Cytaty na temat zawody (698 cytatów, strona 6)

„Projektowanie nie jest moim głównym źródłem utrzymania, z zawodu jestem nauczycielem. Głównym powodem dla którego projektuję gry jest to, że jest to, wbrew pozorom, bardzo proste i nie zajmuje tak wiele czasu, jak pisanie książek, o czym zawsze marzyłem.”

Bruno Faidutti (1961)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.gamesfanatic.pl/2005/08/20/wywiad-z-brunem-faiduttim/

O książkach , O nauczycielach , O czasie

„W dobrym teatrze aktorzy są przygotowani do zawodu, mają doskonale opanowany warsztat. Taki teatr potrafi zbudować dekoracje, uszyć odpowiednie kostiumy, oświetlić scenę, zapanować nad dźwiękiem, wreszcie jest w stanie równie dobrze i profesjonalnie wystawić sztukę współczesną, jak i dramat napisany trzysta lat temu.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20208

O czytaniu

„Dziś wszędzie panuje kult młodości, doświadczenie przestaje być doceniane, w zawodzie aktora może nawet bardziej niż w innych. Byle amator może zagrać w serialu i od razu staje się gwiazdą, a wszyscy za wszelką cenę muszą być dowcipni, wykorzystując niewybredne żarty, które z inteligentną komedią niewiele mają wspólnego.”

Tadeusz Kwinta (1938) aktor

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 18 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awzmm.htm

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Każdego z nas przypisuje się do jakiegoś konkretnego typu. Naszym najważniejszym zadaniem w zawodzie aktorskim jest łamać te stereotypy. W każdej roli szukać należy czegoś nowego.”

Artur Żmijewski (aktor) (1966) polski aktor

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21561

„Trudno jest być młodą mamą i osobą w tym zawodzie. (…) Trudna jest ta miłość macierzyńska.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

Źródło: „Gala” nr 35 (62), sierpień 2004.

O miłości

„Bez ryzyka ten zawód nie istnieje. I to mnie strasznie kręci. Dlatego staram się brać jak najwięcej z tego, co mi świat daje i spełniać się zawodowo na wielu płaszczyznach. Jestem bardzo szczęśliwa, że po szkole trafiłam do Bydgoszczy i nie zasiliłam grona bezrobotnych aktorów, których z roku na rok przybywa. Bo może się nie udać rola, spektakl może okazać się klapą, ale najważniejsza jest ciągła możliwość intensywnej pracy i rozwoju. I o tym zawsze marzyłam. By w teatrze budować bazę aktorskiego rzemiosła, z której zawsze będę mogła czerpać i wciąż do niej wracać.”

Marta Ścisłowicz (1984) polska aktorka

o aktorstwie.
Źródło: „artpapier”, 7 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20333

O świecie , O czytaniu

„Może to zabrzmi śmiesznie, ale aktorem chciałem zostać od dziecka – niemal od przedszkola. Zresztą, tego pragnie większość młodych ludzi: osiągnąć sukces, występować na scenie. Zwłaszcza, że w telewizji wciąż oglądają gwiazdy – a to kusi – i jeszcze nie poznali w tym zawodzie ciemnej strony księżyca…
(…) gdy musiałem zadecydować o przyszłości, spojrzałem na swoje możliwości trochę realniej. Marzenia o aktorstwie wydały mi się śmieszne. (…) złożyłem papiery na filozofię, chciałem być dziennikarzem, nauczycielem… Zwłaszcza że pochodzę z rodziny nauczycielskiej – moja babcia za okupacji dawała tajne komplety, dziadek był dyrektorem domu dziecka (…). Ale intuicyjnie czułem jednak, że to aktorstwo będzie moją drogą. I miałem szczęście: dostałem się za pierwszym razem.”

Dariusz Jakubowski (1959) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Dariusz Jakubowski - EFEMERYDA Z BETONU http://www.nadobre.pl/18913/dariusz-jakubowski-efemeryda-z-betonu.html

O szczęściu , O dzieciach , O ludziach , O marzeniach

„Aktor, nawet jeśli temu zaprzecza, zawsze marzy o popularności, bo to jest oznaką, że mu się powiodło. Paul Newman powiedział kiedyś, że gdyby nikt go nie rozpoznawał na ulicy, znaczyłoby to, że poniósł porażkę w swoim zawodzie. Tak naprawdę, prawdziwym szczęściem dla aktora jest jeśli to, co robi, spotyka się z uznaniem tych, którzy to oglądają.”

Adam Ferency (1951) aktor polski

Źródło: Agnieszka Duda, Brat Kleofas kocha kino. Adam Ferency specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 5 maja 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=31246

O szczęściu

„W związku z nieprawdziwymi informacjami rozpowszechnianymi w internecie chcemy zaznaczyć, że Bartłomiej Misiewicz nie jest aptekarzem. Tytułem aptekarza ma prawo posługiwać się farmaceuta wykonujący zawód w aptece, punkcie aptecznym lub hurtowni farmaceutycznej. Tytułem farmaceuty na terenie Polski może posługiwać się osoba, która posiada dokument „Prawo do wykonywania zawodu farmaceuty” wydany przez Naczelną lub Okręgową Izbę Aptekarską. Tytuł zawodowy farmaceuty podlega ochronie prawnej.”

Bartłomiej Misiewicz (1990) polski polityk, działacz PiS

oświadczenie środowiska polskich farmaceutów.
Źródło: Farmaceuci apelują: Misiewicz NIE JEST APTEKARZEM http://wiadomosci.wp.pl/kat,1515,title,Farmaceuci-apeluja-Misiewicz-NIE-JEST-APTEKARZEM,wid,18686221,wiadomosc.html?ticaid=118972, wp.pl, 26 stycznia 2017.

„Otóż ja może nie jestem jakimś kibicem, który żyje wyłącznie sportem, bo wtedy nie mógłbym się zajmować polityką, ale jestem kibicem, a pierwsze zawody sportowe, na których w życiu byłem – pięćdziesiąt dwa lata temu, w 1955 roku – to był mecz Polska – Czechy. W czym? Na żużlu właśnie.”

Lech Kaczyński (1949–2010) polski polityk, prezydent Polski

podczas uroczystości odznaczenia żużlowców i trenerów po zdobyciu przez reprezentację mistrzostwa świata
Źródło: prezydent.pl (dostęp 30 lipca 2007) http://www.prezydent.pl/x.node?id=1011848&eventId=13027862

O sporcie

„Przy całym szacunku dla filmu i telewizji istotę zawodu aktora określa teatr. Granie na scenie jest otwieraniem wyobraźni widza. To proces właściwie nieskończony, choć nawet najlepszy artysta jest ograniczony warunkami stwarzanymi mu przez reżysera.”

Janusz Nowicki (1943)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wser.htm

„Dlaczego obecny prezydent USA uważa, że Żydzi byli mordowani w „polskich obozach śmierci”? Ponieważ jest wyrazicielem opinii środowiska gardzącego Polakami i traktującego Polskę jak przedmiot przetargu w grze o inne interesy. Ale współwinni są także ci Polacy, którzy z pogardy wobec ojczyzny uczynili zawód i źródło profitów. Tacy jak Aleksander Kwaśniewski, proponujący, żeby medal dla Jana Karskiego odebrał Elie Wiesel, autor słów: „Nie jest to zwykły przypadek, że obozy największej zagłady powstały u nich, w Polsce, a nie gdzie indziej”. Tacy jak Adam Michnik, promujący amerykański antypolonizm Jana Grossa. Również tacy, jak Donald Tusk, który wierny swojej dewizie „polskość to nienormalność” wysyła do Waszyngtonu byłego funkcjonariusza PRL zamiast – jak się należało – najbliższego członka rodziny Karskiego (Kozieleckiego), czyli mieszkającą w Gdańsku jego bratanicę i córkę chrzestną dr Wiesławę Kozielewską-Trzaska.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Był sobie Gdańsk, jest Rotfeld i Adamowicz, „Gazeta Polska”, 6 czerwca 2012

O śmierci , O grach , O ojczyźnie

„Szacunku trochę dla posłów Rzeczpospolitej Polskiej! Idź pan stąd i nie denerwuj ludzi. Idźże stąd człowieku, ty naprawdę wstydu nie masz, takim zawodem się zajmować, ludzi usuwać na bruk, łobuzie jeden!”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

podczas blokady egzekucji komorniczej, 2001.
Źródło: Na rozstajach, „Newsweek”, 22 października 2001 http://www.newsweek.pl/artykuly/wydanie/518/na-rozstajach,29331,3

O ludziach

„Znaleźć sobie dobrych mistrzów i pracować przy nich, bo tak naprawdę dziennikarstwa uczymy się w pracy, od swoich kolegów. Ważne jest więc, żeby trafić do dobrej redakcji, do dobrych ludzi, którzy potrafią nam pokazać tę pracę i pomóc stać się przykładem dla innych, oraz by pozwolili ujrzeć kręgosłup tego zawodu. Choćbyśmy mieli tylko parzyć kawę i biegać z kartkami, to warto tak zaczynać, bo to jest najcenniejsza nauka na późniejsze zawodowe życie.”

