Cytaty na temat ogon (74 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kiedy diabeł idzie Wall Street, rogi mu przykrywa czarny melonik, miast kopytami dla niepoznaki stuka srebrną laską, a ogon ma z kart kredytowych.”

Andrzej Majewski (1966) pisarz i fotografik polski

„Tylko grawitacja nie daje się nabrać na ale. Kiedy lecisz w dół, jest za późno na alanie i odwracanie kota ogonem. No i śmierć. Też nie lubi wrzucać wstecznego biegu, zazwyczaj. Nie zna się na dowcipach, ta śmierć.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia (2013)

O śmierci

„(…) gdybyśmy mieli ogony, połowa z nas kręciłaby się za nimi przez cały dzień i próbowała je sobie odgryźć.”

Stephen King książka Bezsenność

Bezsenność (1994)
Źródło: część 1, rozdział 5

„Dobra armia powinna przypominać zwinnego węża, który uderza ogonem, gdy zaatakowano jego głowę, głową – gdy zaatakowano ogon, oraz zarówno głową, jak i ogonem, gdy uderzono go w środek. Czy armia może być zwinna jak wąż? Może. Nawet ludzie, którzy się nie lubią, pomagają sobie w kłopotach, gdy płyną na tej samej łodzi.”

Sun Tzu (-543–-495 p. n. e.)

O ludziach

„Stała na drodze byka i usiłowała go schwycić za rogi, a główne siły brytyjskie i amerykańskie zajęły się trzepaniem tego byka po bokach i po ogonie, dodając mu jeszcze rozpędu do uciekania.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

o roli 1 Dywizji Pancernej w bitwie pod Falaise.
Źródło: Generał Maczek. Odyseja bez happy endu http://facet.onet.pl/general-maczek-odyseja-bez-happy-endu/9x7xk, onet.pl

O sile

„Paw ma dumę w ogonie.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

„Bardzo to smutne, ale prawdziwe, póki ma swoją klientelę ks. Popiełuszko i wzięciem cieszą się jego czarne msze, a do których Michnik służy i ogonem dzwoni.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

o ks. Jerzym Popiełuszce i Adamie Michniku.
Źródło: felieton Seanse nienawiści http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THO/popieluszko_09.html?akt_row=5&licznik=0, „Tu i Teraz” nr 38, 19 września 1984

„Potwarz stara się głównie o to, ażeby aniołom odłamać skrzydła i przyprawić ogony.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

O aniołach

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Taki jest los osób, które mając do czynienia z żabą, postanawiają tę żabę hodować do wymiarów giga. To mają giga gada w postaci krokodyla. Będą musieli to zeżreć. Ogon będzie wyglądał z ust jak nic.”

Tomasz Nałęcz (1949) polski polityk, historyk

O losie

„Ujrzawszy jedna na ścianie szatana
Z ogonem długim, tak rzecze do pana:
By był ten ogon nosił diabeł przed sobą,
Wolałabym z nim spać, niźli, mężu, z tobą.”

Hieronim Morsztyn (1581–1623) poeta polski

Źródło: Diabeł z ogonem

„Kobiety są daleko mniej warte niż ich cena podawana w kursach giełdowych opinii świata. Ale w szacowaniu ich popełniamy błąd i niesprawiedliwość, mierząc ich wartość skalą mężczyzn. Postępujemy tak, jak gdybyśmy oceniali pawia miarą indyka dlatego, że również podnosi w górę ogon i rozpościera jego pióra wachlarzowo. Mężczyzna i kobieta są to istoty zupełnie różne.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

O kobietach , O błędach , O górach

„Nikt już nie udaje, że z Kościołem chce debatować. Katolicy mają skulić ogon pod siebie, skupić się w katolickich gettach i nie wychylać nosa poza nie. Katolickie uczelnie, katolickie gazety, katolickie telewizje (których zresztą nie ma) mają być maleńką przestrzenią wolności, w której katolikowi wolno – oczywiście w ramach politycznej poprawności, jaką zakreślą mu Magdalena Środa do spółki z Wojtkiem Maziarskim – wypowiadać opinie na temat Pana Jezusa, Boga Ojca czy moralności. To ostatnie jednak tylko pod warunkiem, że nie będzie zawierało jasnego stanowiska odnośnie do homoseksualizmu czy aborcji. Jeśli zawiera, to sąd już zatroszczy się o to, by wyjaśnić katolikom, że takimi opiniami dzielić się nie należy. Proces Alicja Tysiąc kontra „Gość Niedzielny” jest tego najlepszym przykładem.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Koniec katolicyzmu otwartego, „Gazeta Polska”, 2 listopada 2011

O Bogu , O wolności

„Patrząc w przeszłość zwykle bez trudu można ustalić moment narodzin nowej epoki, ale dla tych, którzy wtedy żyli, był to tylko kolejny dzień doczepiony do ogona dnia poprzedniego.”

