Cytaty o cierpieniu

strona 4

„Przecież ten biedny maluch – kochany marzyciel – nie miał pojęcia o ambicjach, nas dorosłych, o naszych głupich snach o potędze, o interesach i sprawach politycznych, które sprawiają, że stajemy jedni przeciw drugim z taką zajadłością. A jednak z tego powodu cierpiał i umarł…
Dlaczego nie przestajemy wyrywać sobie, walczyć zaciekle o parę skrawków tej podłej ziemi? Może gdybyśmy tylko my za to płacili, ale przecież za winy nas wszystkich, płacą te niewinne istoty…”

„(…) cierpienia dawały mi ponurą satysfakcję. Udowadniały, że istnieję. Zdawało się, że kiedy mówię nie, kłamie całe moje jestestwo.”

„Ścieżka przeszłości jest ścieżką bólu i cierpienia!”

„Gdy dusza moja doznawała zewsząd udręczeń, wówczas powoli z jej widnokręgu usunął się Bóg. Zostałam w takich ciemnościach, gdzie żaden ludzki rozum nie może tego odtworzyć. Czułam nad sobą zagniewaną rękę Bożą… Zdawało mi się, że z każdą godziną staczam się w przepaść piekielną… Przed mą duszą stanęły potworne grzechy i zbrodnie, które zdawały się być przeze mnie popełnione…”

„Teatru wręcz nie cierpię! Nie cierpię!”

„Wydaje ci się, że świat jest zamkniętą konstrukcją – zdefiniowaną do końca, oprawioną w sztywne ramy potwierdzonych empirycznie reguł? Przychodzi moment, kiedy skorupa pozorów pęka; a spod niej wypełza drapieżna, wielokształtna ciemność, przepleciona mackami piekielnego żaru…
I wtedy dopiero poznajesz, czym może być cierpienie…”

„Wszelkie cierpienie ukrywa w sobie tajemnicę jakiejś przyszłej nagrody.”

„To, co Ostateczne, jest Nirwaną; Prawo Uniwersalne jest Nirwaną; jest to synonim Prawdziwego Celu. To Wielkie Współczucie. Natura konwencjonalna jest synonimem samsary. Matka, z której powstali Buddowie Trzech Czasów, znajduje się poza tym; dlatego jest poza samsarą i cierpieniem. Tarę uważa się więc, Mańdziuśri, za Matkę.”

„Cierpienie musi być rozważone, rozpatrzone, inaczej się go nie odczuwa.”

„Anarchizm, tak samo jak socjalizm, ma za podstawę, punkt wyjścia, równość warunków; hasłem jego solidarność, a metodą wolność. Nie jest on doskonałością; nie jest bezwzględnym ideałem, który oddala się jak horyzont w miarę naszego zbliżania się; lecz jest on drogą otwartą dla wszelkiego postępu, do wszystkiego doskonalenia, a to w interesie ogółu. […] Nie wiemy, czy w przyszłej rewolucji anarchia i socjalizm zwyciężą, […] ale nigdy nie uznamy za pożyteczne pozostawienie w życiu cząstki złego systemu, który jest przyczyną cierpień ludzkości. W każdym razie będziemy mieli wpływ na wypadki, który da nam nasza ilość, nasza energia, nasza inteligencja, nasza wytrwałość; nawet jeżeli będziemy zwyciężeni, nasza praca nie będzie bezużyteczna, gdyż im bardziej będziemy zdecydowani na wykonanie całego naszego programu, w nowym społeczeństwie mniej będzie panowania i własności. I dokonamy wielkiego dzieła, ponieważ postęp ludzki mierzy się właśnie według zmniejszenia władzy i prywatnej własności. I jeśli dziś padniemy, nie wypuszczając z rąk naszego sztandaru, możemy być pewni zwycięstwa jutro!”

„Jeśli znajdziemy cierpienie, rozpoznamy je bez trudu. Jest nam aż nazbyt dobrze znane.”

„Umieć się cieszyć jest trudniej niż umieć cierpieć.”

