Cytaty na temat teatr (1131 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„W Krakowie dawnym i dzisiejszym nigdy oczywiście nie brakowało i nie brakuje powodów do śmiechu. Śmiano się z instytucji rządowych, polityków, artystów, dziwaków, a nawet z… Najjaśniejszego Pana. Szyderczy lub wesoły śmiech rozbrzmiewał w teatrach, kabaretach, salonach, kawiarniach oraz na krakowskich ulicach, gdzie nie krępowały go już żadne zinstytucjonalizowane formy.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Śmiech w Krakowie, „Gazeta Krakowska” nr 104, 7–8 maja 1994, s. 10.

O śmiechu

„Biblioteka to nie tylko miejsce, gdzie można przyjść, sięgnąć po wybraną pozycję i po wykorzystaniu odłożyć z błogą pewnością, iż leżeć tam będzie zawsze, gdy tylko zajdzie potrzeba ponownego do niej dotarcia. Aby tak było, trzeba ponosić ciągłe nakłady i otaczać bibliotekę opieką. Taką samą opieką jak muzea, teatry, kina, salony wystawowe. Należy o tym przypominać wszystkim, którzy o stanie kultury polskiej decydują.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Książki utracone, „Życie Literackie” nr 35, 28 sierpnia 1988, s. 11. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13429&from=publication&tab=1

O życiu , O książkach

„Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.”

Andrzej Majewski (1966) pisarz i fotografik polski

O życiu

„Z geniuszu w praktycznym życiu tyle jest pożytku, ile z teleskopu w teatrze.”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

„To oszałamiający moment w przygodzie miłosnej, kiedy po raz pierwszy, w miejscu publicznym, w restauracji albo w teatrze, mężczyzna opuszcza dłoń i kładzie ją na dziewczęcym udzie, a ona umieszcza dłoń na dłoni mężczyzny i przyciska ją do siebie. Te dwa gesty mówią wszystko, co było do powiedzenia. Zgoda na wszystko. Wszystkie umowy są zawarte. I długa minuta milczenia, w której krew śpiewa.”

Ian Fleming książka Diamenty są wieczne

Diamenty są wieczne (1954)

O śpiewie

„Idealizowałem to środowisko, a nie jest ono zbyt piękne. To moje największe rozczarowanie, ale mimo to nadal wrzucam kulkę do puszki z napisem „teatr.””

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O rozczarowaniu

„Patrzę na teatr z dystansu, jestem z nieco innej, literackiej bajki. Dlatego może uważam, że teatr powinien o wiele mocniej pokazywać rzeczywistość. Że nie powinien odcinać kuponów od pewnych konwencji, ale podobnie jak literatura zacząć kreować rzeczywistość, nazywać ją po imieniu. Odteatralnienie nazwałbym zerwaniem ze zbyt wygodną maską bycia aktorem.”

Mariusz Sieniewicz (1972) polski prozaik i felietonista

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 4 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rzeczywistosc.htm

O literaturze , O rzeczywostości , O zerwaniu

„W najprawdziwszym sensie tego słowa jesteśmy dziećmi teatru. Natura jest teatrem samym w sobie. Ludzie są na łonie tej natury jak teatru samego w sobie aktorami, po których niewiele się już można spodziewać.”

Thomas Bernhard (1931–1989) austriacki pisarz i dramaturg

Autobiografia

O dzieciach , O ludziach , O naturze , Sens

„Sama od dawna kocham książki, teatr, malarstwo. Bardzo sobie cenię wnikliwe słowo artystyczne. Chylę czoła przed niezależnym, utalentowanym umysłem, ludzką szlachetnością, męstwem i samozaparciem. Zachwycam się pięknem ludzkiej twarzy. Pięknem krajobrazu, kwiatu, trawy. Wierzę, że ocalając piękno w dowolnym jego przejawie, człowiek przyczynia się do ocalenia własnej duszy.”

Raisa Gorbaczowa (1932–1999)

… mam nadzieję! (1991)
Źródło: s. 129

O książkach , Cytaty o pięknie , O duszy , O trawie

„Dla Francuzów to dziś coś w rodzaju Witkacego z Gombrowiczem w jednej osobie. Robił z życia teatr, wydawał się szydercą, a to był sposób na uprawianie filozofii. Awangarda jego czasów i wszystkie jej ekstrawagancje przeszły do historii, a on jest ciągle współczesny.”

Jan Gondowicz (1957)

o Alfredzie Jarry.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 października 2007 https://web.archive.org/web/20071205084642/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jdnk.htm

O historii

„Tęsknię do Ciebie przez stół, przy którym siedzimy, tęsknię z fotela na fotel obok, w teatrze czy w kinie (…) na szerokość kołdry, która okrywa nas oboje, tez potrafię tęsknić do Ciebie - przez drzwi łazienki, w której się kąpiesz, i przez schody, po których idziesz do mnie, i przez naskórek mój, szczelnie przywarty do Twego.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze (wyd. 2010)

„Wielką szkodą byłoby, gdybyśmy tych młodych, którym szkoła obrzydziła już naszą klasykę, jeszcze w teatrach tą klasyką na śmierć zanudzili.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Moja nowa Balladyna, wyborcza.pl, 4 grudnia 2011 (tekst powstał w 1995 r.) http://wyborcza.pl/1,75480,10757229,Hanuszkiewicz__Moja_nowa_Balladyna.html

O śmierci , O szkole

„Życie nie jest romansem, przedstawieniem w teatrze czy działalnością – lecz trudną sytuacją.”

George Santayana (1863–1952)

Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 293.

O życiu

„Ludzie myślą, że wszyscy, którzy chodzili do mojej szkoły, są jak Nicky i Paris, ale prawda jest taka, że ta szkoła była bardzo religijna. Niektóre dziewczyny były bardzo zaangażowane w sztukę, inne brały narkotyki i miały wszystko w dupie. Normalny high school, tyle że mieliśmy zakonnice. Ja byłam bystrą, pracowitą studentką teatru i muzyki. Nie trzymałam się z popularnymi blondynkami. Sama nawet nie byłam blondynką, dopóki nie skończyłam 20 lat.”