John Steinbeck (1902–1968) pisarz amerykański, noblista

O narodzinach , O przeszłości

„Wół, wchodzi przez okno do pokoju. Głowa, rogi i cztery nogi już weszły, ale ogon nie może przejść. Dlaczego?”

Wuzu Fayan (1024–1104)

Źródło: Beata Szymańska, Chiński buddyzm – chan, Kraków 2009, str. 172

O pokoju

„Muminek zatrzymał na chwilę swój obłoczek przed oknem tatusia.
– A kuku! – zawołał.(…)
Tatuś Muminka wypuścił wieczne pióro z ręki i podbiegł do okna.
– Na mój ogon! Na mój ogon!”

Tove Jansson książka W Dolinie Muminków

zawołał.
W Dolinie Muminków

„Rustam to pracownik hotelu Nowyj i kolejny naoczny świadek ostatnich sekund lotu Tu-154. Dziesiątego kwietnia 2010 r. pracował przed budynkiem hotelu. Widział przelatującego tupolewa na odcinku od brzozy do szosy. Dziennikarzom ekipy filmowej powiedział, że samolot leciał w normalnej pozycji, ogonem do góry, co zaprzecza teorii MAK i komisji Millera, które twierdzą, że tupolew wykonywał nad szosą półbeczkę.”

Anita Gargas (1964) polska dziennikarz i matematyk

Źródło: Mapa smoleńskiego kłamstwa, gazetapolska.pl, 11 kwietnia 2012 http://www.gazetapolska.pl/16996-mapa-smolenskiego-klamstwa

O kłamstwie

„Nasze idee wloką za sobą ogon zbrodni. To nie powód, żeby przestać jakiekolwiek idee wyznawać, ale nie mamy prawa stosować zasady, którą stosują niektórzy ludzie na lewicy i prawicy, że ten ogon nie jest częścią naszego ciała. Że należy do kogoś innego.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Ćwiczenia z przemocy, krytykapolityczna.pl, 24 lipca 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Cwiczeniazprzemocy/menuid-291.html

O ludziach , O ćwiczeniach

„Kiedyś telewizja w Polsce traktowana była jako medium próbujące łączyć kulturę wysoką z masową. Działo się tak zwłaszcza w socjalizmie, kiedy telewizja miała mieć charakter edukacyjny. I ten ogon, w postaci misji, ciągnie się za nią do dziś. Musimy pamiętać, że telewizja powstała w USA jako medium masowe, służące praktycznie wyłącznie rozrywce. To tylko Europa broniła jej jako środka transmisji kultury wysokiej.”

Tadeusz Nyczek (1946) polski krytyk literacki, teatralny i plastyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 31 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czytc.htm

O charakterze

„Ojciec Krąpiec cieszył się opinią profesora, który najtrudniejsze kwestie filozoficzne potrafił wyjaśnić przy pomocy prostych ilustracji. Nie było więc większego kłopotu ani z bytem, ani z jego istotą czy też z istnieniem, nie mówiąc o przypadłościach. Krowa machająca ogonem w zrozumieniu wielu rzeczy była w stanie dopomóc. Zawsze wszakże pod warunkiem, że korzystał z takich skojarzeń sam profesor Krąpiec. Jego także posługa rektorska, mimo że trwała trzynaście lat, wbrew różnym przesądom, stała się wielkim darem dla uczelni, Kościoła i Polski. A rektor KUL robił wrażenie na nas wszystkich swoistego giganta organizacyjnego. Mówią o tym prace podjęte i dokonane. Taką pochwałę głoszą projekty i cała wizja przyszłości uczelni, wciąż skazywanej na zanik. Nawet przejście na emeryturę nie osłabiło siły woli, nie pomniejszyło mocy ducha. Świadczą o tym często pojawiające się publikacje. Kierunek filozoficzny, który Ojciec Albert reprezentował, na trwałe wpisał się w dzieje współczesnej myśli, przynajmniej w ludzkich umysłach.”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: O Ojcu Albercie Mieczysławie Krąpcu zwyczajne wspomnienie, naszdziennik.pl, 16 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080516&typ=po&id=po31.txt

O myślach , O zrozumieniu , O wrażeniach , O sile

„Nie ma już Wandei, obywatele republikanie. Wraz ze swymi kobietami i dziećmi zginęła pod naszą wolną szablą. Grzebię ją w bagnach i lasach Savenay. Zgodnie z rozkazami, któreście mi dali, miażdżyłem dzieci kopytami koni, masakrowałem kobiety, które – przynajmniej te właśnie – nie będą już rodzić bandytów. Nie mam na sumieniu wzięcia chociażby jednego jeńca. Tępiłem wszystkich… Moi huzarzy mają przy końskich ogonach strzępy bandyckich sztandarów. Drogi są zasłane trupami. Jest ich tyle, że w wielu miejscach tworzą piramidy. Bez przerwy rozstrzeliwuje się w Savenay, ponieważ ciągle przybywają bandyci chcący się poddać… My nie bierzemy jeńców; trzeba by im było dawać chleb wolności, litość zaś to nie rewolucyjna sprawa.”

