Cytaty o zamieszkaniu (85 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zamieszkałem w lesie, ponieważ chciałem żyć świadomie. Chciałem czerpać ze źródeł życia samą jego istotę. Odrzucić wszystko, co nie było nim, by w godzinę śmierci nie odkryć, że nie żyłem.”

Henry David Thoreau (1817–1862) amerykański pisarz, poeta i filozof

O śmierci

„Celem naszej Sprawy jest żyć Jezusem w nas zamieszkałym, by dać Jezusowi możność posiąść nas całych dla Siebie, Boga, by Jezus przez nas mógł się przejawiać nie tylko na bliskie otoczenie lecz na cały świat.”

Zofia Tajber (1890–1963)

Źródło: Sługa Boża Matka Paula Zofia Tajber (1890–1963) http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/paula_tajber/zycie2.htm, rzeszow.opoka.org.pl

O Bogu , O świecie , O matce

„Ameryka ma wiele oblicz: inna jest na południu, inna na zachodzie, na pewno inna w Nowym Jorku. Od skrajnego konserwatyzmu po liberalizm. Ta różnorodność łącznie z klimatami daje wielkie urozmaicenie, a także poczucie, że wystarczy tu zmienić miejsce zamieszkania, by zmienił się cały świat wokół nas.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Źródło: Hanna Loch, Aleksandra Ziółkowska-Boehm, pisarka i dziennikarka http://podroze.gazeta.pl/podroze/1,114158,4428654.html

O świecie

„Szkoda, że Cię tu nie ma. Zamieszkałem w punkcie,
z którego mam za darmo rozległe widoki:
gdziekolwiek stanąć na wystygłym gruncie
tej przypłaszczonej kropki, zawsze ponad głową
ta sama mroźna próżnia
milczy swą nałogową
odpowiedź. Klimat znośny, chociaż bywa różnie.
Powietrze lepsze pewnie niż gdzie indziej.
Są urozmaicenia: klucz żurawi, cienie
palm i wieżowców, grzmot, bufiasty obłok.
Ale dosyć już o mnie. Powiedz, co u Ciebie
słychać, co można widzieć,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zawarłem się w chwili
dumnej, że się rozrasta w nowotwór epoki;
choć jak ją nazwą, co będą mówili
o niej ci, co przewyższą nas o grubą warstwę
geologiczną stojąc
na naszym próchnie, łgarstwie,
niezniszczalnym plastiku, doskonaląc swoją
własną mieszankę śmiecia i rozpaczy
nie wiem. Jak zgniatacz złomu, sekunda ubija
kolejny stopień, rosnący pod stopą.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Tobie mija
czas-i czy czas coś znaczy,
gdy się jest Tobą.

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zagłębiam się w ciele,
w którym zaszyfrowane są tajne wyroki
śmierci lub dożywocia-co niewiele
różni się jedno z drugim w grząskim gruncie rzeczy,
a jednak ta lektura
wciąga mnie, niedorzeczny
kryminał krwi i grozy, powieść rzeka, która
swój mętny finał poznać mi pozwoli
dopiero, gdy i tak nie będę w stanie unieść
zamkniętych ciepłą dłonią zimnych powiek.
Ale dosyć już o mnie. Mów jak Ty się czujesz
z moim bólem-jak boli
Ciebie Twój człowiek.”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

Widokówka z tego świata i inne rymy z lat 1986–1988

O śmierci , O czasie

„nadal pamiętam o głupstwach kursach tarota
i zgubionych książkach
kiedy przygotowuję ci pokój
wracasz przecież z odległej epoki
by zamieszkać na zdjęciach
milczę sama przed sobą o wszystkich wahaniach
czy ci się tu spodoba”

Anna Musz (1988)

Źródło: Silentium diurnum

O książkach , O pokoju , Odległy

„Program Ruchu Twórczości mówi, by poszerzać Białą Rasę i wypierać błotne rasy bez konieczności wdawania się w otwarty konflikt lub zabijania kogokolwiek. Robiąc to, naśladujemy jedynie tę samą zasadę, która przyświecała kolonizacji i ekspansji Ameryki w kierunku zachodnim. Podczas tej wielkiej i produktywnej dla Białej Rasy epoki, posuwaliśmy się dalej na zachód zasiedlając ziemie zamieszkałe przez podrzędne ludzkie podgatunki zwane Indianami. Po drodze zdarzyło się co prawda kilka pomniejszych konfliktów, lecz nie sposób ich nazwać otwartą wojną czy też eksterminacją.”

Ben Klassen (1918–1993)

Biblia Białego Człowieka

O wojnie , O prawdzie

„Gdzie nie spojrzymy będzie ładnie,Bo zamieszkamy wśród ogrodów…Znajdziemy powód by być z sobąAlbo będziemy bez powodu…”

Artur Andrus (1971) polski dziennikarz i poeta

Źródło: Żeby się sobą zauroczyć

„Było piękne, było najpiękniejsze w Polsce, było włoskie, toskańskie, europejskie, niepolskie, było miastem, w którym chciało się zakochać od pierwszego wejrzenia, zamieszkać i nigdy nie wyjeżdżać.”

Zygmunt Miłoszewski (1976) polski pisarz i publicysta

o Sandomierzu.
Ziarno prawdy (2011)

„Powinno być utworzone niepodległe państwo polskie, które winno obejmować ziemie zamieszkałe przez ludność bezspornie polską, mieć zapewniony wolny i bezpieczny dostęp do morza; jego niezawisłość polityczna, gospodarcza oraz całość terytorialna winna być zagwarantowana układem międzynarodowym.”

Thomas Woodrow Wilson (1856–1924) prezydent USA

„W zmarzłej dolinie Cienia śmierci,
gdzie gwiazd migocą sarkofagi,
buduję sobie dół – i nagi –
z płomieniem schodzę w cienie śmierci.”

Tadeusz Miciński (1873–1918) pisarz i poeta polski

W mroku gwiazd
Źródło: Duch mój zamieszkał…

O śmierci

„Wczoraj, nad ranem, przyszła do mnie rozpacz
To zwierzę musiało już długo spać we mnie
Bo kiedy się obudziłem
Usłyszałem, że szlocham, łzy
Spływały mi po policzkach, wewnątrz
Coś bulgotało i wzdrygało się
Jakby kot, co zamieszkał we mnie
Usiłował wypluć rybę, która cuchnie
I zbyt późno zorientował się
Że umiera”

Krzysztof Karasek (1937)

Źródło: Bestia

O kotach , O rybach , O zwierzętach , O rozpaczy

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

O czasie

„Będę miała mnóstwo wnuków i zamieszkam gdzieś na wsi. Zawsze chciałam osiedlić się w Toskanii. Chętnie otoczyłabym się gromadą ludzi. Uwielbiam zgiełk, wiesz, kiedy coś się dzieje. Gdy dzieci się śmieją lub gdy płaczą… Wtedy wiadomo, że wokół ciebie jest rodzina. A ja na starość będę miała wielką rodzinę. Wiem, że tak będzie.”

Nicole Kidman (1967) amerykańska i australijska aktorka i piosenkarka

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13621

O dzieciach , O ludziach , O starości , O rodzinie

„Kiedy pracuję nad rolą, całkowicie wyłączam z niej siebie. Staję się postacią, którą gram. Jestem w stanie na przykład na kilka miesięcy wyprowadzić się z domu i zamieszkać tam, gdzie nikt mnie nie zna. Żeby tylko nikt nie zawracał mi głowy i nie przypominał mi, kim jestem. Strasznie mnie to wnerwia, kiedy ktoś wyciąga mnie z roli. Nie jestem w stanie żyć podwójnym życiem – wiem, że dla niektórych aktorów to żaden problem, ale ja tak nie potrafię.”

Joaquin Phoenix (1974) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Zanadto wczułem się w rolę. Joaquin Phoenix specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 17 lutego 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=29916

O domu , O problemach

„Kryzysy finansowe krążą po świecie (…) W świecie pieniądza wciąż niby obowiązują mechanizmy rynkowe – dokąd jednak zmierza ta wielka fala spekulacji? (…) Majątek dzisiejszych miliarderów odpowiada PKB krajów zamieszkałych przez połowę ludzkości. Czy naprawdę o to nam chodzi?”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Źródło: Działanie. Jeśli nie panujemy nad swoim życiem, ono panuje nad nami, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2002.

