Cytaty o charakterze (739 cytatów, strona 2)

„Starca z Gór”, Hassana ibn Sabbaha, można zapewne uznać za prekursora współczesnego terroryzmu spod znaku islamskiego dżihadu, poza tym jednak był on także uczonym i mistykiem, charyzmatycznym przywódcą wojskowym i religijnym, któremu udało się stworzyć wokół siebie, mimo początkowo niewielkich środków, potężne ugrupowanie o charakterze sekty. Jego twierdza Alamut, położona wysoko w górach Elbrus w północnym Iranie, była kwaterą główną tajemniczej, lecz osławionej sekty skrytobójczych asasynów. Marco Polo, który odwiedził twierdzę w drodze powrotnej z Chin, opowiadał o pięknym ogrodzie, w którym potężny szejk spośród swych wiernych zwolenników rekrutował fanatycznych zabójców, nęcąc ich wywołanymi haszyszem wizjami raju. Ludzie ci gotowi byli następnie spełnić każde żądanie Starca z Gór – nawet popełnić samobójstw, jeśli zaszła taka potrzeba.”

Hassan ibn Sabbah

Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory…, s. 65.

O ludziach , O samobójstwie

„Życie w kulturze pieniężnej na ogół utrwala charakter barbarzyński, z tym, że oszustwa i przemyślność oraz umiejętność zarządzania zajmują miejsce okrucieństwa i przemocy nieodłączne od wczesnego okresu barbarzyństwa. Skłonność do szykanowania natomiast tylko w pewnej mierze zastępuje skłonność do niszczenia.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Nigdy nie byłam w sytuacji, w której odmówiłabym roli, ponieważ ta kłóciłaby się z moją religią, wizerunkiem czy czymkolwiek innym. Czegoś takiego w ogóle nie biorę pod uwagę. Jeśli nie chciałam brać w czymś udziału, to na pewno nie z powodów światopoglądowych. Natomiast absolutnie nie zatańczę na lodzie i nie zaśpiewam. To leży poza moim charakterem. Tymczasem roli, ze względu na poglądy, mam nadzieję, że nigdy nie odmówię.”

Izabela Kuna (1970) aktorka polska

Źródło: Mnie się na szczęście jeszcze chce - wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53015

O szczęściu , O religii

„Dziewczyny przyjechały ze wsi. Wychowały się na rolniczym Południu, gdzie ich przodków używano w charakterze maszyn rolniczych. Teraz biali farmerzy na Południu nie używali już maszyn skonstruowanych z ciała, gdyż maszyny z metalu były tańsze, pewniejsze i wystarczały im prostsze domy.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O dziewczynach

„Nie był to dla niej już obcy człowiek – Prusak. Zasady, rzeczywistość, wszystko zgasło, zbladło przed wielką potęgą, co się naigrywała z jej woli i tradycji: on ci nie wróg, on ci najmilszy na całym świecie, i choć może niewart, ale on ci pierwszy z ludzi, i choć ci ani swój mową ani życiem, choć on ciebie nie rozumie – ty go kochasz i kochać będziesz do śmierci, i nie ostoi się przed nim twa powaga ani duma, ani siła charakteru – i skoro zechce, będzie twym panem.”

Maria Rodziewiczówna książka Między ustami a brzegiem pucharu

Między ustami a brzegiem pucharu
Źródło: s. 142

O śmierci , O ludziach , O rzeczywostości , O sile

„Faktyczny charakter granic znów zaczął się zmieniać – i tu również demokracja zaczyna odgrywać nieoczywistą rolę. W latach 90. rozwój demokracji wiązał się z tym, że otwieramy świat. Dziś demokratyzacja może sprzyjać jego zamknięciu. Słyszymy coraz donośniejsze głosy tych, którzy chcą dokładnie wiedzieć: gdzie jest granica, komu wolno ją przekroczyć, kto jest przepuszczany, a kto nie. To staje się bardzo ważne, także z punktu widzenia lęku przed zależnością od świata na zewnątrz. Wcześniej sądziliśmy, że jak będziemy współzależni gospodarczo, to nikt nie będzie miał interesu w tym, żeby wszczynać wojnę. Szok tego kryzysu uświadomił nam, że jeśli pojawi się jakiś problem, to bardzo trudno na niego zareagować – właśnie dlatego, że jesteśmy ze sobą wzajemnie powiązani i zależni od siebie. Niemniej sądzę, że kraje takie jak Stany Zjednoczone, Chiny, Indie mogą przetrwać nawrót do jakiejś formy „suwerennej demokracji.””

Iwan Krystew (1965)

W Europie powrót do demokracji suwerennej oznacza koniec Unii Europejskiej.
Źródło: debata Sławomira Sierakowskiego, Krastew, Kwaśniewski, Randeria, Snyder: It's the final countdown!, krytykapolityczna.pl, 10 października 2014 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/wybory-europy/20141010/krastev-kwasniewski-randeria-snyder-its-final-countdown

O świecie , O demokracji , O problemach

„W momencie urodzenia, przyjścia na świat, rozpoczyna się życie biologiczne, wtedy nie ma już wątpliwości, że to jest człowiek. Ale w pełni człowiekiem stajemy się w ciągu naszego życia, zdobywając się na wysiłek rozwijania świadomości, poglądu na świat i charakteru.”

Maria Szyszkowska (1937) polska działaczka polityczna, filozof

O życiu , O świecie , O wysiłku

„Dzisiaj kwalifikację do klasy próżniaczej stanowią wyłącznie zdolności finansowe. Jedyną pozostałością charakteru łupieżczego jest bezwzględna wytrwałość w dążeniu do jednego określonego celu – cecha różniąca barbarzyńcę z okresu łupieżczego od pokojowo nastawionego człowieka okresu dzikości, którego zdystansował i zastąpił. Jednakże nie jest to jednocześnie cecha odróżniająca członka klasy wyższej, który osiągnął powodzenie finansowe, od szeregowych członków klas przemysłowych.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Andrzej Duda ma taki charakter, że kiedy przyjdzie mu o czymś rozstrzygać, woli komuś ustąpić, nie chce lub nie umie wiązać się odpowiedzialnością. Czy taki ktoś może być prezydentem? Dobrym prezydentem? Nie.”

Jan Zimmermann (1949)

o Andrzeju Dudzie.
Źródło: Prof. Zimmermann o Andrzeju Dudzie: Czy ktoś taki może być dobrym prezydentem? Nie http://polska.newsweek.pl/profesor-jan-zimmermann-promotor-andrzeja-duda-krytykuje-prezydenta,artykuly,385801,1.html, newsweek.pl, 17 maja 2016

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem oﬁaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej oﬁary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach oﬁarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Obraz , O życiu , O pieniądzach , O dzieciach

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

O życiu , O losie , O duszy , O wiośnie

„Znajdziemy ludzi, doszukamy się ich najczarniejszych cech charakteru, upodlimy ich i dzięki temu zbudujemy nowy rząd. To ma być budowanie rządu? Panie premierze, niech pan to powstrzyma!”

Jan Rokita (1959) polski polityk

o stylu w jakim PiS budowało rząd po wystąpieniu z koalicji Samoobrony.
Źródło: gazeta.pl

O ludziach

„Niektórzy mówią, że i zupa w stołówce studenckiej może mieć charakter polityczny.”

Jerzy Szmajdziński (1952–2010) polski polityk

Źródło: Program III Polskiego Radia, 2 sierpnia 2004

„Polacy – to okropny naród. Zapewne, każdy naród jest okropny. Ale Polacy odznaczają się szczególną słabością charakteru i niewykształconą administracją.”

Jerzy Giedroyc (1906–2000) polski publicysta, działacz emigracyjny, wydawca

Źródło: Jerzy Giedroyc, Autobiografia na cztery ręce, Warszawa 2006, s. 53.

