Cytaty na temat teatr (1131 cytatów, strona 2)

„(…) każdy casting daje szansę na przyjrzenie się nowym ciekawym ludziom, których w naszym teatrze, przy tej obsadzie i tym zawrotnym tempie, w którym gramy, nigdy dość. Uważam, że takie castingi powinny obywać się regularnie co dwa, trzy miesiące.”

Wojciech Kępczyński (1949) polski reżyser teatralny i choreograf

Źródło: „Gazeta Wyborcza w Warszawie”, 17 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nabord.htm

„Dziś gmina Dobrzeń Wielki to prywatne ranczo, a wójt do niedawna zarabiał więcej niż prezydent Opola. (…) [Mieszkańcy charakteryzują się] przysłowiową moralnością Kalego. Organizują blokady dróg, prowadzących do Opola, a potem to do miasta przyjeżdżają na zakupy, czy do teatru i kina.”

Patryk Jaki (1985) polski polityk

Źródło: Większe Opole. Patryk Jaki ostro o Dobrzeniu Wielkim, nto.pl, 22 grudnia 2016 http://www.nto.pl/wiadomosci/opole/a/wieksze-opole-patryk-jaki-ostro-o-dobrzeniu-wielkim-wideo,11612306/

„(…) zależy mi na tym, żeby Przegląd nie był co roku jakoś szczególnie sprofilowany. Po prostu chcemy prezentować na festiwalu najciekawsze wydarzenia z danego roku, jakie miały miejsce na pograniczu teatru i muzyki. Oczywiście ich osią i wartością podstawową ma być piosenka.”

Konrad Imiela (1972) aktor polski

o Przeglądzie Piosenki Aktorskiej.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 20 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19849

O czytaniu

„Mnie nie zależy na sławie, bo to zabiera za dużo czasu, a pieniądze były z tego kiedyś żadne. Wolałem sobie dorobić pracując jako stolarz i więcej czasu poświęcać żeglowaniu. Brałem np. z teatru urlopy – na rok, na półtora roku – właśnie, żeby popływać. To ważne, żeby nie zwariować na punkcie zarabiania pieniędzy. Ocean, sztormy… To człowieka „wsysa.””

Waldemar Kownacki (1949)

A później wydaje mu się, że na lądzie jest nudno...
Źródło: Waldemar Kownacki – Jestem wolny – mogę wszystko http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/823/Waldemar-Kownacki-Jestem-wolny-moge-wszystko.html

O pieniądzach , O czasie

„Bo poza aktorstwem nic dla mnie nie istnieje. Raz podłubię sobie tu, raz tam, mam na myśli majsterkowanie. Raz kopnę tu, raz tam, mówię o ogródku, ale to wszystko nie to… Moje życie wypełniło aktorstwo. Nawet w czasie wojny, w wojsku, w teatrze przyfrontowym było moim celem.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: Moje życie wypełniło aktorstwo http://www.barwyszczescia.pl/4100/moje-zycie-wypelnilo-aktorstwo.html

O życiu , O wojnie , O myślach , O czasie

„W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: Maciej Maleńczuk – Spowiedź skandalisty http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html

O świecie , O myślach , O wolności , O myśleniu

„Teatr mój widzę ogromny.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Źródło: Ja ciągle widzę ich twarze (1904), wiersz wysłany jako list do Adama Chmiela

„Są tylko dwa tytuły dla których warto żyć: Ojciec Święty i dyrektor Teatru Słowackiego.”

Andrzej Kijowski (1928–1985) pisarz polski

ten drugi tytuł udało mu się osiągnąć.
Źródło: Tak pięknie, że strach bierze, rozmowa Katarzyny Wiśniewskiej z synem pisarza A.T. Kijowskim, „Świąteczna Gazeta Wyborcza”, 9–10 lipca 2005

O strachu

„Trudno mi się popisać belkantem, bo go nie mam. Śpiewam jak potrafię. Jeśli ktoś to zaakceptuje – to dobrze, jeśli nie – to wyłączy płytę. Chrypię, ale nie ja pierwszy. Włodzimierz Wysocki to dopiero charczał! Albo Tom Waits. Bob Dylan też nie śpiewa, wręcz fałszuje. Nie zaliczam siebie oczywiście do tej kategorii, ale nie jestem też śpiewającym aktorem. Nienawidzę śpiewania aktorskiego. Bo to banał! Kiedy aktor śpiewa, że drży i drży. Wysocki, który był przecież aktorem, kiedy wychodził na scenę z gitarą, wykonywał piosenkę, a nie odgrywał na scenie teatr.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 20 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26648

O śpiewie , O czytaniu

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

O czasie , O zamieszkaniu

„Najważniejsze, by wyposażyć dzieci w odpowiednią ilość fantazji i wyobraźni. Bo to zdecyduje, czy potem będą marzyć o wielkich celach, odkryciach. U nas w teatrze dzieci dostają dużo bodźców, by ta wyobraźnia mogła kiełkować.”

Adolf Weltschek (1953)

Źródło: Marta Paluch, Teatr dla dzieci to poważna rzecz, „Polska Gazeta Krakowska”, 24 października 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/32113

O dzieciach , O fantazji , O czytaniu

„(…) robienie teatru jest niezwykle poważną rzeczą, tak samo dla dorosłych, jak dla dzieci.”

Adolf Weltschek (1953)

Źródło: Marta Paluch, Teatr dla dzieci to poważna rzecz, „Polska Gazeta Krakowska”, 24 października 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/32113

O dzieciach , O czytaniu

„Teatr Telewizji padł właśnie ofiarą dyktatu oglądalności, uznano, że ponad milion ludzi, którzy oglądali poniedziałkowe przedstawienia, to zbyt mała liczba. W efekcie Teatr Telewizji został zlekceważony i zniszczony, a poziom telewizji jest w ostatnim czasie okropny i coraz niższy. Przychodzą dziwni ludzie, mówią jakieś bzdury, z ekranu emanuje amatorszczyzna. Telewizja jest środkiem przekazu, na którym dobrze się znam. Wychowałam się w telewizji, zaczęłam tam pracować jako nastolatka. Po tylu latach widzę i boleję nad tym, że nie mam komu swojej wiedzy przekazać, bo młodzi, rozpoczynający pracę ludzie uważają, że już są świetni. Wielu z nich jest na pewno zdolnych, ale wiem, że mogłabym im pomóc. Tyle, że nikt tego nie chce, w telewizji nie ma do takiej pracy klimatu ani atmosfery, a przede wszystkim szacunku dla ludzi, który mają wiedzę i doświadczenie. Na szczęście administratorzy telewizji publicznej zmieniają się często, a twórcy pozostają lub wracają.”

Olga Lipińska (1939) reżyserka, scenarzystka telewizyjna i satyryczka, autorka tekstów kabaretowych, aktorka

Źródło: „Temi” 41/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/komedianie.htm

O szczęściu , O ludziach , O wiedzę , O czasie

„(…) okazało się, że słowo artykułowane i zdania oznajmujące nie są w teatrze konieczne. Zgoda, nie są. Ale ja jestem stronniczy, ja piszę słowa.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Listy do Sławomira Mrożka
Źródło: Joanna Derkaczew, Axer – lwowiak na zawsze, „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144079.html

„Teraz nawet w większym stopniu niż kiedyś [istnieje analogia między sportem a teatrem]. W sporcie nie ma jednak możliwości powtórzenia, która jest w teatrze. W teatrze coś ćwiczy się długo, a potem reprodukuje. W sporcie za każdym razem to jest inne zdarzenie. Aktor gra dla publiczności, sportowiec tylko pośrednio – przede wszystkim dla zwycięstwa.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

w wywiadzie z roku 2006.
Źródło: Jakub Kowalski, Pełnia niczym niezmąconego szczęścia, „Rzeczpospolita”, 6 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144017.html

O grach , O sporcie

„(…) wśród ludzi opisujących teatr nastąpiła zmiana pokoleniowa. Młodzi krytycy gustują w młodym teatrze, tworzonym przez ich rówieśników, to zrozumiałe. A starsi często usiłują nadążyć za młodymi. Na ogół wolą spektakle będące kalką naszej rzeczywistości. Teatr społeczny, jako obszar poszukiwań artystycznych, zawsze był i będzie potrzebny, ale nie powinien być powszechnie obowiązujący i doraźny. Ci, którzy piszą o teatrze często zapominają, że teatr jest sztuką, a ta wymaga dystansu, metafory i poezji. Jeśli któryś z krytyków mówi mi: fizjologia, bebechy na scenie, brutalizm – tak, ale na teatr, taki jak u ciebie, szkoda mi czasu – to myślę, że teatr w ogóle przestał go interesować.”

