wyrozumiały. Parlament to 300–400 osób z gigantyczną przewagą mężczyzn, tu jest upiornie. 3–4 dni razem, na dole restauracja, hotel, bardzo wielu ludzi nie ma czego szukać w Warszawie, nie mają tutaj żadnych zajęć, nie mają swojego mieszkania. Często stresy, bo przecież polityka budzi różne emocje.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: wywiad Piotra Najsztuba, „Viva!”, 29 stycznia 2001

O życiu , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Miałem ustalić, jaka jest głębia penetracji rosyjskich służb w Polsce. A więc grałem w tenisa i rozmawiałem z rosyjskimi dyplomatami. Dowiadywałem się ciekawych rzeczy o atmosferze w ambasadzie, o animozjach między oficerami, o tym, na czym koncentrują się w swojej pracy. Opowiadali mi, jakie mają problemy osobiste: na kogo wścieka się żona, „bo za dużo pracuje”, że jak chce się mieć w służbowym mieszkaniu dywan, to trzeba za niego ekstra zapłacić. Miałem informacje z zamkniętych spotkań. Na jednym z nich np. dyplomata Nikołaj Prilepa, pracownik konsulatu w Krakowie, stwierdził, że polski naród w całości nadaje się do gazu. Zbierałem wiele tych rozmaitych danych, by wytypować osoby, które mogą być podatne na naszą perswazję i stać się źródłami naszych służb. Normalne zajęcie oficera wywiadu…”

Marian Zacharski (1951) polski agent wywiadu

Źródło: dziennik.pl, 31 października 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/132975,slynny-szpieg-uderza-w-kwasniewskiego.html

„Irak to straszny kraj. (…) mieszkałem w tym kraju przez 2 lata. (…) był on jaskinią zbójców. Było to Eldorado dla handlarzy bronią, którzy dobrze na tym handlu zarabiali. Czy w tej sytuacji nie należy sądzić, że było to umyślne działanie osi antyamerykańskiej, żeby uwikłać Polaków w konflikt? (…). Dlaczego rząd francuski tak szybko zareagował? Nie sprawdził nawet, czy naprawdę były to francuskie rakiety. (…) Gdyby naszą dyskusję obserwował przeciętny dyplomata iracki, to skomentowałby nas ente dziachacz maku much.”

Marian Curyło (1955) polski polityk

Źródło: Co ma osioł do rakiety?, polityka.pl, 28 stycznia 2004 http://archiwum.polityka.pl/art/co-ma-osiol-do-rakiety,382553.html

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„„Chcę” i „Nie chcę” nie mieszkają w naszym domu.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

O domu

„Mieszkanie jego [Wyspiańskiego] było bardzo oryginalne. Mieściło się w domu zamieszkanym przeważnie przez bardzo biedną ludność. Pracownię stanowił duży pokój, oświetlony kilku oknami, pomalowany na kolor ciemnobłękitny. Później wstawił Wyspiański do tego pokoju niektóre meble zrobione dla teatru podczas przedstawienia Bolesława Śmiałego. Duży, czerwono obity fotel stał koło długiego stołu. Na jednej ze ścian był rozpięty jego cudowny obraz pastelami malowany, niestety bardzo podniszczony, przedstawiający „Sezam”.(…) Dalsze pokoje były fantastycznie pomalowane, jeden koloru cytrynowego, drugi o dosyć zjadliwym różowym tonie. Kiedy się przechodziło z tych kolorowych pokoi do jego pracowni, wzrok gubił się w błękitnej atmosferze.”

Michał Marian Siedlecki (1873–1940) polski zoolog

w radiu.

O pokoju , O kolorach , O domu , O zamieszkaniu

„Otóż, jak już wspominałem, nie mam żadnych zastrzeżeń wobec religii jakiegokolwiek człowieka, bez względu na to, jaka ona jest - dopóki ów człowiek nie zabija czy nie lży innego, dlatego że ten jej również nie wyznaje. Kiedy jednak religia tego człowieka staje się wręcz opętana, kiedy okazuje się oczywistą dla niego udręką i koniec końców czyni tę naszą ziemię zajazdem wielce niewygodnym do mieszkania - wtedy uważam, że wielki czas wziąć owego osobnika na stronę i przedyskutować z nim rzecz całą.”

Herman Melville książka Moby Dick

Ismael, Moby-Dick or, The Whale
Źródło: Moby Dick

O religii , O udręce , O czasie

„(z wywiadu z Goldą Meir)
A kiedy kobieta nie chce tylko rodzić dzieci, wychowywać dzieci… kiedy kobieta chce też pracować, być kimś Cóż, to trudne. Trudne, trudne. Wiem to z własnego doświadczenia. Jesteś w pracy, a myślisz o dzieciach, które zostawiłaś w domu. Jesteś w domu, a myślisz o pracy, której nie wykonujesz. Wewnątrz ciebie rozpętuje się walka, serce pęka. Chyba, że mieszkasz w kibucu, gdzie życie jest zorganizowane w taki sposób, żebyś mogła pracować i mieć dzieci. Poza kibucem to ciągłe rbieganie, ozdarcie, niepokój…”

Oriana Fallaci (1929–2006) włoska dziennikarka i pisarka

O myślach , O myśleniu , O życiu , O kobietach

„Na wspomnienie o Traklu Amalfitano, prowadząc swój wykład niemal automatycznie, pomyślał o aptece nieopodal jego mieszkania w Barcelonie, do której zwykle chodził, kiedy potrzebował lekarstwa dla Rosy. Pracował w niej farmacueta wyglądający na nastolatka, nadzwyczaj chudy i w wielkich okularach, który nocami, kiedy apteka pełniła dyżur, zawsze czytał książkę. Pewnej nocy Amalfitano zapytał go, czuł bowiem, że powinien coś powiedzieć, podczas gdy farmaceuta szukał leków na półkach, jakie książki lubi i jaką książkę czyta w tej chwili. Farmaceuta odpowiedział mu, nawet się nie odwracając, że podobały mu się książki typu "Przemiana", "Bartleby", "Proste serce", "Opowieść wigilijna". A potem powiedział, że czyta teraz "Śniadanie u Tiffany'ego", Capotego. Pomijając "Proste serce" i "Opowieść wigilijną", które, jak powszechnie wiadomo, są opowiadaniami, a nie książkami, intrygujące było owo upodobanie młodego farmaceuty - który być może w swoim poprzednim życiu był Traklem, a być może w tym życiu miał napisać wiersze smutniejsze jeszcze niż te, które wyszły spod pióra jego dalekiego austriackiego kolegi - przedkładającego, ponad wszelką wątpliwość, dzieła mniejsze nad dzieła większe. Wybierał "Przemianę" zamiast "Procesu", wybierał "Bartleby'ego" zamiast "Moby Dicka", wybierał "Proste serce" zamiast "Bouvarda i Pecucheta", "Opowieść wigilijną" zamiast "Opowieści o dwóch miastach" albo "Klubu Pickwicka". Jakiż to smutny paradoks, pomyślał Amalfitano. Już nawet oświeceni farmaceuci nie mają odwagi siegnąć po wielkie dzieła, niedoskonałe, gwałtowne, te, które otwierają drogę w nieznane. Wybierają doskonałe wprawki wielkich mistrzów. Albo, by powiedzieć innymi słowy to samo: chcą widzieć wielkich mistrzów podczas szermierczych sesji treningowych, ale nie obchodzą ich prawdziwe batalie, gdzie wielcy mistrzowie walczą z czymś, z tym czymś, co przeraża nas wszystkich, czymś, co nas paraliżuje i bierze za rogi, i jest krew, i śmiertelne rany, i smród.”