Lady Gaga (1986) amerykańska piosenkarka pop, autorka piosenek

Źródło: onet.pl http://muzyka.onet.pl/0,2215161,plotki.html

O ludziach , O prawdzie , O szkole , O muzyce

„Chyba jestem jeszcze za młoda, by wiedzieć na pewno, że będę pisarką do końca życia. Uwielbiam tworzyć w swoich książkach nowe światy i postacie, ale są także inne rzeczy, którymi chciałabym się zająć, jak aktorstwo czy pisanie scenariuszy. Kocham występować i byłoby wspaniale, gdybym mogła się też w tym doskonalić. Kiedyś uczyłam się śpiewu klasycznego, tak więc teatr muzyczny byłby dla mnie bardzo ekscytującą perspektywą.”

Alexandra Adornetto (1992)

Źródło: „Blask” – opowieść o aniołach, 2 marca 2011 http://www.rynek-ksiazki.pl/szukaj/-font-color---4682b4--blask----opowiesc-o-aniolach--font-color---4682b4_25468.html

O książkach , O aniołach , Kochać się

„Na Facebooku same sześciopaki,
koledzy przechwalają się jak jakieś przedszkolaki,
same zdjęcia z siłki, jak pulsują typom wszelkie żyłki,
jutro da zdjęcie z teatru, tak dla niepoznaki.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Umowa o dzieło
Źródło: utwór 6 zer

O zdjęciach

„Złudzenie wolności będzie trwało tak długo jak długo będzie przynosiło zyski trwanie tej iluzji. Kiedy stanie się ona zbyt droga do utrzymania, po prostu zdejmą scenografię, rozsuną zasłony, poprzesuwają stoły i krzesła, i zobaczysz ceglaną ścianę z tyłu teatru.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: cytowane przez Jima Ladd, Zappa na żywo, „Nuggets”, nr 7, kwiecień/maj, 1977

O wolności

„Pyta mnie mamusia: „Zdzisiu, a co wy w tym teatrze właściwie robicie?” To ja tłumaczę mamusi: „Mamusiu! Przychodzimy rano na 10.00, od razu piwo, a o 12.00 na przerwie wódka, rozbieramy się do golasa i orgie, pijaństwo – tak do szóstej, potem trzeźwiejemy, gramy przedstawienie do 22.00, znowu wszyscy do golasa, wóda i seks zbiorowy, panie z panami, potem panie z paniami, panowie z panami i wszyscy razem, i wóda do rana, potem do domu, prysznic i na 10.00 na próbę… piwo o 12.00, wóda, do golasa i seks…” Mama (przerażona): „Zdzisiu! Dziecko drogie! I tak przez cały tydzień?””

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

A ja: „Nie, no co też mama – w poniedziałek mamy wolne”.

O dzieciach , O seksie , O domu , O piwie

„Miałem doskonałego nauczyciela w dyrektorowaniu, Zygmunta Hübnera, z którym współpracowałem jako aktor, a potem reżyser przez dwanaście lat w Teatrze Powszechnym.”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Kurier Polski”, 28 lutego 1997

O nauczycielach

„Gdy ludzie widzą brutalne sceny w filmie – czują dystans, który narzuca ekran. W teatrze oglądają żywe ludzkie ciało. Teatr oddziałuje silniej. A czy pozytywnie, czy negatywnie – zależy od naszego nastawienia. Są ludzie, którzy odczuwają przyjemność oglądając cudze cierpienie. To ich podnieca. Generalnie jednak sztuka czy filmy pornograficzne nie wyzwalają patologicznych zachowań. Takie są wyniki badań.”

Zbigniew Izdebski (1956) seksuolog polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dramaturgiaw.htm

O ludziach , O przyjemności , O sztuce , O zachowaniu

„Patrząc na niektóre przedstawienia czy czytając pisemka kobiece, można odnieść wrażenie, że wszystkie związki muszą się rozpaść, nie ma w życiu żadnej nadziei. A to nieprawda! Prowadząc teatr, wyraźnie wyczuwam na widowni potrzebę pozytywnego myślenia.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fpnh.htm

O myślach , O wrażeniach , O czytaniu , O myśleniu

„Spotkałem w teatrze czarnooką aktorkę. I w czasie, gdy ją uwodziłem, moja druga żona pobrała się z jej ojcem. Potem i my założyliśmy rodzinne gniazdo, przyszli na świat synowie. Powstała dość komiczna sytuacja: ze swojej drugiej żony uczyniłem najpierw teściową, po czym… babcię. Na szczęście umiemy to przyjąć z uśmiechem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

O szczęściu , O świecie , O uśmiechu , O czasie

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

Tomira Kowalik (1947) polska aktorka

o swoim mężu.

O kawie , O rodzicach , O studiach , O ślubie

„Narzuca się nam pogląd, że kino artystyczne czy trochę inny typ teatru to fanaberie, których nikt nie chce oglądać. Nieprawda! Nawet jeśli uznamy, że adresatem tego typu przedsięwzięć jest dziesięć procent naszego społeczeństwa, to jest właśnie to dziesięć procent! Bardzo ważne dziesięć procent.”

Andrzej Domalik (1949)

Źródło: W stronę Schulza, „Rzeczpospolita”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/adomalik.htm

„Lubię Teatr z każdej strony: z widowni i ze sceny, lubię patrzeć jak aktorzy zmagają się z rolą, jak tworzą nowe rzeczywistości i sama lubię kreować nowe postaci. Teatr to dla mnie miejsce w którym można nieść posłannictwo.”

Irena Adamiak (1962)

Źródło: Z Ireną Adamiak o rozterkach artysty, matki, elblążanki..., info.elblag.pl, 16 marca 2009 http://www.info.elblag.pl/12,13876,Z-Irena-Adamiak-o-rozterkach-artysty-matki-elblazanki.html#ixzz27sHn8s1s

O matce , O rzeczywostości

„Nie interesuje mnie teatr, który nazywam umownie „między zlewem a śmietnikiem.””

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 27 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dlaczegok.htm

„Teatr w Szwecji to bardzo droga przyjemność. Bilet kosztuje 30 dolarów. Na musical nawet 70. Ale przecież sale teatralne zapełniają się. To duża zasługa artystów, którzy potrafią widzów zainteresować i nawet klasykę podają w bardzo nowoczesny sposób.”

Małgorzata Pieczyńska (1960) .

