Cytaty na temat skała (76 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kresy Wschodnie, to obszar zaiste ogromny! Choć tereny te były niezmiernie zróżnicowane etnicznie, kulturowo, religijnie i cywilizacyjnie, to jednak wytworzył się tam swoisty kod kulturowy, który nieomylnie pozwalał rozpoznać ludzi „stamtąd”. Na ukształtowanie specyficznego typu wrażliwości mieszkańców Kresów – oprócz burzliwych dziejów – niewątpliwy wpływ miały warunki naturalne, a więc klimat oraz otaczająca ich przyroda i krajobrazy. Pośród dolin i jarów rzek, wzniesień i skał, jezior i bagien, nieprzebytych lasów i nieograniczonych przestrzeni, powstawały przecież ręką ludzką uczynione zamki, dwory, przepiękne parki i ogrody wokół rezydencji, architektonicznie wspaniałe miasta i pełne uroku wsie, kurorty i uzdrowiska, ośrodki wydobywcze i przemysłowe, a także obficie rodzące sady i pola uprawne. A nad tym wszystkim unosiło się tajemnicze, nieodgadnione i niedopowiedziane „coś”.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Zaleszczyki – krajobrazy utracone, Ekologia. pl, 2011. http://ekologia.pl/styl-zycia/podroze/zaleszczyki-krajobrazy-utracone,15940.html

O ludziach

„Milczenie pod Zamarłą
(…)
Pewne jest tylko bicie źródła
Wiatru, skały, śniegu
Pewnie jest tylko bicie zegarów
Pod południową ścianą
Pamiętam te chwile, kiedy nie potrafiłem
Milczeć w dolinie pustej w słowa
Nie pamiętam, że nie słyszałem wtedy
Milczenia Zamarłej”

Marek Konecki (1949)

Wiersze tatrzańskie

„Na skłonie Skały w ponurej grocie
Klęczy pod krzyżem postać dziewicza,
Habit Jej szary i skroń nie w złocie:
To Salomea, Pani Halicza!”

Błogosławiona Salomea (1212–1268) polska klaryska

fragment pieśni do błogosławionej Salomei „Pustelnia w Grodzisku”.
O Błogosławionej Salomei
Źródło: Pieśń do bł. Salomei „Pustelnia w Grodzisku” http://www.opnorgpl.host247.pl/dolina-pradnika-w-poezji/piesn-do-bl-salomei-pustelnia-w-grodzisku/

„Kiedy zostałem księdzem, Kościół Boży wydawał się mocny jak skała bez pęknięcia. W swym zewnętrznym aspekcie wyrażał absolutną jedność: był zdumiewająco masywnym blokiem. Dziś, oglądamy ludzkimi oczyma, przypomina zrujnowany dom, osypujący się piaskowy kopiec, tratowany, rozwiewany przez wiatr, zniszczony… Papież mawia, że Kościół sam siebie niszczy. Twarde słowa, przerażające! Ale to nie może nastąpić, bo Jezus obiecał, iż Duch Święty będzie w nim zawsze obecny, aż do końca czasu. Co zaś mamy czynić my? Modlić się, modlić…”

Josemaría Escrivá de Balaguer (1902–1975) założyciel Opus Dei, Hiszpan, święty Kościoła katolickiego

Źródło: Pilar Urbano, Josemaría Escrivá romano, Leonardo, Mediolan 1996, s. 442, 443.

O domu , O czasie

„Zbawienie ludzkości realizuje się w Kościele, przez Kościół, to on kontynuuje plan zbawienia rozpoczęty przez Chrystusa dwa tysiące lat temu i nie przestaje aż po kres czasów. Wszystkie fale zła rozbiją się o skały Kościoła. Oddaj się całkowicie Kościołowi i jego nauce i nie podchodź do niej wybiórczo.”

Charbel Makhlouf (1828–1898)

Św. Charbel. Orędzia z Nieba
Źródło: s. 33

O nauce , Chrystus

„Pisać należy tak jak się komu podoba. W codziennym życiu mogę być odważny, ale mogę też być tchórzem, żałosną kreaturą, kiedy jednak piszę książki, staję się pożądliwy jak królik, nieustraszony jak lew i twardy jak skała.”

Mo Yan (1955) chiński pisarz, noblista

wykład na Wolnym Uniwersytecie Hongkongu (2005).
Źródło: Jakub Urbański, [Dzienniki zza Tarczy http://www.polska-azja.pl/2012/10/13/dzienniki-zza-tarczy-mo-yan-jak-zostalem-pisarzem/ Mo Yan – jak zostałem pisarzem, polska-azja.pl, 13 października 2012]

O książkach

„Jestem katalońskim chłopem, zespolonym z duszą mojego kraju. Nigdy się nie zdarzyło, żebym po miesięcznym tutaj pobycie nie odzyskał tellurycznej siły, która pozwala mi trwać jak skała i jak ona opierać się wszystkim burzom i wszystkim pokusom…”

Salvador Dalí (1904–1989) malarz hiszpański

Pozostałe
Źródło: Jak się zostaje Dalím, Paryż 1973, cyt. za: Georg A. Weth, Kuchnia katalońska Salvadora Dalí, Muza, Warszawa 2001.

O duszy , O sile

„z rozkoszą gwiżdżę w czerwcowy czad
skaczę kołuję tętnię
25 lat”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

Źródło: Lato na Wołyniu

O lecie

„A ponieważ nasze ciało nie jest ze spiżu, ani siły nasze nie są jak skała, przeciwnie, jesteśmy kruche i skłonne do wszelkiej słabości cielesnej, dlatego proszę cię, najdroższa, powstrzymaj się mądrze i roztropnie od nieroztropnej i niemożliwej surowości w postach, którą, jak wiem, zaczęłaś stosować, i proszę cię, abyś żyjąc chwaliła Boga, oddawała Panu cześć rozumną i aby ofiara twoja była zawsze zaprawiona solą roztropności.”

