Cytaty na temat poczucie
strona 9

Milton Friedman Fotografia
Comte de Lautréamont Fotografia
Krzysztof Janczar Fotografia
Helena Třeštíková Fotografia

„W 1972 roku udało mi się pojechać na krótko do Krakowa. To była dla mnie wyprawa życia, pierwszy raz poczułam odrobinę wolności.”

Źródło: Wszystko jest kwestią czasu – Helena Třeątíková dla Stopklatki, stopklatka.pl, 7 lipca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67253

Marcin Gortat Fotografia
Tomasz Schimscheiner Fotografia
Kuba Wojewódzki Fotografia
Tomasz Michniewicz Fotografia

„Mam poczucie, że mimo iż robię mnóstwo fascynujących rzeczy, one nie przygotują mnie do życia za 20 lat. Boję się, że działam teraz na kredyt.”

Źródło: Dominika Węcławek, Zero cukru, czysta adrenalina, zw.com.pl, 29 kwietnia 2010 http://www.zw.com.pl/artykul/41,471233-Zero-cukru--czysta-adrenalina.html

George Friedman Fotografia
Richard Morgan Fotografia

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

Bradley Cooper Fotografia
Jadwiga Kaczyńska Fotografia

„Bo ja ich po prostu bardzo lubiłam, oprócz miłości do nich. Oni są bardzo mili, mają poczucie humoru. A jako bracia kochają się bardzo. Obaj są uczuciowi. A dziećmi byli naprawdę przezabawnymi. No i ważne, że mimo ich posiadania mogłam też zrobić wiele zawodowo. Nie byli tacy zaborczy, jak niektóre dzieciaki.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

Źródło: Zmarła Jadwiga Kaczyńska, matka śp. Lecha Kaczyńskiego i Jarosława Kaczyńskiego. Miała 87 lat, wpolityce.pl, 17 stycznia 2013 http://wpolityce.pl/wydarzenia/44950-zmarla-jadwiga-kaczynska-matka-sp-lecha-kaczynskiego-i-jaroslawa-kaczynskiego-miala-87-l

Miuosh Fotografia
Tukidydes Fotografia
Feliks Koneczny Fotografia
Antoine de Saint-Exupéry Fotografia
Hanna Krall Fotografia
Krzysztof Piasecki Fotografia

„U nas kierowca wtedy się zatrzyma, jak poczuje, że ten, co stoi, ma gorzej niż on.”

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Cytaty z monologów kabaretowych

Norman Davies Fotografia

„Patriotyzmem jest poczucie, że się należy do narodu, jest się za niego odpowiedzialnym, ale posiada się też prawo do krytykowania, proponowania zmian, prowokowania do dyskusji. Natomiast fałszywym patriotyzmem jest postawa nieuznająca obcych i bezkrytyczna w stosunku do ojczyzny.”

Norman Davies (1939) brytyjski historyk

Źródło: Norman Davies: można być patriotą polskim i europejskim – w tym nie ma konfliktu interesów [wywiad http://natemat.pl/124789,norman-davies-mozna-byc-patriota-polskim-i-europejskim-w-tym-nie-ma-konfliktu-interesow, „natemat.pl”, 21 listopada 2014]

Emanuel Swedenborg Fotografia
Karol Modzelewski Fotografia
Janusz Rewiński Fotografia

„Rolnikiem z wyboru w naszym kraju można być tylko wtedy, gdy się ma przynajmniej takie poczucie humoru jak ja.”