Roberto Bolaño (1953–2003) chilijski pisarz

O nocy , Serce , O wspomnieniach , O książkach

„Nie każdy ma takie życie, żeby nadawało się na dom dla niego, który będzie mógł dekorować coraz bogatszymi meblami wspomnień. Niektórzy mieszkają w hotelach, w niejednym hotelu. Lata zatrzaskują się za nimi jak drzwi hoteli - i jedyne, co im pozostaje, to odrobina odwagi, ale nikt ich nie żałuje.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O życiu , O domu

„Ach, messer, niech pan nie słucha tej biednej kobiety! W owej suterenie już od dawna mieszka ktoś inny, a w ogóle to się nie zdarza, żeby cokolwiek znowu było tak, jak już było.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kobietach

„Opróżniam popielniczki, myję kieliszki, wyrzucam puste butelki, krótko mówiąc, gdy w końcu idę się odlać, mieszkanie jest na błysk. Ale podczas gdy sikam, wspomnienie niedopałków w kieliszkach i zeschniętych skórek sera wywraca mi flaki. Wkładam palce głęboko do gardła, żeby i moje ciało mogło wyrzucić wszystkie te świństwa, które w nim zalegają. Czasami skutkuje, lecz nie zawsze. Zdarza mi się spędzić dwie godziny z głową w sedesie, czekając, aż się zacznie. Zresztą, bardzo to lubię! Te wiejskie klimaty… Szmer wody spływającej nieustannie, odkąd zepsuła się spłuczka. W Paryżu brakuje nam kontaktu z przyrodą. Dlatego ludzie wydają fortuny na rośliny doniczkowe. A przecież natura to nie tylko chlorofil! To także strumyki, źródła, wodospady… Ja to wszystko mam w sraczyku i to za darmochę.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Najpiękniejsza para piersi na świecie

O wspomnieniach , O naturze , O ludziach

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O urodzinach , O pocałunku , O miłości , O dzieciach

„Wstanę teraz, by pójść ku wyspie Innisfree,
Chatka z gliny i łóz na środku wyspy stanie:
W dziewięciu rzędach groch i ul, i pszczoły, i
Mieszkanie będę miał na pełnej pszczół polanie.

I znajdę spokój tam, gdzie świerszczy śpiewny gwar,
Spokój z poranka mgieł powoli spłynie w końcu;
Północ tam zawsze lśni, błyszczy południa żar,
A purpurowy zmierzch pełen jest skrzydeł dzwońców.

Wstanę teraz, by pójść, bo słyszę fali głos,
Choć plusk. gdy liże brzeg, ledwie się wsącza w ciszę;
Jezdni pod stopą bruk, chodnik czy asfalt szos,
Słyszę go dzień i noc, na sercu dnia go słyszę.”

William Butler Yeats (1865–1939) poeta i dramaturg irlandzki, noblista

O nocy , Serce

„Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o Mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie. O mój umiłowany Chryste, z miłości ukrzyżowany, chciałabym być oblubienicą Twego Serca, chciałabym Cię otaczać chwałą i chciałabym Cię miłować tak, żebym umarła z miłości. Lecz czuję moją niemoc i dlatego proszę Cię, abyś mnie «przyoblókł w siebie samego» – tak, aby wszystkie poruszenia mojej duszy utożsamiały się ze wszystkimi poruszeniami Twojej duszy, abym się zanurzyła w Tobie, została przez Ciebie ogarnięta tak, abyś Ty zajął moje miejsce, aby moje życie było tylko promieniowaniem Twojego Życia. Przyjdź do mnie jako Wielbiciel, Wynagrodziciel i Zbawiciel. Słowo Przedwieczne, Słowo mego Boga, chcę spędzić moje życie na słuchaniu Ciebie; chcę być w pełni pojętną, tak, aby się wszystkiego nauczyć od Ciebie. A potem poprzez wszystkie noce, wszystkie próżnie, wszystkie niemoce chcę zawsze być w Tobie i trwać w Twoim wielkim świetle. O moja umiłowana Gwiazdo, zachwycaj mnie, abym nie mogła już uchylić się spod Twego promieniowania. O Ogniu trawiący, Duchu miłości, «zstąp na mnie», aby w mej duszy dokonało się jakby nowe wcielenie Słowa. Niech będę dla Niego dodatkowym człowieczeństwem, w którym On odnowi całe swoje Misterium. A Ty, Ojcze, pochyl się nad swoim biednym stworzeniem, «okryj je swoim cieniem» i dostrzegaj w nim tylko «Umiłowanego, w którym złożyłeś całe swoje upodobanie». O moi Trzej, moje Wszystko, moja Szczęśliwości, nieskończona Samotności, Niezmierzoności, w której się gubię, oddaję się Wam jako ofiara. Ukryjcie się we mnie, abym ja mogła się ukryć w Was, w oczekiwaniu na kontemplowanie w Waszym świetle przepaści Waszej wielkości. [modlitwa napisana przez św. Elżbietę od Trójcy 21 listopada 1904 r. ]”

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880–1906)

Źródło: Modlitewny testament. Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej http://www.karmel.pl/modlitewny-testament, karmel.pl

O samotności , O życiu , O Bogu , O tajemnicy

„Życie w trasie to nie życie: mieszkasz w hotelach, czas spędzasz w poczekalniach, na lotniskach, w autobusach, czekasz w garderobie, na zapleczu sceny. Przez dwie godziny dziennie grasz na swoim instrumencie. Przez pozostałe dwadzieścia dwie – czekasz. Porywało mnie to, gdy byłem młodszy, ale teraz odmawiam. Gdy zaczynam odmawiać, wszystko traci tempo.”

Andy Newmark (1950)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 20 maja 1999.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 300.

O czasie , O czekaniu , O życiu

„To moja ścieżka. Powolna, pełna chwytliwych riffów. Lubiłem je mieszkać, mielić, jak w maszynce czy kruszarce.”

Burke Shelley (1947) walijski muzyk rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 1 lutego 2004.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 216.

„Prawie półtora miliarda z naszych pieniędzy zostało oddane na odszkodowania za rzekome krzywdy. Tak naprawdę to był haracz, który wszyscy płacimy mafii. Ta mafia czasami jest przebrana za urzędnika, czasami jest przebrana za prawnika, a czasami jak to mafia, z buta, z łomem wbija do mieszkania żeby wyrzucić lokatorów. Przez lata to tolerowaliście.”

Maciej Konieczny (1980) polski polityk

do posła PO Macieja Szczerby.
Źródło: Tak czy Nie - Czy sprawa reprywatyzacji doprowadzi do ostatecznej klęski Platformy Obywatelskiej? http://www.polsatnews.pl/wideo-program/tak-czy-nie-czy-sprawa-reprywatyzacji-doprowadzi-do-ostatecznej-kleski-platformy-obywatelskiej_6379691/, polsatnews.pl, 9 września 2016.