Klara z Asyżu (1193–1253) współzałożycielka klarysek, święta katolicka, mistyczka, mniszka

Cytaty ze św. Klary
Źródło: Trzeci list św. Klary do św. Agnieszki Praskiej, 38–41.

O Bogu , O sile

„Błogosławieni w których krzak żądz usechł,
którzy są niemi
w modlitwie odartej z ciała,
którzy kolumną ducha
utkwieni w niebie jak skała:
roca fixada.”

Jerzy Pietrkiewicz (1916–2007)

Źródło: Roca Fixada: zamek katarski

„Na dzikiej Północy stoi samotnie –
Sosna, na szczycie nagich skał.”

Michaił Lermontow (1814–1841) rosyjski pisarz i dramaturg

Na siewiere dikom stoit odinoka
Na gołoj wierszinie sosna
(ros. На севере диком стоит одиноко
На голой вершине сосна)
Źródło: wiersz Na dzikiej Północy stoi samotnie http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Na_dzikiej_Północy_stoi_samotnie&useskin=monobook, 1841 rok

„Nawet zwyczajna wspinaczka (…) dawała możliwość wczuwania się w prawdziwe życie: jak zimno – to przenikliwe, jak ciepło – to aż po upał wyciekający ze skał, jak pragnienie – to po spierzchnięte wargi, jak stromizna – to lecąca w przepaść, jak przepaść – to esencja przestrzeni, jak przestrzeń – to aż po oddech nieskończoności.”

Michał Jagiełło (1941–2016) polski taternik, ratownik TOPR-u, pisarz, publicysta

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

O życiu

„Prawdziwy mężczyzna to wrażliwy wojownik. Średniowieczny rycerz, którego życie wypełnia walka o ideały, służba Bogu, królowi i biednym. Zmaga się wewnętrznie, ale w sprawach ważnych jest twardy jak skała. Jego ręka nie drży, gdy zadaje cios.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

odpowiedź na pytanie „co znaczy być mężczyzną?”.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,6382182,Kto_to_powiedzial_.html, 14 marca 2009; cytat powtórzony w tekście Piotra Głuchowskiego Idź! Zwyciężaj!, „Gazeta Wyborcza”, 26–27 listopada 2011, s. 24.

O życiu , O Bogu , O walce

„Masz w sobie coś, co możesz pokazać tylko wybranym,
wciąż jest nas zbyt mało, by doprowadzić do zmiany,
lecz każdy z nas ma moc, by zacząć powoli wsączać łzy w serce skały,
aby poruszyć monolit.”

Bisz (1984)

Wilk chodnikowy
Źródło: utwór Indygo

O łzach , Serce

„Niestety, epoka powszechnego wykształcenia pozbawiła nas solidnej rezerwy analfabetów – podobnie jak łatwiej dziś usłyszeć tysiące mądrych ludzi rezonujących na temat kościoła niż znaleźć dawnych pustelników pośród skał i lasów.”

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

Robotnik

O ludziach , O wykształceniz

„Samarytanka Krzyża Chrystusowego to misjonarka u stóp Krzyża. Pokutuje pracą, apostołuje pracą. Z daleka, bo z dróg błotnistych ze skał stromych ściąga dusze pod Krzyż Chrystusowy. Dusze o żywej wierze, niezachwianej ufności i kornej miłości Bożej roztrącają o Krzyż swój światopogląd naturalistyczny. I tam rodzi się życie wewnętrzne, życie w duchu i prawdzie. Przywieść i przykuć do Krzyża dusze rozmiłowane w grzechu.”

Wincenta Jadwiga Jaroszewska (1900–1937) polska zakonnica

refleksje z rękopisu o misji zgromadzenia.
Źródło: Siostry Benedyktynki Samarytanki Krzyża Chrystusowego – Przesłanie Matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. http://www.samarytankiosb.pl/zalozycielka2.html

O życiu , O wierze , O duszy , O matce

„Myślałam o miłości moich rodziców. Gdzie ona teraz jest? Co się z nią stało? Przecież musiała gdzieś być. cTak potężna siła nie może zwyczajnie zniknąć. Na fizyce uczyli nas, że nie da się zniszczyć materii. Ona tylko zmienia formę. Jeśli tak jest w wypadku pomarańczy, skały albo pikapa marki Falcon, to z pewnością musi tak być w wypadku rzeczy ważniejszych, niematerialnych, takich jak więź łącząca moich rodziców.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Kontynuacja Kroniki Ellie, Kroniki Ellie: Wojna się skończyła, walka wciąż trwa

O myślach , O rodzicach , O sile , O myśleniu

„Codziennie świat spada z leukadyjskiej skały,
sformatowane dni idą pod nowy zapis,
pracują głowice, kasują i nagrywają,
czasem piasek ocali strzęp zapisu i poda
dalej jako cytat, lekcję, algorytm,
ściągawkę, kawał, hasło w grze w głuchy telefon –
tak się obraca świat w nierzeczywistość,
sztuka zwycięża.”

Andrzej Sosnowski (1959) polski poeta i tłumacz

Źródło: Wiersz dla Becky Lublinsky, z tomu Życie na Korei w: Pozytywki i marienbadki (1987–2007) Wrocław 2009, Biuro Literackie, s. 35.

O życiu , O świecie , O sztuce , O grach

„Bez drżenia piszę te słowa, które jednakże sprawiają mi ból. W godzinie, gdy upada pewien świat potrzeba dusz szorstkich i strzelistych jak skały, o które próżno uderzać będą rozszalałe fale.”