„Przede wszystkim uczucie pokory, pragnienie pokuty, zaparcia siebie, poświęcenia dla innych niech dominują w naszych myślach i uczuciach…. wyrobić w sobie duszę wrażliwą i delikatną dla cierpień Chrystusa Pana i tam gdzie Chrystus Pan cierpiący, tam myślami swymi przebywać, tam swoją wolę nagiąć do woli Bożej, przekreślić swoje „ja”, żeby Chrystus Pan mógł zamieszkać i odpocząć.”

Wincenta Jadwiga Jaroszewska (1900–1937) polska zakonnica

zalecenia z 12 maja 1936 dla sióstr Benedyktynek Samarytanek.
Źródło: Siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego – Przesłanie Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. http://www.samarytankiosb.pl/zalozycielka2d.html

O emocjach , O duszy , O matce , O siostrze

„(…) ludzie tak naprawdę mogą mieszkać tylko w innych ludziach. depresja to nic innego jak bezdomność, na depresję cierpią ludzie, którzy nie mają w kim zamieszkać (…).”

Wojciech Kuczok książka Senność

Senność

O ludziach , O cierpieniu

„Wtedy pomyślała, że mimo całej niepojętości życia, my, prawdopodobnie, przechodzimy przez nie pragnąc jedynie powrotu do piekła, które nas zrodziło, i zamieszkania w nim u boku kogoś, kto kiedyś z tego piekła nas wybawił. Próbowała odpowiedzieć sobie na pytanie, skąd płynie ta absurdalna wierność rzeczom potwornym, ale pojęła, że nie ma na to odpowiedzi. Rozumiała tylko, że nic nie jest silniejsze od tego instynktu, który każe nam wracać w miejsce, gdzie zadano nam ból, i powielać tę chwilę przez całe lata. Z tą jedną myślą, że ktoś, kto uratował nas raz, może potem zrobić to na zawsze. W nie kończącym się piekle, takim samym jak tamto, z którego przychodzimy. Lecz nagle miłosiernym. I bez krwi.”

Alessandro Baricco (1958) włoski pisarz

Bez krwi

O bólu , O myślach , O piekle , O wierności

„Kiedy się szumem, tłumem, gwarem
Ludzkie skupiska ustokrotnią
Najdroższym na świecie towarem
Będzie samotność
Tęsknotą ciszy uciekamy
W bezludność wyspy, słońce południa
Lecz kiedy na niej zamieszkamy
Wyspa przestaje być bezludna
Przybędzie z nami trud i strach
Niewola dnia, historii schemat
Jak pięknie wiatr układa piach
Tam gdzie nas nie ma”

Jonasz Kofta (1942–1988) polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz

Źródło: Wyspa w: Wiersze, Toruń 1994, s. 47.

O strachu , O historii , O samotności , O słońcu

„Stary Hebrajczyk, przyzwyczajony do ingerencji Boga w dzieje narodu, nazwałby Go prorokiem, zesłanym na ziemię w celu prostowania ścieżyn i dróg narodowego życia. Grek starożytny, ulegający czarowi mitu, który unosił się nad wszystkim jako bliskie i cudowne zjawisko, nazwałby Go bogiem i zamieszkać by Mu kazał na niedostępnym dla zwykłych śmiertelników Olimpie. My, ludzie współcześni, ludzie twardej walki o byt, nazwać go musimy bohaterem narodowym. Czy to wystarczy? (…), pominięcie autorów książki) Bohaterów narodowych mamy wielu. Lecz nie znajdziemy wśród nich ani jednego, który by czynem swoim przerósł Marszałka. (…) Bohaterstwo Piłsudskiego większe jest niż bohaterstwo największych Mężów Polski.”

Władysław Pobóg-Malinowski (1899–1962)

w 1928.
Źródło: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 63.

O Bogu , O ludziach , O książkach , O walce

„Małżeństwo – piekło przy wspólnej sypialni; przy oddzielnych sypialniach jest to jeszcze tylko czyściec; bez wspólnego zamieszkania byłby to na pewno raj.”

Henry de Montherlant (1895–1972)

O małżeństwie , O piekle

„Wrażliwość ekumeniczna, to wrażliwość na nieranienie siebie nawzajem. Dlaczego metafora „zranienia” tak się dzisiaj rozpowszechniła w psychologii, w świecie mediów? Bo naprawdę jesteśmy poranieni przez rozbite rodziny, lata komunistycznego zakłamania, porozbudzane ludzkie ambicje, brak autorytetów, nienaturalne miejsca zamieszkania (blokowiska!), tempo życia, zimną konkurencję, strach o pracę, nieodpowiedzialnie brane leki. Odkryć to i mieć na tyle wrażliwości, by nie dotykać bolesnych ran, nie zadawać nowego bólu, to wielkie wyzwanie naszych czasów. Jest ono szczególnie ważne, Umiłowani, w dziele ekumenii. Wszyscy jesteśmy poranieni przez naszą przeszłość; wszyscy – zatroskani o niesienie Chrystusa do ludzkich serc wobec tak szybkich postępów konsumpcyjnej sekularyzacji czy – jak pisał Jan Paweł II – „milczącej apostazji” człowieka sytego, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał.””

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w płockiej katedrze Kościoła mariawickiego podczas mszy na zakończenie Tygodnia Ekumenicznego, 25 stycznia 2008

O Bogu , O strachu , O przeszłości , Serce

„Taki obóz przejściowy znajdował się też w Izbicy, małym miasteczku pomiędzy Krasnymstawem a Zamościem, zamieszkanym wówczas przez około siedem tysięcy Żydów i garstkę innych, głównie folksdojczów. To byli polscy Żydzi. Kiedy już ich wywieziono do komór gazowych w Treblince, do Izbicy sprowadzano Żydów z Austrii, Czech, Niemiec, a nawet Holandii. (…)
Jeszcze dzisiaj jest mi trudno o tym mówić, tak niewiele mogłem wówczas zrobić dla tych ludzi. (…)
Najbardziej tragiczne przy tym było, że ci ludzie stale oddalali od siebie myśl o swoim losie, chociaż byli świadomi losu swoich „poprzedników” – Żydów polskich. Do dziś dźwięczą mi w uszach słowa [dentysty z Wiednia] T.: Wytępienie było przeznaczeniem polskich Żydów. My jesteśmy innymi ludźmi… (…)”

Jerzy Łoś (1920–1998) polski matematyk

Źródło: Dankesrede aus Anlaß der Verleihung der Ehrendoktorwürde, Hagener Universitätsreden 23, Hagen: Oktober 1995, s. 38.

O losie , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Kołyski i groby ścielą się fundamentem w przywiązywaniu do miejsca zamieszkania i życia.”

Eugeniusz Paukszta książka Wiatrołomy

Wiatrołomy

„Gdybym zabrał skrzydła poranka i zamieszkał na dnie najgłębszego morza, nawet tam Twoja dłoń poprowadzi mnie i Twoje mocne ramię ochroni mnie.”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Śmiertelne sny (1988)

„Nie cierpię państwa, które mi się wtrąca do życia, dlatego wybrałem do zamieszkania takie państwa, których moje życie nie obchodzi.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: „Cogito”

O życiu , O cierpieniu

„(…) wszyscy rozumiem, że choć reklamowany towar może być istotnie doskonały, to lepszy świat, który ewokuje reklama, jest krainą z baśni. Ta baśń jednak, reklamowa idealizacja rzeczywistości, nie przemija w nas bez echa. Choć wiemy, że nie można zamieszkać w arkadyjskim świecie wonnych gajów i złocistych owoców, dojrzewających wśród pieszczot słońca, to jednak do tego raju ze słów powędrowała nasza wyobraźnia.”

Leo Spitzer (1887–1960)

Źródło: Amerykańska reklama jako sztuka popularna, 1962, tłum. Krzysztof Biskupski

O świecie , O sztuce , O rzeczywostości

„Zamieszkałem u Kristiiny i zacząłem szukać pracy. To znaczy kupiłem gazetę „Helsingin Sanomat” i zacząłem obdzwaniać oferty zatrudnienia. Wtedy w Finlandii nie było żadnego bezrobocia. Pamiętam, że gdy liczba bezrobotnych przekraczała 10 procent, gazety ogłaszały stan klęski. Opiekuńcze państwo skandynawskie nie da człowiekowi zginąć.”