„W Szczecinie miejsce abstrakcyjnego internacjonalizmu, lansowanego w poprzedniej epoce, w sposób całkowicie naturalny zajął autentyczny kontakt z sąsiadem. Z pewnością zadecydowało o tym położenie miasta, lecz częściowo także jego charakter. Bo jako miasto portowe, stolica Pomorza Zachodniego zawsze dawała swoim mieszkańcom poczucie kontaktu ze światem. (…) Co prawda, tamto poczucie kontaktu ze światem było dosyć złudne, ale i tak nie wynikało z większej niż gdzie indziej, ilości zachodnich towarów. Wynikało przede wszystkim z możliwości kontaktowania się z tymi, którzy przedostawali się za żelazną kurtynę. W co drugiej szczecińskiej rodzinie był przecież jakiś rybak lub marynarz. Poza tym, w szczecińskich knajpach i dyskotekach często siedziało się przy jednym stole z Duńczykami, Niemcami bądź Szwedami. Nie owocowało to, co prawda, kontaktami z dziedziny kultury wysokiej, ale z pewnością wzmagało potrzebę życia w normalnym europejskim kraju. I nie ma chyba przesady w stwierdzeniu, iż to właśnie uczyniło ze Szczecina jedno z najbardziej zbuntowanych miast wobec komunistycznego reżimu.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O prawdzie , O świecie , O rodzinie , O poszukiwaniu

„(…) dostałam nagrodę od publiczności za najbardziej elektryzującą rolę żeńską na XXVIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Tak było. To był fantastyczny festiwal; wspominam go z rozrzewnieniem. Zrobiliśmy tam szał. Nie było co zbierać. Dostaliśmy nagrodę za przedstawienie Plastelina. Dyplomik trzymam ukryty głęboko w szufladzie. Szkoła zapewniła nam fantastyczny start – pracowaliśmy ze świetnymi reżyserami. Między innymi Mariuszem Grzegorzkiem i Grzegorzem Wiśniewskim. Przedstawienia dyplomowe wyszły super.”

Agnieszka Żulewska (1987) polska aktorka

Źródło: Jan Dziekan, Elektryzujący czarny charakter, barwyszczescia. pl, 8 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20427/elektryzujacy-czarny-charakter.html

O szkole

„Impresjoniści są (…) pierwszą formacją artystyczną korzystającą z dobrodziejstw rozwoju komunikacji zarówno w zakresie rozszerzania własnych horyzontów przez poznanie dalekich kultur, jak i dla szybkiego zaznajomienia odległych krajów z charakterem i wartościami własnej sztuki.”

Zdzisław Kępiński (1911–1978)

Impresjonizm
Źródło: s. 12, 13

O komunikacji , Odległy

„Z tego gimnazjum wyniosłem dużo dobrej nauki, miłe wspomnienia i charakter. (…) Nie robiliśmy różnic między sobą z powodów narodowych czy rasowych. Nie wyszliśmy z ław szkolnych wrogami ani Żydów ani Rusinów. Wprost przeciwnie. Z gimnazjum nie wyniosłem szczypty antysemityzmu, zaś do Rusinów, późniejszych Ukraińców, więcej niż sympatię.”

Jędrzej Moraczewski (1870–1944) polski polityk, premier II Rzeczypospolitej

o nauce w III Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie.
Źródło: Marian Romaniuk, Jędrzej Edward Moraczewski (1870–1944), lewicowo.pl http://lewicowo.pl/jedrzej-edward-moraczewski-1870-1944/

O nauce

„Już od najmłodszych lat mój spaczony charakter mówi mi, że jestem inny niż ogół śmiertelników. Tu również odnoszę sukcesy.”

Salvador Dalí (1904–1989) malarz hiszpański

O sobie

O sukcesie

„Wiadomo, że w siatkówce gra się do ostatniego punktu w secie, dlatego z punktu widzenia naszej waleczności i charakteru jest ważne, żeby umieć odwrócić losy seta nawet w trudnej sytuacji.”

Lukáš Ticháček (1982) czeski siatkarz

Źródło: plusliga.pl http://www.plusliga.pl/news/id/4830

O losie , O grach

„Kriuczkow, który przybywając w 1989 r. do Warszawy, wskazał na Tadeusza Mazowieckiego jako człowieka strawnego dla Moskwy w charakterze premiera.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

o szefie KGB Władimirze Kriuczkowie.
Źródło: Świat według Leppera, polityka.pl, 21 lipca 2007 http://archiwum.polityka.pl/art/swiat-wedlug-leppera,360231.html

O świecie

„Patrzyłem na wiele kobiet z pożądaniem, ale Bóg wybaczy mi to. Wiele razy popełniłem cudzołóstwo w moim sercu.”

Jimmy Carter (1924) polityk amerykański, 39. prezydent Stanów Zjednoczonych (1977–1981)

podczas kampanii wyborczej w roku 1976 w wywiadzie dla Playboya. Niektórzy atakowali go za to stwierdzenie, twierdząc, iż nie przystoi to kaznodziei w kościele baptystów (a Carter takim jest), ale inni chwalili za brak obłudy i uczciwość charakteru.

O kobietach , O Bogu , Serce

„Libijczycy kulturowo i cechami charakteru są zbliżeni do Żydów. Umieją liczyć pieniądze, wiedzą, gdzie je zdobyć.”

Albin Siwak (1933–2019) polski działacz partyjny w okresie PRL

Źródło: wywiad Pawła Smoleńskiego, Kaddafi wariat, ale jego Libia to była żyła złota, „Gazeta Wyborcza”, 5–6 marca 2011.

O pieniądzach , O wariatach

„Przyłączenie się do „Żegoty” nadało naszej działalności bardziej zorganizowany charakter. Warto bowiem podkreślić, że nie działaliśmy w imieniu jakiejś organizacji, chociaż wielu z nas należało do różnych ugrupowań politycznych. Nasza akcja pomocy Żydom zrodziła się samorzutnie już w pierwszych dniach okupacji jako następstwo konkretnej sytuacji. Ludzie, którzy się w niej angażowali, czynili to z pobudek humanitarnych; był to odruch ludzki, który nakazywał nie pozostawać biernym w obliczu największego barbarzyństwa w stosunku do naszych żydowskich współobywateli.”

Irena Sendlerowa (1910–2008) polska działaczka społeczna, uczestniczka akcji pomocy Żydom w czasie II wojny światowej

Źródło: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945, oprac. W. Bartoszewski i Z. Lewinówna, wyd. „Znak”, Kraków 1969 http://lewicowo.pl/o-pomocy-zydom/.

O ludziach , O pomocy , O ojczyźnie

„Dla ludzi wiarygodni są ci bohaterowie, którzy mają realne problemy, podobne do ich własnych. W pewnym momencie grana przeze mnie Hanka Mostowiak stała się chodzącym ideałem. To, o ironio, osłabiło tę postać. Na jej kryształowym charakterze musiała pojawić się rysa. Dopiero po tym, jak w scenariuszu pojawił się wątek choroby alkoholowej, ludzie znów zaczęli Hance kibicować.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

o roli w M jak miłość.
Źródło: Widzowie nie lubią ideałów, „Rzeczpospolita” nr 46, „TV magazyn”, 25 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111792.html

O miłości , O ludziach , O chorobach

„Mocne kobiety, z charakterem i godnością… a ona jest taka… takie kobiety bardziej od łabędzi kochają brzydkie kaczątka. Kochają kulawe pisklęta i bezradne dziewczynki z zapałkami.”

Dorota Terakowska (1938–2000) polska pisarka i dziennikarka

Poczwarka

O kobietach , Kochać się

„Człowiek posiada pewne przewrotne cechy charakteru, które komplikują najprostsze rzeczy.”