O butach

„Właśnie poprzez rodzinę zaczyna się prawdziwa rewolucja obyczajowa, znajdująca swój fundament w chrześcijaństwie. Była to rewolucja, której na sobie doświadczył także sam Mieszko I. Przed przyjęciem chrztu był bowiem zmuszony oddalić siedem żon, które dotychczas posiadał. Według Kpinomira, spowiednika Dobrawy, który w kronice zatytułowanej Vita Mesconis – Żywot Mieszka – przekazał nam nawet ich imiona, Mieszko I podjął decyzję o ich oddaleniu na skutek zabiegów swojej nowej czeskiej małżonki. Philip Earl Steele podkreśla również dobroczynny wpływ Dobrawy, gdy chodzi o przyjęcie przez Mieszka samego sakramentu chrztu. Tym samym amerykański historyk przywrócił należną rangę dwom wczesnośredniowiecznym dokumentom, które z przyczyn ideologicznych były dotąd lekceważone, lub wręcz odrzucane przez scjentystycznie nastawionych historyków.”

Marek Jędraszewski (1949) polski biskup katolicki

artykuł w kwartalniku „Łódzkie Studia Teologiczne 26 (2017) 2”, będący przeróbką własnego wykładu z 18 października 2016 w siedzibie Biblioteki Polskiej w Paryżu, w oparciu o niedawne odkrycie czeskiej po łacinie kroniki Kpinomira, ocalonej przez przeora Rechotosława w murze Klasztoru na Břevnovie w Pradze, co opisał w formie wywiadu z samym sobą mieszkający w Polsce amerykański historyk Philip Earl Steele na rp.pl „Plus Minus” 1 kwietnia 2016.
Źródło: Abp Marek Jędraszewski, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Poznań: „Chrzest Polski” http://archidiecezja.lodz.pl/lst/pdf/26(2017-2)-Marek-Jedraszewski-Chrzest-Polski.pdf, archidiecezja.lodz.pl, 2017

O decyzjach , O rodzinie

„Mateusz Morawiecki obiecuje bezpieczeństwo rodzin i tańsze mieszkania, to już nie jest rząd Platformy Obywatelskiej i PSL, który mówił, że nic się nie da zrobić, uchylał się od odpowiedzialności i decyzji, za to pozwalał na okradanie polskiego państwa. Wbrew sprzedawczykom z Parlamentu Europejskiego jest to możliwe. Wbrew oszczerstwom wrogów Polski nasz kraj rozwija się i bogaci. Wbrew atakom politycznych lumpów Polska jest bezpieczna i bezpieczni są jej obywatele.”

Ryszard Terlecki (1949) historyk i polityk polski

Źródło: W Sejmie debata po expose. Mocne słowa Terleckiego o „sprzedawczykach z PE i politycznych lumpach” http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/564578,debata-po-expose-morawieckiego-terlecki-sprzedawczycy-lumpy.html, dziennik.pl, 12 grudnia 2017

O decyzjach

„Gdzie rośnie palma, tam może mieszkać człowiek. Palma daje pożywienie, paszę dla zwierząt, budulec, opał, materiał na sprzęty domowe, na plecionki, maty, koszyki. Sto palm pozwala dostatnio żyć jednej rodzinie.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

o palmach.
Inne publikacje
Źródło: „Przekrój” https://przekroj.pl/archiwum/artykuly/66736?f=autor:5386, nr 26/1975, s. 6.

O zwierzętach , O rodzinie

„Tadzik Gumiński (późniejszy docent pediatrii), którego też fascynowała astronomia, mieszkał przy ul. Szpitalnej, a ja przy ul. Garncarskiej. Niedaleko od naszych domów, na Podwalu, tam, gdzie teraz mieści się księgarnia naukowa, był sklep optyczny Maruńczak i spółka. I właśnie w tym sklepie zakupiliśmy soczewki i inne części niezbędne do budowy teleskopu. Ten teleskop, oczywiście, był prymitywny. Ale dzięki niemu wiele nocy spędziliśmy na obserwacji nieba, rozszyfrowywaniu układów gwiezdnych. To była naprawdę wielka frajda.”

Włodzimierz Ptak (1928–2019) polski immunolog, mikrobiolog

Źródło: Teresa Bętkowska, Mistrz niszowej dyscypliny, „Alma Mater” nr 126–127, sierpień-wrzesień 2010, s. 43 http://www2.almamater.uj.edu.pl/126/17.pdf.

„Mama, którą bardzo kochałem, miała ze mną kłopoty. Świadectwa miałem bardzo dobre. Ale zadręczałem ją swoimi przeraźliwie smrodliwymi zbiorami. Nie wystarczały mi bowiem w domu pies, kot, kanarek, rybki, a nawet biała mysz, która choć mieszkała w klatce, to jednak uwielbiała spacerowanie po mieszkaniu. Do tej menażerii dodałem jeszcze pierwotniaki. Tradycyjne definicje uważały te drobne organizmy – takie jak na przykład ameby, wiciowce, gąbki, glony – za jednokomórkowce. Co w tych bezpłciowo rozmnażających się zwierzętach czy roślinach mogło zaintrygować małego chłopca na tyle, że permanentnie znosił to paskudztwo (jak mawiała matka) do domu?! Nie pomagały przecież ani prośby, ani groźby tej wyjątkowo tolerancyjnej kobiety, która na co dzień rzetelnie zajmowała się domem. Wyprawa na stawy, a właściwie na bajora przy Bonarce – tu, gdzie dziś znajduje się rondo Matecznego – były dla małego chłopca emocjonujące. A jeszcze bardziej cieszyły go chwile, gdy godzinami mógł obserwować, co się w akwariach, słoikach czy klatkach działo.”

Włodzimierz Ptak (1928–2019) polski immunolog, mikrobiolog

Źródło: Teresa Bętkowska, Mistrz niszowej dyscypliny, „Alma Mater” nr 126–127, sierpień-wrzesień 2010, s. 43 http://www2.almamater.uj.edu.pl/126/17.pdf.

O kotach , O matce , O kobietach , Kochać się

„O bogacze stańcie się przyjaciółmi (…) biednych, przyjmijcie ich do swoich domów: to oni, ubodzy, przyjmą was później do wiecznych mieszkań, gdzie panuje pokój ze swoim pięknem, ufność i bezpieczeństwo, obfitość i spokój wiecznej sytości.”

Antoni Padewski (1195–1231) święty katolicki, doktor Kościoła, franciszkanin

Źródło: Św. Antoni z Padwy https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/audiencje/ag_10022010.html, opoka.org.pl

Cytaty o pięknie , O pokoju

„I teraz wróćmy do obrazów Dudy-Gracza. Do tego, co skonstatowaliśmy wyżej, że oto ta rzeczywistość, gruzłowata i bulwiasta, tłumna i naładowana znakami najprzedziwniejszych obyczajowych konwencji, przyjmowana jest przez współczesną widownię polską, przez przypadkowych często widzów prowincjonalnych galerii sztuki jako rzeczywistość znajoma, oczywista, nie budząca zastrzeżeń pod względem prawdomówności i jej autentycznej tożsamości z doświadczeniem wynoszonym z ulic i mieszkań Katowic, Częstochowy, Warszawy czy Torunia naszych lat naszego stulecia. Że jest to rzeczywistość, której prawdziwości nie jest w stanie zakwestionować w powszechnej świadomości społecznej nie tylko dzisiejsze malarstwo, ale co ważniejsze, także ekran telewizora i kina, opis i zdjęcie z gazety czy fotograficznego albumu, a więc te środki przekazu, które z nieporównanie większą niż obrazy Dudy-Gracza natarczywością wtłaczały nam do oczu obraz inny, wizję nie tylko niepodobną temu malarstwu, ale wręcz nie dopuszczających pytań i skojarzeń, na których malarstwo Dudy-Gracza się opiera.”

