Cytaty na temat napis (99 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Przykazania Boże są jak znaki drogowe wiodące do nieba, jak napisy z nazwami umieszczone na rogach ulic, żebyśmy wiedzieli, którędy idziemy.”

Jan Maria Vianney (1786–1859) francuski duchowny, święty kościoła katolickiego

O Bogu

„Napis na ekranie telewizora: Przepraszamy z powodu przerwania wojny!”

Ninus Nestorović (1965) serbski aforysta

Tom Syzyfie, Serbie!

O wojnie

„Idealizowałem to środowisko, a nie jest ono zbyt piękne. To moje największe rozczarowanie, ale mimo to nadal wrzucam kulkę do puszki z napisem „teatr.””

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Dziennik Polski”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rusztowaniedl.htm

O rozczarowaniu

„Człowiek wywiera sobą takie małe wrażenie na świecie. Rodzi się człowiek i próbuje wywrzeć wrażenie; sam nie wie dlaczego, ale wciąż i wciąż próbuje. Rodzi się jednak w tym samym czasie co mnóstwo innych ludzi, jest z nimi zespolony, więc te wszystkie jego próby są takie, jakby poruszał rękami i nogami przy pomocy sznurków jednocześnie przywiązanych do rąk i nóg innych zupełnie tak, jakby pięć czy sześć osób próbowało jednocześnie utkać kilim na tym samym warsztacie i każda chciała utkać jakiś własny deseń, to pewnie nie ma znaczenia (…) bo w przeciwnym razie to przecież te siły wyższe, które taki warsztat ustawiają, na pewno by urządziły te sprawy jakoś lepiej. A jednak to powinno mieć znaczenie, bo człowiek wciąż i wciąż próbuje albo nawet musi próbować wciąż i wciąż, aż nagle, ni stąd, ni zowąd jest już po wszystkim i z tego całego próbowanie zostaje tylko jakaś kamienna płyta z wydrapanym napisem, o ile w ogóle znajdzie się ktoś, kto pamięta, żeby się zająć wydrapaniem napisu, i zabiera się do tego, i ma na to czas. I na te płytę deszcz pada, słońce świeci i po jakimś czasie już nikt nie pamięta ani tego imienia, ani niczego, co ten wyryty napis usiłuje wyrazić, więc to wszystko nie znaczy już nic.”

William Faulkner (1897–1962) powieściopisarz, nowelista i poeta amerykański

Absalomie, Absalomie

O ludziach , O wrażeniach , O sile , O czasie

„Ten marsz to nie jest działanie czysto feministyczne, bo feministki nie prowokują mężczyzn swoim ubiorem. Jednak się do tego marszu przyłączają, aby w konsekwencji rozwalać patriarchat. To jest działanie dla zasady: róbta co chceta. Na jednym z warszawskich garaży był napis „Róbta co chceta, ale nie tutaj” i tak bym to podsumował.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

o „Marszu Szmat”.
Źródło: Jarosław Wróblewski, Korwin-Mikke o marszu szmat: „Róbta co chceta, ale nie tutaj” http://www.fronda.pl/a/korwin-mikke-o-marszu-szmat-robta-co-chceta-ale-nie-tutaj-policja-nie-otrzymala-zgloszenia-za-gorszace-zachowanie,28261.html, fronda.pl, 20 maja 2013

O zachowaniu

„Zürich: reprezentacyjna główna ulica. Domy towarowe ustawiają się w dwustronny szpaler, szklane domy wypełnione bogactwem, migocące złotem i srebrem, barwami, które tutaj dostrzegam wszędzie: na damskich pantofelkach i toaletach, przedmiotach sportowych i kulinarnych naczyniach, ba – nawet włosy pań niekiedy mienią się pozłótką, intensywną – niby z zabawek na choinkę. Między jednym a drugim „szklanym domem” banki: ciężkie, o grubych murach i straszliwych, pseudoklasycznych posągach (z kamienia albo z betonu), o złoconych napisach.
Tłum uliczny jest barwny i – zarazem – powiedziałbym: dwurodny. (…) Nie spieszą się. Kroczą poważnie z twarzami pełnymi znudzenia, wyższości i jakby protekcyjnego przyzwolenia: „Proszę, pokażcie co macie do sprzedania, mamy pieniądze, mamy dużo pieniędzy, mamy bardzo dużo pieniędzy”. Ludzie „stąd” są zaaferowani i czynni. Spieszą się. Jeśli spotykają znajomych zamieniają kilka rzeczowych, zwięzłych zdań i biegną dalej (tutaj forsa się „nie należy, czy się stoi czy się leży””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

trzeba na nią zapracować ciężkim, lojalnym trudem).
Źródło: Impresje zapisane w Szwajcarii http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=5777, „Dziennik Polski” nr 3, 4/5 stycznia 1959, s. 5, 7.