Witold Kołodziejski (1966) dziennikarz polski, samorządowiec

Źródło: dziennikarze.info http://www.dziennikarze.info/wywiady/witold-kolodziejski/

O życiu , O ludziach , O kawie , O nauce

„Nie uważam się za „zawodowego aktora”. Zawodowy ma być pilot samolotu, chirurg, budowniczy mostów. Poeta, ksiądz to nie zawód, to coś więcej. U artysty warsztat jest konieczny, ale nie wystarcza. Trzeba dbać o szereg rzeczy znacznie trudniej uchwytnych. Na przykład stosunek do wartości. Udział w miernych, pozbawionych ambicji produkcjach, na przykład w głupich sitcomach telewizyjnych, nie jest bezkarny. Pozostawia ślad. Sztuka aktorska to także odwaga zadbania o własną kondycję moralną, psychiczną, emocjonalną. Ja, kiedy czuję, że za dużo gram w teatrze i zaczynam się zużywać – przerywam. Zajmuję się przez jakiś czas czymś innym. Czytam, podróżuję, wymyślam przepisy kulinarne, słucham muzyki. Uzupełniam to, czego mi akurat brakuje, by być nie tylko rzemieślnikiem, ale przede wszystkim samoświadomym, pełnym człowiekiem. Inaczej nie czułbym się aktorem, ale „produktem” czy wytwórcą „produktów.””

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Przynajmniej tak rozumiem etos aktorski i to próbuję przekazać swoim studentom.
Źródło: Joanna Derkaczew, Aktor to nie zawód, „Gazeta Wyborcza” nr 46, dodatek „Gazeta Telewizyjna”, 24 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133841.html

O sztuce , O podróżowaniu , O czasie , O czytaniu

„Kto kocha, często doznaje zawodu, często cierpi i jest nieszczęśliwy; ale kocha; i kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spojrzeć wstecz i powiada: Często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie sztuczna istota wylęgła z mej pychy i nudy.”

Alfred de Musset Nie igra się z miłością

On est souvent trompé en amour, souvent blessé et souvent malheureux; mais on aime, et quand on est sur le bord de sa tombe, on se retourne pour regarder en arrière; et on se dit: «J’ai souffert souvent, je me suis trompé quelquefois, mais j’ai aimé. C’est moi qui ai vécu, et non pas un être factice créé par mon orgueil et mon ennui.
Źródło: Nie igra się z miłością, akt II, scena V, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

O cierpieniu , Kochać się

„Ja jako trener zrobiłem wszystko, żeby osiągnąć założony cel. Nie zawsze wszystko zależy od trenerów. W ten zawód są wkalkulowane sukcesy i porażki. Ze wszystkiego trzeba wyciągnąć wnioski. Jeśli zrobię sobie rachunek sumienia, że zrobiłem wszystko, co mogłem, by pomóc drużynie, to wiem, że po prostu, jak to w życiu bywa nie udało się osiągnąć założonego celu.”

Marek Chojnacki (1959) piłkarz polski

Źródło: Marek Chojnacki: Nie czas polować na czarownice, mmtrojmiasto.pl, 15 maja 2009 http://web.archive.org/web/20090517024349/http://www.mmtrojmiasto.pl/5569/2009/5/15/marek-chojnacki-nie-czas-polowac-na-czarownice?districtChanged=true

O czasie , O sukcesie

„Doświadczyłem teatru prowincjonalnego, więc mam dużo pokory do tego zawodu. Nigdy jednak nie bałem się pracy i nie narzekałem. Jak było gorzej w zawodzie, to wspólnie z kolegą, też aktorem, zaczęliśmy sprzedawać toruńskie pierniki z samochodu na placu targowym we Wrocławiu. A były to czasy, w których takich rzeczy nie było w normalnym obrocie. Interes przynosił zyski, jednak później poprawiło się w zawodzie, więc zarzuciliśmy działalność biznesową.”

Cezary Żak (1961) polski aktor

Źródło: Artur Cichmiński, Wygrałem casting rozstrzygany poza granicami kraju. Rozmawiamy z Cezarym Żakiem, stopklatka.pl, 12 kwietnia 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37209

„W polskiej rzeczywistości niewyobrażalne jest, by aktor zmienił profesję, utrzymując jednocześnie potencjał aktorski, który może w każdej chwili wykorzystać. Musiałem się przekwalifikować i uważam to za jedno ze swoich większych życiowych osiągnięć. Udało mi się to prawdopodobnie dlatego, że nigdy nie traktowałem zawodu aktora w kategoriach Bożego daru. Bardzo szybko odkryłem, że jestem dobrym aktorem i to się sprawdziło. Potrafiłem jednak patrzeć na wszystko z dystansu.”

Jerzy Janeczek (1944) polski aktor

Źródło: Anna Chałupska, „Dziennik Łódzki” nr 104, cyt. za: Powrót Janeczka http://wesly.republika.pl/janeczek2.html

O rzeczywostości

„Aktorstwo było i znowu stało się zawodem wędrownym.”

Marta Klubowicz (1963) aktorka polska

Źródło: „Tele Tydzień” nr 17, 21 maja 2007

„Dla mnie sukces ma dwa oblicza. Z jednej strony jest to sukces zawodowy, czyli utrzymanie się w tej branży, rozwijanie swoich umiejętności i zarabianie godziwych pieniędzy. Z drugiej strony, nie będę tu oryginalny, jest oczywiście rodzina, która daje taki spokój wewnętrzny. Powoli zaczynam go osiągać. Mam czteromiesięcznego syna i siedmioletnią córkę. Nie wiem, czy można to jednak nazwać sukcesem. To sformułowanie kojarzy mi się raczej z czymś jednorazowym, tak jak wygranie jakichś zawodów sportowych. Mówiąc o moim podejściu do sukcesu, miałem na myśli raczej proces, a nie jednorazowe wydarzenie.”

Krzysztof Banaszyk (1970)

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=13816

O rodzinie , O myślach , O sukcesie , O myśleniu

„Żaden zawód nie jest tak bezpłodny jak zawód pisarza.”

Giacomo Leopardi (1798–1837) włoski filozof i poeta

„Pracowitość, wielka wiedza, rozwaga i kultura osobista – tak posła [Jerzego Młynarczyka], z zawodu profesora prawa cywilnego i morskiego charakteryzują ci, którzy współpracują zn nim w komisji ustawodawczej, zwłaszcza przy zmianach we wszystkich kodeksach. W Sejmie, w którym prawników jest tak niewielu, a liczba ustaw rośnie lawinowo, tacy posłowie są na wagę złota i nie mają czasu, by bywać w kuluarach i błyszczeć w mediach.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka”, 20 lipca 2004

O wiedzę , O czasie

„Nauczyciel, który wygłasza lub propaguje poglądy o związkach homoseksualnych nie powinien wykonywać zawodu nauczyciela.”

