Cytaty na temat opowiadanie (127 cytatów)

„Jestem muzykiem. Dlatego odmówiłem, kiedy proponowano mi prowadzenie programów z okazji wręczenia nagród Grammy i nagród American Music Awards. Nie widzę potrzeby wychodzenia na scenę i opowiadania marnych dowcipów, z których publiczność śmiałaby się tylko dlatego, że nazywam się Michael Jackson, a ja w głębi duszy wiedziałbym, że wcale nie jestem śmieszny.”

Michael Jackson (1958–2009) amerykański muzyk, kompozytor i autor tekstów

Źródło: autobiografia Moonwalk

O duszy

„Panie i Panowie, Polska żyje – widziałam ją wolną, zmartwychwstałą! Ale (…) musi robić nadludzkie wysiłki, by oswobodzić się z więzów, które tak długo pozbawiały ją wolności; musi dać się poznać, gdyż o niej prawie zapomniano lub zna się ją tylko z opowiadań tych, którzy ją szkalowali.”

Urszula Ledóchowska (1865–1939) polska zakonnica, założycielka urszulanek, święta katolicka

o Polsce po odzyskaniu niepodległości, Szwecja 1920.
Źródło: Urszula Ledóchowska, Jeszcze Polska nie zginęła, dopóki kochamy!, wydawnictwo Święty Paweł, Częstochowa 2006, s. 5.

O wysiłku , O wolności

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Napisz co tydzień opowiadanie. Nie można pisać 52 złych opowiadań z rzędu.”

Ray Bradbury (1920–2012) amerykański pisarz

„Wierzymy, że mówienie o świecie to przede wszystkim opowiadanie o tej najbliższej, znanej rzeczywistości. Najpierw trzeba pokochać powiat, w którym się żyje, a dopiero potem zajmować się Irakiem albo Ameryką.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 3 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/konfrontujew.htm

O rzeczywostości

„Żeby zrobić zbliżenia lwów skonstruowałem zdalnie sterowaną kamerę, która była wkładana między te „krwiożercze” bestie. Zakopywaliśmy ją na arenie, bądź wieszaliśmy ją na specjalnym wysięgniku. Dzięki zastosowaniu takiej techniki w niektórych ujęciach mamy na ekranie wielkie łapska lwów i ich przerażające pyski, które jakby zaglądają w oczy rzuconym na pożarcie chrześcijanom. Ja mam zresztą szereg wynalazków, które ułatwiają robienie zdjęć. Są one bardzo proste, a zarazem pomagają uniknąć specjalnych technik komputerowych, które są oczywiście wspaniałym wynalazkiem i stanowią obecnie część języka filmowego, ale nadużywane stają się nie do zniesienia. Ja na przykład za nimi nie przepadam. Uważam, że film należy cofnąć do sposobu myślenia twórców z lat międzywojennych. To był sposób patrzenia i opowiadania historii przy pomocy kamery, obrazem. Bazowało to na pewnym autentyzmie i wolne było od efektów komputerowych, które z jednej strony są efektowne plastycznie, a z drugiej totalnie absurdalne i abstrakcyjne.”

Andrzej J. Jaroszewicz (1938) polski operator filmowy

o realizacji filmu Quo vadis.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Specjalnie dla Stopklatki - Krzysztof Szmagier i Andrzej J. Jaroszewicz, twórcy filmu „Quo Vadis”, stopklatka.pl, 29 października 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1166

O historii , O myślach , O pomocy , O myśleniu

„Chcemy być wierni pierwowzorowi, natomiast język, sposób opowiadania, skala i rozmach będą już jak najbardziej nasze.”

Jarosław Żamojda (1960) polski reżyser filmowy, operator i scenarzysta

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Specjalnie dla Stopklatki - Jarosław Żamojda, stopklatka.pl, 22 października 2000 http://archiwum.stopklatka.pl/news/specjalnie-dla-stopklatki-jaroslaw-zamojda-150751

„Uważam, że każdy aktor jest trochę inny, ale istnieje także pewna ogólna zasada. Przedstawienie pantomimiczne to nie tylko opowiadanie anegdoty i przekaz myśli, to też widowisko, czysto plastyczne i wizualne, ważna jest więc jego kompozycja. Nie może ona składać się z pomieszanych stylów i w związku z tym jakaś jedna, zasadnicza linia jest obowiązująca. Natomiast potem w ramach tej obowiązującej linii każdy z osobna, każdy aktor indywidualnie reprezentuje siebie, zatem każdy z osobna może grać inaczej, ale w ramach obowiązującej struktury.”

Henryk Tomaszewski (1919–2001) polski aktor-mim, reżyser

Źródło: „Notatnik Teatralny” nr 30–31, 2003–2004, cyt. za: Michał Bujanowicz, Wrocławski Teatr Pantomimy, culture.pl, sierpień 2004 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/wroclawski-teatr-pantomimy

O myślach , O myśleniu

„(…) dla mnie literatura rosyjska i teatr rosyjski to wzory niedoścignione. Pokazujące, że się da, że można. To jest ten rodzaj opowiadania o człowieku, który na mnie najbardziej działa. Z jednej strony, jest Czechow, bliski Iwaszkiewiczowi, z niedopowiedzeniami, z akcją przebiegającą właściwie między słowami, a z drugiej – Dostojewski, pisarski wulkan namiętności. Te dwa bieguny się dopełniają, są dla mnie punktami odniesienia w myśleniu o świecie i o sztuce.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Przegląd” 28/06, 13 lipca 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zwpw.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Wierzę w ogólnoludzką kulturę. W swojej twórczości dotykam jednocześnie spraw lokalnych i uniwersalnych. Podobno pisarstwo jest zawsze autobiograficzne, ale tylko częściowo się z tym zgadzam. Tworzenie beletrystyki nie jest przede wszystkim opowiadaniem innym ludziom własnej historii. Znacznie ciekawsze jest to, że literatura daje nam nieograniczone możliwości poznawania życia innych ludzi, podróżowania w czasie i przestrzeni, budowania empatii pomiędzy ludźmi, którzy bardzo się różnią. Sztuka opowiadania historii pomaga nam wcielić się w inną osobę i spojrzeć na świat jej oczami. Dlatego sztuka i literatura mają fantastyczne możliwości budowania porozumienia pomiędzy ludźmi. Cała sztuka temu służy…”

Elif Şafak (1971) Turecko-brytyjska pisarka i działaczka feministyczna

Źródło: Magdalena Walusiak, Kuchnia to kultura – rozmowa z Elif Safak, Empik.com http://www.empik.com/kuchnia-to-kultura-rozmowa-z-elif-safak,59362,a, 28 kwietnia 2010.

O ludziach , O świecie , O sztuce , O podróżowaniu

„(…) nie wolno mi wyjechać z kraju. Od trzech lat jestem skazana na nieruszanie się z wyspy, chociaż nie popełniłam żadnego przestępstwa. Chyba, że jest nim wyrażanie opinii, informowanie i opowiadanie o rzeczywistości, którą przeżywam (…) Żyję pod nadzorem rządu, który traktuje obywateli jak dzieci, bo nie tylko wzbrania im dostępu do informacji, ale też ogranicza prawo do podróżowania za granicę.”

Yoani Sánchez (1975)

Źródło: list do Międzynarodowego Instytutu Prasy, opublikowany w: Kuba więzi, więc blogerka pisze list, „Gazeta Wyborcza”, 16 września 2010.

O dzieciach , O podróżowaniu , O rzeczywostości

„Na temat moich felietonów powstało sporo prac magisterskich, więc ja się o sobie dużo dowiaduję. Gdy wydałam zbiór opowiadań Fragmenty z życia lustra, to dopiero pytania czytelników zaczęły mnie naprowadzać na klucze interpretacyjne. A odpowiedzi na ogół mają swoje korzenie w dzieciństwie.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O dzieciństwie , Pytanie

„Istotą offu tak dziś jak i zawsze jest pasja i potrzeba robienia filmów, opowiadania historii obrazem pomimo braku funduszy czy nawet warsztatu.”