O pieniądzach , O ludziach , O domu , O bogactwie

„Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”. Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: „Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim.””

Poncjusz Piłat (-12–38 p. n. e.) piąty prefekt rzymskiej prowincji Judea w latach 26-36

Odparł Piłat: „Com napisał, napisałem”.
Źródło: J 19:19–22.

O czytaniu

„Valeriene Riordan miała na sobie czarną, gumowatą minispódniczkę i czerwone, dziwkarskie kozaki na wysokich obcasach, krótką, srebrzystą, prześwitującą bluzkę z głębokim dekoltem i zewnętrznymi poduszkami na ramionach, wykonanymi z płatów plastikowej kory mózgowej za sztucznego mózgu, który zdobił stolik w jej gabinecie. Na zewnętrznej stronie prawego uda wypisała sobie henną słowa EGO, ID, SUPEREGO. A na drugim udzie widniały wyrazy PRAGNIENIE, WYPARCIE I OBSESJA. Na wewnętrznej stronie prawego uda słowo POŻĄDANIE znikło pod króciutką spódniczką. A naprzeciwko w równie prowokacyjnym miejscu, znajdował się napis POCZUCIE WINY. (…)
– Jestem pojebaną psychiką – oznajmiła Val.
– Tak, ale za kogo się przebrałaś?”

Christopher Moore (1957)

Spytał Theo.
Najgłupszy anioł
Źródło: s. 289, 290

„Książki mają to do siebie, że w najciekawszym momencie pojawia się napis koniec.”

Hanna Kowalewska (1960)

Letnia Akademia Uczuć: Anna i wodorosty
Źródło: s. 319

O książkach

„Wtedy się dubbingowało filmy fabularne, przede wszystkim, dubbingowało się filmy, które miały jakąś wartość nawet jeśli nie była to wartość wielce artystyczna, to wartość na pewno mieli aktorzy, którzy tam grali, wybitni aktorzy, albo jakiś wybitny reżyser który to robił. Teraz wszystko się zmieniło. Filmy są czytane przez lektora albo wyświetlane na dużym ekranie z napisami. Trochę mi tego szkoda. Z jednej strony jest fajnie usłyszeć oryginalny głos tego aktora ale z drugiej strony nie musisz śledzić, tu czytać, tu wyłapywać, tylko też masz do czynienia z dwiema kreacjami: jedną – aktora angielskiego, amerykańskiego czy też francuskiego a drugą – aktora polskiego. W tamtych czasach dubbingowali bardzo wybitni polscy aktorzy – Krzysiek Kolberger był w swoim czasie królem dubbingu i rzeczywiście był w tym wspaniały.”

Barbara Wrzesińska (1938) polska aktorka

Źródło: dubbing.pl, marzec 2012 http://www.dubbing.pl/wywiady/

O czasie , O czytaniu

„W wielkich produkcjach amerykańskich obserwowałam, jak na planie pieniądze przelewają się przez palce. Ten rozmach jest niebywały. The Deep End Scotta McGehee i Davida Siegela kosztowało 2 miliony dolarów. Tyle w hicie hollywoodzkim wydaje się na minutę zdjęć pod napisy czołowe. Ale w końcu ja jestem tylko aktorką. Przyjęłam rolę i grałam. Kucharz, stojąc nad patelnią, też nie zastanawia się, czy przyrządza potrawy w wielkiej hotelowej restauracji, czy w małej knajpce. Robi to, jak umie najlepiej. Tyle że ja generalnie wolę te małe knajpki.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

Źródło: Krzysztof Kwiatkowski, Dwuznaczna Tilda, „Gazeta Wyborcza” dodatek „Wysokie Obcasy”, 23 listopada 2007 http://www.gazetawyborcza.pl/1,76842,4700263.html

O pieniądzach

„Przychodzę, patrzę… a kole płotu tabliczka stoi, trupia główka na niej wymalowana jak na jakiej denaturze, a pod spodem napis: „Gminny Ośrodek Badań Atomowych”. Osobom przestronnym wstęp wzbroniony. Zimne mrowie przeszło mi po krzyżu, więc wołam od furtki tego naszego gminnego Openheimera.
– Cóż to – powiadam – atom sobie bez pozwoleństwa rozbijacie?”