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwop.htm

O przyjemności

„Myślałam, że więcej będę grała w teatrze. Tam czekają na aktorkę znacznie lepsze, ciekawsze i bardziej różnorodne propozycje. Ponieważ jednak bardzo lubię pracę przed kamerą, nie narzekam.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: „Po prostu mam dużo energii w sobie!” - wywiad z Andżeliką Piechowiak, 8 maja 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5266/Po-prostu-mam-duzo-energii-w-sobie-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Kiedy się dużo dzieje w teatrze, jest potrzebne trochę fermentu, żeby wstrząsnąć środowiskiem, ale czy tak do końca nam to na dobre wychodzi, tego nie wiem. Teatr nigdy nie będzie fabryką, gdzie ważna jest ilość i statystyka, gdzie procent wypracowanej normy świadczy o jakości teatru. Chlubienie się tym, że zasługą nowego czasu jest wzrost frekwencji, uważam za oburzające, bo ta frekwencja wzrosła dlatego, że o wiele częściej gra się dwie farsy, które są w repertuarze. Dlatego frekwencja wzrasta. Ale to nie są jedyne kryteria, którymi powinno się operować mówiąc o teatrze.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O grach , O czasie

„Żadne tzw. sceny rozbierane w filmie czy teatrze nie są dla aktora łatwą sprawą. To rodzaj ingerencji w jego prywatność, wkroczenie w bardzo intymną sferę życia, ale dla aktora ciało to też narzędzie pracy, z którego trzeba umieć korzystać. Ważne, by miało to sens i znajdowało swoje uzasadnienie. Jeśli więc pokazuje się kulisy kręcenia filmów pornograficznych, to dla wiarygodności przekazu nagość jest czymś oczywistym.”

Marta Nieradkiewicz (1983) polska aktorka

Źródło: Zemstą odrodzona, „Express Bydgoski” nr 52, 4 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112325.html

O zemście , Sens

„Moim podstawowym medium jest ruch, teatr tańca, a moją pasją choreologia praktyczna. To metoda analizy ruchu, wytworzona na podstawie studiów Rudolfa Labana. Polega ona na analizie podstawowych elementów ruchu. Bierze się tu pod uwagę: podmiot czynności, jego akcję i działanie, które są uszeregowane odpowiednio do ruchu bardziej lub mniej sformalizowanego, przestrzeń, całą dziedzinę dynamiki, czyli rytm i ruch, a także jego jakości i fakturę, emocje, jakie niesie z sobą, relacje z aktorem, rekwizytem i widzem. Wydobywając pewną jakość ruchową, znaleźliśmy z aktorami wspólny język komunikacji i niemal bezsłowne już w tej chwili porozumienie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B

O komunikacji , O relacjach , O tańcu

„Ja robię teatr konfrontujący widza ze współczesną rzeczywistością, mając różnych szefów – od prawicy do lewicy – udało mi się utrzymać ten kierunek pracy. A podsumowania wypadają na plus.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 14 sierpnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/konfrontujew.htm

O rzeczywostości

„Praca w teatrze to wielomiesięczne przygotowania, żmudne analizowanie postaci, ścisła współpraca z reżyserem i scenografem, cyzelowanie detali. Dlatego właśnie scena jest bazą dla każdego aktora, także filmowego. W filmie aktor rzadko może długo pracować z reżyserem nad budowaniem postaci – ze względów finansowych jest to proces mocno przyspieszony. Inny jest też tryb pracy, bo sceny są realizowane przypadkowo, w zależności od pogody, pory dnia, miejsca akcji. Wymaga to skupienia, podzielnej uwagi i umiejętności szybkiego dostosowania się do zmiennych warunków. Pierwsze role filmowe były dla mnie trudnym doświadczeniem, bo za moich czasów w krakowskiej szkole teatralnej w ogóle nie było zajęć z kamerą. Teraz już są – dzięki profesorowi Jerzemu Stuhrowi.”

Katarzyna Gniewkowska (1962) polska aktorka

Źródło: „Żyjmy Dłużej” nr 6, 1 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118275.html

O pogodzie , O współpracy

„Ludziom zawsze bardziej podoba się prosty serial niż ambitne kino. Z serialem można się szybciej i łatwiej utożsamić. Poważne kino zmusza do zadumy, refleksji, a czasem skrajnych emocji, które potrafią widza wyczerpać. Kino, teatr i literatura to sztuka tworzenia rzeczywistości, a nie jej odtwarzania. Kino ambitne to sztuka wyrafinowana i elitarna. Nie dla wszystkich. Jeżeli kogoś zainteresuje, to bardzo dobrze, a jak nie, to nie.”

Kinga Preis (1971) polska aktorka

Źródło: Kinga Preis: Wolę kino ambitne, PAP, 9 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112571.html

O sztuce , O literaturze , O rzeczywostości , O czasie

„Teatr się zmienia. To naturalne. Ma przecież według Szekspira „służyć niejako za zwierciadło naturze, pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno.””

Teresa Budzisz-Krzyżanowska (1942) aktorka polska

Niestety.
Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjzcb.htm

O świecie , O naturze , O wieku , Obraz

„W weekendowej „Rzepie” na pierwszej stronie „prezydenckie” zdjęcie Leppera z Anetą K. Ręka wicepremiera na policzku p. dyrektor biura nie oznacza nic poza tym, że „Rzeczpospolita” chce zwiększyć nakład. Bo ta fotka nic nie wyjaśnia, nic nie tłumaczy – tysiące polityków na całym świecie ściska swoich zwolenników. I czyni to publicznie, bo stanowi to element teatru przedwyborczego. Robi się to z większym czy mniejszym entuzjazmem – ale należy to do obowiązków zawodowych. Oczywiście nijak się to ma do „pracy za seks””

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

ta jest skandalem.
Źródło: blog Ryszarda Czarneckiego, 12 grudnia 2006

O seksie , O zdjęciach

„(…) jeśli przedstawić jakikolwiek temat polityczny dosłownie, bezpośrednio, grozi to w dużej mierze uproszczeniem tego, co wszyscy znamy z radia i telewizji. Przypuśćmy, że robimy sztukę o Iraku, ludobójstwie lub AIDS w Afryce. Bardzo trudno wtedy uniknąć stereotypowych reakcji. Teatrowi politycznemu pozostaje jedna rola: prowokować spory, ujawniając drugą stronę problemu.”

Peter Brook (1925) brytyjski reżyser

Źródło: „Guardian Newspapers Limited”, 8 czerwca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wielokulturowosc.htm

„Jeśli dwóch ludzi rozmawia, a reszta słucha – to już jest teatr.”