„Dziennikarz: Byłeś jeszcze młody, kiedy twoi rodzice się rozstali, dzieci zostały ze swoim ojcem. Co się stało z waszą matką?
Sufjan Stevens: Więc, ona wystartowała.
Dziennikarz: Wystartowała? Czy widziałeś ją?
Sufjan Stevens: Och, nie, nie. Miała wiele problemów, problemów narkotykowych, problemów zdrowia psychicznego. Może dlatego, trafiłem tak na Royal Robertsona, bo moja matka cierpiała na schizofrenię. Miała trudności z robieniem jakiegokolwiek rodzaju konsekwencji w swoim życiu. Jej depresja i schizofrenia oznaczały, że nie mogła wychowywać dzieci.
Dziennikarz: Byłeś zły z tego powodu gdy byłeś młodszy?
Sufjan Stevens: Myślę, że byłem. Czułem dużo niepewności i zakłopotania. Ale teraz myślę, że zrobiła naprawdę najbardziej honorową rzecz. Tam było coś dziecinnego w niej. Była twórcza, również – artystka.”

„Nie można człowiekowi, który cierpi, walczy ze swoją duszą i swoim ciałem, mówić, że ma siedzieć cicho.”

„Wszystkie żywe istoty tego świata również chcą być wyzwolone z ziemskich trosk i cierpienia. Ale wewnętrznie nie są wyposażone przez naturę, by móc szukać duchowości i uzyskać wyzwolenie. One również modlą się do Najwyższego.”

„W pewnej chwili bardzo pragnęłam przystąpić do Komunii świętej, ale miałam pewną wątpliwość, i nie przystąpiłam. Cierpiałam z tego powodu strasznie. Zdawało mi się, że mi serce pęknie z bólu. Kiedy zajęłam się pracą, pełna gorzkości w sercu - nagle stanął Jezus przy mnie i rzekł mi: Córko Moja, nie opuszczaj Komunii świętej, chyba wtenczas, kiedy wiesz dobrze, że upadłaś ciężko, poza tym niech cię nie powstrzymują żadne wątpliwości w łączeniu się ze Mną, w Mojej tajemnicy miłości. Drobne twoje usterki znikną w Mojej miłości, jak źdźbło słomy rzucone na wielki żar. Wiedz o tym, że zasmucasz Mnie bardzo, kiedy Mnie opuszczasz w Komunii świętej.”

„Nie ma cierpienia, którego by nie złagodził kwadrans lektury”

„Ten, który wszystkim serce swe otwiera,
Francuzem jest, gdy Francja cierpi – Grekiem,
Gdy naród grecki z głodu obumiera,
Ten jest z ojczyzny mojej. Jest człowiekiem.”

„Będąc weganinem jestem szczęśliwy, ponieważ wiem, że nie przyczyniam się bezpośrednio do cierpienia innych istot.”

„Z jednej przyczyny nie powstaje ani jeden skutek, ani wiele; z wielu przyczyn nie powstaje ani jeden skutek, ani wiele. Dlatego wszystkie zdarzenia są wolne od powstawania. Cierpienie jest jak sen.”

„Gdy człowiek uważnie przejrzy dziennik, ma wrażenie, że życie wszędzie na świecie jest serią niezasłużonych nieszczęść… To, co dzieje się poza tym, jest tak podrzędne, że w codziennych gazetach nie zasługuje na wzmiankę. Nigdy na przykład nie przeczytałem, że Mária X., bezgranicznie szczęśliwa szła na targ, śpiewając, albo że pułkownik Z. był w doskonałym nastroju przez cały dzień. Jakby to w ogóle nie było ważne. To, o czy warto mówić, to kurek od gazu, tramwaj, siekiera, ogień, woda, spustoszenie. To, że cierpimy. Że cierpimy niewinnie. Pouczająca to rzecz od czasu do czasu poczytać sobie wiadomości dnia. Uspokoiłem się, gdy pomyślałem, że przecież coś mnie łączy z ludźmi, z każdym człowiekiem, bo wszyscy cierpią, bo ja też cierpię.”

„Nie chcę cierpieć więcej, wiesz, więcej łez nie chcę,
serce też, bierzcie i jedzcie je,
to tylko chwile rozdrapane przez dreszcze.”

„Z pewnością cierpimy na zbiorową nerwicę i dlatego powieść, która nie zajmuje się tym stanem rzeczy, nie jest powieścią odpowiadającą naszej epoce. Nie można dłużej ignorować zbiorowej nerwicy, twierdząc, że to wyjątek, patologia albo przejaw ignorancji.”

„Dwa wielkie cele przyświecają medycynie i naukom medycznym: odsunąć chwilę śmierci od człowieka i złagodzić mu cierpienia.”