Jerzy Ofierski (1926–2007) aktor, pisarz, dziennikarz polski

Źródło: Radioaktywne pogotowie z książki Za Kierdziołkową miedzą

O książkach

„Teraz to i ja się zezłościłem. Wybrałem się do jednego z londyńskich sklepów z akcesoriami szpiegowskimi i szarpnąłem się na noktowizor za 350 funtów. Niestety, nosił na sobie napis „Made in Russia”, co w wolnym tłumaczeniu brzmi: „że zrobiony po pijaku.””

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

Noktowizor działał beznadziejnie.

Szarpnięcie

„(…) ani lektor ani jakiekolwiek napisy nie oddadzą w pełni wszystkich dialogów filmu.”

Miriam Aleksandrowicz (1957) polska aktorka i reżyser dubbingu

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/aleksandrowiczmiriam/

„Siedzimy w kuchni przy oknie, spoglądamy na ulicę, na widoczne w dali góry, na siedzibę nadleśnictwa. Mogę dostrzec dolinę. W niektóre popołudnia ma siny kolor, wyobrażam sobie wtedy, że za nią znajduje się Acapulco oraz woda i góry, zwłaszcza kiedy jest intensywnie czerwony kolor słońca. Muszę jeszcze posprzątać w domu, zmyć naczynia, zrobić zakupy i wypisać na tabliczkach napisy: „Nie palić”, „Nie rozpalać ognia”, „Teren prywatny.””

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o związku i życiu w Kalifornii z o kilkadziesiąt lat młodszym leśnikiem, Rupertem Polem.

O kolorach , O domu , O wodzie

„Dziennikarz: David Byrne kiedyś opisał twoją muzykę jako „transcendentalna nostalgia”. Wiem, że nie lubisz etykietki z napisem nostalgia, ale jaka jest twoja odpowiedź, gdy ludzie przedstawiają cię w ten sposób?
Sufjan Stevens: Uważam, że moja muzyka nie jest bardzo współczesna. Tam jest coś romantycznego, wokół formy i dźwięku starego świata. Nawet w estetyce i opakowaniu płyt, jest coś z połowy wieku. Nie przeszkadza mi to, ale nie mam wiele szacunku do nostalgii czy sentymentalizmu. Lubię nie móc się doczekać i podoba mi się idea istnienia tu i teraz. Lubię filozofię teraźniejszą. Myślę, że moja muzyka jest kompresją nostalgii i modernizmu i taki rodzaj neo-futurystyczny o znaczeniu religijno-apokaliptycznym.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: Bunyip Voodoo, 16 listopada 2009 http://bunyipvoodoo.blogspot.com/2009/11/law-of-abstraction-sufjan-stevens-urban.html

O ludziach , O muzyce , O myślach , O wieku

„Ale przecież już Lec napisał, z czym zawsze się zgadzałam: Wolę napis wstęp wzbroniony, aniżeli wyjścia nie ma.”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

Zielone drzwi

„Ludzie nadają miejscom nazwy, żeby nikt nie mógł ich widzieć takimi, jakimi są naprawdę. Zawsze kiedy na nie spoglądają albo o nich myślą, ich oczom ukazuje się wielka tablica z napisem „spółdzielnia mieszkaniowa” albo „prywatna szkoła”, albo „kościół”, albo „meczet”, albo „synagoga.””

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Kiedy widzą ten napis, przestają patrzeć.
Seria Jutro, Jutro: Kiedy zaczęła się wojna

O ludziach , O szkole , O myślach , O myśleniu

„Te wyświetlacze nad autostradami nie zawsze mówią prawdę. Tak samo jak mikrofalówka mojego kumpla. Kiedy coś wyciągasz, wyświetla się napis „smacznego”. Ale nie chciałbym go zobaczyć, wyciągając z niej moje gacie.”