Jerzy Duda-Gracz (1941–2004) polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog, publicysta

O Jerzym Dudzie-Graczu
Źródło: Krzysztof Teodor Toeplitz, Wstęp, w: Jerzy Duda-Gracz, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1985, ISBN 83-213-3288-9, s. 7.

O rzeczywostości , Obraz , O malarstwie , O zdjęciach

„Poza tym wyraźnie rozstrzygnięto, że GG stanie się w przyszłości niemieckim obszarem życiowym. Tam, gdzie dziś mieszka 12 milionów Polaków, tam powinno zamieszkać 4 do 5 milionów Niemców. Generalna Gubernia musi stać się krajem tak niemieckim, jak Nadrenia.”

Hans Frank (1900–1946) nazista, gubernator Generalnego Gubernatorstwa

po rozmowie z Hitlerem 17 marca 1941, Hans Frank do podsekretarzy stanu, dowódcy policji i SS, gubernatorów dystryktów, kierowników wydziałów rządu.
Źródło: Czesław Madajczyk, Generalna Gubernia w planach hitlerowskich, Warszawa 1961, s. 78–79.

O zamieszkaniu , O przyszłości

„Życia swojego nie spędziłem ani na piecu, ani na wygodach. Nie miałem nadzwyczajnego powodu przywiązania się do wiejskich śmieci, prowadząc przez dziesiątki lat tułaczy, niemal cygański żywot. Rozbratu z rodziną, trwającego nieraz tygodnie i miesiące, nie uważałem za nieszczęście ani za ofiarę. Nie odczuwałem przykrej różnicy pomiędzy wagonem kolejowym a moim mieszkaniem. Nierzadko zmuszała mnie do tego twarda konieczność, ale częściej robiłem to z własnej woli. Wszędzie mi było prawie jednako i wszędzie czułem się dobrze.”

Wincenty Witos (1874–1945) polski działacz ruchu ludowego, premier II Rzeczypospolitej

Moje wspomnienia
Źródło: s. 28.

O piekle , O nieszczęściu , O rodzinie

„Jak byłam na studiach, to miałam chłopaka, który miał małe mieszkanko w bloku ze strasznie starą windą. Mój tato był już wtedy najbogatszym Polakiem i pamiętam, że właśnie wtedy dostałam od mamy żółty telefon z klapką. Mój pierwszy. A dostałam go dlatego, że po raz pierwszy zamieszkałam z chłopakiem i mama chciała mieć ze mną kontakt. Ale pamiętam również to, że nie miałam wtedy wrażenia, że jestem w jakikolwiek sposób bogata czymś materialnym. Bo gadżetem, który miał dla mnie największą wartość, był właśnie ten żółty telefon. No, a mieszkałam z facetem, który dojeżdżał na ósme piętro rozklekotaną windą.”

Dominika Kulczyk (1977)

Źródło: Tomasz Kwaśniewski, Dominika Kulczyk. Dziewczyna z helikoptera http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21160139,dominika-kulczyk-dziewczyna-z-helikoptera.html/, wyborcza.pl, 23 grudnia 2016.

O zamieszkaniu , O facetach , Chłopak , O wrażeniach

„Zniemczenie Warthegau oznacza według mnie, że żaden inny naród oprócz narodu niemieckiego nie ma prawa tam mieszkać. To jest różnica między moją kolonizacją a starą kolonizacją Bismarckowską.”

Arthur Greiser (1897–1946) nazista, namiestnik Rzeszy w Kraju Warty

oświadczenie namiestnika Kraju Warty.
Źródło: Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, Warszawa 1961, s. 38.

„Czuję się związany z Prudnikiem. 20 lat tam mieszkałem, czuję sentyment do miasta. Jestem dumny z tego, że nie trzeba być z Warszawy, żeby usłyszano o tobie w całej Polsce. Wierzę, że można realizować swoje marzenia i nie trzeba do tego wielkich pieniędzy.”

Z.B.U.K.U (1992) polski raper

Źródło: Krzysztof Strauchmann, Złota Płyta dla ZBUKU, opolskiego rapera http://www.nto.pl/wiadomosci/opole/art/4655512,zlota-plyta-dla-zbuku-opolskiego-rapera,id,t.html, nto.pl

O marzeniach

„Polska jest całkowicie tolerancyjna wobec przekonań narodowych jej obywateli, obdarza ich równymi prawami, uznaje ich prawo do kultywowania swojej odrębności narodowej i kultury. Odnosi się to oczywiście do obywateli narodowości żydowskiej, którzy pragną mieszkać i pracować w Polsce, uważają ten kraj za swoją ziemię ojczystą i pragną być obywatelami Polski. Jednakże wśród obywateli polskich narodowości żydowskiej znajduje się pewna liczba osób o przekonaniach nacjonalistycznych, syjonistycznych, a zatem proizraelskich. Dziś to nie jest już tylko sprawa ideologii, to jest równocześnie sprawa stosunku do innego państwa. Ci ludzie w obecnych warunkach politycznych, stworzonych przez państwo Izrael, znaleźli się w rozterce. Z chwilą gdy Polska i Izrael znalazły się w dwóch przeciwstawnych obozach politycznych, musiał w świadomości tych ludzi powstać konflikt lojalności państwowych i ideologicznych. Ten konflikt wymaga samodzielnego rozstrzygnięcia we własnym sumieniu przez każdego, kto go przeżywa. Nie jest bowiem możliwa lojalność wobec socjalistycznej Polski i imperialistycznego Izraela jednocześnie. I tu trzeba dokonać wyboru i wyciągnąć zeń konsekwencje. Kto te konsekwencje w postaci emigracji wyciągnąć pragnie, ten nie natrafi na żadne przeszkody. Wszystko to nie dotyczy Polaków pochodzenia żydowskiego. Są takimi samymi Polakami, jak wszyscy inni ludzie narodowości polskiej.”

Józef Cyrankiewicz (1911–1989) polski polityk, premier PRL

Przemówienie wygłoszone w Sejmie w dniu 10.IV.1968 r.
Źródło: Józef Cyrankiewicz, Przemówienie wygłoszone w Sejmie w dniu 10.IV.1968 r. w odpowiedzi na interpelację Koła Poselskiego "Znak", Książka i Wiedza, 1968, s. 25

O ludziach

„Prawie wszystko się zgadza, tylko odwrotnie. Nie chciałem od niego kupić mieszkania.”

Zdzisław Krasnodębski (1953) socjolog, profesor, filozof

o domniemanym zakupie mieszkania do Roberta Nowaczyka, adwokata od reprywatyzacji w Warszawie
Źródło: rmf24.pl https://www.rmf24.pl/fakty/news-zdzislaw-krasnodebski-nie-kupilem-mieszkania-w-zreprywatyzow,nId,2812079#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox, 1 lutego 2019 r.

