Cytaty na temat pociąg (168 cytatów)

„Nam nie wolno w tej sprawie przekroczyć granicy, a tą granicą jest fakt, że Niemiec jest człowiekiem! I nie wolno nikomu (…) godności ludzkiej w tym Niemcu poniewierać! (…) Uważajmy, byśmy na siebie nie ściągnęli hańby takiej, jak Niemcy na siebie. (…) Widziałem transport jeńców pomęczonych, spoconych, pochylonych cierpieniem. Przyjeżdża pociąg, otwarte wagony, kobiety polskie rzucają przekleństwa.(…) Co to ma znaczyć?! Takich rzeczy nie wolno robić, jeśli się chce być prawdziwym człowiekiem.”

Jan Zieja (1897–1991) polski duchowny katolicki, kapelan Szarych Szeregów i Armii Krajowej

w sierpniu 1945 r.
Źródło: Magdalena Grochowska, Zieja. Stoję na rynku nienajęty, wyborcza.pl, 12 września 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,10263125,Zieja__Stoje_na_rynku_nienajety.html?as=18&startsz=x

O kobietach , O cierpieniu

„Dziękuję, monsieur Martin, dojechaliśmy już do ostatniego przystanku, teraz ja wysiadam, a pan? Obojętne! W końcu to obojętne, co pan ze sobą zrobi! Są jeszcze na świecie dziewczęta, które staną jak wryte przed nie istniejącą zapałką, trzeba tylko znaleźć zakręt i zawołać magiczne zdanko! A ja? Ja poczekam jeszcze na swoją miłość. Może przyjedzie następnym pociągiem? Albo jeszcze późniejszym? A może nie przyjedzie wcale? Nie szkodzi, mam już wprawę w oczekiwaniu na pociągi, które nie przywożą nikogo.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Zapałka na zakręcie

O miłości

„Istnieje przecież w nas wszystkich pociąg do wewnętrznej przygody.”

Zofia Gerlach (1930)

„Wczoraj przyjechałem do Katowic, ale urzędnicy polscy robili mi tyle trudności, że musiałem znowu udać się do Berlina, aby stamtąd wrócić do Katowic. Dziś zwiedziłem kopalnię Ferdynand, ale zobaczyłem tylko urządzenia poziomu wyższego, a niestety nie mogę się dłużej zatrzymać, żeby odwiedzić i te głębsze. Wieczorem jadę pociągiem pośpiesznym do Wrocławia, to prawdziwa radość, że znowu będę spał w łóżku. (…) Przykro mi, że doznałem tylu trudności od Polaków. Będę się musiał wyrzec jazdy do Wiednia przez Kraków, bo czas leci i muszę rychło wrócić do Italii.”

Pier Giorgio Frassati (1901–1925) student włoski, błogosławiony Kościoła katolickiego

z listu do Marii Fischer napisanego w Katowicach 28 grudnia 1922.

O czasie , Radość

„Ponieważ większość ludzi łączy pożądanie seksualne z pojęciem miłości, łatwo dochodzą do błędnego mniemania, że się kochają, kiedy pożądają się fizycznie. Jeżeli to nie miłość pobudza pragnienie fizycznego zespolenia, jeżeli miłość fizyczna nie jest równocześnie miłością braterską, nigdy nie prowadzi do związku, który by nie miał charakteru orgiastycznego i nie był przemijający.
Pociąg seksualny tworzy na krótko złudzenie związku, a jednak bez miłości „związek” ten pozostawia obcych równie daleko od siebie, jak byli przedtem – zdarza się niekiedy, że zaczynają się siebie wstydzić lub nawet nienawidzić; kiedy znikają złudzenia, dwoje ludzi zaczyna odczuwać wobec siebie chłód i obcość jeszcze wyraźniej niż uprzednio. Czułość nie jest bynajmniej, jak to utrzymywał Freud, sublimacją instynktu seksualnego; jest bezpośrednim wynikiem braterskiej miłości i istnieje zarówno w fizycznej, jak i w niefizycznej formie miłości.”

Erich Fromm książka O sztuce miłości

O sztuce miłości

O miłości , O ludziach , O charakterze , Kochać się

„Plan mam taki: zarobić wystarczającą ilość kasy, stać się niezależną i wyprodukować samodzielnie film. Ambitny. To może być komedia. Ale taka jak Pociąg życia, gdzie ostatnia klatka zwala z nóg i śmiech miesza się ze łzami. Szukam scenariusza, dobrze zapłacę!”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

Źródło: Grzegorz Sroczyński, Anna Mucha tresowana do odwagi, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy online”, 15 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,9434478,Anna_Mucha_tresowana_do_odwagi.html

O śmiechu , Łza

„W kim tkwi chociaż iskra poezji, ten na widok gór odczuwa do nich pociąg nieokreślony; jest coś, co ludzi tam zwabia. Na górze wydaje się człowiekowi, iż jest bliżej Boga.”

Walery Eljasz-Radzikowski (1841–1905) polski malarz, współzałożyciel Towarzystwa Tatrzańskiego

Źródło: Cytaty o górach, alpinistyczne, wspinaczkowe, drytooling.com.pl, 9 stycznia 2013 http://drytooling.com.pl/serwis/art/artykuly/2136-cytaty-o-gorach-alpinizmie-himalaizmie-wspinaczce-wspinaczach?showall=&start=3

O Bogu , O ludziach

„Kutz mieszka w Warszawie i na Śląsk najczęściej patrzy z okien pociągu. Jeśli zechce, chętnie oprowadzę go po naszym regionie i pokażę mu, jak się zmienia. Z okien pociągu pewnie tego nie widać…”

Tomasz Tomczykiewicz (1961–2015) polski polityk

Źródło: Tomasz Tomczykiewicz: Kutz patrzy na Śląsk z pociągu, gazeta.pl, 10 października 2010 http://katowice.gazeta.pl/katowice/1,35063,8490873,Tomasz_Tomczykiewicz__Kutz_patrzy_na_Slask_z_pociagu.html#ixzz1788X7xYE

„Błyskawiczny pociąg zmysłów – to jeszcze nie ekstra pociąg miłości.”

Alfred Aleksander Konar (1862–1940)

„(…) mój ojciec był aktorem, a mama suflerką, W tamtych czasach opiekunki do dziecka prawie nie istniały, więc rodzice zabierali mnie do pracy. Byłam wtedy przekonana, że pociągi jeżdżą, prąd płynie, szpitale funkcjonują, ale generalnie większość ludzi pracuje w teatrze.”

Agnieszka Suchora (1968) aktorka polska

Źródło: Uwielbiam grać z Hanią, „Tele Tydzień”, nr 24, 9 czerwca 2008 http://www.plebania.pl/roznosci/wywiady/467-agnieszka-suchora

O dzieciach , O ludziach , O rodzicach

„Powrót do ojczyzny. Muszę jeszcze przejechać przez cztery kraje, ale cokolwiek widzę, przepuszczam w roztargnieniu między palcami jak paciorki różańca; bo jest to już tylko powrót. Człowiek, kiedy wraca, wciska się w pociągu w kąt i przymyka oczy; już dosyć, już dosyć tego mijania i opuszczania; już dosyć tego wszystkiego, co ucieka do tyłu, ledwie się ukazało. Już znowu być w swym kraju niczym pal wbity w ziemię; rano i wieczorem widzieć dokoła siebie te same znajome rzeczy.
– Tak, ale gdy świat jest taki wielki!”

Karel Čapek (1890–1938) pisarz czeski

Listy z podróży

O świecie , O ojczyźnie

„W sytuacji gdy nie można było ustalić wspólnego kandydata koalicji w wyborach prezydenckich, Unia Wolności odwołała się do mądrości i dojrzałości swoich wyborców. Nie musimy mieć koniecznie swojego przedziału w pociągu wyborczym.”

Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) polski polityk, premier RP

Źródło: Program III Polskiego Radia, 7 maja 2000

O wolności

„Teraz, gdy po latach czasem oglądam Pociąg lub inny mój film, czuję, że zdobyłam kawałek nieśmiertelności. Gdy będę leżała w grobie, ludzie będą mnie widzieli żywą, ładną i młodą.”