François Joseph Westermann (1751–1794)

raport dla Komitetu Ocalenia Publicznego, 24 grudnia 1793 r.
Źródło: Paweł Jasienica, Rozważania o wojnie domowej, Warszawa 2008.

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O wolności

„W połowie drogi do domu, dokładnie nad Szmaragdową Zatoką, wyprzedzałem najgorszego kierowcę na świecie. Czarnego cadillaca z „rybim ogonem” prowadził tak, jakby halsował żaglówką. Ciężki samochód zjeżdżał raz w prawo, raz w lewo, zajmując dwa, a czasem nawet trzy z czterech pasów autostrady.”

Ross Macdonald (1915–1983) pisarz amerykański

Śpiewający gołąbek

O samochodach , O domu , O czasie

„No nie, nie aż tyle, panie kochanku, miał tylko ogon na dwie wiorsty… No cóż, w rzeczywistości miał ci on ogon długi tylko na jedną wiorstę, panie kochanku… I cóż to ma znaczyć, u diabła! Czy ten list był zupełnie bez ogona czy co?”

Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku (1734–1790)

fragmenty opowieści o tym, jak na polowaniu zabił lisa, który miał ogon długi na 3 wiorsty; na jego prośbę jego ulubieniec i zausznik Borowski trącał go pod stołem ręką, gdy zdawał się przesadzać w swych opowieściach, musiał więc obniżać długość ogonu zabitego przez siebie lisa
Źródło: Karol Mórawski (wybór i opracowanie), Anegdoty i facecje o ludziach wielkich i sławnych, op. cit., s. 39–40.

O kochankach , O rzeczywostości

„Czarna krowa w kropki bordo wędrowała drogą.
Z przodu miała wielką głowę, z tyłu miała ogon!”

Natalia Usenko (1969)

Źródło: Czarna Krowa

„Ameryka to wielkie, przyjazne psisko w małym pokoiku. Kiedy tylko machnie ogonem, wywraca krzesła.”

Jim Jarmusch (1953) amerykański reżyser, scenarzysta, aktor i muzyk

„Państwo powstało z potrzeby utrzymania w karbach przeciwieństw klasowych, a jednocześnie samo powstało wśród konfliktów tych klas, to z reguły jest ono państwem klasy najsilniejszej, ekonomicznie panującej, która przy jego pomocy staje się również klasą panującą politycznie i w ten sposób zdobywa nowe środki do ciemiężenia i wyzyskiwania klas uciskanych. Tak więc państwo starożytne było przede wszystkim państwem właścicieli niewolników do ciemiężenia niewolników, podobnie jak państwo feudalne było organem szlachty do ciemiężenia pańszczyźnianych i poddanych chłopów, a nowożytne państwo przedstawicielskie jest narzędziem wyzysku pracy najemnej przez kapitał. Bywają jednak w drodze wyjątku okresy, w których walczące ze sobą klasy są tak bliskie równowagi, że władza państwowa, jako pozorna pośredniczka, chwilowo uzyskuje pewną samodzielność w stosunku do nich. Tak było z monarchią absolutną XVII i XVIII wieku, utrzymującą równowagę między szlachtą a mieszczaństwem; tak było z bonapartyzmem Pierwszego, a zwłaszcza Drugiego Cesarstwa we Francji, który wykorzystywał proletariat przeciwko burżuazji, a burżuazję przeciwko proletariatowi. Najnowszym wydaniem tego rodzaju równowagi, w której panujący i poddani wyglądają jednakowo komicznie, jest nowe niemieckie państwo narodu bismarkowskiego: kapitaliści i robotnicy są tu utrzymywani w równowadze i równomiernie oszukiwani na rzecz podupadłych junkrów pruskich. Ponadto w większości znanych z historii państw prawa przyznawane obywatelom stopniuje się według majątku, przez co stwierdza się wyraźnie, że państwo jest organizacją klasy posiadającej dla obrony przed nieposiadającą. Tak było już w ateńskich i rzymskich klasach majątkowych. Tak było w średniowiecznym państwie feudalnym, gdzie wpływ polityczny był uzależniony od wielkości posiadanego gruntu. Tak ma się rzecz w cenzusach wyborczych nowożytnych państw przedstawicielskich. To polityczne uznanie różnic majątkowych bynajmniej nie jest jednak rzeczą istotną. Przeciwnie - oznacza ono niski stopień rozwoju państwowego. Najwyższa forma państwa, republika demokratyczna, która w naszych nowożytnych stosunkach społecznych staje się coraz bardziej nieuniknioną koniecznością oraz formą państwa, w której jedynie rozegrać się może ostateczna, decydująca walka pomiędzy proletariatem a burżuazją - republika demokratyczna nie zna oficjalnie różnic własnościowych. Bogactwo sprawuje w niej władzę pośrednio, ale za to tym pewniej. Z jednej strony, wprost w postaci korupcji urzędników, czego przykładem klasycznym jest Ameryka, z drugiej zaś - w postaci sojuszu między rządem a giełdą. Jest on tym łatwiej urzeczywistniany, im bardziej rosną długi państwowe i im bardziej towarzystwa akcyjne koncentrują w swych rękach nie tylko transport, lecz i samą produkcję, znajdując znów swój punkt oparcia w giełdzie. Uderzający pod tym względem przykład oprócz Ameryki stanowi najnowsza Republika Francuska, a poczciwa Szwajcaria odznaczyła się również na tym polu. Ze jednak dla tego braterskiego sojuszu rządu z giełdą niekoniecznie potrzebna jest republika demokratyczna, tego dowodzi oprócz Anglii nowe państwo niemieckie, gdzie nie wiadomo kogo wyżej wyniosło głosowanie powszechne - Bismarcka czy Bleichrodera. I wreszcie klasa posiadająca panuje bezpośrednio przy pomocy powszechnego prawa głosowania. Dopóki klasa uciskana, a więc w naszym wypadku proletariat, jeszcze nie dojrzała do wyzwolenia się własnymi siłami, będzie ona w większości swej uznawała istniejący ustrój społeczny za jedynie możliwy i pod względem politycznym będzie się wlokła w ogonie klasy kapitalistów, będzie jej skrajnie lewym skrzydłem (…).”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa (1884)