Léon Degrelle (1906–1994) belgijski polityk faszystowski

O bólu , O świecie , O duszy

„Czytałam o tym uczuciu, o tym jak rozległość i cisza Afryki potrafią skondensować się pod palącym odwiecznym słońcem i zmaterializować w umyśle, a wtedy nawet ptaki zdają się krzyczeć złowróżebne, a drzewa i skały emanować groźną aurą. Człowiek zaczyna poruszać się ostrożnie, jakby się bał zbudzić coś starego i złego, coś mrocznego, wielkiego i gniewnego, co może nagle powstać i zaatakować go od tyłu. Patrzy na gąszcz drzew i wyobraża sobie zwierzęta, które mogą się tam czaić; patrzy ze zgrozą na rzekę (…), tworzącą rozlewiska tam, gdzie nocą przychodzą zaspokoić pragnienie antylopy, a krokodyle chwytają je za aksamitne pyski i wciągają w głębię.”

Doris Lessing (1919–2013) pisarka brytyjska, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury

Opowieści afrykańskie
Źródło: s. 77

O emocjach , O ptakach , O ciszy , O czytaniu

„Wszystko przepadło. Już kopytem stuka
Apokalipsę niosąca Chimera
Na próżno serce zatrwożone szuka
Przed nią ucieczki. Ta już krew wyżera.

Już rwie łańcuchy, już oplata szyję
Głupota, która ogarnia świat cały,
A ja tym czasem, widząc wszystko, ryję
Swój nowy sonet w swym kawałku skały.

Gdy w noc czerwone uniosły się łuny
I krzyk rozpaczy się rozległ dokoła
Wieszcząc, że „Gotów w Imperium tabuny!”

W Rzymie ktoś stanął i nie kryjąc czoła
Wspomniał na czasy pokoju Augusta.
I wers z Horacego wyszeptały usta.”

Kálmán Kalocsay (1891–1976) węgierski poeta esperancki

Źródło: Wszystko przepadło http://tlumacz-literatury.pl/index.php?page=tekst/dronis&lista=esperanta_poezja, tłum. Jarek Zawadzki

O miłości , O głupocie , O świecie , O pokoju

„Teraz wolałbym zapomnieć, że znałem ludzi, którzy nie byli: złodziejami, chciwcami, wiarołomcami, którzy nie ułaskawiali łotrów i nie krzyżowali uczciwych, którzy nie dawali cnocie ślubu z występkiem. Potworny świat: dla znalezienia cnoty więcej trzeba przerzucić spodlonych cielsk, niż rozbić skał dla wyszukania dyamentu.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

Źródło: Testament Alego [w:] Pisma II. Obrazki powieściowe, G. Gebethner i Spółka, 1896.

O ludziach , O świecie , O ślubie

„Pieniądze? Jak ćmy się rozlecą.
Sława? Nieraz płakał, kto cię miał.
Przyjaźń? Szukaj jej ze świecą
nocą, na wietrze, wśród skał.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Kira Gałczyńska, Gałczyński, Wydawn. Dolnośląskie, 1998, s. 189.

O pieniądzach , O przyjaźni , O płaczu

„Dopóki nie jesteś jak skała wapienna – dopóty jesteś człowiekiem.”

Mieczysław Maliński (1923–2017) polski duchowny katolicki, biograf Jana Pawła II

„Może…nasza cywilizacja, którą uważamy za najwyższą, jest tylko głęboką dekadencją… Mamy parę; ale para jest mniej potężna niż myśl, która wznosiła piramidy, żłobiła hypogea, ciosała skały w sfinksy, w obeliski, pokrywała sale jednym głazem, którego wszystkie nasze maszyny nie zdołałyby ruszyć z miejsca, rzeźbiła kaplice z monolitu i umiała bronić przed nicością kruchą powłokę ludzką, bo miała takie silne poczucie wdzięczności!”

Théophile Gautier książka Romans mumii

refleksja lorda Evandale o religijnej duchowości Egipcjan.
Romans mumii (1858)
Źródło: s. 36

O myślach , O myśleniu

„o bok o krocze około wyznaczam wokół mnie brzucha
wątroby żołądka macicy planetarium ciała
zupełnie inny gest niż gest
często to robię w milczeniu robię to czasem
się śmieję szczebiotam nucę kołysankę skaczę
wyznaczam poligon dookoła jestem nie poruszając obiektem
przestępuję jedynie z jawnego eksponatu na widoczny rekwizyt
w znikaniu egzemplarzy wszystkiego do niczego
zatrzymuję się w konspiracji tajemnicy sekretu ich zwodzę
o gram a także z dystansem w procedurę ślinienia języka
w sytuacji na zewnątrz słońca
ale wewnątrz siebie nie wkroczę do”

Maria Cyranowicz (1974) poetka polska, krytyk literatury

Źródło: dokument 0.8

O czasie

„Skoncentruj się na jednym celu w czasie. Wybierz kawałek skały, turniczkę. Dostań się tam i pomyśl nad następnym celem. Myślenie nad całą drogą może przyprawić o zawrót głowy. Skoncentruj się tylko na najbliższym celu, aby nie marnować energii na zamartwianiu się o całość.”

Doug Scott (1941)

po wypadku na Ogre.
Źródło: Doug Scott, drytooling.com.pl, 12 kwietnia 2011 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/1093-doug-scott

O ludziach , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Należymy do kręgu kulturowego, którego najważniejsze pojęcia etyczne są ukształtowane przez chrześcijaństwo. Czyli nie zrzucamy starców ze skały tarpejskiej, szanujemy dzieci.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 listopada 2004

O dzieciach

„Słyszę:
Kamienuje tę przestrzeń niewybuchły huk skał.
To – wrzask wody obdzieranej siklawą z łożyska
i
gromobicie ciszy.”

Julian Przyboś (1901–1970) poeta i eseista polski

Źródło: Z Tatr

„Niech moją armią będą drzewa, skały i ptaki na niebie.”