Lucyna Winnicka (1928–2013) polska aktorka i dziennikarka

Źródło: Paweł T. Felis, Lucyna Winnicka nie żyje, wyborcza.pl, 23 stycznia 2013 http://wyborcza.pl/1,75475,13279001,Lucyna_Winnicka_nie_zyje.html#BoxSlotII3%20img#ixzz2ImbyWSx7

O ludziach , O czasie

„Czy to był dobry pomysł wypełniać pustkę kobietą
jak ramę w opuszczonym oknie pociągu nie wiedząc
czy jest się na peronie czy w wagonie Ani nawet kto odjeżdża a kto
zostaje skoro pociąg skończył bieg na pierwszej stacji
A samolot kończy lot A statek co kończy?”

Bohdan Zadura (1945) poeta polski, krytyk literacki, tłumacz

Źródło: Ostatni sztych?

O kobietach

„Rampa musiała być uprzątnięta i czysta, żeby przybyli następnym pociągiem więźniowie nie wpadli w panikę, widząc porzucone walizki.”

Oskar Gröning (1921–2018) niemiecki SS-Unterscharführer

jako szef wydziału dewizowego kilkakrotnie stał na rampie i pilnował, by bagaże i ubrania były dokładnie przeszukane, a następnie usunięte z rampy.
Źródło: Buchalter z Auschwitz, „Angora” nr 18 (1298), 3 maja 2015, s. 75.

„Aktora łatwo jest rozpoznać w podróży. Znajduje nowych słuchaczy, gra, zabawia ich. Ja też zajmuję się teatrem w pociągu, w Warsie. Siedzę nad nową robotą. Czytam, myślę. To jest jak przemieszczanie się z własnym teatrem, a właściwie z marzeniami o nim. U celu podróży są spotkania z nowymi współpracownikami, nowe podniety. Poczucie, może zresztą ułudne, nieustannej aktywności. Żyję tym i nie mam zamiaru rezygnować. Chyba że ze mnie zrezygnują.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006.

O grach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Jestem oddanym sługą mych wyznawców. Wspaniale jest im służyć… Jak tylko któryś z nich z miłością mnie woła, pojawiam się. Do tych podróży nie jest mi potrzebny pociąg.”

Shirdi Sai Baba (1836–1918)

Źródło: S.P. Ruhela, Sai Baba z Shirdi. Mistrz uniwersalny, Bydgoszcz 2004, s. 57.

„To się stało tak nagle, rozbite pociągi,
zdarte druty, na torach wydrążone leje.
Zamiast wodzów – półgłówki, zamiast armii – włóczęgi,
widma nocą ciągnące, by skryć się, gdy zadnieje.”

Adam Ważyk (1905–1982) poeta polski

wiersz o polskiej armii.
Źródło: Do inteligenta uchodźcy, „Czerwony Sztandar”, 5 listopada 1939

„Kolejarze podnieśli mnie więc do góry i próbowali przepchnąć przez drzwi. Wózek się zaklinował… Wisiałem w powietrzu czerwony ze wstydu i nerwów. Pociąg nie ruszał. Pasażerowie nerwowo biegali dookoła i pytali, co się dzieje. Każdy przecież jedzie do stolicy na umówione spotkanie, musi coś załatwić, nie może się spóźnić. (…) Zastanawiam się, ile osób na wózkach znalazło się w takiej sytuacji jak ja. Ile musiały znieść upokorzenia, bo kupiły bilet i chciały gdzieś dotrzeć. Ja dojechałem, bo jestem posłem. Gdybym nie miał mandatu, pewnie zostałbym na peronie i czekał na pociąg z szerszymi drzwiami.”

Marek Plura (1970) polski polityk

Źródło: Niepełnosprawny poseł zaklinowany w pociągu, wyborcza.pl, 3 lipca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,5420156,Niepelnosprawny_posel_zaklinowany_w_pociagu.html#ixzz15B2G4PtZ

O czekaniu

„[Sosnowiec] miejsce dudniących pociągów, bitych tysiącami świń na zapleczu targowicy, walcowni, z której dochodzi łomot jak z piekła, rozbrzmiewającego ptasimi trelami parku Sieleckiego, drewnianych domków kwartału żydowskiego, gwarnego hotelu Victoria.”

Zbigniew Białas (1960) polski literaturoznawca

Korzeniec

O piekle

„Bezmyślne i doraźne trwanie w nienadającym sensu uniwersum globalnego kapitalizmu nie wystarczy. (…) Trzeba się zdobyć na wizje, koncepcje bądź tylko pomysły, które jeszcze nie zostały pomyślane. (…) Takie rozwiązanie może brzmieć naiwnie, ale nie jest. Naiwne jest za to wyobrażenie, że pędzący pociąg postępującego zniweczenia życiowych szans wielu ludzi zmieni swą prędkość i kierunek, jeśli tylko będziemy w jego wnętrzu biec przeciwnie do kierunku jazdy.”

Harald Welzer (1958)

Źródło: Wojny klimatyczne, tłum. Michał Sutowski, Warszawa 2010.

O wojnie , O ludziach , O prędkości , Sens

„My, kochankowie godzin, które idą w zapomnienie, kochankowie dni, które mijają, zatrzymajmy czas, pozostańmy tu na chwilę, a ta niech trwa cały dzień dla nas, zwróconych twarzami ku sobie w tym pociągu wiozącym nas w nieznane.”

Eliette Abécassis (1969)

Źródło: Ostatnie pokolenie (fr. La derniere tribu), wyd. Albatros, 2007, tłum. Wiktoria Melech

O kochankach , O czasie

„Miłość to droga. Pokonują ją różne pociągi. Pospieszne, osobowe.”

Agnieszka Drotkiewicz (1981) polska pisarka

Źródło: Trafieni. Siedem opowiadań o AIDS

O miłości

„Kiedy wiele lat później pojechałem w Brazylii na wycieczkę, pociąg zatrzymał się obok rzeźni. Na odgłos jadących wagonów trzymane w zagrodach bydło podbiegało do płotu i wpatrywało się w pociąg. Stało blisko mojego okna, przepychając się i patrząc na mnie przez ten płot. Wówczas sobie pomyślałem: „Tak właśnie wyglądali ci ludzie w Polsce, tacy ufni, na chwilę przed znalezieniem się w puszkach”. Nie mogłem potem jeść mięsa z puszek. Te wielkie oczy… które na mnie patrzyły… nie wiedząc, że za chwilę wszystkie zgasną.”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

Źródło: Gita Sereny, W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, wyd. Cyklady, Warszawa 2002, s. 174.

O ludziach

„(…) trzeba rozwijać polskie firmy. A więc nie kupować autobusów mercedesa, jak tego chcą władze Warszawy, tylko polskie solarisy. Nie kupować pendolino, tylko zamówić podobny pociąg w bydgoskich zakładach PESA. Nasze samorządy, ministerstwa, urzędy powinny otwierać rachunki w bankach, gdzie jeszcze jest polski kapitał, w bankach spółdzielczych lub SKOK-ach. Trzeba rozwijać polskie spółdzielnie i zespoły produkcyjne.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Krzysztof Różycki, Co z tą Polską, „Angora”, 2 lutego 2014

„Ten dziadek, który się urodził na pustyni i mówił językiem Aborygenów, dziś już zapomnianym, siedział w centrum miasta i kierował ruchem pociągów wożących ludzi przez pustynię – do miasta albo z miasta: jedni przyjeżdżali tu umierać, drudzy się rodzić, inni stąd wyjeżdżali. Bo już się urodzili. Albo już umarli.”