Andrzej Fedorowicz (1950) polski polityk

Źródło: „Nauczycielom popierającym homoseksualistów mówimy 'nie'”, wp.pl, 20 sierpnia 2003 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Nauczycielom-popierajacym-homoseksualistow-mowimy-nie,wid,1358339,wiadomosc.html

O nauczycielach

„Czuję się zażenowany, kiedy słucham artystów znających odpowiedź na każde pytanie. Wydaje mi się, że stan, w którym człowiek wie wszystko, to wewnętrzna martwota. Przecież urok życia polega również na tym, że ciągle coś się zmienia. Stale pojawiają się nowe pytania. Szukam odpowiedzi w literaturze, teatrze, kinie. Nie noszę ich gotowych w sobie, dlatego nie lubię wywiadów. Całą swoją pracę traktuję jako formę dialogu. Teatr jest rozmową z widzem, podczas której największym twardzielom zdarza się płakać, chociaż nikomu się do tego nie przyznają. Jeżeli nie nawiążę kontaktu z drugim człowiekiem podczas spektaklu, to nie ma sensu potem tłumaczyć przyczyn tego niepowodzenia. Aktorstwo nie jest zawodem, który można uprawiać teoretycznie.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wsnm.htm

O literaturze , O płaczu , Niepowodzenie , Sens

„Przebaczyć to nie znaczy zapomnieć, tylko wyzbyć się negatywnych emocji, które nas zabijają od wewnątrz. Mogę zrozumieć ludzi nieumiejących wybaczyć osobie, która pozbawiła życia kogoś z bliskich.(…) Każdy musi sam to przeżyć, poczuć i dojść do tego, co jest dla niego najlepsze. Ja przebaczyłam i czuję się wolna wewnętrznie. Mam pokój w sercu. Dzielę się nim z ludźmi. Jestem życzliwa nawet dla tych, którzy mnie czasem ranią.(…) Potrzebowałam rozmowy z Piotrem, który pozbawił Afrodytkę życia. On też jej potrzebował. Po latach odsiadywania kary czuje skruchę. O jego życiu zdecydowała sekunda. Był wtedy (…) 20-letnim człowiekiem, miał życie przed sobą. Dziś (…) dalej ma wybór: podążyć drogą zła albo obrać lepszą. Ja mu pomogłam, przebaczając. Powiedziałam, że powinien się uczyć, by zdobyć zawód, i to robi. Oboje już nic nie zmienimy. Rodziny nadal cierpią, ale możemy zrobić coś dla siebie, by łatwiej nam było żyć ze świadomością, że on zamordował, a my straciliśmy dziecko. Potrzebujemy obustronnego przebaczenia, by na zawsze dźwigać ten ciężar.”

Eleni (1956) piosenkarka polska pochodzenia greckiego

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Nadzieja umiera ostatnia, „Magazyn Familia”, 26 stycznia 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Nadzieja_umiera_ostatnia,600,91.html

O życiu , O dzieciach , O ludziach , O pokoju

„Dowiedziałam się, że mam raka, kiedy byłam w ósmym miesiącu ciąży z trzecim dzieckiem. Cesarka, chemioterapia, operacja, znowu chemioterapia, radioterapia. Okazało się, że choroba jest mocno zaawansowana. I tak żyję już trzy lata. Na początku chciałam uciec od teatru. Spanikowałam: „zaraz, zaraz, całe życie na próbach, ja jeszcze nie zdążyłam pożyć, muszę zająć się sobą, dziećmi, rodziną”. Kiedy jednak rozejrzałam się na spokojnie, stwierdziłam, że nic mi tak dobrze na chorobę nie robi, jak czynne uprawianie zawodu.”

Lidia Schneider (1968–2011)

Źródło: Małgorzata Potoczak-Pełczyńska, Lidia Schneider już nie zagra, „Nowiny Jeleniogórskie”, 26 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129899.html

O życiu , O dzieciach , O chorobach , O rodzinie

„Zawsze staram się tłumaczyć, że musimy wszyscy mieć cierpliwość i nauczyć się traktować poważnie i z szacunkiem każdego kibica. Przed meczami nie ma czasu na to, ale po spotkaniach powinni cierpliwie rozdać każdemu autograf, pozować do zdjęcia. To musi być dla nich naturalne. Wiem, że czasami kosztuje sporo, ale to jest część ich zawodu.”

Raúl Lozano (1956) argentyński trener siatkówki

o stosunku siatkarzy do kibiców.
Źródło: Mistrzowie Sportu, wywiad 2007 http://www.mistrzowiesportu.pl/Wywiady-Przegladu/Raul-Lozano-Sekta-To-nie-tak-,artykul,14629,1,473.html

O sporcie , O czasie , O cierpliwości

„Są aktorzy, którzy przegrali swoje życie i nie odnieśli sukcesu, a są w teatrze na etatach. Uważam, że tak jak w każdym innym zawodzie, tak i w teatrze istnieją darmozjady, które nic nie potrafią, a biorą pieniądze za etat i całe życie przechadzają się na tyłach sceny. Nigdy nie zagrają prawdziwej roli, bo ich to nie obchodzi. Z drugiej strony natomiast jest grupa osób wybitnych, która uważa pieniądze za rzecz drugorzędną i oddaje się zawodowej misji z pasją.”

Krzysztof Materna (1948) polski twórca telewizyjny i radiowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 12 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opowiesco3.htm

O życiu , O pieniądzach , O sukcesie

„Aktorstwo jest jak zawód lekarza, cały czas trzeba doskonalić swój warsztat inaczej zostaną tylko bańki i lewatywa.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: Ola Szatan, 25 lat brzmi dla mnie obco, „Polska Dziennik Zachodni” nr 76, 1 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114488.html

O czasie

„W tym zawodzie często bywa tak, że człowiek sobie coś wymarzył i potem stara się tego trzymać. Ja być może w tym, co robię, rzeczywiście wydaję się konsekwentny. Zawsze byłem niespokojnym duchem, wciąż czegoś szukałem.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czs.htm

„Wolność. Ktoś mi ostatnio powiedział, że wydaję mu się wolna… Chyba daje mi to zawód. Przy okazji koncertów sporo jeżdżę, poznaję ludzi, jestem trochę panią swojego losu. Wtedy tej wolności jest dużo. Kiedy wsiadamy z zespołem do busa, to czujemy, że jedziemy odkrywać nieznane. Kocham to uczucie. Po urodzeniu Filipa sporo tamtej beztroski umknęło… Jednak przecież wolność ma się w sobie. Prawdziwa wolność to bycie sobą. Wolność nie oznacza bycia tylko dla siebie. Cały czas się tego uczę.”

Patrycja Markowska (1979) piosenkarka polska

Źródło: „Gala”, 2010

O losie , O ludziach , O emocjach , O wolności

„(…) najgorsze jest to, że człowiek przez te 35 lat dochodzi dopiero do wniosku, że aktorstwo jest coraz trudniejszym wyzwaniem. Zdaje sobie sprawę z tego, jak mało umie, jak mało wie i ile mu brakuje do doskonałości. Odkrywa, że coraz mniej mu się podoba to, co robi. I rzeczywiście wydaje mi się, że jest coraz mniej ról, które mogłyby mi się podobać. Rośnie we mnie świadomość tego, jakie wymagania przede mną stawia zawód. Częściej zadaję sobie pytanie: czy moje umiejętności aktorskie pozwolą mi na rozgrzebanie postaci, którą mam zagrać?”

Mieczysław Banasik (1940) polski aktor

Źródło: 35 lat na scenie, „Gazeta Wyborcza” Toruń, 23 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/35lat.htm

Pytanie

„Każdy teatr ma teraz swoją trupę teatralną, która nie zmienia się co roku. A co roku z czterech szkół aktorskich wychodzi po 20 osób. Może 20 proc. zdobywa pracę w zawodzie. Jednak uważam, że w każdym zawodzie, jeśli człowiek naprawdę się stara, może coś zdziałać.”

