Cytaty na temat piękny

strona 5

„Taki ma koniec, co piękne na ziemi!”

„Życie nasze byłoby piękne, gdybyśmy dostrzegali to, co niweczy nasze dobro. Najbardziej zaś dobro niweczy przesąd, że może nam je dać przemoc.”

„(…) Jeżeli świat nie jest rozsypaną przed nami łamigłówką, tylko zupą, w której pływają bez ładu i składu kawałki, od czasu do czasu zlepiające się przez przypadek w jakąś całość? Jeżeli wszystko, co istnieje, jest fragmentaryczne, nie donoszone, poronne, zdarzenia mają koniec bez początku albo tylko środek, sam przód albo tył, a my wciąż segregujemy, wyławiamy i rekonstruujemy, aż zaczynamy widzieć całe miłości, całe zdrady i klęski, chociaż naprawdę jesteśmy cząstkowi, byle jacy. Nasze twarze, nasze losy urabia statystyka, jesteśmy wypadkową ruchów brownowskich, ludzie to nie dokończone szkice, przypadkowo zarysowane projekty. Perfekcja, pełnia, doskonałość – to rzadki Wyjątek, zdarzający się tylko dlatego, że wszystkiego jest tak niesłychanie, niewyobrażalnie wiele! Olbrzymiość świata, nieprzeliczalna jego mnogość jest automatycznym regulatorem codziennej zwyczajności, dzięki niej uzupełniają się pozornie luki i wyrwy, myśl dla własnego zbawienia odnajduje i scala odległe fragmenty. Religia, filozofia są klejem, wciąż składamy i zbieramy rozpełzające się w statystykę ochłapy, żeby je złożyć w sens, jak w dzwon naszej chwały, żeby odezwały się jednym, jedynym głosem! Tymczasem jest tylko zupa. Matematyczny ład świata to nasza modlitwa do piramidy chaosu. Na wszystkie strony wystają kawałki życia poza znaczenia, które ustaliliśmy jako jedyne, a my nie chcemy, nie chcemy tego widzieć! Tymczasem istnieje tylko statystyka. Człowiek rozumny to człowiek statystyczny. Czy dziecko będzie piękne czy brzydkie? Czy muzyka da mu rozkosz? Czy dostanie raka? O tym wszystkim decyduje gra w kości. Statystyka stoi u naszego poczęcia, ona wylosowuje zlepki genów, z których tworzą się nasze ciała, ona wylosowuje naszą śmierć. O spotkaniu kobiety, którą pokocham, o mojej długowieczności, o wszystkim decyduje normalny rozkład statystyczny, więc może także o tym, czy będę nieśmiertelny? Może ona staje się czyimś udziałem na ślepo, przez przypadek, od czasu do czasu, tak samo jak uroda lub kalectwo? A skoro nie istnieją jednoznaczne przebiegi, skoro rozpacz, piękno, radość i brzydota są dziełem statystyki, statystyką jest podszyte nasze poznanie, istnieje tylko ślepa gra, wiekuiste układanie się przypadkowych wzorów. Nieskończona liczba Rzeczy szydzi z naszego umiłowania Ładu. Szukajcie – a znajdziecie; zawsze w końcu znajdziecie, jeżeli będziecie tylko dość żarliwie szukali, statystyka bowiem niczego nie wyklucza, czyni wszystko możliwym, jedynie mniej lub więcej prawdopodobnymi. Historia zaś jest ziszczaniem się brownowskich ruchów, statystycznym tańcem cząstek, które nie przestają marzyć o innym doczesnym świecie…
– Może i Bóg istnieje tylko czasami? – rzucił niegłośno Inspektor. Pochylił się do przodu i z niewidzialną twarzą słuchał tego, co Gregory z takim trudem wyrzucał z siebie, nie śmiejąc nań spojrzeć.
– Może – obojętnie odparł Gregory. – A przerwy w jego istnieniu są bardzo długie, wie pan?
Wstał, podszedł do ściany i wpatrzył się niewidzącymi oczami w jakąś fotografię.
– Może i my…”

„Wszelkie narodziny są narodzinami z mroku w światło; ziarno musi pogrążyć się w ziemi i umrzeć w mroku, by wyrosła piękniejsza postać światła i rozwinęła się w promieniach słońca.”

„Koniec świata jeszcze daleko,
Kiedyś będziemy piękni i bogaci.
W życiu tyle złego, co dobrego,
Tylko, kto dobrem, z własnej woli płaci.”