Bartek Tryzna (1986)

Źródło: Artur Cichmiński, Offowe Odkrycie Roku: Bartek Tryzna, stopklatka.pl, 15 lutego 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=85288

O historii , O pasji , Obraz

„Tragedia jest naśladowczym przedstawieniem akcji poważnej i zamkniętej; posiada określoną wielkość jest tworem mowy ozdobnej, a w każdej swej części odmiennej; ma postać nie opowiadania, lecz działania; wzbudza współczucie i strach i przez to oczyszcza te uczucia.”

Arystoteles książka Poetyka

Poetyka

O strachu , O emocjach

„Historię Ameryki czytam bardzo podejrzliwie. Wymaga to ogromnej wiary w siebie i wyobraźni, by zapisać te wydarzenia, a w każdym przypadku zawsze są poprawki, korekty tekstów i zmyślanie. To jest jak opowiadanie. Myślę, że historia Ameryki jest o kodyfikowaniu kłamstwa. Jesteśmy młodym i niedojrzałym narodem, opierającym się na pokrzyżowaniu starych kultur i poświęcamy dużo czasu na gloryfikowaniu tego zmyślenia. Nie mamy takiej bogatej historii jak Europa i jesteśmy tak naprawdę ich przybranymi dziećmi, narodem imigrantów. Jednak myślę, że w braku historii jest coś uwalniającego, jakbym nie musiał cierpieć za grzechy moich litewskich ojców, bo jestem odcięty od nich kulturowo i emocjonalnie.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: „Drowned In Sound”, 6 grudnia 2007 http://drownedinsound.com/in_depth/2664661

O dzieciach , O kłamstwie , O wierze , O historii

„Kościół wnosi swój wkład w budownictwo narodowe. Każdy chrześcijanin, dlatego, że jest chrześcijaninem, ma obowiązek miłości do swego kraju, opowiadania się za dobrem wspólnym i uczestnictwa w budowie kraju. Ale powinien to czynić, pozostając wierny swoim przekonaniom, wierny Chrystusowi.”

Christophe Adimou (1916–1998)

Źródło: Jan Paweł II w Afryce, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1985, s. 402–403.

„Żeby ten cały Koleff nadawał się chociaż na temat opowiadania, ale skąd! Cały tłum pisarzy już go opisał – od Renesansu po dziś dzień, to gdzie się będę pchał?”

Wiktor Paskow (1949–2009) bułgarski pisarz, muzyk i krytyk muzyczny

Big biznes

„Pisarze zwykle coś tam rozważają nad czasem, bo czas jest kategorią literacką – w literaturze zawsze chodzi o opowiadanie czegoś, co w czasie się zaczęło, miało jakieś przedłużenie i gdzieś się skończyło.”

Jurij Andruchowycz (1960) ukraiński pisarz

Źródło: Zofia Król, Tęsknoty http://www.dwutygodnik.com/artykul/3968/, Dwutygodnik.com, nr 92/2012.

O literaturze , O czasie

„Sławne stare opowiadania, powtarzane setki razy, że fabryki zatrudniały kobiety i dzieci, żyjące wcześniej, przed podjęciem pracy w fabrykach, w dostatecznych warunkach, są jednym z największych fałszerstw w historii. Matki, które pracowały w fabrykach nie miały co do garnka włożyć; one nie opuszczały swoich domów i ich kuchni udając się do fabryk, one poszły do fabryk, ponieważ nie miały kuchni, a jeśli je miały, to nie miały w nich czego przyrządzać. Dzieci nie przychodziły do fabryk z wygodnych ochronek. One głodowały i umierały. I całe to gadanie o nie-do-wypowiedzenia okropnościach wczesnego kapitalizmu można obalić przez tylko jedną statystykę: dokładnie w tych latach, w których brytyjski kapitalizm się rozwijał, ściśle w wieku nazwanym Rewolucją Przemysłową w Anglii, w latach od 1760 r. do 1810 r. ludność w Anglii podwoiła się, co oznacza, że setki lub tysiące dzieci – które byłyby umarły w poprzednich czasach – przeżyły i rosły.”

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

O kobietach , O dzieciach , O historii , O matce

„Prawie pół wieku wytrwałego pisania wierszy (i opowiadań), kilkanaście zbiorków. Żadnych nagród, na szczęście. W dodatku wiele lat nieobecności na rynku wydawniczym. Ostatni zbiorek nowych wierszy, Jak bajka o wilku, ukazał się na początku lat osiemdziesiątych. Długa choroba (nawracające depresje) sprawiła, że moje „świecenie nieobecnością” uczyniło miejsce dla innych. Takie prawo natury…”

Mieczysława Buczkówna (1924–2015)

Źródło: „Topos” nr 5–6/2000

O szczęściu , O chorobach , O bajkach , O naturze

„Po własnych dzieciach i ich rówieśnikach widzę, jak tworzą się grupy: tych, co tylko grają na konsolach, tych, którzy siedzą z nosami w telewizorach i tych, którzy czytają. Wystarczy posłuchać, jak ze sobą rozmawiają, żeby się zorientować, kto do jakiej grupy należy. Największy zasób słownictwa, największą łatwość opowiadania, dogadywania się ze sobą mają, rzecz jasna, ci ostatni. A więc warto czytać, żeby się nam lepiej rozmawiało, lepiej opowiadało o świecie, lepiej wyrażało siebie.”

Michał Rusinek (1972) polski literaturoznawca i tłumacz

Źródło: Maciej Misiorny, Michał Rusinek: Książka jest dobra na wszystko, 27 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-michal-rusinek-ksiazka-jest-dobra-na-wszystko,nId,946989

O dzieciach , O książkach , O czytaniu

„Opowiadanie bez kobiety jest jak maszyna bez pary.”

Anton Czechow (1860–1904) rosyjski nowelista i dramatopisarz

O kobietach

„A przecież zamknąć się w sobie to jedna z największych przyjemności. Być cicho, nie odczuwać fizycznej potrzeby opowiadania o sobie.”

Agnieszka Drotkiewicz (1981) polska pisarka

Teraz
Źródło: rozdział 1

O przyjemności

„Po pobraniu sztućców jest się skazanym na jedzenie w towarzystwie dwunastu nieznajomych. Osobnikowi o nieśmiałym usposobieniu ciężko przychodzi dokończenie opłaconego posiłku. Środek stołu jest zajęty przez stałych gości, którzy zagarniają sobie najlepsze miejsca, nie tracąc czasu na opowiadanie anegdot. Uzbrojeni w niestrudzone szczęki, zabierają się do pożerania pokarmów, jak tylko zabrzmi pierwszy gong. Biada człowiekowi spożywającemu powoli. Usadzony pomiędzy żarłocznymi i zwinnymi sępami pozostanie głodny.”

Louis-Sébastien Mercier (1740–1814) polityk francuski

o tables d’hôtes we współczesnych sobie hotelach
Źródło: Philippe Meyzie, Żywienie w Europie nowożytnej, Oficyna Wydawnicza „Mówią wieki”, tłum. Ewa Kucińska.

O jedzeniu , O czasie , O wieku

„Mój dziadek pisał o antyku, moje wiersze są o półświatku, powieść raczej o podwórku. Interesuje mnie zwykłe, małe życie. A poza tym Jan Parandowski to pisarz. Wybitny, głęboki, artystyczny i rzemieślniczy. Ja, jak na razie, napisałam kilka opowiadań i jedną powieść. To za mało, żeby mnie z nim porównywać.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O życiu

„Pragnienie, by zabić, zawsze odzywało się w taki sam sposób, on zaś niezmiennie wierzył, że jadąc długą autostradą, wreszcie zdobędzie nad tym kontrolę, okiełzna, tak jak jego dziadek poskramiał muskularne źrebaki na równinach rancza w Arizonie, gdzie Jonah jako nastoletni chłopiec spędził kilka lat. Jego psychopatologia miała bardzo podstępną konstrukcję, każąc mu wierzyć, że jest od niej potężniejszy, że tkwiąca w nim dobroć jest w stanie pokonać zło. Wierzył w to nawet teraz, choć za sobą w pobliżu autostrady pozostawił łącznie siedemnaście ciał.(…) Rzucił okiem na neonowy zegar wbudowany w deskę rozdzielczą, 3.20, i przypomniał sobie zdanie z Fitzgeralda:
Kiedy dusza tonie w prawdziwie ciemnej nocy, zawsze jest trzecia nad ranem.
Ten wers pochodził z krótkiego opowiadania Crack-up, „Załamanie”. Tytuł bardzo nawiązywał do tego, co się z nim działo – maleńkie szczeliny w mechanizmach obronnych jego psychiki rozgałęziały się, przechodziły w większe rozszczepy, łączyły się w ziejącą czarną dziurę, która go wchłaniała, potem zaś wypuszczała już jako potwora.”