Agata Stawarz (1978)

Źródło: Co dalej?, „Gazeta Wyborcza w Szczecinie”, 13 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/codalej.htm

„Nie umiałbym handlować swoją prywatnością. Czuję się zażenowany, kiedy zdarzy mi się czytać w prasie czyjeś intymne wynurzenia. W moim zawodzie jest tyle możliwości spędzania czasu w najróżniejszych sferach, stanach emocjonalnych, przestrzeniach, że nie czuję potrzeby opowiadania komukolwiek o swoim prywatnym życiu.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: Anja Laszuk, Wyjdźmy z prowincji, „Przegląd” 22/10, 7 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21914

O czasie , O czytaniu

„Zawody artystyczne stoczyły się po równi pochyłej w rejony mniejszej ważności. Może błędem była wiara w to, że sztuka ma wyższe niesiemy kaganek oświaty? To wszystko wygasło, ale przyznam, że czasami mam wrażenie, iż jeszcze coś pozostało. Takie momenty mam w Szafarni czy w muzeum hutnictwa w Pruszkowie. Recytuję Słowackiego, a mój przyjaciel Filip Wojciechowski gra Chopina. Ludzie wstają, biją brawo i są szczęśliwi. To daje nadzieję..”

Krzysztof Janczar (1950) aktor polski

Źródło: Długodystansowiec, „Tele Tydzień” nr 51, 13 grudnia 2004 http://www.plebania.pl/wywiady/janczar.html

O ludziach , O wierze , O sztuce , O błędach

„Przez 54 lata w zawodzie marzyłem o różnych filmach. O tych, które nakręciłem, i takich, których nie udało mi się zrealizować. Tatarak dojrzewał we mnie jednak coraz bardziej z myślą o tym, że jest w nim rola dla Krystyny Jandy.”

Andrzej Wajda (1926–2016) polski reżyser filmowy

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=52514

O myślach , O myśleniu

„Federacje europejska i światowa popełniają mnóstwo błędów w polityce promocyjnej lekkiej atletyki. Generalnie to, co robią teraz, jest do bani. Nie jesteśmy w stanie obejrzeć dobrych zawodów lekkoatletycznych w telewizji, bo prawa do ich relacjonowania mają jakieś telewizje, do których większość ludzi nie ma dostępu.”

Sebastian Chmara (1971) polski lekkoatleta, dziesięcioboista, halowy mistrz świata

Źródło: sport.pl, 25 czerwca 2009 http://www.sport.pl/sport/1,78988,6755810,Rozmowa_z_Sebastianem_Chmara.html

O ludziach , O sporcie

„Nie jestem rebeliantką. Po prostu spędziłam życie jak inne dziewczyny w moim wieku. Zawsze szanowałam swoją rodzinę… Być matką to najpiękniejszy zawód na świecie.”

Stefania Grimaldi (1965)

Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa 2002, ISBN 8320717051, s. 137.

O życiu , O rodzinie , O dziewczynach , O matce

„W ten zawód jest wpisana bolesna sprzeczność. Jest on wyrażaniem siebie, ale w moje gardło wepchnięty jest knebel. Mogę co najwyżej wydać z siebie niemy krzyk, jak z obrazu Muncha.”

Aleksandra Konieczna (1965) polska aktorka, reżyser teatralny

o aktorstwie.
Źródło: Michał Smolis, Nie cenię Szekspira, „Dziennik”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncsz.htm

Obraz

„Oto właściciele ziemscy – na czym im zależy? By ziemia była płodna, a pogoda sprzyjająca. Ale co z tego wynika? Że zboża będzie pod dostatkiem, a cena się obniży, a więc zyskają na tym ci, którzy nie mieli majątku. Oto producenci – o czym nieustannie myślą? Aby udoskonalać swoją pracę, zwiększać moc maszyn, zdobywać surowce na jak najlepszych warunkach. A do czego to wszystko prowadzi? Do obfitości i niskiej ceny produktów, to znaczy, że wszystkie wysiłki podejmowane przez producenta, który się tego nawet nie domyśla, przekształcają się w zysk konsumenta, którym także ty jesteś. To samo dotyczy wszystkich zawodów. Co więcej, także kapitaliści podlegają temu prawu. Oni są bardzo zajęci zarabianiem pieniędzy, oszczędzaniem, czerpaniem korzyści z tego wszystkiego, co robią. To bardzo dobrze, ale im większy sukces odnoszą, tym bardziej przyczyniają się do zwiększania kapitałów i siłą rzeczy do obniżania procentu. A kto czerpie korzyść z obniżania procentu? Czyż najpierw nie pożyczkobiorcy, a w końcu konsumenci produktów, które są wytwarzane dzięki kapitałom?
Nie ma zatem wątpliwości, że końcowy rezultat wysiłków każdej klasy to dobro wspólne wszystkich klas.”

Frédéric Bastiat (1801–1850) francuski ekonomista

Kapitał i zysk z kapitału
Źródło: s. 174–175

O myślach , O wysiłku , O sile , O sukcesie

„Jeśli ktoś traktuje aktorstwo poważnie, do końca życia pozostanie ono dla niego tajemnicą. Kto nie ma już nic do odkrycia, odchodzi z zawodu. Podczas każdego spektaklu staram się podchodzić do roli tak, jakbym grał ją po raz pierwszy. Myślę, że na tym polega aktorstwo. Inaczej popada się w sztampę.”

Bogusław Sochnacki (1930–2004) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 listopada 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niewal.htm

O tajemnicy , O myślach , O myśleniu

„Konrad Swinarski (…) nauczył mnie, że chcąc uprawiać zawód aktora, należy przede wszystkim kochać teatr. Miłość, pasja i wiara w to, że to, co się robi jest ważne i wspaniałe, czyli absolutne oddanie – są niezbędne do tworzenia spektaklu. Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtim.htm

O miłości , O wierze , O pasji , Kochać się

„Kiedyś powiedziałem, że jeśli Chinka i Chińczyk zdobędą mistrzostwo Polski, to ja więcej w tych zawodach nie zagram. Nie mogę zrozumieć, dlaczego inwestujemy w chiński tenis stołowy. Przecież polscy kibice nie będą się identyfikować z zawodnikami zagranicznymi, a co będzie jeśli za jakiś czas Chińczycy wrócą do swoich krajów lub wyjadą gdzieś indziej do Europy? Jeśli stawiamy na pingpongistów z Azji, to wyślijmy fachowców na ten kontynent i niech przywiozą naprawdę najlepszych graczy, a nie rezerwowych z tamtejszych lig. Jakoś Szwedzi czy Czesi w swoich reprezentacjach nie mają Chińczyków. A my widocznie chcemy się upodabniać do Turcji czy Holandii.”

Lucjan Błaszczyk (1974) polski tenisista stołowy

Źródło: sport.pl http://www.sport.pl/inne/1,64998,6356287.html

O sporcie , O czasie

„Pracowałam przez jakiś czas w teatrze, dorabiając sobie. Ale choroba położyła kres wszelkim moim działaniom teatralnym. Musiałam się pożegnać z ukochanym zawodem. Nie mogę nawet współpracować w kwestii edukacji teatralnej, a taką prowadziłam, bo nie słyszę z odległości. Słyszę coś, ale nie rozumiem. Ale cieszę się, że żyję, bo mogło mnie tu nie być. Miałam bardzo poważną chorobę, straciłam słuch, mam uszkodzony błędnik, z trudem się poruszam, mam zachwiania równowagi. Ale nie tracę pogody ducha.”

Alicja Butkiewicz (1951)

Źródło: Izabela Krzewska, Jestem dumna z mojego miasta, „Gazeta Współczesna” nr 169, 5 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122870.html

O chorobach , O czasie , O pogodzie , O odległości

„Jeżeli chcesz zdobywać punkty dla Chrystusa w życiowych zawodach, jedyną drogą do osiągnięcia tego celu jest dyscyplina.”