Sasza Griszczenko (1983)

Wstecz. Długi wiersz prozą

O ludziach

„Kochana Marysiu, nie płacz. Szkoda sił, a będą ci potrzebne. Jestem pewny, że to dla tej chwili żyłem 60 lat. Wybacz, nie można było inaczej. Po to, żeby nie zginęła prawda, człowieczeństwo, wolność ginę, a to mniejsze zło niż śmierć milionów. Nie przyjeżdżaj do Warszawy. Mnie już nikt nic nie pomoże. Dojeżdżamy do Warszawy, pisze w pociągu, dlatego krzywo. Jest mi tak dobrze, czuję spokój wewnętrzny jak nigdy w życiu.”

Ryszard Siwiec (1909–1968) żołnierz AK, zmarły śmiercią samobójczą przez samospalenie

Źródło: emka, 45. rocznica samospalenia Ryszarda Siwca, Hej-kto-Polak.pl http://hej-kto-polak.pl/wp/?p=22184

O śmierci , O prawdzie , O wolności , O złu

„Ogromną przyjemność sprawia mi konstruowanie postaci, wymyślanie ich – nie tylko podczas spotkania na sali prób, także w knajpie, w pociągu, przed zaśnięciem. To jest męka, ale sprawia mi przyjemność. Tęsknię do tego, żeby nieustannie wymyślać, zmieniać. Żyję tym, a szansę na podobną przygodę daje wyłącznie teatr. Dziesięć lat temu z powodu odpływu widowni mieliśmy poczucie, że teatr tworzą outsiderzy, ludzie wycofani. Teraz jest inaczej. Odnosi wielki sukces, jest gorący, zwariowany, wściekły. Ale nie wszyscy tak myślą. Pewna znana telewizyjna gwiazda powiedziała ostatnio, że teatrem zajmują się dewianci. A prawdziwa Polska jest w jej serialach.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006

O ludziach , O przyjemności , O gwiazdach , O myślach

„Jedną ze zdobyczy wolności jest to, że jesteśmy po prostu czystsi i bardziej higieniczni. Nie mówimy o tym głośno, ale przecież ogromny wzrost zużycia mydła, szamponów i płynów to nie tylko efekt reklam. Proszę wybaczyć, ale te opowieści o Polakach brudasach były, niestety, w dużym stopniu prawdziwe. Zapachy z pociągów czy autobusów – kto przeżył, ten nie zapomniał.”

Jerzy Eisler (1952) historyk polski

Źródło: Robert Mazurek, Świat miał wranglery, my – dżinsy (wywiad z Jerzym Eislerem), „Rzeczpospolita” nr 189, 14–16 sierpnia 2015, cyt. za: „Angora” nr 35 (1315), 30 sierpnia 2015, s. 22.

O świecie , O wolności

„Dziewczyna rzuca się pod pociąg relacji Warszawa – Berlin,
jej wątle ciało odbija się od zderzaka lokomotywy
puszczają wszystkie szwy skóry, ścięgien, arterie żył
długo skrywane dziewczyńskie tajemnice rozsypują się
wzdłuż nasypu.”

Anna A. Tomaszewska (1968) poetka polska

Źródło: Wiersz zza granicy

O tajemnicy , O relacjach

„Nasz nuklearny pociąg nie ma biegu wstecznego ani hamulca.”

Mahmud Ahmadineżad (1956) irański polityk

Źródło: „Forum”, 23 kwietnia 2007

„PKP Intercity jest znakomity, rodem z kroniki filmowej PRL. Czytamy na stronie internetowej wpis z 15 grudnia: „pomimo trudnych warunków pogodowych PKP Intercity z powodzeniem i nieprzerwanie prowadzi ruch pociągów, a pasażerowie docierają do stacji docelowych”. (…) Czytamy dalej: wystartował niezwykły projekt Intercity Kino Polska. Pasażerom serwuje się filmy Barei: Poszukiwany, poszukiwana, albo Lekarstwo na miłość. A może poleciłby pan panie ministrze projekcję tasiemców filmowych na długą podróż – na przykład Niewolnica Isaura, albo dla rozrywki Pociąg widmo?”

Wiesław Szczepański (1960) polski polityk, członek partii SLD

Niestety horroru nie polecam, horror przeżywają pasażerowie.
Źródło: tvn24.pl, Isaura, Bareja i salwy śmiechu w Sejmie http://www.tvn24.pl/1,1686495,druk.html

O miłości , O śmiechu , O czytaniu

„(…) najbardziej lubię komedię. Jest kusząca z paru względów. Przede wszystkim jako wyzwanie – bo to bardzo trudny gatunek. Poza tym w komedii od razu widać efekt pracy. Wystarczy pójść do kina i sprawdzić, czy widzowie się śmieją. Ale to, że czuję pociąg do komedii wcale nie znaczy, że nie chcę spróbować czegoś innego. Jest cała masa gatunków, których – mam nadzieję – uda mi się kiedyś „zakosztować.””

Piotr Wereśniak (1969)

Źródło: Piotr Wereśniak, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/809/Piotr-Weresniak.html

„Jakże wielcy są ci maleńcy,
jakże wielkie są ich fabryki i domy,
żelazne pociągi, stalowe okręty
i latające szpileczki odrzutowe.”

Andrzej Zeyland (1926–1993)

Źródło: Z podroży Guliwera, „Życie Literackie” nr 4, 27 stycznia 1957, s. 7 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14847

O życiu

„Niemcy nie szczędzili nam niczego. 11 nalotów dziennie, ciągły ostrzał z dział kolejowych, zainstalowanych w Jaktorowie, a także z dwu pociągów pancernych, kursujących wahadłowo w rejonie Dworca Gdańskiego oraz kilkanaście ataków zmasowanych rakietami, które nazywaliśmy „szafami” lub „krowami”. Największą jednak udrękę i niebezpieczeństwo stanowili snajperzy i granatniki.”

Stanisław Sobolewski (1680–1772)

Źródło: Socjaliści w powstaniu warszawskim 1944 r., wybór tekstów Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Oficyna Graficzno-Wydawnicza Typografika, Warszawa 2004 http://www.lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/511.

„Był jednym z moich idoli. Psycholog powiedział mi potem, że to był „papierowy tygrys”. Raskolnikow, który zabił staruszkę, był trochę moim alter ego, tak jak Lafcadio z „Lochów Watykanu” Gide'a, który wypchnął kogoś z pociągu.”

Piotr Dumała (1956)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylemr.htm

„Moja wrażliwość skierowana jest na pokazywanie porządnych ludzi w normalnym życiu. Panuje opinia, że porządni ludzie są nieciekawi dla filmu. Wydaje mi się, że to kwestia gustu. Mnie wystarczy jeden jakiś indywidualny rys. Znałem kiedyś bardzo zacnego człowieka, maszynistę kolei wąskotorowej. Zbliżając się do stacji, mijał swój, usytuowany tuż przy torach, domek. Za każdym razem, zima, lato, rzucał na podwórko z jadącego pociągu swoją ciężką, kolejarską teczkę, która padając wzbijała kurz. Może nie chciało mu się jej dźwigać, no i by żona wiedziała, że może już odgrzać obiad. Przez całe życie z przekonaniem kultywował ten wypracowany przez siebie zwyczaj.”

Andrzej Barański (1941) polski reżyser

Źródło: „Kino”, listopad 1998 http://www.parnas.pl/index.php?co=blog&id=12&idb=80

O życiu , O ludziach , O zimie , O lecie

„Jechałem kiedyś pociągiem do Gdańska i przez telefon gadałem, że będę głosował w wyborach lokalnych na Gronkiewicz-Waltz, i facet stał koło mnie, nie znałem gościa w ogóle i nagle mówi tak: „Nigdy, kurwa, nie kupię tej waszej płyty.””

Muniek Staszczyk (1963) polski muzyk rockowy

Źródło: „Nowości”, 22 września 2011

O facetach

„Pociągi nie zważają przecież na nic, prócz swoich rozkładów.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Pościg

„Zdawało mi się, że nie mogę kochać Pana Jezusa, oraz nieba się spodziewać, jeśli tylko o sobie i o mojej matce myśleć będę… Czułam ciągły pociąg w sobie do większego poświęcenia się dla drugich.”