„Każdy człowiek może być przyjacielem. Czasami przyjaźń jest możliwa, kiedy między partnerami nie ma już miłości. Niekiedy przyjaźń jest początkiem. Czasami – i to chyba jest jedna z najpiękniejszych jej postaci – zdarza się ludziom, którzy się kochają.”

„Kariera to piękna rzecz, ale nie możesz się do niej przytulić w zimną noc.”

„Będziesz miał piękne życie, pełne nadziei, tęsknoty i złudzeń. Nie każdemu jest to dane.”

„Sztuki piękne nie z teorii, ale teorie z sztuk pięknych powstały. Ale są i piękne teorie, które w swoim rodzaju pięknemi dziełami nazwać się mogą i w których wielu smakuje. Dlatego nie trzeba się pytać na co się przyda poetyka, równie jak na co się zdało jakowe dzieło poetyczne.”

„Jakże błogo, jak szczęśliwie
Po majowej biegać łące,
Pod zielonych wierzb warkocze;
Piękną Różę kochać tkliwie,
Patrzeć w oczy jej palące
I wciąż słuchać, jak szczebiocze.”

„Przestrzeń, w której funkcjonują role charakterystyczne przeznaczone dla aktorów w moim wieku wyglądających tak a nie inaczej, z pewną nadwagą, powoduje, że spektrum grania jest trochę większe niż dla amantów. Nadchodzi czas, w którym role amantów będą grywali aktorzy charakterystyczni. Skończył się czas identyfikacji z niemrawym pięknem. Za to nastąpił czas identyfikacji z prawdą. Tylko że prawda nie zawsze jest piękna, a jej bohaterowie również.”

„Czarne jest piękne.”

„Kraju gór, kraju rzek, kraju pól, kraju katedr, kraju młotów, świetnej przyszłości. Tyś narodem wielkich synów, ty masz wyczucie piękna, pełna sławy Austrio…”

„Najmądrzejszy człowiek w porównaniu z bogiem wydaje się małpą pod względem mądrości, piękna i pod innymi względami.”

„Zaczynamy obniżać ciśnienie do zera. Otwieramy luk przedziału orbitalnego i w oczy uderza potok światła słonecznego. Przed nami Kosmos. Wrażenia z pierwszego momentu: przestrzeń, szybkość. Emocja duża. Zrozumieć nas mogą tylko spadochroniarze. Wychodzę jako pierwszy. Zobaczyłem powierzchnię oceanów naszej planety, horyzont i czarne niebo. Nasze statki przedstawiały piękny widok. Świeciły jasno, odbijając promienie Słońca. Widać było dobrze ich konstrukcję, wszystkie detale.”

„Nasza konstytucja jest piękna, pełna życia i aktualności.”

„W Polsce panuje jakaś pomnikomania i tych pomników stawiamy na potęgę, one są przypadkowe i to jest zjawisko niedobre. Doprowadzamy do tego, że Polska jest brzydsza, staje się bardziej polityczna, rozedrgana emocjonalnie. Pomija się wiedzę i umiejętności kadry Akademii Sztuk Pięknych, która mogłaby być recenzentem. Bardzo często pomniki stawiane są nie tym, którym są dedykowane, tylko tym, którzy je budują, czyli upamiętniają się najczęściej twórcy. To jest zjawisko niepokojące.”

„Była sobie Królewna. Jej lewy profil był piękny jak poranek, a prawy brzydki jak noc. Poddani, którzy zamieszkiwali na lewo od zamku Królewny, twierdzili: „To najpiękniejsza istota na ziemi”. Ci, którzy mieszkali na prawo, mawiali: „O Boże. Ma przynajmniej tyle szczęścia, że jest bogatą jedynaczką”. – Dlaczego – zastanawiała się Królewna – nikt nigdy nie przejdzie na drugą stronę dla odmiany?”

„Wszystko, co wygląda łatwo i pięknie, jest trudne. Ale w odniesieniu do tańca można mi wmówić wszystko. Staram się oceniać uczestników pod względem wrażenia estetycznego, jakie wywierają.”

„Życzę wam kiedyś stanąć o świcie na środku pustego mostu Karola. Jeśli na dodatek zrobicie to z powodu kobiety, on będzie walił wam wokoło zamiast serca, a w uszach będzie słychać wrzask, chociaż nikt nie będzie wrzeszczeć. Starówka naokoło będzie grała wstrząsające symfonie, chociaż nie będzie tam orkiestry. Krwawy świt ochlapie was malinową herbatą, choć będzie sucho. Ten most daje po ryju i utula po własnych ciosach, jest taką wielką, nieprzebraną, bolesną poezją. Więc spotkamy się tu, w tym najpiękniejszym miejscu. Więc znowu serce będzie walić tak przeokrutnie, że aż pięknie.”

„Tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem.”

„Odejść w kwiecie wieku to nie takie złe wyjście. Jak Cobain, James Dean, Hendrix? Wszyscy są legendami. Wiecznie młodzi i piękni.”

„Cokolwiek Bóg będzie chciał – będzie dla mnie dobre… Miałem wspaniałe życie. Zasmakowałem piękna.”

„Blondynka piękna jak anioł, nawet jeszcze piękniejsza, dwa anioły można powiedzieć. Może nawet trzy. A zresztą, co się będziemy oszczędzać, blondynka piękna jak stado aniołów.”

„PKP jest moje życie, czyli Piękne Kurwa Piękne.”

„Z potomków Apollina ruszył na wyprawę
Grający na formindze ojciec pieśni,
Piękną cieszący się sławą Orfeusz.”

„Ja mam swoją ocenę minister Fotygi jako szefa resortu, ale czasami ludzie przepoczwarzają się w pięknego motyla na innych funkcjach.”

„Jest wiele kobiet pięknie zbudowanych z elementów prefabrykowanych.”

„Sztuki piękne były zawsze popierane przez mądrych władców, nie tylko dla własnej rozrywki, ale ze względu na ich dobroczynny wpływ w społeczeństwie.”

„Piękny jest twój wschód na horyzoncie nieba, o żywy Atonie, będący początkiem wszelkiego życia. Gdy zaświecisz na wschodnim horyzoncie nieba, to napełniasz ziemię pięknością swoją.”

„Zwodniczy spokój zawisł nad posiadłością, fałszywa sielanka. Wszyscy przebywali w ogrodzie, czytając albo oddając się innym rozrywkom, ale nie sprawiali wrażenia ludzi radosnych, którzy wspólnie spędzają słoneczny urlop. Było raczej tak, jakby niewidzialny reżyser kazał ustawić tę scenę pod hasłem: „Więcej luzu, nie spinajcie się tak! Rozkoszujcie się pięknym dniem!”. Wszyscy starali się wypełnić to zadanie. Nikomu jednak nie udawał się przekonujący występ.”

„To jest zupełnie sztuczna i piękna feeria ruchu, koloru. Powinno to być jak najdalsze od mechanicznego odwzorowywania rzeczywistości.”

„Kruche jesteście, więc dotknę was siekierą. Pięknie śpiewacie, więc wam poderżnę gardło. Drogocenne jesteście, więc was zniszczę.”

„Kiedyś miałem piękne długie włosy, jednak obcięli mi je w wojsku. Byłem wściekły, obiecałem sobie, że jak wyjdę zapuszczę sobie jeszcze raz… Niestety po wyjściu z wojska powypadały mi włosy i teraz jestem łysy jak kolano…”

„Najcenniejszym przysmakiem dla wybrednych moralistów jest piękne i wonne ciało głupiej kobiety. Rozum, według nich, to gorycz w tym najsłodszym z owoców ziemi.”

„Największą przyjemność sprawiają mi piękne myśli.”

„Mając piękną żonę, nie chwal, bo gdy ci uwierzą, będziesz żałował, żeś nie pojął brzydkiej.”

„Piękny czas to mieszanka wszystkiego. Smutek właściwie należy do tego pięknego czasu. Nawet jeśli jest ciężko, widzę zawsze pozytywne strony. Źle się stało, że tak szybko straciłam rodziców. Nigdy tego nie zrozumiałam, więc nie jestem wierząca.”

„Kiedy się szumem, tłumem, gwarem
Ludzkie skupiska ustokrotnią
Najdroższym na świecie towarem
Będzie samotność
Tęsknotą ciszy uciekamy
W bezludność wyspy, słońce południa
Lecz kiedy na niej zamieszkamy
Wyspa przestaje być bezludna
Przybędzie z nami trud i strach
Niewola dnia, historii schemat
Jak pięknie wiatr układa piach
Tam gdzie nas nie ma”

„(…) tak naprawdę od piętnastu lat występuję jako czytający artysta. Dziesięć lat walczyłem, żeby zrobić całego „Fausta”. I przez te dziesięć lat czytałem publicznie całą drugą część dramatu Goethego. W wielu miastach: niemieckich, włoskich, angielskich, francuskich… Jestem chyba jedynym niemieckim reżyserem teatralnym, który się jeszcze interesuje mową i pismem. I który potrafi używać języka Goethego tak, jak obecnie już niewielu Niemców potrafi. To jest także mój główny cel do osiągnięcia tu, w Warszawie: przeczytać te teksty jak najlepiej, tak, żeby polska publiczność mogła docenić piękno tego języka. Niemiecka mowa nie jest ładna, ale potrafi być bardzo piękna, jeśli ktoś się nią dobrze posługuje. Jak Goethe.”