Jon Paulien (1949)

Chrystus

„Gdyby mnie pani po paru latach spytała o jakiegoś pacjenta, nad którym się głowiłem, jak wyglądało rozszczepienie drugiego jego tonu nad tętnicą płucną, to ja bym pani mógł ten rytm wystukać tutaj na stole. Pamięta się chorych – powiedzmy – bardziej złożonych, trudniejszych. Takich, nad którymi się człowiek zastanawiał, albo się mylił, albo się gubił, na tym przecież też polega nasz zawód. Te błądzenia, te różne wędrówki z chorym zapadają w pamięć, zawsze.”

Andrzej Szczeklik (1938–2012) polski lekarz

Źródło: Wywiad, rmfclassic.pl, 2007 http://www.rmfclassic.pl/radio/programy,wywiady,1039.html?wywiad=4302

„Jestem aktorem z przypadku i zamiłowania. Ten zawód wybrał mnie nie ja jego.”

Jan Nowicki (1939) polski aktor, pedagog

Źródło: „Gazeta Pomorska”, 12 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/koniecmo.htm

„Często ktoś studiuje aktorstwo z zamiarem zostania potem reżyserem. Moja droga jest inna. Walczę o to, żeby nikt nie traktował mnie tylko jako reżysera. Niektórzy nie rozumieją, że zawodów można mieć kilka i że działać można w kilku materiach równocześnie. Irytuje mnie ten brak zrozumienia.”

Barbara Wysocka (1978)

Źródło: Rytmy wewnętrzne, „Tygodnik Powszechny” nr 51, 19 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108221.html

O zrozumieniu

„Podstawowym tonem pracy wychowawczej winna być radość i pogoda; kto się nie potrafił na tym punkcie wychować, kto nie umie zapanować nad pokusami smutku i zniechęcenia tak częstymi w zawodzie wychowawczym, ten winien się uważać za zdyskwalifikowanego do tego rodzaju pracy.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

W szkole wychowania
Źródło: Zdolność wychowawcza szkoły publicznej i jej granice, s. 79

O pogodzie , Radość

„(…) ja żyję w tym kraju i nawet do głowy mi nigdy nie przyszło, żeby sugerować synowi zawód. Szanowaliśmy zawsze wybory syna. Nie było to dla nas duże zaskoczenie, że zainteresował się aktorstwem, skoro wychowany był w domu napełnionym teatrem. Czy przygotowywanie aktora od dziecka do odegrania roli nie zmienia jego życia?”

Jan Peszek (1944) aktor polski

Źródło: Anna Goc, Cimcirymci po japońsku, „Gazeta Wyborcza” – Kraków, nr 82, 8 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114894.html

O dzieciach , O domu

„Tylko kobieta, która przeżyła zawód, może zrozumieć znaczenie chwili bieżącej. Inni jej nie doceniają, ale ona tak.”

Nora Roberts (1950)

Droga do szczęścia

O kobietach

„Aktor to jest ktoś, kto swoimi doświadczeniami, rozumem, wiedzą zawodową, chęcią przetwarzania potrafi tak przetworzyć, żeby wbudować to wszystko – swoje – w inny świat, który jest przynależny do zupełnie innej przestrzeni. Personifikuję ten zawód, bo to jedyny zawód na świecie, gdzie na bazie słowa, obrazu można nawiązać metafizyczny kontakt z inną osobą. To jest rzecz absolutnie niepowtarzalna. Zdarzało mi się parę razy uczestniczyć w takich realizacjach, gdzie miałem absolutną pewność, że to, co mówię, jest rozumiane przez widza. A widz dawał mi dokładny sygnał, że wie, co ja myślę. Czy to nie jest metafizyka? Posługuję się przecież normalnymi słowami, opowiadam o wyimaginowanych rzeczach, które wymyślił sobie Szekspir, i nagle okazuje się, że te bajki stają się sensem bycia. A nigdy nie spotkałem głupiego widza – bo jeśli ktoś przychodzi do teatru, to a priori nie jest głupi.”

Andrzej Wichrowski (1953)

Źródło: Agnieszka Michalak, ...i nagle te bajki stają się sensem bycia, teatry.art.pl, 24 kwietnia 2010 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/i-nagle-te-bajki-staja-sie-sensem-bycia.html

O świecie , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Byłam w komisji egzaminacyjnej, gdy zobaczyłam na liście jego nazwisko. Sprawdziłam imię ojca, matki, upewniłam się, że to mój syn. Wyszłam ze szkoły. Dostał się. Jest świetnym aktorem. Był kilka razy nominowany do Feliksa Warszawskiego. W tym roku go dostał. Nic znam drugiego tak ambitnego faceta – zdarza się, że bierze klucz do sali prób i pracuje do nocy. Traktuje ten zawód bardzo poważnie.”

Anna Seniuk (1942) aktorka polska

o Grzegorzu Małeckim, synu.
Źródło: „Twój Styl”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26345

O matce , O czytaniu

„Dobre jest to, że mogę uprawiać ten zawód. Złe, że ten zawód jest taki trudny, ciężki. A już bardzo złe – choroby i inne nieszczęścia, które pewno mnie były przypisane.”

Jan Kociniak (1937–2007) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 3 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ritr.htm

O chorobach

„Jako dramaturg jestem trochę takim obserwatorem analitycznym, proponuję pewne rozwiązania lub kierunki, ale czasem (…) nie mogę wyrzucić jakiegoś tekstu, bądź czegoś dodać, bo mamy gotową partyturę i to jest nie do ruszenia. (…) Natomiast w teatrze dramaturg może powiedzieć, że brakuje jakiejś sceny i ją wymyślić lub wrzucić Balzaca, dysponuje innymi narzędziami. To specyficzny zawód.
Przyjmując ofertę pracy w roli dramaturga, nigdy nie myślę, że to zajęcie wyżej cenione bądź bardziej potrzebne teatrowi współczesnemu. To absurdalne myślenie. Po prostu, podchodzę do tego jak do kolejnego zadania teatralnego. Opowiadamy jakąś historię, przez teatr lub operę, i muszę uruchomić wszystko, co wiem i potrafię, swoje doświadczenia z pisania dramatów również. Bo kiedy jestem dramatopisarzem i czytam Gogola, to czytam go inaczej niż krytyk literacki. Być może jako pisarz zauważam inne rzeczy, włączam intuicję. Istotne natomiast, że zawsze patrzę na tekst jak kolega po piórze. Dlatego wartościowanie tych dwóch profesji, dramatopisarza i dramaturga, nigdy nie przyszłoby mi do głowy. Pytanie, czy urobek danego roku wszystkich dramatopisarzy jest oceniany przez krytyków jako rok urodzaju czy jako rok klęski.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik.com nr 113/2013.

O historii , O myślach , O czasie , O czytaniu

„Moim zdaniem spotkanie nie powinno w ogóle się rozpocząć. Było zbyt niebezpiecznie, tor stwarzał ogromne zagrożenie. Już pierwszy bieg to pokazał. Zawodnicy walczyli, aby utrzymać się na motocyklu. Dobrze, że nie skończyło się to większą ilością wypadków. Na pewno wielkim błędem była decyzja o rozpoczęciu tych zawodów.”

Bjarne Pedersen (1978) żużlowiec duński

Źródło: Adrian Heluszka, Bjarne Pedersen: W tych warunkach było bardzo trudno, 25 czerwca 2010, sportowefakty.pl http://www.sportowefakty.pl/zuzel/2010/06/25/bjarne-pedersen-w-tych-warunkach-bylo-bardzo-trudno/

O błędach , O decyzjach

„Lepiej, gdy miłość doprowadza ludzi do zawodu, niż do rzemiosła.”

Stefan Pacek (1938)

O miłości , O ludziach

„Aktorstwo to przygoda. Niepowtarzalna, czasem piękna. Fajny zawód, prawda? Można być lekarzem, dziennikarzem, geologiem, archeologiem, królową, zakonnicą i dziwką.”

Dorota Kolak (1957) polska aktorka

Źródło: Czasem królowa, czasem zakonnica, 2010 http://www.barwyszczescia.pl/14556/czasem-krolowa-czasem-zakonnica.html

O prawdzie , O czasie

„Z zawodu jestem aktorem. Jestem też przyuczonym dziennikarzem. Z dnia na dzień zostałem wyrzucony z telewizji, łapałem się różnych zajęć.(…) Czy warto się wysoko wspinać? Bo im wyżej się człowiek wspina, tym boleśniejszy jest jego upadek.”