„Pragnienie nadało sens jego krokom ku studni, jego ramionom i oczom i dlatego droga spragnionego człowieka ku studni jest jak poemat; inni natomiast wzywają niewolnika, a ten na ich skinienie podaje im wodę do ust, a oni nie poznają nigdy śpiewu wody. Ich wygoda jest brakiem: nie uwierzyli w cierpienie i radość się od nich odwróciła.”

„Ból? – Ból, cierpienie to sprawa karmy. Skoro cierpi cały naród, cierpię i ja. To oczywiste. Ja mogłam swoje cierpienie ofiarować Tybetowi i byłam z tego dumna. Zdecydowałam, że tak będzie, i trzymałam się tego zawsze, w każdej sytuacji.”

„Artysta jest bydlęciem straszliwie cierpiącym. Cierpi głębiej niż zwykły człowiek. Jest bardziej bezradnym czy narażonym na rany. Jest w nim demon, który niejako czuwa nad tym, żeby to cierpienie było ekstremalne. Bo artysta ma w sobie zarówno tego „wampira” inspiratora, jak i „murzyna” wykonawcę. Ten „murzyn” cierpi, nie zdając sobie sprawy, że jest mięsem ofiarnym albo królikiem doświadczalnym po to, żeby później powstało dzieło sztuki. To wszystko dzieje się w jakimś osobliwym zamroczeniu.”

„Nic nie służy bardziej cierpliwości w życiu i spokojnemu znoszeniu niedoli i ludzi niż następująca buddyjska uwaga: oto sansara, świat żądz i pragnień i dlatego świat narodzin, choroby, starości i śmierci; jest to świat, który nie powinien istnieć. A oto ludność sansary. Czy możecie więc czegoś lepszego oczekiwać? Zalecałbym, aby każdy cztery razy dziennie z pełną świadomością sobie to powtarzał.”

„Kobiety cierpią, my działamy; my jesteśmy, one zostaną; my tworzymy, one są chaosem, z którego powstać może wszystko; one pokładają nadzieję, my spełniamy; one pragną, my wysłuchujemy. Kobieta jest przecinkiem, mężczyzna kropką: tutaj wiesz, gdzie jesteś, tam – czytaj dalej.”

„Nie masz, siostro, wystarczająco dużo zaufania. Za bardzo boisz się dobrego Boga. Zapewniam cię, że jest On tym zasmucony. Nie powinnaś obawiać się czyśćca z powodu cierpień, jakie trzeba tam znosić, lecz raczej pragnąć, byś nie musiała tam pójść, sprawiając tym radość dobremu Bogu, który niechętnie nakłada taką karę. Jeśli tylko spróbujesz we wszystkim Mu się podobać i będziesz miała niezachwiane zaufanie, Bóg oczyści cię w jednej chwili swoją miłością i nie pozostawi żadnego grzechu. Wtedy możesz być pewna, że nie trafisz do czyśćca!”

„Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.”

„Cierpienie wtedy staje się złem, kiedy dana jest nam możliwość życia bez niego, kiedy jest wyjątkiem, zaprzeczeniem stanu normalnego.”

„Ludzie cierpią, a najgorsze jest to, że to wciąż nie koniec, że będą cierpieć jeszcze bardziej. Życie w małych społecznościach jest znośniejsze, ale w dużych miastach, jak Saloniki czy Ateny, codzienność to prawdziwe piekło.”

„Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.”

„Sens naszemu życiu nadajemy sami. Nie ulega wątpliwości, że człowiek stale jest narażony na cierpienie. Trzeba nadawać sens cierpieniu, bo ono samo w sobie nie posiada sensu. Jeśli panujemy nad swoim życiem, kształtujemy je, to nadajemy cierpieniu sens.”

„Helleluyah” mówi o cierpieniu, nienawiści i śmierci, wojnie między chrześcijanami a muzułmanami, konfliktach zbrojnych i terroryzmie. Mroczny i niepokojący klimat tego zrujnowanego miejsca pomógł osiągnąć wprost fenomenalny rezultat!” Ten klip będzie czymś niewiarygodnie mocnym i bezkompromisowym!”

„Chcąc samoluba skłonić do uczynków mających na celu dobro bliźniego, trzeba weń wmówić, że zmniejszenie cudzych cierpień może być z korzyścią dla niego samego.”

