Cytaty na temat umieralność

„Istnieją cztery cenne pytania w życiu… Co jest święte? Co kształtuje ducha? Po co warto żyć i po co warto umierać? Odpowiedź na każde z nich jest taka sama. Tylko miłość.”

„Również umieranie jest jednym z naszych życiowych zadań.”

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

„Patrioci zawszę mówią o umieraniu za kraj, a nigdy o zabijaniu za kraj.”

„Daj Boże, abym mógł umierać z rękami zniszczonymi przez miłosierdzie.”

„Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się, jak umierać.”

„Wydaje się to takie oczywiste, że ja, że my, jesteśmy żywi, a jednak obawiam się, że nazbyt często i zbyt łatwo zapominamy o ważności tego prostego faktu. Tak łatwo jest zapomnieć, że naprawdę żyjemy, a przynajmniej doceniać, że się naprawdę żyje, że można obserwować każdy wschód słońca i cieszyć się każdym jego zachodem.
A przez wszystkie te godziny pomiędzy nimi, oraz przez wszystkie godziny po zmierzchu, można robić, co się chce.
Łatwo jest przegapić możliwość, że każda osoba, której ścieżka zetknie się z twoją może stać się wydarzeniem i wspomnieniem, dobrym bądź złym, aby wypełniać godziny doświadczeniem zamiast nudy, aby przełamywać monotonię mijających chwil. Te stracone chwile, te identyczne godziny, rutyna, są wrogiem, są małymi obszarami śmierci w obrębie życia.
[…]
Wszyscy umieramy, w każdej chwili, która mija każdego dnia. Nie da się uciec przed tą prawdą istnienia. Prawda ta może nas sparaliżować strachem lub nasączyć niecierpliwością, pragnieniem odkrywania oraz doświadczania, nadzieją – nie, żelazną wolą! – znajdywania wspomnień w każdym czynie. Aby być żywym, pod światłem słońca lub światłem gwiazd, w pogodzie pięknej lub burzowej. Aby tańczyć na każdym kroku, czy to w ogrodach pięknych kwiatów, czy w głębokich śniegach.
Młodzi znają tę prawdę, o której zapomniało tak wielu starych, a nawet w średnim wieku. Na tym polega źródło gniewu, zazdrości, jaką tak wielu żywi wobec młodych. Tak wiele razy słyszałem powszechne żale: „Gdybym tylko mógł się cofnąć do tego wieku, wiedząc to, co wiem!”. Słowa te wzbudzają we mnie wielkie rozbawienie, bowiem naprawdę powinno to brzmieć: „Gdybym tylko mógł odzyskać pożądanie i radość, jakie znałem wtedy!”.”

„Ja nie umieram, ja wstępuję do życia.”

„Ludzie nie umierają, tylko popełniają powolne samobójstwo.”

„Różnica pomiędzy seksem i śmiercią polega na tym, że kiedy będziesz umierał, nikt nie będzie się śmiać z ciebie, że robisz to sam.”

„Umieranie jest straszne tylko wtedy, kiedy trwa długo i jest tak bolesne, że upokarza człowieka.”

„Kiedy byłem dzieckiem, co roku w Wielki Tydzień między czwartkiem i sobotą umierał Bóg. Mówiono: „Żydzi zabili Jezusa”. Obwiniali o to Żydów! (…) I tak to trwało przez 2 tys. lat. Nie sądzę, żeby ktokolwiek był bardziej spotwarzany od Żydów. O wiele bardziej niż muzułmanie. Żydów oczerniano i obwiniano o wszystko. A muzułmanów o nic się historycznie nie oskarża. Irański rząd musi zrozumieć, że Żydów wypędzono z ich ziemi, prześladowano, poniewierano i gromiono na całym świecie, bo oskarżano ich, że to oni zabili Boga. (…) Przetrwali jako naród dzięki kulturze i religii. Ich los był o wiele cięższy niż nasz. Niczego nie da się porównać do Holocaustu. Rząd Iranu lepiej przysłuży się pokojowi, jeśli uzna tę unikalną historię antysemityzmu i zrozumie, dlaczego Izraelczycy tak boją się o swoje przetrwanie.”