Tadeusz Broś (1949–2011)

Źródło: Ludzie na walizkach, Religia TV, cyt. za: Tadeusz Broś nie żyje, onet.pl, 30 października 2011 http://film.onet.pl/wiadomosci/tadeusz-bros-nie-zyje,1,4894648,wiadomosc.html

O ludziach , O religii

„Sposób, w jaki ludność przyjmowała te kolejne nieszczęścia, a wreszcie samą kapitulację, przynosi Polakom większą chwałę niż sukcesy pierwszych tygodni. Są polskie i niepolskie opisy tego dnia, w którym po podpisaniu kapitulacji wojsko i ludność zaczęły opuszczać Warszawę. Godność tego pobitego wojska, które w zwartych szeregach odchodziło na jakże niepewny los, godność tej opuszczonej ludności, która żegnała je łzami, a nie słowami przekleństw – jest to coś, czego nie można zapomnieć i co winno zostać przeniesione przyszłym pokoleniom Polaków. Pobici, ale nie rozbici moralnie, zjednoczeni we wspólnym porywie, do końca nie ulegli rozkładowi wewnętrznemu, którego przecież można by się spodziewać po tylu dniach klęsk i zawodów – tak uzewnętrzniała się w chwili największej próby siła moralna Warszawy. Siła dojrzewająca w katakumbach konspiracji, a wyzwolona i eksplodująca podczas powstania. Ostatniego polskiego powstania pierwszej połowy XX wieku, godnego wielkich tradycji powstania wielkopolskiego i trzech powstań śląskich. Gdyby kończyło się ono rozkładem, nawet wtedy, gdyby w ostatniej chwili przyszedł jakiś ratunek i miasto ocalało – byłoby to powstanie prawdziwej klęski. Może nie tak tragiczne, ale odrażające, niosące przyszłym pokoleniom – jak każda małość, każda zdrada – nie pokarm, lecz truciznę. Jakkolwiek byśmy oceniali decyzję powstania – a oceniać ją można nie z jednego punktu widzenia i jak wiemy oceny są tutaj krańcowo różne, jakkolwiek ocenialibyśmy jego sens wojskowy i polityczny – i tutaj zdania są bardzo podzielone, jedno przynajmniej pozostanie jasne: egzamin, przed którym stanęło miasto, zdany został, z niewielkimi wyjątkami, bardzo dobrze. Zarówno pod względem samoorganizacji, współpracy z wojskiem, jak też postawy moralnej. Postawy moralnej utrzymanej do końca. Postawy, którą zachowały władze powstańcze, żołnierze i zwykli obywatele.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 123–124

O losie , O zdradzie , O zachowaniu , O decyzjach

„Czymże mógłbym być dla nich, skoro nie mam żadnego zawodu, żadnych praw w oczach tych ludzi?”

Rainer Maria Rilke (1875–1926) poeta austriacki

O ludziach

„Analizy osobowości kandydatów na terapeutów wykazały, że pragną oni poprzez wykonywanie tego zawodu zaspokoić bardzo specyficzne potrzeby, charakterystyczne dla ludzi niepewnych swojej tożsamości, wyobcowanych lub mających zahamowania społeczne, niesamodzielnych, lubiących dominować, o skłonnościach sadystycznych, nie umiejących wyrażać własnych uczuć a czasami masochistycznych.”

Tomasz Witkowski (1963)

Źródło: Koń trojański w mieście rozumu, czyli pseudonauka w akademii http://www.tomaszwitkowski.pl/attachments/File/Ko___troja__ski.pdf

O ludziach , O emocjach , O osobowości

„Częścią zawodu aktorki jest dbanie o siebie, więc inwestuję w dobre kosmetyki. Od czasu do czasu funduję sobie perfumy czy wizytę u kosmetyczki. Większe szaleństwo? Gdybym po każdym zakończeniu sezonu zdjęciowego mogła pomieszkać na Bali przez pół roku, byłoby cudownie. Jednak to wymaga „hollywoodzkich” stawek.”

Lucyna Malec (1966) aktorka polska

Źródło: Lucyna Malec liczy na wygraną, teletydzien.pl, 10 sierpnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-lucyna-malec-liczy-na-wygrana,nId,627506

O czasie , O szaleństwie

„Myślę, że w wielu zawodach praca na jednym stanowisku może okazać się nużąca. Gra w Modzie na sukces jest jednak wyjątkiem, i to z wielu powodów.”

Ronn Moss (1952) piosenkarz i aktor amerykański

Źródło: „Gazeta Telewizyjna”, 11–17 maja 2007

O grach , O myślach , O sukcesie , O myśleniu

„Kiedyś, w szkole podstawowej, mieliśmy opisać swoich idoli filmowych. Musiałem wtedy szukać trochę na siłę, bo nie miałem jeszcze żadnych aktorskich autorytetów. Opisałem aktora, którego bardzo lubiłem – Jerzego Stuhra. Zawiedziona nauczycielka zapytała, czemu nie napisałem o swoim ojcu i to dało mi do myślenia. Przez to, że był tak blisko nie zauważyłem, że to właśnie mój tata jest dla mnie największym autorytetem i idolem. Często się spieramy, ale wiem, że mogę z nim porozmawiać, bo on mnie rozumie. Podoba mi się to, że mam w nim partnera. Kiedyś przez długi czas odradzał mi uprawiania tego zawodu. Teraz jednak jest ze mnie dumny.”

Mateusz Banasiuk (1985) polski aktor

Źródło: Mateusz Banasiuk o filmie „Wszystko, co kocham”, „ITI Cinema”, 22 grudnia 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/105,1

O myślach , O sile , O czasie , O myśleniu

„Gdyby ktoś z nas nie miał marzeń, nie próbował się rozwijać, to od razu powinien położyć się do piórnika. W zawodach artystycznych nie ma pojęcia emerytury. Na scenie zwykle się umiera. Może nie chciałbym umrzeć tak szumnie i spektakularnie jak Tadeusz Łomnicki, ale jednak wolałbym, żeby to się stało w biegu.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: Rozmowa z Marianem Opanią, wisla.naszemiasto.pl, 5 maja 2005 http://wisla.naszemiasto.pl/archiwum/900900,rozmowa-z-marianem-opania,id,t.html

„To był żart o zupełnie innym charakterze. Reżyser przedstawienia udział Doroty Rabczewskiej potraktował jako udział pewnego fenomenu, współczesnego symbolu seksu. Witkacy kipi od takich typów: kobietonów, nadkobiet. Spodobała mi się ta idea. Doda była zdyscyplinowana, nie spóźniała się na próby, była ciekawa tego, co się wydarza. Moja zgoda na to przedstawienie to prowokacja. Nie jestem chodzącą monstrancją, która uosabia nieskazitelność zasad czy sposób bycia w zawodzie. Część widzów oburzyła się, że Peszek schodzi z piedestału i użycza swoich pleców, na których siedzi Doda, i kto to w ogóle Doda jest, jakby nie żyli na tym świecie. W mojej psychice podziały przebiegają w innym miejscu.”

Jan Peszek (1944) aktor polski

o udziale Dody w Przeglądzie Piosenki Aktorskiej.
Źródło: „Tygodnik Ciechanowski”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24110

O seksie , O charakterze , O czytaniu

„W tym zawodzie nie ma rzeczy łatwych.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

„W Polsce stworzyliśmy układ zbiorowy dla nauczycieli z formie ustawy. Nauczyciel jest nieusuwalny. Jak już się dostanie do zawodu, to się nie da go zwolnić. Bezrobocie rośnie wśród młodych nauczycieli, którzy nie mogą dostać się do szkół, bo starsi są „zasiedzeni”. Nie ma ruchu ku profesjonalizacji zawodu, ku rynkowi, który wybrałby lepszych nauczycieli od gorszych.”