Maria Teresa Dudzik (1860–1918) polska zakonnica

Wspomnienia. Teresa Dudzik – Historia Zgromadzenia. Archiwum P.O.S. w Rzymie, s. 1.
Źródło: o. Joachim Roman Bar OFMConv., s. Karolina Maria Kasperkiewicz Sł. NSJ – Polscy święci. Służebnica Boża Teresa Dudzik. t.7. ATK. Warszawa. 1985, s. 264.

O historii , O matce , O myślach , O myśleniu

„Kobiety, które mają ponadnormatywny pociąg seksualny, etykietuje się nimfomanią.”

Janusz Leon Wiśniewski (1954) polski naukowiec i pisarz

Wywiady, „Pani” nr 5/2007

O kobietach

„Kiedy włoskie pociągi wojskowe czy nasze oddziały pojawiały się na stacjach kolejowych w Rosji, na ulicach podbitych miast czy na błotnistych drogach wiejskich, tam wszędzie wybuchała prosta i żarliwa wiara poczciwego ludu rosyjskiego, jak podziemny strumień, który odnalazł promień światła po długiej wędrówce. Zanim o chleb, a często zamiast chleba, proszą o przedmioty kultu bosi, obdarci mężczyźni i kobiety.”

Carlo Gnocchi (1902–1956)

Chrystus wśród Strzelców Alpejskich
Źródło: s. 39.

O kobietach , O mężczyznach , O ludziach , O wierze

„Matę Hari wymyślił David Lynch, a Mussolini
przybył do Rzymu pociągiem ekspresowym i nikt z nim
nie maszerował, słowo daję, dlatego pamiętaj:
kiedy się ze mną kochasz tak nowocześnie, nie pytaj
o inne kobiety, które, jeśli w ogóle były, były
w zeszłym tysiącleciu i ślad po nich zaginął.”

Jerzy Jarniewicz (1958) polski poeta, krytyk literacki i tłumacz

Źródło: Zdrada

O kobietach , O zdradzie , Kochać się

„Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Źródło: Świadek oskarżenia

O życiu

„Miał do kobiet pociąg. Choć mówiąc szczerze, była to zaledwie kolejka wąskotorowa.”

Janusz Wasylkowski (1933)

O kobietach

„Piszę do Ciebie z wagonu drugiej klasy, pociąg stuka na torach, a ja cały pachnę Tobą.”

Magdalena Miecznicka (1977)

Kobieta taka jak Ty

„Małe dworce są bardzo dumne z tego, że pociągi pospieszne muszą koło nich przejeżdżać.”

Karl Kraus (1874–1936)

„Zwiedziliśmy Oświęcim, co było niezwykle poruszającym przeżyciem. To jest takie miejsce, które należy koniecznie zobaczyć. Podobał nam się piękny Kraków, skąd pociągiem pojechaliśmy do Warszawy.”

Danny DeVito (1944) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: „To i owo” nr 18, 2009, s. 5.

„Leżę już któryś tam dzień w szpitalu. Czas płynie szybko, dzień za dniem mija, wydaje mi się, że jadę przyspieszonym pociągiem w nieznaną przestrzeń. Mijam znajome stacje – to chwile dawnych przeżyć, prześnionych snów, które określa każdy zdrowy człowiek słowem wspomnienie! Dlaczego zdrowy człowiek – raczej rozsądny, który mówi: wspomnienia, jakby stawiał kropkę nad „i”, i koniec na tem! (…) Tylko ja nudziarz, tetryk 30-letni, cofam się do dni ostatnich walk.”

Mirosław Iringh (1914–1985)

notatki ze szpitala, 1944

O snach , O wspomnieniach , O czasie

„Pochodzą z tego samego miasta, co Witchmaster. Ekipa bardzo mocno się kumplowała i potrzebowała perkusisty, który nagra im ścieżki żywych bębnów, bo jak wiadomo grali z automatem. A wtedy żyłem z Witchmaster w świetnej komitywie. Co mi więc szkodziło, by wsiąść do pociągu do Wrocławia i nagrać im te bębny, nie znając zupełnie materiału.”

Zbigniew Robert Promiński (1978) perkusista polski

o współpracy z grupą Artrosis.
Źródło: polskirock.art.pl http://www.polskirock.art.pl/zbigniew-robert-inferno-prominski,m2077,biografia.html

O współpracy

„Kiedy się czuje pociąg fizyczny, nieczystą namiętność fizycznych kształtów, to nie jest miłość. Miłość jest pożądaniem czyjejś duszy.”

Stanisław Dygat (1914–1978) polski pisarz

Pożegnania
Źródło: s. 209

O miłości , O duszy

„Przez jakiś czas występowaliśmy wtedy w drobnomieszczańskich, brzydkich hotelach. Niekiedy publiczność składała się z dwóch pijaków i jednego typa, który właściwie chciał zobaczyć striptiz. Nienawidziłam tego. Mieszkaliśmy w obskurnych pokojach hotelowych, w których tapeta łuszczyła się ze ścian. Musiałam gotować na maszynce elektrycznej, a gwizdy pociągów budziły nas co 10 minut.”

Cher (1946) piosenkarka i aktorka amerykańska

o początkach swojej kariery.
Źródło: wywiad Thomasa Wetlina, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 24 stycznia 2011.

O pokoju , O czasie , O gotowaniu

„To strata ojca pchnęła mnie do polityki. Pamiętam, jak wiozłem jego ciało na pogrzeb, jechałem z nim sam pociągiem. Od tego dnia noszę w sobie pewność, że chcę służyć Hindusom.”

Rahul Gandhi (1970)

Źródło: rzeczpospolita.blogspot.com http://rzeczpospolita.blogspot.com/2006/08/skazany-na-wadz-rahul-gandhi.html

O stracie

„To pewnie przyspieszyło decyzję premiera. Wczoraj mi radzono, żebym nie mówiła, że się boję, że się denerwuję. Ale musiałabym być nienormalna, gdybym się nie obawiała tego, o czym pani mówi. Oczywiście, że się obawiam. Zawieje, zamiecie, zamarznięty, przepraszam, kibel w pociągu. To będą teraz nasze sprawy.”

Elżbieta Bieńkowska (1964) polska działaczka polityczna

o odwołaniu Sławomira Nowaka z funkcji ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej i nowych wyzwaniach jakie ją czekają jako wicepremiera i ministra infrastruktury i rozwoju.
Źródło: tokfm.pl http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103087,14988163,Bienkowska__Radzili__zebym_nie_mowila__ze_sie_boje_.html

O decyzjach , O czekaniu

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„Ucieknijcie gdzieś i zaciągnijcie się do cyrku. Zróbcie sobie tatuaż, wskoczcie w pociąg. Uprawiajcie ogród i zbierajcie nasiona. Ochajtnijcie się, miejcie dzieci, noście kapelusz. Nie kłamcie, nie oszukujcie, nie kradnijcie. Wszystko musi być proste i jasne. I pamiętajcie, większość tego, co jest najważniejsze w życiu, trudno dostrzec gołym okiem. Wartość jakości chwili, którą spędzacie z innymi, znacznie przewyższa ilość.”

Tom Waits (1949) amerykański wokalista i instrumentalista, autor tekstów

Źródło: „Helikopter” http://opt-art.net/helikopter/, dostęp 1 lipca 2012

O dzieciach , O tatuażu , O oszukiwaniu

„Z tego powodu, że się rozwydrzone bachory bawią hamulcem w pociągu, próbują zatrzymać skład, nie znaczy, że pociąg nie może mieć awaryjnego hamulca bezpieczeństwa. Bo może się okazać, że to będzie ostatnia szansa uratowania przed katastrofą.”

Tomasz Nałęcz (1949) polski polityk, historyk

odpowiedź na pytanie czy potrzebne są komisje śledcze.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1607764,0,1,karpiniuk-w-rynsztoku-czuje-sie-swietnie,wiadomosc.html, 1 lipca 2009

O szansie

„Stara Piętnastka traktuje nowych członków UE jako nowe rynki, które trzeba przejmować. Koleje niemieckie są dofinansowane, mają sprzęt, a ich pociągi mogą kursować na trasie Berlin – Moskwa i do innych stolic, wypierając z tych rynków PKP. Nasz narodowy przewoźnik nie jest dofinansowany z budżetu państwa, więc nie może realizować takich inwestycji.”