Keith Ablow (1961) amerykański psychiatra i pisarz

Psychopata

O duszy , O złu

„Powinniśmy badać historię animacji nie tylko dlatego, by poznać te zasady, ale także po to, by wziąć je sobie do serca. Wydaje mi się, że w całej tej gorączce zachwycającego rozwoju technologii tworzenia filmów, tym ważniejsze jest, by przypomnieć sobie, dlaczego je tworzymy. Prawdę mówiąc, historia jest właśnie niekończącą się opowieścią "dlaczego". Dlaczego ulegamy impulsowi opowiadania, szukania emocjonalnego kontaktu z ludźmi czy też pozostawienia po sobie dziedzictwa? Może czynimy to, ulegając odwiecznemu kaprysowi wyczarowywania czegoś z niczego… animowania.”

Jeffrey Katzenberg (1950)

Źródło: Przedmowa właściciela studia (rok 2004) w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry'ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 83-213-4433-X, ISBN 83-213-4433-X, s. 8

O sztuce , O historii , O studiach , Serce

„To prawda, nie mam potrzeby opowiadania o swoim życiu. Fakt, że jestem skryta, nie znaczy, że mam coś na sumieniu. Nie dręczy mnie też smutek ani depresja. Po prostu jest we mnie melancholia. Dobrze mi z tym.”

Sade Adu (1959) brytyjska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów i producentka muzyczna

Źródło: Sade. Po raz pierwszy wystąpi w Polsce, „Życie na Gorąco” nr 40, 6 października 2011, s. 29.

O życiu , O prawdzie , O smutku

„Wszystkie zapamiętane przez nas obchody trzeciomajowe rozpoczynały się od przemówień, wygłaszanych niekiedy przez ludzi, którzy byli wychowani i wykształceni w obcych szkołach, w trzech rozmaitych zaborach. Niektóre z nich przeszły jako tematy do wesołych opowiadań i anegdot. Cytowany był na przykład taki fragment przemówienia: „Otczizna nasza została podzielona na trzy czensti. Jedną wzięli Germańcy, drugą – Awstryjcy, a trzecią – my!” Fragment innego brzmiał: „Powstała otczizna nasza, Polska, która podzielona była na trzy nierówne połowy, a tereny jej zachwycone wojną”.”

Karol Olgierd Borchardt książka Znaczy Kapitan

Znaczy Kapitan

O wojnie , O ludziach

„Kieruję się prostą zasadą Jeana-Luca Godarda, że film to „dźwięk plus obraz”. (…) Po pierwsze, te składniki muszą być najwyższej jakości; po drugie, muszą do siebie pasować. W sztuce filmowej nie chodzi wyłącznie o opowiadanie historii, ale także o sposób, w jaki ta historia staje się doświadczeniem wizualnym i dźwiękowym. Trzeba mieć świadomość materii. Film ma swoje ograniczenia, dlatego ważne są proporcje: ruchome obrazy muszą złożyć się w całość w określonym czasie. Efekt zaś powinien być jak najbardziej osobisty i tak prawdziwy, jak tylko to możliwe.”

Ira Sachs (1965)

Źródło: Adam Kruk, Bez wstydu http://www.dwutygodnik.com/artykul/4061/, Dwutygodnik. com nr 94/2012.

O historii , O czasie , Obraz

„Nie myślę o scenariuszu jako o produkcie, który trzeba będzie sprzedać za dobrą cenę. Nie kalkuluję, że to czy tamto zakończenie będzie ciekawsze, bardziej cool. Zależy mi na perfekcyjnym opowiadaniu wymyślonej przeze mnie historii, nawet jeśli wypracowywanie narracji zajmuje mi kilka lat.”

Charlie Kaufman (1958) scenarzysta amerykański

Źródło: Joanna Ozdobińska, Charlie Kaufman: Ekstrawertyczny introwertyk, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,297

O historii , O myślach , O myśleniu

„Od najmłodszych lat marzyłem o dalekich podróżach, o lasach dziewiczych, o Indianach i dzikich zwierzętach egzotycznych. Na pewno nie byłem wyjątkiem; marzą o tym bodaj wszyscy i dorastający chłopcy. Pierwsza wojna światowa wyrwała mnie z tych rojeń. Już w siedemnastym roku życia nałożyłem mundur, który zdjąłem, chwilowo zresztą, dopiero w roku 1921. Wtedy to wyruszyłem po raz pierwszy w świat. Dokonałem tego bez pieniędzy, bez doświadczenia i bez znajomości obcych zwyczajów. Była to najmniej rozsądna z moich wypraw. Zadecydowała o niej przychylna zachęta ze strony dwóch ludzi, których wysoko ceniłem: filozofa Jana Hempla, którego uważałem od wczesnych lat młodości za mistrza, oraz Michała Pankiewicza, ówczesnego sekretarza generalnego partii „Wyzwolenie.””

Mieczysław Lepecki (1897–1969) zawodowy oficer, podróżnik, pisarz, publicysta

Obaj przez pewien czas mieszkali w Brazylii i ich opowiadania rozpalały moją wyobraźnię.
Źródło: W selwasach Paragwaju, rozdz. Wstęp, wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1962, s. 5.

O wojnie , O ludziach , O świecie , O wiedzę

„Konia z rzędem temu mężczyźnie, który rozumie kobiety. Mnie nie interesuje robienie filmów o tematyce kobiecej, opowiadanie sytuacji z życia płci przeciwnej, bo po prostu ich nie rozumiem i pewnie przedstawiałbym je niewiarygodnie. Mogę się wczuć w sytuację nawet siedemdziesięcioletniego bohatera, lepiej to wyreżyserować i opisać, niż w sytuację kobiety.”

Jakub Kossakowski (1752–1784) poeta polski, działacz państwowy

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=48110

O kobietach , Koń

„Z całą odpowiedzialnością za słowo mogę powiedzieć, że nigdy nie miałem poczucia, iż jestem artystą. Nie mówię tego ze skromności. Sam fakt, że uprawiam zawód reżysera, jest nieskromny już „z rozdania”. U podstaw tej profesji leży bezczelna uzurpacja do opowiadania, kreowania, wymyślania. Z niewiadomych powodów reżyser stwarza sobie prawo do formułowania komunikatów i zwracania się do innych. To mnie zastanawia i niepokoi.”

Andrzej Domalik (1949)

Źródło: W stronę Schulza, „Rzeczpospolita”, 15 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/adomalik.htm

„(…) Kieślowski na pewno miał na mnie duży wpływ i nadal mnie inspiruje. Bardzo dobrze rozumiem i czuję jego filmy, jego sposób opowiadania. Spotkanie z nim potwierdziło, że dążenie do jak najbardziej świadomego opowiadania historii jest dla mnie w filmie najważniejsze.”