Aleksander Wielki (-356–-323 p. n. e.) król Macedonii

O ptakach

„Tu się zaczyna, myślałeś, prawdziwa Polska, płaska, zabudowana gównianymi pustaczanymi pokrakami, ta czarna dziura w środku kraju, ciągnąca się od granic Wielkopolski po Wisłę i od Torunia po Śląsk, ta nędzna i ponura płaskość, która jest polskim krajobrazem bazowym, podstawowym, tytularnym, jak dla Węgier Puszta, dla Słowacji Tatry, dla Francji dolina Mozeli, dla Niemiec skała Lorelei i tak dalej. W Polsce funkcję tę pełni płaski, naleśnikowaty krajobraz pokryty betonowym szajsem bez ładu i składu.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 225

O myślach , O myśleniu

„Mój związek z górami zaczął się od olśnienia ośmioletniego chłopca widokiem Maczugi Herkulesa, Ojcowa i Pieskowej Skały. To siedziało we mnie tak głęboko, że zacząłem szukać książek o górach.”

Michał Jagiełło (1941–2016) polski taternik, ratownik TOPR-u, pisarz, publicysta

Źródło: Piotr Drożdż, „Góry” nr 122–123, lipiec-sierpień 2004 http://www.goryonline.com/gory,52,0,0,0,F,news.html

O książkach

„Dziś socjalistyczne Chiny patrzą w przyszłość, stojąc prosto i mocno niczym skała na Wschodzie. Postęp i rozwój Chin w ostatnich 60 latach dowodzi wyraźnie, że tylko socjalizm może ocalić nasz kraj i tylko reformy i otwarcie mogą zapewnić jego rozwój.”

Hu Jintao (1942)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 1 października 2009 http://www.rp.pl/artykul/371589.html

O przyszłości

„Nie wiem co to jest wiara. Nie mam wiary monarchicznej. (…) Konstruuję most. Robię pomiary, badam teren, analizuję skały. Po tych studiach rzeknę: „Oto dobre miejsce, może jedyne; tu brak wspornika. (…) Dla człowieka wiary to daremne””

Charles Maurras (1868–1952)

Źródło: République ou le roi. Correspondance inédite entre Barrès et Maurras (1888–1923)

O wierze

„To jest przepis nie z tej epoki. Te pomysły są wzięte z XIX-wiecznej Ameryki, gdzie na prerii stał samotny domek, w którym mieszkał farmer z małżonką i jeśli pojawił się na horyzoncie Indianin, to trzeba było najpierw strzelać, a potem myśleć, bo wiadomo, że nie przyszedł pożyczyć soli od gospodarza (…) tylko po to, żeby z gospodarza zedrzeć skalp, a z gospodyni odzież osobistą.”

Marian Filar (1942) polski prawnik

o rządowym projekcie „poszerzenia granic obrony koniecznej”.
Źródło: Tok FM http://serwisy.gazeta.pl/tokfm/4,59306,,,,4227442.html, 15 czerwca 2007

O myślach , O odzieży , O myśleniu

„Jaki jestem? Wszystko zapisane jest w moim imieniu Piotr – opoka, skała. Dobry ambitny, wrażliwy na ludzkie sprawy, prostolinijny, zawsze chętny do pomocy innym, wybuchowy, nerwowy… Taki chyba rzeczywiście jestem.”

Piotr Gruszka (1977) siatkarz polski

O pomocy

„Nie wiem, co to poezja,
jest w niej coś z laski Mojżesza:
strumień dobędzie ze skały,
umie zabijać i wskrzeszać.”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

„Pamiętaj, nie warto się starzeć. Z każdym rokiem coraz bardziej doceniam zwyczaj wikingów, którzy starców strącali ze skały.”

Camilla Läckberg książka Księżniczka z lodu

Postać: Nelly Lorentz
Księżniczka z lodu

„Radość to nowa spoglądać w zachwycie,
jak się zuchwale kozy pną na skały,
pasąc się na tym, to na owym szczycie.
A w dole pasterz wyzwala zapały
serca w surowej piosnki szorstkim zgrzycie
i gra, to chodząc, to znieruchomiały.
A jego luba, która z serca słynie
srogiego, pasie pod dębami świnie.”

Michał Anioł (1475–1564) włoski rzeźbiarz, malarz, architekt i poeta

Źródło: Anna Klubówna, Krajobraz z tęczą, op. cit., s. 91.

O grach , Serce , Radość

„Ziemia serca mężczyzny jest kamienista… Tuż pod nią kryje się skała. Mężczyzna hoduje w niej to, co zdoła… i opiekuje się tym.”

Stephen King Smętarz dla zwierzaków

The soil of a man’s heart is stonier, Louis – like the soil up there in the old Micmac burying ground. Bedrock’s close. A man grows what he can… and he tends it. (ang.)
Cmętarz zwieżąt (Smętarz dla zwierzaków)
Źródło: s. 131

Serce

„Chcę czuć więź z żywiołami i Ziemią. Skała jest skórą naszej planety, i można się od niej czegoś nauczyć, ale trzeba potrafić nawiązać łączność z żywiołami. Musisz stać się ich częścią, a nie walczyć z nimi.”

Fred Nicole (1970)

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=2

„Mogę powiedzieć, że zakochałam się w tej drodze od pierwszego wejrzenia, kiedy zobaczyłam jej zdjęcia w jednym ze wspinaczkowych czasopism po pierwszym przejściu Pietro del Pra. Podobał mi się żółto-pomarańczowy kolor skały, kaloryfery i od tego czasu miałam ją w głowie.”

Martina Čufar (1977)

o przejściu Hotel Supramonte.
Źródło: Piotr Drożdż, Martina Čufar, „Góry”, nr 3 (130), marzec 2005 http://www.goryonline.com/gory,393,0,0,0,F,news.html

O kolorach , O czasie

„Była wierna jak skała,
Lecz czasami kruszała.”