„Śmiech – niezmierzona i piękna rozkosz, rozkosz czysta…”

„Najpiękniejsze życie jest to, które kształtuje się na wzór pospolity i ludzki, z porządkiem, ale bez cudu i bez przekraczania miary.”

„Przepraszam, że cię, mój Leonardzie, rumienię, ale ja nie cierpię Słowackiego jako poetę. Ma wersyfikację, ma to, co stary, szczwany dobrze wierszopis posiada: łatwość rymowania, czasem i piękne obrazy ale czucia ani za szeląg.”

„Moda jest zmysłowa, intrygująca. To fascynujące zjawisko. Również od strony psychologicznej. Moda kreuje pewien świat piękna, tak bardzo nam wszystkim potrzebny. Obcujemy z nim na co dzień, dosłownie na własnej skórze. To najprostszy sposób, żeby poczuć się lepiej, tworzyć piękniejszy świat dla siebie i wokół siebie.”

„Nawiasem mówiąc, była to książka o życiu na umierającej planecie Lingo-3, której mieszkańcy przypominali amerykańskie samochody. Mieli koła i silniki spalinowe. Odżywiali się kopalnym paliwem. Nie byli jednak produkowani, rozmnażali się sami. Składali jaja z małymi samochodzikami w środku i dzieci dorastały w kałużach benzyny wyssanej z karterów dorosłych.
Lingo-3 odwiedzili kosmiczni wędrowcy i dowiedzieli się, że jej mieszkańcy wymierają. Dlaczego? Ponieważ wyniszczyli zasoby planety włącznie z atmosferą.
Wędrowcy z kosmosu nie bardzo mogli udzielić im pomocy materialnej. Samochodopodobne istoty miały nadzieję, że goście pożyczą im trochę tlenu i zabiorą przynajmniej jedno z ich jajek na inną planetę, gdzie mogłoby się wylęgnąć i od nowa dać początek cywilizacji samochodowej. Najmniejsze jajo ważyło jednak czterdzieści osiem funtów, a kosmiczni wędrowcy mieli jeden cal wzrostu i cały ich statek był mniejszy niż ziemskie pudełko na buty. Pochodzili z planety Zeltoldimar.
Reprezentujący Zeltoldimarańczyków Kago powiedział, że jedyne, co mogą zrobić, to opowiedzieć innym istotom we wszechświecie o tym, jak piękne były samochodopodobne istoty. Oto co powiedział do tych wszystkich rdzewiejących gratów, którym kończyła się benzyna:
- Zginiecie, ale pamięć o was będzie żyła wiecznie.”

„Nie ma brzydkich kobiet, są tylko kobiety, które nie wiedzą, że są piękne.”

„Kobieta piękna jest jak woń dojrzałych poziomek w słońcu.”

„Raduję się obecnością słuchaczy Radia Maryja, które ma siedzibę w Toruniu. Rozgłośnia ta dociera do bardzo wielu rodaków w Polsce i na świecie. Wszystkim słuchaczom i pracownikom radia życzę tej radości, jaka płynie ze zwiastowania Dobrej Nowiny. Niech Maryja, Gwiazda Nowej Ewangelizacji, prowadzi wasze radio na spotkanie nowych ludzi i nowych czasów. Dziękuję wam za radiową katechezę, a szczególnie za modlitwy w intencji Kościoła i papieża. Pozdrowieniem moim obejmuję również wszystkie rozgłośnie katolickie w Polsce, a jest ich wiele. Pomagają one ludziom w odkrywaniu piękna i mocy ewangelii, która jest drogą do zbawienia każdego człowieka. Wasza działalność i apostolstwo są bardzo cenne, bardzo potrzebne Kościołowi i ojczyźnie. Niech wam Bóg błogosławi.”