James May (1963) brytyjski dziennikarz, prezenter telewizyjny

„Pesymista powie, że szklanka jest do połowy pusta, a optymista, że do połowy pełna. Wiecie, co ja o tym myślę? Że ta szklanka nie jest w połowie ani pełna, ani pusta, tylko że to jest zła szklanka. Wyraźnie za duża. Takie jest moje zdanie. – Tutaj jak zwykle zawiesiła głos, żeby dotarł do nas sens jej słów, po czym ciągnęła: – A wiecie, o czym to świadczy? Że jestem pragmatykiem! To znaczy osobą o praktycznym, zdroworozsądkowym podejściu do życia. Takich ludzi nazywa się pragmatykami i ja właśnie taka jestem, do problemów życiowych podchodzę praktycznie. Więc jeśli nie wiecie, czy wasza szklanka jest w połowie pusta, czy w połowie pełna, może lepiej się zastanówcie, czy po prostu nie jest ona za duża. Rozumiecie, do czego zmierzam? Nie chodzi o to, co myślicie o swojej szklance, ale o to, co z nią zrobicie. Powtarzam, że powinnyście ruszyć tyłek z miejsca i wziąć sobie inną szklankę! I zawsze pamiętajcie: odpowiedź to tylko zwykłe słowo. Rozumiecie? Drzwi do sukcesu są oznaczone nalepką z napisem: PCHAĆ! Nie da się zostawić odcisków swoich stóp w piasku czasu, jeśli się nie nosi obuwia roboczego.”

Olivia Goldsmith (1949–2004)

Kumpelki z paki

O ludziach , O myślach , O czasie , O sukcesie

„Trener Kojonkoski miał tutaj pomachać wielką łapą z napisem Welcome to Zakopane.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Kojonkoskim.
Skoki narciarskie, Zakopane 2002

„Na konkurs olimpijski Elan przygotował dla mnie specjalne narty. Mój menedżer Edi Federer, wraz z przedstawicielem tej firmy, dostarczył mi narty, które pod zwykłą, zieloną powłoką były całe złote – z napisem: Adam Małysz. Tuż przed konkursowym skokiem miałem tę naklejkę zedrzeć i wystartować w złotych nartach. To miało wpłynąć deprymująco na innych zawodników. Miałem im pokazać, że czuję się już zwycięzcą i dlatego mam złote narty. To było według mnie poniżej pasa. Nie zgodziłem się na coś takiego. Uważam, że człowiek najpierw powinien czegoś dokonać, a dopiero później manifestować swoją wielkość. Mam zupełnie inne nastawienie do życia i sportu, chcę grać fair.”

Adam Małysz (1977) polski skoczek narciarski

o igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002.

O sporcie

„Często usłyszeć możemy, że sekcja zwłok potwierdziła samobójstwo. Nic takiego technicznie nie jest możliwe. Po otwarciu zwłok lekarz nie znajduje karteczki z napisem „zabiłem się.””

Kazimierz Turaliński

Źródło: Lepper, Petelicki, Muś… Ich bliscy nie wierzą w samobójstwa, wp.pl, 16 listopada 2012 http://wiadomosci.wp.pl/page,2,title,Lepper-Petelicki-Mus-Ich-bliscy-nie-wierza-w-samobojstwa,wid,15067652,wiadomosc.html

O samobójstwie

„Bo na sumieniu mam teraz tylko ten napis. Olbrzymi. Na całej ścianie kamienicy, z przodu. Imponujący, szczery, prawdziwy. I teraz nie mam już żadnych wątpliwości. Nie mam wyrzutów sumienia ani żadnych mrocznych sekretów, jestem bez grzechu, nie mam już przeszłości. Mam jedynie nieprzeparte pragnienie, by zacząć raz jeszcze. I by być szczęśliwym. Z Tobą. Jestem tego pewien. Tak, dokładnie tak. Widzisz, nawet Ci to napisałem. Tylko Ciebie chcę.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O przeszłości

„Czekając na przystanku autobusowym Miodowa przy Krakowskim Przedmieściu, przeczytałam czarny napis na czerwonym murze. Adolf Hitler miał rację, że Żydów wymordował. Nie ma litości dla wrogów polskości. Obok kolejne graffiti: Żydzi do gazu.”

Marci Shore (1972)

A przecież Żydów już tu nie ma.
Smak popiołów
Źródło: s. 129–130

„Zatrzymał wzrok na ohydnym areozolowym napisie, wysmarowanym przez któregoś młodego wandala na drzwiach tynku i wokół nich: "BOŻE, ZATRZYMAJ ŚWIAT, JA WYSIADAM" (…) Wysiada! Patrzcie go! Łatwo powiedzieć!- po czym obrócił się i poczłapał z powrotem na obchód szkoły, myśląc że o wiele trudniej niż "wysiadać" jest po prostu- żyć.”

