Cytaty na temat ideał

„Aby wzniecić rewolucję socjalną nie wystarczy nędza i rozpacz; niezbędny jest jeszcze wspólny całemu ludowi ideał.“

—  Michał Bakunin rosyjski myśliciel, rewolucjonista 1814 - 1876

Rewolucja

„Ideał dany jest człowiekowi po to, aby wyraźniej widział swą nieudolność.“

—  Nikołaj Gogol rosyjski dramaturg i powieściopisarz 1809 - 1852

„Nie lubię ideałów – są plastikowe, zimne i niewzruszone. Prawdziwe piękno wymaga uziemienia i na tym polega rola drobnych niedoskonałości. Zapewniają kontekst, punkt odniesienia. Blizna jest jak haczyk, jak uszkodzone jądro nerwu, z którego wszystko bierze początek.“

—  Jonathan Tropper 1970

Jak rozmawiać z wdowcem

„Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.“

—  Cyprian Kamil Norwid, Fortepian Szopena

zakończenie wiersza.
Źródło: Fortepian Szopena

„Gwiazd, które widzimy na niebie, być może już nie ma. Dokładnie tak samo rzecz się ma z ideałami poprzedniego pokolenia.“

—  Tennessee Williams dramaturg amerykański 1911 - 1983

„Świat, w którym gówno jest zanegowane i wszyscy się zachowują jakby nie istniało to estetyczny ideał, który nazywa się kiczem. (…)
Kicz jest estetycznym ideałem wszystkich polityków, wszystkich politycznych partii i ruchów. W społeczeństwie, w którym istnieją obok siebie różne kierunki polityczne i ich wpływy się wzajemnie znoszą albo ograniczają, możemy jeszcze jako tako uciec przed inkwizycją kiczu. Jednostka może uchronić swą osobowość, a artysta stworzyć nieoczekiwane dzieła. Ale tam, gdzie pełną władzę ma jeden jedyny ruch polityczny, znajdujemy się natychmiast w krainie kiczu totalnego. (…)
Oznacza to, że wszystko, co narusza kicz, jest eliminowane z życia: każdy przejaw indywidualizmu (dlatego, że każda odrębność jest plunięciem w twarz uśmiechającemu się braterstwu), każda wątpliwość (dlatego, że kto zaczyna wątpić w drobiazgi, musi skończyć na zwątpieniu w życie jako takie), ironia (dlatego, że w krainie kiczu wszystko należy traktować ze śmiertelną powagą)(…)
W krainie totalnego kiczu odpowiedzi są z góry znane i wykluczają jakiekolwiek pytania. Wynika z tego, że rzeczywistym przeciwnikiem totalnego kiczu jest człowiek, który pyta. Pytanie jest jak nóż, który rozcina płótno namalowanej dekoracji, abyśmy mogli zajrzeć, co się za nią kryje.“

—  Milan Kundera, książka Nieznośna lekkość bytu

The Unbearable Lightness of Being

„całe zło w świecie bierze się ze sprzecznych z naturą sztucznych instytucji i struktur, które krępując wolną, spontaniczną działalność jednostek uniemożliwiają realizację naturalnych, wrodzonych ideałów równości i sprawiedliwości.“

—  Piotr Kropotkin 1842 - 1921

Wolność

„Ideały są jak gwiazdy. Jeśli nawet nie możemy ich osiągnąć, to należy się według nich orientować.“

—  George Bernard Shaw dramaturg i prozaik irlandzki, noblista 1856 - 1950

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

„Jacek [Borcuch] zrobił film z kompletnie nieznanymi twarzami i okazało się, że dokładnie wiemy, o co chodzi, nie jesteśmy przy tym bezbronnymi małpkami, mamy własne poglądy, ideały, coś czytamy, kogoś podziwiamy itd. Myślę, że to nie był żaden przypadek. Polska 20-latków jest w rozkwicie. Albo moje pokolenie wskoczy do kina, telewizji, teatru, literatury, albo będzie zadyma.“

—  Mateusz Kościukiewicz aktor polski 1986

o filmie Wszystko, co kocham.
Źródło: wywiad Łukasza Maciejewskiego, „Film”, nr 9/2010

„Towarzyszu, przyrzekamy do ostatniego tchu walczyć o ideały, za które straciłeś życie.“

—  Josip Broz Tito komunistyczny polityki jugosłowiański 1892 - 1980

na pogrzebie komunistycznego robotnika z Bjevolaru w latach 20.
Źródło: Jean-Christophe Buisson, Długa noc Tita w: Ostatnie dni dyktatorów, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 161.