„[…] Kto się naprawdę chce przyjrzeć bogactwu przyrody, pójdzie na łąkę, do lasu, na staw lub jezioro. Tu dopiero przyroda roztacza swe bogactwa w całej pełni. Czy jest na świecie coś piękniejszego, jak przechadzka ranna po łące majowej! Przepyszna szmaragdowa trawa, błyszcząca brylantami rosy, tysiące wdzięcznych główek kwiatowych o delikatnych, subtelnych barwach, przepyszne barwne motyle, niby wielkie kwiaty latające, zgrabne ważki o szybkich, zwinnych ruchach, iskrzące się w słońcu niby żywe szmaragdy i szafiry, roje złocistych muszek, tańczących w powietrzu, trzmiele i pszczoły, oddane poważnej, zabiegliwej pracy napełniają świat żywym brzęczącym rojem. Dość jest rozsunąć źdźbła trawy łąkowej, aby wszędzie, pod każdym niemal badylem, dojrzeć setki istot żywych, większych i mniejszych, łażących, pełzających, skaczących, siedzących, robaków, larw owadzich, wijów, pająków, mrówek, drobniutkich owadów bezskrzydłych, o najrozmaitszym wyglądzie i ubarwieniu. Gdy zaczerpniemy trochę wody ze stawu, obejrzymy od spodu liść grzybienia, wydobędziemy garstkę mułu z dna, znowuż ujrzymy tysiące żyjątek, drapieżnych i roślinożernych, szybkich i powolnych, szarych, zielonych, czerwonych, przezroczystych, każde o odmiennych nałogach i potrzebach, każde o swoistym sposobie życia. A tu co za nieskończone bogactwo, co za nieograniczona pomysłowość przyrody w rozwiązywaniu elementarnych zagadnień bytu! […] Człowiek myślący, który na własne oczy oglądał wszystkie te cuda i który zastanawiał się nad nieskończoną w swej pomysłowości mocą twórczą przyrody, dozna mimowolnego uczucia wzniosłości. To bezgraniczne piękno musiało być powołane do życia przez przyczynę, nieskończenie potężną i nieskończenie mądrą. Tylko taka myśl może przynieść umysłowi pewne ukojenie.”

„Bóg Starego Testamentu jest prawdopodobnie najmniej przyjazną postacią całej literatury pięknej: zazdrosny i dumny z tej zazdrości; małostkowy, niesprawiedliwy, nie znający przebaczenia pedant; roszczeniowy, krwiopijczy zwolennik czystek etnicznych; mizoginiczny, homofobiczny, rasistowski, mordujący dzieci, ludzi w ogóle, czy też synów w szczególności, zsyłający plagi, megalomański, sadomasochistyczny, kapryśnie manifestujący brak zrozumienia despota.(…) Atakowanie tak łatwego celu nie byłoby fair.”

„Wenus, dobra i piękna pani, była boginią miłości. Junona, straszliwa megiera, boginią małżeństwa. Zawsze były zaprzysiężonymi wrogami.”

„Złe Psy to jest świeża krew. Świeża, piękna krew, która powstała w Polsce – mówię to sto razy i to nie tylko ja mówię, ale i dziennikarze, i ludzie – w tej czarnej dziurze rockandrollowej i rockowej. Zatkaliśmy tę dziurę rockandrollową i rockową, która istniała w Polsce do tej pory. Jesteśmy chyba jednym z nielicznych zespołów w tej chwili, które nie grają tak zwanej plastikowej muzyki.”

„Zachowuje się tak, jak gdyby była piękna. Większość Amerykanek tak postępuje. To jest sekretem ich uroku.”

„Co łatwiejsze, to mniej piękne, a co mniej piękne, to mniej prawdziwe także.”

„Po krótkim odpoczynku brat mój zajął się mną serdecznie i zaczął przygotowywać mnie do tego pięknego zawodu. (…) chciał prowadzić ze mną zajęcia praktyczne, ale brak narzędzi nie pozwolił na to. (…) Zacząłem wykuwać dłuta, a brat mój (…) doprowadzał [je] do idealnego wyglądu. (…) Po wykonaniu dłut brat mój Józef zaczął projektować przedmioty przemysłu artystycznego. Były to różnego rodzaju talerze, patery, kasetki, papierośnice, kałamarze. Wszystkie (…) były wykonane z dużym smakiem, żeby jako tako żyć.”

„Smutne jest piękne i nigdzie chyba nie widać tego lepiej niż w muzyce. Ale to nie znaczy, że jestem melancholiczką. Mam na to zbyt wiele energii.”

„Żeby otworzyć swobodnie swe okno na najpiękniejsze krajobrazy świata i inne, rozprowadź szerokim pędzlem, miejscami cieniej, miejscami grubiej, czarny gwasz na karcie białego papieru, nakrywając zaraz potem drugą kartą i naciskając umiarkowanie dłonią. Podnieś, nie spiesząc się, za brzeg górny kartę wierzchnią, tak jak to się robi z odbijankami, powtarzaj przykładanie i odrywanie aż prawie do zupełnego wyschnięcia. To, co otrzymasz, będzie może starym, paranoidalnym murem Vinciego, ale za to doprowadzonym do doskonałości. Wystarczy, dajmy na to, zatytułować otrzymany obraz stosownie do tego, czego się w nim, odczekawszy chwilę dopatrzysz, żeby być pewnym, że wypowiedziałeś się w sposób najbardziej osobisty i najsłuszniejszy.”