Krzysztof Orzechowski (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 5 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtsro.htm

O ludziach , O poszukiwaniu , O myślach , O rzeczywostości

„Teatr w pokonywaniu cenzury był nieprawdopodobnie aktywny. Starał się wyjść naprzód, uświadomić ludziom więcej, niż zezwalała propaganda.”

Jan Matyjaszkiewicz (1929–2015)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 października http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/enklawaw.htm

„Moi rodzice często mnie pytają: „Marieta, ale co daje Ci ten teatr? W sumie nie zarabiasz tam pieniędzy i się tylko męczysz.” Ale teatr daje mi wiele. Dzięki niemu mogę wysłuchać po spektaklu ludzi, którzy mówią szczerze wzruszeni: dziękuję. Nie da się tego przeliczyć na żadne pieniądze. Scena też jest dla mnie takim skakaniem na bungee. Za każdym razem jak patrzę na widzów, dostaję pozytywnego „stresa”. Uwielbiam to! Natomiast po takim dniu w teatrze jestem niewiarygodnie zmęczona.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Scena jest dla mnie skakaniem na bungee... – wywiad z Marietą Żukowską http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/2005/Scena-jest-dla-mnie-skakaniem-na-bungee-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

O pieniądzach , O ludziach , O rodzicach

„Jeszcze nigdy nie dubbingowałam filmów, a wiem, że to jest zupełnie coś innego niż dubbingowanie gier, ponieważ tutaj czyta się tylko tekst w grze, a w filmach trzeba nadążyć z wypowiedzeniem swojej kwestii, tak jak się widzi na ekranie, w oryginale. Jest to więc zupełnie coś innego. Występowanie w telewizji jest także inną rzeczą więc trudno porównać to wszystko. Praca w teatrze też jest odmienna, ale wszystko mnie równie mocno interesuje.”

Aneta Zając (1982) aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2008 http://soblonde.cenega.pl/wywiad-z-aneta-zajac

O grach , O czytaniu

„Sam w siebie nie zawsze wierzę. Nie jestem człowiekiem, który powtarza: „Jestem najlepszy, świetny, uda mi się”. A potem załamka, bo coś jednak idzie nie tak. Założyłem sobie, że studiów nie skończę. Pamiętam, jak po obronie mój promotor powiedział: „Respondek, przez jedną chwilę nie wierzyłem, że napiszesz tę pracę”. Obroniłem się z wynikiem bardzo dobrym. Oprócz mnie tylko dwie osoby z całego roku dostały propozycję etatu w teatrze. Wybrałem chorzowski Teatr Rozrywki, bo był blisko domu. I tak właśnie idę przez życie, nikt we mnie nie wierzy, a ja coś osiągam. Zakładam porażkę i na przekór temu wiele mi się udaje. I tak już prawie czterdzieści lat.”

Krzysztof Respondek (1969) polski aktor i piosenkarz

Źródło: Monika Kotowska, Co gra w duszy Krzysztofa Respondka, „Viva!” http://polki.pl/zycie_gwiazd_znaniilubiani_artykul,10009882,1.html

O życiu , O domu , O duszy , O grach

„Szkoła przestała mnie interesować, zwłaszcza kiedy zaczęto mi wmawiać, że teatr to świątynia, a aktorstwo to misja. Wiedziałem, że to zabobon i nieprawda. Zawsze miałem ciągoty do samostanowienia i aktorstwo w tym momencie przestało mnie interesować.”

Jacek Borcuch (1970) polski aktor, reżyser, scenarzysta

o szkole aktorskiej.
Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62325

O szkole

„W teatrze najważniejszy jest (…) etap przygotowywania roli, który trwa dwa, trzy miesiące, a czasem znacznie dłużej. Ów proces tworzenia, wręcz kreowania nowego człowieka jest szalenie interesujący. Jest to tylko i wyłącznie moja wędrówka, moja praca, oczywiście przy współpracy reżyserskiej i kolegów aktorów.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O czasie , O współpracy

„Teatr jest świetnym miejscem do mierzenia się z trudnymi problemami. One są trudne, dopóki się nie zbliżymy do siebie. Łatwiejsze, gdy o nich rozmawiamy i widzimy, że dotyczą nie tylko nas. Widz i artysta są po tej samej stronie, nikt nie jest mądrzejszy.”

Bartosz Szydłowski (1968)

Źródło: Gabriela Cagiel, Łaźnia Nowa w wakacje podkręca tempo, „Gazeta Wyborcza – Kraków” nr 142, 20 czerwca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/141600.html

O wakacjach

„Więcej czasu spędzam na planie, gdyż film jako taki zawsze bardziej mnie interesował. Ale przyznaję, że wielki teatr jest równie wielkim wyzwaniem, cudowną przygodą. Natomiast słaby teatr jest zdecydowanie gorszy od słabego filmu. W filmie jestem w stanie obronić swoją wizję postaci, którą gram. Natomiast w teatrze, jeśli muszę przez rok występować w przedstawieniu, którego nienawidzę, to po prostu się demoralizuję”

Krzysztof Pieczyński (1957) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Nowa Ziemia Pilska” 2005, nr 13.

O czasie

„Zaczęłam o tym [zostaniu aktorką] myśleć, jak byłam mała, jeszcze w podstawówce. W liceum miałam taki moment, że – dzięki dwóm gdańskim lekarzom weterynarii, braciom Piotrowi i Krzysztofowi Czubek – chciałam leczyć zwierzęta. Niestety, lekcje chemii w liceum sprawiły, że szybko z tego pomysłu zrezygnowałam. I wreszcie, gdzieś tak w trzeciej klasie liceum, poczułam, że nie mogę robić niczego innego, że muszę iść w ślady rodziców. Wszyscy w kółko powtarzali „Musisz zostać aktorką!” – dlatego w pewnym momencie powiedziałam, że nie chcę. Jednak ostatecznie okazało się, że to oni mieli rację. Musiałam zostać aktorką, bo nawet jeśli myślałam o innych zawodach, to serce ciągnęło mnie do teatru.”

Katarzyna Z. Michalska (1985) polska aktorka

Źródło: Mirosław Baran, Katarzyna Michalska o Dorocie Kolak: Mama jest moim prywatnym krytykiem, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto”, 11 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144297.html?josso_assertion_id=7A656E29E42CC398

O myślach , O rodzicach , O zwierzętach , O myśleniu

„Kocham teatr i całkowicie świadomie wybrałam szkołę teatralną. Gdybym chciała grać tylko w filmach, to poszłabym do filmówki. Poza tym jestem przekonana, że scena jest jedynym miejscem, gdzie do perfekcji można opanować swój warsztat aktorski. Ostatnio więcej występowałem w filmie, ale w tej chwili ponownie zamierzam skupić się na teatrze. Ten powrót traktuję jako swego rodzaju oczyszczenie, powrót do źródła.”