„Miłość i cierpienie to jedno i to samo: wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić: i zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio to znaczy, że człowiek oszukuje sam siebie.”

„Wszyscy na tym świecie cierpią, chcieliby bowiem wrócić tam, skąd przybyli, a zapomnieli już, jak to osiągnąć.”

„Wszyscy wiedzieli, ale była prawdziwa zmowa milczenia w kręgach politycznych i dziennikarskich. Wszyscy wiedzieli, że cierpi na pewną słabość, by nie powiedzieć – patologię seksualną, podobną do tej, jak Berlusconi. Było wiele relacji na temat molestowania z jego strony, także dziennikarek. Nie rozumiem, jak Sarkozy mógł zgłosić jego kandydaturę do MFW, rujnując reputację Francji w międzynarodowych instytucjach. To doprawdy niepojęte, że socjaliści chcieli przedstawić kandydaturę tego typu osoby na przywódcę kraju.”

„Obecnie groźnym wyzwaniem jest – lansowana pod płaszczykiem programu równościowego – ideologia genderyzmu. Niektórym rodzicom podoba się uczenie chłopców, że winni po sobie sprzątać, a nie czekać, aż zrobią to za nich dziewczynki. Pociągające jest również hasło, że wszyscy ludzie są sobie równi i mają prawo do szczęścia. Lecz jednocześnie rodzice często nie uświadamiają sobie tego, że w imię przezwyciężania stereotypów uwarunkowanych kulturowo ukazuje się przy okazji różne modele partnerskie jednopłciowe jako równoważne rodzinie.”

„Niewątpliwie religia nadaje sens cierpieniu. Ale nie cierpiętnictwu.”

„Czyny są dobre, jeśli przyczyniają się do szczęścia, złe, jeśli przyczyniają się do czegoś przeciwnego. Przez szczęście rozumie się przyjemność i brak cierpienia, przez nieszczęście – cierpienie i brak przyjemności.”

„Nigdy bym nie pomyślała, że to jest tak straszne. Ciągle sobie myślałam, że chcę cierpieć także za innych ludzi, żeby nie poszli na wieczne zatracenie, ale nie sądziłam, że jest to aż tak bolesne, tak straszne, tak okropne!”

„Przebywający w okolicy na wakacjach żołnierz powiedział, że był świadkiem niebywałych potworności na terenach okupowanej Polski. Obserwował nagich Żydów – mężczyzn i kobiety – ustawianych przed długim głębokim rowem. Na rozkaz oficera SS wszyscy oni zostali zabici przez Ukraińców strzałem w tył głowy, po czym padali do rowu. Ten wypełniano potem ziemią, mimo, że ze środka dochodziły okrzyki tych, którzy nadal żyli. Te akty okrucieństwa były tak nieludzkie, że część użytych jak narzędzia Ukraińców przechodziła załamanie nerwowe. Wszyscy żołnierze wiedzący o tak bestialskich poczynaniach nazistowskich podludzi wyrażali opinię, że naród niemiecki powinien trząść się jak galareta, gdyż niedługo nadejdzie czas zapłaty. Nie ma kary, która byłaby adekwatna dla tych nazistowskich potworów. Oczywiście, gdy nadejdzie już czas zapłaty, razem z winnymi będą musieli cierpieć niewinni. Z racji jednak na to, że obecnej sytuacji winne jest 99 procent ludności Niemiec, czy to pośrednio, czy bezpośrednio, można powiedzieć, że ci, którzy podróżują razem, razem zawisną.”

„Dzielił mieszkańców tego świata na dwie grupy: na tych, którzy kochali, i tych, którzy nie kochali. Był to podział arystokratyczny, bo uważał, że ci, co nie mają serca do miłości (albo raczej do cierpienia z miłości), w ogóle nie żyją i z pewnością nie będą żyli po śmierci. Są rodzajem marionetek, napełniających świat śmiechem, łzami i gadaniną bez znaczenia i znikają próżno we mgle niepamięci.”

„Pragnienia, jakie miała Maria Franciszka będąc w Rzymie i zwiedzając Koloseum i Katakumby Rzymskie: 1) żeby Pan Jezus upomniał się o pogwałcone zasady nauki swojej, 2) żeby zburzył wielkość, przepych i bogactwo hierarchii kościelnej, i 3) żeby przywrócił hierarchii pokorę, ubóstwo, zamiłowanie cierpienia i prostotę Ewangeliczną, które są niezbędnymi warunkami założenia Królestwa Bożego na ziemi.”