„Bardzo się cieszyłem, kiedy Chruszczow oświadczył, że Związek Sowiecki w ciągu 25 lat dogoni i przegoni USA. Jest tylko jeden drobiazg. Rozziew między Ameryką a Unią Europejską powiększa się z każdym miesiącem. Chruszczow miał tę przewagę, że dał sobie 25 lat i zdążył umrzeć. Ponadto co roku dowiadywał się z „Prawdy”, że Związek Sowiecki już dogania USA. Umierał szczęśliwy.”

„Bez Ciebie, Jezu, rodzimy się tylko, aby umrzeć; z Tobą umieramy po to, aby się narodzić.”

„Mam kocie szczęście, gdyż niełatwo umieram, a to już coś.”

„Czuję, że umieram z samotności, z miłości, z rozpaczy, z nienawiści – ze wszystkiego, co może mi zaoferować ten świat.”

„… pamięta tyle obrazów, tyle poznała „nowych prawd”, o sytuacji, o człowieku, o sobie. Rosjanie mówili, że życie ludzkie jest nic nie warte, jednego człowieka mniej, nie ma różnicy. Mówili: – Niczewo, padachniosz. Nic się nie przejmuj, zdechniesz. Nie martw się, i tak koniec przewidziany. Nie widziano nic złego w tym, żeby donieść na drugiego, nawet bliskiego człowieka, na brata czy ojca – za kawałek chleba. Myślało się tylko o jedzeniu. Aby przeżyć do jutra, traciło się czasami człowieczeństwo. Głód tłumaczył wszelkie zachowania. Jedzenie było najważniejsze. Jak nie miało się co jeść, to zaczynało się chorować i umierało.”

„Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć lub zacząć umierać.”

„Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.”

„Ci, którzy cieszą się przywilejami tak długo jak my, zapominają, że kiedyś umierali za nie ludzie.”

„umierasz
słabość twoja umocniona
do rozpaczy cię przywodzi”

„Prawie niemożliwe jest spojrzeć na przeciętną fizjonomię i nie odwracać wtedy wzroku, by popatrzeć na coś innego, by popatrzeć na cokolwiek, pomarańczę, skałę, butelkę terpentyny, psi tyłek. Przyzwoitych twarzy nie ma nawet w więzieniach ani domach wariatów, a lekarz, który pochyla się nad tobą w chwili, gdy umierasz, nosi maskę idioty. Nie lubię swojej twarzy, nienawidzę luster; popełniliśmy błąd gdzieś kiedyś dawno temu i nie potrafimy znaleźć drogi powrotnej.”

„Doświadczenie śmierci jest najsilniejsze u gejów. (…) Po każdym człowieku coś zostaje, tylko geje naprawdę umierają.”

„Zaczynasz umierać w momencie, kiedy się rodzisz. I nie ma na to rady. Odtąd już całe życie to przekładanie talii ze śmiercią. Dlatego nie przejmuj się.”

„O Panie, własną śmierć każdemu daj,
daj umieranie, które z życia płynie,
gdzie miał swą miłość, swój ból i swój raj.

Bo my jesteśmy tylko liść, łupina.
A wielka Śmierć, co w każdym tkwi w głębinie,
oto jest owoc, cel i praprzyczyna.”

„Rodzimy się by żyć
– Żyjemy by umierać.”

„Sztuką jest umierać dla ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej.”

„Czyż mam umierać w kwiecie lat, ja, najpiękniejsza z lalek?!
– Czyż po to tak dbałam o siebie, by zginąć w czterech ścianach mego pokoju?!”

„Ludzie umierają na śmierć. Przedmioty na nicość.”

„Dobrze jest umierać, gdy się ma świadomość, że zrobiło się w życiu coś naprawdę dobrego, że pozostanie się w pamięci choćby kilku ludzi i będzie się przykładem dla potomnych.”