Dorota Landowska (1969) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310

O perfekcji , Kochać się

„W telewizji o wydarzeniach mówi się w procentach, w liczbach… Na scenie teatralnej nagle te dane istnieją w jednej, bardzo bliskiej postaci. Sprawy, o których np. w informacjach, mówi się bardzo ogólnie, tu są na wyciągnięcie ręki. Nagle możemy się tym ludziom przyjrzeć i poczuć ich emocje. W teatrze przede wszystkim czuje się emocje (…).”

Paweł Demirski (1979) polski dziennikarz i dramaturg

Źródło: „Życie”, 3 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/starzenies.htm

O życiu

„Tak naprawdę Teatr TV ciągle ewoluuje, jest to forma znajdująca się w ciągłym ruchu. (…) zaczynał on funkcjonować 40 lat temu jako teatr, pierwsze kilkadziesiąt spektakli to były widowiska sfilmowane na deskach scenicznych. Zresztą przez wiele lat to był teatr fotografowany w studiu, a telewizja była tylko jego medium, wymogiem technicznym. Z czasem Teatr TV zaczął coraz bardziej zmierzać w stronę filmu telewizyjnego i tak to wygląda dziś. Stan taki wynika z kilku powodów: coraz większej liczby filmów w ramówce telewizji, realizacji spektakli Teatru TV na taśmie filmowej czy reżyserowania widowisk przez twórców związanych z filmem, co kiedyś było nie do pomyślenia. Na ten proces wielu narzeka, bo naturalizm filmu i umowność teatru bardzo trudno ze sobą połączyć. Czasem jest to robione na siłę, powstaje rażąco dosłowny teatr albo sztuczne kino. Jednak równie często efekt jest bardzo dobry; chociażby dlatego, że pojawia się coraz więcej tekstów pisanych specjalnie dla Teatru TV.”

Tadeusz Nyczek (1946) polski krytyk literacki, teatralny i plastyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 31 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czytc.htm

O sile , O czasie

„Teatr, jako stała instytucja na stałym miejscu, rządzi się takimi samymi prawami jak każdy zakład pracy. Natomiast w przypadku filmu i telewizji rozmaici producenci stosują różne kruczki. Podsuwają artystom kobylaste umowy, po 7–8 stron każda, bywa, że nie wszyscy umowy te czytają dokładnie i bywa, że wpadają w różne pułapki.”

Marek Bargiełowski (1942–2016) polski aktor, reżyser

Źródło: „Temi”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tjfg.htm

O czytaniu

„Bardzo dużo czytałem, często chodziłem do teatru. Ogromne wrażenie zrobił na mnie spektakl La fabulacione z Tadeuszem Łomnickim i co prawda nie myślałem jeszcze o aktorstwie, ale moja ówczesna dziewczyna chciała być aktorką i namawiała mnie, żebym spróbował. Zdałem i zostałem aktorem.”

Jacek Rozenek (1969) Polski aktor i lektor

o tym, jak zdecydował się na studia aktorskie.
Źródło: Bohdan Gadomski, Celebryta przez przypadek, „Tygodnik Angora” nr 9, 3 marca 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/157014.html

O prawdzie , O myślach , O wrażeniach , O studiach

„(…) w imię tradycji robi się zły teatr. To słowo nigdy do niczego dobrego w teatrze nie służyło.(…) jesteśmy skazani na współczesność. Nie rozumiemy jej, bo jesteśmy w środku, ale nie możemy nie być współcześni. Natomiast współczesność jako słowo, jako hasło, wiąże się właśnie z nonkonformizmem w stosunku do mody. Musimy po prostu „dla zachowania twarzy” odnosić się do niej z pewna dozą nieufności, co nie znaczy, żebyśmy za ta modą nie podążali.”

Jan Kosiński (1916–1974) polski scenograf, teatrolog

Źródło: „Teatr” 1966, nr 1

O zachowaniu

„W całej mojej twórczości zawsze mi chodziło o człowieka i jego otoczenie. Czy były to przedwojenne cykle drzeworytów o ludziach gór, czy rysunki z moich podróży (…), czy przepiękny, urzekający teatr Brechta – zawsze widziałem człowieka…”

Tadeusz Kulisiewicz (1899–1988) grafik i rysownik polski

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/tadeusz-kulisiewicz

„Powrót do źródeł jest pożyteczny, wzbogacając język teatru, który tu i ówdzie szoruje brzuchem po chodniku. Jakby dreptał o pół wieku za muzyką, co szczególnie razi na bezkarnie masakrowanej scenie operowej, gdzie włada jeden styl, stosowany do wszystkiego: skundlony „post-stanisławski” realizm przyprawiony Brechtem, ekspresjonizmem i reality show.
Z „oryginalnym” teatrem jest zaś tak samo, jak z oryginalnymi instrumentami w muzyce. Od lat namawiam znajomych muzyków „modern”, żeby się nie dali odstraszyć od Haendla, Haydna i Mozarta, gdzie królują dzisiaj „barokowcy.””

Piotr Kamiński (1949)

Źródło: Joanna Walaszek, Natura Szekspira http://www.dwutygodnik.com/artykul/3935/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O naturze , O wieku

„Formuła teatru zmieniła się. Przestał być on miejscem edukacji, miejscem rozwoju dla młodych ludzi. Obecnie jest to odpowiedzialna za siebie grupa aktywnych zawodowo tancerzy, którzy pod wspólnym szyldem realizują swoje przedstawienia – ja jestem jedynie koordynatorem tych działań.”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Morska”, 9 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lbzdyl.htm

O ludziach

„Ogromną przyjemność sprawia mi konstruowanie postaci, wymyślanie ich – nie tylko podczas spotkania na sali prób, także w knajpie, w pociągu, przed zaśnięciem. To jest męka, ale sprawia mi przyjemność. Tęsknię do tego, żeby nieustannie wymyślać, zmieniać. Żyję tym, a szansę na podobną przygodę daje wyłącznie teatr. Dziesięć lat temu z powodu odpływu widowni mieliśmy poczucie, że teatr tworzą outsiderzy, ludzie wycofani. Teraz jest inaczej. Odnosi wielki sukces, jest gorący, zwariowany, wściekły. Ale nie wszyscy tak myślą. Pewna znana telewizyjna gwiazda powiedziała ostatnio, że teatrem zajmują się dewianci. A prawdziwa Polska jest w jej serialach.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006

O ludziach , O przyjemności , O gwiazdach , O myślach

„Teatr to podstawa!”

Michał Lesień (1974) polski aktor

Źródło: Jedynym recenzentem jest publiczność - rozmowa z Michałem Lesieniem, 16 września 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5487/Jedynym-recenzentem-jest-publicznosc-rozmowa-z-Michalem-Lesieniem.html

„O Grotowskim przeczytałam w 1965 roku w „The Drama Review”. Występowaliśmy wtedy w Danii i podczas jednego ze spotkań z dziennikarzami wspomniałam o ciekawym reżyserze, który robi w Polsce eksperymentalny teatr. Jeden z dziennikarzy zapytał mnie, czy nie chciałabym poznać Grotowskiego. Czemu nie? – odpowiedziałam. Skontaktował mnie z Eugenio Barbą, który zawiadomił Grotowskiego i po dwóch dniach dostałam z Polski telegram z zaproszeniem. Przylecieliśmy do Warszawy. Pojawienie się ciemnoskórej kobiety wywołało sensację, ludzie po raz pierwszy widzieli kogoś, kto wygląda tak jak ja. Na ulicach przechodnie dotykali mnie palcami.”

