Cytaty na temat sztych (106 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zabiegi komunistów nie miały na celu odsunięcia rewolucji w czasie lecz uzyskanie pewności, że nie odbędzie się ona nigdy (…) w istocie szło o wyparcie robotników z korzystnych pozycji na takie, z których po zakończeniu wojny stawianie oporu wobec przywracanego kapitalizmu byłoby niemożliwe.”

George Orwell książka W hołdzie Katalonii

W hołdzie Katalonii (1938)

O wojnie , O czasie

„Za chłopaków w Austrii wszyscy trzymamy chyba kciuki. My siatkarze podwójnie, bo poznaliśmy tamtą ekipę w Pekinie. Oni przychodzili do wioski olimpijskiej, potem my i już w drodze do naszych budynków zaczynały się pierwsze rozmowy, zaczynające się oczywiście od pytania: Jak poszło? W grupie szło dobrze, i im, i nam. Odpadliśmy też w tym samym momencie i tego samego dnia. I byliśmy podobnie wkurzeni, źli na siebie i na cały świat. Nikomu się wtedy nawet gadać nie chciało.”

Daniel Pliński (1978) polski siatkarz

Źródło: podsiatką.pl http://podsiatka.pl/main.php?func=blog&id=1

O świecie , Chłopak , Pytanie

„Najpiękniejszym dziedzictwem, jakie można dać dziecku, jest zezwolić mu, by szło własna drogą, wyłącznie o własnych siłach.”

Isadora Duncan (1877–1927) tancerka amerykańska

O dzieciach , O sile

„Dlaczego nie mogłem opędzić się od Zaduszek? Bo szliśmy tak, jak się wychodzi z cmentarza w Zaduszki.”

Miron Białoszewski (1922–1983) polski poeta

Pamiętnik z powstania warszawskiego

„Wysypała się oto z wagonów w tę noc aszchabadzką gromadka małych nędzarzy, pozbawionych wszystkiego – włącznie z sercem rodzicielskim, które zastygło gdzieś pod śniegiem… Kołysała się tylko na wietrze stacyjna lampa, rzucając raz cień, a raz światło na umęczone, wymizerowane twarze dzieci. Tragiczna gromada wyciągnęła się w długi pochód. Parami – parami szło nieszczęście z chorobą, głód z wszami – do autobusów, ledwo wlokąc nogami… Halo, halo, czyż nie widzicie, że w tych autobusach jadą najnieszczęśliwsze na świecie dzieci, dzieci więźniowie, dzieci wykolejeńcy, dzieci sieroty, dzieci starcy.”

Hanka Ordonówna (1902–1950) polska aktorka, piosenkarka, tancerka

o swoich podopiecznych, wychowankach sierocińca w Aszchabadzie.
Źródło: Sławomir Koper, Ordonka, „Uważam Rze Historia”, cyt. za: „Rzeczpospolita”, 25 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/143534.html?josso_assertion_id=C3C8B5D7ED8D5276

O głodzie , O nieszczęściu , O dzieciach , O historii

„Czasem w życiu skręcamy z drogi, którą obraliśmy – upadamy, potykamy się, a przez to wybieramy inną, lub zatrzymujemy się. Zawsze jednak w podświadomości tęsknimy do tej drogi, którą szliśmy wcześniej. Za ludźmi, którzy byli obok nas.”

Maksymilian Kasiewicz (1991)

Zauważ mnie

O czasie

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„W swoim życiu zdałam sobie sprawę, że kiedy wszystko szło bardzo dobrze, rzeczywiście był to czas spodziewania się kłopotów.”

Amelia Earhart (1897–1937) amerykańska pilotka, dziennikarka i poetka

O czasie

„Fotowoltaika ma się komponować z budynkami. Folię z ogniwami perowskitowymi wystarczy rozwinąć na ścianie i podłączyć kable. Ponieważ ogniwa perowskitowe mogą być tak cienkie, kąt padania promieni słonecznych przestaje odgrywać tak istotną rolę jak w przypadku ogniw nieorganicznych. Jeśli to jest 300 nm, niezależnie od kąta przechodzi przez nie w zasadzie taka sama ilość światła. Ogniwa perowskitowe można też oczywiście montować na dachach. Tutaj zaletą – w porównaniu do ciężkich ogniw krzemowych – jest ich lekkość, dzięki czemu można nimi pokryć dużo większe powierzchnie. Ogniwo perowskitowe to w zasadzie waga folii, na którą ją nałożymy. Dodatkowo ogniwa perowskitowe dają większe możliwości zastosowania fotowoltaiki w architekturze niż ogniwa krystaliczne. Mogą mieć bowiem różne kolory i mogą być przeźroczyste. Cel to fotowoltaika totalnie zintegrowana z budynkami. Praktycznie niewidoczna.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Olga Malinkiewicz gościem specjalnym Greentechcamp.pl 2014 http://gramwzielone.pl/energia-sloneczna/12538/olga-malinkiewicz-gosciem-specjalnym-greentechcamppl-2014, gramwzielone.pl, 5 września 2014

„Nie smakowały mu mętne teksty, romantyczną sztukę (nie licząc „Fausta”) wystawił raz, odstręczało go, jak to nazywał, wszelkie „bałaganienie”, a o polskiej mentalności romantycznej miał jak najgorsze zdanie. Antyromantyzm nie oznacza jednak, że wszystko szło u niego według rozumu – być może w dobrej sztuce bywa przeciwnie.”

Jerzy Jarocki (1929–2012)

Źródło: Małgorzata Dziewulska, Paradoks Jarockiego http://www.dwutygodnik.com/artykul/4012/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

„Obydwa państwa nie znały nigdy biurokracji. Anglji niesposób sobie wyobrazić z administracją biurokratyczną. Polsce została ona narzucona dopiero przez państwa zaborcze, a wznowione państwo polskie dopóty nie odnajdzie samo siebie, dopóty będzie się błąkało po manowcach, póki nie wytnie ze siebie tego pasorzytnego nowotworu; jeżeli zaś nie zdobędziemy się na powrót do ustroju samorządnego, niepodległość sama będzie ciągle wystawiona na sztych, gdyż Polska biurokratyczna nie zdobędzie się na właściwą ewolucję społeczno-państwową.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

Uwaga: Reprint wydania z 1921 roku.
O Polsce
Źródło: Polskie Logos a Ethos, t. 1, Wyd. Antyk, Komorów, b.d.w., s. 296. ISBN 83-86482-23-0

„Pamiętam, gdy pewnego razu występowałem w walce bokserskiej. Nie szło mi najlepiej, z każdą chwilą narastały we mnie wściekłość i poczucie bezradności. Kiedy wróciłem do narożnika, mój trener Freddy Roach powiedział coś do mnie, po czym walnął mnie w twarz. Wtedy znów byłem gotowy wyjść na ring i dokończyć robotę, bo nie miałem innego wyjścia. Z Darrenem jest to samo. Musisz iść naprzód i nie oglądać się za siebie.”

Mickey Rourke (1952) aktor amerykański

o pracy z Darrenem Aronofskym na planie Zapaśnika.
Źródło: wywiad http://www.thewrestler.pl/artykuly-wywiad-z-mr.html, thewrestler.pl

O walce , Wściekłość

„Na początku bardzo się ucieszyłem, podchodziłem do tego trochę infantylnie, na zasadzie zabawy, nigdy jeszcze się na takiej huśtawce nie bujałem, może będzie fajnie (śmiech). I na treningach się nie przejmowałem, jak mi coś nie szło, bo to pierwszy raz, jutro będzie troszeczkę lepiej, pojutrze troszeczkę lepiej. A potem jutro było troszeczkę gorzej, a pojutrze troszeczkę gorzej i miałem momenty zwątpienia, po co mi to było. Ale, dzięki zaufaniu Anastasiego, jego wsparciu i spokojowi, który mi dawał, poradziłem sobie i się z tego bardzo cieszę, za to mu również bardzo dziękuję. To zaufanie i spokój to były dwie ważne rzeczy, które mi Anastasi dał, które pozwoliły mi zrobić krok do przodu.”

Zbigniew Bartman (1987) polski siatkarz

o pozycji atakującego w kadrze.
Źródło: m-volley.pl http://m-volley.pl/artykul/zobacz/zbigniew-bartman-od-dziecka-powtarzalem-ze-bede-gral-w-reprezentacji-i-na-pewno-mi-sie-uda-618

O dzieciach , O zaufaniu , O wsparciu , O śmiechu

„Obawiam się tego, że Boniek może wpaść w histerię. Jest człowiekiem sukcesu i będzie chciał także z reprezentacją odnosić sukcesy. Jeśli jednak nie będzie mu szło, to zacznie histeryzować.”

Jan Nowicki (1939) polski aktor, pedagog

Źródło: „Życie”

O życiu , O sukcesie

„Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.”