„Dla mnie modernizm, a szczególnie modernizm w architekturze, jest ucieleśnieniem najbardziej szlachetnej idei w dziejach ludzkości – postępu. Niestety, ta idea poniosła porażkę, ale przegrana nabrała pewnej szlachetności właściwej upadłym ideałom. To mnie bardzo wzrusza, zarówno w warstwie estetycznej, jak i ideologicznej. Moje prace mogą być odbierane jako forma krytyki modernizmu, ale muszę zaznaczyć, że nie jest to krytyka wynikająca z niechęci. To raczej konstatacja, próba pokazania, że coś się zepsuło. Albowiem z ideami postępu się utożsamiam, wierzę w nie i tęsknię za nimi.“

—  Nicolas Grospierre 1975

Źródło: Piotr Sarzyński, Architektury nie trzeba przekonywać, polityka.pl, 17 lutego 2012 http://www.polityka.pl/paszportypolityki/rozmowy/1524005,1,rozmowa-z-nicolasem-grospierreem.read

„Z katolickiego kościoła słyszę dźwięk organów i śpiew, wchodzę do środka, przed ołtarzem stoją dzieci do Pierwszej Komunii Świętej, ubrane w białe szaty. W kościele jest wielu ludzi, śpiewają Tantum ergo, ksiądz udziela błogosławieństwa wszystkim, w tym mnie. Stoją małe niewinne dzieci, tu w polskim mieście i tam w niemieckim mieście albo w innym państwie i modlą się wszystkie do Boga, a za parę łat wyruszą do boju oślepione nienawiścią i będą się nawzajem zabijać. Również dawniej, gdy narody były bardziej chrześcijańskie, a swych władców nazywały pomazańcami Bożymi, wyglądało to tak samo jak dziś, gdy odchodzi się od chrześcijaństwa. Człowiek jest, jak się wydaje, skazany na to, by czynić więcej złego niż dobrego. Miłość bliźniego zalicza się do najwyższych ideałów na ziemi.“

—  Wilm Hosenfeld niemiecki wojskowy 1895 - 1952

wpis z 26 czerwca 1942 (Tomaszów).
Źródło: Fragmenty pamiętnika kapitana Wilma Hosenfelda, tłum. Andrzej Szpilman w: Władysław Szpilman, Pianista. Warszawskie wspomnienia 1939–1945, op. cit., s. 184.

„Co robić? Uświadomić sobie, że jutra może już nie będzie. Nauczyć się żyć chwilą, która jest. To znaczy przyjąć, że wszystko to, co było, to było, ale już tego nie ma, a to co będzie, tak naprawdę nie musi się zdarzyć. A więc bawić się tak, jakby to był ostatni dzień naszego życia. Taka postawa dotyczy zresztą nie tylko zabawy. To ideał życia w ogóle.“

—  Zbigniew Wodecki piosenkarz polski, instrumentalista 1950 - 2017

odpowiedź na pytanie, co robić, żeby się dobrze bawić.
Źródło: „Zwierciadło”, 1/1935, styczeń 2008

„Najważniejsze, to nie myśleć o ideale, bo wtedy bardzo trudno żyć i być szczęśliwym!“

—  Robert Gonera polski aktor 1969

o ideale kobiety.
Źródło: Robert Gonera - Teatr - wieczna podróż http://mjakmilosc.tvp.pl/21870612/robert-gonera-teatr-wieczna-podroz