O historii , O sile , O wieku , O pomocy

„Na Sycylii jest takie powiedzonko. Jeśli chcesz zabić psa, nie odcinaj mu ogona, tylko łeb.”

Carlos Marcello (1910–1993)

Marcello porównywał braci Johna i Roberta Kennedych do psa – tego pierwszego do łba, a drugiego do merdającego ogona.
Źródło: Paul Elliott, Krwawa historia morderstw i zamachów politycznych, tłum. Grzegorz Siwek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2001, ISBN 831109100, s. 163.

O domu , O historii

„Im kota bardziej głaszczesz, tym bardziej ogon wznosi.”

Pietro Aretino (1492–1556) włoski pisarz

Źródło: Myślę, więc jestem: aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 24.

„(…) ja podejrzewam, że Pijanowski trzyma pod nogą ogon tej krowy. Nie ma głoski – „yyy.””

Krzysztof Piasecki (1949) polski satyryk, artysta kabaretowy, dziennikarz i prezenter telewizyjny

Cytaty z monologów kabaretowych, Koło fortuny (1994)

„Na szczęście Kaczyńscy przeminą, choć zdążą popsuć gospodarkę. Czeka nas zastój. Ale tylko przez cztery lata. Potem naród jak koń, któremu ktoś przystawił kaktus pod ogon, zacznie wierzgać i wszelki ślad po bliźniakach zaginie. Oni po prostu znikną w tym bezmiarze obietnic bez pokrycia.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

O szczęściu , O czekaniu , Koń

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Piotr Sobolczyk (1980)

Źródło: Opowieści obrzydliwe

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O świecie

„To są przykłady codziennej naszej działalności na Kubie. Zostaliśmy odcięci absolutnie od wszelkich kontaktów z oficjalnymi władzami, korespondencja odbywała się wyłącznie za pomocą not. Wtedy to zaczął się najciekawszy okres mojego ambasadorowania w Hawanie. Zacząłem jeździć po prowincjach hawańskich, spotykać z ludźmi z opozycji, ciesząc się pełną ochroną. Za moim samochodem ogon, przed moim samochodem szpice. Odwiedzałem oczywiście tych ludzi, którzy na takie spotkania wyrażali zgodę. Bo jeżdżąc na Kubę, rozmawiając z opozycją, trzeba pamiętać o jednym, że my zawsze jesteśmy w uprzywilejowanej sytuacji. W razie czego poważne konsekwencje będą wyciągane wobec ludzi, z którymi rozmawiamy. Nas czeka najwyżej 24-godzinny areszt, a potem ekskursja. Oni muszą tam zostać.”

Tomasz Turowski (1948)

o pobycie na Kubie w randzie ambasadora.
Źródło: Tomasz Turowski, były Ambasador RP na Kubie, 2006 http://www.solidarnizkuba.pl/turowski.