„Płakałem – powiedział Dean.
– Idź do diabła, przecież ty nigdy nie płaczesz.
– Tak mówisz? Dlaczego sądzisz, że nigdy nie płaczę?
– Nie umierasz na tyle, żeby płakać.”

„Wolałabyś [Ksantypo], żebym umierał z wyroku sprawiedliwego?”

„Co dzień umierał po trochu, lecz jakże pragnął zatrzymać swoje cierpienie. Człowiek żyje dopóty, dopóki cierpi.”

„Nie między palmami chcę żyć i umierać, ale między ubogimi, którzy są Jezusem Chrystusem!”

„Umierać musi, co ma żyć.”

„Nigdy nie umierałbym za swoje przekonania, bo mogę się mylić.”

„Nigdy nie powinniście chcieć się zranić. Powinniście kochać siebie. Czasem musicie w sobie umrzeć, aby narodzić się na nowo z własnych popiołów, zacząć w siebie wierzyć i siebie kochać, stać się nowym człowiekiem. Myślę, że o tym w dużej mierze będzie nowa płyta. Będzie to jakby opowieść o umieraniu i powracaniu do świata żywych, aby stać się dokładnie takim, jakim chce się stać. My wszyscy stajemy się tacy, jakimi chcemy się stać.”

„Umieram z pomocy zbyt wielu lekarzy.”

„I zawsze będziemy tacy – westchnął (…) – Zawsze będziemy umieli umierać i nie będziemy potrafili żyć.”

„Urodzeni romantycy umierają klasykami.”

„Smutno mi, że umieram nie w tej Polsce, o którą walczyłem.”

„Złapałam go za poły płaszcza, on nadal kurczowo trzymał mnie za ramię, wbijając po raz kolejny ostrze. Czułam, jak krew spływa mi po skórze. Niczym para kochanków w tańcu śmierci staliśmy naprzeciwko siebie. Patrzyłam w te puste oczy, nie wiedząc, gdzie ani czemu jestem. Wiedziałam tylko, że umieram.”

„Jestem szczęśliwa – umieram.”

„(…) inspiruje mnie świat, który widzę wokół siebie, na przykład dzieci, które umierają każdego dnia, ponieważ ich ojcowie walczą ze sobą.”

„U poganów za męże żony umierały,
A dziś by na ich grobie rady tańcowały.”

„Ukochani przez bogów umierają młodo.”

„Człowiek przyzwyczaiłby się nawet do śmierci, gdyby umierał kilka razy.”

„(do kata) Czyn szybko swą powinność. (do tłumu) Umieram jako królowa, ale wolałabym umrzeć jako żona Toma [Thomasa]. Niech Bóg ulituje się nad moją duszą. Dobrzy ludzie, módlcie się za mną.”

„Świat dzieli się na tych, którzy mają i tych, którzy umierają z pragnienia, żeby mieć… I nigdy tego nie zmienisz.”

„Rzeczy trwają. Ludzie umierają. Można przestrzegać znaków i systemów, których powinno się przestrzegać, albo wyrzec się towarzystwa i żyć w zgodzie z własnym instynktem.”

„Chodźcie zobaczyć, jak marszałek potrafi umierać!”

„My, ludzie z Ameryki Łacińskiej, umieramy przeciętnie w wieku lat 35; wy żyjecie ponad 65 lat. Czy masy niepiśmiennych, głodnych i dręczonych chorobami chłopów z Boliwii, Haiti czy Wenezueli, wczoraj zaś jeszcze i z Kuby są częścią tej samej „zachodniej cywilizacji” co i wy? Jakaż to cywilizacja, w której mogą dziać się podobne rzeczy?… Ustalamy to raz na zawsze: należymy do ludów głodnego świata. Czy ludy te zamieszkują Afrykę i Azję, czy Amerykę Łacińską, nie czyni to zbyt wielkiej różnicy… Śmierć poniesiona w 35 roku życia w Ameryce Środkowej w czasie pracy dla koncernu owocowego nie różni się tak bardzo od śmierci poniesionej w Afryce Południowej w czasie pracy w kopalni diamentów… Brak zaś umiejętności czytania jest takim samym brakiem w każdym języku… Prawie połowa nas, mieszkańców Ameryki Łacińskiej to takie właśnie prymitywne stworzenia – jesteśmy niepiśmienni.”