„Muszę Wam powiedzieć, że ja osobiście, chociaż mam już wiele lat, nigdy nie mogę się doczekać, kiedy przyjdzie Boże Narodzenie i kiedy mi to drzewko postawią w mieszkaniu.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

13
Źródło: Święta w Watykanie. Papieskie święta Bożego Narodzenia http://www.zrodlo.krakow.pl/rocznik-2011/numer-52–2011/swieta-w-watykanie/, zrodlo.krakow.pl

O Bogu

„Materialne długi mamy wobec wszystkich, którzy potracili majątki na ziemiach polskich w czasie wojny i nie będziemy rozróżniać ani według wyznania, ani według rasy. Potracili je właściciele mieszkań, domów, bogaci chłopi i stracili także Żydzi. Państwo polskie prowadzi przygotowania do ustawowego rozwiązania w jakiejś formie tej sprawy.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: Bartoszewski: Polski nie stać, by zwracać cały majątek http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/124695,bartoszewski-polski-nie-stac-by-zwracac-caly-majatek.html, dziennik.pl, 11 kwietnia 2008

O wojnie , O czasie

„Cały naród stoi na tym stanowisku, że te same prawa, które mają Żydzi w Ameryce, w Anglii, we Francji, te same prawa powinni mieć i u nas. (…) Otóż w naszym narodzie chcą oni stworzyć niby państwo w państwie, chcą mieć większe prawa niż reszta obywateli, powołując się pod tym względem na zasadę mniejszości narodowej. Ja Panom zwrócę uwagę na to, że w Westfalii i Nadrenii jest pół miliona naszych Polaków, którzy tam stale mieszkają. Czy kiedykolwiek naród polski przez swoich reprezentantów w parlamencie niemieckim żądał uznania Westfalii i Nadrenii jako kraju o dwóch narodowościach, czy żądał kiedy specjalnych praw dla Polaków? Panowie, w Nowym Jorku żyje około miliona Żydów, jeśli nie więcej – czy Nowy Jork jest miastem amerykańsko-żydowskim? Czy Wasi współwyznawcy nowojorscy stawiali kwestię tak, że oni tam mają mieć jakieś przywileje, jakieś prawa mniejszości narodowych, jakąś autonomię? A więc (…) przywilejów większych, niż je ma obywatel narodowości polskiej – pod żadnym warunkiem!…”

Wojciech Korfanty (1873–1939) polityk polski, działacz narodowy na Górnym Śląsku

wystąpienie sejmowe podczas tzw. debaty żydowskiej 25 lutego 1919 roku.
Źródło: Józef Orlicki, Szkice z dziejów stosunków polsko-żydowskich 1918–1949, Krajowa Agencja Wydawnicza, Szczecin 1983, ISBN 83-03-00082-9, s. 40–41.

„Przypomniał mi się ten pan z Polonii norweskiej, który mi niedawno w Oslo opowiadał tak: – Ja, proszę pana, byłem w Polsce dwa lata temu i chciałem we Warszawie kupić pomidory. Handlarka kładzie mi pomidory do torebki, ale, proszę pana, same zgniłe. Ja rozumiem, że oni mają rozkaz od Rządu sprzedawać zgniłe pomidory, ale ja nie muszę kupować. I nie kupiłem. – Jasny gwint – mówię – to pan mieszka w Norwegii już trzydzieści lat, a ja mieszkam w Polsce już dwadzieścia pięć lat i pan wie więcej ode mnie, okazuje się. Ja, jej Bohu, nie wiedziałem tego, że sprzedawcy mają rozkaz od Rządu pakować klientom zgniłe pomidory.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

No widzi pan. To jest tak: oni mają na straganach pomidory zgniłe i dobre, ale sprzedają te zgniłe, i zanim sprzedadzą te zgniłe, to te zdrowe przez ten czas zgniją, i tak to, proszę pana, cały czas w kółko sprzedają zgniłe.
o sytuacji w PRL, 1973.
Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)
Źródło: Edward Stachura, Wszystko jest poezja. Opowieść – rzeka, wyd. PIW, Warszawa 1975, s. 133–134.

„Proszę sobie wyobrazić, że na te 11 lat, podczas których walczyłem z komuną, milicja była u mnie w domu kilkadziesiąt razy, zazwyczaj były rewizje, po których mnie zabierali. Zdarzyło się kilka razy, że zakuto mnie w kajdanki i to już po wyjściu z mieszkania, żeby dzieci nie widziały. Normalnie nie zakuwali w kajdanki. To ja się teraz pytam, gdzie my dziś jesteśmy, że takie rzeczy się dzieją?!”

Zbigniew Janas (1953) polityk polski

Źródło: Zbigniew Janas: Ludzie PiS to mentalne komuchy https://wiadomo.co/zbigniew-janas-ludzie-pis-to-mentalne-komuchy/, wiadomo.co, 14 lutego 2018

O domu , O dzieciach

„Po kobietach takich jak ja nikt się nie spodziewa, że będą kandydować. Nie urodziłam się w bogatej czy wpływowej rodzinie. Ten wyścig to wyścig ludzie kontra pieniądze. My mamy ludzi, oni mają pieniądze. Czas uznać, że nie wszyscy członkowie Partii Demokratycznej są tacy sami. Że demokrata, który bierze pieniądze od korporacji i czerpie profity z przejęć hipotecznych, który tu nie mieszka i nie wysyła dzieci do naszych szkół, nie poje naszej wody, nie może nas reprezentować.”

Alexandria Ocasio-Cortez (1989) amerykańska polityczka, członkini Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z ramienia Partii Demokratycznej

Źródło: Maja Staniszewska, Szanuj krzątaninę, „Wysokie Obcasy” nr 1/2019, s. 105.

O dzieciach , O ludziach , O rodzinie , O czasie

„My odbudowujemy dom, Polskę, w którym mieszka 38 milionów ludzi. A więc nie możemy odgrzybić, odszczurzyć, zastosować środków chemicznych, żeby raz-dwa wyremontować, tylko musimy jeszcze dbać o zdrowie obywateli, więc trudno to się robi. Często możemy założyć, proszę państwa, że to, co pozostało po komunizmie i po tych paru pokoleniach jeszcze z II wojny światowej, no to musimy kilka, wiele pokoleń poświęcić na to, a tutaj nie mamy czasu.”

Marek Kuchciński (1955) polski polityk

Źródło: Kuchciński na spotkaniu z wyborcami o "odszczurzaniu" i Polsce https://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/kuchcinski-o-odszczurzaniu-i-polsce-na-spotkaniu-z-wyborcami,830787.html, tvn24.pl, 19 kwietnia 2018

O wojnie , O ludziach , O zdrowiu , O czasie

„Mieszkał tam jakiś bajkopisarz, lecz zniknął nie wiadomo kiedy. We wsi trochę o nim gadano, ale nikt go właściwie nie znał. Tylko pan Łasica był u niego kilka razy, żeby dostarczyć zakupy. Mówił potem, że bajkopisarz nie wytrzymał samotności i szumu drzew i dlatego uciekł do miasta. Mieszkańcy bardzo się ucieszyli. Nie potrzebowali w swojej porządnej okolicy odludka i dziwoląga, zajmującego się czymś tak głupim jak pisanie bajek dla dzieci.”

Katarzyna Wasilkowska (1970)

Baltazar wraca do domu
Źródło: s.10.