Warren Buffett (1930)

„Bezpośrednim, przyrodniczym, koniecznym stosunkiem człowieka do człowieka jest stosunek mężczyzny do kobiety. (…) Wedle tego stosunku można więc ocenić poziom całej kultury człowieka. Charakter tego stosunku świadczy o tym, w jakiej mierze człowiek stał się dla siebie istotą gatunkową.”

Karol Marks książka Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne

Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne (1844)

O kobietach

„Bartoszewski ma zły charakter. Mówię to bez żadnego „ale”. Długo i silnie powstrzymywałam się przed wypowiedziami na temat tego człowieka. (…) Podziwiałam tego człowieka. Przed laty pisałam do niego serdeczne listy. Nigdy nie dostałam odpowiedzi, były za to reakcje natury publicznej.”

Erika Steinbach (1943) polityk niemiecka

o Władysławie Bartoszewskim.

O naturze , O lecie

„Nędza łamie ludzkie charaktery – nie sposób sprawić, by pusty worek stał prosto.”

Benjamin Franklin (1706–1790) amerykański polityk, uczony i filozof

„Wy jesteście solą ziemi… mniej jeszcze szczycić się może rzymski papież, jako że może być osądzony przez ludzi – a raczej można pokazać, że już został osądzony, jeśliby przez herezję jawnie utracił swój charakter.”

Innocenty III (1160–1216) papież

Źródło: Sermo 4: In Consecratione, PL 218, 670

O ludziach

„Wracam myślami do tych wspólnie spędzonych z Andrzejem chwil i powiem panu, że gdybym miał wymienić trzy najwybitniejsze osoby w Polsce, polityków, mężów stanu, to Lepper na pewno by się tam znalazł. On miał charyzmę, instynkt, umiał się znaleźć. Nietuzinkowy facet, cholernie mocny to był charakter, człowiek nie do zdarcia.”

Lech Woszczerowicz (1940) polski ekonomista i polityk

Źródło: Lech Woszczerowicz o Lepperze: to był mocny charakter, gazeta.pl, 5 sierpnia 2011 http://trojmiasto.gazeta.pl/trojmiasto/1,35612,10072500,Lech_Woszczerowicz_o_Lepperze__to_byl_mocny_charakter.html

O facetach

„Dla niektórych mówienie o cnotach, niewinności, uczciwości, moralności, wierze, czy sile charakteru może wydawać się staromodne, lecz to właśnie te cechy budowały wielkich ludzi, jak też są one wskaźnikiem drogi do radości życia doczesnego i wiecznej szczęśliwości w zaświatach. To te cechy są kotwicami naszego życia, mimo stawianych nam próbom, tragediom, epidemiom i okrucieństwom wojny za którymi podąża okrutne zniszczenie, głód i przelew krwi.”

Harold B. Lee (1899–1973)

O głodzie , O wojnie , O ludziach , O wierze

„W teatrze przed premierą można dużo jeszcze pracować, a nawet po niej można jeszcze pewne rzeczy zmieniać. W kinie, oczywiście też się interweniuje, dochodzi muzyka, montaż, całe to manipulowanie materią filmową, jednak głównie jest to charakter natychmiastowy i w pewnym sensie nieodwołalny.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33620

O muzyce , Sens

„Wcześnie zorientowaliśmy się, że jeśli stworzysz coś z charakterem, czy to zwierzę, czy to człowieka, czy cokolwiek, co prawdopodobnie nie sprostałoby rzeczywistemu działaniu, możesz z pewnością liczyć na śmiech… W MGM nauczyliśmy się wykorzystywać rozmaite rodzaje humoru, szybszego humoru, przyspieszyliśmy tak, że nasze kreskówki zgęstniały w dwójnasób, bo jedna sytuacja przechodziła w inną. Facet nie mógł trafić w kowadło jeśli, robiąc krok, nie wpadał do studni. Dla widowni wszystko musi być w ruchu, wciąż się nasilać.”

Tex Avery (1908–1980)

Źródło: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 128

O sztuce , O facetach , O historii , O śmiechu

„Forma jest tym, co nadaje artystycznego charakteru temu, co się pisze. To ona decyduje o niejednoznaczności, za sprawą czego literatura różni się od publicystyki i produkowanych przez przemysł wydawniczy czytadeł. Ona też decyduje o dynamice i uniwersalizmie przekazu. A także o pozazmysłowym wymiarze.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Niewrzęda: Rany, które wynikają z empatii – rozmowa Kamili Kasprzak dla „Krytyki Politycznej” http://www.krytykapolityczna.pl/kluby-kp/publicystyka/20130922/niewrzeda-rany-ktore-wynikaja-z-empatii

O literaturze

„Społeczeństwo średniowieczne było w znacznym stopniu zdominowane przez więzy pokrewieństwa. Włościanie kojarzyli się w obrębie jednej wsi, mieszczanie w obrębie jednego miasta, a książęta zawierali związki małżeńskie w obrębie własnej dynastii. Tego rodzaju praktyka stała oczywiście w kolizji z zasadami głoszonymi przez Kościół, który do początków XIII wieku zakazywał kojarzenia się rodzinnego aż do siódmego pokolenia włącznie. Zakazy te miały niewątpliwie bardziej doktrynalny niż biologiczny charakter, ponieważ na równi z pokrewieństwem traktowane było powinowactwo duchowe i nie zezwalano na małżeństwa pomiędzy rodzicami chrzestnymi, a także pomiędzy chrzestnymi i chrześniakami. Wydaje się zresztą, iż ten drugi zakaz traktowany był nawet bardziej rygorystycznie, ponieważ poza książętami i feudałami nikt nie potrafił odtworzyć własnej genealogii do siódmego pokolenia; znajomość rodzinnych realiów kończyła się zwykle na pokoleniu trzecim. W tej sytuacji zakazy kościelne pozostawały wyłącznie w sferze abstrakcji. Włościanie ich nie przestrzegali, książęta zaś omijali je za pomocą odpowiedniej dyspensy.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

O małżeństwie , O rodzicach , O wieku , O pomocy

„Pośrednictwo kogoś drugiego może dawać podstawy do miłości samego siebie, jedynie ono może uodpornić tę miłość na niebezpieczeństwo egocentryzmu i zapewnić jej rozumny charakter.”

Gabriel Marcel (1889–1973) dramaturg a filozof z Francja

O miłości

„(…) staram się dostrzegać w życiu przede wszystkim pozytywy. To chyba sprawa charakteru. Już taki mam. Jestem dosyć pogodnym człowiekiem, choć oczywiście w granicach rozsądku. Jak każdy przeżywam chwile załamania i stresy, ale nie lubię absorbować nimi innych.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogodaw.htm

„Małe kłamstwo, a raczej kłamstewko jest jak mikroskopijny ludzik
z przewiązanym wokół szyi zielonym szaliczkiem.
Je rzodkiewki, lubi też truskawki ze śmietaną.
Ma czysty, nieskażony charakter.”

Maria Bujańska (1943–1999) polska pisarka, poetka i pianistka

Źródło: Małe kłamstwo

O kłamstwie

„Brema może uchodzić za wzorzec niemieckości. I to przekonanie z roku na rok się u mnie nasila. W Bremie nie ma tej elastyczności, swobody, która jest w Berlinie. Mimo że i Brema i Berlin są miastami o lewicowym charakterze i od dziesięcioleci rządzi w obu SPD. Ale lewicowość Bremy, co może wydawać się zadziwiające, jest konserwatywna. I to niebywale konserwatywna. Wszystko ma tam swój ustalony z góry porządek i styl. Nawet sposób ubierania się. Berlin natomiast jest całkowicie inny. Właściwie jest tak inny, iż można powiedzieć, że jest kolejnym niemieckojęzycznym państwem. Tworzy społeczność, która jest nie do podrobienia.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W Berlinie przestałem się czuć emigrantem – rozmowa Tomira Mazura – „tomir pisze o kulturze” https://tomirmazur.wordpress.com/2015/10/15/w-berlinie-przestalem-sie-czuc-emigrantem/

„Genetyka wytycza tory naszego charakteru. Natomiast powierzchowność kształtujemy poprzez kulturę, rodzinę, otoczenie.”