Małgorzata Musierowicz (1945) pisarka polska

Małomówny i rodzina (1975), Dziecko piątku (1993)

O Bogu , O świecie , O myślach , O myśleniu

„O polskim antysemityzmie mówi się, że to antysemityzm bez Żydów, bo gdyby nie było Żydów, polscy antysemici znaleźliby sobie kogoś innego do zwalania wszystkich win na niego i kanalizowania swoich frustracji. To rosło przez setki lat i drugiego takiego stosunku do Żydów nie ma na całym świecie. Ten specyficznie polski antysemityzm występował i występuje zarówno wśród wykształconej wielkomiejskiej inteligencji, polityków, naukowców, księży, dziennikarzy, jak i wśród kiboli, prymitywnych neofaszystów, „prostego ludu” i gminu. Mamy w Gdańsku kilka razy w roku mniej czy bardziej poważne dewastacje na żydowskim cmentarzu, napisy: „Żydy do gazu, bo tam wasze miejsce”, „Jude raus!””

Mieczysław Abramowicz (1952) polski pisarz i historyk

Badacze próbują wyjaśnić, skąd to w nas się wzięło i nie wiem, czy kiedykolwiek uda im się to ustalić.
Źródło: Mieczysław Abramowicz: W Gdańsku chodzono po macewach, jak w „Pokłosiu”, wyborcza.pl, 1 grudnia 2012 http://wyborcza.pl/1,75248,12951030,Mieczyslaw_Abramowicz__W_Gdansku_chodzono_po_macewach_.html

O ludziach , O inteligencji

„Car Aleksander I Romanow otrzymał raz od biednego jeszcze wtedy poety Cheaplera tomik poezji z dedykacją. Podziękował mu w ten sposób, że kazał związać setkę banknotów storublowych na kształt książki i – umieściwszy na karcie tytułowej napis: „Poezje Aleksandra I” – posłał ją Cheaplerowi. Nazajutrz poeta odpisał:
„Poezje te podobały mi się tak bardzo, że pragnąłbym czym prędzej przeczytać tom drugi”.
Po kilku dniach otrzymał to, o co prosił, jednakowoż na końcu przesyłki od cara znalazły się słowa:
„Koniec tomu drugiego i ostatniego”.”

Aleksander I Romanow (1777–1825) car Rosji

Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni ludzie w anegdocie, Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371837272.

O ludziach , O książkach

„To był mój debiut w filmie fabularnym. Musiałem się zmierzyć z legendą muzyka, którego wielu znało i podziwiało. Dzięki tej postaci nie pasowałem nigdy do końca do szufladki z napisem „komedia”. Ten mój Riedel gdzieś tam w kącie zawsze się czaił.”

Tomasz Kot (1966) duchowny polski, jezuita

o roli w Skazanym na bluesa.

O muzyce , O kotach

„Przeniknąłem (pół żartem, pół serio) wszystkie święte imiona (których jest wiele
i ciągle się mnożą):
losowo wymieniam tu, dla ciebie, St. Peter Memoriał, który wyrósł (to oczywiste, zbyt oczywiste, bardzo prawdziwe), koło Kafarnaum (czy jak tam się to pisze i wymawia), wśród wykopalisk świeckich i uświęconych (VIA MARIS, MILESTONE, jak grzmi słup graniczny, naszpikowany napisami bez miary i bez normy), over the house of St. Peter:
błąkałem się wraz z bezładną
wycieczkową bandą (nie wyłączając maleńkiej pani z Argentyny), wśród tysięcznych ladies and gentelmen, dostarczanych gratis przez pilnego pilota: (dodaj, w wersji palestyńskiej, Piotrosza, poddanego dogłębnej degustacji, z pewnym docentem z Pisy i innymi ludźmi, na plaży w Tyberiadzie, przed wycieczką statkiem, kiedy ogłuszające tango eksplodowało ekspresyjnie niewyczerpanym potpourrie):
potem, wobec kaprysu pewnego Caprice (to znaczy gallery, która jest jewellery i diament factory, z salą kinową do pokazów), burdel z nieprawdopodobnym zwrotem VAT-u (czy TVA), wkurwiając mnie; pozbawił cię dwóch pereł: to twoje kamienie zodiakalne, znaczą „health, wealth and long life” (horoskop się nie zmienia), ze zniżką 15%:
co do przenikania, jednakże, to w świątyni Afrodyty Hadriana (niesłusznie dziś uznanej za grobowiec świętego), pochylony tanatofil, płaszcząc się, zanurzyłem chciwie moją dłoń, drążącą i nagą, pod niezwykłym ołtarzem, w małą mroźną otchłań warg sromowych prawdy (…).”