„Ideału szukamy w malarstwie, a wzorców w grafice.“

—  Jan Bułhak polski fotografik 1876 - 1950

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_bulhak_jan

„Konstytucja weimarska nie jest konstytucją socjalistyczną. My jednak popieramy zawarte w niej zasady państwa prawa, równouprawnienia i praw socjalnych. My, niemieccy socjaldemokraci, stajemy w tej historycznej chwili z pełnym zdecydowaniem po stronie zasad człowieczeństwa i sprawiedliwości, wolności i socjalizmu.
Żadne nadzwyczajne uprawnienia nie dadzą wam prawa niszczenia ideałów, które są ponadczasowe i nienaruszalne. (…) Pozdrawiamy uciśnionych i prześladowanych. Pozdrawiamy naszych przyjaciół w Rzeszy. Ich wytrwałość i wierność są godne podziwu.“

—  Otto Wels 1873 - 1939

mowa w Reichstagu, 23 marca 1933.
Źródło: Przeciwko ustawie o uprawnieniach, tłum. Henryk Stanke, w: Wielkie mowy historii, t. 3, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006.

„Hitler znakomicie potrafi sterować nawą państwa. Zanim jeszcze został kanclerzem, niejednokrotnie się z nim spotykałem i wielkie wrażenie czyniła na mnie jasność jego myślenia i jego patrzenie faktom w oczy, a zarazem wierność swoim wzniosłym ideałom.“

—  Ludwig Kaas 1881 - 1952

w 1933 w liście do Watykanu.
Źródło: Karlheinz Deschner, Polityka papieska w XX wieku, t. 2, tłum. Robert Stiller, wyd. Uraeus, Warszawa 2006.

„Umysł młodzieńczy, budzący się z nocy niewiadomości, raduje się i religijną czcią otacza męża, co mu światłem rozumu swego rozświeca niezmierne a urocze regiony ducha; temu duszę swą otwiera i ku niemu ją steruje, co karmi i nasyca rozciekawioną jego wyobraźnię, co uszlachetnia jego serce, ubogaca jego umysł. Nauczyciel rozległej i gruntownej nauki, to ideał dla młodego ucznia, to cel jego uwielbień, to przedmiot jego wdzięczności i miłości.“

—  Karol Libelt filozof polski, działacz polityczny i społeczny 1807 - 1875

Źródło: Dwaj bracia Śniadeccy, wyd. Księgarnia J.K. Żupańskiego, Poznań, 1866.

„Część neokantystów sformułowała propozycję połączenia kantyzmu z socjalizmem. Miało to się przyczynić do urzeczywistnienia sprawiedliwości, której spragnione są społeczeństwa. Istotne jest, że neokantyści ujmują zagadnienie socjalizmu jako problem etyczny, nie zaś ekonomiczny. Kierunek przemian społecznych ma zostać wytyczony przez wizję takiego czasu, w którym każdy człowiek będzie traktowany przez drugiego człowieka jako cel sam w sobie. Neokantyści wyprowadzają wartość socjalizmu z kantowskiego imperatywu praktycznego. W tym przyszłym ustroju, w czasach socjalizmu, zniesione powinny być wielkie nierówności majątkowe. Mimo deklarowanej równości, owe nierówności majątkowe podważają równość między jednostkami. Współudział każdego człowieka w państwie staje się wątpliwy w przypadku grup społecznych cierpiących biedę. O socjalizmie będzie można mówić wtedy, gdy każdy będzie zdolny pragnąć celów drugiego człowieka tak samo jak swoich własnych. Poczucie wspólnoty powinno charakteryzować członków społeczeństwa, bo inaczej socjalizm stanie się frazesem. Ten ustrój wymaga wyrobienia w jednostkach umiejętności ograniczania własnych, egoistycznych dążeń.
W socjalizmie społeczeństwo ma być czymś więcej niż tylko jednoczesnym istnieniem w czasie i przestrzeni ludzi działających i dążących do zaspokojenia własnych potrzeb. Neokantyści są przekonani, że nie przeminął czas wielkich ideałów. Niezbędne jest rozwiązanie problemu biedy i niedostatku, ale ponadto społeczeństwu niezbędne są ideały, które zarazem stawałyby się drogowskazem działania.“

—  Maria Szyszkowska polska działaczka polityczna, filozof 1937

Źródło: „Socjalizm neokantowski” w: „Socjalizm i jego różnorodne koncepcje”, tCHu, Warszawa 2008. wersja online http://www.lewica.pl/index.php?id=18800