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

O ludziach

„Teatr to tworzenie iluzji, ciągła praca nad czymś, co nie jest prawdziwe. Mnie strasznie to czasem męczy i często mam poczucie, że umyka mi prawdziwe życie. Dla mnie anonimowość jest wartością.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

O życiu , O czasie

„Od kiedy zostałam mamą, uczę się sztuki rezygnacji. Dawniej nawet chora przychodziłam do teatru, dziś, by być więcej z córką w domu, przestałam grać w Metrze i w Romeo i Julii.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128793.html

O domu

„Obserwuję uważnie ludzi wokół mnie. Przyglądam się ich twarzom, postaciom, ruchom. Z tych okruchów rzeczywistości nieustannie tworzę własny teatr gestów i sylwetek.”

Stasys Eidrigevičius (1949) litewski grafik

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/stasys-eidrigevicius

O ludziach , O rzeczywostości

„W tydzień po premierze [debiucie] zaprosił mnie do swojego gabinetu ówczesny dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Sławomir Pietras i zaproponował stały angaż. Pamiętam, że po tej rozmowie weszłam na pustą, ciemną scenę, która wydawała mi się przeogromna, a w głowie cały czas intensywnie pulsowała myśl – czy ta scena obdarzy mnie taką samą miłością, jak ja już ją kochałam…”

Anna Jeremus-Lewandowska (1959)

Źródło: Artystyczny jubileusz, „Tygodnik Płocki” nr 33, 16 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122306.html

O myślach , O czasie , O myśleniu , Kochać się

„Najpierw chciałem zostać artystą malarzem, ale też kochałem grać, więc w Akademii uczyłem się i malarstwa, i aktorstwa. Na początkach mojej kariery, kiedy starałem się o angaż, byłem lepiej znany jako malarz niż aktor. Teatr przynosi więcej satysfakcji, ponieważ co wieczór wcielasz się w kompletną postać. To jest jak wystawna kolacja co wieczór. W filmie jest inaczej, bo pracujesz nie po kolei i przez wiele miesięcy. Tak, że trudno ogarnąć całą złożoność bohatera. A i tak po zmontowaniu, może się okazać, że film jest niedobry. Jednak minusem teatru jest to, że trzeba grać codziennie. Najgorsze dla mnie są główne role. Na przykład w komediach romantycznych. O wiele ciekawsze są role drugoplanowe, bo ich bohaterowie często są dużo bardziej złożeni.”

Justin Theroux (1971) aktor amerykański

O malarstwie , Kochać się

„Podróże mają na mnie wielki wpływ. Trzeba coś zobaczyć, żeby mieć o czym opowiadać w teatrze, a poza tym muszę odpocząć i nabrać dystansu.”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Dorota Wyżyńska, Powiedz mi jak to było...?, „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 11 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/powiedzmi.htm

„Chwała panu Andrzejowi Lepperowi, że jako jedyny z polskich przywódców otworzył sakiewkę i wyłożył pieniądze na upadającą polską kulturę. Biją go za co? Za to, że zamiast piwa i kiełbasy promuje polski teatr? Jestem Panu Andrzejowi Lepperowi szczerze wdzięczna!”

Lusia Ogińska (1974)

Źródło: Zmartwychwstanie? Czy zwyczajny łup, wywiad dla USOPAŁ, 7 czerwca 2005

O pieniądzach

„Trzeba się godzić z noszeniem nazwiska granej postaci. Przekonałem się o tym po najdłuższym serialu, w jakim grałem – Samo Życie. Ale mam świadomość, że telewizyjna pamięć widzów jest krótka. Tylko od aktora zależy, kiedy powie „stop”. Z Samego Życia odszedłem w momencie, gdy moja rola przestała mnie bawić, gdy zrozumiałem, że nic więcej tam zdarzyć się nie może. Na szczęście robię też wiele innych rzeczy w teatrze i filmie, co daje mi dystans i oddech.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Bohdan Gadomski, Facetem jest się od czasu do czasu. Mam duszę dziecka, „Angora” nr 11, 13 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116609.html

O życiu , O szczęściu , O dzieciach , O facetach

„Miałam szczęście. Od razu wchodziłam na scenę za koleżanki, które były w ciąży. A kiedy teatr podzielono, wyodrębniono dwie placówki. Scenę przejął Józef Szajna i powstało „Studio””

Jolanta Lothe (1942) aktorka polska

ja z mamą zostałam u niego.
o początkach kariery teatralnej.
Źródło: Mam dwa światy, Tygodnik „Angora” 2011, nr 12 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113167.html

O szczęściu

„Dyrektorzy rzadko inscenizują utwory, na które mieliby ochotę. Częściej to, czego potrzebuje teatr.”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wiernoscn.htm

„(…) mój ojciec był aktorem, a mama suflerką, W tamtych czasach opiekunki do dziecka prawie nie istniały, więc rodzice zabierali mnie do pracy. Byłam wtedy przekonana, że pociągi jeżdżą, prąd płynie, szpitale funkcjonują, ale generalnie większość ludzi pracuje w teatrze.”

Agnieszka Suchora (1968) aktorka polska

Źródło: Uwielbiam grać z Hanią, „Tele Tydzień”, nr 24, 9 czerwca 2008 http://www.plebania.pl/roznosci/wywiady/467-agnieszka-suchora

O dzieciach , O ludziach , O rodzicach

„W zasadzie nie mam nic przeciwko udziałowi aktorów w życiu społecznym czy politycznym, zwłaszcza tych, których film czy teatr nie bardzo potrzebuje (np. Ronald Reagan). Natomiast jestem przeciwko zajmowaniu się naraz jednym i drugim, bo zawsze coś cierpi. Pół biedy, jeśli polityka.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

O cierpieniu

„W lecie 1942 roku czołówka nasza [2. Korpusu armii gen. Andersa znajdująca się wówczas w Iranie] została zaproszona do dania przedstawienia dla dworu szacha i jego gości. Byłem wówczas kierownikiem artystycznym czołówki i na tydzień przed przedstawieniem udałem się wraz z mjr. Naimskim, Michałem Tyszkiewiczem i reżyserem Wacławem Radulskim do jednego z pałaców szacha (jest tych pałaców pięć), gdzie we wspaniałych ogrodach oczekiwaliśmy przybycia szefa protokółu (…). I tu wydarzył się niespodziewany, ale śmieszny incydent. Szef protokółu doszedłszy do naszej grupy, zbliżył się do mnie i powiedział po polsku 'A… jak Argonauta… qui pro quo'. Sprawa wkrótce się wyjaśniła. Szef protokołu był przez trzy lata radcą ambasady perskiej w Warszawie i stale odwiedzał teatr Qui Pro Quo, i z miejsca mnie poznawszy, zaprezentował swoją znakomitą pamięć, cytując fragment mojego dialogu z Konradem Tomem.”

Ludwik Lawiński (1887–1971) polski aktor, recytator, reżyser, komik

Źródło: wspomnienia spisane w 1962, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ludwik-lawinski

O muzyce

„Może się komuś wydawać, że to mój bunt przeciwko tradycyjnemu teatrowi, a ja po prostu fascynuję się różnymi tworzywami. Postęp technologiczny jest tak wielki, że i scenografia musi przejść rewolucję.”

Boris Kudlička (1972)

o wykorzystywaniu elementów, które wcześniej nie pojawiały się w scenografiach teatralnych.
Źródło: „Polityka” 2002, nr 16

„Muzyka symfoniczna była głównym przedmiotem studiów, można rzec, że jedynym. Jest oczywiście kilka dzieł, które działają mi na wyobraźnię i z którymi chciałbym się zmierzyć. Opera, czy raczej wszystkie gatunki teatru muzycznego, wypełnia jednak cały mój czas i brak intensywnego kontaktu z symfoniką jest naturalną koleją rzeczy. Nie można mieć wszystkiego.”

Tomasz Biernacki (1974)

Źródło: „Nasz Dziennik”, 24 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ccze.htm

O muzyce , O czasie

„(…) czasem teatr lalkowy nie jest doceniany przez środowisko.”

Jarosław Antoniuk (1963) teatrolog, reżyser

Źródło: Mirosław Robert Derewońko, Olgierd Łukaszewicz: „Walizka to renoma, tradycja i siła teatru, 16 czerwca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/141398.html

O sile , O czasie

„Teatr to teraz moje życie i przyznaję, że wszystko, co teraz się dzieje, sprawia, że nie mam na nic czasu, czasem dla rodziny też.”

Andrzej Nejman (1974) aktor polski

Źródło: Ewa Lankiewicz, Teatr to teraz moje życie, e-teatr.pl, 12 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137315.html

O życiu , O czasie

„Jestem reżyserem teatralnym. Wycieczki w stronę telewizji to dla mnie wyłącznie przygoda. Nie chciałbym zmienić profesji. Telewizję uważam bowiem za medium „podejrzane”: montaż, ustawienie światła, dobry operator mogą zdziałać cuda. Reżyser zbytnio uzależniony jest od technologii. Kręcenie teatru telewizji to „upiorna” robota. Wszyscy się szalenie spieszą…”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 21 listopada 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/promocyjnat.htm

O uzależnieniu

„(…) za dużo byłem w teatrze. Gdy jestem w ciągu przygotowawczym do roli, to siedzę nad nią do godz. 3–4 w nocy, a potem chcę dłużej pospać np. do 10. Ja jestem nocne zwierzę, a żona chciała inaczej, wymagała innego rytmu. W wieku 24–25 lat zapisała się na kick boxing i nawet walczyła w ringu! Skandal! I żyj z taką zadziorną babą! Chciała mnie wziąć pod but. Teraz jesteśmy osobno, ale pozostajemy w dobrych stosunkach.”

Eryk Lubos (1974)

o przyczynach swojego rozwodu.
Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

O butach , O wieku , O zwierzętach

„To zadziwiające, bo dostałam ich [nagród] już 11 i śmieję się, że wyczerpałam limit do końca życia. Jednak prawda jest taka, że mam w teatrze ogromne szczęście do ludzi.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Scena jest dla mnie skakaniem na bungee... – wywiad z Marietą Żukowską http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/2005/Scena-jest-dla-mnie-skakaniem-na-bungee-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

O szczęściu , O ludziach , O prawdzie

„Gram przedstawienie, idzie mi świetnie, panuję nad publiką całkowicie, wreszcie czuję, że trzymam ich za mordę, i tak już do końca. Żegnany schodzę, przebieram się, zadowolony z dobrej roboty, wychodzę, żeby się trochę pokrzepić. Przed teatrem stoi dwóch: „Pan Maklakiewicz?” – „Tak jest” – mówię grzecznie czekając na gratulacje. „Pan nas dzisiaj wziął za mordę? To my ze szwagrem przyszliśmy oddać.””

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

„Moim zdaniem ten zawód nie istnieje bez pracy w teatrze. Szkoła nas uczy warsztatu, który potem można w różnoraki sposób wykorzystywać, ale ja jakoś przez te parę lat wyrobiłem sobie indywidualne uczucie do teatru – nie wyobrażam sobie uprawiania mojego zawodu bez niego i na pewno praca w nim bardzo dużą radość mi przynosi. Praca w filmie tak samo. Natomiast w serialu oczywiście również przynosi pewne emocje i radości, ale niestety jest to zupełnie inny rodzaj pracy – nie ma czasu na wykreowanie czegoś do końca. Do filmu można się przygotowywać, jest okres prób i więcej czasu na samym planie. Można porozmawiać, można sobie zrobić przerwę, coś przemyśleć, przepróbować, a w serialu są ściśle wyznaczone sceny i ramy czasowe.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

o aktorstwie.
Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34067

O szkole , O emocjach , O czasie , Radość

„Zjawisko koprodukcji pojawiło się w polskim życiu operowym stosunkowo niedawno. W wymiarach krajowych zaproponowałem je w latach 90. w Poznaniu i przyznaję, spotkało się to z nieufnością publiczności, drwiną nieprzyjaznej prasy i brakiem zainteresowania ewentualnych partnerów z Wrocławia, Bydgoszczy czy Łodzi. Więc zrezygnowałem. Po latach ten sposób konstruowania repertuaru przyszedł do nas z Zachodu i udaje atrakcyjność co najmniej z trzech powodów. (…) Działalność repertuarowa to priorytet pracy teatru operowego. Koprodukcje mogą być jedynie jej uzupełnieniem, a nie sprowadzeniem egzystencji teatralnej do maksymy emptio-venditio.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Koprodukcja a wybór repertuaru, „Angora” nr 10 (1290), 8 marca 2015, s. 9.

„O rany, idiotyczne pytanie. Następne będzie, dlaczego nie gram w teatrze Becketta, Różewicza albo Szekspira. W tłumaczeniu Barańczaka, oczywiście. A skończymy na cytowaniu Potęgi smaku i konstatacji, że fikanie nogami w Tańcu z gwiazdami to dla aktora wstyd.”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

odpowiedź na pytanie: „Jest pani aktorką czy celebrytką?”.
Źródło: Grzegorz Sroczyński, Anna Mucha tresowana do odwagi, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy online”, 15 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,9434478,Anna_Mucha_tresowana_do_odwagi.html

O tańcu , Pytanie

„Teatr to jest moja pasja, a przede wszystkim mój sens życia. Gdy zdarza się tak, że przez tydzień nie gram, to nie potrafię sobie znaleźć miejsca i nie wiem, co mam ze sobą zrobić. Bez teatru nie potrafię normalnie egzystować.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nncba.htm

O pasji , Sens

„W powieść wchodzimy jak w film, poezję przeżywamy. A każdy dramat domaga się wystawienia w teatrze, choćby dlatego, że didaskalia napisane sto lat temu narzucają nam świat, którego już nie ma, teatr, którego już nie ma (…).”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bycczy.htm

O świecie

„Dziś rzeczywistość publiczna zastyga w formach, których zasad nie rozumiemy – bo w gruncie rzeczy nikt nam nie wyjaśnia prawdziwej gry interesów przy pozorach nieustannego informowania. Ona się niepohamowanie konwencjonalizuje, a my jesteśmy coraz bardziej marginalizowani. W tej nowej sytuacji teatr musi się jakoś znaleźć.”

Małgorzata Dziewulska (1944)

Źródło: Paweł Soszyński, Teatr potrzebuje upiorów http://www.dwutygodnik.com/artykul/232, Dwutygodnik.com nr 06/2009.

O rzeczywostości

„Przez pierwsze miesiące działalności byłem naiwny, myślałem, że w Teatrze zjawią się tłumy, co oczywiście jest nieprawdą.”

Mariusz Pilawski (1957)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Łódź, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22275

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Niestety, wiek ma swoje prawa. Kiedyś nadchodzi moment, że trzeba zejść z desek. Granie w teatrze w tym wieku to dość ryzykowne wyzwanie. Moi rówieśnicy: Bernard Ładysz, Zygmunt Kęstowicz czy Igor Śmiałowski, już od lat nie pokazują się na scenie. Kiedy powiedziałem kolegom, m. in. Staszkowi Mikulskiemu, że znów będę grał w teatrze, wszyscy uznali mnie za wariata. Sam czuję się trochę jak desperat, ale może dobrnę do szczęśliwego końca. Zobaczymy.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zegnams.htm

O wariatach , O wieku

„Teatr jest dzisiaj inny, pozbawiony ducha.”

Janusz Zakrzeński (1936–2010) aktor polski

Źródło: „Nasz Dziennik” nr 222/22-23.09 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/44459.html

„Często pamięć, do której odwoływać się będą reżyserzy, będzie pamięcią samego Starego Teatru, z jego klasycznymi inscenizacjami, scenografiami, rolami.”

Anna R. Burzyńska (1979)

Źródło: Tradycja i profanacja, „Dialog”, nr 12, grudzień 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/153870.html

„Teatr dzisiejszy jest nudny? Głęboki, filozoficzny nawet, ale nudny?”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Roman Pawłowski, Teatr jest nudny beze mnie, „Gazeta Wyborcza”, 29 sierpnia 2002 http://niniwa2.cba.pl/hanuszkiewicz_wywiad.htm

„Z tym filmem jest taki problem, że jest genialny. Zaprezentowana tam postać Amadeusza jest genialna, Milos Forman fantastycznie to wyreżyserował. Ciężko jest się z czymś takim zmierzyć. Na pewno u nas w teatrze będzie to inne. Zresztą już sam scenariusz teatralny różni się od tego filmowego. Jest obawa do porównywania nas do filmu, ale spektakl teatralny rządzi się swoimi prawami. Ta postać może jest tą samą, jeśli chodzi o warstwę historyczną, ale w teatrze i w filmie wygląda ona zupełnie inaczej. W filmie można przedstawić tę postać w zupełnie inny sposób, można zrobić zbliżenie, a tutaj jesteśmy na żywo, jesteśmy jeden do jeden i to jest zupełnie coś innego.”

Łukasz Chrzuszcz (1983)

odpowiedź na pytanie, czy nie boi się porównywania swojej roli – Amadeusza – do kreacji z filmu Amadeusz.
Źródło: Amadeusz – rockman z ADHD „Dziennik Teatralny”, 25 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27310

O problemach , O czytaniu

„Uważam, że teatr poza magią i spotkaniem z żywym widzem, najlepiej przygotowuje do roli aktora. To w teatrze pracuje się nad rolą i wiele czasu poświęca się na budowanie danej postaci – to właśnie te umiejętności wykorzystuję podczas pracy nad filmem czy serialem. Teatr mnie inspiruje.”

Rafał Rutkowski (1973)

Źródło: Joanna Garbarczyk, Schematyczność czy improwizacja?, „Dziennik Teatralny, Katowice”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28800

O czasie , O czytaniu

„Nie będę ukrywał, że sporo propozycji reklam odrzuciłem, bo staram się pamiętać, że aktor za bardzo zużyty w reklamach nie będzie użyty już w filmie czy teatrze.”

Krzysztof Kowalewski (1937) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogodaw.htm

„Teatr jest i tu i teraz. Czegoś raz zagranego podczas jednego spektaklu, nie można już powtórzyć. Pomyłki nie są wskazane. Dobrze, jak się trafia w same dziesiątki, co się jednak nigdy nie udaje. Tymczasem w kinie takich trafień można wykonać dosyć sporo. Z drugiej strony, na przykład serial, może być też swego rodzaju relaksem, zwłaszcza kiedy mam świadomość, że zawsze mogę coś powtórzyć. Jest to też inna praca, o dziwo mniej stresująca. Kiedy gram wieczorem w teatrze, cały dzień zostaje podporządkowany temu wystąpieniu. Muszę do chwili spektaklu bardzo się pilnować, szczególnie w sferze emocjonalnej. Nie może mi zabraknąć potem, na przykład łez… Tego dnia trzeba także uważać na dietę. Teatr jest swego rodzaju zakonem. Natomiast w serialu czy filmie czuję po prostu większy luz. To znaczy dzisiaj, ponieważ w czasach kiedy wystarczało taśmy jedynie na dwa duble, już tak lekko nie było.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44284

„Wszystko bardzo fajnie, byle mieć do tego dystans. Bo serial się skończy, a życie będzie biec dalej. Dla mnie punktem odniesienia jest teatr. I jestem szczęśliwy, że jestem w Narodowym, tu jest fantastyczny zespół o niebywałym potencjale. Za rok, dwa to będzie hegemon na mapie teatralnej Polski, czego sobie i kolegom życzę.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

Źródło: „Viva!” nr 8, 13 kwietnia 2004

O życiu

„Zawsze marzyłem o tym, by stworzyć miejsce, w którym będą prezentowane sztuki z całego świata. Często w wielu zakątkach świata oglądam znakomite przedstawienia i dramaty, na temat których nie ma u nas nawet małej notki. Postanowiłem powołać teatr impresaryjny dlatego, że wychodzę z założenia, że najpierw trzeba mieć jakiś repertuar i propozycje dla widzów, a dopiero później należy myśleć o własnej scenie.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O myślach , O myśleniu

„Aktorzy, a przede wszystkim publiczność przyzwyczaiła się chyba do tego, że w Powszechnym o współczesności mówi się wprost. Ale to nie znaczy, że nie chciałbym się sprawdzić w innym repertuarze. Robiłem przecież też klasykę.(…) Nie wybierałem dramaturgii wielokrotnie wystawianej w Polsce, na ogół były to prapremiery, sztuki od dawna nie grane, czy rzadko grane. A najchętniej pisałabym sztuki sam, bo wydaje mi się, że to jest w teatrze najbardziej potrzebne”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Scena” 1986, nr 4

„Teatr wielkich uczuć wymaga repertuaru, przez który w całej pełni można by obudzić w widzu pożądane przez nas wielkie uczucia.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach

„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.”

Marta Węgiel (1960)

Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr

O domu , O kawie , O wrażeniach , O charakterze

„Czasem muszę odetchnąć od teatru, zetknąć się z prawdziwym życiem, bo przychodzi czas, kiedy męczy mnie ciągłe tworzenie iluzji. Teatr jest fantastyczny, ale zgodnie z tym, co powiedział Władysław Gomułka, który raz w życiu był w teatrze – „to takie bujdy.””

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

W tym wypadku miał rację
Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O czasie

„Scena, zwłaszcza operowa, sprzyja przesądom. Jest ich wiele; np. nie wolno być zaszywanym w kostiumie przed wyjściem na scenę. A jeżeli kostium się rozerwie i garderobiana musi coś przyszyć, to trzeba na czas szycia trzymać tę samą nitkę w zębach. Te przesądy na ogół się nie sprawdzają. Niemniej dodają one teatrowi magii, a dla nas, aktorów, stają się dodatkową zabawą. Pomagają nam przetrwać ogromne emocje związane z premierami i z kolejnymi spektaklami.”

Monika Swarowska-Walawska

Źródło: Agnieszka Mlatyńska-Stankiewicz, W recitalu mogę poszaleć, „Dziennik Polski”, 28 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wrecitalu.htm

O czasie

„Pracowałam w czasach, gdy działali tacy giganci teatru, jak Axer, Dejmek, Grotowski, Grzegorzewski, Hanuszkiewicz, Jarocki, Kantor, Swinarski, Szajna, Wajda i inni. Z kilkoma z nich współpracowałam. Oni to spowodowali, że teatr polski wyszedł z prowincjonalnego grajdołka i osiągnął poziom światowy. Siłą teatru były wtedy różnorodność i niezwykłe osobowości jego twórców. Dziś jest inaczej. Teatr stracił swoją rangę społeczną. Przestał być ważnym miejscem na pogłębioną analizę rzeczywistości; problemów, które nękają społeczeństwo”

Ewa Starowieyska (1930–2012)

Źródło: Teresa Sołtysiak, Wspomnienie: Ewa Starowieyska (1930–2012), „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 118, 22 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140197.html

O rzeczywostości , O sile , O wspomnieniach , O osobowości

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html

„Dla cnoty nie ma żadnego większego teatru nad sumienie.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

Źródło: Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin, wyb. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 167.

O myślach , O myśleniu

„(…) dla mnie literatura rosyjska i teatr rosyjski to wzory niedoścignione. Pokazujące, że się da, że można. To jest ten rodzaj opowiadania o człowieku, który na mnie najbardziej działa. Z jednej strony, jest Czechow, bliski Iwaszkiewiczowi, z niedopowiedzeniami, z akcją przebiegającą właściwie między słowami, a z drugiej – Dostojewski, pisarski wulkan namiętności. Te dwa bieguny się dopełniają, są dla mnie punktami odniesienia w myśleniu o świecie i o sztuce.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Nie można pomagać komuś po coś. Pomaga się z potrzeby serca i tak naprawdę zawsze robi się to dla siebie. Jeden dojrzewa do tej myśli wcześniej, drugi później, trzeci pewnie zbyt późno. Oczywiście wolałabym pracować z osobami niepełnosprawnymi bez rozgłosu. Tyle że na tę działalność trzeba zdobywać pieniądze i mnie, jako osobie publicznej, przychodzi to łatwiej (…) Pomoc innym jest oczywiście moją formą spłacania długu. Również wobec kolegów z teatru, którzy, kiedy znalazłam się w dramatycznej sytuacji, bardzo mi pomogli. Bez nich na pewno bym sobie w życiu nie poradziła.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 grudnia 2003

O pieniądzach , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„Nie lubię i wywołuje we mnie sprzeciw wszelka łopatologia, nudne oczywistości, bezsensowne wulgaryzmy. Poza tym, odpycha mnie głupie epatowanie brutalnością i mania „straszenia widza”. Często słyszę ze sceny, że oto tak naprawdę nie ma miłości, a życie i człowiek jest zdegenerowany, ohydny i nic nie wart. Widzowie oczekują od teatru nie tylko negatywnego obrazu współczesności. Zagoniony człowiek, zmęczony rzeczywistością, skołowany codziennymi problemami szuka przecież w teatrze także jakiejś nadziei, chwili spokoju, poezji, odpowiedzi na trudne pytania… a ja często wychodzę z teatru przestraszona, zmęczona i jeszcze bardziej skołowana. I myślę sobie wtedy, że teatr na własne życzenie odsuwa się od ludzi poprzez owo „straszenie”.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtim.htm

O życiu , O ludziach , O myślach , O rzeczywostości

„Przestałam chodzić do teatru jako bardzo młoda osoba, kiedy trzeci raz przyprowadzono mnie do Polskiego na Zemstę.”