Grzegorz Zgliński (1968) polski reżyser, scenarzysta, operator, producent i montażysta filmowy, gitarzysta

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27692

O historii

„W Polsce można bezkarnie profanować Pismo Święte, drzeć je na strzępy, palić jego kartki czy wykrzykiwać, że Kościół katolicki jest największą sektą. A najlepszym tego przykładem jest brak wyroku w sprawie Nergala, który na swoim koncercie ewidentnie obraził chrześcijan, a którego wziął w obronę polski sąd. Ten absurdalny – nie ma co ukrywać – wyrok jest najlepszym dowodem, jak bardzo zmienia się sytuacja w Polsce. Jeszcze jakiś czas temu media – prawdopodobnie z wyjątkiem skrajnie antychrześcijańskich „Faktów i mitów” i „Gazety Wyborczej” – przyjęłyby taką decyzję sądu z oburzeniem. Nikt normalnie myślący nie może mieć wątpliwości, że zniszczenie przez Adama Darskiego Pisma Świętego nie było zwyczajną prowokacją artystyczną, a ukaranie go za to nie byłoby „wyznaczaniem granic sztuce” (co próbował nam wmówić sędzia). Celem Nergala było sprofanowanie Słowa Bożego do człowieka, było bluźnierstwo. I opowiadanie teraz, że to wszystko to tylko sztuka, ociera się o absurd.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Chronić uczucia to nie chronić niczego!, „Gazeta Polska”, 24 sierpnia 2011

O sztuce , O emocjach , O decyzjach , O czasie

„Istnieje niezliczona ilość opowiadań na świecie. Jest to przede wszystkim cudowna różnorodność gatunków, utrwalonych w najrozmaitszych tworzywach (…). Co więcej, w nieskończonej niemal liczbie opowiadanie obecne jest we wszystkich czasach, wszystkich miejscach, wszystkich społeczeństwach. Narodziło się wraz z samą historią ludzkości; nie ma ani nigdzie nie było społeczeństwa nieznającego opowiadania (…). Opowiadanie drwi sobie z dobrej czy niedobrej literatury; międzynarodowe, ponadczasowe, ogólnokulturalne, jest wszechobecne, jak życie.”

Roland Barthes (1915–1980)

Źródło: Wstęp do analizy strukturalnej opowiadań, wyd. 1966, tłum. Wanda Błońska

O życiu , O historii , O literaturze

„Kazimierz Wyka był przeciwnikiem pisania hermetycznego, tylko dla profesjonalistów, pisania, które jest grą dla wtajemniczonych. Chciał pisać dla szerszego czytelnika i nieśmiało powiem, że to jest coś, co mnie z nim łączy. Ja nigdy nie chciałam pisać tylko dla historyków sztuki. Może właśnie dlatego, że wybrałam niejako boczną ścieżkę, na marginesach akademickiej nauki, dlatego że moje książki to nie są doktoraty i habilitacje, tylko po prostu książki, przyznawałam sobie zawsze prawo do większej swobody i do bardziej osobistego opowiadania o moich bohaterach. Dla mnie zawsze najważniejsze w sztuce było bezpośrednie spotkanie z człowiekiem.”

Krystyna Czerni (1957) polski krytyk sztuki

Źródło: Z DBAŁOŚCIĄ O SZCZEGÓŁY, Z TAKTEM I WYCZUCIEM. Nagroda im. Kazimierza Wyki dla Krystyny Czerni, „Alma Mater” nr 144, luty 2012, s. 51.

O książkach , O nauce

„Dowcip dość głęboko sięga w istotę rzeczywistości.(…) A z tym poczuciem humoru to u mnie jest trochę tak, jak w opowieści Leszka Kołakowskiego o jego przyjacielu, który jako więzień Auschwitz był świadkiem wysyłania ludzi do gazu, a resztę życia spędził na opowiadaniu dowcipów. Mnie, uchowaj Boże, nie dotyczą takie doświadczenia, ale… Hegel kiedyś napisał, co lubię cytować, że zasada sprzeczności sięga głębiej w istotę bytu niż zasada tożsamości. A mówiąc językiem teatralnego slangu: i śmieszno i straszno. Jak w pożyciu z tygrysem. Rzeczywistość jest najbardziej fascynująca w swoich paradoksach, zderzeniach i dwuznacznościach.”

Maciej Wojtyszko (1946) polski reżyser i pisarz

Źródło: „Dziennik Polski” 2003, nr 262

O Bogu , O ludziach , O rzeczywostości

„Uwielbiam opowiadać historie! Nie kumam zdekonstruowanego teatru. Ludzie nigdy się nie znudzą opowiadaniem historii. Ważne tylko, żeby forma nie była archaiczna, sztampowa i żeby wynikała z czasów, w których żyjemy. No i cały czas pamiętam, czego nas uczyła Maja Komorowska: że zawsze na końcu trzeba dać nadzieję.”

Agnieszka Glińska (1968) polska aktorka

Źródło: Tadeusz Nyczek, Koniec z kulturą, „Przekrój” nr 5, 1 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110452.html

O ludziach , O historii , O czasie

„Piszę fikcję. To jest moja pierwsza miłość. Aktualnie pracuję nad zbiorem opowiadań. Również rysuję. Nie jestem bardzo utalentowany, ale lubię szkicować. Chodziłem tutaj w Nowym Jorku na kursy rysunku w Art Students League, ale to było zbyt wiele. Jestem bardzo zaborczy dla mojego czasu. Robię dużo „domowego rzemiosła”. Szyję, robię na drutach, szydełkuję, gotuję. Robię swoje własne czapki, szaliki, a czasami szyję te zabawne koszulki z zamkami błyskawicznymi. Poszedłem do szkoły Waldorf, dlatego tego typu rzeczy mają duże znaczenie dla mnie. Ponadto, fotografia. Wiem, że ta lista rzeczy brzmi jak bzdura. Ale ja naprawdę kocham to. Miałem ciemny pokój w koledżu. Każdy weekend spędzałem tam samotnie w ciemności. To było wspaniałe. Ważne jest, aby mieć hobby. Palenie tytoniu jest doniosłym hobby, ale nie jest to bardzo konstruktywne.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: annarborpaper, 21 kwietnia 2004 http://web.archive.org/web/20040718040910/http://www.annarborpaper.com/content/issue19/sufjan_19.html

O miłości , O pokoju , O czasie , O gotowaniu

„Interesuję się a priori bardzo mało historią, którą opowiadam, interesuje mnie wyłącznie sposób opowiadania, tylko to mnie pociąga.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

Źródło: André Bazin, Hitchcock contre Hitchcock, „Cahiers du Cinéma” nr 34, 1954, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, op. cit., s. 54.

O historii

„Jego krótkie opowiadania były zmanieryzowane i szablonowe i był rad, że ukazują się w ambitnych kwartalnikach o bardzo małym kręgu odbiorców. Jego wiersze, sam to wyczuwał, były okropne i zamieszczał je w mało znanych czasopismach literackich ukazujących się w Pretorii i na Isle of Wight oraz w angielskojęzycznych publikacjach uniwersyteckich w Bejrucie, Hiszpanii i w Teheranie. Czuł się bezpieczniejszy dyskutując o swojej poezji z ludźmi, którzy jej nigdy nie czytali.”

Joseph Heller (1923–1999) pisarz amerykański

Gold jak złoto

O czytaniu

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„Wszystkie opowiadania traktują w gruncie rzeczy o miłości.”

Robert McLiam Wilson (1964)

Ulica marzycieli (1996)

„(…) dzisiejsze kino nie umie korzystać z potencjału, jaki daje kamera. Może to wynik braku czasu, braku pieniędzy, ale pewno i braku talentu u operatorów. Dzisiejsze filmy bazują na scenariuszu, na opowiadaniu historii.”

Roy Andersson (1943)

Źródło: Kamil Antosiewicz, Posłuchaj, to do ciebie, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,192

O historii , O czasie

„Wydaje mi się, że mój sposób postrzegania i przeżywania świata jest raczej punktowy. To się objawia w różnej formie: wolę miniatury niż wielkie płótna, opowiadania niż powieści, krótkie wiersze niż poematy. Można to traktować jako skazę, ale można też jako dar – umiejętność skupienia na fragmencie, detalu, który innym umyka.”

Wojciech Bonowicz (1967)

Źródło: Magda Łuka, Przekroczyć to, co horyzontalne, studnia.net.pl, 5 maja 2011 http://www.studnia.net.pl/2011/05/05/przekroczyc-to-co-horyzontalne/

„To opowiadanie zaczyna się jako historia mojego dziadka, a kończy jako moja. Dziadek mój był maszynistą w tych dawnych czasach, kiedy nie tylko pociągi miały jeszcze napęd parowy (to w końcu nie było tak dawno), ale kiedy piękne kobiety traciły głowę w wyniku nieszczęśliwej miłości. I z jedną taką głową, uczepioną za czarne włosy pod trzonem lokomotywy, przyjechał dziadek w nocy do parowozowni (remizy). Ponieważ jej załoga wypuściła się na nocne wędkowanie do pobliskiego stawu, usiadł tymczasem na palecie, żeby zjeść skromną kolację, i w tej chwili (z kromką w ręku) zobaczył pod lokomotywą ludzką głowę.”