Stanisław Kogut (1959) polityk polski, kolejarz, senator VI kadencji

Źródło: PKP przejdą do kontrataku?, naszdziennik.pl, 5 stycznia 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100105&typ=po&id=po41.txt

„Ten projekt to już nawet nie jest pociąg, tylko TGV, do którego można wskoczyć. To TGV za chwilę będzie decydowało o przyszłości Polski. Nie wierzę, że Leszek Miller nie chce w tym uczestniczyć.”

Andrzej Rozenek (1969) polski polityk

o Europie Plus.
Źródło: rozmowa Agaty Nowakowskiej i Dominiki Wielowieyskiej, Drzwi dla Millera cały czas otwarte, „Gazeta Wyborcza”, 25 lutego 2013

O czasie , O przyszłości

„Słyszałem pogłoski, że do Polski przybędzie pociąg z sędziami z Węgier i że urządzimy w Warszawie drugi Budapeszt.”

András Baka (1952)

na forum Nadzwyczajnego Forum Sędziów w Warszawie.
Źródło: „Bądźcie twardzi w obronie niezawisłości sądów”. Węgierski sędzia z mocnym apelem do polskich kolegów http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,20638501,badzcie-twardzi-w-obronie-niezawislosci-sadow-andras-baka.html, gazeta.pl, 3 września 2016.

„Po to muru cegły rozjebała nasza muza,
Żeby nasze ideały legły w gruzach?
Ej, zatrzymaj ten pociąg, ja chcę wysiąść.
Mogę przysiądź, myślę o tym pisząc.”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Zrobiliśmy coś ważnego

O myślach , O myśleniu

„Pasażerom to można tylko powiedzieć jakby: Sorry, mamy taki klimat. No niestety… Natomiast panu mogę powiedzieć i widzom, że wyjechało dzisiaj na tory cztery tysiące pociągów i dwa utknęły z powodu oblodzenia sieci. Na cztery tysiące – dwa.”

Elżbieta Bieńkowska (1964) polska działaczka polityczna

komentując sytuację pasażerów dwóch pociągów, które miały kilkunastogodzinne opóźnienie z powodu oblodzenia sieci trakcyjnej.
Źródło: Fakty po Faktach, TVN24, 20 stycznia 2014

„Wielkie święta doroczne były istnemi uroczystościami emigracyjnemi. Na Boże Narodzenie, osobliwie zaś na Wielkanoc i Zielone Świątki, rozjeżdżali się ludzie w różne strony świata: do Warszawy, do Łowicza, do Błonia, a już najwięcej do Łodzi, Zgierza, Pabjanic, gdzie żyrardowiacy mieli najwięcej krewnych. I nawzajem, najwięcej gości przyjeżdżało do Żyrardowa z „Łodzi – miasta”, jak przyjezdni mówili zazwyczaj. Przy wyjazdach było dużo przygotowań i kłopotów, co komu zawieźć i czy się aby w Koluszkach nie będzie czekało zbyt długo, bo to z temi Koluszkami nigdy nic nie wiadomo. Można się trochę spóźnić i już tamtego pociągu do Łodzi niema. Czekaj potem parę godzin! Już na tydzień naprzód mówiono o tych wyjazdach, prezentach, Koluszkach, o ulicy Piotrkowskiej, o Widzewskiej, o Bałutach i o Helenowie, gdzie muzyka ładnie grywa i gdzie jest bardzo wesoło.”

Paweł Hulka-Laskowski książka Mój Żyrardów

Mój Żyrardów

O Bogu , O ludziach , O muzyce , O czekaniu

„Wsiąść do pociągu byle jakiego,
Nie dbać o bagaż,
Nie dbać o bilet,
Ściskając w ręku kamyk zielony,
Patrzeć, jak wszystko zostaje w tyle.”

Magda Czapińska (1951) poetka polska, autorka tekstów piosenek

Źródło: Remedium

„Od kilkunastu lat zajmuję się prawie wyłącznie tematyką historyczną. Odkryłem czar starych fotografii i dokumentów, choć te ostatnie wydają się mało filmowe, ale to nieprawda. Ten pociąg do starych fotografii zaczął się znacznie wcześniej, od filmów Powszedni dzień gestapowca Schmidta czy Patrzę na twoją fotografię. Dlaczego historia? Jest tak wiele interesujących spraw i ludzi, czy to zapomnianych czy nie nieznanych (…). W planie mam znów stare fotografie i dokumenty: przede mną dzieje warszawskiego transportu miejskiego ze wszystkimi dramatycznymi kolejami losu, jakich historia nie szczędziła Warszawie.”

Jerzy Ziarnik (1931–1999)

Źródło: Chełmska 21

O losie , O ludziach , O historii

„Te listy, Prunelle, zacząłem pisać w pociągu. Miałaś zaledwie pięć miesięcy i uśmiech aniołka.”

Alain Ayache (1936–2008)

Listy do mojej córeczki

O uśmiechu

„Kiedy świat będzie się kończył
Zgasną ostatnie światła w nocnym pociągu,
Galaktyki w filiżankach zatrzęsą się
I powoli, bardzo powoli rozpocznie się eksplozja”

Asko Künnap (1971)

Źródło: Świat się kończy, tłum. Klara Sielicka-Baryłka http://www.filologia.eesti.pl/index.php?dzial=biblioteka&strona=biblioteka&katalog=autorzy&id=K&tekst=biblioteka/teksty/swiat.htm

O świecie

„Po zakończeniu semestru zawsze urządzaliśmy wielki jubel. Było bardzo wesoło, hulanka i swawola. I tam zdarzyło się, że się pierwszy i ostatni raz upiłem się. Dostaliśmy świadectwa, trzeba było to oblać. Jak się kończyło, Crux zawsze była ciut niespokojna. Po kryjomu poszliśmy do chłopskiej gospody, śpiewaliśmy pieśni zbójeckie i pili. Szczegółów nie pamiętam, potem to sobie odtworzyłem. Następnego dnia obudziła mnie mleczarka, która mnie znalazła na drodze ze Steyr na Karsten. Byłem w opłakanym stanie. Przychodzę do mojej Crux. Na litość Boską, panie Adolfie, jak pan wygląda! Kąpię się, ona mi robi czarną kawę, potem pyta: a jak tam świadectwo? Zaglądam do torby – nie ma! Chryste Panie! I co ja teraz pokażę matce? Mówię sobie, powiem, że pokazywałem w pociągu, przeciąg zdmuchnął za okno i przepadło! A Crux naciska. Co jest? – Ktoś mi rąbnął! – Mówi się trudno, musi pan zaraz pójść do szkoły, może dadzą duplikat. Ma pan jeszcze w ogóle pieniądze? – Ani grosza… Dała mi pięć guldenów. Idę do szkoły, dyrektor każe mi poczekać. W międzyczasie, okazało się, do szkoły dotarły cztery kawałki tego świadectwa. Po pijanemu, w nieświadomości pomyliłem je z papierem toaletowym. To był koszmar. Co usłyszałem od rektora, nie nadaje się do powtórzenia. Okropność. Przysiągłem na wszystkie świętości na resztę życia rzucić alkohol. Dostałem ten duplikat. Jak ja się krępowałem! Przyszedłem do Crux, a ona: i co powiedział?”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Co powiedział, tego kobiecie nie powiem. Ale jedno pani mogę powiedzieć: koniec z alkoholem! To była lekcja, która nie pozwoliła mi nigdy więcej wypić. Pojechałem do domu z lekkim sercem, może nie takim całkiem lekkim, bo widywałem w życiu lepsze świadectwa.
Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 189

O kobietach , O pieniądzach , O alkoholu , O domu

„Pociąg fizyczny, ta utrata myśli na rzecz głodu ciała niczego między dwojgiem ludzi nie załatwia, bo jak każdy głód także i tę pustkę można załatwić dosytem.”