„Umieć kochać – do tego trzeba ukończyć szkołę cierpienia.”

„Niech pociechą dla nas będzie to, iż żaden ból na świecie nie trwa wiecznie. Kończy się cierpienie, pojawia się radość i tak równoważą się nawzajem.”

„Król nigdy nie może żałować użycia siły. Bolesna konieczność to konieczność i król nie może się zatrzymać w obliczu żadnej konieczności. Nawet kiedy jest mu niemiła. Nigdy się nie obawialiśmy surowości; król wie, czego potrzebuje naród, naród tego przecież nie wie. Na przykład tego, żeby go ukarać. Musimy stosować się do nakazów. Naszego sumienia i to wszystko. Nigdy nie cierpimy z powodu wymierzenia kary, ponieważ wierzymy w tę karę, mamy całkowite zaufanie do Naszego sumienia. Tak musi być i tak jest.”

„Dziś rynek cierpi na brak pieniędzy. Byłem na spotkaniu Polskiej Rady Biznesu, gdzie tacy ludzie jak Jan Kulczyk i wielu innych najbogatszych przedsiębiorców mówili, że mogliby produkować więcej i tworzyć dzięki temu nowe miejsca pracy. Niestety, ich produkcji nie miałby kto kupić.”

„Dzisiaj próbuje się zakwestionować nie tylko zmartwychwstanie, ale nawet istnienie Boga. Świat bez wiary w zmartwychwstanie jest światem bez nadziei, gdyż poza Bogiem nikt i nic nie jest w stanie zadośćuczynić minionemu cierpieniu, przywrócić sprawiedliwości, wyrównać rachunków krzywd.”

„Pewien nieżyjący już wybitny polski historyk powiedział, że obaj nasi wielcy brzydko się starzeli – Piłsudski brzydko czynił, a Dmowski brzydko pisał. Gdyby zważyć, co jest gorsze: dyktatura czy brzydkie pisanie, to odpowiedź jest oczywista. Ale po 80 latach nie ma już na świecie osób, które cierpiały pod twardą ręką marszałka, nie ma nawet ich dzieci. Za to są pisma Dmowskiego, one nadal żyją. Oprócz wielu wybitnych, znaczących dzieł są też takie, których być może dzisiaj by się wstydził.”

„Chcemy pojmować każdą ofiarę, nie wyłączając ofiary życia, w świetle naszej wiary świętej, która mówi nam, iż nasze życie nie ustaje ze śmiercią, ale się dopiero zaczyna… Ta nasza wiara chrześcijańska niechaj uwzniośli wszelką ofiarę i cierpienie; niech obdarzy każdego mocą i łaską, aby mógł z siłą i wiernie wypełniać swe obowiązki.”

„Jeśli dusza chce dzielić życie Chrystusa, musi wraz z Nim przejść śmierć krzyżową; wydać się na ukrzyżowanie w cierpieniu i śmierci, tak jak Bóg ześle czy dopuści.”

„Jakże silna jest miłość po przejściu ogniowego chrztu cierpienia.”

„Oczy duszy (myśl), o ile się da – zawsze, oczy ciała – często mieć skierowane na Pana Jezusa. Serce wyrywające się do Niego ciągłymi aktami strzelistymi, wola poddająca się ustawicznie Jego woli…, czyny, cierpienia złączone z Jego czynami i cierpieniami – to niezawodne warunki życia z Nim i w Nim.”

„Ksiądz Władysław Findysz, umocniony łaską Bożą, odważnie zniósł zadane mu liczne prześladowania i cierpienia. Będąc świadomym grożących mu niebezpieczeństw, nie uchylił się od obowiązków kapłańskich i nie szczędząc własnych sił okazał wielką troskę o dobro duchowe powierzonych mu wiernych. Z wielkim męstwem zniósł prześladowania władz komunistycznych a cierpienia, których doznał w więzieniu, doprowadziły do jego śmierci. Naśladując przykład Boskiego Zbawiciela przebaczył swoim prześladowcom i modlił się o ich nawrócenie.”