„Matematyczne modele są nie mniej piękne niż zdjęcia z teleskopu Hubble'a. (…) Uprawianie kosmologii (czy w ogóle fizyki teoretycznej) jest głębokim, wręcz egzystencjalnym przeżyciem. W każdym razie takim jest dla mnie. I właśnie tym przeżyciem chcę się podzielić z Czytelnikiem.”

„Miłość jest dlatego tak piękna, że chroni przed samolubstwem.”

„Moja autobiografia z pewnością zawierałaby wiele wątków. Pojawia się pytanie, czy łatwo byłoby mi napisać o życiu, miłości i rozstaniu z Jerzym Kawalerowiczem? Myślę, że tak. Choćby dlatego, że to było piękne uczucie, które potem przerodziło się w przyjaźń. Mamy dwójkę wspaniałych dzieci. Jerzy do końca pozostał bliskim mi człowiekiem, bo oboje mieliśmy świadomość, że spędziliśmy ze sobą kawał życia.”

„Miłość dojrzała jest piękna. Myślę, że generalnie miłość może się udać niezależnie od wieku. Choć (…) z wiekiem się zmienia, staje się dojrzała.”

„Mamy kilka tożsamości: z jednej strony matka Polka, a z drugiej nowoczesna superwoman, która ma być piękna, wykształcona, niezależna ekonomicznie. Wspaniała w każdej roli, której się podejmie. Nie ma mowy, by któraś powiedziała: „Pierdolę, nie robię tego wszystkiego. Biorę nianię, bo kompletnie nie wiem, o co w tym perfekcyjnym macierzyństwie chodzi.””

„Miłość byłaby piękną, szczytną i godną największych ofiar, gdyby nie przechodziła.”

„Razem tak wiele, choć obiektywnie prawie wcale,
Ale piękna była każda chwila spędzona razem.”

„Jest to film o ambicjach, tych niespełnionych. „Drugi” jest fatalną pozycją. Mówimy o sportowcach, że zajął drugie miejsce i to jest piękne miejsce na podium, ale przecież to pierwsze jest jedyne możliwe do zdobycia. Zaczynamy uprawiać filozofię, że drugim też jest dobrze być. Otóż nie! I o tym jest ten film.”

„(…) tragiczne miłości budują piękne doświadczenia, ale kończą się fatalnie. Jak długo tak można?”

„W Atlancie na każdym kroku widać historię – piękne domy z początku XX wieku, z gankami i huśtawkami na nich. Tu żyje się w innym tempie.”

„Nie ma czegoś takiego jak wartości katolickie w kulturze. Nikt nie żyje według religii katolickiej. Ona już w ogóle nie jest obecna w życiu codziennym, co najwyżej w formie ceremonii polegających na jedzeniu, piciu i dawaniu sobie prezentów. Zapewne nikt z protestujących nie żyje w dziewictwie do ślubu i nie ryzykuje spłodzenia dziecka przy każdym stosunku, jak to nakazuje religia. A najgorsze jest to, że nie zachowuje się jak chrześcijanin, tylko jak człowiek, który reprezentuje partię katolicką. To przykre, bo wartości chrześcijańskie to najpiękniejsza spuścizna religii katolickiej.”

„Do dzisiaj wmawia się Polakom, że są konserwatywni, nietolerancyjni. Tak twierdzą politycy, a za politykami powtarzają media. Tymczasem Polska jest krajem z piękną tradycją tolerancji. W całej naszej historii nigdy nie było stosów i palenia czarownic, za to zawsze byli innowiercy cieszący się tolerancją władzy.”

„Mężczyzna nie musi być piękny,
Wystarczy, że wdzięczny ma gest,
Gdy głos ma milusi, być piękny nie musi,
Chociaż wcale nie szkodzi, gdy jest.”

„Dobry nauczyciel literatury nie wymaga od ucznia, by wiedział, w którym roku umarł Homer, a w którym urodził się Adam Mickiewicz, ale uczy rozpoznawać piękno, a tym samym mnożyć przyszłe przyjemności konsumenta piękna.”