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

Raptularz zakochanych
Źródło: Skała, s. 156

„Wiesz, co to jest piekło? Piekło to dwa zamglone szczyty, tulące się do siebie niczym półdupki. To wciąż te same szarpane linie gór, osnute niebieskawym oparem. To widoczne w oddali dwie plamy lasu wspinające się po zboczach, płonące królewskimi barwami jesieni. To siedemdziesiąt trzy iglaste krzewy, pokręcone, jakby wyszły spod ręki mistrza bonsai. To rozsypane wokół białoszare bryłki wapiennych skał, sine jak zepsute mięso. To roziskrzona plwocina śnieżnych czap na wierchach. To prześliczny niczym z pocztówki górski pejzażyk, który staje się wszystkim. Niezmienny, nudny, piękny. Pocztówka nagle awansowała do roli wszechświata. To uwięziony w słojach drewna wieczny gniew i wściekłość. To wyschłe, drewniane gardło, które nie zna krzyku. To jest piekło.”

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu

Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 2, rozdział 1, Drzewo

O piekle , O drzewach , O gniewie , Wściekłość

„Krzyczały drzewa, jęczał wiatr, hałłakowali jeźdźcy, porośnięte lasem góry dymiły szczelnymi mgłami – rósł w siłę strach; rzeki chlapały brudnymi odmętami o bryły skał, na ciemnym płótnie nieba z trzaskiem pruły się nici błyskawic, dzieci nienarodzonych rodziców opłakiwały swój przyszły los, kobiety zwijały się z bólu całorocznych porodów; z rachowskiej karczmy wychodziła Cyganka, spuchnięte worki jej piersi zwisały na rozdęty brzuch i trudno było uwierzyć, że w wytartej talii kart, kryjącej się pomiędzy cyckami, zmieściło się wszystko – i przeszłość, i przyszłość.”

Serhij Stepa (1956)

Źródło: Nie dziś, tylko wczoraj i zawsze, „Fraza” nr 1–2 (59–60), 2008, tłum. A. Horodecki

O kobietach , O losie , O dzieciach , O strachu

„Gdzie jesteś, Mały Książę, gdzie?
Odszedłeś z mej książeczki kart.
Czy po pustyni błądzisz znów,
Rozmawiasz z echem pośród skał?
Czy tam, gdzie świeci złoty wóz
Oglądasz Ziemię w swoich snach,
Gdzie pozostała z tamtych dni
Niby wspomnienie bajka ta.
W maleńkiej róży kochał się
Książę na jednej z wielu gwiazd.
Nie widział przedtem innych róż,
Kiedy w daleki poszedł świat.”

Katarzyna Sobczyk (1945–2010) piosenkarka polska

Źródło: Mały Książę.

O świecie , O odejściu , O bajkach , O snach

„Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.”

Jodi Picoult (1966)

Drugie spojrzenie (2003)

O miłości , O zaufaniu , O czekaniu

„Dziwne jest prawo naszego życia! Jestestwem swojem wrosnąć w kawałek ziemi; na lada marnym odłamie skały, wśród mchów, kamieni i piasków ugrzęznąć myślą i uczuciem, żyć i odradzać się, umierać!…
Czemże jest życie? Czerpaniem sił z ziemi i z nieba. A czem jest śmierć? Ona jest zwrotem, oddaniem wszystkiego, cośmy ze świata czerpali. Wiecznie w to jedno koło wpleceni, wiecznie spełniamy ten obowiązek my, wszyscy potomkowie przyrody. Smutni, czy szczęśliwi, ulegamy tylko prawu konieczności. Nad nami zawsze jedna tarcza jasnego słońca i niezliczone gwiazd miliony. Sąż one iskrami życia?
I po co życie wśród tych olbrzymów światła, ruchu? Aby czuć i myśleć? Aby przecierpieć wszystkie boleści, przebłądzić otchłań ciemności, poznać jedną prawdę, wyssać niekiedy kropelkę szczęścia? To dla człowieka za dużo, dla ciebie przyrodo – za mało.
Dlaczego w człowieku iskrzy się brylant życia, piękny w szczęściu, a może piękniejszy jeszcze w cierpieniu? Potężne siły wszechświata potrzebują tej marnej czaszki i bijącego serca, ażeby ziemi przelać dzielną moc swoją. A tak, zwikłani milionami węzłów z życiem całego świata, wpatrzeni w ciemne błękitu tonie i łańcuchem pracy przykuci do ziemi, spełniamy maleńką cząstkę dzieł niezmierzonej przyrody. Może być dumnym, kto wszechświat uczuwa w sobie! I uważa człowiek przyrodę za wielką, jeżeli sam jest wielki; on ją czcić musi, jeżeli czci – sam jest godny.
Ale człowiek na ziemi jest jeszcze dzieckiem, które nie dorosło swego przeznaczenia, nie dorosło uczuciem i myślą. On drży niespokojnie w puszczy, wśród wspaniałych kolumn, nakrytych zielonem sklepieniem, pod którem tak swobodnie gołębie gruchają i szczygły wyśpiewują pieśń godową. On w zamyśleniu lękliwie stąpa po kobiercu miękkich trawników, gdzie się do niego uśmiechają kwiaty sasanek, pierwiosnków i konwalij.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

W puszczy
Źródło: rozdz. II, s. 81, 82

O życiu , O śmierci , O dzieciach , O emocjach

„No cóż – góry. Ziemia garbata; kalectwo. Ale jak każde kalectwo ma w sobie coś wyjątkowego, nieprzeciętnego, co każe się namyśleć. Skała syci się, karmi, napawa swoim milczeniem. Oto kości, od których odpadło mięso w ciągu przedhistorycznych stuleci.”

Jalu Kurek (1904–1983) pisarz polski

Świnia Skała

„Miłości ani intrygą, ani szturem nikt nie zdobędzie, bo ona nie lubi szumu i nie jest kaskadą, ale jest jako strumień, który opływając skały, szuka dolin i łąk kwiecistych.”