O dzieciach , O samotności

„Bardzo dobrze wspominam Polskę. Mieszkałam tam kilka lat, kiedy byłam z Żuławskim. Mój syn Vincent jest przecież pół-Polakiem. Macie wspaniałą kulturę i sztukę. Fascynuje mnie polskie malarstwo, napisałam nawet na ten temat książkę. Jednak najlepiej wspominam spotkania z Polakami, długie nocne rozmowy. Lubię waszą zaradność, uczuciowość i fantazję.”

Sophie Marceau (1966) aktorka francuska

Źródło: „Twój Styl”, 8/2014

O malarstwie , O fantazji

„Nie kupuje sobie domów, rezydencji, wrócił do mieszkania na Żoliborzu, w którym wychował się razem z bratem. On byle tylko miał swoje książki. Przecież nieraz mu przypominałam, że pora kupić nowe buty, bo w tych starych wstyd już chodzić.”

Jolanta Szczypińska (1957–2018) polska pielęgniarka i działaczka polityczna

o Jarosławie Kaczyńskim.
Źródło: Znali się prawie 30 lat. Na pierwsze spotkanie z Kaczyńskim Szczypińska poszła boso https://wiadomosci.wp.pl/znali-sie-prawie-30-lat-na-pierwsze-spotkanie-z-kaczynskim-szczypinska-poszla-boso-6325670349833857a, wp.pl, 9 grudnia 2018.

O książkach , O butach , Pora roku

„Pracowałem do 6 września, kiedy to przy ul. Kopernika zostałem ciężko ranny. Oddałem zaprzyjaźnionym kolegom swoje przepustki, a aparat i filmy przekazałem swojej laborantce Wacławie Zacharskiej. Ocaliła ona wszystkie moje negatywy. Było tam kilka tysięcy zdjęć. Schowała je na Nowym Świecie 46, ukrywając je w mieszkaniu za wanną. Ten dom szczęśliwie ocalał. Negatywy odzyskałem dopiero po 30 latach. Wacława była ze mną także w okrążeniu na Kopernika. Byliśmy prowadzeni od ul. Kopernika przez Oboźną od tyłu na Uniwersytet Warszawski. Tam zostaliśmy rozdzieleni. Nie mieliśmy kontaktu przez 30 lat. Ona myślała, że ja nie żyję, ja to samo myślałem o niej.”

Jerzy Tomaszewski (1924–2016) artysta fotografik polski

wywiad z Agnieszką Żurek w „Naszym Dzienniku”.
Źródło: Jerzy „Jur” Tomaszewski – fotograf z Powstania http://www.sww.w.szu.pl/index.php?id=artykuly_jerzy_jur_tomaszewski_fotograf_powstania_warszawskiego, sww.w.szu.pl

O myślach , O myśleniu , O domu

„Kiedyś, gdy mieszkałam blisko kościoła, chodziłam czasem na msze również w dzień powszedni. To nie znaczy, że jestem jakąś działaczką kościelną. Bez przesady. Po prostu to lubię i wiara jest mi potrzebna. Tak jest również z moimi synami.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

Źródło: Jerzy Kubrak, Jadwiga Kaczyńska. Moja prawdziwa historia, op. cit. s. 10.

O czasie , O wierze

„Każdy mój dzień to cud Bożej Miłości i Bożego Miłosierdzia. W swym kapłaństwie stajemy wobec nieustannej tajemnicy, której nie da się wytłumaczyć. Że wytrzymałem, że się tu w ogóle znalazłem… Kiedy byłem dzieckiem mówiłem, że chcę być księdzem, a nie zakonnikiem, ale nawet przez sekundę nie pożałowałem tego, że zostałem paulinem. Pamiętam, że kiedy przyjechałem tu z ojcem i zobaczyłem prawie pusty pokój - tylko krzyż i obraz, to się modliłem, aby w nim nie zamieszkać, a potem… mieszkałem tam jako przeor przez sześć lat.”

Jerzy Tomziński (1918) polski duchowny rzymskokatolicki, paulin

Refleksje o powołaniu zakonnym.
Źródło: O. Jerzy Tomziński - wzmocnij ducha na wiosnę! http://jasnagora.com/wydarzenie-5479, Biuro prasowe Jasnej Góry, 21 lutego 2010, jasnagora.com.

Obraz , O dzieciach , O zamieszkaniu , O pokoju

„Pytasz, czy wróciłem? Nie, nie wróciłem. Dostałem od prezydenta Kwaśniewskiego polskie obywatelstwo. Robię masę rzeczy związanych z językiem hebrajskim, tłumaczę, piszę. W gruncie rzeczy pracuję w Izraelu, a mieszkam w Polsce. Tu również od piętnastu lat płacę podatki.”

Michał Sobelman (1953)

O języku słowackim

„Zbliżając się do mego mieszkania zdaję sobie sprawę, że ręce mam puste, jak godziny, które mnie czekają. I, natychmiast, że pozostaje mi jedno: moja własna satysfakcja.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Co za elegant z tego Jezusa
Święta strefa

O czekaniu

„Nie ma nic lepszego, niż być blisko człowieka, który maluje albo pisze, albo rozprawia w swoim domu. Nie ma rozkładu godzin. Mieszkasz z nim i nie prosisz go o nic: daje ci cały swój czas.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Nieobecna dama
Święta strefa

O czasie , O domu

„Opatrzność Boża w szczególny sposób prowadziła abp. Baziaka, w sposób wskazany w Piśmie Świętym, gdzie napisano, że wiarę oczyszcza się tak jak srebro i złoto – w ogniu. Dla mnie szczególnym znakiem Bożej Opatrzności w stosunku do niego jest to, że ten wygnaniec, tułający się po wygnaniu ze Lwowa po wielu mieszkaniach i miejscowościach, który potem przez kilka lat nie mógł mieszkać ani w Krakowie, ani w Lubaczowie, ostatecznie został złożony na wieczny spoczynek w katedrze na Wawelu.”

Marian Jaworski (1926) kardynał polski, arcybiskup Lwowa

o Eugeniuszu Baziaku
Źródło: Bogdan Gancarz, Niezłomny wygnaniec – prezentacja filmu https://www.karmel.pl/niezlomny-wygnaniec-prezentacja-filmu/, karmel.pl

O wierze

„Mężczyzna szuka kobiety, a kobieta mężczyzny. Dzieje się tak nie tylko wśród ludzi, ale także wśród zwierząt. Z chwilą, gdy wiążą się ze sobą, przywiązanie to jeszcze wzrasta (tayor mitho hṛdaya-granthim āhuḥ). Wtedy zaczynają poszukiwać miejsca, w którym mogliby zamieszkać i wówczas, rzecz jasna, mężczyzna musi zdobyć pieniądze. A kiedy już się urządzą, pojawia się potomstwo, a także przyjaciele, którzy przychodzą w odwiedziny, chwalą dzieci i urządzenie mieszkania. W ten sposób przywiązanie rośnie. Dlatego edukacja powinna rozpocząć się od przyswojenia sobie sztuki panowania nad impulsem seksualnym. Jeśli uczeń zdoła, powinien uniknąć tego nonsensu. A jeśli nie potrafi żyć w celibacie (brahmacarya), może się ożenić i po pewnym czasie wycofać się z życia rodzinnego (vānaprastha). Dochodzi do wniosku, że już nacieszył się tym przywiązaniem i opuszcza wtedy dom. Mężczyzna na tym etapie życia odwiedza wraz z żoną miejsca pielgrzymek. Po dwóch – trzech miesiącach wraca do domu, żeby sprawdzić, jak sobie radzą dzieci, a następnie udaje się w dalszą wędrówkę. Tym sposobem uwalnia się od przywiązań. A uwolniwszy się od nich całkowicie, prosi żonę, by zamieszkała z dziećmi, a sam zostaje ascetą (sannyāsa), czyli całkowicie wyrzeka się świata. Jest to ostateczne zerwanie z przywiązaniami. Cały wedyjski model życia służy temu celowi. Toteż Kuntī prosi Kṛṣṇę, aby łaskawie pomógł jej porzucić przywiązanie do rodziny.”