„Walczył z socjalizmem w pojedynkę, walczył wręcz, twarzą w twarz. Nie wyśmiewał, nie demaskował i nie krytykował socjalizmu jako abstrakcyjnej teorii, ale rozpatrywał go takim, jaki był rzeczywiście propagowany przez jego najbardziej znanych zwolenników. Cierpliwie analizował ich argumenty i propozycje udowadniając niezbicie, że posługują się fałszywymi założeniami, że błędnie rozumują i pragną realizować piękne cele przy pomocy niemądrych i szkodliwych środków. Nigdzie nie znajdziemy bogatszych arsenałów broni, której można użyć przeciwko socjalizmowi, niż w broszurach opublikowanych przez Bastiata między rokiem 1848 a 1850.”

„Sto trzydzieści dwa, trzy metry, może dalej i wtedy będzie złoto. Po złoto, po medal, dla nas dla wszystkich! Pofrunął! Pięknie, pięknie, jest medal, jest medal, ale myślę że jest złoto! Złoty medal! 136 metrów, 136 metrów! Adam kochamy cię! 136 metrów! Złoty medal Małysza na mistrzostwach świata! Nie może tego skoczyć Hautamäki! Życzę mu tego! Poczekam, przeproszę państwa, ale wydaje mi się, że nie może skoczyć!”

„Polacy są masowo i całkowicie niegramotni w rosyjskim, jednym z najważniejszych, najpiękniejszych i najbogatszych w wielką literaturę języków świata.”

„Dopóki zdrowie pozwoli i będą mnie chcieć, zawsze przyjdę na zgrupowanie. W życiu siatkarza najpiękniejsza jest ta chwila, w której stoi na arenie i wie, że patrzą na niego miliony rodaków. Chcę znów położyć rękę na piersi i poczuć to ściskanie w dołku, gdy będzie grany nasz hymn.”

„Miłość woli cierpieć niż się spodlić. Największą racją jest miłość i największą prawdą jest miłość. To najpiękniejsza litania, którą może człowiek wygłosić.”

„Dobrą i piękna mieliśmy Polskę, ale to dopiero dziś umiemy docenić. Potrzeba nam pokarmu duchowego w różnych dziedzinach, którego nam brakowało w ciągu dwóch lat.”

„W książce przytaczam tylko wstrząsającą opowieść, jak „ojciec” śpiewaka S. zakatował dwie żydowskie dziewczynki, jak potem ze swoją bandą zgwałcił i zamordował Żydówkę ukrywającą się w lesie. Ale była też historia taka, jedna z wielu, o których nie napisałem: młoda, piękna Żydówka ucieka z dwójką małych dzieci z transportu pod Białobrzegami. Znali ją, wszyscy to podkreślali. Idzie do lasu, a za nią chłopaki z kijami, w jej wieku. Żydówka mogła mieć dwadzieścia trzy lata, jedno dziecko cztery, drugie trzy. No i dwudziestu chłopaków zatłukło ich kijami, dla samej przyjemności, nikt z tego nic nie miał.”

„A na cóż byłby jej potrzebny kabriolet, gdyby wiatr nie miał rozwiewać jej pięknych włosów?”

„Piękny jest ten, kto się swojej brzydoty nie wstydzi, bo zaakceptował fakt, że piękne i brzydkie – tak jak słone i słodkie, zimne i ciepłe – sąsiaduje ze sobą, dopełnia się i w każdej jednostce równoważy. Dopóki człowiek tego nie pojmie i nie zaakceptuje oficjalnie tego, co w nim brzydkie, nie znajdzie też swojego piękna.”

„To kraj, w którym łatwo się żyje. Składa się nań wiele narodowości, kultur i religii, więc Australijczycy nauczyli się tolerancji. Pozwalają każdemu być sobą, nie wtrącają się w niczyje sprawy. Poza tym Australia jest piękna, ma cudowny klimat.”

„To jest ta trudność dzisiejszych czasów: ideały, marzenia, piękne oczekiwania jeszcze się nie zdążą rozwinąć, a już zostają trafione i totalnie zniszczone przez najbardziej przerażającą rzeczywistość.”

„Klara została królową krainy pełnej błyszczących lasów gwiazdkowych, przezroczystych pałaców marcepanowych, słowem, najpiękniejszych i najcudowniejszych rzeczy, które się widzi, jeśli się patrzeć umie.”

„Dwie rzeczy mnie zbawiły: uczucie piękna moralnego i czułość serca, zbliżająca się do słabości; pierwsze nauczyło mnie podziwiać katolicyzm, drugie przywiodło mnie z czasem do ukochania go.”

„Nikt się ze mną nie umawiał, że będzie pięknie. Nie mam kontraktu z Panem Bogiem.”