Stefan Widomski (1943) polski działacz gospodarczy

Źródło: Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski, Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,11573237,Nokiaman__Tylko_glupi_umiera_bogaty.html?as=1, gazeta.pl, 10 kwietnia 2012 roku

O biznesie

„Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduję skargi
w twoich opadłych liściach.
Uwielbiam cię, drzewo surowe, boś kryło Jego barki
w krwawych okiściach.
Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,
w którym wieczność na chwilę zamieszka,
podpływając do naszego brzegu
tajemną ścieżką.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

13

O drzewach , O świetle

„Ciągnęło mnie do sportu, ze względu na miejsce zamieszkania narty były naturalnym wyborem. Mogłem pływać, ale woda w pobliskim potoku była za zimna.”

Kamil Stoch (1987) polski skoczek narciarski

Źródło: Robert Błoński, Stoch spełnia marzenia, sports.pl, 3 lutego 2011 http://www.sport.pl/celebrities/1,112119,9048797,Stoch_spelnia_marzenia.html

O marzeniach , O sporcie , O wodzie

„Cieszmy się, bo Jezus przychodzi do nas, aby wśród nas zamieszkać, aby nam pokazać, jak żyć, jak cierpieć, jak pracować, jak dążyć do Boga do wiecznej radości!!!”

Ludwik Wrodarczyk (1907–1943) polski zakonnik

fragment z listu pisanego z Obry do matki, braci i sióstr z 13 grudnia 1931.
Źródło: Maria Kielar-Czapla Ojciec Ludwik Wrodarczyk OMI. Portret duchowy, s. 64 http://www.wolaniecom.parafia.info.pl/art_images/art_11/img38.pdf

O Bogu , O matce , O cierpieniu

„Czytanie bywa pisaniem, a pisanie czytaniem. Jeśli się nad tym głębiej zastanowić, bardzo możliwe, że lektura w ogóle warunkuje wszelki akt pisarski. W każdym razie takie podwójne czytanie – czytanie, któremu jednocześnie towarzyszy pisanie o czytaniu – wyzwala we mnie dodatkową energię twórczą. Słowo, z którym obcuję, ulega wzmocnieniu i zwielokrotnieniu, przez co ja sam się zmieniam. Staram się zresztą podchodzić do tego rzemiosła w sposób możliwie pełny, angażując nie tylko swoją wiedzę i intuicję, ale także swoje życie. Tego rodzaju lekturę Karol Maliszewski nazwał kiedyś „krytyką towarzyszącą”. Dla mnie to jest chyba nawet coś więcej, coś, co określiłbym mianem „krytyki uczestniczącej”. W obcowaniu z poezją najważniejsza wydaje mi się bowiem możliwość wejścia między słowa i zamieszkania w nich choćby na chwilę. To jak podróż do obcego miasta. Możesz zerknąć na nie przelotem z okna autobusu, ale możesz też się zatrzymać, porozmawiać z mieszkańcami, zajrzeć w podwórze.”

Marcin Orliński (1980)

Źródło: Kuba Przybyłowski, Tajemny związek, „Lampa” nr 4(85), 2011.

O życiu , O czytaniu

„Już wcześniej zostało zakomunikowane, że rząd zdecydował o całkowitej eksterminacji wszystkich Ormian zamieszkałych w Turcji. (…) Bez względu na to, że znajdują się wśród nich kobiety, dzieci i chorzy, jakkolwiek tragiczne będą środki tej eksterminacji, bez słuchania głosu sumienia należy położyć kres ich egzystencji.(…) Ci, którzy sprzeciwią się temu rozkazowi, nie mogą być urzędnikami państwowymi.”

Mehmet Talaat (1874–1921) turecki polityk

O kobietach , O dzieciach

„Reakcje środowisk żydowskich po marcowo-kwietniowej ewakuacji (Polaków z ZSRR) przekonały Stalina o skuteczności prowadzonej polityki i otworzyły pole do podburzania Żydów przeciw Polakom, Polaków przeciw Żydom. (…) Wykorzystując wzajemne resentymenty Polaków i Żydów, Stalin dążył do tego, by opinia światowa, alarmowana informacjami o antysemityzmie Polaków, nie reagowała na zamierzone i już częściowo realizowane pogwałcenie norm prawa międzynarodowego – aneksję połowy terytorium państwowego Rzeczypospolitej i narzucenie radzieckiego obywatelstwa obywatelom polskim, zamieszkałym na obszarze włączonym do ZSRR na mocy rozbiorowego paktu Ribbentrop-Mołotow.”

Krystyna Kersten (1931–2008) polski historyk

Polacy-Żydzi-Komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968
Źródło: s. 55.

„Dla każdego powrót do kraju, po tak długim okresie pobytu poza jego granicami, rodzi wiele pytań, odgrzewa uczucia i zachowania, które zmieniają się w zależności od miejsca zamieszkania. Wydaje mi się, że znalazłem się w stanie nieważkości, bo nagle zacząłem czuć się mniej amerykański, ale też nie do końca rozumiem nową rzeczywistość, która powstała w Polsce. Czuję się, jakbym nie należał ani tu, ani tam.”

Peter J. Lucas (1962) aktor amerykański pochodzenia polskiego

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=39462

O zachowaniu , O emocjach , O rzeczywostości , Pytanie

„Legenda mówi, że gdzieś jest 12 innych planet zamieszkałych przez inteligentne istoty. Nasza Ziemia jest w tym gronie nazywana Planetą Dzieci. Według legendy 12 kryształowych czaszek sprowadzono na Ziemię z pozostałych planet, zaś trzynasta ma zawierać ważne informacje o każdym z tych światów.”

Giorgio A. Tsoukalos (1978) Pisarz

Źródło: program Starożytni kosmici, sez. I, odc. 2, Misja

O dzieciach , O świecie

„Ukształtowałeś Panie
góry z okruchów gwiazd
wśród których
zamieszkałeś
żeby być blisko ludzi”

Stanisław Leon Machowiak (1935)

Źródło: Powstanie gór, „Sekrety ŻAR-u” 2007, nr 1 http://www.pzn-mazowsze.org.pl/kultura/klub_zar/sekret16/sek_16.html#machowiak

O ludziach

„Mam służbowe mieszkanie przy ulicy Parkowej. Jednak nie w słynnej willi premierowskiej, która jest tak ekskluzywnie wykończona, że nie byłem w stanie w niej zamieszkać.”

Kazimierz Marcinkiewicz (1959) polityk polski, premier RP

Źródło: „Metro”, 28 kwietnia 2006

„Nie chciałem chodzić na msze do ich kaplicy, ale była tak paskudna, że przeorowi powiedziałem: „Jak Bóg może w takim paskudztwie zamieszkać?”. On: „Bóg jest wszędzie”. A ja: „Tu może małym palcem dotknął, a w kościele Mariackim obiema rękami, nogami i wszystkim”. Najchętniej na mszę wybierałem kościół św. Anny, ze względów towarzyskich, bo tam chodziło ziemiaństwo krakowskie, a w Mariackim był cudowny nastrój.”

Franciszek Starowieyski (1930–2009) polski malarz, grafik i scenograf

O Bogu , O nastroju

„Czy można sobie to wyobrazić? My uważaliśmy, że ludzie nie będą chodzić do samochodu, aby zadzwonić. Ludzie chcieli rozmawiać ze sobą i jedynym sposobem w jaki można było tego dokonać to zbudowanie telefonu komórkowego – telefonu, który byłby osobisty. Taki, który reprezentowałby jednostkę i miał zatem numer przypisany nie do miejsca, nie do biurka, nie do domu zamieszkania, ale do osoby”

Martin Cooper (1928)

O Motoroli DynaTAC

O ludziach , O domu

„(…) komuś, kto niepewnie uchyla drzwi Biblioteki, udzieliłbym takiej oto rady. Czytaj to, co chcesz czytać, ale nie omijaj klasyków. Książki klasyków to bagaż, z którym warto wędrować po Bibliotece. Oczywiście – raz po raz na postojach rozpakowując nasze torby podróżne. Bo przy pierwszej lekturze bardzo niewiele dowiemy się o Homerze, Szekspirze, Goethem, Dostojewskim. Możemy zresztą ich odrzucić, wolno nam powiedzieć, że literaccy giganci nie są naszymi przyjaciółmi, ale w żadnym wypadku nie wolno ich zlekceważyć. Bo to oni, autorzy arcydzieł, kształtują od wieków nasz smak, uczą nas, czego mamy prawo wymagać od naprawdę wielkiej literatury.”