O ludziach , O czekaniu , O pomocy

„Po piętnastu latach budowania firm outdoorowych po prostu zmęczył mnie biznes. Może poniosłem porażkę, ponieważ nie osiągnąłem celu, który bym chciał. Po tym czasie okazało się, że to jest takie gonienie ogona w kółko, coraz szybsze machanie łopatą, a efekt… nie taki, jak by się chciało.
Cel biznesowy jest taki, żeby, powiedzmy to tak, nie martwić się o godną emeryturę. Po prostu nie udało mi się zakopać w ogródku miliona dolarów. Jakikolwiek walor pieniężny jest niestety zawsze bardziej potrzebny w biznesie w formie środka obrotowego i nigdy nie jest tak, że daje się zakopać w ogródku.”

Artur Hajzer (1962–2013) polski alpinista i himalaista

o powrocie do himalaizmu po piętnastu latach działalności biznesowej
Źródło: Jakub Karp, Góra to zadanie - wywiad z Arturem Hajzerem, cz. 1 http://forumextremum.pl/wywiady/gora-to-zadanie-wywiad-artur-hajzer-cz1.html, forumextremum.pl, 10 czerwca 2013

O górach , O biznesie , O czasie

„Pocałunków dałem wam wiele, a uderzeń mało. A jeśli was biłem, to ogonem pawia. Dziś moje drogie, kocham was nieskończenie więcej niż tylko dlatego, że jesteście dziećmi, które zrodziłem.”

Tomasz Morus (1478–1535) angielski myśliciel, pisarz i polityk

Źródło: list więzienny

O dzieciach , O pocałunku , Kochać się

„Gdyby paw nie był dumny ze swego ogona, ten tylko by mu zawadzał.”

Gilbert Cesbron (1913–1979)

„To już jest kpina, przecież cała Polska słyszała, że tę sytuację rozpoczęły słowa Jarosława Kaczyńskiego w Sygnałach Dnia.”

Monika Olejnik (1956) polska dziennikarka

Odwraca pan kota ogonem.
do Joachima Brudzińskiego, kiedy usiłował wmówić, że Ludwik Dorn rozpoczął dyskusję o alimentach.
Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/1833413,11,item.html, 28 września 2008

„Kto chwyta za ogon węża, tego on ugryzie.”

Leonardo da Vinci (1452–1519) malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof

Źródło: Tadeusz Pszczołowski, Zasady sprawnego działania. Wstęp do prakseologii, Wiedza Powszechna, 1967, s. 56.

O wiedzę

„Powiedzenie „puścił pawia” obraża ptaki obdarzone fantastycznym ogonem.”

Wiesław Stradomski (1927–2012)

Aforyzmy

O ptakach

„Czy pan Bartosz miał wrogów?
Obie znów spojrzały na niego, teraz z politowaniem.
– Jak wąż ogon. Wyłącznie – odparła chłodno Joanna.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Zbrodnia w efekcie

„Nikt nie uświadamia sobie, że ogon syreny śmierdzi. Niedoskonałość tę zakrywa miękkość jej śpiewu.”

Fabrizio Caramagna (1969)

Contagocce (2009)

„Historia tworzy się i pisze w ruchu, stożkowy ogon przeszłości, który za sobą ciągnie, wciąż się wydłuża i poszerza. Oderwać się od niego nie sposób…”

Mieczysław Porębski (1921–2012)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_porebski_mieczyslaw

O historii , O przeszłości

„Moje życie… Kiedy o tym myślę, widzę przed sobą smugę światła. Przy bliższym spojrzeniu smuga ta przybiera kształt komety, z głową i ogonem. Głowa o najsilniejszym świetle, to dzieciństwo i dorastanie. Dalej ku tyłowi kometa rozrzedza się. Ta najdalsza część, ogon, staje się coraz bardziej rozproszona, ale i szersza. Teraz jestem daleko z tyłu, w ogonie komety…”

Tomas Tranströmer (1931–2015) poeta szwedzki

Półgotowe niebo
Źródło: Wspomnienia mnie widzą

O życiu , O myślach , O dzieciństwie , O myśleniu

„Dopóki gram w Kiepskich, a gram cały czas, to nie widzę powodu i potrzeby, żebym zjadał swój własny ogon i występował w następnym serialu komediowym.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26242

O czasie , O czytaniu

„Ogon jaskółki – szpilka do włosów na wietrze (…).”

Jan Tulik (1951)

Źródło: Odwiedziny w zamkniętym ogrodzie

„jestem stanem wyjątkowym
unikalnym ułożeniem kawałków świata
zlepkiem tego co się może rozproszyć tak łatwo
sojuszem różnych grup stanów
broszką elektromagnetycznych splątań
malutkim ogonem obrosłym
pokoleniami rzepów
lustrem które usiłuje spojrzeć na samego siebie
ach czymże to ja nie jestem

długo nie pobędę
teraz jednak jestem
w tym słowie
zawiera się cała radość
przeszywająca wszystkie moje łzy”

Beata Skulska-Papp (1962)

Źródło: jestem, „Dekada Literacka” 2002, nr 7-8 (189–190)

O łzach , Radość

„Ktoś zaklaskał, inny chrząknął zdumiony tym, co zobaczył. To pomyłka, pomyślałem. Gwiazdor, który kiedyś był wielki, a potem upadł, już nie wstał i gra jakieś ogony.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: Ryba, „Twój Styl” nr 7 (252), lipiec 2011, s. 105.