Walery Wielogłowski (1805–1865) polski wydawca, literat, działacz społeczny i narodowy

„W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska,
Gdzie pawiookie drzemią stawy,
Krzak dzikiej róży pąs swój krwawy
Na plamy szarych złomów ciska.
(…)
Do ścian się tuli, jakby we śnie,
A obok limbę toczą pleśnie,
Limbę, zwaloną tchnieniem burzy.”

Jan Kasprowicz (1860–1926) polski poeta, dramaturg, krytyk i tłumacz

Źródło: Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach

O snach

„Kto najlepiej włada szpadą?
– Ten, kto jest niczym skała. Nie wyjmując broni z pochwy, bez potrzeby wybaczania napastnikowi potrafi pokazać, że nikt go nie zwycięży.”

Paulo Coelho (1947) pisarz brazylijski

Dla „Zwierciadła”
Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1929, lipiec 2007

„(…) była to złudna obojętność, obojętność skały, na której szczyt nie można się wspiąć; niestety, odkrywamy to dopiero w połowie drogi, gdy nie da się już zejść.”

Neil Gaiman książka Gwiezdny pył

narrator o synach Władcy Cytadeli Burz.
Gwiezdny pył

O obojętności

„Twardsza‐ś ty, panno, której łzy me nie złamały,
Nad żelazo, dyjament, twardy dąb i skały.”

Jan Andrzej Morsztyn (1621–1693) poeta polski

Źródło: Do Panny

O łzach

„Z Kapitolu jeden krok do Tarpejskiej Skały. Nic ciernistszego nad laury!”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Jerychonka
Źródło: s. 125

„Czasem
w skamieniałym świecie
kamienieją ptaki
w miejscu
zetknięcia się skrzydeł
z ziemią
okruchy skał”

Aleksander Wojciechowski (1930–1982)

Źródło: Spokój, z tomiku Tatrzańskie 1954–1978

O ptakach , O czasie

„W niższych warstwach skał ani Darwin, ani jemu współcześni nie mogli znaleźć żadnych skamieniałości prócz najprostszych glonów. To pozornie nagłe pojawienie się życia stało się ważnym argumentem przeciwników Darwina, którego za swojego życia nie zdołał obalić.(…) Dopiero znacznie później paleontolodzy dowiedli, że jednak miał rację: poniżej warstw zawierających pierwsze skamieniałe szkielety odnaleziono szczątki poszukiwanych i przewidzianych teoretycznie przez Darwina przodków, których długo nie zauważono ze względu na ich małe rozmiary.”

Peter Ward (1949)

Źródło: Kres ewolucji. Dinozaury, wielkie wymierania i bioróżnorodność, przeł. K. Sabath, M. Ryszkiewicz, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1995, str. 27–29.

„Niech gadają chruszczowowcy, toghatowcy i inne śmiecie rewizjonistyczne, niech krytykują oni nieśmiertelne nauki Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina dotyczące partii i awangardy klasy robotniczej. Nauki te nie drgną jak nasza góra Tomor, są one prawdziwe i trwałe jak granitowa skała.”

Enver Hoxha (1908–1985) komunistyczny przywódca Albanii

na plenum komitetu partii okręgu Mat (26 lutego 1972).
Źródło: Socjalizm budują masy. Partia uświadamia je, s. 7 http://maopd.files.wordpress.com/2012/04/socjalizm-buduja-masy-partia-uswiadamia-je-1972.pdf

O górach , O matce , O nauce

„Pamięć to twarda skała wśród naszej wspólnej wiary, wiary która przetrwała w nas po dzisiejsze czasy.”

Mariusz Szczerski (1970–2005) wokalista polski (Honor)

Cytaty z utworów zespołu Honor
Źródło: Twarda wiara

O wierze

„uciekamy euforycznie,
socrealistyczne ulice są szersze od nowoczesnych,
tak projektowali, kościół odnowiony
tylko od frontu, pomalowany jak blok,
tak to ujęłaś, na tyłach blisko budynki
cywilne, blisko kościoła, nie przeszkadzałoby.
„Park im to przypomniało po prostu, jak kotu,
który wierzy, że meble to skały,
a starty dywan to równo skoszona łąka.””

Adam Raczyński (1975)

Źródło: Euforia (2007)

O kotach

„Babia Góra ma w sobie proszki i zioła do apteki idące (…) najwyższa z gór Tatrów za Lankoroną, tak rzeczona, iz z daleka patrzącym zdaje się niewiasta na skały wierzchu reprezentowana, owcami otoczona. Na góry tej wierzchołku jest jeziorko Oculus Maris.”

Benedykt Chmielowski książka Nowe Ateny

Nowe Ateny

O górach

„Rozum z dowcipem jaśniej błyszczy, ale i bez dowcipu jest dobry; dowcip zaś bez rozsądku jest jak okręt, który pełnymi żaglami płynie – na skały!”

Karol Juliusz Weber (1767–1832)

„Pewnego więc czasu, gdy Bolesław [Chrobry] zabawiał się łowami w lasach swoich około miasteczka Kielc, a miał w towarzystwie swojem książęcia Emeryka, zdarzyło się, że w pogoni za jeleniem [strażnikiem drzewa świata] wybiegł był na wyżynę gór, które Łysą górą nazywają, a nad które nie ma wyższych w Polsce. Tu, poniechawszy rogacza, poczęli z podziwieniem przypatrywać. się rozwalinom odwiecznej budowy, które skutkiem powszechnego potopu i dawności czasu zsypały się w ogromne skał pokłady, jakie i dziś oglądamy. Powiadają, bowiem, że to miejsce miało być niegdyś mieszkaniem i twierdzą olbrzymów, mężów wielkiej siły, którzy tu przez jakiś czas przebywali i mieli swoje siadło.”