„Praktycznie na każdym wolnym skrawku ziemi w Warszawie ludzie kopią studnie. Brak wody staje się poważnym problemem. Jeśli w ciągu dziesięciu dni miasto nie otrzyma pomocy, zabraknie także żywności. Przydziały już teraz są bardzo skąpe. Nie będzie przesadą powiedzieć, że sytuacja w Warszawie jest rozpaczliwa. Na przedmieściach miasta są wielkie obozy koncentracyjne, pełne kobiet i dzieci, koczujących na wolnym powietrzu bez jedzenia i bez jakiejkolwiek pomocy. Umierają z głodu i na skutek chorób w najstraszliwszych warunkach. Niemcy nie okazują żadnej litości tym bezbronnym ludziom. Nie mają mężczyzn, którzy mogliby się nimi zaopiekować. Mężczyzn zastrzelono wtedy, gdy kobiety i dzieci brano do niewoli.”

„W menu były tylko dwie zupy. Jedna z nich zawierała, najprawdopodobniej, jakiś rodzaj wolności, możliwość wypowiadania się w gazetach, wygłaszania przemówień z balkonów, zostania wybranym na stanowisko senatora czy radnego, kiedy jednak wokół dzieci umierały z głodu, były analfabetami, a chorzy dogorywali byle gdzie, nie mając szans na opiekę w szpitalu. Natomiast druga zupa nie zawierała wolności w takim sensie, w jakim wtedy rozumieliśmy wolność, ale nie było tam nędzy, dzieci były najedzone, miały dach nad głową i chodziły do szkoły, chorzy trafiali do szpitala i nierówności wynikające z pochodzenia były likwidowane. Między tymi dwoma daniami, między jedną a drugą rzeczywistością, jaką oferowano nam na stole świata, trzeba było dokonać wyboru.”

„Ufamy, że godność człowieka będzie respektowana, że każdy będzie mógł umierać naprawdę godnie, trzymając kogoś za rękę, a nie będąc zabijanym rękoma drugiego człowieka.”

„Nie można tragizować – przecież pojechali umierać za pierwiastek, a wrócili cali i zdrowi. Można to uważać za sukces.”

„High Ridge (…) było piekłem, po prostu i zwyczajnie piekłem, w którym skazani próbowali przechytrzyć lub udobruchać diabła albo umierali w da­remnym trudzie.”

„Niech umierają z głodu.”

„Jedni umierają jak dziewczynka z zapałkami, a inni gardzą przepysznym karpiem.”

„Jest strasznym skandalem cierpienie dzieci, istot niewinnych. Umieranie dzieci na ulicy, żebranie dzieci na ulicy, wykorzystywanie dzieci przez pedofilów nie powinno być możliwe, nie powinno mieć miejsca. To metafizyczny skandal.”

„Gdy ludzie umierają w imię prawa, znajdą się tacy, którzy będą ich opłakiwać, lecz gdy umierają w imię nadrzędnej zasady, kto się nad nimi użali?”

„Czego się państwo wstydzicie? Pytam, dlaczego wielu z nas tak łatwo godzi się na pozbawianie naszego państwa jednego z atrybutów naszej tożsamości narodowej? Czy wolno nam zapomnieć o tym, że dzieje narodu to sztafeta pokoleń? Polskie godło, polski orzeł jest jednym z ważnych symboli jedności narodu. Jesteśmy zobowiązani bronić tożsamości Polski nie tylko dla nas. Powinniśmy to czynić z wdzięczności dla tych, którzy za Polskę umierali, właśnie z orłem w sercu, z orłem na piersiach, którzy dla niej ponosili ofiary, którzy przez 123 lata dążyli do tego, aby Polska odzyskała niepodległość.”