Edoardo Sanguineti (1930–2010)

Źródło: Konkluzja, tłum. Monika Woźniak

„Chciałbym dożyć czasów, żeby Biblia Tysiąclecia wyszła bez śródtytułów od redakcji przesyconych antyjudaizmem, typu „Przewrotni Żydzi”, „Jezus odrzucony przez swój naród”. Mogę to tylko porównać z napisami: „Żydzi do gazu”.”

Romuald Jakub Weksler-Waszkinel (1943)

Źródło: Katarzyna Wiśniewska, Pojednanie, a nie pomsta, „Gazeta Wyborcza”, 8 marca 2011.

„Moja definicja „generacji nic” nie różni się dużo od definicji Kuby Wandachowicza. Tak to trochę widzę, że jesteśmy pierwszym pokoleniem, któremu wykupiono kolonie w raju. Nie dostaliśmy w użytkowanie świata, dostaliśmy wielką, powszechną jadłodajnię. Szkolono nas i przystosowywano do sięgania, brania, jedzenia, klepania się po brzuchu. Żadnych naturalnych wrogów, żadnych dzikich zwierząt, nic, co stawiałoby nam opór. Wojna, Holocaust i śmierć to tytuły gier komputerowych, napisy na koszulkach, obcojęzyczne fanaberie spikerów telewizyjnych. Ten pokój fruwający po świecie w przebraniu białego gołębia pokazywany nam przez okno w przedszkolu jest oczywisty i zastrzeżony w prospekcie. A czasami siedzimy i wzdychamy: „Jezu, niech wreszcie przyjdzie jakaś wojna, niech to wszystko wreszcie wybuchnie. Niech będzie po co żyć.””

Dorota Masłowska (1983) polska pisarka i poetka

Przyszkoleni do jedzenia

O śmierci , O wojnie , O pokoju , O jedzeniu

„W księgarniach powinny znajdować się oddzielne półki oznaczone napisem Schadenfreude.”

Robert Harris (1957) angielski powieściopisarz, dziennikarz i komentator polityczny

Ghostwriter
Źródło: rozdział 11

„Uroczystość dwuchsetletniej rocznicy zwycięstwa Jana III pod Wiedniem.
(…)
Po Prezydencie miasta mówił dyrektor Muzeum Narodowego, prof. Łuszczkiewicz następnemi słowy:
(…)
Miesięcy temu parę, jak do biblioteki tutejszej Jagiellońskiej na imię zacnego a gorliwego miłośnika rzeczy narodowych, jej przewodnika Dra Karola Estreichera, nadeszła paka z przedmiotami sztuki. Paka ta z Londynu zawierała dwa cenna portrety Helsta, jedno dzieło, jak twierdzi napis, Van dycka – całe szeregi studyj akwarelowych jednego z utalentowanych artystów dzisiejszych włoskich i kilka drobnych przedmiotów sztuki. Przysyłał je p. Schmidt-Ciążyński, jako ofiarę do narodowych zbiorów w Krakowie. Kto był ów tak hojny ofiarodawca, nieumiano powiedzieć, Polska go dotąd nie znała, choć wiedziały o nim Muzea całej Europy i znały go, jako znawcę i pośrednika w nabywaniu przedmiotów sztuki. Ten znawca, z urodzenia Polak miał i uczucia polskie, które mu były przewodnią gwiazdą w ciężkich trudach życia za granicą. Ale skupił je w kierunku jednym cichego gromadzenia arcydzieł sztuki, rzniętych kamieni, owych drobnych kamyczków kosztownych materyałem, kosztownych sztuką – cennych, oryginalnych prac wszystkich epok, aby je kiedyś krajowi dać. Zbierał dla Ojczyzny, a zbierał tak skrzętnie, że zapomniał o stosunkach z tą ziemią polską, o której zbogaceniu myślał. (…) Przesyłka obrazów na ręce czcigodnego Dra Estreichera dla narodowych zbiorów w Krakowie, jeżeli nie była odosobnioną ofiarą pana Schmidta Ciążyńskiego, bo z łaski jego zbogaciło się i Muzeum Towarzystwa Przyjaciół nauk w Poznaniu, to wystarczyła do wskazania, dawcy, gdzie swój skarb właściwy ma ulokować. Nie miejsce tutaj wykazywać w tej sprawie zabiegów Dra Estreichera i Prezydenta miasta Dra Weigla, hr. Zygmunta Cieszkowskiego Dra Maryana Sokołowskiego i Dra Faustyna Jakubowskiego, powiedzmy, że dobrze zasłużyli się oni Muzeum – ale jakie znaleść słowa na wyrażenie czci dla szanownego dawcy, osądzicie sami, patrząc na ten bogaty zbiór kamei i intaglii, jaki własną ręką p. Schmida, tu między nami bawiącego, ułożone w tej sali oglądamy. Nie wątpimy, że warunki, jakie przy tym królewskim darze stawia pan Schmidt, łatwo uwzględnionemi będą, a zbiór stanie się własnością Muzeum. (…) Kończę uwagą, iż tak losy chciały, aby każda uroczystość narodowa w Krakowie, zaznaczała się imieniem wielkiego dobrodzieja dla Muzeum narodowego – był nim Siemiradzki na uroczystości Kraszewskiego, jest nim dziś p. Schmidt Ciążyński w chwili uroczystości dwuchset-letniej rocznicy odsieczy Wiedeńskiej, uroczystości Sobieskiego.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 206, 12 września 1883, s. 3, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O losie , O emocjach , O myślach , O nauce