Janusz Rewiński (1949) polski aktor, satyryk i polityk

Źródło: Cezary Łazarewicz, Jaka rzeczywistość, taki kabaret. Rozmowa z Januszem Rewińskim, polityka.pl, 13 sierpnia 2010 http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1507734,2,rozmowa-z-januszem-rewinskim.read

Janusz Nowicki Fotografia
Małgorzata Buczkowska Fotografia
Antoni Słonimski Fotografia

„Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

Jacek Woroniecki Fotografia
Haile Selassie I Fotografia

„Póki filozofia, która wywyższa jedną rasę, a inną poniża, nie zostanie ostatecznie i permanentnie skompromitowana i porzucona, póki nie będzie już obywateli pierwszej czy drugiej kategorii jakiejkolwiek narodowości, kiedy kolor skóry człowieka nie będzie miał większego znaczenia niźli kolor jego oczu i kiedy podstawowe prawa człowieka będą jednakowo gwarantowane dla wszystkich bez względu na rasę; dopóki ten dzień nie nastąpi, marzenie o światowym pokoju i światowym poczuciu obywatelstwa oraz o rządach światowej moralności nie pozostanie niczym więcej jak krótkotrwałą ułudą, tropioną, ale nigdy nie osiągniętą.”

Haile Selassie I (1892–1975) cesarz Etiopii

That until the philosophy which holds one race superior and another inferior is finally and permanently discredited and abandoned: That until there are no longer first-class and second class citizens of any nation; That until the color of a man’s skin is of no more significance than the color of his eyes; That until the basic human rights are equally guaranteed to all without regard to race; That until that day, the dream of lasting peace and world citizenship and the rule of international morality will remain but a fleeting illusion, to be pursued but never attained.
Haile Selassie I na forum ONZ (najprawdopodobniej), słowa spopularyzowane w piosence War autorstwa Boba Marleya.

Benito Juárez Fotografia

„(…) życie i zapał, poczucie prawa i siły, umiłowanie wolności i demokracji oraz szlachetna duma wzburzona przez niegodziwego najeźdźcę naszej ziemi, są uczuciami powszechnymi wśród narodu meksykańskiego.”

Benito Juárez (1806–1872) przywódca meksykański

orędzie do narodu wydane 10 czerwca 1863 w San Luis Potosi.
Źródło: Jarosław Wojtczak, Wojna meksykańska 1861–1867, Warszawa, Bellona 2009, s. 154.

Marek Siwiec Fotografia

„To nie jest tak, że on doznał jakiegoś wzruszenia, wyskoczył na mównicę i powiedział – to było skalkulowane w ten sposób. (…) Cynicznie wypuszczono młodego człowieka, który dał w pysk premierowi. Ja się tak poczułem jako obywatel tego państwa, niezależnie od tego, co myślę o polityce Platformy Obywatelskiej.”

Marek Siwiec (1955) polityk polski

o wystąpieniu Mariusza Kamińskiego podczas debaty sejmowej.
Źródło: dziennik.pl, 23 stycznia 2011 http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/318863,mlody-czlowiek-dal-w-pysk-premierowi.html

Joseph Conrad Fotografia
Andrzej Sapkowski Fotografia
Adam Ciołkosz Fotografia
Jan Karski Fotografia

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Mariusz Czajka Fotografia

„W Polsce żyjemy w czasach, w których ceni się miernotę i dziadostwo! Artysta przez duże „A” jest raczej gnojony, a miernota go udupia, żeby poczuć się lepiej.”

Mariusz Czajka (1961) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Ciechanowski”, 11 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/30lat.htm

Monika Kuszyńska Fotografia

„Nigdy (…) nie miałam do Roberta żalu o wypadek, nawet stawałam w jego obronie. Wiedziałam w jak trudnej jest sytuacji. Nie chciałabym się z nim zamienić, wziąć na siebie jego poczucia winy.”

Monika Kuszyńska (1980) polska wokalistka

Źródło: Monika Kuszyńska: czas na żałobę się skończył, onet.pl, 13 maja 2010 http://muzyka.onet.pl/0,2169214,newsy.html

Erich Honecker Fotografia
Zeus Fotografia
Sari Nusseibeh Fotografia
Leszek Moczulski Fotografia

„Tak kończy się ten proces. Może się kończy epoka, może my kończymy się w więzieniu. Wyroki nie są ważne. My stąd wychodzimy wolni, z podniesionym czołem, z poczuciem spełnionego obowiązku. Mamy coś, czego nam nikt nie zabierze, żadna krata, żaden strażnik.”