„Ludzie wychowywani w latach 40. nie wiedzieli, że żyją w Polsce numer dwa. Ci, którzy umierali w Katyniu, też nie ginęli za numerki, tylko za swoją ojczyznę.”

„Wybrańcy bogów umierają młodo.”

„Gdy umierają wielkie religie, wyłaniają się religie wypaczone – sekty. Zawsze jest tak. Wtedy się wyłaniają bożki – to jest ta charyzmatyczna władza wodza, jeszcze przed Stalinem, on jest ten jedyny, nikomu się nie ufa i wybiera się wtedy jednego, któremu się ufa. To jest stara historia. To sięga co najmniej czasów romantyzmu. (…) polityka jest taką zbrodnią i hańbą, że lepiej, aby jeden człowiek wziął na siebie całą tę hańbę. W ten sposób narodowi została ta hańba oszczędzona. Tu było teoretyczne uzasadnienie autokracji rosyjskiej: car poświęca się, bierze na siebie hańbę za cały naród, hańbę prowadzenia państwa. I tu znowu ta krew przelana, te straszliwe zbrodnie, jakie się działy, tak, ale tu jest ta uświęcona osoba tego idola, właśnie tego cara czy Lenina, charyzmatycznej osoby, która odkupuje wszystko, w której pokłada się najwyższe nadzieje, i ona bierze na siebie cały grzech.”

„Jeżeli dalej będzie rosła grupa osób na umowach śmieciowych, które nie płacą składek zdrowotnych, emerytalnych, wypadkowych itp., wydatki pomocy społecznej zdewastują nie tylko ZUS, ale także budżet. Nie będziemy jako społeczeństwo spokojnie patrzyli na starszych i chorych, którzy umierają z powodu głodu i banalnych chorób. Jeśli nie będą ubezpieczeni, za ich leczenie zapłacimy z podatków. Lepiej, by zawczasu coś do wspólnej kasy włożyli.
Neoliberałowie wierzą, że ludzie nieoskładkowani sami o siebie zadbają, ale to się nigdzie nie udało. Widać to po wydatkach budżetu USA, gdzie taka wiara długo obowiązywała.”

„Na ziemi ludzie prości
Umierają z miłości”

„Rekordowy tłum. Nawet podczas „Gay Pride” nie było takiego tłoku na głównej ulicy. Wtedy też cały dzień zamknięta dla ruchu samochodowego była Laugavegur. Też chodziło się slalomem. Gdyby wyciąć wszystkich, sprawić, żeby stali się niewidzialni wszyscy oprócz jednego, losowo wybranego człowieka, i patrzeć na jego ruchy – byłoby to jak spacer pijaka. Wszyscy byli kompletnie nawaleni, ja chyba nigdy wcześniej tak nawalony nie byłem, chociaż zupełnie trzeźwy byłem. Ale to, co działo się na Laugavegur podczas „Culture Night” było prawie zabójcze. Sprasowani ludzie, zero przestrzeni. Powietrze duszne i ciepłe od oddechów. Żeby tylko znaleźć kolejnych trzydzieści centymetrów na asfalcie, postawić tam nogę, przeczekać chwilę, wypuścić drugą nogę do przodu, choćby w bok, gdziekolwiek, i na następnych, cudem znalezionych trzydziestu centymetrach ją postawić. Ubrania zdarte od ocierania się o przechodniów. Chcę krzyczeć, chcę wyć, umieram, a oni się cieszą, a oni dobrze się bawią.”

„W okresie dojrzewania wszyscy jesteśmy Amerykanami. Umieramy jako Francuzi.”

„Polacy, zabłąkani w umieranie.”

„Myślę, że ich [bohaterów filmu Fałszerze] problemy są jak najbardziej uniwersalne. To mnie właśnie najbardziej zafascynowało. Czy można grać w ping ponga w obozie koncentracyjnym, gdy za ścianą torturuje się ludzi na śmierć? Teraz niektórych prześladuje wątpliwość, czy powinno się jeździć na luksusowe wakacje do kraju, którego mieszkańcy umierają z głodu? Czy w ogóle można cieszyć się bogactwem i bezpieczeństwem, gdy na świecie jest tyle cierpienia?”