O grach , O rybach

„Jeśli chodzi o film, to tylko jakieś ogony. „Panie Stanisławie, taką scenę mam, że pan wysiada z pociągu, a bohater filmu mówi do żony: «O, patrz, Kloss idzie»”. Na tej zasadzie zagrałem samego siebie u Kondratiuka w Dziewczynach do wzięcia, u Szmagiera w 07, zgłoś się, u Łomnickiego w Domu. I zacząłem zdawać sobie sprawę, że coś jest nie tak. No bo czy to normalne, że popularny aktor zamiast dostawać nowe role, ciągle wysiada z pociągu jako Kloss?”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Nadal jestem Klossem http://film.onet.pl/wiadomosci/stanislaw-mikulski-nadal-jestem-klossem,1,4063260,wiadomosc.html

O domu

„Wszystko zaczęło się od dnia, kiedy to widziano śrubokręt drepczący drogą. Przyspawano mu maluteńkie łapki z drutu, które mogły iść tak samo szybko jak te musze. Narzędzie nie miało ani głowy, ani rąk, ale w miejscu ogona miało czerwony drut który zwijał się, kręcił od czasu do czasu.”

Andrus Kivirähk (1970)

Źródło: Artysta, tłum. Marcin Grodzicki http://www.filologia.eesti.pl/index.php?dzial=biblioteka&strona=biblioteka&katalog=autorzy&id=K&tekst=biblioteka/teksty/artystawszystko.htm

O czasie

„Kipling napisał w Księdze dżungli: „jest czterech, którym głód wiecznie dopieka: dziób sępa, gardziel szakala, ręka małpy i oko człowieka”. Bardzo mi się to motto spodobało. Znakomicie oddaje „żarłoczność wrażeń”, jakich wciąż doświadczam. Wokół jest tyle niezwykłości i piękna, że chciałoby się złapać je za ogon.”

Adam Kilian (1923–2016) polski scenograf teatru lalek

Źródło: Jolanta Gajda, Piękno za ogon złapane, „Życie Warszawy”, 22 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pieknoz.htm

O życiu , O głodzie , Cytaty o pięknie , O wrażeniach

„Nie rozumiem ekonomii. Nie potrafię na przykład zrozumieć obiegu pieniądza. Ani tego, skąd ta cała radosna szczęśliwość wzrostu PKB. Po co komuś czwarty jacht albo piąty dom? Bo że ktoś chce mieć jacht, no to jeszcze jakoś zrozumiem. Ale kolejny? I na jakiej zasadzie nieustanne kupowanie ma napędzać gospodarkę? (…) Codziennie umiera 26 tysięcy ludzi z głodu. A jednocześnie żywności produkuje się coraz więcej, tylko po to, aby bogaci mogli więcej i więcej wyrzucać. Bogaci – czyli również my. System zjada własny ogon. Globalne koncerny puchną ponad miarę i zyskują nieprawdopodobną władzę.”

Janina Ochojska (1955) polska działaczka charytatywna

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Janina Ochojska. Czy jesteś dobrym człowiekiem?, „Duży Format”, wyborcza.pl, 7 sierpnia 2014 http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139945,16438335,Janina_Ochojska__Czy_jestes_dobrym_czlowiekiem_.html

O głodzie , O ludziach , O domu

„Zbotwiały pniak najpierwsza potrawa z rosołem,
Mrówcza przed nią kiełbasa z zajęczym ozorem,
Stopy kozłowe białe z muszkatowym kwiatem,
Wróbli ogon po włosku z słodkim aparatem,
Bociani nos po rusku z barszczykiem gotowy,
Wędzone drwa z musztardą, potem sęk olchowy.
Motyka z migdałami…”

Jakub Teodor Trembecki (1643) polski poeta

Źródło: Regestr kuchmistrza francuskiego różnych potraw na bankiet (z Wirydarza Poetyckiego)

„Nie są w stanie powiedzieć o premierze nic innego poza tym, że ma szczurzy ogon.”

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

komentarz na temat opozycji z programu Kwadrans po ósmej w TVP.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 grudnia 2006

„Chciałem, aby chwile mojego życia szły po sobie i porządkowały się, jak chwile życia, które sobie przypominamy. To tak, jakbyśmy chcieli złapać czas za ogon.”

Jean-Paul Sartre książka Mdłości

Mdłości (1938)

O czasie

„Iran jest dla mnie symbolem tego, co na zawsze zostało utracone, ale nigdy nie przestało być kochane. Nie mam już jednak żadnych politycznych oczekiwań. Dotknęłam polityki bardzo intensywnie, obcowałam z nią bardzo blisko i w tym momencie jestem nią zdegustowana. Nie wierzę w politykę. Ten, kto chce być politykiem, musi być zafascynowany posiadaniem władzy. Ten, kto jej pragnie, szybko staje się chory. Zaczyna mieć obsesję na jej punkcie, pragnie jej coraz bardziej, więc i bardziej choruje. Ona go nie wyleczy, więc może tylko spadać po równi pochyłej lub biegać w koło za własnym ogonem.”

Marjane Satrapi (1969) irańsko-francuska pisarka, autorka komiksów, reżyserka filmów animowanych

Źródło: Anna Bielak, Jestem zdegustowana http://www.dwutygodnik.com/artykul/4191/, Dwutygodnik.com nr 98/2012.

Kochać się

„No i weź tu jakoś skomentuj, kiedy wobec tak bezczelnej hucpy po prostu ręce opadają. Sześćdziesiąt milionów złotych wsadzić psu pod ogon, aby tylko poprawić szanse tych, którzy pasą się u państwowego żłoba, na pozostanie przy tym paśniku przez kolejną kadencję. By żyło się lepiej.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o propozycji zorganizowania dwudniowych wyborów parlamentarnych.
Źródło: pardon.pl http://www.pardon.pl/artykul/13787/60_milionow_psu_pod_ogon_ostro_o_pomysle_po, 5 marca 2011

„To, że jestem w ciągłym ruchu, zawdzięczam tylko aniołom, które poruszają moimi skrzydłami i diabłom, które kręcą moim ogonem.”

Stefan Pacek (1938)

O aniołach

„Nie przeczy się więc tu wielkiej roli, jaką we współczesnej matematyce odgrywały systemy nie zinterpretowane. Jest to ogon, który zaczął machać psem.”

Willard Van Orman Quine (1908–2000) filozof amerykański

O matematyce

„Pamiętam, jak wkrótce po dotarciu posiłków na Maltę mój samolot został w bitwie trafiony przez messerschmita 109. Z dymiącym ogonem, zdołałem wylądować, kołami o góry, na małym polu w południowo-zachodniej części wyspy. Trzy stareńkie Maltanki w długich spódnicach i czarnych chustach na głowie pracowały w polu. Kiedy wygramoliłem się z kabiny, jedna z nich podeszła w moim kierunku, potykając się o kamienie. Popatrzyła mi z zatroskaniem w twarz. Łzy, nie słowa, wyrażały jej ulgę. Z prostotą, a zarazem z dostojeństwem, położyła rękę najpierw na skrzydle samolotu, a potem na moim ramieniu. Kiedy wykonywała znak krzyża, pobożnie i niespiesznie, życzliwy uśmiech rozjaśnił jej dobrotliwą, pooraną zmarszczkami twarz. Na moment, na tym pobłogosławionym maltańskim polu, katolicyzm i anglikanizm stały się jednym.”

Percy Lucas (1915–1998)

Źródło: Mariusz Misztal, Historia Malty w: Historia małych krajów Europy pod red. Józefa Łaptosa, Ossolineum, Wrocław, 2002, ISBN 8304045907, s. 367.

O uśmiechu , O historii , O łzach

„Staram się być bezkonfliktowy. Tej sztuki nauczyłem się od momentu, kiedy zacząłem reżyserować. Jako aktor byłem trudny i konfliktowy. Z wiekiem człowiek łagodnieje i mądrzeje. Wiele doświadczyłem w teatrze i znam życie. Jednak byłem też szczęściarzem, który miał swoich mistrzów. Mogłem ich podglądać, ścigać się z nimi i wysysać z nich, co najlepsze. Dziś młodzi, często bezczelnie, sami uważają się za mistrzów. A nie daj Bóg, jak 30-latek osiągnie tzw. sukces. Na tym poprzestaje i zaczyna się zjadanie własnego ogona.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O życiu , O Bogu , O sukcesie , O wieku

„Wpuść cielę do kościoła, a toż ino ogon wyniesie.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

„Rasowy?
– Poczwórnie.
– To znaczy, że jak?
– Znaczy nogi jamnika, morda buldoka, uszy wyżła, ogon owczarka – a razem, uważasz pan, mój pies.”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Ja chcę „Bukieta”

„Nikt nie jest zupełnie szczęśliwy od dzioba do ogona.”

Rudyard Kipling (1865–1936) angielski pisarz, poeta i prozaik

„Ilekroć w Izbie Lordów nasz kochany marszałek zabierze głos, to powstaje wrażenie, jakby osioł machną ogonem w najbardziej nieodpowiednim momencie.”