Leszek Moczulski (1930) polski polityk

z ostatniego słowa na drugim procesie KPN (1986).
Źródło: Polonus http://www.polonus.mojeforum.net/temat-vt306.html?postdays=0&postorder=asc&start=0

Waldemar Barwiński Fotografia

„To facet obdarzony dużym poczuciem humoru.”

Waldemar Barwiński (1973) polski aktor

o Olafie Lubaszence.
Źródło: Zapis czatu z aktorem http://rozmowy.onet.pl/4,artykul.html?ITEM=1254072&OS=81536

Kuba Wojewódzki Fotografia

„Potrafię się śmiać z siebie, to najlepszy dowód, że mam poczucie humoru.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: MW Media

Karol Darwin Fotografia
Ryszard Białous Fotografia

„Ginęli młodzi studenci politechniki i uniwersytetu konspiracyjnego - nadzieja Przyszłej Polski, ginęli zwyczajnie - na barykadzie i w domach, miażdżeni ogniem Stukasów i dział niemieckich, siekani ogniem siekani ogniem karabinów maszynowych i granatników - i ginęli z uśmiechem. Ani słowa wyrzutu, lecz ciągle jakaś radość promienna płynąca z poczucia dobrze spełnionego obowiązku, obowiązku wytrwania. Czerniaków to ukoronowanie tej atmosfery braterstwa i koleżeństwa, która panowała w batalionie. Połączone znów oddziały „Zośka" i „Parasol" walczą razem, ramię przy ramieniu, ustępując piędź po piędzi ziemi, której utrzymanie wobec przeważających sił wroga jest wręcz niemożliwe. I w tę atmosferę wnika czynnik nowy - bratnia pomoc z drugiego brzegu. I jakkolwiek zawód, jaki nas spotkał, dyktował nieraz słowa gorzkie, to obiektywnie przyznać muszę, że żołnierze polscy, młodzi chłopcy, którzy przyszli nam z pomocą, przylgnęli do nas sercem tak, jak i my do nich w pełnym poczuciu braterstwa. Byłoby niesprawiedliwe, gdybym nie złożył tym młodym i niedoświadczonym w walkach miejskich żołnierzom najwyższego hołdu za ich braterską gotowość pomocy, jaką okazywali. Ginęli z nami razem, a krew ich mieszała się z krwią naszych chłopców, jakby jeszcze raz dowodząc, że braterstwo nasze jest silniejsze niż wszystkie orientacje, a więzy krwi nierozerwalne.”

Ryszard Białous (1914–1992)

Jerzy Białous „Walka w pożodze”

Ewa Stankiewicz Fotografia
Krystyna Mazurówna Fotografia
Krzysztof Ibisz Fotografia
Michał Heller Fotografia
Artur Balazs Fotografia

„Mam poczucie, że Jarosław Kaczyński zrobi wszystko by wyjaśnić tę tragedię do ostatniego znaku zapytania. I sądzę, że ten cel osiągnie. A Donald Tusk ma już naprawdę ostatni moment by odepchnąć bardzo twarde pytania od siebie.”

Artur Balazs (1952) polski polityk

o tragedii smoleńskiej.
Źródło: Nasz wywiad. Artur Balazs: To Tusk buduje swoją karierę na tragedii smoleńskiej, na tych trumnach. Ceną jest blokowanie śledztwa, wpolityce.pl, 13 kwietnia 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/26600-nasz-wywiad-artur-balazs-to-tusk-buduje-swoja-kariere-na-tragedii-smolenskiej-na-tych-trumnach-cena-jest-blokowanie-sledztwa

Małgorzata Kożuchowska Fotografia
Grażyna Plebanek Fotografia

„Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.”

Grażyna Plebanek (1967) polska filolog polska i pisarka

Nielegalne związki (2010)

Kinga Baranowska Fotografia

„Zazdrość czy zawiść to emocje, które mówią o słabym poczuciu własnej wartości.”

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Kinga Baranowska, „Playboy” nr 5, 2009

Philip Roth Fotografia
Nora Roberts Fotografia
Rob Reiner Fotografia

„Ludzie, chcąc nawiązywać poważne relacje z innymi, zazwyczaj chcą mieć silne poczucie własnej tożsamości.”