Jan Tomkowski (1954) polski historyk literatury

Źródło: Zamieszkać w Bibliotece.

O książkach , O literaturze , O czytaniu , O wieku

„Przyczyną najważniejszych konfliktów zbrojnych stulecia były zwykle granice. Wojny religijne, konfrontacje spowodowane układem przymierzy, bunty, walki o większą chwałę, starcia spowodowane intrygami lub ambicjami dynastycznymi, w których dominującym czynnikiem był zwykle element osobisty – stopniowo zostały zastąpione wojnami o granice, które wybuchały z powodu ekspansji państwa bądź królestwa. Pozostało już niewiele miejsca nadającego się do zamieszkania, dlatego interesy bądź ambicje jednego kraju wchodziły w gwałtowną kolizję z aspiracjami innego.”

George Curzon (1859–1925) brytyjski polityk, lord

w 1907.
Źródło: Lord Curzon of Kedleston, Frontiers: The Romanes Lecture, 1907, Oksford 1907, tłum. Zuzanna Piotrowska.

O wojnie , O walce

„Państwo jest organizacją terytorialną, przymusową, prawem ziemi, które owłada człowiekiem, dlatego że na niej zamieszkał. Nie daje ono nigdy swoim obywatelom swobody uchylania się od jego praw i rozporządzeń, swobody dobrowolnego należenia lub nienależenia do jego organizacji. Prawdziwa wolność jednostek staje się tutaj nieziszczalną nigdy utopią.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Nowa etyka w: Edward Abramowski, Pisma, tom I, s. 73–74 http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_1/73, Warszawa 1924.

O wolności

„W erze komunikacji internetowej powinna rosnąć elita polska, która wspiera się niezależnie od punktu zamieszkania. Widziałabym tu wzorzec racjonalnego działania w narodzie żydowskim, który zdołał przetrwać bez własnego państwa 2 tys. lat.”

Anna Pawełczyńska (1922–2014)

Źródło: Zatrzymajmy Hunów Europy, „Gazeta Polska”, 15 lutego 2012

O komunikacji

„Tuż po tym, jak się odbyła demonstracja ruchu lokatorskiego sprzeciwiającego się polityce mieszkaniowej miasta, tuż po tym, jak lokatorzy okrzyknęli Hannę Gronkiewicz-Waltz „królową slumsów”, ratusz wydał komunikat, w którym pochwalił się, ile to mieszkań komunalnych wyremontowano i wybudowano. Tymczasem sytuacja w Warszawie jest dramatyczna. Tysiące osób uprawnionych czeka na mieszkania komunalne lub socjalne, ale oferuje im się często lokale nienadające się do zamieszkania: zagrzybione, bez kanalizacji.”

Agnieszka Grzybek (1970) polonistka i feministka polska

Źródło: rozmowa Mikołaja Syski, krytykapolityczna.pl, 19 listopada 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwissamorzadowy/GrzybekWarszawatotorprzeszkod/menuid-403.html

O czekaniu

„(…) gdy dostałam rolę [w M jak miłość], planowałam na stałe osiedlić się za granicą. Wyjechałam z kraju, bo byłam zakochana we Francuzie: razem zamieszkaliśmy, dzieci chodziły we Francji do szkoły, ja znalazłam tam pracę… Ale zostałam zdradzona i wróciłam do Polski. I nagle postać Badeckiej stała mi się bardzo bliska: spotkała nas w życiu dokładnie taka sama sytuacja… Trochę tak, jakby Ilonka Łepkowska, pisząc scenariusz, spojrzała na mnie i prześwietliła całe moje życie.”

Dorota Sadowska (1965)

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Dorota Sadowska – Łepkowska prześwietliła moje życie http://archiwum.mjakmilosc.tvp.pl/76603/dorota-sadowska-lepkowska-przeswietlila-moje-zycie.html

O miłości , O życiu , O dzieciach

„Dla mnie osobiście chyba najtrudniejszy był moment, kiedy zostałam wezwana do prokuratury w Białymstoku, w sprawie rzekomego przekroczenia uprawnień w procesie legislacyjnym ustawy o kinematografii. Był to chyba pierwszy w Polsce, dosyć dziwny przypadek prowadzenie postępowania prokuratorskiego w sprawie przekroczenia uprawnień ministra i wiceministra w procedowaniu ustawy poselskiej. Rząd w takim przypadku może jedynie przedstawić swoje stanowisko. Postępowanie trwało ponad rok, przesłuchano kilkunastu świadków i umorzono z powodu niestwierdzenia przekroczenia prawa. W tym czasie byłam obiektem ataku wielu stron, pod moim mieszkaniem prawie na stałe zamieszkali paparazzi, a w Rzeczpospolitej ukazały się kłamliwe publikacje na temat moich prywatnych spraw. Po trzech latach procesu, redakcja i autor przegrali przed sądem cywilnym. W uzasadnieniu sąd stwierdził: „Twierdzenie dziennikarza, że przez fakt publikacji chciał uczynić świat lepszym jest swoista ironią, ponieważ pisanie niesprawdzonych informacji pochodzących z anonimowych i niewiarygodnych źródeł nigdy nie może służyć prawdzie, zaś potrzeba tworzenia tanich lecz szkodliwych społecznie sensacji, nie powinna stanowić dewizy uczciwego dziennikarza.””

Agnieszka Odorowicz (1974) polska działaczka państwowa, wiceminister kultury

Ale jak widać, nie przeszkadza to poważnym niby pismom, jak „Newsweek”, powtarzać te brednie.
Źródło: Artur Cichmiński, PISF jest instytucją elastyczną. Agnieszka Odorowicz w Stopklatce, 11 czerwca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66440

O świecie , O czasie

„Będąc jeszcze w liceum w Raciborzu, przyjechałam z klasą na spektakl do Starego Teatru. Pomyślałam wtedy, że muszę zamieszkać w tym mieście [Krakowie] i wymarzyłam sobie, że zostanę aktorką.”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

„Deszcze Nowego Jorku. Nieprzerwane, wymiatające wszystko. A w szarej mgle wznoszą się białawe drapacze chmur, niczym ogromne grobowce w tym mieście zamieszkałym przez umarłych. (…) Okropne uczucie osamotnienia. Nawet gdybym przycisnął do piersi wszystkich ludzi na świecie, nie obroniłoby mnie to przed niczym.”

Albert Camus (1913–1960) francuski pisarz, noblista

Dzienniki z podróży

O ludziach , O emocjach

„Ludzie potrzebują mądrych i pięknie podawanych słów niezależnie od miejsca zamieszkania.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: Chwile innego oddechu, „Rzeczpospolita”, 24 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26720

O ludziach , O czytaniu

„Ta wojna została nam narzucona, bo jesteśmy bogatym krajem zamieszkanym przez pięć milionów biednych ludzi, ciemnych analfabetów, którzy nie potrafią obsłużyć działa bezodrzutowego 86 mm. Oni myślą, że wystarczy dwadzieścia wozów pancernych, żeby dalej mieć naszą naftę i diamenty i żeby zapędzić nas z powrotem na swoje miejsce.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

opowieść comandante Ndozi.
Jeszcze dzień życia

O wojnie , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Kataklizmy zarówno ze względu na swe przyczyny, jak i następstwa są katastrofami społecznymi. (…) Wszystko to nie są katastrofy naturalne choćby z tego względu, że ich źródłem są procesy wywołane przez ludzi. Ich skutki są w każdym razie społeczne. Oznaczają one konflikty wszystkich tych, którzy korzystają ze wspólnych, zbyt skromnych zasobów. A także tych, którzy muszą opuścić niedające się już zamieszkać obszary i chcą się osiedlić tam, gdzie jest już ktoś inny. Oznaczają też dewastację przyszłości.”

Harald Welzer (1958)

Źródło: Wojny klimatyczne, tłum. Michał Sutowski, Warszawa 2010.