Dorota Sumińska (1957) polska pisarka i dziennikarka

Źródło: Wywiad, 2011 http://www.styl.pl/magazyn/wywiady/news-idealny-maz-pan-wrona,nId,337172,nPack,2

O rodzinie

„Powstrzymaj się przed zabijaniem, przemocą, chciwością, zazdrością, przywiązaniem i złym charakterem. Uroń łzy litości i współczucia; pokaż światu drogę do wyzwolenia.”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 19 października 2007
Źródło: dharmasangha.info http://www.dharmasangha.info/index.php/teachings/252-teachings-given-on-october-19-2007

O świecie , O zazdrości , O łzach

„Państwo z parlamentu Rzeczypospolitej zrobiliście teatr słaby, słabą farsę. Słabą farsę. Jesteście słabymi aktorami, nie zatrudniłbym was. Moglibyście być co najmniej dublerami. Każdemu zapewnia się wolność twórczości artystycznej. Tak stanowi art. 73 Konstytucji Rzeczypospolitej. Czytamy w niej także, że każdy ma wolność korzystania z dóbr kultury, a zgodnie z art. 6 konstytucji obowiązkiem Polski jest stworzenie odpowiednich warunków ich upowszechniania i równego dostępu do nich. Z kolei w art. 54 ustawa zasadnicza chroni każdą wypowiedź, również o charakterze artystycznym, od cenzury prewencyjnej, czyli zakazuje uzależniania jej od uprzedniej kontroli, czyli zgody organu państwowego. Wolności wymienione w konstytucji nie są hojnym gestem ustawodawcy, ale mają swoje umocowanie w godności ludzkiej.”

Krzysztof Mieszkowski (1956) polski polityk

Źródło: wypowiedź na posiedzeniu, 25 listopada 2015 (1. dzień obrad) http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=2&dzien=1&wyp=138&view=1

O ustawie , O wolności , O czytaniu

„Zawsze przestrzegałam zasady, by nigdy nie spędzać nawet pięciu minut z ludźmi, którzy nie chcą być ze mną. Dobrze też pamiętam przestrogę mojej Mamy, by nie przebywać z ludźmi, którzy psują nam charakter, wyzwalając naszą agresję. Takie znajomości są destrukcyjne, osłabiają, nic w zamian nie dając.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 110

„Duchowieństwo stanowi klasę służebną, lecz służąc wysoko postawionemu władcy i zapożyczając odeń blasku zajmuje wysokie miejsce w hierarchii społecznej. Konsumpcja duchowieństwa ma charakter zastępczy, a ponieważ w bardziej rozwiniętych religiach pan nie ma w ogóle potrzeb materialnych, zawód duchownych polega na zastępczym próżnowaniu w pełnym znaczeniu tego słowa. „Cokolwiek byś spożywał, cokolwiek pił, bądź cokolwiek byś czynił – czyń to wszystko na chwałę bożą.””

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O religii

„Zmarły król, choć czasem jowialny i – jak na króla – uczciwy, był osobą słabą, niewykształconą i nieciekawą… Nie bacząc na słabość jego charakteru i skąpy intelekt, na jego ignorancję i przesądy, William IV był do ostatnich dni popularnym władcą, ale ta jego popularność zdobyta została za cenę czegoś w rodzaju powszechnej pogardy…”

Wilhelm IV Hanowerski (1765–1837)

z nekrologu zamieszczonego w tygodniku „Spectator” po śmierci Wilhelma IV.
Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 21–22.

O śmierci , O czasie , O zmarłych

„Lud darzył go sympatią, z uciechą gawędził o jego eskapadach miłosnych i z uczuciem satysfakcji rozpływał się nad tym, jak zalazł za skórę nienawistnym Filistynom. W Samsonie znalazło także wyraz wątłe uświadomienie polityczne Izraelitów w epoce sędziów, w epoce anarchii i plemiennych partykularyzmów. Nie jest on przecież wodzem, który podobnie jak inni sędziowie organizuje opór przeciwko ciemięzcom. Jego utarczki z Filistynami mają charakter samotnej partyzantki zagorzalca, który chce się pomścić za doznane lub urojone zniewagi. Pobudką jego czynów jest nie tyle patriotyzm, co chęć załatwienia osobistych porachunków. I dopiero pod koniec opowieści postać jego ulega wyraźnej sublimacji, staje się postacią bohaterską i prawdziwie tragiczną. W tym głęboko przejmującym finale tkwi jakby zapowiedź nadchodzących nowych czasów, kiedy skłócone plemiona izraelskie, pod grozą rosnącego niebezpieczeństwa filistyńskiego, zaczną wreszcie rozumieć konieczność jednoczenia się do wspólnej walki o wolność.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

o Samsonie.
Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 244

O ludziach , O emocjach , O wolności , O walce

„Dla mnie działalność, którą prowadziliśmy, nie miała tylko charakteru walki o prawa pracownicze, ale przede wszystkim walki o wolną Polskę, tak jak wcześniej polscy żołnierze walczyli podczas II wojny światowej i po niej – z bronią w ręku. Uważaliśmy, że Solidarność jest etapem drogi do niepodległości kraju. Związek zawodowy był tylko narzędziem tej walki.”

Adam Borowski (1955) polski działacz opozycji demokratycznej i niepodległościowej w PRL

Źródło: Mariusz Bober, Mamy wolność, ale daliśmy się okraść, naszdziennik.pl, 13 grudnia 2007 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20071213&id=my31.txt

O wojnie , O wolności , O walce

„(…) to bardzo interesujące. Czasem ktoś z ekipy wzywa mnie nawet na plan: „Zła kobieta, proszę!””

Ewelina Serafin (1977) polska aktorka

o graniu czarnego charakteru.
Źródło: Ewelina Serafin – Zła kobieta proszę na plan http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/811/Ewelina-Serafin-Zla-kobieta-prosze-na-plan.html

O kobietach , O czasie

„Każdy rytuał ogranicza się po części do powtarzania formułek. Ta postępująca formalizacja cechuje zwłaszcza tradycyjne, bardziej rozwinięte kulty, gdzie życie i ubiór kapłanów są jednocześnie bardziej surowe i bardziej ozdobne, jednakże da się również zaobserwować w kultach sekt nowszych, gdzie wymagania wobec księży, szat liturgicznych i przedmiotów kultu są mniej rygorystyczne. Powtarzanie formułek w służbie bożej (termin „służba” zawiera odcień znaczeniowy istotny dla omawianego problemu) nabiera coraz bardziej powierzchownego I zewnętrznego charakteru, w miarę jak kult utrwala się, staje się starszy i bardziej tradycyjny. Ta powierzchowność powtarzanych formułek daje satysfakcję ludziom, którzy w sprawach religii przestrzegają dobrych manier. Jednocześnie przez swoją powierzchowność i formalizm obrzęd taki świadczy wyraźnie, że władca, na cześć którego się go odprawia, nie wymaga autentycznej gorliwości od swoich sług. Są to sługi nie przynoszące bezpośrednich korzyści i fakt ten przydaje splendoru ich panu. Nie potrzeba chyba nawet wskazywać na ścisłą analogię między rolą kapłana a lokaja. W obu przypadkach formalny charakter tych czynności jest widoczny i oczywisty. Zawodowe czynności kapłana nie powinny być wykonywane zręcznie ani sprawnie, gdyż powinny świadczyć o braku możliwości wykonywania przez niego innej pracy.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu , O religii

„Moim jedynym pragnieniem był zawsze związek Francji i Rosji, chciałbym bardzo porozumieć się z pierwszym konsulem, którego szczery charakter jest mi dobrze znany.”