Ellen Stewart (1919–2011) amerykańska reżyserka i producentka teatralna

Źródło: Roman Pawłowski, Teatr La Mama, „Gazeta Wyborcza”, 25 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/estewart.htm

O kobietach , O ludziach

„Teatr nie potrzebuje żadnej innej legitymacji prócz zabawy, ale tej oczywiście potrzebuje bezwarunkowo. Wcale byśmy go nie podnieśli do wyższej rangi, gdybyśmy na przykład uczynili zeń rynek moralności. Musiałby się wtedy raczej pilnować, aby właśnie nie został poniżony, co nastąpiłoby natychmiast, gdyby nie uczynił moralności przyjemną, a mianowicie przyjemną dla zmysłów – na czym moralność może tylko zyskać.”

Bertolt Brecht (1898–1956) niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator i poeta

Małe organon dla teatru

O morzu

„Próbowałem zrozumieć myśl teatralną moich szefów. Najpierw pantomimę mistrza Tomaszewskiego – z pełnym zaangażowaniem uczyłem się, poznawałem tajniki, by potem, wychodząc z tego teatru, zaprzeczać mu, zostawiając sobie esencję doświadczenia. Teatr Ekspresji Wojciecha Misiury to barwna przygoda z absolutnie innym rodzajem obecności na scenie. A wyprzedzał to wszystko trening a la Grotowski. Oczywiście, byłem za młody na bezpośredni udział, ale cały studencki Wrocław był 'napiętnowany' atmosferą teatru Grotowskiego. To był nieustający przekaz, żywy kontekst. Praca w sali była oparta na podobnych technikach, wszyscy studiowaliśmy wiadome księgi…”

Leszek Bzdyl (1964) polski choreograf, tancerz i reżyser teatralny

Źródło: „Teatr” 2001, nr 4

O myślach , O myśleniu , Trening

„Kiedy kończyłam studia, w zasadzie wszyscy absolwenci angażowali się do teatru. W tej chwili jest odwrotnie. Wielu moich młodych kolegów po studiach otwarcie przyznaje, że teatr ich nie interesuje, ponieważ będąc na etacie, nie byliby dyspozycyjni, nie mogliby więc robić reklam, zarabiać w telenowelach, sitcomach, a przecież z czegoś muszą żyć.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: Dulska trzyma się mocno, „Przegląd” nr 29, 25 lipca 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/41972.html

O studiach

„Moje życie w sensie artystycznym spełniło się ponad oczekiwania. Do szkoły teatralnej poszłam jako dziecko aktorskie, więc dobrze wiedziałam, że to się może skończyć życiem w ciągłym czekaniu, widziałam wielu niespełnionych aktorów. Ale bakcyl teatru był silniejszy i prawdę mówiąc, od pierwszych kroków na scenie nie zdarzyło mi się czekać na telefon. Może dlatego, że pisanie stało się moim drugim „tworzywem”, a tutaj nikt nie musi do mnie dzwonić – trzeba tylko wstać odpowiednio rano.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O życiu , O dzieciach , O czekaniu , Sens

„Jak każde dziecko lubiłem sport. Chciałem być między innymi lekarzem, myślałem o wielu zawodach. Ale potem – co ciekawe – w ostatniej klasie liceum wziąłem udział w przedstawieniu szkolnym. Dostałem niewielką rólkę. I po raz pierwszy w życiu poczułem się dobrze wśród ludzi. Wszyscy w teatrze wydawali mi się znajomi. Mieli podobne uczucia, podobne podejście do życia. Uwielbiałem sport, ale nie lubiłem towarzystwa z szatni. To nie była moja mentalność. A w teatrze miałem Alberta Brooksa i Richarda Dreyfusa, którzy przypominali mi środowisko, w którym wyrosłem. Pomyślałem, że właśnie tu czuję się dobrze, że tu jest mój dom.”

Rob Reiner (1947) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: Rob Reiner o filmie „Z ust do ust”, Warner Bros Poland, 18 kwietnia 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/45,2

O dzieciach , O ludziach , O emocjach , O domu

„Kolega, któremu wolno grywać w filmie i w teatrze, był dla nas w PIST rzadszy od raroga.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

o zasadach panujących w PIST. Studentom nie wolno było w czasie trwania edukacji grywać w filmach i teatrach, rzadko czyniono dla kogoś odstępstwo od tej zasady.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_fijewski_tadeusz

O czasie

„Dłuższe związki scenografa z reżyserem mają sens wtedy, gdy potrafią oni znaleźć wspólny trop działania. Jest to chyba jedyna możliwość ukształtowania osobistego stylu. Nie bez przyczyny Strehler, Brook czy Stein związani są przeważnie z jednym scenografem, z którym tworzą swój teatr. Tylko z kolejnych, wspólnych poszukiwań, zwycięstw i klęsk rodzi się coś własnego.”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: „Teatr” nr 8, 1990, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_starowieyska_ewa

O poszukiwaniu , Sens

„Perspektywa i przyszłość teatru to zawsze przeszłość. Jeśli chcesz iść do przodu – idź do tyłu. Mnie interesują ci ludzie, których nie ma, bo są dla mnie żywsi niż dzisiejsi. Ale na szczęście wszędzie, gdzie pojadę, jest kryzys. W kulturze, polityce.”

Rimas Tuminas (1952) litewski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 17 lutego 2006 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/22135,druk.html

O szczęściu , O ludziach , O przeszłości , O przyszłości

„Ojcem chrzestnym mego aktorstwa był Dudek Dziewoński. Za kulisami łódzkiego Teatru Syrena – gdzie biegałem patrzeć, jak tańczy moja ukochana Alina – spytał mnie, ile mam wzrostu. Odpowiedziałem, że 182 cm. „Powinieneś być na scenie. Przygotuję cię. Strzelisz monolog Papkina”. Lenistwo nie pozwoliło mi opanować na czas tekstu, ponieważ hołdowałem zasadzie, co masz zrobić dzisiaj, zrób jutro, a będziesz miał dwa dni wolne. Na egzaminie udawałem schrypniętego. „Pan do teatru dla głuchoniemych? – huknął na mnie Zelwerowicz. -W niedzielę ferujemy wyroki. Jak panu gardło nie wyzdrowieje, to niech pan nie przychodzi”. Obkułem Papkina. Zacząłem i słyszę tłumione śmiechy – albo jestem taki dobry, albo kompletna rura. Spytali, kto mi pomagał. Mówię, że Edward Dziewoński. I tu ryk śmiechu: „To widać, to widać…”. Wspaniały, złośliwy karzeł Jacek Woszczerowicz chciał mnie obejrzeć w ruchu. Zaproponowałem wciąganie po linie. Był wystarczająco próżny, by pokazać swoją wersję. Patrzę na to i odzywam się jak kretyn: „Niedobrze pan to robi – cud, że mnie nie wyrzucił. – Przede wszystkim powinien pan spróbować, czy ta lina jest wystarczająco mocna. A wciągając się, trzeba ją też chwytać nogami”. Pokazałem, rozłożył ręce. Kilka miesięcy mnie nie dostrzegał. W końcu podszedł: „Złoty panie, oni się męczą, nie zawsze mają poczucie ciała. Niech pan weryfikuje, czy mam oglądać to, co robią, czy nie”. Zostałem jego asystentem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O śmiechu , O czasie

„Przy pracy nad rolą Gustawa-Konrada pomagali mi Edward Skarga, brat Hanny Skarżanki, i Anna Gołębiowska. Spotykali się ze mną w nocy, bo jako teatr objazdowy wracaliśmy do Bielska bardzo późno. Efektem tej pracy był niezły spektakl, a najlepszą recenzję mojej gry dał mi Dejmek: „Ty, k…, nic nie umiesz, ale tak wrażliwego człowieka to ja jeszcze w życiu nie spotkałem”. Najlepiej chyba udała mi się spowiedź Gustawa w IV części, na co nie bez wpływu pozostały także moje ówczesne przeżycia osobiste.”

Wojciech Alaborski (1941–2009) polski aktor

Źródło: „Trybuna” nr 234, Aneks, 6 października 2006 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/30053.html

„(…) interesuje mnie adaptacja polskiej literatury reportażowej. Chociażby Wojciecha Tochmana. Mam silne poczucie, że rytm, wartość tej prozy powinna zabrzmieć w teatrze.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 13 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/18950

O literaturze , O czytaniu

„Nie lubię rozróżniać gry w filmie, teatrze telewizji czy na deskach. Specyfika warsztatu polskich aktorów uwarunkowana jest ciężką, ciężką i jeszcze raz ciężką pracą już w szkole oraz czynnikami polityczno-geograficznymi. Student szkoły teatralnej czy filmowej otrzymuje wachlarz technik aktorskich intensywnie ćwiczonych przez cały okres szkoły. Wyposażony w taką wiedzę i umiejętności, przygotowany jest zarówno do gry w teatrze, jak i w filmie. Wielokrotnie zetknęłam się z pozytywną oceną umiejętności i gotowości polskich aktorów.”

Maria Pakulnis (1956) aktorka polska

Źródło: Marta Zastawna, Maski zostawia się w garderobie, „Dziennik Elbląski”, 11 kwietnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28214

O czytaniu

„W teatrze przed premierą można dużo jeszcze pracować, a nawet po niej można jeszcze pewne rzeczy zmieniać. W kinie, oczywiście też się interweniuje, dochodzi muzyka, montaż, całe to manipulowanie materią filmową, jednak głównie jest to charakter natychmiastowy i w pewnym sensie nieodwołalny.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33620

O muzyce , O charakterze , Sens

„Bezradność reżysera w teatrze to jest już chyba tragedia”

Jolanta Teska (1959)

Źródło: „artPAPIER”, 5 listopada 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/janpr.htm

„Nigdy nie było moim celem bycie popularnym czy rozpoznawalnym. Może, dlatego, że zawsze traktowałam ten zawód trochę idealistycznie. Dla mnie bycie aktorem kojarzyło się głównie z teatrem, kinem, ale przede wszystkim chodziło o włożoną w rolę pracę. To było zawsze dla mnie synonimem aktorstwa, a nie sława, okładki i blichtr. Stąd moje nieustanne zadziwienie tym, co się dzieje wokół. Poza tym popularność bywa też uciążliwa.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem gotowa. Żmuda Trzebiatowska w Stopklatce, 7 kwietnia 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=75822

„Poezja i proza to jest mój teatr. Występują w nim postaci z ulicy, ludzie na pograniczu upadku, których nazywam ludźmi „na murku.””

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

O ludziach

„Kiedy jestem pytany o teatralny debiut i zaczynam opowiadać o Bolszewikach, dziennikarze za każdym razem reagują tak samo: „Nie, wie Pan, to może opuśćmy to, idźmy dalej”. Każdy teatr w Polsce był zobowiązany do wystawienia raz w roku tendencyjnego tekstu jednego z zaprzyjaźnionych krajów, najchętniej z ZSRR. Bolszewicy pasowali idealnie.”

Jerzy Radziwiłowicz (1950) polski aktor

Źródło: „Teatr”, 29 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26809

O czytaniu

„Cierpiał. Najpierw była muzyka poważna, symfoniczna, potem teatr dramatyczny. W końcu, niejako na straszny deser, opera. Gęsty tłum otaczający miejsce kaźni, głośno szydząc z ofiary, domagał się nowych tortur. W ostatnim słowie prosił o kilka taktów disco-polo. Wyzionął ducha porażony poezją współczesną.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O muzyce , O cierpieniu

„Zgadzam się, że aktor Teatru Narodowego nie powinien grać w reklamach. Natomiast nie widzę powodu, dla których wybitni aktorzy innych teatrów mogą to robić bezkarnie i nie są za to pouczani. Nie mam manii prześladowczej, dopiero od trzech tygodni jestem dyrektorem, ale sprawa udziału aktorów w reklamie była przez krytykę traktowana w walce z Narodowym instrumentalnie. (…) to, czy aktor zagra w reklamie, nie ma wielkiego znaczenia dla pracy teatru, znaczenie ma, czy gra w reklamie w czasie przeznaczonym na pracę w teatrze i gra słabo na macierzystej scenie.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

O grach , O czasie , O walce

„Opisałem, jaka jest sytuacja człowieka skazanego na zapomnienie. Moich filmów i spektakli dla Teatru Telewizji nie powtarza się od lat, serial „Polonia Restituta” też trafił na półkę. Od czasu do czasu puszczają tylko „Hubala”. Napisałem, że mam masę nowych pomysłów, gotowe scenariusze. Wystarczyłby przecież jeden gest ze strony premiera, żeby namówić telewizję na realizację tych planów.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

o liście do Jarosława Kaczyńskiego

O czasie

„Życiu teatralnemu w Polsce nie da się odgórnie narzucić jednego porządku. Kluczowy jest tzw. „background”, czyli zaplecze. Obejmuje ono scenę alternatywną, odcienie offu, artystów różnych generacji, którzy pracują już dłuższy czas, przedstawicieli roczników dopiero zaczynających zawodowe życie, zderzanie tendencji, strategii i estetyk. Dlatego śmieszą mnie zachwyty krytyków, deklarujących, że oto polski teatr osiągnął szczyt, a za chwilę piszących, że po tym szczycie nastąpił upadek. Nieprawda, wszystko jest dziełem przypadku – zderzenia projektów teatralnych, które doszły do skutku w tym samym czasie.”

Krystyna Meissner (1933)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22255

O życiu , O czasie , O czytaniu

„(…) z telewizji dostaję propozycje tak banalne, że aż mnie to boli, wzbudza irytację. Nie po to harowałem 9 lat w szkole baletowej, 4 lata w teatralnej, a potem 10 lat ciężko pracowałem w teatrze, grając mnóstwo bardzo trudnych, skomplikowanych postaci, żeby dla decydentów najważniejsze było to, jak wyglądam. Nikt nie zada sobie trudu, żeby zobaczyć mnie w teatrze w roli psychopaty, żołnierza czeczeńskiego czy męskiej prostytutki. W teatrze gram role charakterystyczne, nie amanckie.”

Kamil Maćkowiak (1979)

Źródło: Bohdan Gadomski, Tańczyć rzeczy straszne, „Tygodnik Angora” nr 8, 26 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133426.html

„Nowy kompromis społeczny musi obejmować systematyczne skracanie tygodnia roboczego, by uniknąć eksplozji bezrobocia. Trzeba wprowadzić płatne godziny nauki pracowniczej. Jej program musi w coraz większym stopniu obejmować animację kultury. Mam na myśli różnorodne działania w sferze słowa, gestu, ruchu. Słowem – teatr, obrazy, filmy tworzone przez ludzi, których aktywność w sferze kultury sprowadzała się dotychczas do biernej konsumpcji.”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Źródło: Rzeczpospolita dla moich wnuków, w: Nadzieja i rozczarowanie. Pisma polityczne 1989–2004, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010.

O ludziach , O nadziei , O rozczarowaniu , O myślach

„Teatr jest nie tylko rozrywką na niższym czy wyższym poziomie, ale funkcjonuje też jako swego rodzaju nośnik wiedzy, informacji, kształtowania gustów estetycznych, światopoglądowych, a więc spełnia również niezwykle ważną funkcję formacyjną. Istotny jest kierunek, w jakim owa formacja podąża.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O wiedzę

„Jelinek jest geniuszem języka, czystości, klarowności tego, co pisze. Jej geniusz polega też na tym, że jest totalnie bezkompromisowa, nie liczy się z nikim i niczym. Nie boi się dosadnych sformułowań, obnażania tego, co w człowieku najgorsze i jest politycznie niepoprawna. To, co pisze, to nie są żadne fantasmagorie.(…) Jelinek jest niesamowitym wyzwaniem, niesamowitą nauczycielką teatru. Jej teksty są diabelnie trudne. Uważam, że jest to piekło trudności, ale z drugiej strony jest w nich coś fascynującego. Ona sama nazywa je nie dramatami, ale tekstami dla teatru. Są kartkami zapisanymi od góry do dołu. Są partyturą, której nie można wykastrować z rytmu, ale trzeba też dokonać pewnej selekcji. Uważam, że nie można językowi Jelinek pozwolić się zalać, ponieważ można wtedy się na niego znieczulić, ale z drugiej strony trzeba mu pozwolić w pełni wybrzmieć.”

Łukasz Chotkowski (1981) polski dramaturg i reżyser

o Elfriede Jelinek.
Źródło: Polskie Radio, 17 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tsej.htm

O piekle

„(…) Duńczyk z czaszką przychodzi na myśl najszybciej, gdy zastanawiamy się, z czym kojarzy się teatr.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Życie Warszawy”, 1 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wjha.htm

O życiu , O myślach , O myśleniu

„W teatrze widać konkretnych ludzi, którzy reagują natychmiast na wszystko, co dzieje się na scenie. Trudniej skontaktować się z widzem w kinie. Jednak i w jednym, i w drugim przypadku bardzo często mam ochotę wyjść do ludzi i zapytać, co oni o tym sądzą. Mam taką potrzebę, bo fajnie się jest od czegoś odbijać, gdy ktoś powie – to było dobre, a to nie całkiem…”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Magda Miśka, Chciałabym zagrać bohaterkę cyniczną, zawiedzioną, złą. Nasze spotkanie z Agnieszką Grochowską, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42006

O ludziach

„Państwo z parlamentu Rzeczypospolitej zrobiliście teatr słaby, słabą farsę. Słabą farsę. Jesteście słabymi aktorami, nie zatrudniłbym was. Moglibyście być co najmniej dublerami. Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej. Tak stanowi art. 73 Konstytucji Rzeczypospolitej. Czytamy w niej także, że każdy ma wolność korzystania z dóbr kultury, a zgodnie z art. 6 konstytucji obowiązkiem Polski jest stworzenie odpowiednich warunków ich upowszechniania i równego dostępu do nich. Z kolei w art. 54 ustawa zasadnicza chroni każdą wypowiedź, również o charakterze artystycznym, od cenzury prewencyjnej, czyli zakazuje uzależniania jej od uprzedniej kontroli, czyli zgody organu państwowego. Wolności wymienione w konstytucji nie są hojnym gestem ustawodawcy, ale mają swoje umocowanie w godności ludzkiej.”

Krzysztof Mieszkowski (1956) polski polityk

Źródło: wypowiedź na posiedzeniu, 25 listopada 2015 (1. dzień obrad) http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=2&dzien=1&wyp=138&view=1

O ustawie , O charakterze , O wolności , O czytaniu

„W teatrze szukam swojego miejsca jako choreograf i tancerz. Staram się udowodnić, że taniec współczesny to nie są podrygiwania rodem z programu Jaka to melodia. Taniec to sztuka, która potrafi wzruszyć i zachwycić.”

Dariusz Lewandowski (1976) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, 29 listopada 2004, cyt. za: Monika Mokrzycka-Pokora, Kompania Primavera, culture. pl, maj 2006 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/kompania-primavera

O sztuce , O tańcu

„Końcówka studiów i pierwsze lata po nich to był fantastyczny okres w moim zawodowym życiu. Z teatru pędziłem do telewizji, z telewizji na plan filmowy, a z planu znów do teatru, w którym rzeczywiście nagrałem się za wszystkie czasy. Mimo to natychmiast po skończeniu wydziału aktorskiego zdecydowałem się na studiowanie reżyserii. Ciągnęła mnie ta dziedzina teatralnej roboty, a i nie miałem złudzeń, co do moich warunków. Patrzyłem realistycznie. Nie jestem najwyższego wzrostu, głos mam taki sobie. Może idealnie nadawałem się do ról zahukanych inteligentów w kinie moralnego niepokoju, ale do jakich jeszcze? A co w teatrze? Poza tym, jak mówię, czułem, że w reżyserii spełnię się bardziej.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 10 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cszt.htm

„To wychowaniu w duchu katolickim zawdzięczam swoje poczucie sprawiedliwości społecznej i polityczny aktywizm zabarwiony teatrem, tak silnie obecne w moich filmach.”

Michael Moore (1954) amerykański filmowiec, dokumentalista

Źródło: Chris McGreal, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 29 marca 2010.

O sprawiedliwości

„Gdy ktoś się głupio zachowuje, należy znaleźć tego powód i go zneutralizować. Gdy jednak ktoś posuwa się do chamstwa wobec mnie, a szczególnie wobec ludzi ode mnie słabszych, albo gdy lamie zasady współżycia, nie ma dla niego w tym teatrze miejsca.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O ludziach , O czytaniu

„Zacząłem uczyć się zupełnie innego rodzaju aktorstwa. Przedtem nigdy nie śpiewałem i nie tańczyłem. Szczęśliwie teatr Olgi Lipińskiej – żywy spontaniczny, improwizujący – dawał możliwość oparcia się na swojej prywatności.”

Krzysztof Stroiński (1950) polski aktor

o początkach pracy w Teatrze Komedia.
Źródło: „Głos Pomorza” 1988, nr 72

O śpiewie

„W teatrze wynika coś z kumulacji architektury przybytku, widowni, kształtu sceny, wnętrza, miejsca teatralnego i obyczaju obowiązującego publiczność, a więc inaczej niż w kinie – pozostajemy do końca świadomi pewnej ujętej w reguły rytuału prezentacji; świadomi obecności widza i aktora naprzeciw siebie.”

Jerzy Skarżyński (1924–2004) polski artysta malarz, scenograf, pedagog

Źródło: „Scena” 1986, nr 6

„Wprowadzanie awangardy na scenę teatru narodowego to jakaś pomyłka. Od tego są małe sceny (…).”

Artur Dziurman (1964) aktor polski

Źródło: Marta Paluch, Już nie chcę być bandziorem, „Polska Gazeta Krakowska” Nr 82, 6 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137106.html

„Czasami czuję się jak stary grecki medyk. Wiem, jakie mam przeprowadzić badania i jakie efekty wywołają moje mikstury. Greckie słowo „pharmakon” ma podwójne znaczenie: to lek i niebezpieczna trucizna. Tak samo dwuznaczna jest metoda mojej sztuki. Dla aktorów, tancerzy i publiki mój teatr jest estetyką trucizny, która może okazać się lekiem.”