„Dopóki ludzie będą umierać, a kochać życie, dopóty doktorów będą wydrwiwać, ale im płacić.”

„Ludzie umierają i nie są szczęśliwi.”

„Żeby przepędzić szacha, jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.”

„Żyć nie umierać.”

„Film rodzi się najpierw w mojej głowie i umiera na papierze; wskrzeszają go żywe osoby i prawdziwe przedmioty, które umierają na taśmie, lecz po odpowiednim uporządkowaniu i wyświetleniu na ekranie – ożywają jak kwiaty w wodzie.”

„Szczytem głupoty jest oceniać i szacować osoby według ich majątku i tytułów. Życie dworskie, upokarzające, bezmyślne i pełne intryg, czyni je wstrętnymi. Gdy umierają, w kościele grzmią pochwały, a wśród ludu krąży satyra…”

„Kiepskie miejsce na śmierć, ale z drugiej strony, jakie miejsce jest dobre, by umierać?”

„Dyktatury także się starzeją i umierają. Totalitaryzm to ślepy zaułek. Chińska Partia Komunistyczna była w stanie przetrwać do dzisiaj korygując system, ale poprawki nie są w stanie dłużej uchronić jej od rosnącego niezadowolenia ludzi, groźnej dewastacji środowiska, endemicznej korupcji i spowalniającej gospodarki.”

„Niczym nieokreślony przestępca
Umieram na różne sposoby.”

„Albo robiło się ciemno i wszystko zaczynało być jeszcze bardziej nijakie. Albo powoli umieraliśmy.”

„My, Polacy umiemy umierać, nie umiemy żyć. To jest nasza wada narodowa. Dopiero śmierć nas łączy. I tragedia.”

„Ten dziadek, który się urodził na pustyni i mówił językiem Aborygenów, dziś już zapomnianym, siedział w centrum miasta i kierował ruchem pociągów wożących ludzi przez pustynię – do miasta albo z miasta: jedni przyjeżdżali tu umierać, drudzy się rodzić, inni stąd wyjeżdżali. Bo już się urodzili. Albo już umarli.”

„Urodziłem się 29 czerwca 1930 roku. Nie pamiętam, jak to się stało, i muszę tylko w to wierzyć. Zapytany przed sądem, czy urodziłem się rzeczywiście, nie mógłbym przysiąc, bo osobiście niczego sobie nie przypominam. Jeżeli istnieje jakieś inne życie po śmierci, prawdopodobnie tak samo nie będę pamiętał mojego umierania. Trochę to smutne, bo to znaczy, że ani tego, że jesteśmy, ani tego, że nas nie ma, nie możemy być pewni.”

„Prawa starzeją się i niekiedy umierają.”

„Umieram za winy moje i niewinność moją.”

„(…) jak ci wszyscy zakochani, którzy umierają z miłości do jednej kobiety żyjąc wśród tysięcy innych.”

„Sławne stare opowiadania, powtarzane setki razy, że fabryki zatrudniały kobiety i dzieci, żyjące wcześniej, przed podjęciem pracy w fabrykach, w dostatecznych warunkach, są jednym z największych fałszerstw w historii. Matki, które pracowały w fabrykach nie miały co do garnka włożyć; one nie opuszczały swoich domów i ich kuchni udając się do fabryk, one poszły do fabryk, ponieważ nie miały kuchni, a jeśli je miały, to nie miały w nich czego przyrządzać. Dzieci nie przychodziły do fabryk z wygodnych ochronek. One głodowały i umierały. I całe to gadanie o nie-do-wypowiedzenia okropnościach wczesnego kapitalizmu można obalić przez tylko jedną statystykę: dokładnie w tych latach, w których brytyjski kapitalizm się rozwijał, ściśle w wieku nazwanym Rewolucją Przemysłową w Anglii, w latach od 1760 r. do 1810 r. ludność w Anglii podwoiła się, co oznacza, że setki lub tysiące dzieci – które byłyby umarły w poprzednich czasach – przeżyły i rosły.”