„Na wstępie powiedziałam Panu Jezusowi, dlaczego przyszłam do zakonu: by Go kochać tak, jak tego jest godzien; następnie, by się nauczyć cierpieć w milczeniu i ukryciu, a przez modlitwę, ofiarę z siebie i cierpienie miłośnie przyjęte oraz doskonałe poddanie się woli Bożej – zdobywać dusze Jezusowi. Tu widziałam możność za pomocą łaski Bożej stać się doskonałą przez poddanie mej woli pod wolę przełożonych, a tym samym pod wolę Bożą.”

„Mową Boga, którą człowiek najłatwiej pojmuje, jest cierpienie.”

„Aby się modlić zawsze, a modlić się dobrze. Dobrze: z pokorą (niegodnym), z ufnością (że otrzymam), wytrwale (nie ustawać i w ciężkościach, owszem wtedy jeszcze więcej). O co się najpierw modlić? O łaski potrzebne do uświęcenia. Co do uświęcenia, to wszystko z łaski, wszystko łaską. A więc o wszystko się modlić. I tak o nawrócenie samo do Jezusa. Dalekim od tego Wzoru. A więc błagać i błagać Jezusa: o Jego pokorę; o umiłowanie upokorzeń; o Jego cierpliwość, o dziękczynienie za cierpienia; o Jego ubóstwo; radość w stratach; o Jego wolę (moja nie), o Jego łaskę (natura milcz), o Jego natchnienia, o Jego posłuszeństwo, męczeństwo.”

„Z wiekiem przychodzi życiowa mądrość, która mówi, że kobiety trzeba szanować, ponieważ ich rola w naszym życiu jest naprawdę duża i to wbrew temu, co się może wydawać przy zbyt częstym czytaniu Hemingwaya czy Hłaski. Ja tymczasem cierpiałem wręcz na lekkie „zatrucie” Hłaską.”

„Kocham życie, uważam, że potrafi być piękne same w sobie. Kocham nawet cierpienia, dramaty rodzinne, które są również człowiekowi potrzebne, żeby w swoim życiu mógł zrozumieć co jest ważne a co mniej ważne. Każdą sytuację, nawet tę najtrudniejszą, można zobaczyć z tej lepszej, bardziej słonecznej strony. Poza tym, podobnie jak Henia, interesuje mnie świat, „podglądanie” ludzi, ciągłe uczenie się zarówno siebie jaki i innych od nowa.”

„Dobre życie okupuje się często męką i cierpieniem i nie wolno tego nigdy zapomnieć, aby dobro nie spłoszyło się niewdzięcznością.”

„Nie ma porównania z tym, przez co przeszedł Władysław Szpilman, i z tym, co cierpieli ludzie w czasie Holocaustu, co cierpią narody dotknięte klęską głodu – ale to dało mi możliwość lepszego zrozumienia tych cierpień. A tego nie można zagrać. Podchodzę niezwykle poważnie do swojej pracy.”

„Każda formacja polityczna wypada fatalnie, choć nie myślę, że tworzący ją ludzie są aż tak zdemoralizowani. Niestety, człowiek zawsze myśli o sobie lepiej niż powinien, lepiej niż o innych. W ten sposób nawet ubabrani po uszy decydenci uważają się mimo wszystko za lepszych. To jest główna myśl napędzająca do uprawiania polityki. Czują się Konradami, bo cierpią za miliony. A przecież często przemawia przez nich mentalność Kalego, śmieszna, nikczemna.”

„Właśnie o to chodzi w dorastaniu, prawda? O to, by nie dać po sobie poznać, że się cierpi.”

„Ci którzy tęsknią za położeniem kresu
Całemu cierpieniu innych
Kosztem doświadczania własnego cierpienia -
Tacy przewyższają wszystkich.”

„Żeby to choć była prawda, co mówią księża, że ci, co cierpią biedę na tym świecie, na tamtym będą bogaci!”

„Tragiczni bohaterowie zawsze cierpią, kiedy bogowie się nimi zainteresują. Ale naprawdę ciężki los mają ci, na których bogowie w ogóle nie zwracają uwagi.”

„Wszelkie uczucia są cierpieniem czy to przyjemne czy nieprzyjemne, wszak przyjemne uczucia prowadzą do nieprzyjemnych.”

„(…) kontakty osobiste to był margines mojego życia. Pamiętam, kupiłem sobie pięknego dalmatyńczyka, który z powodu moich wyjazdów tak cierpiał, że gdy przed kolejną podróżą pakowałem się, to gryzł walizkę i wył. Moja gosposia spała w pokoju gościnnym i ten porządny pies ze złości pod drzwiami robił jej kupy.”