Rob Reiner (1947) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: Rob Reiner o filmie „Z ust do ust”, Warner Bros Poland, 18 kwietnia 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/45,1

Camilla Läckberg Fotografia
Wojciech Cejrowski Fotografia
Piotr III Romanow Fotografia
Robert Więckiewicz Fotografia
John Godson Fotografia
Aleksy Awdiejew Fotografia
Sylvester Stallone Fotografia
Anna Gzyra Fotografia
Kinga Preis Fotografia
Boris Kagarlicki Fotografia
Fethullah Gülen Fotografia

„Sumienie zajmuje w człowieku centralne miejsce. Daje mu poczucie, że jest on istotą ludzką. Sumienie to duchowy mechanizm, który pragnie, czuje, postrzega i zawsze jest otwarty na wieczność.”

Conscience, which has a central position in a person’s being and is the feeling that he or she is a human being, is a spiritual mechanism which wills, feels, perceives and is always open to eternity. (ang.)
Źródło: Perły mądrości

Jerzy Jeszke Fotografia
Kate Winslet Fotografia
Leopoldo Abadía Fotografia

„W tym kryzysie ekonomia jest najmniej ważna. To kryzys poczucia przyzwoitości.”

Leopoldo Abadía (1933) hiszpański ekonomista i pisarz

Źródło: „Forum”, 10 maja 2013.

Noah Taylor Fotografia

„Największy plus bogactwa to poczucie bezpieczeństwa.”

Noah Taylor (1969)

Źródło: sez. I, odc. 15

Ute Lemper Fotografia
David Cronenberg Fotografia
Karolina Gruszka Fotografia

„Praca z nią to wiele godzin spędzonych na „wchodzeniu” w postać i w siebie, na „przegadywaniu” scen. Takie wnikliwe przygotowanie daje poczucie bezpieczeństwa.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 1 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dojrzecd.htm

Leszek Miller Fotografia
Jarosław Modzelewski Fotografia
Erich Fromm Fotografia
Andrzej Duda Fotografia

„Można by powiedzieć, że Andrzej posiada komplet tych cech, które według mnie powinien posiadać ojciec rodziny. Jest przede wszystkim człowiekiem bardzo słownym. Daje mi i córce poczucie bezpieczeństwa.”

Andrzej Duda (1972) polski polityk, prezydent, prawnik

Autorka: Agata Kornhauser-Duda
Źródło: Agata Duda opowiada o mężu w wywiadzie http://wiadomosci.onet.pl/kraj/agata-duda-opowiada-o-mezu-w-wywiadzie/c3fsrf, onet.pl, 6 kwietnia 2015.

William Styron Fotografia
Will Ferrell Fotografia

„(…) Marc to Szwajcar niemieckiego pochodzenia. On nie ma pojęcia, co to jest poczucie humoru.”

Will Ferrell (1967) aktor amerykański

żart o Marku Forsterze.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Chyba zostanę gejem. Will Ferrell specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 18 maja 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37945

Willigis Jäger Fotografia
Marta Żmuda Trzebiatowska Fotografia
John Irving Fotografia
Izaak Babel Fotografia
Piotr Grabowski Fotografia
Lee Myung-bak Fotografia

„Przezwyciężyliśmy pierwszy kryzys finansowy kryzys najszybciej i w najbardziej spektakularny sposób na świecie. Mogę was zapewnić, że koreańska gospodarka jest wystarczająco silna by zapewnić naszym obywatelom poczucie bezpieczeństwa.”

Lee Myung-bak (1941) Koreański polityk, 10. prezydent Korei Południowej

Źródło: Orędzie prezydenta Lee Myung-Baka w sprawie sytuacji gospodarczej, polska-azja.pl, 4 października 2011 http://www.polska-azja.pl/2011/10/04/oredzie-prezydenta-lee-myung-baka-w-sprawie-sytuacji-gospodarczej/

Krystyna (królowa Szwecji) Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia
Fulton John Sheen Fotografia