„Myślę, że gdyby młodzi ludzie w tym kraju byli informowani na lekcji, kto to jest Żyd, homoseksualista i inwalida (przepraszam, że tak to upraszczam i wrzucam do jednego worka), to nie mielibyśmy napisów na ścianach, komentarzy na ulicach, okrzyków na stadionach i nieprzyjemnych psychologicznych sankcji wobec osób niepełnosprawnych, ale chyba potrzeba 150 lat, aby to zmienić, no może 100. Jestem optymistą.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Eden obróciła pieniążek w palcach. Na awersie widniała podobizna Wenus. Bogini trzymała zwierciadło w wyciągniętej ręce. Na rewersie wytłoczono łabędzia sunącego po zmatowiałym jeziorze. Wokół ptaka wił się napis.
– Numquam tuas spes dedisce. Nigdy nie zapominaj o marzeniach.”

Gabriella Anderson

Talizman szczęścia

O ptakach , O zapominaniu

„Za kilka dni udało mi się znaleźć w ilustrowanym tygodniku portret Hitlera, zamieszczony na całej stronie. Bardzo ja tym ucieszyłem się i chociaż tygodnik był nie mój, wydarłem z niego tamtą stronę. Potem w domu na tekturę nakleiłem i dużymi literami taki oto napis u dołu zrobiłem: „ADOLF HITLER - NAJWIĘKSZY PRZYJACIEL WODZA ROSJI J. W. STALINA”. Powiesiłem ja portret Hitlera naprzeciw portretu Stalina. Niech sobie tak wiszą, kochani wodzowie, i cieszą się sobą…”

Sergiusz Piasecki książka Zapiski oficera Armii Czerwonej

Zapiski oficera Armii Czerwonej
Źródło: op. cit., s. 73.

O domu , Kochać się

„Opierając się na tradycji Rzeczypospolitej, na jej bagażu wartości i tożsamości oraz na doświadczeniach dziejowych. Polska powinna pełniej wykorzystać materialne pozostałości nazistowskiego szaleństwa. Najpełniejszym fundamentem edukacji i formacji dla świata pragnącego „nigdy więcej” pozostaną ceglane budynki za bramą z napisem „Arbeit macht frei”. Dlatego ta spuścizna niemieckiego terroru ma szansę stać się – właśnie w Polsce, a nie w USA czy Izraelu – zaczynem nowej edukacji. Nie przegapmy.”

Piotr Cywiński (1972) polski historyk

o polskim potencjale edukacji o holokauście.

O szaleństwie

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O miłości , O grach , O kochankach , O wiedzę

„Najbardziej w Nowym Jorku podoba mi się ten napis, tam – LG, jak Liam Gallagher.”