„2,5 mln Polaków cierpi na erekcję.”

„AIDS to choroba, którą po świecie rozniosły małpy, zboczeńcy i narkomani. Teraz cierpią niewinni ludzie.”

„Kiedy tylko cierpię na bezsenność, rzucam okiem na zdjęcie Toyoty Camry i momentalnie odpadam.”

„Wszyscy wiedzieli, ale była prawdziwa zmowa milczenia w kręgach politycznych i dziennikarskich. Wszyscy wiedzieli, że cierpi na pewną słabość, by nie powiedzieć – patologię seksualną, podobną do tej, jak Berlusconi. Było wiele relacji na temat molestowania z jego strony, także dziennikarek. Nie rozumiem, jak Sarkozy mógł zgłosić jego kandydaturę do MFW, rujnując reputację Francji w międzynarodowych instytucjach. To doprawdy niepojęte, że socjaliści chcieli przedstawić kandydaturę tego typu osoby na przywódcę kraju.”

„Nie poddawaj się. Znieś cierpienie dzisiaj i żyj do końca życia jako mistrz.”

„Matka jest troską i zarazem obojętnością, inaczej nie dałaby sobie rady. Jest sprzecznością jak miłość. I zawsze cierpi: poświęcając siebie albo zostawiając dziecko dla jego dobra.”

„Miłość jest wspaniałym doznaniem dającym poczucie bezpieczeństwa. Jednak miłość utracona była czymś zupełnie innym, stanowiła cierpienie, które z każdym dniem stawało się coraz dotkliwsze.”

„Po prostu zrozumiałam, że się pomyliłam. Wychowałam się w teatralnym domu i było dla mnie oczywiste, że zostanę aktorką. Zdałam więc do szkoły i byłam przekonana, że to jest mój cel w życiu. Nie narzekałam na brak pracy. Czułam jednak, że uprawianie tego zawodu jest bolesne i zupełnie mnie wykańcza. Kiedy zaczęłam robić muzykę, okazało się, że nie muszę tak strasznie cierpieć, żeby wyrazić siebie, a jednocześnie sprawia mi to niewiarygodną radość. Jestem zdania, że najlepsza sztuka bierze się z wygłupu i zabawy. Aktorstwo było dla mnie jak wyrąbywanie w mękach chodnika w kopalni – a muzyka jest wyzwoleniem. Do aktorstwa wrócę, jak tylko dojrzeję do tego, żeby tak nie bolało.”

„Jestem z tego dumny. Zawsze uważałem, że artysta musi cierpieć i iść pod prąd.”

„Rozkosze mężczyzn – cierpienia kobiet.”

„Złożony charakter. Świnia i perły. Spotkałam go w 1914 w crémerie. Siedziałam naprzeciw niego. Haszysz i brandy. Żadnego wrażenia. Nie wiedział, kim jest. Wyglądał brzydko, dziko i chciwie. Znów spotkałam go w Café Rotonde. Był ogolony i uśmiechnięty. Ładnym gestem uniósł czapkę, zarumienił się i zaprosił mnie do obejrzenia swoich prac. I poszłam. Zawsze nosił w kieszeni książkę z wierszem. (…) Pierwszym olejem był Kisling. Nie czuł szacunku do nikogo poza Picassem i Maxem Jacobem. Nie cierpiał Cocteau. Nigdy nie zrobił niczego dobrego pod wpływem haszyszu.”

„Nie cierpię państwa, które mi się wtrąca do życia, dlatego wybrałem do zamieszkania takie państwa, których moje życie nie obchodzi.”

„(…) im piękniejsza była miłość, tym dłuższe będzie cierpienie, kiedy ta miłość się skończy.”

„Bo w jej modlitwach zawsze biło serce niepodważalnej wiary, do której dobrnęła wieloma ścieżkami. A to przecież brak tętna w religii sprawia, że jesteśmy słabi, a ludzie słabi duchem stają się grzeszni, bo się boją. (…) Sara była aguną, bo jej mąż Mosze znalazł kobietę głupszą, która nie zadawała mu tylu pytań przy studiowaniu Tory. Cierpienie, jakie odczuwała w związku z jego odejściem, zamykało zakres znaczenia słowa gehenna. Ale ból zawsze może być większy i gehenna nastała dopiero wraz z Holocaustem. A Holocaust stworzyli ludzie ludziom. (…) Sara już nie żyje, ale przecież kiedyś rabin tłumaczył jej, że Żydzi są jak Księżyc. Czasami widać go na niebie w całej okazałości, czasami tylko część, a czasami go w ogóle nie widać. Ale Księżyc jest zawsze!”