Maria Kownacka książka Plastusiowy pamiętnik

Plastusiowy pamiętnik

O pokoju , O domu

„Sprawy miejskie
Posiedzenie Rady Miejskiej d. 1 kwietnia.
(…)
Z porządku dziennego r. m. Dr F. Jakubowski uzasadnia wnioski co do nabycia przez gminę dla Muzeum Narodowego zbioru kamei i gem p. Schmidta-Ciążyńskiego. Sprawozdawca podnosi wysoką wartość tego zbioru, jakiego nie posiada w takiej ilości żadna instytucya, a zbiór ten mieści 2,500 sztuk kamei i gem. Wartość tę zbioru sprawdzili wysłani do Wiednia pp. Maryan Sokołowski i Zygmunt Cieszkowski. Za zbiór ten, którego wykaz szczegółowy odczytuje sprawozdawca, zażądał właściciel wypłaty rocznej renty w sumie 3,600 złr. Suma ta przedstawia się jako mała w porównaniu z wartością zbioru, lecz ponieważ było za ciężko dla Rady ponosić takową wyłącznie, dlatego zwrócono się do Sejmu z prośbą o subwencyę jak najwyższą na ten cel, a Sejm przeznaczył 1,000 złr., przez co umożliwił nabycie zbioru. Prócz kamei i gem oﬁaruje p. Schmidt-Ciążyński dla Muzeum 61 obrazów, które się już tam znajdują i 67 sztuk obrazów, które tymczasowo do Rapperswylu posłał, a których odebranie będzie połączone z pewnemi trudnościami. W ocenienie szczegółowe zbioru nie wdaje się sprawozdawca, znanym on jest bowiem z wystawy Sobieskiego, i prosi wreszcie Radę o przyjęcie wniosków, które brzmią następnie:
1) Gmina miasta Krakowa nabywa od p. Konstantego Schmidt-Ciążyńskiego zbiór kamei i gemm na własność, na rzecz Muzeum Narodowego w Krakowie, za rentę dożywotnią p. Konstantemu Schmidt Ciążyńskiemu, rocznie począwszy od 1 stycznia. 1885 w ilości 3600 zł. aw. w ratach półrocznych z góry opłacać się mającą. 2) Nabycie dokonanem zostaje na podstawie wykazu inwentarycznego dołączonego. 3) Renta roczna, w ustępie 1) określona, wypłacaną będzie w ten sposób, iż na ten cel użytą będzie suma 1000 złr. przez Sejm krajowy na ten cel przeznaczona, zaś resztę, w ilości 2600 złr. wa. wypłacać będzie gmina m. Krakowa z funduszów bieżących. 4) Poleca się Sekcyi skarbowej, aby fundusz na zapłacenie renty tegorocznej obmyśliła i do dyspozycyi Pana Prezydenta pozostawiła, tudzież, aby na przyszłość odpowiednie fundusze w budżecie rocznym zamieszczała. 5) Do zawarcia i podpisania umowy z p. Konstantym Schmidt Ciążyńskim, upoważnia Rada miejska Pana Prezydenta, tudzież Radców pp. Dra Faustyna Jakubowskiego i Dra Henryka Jordana.
Po otwarciu dyskusyi nad wnioskami, zabiera głos r. m. Baranowski, który sądzi, iż właśnie dlatego, że Muzeum jest Narodowe, Sejm powinien dać większą subwencyę, a mianowicie 2,600 złr., miasto zaś mogłoby się przyczynić kwotą 1,000 złr. Zawielki to ciężar dla gminy, dlatego oświadcza, iż głosować będzie przeciw wnioskom.
R. m. Dr Warschauer rozbiera szczegółowo charakter wydatków miejskich i dzieli takowe na egoistyczne, tj. potrzebne na budowę bruków, kanałów itd., i na wydatki krajowe, do których miasto przyczyniać się musi. Ani z jednego, ani z drugiego funduszu wydatku na nabycie kamei czynić nie można. Mówca był przeciwny założeniu Muzeum, które obecnie już kosztuje gminę 3,000 złr., a które przysporzyło miastu dwóch urzędników i woźnego. Niezawodnie jest ładnie, żeby były Muzea, galerye; niezawodnie, że zbiór rzeczony jest cenny, że ma pretium affectionis; niezawodnie, że ma gmina pewne obowiązki względem kraju, ale nie tak wielkie, bo przypuśćmy, że Sejm w którymkolwiek roku nie da subwencyi, to wtedy cały jej ciężar spadnie na miasto, za rzecz, która nie jest w ścisłym związku z Muzeum Narodowem, chyba o tyle, o ile działy sztuki wogóle mają związek ze sobą. Mówca doradza, aby i zamożne prywatne osoby przyczyniły się do nabycia, i proponuje następujący rozkład kwoty: Sejm niech da 1/3, miasto 1/3 i ludzie prywatni 1/3. Pieniądze są, trzeba je dać.
R. m. prezes Majer jest za wnioskami, ale musi się usprawiedliwić, dlaczego. Wiele jest prawdy w słowach mówcy poprzedniego, i gdyby nie pewne względy, nie mógłby oświadczyć się za nabyciem zbioru. Na wszelkie targi, jak podobny, bo inaczej układu na przeżycie nazwać nie można, wzdryga się jego sumienie, inna rzecz bowiem, jeżeli rodzice odstępują dzieciom majątek, a sobie zastrzegają rentę. Przyznaje mówca, że zbiór ten, to rzecz przydatna, ale pierwej iść powinny potrzeby konieczne. Gdyby nie było Muzeum Narodowego, to nikomu nie postałoby w głowie nabywanie zbioru, ale skoro Muzeum jest, to naszym obowiązkiem, aby się rozrastało. Znawcy powiadają, że nabytek robimy za cenę stosunkowo niską; znawcy w Wiedniu orzekli, iż wartość samego materyału, nie licząc wartości sztuki, oszacować można na 40,000 do 50,000 złr. Ale to wszystko mając na względzie, nie mógłby jeszcze mówca za nabyciem wotować, gdyby nie zasiłek, jaki przeznaczył Sejm w kwocie 1,000 złr., a nie traćmy nadziei, że usiłowaniom naszych posłów uda się więcej uzyskać. Drugim względem, skłaniającym mowcę do głosowania za nabyciem, jest zapewnienie, że znajdzie się fundusz i to taki, iż miasto ciężaru nie poniesie.
R. m. Dr Machalski wyjaśnia poprzedniemu mówcy, iż niema najmniejszej niemoralności co do zachodzącego tu dożywocia, bo ono jest uświęconem we wszystkich społeczeństwach cywilizowanych. Rada nie spekuluje tu na życie niczyje, a życie p. Schmidta-Ciążyńskiego jest w ręku Boskiem.
R. m. Rehman zapytuje, czy subwencya Sejmu jest jednorazową, czy też będzie udzielaną i na przyszłość.
R. m. Romanowicz wyjaśnia, że jest to datek roczny, więc nie potrzeba będzie wnosić petycye, bo odnośną kwotę będzie wstawiał co roku Wydział krajowy; nie chroni to wszakże tej rubryki od tego, że może się za nią nie podnieść większość rąk, czego przecież po reprezentacyi kraju przypuścić nie można, aby się w tym względzie taka większość nie znalazła.
Sprawozdawca Dr F. Jakubowski dodaje do wyjaśnienia r. m. Machalskiego tę uwagę, że jeżeli rodzice dzieciom majątek zostawiają, a sobie rentę dożywotnią zastrzegają, to tutaj obywatel przychodzi i mówi: oddaję wam wszystko, co mam, całą moją własność, dajcie mi rentę dożywotnią. Tu propozycya wychodzi z jego strony i jemu wolno tak postąpić; Co do r. m. Warschauera, który mówi: niech ktoś da, to nie od nas zawisło, by dał, ani Sejmu także do większej oﬁary zmusić nie możemy, Sejmu, który w trudnych warunkach oﬁarował 1000 złr. Jeżeli zaś ktoś ma dać, to nie od nas także zawisło, ale trzeba rozpocząć składać datki, a radca Warschauer rozpoczął od proponowania datków. Radca Warschauer dzieli także wydatki na niższe i wyższe, lecz ile razy przychodzimy z żądaniem niższych wydatków, to nam mówią o wyższych, ile zaś razy żądamy wydatków na wyższe cele, to nam mówią o brukach, kanałach itd. Gdy szło n. p. o szkołę przemysłową, to mówiono: po co szkoła przemysłowa! I zdaje się, ze słów p. Warschauera, jak gdyby gmina Krakowa mogła tylko kanały i bruki budować i ten jedynie miała obowiązek. Muzeum, przeciw któremu występuje p. Warschauer, ma dziś dziesięć razy większą wartość, niż suma, jaką na nie gmina wydała. Sprawozdawca wskazuje i na te wyższe cele, jakie miasto Kraków ma do spełnienia wobec kraju i narodu i prosi jeszcze raz o uchwalenie wniosków.
W głosowaniu imiennem, zarządzonem na wniosek r. m. Epsteina, głosowali za: Armółowicz, Dr Bobrzyński, Dr Bochenek, Geissler, Dr Hajdukiewicz, Dr F. Jakubowski, Dr Jakubowski Maciej, Dr Jordan, Dr Kasparek, dyrektor Kieszkowski, Knaus. JE. Dr Kopff, Dr Kohn, Dr Lisowski, Dr Majer, Dr Machalski, Muczkowski, hr. Potocki, Romanowicz, Dr Rosenblatt, Dr Straszewski, Szpakowski, hr. Tamowski, Zaremba, Dr Zatorski, Dr Zoll. Razem 26 głosów.
Przeciw głosowali: Dr Asnyk, Baranowski, Birnbaum, Epstein, Grosse, Gwiazdomorski, Kwiatkowski, Dr Oetinger, Rehman, Stockmar, Dr Warschauer, Zieleniewski. Razem 12 głosów.
Wstrzymali się od głosowania: Chęciński, Dr Domanski, Fedorowicz, Feintuch, wiceprezydent Friedlein, Goebel, Dr Horowitz, X. Midowicz, Mendelsburg, Schwarz.
Nieobecni: Chrzanowski Leon, Goldgardt, Matusińsiki, hr. Mieroszowski, Mirtenbaum, Dr Pareński, Dr Pieniążek, Dr Retinger, Rzewuski, Spira, Dr Weigel.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 76, 3 kwietnia 1885, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

Obraz , O życiu , O pieniądzach , O dzieciach

„Tak jak w czasie internowania w Rumunii czy na Węgrzech, również i w Szwajcarii bezczynność żołnierza stawała się największym niebezpieczeństwem. Za nią szło zniechęcenie i rozluźnienie żołnierskiej dyscypliny, kwasy i zgrzyty we wzajemnych stosunkach.”

Adam Vetulani (1901–1976) polski historyk prawa

Poza płomieniami wojny
Źródło: s. 38

O czasie

„Im mniej się czegoś pragnie, tym bardziej to do człowieka przychodzi. Będzie tak, jak musi być. Zawsze, gdy zmuszałem się do czegoś, coś szło nie tak.”

Al Pacino (1940) aktor amerykański

„Konserwatyzm i stronniczość izb wyższych najbezwzględniej bowiem występowały, nawet w krajach liberalnych, przeciwko prawom kobiet. Rolę tłumika, gdy szło o rozszerzenie praw kobiet, izby wyższe spełniały wszędzie gorliwie, a czasem z zaciekłością.”