Aleksander I Romanow (1777–1825) car Rosji

odpowiedź na kurtuazyjny list, który wysłał mu Napoleon I Bonaparte z okazji koronacji cara w 1801
Źródło: Roman Daszczyński, Nie igraj z Azjatą, „Ale Historia Extra” nr 1 (1), listopad 2012, s. 28.

O historii

„Pies natomiast ma zalety ze względu na swą bezużyteczność, jak też ze względu na specjalne cechy charakteru. Często mówi się o nim w sensie pozytywnym, jako o przyjacielu człowieka oraz chwali się jego inteligencję i wierność. Znaczy to, że pies jest sługą człowieka, i że posiada dar służalczego podporządkowania się i niewolniczą skwapliwość w odgadywaniu nastroju swego pana. Jednocześnie z tymi cechami, które dopasowują go do stosunków opartych na hierarchii pozycji społecznych, pies posiada pewne rysy świadczące o jego wątpliwej wartości estetycznej. Jest ze wszystkich zwierząt domowych najbrudniejszy i najnieznośniejszy. Nadrabia to służalczością wobec swego pana i gotowością uczynienia krzywdy lub szkody innym. Dlatego też pies zdobywa nasze względy pozwalając pofolgować ludzkiej skłonności do panowania, a ponieważ jednocześnie jest dosyć kosztowny i na ogół nie nadaje się do celów produkcyjnych, służy podnoszeniu prestiżu. Pies jest jednocześnie związany w naszych wyobrażeniach z polowaniem – czyli z zajęciem zaszczytnym i stanowiącym wyraz przynoszącego zaszczyt instynktu łupieżczego.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O inteligencji , O zwierzętach , O wierności , Sens

„(…) to był arogancki, pewny siebie i zadufany w sobie wielki człowiek. Lider swojej epoki – ale z jego sposobem bycia i zdaniami ostatecznymi tkwiłby w naszej rzeczywistości na marginesie życia albo w jakimś małomiasteczkowym teatrzyku. Molier miał strasznie trudny charakter, jak wielu wielkich, którzy przeszli do historii.”

Marek Litewka (1948)

Źródło: „Dziennik Polski”, 13 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/molierz.htm

O historii , O rzeczywostości

„W okresie przechodzenia do kultury łupieżczej zmienił się charakter walki o byt – z walki ze środowiskiem pozaludzkim stał się walką wewnątrz środowiska ludzkiego. Zmianie tej towarzyszył wzrastający antagonizm i świadomość tego antagonizmu między poszczególnymi członkami grupy. Zmieniły się stopniowo warunki decydujące o zdobyciu powodzenia w grupie oraz o przetrwaniu całej grupy. Zmieniło się również panujące nastawienie psychiczne, co pociągnęło za sobą dominację odmiennego układu zdolności i skłonności odpowiadających nowemu sposobowi życia. Wśród cech archaicznych, które uważamy za przeżytki pokojowej fazy kultury, można wymienić instynkt solidarności etnicznej, który nazywamy sumieniem, obejmujący również wierność i poczucie równości, a także instynkt pracy w jego naiwnej, niezawistnej formie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O walce , O wierności

„Jeśli determinację, ambicję, ogromną wolę walki i niepogodzenie się z porażkami nazywa się trudnym charakterem, to rzeczywiście taki mam.”

Krzysztof Ignaczak (1978) siatkarz polski

O walce

„Naród białoruski jest narodem o charakterze internacjonalnym i dlatego podstawą polityki państwa jest zapobieganie faktom podżegania waśni narodowościowych. Na Białorusi nie przyjmie się ani antyrosyjska ani antyżydowska polityka.”

Alaksandr Łukaszenka (1954) białoruski polityk, prezydent

Źródło: PAP, 26 lipca 2002

„Jeśli, przeciwnie, natura ludzka jest upadła, to zawodność – choroba inteligencji, którą życie starannie ukrywa, jest pierwszym z największych kalectw człowieka, z czego wynika szereg konsekwencji: skoro rozum nie jest święty i prawy, jest zawodny, to człowiek nigdy nie może być pewny prawdy; skoro nie może nigdy być pewien prawdy, to ta niepewność ma charakter radykalny, tak u jednostki, jaki i wśród zebranych ludzi; skoro ta niepewność jest powodem wątpliwości u każdego poszczególnego człowieka, jak i u ludzi jako całości, to zarówno wszelka afirmacja jak i wszelka negacja czegokolwiek z ich strony jest sprzecznością z samej definicji, gdyż czy to afirmować czy to negować, to nic innego jak stwierdzać pewność samej afirmacji lub jej negacji. Skoro wszystko to są sprzeczności, są to wszystko tezy niepewne, to widać, że już przy tym przypuszczeniu, wszelka dyskusja jest absurdalna i niedorzeczna.”

Juan Donoso Cortés (1809–1853)

O życiu , O ludziach , O chorobach , O inteligencji

„Próba anarchizacji życia publicznego poprzez organizowanie manifestacji w stolicy musi znaleźć swoją kontrę. Musi być odpowiedź na te działania, które mają charakter destabilizujący i naruszający spokój społeczny.”

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

odpowiedź na zapowiedź manifestacji PO w Warszawie dnia 7 października 2006.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”

„Na razie godzę studia z pracą, ale układanie planu dnia wymaga wspięcia się na Mount Everest logistyki.”

Maja Bohosiewicz (1990) polska aktorka

Źródło: Kolorowy czarny charakter – rozmowa z Mają Bohosiewicz, 13 grudnia 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6617/Kolorowy-czarny-charakter-rozmowa-z-Maja-Bohosiewicz.html

O studiach

„Myślę, że ten film dobrze oddawał atmosferę życia w okupacyjnej Warszawie i świetnie pokazywał charakter jej mieszkańców. Piosenki, które się tam pojawiły, sama dobrze znałam z warszawskiej ulicy. Pamiętam tego skrzypka, którego potem zastrzelono, bo okazał się niemieckim szpiegiem. Sama mu nawet kiedyś wrzuciłam datek do kapelusza. Nie zapomnę, jak do niemieckich „szczekaczek” informujących o sukcesach armii hitlerowskiej włączyli się nasi i zagrali polski hymn.”

Danuta Szaflarska (1915–2017) polska aktorka

o filmie Zakazane piosenki.
Źródło: Życie jest cudem, „Rzeczpospolita”, 11 października 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zyciejc.htm

O życiu , O myślach , O sukcesie , O myśleniu

„Dokonany i ciągle dokonujący się postęp instytucji społecznych i rozwój ludzkiej osobowości można – w pewnym uproszczeniu – sprowadzić do procesu naturalnej selekcji najbardziej odpowiednich sposobów myślenia oraz przymusowej adaptacji do środowiska, zmieniającego się w miarę wzrostu liczbowego społeczeństw i stopniowych zmian w instytucjach. Instytucje społeczne są nie tylko wynikiem procesu selekcji i adaptacji, który kształtuje postawy i skłonności wyznaczają one jednocześnie sposób życia i stosunki między ludźmi i dlatego są same z kolei istotnymi czynnikami selekcji. Przemiany instytucji powodują dalszą selekcję jednostek o najbardziej odpowiednim usposobieniu oraz dalszą adaptację charakteru i obyczajów jednostek do zmieniającego się – dzięki przemianom instytucji – środowiska.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O myślach , O osobowości , O myśleniu

„Przykład Fejgina pokazuje, jak w III RP funkcjonuje „gruba kreska” Tadeusza Mazowieckiego i jakie rodzi skutki. Był on zapewne ostatnim baronem bezpieki. Ale żyją jeszcze funkcjonariusze tego resortu, pełniący w Centrali funkcje kierownicze nieco niższego szczebla, oraz wysocy funkcjonariusze struktur terenowych: Wojewódzkich i Powiatowych Urzędów Bezpieczeństwa. Nie wszyscy do końca pozostali w resorcie, niektórych bowiem partia „oddelegowała” do nauki, jak na przykład ppłk. UB Wiktora Herera, który został mianowanym profesorem PRL, specjalizującym się w ekonomice rolnictwa; w tym charakterze (czy tylko?) był nawet… doradcą Komisji Krajowej Solidarności; oraz ppłk. Ryszarda Nazarewicza, profesora… historii. Inni poszli „w dyplomację”, do aparatu partyjnego i administracyjnego, do handlu zagranicznego.”