Jiří Kratochvil (1940)

Źródło: Opowiadanie z rozkoszną kulminacją z tomu Miłości moja, Postmoderno (1994), tłum. Leszek Engelking

O kobietach , O historii

„A więc: potrzebuję życiowej rady.
– Ale jakiego rodzaju? – powiedział stłumionym głosem.
– Nie wiem. Naprawdę nie wiem, co mam robić ze swoim życiem. Nie mogę zostać w mojej wsi. Tam nie ma przyszłości, dla nikogo.
– Więc co chcesz robić?
– Sam chciałbym to wiedzieć. Czy może mi pan pomóc? Chciałbym studiować.
Nie zastanawiał się długo.
– Gdzie? Szkoły są wszędzie. Co chcesz studiować?
– Teatr.
– Ty? Aktorem?
– Nie, chciałbym pisać dla teatru, dla telewizji. – Tak powiedziałem: dla telewizji. Poruszyło się we mnie wahadło złudnej nadziei, oscylując pomiędzy wstydem a głodem.
– Wiesz przecież, co to za życie. Dużo deprawacji. To nie dla chłopca ze wsi, takiego jak ty.
– Ale proszę pana, ja zjeździłem już kawał świata. Napisałem także coś niecoś.
Powinienem był mu powiedzieć, że przemierzyłem świat od naszej wsi do Hawany, gdzie wyczerpał się zasób mojej energii, że napisałem tomik sonetów i kilka opowiadań. Ale nic mu nie powiedziałem, głód mój przybrał na sile: do tej chwili znosiłem go z łatwością, zapomniawszy o nim nawet w samo południe, gdy z każdą chwilą robiło się coraz upalniej wewnątrz zamkniętego pokoju. Znowu spojrzałem na aniołka i poczułem się jeszcze bardziej głodny. Gdyby marcepanowa książeczka istniała naprawdę, gdyby zamiast kartek miała francuskie ciasta… Patrzyłem na aniołka, na jego twarz. Wydawało mi się, że ofiaruje mi otwartą książeczkę.
Znowu spojrzałem na niego i wydawało mi się, że się do mnie uśmiecha. Czyżby głód uświęcał?”

Guillermo Cabrera Infante (1929–2005) pisarz kubański

O życiu , O głodzie , O świecie , O pokoju

„Dziwaczny przewrót w Libii wyniósł do władzy młodego oficera-półanalfabetę Muammara Kadafiego. Jego saudyjscy wrogowie zawsze twierdzili, że za zamachem stał brytyjski wywiad, jak to było w przypadku Idiego Amina w Ugandzie. Deklarowane przez Kadafiego nacjonalizm, radykalizm i modernizacja kraju były tylko na pokaz, jak jego opowiadania science-fiction pisane przez autorów-widma.”

Tariq Ali (1943)

Źródło: Kto następny?, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 28 lutego 2011.

„Urodziłem się prawie 6 lat po zakończeniu wojny i do trzynastego roku życia wychowywałem się we wsi Chrostowo w okolicach Ostrołęki. Przed wojną mieszkało w niej kilku Żydów. Gdy byłem dzieckiem, rodzice pokazywali miejsca ich domów i wspominali o nich. Żydzi wracali także we wspomnieniach sąsiadów. Pamiętam kilka często powtarzanych opowiadań. Oto jedno z nich: W jakimś okresie wojny późnym wieczorem ktoś nieśmiało kołatał do drzwi domu. Był to Żyd, który uciekał z Warszawy. Wynędzniały brudny prosił o coś do jedzenia. Usłyszał: sami niewiele mamy; jest tylko chleb i słonina, a przecież ty jesteś Żydem i mięsa wieprzowego nie jesz. Przybysz odpowiedział: Teraz dla mnie nie ma przykazań, zjem, co mi dacie. Posiliwszy się przenocował, a nad ranem stwierdził: Muszę uciekać, nie mogę was narażać. Gdyby znaleźli mnie Niemcy, zabiliby i mnie, i was wszystkich. Nie mogłem zrozumieć, dlaczego Żyd musiał uciekać, dlaczego jadł słoninę, skoro jego religia surowo zabraniała mu tego, ani dlaczego Niemcy mieliby go zabić – i to nie tylko Żyda, lecz i całą polską rodzinę. Później zrozumiałem, że nad moim dzieciństwem krążył cień Szoah.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Rozmowy o dialogu
Źródło: s. 293.

O wojnie , O dzieciach , O rodzinie , O religii

„Film wymaga opowiadania obrazem – a to jest kosztowne.”

Waldemar Krzystek (1953) polski reżyser, scenarzysta filmowy

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czlowiekwa.htm

Obraz

„Nasz zawód polega na opowiadaniu, na przekazywaniu historii i jeśli ktoś robi to naprawdę świetnie, to żaden wstyd z nim przegrać”

Henry Cavill (1983) aktor brytyjski

w castingu do roli
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Ekskluzywny wywiad z nowym Supermanem, stopklatka.pl, 8 listopada 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=82447

O historii

„To jedna z tych niezapomnianych piosenek Tadeusza Sygietyńskiego, którymi „Mazowsze” przez całe dziesięciolecia rozsławiało naszą Ojczyznę, były jej najlepszym ambasadorem, a często nawet znakiem firmowym Polski. Regres tego wspaniałego zespołu zbiegł się poniekąd z upadkiem Polski Ludowej, której „Mazowsze” było oczkiem w głowie. Ale niech nikt mi nie wmawia, że był to symbol komunizmu i l’ancien regime’u. A opowiadania o tym, że folklor stał się przeżytkiem i wyszedł z mody, są tyle warte, co zapewnienia, że po pozbyciu się złotówki i wprowadzeniu euro będzie taniej i przyjemniej.”

Sławomir Pietras (1943)

o piosence Jadą goście, jadą….
Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)

O ojczyźnie

„A co do opowiadania bzdur, to nie opowiadałem żadnych bzdur, bo akurat nie zajmuje się opowiadaniem bzdur.”

Jacek Kurski (1966) polski dziennikarz i polityk

Odpowiedź na zarzuty Moniki Olejnik o opowiadaniu „bzdur”.
Źródło: Kropka nad i, 26 marca 2008

„Gdy weszłam do literackiego świata, to felietonami odbierałam sobie sama pomysły na opowiadania. Nie mogę być sama dla siebie konkurencją.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

„Nie trzeba kończyć szkoły, żeby zostać reżyserem. Są ludzie, którzy jej nie potrzebują. Posiadają umiejętność opowiadania historii, są przebojowi. Ja należę do grupy, która potrzebowała szkoły – po pierwsze, żeby zbudować sobie krąg przyjaciół i współpracowników. Szkoła buduje więzi. (…) Po drugie, etiudy i ćwiczenia w szkole, w których można było poeksperymentować, i na których wolno było się przejechać dały mi dużo większe poczucie pewności siebie. Szkoła daje możliwość popełniania błędów. Po szkole lepiej byłoby ich nie popełniać…”

Julia Kolberger (1978)

Źródło: Mateusz Pacewicz, Nowy film Julii Kolberger. Rozmowa z reżyserką http://wyborcza.pl/1,75475,12597477,Nowy_film_Julii_Kolberger__Rozmowa_z_rezyserka.html, wyborcza.pl, 3 października 2012.

O ludziach , O szkole , O ćwiczeniach , O historii

„Gdy już kończę opowiadanie, myślę, że opisane doświadczenie, czasem przejmujące, bolesne, zostało ujarzmione. Odczuwam wtedy ulgę, bo raz na zawsze uwolniłem się od problemu. Ale to wrażenie jest złudne i krótkotrwałe. Trapiące mnie sprawy wracają jak rykoszet, a ja na nowo próbuję je zrozumieć i zapisać.”

Daniel Odija (1974) pisarz polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 29 kwietnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teamatyw.htm

O myślach , O wrażeniach , O czasie , O myśleniu

„Za pouczające uważał także sformułowanie Hemingwaya, że opowiadanie jest jak góra lodowa: część widoczna unoszona być winna przez niewidoczne siedem ósmych.”