Krzysztof Konarzewski (1948)

Źródło: gazeta. pl, 31 października 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,10565641,Konarzewski_w_TOK_FM__Literature_piekna_w_szkole_zabija.html

O nauczycielach

„W którymś momencie byłem przecież takim sfrustrowanym aktorem serialowym (…). Grałem w kilku tasiemcach, zarabiałem sporo pieniędzy, wynajmowałem mieszkanie, byłem popularny. I myślę, że gdyby trwało to jakieś pięć lat, miałbym siebie dość. Być może nawet zerwałbym z tym zawodem, który tak bardzo kocham. Bo przekonałem się, że taki status aktora nie daje mi żadnej satysfakcji. Na szczęście dla mnie te seriale nie okazały się hitami, więc ich produkcję zakończono. Widocznie tak miało być. Oczywiście nie oceniam aktorów grających w telenowelach, bo różnie w życiu się zdarza. Mnie jednak granie w tasiemcach usypia, nie jestem wówczas w stanie wykrzesać z siebie czegoś nowego, twórczego. I tyle.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jfmn.htm

O szczęściu , O myślach , O zerwaniu , O myśleniu

„(…) na szczęście żyjemy w czasach, w których każdy z nas ma prawo do kompletnie indywidualnego patrzenia na sztukę, na swój zawód. Skończyła się epoka odpowiedzialności grupowej.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

O szczęściu

„(…) uwielbiam być przywódcą! Uwielbiam stać na czele grupy, niezależnie od tego, czy miałaby to być drużyna baseballowa, czy załoga marynarzy. Doskonale się czuję w tej roli, gdy do mnie należy ostatnie słowo. To o wiele przyjemniejsze niż gdy jako aktorka jestem zmuszona dopasować się do czyjejś wizji i próbuję zaspokoić czyjeś oczekiwania. Oczywiście uwielbiam ten zawód, ale od czasu do czasu naprawdę lubię trochę porządzić.”

Jodie Foster (1962) aktorka amerykańska

o swojej pracy w charakterze reżysera.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Naprawdę lubię trochę porządzić. Jodie Foster dla Stopklatki, stopklatka.pl, 3 czerwca 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9035, tłum. K. Lipka-Chudzik

O charakterze , O czasie

„Moim zdaniem, jest to radio wyjątkowe. Mogłyby go pozazdrościć wszystkie kraje. Tego radia przecież słuchają ludzie tak różnych zawodów i różnych stanów. Wszyscy słuchają i modlą się z nim. Tylko w Polsce jest takie radio.”

Andrzej Maria Deskur (1924–2011) polski duchowny katolicki, kardynał

o Radiu Maryja.
Źródło: Od tego jest Kościół, aby byli święci, radiomaryja.pl, 18 kwietnia 2006 http://www.radiomaryja.pl/kosciol/od-tego-jest-kosciol-aby-byli-swieci/

O ludziach

„Finlandia fascynuje mnie z powodów wyników badań PISA, ale ten przypadek jest wyjątkowo frustrujący, ponieważ żaden mechanizm, o którym myślimy, że może nam pomóc, tam nie funkcjonuje, gdyż nie ma takiej potrzeby. Nie ma systemu doskonalenia zawodowego nauczycieli, nie ma systemu egzaminów zewnętrznych, nie ma kontroli jakości. A wszystko dobrze idzie… (…) Jeden prosty, historyczny mechanizm. Największym marzeniem każdego chłopca i dziewczynki jest zostanie nauczycielem. Na liście prestiżu zawodów nauczyciel to numer jeden od dziesiątków lat. O przyjęcie na studia nauczycielskie stara się 10 kandydatów na miejsce i dostają się tylko najlepsi. Jak skończą studia, są przygotowani do uczenia na całe życie.”

Zbigniew Marciniak (1952) polski matematyk i urzędnik

Finlandia od lat osiąga najlepsze wyniki w badaniach Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów.
Źródło: edufakty.pl, 17 maja 2011 http://edufakty.pl/index.php/wywiady/item/411-wiceminister-nauki-prof-zbigniew-marciniak-w-finlandii-ka%C5%BCdy-chce-by%C4%87-nauczycielem.html?tmpl=component&print=1

O życiu , O myślach , O studiach , O nauce

„Myślę, że uprawianie zawodu artystycznego każdego rodzaju, niezależnie czy ludzie grają na skrzypcach, piszą, malują – to wszystko jest jakimś zaworem bezpieczeństwa. Ludzie wrażliwi, których jest masa pośród nas, często nie wytrzymują pewnych napięć i wtedy przychodzi im z pomocą możliwość wypowiedzenia tego w formie nieagresywnej, a właśnie artystycznej.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: Janusz Gajos: stereotypy prowadzą nas na manowce, PAP, 15 kwietnia http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115413.html

O ludziach , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„Wspieram swym nazwiskiem ów Marsz, który wyruszyć ma ulicami Warszawy 11 listopada. Organizatorem jest młodzież, która wprost nawiązuje swym szyldem do dwóch znanych sprzed wojny organizacji: Młodzieży Wszechpolskiej i Obozu Narodowo-Radykalnego – „ABC”. Osoby tworzące te środowiska, jeśli przeżyły lata 1939–1956, nigdy już nie miały szans na obronę swojego dobrego imienia. Mordowane przez Niemców i sowieckich oraz polskichkomunistów były równocześnie opluwane przez pismaków, których – jak się zdaje – potomkowie nadal niczego, poza formalnie uprawianym po ojcach zawodem, się nie nauczyli. By przerwać zatem trwałość tych stalinowskich praktyk, nadal obecnych w mediach niepodległej Polski, przybliżę drogim czytelnikom środowisko tworzące wyżej wymienione organizacje.”

Jan Żaryn (1958) polski historyk

o Marszu Niepodległości.

O wojnie , O młodzieży

„Do roku 1942 czułem jeszcze, że zawód architekta daje mi niezależną od Hitlera pewność siebie, tymczasem jednak pociągnęło mnie i upoiło sprawowanie władzy, wyznaczanie ludzi na stanowiska, podejmowanie decyzji w ważnych sprawach, dysponowanie miliardami. Mimo gotowości do złożenia rezygnacji, niechętnie wyrzekłbym się satysfakcji, jaką daje sprawowanie władzy.”

Albert Speer (1905–1981) jeden z przywódców hitlerowskich Niemiec

Wspomnienia (1969)
Źródło: s. 411

O ludziach , O decyzjach , O pewności siebie

„Kiedy byłam bardzo młoda, nie lubiłam powielać gotowych wzorców. Dzisiaj doskonale wiem, czego chcę – dojrzałam i dokonałam wyboru. Wszytko przychodzi z czasem. Aktorstwo jest zawodem jak każdy inny. Jest się aktorem tak, jak jest się piłkarzem czy kucharką. Wierzę w moc pracy i doświadczenia. To, kim jestem zawdzięczam własnemu uporowi – osiągnęłam sukces, chociaż system mnie odrzucał.”

Emmanuelle Seigner (1966) aktorka francuska

Źródło: „Zwierciadło” nr 1/1935, styczeń 2008

O czasie , O sukcesie

„W takich zawodach, jak mój gdzie to, co robię jest rodzajem dialogu z publicznością odbiór jest niezwykle istotny, a nagroda jest rodzajem sygnału – „Jesteś komunikatywna! To, co starasz się nam przekazać, dociera do nas!””

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28327

„On był niezwykły. Szczery do bólu, jak ogień i woda równocześnie. Któregoś dnia, gdy zaczęłam opowiadać mu, jak to kiedyś będę bogata, więc nie będę gotować obiadów i męczyć jak moja mama – szliśmy akurat ulicą Karmelicką – on wysłuchał mnie i potwornie się oburzył. Zaczął krzyczeć: „Co?! Ty będziesz gwiazdą? A w czym ty jesteś lepsza od babci klozetowej, która kocha swój zawód? Masz robić wszystko sama!”. I myśmy rzeczywiście robili wszystko sami. Dymny mówił: „Masz umieć murować ściany, przetykać sracz, szyć, bo tyle człowiek jest wart, co sam zrobi”.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

o Wiesławie Dymnym.