Jan Długosz (historyk) książka Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego

Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego (1480)

O sile , O czasie

„Czy nienawidzę Orgoreynu? Nie, dlaczego? Jak można nienawidzić albo kochać kraj? Tibe o niczym innym nie mówi, ale ja tego nie rozumiem. Znam ludzi, znam miasta, wioski, wzgórza, rzeki i skały, wiem, jak jesienią słońce zachodzi za pewnym polem w górach, ale jaki sens ma przecinanie tego wszystkiego granicą i nadawanie temu nazwy po to, żeby przestać to kochać od linii, gdzie nazwa przestaje obowiązywać? Co to jest miłość do swojego kraju? Czy to oznacza nienawiść do innych krajów? W takim razie to nic dobrego. Może to po prostu miłość własna? W takim razie to nic złego, ale nie należy z tego robić cnoty ani profesji… Kocham wzgórza domeny Estre, tak jak kocham życie, ale taka miłość nie zna granicy, za którą zaczyna się nienawiść. A poza tym jestem, mam nadzieję, ignorantem.”

Ursula K. Le Guin książka Lewa ręka ciemności

Cykl Hain (Ekumena), Lewa ręka ciemności

O miłości , O życiu , O nienawiści , O ludziach

„Uciekłem. Kanister z benzyną: chluśnięcie na płótno namiotu, błysk zapałki. Dwie żagwie nie mogą wysupłać się z płomieni. Dziki wrzask bólu…
Granat: wyszarpnięcie zawleczki, celny rzut, eksplozja. Strzępy w powietrzu…
Karabin maszynowy: zgranie szczerbinki z muszlą pośrodku namiotu, naciśnięcie spustu, ta-ta-tata-tatata!…
Potop.
Lawina kamieni, deszcz głazów, skał.
Trzęsienie ziemi.
Erupcja wulkanu dokładnie pod namiotem.
Koniec świata. Tak: koniec świata byłby najlepszy.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Wyspa szatana

„Długa jest lista okrucieństw, jakich dopuściła się ludzkość wobec samej siebie; niejeden naród cierpiał z powodu wygnania. Jednak na żaden inny lud nie miało ono równie druzgocącego wpływu, jak na Indian żyjących we wschodniej części kontynentu. Indianie byli uwrażliwieni na wszelkie aspekty swego naturalnego otoczenia. Zamieszkiwali otwartą przestrzeń. Znali każde okoliczne bagno, każdą polanę, każde wzgórze, każdą skałę, każde źródło i każdy potok tak dobrze, jak może je znać jedynie myśliwy. Nigdy do końca nie pojęli zasady ustanawiającej prywatną własność gruntów – było to dla nich czymś równie niepojętym jak prywatna własność powietrza – lecz kochali swoją ziemię bardziej, niż był ją w stanie pokochać jakikolwiek właściciel. Czuli się jej częścią, jak skały i drzewa, zwierzęta i ptaki. Ich ojczyzna była świętą ziemią, godną czci jako miejsce spoczynku kości ich przodków i stanowiącą naturalne sanktuarium ich religii. Indianie wierzyli, że jej wodospady i grzbiety górskie, jej chmury i mgły, jej doliny i łąki zamieszkują liczne duchy, z którymi pozostawali w codziennym kontakcie. To właśnie z tej obmywanej deszczami krainy lasów, strumieni, jezior – do której przynależeli dzięki tradycji swoich przodków i własnym aspiracjom duchowym – Indianie zostali wygnani na suche i bezdrzewne równiny położone daleko na zachodzie, w bezludne rejony znane pod nazwą Wielkiego Amerykańskiego Pustkowia”

Dale Van Every (1896–1976)

Great American Desert
Źródło: The Disinherited; cyt. za: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 190.

O ludziach , O religii , O historii , O ptakach

„Powiedziałem mu z uśmiechem, że nie chcę, żeby mój skalp wisiał u jego pasa.”

Lionel Jospin (1937) polityk francuski

kiedy prezydent Sarkozy zaproponował mu wysokie stanowisko.
Źródło: „Forum”, 18 stycznia 2010

O uśmiechu

„Mam dwie takie pamiątki, bardzo dla mnie ważne, które czekają na to, żebym zabrał je ze sobą do grobu. To skała z Monte Cassino i garść ziemi spod dębów w parku na Zwierzyńcu. Tych dębów, które tworzą pomnik Konstytucji 3 Maja i pod którymi kilkadziesiąt lat temu składałem przyrzeczenie harcerskie.”

Ryszard Kaczorowski (1919–2010) prezydent RP na Uchodźstwie

Źródło: gazeta.pl http://bialystok.gazeta.pl/bialystok/1,78942,7752837,Ryszard_Kaczorowski__ostatni_prezydent_RP_na_uchodzstwie.html

O czekaniu

„Jesteśmy niczym, czymś naprawdę znikomym: westchnieniem w krótkim trwaniu kawałka skały zagubionego w niewielkim systemie słonecznym w nieobjętej galaktyce. Jeśli się nad tym zastanowimy – jeśli akurat o tym pomyślimy – dojdziemy do wniosku, że może najrozsądniejszą odpowiedzią na tę refleksję będzie zaakceptować nasz los i skupić się na rzeczach najdrobniejszych: na sobie samych, własnym życiu, tym, czym chcemy albo zgadzamy się to życie nasycić. Jest to pewien wybór – który wydaje się nawet dość racjonalny. Ale może wobec tej znikomości lepiej udać głupiego i zignorować ją – i zapuścić się myślą w najdalsze rejony, na jakie pozwala nam skromna skala. Pamiętając, że może się to okazać bezużyteczne. I że zazwyczaj nie ma nic bardziej bezużytecznego niż to, co użyteczne.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O losie , O myślach , O myśleniu , O życiu