„Estetyka niekoniecznie jest zgodna z przyzwyczajeniami odbiorców, zwłaszcza tych odwołujących się do XIX-wiecznego realizmu. Jesteśmy sto lat do tyłu! Przecież przeciętny widz zachwyca się dopiero impresjonizmem! Estetyczność to efekt oszczędnej, precyzyjnej i dobrze przemyślanej kompozycji. Estetyka to piękna obecność znaczenia w dziele sztuki, a nie to, co się podoba!”

„To być może największy dzień w naszej historii. Najpiękniejsze, najbardziej imponujące i wzruszające widowisko, jakie kiedykolwiek widziano. (…) Droższe mi od innych imię Alberta zostało uwiecznione w tej wspaniałej koncepcji, której osobiście się przysłużył, a mój kochany kraj udowodnił, że jest jej godny.”

„Jak dziwnie mija czas, gdy człowiek zgubi się na odludziu. Nie widzi się piękna i majestatu gór skalistych. A przecież dla tych widoków przyjeżdża tu tak wielu turystów.”

„Nawet najpiękniejsze kobiety pragną, by upewniano je o tym, że są piękne.”

„Uznałam, że to najpiękniejsza droga, którą mogę iść przez życie – poprzez muzykę dawać ludziom coś nienamacalnego. I otrzymywać to od nich.”

„Za cel postawiliśmy sobie wejście na Lhotse, jednak każdemu z nas wzrok jakoś sam ucieka w kierunku, gdzie piętrzy się on, Everest. Góra jak inne. Są nawet od niej piękniejsze. Ale przez to swoje „naj” wzbudza pragnienie „zaliczenia” jej, chęć kryjącą w sobie wszelkie cechy fizycznego pożądania.”

„Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od siebie oczekują, ale niczego nie żądają.”

„Są osoby, które jedynie w doskonałej przyjaźni roztaczają wszystkie zalety ducha i umysłu. Zwykłe towarzystwo pozwala im na rozwijanie tylko niektórych wdzięków. Są to piękne owoce, które dojrzewają jedynie w słońcu, w cieplarni zaś wydałyby tylko kilka kwiatów przyjemnych i bezużytecznych.”

„Jestem jednym z okazów w rzędzie. Nienawidzi mnie wtedy, kiedy próbuję wymknąć się z szeregu. Mam być martwa, przyszpilona, zawsze taka sama, zawsze piękna. On wie, że częścią mojego piękna jest życie, ale chce mnie martwą. Chce mnie żywą-ale martwą”

„Ale już wiem, że szczęścia nie można mieć na dłużej. Szczęście to chwile, momenty, piękne sekundy, które mijają. Zrozumienie tego przynosi spokój i… szczęście”

„Na świecie chodzi o to, że Bogu tak pięknie nie wyszło (…) ujrzeć raz stronę świata jasną – jest cień, więc musi się tu gdzieś palić światło.”

„Ma piękny styl i zdrowe kopnięcie w nogach.”

„Wreszcie 18 września, podczas pięknej, słonecznej pogody, doszedł do umęczonego miasta jakiś inny, głęboki i potężny głos motorów. Nie było widać jeszcze nic, ale już się rozpoczął potworny ogień niemieckiej broni przeciwlotniczej. Nad płonącą Warszawę, nad głowy płaczących ze wzruszenia ludzi, którzy wyciągali ręce ku niebu, nadpływają wysoko – niestety za wysoko – ogromne, błyszczące srebrzyście ptaki i setki różnokolorowych spadochronów spływają w dół… w większości poza linie powstańcze! Ściskamy sobie ręce z Janem, który ma łzy w oczach. Schwyciłem za kod i za chwilę Jan depeszował: „W tej chwili samoloty amerykańskie dokonywują nad Warszawą zrzutu”. Przeszedł na odbiór i z radosnym uśmiechem notował: „O. K., O. K., dziękujemy!”. Znad klucza podniosły się ku mnie zadowolone oczy: „Postawiliśmy dzisiaj nasz nowy rekord szybkości. Jeszcze zrzut się nie skończył, a już Londyn pokwitował wiadomość o nim!”.”

„Na szczycie była piękna pogoda. Zrobiłem ołtarz ze śniegu. Rozłożyłem bieliznę mszalną i odprawiłem mszę świętą na wysokości 8035 m n. p. m. Jedynym jej uczestnikiem był Borsuk. To było niesamowite uczucie, bo i miejsce było niezwykłe.(…) Jest to niesamowite uczucie, bo to niezwykłe miejsce. Zawsze odprawia się mszę w kościele, a nie znam kościoła, który by był wyżej niż 3 tys. metrów.”