O wodzie , O gotowaniu , Kochać się

„Mój zawód polega na obserwowaniu ludzi.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ppso.htm

O ludziach

„Miłość – jedyny zawód na świecie, w którym amatorzy są lepsi niż zawodowcy.”

Karlheinz Deschner (1924–2014) pisarz i historyk niemiecki

Die Liebe ist das einzige Metier der Welt, in dem die Amateure besser sind als die Profis. (niem.)

O miłości

„Uwielbiam Luca Bessona, ponieważ jest znakomitym filmowcem i sam pisze scenariusze swoich filmów. (…) Luc Besson jest szczególny, bo zaczął pracować w przemyśle, kiedy miał 17 lat. Sam pokonał każdy stopień, pracował w każdym filmowym zawodzie. Ze szczegółami wie, czym zajmują się poszczególni ludzie i wielokrotnie zdarza się tak, że wykonałby ich zadania znacznie lepiej niż oni sami.”

Rie Rasmussen (1976) modelka i aktorka duńska

Źródło: Monika Marach, Jestem nowym talentem. Rozmowa z Rie Rasmussen, gwiazdą najnowszego filmu Luca Bessona, Stopklatka.pl, 15 marca 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=30381

O ludziach

„(…) mówiłem Mikołajowi o Miłości. Że to nieprawda, że jest jedna na całe życie, choć to prawda, ze się taka nieraz zdarza, ale niezmiernie rzadko. Że jak wszystko na świecie i miłość może gasnąć, jedna kończyć się może, druga zaczynać. Może się powtarzać, wybuchać z nową siłą. Że czasem trzeba jej szukać wiele lat, różnie to bywa. A potem, że czas koi najdotkliwsze zawody, mówiłem. I że to, co „później”, to niekiedy zaistnieć może z jeszcze większą intensywnością. Z większą dojrzałością, z większą roztropnością, mądrością i radością. Tak mówiłem. I że może nawet ma to wtedy stokrotnie większą wartość. Daje więcej szczęścia. Może pełniejszego.”

Włodzimierz Odojewski (1930–2016) pisarz polski

... i poniosły konie

O miłości , O życiu , O mądrości , O prawdzie

„Lubiłem jeździć, ale nie lubiłem startować. Na treningach byłem koniem wyścigowym i wygrywałem z najlepszymi – z Millerem czy Maierem. Ale kiedy przychodziło do zawodów, nie mogłem spać i wymiotowałem. Zjadała mnie trema. Szkoda, że ktoś w ogóle mówił mi, że biorę w nich udział.”

Andrzej Bachleda-Curuś (1975) polski narciarz alpejczyk

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Andrzej Bachleda, „Playboy” nr 3, 2009

Trening , Koń

„Stwierdziłem to już kilkakrotnie, i to z wielką przykrością i zawodem, że pan prezydent Andrzej Duda parokrotnie złamał konstytucję, dlatego nie ma tytułu moralnego, by oskarżać kogokolwiek innego o złamanie konstytucji.”

Adam Strzembosz (1930) prawnik polski

Źródło: Prof. Strzembosz: prezydent nie ma tytułu moralnego, by oskarżać o złamanie konstytucji http://www.tvn24.pl/prof-adam-strzembosz-o-prezydencie-andrzeju-dudzie,702759,s.html, tvn24.pl, 27 grudnia 2016.

„(…) wielu ludzi wybiera ten zawód trochę przez przypadek i z innych niż np. ja powodów. W dzisiejszych czasach kusi popularność, która daje olbrzymie możliwości. Mnie skusiło coś poważniejszego. Zawsze miałam w sobie potrzebę, żeby wiedzieć, jeżeli już coś robię, po co to robię. Według mnie, aktorstwo może być drogą życiową, a nie tylko jednorazową przygodą.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

o aktorstwie.
Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O ludziach

„Lubię Ridge'a, ale rzadko się z nim zgadzam. Tak naprawdę jesteśmy całkowitymi przeciwieństwami, a jedyne, co nas łączy, to świadomość, że najważniejszą rolą jest rola ojca. Chcę, by moje dziewczynki wyrosły na silne i inteligentne kobiety. Starsza myśli o zawodzie trenerki koni, młodsza o aktorstwie. Obie będę ich wspierał w ich wyborach.”

Ronn Moss (1952) piosenkarz i aktor amerykański

Źródło: „Świat seriali”, 1 września 2008

O kobietach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Na każde zawody wożę 6 albo 7 tyczek, cała paczka waży ok. 20 kg. Na szczęście mam trenera dżentelmena, który nosi je za mną. Ale kiedy jestem sama, zarzucam je jedną ręką na bark i maszeruję. Kupując bilet na samolot trzeba znaleźć lot, który przyjmie tyczki na pokład. Czasami luk jest za krótki, czasami bagaże pakują w kontenery. Wtedy nie jadę na zawody. Albo jadę i czekam, aż tyczki dolecą.”

Monika Pyrek (1980) polska lekkoatletka

Źródło: dziennik.pl http://dziennik.pl/sport/article134531/Monika_Pyrek_Prosze_tyczke_o_pomoc.html

O szczęściu , O sporcie , O czekaniu

„Zastanawiam się, na ile kino powinno być uniwersalne, a na ile nasze. Odnoszące sukcesy filmy koreańskie czy irańskie są mocno osadzone w tamtej kulturze, a jednocześnie uniwersalne. My albo grzebiemy się w problemach, które kompletnie świata nie obchodzą, albo szukamy takiego uniwersalizmu, który staje się pustym naśladownictwem. Chyba powinniśmy bardziej postawić na zawód scenarzysty, oddzielić go od zawodu reżysera. Ale nie mam recepty. Nikt jej nie ma.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20986

O czytaniu , O sukcesie

„Tego zawodu [aktora] nie da się zdefiniować. Nie intelekt jest gwarancją powodzenia w aktorstwie. Często, przeciwnie, on przeszkadza. To zawód pełen sprzeczności. Czyż nie jest to rzecz tajemnicza, że publiczność na widok jednego aktora milknie, a nie zauważa wejścia innego. Moim ABC aktorstwa jest tekst Hamleta: 'Zastosuj akcję słów, a słowa do akcji, mając przede wszystkim to na względzie, abyś nie przekroczył granic natury, wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest zamiarowi teatru, którego przeznaczeniem jest – jak było dawniej – służyć niejako za zwierciadło naturze.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Praca wykonywana z myślą o innych jest warunkiem dobrego wykonywania zawodu. Toteż ona jest moją, swego rodzaju, religią.
Źródło: Głosić nie zamierzam, chcę pytać, „Dziennik Bałtycki” 24–26 grudnia 1993

O religii , O myślach , O naturze , O myśleniu

„Są tematy, które mnie pochłaniają, są wyobrażeniem modlitwy, walką o sens własnego istnienia w zawodzie. Ale są i żarty. Życie w fikcji artystycznej składa się z żartów i lirycznych zadumań – nic innego nie ma. Reszta to informacja.”

Olgierd Łukaszewicz (1946) polski aktor

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 28–30 listopada 1997

O życiu , O walce , Sens

„Zawód aktora nie jest szczególny. Szewc robi buty, a aktor gra. Oduczmy się mówić, że aktorstwo to jakaś misja. Oczywiście, dobrze jest znajdować przyjemność w tym, co się robi, bo jeśli uda mi się coś dobrze zagrać i jest to sprzedawalne – mam satysfakcję.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/osmz.htm

O przyjemności , O butach , O grach

„Reżyserię traktuję jako zawód, a nie jako wypowiedź odautorską. Nie jestem kompozytorem, raczej wykonawcą, grającym raz Mendelssohna, raz Bacha.”

Janusz Morgenstern (1922–2011) polski reżyser filmowy

Źródło: „Ekran” 1969, cyt. za: Bartosz Staszczyszyn, Książkowy portret Janusza Morgensterna, culture.pl http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/ksiazkowy-portret-janusza-morgensterna