„Wobec wszechprzyczynowości i pełnej odpowiedzialności osobowego Boga za cierpienie na świecie, co jest logiczne nie do odparcia, teza wielu dzisiejszych teologów o jego współcierpieniu z wszystkimi istotami staje się największą makabreską, jaka można sobie wyobrazić. Chrześcijański Bóg jako Uniwersalny Sadomasochista, jako Sadomasochistyczne monstrum! (…) Albowiem tylko jakiś masochistyczny psychopata pozwoliłby Bogu zsyłać na siebie różnorodne nieszczęścia po to, by Stwórca mógł sobie z nim do woli pocierpieć.”

„Ty ciągle i wciąż masz mi za złe, że już nie mieszkam w Punk Rock City,
Mieszkam w całkiem innym miejscu Polski i cierpię na syndrom sztokholmski.”

„Zwykła milicyjna pałka może wywołać cierpienia różnorakie. Od bólu począwszy – na zaprzeczeniu ludzkiej sprawiedliwości skończywszy. (…) Zdrowo biją w Polsce Ludowej. (…) Rozmawiałem z milicjantami. Mówili: „Panie, Sąd uchyla się od takich różnych drobnych i innych spraw. Ma gość być bezkarny – to wolimy przysolić, żeby sobie zapamiętał.””

„Człowiek to istota uparcie poszukująca nowych cierpień.”

„Każde cierpienie jest pierwsze.”

„Ból towarzyszy mi każdego dnia, dlatego nabieram przekonania, że po drugiej stronie musi być już tylko spokój. Wszelkie ludzkie namiętności wiążą się z cierpieniem. Cierpienie wieczne byłoby nie do wytrzymania.”

„Cierpienie uczy mądrości, a mądrość – spokoju ducha.”

„Nie cierpię: w delirium męki przeszłam tę granicę, poza którą wrażenia nie różniczkują się już na radość i ból, za którą noc nieszczęścia nie przeciwstawia się już dniowi.”

„Nadszedł już piękny miesiąc maj… Wiosenna zieloność okryła rany poszarpanej ziemi. Pióra, liście, szypułki, pokrętne badyle i wielorakie odmiany barw osłoniły rany ziemi i zalecały się oczom ludzkim. Podobnie jak wsysały w siebie wilgoć i zgniliznę, tak sami barwami, kształtem i nieskończoną potęgą swego rozrostu chciały wessać w siebie cierpienie dusz, zniszczyć pamięć o tym, co już padło i umarło. Na dobro nowego życia rosło i bujało wszystko – na stratę śmierci. Słowik śpiewał nocami nad wodą, w sąsiedztwie wzgórka, pod którym Hubert Obromski znalazł schronienie.”

„Nie podążaj za minionym cierpieniem. Wszystko, bez względu na to, czy dobre czy złe, jest przeszłością i już odeszło. Nie uprzedzaj przyszłego cierpienia. Bez względu na to, jakie cierpienie maże ci się teraz przytrafić, nie ulegaj mu, lecz nieustannie rozwijaj odwagę.”

„Cierpienie jest czymś duchowym, jest najbardziej bezpośrednim objawem świadomości.”

„Największym upokorzeniem i największą karą było dla mnie to, gdy mi w chwilach uporu powiedziano: Nie będziesz zakonnicą. Zakonnice są łagodne i cierpliwe. Cierpiałam w duszy tak bardzo, że nie umiałabym tego wytłumaczyć, czułam bowiem, że ma słuszność otoczenie, a jednak w głębi duszy powtarzałam sobie: ja będę zakonnicą. To była pewność, której mi z duszy nie był zdolny nikt wyrwać, nawet poczucie własnej niegodności. Po takim upokorzeniu następowała u mnie poprawa, stawałam się łagodną i potulną, byle nie usłyszeć okropnego wyroku: nie będziesz zakonnicą.”

„Trzeba by mieć twarz z gipsu, żeby nie było widać zmarszczek. Uśmiechamy się, płaczemy, cierpimy, a wszystko to potem widać na twarzy, i to jest piękne.”