Zofia Bystrzycka (1922–2011) powieściopisarka polska

O głodzie , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„21 marca w roku 1958 Cyril M. Kornbluth, zamiótłszy śnieg przed swoim domem, bardzo się spieszył, gdyż był spóźniony. Chciał dogonić uciekający pociąg i skoczył do niego w biegu. Miał pecha. Wywrócił się i w następstwie upadku zmarł. Miał wtedy zaledwie trzydzieści pięć lat, lecz pisarstwem parał się już od prawie dwudziestu. Był nadzwyczajnym człowiekiem. Doskonale władał piórem. Jego śmierć wstrząsnęła całym światem interesującym się science-fiction. Uważam, że miną lata, zanim luka po nim zostanie kimś zapełniona. Gdyby żył następne trzydzieści pięć lat, na pewno osiągnąłby fantastyczny sukces na skalę światową.”

Martin H. Greenberg (1941–2011)

Źródło: notka biograficzna w Isaac Asimov przedstawia najlepsze opowiadania science-fiction (1958)

O śmierci , O świecie , O domu , O sukcesie

„Z kraju donoszą: Niemcy rozpoczęli mordowanie ghetta warszawskiego. Rozlepiono zarządzenie o wysiedleniu na wschód 6000 osób. Wolno wziąć 15 kg bagażu na osobę i kosztowności. Wywieziono dotąd 2 pociągi, oczywiście na stracenie. Rozpacz, samobójstwa. Policja polska usunięta, wprowadzenie Łotyszów, szaulisów i Ukraińców. Strzelanina na ulicach i po domach. Zabito także profesora Uniwersytetu Poznańskiego (Franciszka) Raszeję na konsylium lekarskim wraz z lekarzem i pacjentem Żydem.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

pierwsza depesza Korbońskiego o tragedii Żydów pod okupacją niemiecką wysłana do Londynu
Źródło: Stefan Korboński Biogram 1939–45 http://www.korbonski.ipn.gov.pl/kor/biogram/8533,dok.html?poz=3, korbonski.ipn.gov.pl

O domu , O samobójstwie , O rozpaczy

„Bóg pozbawił mnie wszelkiego grzechu. Kiedy dotykam jakiejś kobiety, nie mam żadnych doznań. Nie odczuwam żadnego pociągu do niej, a swą świętą mocą sprawiam, że ona także nie czuje pożądania; dzięki takiemu kontaktowi każda niewiasta staje się równie czysta i niewinna jak ja sam.”

Grigorij Rasputin (1869–1916) mnich rosyjski, faworyt rodziny carskiej

Źródło: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 209.

O kobietach , O Bogu , O domu

„Pewien człowiek rozumny utrzymywał wobec milionerów, że można być szczęśliwym posiadając sześć tysięcy franków renty. Ci oponowali z niechęcią, a nawet z uniesieniem. Opuściwszy towarzystwo, zastanawiał się człowiek rozumny nad przyczyną niechęci ze strony ludzi, którzy darzyli go przyjaźnią. W końcu ją znalazł. Niechęć pochodziła stąd, że dał im do zrozumienia, że jest od nich niezależny. Każdy człowiek posiadający małe potrzeby zdaje się grozić bogatym, że co chwila gotów się im wymknąć. Tyrani spostrzegają, że tracą niewolnika. Refleksję tę można zastosować do wszystkich namiętności w ogóle. Człowiek, który zwyciężył pociąg miłosny, okazuje obojętność, zawsze wstrętną w oczach kobiet. Natychmiast przestają się nim interesować. Może dlatego nikt nie interesuje się losem filozofa: nie posiada on namiętności poruszających społeczeństwo. Ludzie widzą, że niemal nic nie mogą uczynić dla jego szczęścia, i zostawiają go własnemu losowi.”

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort (1741–1794)

Maksymy i myśli

O kobietach , O przyjaźni , O losie , O ludziach

„To opowiadanie zaczyna się jako historia mojego dziadka, a kończy jako moja. Dziadek mój był maszynistą w tych dawnych czasach, kiedy nie tylko pociągi miały jeszcze napęd parowy (to w końcu nie było tak dawno), ale kiedy piękne kobiety traciły głowę w wyniku nieszczęśliwej miłości. I z jedną taką głową, uczepioną za czarne włosy pod trzonem lokomotywy, przyjechał dziadek w nocy do parowozowni (remizy). Ponieważ jej załoga wypuściła się na nocne wędkowanie do pobliskiego stawu, usiadł tymczasem na palecie, żeby zjeść skromną kolację, i w tej chwili (z kromką w ręku) zobaczył pod lokomotywą ludzką głowę.”

Jiří Kratochvil (1940)

Źródło: Opowiadanie z rozkoszną kulminacją z tomu Miłości moja, Postmoderno (1994), tłum. Leszek Engelking

O kobietach , O historii

„Mówił pan: przegrałem bitwę, ale wygram wojnę. Mam nadzieję, że nie będzie to wojna 30-letnia. (…) Kiedy słuchałem wystąpienia ministra, to w uszach brzmiały mi słowa piosenki „wsiąść do pociągu byle jakiego, nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet.””

Wiesław Szczepański (1960) polski polityk, członek partii SLD

o sejmowym wystąpieniu Cezarego Grabarczyka.
Źródło: tvn24.pl, Isaura, Bareja i salwy śmiechu w Sejmie http://www.tvn24.pl/1,1686495,druk.html

O wojnie , O śmiechu

„Jedziemy autostopem, jedziemy autostopem.
Cóż dla nas znaczy pociąg na spółkę z samolotem?
Gdzie szosy biała nić, tam, bracie, chce się żyć.
Czy naprzód jedziesz, czy z powrotem.”

Karin Stanek (1946–2011) polska piosenkarka

Autorzy: Bogusław Choiński, Jan Gałkowski, Jedziemy autostopem

„Powiedz, że przejechał mnie pociąg z Puerto Colombia, ten biedny, zabytkowy złom, który nawet czasu nie jest w stanie zabić.”

Gabriel García Márquez książka Rzecz o mych smutnych dziwkach

Rzecz o mych smutnych dziwkach

O czasie

„(…) ludzie uważają mnie za bohatera, który poświęcił się dla innych. Powiem wam prawdę. Ludzie, którzy pracują dla innych, zwykle są egoistami. Nie chcemy poświęcać naszych marzeń. Nie wystarcza nam praca, która zapewnia byt rodzinom. Dobrobyt bliskich ma dla nas drugorzędne znaczenie. Pragniemy zawodowej satysfakcji, nawet gdyby z tego powodu miały ucierpieć nasze rodziny. A ci urzędnicy, którzy teraz apatycznie wsiadają do pociągu do Nowego Jorku? Oni często nienawidzą tego miasta i swojej pracy, ale i tak ją wykonują. Robią to, żeby zapewnić byt rodzinom, lepsze życie małżonkom i dzieciom, a być może, tylko być może podstarzałym rodzicom. Tak, więc kogo z nas naprawdę należy podziwiać?”

Harlan Coben książka Jedyna szansa

Jedyna szansa (2003)
Źródło: rozdział 12

O życiu , O dzieciach , O ludziach , O rodzicach

„Nie możemy przedstawiać sytuacji kolei na podstawie podróży w Sylwestra z zakopanego za 50 złotych, nie przedstawiajmy tego jednego przypadku jako zawalenia się całego systemu. Ja jeżdżę koleją i mogę dużo na ten temat powiedzieć – jest ogromny postęp. Sytuacja, gdy wsiada się rano do pociągu i można zjeść pyszne śniadanie w wagonie restauracyjnym to sytuacja nowa.”