„Tu nie ma wody tu jest tylko skała
Skała bez wody i piaszczysta droga
Droga wijąca się wśród gór nad nami
Między skałami głazami bez wody
Gdyby tu była woda stanąłbym i pił
Lecz pośród skał nie można myśleć ani stać
Suchy jest pot a stopy grzęzną w piachu
Gdyby tu woda spływała ze skał
Martwa jest paszcza gór spróchniałe zęby pluć nie mogą
Tutaj nie można usiąść leżeć ani stać
I ciszy nawet nie ma w górach
Tylko bezpłodny suchy grzmot bez deszczu
I samotności nawet nie ma w górach
Tylko posępne czerwone twarze - drwią i szydzą
W drzwiach lepianek z popękanej gliny
Gdyby tu była woda
A nie skała
Gdyby tu była skała
Ale i woda
I woda
Źródło
Sadzawka wśród skał
Gdyby tu był chociażby wody dźwięk
A nie cykada
I śpiew suchych traw
Ale na skale wody dźwięk
Gdzie drozd-pustelnik śpiewa pośród sosen
Krop kap krop kap kap kap kap
Ale tu nie ma wody

Kim jest ten trzeci, który zawsze idzie obok ciebie?
Gdy liczę nas, jesteśmy tylko ty i ja
Lecz gdy spoglądam przed siebie w biel drogi
Zawsze ktoś jeszcze idzie obok ciebie,
Stąpa spowity płaszczem brunatnym, w kapturze
Nie wiem czy jest to kobieta czy mąż
- Kim jest ten, który idzie po twej drugiej stronie?

Co to za dźwięki wysoko w powietrzu
Pomruk matczynych lamentów
Co to za hordy w kapturach, jak roje
Na bezkresnych równinach, utykają na spękanej ziemi
Otoczonej jedynie płaskim horyzontem
Co to za miasto nad łańcuchem gór
Pęka i zrasta się i rozpryskuje - w fioletowym wietrze
Walące się wieże
Jeruzalem Ateny Aleksandria
Wiedeń Londyn
Nierzeczywiste”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

The Wasteland, Prufrock and Other Poems

O myślach , O myśleniu , O samotności , O kobietach

„Skacz, skacz w górę i liż niebo! Ja skaczę z Tobą i płonę z Tobą”

Jennifer Niven książka All the Bright Places

All the Bright Places

O górach

„Przecież wielokrotnie, gdy stawałem przed przewieszoną ścianą czy turnią, zdobycie jej wydawało się absolutnie niemożliwe. A jednak, gdy człowiek dotknął skały, wstępowały w niego jakieś nadzwyczajne moce i cała przygoda kończyła się niespodziewanym sukcesem.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O sukcesie

„Szwedzi traktują swoich monarchów trochę jak Brytyjczycy małpy na Gibraltarze. Dopóki te jedyne europejskie małpy, makaki Gibraltaru, istnieją, to skała według legendy pozostanie brytyjska. Dopóki mamy rodzinę Bernadotte, dopóty będzie pokój w kraju.”

Staffan Skott (1943)

Źródło: Tomasz Walat, Szwecja: święto dynastii https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/swiat/1505536,1,szwecja-swieto-dynastii.read?page=68&moduleId=4781, polityka.pl, 13 maja 2010.

O rodzinie , O pokoju

„Natomiast pomimo doskonałego programu Stanisława Augusta nie mogę o nim samym powiedzieć, że był to dobry polityk. Nie tylko nie potrafił swej woli narzucić społeczeństwu, ale będąc królem, z załamywaniem rąk patrzył, jak korab państwa rozbija się o skały i ulega zatopieniu.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Zielone oczy
Źródło: s. 66

„Śmierć jest płynna i falująca jak morze, twarda jak czarna skała, miękka jak plazma, jak galareta.”

Marek Bieńczyk (1956)

Źródło: Marek Bieńczyć, Kontener, Wielka Litera 2018

O morzu , O śmierci

„Wydaje mi się, że wiara wasza i waszych mieszczan została zastąpiona przez niewiarę. Moment, w którym przestajecie trzymać pozycji i walczyć w imię Pana, to musi być niewiara w Niego; w obecnej chwili niewiara zastępuje tchórzostwo, w momencie gdy zwracacie się plecami do wroga, pozostawiając pozycje, aby szukać schronienia, przestajecie ufać Panu. Nie, nie, moi bracia; niech nie będzie tak; niech nie będzie tak. Czy Pan nie dał nam do tej pory dowodów, że stoi po naszej stronie? Wszędzie tam, gdzie nasi mieszczanie stawali do trudnych zadań, Pan odpierał wroga z niewielką liczbą naszych ludzi. Wydaje mi się ze studium Słowa Bożego, że żyjemy w momencie przepowiadanym w Objawieniu, w którym bestia otrzymała władzę prześladowania Kościoła Chrystusowego w celu jego oczyszczenia, jak złoto oczyszcza się przez ogień. To rzeczywiście jest walka o koronę, zarówno w sensie materialnym, jak i duchowym. Trwajcie w wierze, aby walczyć, bądźcie przekonani, że Pan powstanie i rozproszy jego wrogów. Nasza wiara przechodzi teraz najwyższą próbę, ale Pan wkrótce udowodni, że tylko On żyje i króluje. Młodzi mężczyźni woleli umrzeć w piecu ognistym, niż porzucić swoją wiarę. Nasi przodkowie woleli uciec od porzucenia swojej wiary, a Kościół został zachowany. List ten do odczytania wszystkim oficerom i mieszczanom; oddaję was mojej modlitwie; ufam, że Pan wzmocni swój lud w wierze. Nawet jeśli mają ziemskie skały, za którymi szukają schronienia, powinni wygrać na otwartej przestrzeni.”

Paul Kruger (1825–1904) polityk burski

list wysłany do dowódców obrony Tugeli po złamaniu ich woli walki wskutek odcięcia generała Cronjego.
Źródło: Tomasz Greniuch Natal 1899–1900, Warszawa 2017, s. 204.

O piekle , Sens , O mężczyznach , O ludziach