„Gdy umierał jakiś bibliofil, w dwadzieścia cztery godziny po wyprowadzeniu trumny tymi samymi drzwiami wyprowadzano bibliotekę.”

„Mniejsza lub większa ilość monet wywołuje takie różnice między ludźmi, jakich by nikt sobie nie wyobraził, gdyby nie codzienne doświadczenie. Bogacz po świetnej uczcie bez drgnienia podpisuje dekret, który całą prowincję może pozbawić chleba, bo czyż w pierwszej godzinie swego długotrwałego trawienia może on zrozumieć, że inni ludzie umierają z głodu? Oto uroczy i zdrowy młodzieniec, pan na opactwie i dziesiątku majątków. Obok zaś sześćset rodzin głodnych, nie mających w zimie opału ani skrawka przyzwoitego odzienia…”

„Umierać z tęsknoty za czymś, czego nigdy nie przeżyjesz.”

„Ale potrzeba zapewnienia spokoju zmarłym jest bardzo silna we wszystkich kulturach na świecie. Chińczycy palą na pogrzebach papierowe pieniądze, żeby zmarły był bogaty, kiedy znajdzie się w niebie. Na Nowej Gwinei smaruje się zwłoki błotem i popiołem, żeby ciało łatwiej mogło powrócić do ziemi, z której powstało. A jakie słowa wyryte są na chrześcijańskich nagrobkach? „Spoczywaj w pokoju”. To jest ważne, nawet jeśli wcale tego nie rozumiemy. To jest instynktowne. Wiemy, że kiedy nasi najbliżsi umierają, doświadczają po śmierci przeżyć krańcowo odmiennych od tego, co znali za życia, w sensie fizycznym i psychicznym, toteż odczuwamy silną potrzebę, żeby ich chronić, żeby nimi pokierować, żeby zapewnić im bezpieczeństwo. Dlaczego reagujemy w ten sposób? Logicznie biorąc to absurd. Ale może w dawnych czasach zmarłym groziło bardziej jawne niebezpieczeństwo, może rytuał pogrzebowy stanowił istotny i zrozumiały środek ostrożności przeciw zagrożeniu, któremu musieli stawić czoło, zanim mogli odejść na wieczny odpoczynek?”

„Chcę rozmawiać z urzędnikami sądowymi. Są winni jednej z największych zbrodni w historii ludzkości. Umieram, bo zbyt mocno kochałem moją ojczyznę.”

„(„O ówczesnych gwiazdach pop: New Kids on the Block, Rick Astley, George Michael, …”) Ludzie mi mówią: „Och, Bill, zostaw ich w spokoju. Oni są tacy grzeczni, tacy sympatyczni… i są takim dobrym wzorem dla dzieci.”
Pieprzyć to! Od kiedy to przeciętność i banalność jest dobrym wzorem dla waszych dzieci? Ja chcę, żeby moje dzieci słuchały ludzi, którzy kurwa wymiatali. Mam gdzieś czy umierali w basenach swoich własnych wymiocin! Chcę kogoś kto, kurwa, gra prosto ze serca.
„Mamusiu, ten pan, którego Bill kazał mi słuchać, ma narośl na nosie.””

„(…) najtrudniej nakręcić komedię, w której wszyscy umierają. To się nazywa droga przez mękę.”

„Umieranie nie boli, gorzej boli życie.”

„Wielkie, silne zwierzęta umierają w samotności i milczeniu. Odchodzą w pustkę i nie skarżą się nikomu. Tylko człowiek szczeka wspomnieniami.”

„Ilu to już bogów prowadziło lud swój do wrót światów, by mógł posiąść nowe ziemie i wyzuć z dziedzictwa tych, którzy się na nich rodzili i umierali?”

„Wszystko, co osobowe, jest tylko formą wyrazu jedni. To, co nazywamy Bogiem, objawia się jako przychodzenie i odchodzenie, jako narodziny i umieranie.”