Leszek Żebrowski (1955) polski historyk, ekonomista i publicysta

Źródło: Fejgin i inni, czyli fejginiątka są wśród nas, „Nasza Polska”, 28 sierpnia 2002

O historii , O nauce

„Prawdziwy charakter nie jest czymś kształtowanym z zewnątrz, czy też nakładanym, lecz czymś promieniującym od środka.”

Ellen G. White (1827–1915) prorokini pochodzenia amerykańskiego

This Day with God
Źródło: s. 146.

„W skład zawodów pieniężnych wpływających na utrwalenie temperamentu łupieżczego wchodzą zawody związane bezpośrednio z posiadaniem własności – czyli stanowiące właściwe zajęcia klasy próżniaczej – oraz pomocnicze funkcje łączące się z przywłaszczaniem i gromadzeniem majątku. Chodzi tu o osoby związane z posiadaniem przedsiębiorstw zaangażowanych w walkę konkurencyjną – zwłaszcza zaś o tak podstawowy element zarządzania gospodarką jak operacje finansowe. Można do tej kategorii zaliczyć również większość zawodów powiązanych z handlem. Najdoskonalszym wcieleniem człowieka uprawiającego zawód „pieniężny” jest „kapitan przemysłu”. Jest to człowiek raczej sprytny niż pomysłowy, a jego pozycja ma raczej charakter finansowy niż produkcyjny. Zarządza on przemysłem w sposób dowolny. Pieczę nad technicznymi szczegółami produkcji i organizacji przemysłu zleca podwładnym o mniej „praktycznym” umyśle – ludziom posiadającym instynkt pracy, a nie takim, którzy posiadają zdolności administracyjne. Jeśli chodzi o kształtowanie natury ludzkiej poprzez wychowywanie i selekcję, ogół zawodów „nieekonomicznych” należy zaliczyć do tej samej kategorii, co zawody pieniężne. Taki właśnie charakter ma zawód polityka, duchownego i wojskowego.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O naturze , O walce

„Wypada podkreślić zdecydowanie klasowy charakter zbrodni, popełnionej w Managui. Na ogół widzi się jedynie zabójstwo patrioty, jakim był partyzant [Augusto] Sandino, nie dostrzega się zaś zabójstwa przedstawiciela klas wyzyskiwanych i uciśnionych, jakim był robotnik Sandino.”

Carlos Fonseca (1936–1976)

słowa z 1951, o śmierci Augusto Sandino.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Guerilla latyno-amerykańska, op. cit., s. 51.

O śmierci

„Miałem ciężkie dzieciństwo. Moi rodzice nie sprawdzali się pod wieloma względami. Uważa się, że dzieciństwo w nędzy i zaniedbaniu jest rzeczą złą. Łamie charakter. Uczy znieczulicy. Odbiera radość życia. Nie wiem, czy moje ciężkie dzieciństwo kiedykolwiek zdołało odebrać mi radość życia. Ale chyba właśnie ono jest powodem, dla którego ciągle jestem zakochany.”

Robert McLiam Wilson (1964)

Ulica marzycieli (1996)

O rodzicach , O dzieciństwie , Radość

„Kiedyś telewizja w Polsce traktowana była jako medium próbujące łączyć kulturę wysoką z masową. Działo się tak zwłaszcza w socjalizmie, kiedy telewizja miała mieć charakter edukacyjny. I ten ogon, w postaci misji, ciągnie się za nią do dziś. Musimy pamiętać, że telewizja powstała w USA jako medium masowe, służące praktycznie wyłącznie rozrywce. To tylko Europa broniła jej jako środka transmisji kultury wysokiej.”

Tadeusz Nyczek (1946) polski krytyk literacki, teatralny i plastyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 31 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czytc.htm

„Te nasiadówy miały nieformalny charakter i żywo przypominały mi gangsterskie spotkania w Ojcu chrzestnym. Tyle że politycy PiS omawiali strategię działań przeciwko politycznym przeciwnikom, a nie zabójstwa. Moim zdaniem te działania świadczą, że na szczytach władzy istniała zorganizowana grupa przestępcza. I mówię to z całą odpowiedzialnością za słowa. (…) Jarosław Kaczyński, który na udanej akcji prokuratury i służb specjalnych zyskałby politycznie, wyrastałby na naturalnego przywódcę takiej grupy przestępczej.”

Leszek Piotrowski (1938–2010) polityk polski, adwokat

komentarz na temat narad zwoływanych przez premiera Kaczyńskiego w jego kancelarii, na których omawiano najważniejsze śledztwa w kraju.

„(…) życie Jazepa Losika może mieć i wychowawcze znaczenie. To życie można scharakteryzować jednym słowem – walka, walka z tymi przeszkodami, które spotykały go bodaj na każdym ważnym kroku jego życiowej drogi. I ta walka zahartowała charakter Jazepa Losika, dała mu siłę woli, uporczywość w pracy i wielką pracowitość.”

Jazep Losik (1883–1940) białoruski działacz narodowy i społeczny, polityk, prozaik, publicysta, językoznawca i literaturoznawca

O życiu , O sile , O walce

„Wpadłem na trop grupy przestępczej o charakterze politycznym, bo tak to trzeba nazwać, a prokuratura miała trudności, aby dotrzeć do osób, które funkcjonowały wewnątrz tej grupy. Mnie sprawa tej ustawy interesowała od początku. Na przykład pani poseł Błochowiak. Dlaczego to właśnie ona została wybrana do komisji śledczej? Przecież w SLD jest wielu posłów ze świetnym doświadczeniem w pracy z wymiarem sprawiedliwości. Ona tymczasem takiego doświadczenia nie miała zupełnie, co zresztą było widać w trakcie przesłuchań, bo nie jej pytania pamiętamy, ale niezwykle niegrzeczne wtrącenia, które posłowi zwyczajnie nie przystoją. Moim zdaniem poseł Jaskiernia, który wówczas w SLD rozdawał karty chciał po prostu poseł Błochowiak podziękować w ten sposób za autopoprawki, które wprowadziła do ustawy o grach losowych. Tajemnicą poliszynela jest to, że Błochowiak nie wiedziała co robi, a za autopoprawkami stał adwokat Żółtko. I takich ciekawostek przy tej ustawie jest więcej.”

Krzysztof Rutkowski (detektyw) (1960) detektyw polski, poseł na Sejm

Źródło: Krzysztof Rutkowski: posłowie SLD mają swoje za uszami, wp.pl, 9 marca 2004 http://wiadomosci.wp.pl/kat,10812,title,Krzysztof-Rutkowski-poslowie-SLD-maja-swoje-za-uszami,wid,5008969,wiadomosc.html

O tajemnicy , O sprawiedliwości , O ustawie , O grach

„Stara skarga Paska, który już w 1678 r. narzekał, że u nas w Polsce „choć ludzi jest gwałt, a o człowieka czasem trudno”, dziś nie mniej jest aktualna niż wtedy; a chwile, które dziś przeżywamy, bardziej niż kiedy indziej wymagają całych zastępów ludzi o silnych charakterach, na których z całym zaufaniem można by oprzeć podwaliny przyszłego ustroju Polski.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

W szkole wychowania
Źródło: Oświata a wychowanie, s. 21

O ludziach , O zaufaniu , O czasie

„Miał taki silny charakter. Zawsze dążył do poprawy losu ludzi ciemiężonych.”