Jarosław Gugała (1959) polski dziennikarz i dyplomata

Źródło: tokfm.pl, 3 stycznia 2011 http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103085,8897237,_Podroz_koleja_po_Sylwestrze__Odkad_pamietam_to_rzeznia_.html

„Bo ja, proszę pana, byłem świadkiem. Oglądałem likwidację getta w moich Siedlcach. Nie zapomnę, siedzi to we mnie. Byłem, proszę pana, pomocnikiem murarza, pracowałem na rampie kolejowej, kiedy ich prowadzili przez całe miasto. Stały wagony, wysypane wapnem niegaszonym, załadowano ich, biednych, zwyczajnych ludzi, ohyda. Był tam pan Zając – miał sklepik, gdzie kupowałem razem z mamą. Pan Ganiewski, fotograf. Pojechali do Treblinki. Pociąg odjechał, na rampie zostało kilku młodych chłopaków, żeby posprzątać, wyczyścić. Rampa pokryta krwią, jakieś chustki, stare walizki, śmieci, strzępy ubrań, mycki, mój Boże wszystko, co zostaje po ludziach. Patrzę, a jednym z tych zostawionych chłopaków jest mój kolega z gimnazjum, młodszy trochę. Znałem tę rodzinę, kolega nazywał się Szymek Różowykwiat. Jego tata był wspaniałym krawcem. Udawałem, że coś muruję, podszedłem do Szymka. Opowiedział mi najstraszniejszą historię, jaką kiedykolwiek słyszałem. No więc wpadli do nich nocą, byli już spakowani. Pan Różowykwiat coś powiedział, to go zastrzelili. Potem Heńka, Szymkowego brata. Potem mamę Szymka. A najmłodszego brata esesman chwycił za nóżkę, rozkręcił i głową o ścianę. Zabił. Wie pan, chciałem pomóc, nawet coś Szymkowi mówiłem, żeby uciekał, przyszedł do nas do domu. Ale nic nie mogłem więcej. Szymek wtedy nie przyszedł. Ale w moich snach przychodzi. Jeszcze dzisiaj. Gładzę go wtedy, w tym śnie, po głowie i przepraszam, bo przecież nie ochroniłem go, nie pomogłem.”

Robert Rogalski (1920) aktor polski

Źródło: Paweł Smoleński, Opowiedziałem o tym, co dla mnie ważne, „Gazeta Wyborcza” http://wyborcza.pl/magazyn/1,129628,12911524,Opowiedzialem_o_tym__co_dla_mnie_wazne.html, 23 listopada 2012

O Bogu , O ludziach , O rodzinie , O domu

„Miłość i odległość geograficzna. Kiedy człowiek, którego się kocha, odjeżdża pociągiem, odczuwa się czasem całkiem wyraźnie swego rodzaju ulgę. Uchodzi się rzeczywistości, można całkiem spokojnie znowu obcować z wyobrażeniem.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 31–32.

O miłości , O rzeczywostości , O czasie , O odległości

„Na małej stacji w wiosce Poronin,
Gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn,
Wysiadł z wagonu ojciec, a po nim
Raźno wyskoczył na peron syn.

Wyszli na drogę. Wesoło idą.
Wartko, radośnie płynie im czas,
Gdy podziwiają wspaniały widok:
Góry i chmury, strumień i las.

Ożywczy strumyk chłodził im mile,
Przez kładkę przeszli na drugi brzeg.
Ojciec przystanął, pomyślał chwilę
Spojrzał na syna i tak mu rzekł:

„Tu, po tych dróżkach, dawno już temu
Za moich młodych dziecinnych lat
Chodził na spacer człowiek, któremu
Nową epokę zawdzięcza świat.

Wiesz, o kim mówię?” „Wiem, o Leninie.
Czy Lenin tutaj mieszkał, tu żył?”
„Tak, na tej ziemi, tu, w Poroninie
Przed żandarmami cara się krył.

Nim rewolucja wstrząsnęła światem,
Zanim się carski zawalił tron,
Lenin dwukrotnie mieszkał tu latem,
Tu swe zwycięstwa obmyślał on.

Tu przemyśliwał nad tym jak skruszyć
W ojczyźnie swojej ucisku rząd…
Tutaj przyjmował proletariuszy
I swe wskazania dawał im stąd”.”

Janusz Minkiewicz (1914–1981) pisarz polski, satyryk

Źródło: Lenin w Poroninie

O świecie , O czasie , O ojczyźnie

„Już w naszym stuleciu, w 1920 roku został odsunięty od władzy prezydent Francji Paul Deschanel. Wypadł on niepostrzeżenie z jadącego pociągu i stracił przytomność – nieprzytomnego odnalazł dróżnik. Od tego czasu cierpiał na poważne zaburzenia równowagi umysłowej. Wprawdzie lekarze sądzili, że może to być skutkiem postępującego syfilisu – ale czy był syfilitykiem? Nigdy tego nie udowodniono. W każdym razie dwu wybitnych profesorów medycyny nie wahało się oświadczyć publicznie, że prezydent nie jest zdolny do kierowania państwem i zażądać jego dymisji. Dziś byłoby to niemożliwe w żadnym kraju, nawet najbardziej demokratycznym.”

Paul Deschanel (1855–1922) prezydent Francji

Autorzy: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 28.

O cierpieniu , O czasie

„W Gdańsku mam etat w Teatrze Wybrzeże, a w Warszawie gram w Na dobre i na złe. Do tego dochodzi jeszcze Wrocław, gdzie występowałam gościnnie w spektaklu, a teraz biorę udział w innym projekcie. Cały czas kursuję między tymi miastami, a jakie mamy drogi i połączenia kolejowe, wiemy. Ktoś mi kiedyś powiedział, że żeby żyć w tym kraju, trzeba mieć duże poczucie humoru. Staram się, ale gdy jadę pociągiem z Gdańska do Warszawy 6,5 godziny jakoś mnie to nie śmieszy.”

Emilia Komarnicka (1985) polska aktorka

Źródło: Kuba Zajkowski, Doktor House w spódnicy. Rozmowa z Emilią Komarnicką, 5 stycznia 2011 http://www.nadobre.pl/41649/doktor-house-w-spodnicy.html

O czasie

„(…) partyzanci sowieccy byli lepiej uzbrojeni niż polscy. Polacy mieli broń niemiecką, zdobyczną. A myśmy mieli broń ze zrzutów amerykańskich – nowoczesną, bardzo poszukiwaną. Kiedy chodziliśmy na zadania, polegające głównie na wysadzaniu pociągów, to często w drodze powrotnej organizowano na nas zasadzki, żeby nam tę broń odebrać. Ja to rozumiem, ale były także wypadki, kiedy polscy partyzanci (wszyscy mi potem tłumaczyli, że było to NSZ) zajmowali się zabijaniem Żydów. Opowiedziałem o takim wydarzeniu, którego sam byłem uczestnikiem wiosną 1944 roku. No i w prasie polonijnej strasznie mnie za tę wypowiedź w filmie „Partisans of Vilno” zaatakowano.”

Renata Gorczyńska (1943) dziennikarka, publicystka, pisarka, krytyk literacki i tłumaczka

Jestem z Wilna i inne adresy

O poszukiwaniu , O wiośnie

„Po raz pierwszy od 1984 roku poczułem fizyczny pociąg do kobiety.”

Pedro Almodóvar (1949) hiszpański reżyser i scenarzysta

o Penélope Cruz
Źródło: indiewire.com, wywiad, 29 maja 2006.

O kobietach

„Śląski pejzaż, jego estetyczna forma – to wiem na pewno – był i jest dla mnie silną inspiracją. Atmosferę śląskich miast, klimat tutejszych ulic, zaułków i placów można wyłowić zwłaszcza w moich najbardziej drastycznych sztukach, w Helmuciku czy Entartete Kunst. Wiem, to jest pejzaż – obiektywnie biorąc – ponury i okrutny. Niedawno jechałem pociągiem do Opola i zastanawiałem się, dlaczego te widziane z okien wagonu obrazy umierającego świata są tak fascynujące. Dlaczego one mnie tak podniecają? Czy to czasem nie jest histeria artysty, którego percepcja jest, bo musi być, inna, dziwna? Przecież źródło tej fascynacji powinno się umieć nazwać. A jednak nie potrafię go precyzyjnie określić.”