O wojnie , O ludziach , O przyszłości

„Najwyższa już pora na wyrażenie oburzenia (wzorem młodych Hiszpanów), na „przewartościowanie wartości”, na nowy ruch kontrkultury, na odejście od narzuconej im przez kulturę masową oraz nader licznych w Polsce neoliberalnych ekspertów wizji życia, w myśl której można być szczęśliwym w nieszczęśliwym społeczeństwie, odgrodziwszy się od niego murem i zamieszkawszy w jednym z licznych gett (osiedli grodzonych) powstających w polskich miastach. Że najwyższa już pora na Nową Solidarność, nową obietnicę równości i sprawiedliwości”

Andrzej Szahaj (1958) filozof polski

stara została roztrwoniona przez ich rodziców
Źródło: Posprzątać po neoliberalizmie, wyborcza.pl, 1 sierpnia 2011 http://wyborcza.pl/1,97863,10030760,Odpowiedz_Sierakowskiemu__Posprzatac_po_neoliberalizmie.html

O sprawiedliwości , O myślach , O odejściu , O rodzicach

„Jednakże niemieckie czołgi nie wjechały do Polski aż do roku później, 1 września 1939. Dlaczego czołgi nie wjechały? Ponieważ Polacy odmówili negocjowania sprawy Gdańska, nadbałtyckiego portu zamieszkanego przez 350 000 mieszkańców, z których 95% stanowili Niemcy, i który został odebrany Niemcom w 1919 na paryskiej konferencji pokojowej, z pogwałceniem 14 punktów Wilsona i jego zasady samostanowienia.”

Patrick Buchanan (1938) amerykański polityk i publicysta

Oryginalnie: German tanks, however, did not roll into Poland until a year later, Sept. 1, 1939. Why did the tanks roll? Because Poland refused to negotiate over Danzig, a Baltic port of 350,000 that was 95 percent German and had been taken from Germany at the Paris peace conference of 1919, in violation of Wilson’s 14 Points and his principle of self-determination.
Źródło: Blog Patricka Buchanana http://buchanan.org/blog/?p=993

„Transporty rosną w tygodnie, miesiące, lata. Gdy skończy się wojna, będą liczyć spalonych. Naliczą cztery i pół miliona. Najkrwawsza bitwa wojny, największe zwycięstwo solidarnych i zjednoczonych Niemiec. Ein Reich, ein Volk, ein Führer – i cztery krematoria. Ale krematoriów będzie w Oświęcimiu szesnaście, zdolnych spalić pięćdziesiąt tysięcy dziennie. Obóz rozbuduje się, aż się oprze naelektryzowanym drutem o Wisłę, zamieszka go trzysta tysięcy ludzi w pasiakach, będzie się zwał Verbrecher-Stadt – „Miasto przestępców”. Nie, ludzi nie zabraknie. Spalą się Żydzi, spalą się Polacy, spalą się Rosjanie, przyjdą ludzie z zachodu i południa, z kontynentu i wysp.”

Tadeusz Borowski (1922–1951) polski poeta, prozaik i publicysta

Proszę państwa do gazu

O wojnie , O ludziach , O zwycięstwie

„W związku z 60 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległego Państwa Polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie. W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego Państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Oznaczało to zjednoczenie wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej zamieszkałych przez polską większość, a także podniesienie świadomości narodowej wszystkich warstw i grup społecznych. Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności. Jako reprezentant zmartwychwstałej Rzeczypospolitej na konferencji w Wersalu przyczynił się w stopniu decydującym do ukształtowania naszych granic, a zwłaszcza granicy zachodniej. Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania Państwa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla wybitnego Polaka Romana Dmowskiego.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 1999 w sprawie uczczenia 60. rocznicy śmierci Romana Dmowskiego

O śmierci , O walce , O ojczyźnie

„Czekam was
w tych stronach świata,
które są zamieszkałe przeze mnie.”

Jerzy Ficowski (1924–2006) polski poeta

Źródło: wiersz Moje strony świata, 1957

O czekaniu

„Neurowie mają scytyjskie zwyczaje.(…) Ci Neurowie wydają się być czarodziejami. Opowiadają bowiem Scytowie i zamieszkali w Scytii Hellenowie, że stale raz do roku każdy z Neurów na kilka dni staje się wilkiem, a potem znowu przybiera dawną postać. Ja wprawdzie w te ich baśnie nie wierzę, niemniej tak oni utrzymują i na to przysięgają.”

Herodot książka Dzieje

o plemieniu Neurów – przez część współczesnych historyków utożsamianym z Prasłowianami.
Dzieje
Źródło: IV, Melpomene.

„I
Domokrążny przekupień ogrodów
zielnik swój niesie,
z księgą zapachu krąży.

Nocą przychodzą do jej gałęzi
duszyczki starych ptaków.

Śpiewają w tym zdławionym lesie,
któremu trzeba źródeł płaczu.

Jak małe noski dzieci
splaszczone na matowych szybach,
tak kwiaty owej księgi
u szyby lat, której nie widać.

Oto przekupień ogrodów
zagląda z płaczem do księgi
i omdlewają nad zielnikiem
żywych kolorów przybłędy.

II
Oto przekupień czasu
przynosi zielnik snów.

Ja
Gdzie zielnik twój, gdzie księga?

Przekupień
Trzymasz ją w swoich rękach.

Ja
Mam wolnych dziesięć palców

Przekupień
Sny w twoich włosach tańczą.

Ja
Ile minęło już stuleci?

Przekupień
Godzinę tylko ma mój zielnik.

Ja
Czy idę w zmierzch, czy do świtania?

Przekupień
Przeszłość jest nie do zamieszkania.

Ja
O gorzkie owoców ogrody!

Przekupień
Gorszy jest zielnik księżycowy.

III
Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
w tajemnicy zielnik dźwięków

(Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)

W świetle portu zagubionego
wracają echa wszystkich wieków

(Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
Oto noc chwieje się na wietrze!)

Pst…Dajcie ciszy więcej!
Gniew stary palce mi wykręca.”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło - wiersz -Książka z tomu Zielnik

O dzieciach , O ptakach , O snach , O ciszy

„Przez letnie miesiące pół dnia uczyłem się, a od południa do wieczora pracowałem przy żniwach. Resztę egzaminów zdałem po wakacjach. Trzeci rok studiów rozpocząłem bez forsy. Ubranie spadało ze mnie. Brat kupił mi nowe, za co byłem mu wdzięczny. I tak jakoś przetrzymałem ostatni rok. Dawałem korepetycje uczniom z gimnazjum i trochę zarabiałem na swoje potrzeby. Ratowało mnie to głównie, że w styczniu 1923r moja młodsza siostra Pola wyszła za mąż za dalekiego krewnego Franka Soszyńskiego stolarza z Warszawy. Był on dość zamożny. Zdążył już dorobić się części domu w Bydgoszczy i 2/3 domu w Warszawie przy ulicy Dzielnej N-56. Poza tym prowadził warsztat stolarski przy ulicy Leszno 48. Wesele odbyło się w Siedlcach w mieszkaniu Stacha przy ulicy Ogrodowej 4 Małżonkowie Soszyńscy t. j. Szwagrostwo zamieszkali w lokalu przy warsztacie. Było to dość nędzne mieszkanie zawsze zakurzone i niemożliwe do utrzymania w czystości. Ale w tym czasie trudno było zdobyć się na coś lepszego, gdyż odstępne bardzo drogo kosztowało.
I tak siostra męczyła się w tym mieszkaniu do śmierci szwagra w 1934 r. Był to zacny i dobry człowiek. Dowód – na jego pogrzebie żydzi lokatorzy z ul. Dzielnej z jego domu kupili wieńce i urządzili orszak żałobny, co było opisane w Expresie Porannym pod tytułem „Niesamowity pogrzeb”. Później żydówki przychodziły na jego grób opłakiwać swego dobrego gospodarza, który pomimo zaległości w komornem ponad 10.000zł. nikogo przez cały czas nie wyeksmitował z mieszkania.
Po jego śmierci Siostra Pola wraz z dwojgiem dzieci Jankiem lat 10 i Krystyną lat 6 zamieszkała w 2 pokojowym mieszkaniu w swoim domu przy ulicy Dzielnej 56.”

Jan Soszyński (1924–1944)

Ze wspomnień wuja
Źródło: fragment pamiętnika Wincentego Kobylińskiego, wuja Jana Soszyńskiego.

O śmierci , O dzieciach , O domu , O siostrze

„To ironia nowoczesnego życia. Myślimy, że jesteśmy stroną kontrolującą, że potrafimy zmienić wszystko: pracę, miejsce zamieszkania, styl życia, ale istnieją pewne rzeczy, w przypadku których trzeba po prostu zaakceptować to, że nie jesteśmy w stanie nic zrobić.”

Cathy Kelly (1966)

Przyjaciółki od serca (2003)

O myślach , O myśleniu

„Nazywam się Kononowicz Krzysztof. Urodziłem się dnia dwudziestego pierwszego stycznia tysiąc dziewięćset trzeciego… sześciesiątego trzeciego roku w Kętrzynie, woe… woewództwo olsztynskie. Chcę przedstawić swój życiorys. Ukończyłem zasadniczą szkołę zawodową jako kierowca-mechanik. Posiadam swoją posiadłość – domek drewniany. Mam matkę, mam brata. Tatuś ni żyje. Ale tatuś bardzo jest mój bardzo, bardzo zasłużony. Walczył o Warszawę, walczył o Polskę, walczył o Boga. Ale nie ma ojca – odeszedł. Jak ja mówię – powołał, zmienił miejsce zamieszkania. Jest w niebie teraz. I stamtąd patrzy, jak ja kandyduje na prezydenta miasta Białegostoku.”

Krzysztof Kononowicz (1963) kandydat na prezydenta Białegostoku w wyborach z 12 listopada 2006

w związku z wyborami prezydenta Białegostoku w 2006.
Źródło: „Fakty i Mity” nr 16 (424), 24 kwietnia 2008, s. 24.

O Bogu , O matce , O odejściu

„Mając lat 11 byłam w obozie przejściowym w Niemczech i wtedy policzyłam sobie, że ja się znajduję na 71. miejscu zamieszkania.”

Lidia Korsakówna (1934–2013) aktorka polska

Źródło: Lidia Korsakówna, Tvp.pl, 26 lipca 2011 http://www.tvp.pl/warszawa/publicystyka/wywiad-kuriera/wideo/lidia-korsakowna-26072011/4969424

„Nie oznacza, że każdy Emisariusz jest komandosem. Nie, niezupełnie, ale właściwie, kim jest żołnierz? Ile ze szkolenia sił specjalnych odciska się na ciele, a ile w umyśle? I co się stanie, jeśli się je rozdzieli?
Żeby użyć frazesu – kosmos jest wielki. Najbliższy z Zamieszkałych Światów znajduje się pięćdziesiąt lat świetlnych od Ziemi. Najdalszy – cztery razy dalej, a niektóre z transportowców kolonizacyjnych wciąż jeszcze lecą. Jeśli jakiś maniak zacznie potrząsać ładunkami taktycznymi albo innymi zabawkami zagrażającymi biosferze, to co wtedy? Informację można przesyłać przez strunową transmisję nadprzestrzenną tak blisko natychmiastowości, że naukowcy wciąż spierają się o terminologię, ale to, by zacytować Quellcristę Falconer, nie przenosi żadnych cholernych dywizji. Nawet gdyby wystrzelić transportowiec z wojskiem, gdy tylko zacznie się bałagan, oddziały ekspedycyjne doleciałyby na miejsce akurat na czas, by pobawić się z wnukami zwycięzców.
To nie jest metoda na rządzenie Protektoratem.
Dobra, można zdigitalizować i przesłać umysły solidnej grupy bojowej. Dawno już minęły czasy, gdy w wojnie decydowała liczebność, a większość zwycięstw ostatniej połowy tysiąclecia została osiągnięta przez małe, ruchliwe siły partyzanckie. Można nawet przelać p. m. c. żołnierzy wprost w powłoki z uwarunkowaniem bojowym, podrasowanym systemem nerwowym i ciałami napakowanymi hormonami. I co dalej?
Znajdą się w ciałach, których nie znają, w nieznanym świecie, walcząc z bandą nieznajomych przeciwko innym obcym za sprawę, o której prawdopodobnie nigdy nawet nie słyszeli, a już z pewnością nie rozumieją. Klimat jest inny, tak samo jak język, kultura, zwierzęta, roślinność i atmosfera. Szlag, nawet grawitacja się różni. O niczym nie mają pojęcia, a nawet jeśli przetransferuje się ich z zaimplantowaną wiedzą o lokalnych warunkach, dostaną potężną dawkę informacji, które powinni zasymilować, kiedy najprawdopodobniej już kilka godzin po upowłokowieniu będą musieli walczyć na śmierć i życie.
I tu właśnie wkracza Korpus Emisariuszy.
Wspomaganie neurochemiczne, interfejsy elektroniczne, mechanika – to wszystko jest fizyczne. Większość nawet nie dotyka samego umysłu, a to właśnie umysł zostaje przesłany. Stąd wziął się Korpus. Zaczęli od technik psychoduchowych od tysiącleci rozwijanych na Ziemi przez kultury orientalne i wydestylowali je w system szkoleniowy tak złożony, że jego absolwenci na większości planet mają prawny zakaz sprawowania jakichkolwiek stanowisk wojskowych lub politycznych.
Nie żołnierze. Niezupełnie.”

Richard Morgan książka Modyfikowany węgiel

Modyfikowany węgiel (2002)
Źródło: s. 44–45

O życiu , O śmierci , O wojnie , O świecie

„Wiele osób obiera na miejsce swojego zamieszkania przytulny Żagań. Znajdują oni tutaj czyste miejsce, wielu dobrych i wykształconych ludzi. Bliskość Saksonii nadaje tej przygranicznej miejscowości swoistego smaku, a rzeka Bóbr, wprawdzie często pustosząca i niosąca nieszczęścia, nadaje tej okolicy przyjemne urozmaicenie.”

John Quincy Adams (1767–1848) amerykański polityk, prezydent Stanów Zjednoczonych

O ludziach

„To upodobanie posła Nitrasa przejawia się w korzystaniu z bardzo drogich samochodów, egzotycznych wczasów i niezłych garniturów. Stałej poprawie i polepszeniu ulega również standard i warunki zamieszkania pana posła. Dlatego powinien zainteresować się stanem majątkowym jego bliskich.”

Krzysztof Zaremba (1972) polski polityk

Źródło: Szwagier w eurowyborach. Senator Zaremba pyta POsła Nitrasa o jego rodzinę, gs24.pl, 12 maja 2009 http://www.gs24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20090512/EUROWYBORY/939472150

O rodzinie

„Porozmawiamy
o tym, kiedy już nic nie będzie
do powiedzenia. Jakbyśmy zamieszkali
w niemądrych przysłowiach. Powiesz,
o, kiedy jeszcze nic nie będzie do powiedzenia.”

Szymon Szwarc (1986)

Źródło: Wtedy mów

„Jeśli gdzieś zamieszka człowiek zbyt bogaty, ludzie wokół niego stają się zbyt biedni.”

Octave Mirbeau (1848–1917) pisarz francuski

O ludziach

„Każdy rodzic martwi się o to, czy jego dziecko dokonuje w życiu właściwych wyborów. Rodzice, wiedząc, że Emilian miał już małżeńską przeszłość, zasugerowali, żebyśmy spróbowali najpierw ze sobą zamieszkać. Tak się stało i to ich uspokoiło. Zanim wzięliśmy ślub, przez ponad dwa lata mieszkaliśmy razem. Emilian jest ciepły, ale przede wszystkim bardzo opiekuńczy. Kiedyś mama żartowała, że spokojnie może mi zastąpić ojca. Ale z czasem przekonał ich do siebie również odpowiedzialnością, pracowitością i poważnym podejściem do życia. Poza tym widzieli, że jestem szczęśliwa.”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

O dzieciach , O marzeniach , O domu , O rodzicach

„Kobiela był jednym z najwybitniejszych aktorów komediowych, mam do niego wielki szacunek. Kryła się w nim wielka tajemnica: w jego talencie zamieszkało jakby mimochodem wszystko to, z czego się śmiejemy.”

Jacek Borusiński (1972) polski artysta kabaretowy

o Bogumile Kobieli.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 9 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jbczh.htm

O tajemnicy

„Mieszkanie jego [Wyspiańskiego] było bardzo oryginalne. Mieściło się w domu zamieszkanym przeważnie przez bardzo biedną ludność. Pracownię stanowił duży pokój, oświetlony kilku oknami, pomalowany na kolor ciemnobłękitny. Później wstawił Wyspiański do tego pokoju niektóre meble zrobione dla teatru podczas przedstawienia Bolesława Śmiałego. Duży, czerwono obity fotel stał koło długiego stołu. Na jednej ze ścian był rozpięty jego cudowny obraz pastelami malowany, niestety bardzo podniszczony, przedstawiający „Sezam”.(…) Dalsze pokoje były fantastycznie pomalowane, jeden koloru cytrynowego, drugi o dosyć zjadliwym różowym tonie. Kiedy się przechodziło z tych kolorowych pokoi do jego pracowni, wzrok gubił się w błękitnej atmosferze.”

Michał Marian Siedlecki (1873–1940) polski zoolog

w radiu.

O pokoju , O kolorach , O domu , Obraz

„Kiedy zapytałam mojego przyjaciela jakie miejsce do zamieszkania uważa za najlepsze, odpowiedział: "Nigdzie, koło gdziebądzia.”

Frances Mayes (1940)

„Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o Mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie. O mój umiłowany Chryste, z miłości ukrzyżowany, chciałabym być oblubienicą Twego Serca, chciałabym Cię otaczać chwałą i chciałabym Cię miłować tak, żebym umarła z miłości. Lecz czuję moją niemoc i dlatego proszę Cię, abyś mnie «przyoblókł w siebie samego» – tak, aby wszystkie poruszenia mojej duszy utożsamiały się ze wszystkimi poruszeniami Twojej duszy, abym się zanurzyła w Tobie, została przez Ciebie ogarnięta tak, abyś Ty zajął moje miejsce, aby moje życie było tylko promieniowaniem Twojego Życia. Przyjdź do mnie jako Wielbiciel, Wynagrodziciel i Zbawiciel. Słowo Przedwieczne, Słowo mego Boga, chcę spędzić moje życie na słuchaniu Ciebie; chcę być w pełni pojętną, tak, aby się wszystkiego nauczyć od Ciebie. A potem poprzez wszystkie noce, wszystkie próżnie, wszystkie niemoce chcę zawsze być w Tobie i trwać w Twoim wielkim świetle. O moja umiłowana Gwiazdo, zachwycaj mnie, abym nie mogła już uchylić się spod Twego promieniowania. O Ogniu trawiący, Duchu miłości, «zstąp na mnie», aby w mej duszy dokonało się jakby nowe wcielenie Słowa. Niech będę dla Niego dodatkowym człowieczeństwem, w którym On odnowi całe swoje Misterium. A Ty, Ojcze, pochyl się nad swoim biednym stworzeniem, «okryj je swoim cieniem» i dostrzegaj w nim tylko «Umiłowanego, w którym złożyłeś całe swoje upodobanie». O moi Trzej, moje Wszystko, moja Szczęśliwości, nieskończona Samotności, Niezmierzoności, w której się gubię, oddaję się Wam jako ofiara. Ukryjcie się we mnie, abym ja mogła się ukryć w Was, w oczekiwaniu na kontemplowanie w Waszym świetle przepaści Waszej wielkości. [modlitwa napisana przez św. Elżbietę od Trójcy 21 listopada 1904 r. ]”

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (1880–1906)

Źródło: Modlitewny testament. Modlitwa do Trójcy Przenajświętszej http://www.karmel.pl/modlitewny-testament, karmel.pl

O samotności , O życiu , O Bogu , O tajemnicy

„Żądać jednak, aby utrzymanie jakiegoś państwa było troską tylko sił zewnętrznych, to doprawdy zbyt wiele. Rozbiór Polski już przeszło sto lat przedtem był wielokrotnie omawiany, a kraju tego od tego czasu nie można było traktować jako zamkniętego domu, lecz tylko jako drogę publiczną, po której stale grasowały obce wojska. Czy inne państwa miały temu przeszkadzać, czy miały one stale warować z dobytym mieczem, aby strzec politycznej świętości granicy polskiej? Byłoby to żądaniem moralnie niemożliwym. Polska w owym czasie była pod względem politycznym niewiele więcej niż nie zamieszkanym stepem; i podobnie jak mało było możliwości stałego uchronienia tego bezbronnego stepu położonego między innymi państwami od ich napaści, tak równie trudno było zapewnić nienaruszalność tego tzw. państwa. Z tych wszystkich powodów nie należałoby się bardziej dziwić upadkowi Polski bez rozgłosu niż cichemu zlikwidowaniu Ordy Krymskiej. Turcy w tym wypadku byli bezwzględnie bardziej zainteresowani niż jakiekolwiek państwo europejskie w utrzymaniu Polski, ale też widzieli że obrona niezdolnego do oporu stepu byłaby próżnym wysiłkiem.”

Carl von Clausewitz książka O wojnie

O naturze wojny
Źródło: O wojnie, Księga VI, Rozdział 6 "Zakres środków obrony", tłumaczenie Augustyn Cichowicz, Leon Koc, Wydawnictwo Mireki, s. 285.

O wysiłku , O czasie , O domu

„Poza tym wyraźnie rozstrzygnięto, że GG stanie się w przyszłości niemieckim obszarem życiowym. Tam, gdzie dziś mieszka 12 milionów Polaków, tam powinno zamieszkać 4 do 5 milionów Niemców. Generalna Gubernia musi stać się krajem tak niemieckim, jak Nadrenia.”

Hans Frank (1900–1946) nazista, gubernator Generalnego Gubernatorstwa

po rozmowie z Hitlerem 17 marca 1941, Hans Frank do podsekretarzy stanu, dowódcy policji i SS, gubernatorów dystryktów, kierowników wydziałów rządu.
Źródło: Czesław Madajczyk, Generalna Gubernia w planach hitlerowskich, Warszawa 1961, s. 78–79.

O przyszłości

„Jak byłam na studiach, to miałam chłopaka, który miał małe mieszkanko w bloku ze strasznie starą windą. Mój tato był już wtedy najbogatszym Polakiem i pamiętam, że właśnie wtedy dostałam od mamy żółty telefon z klapką. Mój pierwszy. A dostałam go dlatego, że po raz pierwszy zamieszkałam z chłopakiem i mama chciała mieć ze mną kontakt. Ale pamiętam również to, że nie miałam wtedy wrażenia, że jestem w jakikolwiek sposób bogata czymś materialnym. Bo gadżetem, który miał dla mnie największą wartość, był właśnie ten żółty telefon. No, a mieszkałam z facetem, który dojeżdżał na ósme piętro rozklekotaną windą.”

Dominika Kulczyk (1977)

Źródło: Tomasz Kwaśniewski, Dominika Kulczyk. Dziewczyna z helikoptera http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21160139,dominika-kulczyk-dziewczyna-z-helikoptera.html/, wyborcza.pl, 23 grudnia 2016.

O facetach , Chłopak , O wrażeniach

„Naszym celem nie jest wcale germanizowanie Wschodu w starym znaczeniu tego słowa, to jest przez nauczanie ludów tam zamieszkałych języka i prawa niemieckiego, lecz doprowadzenie do tego, by na Wschodzie żyła tylko ludność czysto niemieckiego pochodzenia.”

Heinrich Himmler (1900–1945) niemiecki przywódca, nazista

o germanizacji i Generalnym Planie Wschodnim
Źródło: Krzysztof Jóźwiak, Polacy mieli zostać zgładzeni po dokonaniu Holocaustu https://www.rp.pl/artykul/1321839-Polacy-w-kolejce-do-zaglady.html, rp.pl, 21 maja 2017.

O ludziach

„Rosnąca agresja kościoła katolickiego wobec społeczności LGBT, publiczne wspieranie nacjonalizmu, zaangażowanie w politykę po stronie partii rządzącej, organizowanie propagandowych kampanii kłamstw i oszczerstw, przede wszystkim zaś obrzydliwy, powszechny i systemowy proceder ukrywania gwałtów i molestowania dzieci przez funkcjonariuszy kościoła (w tym biskupów diecezji mojego chrztu i mojego zamieszkania, Głodzia i Nycza), sprawiły, że moje sumienie nakazało mi odciąć jakiekolwiek więzy, łączące mnie z tą instytucją, nawet takie, które osobiście uważam za urojone.”