Bhaktiwedanta Swami Prabhupada (1896–1977) duchowny hinduski

Nauki Królowej Kuntī
Źródło: Ibidem., s. 198.

O zerwaniu , O kobietach , O pieniądzach , O dzieciach

„W każdym domku z pierników mieszka wiedźma, która pożera dzieci.”

Jordan Peterson (1962) kanadyjski psycholog

zasada 5
12 życiowych zasad: Antidotum na chaos

O dzieciach

„Pojechałem, załadowany do auta z czterema gestapowcami i strażnikiem. We Lwowie, po całym dniu ładowania blachy, pozostałem w aucie pod strażą jednego zbira, reszta poszła się zabawić. Siedziałem parę godzin bezmyślnie i bez ruchu. Przypadkiem zauważyłem, że moja straż zasnęła i że chrapie. Odruchowo, bez chwili zastanowienia zsunąłem się z auta; zbir spał. Stanąłem na chodniku, udawałem jeszcze chwilę, że grzebię coś koło blachy, powoli wysunąłem się, na ulicy Legionów był duży ruch. Nasunąłem czapkę głębiej, na ulicach było zaciemnienie, nikt mnie nie widział. Pamiętałem, gdzie mieszkała Polka, moja gospodyni, poszedłem do niej. Ukryła mnie.”

Rudolf Reder (1881–1968) polski przedsiębiorca

o okolicznościach swojej ucieczki.
Bełżec
Źródło: s. 67.

„Taty nie było, za mojej pamięci nigdy z nami nie mieszkał. Rodzicom nie ułożyło się małżeństwo, żyli oddzielnie, potem on umarł. W domu nigdy jednak nie padło złe słowo na temat taty. Co więcej, i ze strony mamy, i ze strony babci, tata był kreowany (…) na wzór świetlany. Pan architekt. Mądry. Podświadomie wiedziałem, że coś jest nie tak i lepiej nie pytać.”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik w wywiadach
Źródło: Kazik Staszewski. Idę tam gdzie idę. Autobiografia. Rozmawia Rafał Księżyk, wyd. 2, Warszawa 2015, s. 15.

O małżeństwie , O rodzicach , O domu

„Odkąd pamiętam byłem przeciwnikiem aborcji. Uważam aborcję za morderstwo. Może z tego powodu, że sam o mały włos nie zostałem usunięty czy zlikwidowany, mniejsza o nazwę. Tata nie chciał mieć dzieci. To tylko i wyłącznie dzięki mojej mamie my tu właściwie gadamy, bo jestem. Przecież mama do siódmego miesiąca ukrywała przed tatą, że jest w ciąży. Nie mieszkali już wtedy razem, tata w Płocku, mama w Warszawie.”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik w wywiadach
Źródło: Kazik Staszewski. Idę tam gdzie idę. Autobiografia. Rozmawia Rafał Księżyk, wyd. 2, Warszawa 2015, s. 17.

O dzieciach

„Czasem taki przyjezdny ma dość bezczelne pretensje. Rozgląda się po moim mieszkaniu i mówi z przekąsem: – Nieźleście się urządzili. Ubranko – powiada – też niczego. Z tropiku. Podobno wszystkie lepsze posadki też sobie porozbieraliście.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

A co? Mieliśmy czekać na niego? Oczywiście, on by chciał, żebyśmy mieszkali w piwnicy, na rogoży w łańcuchach, bici i szarpani. A on, dobry pan, pożałowałby i nawet papierosem poczęstował.
o przedstawicielach emigracji wojennej, którzy po odwilży 1956 zaczęli przyjeżdżać do PRL.
Źródło: Załatwione odmownie. Felietony, konfrontacje, polemiki i fraszki, PIW, Warszawa 1963, s. 113.

O czasie

„W Beskidach widzianych oczami Kossak-Szczuckiej nie ma degradacji środowiska, jakiegoś fatum-siły niszczącej, nawet biografia pisarki też jakoś się dobrze składa z elementów pozornie niezdolnych do złożenia: po powrocie z emigracji, gdy mimo wysiłków nie udaje się Szatkowskim doprowadzić do odbudowy domu-dworku, mieszkają kątem w domku ogrodnika, a później zostają jego jedynymi lokatorami. To tu, w tym małym budyneczku, powstaną najciekawsze książki!”

Zofia Kossak-Szczucka (1889–1968) pisarka polska

Autorka: Renata Jochymek, Zofia Kossak-Szczucka na beskidzkiej ziemi http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Annales_Universitatis_Paedagogicae_Cracoviensis_Studia_Historicolitteraria/Annales_Universitatis_Paedagogicae_Cracoviensis_Studia_Historicolitteraria-r2007-t7/Annales_Universitatis_Paedagogicae_Cracoviensis_Studia_Historicolitteraria-r2007-t7-s111-123/Annales_Universitatis_Paedagogicae_Cracoviensis_Studia_Historicolitteraria-r2007-t7-s111-123.pdf, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria”, 7, 2007, s. 117.
O Zofii Kossak-Szczuckiej

O książkach , O wysiłku , O sile , O domu

„Jako mała dziewczynka nie miałam, oczywiście, pojęcia, że moja mama i jej rodzeństwo kończyły tą samą szkołę co Günter Grass, a jedną uliczkę od nas mieszka jakaś pani i pan, którzy znają niemiecki lepiej niż polski. Co prawda zastanawiało mnie czasem, skąd wziął się w naszym domu spalony młynek do kawy czy stara maselniczka, ale te drobne zagadki były po prostu nieodzowną częścią mojego dzieciństwa. W Gdańsku mieszkali moi dziadkowie i pradziadkowie a jednak instynktownie odczuwałam, że – choć żyjemy w Gdańsku od pokoleń – w naszych domach mieszkali kiedyś zupełnie inni ludzie.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Źródło: rozmowa Piotra Czerkawskiego Magdalena PArys: Nie kisić się w berlińskim sosie. „Odra”, styczeń 2016.

O ludziach , O prawdzie , O czasie , O rodzeństwie

„Z rynku myślenickiego, uzbrojona w karabiny i rewolwery, grupa Doboszyńskiego udała się do mieszkania starosty powiatowego Antoniego Basary (…). Po dotarciu do mieszkania starosty i wyważeniu drzwi kilkunastu napastników rozbiegło się po pokojach, demolując siekierami ich wyposażenie (…). Starosta wraz z gospodynią Kunegundą Turek ukrył się w komórce obok kuchni. Kryjówka szybko została ujawniona (…). Na pytanie Doboszyńskiego o starostę ten wyparł się swojej tożsamości (…).”