Paulina Kuczalska-Reinschmit (1859–1921) polska działaczka społeczna i dziennikarka

o izbach wyższych parlamentów.
Źródło: Izby wyższe a kobiety, «Kurier Warszawski» 1918, nr 203 (wydanie wieczorne).

O kobietach , O czasie

„(…) Jest na przykłada taka Lady GaGa, którą szanuję za to, że pisze swoje numery. Ona zaczynała tworząc dla innych. Nie szło jej, nie miała kopa, patentu i pomysłu na siebie. Stworzyła tego swojego potwora. To jest jeden z przykładów przerostu formy nad treścią. Ta muzyka jest bardzo prosta, natomiast ona robi z tego coś wielkiego. Fajnie, że jest takie zjawisko, natomiast ludzie w pewnym momencie mają tego dość do tego stopnia, że sami tworzą zapotrzebowanie na taką Adele. Totalne odwrócenie.”

Radzimir Dębski (1987) polski kompozytor, dyrygent, producent muzyczny

Źródło: „Toruję sobie własną drogę” (rozmowa z Radzimirem Dębskim), muzyka.wp.pl, 19 lutego 2013 http://muzyka.wp.pl/interviewId,670842,title,Toruje-sobie-wlasna-droge-rozmowa-z-Radzimirem-Debskim,wywiad.html

O ludziach , O muzyce

„dopóki ziemia się kręci
też się okręcać. ja – atom hunów
szłam na barykady
neolitycznej rewolucji”

Gisela Kraft (1936–2010)

Źródło: biografia, tłum. Iwona Mickiewicz

„Dmuchawce, latawce, wiatr,
Daleko z betonu świat.
Jak porażeni,
Bosko zmęczeni,
Posłuchaj:
Muzyka
Na smykach
Gra
Do ciebie
Po niebie
Szłam
Tobą oddycham,
Płonę i znikam.
Chodź ze mną.”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Dmuchawce, latawce, wiatr z repertuaru Urszuli

O świecie , O muzyce , O grach

„Dostaję propozycje od różnych reżyserów, ale nie wyobrażam sobie, żebym w tej chwili nagle rzucił wszystko i przestał grać House'a. To dla mnie nie tylko przyjemność, ale i źródło utrzymania. Gram tę postać już od sześciu lat, mało który aktor ma w życiu tyle szczęścia. Nie tak dawno słyszałem w radiu rozmowę, z której wynikało, że przeciętny okres zatrudnienia w banku czy firmie ubezpieczeniowej wynosi trzy i pół roku. Trzy i pół roku! Kiedy zaczynałem karierę, do pracy w banku szło się z myślą, że człowiek spędzi w tej instytucji czterdzieści lat, aktorstwo zaś związane było z wielkim ryzykiem. Teraz wszystko się pozmieniało. Aktor ma stabilniejsze zajęcie niż urzędnik z firmy ubezpieczeniowej. Nie chce się wierzyć, ale tak to wygląda. Oczywiście mam świadomość, że serial kiedyś dobiegnie końca i trzeba będzie poszukać sobie innego źródła zarobku. Nic, co dobre, nie trwa wiecznie.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631

O przyjemności , O myślach , O myśleniu

„Walcząc z wichrem szłam wśród wydm i patrzyłam na morze…, i w cichości cieszyłam się swym szczęściem… Tak całkiem sama między wydmami a morzem, ogarnięta wichurą, patrząc na to wspaniałe zjawisko natury. Jakże znikomo mały czuje się człowiek w takim położeniu, a jednak jak wielkim w duchowej nierozerwalności z Bogiem i Panem swoim. Dusza ma pełna była błogości, radości i tęsknoty… Za czym? Najpiękniejsze chwile życia bywają często zmącone myślą, że istnieje jeszcze większe piękno, jeszcze bardziej nieosiągalne. Wtedy Ojciec niebieski przypomina nam, że On nam przygotowuje miejsce, gdzie tęsknota zostaje zaspokojona.”

Maria Teresa Ledóchowska (1863–1922) błogosławiona polska misjonarka, urodzona i wychowana w Austrii

fragment wspomnień Marii Teresy Ledóchowskiej z pobytu w Wenecji.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, ks. Adam Nowak, Polscy święci. Błogosławiona Maria Teresa Ledóchowska, t. 6, op. cit., s. 227.

O Bogu , O szczęściu , Cytaty o pięknie , O duszy

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: *** (Tym tylko byłem)

„(…) w pierwszym momencie uderzającym wrażeniem było to, że kiedy przyszliśmy od strony ulicy do późniejszej Rydlówki, domu nie było widać z ulicy, był całkowicie ukryty. Kiedy szło się ścieżką, wyboistą, troszkę pod górę, ponad chodnikiem, ten dom nagle wyłaniał się z drzew. Było piękne późne wrześniowe popołudnie. Niesamowite kolory, szczególny rodzaj światła, jakieś maleńkie mgiełki, dymy, które dochodziły z pobliskich pól, bo wtedy tam były jeszcze pola, i pojawiający się nagle w tym otoczeniu niewielki dom, troszkę jakby wkopany w ten teren, od razu wprawił nas w zupełnie wyjątkowy nastrój.”

Ewa Miodońska-Brookes (1939)

o odwiedzinach domu, w którym odbyło się wesele Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
Źródło: Anna Czabanowska-Wróbel, NIEPRZERWANY DIALOG. O Wyspiańskim i tajemnicach jego twórczości, „Alma Mater”, nr specjalny, 2007, s. 16, 17.

O tajemnicy , O domu , O górach , O nastroju

„Wielu wielkich aktorów ma coś takiego, że są przebierani do ról, a cały czas grają tak naprawdę jedną rolę. Mają taką osobowość, wewnętrzny potencjał i energię, którą cały czas operują. Cybulskiemu wszędzie rysują charakterystyczną fryzurę, okulary i uśmiech. Jasne, że szło za tym bardzo głębokie wnętrze i bogate wewnętrzne życie. Ale ja nie żyłem w tamtych czasach, więc mogę sobie tylko wyobrażać. Pan Cybulski jest bardzo znany, a ja nie, więc nie wiem czy mam prawo go oceniać.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

o Zbigniewie Cybulskim
Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28068

O życiu , O uśmiechu , O czasie , O osobowości

„Czy znasz ten symbol? – spytałem.
Przyglądał mu się dłuższą chwilę z dziwnym wyrazem twarzy.
– Nie – powiedział.
– Spotyka się go na Ziemi, na Hain i na Cziffewar. To Yin i Yang. „Światło jest lewą ręką ciemności…”, jak to szło? Światło i ciemność. Strach i odwaga. Zimno i ciepło. Żeńskie i męskie. To jesteś ty, Therem. Oba w jednym. Cień na śniegu.”

Ursula K. Le Guin książka Lewa ręka ciemności

Cykl Hain (Ekumena), Lewa ręka ciemności

O strachu , O świetle , O odwadze

„Szliśmy ponad.
Choć obrywały się
Nawisy i kamienie.
Szliśmy ponad lasem,
Szliśmy ponad czasem.”

Robert Gawłowski (1957)

Źródło: Wiatrołomy

O czasie

„Kiedy szłam na wstępny egzamin, cała rodzina miała nadzieję, że mnie nie przyjmą. Życie baletnicy trąciło mojej babci półświatkiem. Krzyczała na mamę: Tersesa, bój się Boga, z córki fordancerkę zrobisz!”

Nina Gocławska (1957–2009) polska aktorka, tancerka, prezenterka telewizyjna

o egzaminach do szkoły baletowej.
Źródło: Nina Gocławska z „Pięknych i wspaniałych” http://www.teatry.art.pl/portrety/goclawska_n/ngzp.htm

O życiu , O Bogu , O rodzinie , Córki

„Dzięki czułości matczynej od dzieciństwa byłem obznajomiony z waleniem na odlew w pysk, za czym szło klęczenie na utłuczonych skorupach orzechów tudzież – w chwilach współczucia dla mej przyszłej żołnierskiej doli – ciskania mną o podłogę, kiedy to ledwo zdążałem się kulić, aby nie grzmotnąć czaszką o ziemię i nie zobaczyć zbyt gęstych zielonkawych gwiazd przed oczami. A znów tatuś w swej dobrotliwej, przewidującej mądrości starał się często dostarczać mi okazji do eksplorowania od środka karcerów o betonowych podłogach, o małych okienkach i ścianach ociekających wodą, z rojami czarnych karaluchów. Mając lat piętnaście mogłem uważać się za mężczyznę całą gębą, toteż rada familijna pozwoliła mi mieć własne, niezależne poglądy, oczywiście monarchistyczne.”

Mircea Horia Simionescu (1928–2011)

Bibliografia ogólna (Bibliografie generală)

O wodzie , O dzieciństwie

„Szłem czy szedłem, ale doszedłem.”

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

Źródło: Największe wpadki kampanii http://wybory.onet.pl/prezydenckie-2010/Kiosk/najwieksze-wpadki-kampanii,1,3239405,aktualnosc.html

„Czy od tego uciekała? Nie przed śmiercią, tylko od tysięcy maleńkich skrzyżowań jej życia z życiem innych, od zerwanych związków, od ogniw będących ogniwami wbrew samym sobie, od obowiązków? Czy przez tamte wszystkie lata uciekałyśmy od naszych miłości, przyjaciół, przypadkowych słów wypowiedzianych w przejściu, słów, które mogą zmienić kurs całego życia.”

Joanne Harris książka Czekolada

Czekolada (1999)

O śmierci , O zerwaniu

„Zapewne, że w okresach upadku życia kościelnego mogły prawa o celibacie w poszczególnych krajach być zwalczane lub nawet iść w zapomnienie; i w naszych czasach możemy jeszcze być świadkami podobnych zjawisk. Ale wiemy z drugiej strony, że odrodzenie życia religijnego szło zawsze w parze z powrotem do ścisłego obserwowania praw celibatu ze strony duchowieństwa i możemy być pewni, że Kościół nigdy nie wyrzeknie się tego źródła sił duchowych, jakiem jest dla niego bezżenność jego kapłanów.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Królewskie kapłaństwo
Źródło: s. 98

„On
à la de Gaulle
przegrywał bitwy

Ja
szłam jak Pyrrus
od zwycięstwa do zwycięstwa”

Dorota Koman (1961)

Źródło: Wojna domowa

O wojnie

„Szliśmy fałszywą drogą. Rosji potrzebna była ofiara dziesięciu Franciszków z Asyżu. Dopiero teraz zaczyna się przelew krwi…”

Włodzimierz Lenin (1870–1924) organizator i przywódca Rewolucji Październikowej

Inne cytaty

„Nie muszę wczuwać się w piosenki, których nie czuję. I nie muszę udawać, że kocham występować. Każde wyjście do publiczności było ogromnym stresem. Po koncercie mówiłam sobie żegnaj i szłam spać. Takie codzienne umieranie wykańcza.”

Justyna Majkowska (1977) wokalistka polska (Erato, Ich Troje)

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.justynamajkowska.pl/nicdo

Kochać się

„Byłem środkowym, a obok dwa super ega. O jakąś głupią zwrotkę potrafili się kłócić tygodniami. Fokus – zbuntowany gnojek z osiedla, a Magik – weteran. Demonstrował postawę: co mi tu będziesz podskakiwał? Obaj byli w stanie podnieść dupy, pierdolnąć za sobą drzwiami i dziękuję. Z Fokusem szło się dogadać. Magik był uparty jak cholera. Sztuka, dzieło – to się dla niego liczyło. Honor Paktofoniki. Milion razy słuchał własnych tekstów, pokazywał je ludziom. Szukał usterek, chociaż ich nie było. Wszystko zrobione idealnie, a on: Chciałbym jeszcze raz nagrać tę zwrotkę, daj mi, proszę! No zgódź się, niech chociaż raz spróbuję. Próbował i pierwotna wersja zostawała. Magik się wściekał: Kurwa, nie umiem rapować!”

Rahim (1978) muzyk polski, raper

Źródło: hip-hop.pl http://www.hip-hop.pl/ustawki/projektor.php?usr=11520238256808&menu=1&local=2

O sztuce

„Wtedy dłoń twą wziąłem w dłonie moje,
w oczach naszych wieczny blask zaświecił
i przez świat obłąkany od wojen
szliśmy razem jak dwoje dzieci.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950), Serwus, Madonna. Wiersze i poematy
Źródło: s. 143

O dzieciach , O świecie

„Perowskity mają dużą szansę, by zastąpić krzem w ogniwach słonecznych. Dzięki nim elastyczne i cienkie ogniwa można będzie nanosić na ubrania czy plastik”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Brakujące ogniwo (słoneczne): Polka udoskonaliła produkcję perowskitów http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,399937,brakujace-ogniwo-sloneczne-polka-udoskonalila-produkcje-perowskitow.html, naukawpolsce.pap.pl, 9 kwietnia 2014

„Przede wszystkim perowskity różnią się tym od tradycyjnych materiałów stosowanych w fotowoltaice, że można je wytworzyć dużo mniejszym kosztem, ponieważ nie potrzebują tak skomplikowanej infrastruktury np. clean-roomów czy maszyn do domieszkowania. Perowskity to zwykła tzw. mokra chemia. Można je nałożyć na przykład za pomocą spraya. Ich wytworzenie trwa zaledwie chwilę, w przeciwieństwie do innych rodzajów ogniw, do których produkcji potrzebne są nieraz całe fabryki. Niski koszt wytworzenia ogniw z perowskitów stanowi już ogromną przewagę nad ogniwami stosowanymi obecnie. Metoda, która zostala dostrzeżona i doceniona przez Komisję Europejską, nie wymaga użycia wysokich temperatur do wytwarzania ogniw perowskitowych, a przecież każdy proces wymagający wysokich temperatur zawyża koszty.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Olga Malinkiewicz. Dzięki niej będziemy świadkami rewolucji w fotowoltaice http://gramwzielone.pl/energia-sloneczna/11888/olga-malinkiewicz-dzieki-niej-bedziemy-swiadkami-rewolucji-w-fotowoltaice, gramwzielone.pl, 18 lipca 2014

O pomocy

„Ze wszystkich roczników szkoły teatralnej tylko Bobek Kobiela miał zegarek, z kolei kolega z niższego roku dysponował jedyną marynarką. Kiedy szliśmy na egzamin, pożyczaliśmy od niego żakiet, a ponieważ był raczej mikrej postury, wyglądaliśmy w tej marynareczce dosyć komicznie. Zegarek pożyczaliśmy natomiast od Kobieli na randki, żeby zaszpanować przed dziewczynami.”

Ryszard Kotys (1932) aktor polski

o czasach studenckich.
Źródło: Łukasz Maciejewski, Nie tylko Paździoch, „Temi” nr 33, 17 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122270.html

„Dla Żyrardowian z przed półwiecza geografja nie przedstawiała żadnych trudności. Słońce wschodziło za Czarnym borkiem i zachodziło latem nad Guzowem, a zimą między Sokólem i Benenartem. Na północ od Żyrardowa był Teklinów i Feliksów, dalej wlewo, ku zachodowi leżały Wiskitki, do których szło się przez las koło Papierni, a jechało szosą przez długie Kozłowice; za Wiskitkami istniał barwny Łowicz, znany nam tylko z imienia, bo był bardzo z drogi dla ludzi wędrujących pieszo, albo furkami chłopskiemi. Na południowej stronie leżały wsie Korytów i Chroboty, a za niemi Radziejowice i miasto Mszczonów, wsławione niezliczonemi pożarami.”

Paweł Hulka-Laskowski książka Mój Żyrardów

Mój Żyrardów

O ludziach , O zimie , O słońcu

„Wychowując się w muzycznym domu, naturalnie poszłam w ślady rodziców. Początkowo myślałam o balecie. Potem przyszedł czas na naukę gry na fortepianie i skrzypcach. Szło mi całkiem dobrze. W średniej szkole muzycznej byłam najzdolniejsza w klasie, ale zawsze ciągnęło mnie do teatru, kostiumu i całej tej otoczki towarzyszącej operze. Zaczęłam się uczyć śpiewu na trzy tygodnie przed egzaminem na akademię. Chciałam być solistką, a dobrze wiedziałam, że życie instrumentalisty to ciężki kawałek chleba. Dwanaście lat, które poświęciłam skrzypcom, to była dobra szkoła życia, ale chyba zbyt byłam leniwa, żeby dalej iść w tę stronę. Instrument sprzedałam zaraz po dyplomie i dziś, jeśli coś gram, to tylko na fortepianie, gdy przygotowuję się do roli i sama sobie akompaniuję.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Maciej Łukasz Gołębiowski, Opera to teatr, tyle że bardzo trudny, „Hi Fi i Muzyka”, 23 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24232

O życiu , O szkole , O muzyce , O domu

„Nie mam natury pedagoga, nie umiem przekazywać wiedzy. Przez jakiś czas wykładałem na wydziale reżyserii w krakowskiej szkole teatralnej. Nie za bardzo mi to szło, zrezygnowano więc ze mnie po jakichś ośmiu latach.(…) Czasem młodsi kompozytorzy (i nie tylko młodsi) przyznają przy wódeczce, że czerpią inspiracje z mojej muzyki. Ale to właśnie inspiracje, a nie moja konkretna nauka. Powiem więcej – jak uczyłem w krakowskiej PWST, to starałem się odwieść moich studentów od zajmowania się operą, bo jestem jej wrogiem. To dziś okropnie anachroniczna forma. Co z tego – kilku moich studentów reżyseruje opery, więc i tu poniosłem klęskę jako pedagog.”

Zygmunt Konieczny (1937) kompozytor polski

Źródło: „Nasz Dziennik”, 11 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zprs.htm

O wiedzę , O naturze , O nauce , O czasie

„Byliśmy bez pieniędzy i nie mieliśmy wszystkich dokumentów jakich potrzebowaliśmy. Moje siostry były oburzone ponieważ wyglądało na to że stracimy pieniądze. Wszystko szło źle, poza tym że każdego dnia utwierdzaliśmy się że pomysł jest dobry.”

Frederick W. Smith (1944)

O pieniądzach , O siostrze

„Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się

jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.”

Aleš Debeljak (1961–2016)

Słownik ciszy
Źródło: „Dekada Literacka” 1991, nr 28, tłum. Katartna Salamun-Biedrzycka

O smutku

„Jak stoją nasze sprawy we Włoszech? A nasze sprawy w Niemczech? No, to doprawdy nie wiem, po co zrzekłem się tronu. Jeśli szło tylko o tracenie jednej prowincji za drugą, to mogłem to robić równie dobrze ja, a nie mój bratanek.”

Ferdynand I Habsburg (cesarz Austrii) (1793–1875) cesarz Austrii

podczas rozmowy z wysoko postawionym dostojnikiem w 1868 w Pradze (Włochy i Niemcy nie należały już wówczas do Austrii)
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard, Wiek XIX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii, studentów i uczniów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 280.

O historii , O nauczycielach , O wieku

„Wszedłbym sam w najnędzniejszy czyściec, by mi nie szło o sławę, puściłbym to królestwo, a miałbych na takie jatki synowca dać.”

Stefan Batory (1533–1586) król Polski w latach 1576-1586

w rozmowie z Andrzejem Opalińskim, który zaproponował jednego z bratanków królewskich na kandydata do polskiej korony. Batory mówiąc o „jatkach”, nawiązał do sporów politycznych toczonych na sejmach ze szlachtą.
Źródło: Stanisław Grzybowski, Dzieje Polski i Litwy (1506–1648)

„Tak naprawdę, w Powstaniu lęku nie było. Może był to szok? Może to była jakaś nieprawdopodobna radość? Lęku tak naprawdę nie było. Wracając do radości, chciałam powiedzieć, że nigdy nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że Powstanie to był dramat. Dramatem to była kapitulacja. Natomiast całe te sześćdziesiąt trzy dni była euforia. Jeśli ktoś obejrzy zdjęcia żołnierzy z Powstania, to wszyscy są roześmiani. I to była prawda. Ja nigdy nie zapomnę miejsca, gdzie zobaczyłam biało-czerwoną flagę po raz pierwszy po pięciu latach. Do tej pory, gdy tamtędy przechodzę, mam ściśnięte gardło. To trzeba docenić. To było sześćdziesiąt trzy dni życia w wolnej Warszawie naładowanej radością. Natomiast strach pojawiał się oczywiście. W poprzek Alej łączność była nasza, wzdłuż była niemiecka. I w tym krytycznym okresie, szłam z meldunkiem w poprzek Alej…”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O prawdzie , O strachu , O historii , Radość

„Walką o zachowanie tych cech cywilizacji, dzięki którym szliśmy nieustannie do przodu!”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

odpowiedź na pytanie o istotę konserwatyzmu.

O zachowaniu , O walce

„Myśmy opisywali historię, kiedy jeden z oddziałów Caritasu dostając dary – takie, co wieczór nie sprzedane: i delikatesy, i jakieś chleby, które tracą świeżość następnego dnia – to wpierw zaopatrywał kuchnię kurii, potem zaopatrywał gospodarstwo rolne kierownika tego Caritasu, gdzie świnie to żarły. A w trzeciej kolejności, to czego nie chciał biskup i świnie, szło dla tych ubogich. No więc, to są takie sygnały, że istnieje dysproporcja, dysonans między tym, co Kościół głosi, a tym jak traktuje swoich podopiecznych, a także swoich funkcjonariuszy.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Urban: Dlaczego 0,3? Odpis na Kościół powinien być większy, tokfm.pl, 19 marca 2012 http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,102433,11370579,Urban__Dlaczego_0_3__Odpis_na_Kosciol_powinien_byc.html

O historii

„Wzdłuż ulicy Złotej stał szpaler złożony z ludności cywilnej. Stoją po obu stronach prawie tłumnie. Stoją i żegnają polskich żołnierzy, którzy przecież oddali wszystko dla Polski. I oni – ludność cywilna – to wiedziała. Żegnali nas pełni modlitwy, wzruszających okrzyków, podziękowań za naszą postawę. Oni płakali, a myśmy szli najpiękniejszą defiladą, jaka mogła się żołnierzowi zdarzyć. Szliśmy wyprostowani, zdyscyplinowani i pełni wzruszenia. I tak ludność Warszawy odprowadziła nas prawie do miejsca, gdzie składaliśmy broń, w domu akademickim przy Placu Narutowicza. Wchodziliśmy na podwórze poszczególnymi oddziałami i każdy osobno występował z szeregu i rzucał na stos to nasze żelastwo, które przez dwa miesiące pozwoliło nam żyć w wolnej Warszawie. To była wielka, niezapomniana gorycz.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O domu , O historii , O płaczu

„Nie zasłużyliśmy na tę przegraną, naprawdę graliśmy dobrze w grupach, dobrze nam szło na tym turnieju. Bogdan się zdenerwował, no bo sędziowie „trzymali ten wynik”, nie dawali żadnych kar Chorwatom.”

Mariusz Jurasik (1976) polski piłkarz ręczny

o przegranym meczu z Chorwacją, w półfinale ME 2010.
Źródło: Sędziowie „trzymali” wynik http://m.onet.pl/pilka_reczna/3170275,2,detal.html

„Pierwszy rok, fuksówka. Aktorzy biegają po korytarzach, śpiewają jakieś piosenki, są poprzebierani i pomalowani. Akademia jest bardzo specyficzną uczelnią. Są tacy, którzy zakochują się w jej atmosferze i nie wychodzą prawie z budynku. Trafiłam na świetny rok. Do dziś trzymamy się razem. Prawie każdy robi coś w teatrze. Mieliśmy spory dystans do rzeczywistości, uwielbialiśmy plotki. Na równi ceniliśmy anegdotę historyczną z bieżącą plotką obyczajową. Grupa była otwarta, chcieliśmy wiedzieć, byliśmy aktywni, cały czas na tak, szliśmy do przodu.”

Joanna Nawrocka (1981)

wspomnienia o Akademii Teatralnej.
Źródło: Mam Ochotę, „Exclusiv” nr 95/92/12-10/01-11, 7 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108737.html

O rzeczywostości , O śpiewie , O czasie

„Żaden świerszcz nie wpadł na to, że może mu być potrzebna znajomość kwakania, a żabie wiedza o gramatyce jej rechotu. Tam, w przyrodzie, wszystko szło jak z płatka, gładko. Tylko w rodzaju ludzkim nic nie jest proste ani łatwe. Człowiek musi się uczyć swojego języka, a także języków obcych, poznawać swój kraj i zagranicę. Musi wciąż się kształcić, od kołyski aż po grób, i ile by się nie nauczył, nigdy tego nie będzie dość.”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Uczę się polskiego

O wiedzę

„Najgorzej jej szło z „Nie zabijaj”, bo ciągle jej się zdarzało trzepnąć komara albo wdepnąć na glistę. Ale nigdy nie zapomniała o „przepraszam”. Kłaniała się rozdeptanej gliście i posyłała jej dobre myśli. Glista nic na to.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia (2013)

O myślach , O myśleniu

„Obecnie używane w ogniwach słonecznych perowskity są tak atrakcyjne, bo z jednej strony zachowują się jak krzem (doskonale pochłaniają światło, doskonale przewodzą prąd), a z drugiej strony dużo łatwiej z nich zrobić ogniwo niż z krzemu, który trzeba stopić w temperaturach nieraz przekraczających 1000 st. C. Metoda, którą teraz stosujemy, w ogóle nie wymaga stosowania wysokich temperatur ani użycia drogich materiałów. Prognozy są takie, że będzie dużo tańsza od jakiejkolwiek innej technologii w dziedzinie fotowoltaiki, ze względu na łatwość pozyskania materiału i procesu wytworzenia ogniwa. Dzięki temu będzie można nim pokryć budynki, samochody, a nawet ubrania, które będą korzystały z energii słonecznej. To właśnie zauważyła i doceniła Komisja Europejska, wręczając nagrodę w ramach konkursu Photonics21. Ale początki nie były tak różowe.”

Olga Malinkiewicz (1982) Polska fizyk

Źródło: Olga Malinkiewicz - Polka, która może dokonać przełomu w energetyce http://biznes.onet.pl/wiadomosci/energetyka/olga-malinkiewicz-polka-ktora-moze-dokonac-przelomu-w-energetyce/e33mf, biznes.onet.pl, 7 maja 2014

O biznesie , O świetle

„Nie miałam planów na przyszłość. To tak, jakbym wierzyła, że moje życie się ułoży. Wydaje mi się, że jeśli człowiek się pakuje i odchodzi – mimo że to jest nierozsądne, bo traci mieszkanie – to zyskuje jednak swobodę, wolność i prawo decydowania o sobie. Jak się wierzy w siebie, to z reguły jakoś się wszystko układa. Wiele razy po to, by być sobie wierną, zaufałam swojej intuicji, choć wydawało się to nierozsądne. Nigdy się niczego nie bałam, szłam va banque. Można mi wszystko zabrać, a ja mogę jutro zacząć życie od nowa.”

Beata Tyszkiewicz (1938) aktorka polska

Nie wszystko na sprzedaż (2004)
Źródło: s. 80

O życiu , O zaufaniu , O wolności , O przyszłości

„Z czasów mojej terminatorki pamiętam kilka ciekawych, po prostu czystych form, wyhodowanych na pożywkach różnych środowisk literackich. Był tam pewien młody pisarz. Tak mu wszystko lekko szło. Fotografie w gazetach, przekłady, wywiady, drugie wydania. Zazdrościłem mu tego do utraty tchu, Umiałem kontemplować nienawiść, jak Budda nicość. Kiedyś poznaliśmy się po pijanemu. Był już zupełnie rozhamowany; wyjawił mi z płaczem, że zazdrości mi tego elitaryzmu, kameralności. Że jestem taki zamknięty, skąpy w słowa wiersza. Że moja samotność jest taka wydolna, taka niezawisła. Na drugi dzień nie znaliśmy się dalej. Napisał niedługo esej o moich rzeczach; eine Spottgebrut aus Dreck Und Feuer. Istne arcydzieło stosowanego sadyzmu. Jeżeli pan chce słuchać dalej, to proszę do łazienki, bo mam kąpiel.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Sekułowski o koledze pisarzu.
Utwory, Szpital Przemienienia

O nienawiści , O samotności

„Ja jestem z takiego pokolenia, które szło do szkoły, czy studiowało, po to, żeby nie pójść do wojska. Więc ja byłem na filmoznawstwie… rok i zostałem wyrzucony. Chociaż to też nie do końca w ten sposób, bo w tym czasie dostałem się do szkoły filmowej na wydział operatorski.”

Wojciech Smarzowski (1963) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22378

O czasie

„Lubił Treva. W ogóle dobrze mu szło lubienie ludzi. Kiedy się wyraźnie lubi ludzi, mają nieco większą skłonność, by lubić w zamian.”

Terry Pratchett (1948–2015) angielski pisarz

Niewidoczni akademicy (2009)

O ludziach

„Wyzwolenie w kwestii bikini zawsze szło w parze z wyzwoleniem kobiet w ogóle.”

Olivier Saillard (1967)

Znaczenie: w latach 40. XX wieku bikini wywołało olbrzymi skandal – żadna modelka nie chciała wziąć udziału w pierwszym, publicznym pokazie bikini.

O kobietach

„[Stalin pozostał] dla mnie uosobieniem zwycięstwa. Dźwigał na swoich barkach ciężar całej walki z Hitlerem i był nadzieją na przeobrażenia w Polsce (…). Dla mnie był człowiekiem, z którego imieniem na ustach miliony ludzi szło do walki i ginęło.”

Jakub Berman (1901–1984) polski polityk i działacz komunistyczny

Źródło: Marci Shore, Dzieci rewolucji, tłum. M. Sutowski, krytykapolityczna.pl, 10 listopada 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/czytaj-dalej/20121110/dzieci-rewolucji

O dzieciach , O ludziach , O czytaniu , O walce

„Szłam po niewłaściwych torach. Czułam, że nie rosnę, ale schnę. Przyglądałam się wzajemnemu podgryzaniu i oskarżaniu o kradzież ról, nie umiałam walczyć o swoje, zamykałam się w skorupie.”

Lucyna Winnicka (1928–2013) polska aktorka i dziennikarka

o przyczynach zrezygnowania z kariery filmowej.
Źródło: „Polityka”, cyt. za: Lucyna Winnicka: Słynna aktorka zmarła w wieku 85 lat, wp.pl, 23 stycznia 2012 http://film.wp.pl/idGallery,11256,idPhoto,338155,galeria.html

O wieku , O zmarłych

„Ty, jak to szło, guten Morgen – butem w mordę?”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

do Jerzego Szmajdzińskiego.
Źródło: pardon.pl http://www.pardon.pl/artykul/8916/butem_w_morde_marszalek_niesiolowski_w_delegacji, 17 czerwca 2009

O butach

„Chodziłem do szkoły rosyjskiej. Na granicy posługiwałem się wyłącznie tą mową. W więzieniu istnieje specjalna gwara. Otrzymywałem jedno z popularnych pism literackich. Uważnie podpatrywałem budowę zdań. Po latach pobytu na Świętym Krzyżu dostałem podręcznik gramatyki. To był mój przewodnik. Zabrałem się do pisania. Szło. Palił się we mnie olbrzymi pożar tamtego życia. Wyzyskiwałem każdą chwilę, zapisując grube bruliony.”

Sergiusz Piasecki (1901–1964) polski pisarz, oficer wywiadu

w wywiadzie udzielonym w 1937 r. po opuszczeniu więzienia na Świętym Krzyżu, o tym jak nauczył się polskiego i zaczął pisać.
Źródło: Ewa Tomaszewicz, Żywot człowieka uzbrojonego, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 30 stycznia 2012.

O historii

„Było to moje pierwsze spotkanie z okrucieństwem w miejscu, które Broom nazwał rajem. Okrucieństwo białych panów szło w parze z ich zachłannością, która, niczym apetyt jakiegoś odrażającego robaka, nigdy nie miała końca. Wstrząs, jaki wtedy przeżyłam, był głęboki. Wpatrywałam się w tę kobietę tak długo, aż stała się maleńkim kopczykiem (…).”

Celia Rees (1949) brytyjska pisarka

Postać: Nancy Kington
Piraci!
Źródło: rozdział 9

O kobietach

„Podczas całego mojego życia, za każdym razem, Opatrzność decydowała. Ja raczej stawiałem opór, wyrażałem sprzeciw, nawet niechęć, ale ona ciągnęła: Trzeba! – No i dawałem się ciągnąć. A potem zauważałem, że Bóg to wszystko błogosławił i wszystko szło bardzo dobrze.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

O Bogu

„Kiedyś byłem bardzo wysoko notowany w rankingach najmajętniejszych osób, a teraz spadłem na bardzo odległe miejsce. Kiedyś zarabiałem pieniądze, bardzo dobrze mi szło. Polityka doprowadziła do zdecydowanego pogorszenia mojej kondycji finansowej, a nie do jej polepszenia.”

Mirosław Drzewiecki (1956) polski polityk

Źródło: Drzewiecki: Byłem bogatszy, ale zubożałem przez Tuska, dziennik.pl, 28 listopada 2007 http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/64561,drzewiecki-bylem-bogatszy-ale-zubozalem-przez-tuska.html

O pieniądzach , Odległy

„Nie jestem za tym, żeby aborcja była na żądanie. Pamiętam to z czasów PRL-u. Kiedyś przyjechała do nas 26-letnia dziewczyna na 12. w jej życiu zabieg. Powszechnie traktowano aborcję jak metodę antykoncepcji, szło się do przychodni, proste skierowanie i buch do szpitala. Sposobem na to, by zmniejszyć liczbę niechcianych ciąż, jest powszechna porządna edukacja i dostępność środków antykoncepcyjnych. Niestety, w Polsce te same osoby, które najostrzej walczą z aborcją, nie chcą też słyszeć o edukacji i antykoncepcji, więc nie wiem, jakie tacy ludzie widzą realne rozwiązania.”

Romuald Dębski (1956–2018) polski lekarz

Źródło: rozmowa Aleksandry Szyłło, Dębski: Jestem z pacjentką na dobre i na złe, „Duży Format” http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139142,16171511,Debski__Jestem_z_pacjentka_na_dobre_i_na_zle.html, wyborcza.pl, 18 czerwca 2014.

O ludziach

„Las drgnął, zaszemrał i pochylił korony ku słońcu, a z łąk i oparzelisk zaczęły bić mgły w górę jak dymy z trybularzy. Stawy podnosiły powieki mgieł i sennym jeszcze, zorzanym spojrzeniem patrzyły w niebo; zboża zachrzęściły źdźbłami, poruszyły się sennie, że rosa jak grad różowymi perłami posypała się na ziemię. Strumienie zabulgotały i płynęły szybciej, radośniej.
Nad mokradłami czajki już chybotały białymi podbrzuszami, kołowały i kwiliły, bocian zaklekotał nad stodołą jakąś i ciężkim lotem płynął na żer, jaskółki świegotały pod strzechami, dzikie kaczki krzyczały na oparzeliskach, a od wsi jakiejś jeszcze niewidzialnej płynęło po rosach rżenie koni.
Słońce szło w górę, dzień się zrobił zupełny, bo skowronki ze wszystkich pól zrywały się ku niebu i drżał w powietrzu ich hymn porankowy, a potem głos sygnaturki leciał po rosach, dzwonił, budził, radował.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: Dwie wiosny

O górach , O wiośnie , O słońcu , Koń

„Wie pani jaka to wygodna rzecz, taka kufajka? Toż to prototyp wszelkiej maści późniejszych puchówek i kurtek sportowych! A berecik też niczego sobie. Co do pulowerka, to proszę się nie śmiać, pewnie i sam Kołek, niby elegancki doktor, mu go zazdrościł, bo była to prawdziwa dziewiarska robota, z prawdziwej wełny, którą niełatwo szło zdobyć… Ale Kotek potrafił, zaradny chłop! I w sumie porządny, w przeciwieństwie do strażaka Kuśmira, którego zagrałem w „Zmiennikach.””

Kazimierz Kaczor (1941) aktor polski

To już był szwarc-charakter na całego!
odpowiedź na pytanie, jak czuł się w ubraniu dźwigowego Zygmunta Kotka, którego zagrał w serialu Alternatywy 4.
Źródło: „Tele Tydzień” nr 33, 13 sierpnia 2012

O charakterze

„Wszystko szło dobrze. Zdobył wykształcenie, ciężko pracował, osiągnął kierownicze stanowisko. Sam zaczął wybierać drużynę. Ale brakowało najważniejszej rzeczy. Dziewczyny z rzędu pod oknem. Ona wciąż uśmiechała się do innych.”

Jo Nesbø książka Upiory

Upiory (2011)

O wykształceniz , O dziewczynach

„Szliśmy zatem w padającym deszczu… każdy z tornistrem i torbą na zakupy, pełnymi po brzegi najrozmaitszych rzeczy, powrzucanych byle jak. Ludzie idący do pracy popatrywali na nas ze współczuciem. Z ich twarzy było widać, jak bardzo żałują, że nie mogą nas podwieźć; błyszcząca żółta gwiazda mówiła sama za siebie… Kiedy dotarliśmy do Prinsengracht, Miep szybko zabrała nas na górę do „Tajemnego Pokoju.””

Anne Frank (1929–1945) Żydówka, autorka dziennika

Zamknęła za nami drzwi i pozostaliśmy sami.
lipiec 1942.

O ludziach , O pokoju , O górach , O gwiazdach

„Przede wszystkim odniosłem wrażenie, że cała ludność dzielnicy z jakiegoś powodu znalazła się na ulicy. Idąc chodnikiem, potykaliśmy się o kobiety, mężczyzn i dzieci. Byli ubrani tak nędznie, że nasze ubrania wydały mi się jakimiś strojami wieczorowymi. Byli wychudzeni, głodni i chorzy.
Siedzieli na ziemi, usiłując żebrać lub coś sprzedać. Jakieś nędzna resztki tego, co im pozostało. Niekiedy przedmioty wręcz surrealistyczne. Jakaś kobieta trzymała przed sobą abażur lampy. Chłopiec obok niej wyciągał przed siebie karafkę w kształcie ryby i puste blaszane pudełko po paście do butów „Kiwi”. Mijali nas ludzie o dzikim spojrzeniu błyszczących od gorączki oczu. Gdzieś biegli, śpieszyli się. Czegoś gwałtownie szukali. Może – kogoś.
W powietrzu wisiało nienaturalne napięcie, chorobliwa aktywność, jakby przedśmiertne pobudzenie. Swoją sztuczną ruchliwością i zabieganiem chcieli oszukać śmierć?
Panował smród. Ulice były nie sprzątane. Rynsztoki wypełnione fekaliami. I trupy. Nagie trupy…
… Wyjrzałem przez okno. Środkiem ulicy szło dwóch młodych Niemców w mundurach. Byli wysocy, wysportowani. Jeden z nich trzymał w ręku pistolet. Ulica była pusta. Wodził wzrokiem po oknach. Przystanęli. Ten z pistoletem uważnie wpatrywał się teraz w jakiś punkt. Uniósł broń i starannie wycelował. Padł strzał. Doleciał nas brzęk szkła i rozpaczliwy okrzyk bólu. Strzelający uniósł rękę w geście satysfakcji. Jego kolega zamaszyście poklepał go po plecach. Następnie ruszyli wolnym krokiem w kierunku bramy wyjściowej getta. Gestykulowali, śmiali się, coś do siebie głośno mówili…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

relacja Karskiego z pobytu w getcie warszawskim.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O śmierci , O kobietach , O dzieciach , O ludziach

„Prawdziwi bohaterowie to nie tacy, jakich znacie z książek. Każdy człowiek w tej armii odgrywa istotną rolę. Nigdy się nie poddawaj. Nigdy nie myśl, że twoja praca się nie liczy. Każdy ma swoją robotę do spełnienia i musi ją wykonać. Wszyscy jesteście ogniwami tego wielkiego łańcucha.”

George Patton (1885–1945) amerykański generał

All of the real heroes are not storybook combat fighters, either. Every single man in this army plays a vital role. Don’t ever let up. Don’t ever think that your job is unimportant. Every man has a job to do and he must do it. Every man is a vital link in the great chain. (ang.)
Źródło: The Patton speech [w:] Tim Ripley, Patton Unleashed: Pattons Third Army and the Breakout from Normandy http://books.google.pl/books?id=eXp-tRBGSRoC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0, Zenith Imprint, 2003, s. 14.

O książkach , O myślach , O myśleniu

„Cisza w Stanbury była czymś szczególnym. Przypominała dziewiczość. Jakby świat został na zewnątrz za bramami, pełen respektu i wyzbyty natarczywości. Miejsce spokoju i zapomnienia. Brama się zamykała, całe przeszłe zło i wszystkie przyszłe zagrożenia odsuwały się w dal. Oczywiście jednak było to w rzeczywistości wyłącznie pobożne życzenie. Nic bowiem nie było w porządku, nic a nic, a stare mury, zaklęty park i bezkresna samotność służyły tylko przemilczaniu wszystkich dysonansów. Co ja mówię – dysonansów? To nie do końca prawda. Nie chodziło o dysonanse, tylko o najrozmaitsze obrzydlistwa, zło i nieprawości. O brutalność i ohydę. Tak, o to szło. Prawdopodobnie więc ta słynna cisza w Stanbury była jedynie zespołowym przemilczaniem tego, czego nie można byłoby znieść, gdyby chciano stawić temu czoła. Martwota i milczenie. Jak się dobrze zastanowię, to znacznie bardziej te pojęcia niż ciszę wiążę ze wspomnieniem o Stanbury.”

Charlotte Link (1963)

Przerwane milczenie

O prawdzie , O świecie , O rzeczywostości , O samotności

„Jak byłem młody, to w Wielkiej Brytanii za kontakty homoseksualne szło się do więzienia. Dziś pary gejowskie adoptują tam dzieci. Nie łudźmy się, to jest równia pochyła.”

Jacek Rostowski (1951) ekonomista polski

Źródło: Munyama do Godsona: „Jesteśmy sto lat za Murzynami”. „Newsweek” o kulisach dyskusji PO, gazeta.pl, 25 lutego 2013 http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,13456531,Munyama_do_Godsona___Jestesmy_sto_lat_za_Murzynami__.html

O dzieciach

„Nie chciałbym się wdawać w to,
o co z panią von Stein szło
i czy Goethe ją przynajmniej
tego śmego, czy bynajmniej?”

Eugen Roth (1895–1976)

Źródło: Wolfgang Kossak, Cudzołóstwo, tłum. Robert Stiller, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095159, s. 99.

O domu

„Ani jeden sowiecki żołnierz nie zginął w Warszawie. Po co są te pomniki? To jest policzek, upodlenie Narodu i państwa polskiego, wszystko jedno jakie ono jest (…) Nie było żadnego wyzwolenia Warszawy. Ja wchodziłem przed armią radziecką i polską do Warszawy z chłopakami z podwórka. Szliśmy po lodzie. Elektrownia nie działała i Wisła była skuta lodem. Rosjanie dopiero wtedy budowali most pontonowy. W Warszawie było 400 Niemców, którzy wysadzali budynki. Rosjanie weszli. Nie było wyzwolenia. Nikt do nich nie strzelał.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress.pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

Chłopak

„To pisanie, jak aktorstwo, też gdzieś za mną szło. Jeszcze w 1938 r. w gimnazjum zostałem redaktorem pisma „U Mety”. Potem chętnie spisywałem różne historie i spostrzeżenia.”

Zygmunt Kęstowicz (1921–2007) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 27 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/toz.htm

O życiu , O historii

„W ciągu 5 i pół lat Naród polski zachował niezłomną postawę w nieprzerwanej ani na chwilę walce z najeźdźcą niemieckim, dochowując wiernie przyjaźni naszym brytyjskim i amerykańskim aliantom. Świat cały wie, że wolność miłujemy ponad wszystko i że nie zawodzimy we wspólnych o nią zmaganiach. W was żołnierze pokładam wiarę, że dopomożecie mi do spełnienia moich ciężkich obowiązków, w was, którzy w r. 1939 mężnie i ofiarnie stawialiście czoło przygniatającej przewadze najeźdźcy. W was bohaterowie walk we Francji, spod Narviku, Tobruku, Monte Cassino, Ankony i Falaise, w was nieustraszeni marynarze i lotnicy, którzy walczycie nieprzerwanie od l września 1939 r., i w was drodzy żołnierze Armii Krajowej, którzy bez należytego uzbrojenia, głodni i obdarci umieliście w walce z Niemcami wysoko dzierżyć honor podziemnej Polski walczącej. Niezależnie od tego, z jakich formacji się wywodzicie, czy szliście z Polski, czy ze środowisk polskich za granicą, dziś obowiązkiem Was wszystkich żołnierzy jest stworzyć zwartą i nierozerwalną całość w oparciu o legalny Rząd Rzeczypospolitej. Tego wymaga od nas powaga sytuacji, tego oczekuje od nas Naród Polski.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 425.

O przyjaźni , O świecie , O wierze , O zachowaniu

„Tajemny akord kiedyś brzmiał
Pan cieszył się, gdy Dawid grał,
Ale muzyki dziś tak nikt nie czuje.
Kwarta, kwinta – tak to szło
Raz wyżej w dur, raz niżej w moll
Nieszczęsny król ułożył Alleluja!
Alleluja! Alleluja!
Alleluja! Alleluja!”

Leonard Cohen (1934–2016) kanadyjski poeta, piosenkarz

Piosenki
Źródło: Alleluja

„Wzorowałem się na Michaelu Jacksonie i teledysku Thriller. Szyłem skóry pod niego, wszyscy za tym szaleli. Wstawiałem cały towar do komisu i dzień później przychodziłem po kasę. Ludzie zarabiali po 3 tysiące miesięcznie, ja miałem po 300 tysięcy co drugi dzień. I szło się do knajp. Była Europa, Karl Marx Stadt, popularny był też dworek na Strykowskiej. Ale dziewczyny najbardziej lubiły Hortex.”

Piotr Misztal (1965) polski przedsiębiorca i polityk

Źródło: Siedem tajemnic Piotra M., wyborcza.pl, 29 stycznia 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,4877032.html?as=2&startsz=x

O ludziach , O tajemnicy , O dziewczynach

„Wydaje mi się, że nie ma nic bardziej nieprawdziwego (…) kompleks jest czymś chorobliwym, podczas gdy my mieliśmy zdrowe dążenie do wolności, pogwałconej i odebranej nam (…). Nie o kompleks więc idzie (…). Szło o poczucie pogwałconego prawa Narodu do samostanowienia o sobie i do decydowania o swej wolności (…). Przyglądaliście się może kiedyś ptakowi, jak tłucze się w klatce? (…) Chyba nie można mówić: głupi ptak, trzeba raczej powiedzieć: – on się rwie w światy. I każdy, kto uczciwy, ułatwi mu to (…). I nie car miał rację, gdy na Zamku Warszawskim odpowiadał butnie: „Porzućcie wszelkie sny!” – tylko właśnie ci, co padali, obejmując miłośnie otwartą piersią ukrzyżowaną pierś Matki Polki. Tylko oni mieli rację! A my, po stu latach, wiemy to jeszcze lepiej!”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

Źródło: polemika Prymasa z redaktorem „Tygodnika Powszechnego” Stanisławem Stommą na temat sensu powstań niepodległościowych wygłoszona 27 stycznia 1963 w stulecie powstania styczniowego.

O matce , O ptakach , O wolności

„On był niezwykły. Szczery do bólu, jak ogień i woda równocześnie. Któregoś dnia, gdy zaczęłam opowiadać mu, jak to kiedyś będę bogata, więc nie będę gotować obiadów i męczyć jak moja mama – szliśmy akurat ulicą Karmelicką – on wysłuchał mnie i potwornie się oburzył. Zaczął krzyczeć: „Co?! Ty będziesz gwiazdą? A w czym ty jesteś lepsza od babci klozetowej, która kocha swój zawód? Masz robić wszystko sama!”. I myśmy rzeczywiście robili wszystko sami. Dymny mówił: „Masz umieć murować ściany, przetykać sracz, szyć, bo tyle człowiek jest wart, co sam zrobi”.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

o Wiesławie Dymnym.

O wodzie , O gotowaniu , Kochać się

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Dla dyskusyjnych krętaczy,
Dla szczwaczy, dla posługaczy -
Polska nie jest pod żadną
Okupacją.
To znaczy -

Dla nich rządzi w Warszawie
Rząd normalny, legalny,
Prawny, konstytucyjny,
Narodowo-moralny.

Dla innych, dla nas, prawda
Inna jest. Gorzka i sroga:
Polska na dnie nieszczęścia,
Pod okupacją wroga,

Pobita, na ziemi leży,
Sztych szabli ma u krtani.
Stoją nad nią bezkarni,
Przez cały świat uznani

Gwałciciele bezwstydni,
trupojady, hyjeny,
A ją świat zdradził. I oczy
Odwraca od tej sceny.”

Marian Hemar (1901–1972) poeta polski, satyryk

Źródło: Dyskusja, Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza, 1969

O prawdzie , O świecie

„Dziś trzeba być w pewnym sensie akwizytorem własnego talentu. Kiedy teraz o wszystkim decydują producenci, trzeba umieć podpisać taką umowę, która nas nie krzywdzi. Skończyły się czasy, że bez czytania podpisywało się dokument i szło się śpiewać i grać.”

Jan Jakub Należyty (1964)

Źródło: Maryla Pawlak-Żalikowska, Jan Jakub Należyty: Trzeba być akwizytorem własnego talentu, „Gazeta Współczesna” nr 62 online, 31 marca 2011 http://www.podlaskie.strefabiznesu.pl/artykul/jan-jakub-nalezyty-trzeba-byc-akwizytorem-wlasnego-talentu-54617.html

O śpiewie , O czytaniu , Sens

„Noszę majtki. No może raz byłam bez, gdy szliśmy z Radosławem do kina w wiadomym celu.”

Doda (1984) polska piosenkarka (Doda; Doda Elektroda)

Źródło: „Viva!”

„W mojej rodzinie szło się albo do polityki, albo do mediów. Tymczasem moja siostra zbuntowała się i postanowiła na przekór wszystkim zostać normalną mamą i mieć dzieci. I rzeczywiście ma dwójkę, chłopca i dziewczynkę. Prowadzi normalne, spokojne życie w Kentucky. Co ciekawe, kiedy dziś o tym myślę, to dochodzę do wniosku, że to ja byłem tym mniej udanym dzieckiem. Moja siostra przeszła szkołę na samych piątkach, nauka nie sprawiała jej żadnego problemu. Ja za to musiałem się mocno namęczyć, żeby dostać dobre oceny. Ściągałem na sprawdzianach, przepisywałem od kolegów prace domowe… Był ze mnie taki mały oszust. A w domu z siostrą kłóciliśmy się niemal bez przerwy. Dzisiaj natomiast bardzo się lubimy i często jesteśmy w kontakcie, choć nie da się ukryć, że nasze życie potoczyło się zupełnie innymi drogami.”

George Clooney (1961) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie obawiam się starości. George Clooney specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 24 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63402

O życiu , O dzieciach , O rodzinie , O domu

„Przewracałam się, wstawałem, jechałam kilka metrów, znów upadałam, szłam na kolanach. To trwało godzinę. Dziś taki dystans pokonuje w minutę i siedemnaście sekund.”

Luiza Złotkowska (1986)

o pierwszych okrążeniach na łyżwach.
Źródło: Ramię w ramię na podium, przegladsportowy.pl, 15 marca 2010 http://www.przegladsportowy.pl/igrzyska-olimpijskie/vancouver-2010,ramie-w-ramie-na-podium,artykul,71227,1,935.html

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.”

Ada Sari (1886–1968) śpiewaczka polska

Źródło: Dariusz Zaborek, Ja, Maria Callas, „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„To nie jest spór polityczny. Tu chodzi o to, czy będziemy mieli państwo prawa, czy to państwo prawa zniknie, ze wszystkimi konsekwencjami dla obywateli. Tu nie chodzi o Trybunał. (…) Tu chodzi o prawa podstawowe, podstawowe wolności obywatelskie, naszą wolność, naszą ochronę prywatności, nasze najbardziej żywotne interesy w państwie. O naszą pozycję w Europie także. (…) Teza tego typu, która każe uznawać hierarchiczną rolę Sejmu i władzy ustawodawczej, jest wyraźnym powrotem do doktryny komunistycznej. (…) Kierujemy się doświadczeniami państw totalitarnych, w których nie uznawano zasady podziału władzy i uznawano, że władza, która zdobyła większość w parlamencie, jest nieograniczona w swoich działaniach. (…) W tej chwili wszystkie scenariusze, nawet najbardziej pesymistyczne, wydają się prawdopodobne. Jeżeli będzie to szło w tym kierunku, to może zmierzać do tego, że Trybunał stanie się atrapą sądu konstytucyjnego i nie będzie istniał.”

Marek Safjan (1949) prawnik polski

wypowiedź na temat bieżącej fazy kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego.
Źródło: Safjan: spór o TK można rozwiązać w dwie godziny http://www.tvn24.pl/prof-marek-safjan-w-faktach-po-faktach-w-tvn24,669696,s.html tvn24.pl, 19 sierpnia 2016

O wolności

„Do pory obiadu wszystko szło w miarę normalnie, ale po podwieczorku pojawiła się niepewność. Nie mogłem zasnąć podczas sjesty, cały czas spędziłem chodząc po pokoju. Przed wyjazdem na La Roma-reda, zadzwoniłem do rodziców. Cieszyli się bardzo, gdy wciąż słyszeli wszędzie moje imię. Nie zagrałem jeszcze ani jednego oficjalnego spotkania, a już wiele osób mnie znało. W takich momentach zdajesz sobie sprawę z tego, jak wielki jest Real Madryt.”

Raúl González (1977) hiszpański piłkarz

podczas pobytu w Grand Hotelu w Saragossie przed debiutanckim meczem w pierwszym składzie Realu.
Źródło: Wszystkiego najlepszego, Kapitanie, realmadrid.pl, 27 czerwca 2011 http://www.realmadrid.pl/index.php?co=aktualnosci&id=34916

O pokoju , O rodzicach , O czasie

„Wyciągnęliśmy lekcję z meczu z Kazachstanem. Teraz zagramy nie tylko sercem, ale i głową. Właśnie to Leo nam uświadomił. Jak się człowiek spieszy, to nie idzie. Nie szło nam z tym Kazachstanem, a w przerwie, zamiast krzyków, było spokojne tłumaczenie. Siedziałem w szatni i nie wierzyłem. Oczy mi się otworzyły, szczęka opadła. Pomyślałem sobie: mądry człowiek ten Leo.”

Leo Beenhakker (1942) holenderski trener piłkarski

Mariusz Lewandowski po meczu z Kazachstanem.
Źródło: „Super Express"/Interia.pl

Serce

„Amerykański profesor wylądował kiedyś na francuskiej plaży, biegł czterysta czy pięćset metrów pod morderczym ogniem, nie schylając się i nie padając, i był ranny, a teraz uważa, że jak ktoś przebiegnie taką plażę, to może później mówić – „człowiek powinien biec” albo „człowiek powinien strzelać”, albo – „szliście na śmierć jak barany”. Żona profesora dodała, że strzały potrzebne są przyszłym pokoleniom. Śmierć ludzi ginących w milczeniu jest niczym, bo nic nie pozostawia po sobie, a ci, co strzelają, pozostawiają legendę – jej i jej amerykańskim dzieciom.”

Hanna Krall książka Zdążyć przed Panem Bogiem

Zdążyć przed Panem Bogiem

O śmierci , O dzieciach , O ludziach

„Ominęliśmy tę osadę z daleka. Była ciemna noc. Szliśmy, trzymając swoje psy na smyczy. Z oddali niosło się tylko, w zimnym, nieprzeniknionym powietrzu, szczekanie ludzi.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O ludziach , O psie , O nocy

„Eksy [akcje konfiskowania majątku bogatszym mieszkańcom getta] to jest w ogóle rzecz uboczna – sposób zdobycia pieniędzy potrzebnych na zakup broni. Eksy nie były naszą ideologią. Ideologią było zupełnie co innego – mieć broń.(…) Jak zabiliśmy jednego, bo nie chciał płacić na ŻOB, to nie dlatego, że akurat na niego zagięliśmy parol. Przecież takich, którzy nie chcieli płacić, było wielu. Tyle że on był gorszy od reszty i należało mu się także z innych powodów. Po prostu nie był najprzyzwoitszym człowiekiem. Wszystko jedno: nie chciał dać pieniędzy, więc zagroziliśmy: jak nie dasz do czwartej, to cię zabijemy. Nie wierzył i powiedział, że sobie gwiżdże na nas, bo ma chody w policji żydowskiej czy u Niemców. No tośmy przyszli i go zabili. Jak wieść o tym się rozeszła, już nie było w ogóle kwestii, żeby ktoś nam odmówił. Zaczęliśmy rządzić tym miastem. Kilkadziesiąt tysięcy ludzi było pod naszą władzą – co powiedzieliśmy, to szło jak po maśle. (…) Ale w getcie też byli łapserdaccy, którzy mieli pieniądze. Nawet grali nocami w ruletkę. Kiedyś zrobiliśmy eksy na takie nielegalne kasyno gry i ktoś z naszych wziął takiego gracza za krawat. A wtedy ze szpilek do krawata zaczęły się sypać brylanty. Garściami je zgarnialiśmy. Tyle że myśmy potem nie umieli tego dobrze zhandlować. Oczywiście, wielki napad na Bank Polski w Warszawie, gdzie zabrano miliony czy miliardy, już tam nie wiem, był także politycznym ciosem w okupanta [W listopadzie 1942 oddział komunistycznej Gwardii Ludowej napadł na centralę Komunalnej Kasy Oszczędnościowej w Warszawie – WB, KB].”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Ale eksy człowieka, który siedzi w domu i ma te 10 czy 100 tysięcy złotych, a podziemie mu zabiera 5 tysięcy, to jest w ogóle bez znaczenia w tej sprawie. Istotne jest, czy za to się kupuje broń, czy za to się pije wódkę. Jak się nie pije wódki, a kupuje się broń, to społeczeństwo jest z tobą i w ogóle nie zauważa, że coś takiego się dzieje.
Źródło: s. 153–154.

O pieniądzach , O ludziach , O domu , O piciu

„Dlaczego twierdzę, że w Marcu [1968] szło o „zbrodnię na zamówienie”, jak w powieściach Agathy Christie? Gdyż przyczyną główną tej niesłychanej sprawy była potrzeba stworzenia w Polsce atmosfery takiego zamętu, który, w ramach wymuszonej emigracji ludności pochodzenia żydowskiego, pozwalał na szmuglowanie za granicę – Izrael stanowił tylko etap podróży w takich wypadkach, jeśli nie była możliwa emigracja wprost do kraju docelowego na Zachodzie – nowych rezydentów radzieckiej siatki szpiegowskiej, co było konieczne dla Związku Radzieckiego wobec „spalenia się” jego starej siatki. To była główna przyczyna tego tornado.”

Adam Schaff (1913–2006) filozof polski

Źródło: Książka dla mojej żony (2001)

O książkach