Jan Łączny (1950) polski rolnik i polityk

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Andrzej Lepper nie żyje. Region koszaliński w szoku, gk24.pl, 5 sierpnia 2011 http://www.gk24.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20110805/DARLOWO/846096665

O losie , O ludziach

„(…) filmowe demony prześladowały mnie raczej od dawna – już w okresie szczenięcym chodziłem na zajęcia Amatorskiego Klubu Filmowego. Stąd też nawet malowane przeze mnie obrazy miały charakter narracyjny. Zamieszczałem na nich teksty, budowałem rodzaj historii. W którymś momencie zacząłem robić krótkie filmy animowane.(…) Aż w końcu nadszedł moment w którym postanowiłem porzucić animowanych i dmuchanych bohaterów na rzecz ludzi i zarazem zmierzyć się z dłuższą formą.”

Paweł Borowski (1973)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59498

O ludziach , O historii , Obraz

„Moje inne przygody miłosne miały tylko przejściowy charakter i generalnie były z ładnymi tancerkami królewskiego zespołu baletowego, które lubiły moje towarzystwo, oficerów naszej armii czy bogatych mandarynów. I wszystkie znalazły sobie potem odpowiednich mężów.”

Norodom Sihanouk (1922–2012) król Kambodży

Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa, 2002, ISBN 83-207-1705-1, s. 434

„Nie jestem pierwszym malarzem, który zaproszony został do pracy w teatrze. Podobnych zadań podejmowali się nawet tacy mistrzowie, jak Salvadore Dali, Marc Chagall czy Pablo Picasso. W każdym z tych przypadków scenografia stanowiła przedłużenie ich wizji malarskiej. To wszystko, co stworzono na scenie, zazwyczaj mieściło się w ich stylu, charakterze, emocjach, jakie emanowały z ich obrazów.”

Rafał Olbiński (1943) polski malarz i grafik

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 kwietnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/malarzw.htm

Obraz

„Lubiłem jej obecność, szczególnie na pierwszych dwóch randkach. Potem zadzwoniła i powiedziała, że i owszem, jestem w jej typie ale nasz związek nie ma przyszłości. Powodem jest mój trudny charakter. Wyjechała. Jestem teraz sam, znaczy wpadłem w złe towarzystwo.”

Marek Konecki (1949)

Kalendarium kpin

O przyszłości

„Cechą temperamentu barbarzyńskiego, jest skłonność do ryzyka. Jest to cecha niemal powszechnie dominująca wśród ludzi, których działalność nosi charakter walki czy rywalizacji. Ma ona również bezpośrednie znaczenie ekonomiczne. Jeżeli silnie przeważa w danym społeczeństwie, może być uznana za przeszkodę na drodze do osiągnięcia najwyższej możliwej wydajności produkcyjnej.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O walce

„Generał Szeptycki Stanisław. Przy każdym niepowodzeniu zwala zawsze winę na podwładnych i przełożonych. Do dowodzenia najwyższego nie nadaje się z powodu braku charakteru. Na szefa Sztabu Naczelnego Wodza nie nadaje się, nawet osobistemu nieprzyjacielowi jego bym nie doradzał.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

o Stanisławie Szeptyckim.
Źródło: Maciej Gablankowski, Co Piłsudski naprawdę myślał o swoich generałach? http://ciekawostkihistoryczne.pl/2016/08/03/co-pilsudski-naprawde-myslal-o-swoich-generalach-ten-jeden-rekopis-mogl-zlamac-kariere-marszalka/, ciekawostkihistoryczne.pl, 3 sierpnia 2016.

O myślach , O myśleniu , Niepowodzenie

„Charakter człowieka poznaje się dopiero wtedy, gdy staje się on przełożonym.”

Erich Maria Remarque (1898–1970) pisarz niemiecki

„Chciałbym unikać grania postaci podobnych do siebie charakterem. Zawsze próbuję znaleźć wyraźne cechy, aby role te różniły się od siebie. Prawdziwy dla mnie komplement jest wtedy, kiedy ktoś mnie potem nie rozpoznaje. Po to jestem aktorem, aby wcielać się w różne osobowości. Zmieniać się także zewnętrznie.”

Antoni Pawlicki (1983) aktor polski

Źródło: Musiałem zagrać „kibola”. Rozmowa z Antonim Pawlickim, stopklatka.pl http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=51022

O osobowości

„O siłę charakteru Michaiła Siergiejewicza jestem spokojna. Moją obawę budzi co innego. Myślę, że zrozumieją mnie miliony kobiet, żon, matek. Niezwykle obawiam się dzisiaj o jego zdrowie…”

Raisa Gorbaczowa (1932–1999)

… mam nadzieję! (1991)
Źródło: s. 164

O kobietach , O zdrowiu , O matce , O myślach

„Mam dosyć amatorszczyzny, podejrzanych charakterów, maniackiego uporu, skarlałego języka, bredzenia Ligi Polskich Rodzin, prostactwa Samoobrony. Ja w takim świecie nie umiem i nie chcę funkcjonować.”

Maciej Prus (1937)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odchodzeb.htm

„Kiedy interesuje nas tylko posłuszeństwo, a nie charakter, odchodzi prawda, nadchodzi kłamstwo.”

Ödön von Horváth (1901–1938) austriacki dramatopisarz i prozaik

O prawdzie , O kłamstwie

„Uważamy, że aresztowanie członka naszej organizacji Alesia Bialackiego ma politycznie motywowany charakter, związany z jego działalnością na rzecz praw człowieka. Stanowczo żądamy niezwłocznego uwolnienie Alesia Bialackiego z aresztu i zaprzestania jego przestępczego prześladowania.”

Alaksandr Bialacki (1962) białoruski obrońca praw człowieka

Лічым, што арышт члена нашай арганізацыі Алеся Бяляцкага мае палітычна матываваны характар, звязаны з яго праваабарончай дзейнасцю. Рашуча патрабуем неадкладнага вызвалення Алеся Бяляцкага з-пад варты і спынення яго крымінальнага пераследу. (biał.)
oświadczenie Związku Białoruskich Pisarzy dotyczące aresztowania Alaksandra Bialackiego 4 sierpnia 2011 roku.
Źródło: Sajuz piśmiennikau patrabuje nieadkładnaha wyzwalennia Bialacka http://nn.by/?c=ar&i=58398, Nasza Niwa, 6 sierpnia 2011

„Ale umieranie to nie bułka z masłem. A samobójstwa nie można umieścić na liście Rzeczy do Zrobienia pomiędzy czyszczeniem rusztu od grilla a podparciem chwiejącej się sofy cegłą. To decyzja o tym, żeby już nigdy nic nie zrobić, całus posłany nicości. Bez względu na to, co ludzie mówią, samobójstwo wymaga charakteru. Jest to coś dla bohaterów i męczenników, dla ludzi prawdziwie próżnych.”

Zadie Smith książka Białe zęby

Białe zęby (2000)

O ludziach , O decyzjach , O samobójstwie

„Kiedyś to się bardzo liczyło, że ktoś jest ze stolicy. Warszawa miała swój klimat, swoją kulturę, a nawet swoich złodziei, którzy mieli swój charakter. Nie kradli na własnych dzielnicach, byli szarmanccy i uprzejmi. W tej chwili, to się zamazało. Kilkadziesiąt lat temu była Warszawa z Pragi, ze Śródmieścia, z Mokotowa. Teraz to wszystko się pomieszało. Chyba nie ma już prawdziwych warszawiaków.”