Weronika Szczawińska (1981)

Źródło: Łukasz Drewniak, Śmierć Fredrom i Mrożkom, „Przekrój” nr 10, 5 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134865.html

O śmierci , O zemście

„Aktora łatwo jest rozpoznać w podróży. Znajduje nowych słuchaczy, gra, zabawia ich. Ja też zajmuję się teatrem w pociągu, w Warsie. Siedzę nad nową robotą. Czytam, myślę. To jest jak przemieszczanie się z własnym teatrem, a właściwie z marzeniami o nim. U celu podróży są spotkania z nowymi współpracownikami, nowe podniety. Poczucie, może zresztą ułudne, nieustannej aktywności. Żyję tym i nie mam zamiaru rezygnować. Chyba że ze mnie zrezygnują.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006.

O grach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Obcowanie z obiektem odbywa się w sferze intelektualnej i w ramach przyzwyczajeń. Performans ma odbiorcę, który spodziewa się ataku lub tego, że zostanie wciągnięty w nie do końca komfortową sytuację. W teatrze to jest zawsze negocjowane. Mnie interesuje ten moment, w którym w ramach intelektualnej relacji ze sztuką pojawia się pewna zmysłowość. Moment, kiedy w bardzo silnej strukturze ujawnia się dźwięk czy choreografia, która tam od zawsze była. Moje projekty nigdy nie krytykują instytucji, ale uwidoczniając architekturę, strukturę, wprowadzają prywatne emocje i odkrywają półtony w relacji ze sztuką. To nie jest bunt. To są małe negocjacje.”

Zorka Wollny (1980)

Źródło: Anka Herbut, Długo i z bliska http://www.dwutygodnik.com/artykul/4334/, Dwutygodnik.com nr 102/2013.

O relacjach

„Wielkość celu wymaga ofiarności i entuzjazmu uczestników; wymaga zespołu zgranego i silnego ideowo, w którym szacunek dla pracy jest decydujący, w którym całokształt wysiłków poświęca się zadaniom wspólnej koncencji teatru.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: W tonacji entuzjastycznej http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7004, „Dziennik Polski” nr 27, 1 lutego 1955, s. 3–4.

O wysiłku

„Mój plan polegał na zsynchronizowaniu kamery i fonografu w taki sposób, żeby rejestrować dźwięki w czasie wykonywania zdjęć, a potem odtwarzać jedne i drugie tak, aby zgadzały się ze sobą… Włożyliśmy w to mnóstwo pracy i moje „mówiące obrazy” pokazywano w wielu teatrach w Stanach Zjednoczonych i zagranicą… Pierwsze tak zwane „filmy dźwiękowe” mieliśmy w naszym laboratorium trzydzieści lat temu.”

Thomas Alva Edison (1847–1931) amerykański wynalazca

Źródło: Thomas Alva Edison

O czasie , Obraz

„Granica [teatru], limit dla mnie polega na tym, że rozumie się pewne rzeczy dotyczące estetyki teatru, dotyczące emisji, produkowania emocji, które chce się w widzu wzbudzić. Mogę powiedzieć w tym momencie, że naturalizm i pokazywanie w teatrze tego, co jest w życiu, mnie absolutnie nie obchodzi. Teatr to fikcja i na tym zależy mi najbardziej.”

Radosław Rychcik (1981)

Źródło: Aleksandra Czapla-Oslislo, Rychcik: Życie w teatrze mnie nie obchodzi, „Gazeta Wyborcza - Katowice” nr 78, 4 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114597.html

O życiu

„Mnie (…) w mojej prywatnej podróży, w potrzebach, marzeniach, nie interesuje zmienianie świata, ja chciałbym dzięki teatrowi zrozumieć rzeczywistość.”

Grzegorz Jarzyna (1968) polski reżyser teatralny

„Duży Format”, 19 czerwca 2007 r.

O rzeczywostości

„(…) nie wyobrażam sobie teatru europejskiego bez Witkacego.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 5 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kurkaw.htm

„W teatrze są zupełnie inne emocje, inny rodzaj gry i klimatu. Chcę się rozwijać, jestem zadowolona z tego, jak mi idzie, ale nie popadam w samozachwyt. Te różne dziedziny, to znaczy telewizja, teatr i film, rozwijają mnie i chcę dalej brać w nich udział.”

Weronika Książkiewicz (1981) aktorka polska

Źródło: Bartosz Sadulski, Walka z wizerunkiem nie ma sensu, onet.pl, 19 lutego 2013 http://film.onet.pl/wiadomosci/publikacje/wywiady/walka-z-wizerunkiem-nie-ma-sensu,2,5425242,wiadomosc.html

O walce

„(…) teatr to jest jedno z ostatnich miejsc, gdzie człowieka może spotkać przygoda intelektualna.”

Krzysztof Materna (1948) polski twórca telewizyjny i radiowy

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 24 marca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjed.htm

„Teatr jest dla mnie priorytetem. Pamiętam, że kiedyś miałam temperaturę 39 stopni i ledwo wstawałam z łóżka, a wieczorem miałam spektakl w Kielcach. Wezwałam więc lekarza i prosiłam o lek, który pozwoliłby mi zagrać. Dostałam jakiś specyfik, który działał przez trzy godziny. Co prawda nic z tego nie pamiętam, ale dzięki temu poświęceniu spektakl mógł się odbyć.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Rafał Bryndal, Nie jestem widokówką, „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,106359,9543992,Nie_jestem_widokowka.html

O prawdzie

„Aktorzy Teatru Kwadrat to twarze publiczne, ogólnie w całej Polsce znane, ale w ich pracy nie ma przypadkowości.”

Wincenty Grabarczyk (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

„Dlaczego teatr Szekspira, schlebiający gustom mieszczańskim, osiąga popularność i jest grany niemal wszędzie, a teatr Calderona, sięgający do najbardziej ukrytych pytań o sens ludzkiego bytu, nie może się przebić nawet we własnej ojczyźnie? Szekspir widzi egzystencję ludzką jako karę, od której nie ma odwołania, a rozgrywający się w jego tragediach dramat nie jest niczym odkrywczym. Odwrotnie u Calderona, którego bohaterowie również cierpią, ale to cierpienie ich wewnętrznie przemienia. Calderon jest jednocześnie bardziej pomysłowy, genialnie komponuje akcję dramatu, a jego wizja człowieka jako „rzeczy dramatycznej” jest doskonałym uzupełnieniem filozofii kartezjańskiej.”

Antonio Regalado (1932–2012)

Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=61157, „Przekrój”, nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.

O karze , O cierpieniu , O ojczyźnie , Sens