Jan Fabre (1958)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Toruń, 31 maja 2006

„Psychoanaliza straciła na znaczeniu nie tylko w sferach burżuazji, ale w nauce, podobnie jak inne uniwersalne pseudonaukowe dogmaty. Kompleksy seksualne przestały być tabu. Już wiele lat temu śmiało poruszyła te zagadnienia „Lolita” Nabokova, którego przyjaciele nazywają Nawznakow. Zahamowania i wstydliwość seksualna ustąpiły miejsca obowiązującej w prozie, teatrze i filmie najbrutalniejszej świniologii i ekshibicjonizmom. Nagość nigdy nie była nieprzyzwoita. Ale nie tylko dla ludzi starszego pokolenia krępujące jest oglądanie stosunków erotycznych na ekranie filmowym, bo gdy kończy się szok, zaczyna nuda. Ostatecznie ilość kombinacji erotycznych i pozycji, i stanowisk jest dość ograniczona w porównaniu z możliwościami intelektualnymi.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 32

O ludziach , O nauce

„Buduję swoje życie w Krakowie – tu jest mój teatr, tutaj mam przyjaciół.(…) W Warszawie chyba nie mogłabym mieszkać.”

Anna Cieślak (1980) polska aktorka

Źródło: „Tina”, nr 27, 15 lipca 2009

O życiu

„Nie bardzo wiem, co to jest wolny czas. Bardzo dużo pracuję. Raz, że lubię. Dwa, że nie mam innego wyjścia. Pracuję oczywiście w teatrze, w filmie, w kabarecie, telewizji jak również sporo czytam i trochę piszę. Nie mam ostatnio wolnego czasu. Jednak najlepszym dla mnie wypoczynkiem jest zabawa z moimi dziećmi. A jak mój sześcioletni mój syn, Kajetan, nie chce myć ząbków, mówię do niego głosem Pumby: „Timon, mój najlepsiejszy przyjacielu, nie rób mi tego.””

Emilian Kamiński (1952)

I problem znika.
Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/kaminskiemilian/

O dzieciach , O problemach , O czasie , O czytaniu

„Każdy twórca w teatrze – jeżeli funkcjonuje od jakiegoś czasu intensywnie, dostaje nagrody, jest zauważony – prędzej czy później zetknie się z sytuacją, że coś się u niego zamawia. Wtedy zawsze pojawia się pytanie, czy przypadkiem nie zdradzasz siebie, czy czujesz, że ten temat uruchomi twój talent. Czy coś, co masz w sobie, da oczekiwany przez wszystkich rezultat. I znowu: „przez wszystkich” – to czasem sprzeczność, ja mogę być zadowolona ze swojego tekstu a tak zwani „wszyscy” kompletnie nie. Trzeba mieć nerwy ze stali, żeby wytrzymać takie rozdwojenie.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik. com nr 113/2013.

O czasie , Pytanie

„Po pierwsze, aktor jest od tego, żeby wszystko i wszędzie zagrać: i w teatrze, i w filmie, i w serialu. A po drugie – ta rola dała mi szaloną popularność, o której aktor może sobie tylko zamarzyć.”

Andrzej Kopiczyński (1934–2016) polski aktor

odpowiedź na pytanie, dlaczego przyjął rolę inżyniera Karwowskiego w serialu Czterdziestolatek.
Źródło: Robert Migdał, „Czterdziestolatek” zaczynał we Wrocławiu, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 176, 20 lipca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/121643.html

„Od swoich narodzin, od Greków, teatr stawia nam pytania, obojętnie: natury politycznej czy egzystencjalnej, i nigdy na nie nie odpowiada sam. Szanuje swojego widza i jemu zostawia odpowiedź.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Moja nowa Balladyna, wyborcza.pl, 4 grudnia 2011 (tekst powstał w 1995 r.) http://wyborcza.pl/1,75480,10757229,Hanuszkiewicz__Moja_nowa_Balladyna.html

O narodzinach , O naturze , Pytanie

„Niech więc sobie żyją spokojnie dyrektorzy teatrów, którzy starają się być kolegami każdej władzy. Niech każda władza daje im pieniądze, żeby mogli rządzić murami swoich teatrów i wynajmować aktorów z innych zespołów, bo na własne nie zasłużyli. A ja mam swój teatr w sobie i w podróżnej torbie. I publiczność, którą kocham i do której zawsze przyjadę.”

Nina Repetowska (1940)

O pieniądzach , Kochać się

„Teatr jest prawdą.”

Emmanuelle Seigner (1966) aktorka francuska

Źródło: „Zwierciadło” nr 1/1935, styczeń 2008

„(…) coraz bardziej nuży mnie teatr hołdujący „czwartej ścianie”, oferujący iluzję rzeczywistości, psychologicznej głębi, spójnych opowieści rysowanych gęstą kreską, w dużej rozdzielczości. Wielość postaci w jednym aktorze daje sugestywny efekt.”

Mariusz Grzegorzek (1962) polski reżyser teatralny i filmowy

Źródło: Leszek Karczewski, „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 20 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/forma.htm

O rzeczywostości

„Egoistą jestem tylko, grając w piłkę nożną. Wydaje mi się, że wiem najlepiej, jak trzeba zagrać. Natomiast w teatrze czy filmie, choćbym był przekonany, że jakaś rola jest idealna dla mnie, nigdy nie zabrałbym jej koledze.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

Źródło: „Gala”, nr 24/2008.

„(…) dyrektor [teatru] jest najemnikiem, podpisuje kontrakt i pokazuje swoją wrażliwość artystyczną i umiejętności menedżerskie.”

Jan Tomaszewicz (1956)

Źródło: Wojciech Wyszogrodzki, Poznać pana po cholewach, „Gazeta Lubuska”, 25 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/145019.html

„Przede wszystkim w teatrze nie ma takiej dyscypliny w pisaniu, nie wszystko musi być wyliczone co do sekundy. W teatrze sceny dostrajają się do muzyki, nie ma aż takiej precyzji, jak w filmie, gdzie czasami trzeba napisać, na przykład, 25 sekund muzyki.”

Abel Korzeniowski (1972) kompozytor polski

Źródło: Olgierd Wojtkowiak, Specjalnie dla Stopklatki – Abel Korzeniowski, stopklatka. pl, 29 września 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=928

„U ludzi myślących stereotypowo hasło „teatr w Gnieźnie” wywołuje ironiczny uśmiech. To niesprawiedliwe. Tam można uprawiać taki sam teatr, jak wszędzie indziej, tyle że o wiele spokojniej.”

Piotr Kruszczyński (1967)

Źródło: „Gazeta Wielkopolska”, 12 grudnia 2000

O ludziach , O uśmiechu

„Każdy z nas ma swoje wydatki zbędne. Wszyscy, ale to wszyscy, od wyrobnika do jaśnie pana, wydajemy część dochodów na rzeczy, bez których moglibyśmy się obejść; a co najciekawsze, że wszyscy robimy to procentowo jednakowo (podobno 18%). Dopiero te „zbędności” nadają życiu cechę bytu cywilizowanego na wyższym poziomie; są to więc wydatki chwalebne. One umożliwiają rozwój rzemiosł szlachetniejszych i dostarczają środków kultury duchowej; są to tzw. wydatki kulturalne, które w miarę powiększania się dobrobytu przestają być zbędnymi, przechodzą w budżecie prywatnym do rzędu niezbędnych, a w owe 18% wchodzą wydatki nowe, coraz nowsze, o jakich przedtem nie śmiano by nawet pomyśleć w rządnym gospodarstwie. Na dorobku twardym z początku nawet gazeta może być wydatkiem zbędnym, a gdy się dorobią, staną się niezbędnymi teatr i kupno książki; w dalszej zaś perspektywie coraz obszerniejsze mieszkanie itd., jak kto chce i co kto woli. Takimi wydatkami mierzy się zasobność materialną społeczeństwa. Marnotrawstwo prywatne zaczyna się dopiero powyżej owej cząstki budżetowej. Inaczej w budżecie państwowym.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O marnotrawstwie
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 125.

O książkach

„Mam szczęście, bo mój zawód jest moją pasją. Mnie to interesuje i nie czuję póki co przesytu. Chociaż czasem robię sobie miesięczną kwarantannę i nie chodzę do kina, teatru… tak dla higieny osobistej.”

Katarzyna Dąbrowska (1984) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Wredna pani doktor. Wywiad z Katarzyną Dąbrowską, serialową Wiktorią http://www.nadobre.pl/20540/wredna-pani-doktor.html

O szczęściu , O czasie

„W pierwszym odruchu Jakub postanowił go zastrzelić, ale przypomniał sobie, że stoi ciągle przed teatrem. Kultura musi być… Dlatego zamiast rewolweru wyjął z kieszeni granat.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Jakub w operze

„We współczesnym teatrze odchodzi się od interpretacji gotowych tekstów na rzecz scenariuszy złożonych z wielu utworów odpowiednich dla tematu wziętego na warsztat. Jest to wolność, która bywa zdradliwa, ale wysoko ją cenię. W operze sztuka reżyserska jest nadal sztuką interpretacji. W tym też znajduję wartość, dlatego nie zamierzam naruszać struktury muzyki i tekstu. Interpretowanie libretta sprawia mi wielką przyjemność.”

Natalia Korczakowska (1979) polska reżyserka teatralna, scenografka, autorka tekstów

Źródło: Tomasz Gromadka, Odświeżyłam kontakt z nutami, „Rzeczpospolita”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28789

O przyjemności , O sztuce , O wolności , O czytaniu

„Taka jest funkcja teatru: znaleźć ciekawy tekst i odpowiednią obsadę, ekipę ludzi, którzy dobrze go przedstawią.”

Władysław Pasikowski (1959) polski reżyser

Źródło: „Rzeczpospolita”, 16 marca 2002 http://archive.is/aIb9x

O ludziach

„Jeśli chodzi o adaptację literatury w teatrze, reżyser jest tłumaczem, który musi przełożyć sens książki na logikę scenicznego świata, zachowując jednocześnie własny głos. Poza wieloma środkami wyrazu, teatr posiada ten najważniejszy, który pokazuje i opisuje wewnętrzny świat: mowę ludzkiego ciała.”

Mariusz Sieniewicz (1972) polski prozaik i felietonista

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 2 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njpr.htm

O książkach , O świecie , O literaturze , Sens

„Nie jestem zbudowany ani teatrem, ani obrzędami kościelnymi: komedianci zadają sobie wiele trudu, żeby wywołać uciechę, klech zaś czyni to, by nakłonić do religijnego skupienia. (…) [papież jest] najlepszym komediantem w Rzymie.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

O religii
Źródło: Karlheinz Deschner, I znowu zapiał kur – Krytyczna historia Kościoła, Gdynia 1996; t. 2, s. 306–308.

O historii

„Polski system teatralny jest dość niezdrowo przechylony w naszą, reżyserów, stronę. To niby normalna sprawa, na całym świecie rozmawia się o teatrze przez pryzmat reżyserów, ale w polskim teatrze jest to zbyt mocne. Dostrzegam brak odpowiedzialności reżyserów za to, co dzieje się w teatrach, w organizacji życia teatralnego, brak świadomości konsekwencji działań i wyborów, wreszcie rodzaj bezkarności, z jaką wchodzimy do teatrów…”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Tomasz Cyz, Jest z czym powalczyć http://www.dwutygodnik.com/artykul/3797/, Dwutygodnik.com nr 87/2012.

„Na tym polega geniusz Szekspira. Potężne, skrajne emocje ściągnęły nań obelgi „klasycznych” Francuzów, którzy widzieli w nim barbarzyńcę i – choć istnieje wybitna i zasłużona francuska szekspirologia – do dzisiaj mają z nim problemy. Jego forma zaś wydała im się rozchełstana i dzika, bo ją mierzyli rygorami francuskiego teatru klasycznego. Przy okazji coś to chyba mówi o naszym stepowym, orlo-sokolim temperamencie, że Szekspir przyjął się u nas od pierwszego przeszczepu, a Corneille i Racine – właściwie nigdy. Boy na przykład Corneille’a nie tknął…”

Piotr Kamiński (1949)

Źródło: Joanna Walaszek, Natura Szekspira http://www.dwutygodnik.com/artykul/3935/, Dwutygodnik.com nr 91/2012.

O naturze

„(…) to nie ja zrezygnowałem z filmu, tylko film ze mnie. Liczę, że to nie jest stan permanentny i kiedyś się odmieni. Miewałem już w swoim życiu okresy ciszy filmowej. Ale w teatrze galop trwa nadal.”

Zbigniew Zamachowski (1961) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Ryszarda Wojciechowska, Zbigniew Zamachowski: Powoli już się wycofuję, „Polska Dziennik Bałtycki” online, 24 czerwca 2011 http://www.polskatimes.pl/kultura/film/418948,zbigniew-zamachowski-powoli-juz-sie-wycofuje,id,t.html?cookie=1

„(…) czas już na młodszych kolegów. Niech się pojawi, a może już to zrobiło, grono zbuntowanych reżyserów. Dziś chyba najbliższy temu jest Xawery Żuławski. Coś się powoli zaczyna dziać, daje się zauważyć jakiś ruch w interesie. Z drugiej strony ten ferment w kinie polskim wydaje mi się dużo słabszy niż w teatrze, co jest znowu nie dobre. Przecież to kino jest tą masową sztuką czy rozrywką. To kino w gruncie rzeczy trafia do zbiorowego widza i nawet jeśli robisz film niszowy, to prędzej czy później pokaże go telewizja i każdy kto zechce, to go obejrzy. A jeśli nie telewizja, pozostają jeszcze wypożyczalnie czy wreszcie ściąganie „na lewo” z sieci. Właściwie wszystkie moje filmy krążą w ten sposób po internecie.”

Przemysław Wojcieszek (1974) polski reżyser filmowy i teatralny

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37444

O czasie

„Somalijczycy, mężczyźni i kobiety, starzy i młodzi. Składam wam w darze tych kilka słów, jako spuściznę, spadek, o piśmiennictwie, literaturze i języku Somalijczyków. Nie mam wątpliwości, że jest to wspaniała podstawa waszej kultury, o którą musicie się troszczyć ze wszystkich stron, zewsząd, gdziekolwiek będziecie. Zarówno, gdy będzie to literatura w pojęciu ogólnym, jak i poezja, prawdziwe opowieści czy fikcja, teatr czy krytyka. Jesteście wspaniałym narodem i utalentowanymi ludźmi. Jestem tego pewien.”

Bogumił Andrzejewski (1922–1994) polski językoznawca i poeta

ostatnie słowa skierowane do Somalijczyków krótko przed śmiercią w 1994 roku.

O śmierci , O kobietach , O mężczyznach , O literaturze

„Nie wolno kombinować, farsę gra się tak samo jak dramat. Jak mężczyzna nakryje żonę z gachem, to aktorzy grają to w farsie zupełnie jak w tragedii w teatrze dramatycznym. Jak mawia Cooney, to na widowni jest różnica, na scenie nie ma żadnej. Tu się śmieją do rozpuku, a w tragedii płaczą. Im bardziej serio gramy, tym jest to zabawniejsze.”

Paweł Okoński (1961) polski aktor

Źródło: Jacek Antczak, Życie z dwoma żonami i dwoma „Maydayami”, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 257, 4 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126585.html

O życiu , O grach , O płaczu

„Literatura i teatr mają, zwłaszcza dzisiaj, wiele punktów wspólnych. Chciałbym, poprzez literackie, zdystansowane spojrzenie, próbować „odteatralnić” sam teatr.”

Mariusz Sieniewicz (1972) polski prozaik i felietonista

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 4 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzeczywistosc.htm

O literaturze

Cytaty na temat teatr strona 2

Cytaty na temat teatr
strona 2