Ingmar Villqist (1960)

Źródło: Krzysztof Karwat, „Tygodnik Powszechny” 29/04 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/ziemiap.htm

O czasie , Obraz

„Rusza pociąg
sapiąc głośno.
Już w przedziałach
grzyby rosną,
a na półce,
wśród bagaży,
leży sobie bukiet z jarzyn.”

Dorota Gellner (1961)

Źródło: Jesienny pociąg

„Pociąg do mokrego fartucha nie wymaga motywów, podczas gdy wielu ludzi odwiedza domy rozpusty z powodu fałszywego pojmowania względów higienicznych.”

Władimir Sołowjow (1853–1900) rosyjski teolog i poeta

O ludziach

„W moich wędrówkach w początkach drugiej wojny światowej zdarzyło mi się, co prawda na bardzo krótko, być w Związku Sowieckim. Czekałem na pociąg na stacji jednego z wielkich miast Ukrainy. Był to olbrzymi gmach. (…) Marmurowe schody pełne były śpiących nędzarzy; ich nagie nogi wyglądały z łachmanów, chociaż była to zima. Z góry nad nami głośniki ryczały propagandowe hasła. Przechodząc zatrzymałem się, nagle czymś tknięty. Pod ścianą umieściła się rodzina chłopów: mąż, żona i dwoje dzieci. Siedzieli na koszykach i tobołach. (…) Mówili ze sobą przyciszonymi głosami po polsku. Patrzyłem na nich długo i nagle poczułem, że łzy płyną mi po policzkach. I to, że właśnie na nich zwróciłem uwagę w tłumie, i moje gwałtowne wzruszenie były spowodowane ich zupełną innością. Była to ludzka rodzina, jak wyspa w tłumie, któremu czegoś brakowało do zwyczajnego, małego człowieczeństwa. Gest ręki nalewającej herbatę, uważne, delikatne podanie kubka dziecku (…) ich odosobnienie, ich prywatność w tłumie – oto co mną wstrząsnęło.”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

O wojnie , O dzieciach , O prawdzie , O rodzinie

„Czasem, ni z gruszki, ni z pietruszki, dzwonił jej w głowie alarm. Serce zaczynało bić szybko, w ustach pojawiał się metaliczny smak, włoski na skórze stawały dęba. Strach. I ten sygnał był najtrudniejszy do interpretacji. Łatwo pomylić napad lęku z intuicyjną reakcją na niebezpieczeństwo. Zające nie mają ataków paniki z powodu trudnego dzieciństwa, strasznych katastrof albo traumatycznych doświadczeń z innymi osobnikami swojego własnego gatunku. Chyba nie mają. Jeśli zające się boją, to znaczy, że mają się czego bać w tej konkretnej chwili. Nie idą do psychiatry, tylko spieprzają ile sił. A ludzie inaczej. Mają swoje obszary niepamięci, gdzie przeszłość rządzi jak pijany zawiadowca stacji. Wysyła sygnały i pociągi widma, jakby nadciągała katastrofa, teraz. Tyle że to taki fotomontaż, bo katastrofa dawno już była i wszyscy przeżyli. Mają się tak i owak, ale żyją. Zawiadowca jest pijany, naćpany, kopnięty i wkurwiony na cały świat. Dlatego zawraca dupę i nie daje żyć.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia (2013)

O ludziach , O świecie , O strachu , O czasie

„Próbowałem trochę popłakać, ale mama zrobiła groźną minę i kazała mi iść odrabiać lekcje. (…) Spieszyłem się okropnie i bardzo szybko skończyłem – byłem trochę zdziwiony, że pociąg może jechać 327 432,26 kilometra na godzinę, ale w zadaniach wypisują różne głupoty (…).”

René Goscinny książka Nowe przygody Mikołajka. Tom 2

Nowe przygody Mikołajka. Tom 2

O głupocie

„Blask Tajemnicy Wiekuistej wyrżnął Izydora prosto w pysk, jak świetlisty bufor jakiegoś załadowanego potwornością całego Istnienia mgławicowego monstre-pociągu.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka Jedyne wyjście

Jedyne wyjście

„Widzę cię tak, jak nigdy byś się nie zachowała.
W pasku elektrycznego światła pod drzwiami
do łazienki, kiedy nie wchodzę, żeby jeszcze
kilka sekund to czuć. I słysząc odgłos
pociągu, w którym właściwie już siedzę. Ściszony
monitor oświetla mi twarz. Śląsk w powtórce łoi
Legię. Serce robi się ciepłe.”

Jacek Bierut (1964) polski poeta, prozaik i krytyk literacki

Źródło: Oby trwała podróż kończyła się częściej

O zachowaniu , Serce

„Udaliśmy się z mym ojcem, królem Ferdynandem, na dworzec, aby spotkać przybywającego z oficjalną wizytą Naczelnika Państwa Polskiego, Marszałka Piłsudskiego. Miałem wrażenie, że ojciec mój ma zamiar przyjąć swego gościa serdecznie, ale z pewną nonszalancją. Pomimo wszystko Marszałek, Naczelnik Państwa, to nie król. Ojciec mój rozmawiał z nami wesoło, gdy pociąg podchodził, a gdy stanął, zapalił właśnie papierosa. Z salonki, wprost przed nami, wyskoczyli dwaj adiutanci i świetnie stanęli na baczność po obu stronach drzwi. Po chwili ukazał się w tych drzwiach wasz Marszałek i lekko pochylony naprzód patrzał na naszą grupę. Potem wolno, bardzo wolno zaczął wychodzić. Było w tym wzroku coś takiego, że wyprostowałem się mimo woli. Spojrzałem na mego ojca i, nie zapomnę nigdy, skonstatowałem, że zanim Marszałek zdążył zejść, ojciec mój rzucił papierosa i stanął na baczność…”

Mikołaj Rumuński (1903–1978)

o wizycie Józefa Piłsudskiego w Rumunii w 1922
Źródło: Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Bukareszcie: Pierwsza wizyta Marszałka w Rumunii 14-15.09.1922 r (pol.) http://www.bukareszt.polemb.net/index.php?document=252. [dostęp 11 stycznia 2009].

O wrażeniach

„Redaktor: Jak porównasz kolejkę Shinkansen do polskich pociągów?
Michał Winiarski: Nie słychać takiego charakterystycznego tudut-tudut-tudut.”

Michał Winiarski (siatkarz) (1983) siatkarz polski

„Tak bardzo przyzwyczaiłem się do obecności Boga w sobie, że w głębi serca zawsze mam modlitwę, która dochodzi niemal do warg. Ta zaledwie świadoma modlitwa nie ustaje nawet w półśnie, któremu towarzyszy kołysanie pociągu czy pomruk okrętowej śruby, nawet w uniesieniu ciała czy duszy, nawet w gorączce miasta czy napięciu uwagi w czasie pochłaniającego zajęcia. Gdzieś w głębi mnie jest toń nieskończenie spokojna i czysta i nie mogą jej dotknąć ani cienie, ani wiry powierzchni.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

O Bogu , O duszy , O czasie , Serce

„Pociąg płciowy bywa zwykły, postępowy i ekspresowy.”

Wiesław Stradomski (1927–2012)

Aforyzmy

„Jeśli chodzi o film, to tylko jakieś ogony. „Panie Stanisławie, taką scenę mam, że pan wysiada z pociągu, a bohater filmu mówi do żony: «O, patrz, Kloss idzie»”. Na tej zasadzie zagrałem samego siebie u Kondratiuka w Dziewczynach do wzięcia, u Szmagiera w 07, zgłoś się, u Łomnickiego w Domu. I zacząłem zdawać sobie sprawę, że coś jest nie tak. No bo czy to normalne, że popularny aktor zamiast dostawać nowe role, ciągle wysiada z pociągu jako Kloss?”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Nadal jestem Klossem http://film.onet.pl/wiadomosci/stanislaw-mikulski-nadal-jestem-klossem,1,4063260,wiadomosc.html

O domu

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach