Cytaty o pięknie

strona 2

„Kochamy bowiem piękno, ale z prostotą, kochamy wiedzę, ale bez zniewieściałości, bogactwem się nie chwalimy, lecz używamy go w potrzebie. (…) U nas ci sami ludzie, którzy zajmują się sprawami państwa, zajmują się także sprawami osobistymi. (…) Jesteśmy jedynym narodem, który jednostkę nie interesującą się sprawami państwa uważa nie za bierną, ale za nieużyteczną. (…) U innych nieznajomość sytuacji prowadzi do zuchwalstwa, a rozsądek do bojaźliwego zwlekania. Za najdzielniejszych duchem słusznie można by uznać tych, którzy znając na równi grozę, jak i słodycz życia nie ustępują przed niebezpieczeństwem.”

„Moja miłość skierowana jest przede wszystkim do zawodu, który uprawiam. Jest z nim związana naprawdę dość bogata paleta doświadczeń. Bardzo lubię pracę i w telewizji, i na estradzie. Z kolei teatr jest szczególnym oraz czarownym miejscem. Mamy tu wyjątkową specyfikę, pewien klimat i urok. Nigdzie indziej nie ma kulis, drewnianej sceny, tego zapachu. A przede wszystkim codziennego spotkania z widzem, o godzinie 19.00. To jest właśnie teatr, jego czar i piękno, które ja bardzo, bardzo lubię. Jednocześnie nie oznacza to wcale, że nie lubię innych form. Lubię też film, chociaż tam akurat mnie pan nie zobaczy, bo mnie tam nie ma.”

„Gdy się zobaczyło tylko raz piękno szczęścia na twarzy ukochanej osoby, wiadomo już, że dla człowieka nie może być innego powołania, jak wzbudzanie tego światła na twarzach otaczających nas ludzi.”

„W swojej pracy (filozofa i matematyka) starałem się łączyć prawdę i piękno, lecz gdy musiałem wybierać, wybierałem piękno.”

„Ludzie bowiem mogą zamykać oczy na wielkość, na grozę, na piękno, i mogą zamykać uszy na melodie albo bałamutne słowa. Ale nie mogą uciec przed zapachem. Zapach bowiem jest bratem oddechu. Zapach wnika do ludzkiego wnętrza wraz z oddechem i ludzie nie mogą się przed nim obronić, jeżeli chcą żyć. I zapach idzie prosto do serc i tam w sposób kategoryczny rozstrzyga o skłonności lub pogardzie, odrazie lub ochocie, miłości lub nienawiści. Kto ma władzę nad sercami ludzi.”

„Patrząc na ciebie, widzę twe piękno i czar i wiem, że w każdym twoim wcieleniu stają się one coraz wyraźniejsze. I wiem, że każde moje poprzednie wcielenie poszukiwałociebie. Nie kogoś takiego jak ty, lecz ciebie, nasze dusze bowiem zawsze muszą się połączyć.”

„Ostatnie zmiany w prawie karnym pozwalają uzyskiwać władzy dowody przeciwko tobie w sposób nielegalny, o ile tylko nie będzie się ciebie zabijać lub torturować – wszystkie inne chwyty są dozwolone. Te same zmiany zwalniają prokuratora z odpowiedzialności dyscyplinarnej za „rażącą obrazę prawa” jeśli działał wyłącznie w interesie społecznym. Inne prawo brutalnie ingeruje w dziedziczenie ziemi rolnej, jeszcze inne, właśnie zaproponowane prawo nie pozwala zorganizować protestu, takiego na przykład, jak czarny marsz kobiet, jeśli w tym samym czasie ma się odbyć zgromadzenie państwowe lub kościelne. Czy to są dobre rozwiązania? Czy widać w nich wystarczającą troskę parlamentarzystów o obywatela? Niestety nie. Co powołuje zatem, że nasi przedstawiciele uchwalają takie prawo? Odpowiedzią jest ludzka skłonność do uświęcania środków celami. Skoro rządzący chcą czegoś dobrego dla Polski (cel), to mają prawo użyć prawa (środek), które – w ich mniemaniu – ten cel pozwoli zrealizować. Oślepieni pięknem celu nie chcą pamiętać, że dobrymi intencjami jest wybrukowane piekło. Mamy zbyt wiele doświadczeń historycznych, by zaufać pięknemu celowi i zlekceważyć dobór środków. Właśnie z tego powodu demokrację zwykłą zastąpiliśmy demokracją konstytucyjną. Demokracja zwykła polega na rządach większości, która może mieć pokusę realizowania własnych celów przy naruszeniu praw mniejszości, czyli tych obywateli, których reprezentanci przegrali wybory. Demokracja konstytucyjna także pozwala realizować cele większości, ale tylko przy poszanowaniu praw aktualnej mniejszości.”

„Milczenie autorów, którzy zlekceważyli nie tylko takie rzekome cuda, jak rozdarcie zasłony czy zaćmienie Słońca, lecz nawet samą postać Jezusa, uprzytamnia nam pewne psychologiczne zjawisko: rozdźwięk między rzeczywistością historii a rojeniami żyjących w odosobnieniu pierwszych gmin chrześcijańskich, pozostających w kręgu swoich wierzeń, między obojętnym otoczeniem grecko-rzymskiego społeczeństwa a garstką wtajemniczonych sióstr i braci w Chrystusie, upojonych pięknem swoich nieziemskich zachwyceń i tęsknot.”

„(…) piękno zawsze zawiera w sobie groźbę, że w istocie jest jakąś odmianą zła, odmianą, której możemy pragnąć tak, jakbyśmy pragnęli dobra.”

„Piękno: siła, którą kobieta oczarowuje kochanka, a przeraża męża.”

„Piękno jest podejrzanie łatwe. Oblicze pięknej kobiety lub przystojnego mężczyzny jest tak doskonałe i sformalizowane, że natychmiast pobudza widza. Jestem bardzo podejrzliwy do tego. I coraz bardziej myślę, że interesuje mnie coś przeciwnego – staram się znaleźć sens i wartość w brzydocie.”

„Zachwycamy się pozornym pięknem. Ta obsesja doprowadza tylko do tego, że dziewczyny mają bulimię i nerwicę. „Masz być piękna, szczupła, smukła!” – one są tym zaszczute. Ja teraz znam najpiękniejszych ludzi na świecie, bo prawdziwe piękno jest gdzie indziej. Ten jest piękny, w którym się pali, który ma pasję, miłość. Ile taki sparaliżowany chłopak wie o życiu! Bo inaczej patrzy. Siedzi przykuty do wózka i dopiero widzi, jakie niezwykłe jest życie. A my tego nie wiemy, bo najczęściej zajmujemy się głupotami. Oczywiście czasem po nocach płaczę, boję się, Boże, co ja sobie wzięłam na głowę! Przecież jestem tylko kimś zwyczajnym…”

„Świat nie jest tak prosty, jak niektórzy chcieliby nam wmówić. Kontury są niewyraźnie, liczą się odcienie. Nic nie jest czarne albo białe. Zło może skrywać dobro albo piękno i na odwrót, a żadne z tych pojęć nie wyklucza drugiego. Istota ludzka potrafi kochać i zdradzić ukochaną osobę, co w niczym nie zaprzecza autentyczności jej uczuć.”

„Siła i piękno są darem młodości.”

„Zdjęcie to wyrażanie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle będziemy mogli je zauważyć?”

„Każdy wiek ma swoje plusy i minusy. Nigdy jednak nie jest za późno, by czegoś się nauczyć, cieszyć pięknem, uwodzić ludzi. Myślę, że najlepszym sposobem spędzania życia jest praca.”

„Dlatego też wymyśliliśmy kiedyś etykietkę „love metal”, bo w tym, co robimy, jest dużo poetyckości i wrażliwości. Nigdy nie staraliśmy się być śmiertelnie poważni i agresywni. To znaczy, ja wciąż uważam, że muzyka może być ciężka, ostra, agresywna i surowa, ale zarazem musi być piękna. Piękno to podstawa.”

„Chociaż prawda to piękno, jednakże piękno nie musi być prawdą.”

„Piękno nie jest jedynie w jasnej twarzy, ale ukryte jest w środku.”

„Chciałem zniszczyć całe piękno, które nigdy nie będzie moje. (…) Chciałem spalić Luwr. Rozwaliłbym greckie rzeźby młotem kowalskim i podtarł się Moną Lisą. To jest mój świat, teraz. To jest mój świat, mój świat, a ci starożytni ludzie nie żyją.”

„Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata…”

„Jestem dźwiękowcem-wzrokowcem. Zwracam uwagę na głos. Patrzę też na dłonie i w oczy. Oczy nie kłamią. Po latach różnych doświadczeń, lepszych i gorszych, gdy ma się już prawie 50 lat, to człowiek czyta w oczach jak w otwartej książce. Jeżeli rozumie siebie, żyje w zgodzie ze sobą i jest uwrażliwiony na drugiego człowieka, to rzadko da się oszukać. Piękno u kobiet nie ma żadnego znaczenia. Kobieta powinna mieć coś, co sprawia, że przebywając z nią ma się wrażenie, że przelatuje anioł i lekko muska skrzydłami. To jest bardziej w sferze zmysłów niż postrzegania. A piękno? Może być 60-letnią staruszką i być najpiękniejszą kobietą na świecie.”

„Muzyka, jak matematyka, jest językiem. Jej piękno polega na bezużyteczności.”

„Przypędzono stalowe żyrafy,
rozciągnięto stalowe ramiona,
rosną w górę konstrukcje stalowe,
rosną piętra w stalowych dłoniach.
Metrów dwieście! (…)
Tu robotnik i chłop się spotkają,
Tutaj prawda jak żyto jest prosta.
Tu swą młodość, wciąż młodą i piękno
przekazuje Warszawie – Moskwa.”

„Istnieje coś jak gdyby wcielenie Boga w świat, a piękno jest Jego znakiem.”

„Żyjemy tylko po to, aby odkryć piękno. Wszystko inne jest jedynie sztuką oczekiwania.”

„Zbrodnią byłoby przedstawiać piękno wojny, nawet gdyby istniało.”

„Lubię malarstwo dla jego fabuły
która ujawnia się w farbie,
choć przyznać muszę że najlepszym obrazem
który widziałam w tym roku
był widok na Florencję
K okien galerii Uffizi —
spokój, dojrzałość
piękno bez krzyku
emanuje z umiarem
sennie?”

„Naukowy obraz otaczającego mnie świata jest bardzo niepełny. Daje mi mnóstwo rzeczowych informacji, w sposób cudownie spójny porządkuje całe nasze doświadczenie, ale jednocześnie upiornie milczy o sprawach bliskich naszemu sercu, naprawdę dla nas ważnych. Nie wie nic o pięknu i brzydocie, dobru i złu, Bogu i wieczności. Nauka czasem udaje, że odpowiada na takie pytania, ale jej odpowiedzi są na ogół tak niemądre, że nie możemy ich traktować poważnie. […] Nauka jest również powściągliwa w kwestii wielkiej Jedności, której w jakiś sposób jesteśmy częścią, do której należymy. W naszych czasach Jedność tę określa się najczęściej mianem Boga przez duże B. Naukę zaś powszechnie uważa się za działalność ateistyczną. W świetle powyższych spostrzeżeń nie ma w tym nic zaskakującego. Jeżeli naukowy obraz świata nie obejmuje nawet piękna, zachwytu, smutku, jeżeli za zgodą powszechną usunięto z niego osobowość, to jak miałby obejmować najbardziej wzniosłą ideę, która objawia się umysłowi człowieka?”

„Spotkasz człowieka, dostrzeżesz piękno, dotkniesz miłości.”

„Poczucie sensu tego, co robię, dawał mi fakt, że wykonywana przeze mnie muzyka pozwalała komuś obcować z pięknem, że moim występem w czasie okupacji podtrzymałem choćby jedną osobę na duchu, że przez wiele lat przekazywałem uczniom i współpracownikom własne (…) doświadczenie.”

„Każda prawdziwa wartość, np. piękno natury lub arcydzieło sztuki, jak IX Symfonia Beethovena czy moralne światło szlachetnego uczynku przebaczenia lub niezłomnej wierności – wszystkie te wartości, które mówią nam o Bogu i dotykają naszych serc, wyciągają naszego ducha w prawdziwy świat Boży, wiodą nas przed oblicze Boga i obalają przeszkody pychy, egotyzmu oraz apodyktyczności, które nas izolują i sprawiają, że odnosimy się do naszych bliźnich z zewnątrz jak do przeciwników i konkurentów.”

„Pewnej nocy śniło mi się, że dobiłem targu z diabłem za cenę duszy. Spełniało się każde moje życzenie, a nowy służący wyprzedzał nawet moje myśli i pragnienia. Spróbowałem więc dać mu do rąk swoje skrzypce, aby przekonać się, co on z nimi uczyni. Jakież było moje zdziwienie, gdy zaczął znakomicie grać jakąś sonatę, której nadzwyczajne piękno przeszło wszelkie wyobrażenie. Poczułem się gdzieś przeniesiony, porwany i oczarowany. Próbowałem i ja wziąć skrzypce do ręki, aby powtórzyć zasłyszane przed chwilą dźwięki – na próżno. Gdy się obudziłem, zabrałem się natychmiast do spisywania tego, co usłyszałem we śnie. Skomponowałem wtedy najlepszą moją sonatę, która jednak daleka jest od cudownej muzyki, granej mi tej nocy.”

„Piękno jest wiarygodne tylko wtedy, gdy łączy się ze śmiercią albo beznadzieją i nawet ze złem.”

„Piękno jest jedyną rzeczą boską i widzialną jednocześnie.”

„Dzisiejsze nieśmiałe dziecko, to to, z którego wczoraj się śmialiśmy.
Dzisiejsze okrutne dziecko, to to, które wczoraj biliśmy.
Dzisiejsze dziecko, które oszukuje, to to, w które jeszcze wczoraj nie wierzyliśmy.
Dzisiejsze zbuntowane dziecko, to to, nad którym się wczoraj znęcaliśmy.
Dzisiejsze zakochane dziecko, to to, które wczoraj pieściliśmy.
Dzisiejsze roztropne dziecko, to to, któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy.
Dzisiejsze serdeczne dziecko, to to, któremu wczoraj okazywaliśmy miłość.
Dzisiejsze mądre dziecko, to to, które wczoraj wychowaliśmy.
Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko, to to, któremu wczoraj przebaczyliśmy.
Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością i pięknem, to dziecko, które wczoraj żyło radością.”

„Indyjska kultura jest bardzo sensualna, a piękno ciało jest jej istotną częścią, więc sceny seksu nie stanowiły problemu. Zależało mi, aby seks był wizualnie atrakcyjny. Szczególnie na początku, dopiero potem seks staje się narzędziem opresji, brak w nim uczucia, ponieważ to, co ich łączyło, wyparowuje, a on przywyka do relacji pracodawca-pracownica. Nie można być w szczerej relacji miłosnej z kimś, kto jednocześnie pełni rolę twojej służącej.”

„PEŁNIĆ SŁUŻBĘ BOGU, który stanowi uosobienie najwyższych ideałów, takich jak miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość, wolność, piękno, przyjaźń i braterstwo, wiara, nadzieja. Ideały te łączą wszystkich ludzi dobrej woli, niezależnie od pochodzenia, narodowości, wyznania, wywodzą się z norm moralnych opartych na uniwersalnych, etycznych i kulturowych tradycjach chrześcijaństwa. Wyznawany przeze mnie system wartości kształtuję samodzielnie podążając w kierunku wskazanym przez Prawo Harcerskie.”

„Piękno jest pożądane. Ale wrażliwość na piękno w sztuce zanika. Podobnie jak operowanie środkami subtelnymi.”

„Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.”

„Któż wypowie twoje piękno,
Krakowie prastary.”

„To umiejętność dostrzegania wokół wszystkiego, co składa się na radość życia. Piękno w ludziach, to naturalne, kocham najbardziej (…). Dla mnie piękno to umiejętność korzystania z życia, cieszenia się tym, co jest. Oznacza raczej lekki nadmiar niż odmawianie u ujmowanie”

„Kościół tworzy każdy z nas. I od każdego z nas zależy jego piękno, A najpiękniejszy jestem wtedy, kiedy przebaczam. Bo drugim imieniem miłości jest miłosierdzie.”

„Nie znam pary idealnej – i na tym właśnie polega piękno związków. Tworzysz je z tego wszystkiego, co wspólne.”

„Piękno. Droga Mleczna upięta gwiazdami.”

„Miłość to blask słońca, dar losu i piękno chwili.”

„Oglądaj i studiuj w miarę swych możliwości cuda i piękno, które ona rozpościera dla twej radości. Zachęć wreszcie swój umysł do odkrycia tego, w jaki sposób mógłbyś najlepiej służyć Bogu wtedy, kiedy będziesz się radował z Jego wielkiego daru: z życia, którym cię obdarzył.”

„twoje ciało, ampułka po zużytym leku, sprzączka
zamykana na noc. a w środku prośba o sen, o piękno,
które się nie starzeje.”

„Piękno jest chyba czystą radością życia. Jest tym co naturalne, tym co niewymuszone, tym co właściwe dla każdego z nas, dostępne bez ograniczeń, bez brokatów.”

„Myślę, że w tym zmaganiu między prawdą i fałszem, dobrem i złem, brzydotą i pięknem, bez Radia Maryja bylibyśmy bardzo zagubieni. Muszą się z nim liczyć nawet ci, którzy świadomie manipulują. Bo wiedzą, że jeśli coś przemilczą lub zniekształcą, ludzie dzięki Radiu Maryja i tak będą wiedzieli, jak w rzeczywistości sprawy się mają.”

„Każdy człowiek jest innym kwiatem w ogrodzie wszechświata. Dlatego emanuje niepowtarzalnym pięknem.”

„Makabra, tak samo jak piękno, znajduje się w oku patrzącego.”

„Trudno ocenić piękno świata, kiedy się wątpi w samą jego wartość.”

„Bohaterka „Pieśni nad pieśniami” prawdopodobnie nie była okularnicą o iksowatych nogach, ale to nie znaczy, że piewcy takich okularnic bluźnią Bogu. Uważam też, że opiewanie piękna kobiety nie unieważnia jej doktoratu. Ale ja w zasadzie nigdy nie mam na myśli modelek, kobiet absolutnie pięknych. Ich piękno jest trochę nieludzkie, a nieludzkość bywa niebezpieczna.”

„To kwestia zdecydowania, czy chcesz, aby Twoje piękne i inteligentne Białe potomstwo przetrwało i zasiedliło tą planetę, czy raczej wołałbyś je widzieć wtopione w masę błotnych ras. W tym drugim przypadku całe piękno, kultura i cywilizacja zanikną. Im bardziej pomagamy błotnym rasom rozprzestrzeniać się i mnożyć, tym bardziej ograbiamy nasze przyszłe pokolenia z żywności, przestrzeni życiowej i egzystencji na Ziemi. Co więcej, jest to dokładnie to, czego doświadczamy obecnie ze strony błotnych ras.”

„Dobro, piękno, prawdomówność, uczciwość oraz bycie cnotliwym są istotą tego świata. Pewnego dnia świat odnajdzie tę istotę, ponieważ nikt nie może temu zapobiec.”

„Piękno – co się podoba ani przez wrażenia, ani przez pojęcia, lecz podoba się z subiektywną koniecznością, w sposób powszechny, bezpośredni i zupełnie bezinteresowny.”

„Podobnie jak Ty wiodłem podwójne życie, pełne tajemnic, gorące i skryte, także ja przeżyłem cudowne chwile i ekstazy w świecie marzeń, gdzie spotykałem jedynie sprawiedliwość, piękno i słodycz. Czas pracuje dla nas obojga. Na rzecz nadzwyczaj intymnej komunii naszych zranionych dusz.”

„Siłę i piękno miłości mierzy się tym, na jak długo pozostaną w naszej pamięci.”

„Inaczej Polakiem jest matka, która wychowuje własne dzieci, a inaczej ojciec, który gros czasu poświęca pracy zawodowej. Matka musi wszczepiać własnym dzieciom nasze najlepsze obyczaje, dbać o stronę moralną, a także zwracać uwagę na poprawność i piękno wysławiania się. Ojciec natomiast powinien wysilić swój rozum, żeby przenikać trudne i zawiłe kwestie dotyczące naszej historii i bieżącej sytuacji, zaprawiać własne dzieci do dyskutowania. Musi też pamiętać o wyrabianiu odpowiedniej tężyzny fizycznej i odporności psychicznej. Nad całością zaś musi dominować idea odzyskania wysokiej kultury polskiej.”

„Na jawie wszystko ciemniej, a w legendzie jaśniej,
więc nieważne, co i gdzie się zdarzyło.
Mędrcy kłamią, prawdę mówią baśnie,
w nich odżywa piękno i miłość.”

„To, co wewnątrz człowieka. Co z tego, że poznaję przepiękną dziewczynę, jeśli ona jest fałszywa, nieprzychylna i nadąsana?”

„Źródłem kreatywności jest przede wszystkim przyjemność z poznawania uporządkowanej złożoności Natury, która sama w sobie jest pięknem.”

„Niema syntez; są tylko trujące mieszanki. Cała Europa choruje obecnie na pomieszanie cywilizacyj; oto przyczyna wszystkich a wszystkich „kryzysów”. Jakżeż bowiem można zapatrywać się dwojako, trojako (a w Polsce nawet czworako) na dobro i zło, na piękno i szpetność, na szkodę i pożytek, na stosunek społeczeństwa i państwa, państwa i Kościoła; jakżeż można mieć równocześnie czworaką etykę, czworaką pedagogię?! Tą drogą popaść można tylko w stan acywilizacyjny, co mieści w sobie niezdatność do kultury czynu. Następuje kręcenie się w kółko, połączone ze wzajemnym zżeraniem się. Oto obraz dzisiejszej Europy!”

„Podstawową zasadą dla wszystkich muzyków, nie tylko grających na gitarze, ale w ogóle na wszystkich instrumentach, jest ćwiczenie skali muzycznej. Natomiast w rock and rollu to nie jest najważniejsze. Piękno rock and rolla polega przede wszystkim na akcentowaniu na dwa i cztery. Tu liczy się umiejętność zagrania czegoś bardzo prostego z mocnym groovem, z takim pazurem i zadziornością. To jest muzyka!”

„Piękno to złudzenie i pułapka na drodze człowieka, jedno z nie dających się objaśnić przekleństw jego istnienia.”

„Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.”

„Jestem architektem zieleni, wnoszę piękno w cudze ogrody, wyczarowuję „pokoje” pod gołym niebem, czasami małe i pachnące, czasami dzikie i nieujarzmione, ale zawsze pełne szumu wody, szeptu strumienia, szmeru fontanny. Uwielbiam wnosić życie w martwe przestrzenie za sprawą trawy, krzewów, kwiatów, drzew. Drzewa kocham najbardziej. Czasami się zastanawiam, jak wyglądałoby nasze życie bez nich?”

„Obok posągu trackiego Orfeusza stoi statua Telete, a wokół niego wykonane z kamienia i brązu zwierzęta, które słuchają jego śpiewu. A oto niektóre z wielu kłamstw, w które wierzą Hellenowie: że Orfeusz był synem muzy Kalliope, a nie synem córki Pierosa, że za życia zszedł do Hadesu, aby błagać bogów podziemia o uwolnienie swej żony. A mnie się wydaj, że Orfeusz przewyższał pięknem poezji swych poprzedników i że osiągnął tak wielki rozgłos dzięki przypisywanemu mu odkryciu boskich wtajemniczeń, oczyszczeń z bezbożnych czynów, leczenia chorób i środków odwracających gniew bogów.”

„Piękno natury koi moją zmysłowość.”

„Piękno jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.”

„Obyczaj tworzą ci, którzy stoją w społeczeństwie najwyżej, są ze wszystkich stron widoczni. Wzorem, przedmiotem zazdrości i celem marzeń stał się u nas kodeks postępowania nie szlachecki wcale, ale magnacki. Dopiero bezkarność i nieodpowiedzialność dawała poczucie wartości własnej. Pogarda dla niżej stojących, pomiatanie słabszymi pozwalały poznać smak i piękno życia. Pycha, która zajmuje pierwsze miejsce w kościelnym wykazie grzechów głównych, wysunęła się na samo czoło zespołu cech, określanych jako charakter narodowy.”

„Abram, pilnując powierzonych stad, niejednokrotnie spędzał noce przy ognisku wśród swoich pasterzy. Były to noce rozkosznie chłodne, pełne błogiej ciszy, usposabiające do rozmyślań. Abram godzinami szybował wzrokiem po migotliwych gwiazdach, śledził ich drogę w przestworzy podobnym do czarnego baldachimu i coraz głębiej pojmował ogrom świata, jego majestat, piękno i harmonię. W jego sercu budziła się rozterka: wiara w boga księżyca kruszyła się coraz bardziej. Aż pewnego dnia błysnęła mu myśl, że stwórcą wszechświata, słońca, księżyca i gwiazd mógł być tylko jeden Bóg potężny, wszechobecny, niewidzialny, łaskawy, ale też nieubłagany w gniewie. Abram nie krył się bynajmniej ze swoją nowiną: głosił ją otwarcie w mieście. Naokoło reformatora religii zebrała się gromadka ludzi wiernych i oddanych. Przystała do wyznawców nowego bóstwa jego żona Saraj, bratanek Lot i najbliższa czeladź, dla której zawsze był dobrotliwym chlebodawcą.”

„Piękno naukowej przygody polega na tym, że nigdy nie zabraknie dalszych znaków zapytania.”

„Według mnie inteligencja jest przesadzona w ostatnich dwóch stuleciach uważamy ludzi za mądrych i myślimy, że to dobrze, ale nie mamy kontroli nad naszymi umysłami, jedyną rzeczą która jest w stanie kontrolować ludzki umysł to serce. Inteligencja jest mniej ważna niż piękno.”

„Kiedy mogę przyczynić się, żeby w człowieku dobro się objawiło, no to przyczyniam się. Mam chyba, do diaska, po temu prawo! Nie sprzeciwiam się dobru. Dobru – słyszysz? Bo to nieprawda, żebyśmy absolutnie nie wiedzieli, co jest dobro. My wiemy, że jest dobro. Wiemy, że stoi ono wyżej niż piękno.”

„Moją obsesją jest twarz, twarz innych. Ekspresja twarzy osoby, którą kochasz, jest bezwzględnym łącznikiem z istnieniem, czy nawet tak odważę się powiedzieć: z dobrem istnienia. Pewne zdarzenia czy „półzdarzenia”, pewne drobne nawet sytuacje, odczucia, nagle tę twarz naznaczają: zaczyna się na niej na przeciąg chwili rysować coś dla ciebie (może nawet tylko dla ciebie) niezwykłego, szczególnego, twarz ujawnia się w jakiejś niezwykłej intensywności, intensywności życia, i to jest piękne, nawet jeśli sama ekspresja nie ma nic wdzięcznego, i czujesz, że to piękno wprost zbawia świat. Doznanie jest właściwie radosne, wspaniałe, ale jednocześnie straszne, bolesne, bo czujesz zarazem w sobie absolutną niezgodę na to, że ta twarz kiedyś może umrzeć i że jest z tym pięknem, na którą ją stać, tak przelotna.”

„Piękno partii szachowej jest przeważnie uzależnione od liczby poświęceń w niej zawartych.”

„Mam bardzo głębokie przekonanie, że nie jesteśmy narodem głuchym, ale wrażliwie wyczulonym na piękno muzyki. Tak, jak gromadzimy książki, powinniśmy zbierać płyty z muzyką wartościową i piękną. Niemniej ktoś powinien być przewodnikiem po tym świecie, umieć wskazać, co warto mieć, żeby posłuchać.”

„Oddychać… Ponownie uwierzyć w cnotę, piękno, dobroć, miłość… Czuć jak wokół tańczy na fali tysiąc innych żagli, które nadyma wiatr, unoszonych tym samym zrywie, ku temu samemu wezwaniu. Kiedy złote morze ujrzy pojawiającą się biel, Rewolucja będzie w drodze, na czele flotylli dusz.”

„Tym się dzięki swej formie różnią wypowiedzi liryczne od zwykłych zwierzeń, wyznań czy spowiedzi, że treść ich odrywa się całkowicie od osoby autora i nabiera znaczenia samoistnego i niezależnego od wszelkich z nim związków. Utwór liryczny przeto, jak każde dzieło sztuki, ma swą odrębną żywotność i swą całkowitą rację bytu sam w sobie i poza sobą nie trzeba mu żadnych punktów oparcia w osobie autora. Znaczenie zaś jego, estetyczna wartość i piękno nie zależą bynajmniej od tego, czy i o ile nadaje się on skądinąd na dokument psychologiczny czy biograficzny.”

„Teksty są dla mnie ogromnie ważne i dlatego bardzo chętnie bym zaśpiewała cudzy tekst. Tylko to musi być tekst, który ma dla mnie znaczenie. To nie jest tak, że cudze teksty mogą dla mnie znaczyć mniej niż własne, a często znaczą tyle samo. Na tym polega piękno słuchania muzyki, bo przecież kiedy się słucha cudzego tekstu, też jest on dla Ciebie ważny, tak jakby był trochę Twój. Na tym to polega.”

„Następowały kolejne etapy. Podobno normalne i naturalne w przypadkach, kiedy utwory zobaczą światło dzienne. Dotychczas spoczywały bezpiecznie w półmroku szuflady. Tam byłem w stanie je obronić. Przed własną ironią i stekiem niewybrednych krytycznych spojrzeń. Zawsze mi to wybaczały… Wiedziały, że to właśnie ja poprawię ich niedoskonałości. I że będę patrzył i mierzył ich piękno jedną – swoją – miarą.”

„Z poręczenia serca piękno w oku rezyduje.”

„Prawdziwi bohaterowie niewiele mają wspólnego z naszymi wyobrażeniami o nich. Niekoniecznie są atrakcyjni i zachwycają imponującą posturą, mocno zarysowaną szczęką czy doskonale widoczną muskulaturą. Bohatera nie przekreśla niski wzrost lub niedoskonałości fizyczne, bo pięknem i siłą emanuje jego wnętrze.”

„Wydaje mi się, że my sportsmenki nie dostajemy takich propozycji zbyt często. Czas to zmienić! Kiedyś nie odważyłabym się pozować. Wręcz przeciwnie, twierdziłam, że nigdy w takiej sesji nie wezmę udziału. Teraz zdecydowałam się na taką sesję, aby przeżyć jakąś nową przygodę, żeby zrobić w życiu coś szalonego. Kiedy gram, nie koncentruję się na tym, czy jakiś mężczyzna patrzy i czy mu się podobamy. Ale cieszymy się kiedy mężczyźni doceniają nasze piękno. Miło jest słyszeć: „ale te siatkarki są fajne…””

„O czym tu gadać, kiedy minister edukacji mówi o patriotyzmie tak kiepską polszczyzną. Podstawowym elementem patriotyzmu jest przecież znajomość własnego języka.”

„A więc piękno – to właśnie najistotniejszy realizm!”

„Najwspanialsze piękno Świata
Podarował nam Bóg w kwiatach.”

„Piękno: to, czego się nie chce zmieniać. Dobro: nie chcieć zmieniać czynem (nieinterwencja). Prawda: nie chcieć zmieniać myślą”

„O moje Dobro! Moje Piękno!”

„Szczęście jest tylko częścią miłości, oto czego trzeba się nauczyć. Cierpienie także należy do miłości. To jest tajemnica miłości, jej piękno i jej ciężar.”

„Piękno jest doskonałością z defektami.”

„Kipling napisał w Księdze dżungli: „jest czterech, którym głód wiecznie dopieka: dziób sępa, gardziel szakala, ręka małpy i oko człowieka”. Bardzo mi się to motto spodobało. Znakomicie oddaje „żarłoczność wrażeń”, jakich wciąż doświadczam. Wokół jest tyle niezwykłości i piękna, że chciałoby się złapać je za ogon.”

„Bóg jest wieczystym pięknem.”

„Banał, w odpowiedniej chwili powtórzony, potrafi odzyskać zatarte piękno starożytnej mądrości.”

„Piękno formy wydaje się – w tym ujęciu – kwestią łatwości postrzegania. Twierdzenie to można zresztą śmiało rozszerzyć. Abstrahując od skojarzeń, treści, typów ekspresji uważanych za elementy piękna, uznanie jakiegoś przedmiotu za piękny oznacza, że umysł ludzki chętnie i łatwo przejawia aktywność percepcyjną w kierunkach, które dany przedmiot podsuwa. A umysł łatwo przejawia aktywność w tych kierunkach, do których się skłania skutkiem długiego i silnego przyzwyczajenia. Jeśli chodzi o podstawowe, najistotniejsze elementy piękna, przyzwyczajenie to jest tak dawne i tak z człowiekiem zrośnięte, że dało w wyniku nie tylko skłonność do spostrzegania pewnych form, lecz również widzenie ich związku z fizjologiczną budową i funkcjami jednostki ludzkiej.”

„Całe Kazanie na Górze, ten najbardziej rewolucyjny manifest, jaki kiedykolwiek został wypowiedziany, to najwyższe piękno życia, zasadzające się tylko na miłości wzajemnej ludzi i na bezwzględnej swobodzie jednostki – rzecz jasna, że nie mogło być upaństwowione, nie mogło pogodzić się, ani z tym co ustalało się potem w ciągu całych wieków jako działalność społeczna i polityczna Kościoła, jako działalność wychowawcza i moralna.”

„Piękno ludzi jest największym pięknem ziemi.”