Adam Doboszyński (1904–1949) polityk i pisarz

Autorzy: Krzysztof Kaczmarski, Paweł Tomasik, Adam Doboszyński 1904–1949, Instytut Pamięci Narodowej, Rzeszów 2010, ISBN 9788376292304, s. 16.

Pytanie , O pokoju

„Kiedy kupiłam mieszkanie przy alei Szucha, okazało się, że dokładnie w tej kamienicy, piętro wyżej mieszkał tu i popełnił samobójstwo. Zmarł co prawda w szpitalu, następnego dnia po tym akcie, ale niewątpliwie to miejsce, w tej kamienicy, były naznaczone jego energią i tragizmem – okaleczonego człowieka, rozczarowanego państwem, o które wiele lat walczył, a potem z takim trudem je budował. Owszem popełniał błędy, ale cały czas w coś wierzył – że Polska stanie się silnym i niezależnym państwem, z którym świat zacznie się liczyć. A gdyby przeżył kolejne pięć miesięcy, na własne oczy zobaczyłby śmierć tego państwa. Więc może dobrze, że los mu tego oszczędził.”

Walery Sławek (1879–1939) premier Polski

Autorka: Monika Jaruzelska, Rodzina, wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2004, ISBN 9788377001462, s. 122.
O Walerym Sławku

O samobójstwie , O śmierci , O losie , O prawdzie

„Wtem patrzę – jakaś młoda dziewczyna wozi przed sobą może dwuletnie dziecko w spacerówce. Nogi się ugięły pode mną. Poznałem spacerówkę mojej córeczki, która wraz z innymi rzeczami została zrabowana z mojego mieszkania. Spojrzałem na dziecko, małe niewinne dziecko, mimo to czułem nieprzepartą chęć uduszenia go. Tak, ty aryjskie dziecko, masz prawo jeździć nawet w zrabowanych spacerówkach. Moja Aluśka, ponieważ się urodziła z rodziców Żydów, nie tylko że nie miała prawa jeździć swoją spacerówką, ale w ogóle nie miała prawa żyć.”

Calek Perechodnik (1916–1944)

Spowiedź
Źródło: s. 129–130.

O rodzicach , O dzieciach , O pewności siebie

„Część getta była już po troszeczku zamieszkiwana przez Polaków. Kobiety polskie najspokojniej w świecie robiły już porządki w mieszkaniach, gdzie leżały jeszcze gorące trupy, obierały kartofle przed mieszkaniami, a Żydzi to wszystko widzieli. To był ten ostatni obraz, który utrwalił im się przed śmiercią. Ich współobywatele Polacy zakładali nowe, beztroskie życie, zajmowali ich mieszkania, dziedziczyli ich majątek, a oni Żydzi, mając to wszystko przed oczyma, ten nowy, budujący się piękny świat, musieli zginąć.”

Calek Perechodnik (1916–1944)

Spowiedź
Źródło: s. 107.

Obraz , O świecie , O życiu , O śmierci

„Bynajmniej nie jestem zaślepiony, żeby uważać, że obowiązkiem każdego Polaka było z narażeniem własnego życia przechować u siebie w mieszkaniu Żyda, ale uważam, że obowiązkiem społeczeństwa polskiego było umożliwić Żydom swobodne poruszanie się po polskiej dzielnicy. Społeczeństwo polskie powinno było ostro potępić tych wszystkich tropicieli Żydów.”

Calek Perechodnik (1916–1944)

Spowiedź
Źródło: s. 151.

O pewności siebie

„Oblewa nas już istna powódź nędzy. Statystyka wykazuje zatrważającą ilość ludzi pozbawionych pracy (…). A każda cyfra w statystyce i poza statystyką – to niekończące się nigdy, beznadziejne dni niedostatku, niedojadania, często dosłownego głodu, rozpaczliwych warunków mieszkania, strzępów, wiszących na ciele zamiast ubrania.”

Adam Grzymała-Siedlecki (1876–1967) polski dramaturg, prozaik, krytyk literacki i teatralny

Źródło: Pod światło. W powodzi nędzy http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/publication?id=218847&tab=3, „Kurier Warszawski” – wydanie wieczorne nr 103, 15 kwietnia 1936, s. 3.

O ludziach , O głodzie

„Następnego ranka krzyczeli na ulicach: Quanah Parker poddał się z ostatnimi Komanczami! Na całej ziemi zostało ich zaledwie tysiąc – dokładnie tylu, ilu mieszkało w wiosce Toshawaya – i teraz cały Teksas był otwarty dla białych. Powiedziałem Madeline, że muszę zostać sam, osiodłałem konia i pojechałem w górę rzeki Kolorado. Jechałem i jechałem, ale wciąż słyszałem nawoływania świniopasów i flisaków. Jechałem do późna w nocy, aż w końcu zrobiło się cicho. Wspiąłem się na brzeg, rozpaliłem ognisko i zawyłem do wilków. Ale żaden mi nie odpowiedział.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: pułkownik Eli McCullough
Syn
Źródło: s. 577.

O górach , O wilkach , Koń

„Kiedy idzie jesień, kupuję kwiat eukaliptusa. Czekam, aż przekwitnie, zasuszam i stawiam na stole. W dżdżysty dzień uwalniają się olejki, a zapach roznosi się po całym mieszkaniu. I tak od 15 lat.”

Marek Niedźwiecki (1954) polski dziennikarz muzyczny

Nie wierzę w życie pozaradiowe

O czekaniu , O Kwiatach , Jesień

„Ojcem chrzestnym tego pomysłu był (…) Henryk Bista, z którym mieszkałem kiedyś w jednym bloku. Byłem wówczas 16-letnim chłopakiem, gdy pewnego dnia, wychodząc na spacerze swoim psem Bartkiem, zobaczył mnie z piłką pod pachą i zapytał: – Słuchaj, byłeś kiedyś w teatrze? – A po co? – odparłem. – No wiesz, bo to takie magiczne miejsce. A w ogóle wiesz, że ja jestem aktorem? – ciągnął – No wiem, ale to co?”

Grzegorz Pawłowski (1957)

dopytywałem, – No to przyjdź kiedyś na jakąś sztukę – zachęcał. Tak też się stało. Zabrał mnie na spektakl raz, dragi, trzeci, zapraszał za kulisy, na próby i tak jakoś we mnie teatr zaczął się osadzać. W końcu zrodziła się myśl, by pójść w jego ślady. Jak się później okazało, wcale nie było to takie łatwe (...). Do szkoły teatralnej zdawałem pięć razy.
o tym, jak został aktorem.
Źródło: Katarzyna Szczczyrek, Aktorzy sceny rzeszowskiej - Grzegorz Pawłowski, „Super Nowości Rzeszów” nr 23, 03 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155453.html

O piłce nożnej , Chłopak

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Pytasz, dlaczego mieszkam w górskim lesie,
a ja się uśmiecham i milczę,
i nawet moja dusza pozostaje cicha:
mieszka w innym świecie,
do którego nikt nie należy.
Drzewa brzoskwiniowe kwitną,
woda płynie.”

Li Bai (701–762)

O wodzie , O duszy

Cytaty na temat mieszkanie strona 7

Cytaty na temat mieszkanie
strona 7