Katarzyna Łaniewska (1933) polska aktorka

Źródło: „Kieleckie Słowo Ludu”, 24 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/modnaba.htm

O ludziach

„Pasjonuje mnie wszystko, co dotyczy funkcjonowania mózgu. A przypadki skrajne, jak dewiacje, są najbardziej wstrząsające. Sam pomysł, że można mieć kilka osób we własnej głowie jest niesamowity! Te postacie mogą być bohaterami powieści, nieżyjącymi osobami, które znałeś i które umarły lub nawet znanymi osobistościami! Poza tym organizacja tych osobowości pomiędzy sobą też jest szczególna: często jest szef, któremu inne są posłuszne, i który decyduje kto i kiedy przejmuje kontrolę nad ciałem. Generalnie, każda osobowość reprezentuje jedną cechę charakteru: złość, ból, przemoc lub zmysłowość. Ta dysfunkcja rodzi się najczęściej pod wpływem wyjątkowo silnego szoku emocjonalnego, z którym umysł nie chce się pogodzić. Temat osobowości mnogich fascynuje mnie również dlatego, że jest uniwersalny i możemy go wszyscy w jakimś stopniu doświadczyć. Rozmnożenie osobowości wydaje mi się powiązane z samą naturą człowieka. Nasze „ja” również ma różne twarze w kolejnych etapach naszego życia, choć nie przybiera to postaci patologicznych.”

Agnès Merlet (1959)

Źródło: Agnès Merlet o filmie „Egzorcyzmy Dorothy Mills”, „Kino Świat”, 17 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/88,1

O bólu , O świecie , O naturze , O osobowości

„Kochająca żona – taka, która dla męża uczyni wszystko, prócz rezygnacji z krytykowania go i z prób ulepszania jego charakteru.”

John Priestley (1894–1984) angielski pisarz

„Pismo to dawno już straciło charakter katolicki, co osobiście w 1995 r. wypominał Jan Paweł II w liście do Jerzego Turowicza. Nie ma ono asystenta kościelnego, a po przejęciu pakietu kontrolnego przez koncern ITI i po odesłaniu ks. Adama Bonieckiego na przymusową emeryturę do klasztoru w Warszawie jest ono de facto inicjatywą niczym niezwiązaną z Kościołem”

Tadeusz Isakowicz-Zaleski (1956) polski duchowny katolicki obrządku ormiańskiego

o Tygodniku Powszechnym.
Źródło: Wykorzystywanie Kościoła, „Gazeta Polska”, 7 września 2011

„Historię sztuki, jak zresztą i inne nauki humanistyczne o pokrewnym charakterze, spotyka najwięcej ataków ze strony artystów. W kawiarnianych dyskusjach uderza wzajemna niechęć, jaką żywią ku sobie obie strony.(…) Jakaś podświadoma pogarda występuje u malarzy lub rzeźbiarzy, z chwilą gdy zaczynają mówić o badaczach sztuki.
Oskarżenia bywają gwałtowne i nie liczące się z istotnemi faktami. Mają najczęściej charakter subiektywny, bo ludzie, którzy je rzucają, nie sprawdzają na zimno swych myśli i nie ważą każdego ze słów. Forma tych zarzutów najczęściej bywa pełna wyższości, sarkazmu, złośliwości, dowcipu.”

Karol Estreicher (młodszy) (1906–1984) polski historyk sztuki

Źródło: Wizja sztuki i historja sztuki http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=63444&dirids=1, Kraków 1933, s. 3.

O ludziach , O historii , O myślach , O nauce

„Swego czasu opery zaczęto wykonywać w językach narodowych, wychodząc z założenia, że w ten sposób będą bardziej zrozumiałe dla publiczności danego kraju. Założenie było błędne nie tylko dlatego, że dla publiczności wyśpiewywane słowa najczęściej i tak są niezbyt zrozumiałe. Chodzi o to, że przecież kompozytorzy, tworząc muzykę do opery, brali pod uwagę brzmienie konkretnych słów. Inaczej się pisze do słów, powiedzmy, niemieckich, a inaczej – włoskich. Pod względem artystycznym brzmienie libretta i muzyka tworzą nierozerwalną całość i nie należy pozbawiać tego słuchaczy. Również śpiewak inaczej wykonuje swoją partię, gdy używa słów „zjednoczonych” z muzyką. Na szczęście nastąpił powszechny powrót do śpiewania oper w języku, w jakim napisane było oryginalne libretto. Jeśli zaś można zaproponować publiczności przedstawienie, które uwzględnia także inne istotne realia – warto z tego skorzystać, uszanować charakter epoki, w imię niezapomnianego przeżycia artystycznego. Naszą ideą jest zatem to, by publiczność festiwalu obcowała z takim dziełem, jakim mógł je słyszeć i widzieć Mozart, w jakie zaangażował cały swój geniusz.”

Stefan Sutkowski (1932–2017) polski muzykolog, twórca Warszawskiej Opery Kameralnej

Źródło: Alicja Hendler, Festiwal (bardzo) Mozartowski, „Rzeczpospolita”, 26 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115859.html?josso_assertion_id=9DAF5028E624D2C4

O szczęściu , O muzyce , O czasie

„Mam taki charakter, że nie lubię wchodzić w konflikty. Jeśli tworzą się jakieś dwa obozy, zawsze staram się być neutralna. Może nie zawsze jest to plus, ale do tej pory źle na tym nie wychodziłam. I nie zamierzam się zmieniać. Mój mąż się śmieje, że jestem pyskata, ale tylko do niego.”

Aleksandra Jagieło (1980) polska siatkarka

Źródło: reprezentacja.net http://reprezentacja.net/siatkowka/aktualnosci/29480_kapitan_reprezentacji_pyskuje_tylko_mezowi

„Retoryka porządku jest typowa dla wszelkich ugrupowań o charakterze totalitarnym. Sprzątanie, czyli usuwanie, to chwytliwa metafora pozbywania się ze społeczeństwa jednostek, których dana nienawistna ideologia akurat nie akceptuje, na przykład zbyt niezależnych kobiet (czarownice, feministki), mniejszości narodowych, wyznaniowych i seksualnych, niepełnosprawnych.”

Piotr Oczko (1973)

Źródło: Zofia Zaleska, Kraj miotły i szczotki http://www.dwutygodnik.com/artykul/4531/, Dwutygodnik.com nr 108/2013.

O kobietach

„Cóż, często jest tak, że jeżeli ktoś się w jakiejś roli sprawdzi, to przy następnej okazji jest obsadzany w podobnej. Niewielu reżyserów chce ryzykować. Mnie oczywiście zawsze cieszy, gdy dostanę do zagrania rolę inną od poprzednich. Na szczęście w teatrze gram bardzo dużo i bardzo różnie. Dzięki temu nie jestem zaszufladkowany.”

Mariusz Jakus (1967) aktor polski

o tym, że kojarzony jest głównie z rolami czarnych charakterów.
Źródło: Karolina Owsiannikow, „Nowości” nr 299, 24 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129934.html

O szczęściu

„Uzależnienie lekowe jest przewlekłym i nawracającym zespołem o złożonym charakterze. Obejmuje zróżnicowane zaburzenia psychiczne, somatyczne i wegetatywne. Zasadniczą cechą uzależnień szeroko rozumianych, w tym uzależnień od nagród „naturalnych” (np. atrakcyjne smakowo pokarmy), alkoholu oraz leków i środków uzależniających (opiaty, psychostymulanty, przetwory konopi) jest utrata kontroli nad procesami zachowania. Polega ona na kompulsywnym poszukiwaniu kontaktu ze środkiem uzależniającym (drug seeking) i jego pobieraniu”

Wojciech Kostowski (1939) polski lekarz, profesor nauk medycznych (1979), specjalista w zakresie farmakologii i psychofarmakologii, człone…

drug taking
Źródło: Rozwój neurobiologii uzależnień motorem postępu w ich leczeniu, „Alkoholizm i Narkomania” nr 1, 2001

O zachowaniu , O poszukiwaniu , O uzależnieniu