Jacek Dehnel (1980) poeta polski

z uzasadnienia aktu apostazji.
Inne wypowiedzi
Źródło: Jacek Dehnel dokonał apostazji. "Sumienie nakazało mi odciąć jakiekolwiek więzy, łączące mnie z tą instytucją" https://kultura.onet.pl/ksiazki/jacek-dehnel-dokonal-apostazji-sumienie-nakazalo-mi-odciac-jakiekolwiek-wiezy-laczace/sswydtk, onet.pl, 30 maja 2019.

O dzieciach

„W tym zakresie, cokolwiek bym nie zrobił, będzie źle. Bo jeżeli zamieszkam w Toruniu, będzie problem z Bydgoszczem. Jeżeli zamieszkam w Bydgoszczu, to kogoś obrażę w Toruniu.”

Jacek Rostowski (1951) ekonomista polski

wypowiedź z kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego z 19 marca 2014, w której rozważał ewentualność zamieszkania w regionie, z którego kandydował.
Źródło: Wpadka Rostowskiego. „Jeżeli zamieszkam w Bydgoszczu…”, tvn24.pl, 20 marca 2014 https://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/wpadka-rostowskiego-jezeli-zamieszkam-w-bydgoszczu,409614.html

O problemach

„Każdy mój dzień to cud Bożej Miłości i Bożego Miłosierdzia. W swym kapłaństwie stajemy wobec nieustannej tajemnicy, której nie da się wytłumaczyć. Że wytrzymałem, że się tu w ogóle znalazłem… Kiedy byłem dzieckiem mówiłem, że chcę być księdzem, a nie zakonnikiem, ale nawet przez sekundę nie pożałowałem tego, że zostałem paulinem. Pamiętam, że kiedy przyjechałem tu z ojcem i zobaczyłem prawie pusty pokój - tylko krzyż i obraz, to się modliłem, aby w nim nie zamieszkać, a potem… mieszkałem tam jako przeor przez sześć lat.”

Jerzy Tomziński (1918) polski duchowny rzymskokatolicki, paulin

Refleksje o powołaniu zakonnym.
Źródło: O. Jerzy Tomziński - wzmocnij ducha na wiosnę! http://jasnagora.com/wydarzenie-5479, Biuro prasowe Jasnej Góry, 21 lutego 2010, jasnagora.com.

Obraz , O dzieciach , O pokoju

„Co więc przychodzili usłyszeć i czego chcieli zaczerpnąć? Nie negacji świata, ale AFIRMACJI BOGA. Mnich, który by tracił czas na tłumaczenie człowiekowi świeckiemu, jakie są udręki i niepokoje życia świeckiego, naraziłby się tylko na śmieszność: ów człowiek sam wie o tym równie dobrze, jeśli nie lepiej. Natomiast jeśli zagoniony, niespokojny, udręczony przychodzi do pustelnika, to po to, żeby tamten mu raz jeszcze poświadczył, że jest Bóg nad światem; że warto trudzić się w Jego służbie; że Jego miłość rządzi wszystkim i wplata wszystko w swoje plany. Że żadna okruszyna dobra nie zginie, że żaden podjęty trud nie zostanie zapomniany, że Bóg nas stworzył nie po to, żeby nas rzucić w kąt jak zepsutą zabawkę, Chrystus umarł dla nas i zmartwychwstał nie po to, żeby nas zostawić samym sobie, a Duch Święty zamieszkał w nas nie po to, żeby tam sobie zasnąć. Słowem, że JEST BÓG.”

Małgorzata Borkowska (1939) polska benedyktynka i pisarka

Źródło: Abba, powiedz mi słowo, str. 17, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

Chrystus , O miłości , O udręce , O Bogu

„Mężczyzna szuka kobiety, a kobieta mężczyzny. Dzieje się tak nie tylko wśród ludzi, ale także wśród zwierząt. Z chwilą, gdy wiążą się ze sobą, przywiązanie to jeszcze wzrasta (tayor mitho hṛdaya-granthim āhuḥ). Wtedy zaczynają poszukiwać miejsca, w którym mogliby zamieszkać i wówczas, rzecz jasna, mężczyzna musi zdobyć pieniądze. A kiedy już się urządzą, pojawia się potomstwo, a także przyjaciele, którzy przychodzą w odwiedziny, chwalą dzieci i urządzenie mieszkania. W ten sposób przywiązanie rośnie. Dlatego edukacja powinna rozpocząć się od przyswojenia sobie sztuki panowania nad impulsem seksualnym. Jeśli uczeń zdoła, powinien uniknąć tego nonsensu. A jeśli nie potrafi żyć w celibacie (brahmacarya), może się ożenić i po pewnym czasie wycofać się z życia rodzinnego (vānaprastha). Dochodzi do wniosku, że już nacieszył się tym przywiązaniem i opuszcza wtedy dom. Mężczyzna na tym etapie życia odwiedza wraz z żoną miejsca pielgrzymek. Po dwóch – trzech miesiącach wraca do domu, żeby sprawdzić, jak sobie radzą dzieci, a następnie udaje się w dalszą wędrówkę. Tym sposobem uwalnia się od przywiązań. A uwolniwszy się od nich całkowicie, prosi żonę, by zamieszkała z dziećmi, a sam zostaje ascetą (sannyāsa), czyli całkowicie wyrzeka się świata. Jest to ostateczne zerwanie z przywiązaniami. Cały wedyjski model życia służy temu celowi. Toteż Kuntī prosi Kṛṣṇę, aby łaskawie pomógł jej porzucić przywiązanie do rodziny.”

Bhaktiwedanta Swami Prabhupada (1896–1977) duchowny hinduski

Nauki Królowej Kuntī
Źródło: Ibidem., s. 198.

O zerwaniu , O kobietach , O pieniądzach , O dzieciach

„Tragedia, smutek i nędza. I głód, i brak światła i terror, bo wielu ludzi we Lwowie znalazło się takich, którzy nie mieli tam swoich domów, ani miejsca zamieszkania, ani rodzin, ani krewnych, byli to uchodźcy z zachodu, między innymi my w grupie pięciu kolegów. (…) A Rosjanie – to była czarna noc nad miastem.”

Józef Szajna (1922–2008) polski malarz, scenograf, reżyser

o przeprowadzce do Lwowa podczas okupacji w 1939.
Źródło: Józef Szajna. Zapiski ze współczesności http://ninateka.pl/audio/jozef-szajna-zapiski-ze-wspolczesnosci-1-10, ninateka.pl

O ludziach , O nocy , O smutku , O głodzie

„Z dokonanego przeglądu historiografii dziejów kaszubszczyzny jako wytworzonej w toku dziejów wspólnoty politycznej i kulturowej wynika, że są dwie możliwości przedstawiania jej historii, a mianowicie jako ludzi zamieszkujących ziemię noszącą nazwę Kaszuby albo jako Kaszubów nadających swoją nazwę etniczną Kaszubom, ziemi ich zamieszkania w granicach, najogólniej mówiąc, miedzy dolną Odrą i dolną Wisłą z jednej strony a Notecią i Wartą a Bałtykiem z drugiej.”

Gerard Labuda (1916–2010) historyk polski

Źródło: Historia Kaszubów w dziejach Pomorza, t. 1: Czasy średniowieczne, Gdańsk (2006), s. 37.

O ludziach , O historii

„Jednakże bardzo starą metrykę źródłową (z XIII wieku) posiada nazwa, przechowana zarówno w wersji topograficznej: Kaszuby (Cassubia), jak i plemiennej: Kaszubi (Kaszëbji), Kaszubici (Kaszëbjôcë), dzisiaj odnosząca się do ludności zamieszkałej w pasie nadmorskim między Gdańskiem, Łebą i Bałtykiem a Borami Tucholskimi.”

Gerard Labuda (1916–2010) historyk polski

Źródło: Historia Pomorza. (opracowanie zbiorowe), tom I do roku 1466 (część I), Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1972, s. 294.

O wieku

Cytaty o zamieszkaniu

Najlepsze cytaty o zamieszkaniu

Cytaty o zamieszkaniu