Dagmar Ploetz (1946)

Gabriel Garcia Marquez

O górach

„Pisarze zajmujący się fantastyką naukową mają szczególne powinowactwo z dystopią. Wiecie czym jest utopia? Nazwa wywodzi się od greckiego słowa oznaczającego dobre miejsce. Jest to zatem miejsce, gdzie wszystko doskonale działa, wszyscy są szczęśliwi, a dobroć i uprzejmość panują powszechnie. Opowiadania o utopiach są niezmiernie nudne. Gdzie jest niebezpieczeństwo? Gdzie wątpliwości?
Dystopia (złe miejsce) jest oczywiście czymś, gdzie wszystko jest koszmarne i nieprawdopodobnie złe.”

Isaac Asimov (1920–1992) amerykański pisarz

Źródło: notka do jednego z opowiadań

„Polacy zaczęli oglądać rodzime kino i chyba wciąż lubią polskie filmy. Trzeba tylko dobrze opowiedzieć historię. Oprócz tego, że będzie ona ważna musi być sprawnie i mądrze pokazana na ekranie. Zajmijmy się profesjonalnym opowiadaniem fabuły, doceniajmy widzów i tyle. Nie skazujmy ich na ekranową nudę.”

Tomasz Sapryk (1966) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=43970

O historii

„Odnośnie skutków nawrócenia można się spotkać z dwojaką postawą. Jednych rozpiera entuzjazm neofity, nie mogą się oni powstrzymać od opowiadania całemu światu o swoich przeżyciach z Bogiem, a sposób, w jaki to czynią, może być wręcz nieznośny dla otoczenia. Inni zaś z powodu nawrócenia stają się bardziej spokojni, chcą raczej ukryć to co odkryli. Bóg pociąga ich w stronę ciszy.”

Marcin Bytniewski (1980)

Publikacje teologiczne
Źródło: Ci, co zaufali Panu, odzyskują siły…, 2006

O Bogu , O świecie , O sile

„Trzyletnie dziecko niewiele pamięta – to jest to moje szczęście w całym nieszczęściu. Najzwyczajniej w świecie nie pamiętam. Znam te wydarzenia z opowiadań moich rodziców, rodziny i to jest wszystko. Nauczyłam się jeść, pić już nie mając rąk. Nie pamiętam, jak to było mieć ręce. Ale z drugiej strony ma znaczenie, że to była wieś, gdzie byłam wyjątkowa, ale żyłam wśród sprawnych. Więc musiałam wszystko robić tak, jak reszta. Dzieci wokół mnie nie jadły protezami, więc dlaczego ja mam to robić?”

Katarzyna Rogowiec (1977) polska sportsmenka, mistrzyni paraolimpijska

Źródło: Joanna Jaraszek, Rozmowa z Katarzyną Rogowiec laureatką konkursu „Człowiek bez barier 2005”, niepelnosprawni.pl, 24 października 2005 http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/14075

O szczęściu , O dzieciach , O piciu , O rodzicach

„(…) garderoba była moim drugim domem. Spotykały się w niej wszystkie pokolenia. Po spektaklu zostawało się czasami i do rana. Omawianie przedstawienia, biesiadowanie, opowiadanie anegdot – tworzyły niesamowicie silne więzy w naszym środowisku. Dziś jest inaczej – konkurencja na rynku zrobiła się tak duża, że aktorzy po prostu nie mogą być zmęczeni. Żyją bardziej po mieszczańsku, dbają o swoje domy, o rodziny, dzieci i spłatę kredytów. Teraz teatr pustoszeje po spektaklu w jedną minutę.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O dzieciach , O domu

„Jedzenie przeszkadza opowiadaniu. Słowa chcą wyjść nazewnątrz, a kęs gramoli się do wnętrza; spotykają się, zderzają, a z tego, kalkuluję, nic dobrego nie wynika. Natomiast kropla rumu na języku nie przeszkadza.”

Karol May (1842–1912) powieściopisarz niemiecki

Benito Juarez
Źródło: Benito Juarez, s. 124

O jedzeniu

„Hezjod opowiada o sukcesji bogów nieba, znanej też Homerowi. Pierwotnie najpotężniejszy był Uranos, ale ponieważ gnębił swe dzieci, Gaja namówiła jego syna Kronosa, żeby wykastrował ojca. Kronos z kolei połykał własne potomstwo, aż jego żona Rea dała mu do zjedzenia kamień zamiast Zeusa. Ten ostatni wychowywał się na Krecie, a potem zmusił ojca do wyplucia połkniętych braci. Korzystając z ich pomocy oraz ze wsparcia innych sprzymierzeńców, pokonał Kronosa z jego tytanami i strącił ich do Tartaru.(…) Prawdopodobnie pochodzi on [ten mit] aż z Sumeru. W tych wschodnich opowiadaniach spotykamy się z sukcesją bogów, a motyw kastracji, połykania oraz kamienia przewija się w taki sposób, iż pomimo różnic widać wyraźnie, że podobieństwo do pism Hezjoda nie jest przypadkowe.”

Jasper Griffin (1937–2019)

Źródło: Dzieje świata klasycznego

O Bogu , O dzieciach , O wsparciu , O pomocy

„W serialu (…) scen emocjonalnych gra się bardzo dużo. One są jakby opowiadaniem pewnych stanów, które do końca nie są napisane. W kinie z kolei, na dużym ekranie, każdy taki naddatek emocji boli. Zamienia się w fałsz. I trzeba tego bardzo pilnować.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Polska Gazeta Wrocławska”, 24 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uzagw.htm

O grach

„(…) historia nie jest równoznaczna z tym, co się zdarzyło. A żeby w ogóle nadawała się do opowiadania, wymaga selekcji, interpretacji, oceny. To, czego nie da się opowiedzieć, nie jest historią, właściwie jakby się nie stało.”

Bernhard Jaumann (1957)

Godzina szakala
Źródło: s. 124

O historii

„Sen koił u niego wszystko. Był jego specjalnością. Potrafił zasnąć w pół słowa podczas własnego opowiadania. Wystarczyło, by się do czegoś „przyłożył”, a natychmiast zapominał o rzeczywistości.”

Karol Olgierd Borchardt książka Znaczy Kapitan

Znaczy Kapitan

O rzeczywostości , O snach , O zapominaniu

„Mechaniczne przenoszenie spektakli teatralnych do telewizji nie ma żadnego sensu, dlatego, mając świadomość zmiany medium, staram się zastępować także sposób opowiadania z teatralnego na filmowy.”

Krystian Lupa (1943) polski reżyser teatralny

Źródło: onet.pl, 12 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kltr.htm

Sens

„Naprawdę istniały dla mnie od początku tylko dwa tematy: 1) Kiedy i w jaki sposób rzeczywistość staje się opowiadaniem, a opowiadanie rzeczywistością; 2) czy, albo do jakiego stopnia, można stworzyć własne przeznaczenie, niezawisłe od Opatrzności i Historii.”

Kazimierz Brandys (1916–2000) polski pisarz

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_brandys_kazimierz

O historii , O rzeczywostości

„Odkąd pamiętam, kręcenie filmów było dla mnie sprawą bardzo osobistą. Gdy miałem 18, 19 lat, fascynowały mnie arcydzieła ze Szwecji, z Japonii, z Francji, z Włoch… Chciałem tworzyć rzeczy w tym stylu! Potem jakoś czas przepłynął mi między palcami i w pewnym momencie zadałem sobie pytanie: co się stało z tym nastoletnim reżyserem z głową pełną ideałów? Doszedłem do wniosku, że właśnie teraz nastał właściwy moment, by wrócić do pomysłów sprzed kilkudziesięciu lat. Przypomniało mi się opowiadanie Mircei Eliadego, którego bohater – mężczyzna w moim wieku – za sprawą cudownego zdarzenia zyskuje drugą młodość. Pomyślałem, że mnie również na to stać. Nabrałem ochoty na realizację filmu, o jakim marzyłem jako student. To było niezwykłe, ekscytujące doświadczenie.”

Francis Ford Coppola (1939) reżyser, scenarzysta, kompozytor, producent filmowy i aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Francis Ford Coppola specjalnie dla Stopklatki!, stopklatka.pl, 11 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47140

O czasie , O wieku , Pytanie

„Przy realizacji tego materiału niestety nie brałem udziału ze względu na chorobę, jednak emocje tego wyczynu i atmosferę tego koncertu znam doskonale z opowiadań uczestników. 3 tysiące wariatów śpiewających zespołowi „sto lat” i hymn narodowy, wystarczy by po włączeniu krążka odnaleźć się w Hali Wisły i oddać się w całości opętańczym rytmom i riffom wywracającyh flaki do góry nogami!.”

Leszek Rakowski (1972)

o albumie The Darkest Age – Live'93 (1993)

O wariatach

„Z. pisze opowiadania, krótkie jak czeki.”

Ilja Ilf (1897–1937)

Z notatnika (1925–1937, wyd. 1939)
Źródło: „Życie Literackie” nr 15, 14 kwietnia 1957, s. 12 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14858

O życiu

„Artur Clarke, od dawna członek brytyjskiego towarzystwa astronautycznego i doskonały popularyzator, napisał mnóstwo opowiadań i powieści SF, wykazując znaczną biegłość w rzemiośle i niemałą oryginalność pomysłów (wspomnieliśmy np. o jego nowelkach „metafizycznych” Gwiazda i 9 bilionów imion Boga’). Napisał też książeczkę na poły fantastyczną i na poły futurologiczną, w której okazuje się rzetelnym i pomysłowym informatorem i przewodnikiem po państwie możliwości naukowotechnicznych.”

Arthur C. Clarke (1917–2008) pisarz brytyjski, autor książek science fiction

Źródło: Stanisław Lem, Fantastyka i futurologia

O Bogu , O gwiazdach

„Robiłem w życiu różne rzeczy, a w pewnym momencie zacząłem pisać opowiadania. Akurat dla dzieci, bo pracowałem w piśmie dla rodziców małych dzieci. Opowiadania złożyły się na książkę, potem na następną. Tak to jakoś wyszło.”

Wojciech Widłak (1957)

Źródło: Tak jakoś wyszło – z Wojciechem Widłakiem rozmawiają dzieci z przedszkola Ciuchcia Puch Puch http://qlturka.pl/2015/12/11/tak-jakos-wyszlo-z-wojciechem-widlakiem-rozmawiaja-dzieci-z-przedszkola-ciuchcia-puch-puch/, qlturka.pl, 10 października 2011

O dzieciach , O literaturze , O rodzicach

„Prawdziwe problemy związane z narkotykami zaczęły się po tym jak Harlan Ellison, w antologii zatytułowanej Dangerous Visions, napisał we wstępie do jednego z moich opowiadań, że „powstało pod wpływem LSD”, co oczywiście mijało się z prawdą. Chęć rozgłosu, która powodowała Harlanem, sprawiła, że miałem opinię ostrego ćpuna. W kolejnym wydaniu antologii pozwolono mi sprostować w posłowiu tę informację, lecz szkoda została już wyrządzona.”

Philip Kindred Dick (1928–1982) amerykański pisarz

s. 62
Radio Wolne Albemuth (1976)

„Pisanie zawsze mnie pociągało. Na początku, jeszcze w szkole podstawowej, to był pamiętnik, po nim przyszedł czas na wiersze, a potem opowiadania. Zdobyłem nawet kilka nagród.”

Tadeusz Żuczkowski (1955)

O czasie

„Różnica między patriotyzmem polskim a patriotyzmem zachodnioeuropejskim w jego fazie rewolucyjnej uwydatnia się najjaskrawiej w tym, że patrioci polscy pomagali czynnie patriotom niemieckim walczyć z Niemcami broniącymi praw dynastycznych; ginęli na barykadach paryskich w walce z francuskim legitymizmem i orleanizmem; towarzyszyli Garibaldiemu w bojach z włoskim partykularyzmem dynastycznym i papieskim. Lecz myśl, żeby w Polsce przyjść miało do orężnej rozprawy także z odłamem Polaków nie chcącym wyzbyć się przestarzałego przywileju – ta myśl wydawała im się potworna i zbrodnicza. Zdarzało się natomiast, że sami ginęli z rąk rodaków i to nie renegatów w służbie zaborcy, lecz tych, których pragnęli poprowadzić do walki. „Taki jest los szlachty polskiej” kończy Hubert Olbromski (w Wiernej rzece) opowiadanie o okrutnej śmierci ojca. Nie los szlachty polskiej, lecz los elity szlacheckiej, najczęściej faktycznie już zdeklasowanej inteligencji, która, nie mogąc wysnuć idei ojczyzny z konkretnej rzeczywistości (jak na Zachodzie z rewolucyjnego ruchu mieszczaństwa), usiłuje abstrakcyjną ideą przezwyciężyć konkretną rzeczywistość (istota wszelkiego romantyzmu). Mocą tej abstrakcyjnej idei dziedzic Chwalibóg (Turoń) poprowadzić miał do powstania chłopa, którego wczoraj jeszcze trzymał w lochu i zakuwał w kajdany.”

Julian Brun (1886–1942) polski dziennikarz i działacz komunistyczny

Źródło: Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek, www.nowakrytyka.pl http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446

O śmierci , O losie , O inteligencji , O myślach

„Relegowano mnie w 1954 r. za „demoralizujący wpływ na młodzież”. Chociażby opowiadaniem o tym, jak naprawdę jest w kołchozach… Gdy miałem 5 lat, postanowiłem, że odpłacę bolszewikom za zesłanie. Jednak większość zesłańców zareagowała całkiem inaczej, nawet po powrocie do Polski bali się przyznać do zsyłki i bledli ze strachu, słysząc polityczny „kawał.””

Andrzej Gwiazda (1935) polski działacz związkowy

A co dopiero angażować się w działalność opozycyjną
o relegowaniu z uczelni.
Źródło: Nie poddaliśmy się poprawności politycznej, naszdziennik.pl, 28 czerwca 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080628&typ=my&id=my11.txt

O młodzieży , O strachu

„Z opowiadań rodziców wiem, że moja cioteczna babka urodziła dziecko w pociągu, który wiózł ją na zsyłkę. Noworodek wkrótce zmarł i trzeba go było wyrzucić przez okno, bo pociąg się nie zatrzymał. Tego typu opowieści wywołują bolesne wspomnienia u niejednej polskiej rodziny.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

O dzieciach , O rodzicach

„Napisałem powieść, gdyż właśnie na to miałem chęć. Sądzę, że to wystarczający powód, żeby przystąpić do opowiadania. Człowiek jest z natury swej zwierzęciem opowiadającym.”

Umberto Eco książka Imię róży

Imię róży, Dopiski na marginesie „Imienia róży”

O naturze , O zwierzętach

„Kino w moim rozumieniu to przede wszystkim opowiadanie ciekawych historii. Choć nie tylko… Lubię przyglądać się ludziom, badać ich kondycję, prowokacyjnie przesuwać granice do których w swym zachowaniu mogą się posunąć. Stawiać ich w sytuacjach w których muszą zmierzyć się z pokusami wszystkich siedmiu grzechów głównych. Wciąż wybierać między dobrem i złem… A potem ponosić ewentualne konsekwencje.”

Jan Kidawa-Błoński (1953) polski reżyser filmowy

O zachowaniu , O historii

„Filip Zylber bez zdjęć próbnych zaproponował mi rolę w teatrze telewizji według opowiadań Olgi Tokarczuk, który będzie realizował w kwietniu. Dostałam scenariusz. Przez pierwszy tydzień myślałam, że ktoś się pomylił i zaraz dostanę telefon z przeprosinami, że to nie o mnie chodzi. Byłam zaskoczona, bo dostałam rolę bez żadnych starań.”

Matylda Paszczenko-Witkowska (1976)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zawszes.htm

O myślach , O myśleniu

„Kobiety są traktowane jak towar, przechodzą z rąk do rąk. Ceny są niewielkie – sto dolarów. Kiedy „wojownicy” Proroka nasycą się nimi i nikt nie chce ich odkupić, zabijają je, podrzynając im gardła. Ponad dwieście jazydzkich kobiet na górze Singar rzuciło się w przepaść, aby nie wpaść w ręce ludzi z ISIS. W obozie dla uchodźców Baadra usłyszeliśmy opowiadanie o kobiecie, która błagała o oddanie jej trzyletniego dziecka. W końcu jeden z oficerów ISIS zgodził się to zrobić. Najpierw musiała zjeść obiad z islamistami. Pierwszy kęs sprawił, że wypluła słone mięso i zemdlała. Inna kobieta wykupiła z Mosulu ciało swego męża. Islamiści przyjęli ją grzecznie, podali obfity posiłek. Po jedzeniu poprosiła o oddanie ciała.”

Witold Gadowski (1964)

Już to zrobiliśmy – zaśmiał się żołnierz ISIS. Zjadła własnego męża.
Źródło: Tomasz Plaskota, W imię Allacha (wywiad z Witoldem Gadowskim o Państwie Islamskim w Iraku), „Angora” nr 20 (1300), 17 maja 2015, s. 18.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O jedzeniu

„Ale to temat na inne opowiadanie, nie podsumowywanie pożegnania z finałami Mistrzostw Świata w RPA.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Słowenia-Polska 3–0, 9 września 2009

O pożegnaniu

„Robert Sheckley był mistrzem ekstrapolacji, socjologii połączonej z satyrą. Z przyjemnością wspominam wstrząs, jaki w latach pięćdziesiątych jego opowiadania wywarły na mój umysł podatny na wpływy. (…) Mimo że opublikował około dziesięciu powieści, znany jest jako autor utworów o mniejszej objętości.”

Martin H. Greenberg (1941–2011)

Źródło: notka biograficzna w Isaac Asimov przedstawia najlepsze opowiadania science-fiction (1958)

O przyjemności

„Wśród zarzutów stawianych ruchowi kobiecemu przez niechętnych lub nieświadomych a pochopnych do opierania sądów na opowiadaniach lub faktach wyjątkowych, jednym z ciekawszych jest zarzut, że ruch kobiecy dąży do wyzucia kobiet z uczuć macierzyńskich i zabicia w nich chęci zostania matkami. Tymczasem wszędzie, gdzie ruch kobiecy przebył już pierwszą chaotyczną fazę jednostkowych usiłowań i zdołał choć trochę się zorganizować, wszędzie jednym z punktów, na które zwrócono usilną uwagę, było macierzyństwo i opieka niesiona dzieciom.”

Paulina Kuczalska-Reinschmit (1859–1921) polska działaczka społeczna i dziennikarka

o podejściu do macierzyństwa w ramach ruchu kobiecego.
„Przegląd Tygodniowy"
Źródło: E pur si muove… cz. II, «Przegląd Tygodniowy» 1893, nr 26.

O kobietach , O dzieciach , O emocjach , O matce

„Wspaniały operator powinien zawsze umieszczać opowiadanie historii przed wszystko inne. Świetne zdjęcia nie powinny być zauważalne, powinno być integralną częścią filmu. Jeśli zauważysz w filmie tylko pracę operatora, to prawdopodobnie coś jest z takim filmem nie tak. Opowiadanie historii jest najważniejszą rzeczą w filmie. Powinieneś zawsze dbać o ludzi, a nie o światło na ich twarzach.”

Alan Parker (1944) brytyjski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: Tatiana Wasilewska, Krzysztof Spór, Spotkanie z wybitnym reżyserem Alanem Parkerem, stopklatka.pl, 30 listopada 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42026

O ludziach , O historii , O świetle

„Jako katolik uważam, że krytyka Radia Maryja jest konieczna, bo nie zgadzam się z wieloma głoszonymi tam poglądami, ale w teatrze nie prowadzi ona do niczego. Od robienia skeczy jest kabaret. Teatr ma poważniejsze rzeczy do opowiadania. Dlatego żaden z moich spektakli nie miał ostrza publicystycznego.”

Piotr Cieplak (1960) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 4 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tpos.htm

„Żydzi bardzo przyzwyczajeni są do haggad, czyli specyficznego – czasami nie dbającego o fakty, a nawet je przeinaczającego – opowiadania o przeszłości, opowiadania, które wyraża bardziej to, co oni myślą o świecie, niż to, co się wydarzyło naprawdę. (…) Rabin [Byron] Sherwin rzetelnie opisał to zjawisko (…) Zdarza się, że „haggada Holocaustu” przybiera ogromne rozmiary i odkrywa ogromne pokłady niechęci wobec wszystkich innych, szczególnie katolików i Polaków. Przykładem może być powieść ocalałego z Treblinki Martina Graya zatytułowana Wszystkim, których kochałem, uchodząca przez długi czas za „tekst kanoniczny”. Stała się światowym bestsellerem, przeczytało ją ponad 30 mln ludzi, zrealizowano na jej motywach serial fabularny. Potem okazało się, że powieść jest apokryfem, gdyż Gray nigdy w Treblince nie był. Jako dokument traktowano również powieść Jerzego Kosińskiego Malowany ptak, w której w bardzo negatywnym świetle – jako antysemitów i degeneratów – przedstawił polskich chłopów, którzy mieli się nad nim znęcać i dręczyć go. Po wielu latach okazało się, że to właśnie owi opisani przez Kosińskiego chłopi uratowali jego i jego rodzinę, ryzykując własną głową, gdyż za ukrywanie Żydów groziła im oraz ich rodzinom kara śmierci. Przykładów takich i podobnych opowieści, które nie były opisem faktów, lecz zmyśleniem odzwierciedlającym określoną świadomość, można przytoczyć więcej.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Kościół, Żydzi, Polska
Źródło: s. 435–436.

O śmierci , O ludziach , O rodzinie , O karze

„Nie potrafię udzielać poważnych wywiadów, bo mnie to żenuje. Mnie żenuje opowiadanie o sobie w innej formie niż to ja sobie wymyśliłem. Mam poczucie zażenowania, media to jest płytki, pozorancki, wirtualny świat i nie potrafię do niego podchodzić serio.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: W roli głównej, TVN Style

O świecie

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„Marek Hłasko (1934–1969) już za swojego życia był dość szczelnie okryty wielką legendą, do czego na pewno przyczynił się prowadzony przez niego styl życia. Nie można zaprzeczyć, że był obdarzony wielkim literackim talentem. Okrzyknięto go „polskim Jamesem Deanem” i sam pozował na twardego faceta, takiego „buntownika bez powodu”. Można by nawet odnieść wrażenie, że z wielkim uporem próbował upodobnić się do bohaterów swoich powieści i opowiadań. Leżąc ze złamaną nogą w gipsie, przeczytałem kolejny raz ponownie wydaną powieść Marka Hłaski Następny do raju (Agora S. A., Warszawa 2011). Uważam Marka za mojego „brata duchowego” i zawsze z wielką przyjemnością zagłębiam się w lekturę jego tekstów, chociaż od tej jego powieści wolę Pierwszy krok w chmurach, Pętlę, Sowę, córkę piekarza czy Pięknych dwudziestoletnich.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Źródło: „Nowa Gazeta Literacka” nr 4, Warszawa, maj-czerwiec 2012, ISSN 20802811.

O przyjemności , O wrażeniach

„Nie umiałbym handlować swoją prywatnością. Czuję się zażenowany, kiedy zdarzy mi się czytać w prasie czyjeś intymne wynurzenia. W moim zawodzie jest tyle możliwości spędzania czasu w najróżniejszych sferach, stanach emocjonalnych, przestrzeniach, że nie czuję potrzeby opowiadania komukolwiek o swoim prywatnym życiu.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: Anja Laszuk, Wyjdźmy z prowincji, „Przegląd” 22/10, 7 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21914

O czasie , O czytaniu

„Lalka ma przed sobą przyszłość. Dopóki istnieją namacalne przedmioty, a ludzkie dłonie są jeszcze w miarę sprawne, to lalka będzie istnieć, bo przy jej pomocy można bardzo dużo zrobić. To świetne medium do opowiadania historii nie z tej ziemi. Gorzej jest z wyobraźnią, bo jej twórcom, którzy wpływają na wyobrażenia widzów, czasem brakuje. Ale na razie sobie jakoś radzimy.”

Adam Walny (1972)

Źródło: Zbigniew Marecki, Lalka ma przyszłość, więc oddycham pełną piersią, „Głos Pomorza” nr 104, 6 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116546.html

O historii , O czasie , O przyszłości , O pomocy