Bernard Law Montgomery (1887–1976) marszałek brytyjski

komentarz z gazety „Times” dotyczący udziału Montgomery’ego w polityce po II wojnie światowej.
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XX w źródłach, op. cit., s. 368.

O wojnie , O wrażeniach , O wieku , Kochać się

„To odwracanie kota ogonem, że nic się nie stało, że nie było żadnego nagrania, że pan Serafin prawie nie brał w tym udziału, że to jakaś siła wyższa zrobiła.”

Małgorzata Kidawa-Błońska (1957) polska polityk i producentka filmowa

o konferencji Władysława Serafina, podczas której zaprzeczał o nagraniu swojej rozmowy z były szefem Agencji Rynku Rolnego Władysławem Łukasikiem.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/zabawna-konferencja-opowiesc-z-krypty-baron-munchhausen-polskiego-rolnictwa,266541,s.html, 23 lipca 2012

O sile

„Zmienić takt 3/4 na 4/4 to tak, jak przypiąć bażantowi krowi ogon.”

Jerzy Waldorff (1910–1999) polski pisarz, publicysta, krytyk muzyczny

„Straszno jest trzymać tygrysa za ogon, ale jeszcze straszniej go puścić.”

Deng Xiaoping (1904–1997)

Źródło: Edward Kajdański, Chiny. Leksykon

„Nawet ślepy do żłobu trafi – trzymając się za ogon wpływowego osła.”

Karol Dusza (1930)

„Początkowo, choć trudno w to uwierzyć, nie było podstaw do obaw, gdy na ogon wszedł ci rosyjski myśliwiec. Ze swoim malowanym ręcznie celownikiem nie mógł dokładnie wycelować i dobrze trafić – oczywiście z wyjątkiem przypadkowego trafienia.”

Erich Hartmann (1922–1993)

Źródło: R.F. Toliver, T.J. Constable, Das waren Die Jagdfliege-Asse 1939–1945, Stuttgart 1983.

„Psia wierność w miłości nie polega na merdaniu ogonem.”

Władysław Grzeszczyk (1935) polski aforysta

Parada paradoksów (1985)

O wierności

„Był sobie pewien człowiek, który codziennie siedział i patrzył przez wąską pionową szparę w płocie, z którego wyjęto jedną deskę. Codziennie za płotem przebiegał dziki pustynny osioł. W wąskiej szparze pojawiał się najpierw jego nos potem głowa, przednie nogi, długi brązowy grzbiet, tylne nogi, a na końcu ogon. Pewnego dnia człowiek ten zerwał się na nogi z błyskiem w oku i krzyknął głośno, tak żeby wszyscy go mogli usłyszeć: "To jasne! Nos jest przyczyną ogona!".”

Frank Herbert książka Heretycy Diuny

Heretics of Dune

O zerwaniu

„Głupota jest bestią wyjątkową, taką która nie może gryźć, gdy się ją ciągnie za ogon.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O głupocie

„Kiedy się pokazuję publicznie, to myślę, że ludzie oczekują, iż zarżę, zachrzęszczę zębami i zamacham ogonem.”

Anna (księżniczka angielska) (1950) księżniczka angielska, Princess Royal, córka Elżbiety II

autoironiczna wypowiedź odnośnie swego zamiłowania do hippiki.
Źródło: Helene Walterskirchen, Księżniczki. Mit i rzeczywistość, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2004, ISBN 83-11-09766-6, tłum. Ludwika Malewska-Mostowicz, s. 25.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Wojska cesarskie przywróciły do władzy Grzegorza V, schwytały antypapieża Jana XVI, którego oślepiono, a następnie obcięto mu nos i uszy. Tak okaleczonego posadzono w szatach biskupich na ośle, twarzą do ogona i oprowadzano na pośmiewisko po całym mieście. Ceremonii przypatrywał się niemiecki papież Grzegorz V, który następnie wtrącił kalekę do więzienia i zamorzył go głodem.”

Jan Wierusz Kowalski (1912–2000) polski benedyktyn, religioznawca

Źródło:Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985, ISBN 8303010131, s. 78.
Poczet papieży

O głodzie

„Lubię zwierzęta i dlatego uważam, że cyrk jest jednym z najbardziej niegodnych wynalazków tych, którzy szczycą się zajmowaniem górnego szczebla na drabinie ewolucji. Zresztą tresura pozostaje wciąż jednym z najbardziej ulubionych zajęć człowieka. Kiedy nie ma pod ręką zwierzęcia – istoty nadającej się do tego celu ze względu na jej bezbronność – ludzie z upodobaniem tresują się wzajemnie. I robią to już od dawien dawna. Przypuszczam, że skłonność ta zrodziła się w czasach, kiedy ogon oddawał nam nieocenione usługi w przemieszczaniu się z gałęzi na gałąź. Przykładów nie będę przytaczała. Życie codzienne dostarcza nam ich pod dostatkiem.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O zwierzętach , O ludziach , O życiu