Liam Gallagher (1972) brytyjski muzyk rockowy, członek Oasis

Źródło: Liam Gallagher predicts 9/11

„(…) nie wyobrażam sobie, że mógłbym wrzucić wszystkich Rosjan do jednego worka z napisem: „Kacapy.””

Waldemar Krzystek (1953) polski reżyser, scenarzysta filmowy

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50823

„Ludzie, którzy przemawiają uroczyście jak marmurowe kolumny głęboko wyciętymi w nich napisami, okazują się często słupami, na których czas nakleja reklamowe afisze.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 13.

O ludziach , O czasie

„Ja Jacek Kurski bardzo przepraszam pana Donalda Tuska oraz Platformę Obywatelską za postawienie nieprawdziwych zarzutów w audycji telewizyjnej Teraz My, nadanej przez TVN w dniu 13 czerwca 2006, jakoby PZU finansowało za pieniądze podatników billboardy pana Donalda Tuska z napisem „Człowiek z zasadami” i że wszystko to było od początku ukartowane oraz jakoby Platforma Obywatelska w swym sprawozdaniu wykazała kwotę 10 razy mniejszą niż kwota jaką wydał PiS na billboardy. Wprowadziłem w błąd opinię publiczną, podając jakoby PZU sprzedało miejsca opłacone przez siebie kilkudziesięcioma milionami złotych pewnej firmie, która sprzedała następnie Platformie Obywatelskiej za 3 procent ceny. Jeszcze raz przepraszam, Jacek Kurski”

Jacek Kurski (1966) polski dziennikarz i polityk

ogłoszenie prasowe po wyroku z 15 stycznia 2008 w sprawie tzw. afery bilbordowej.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1544757,wiadomosc.html 4 kwietnia 2008

O pieniądzach , O błędach

„A więc mijam wielki dział z gorsetami. Niektóre mają napis Venus widoczny oczywiście tylko dla męża, kiedy kobieta rozbiera się w sypialni. Inne – malunek kobiecego popiersia.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: Mój dzień (w 1897), „Twój Styl” nr 4 (297), kwiecień 2015, s. 108.

O kobietach

„Gdybym miała zrobić sobie tatuaż, chciałabym mieć wytatuowany na ramieniu napis szczęście.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O szczęściu , O tatuażu

„Wychodzę wieczorem z Dworca Centralnego, rozglądam się po budynkach i jedyny polski neon, jaki dostrzegam w centrum Warszawy, to napis „Rzeczpospolita” umieszczony na budynku waszej redakcji. Otacza nas świat zachodniej kultury, bardzo często zachodniej tandety. Nie ma już polskich plakatów filmowych, tylko kalki amerykańskie.”

Katarzyna Gärtner (1942)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/popieln.htm

O świecie

„A tam był napis: „Bush, honor i ojczyzna.””

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Źródło: Kabareton, Sopot Top Trendy 2007

O ojczyźnie

„Tak więc powiewał dumnie polski sztandar nad żarówiasto-różowym napisem CUKIERNIA SOLARIUM na pomarańczowym tle. W sumie dobrze, że powiewał, bo gdzie miał powiewać, to przecież polski small business napędza PKB, napędza gospodarkę tego państwa, to jemu Rzeczpospolita zawdzięcza swoją współczesną kondycję, to małe i średnie przedsiębiorstwa są tym, co tworzy Polskę, to właśnie one, stworzone przez tak pogardzanych drobnych cwaniaczków i dorobkiewiczów z najntisów, sprawiają, że Polska jako tako działa, myślałeś, to właśnie oni, ci kolesie handlujący przy użyciu łóżek polowych skarpetkami, papierosami i niemiecką chemią, są prawdziwymi ojcami założycielami tego kraju, a nie Mieszko I czy Bolesław Chrobry.

To ich nazwiska, a nie królów, Kościuszków i generałów, o których nikt i tak nic nie wie, powinniśmy przytwierdzać do obrzępolonych ścian naszych ulic. Zresztą – lepiej by tam pasowały. Bo ja wygląda tabliczka z napisem „ul. Bolesława Chrobrego” na otynkowanej pastelowym barankiem ścianie domku-bliźniaka otoczonego powyginanym w pseudobarok betonowym płotem seryjnej produkcji, do tego tabliczka z wizerunkiem wilczura i napisem „Pies zły, teściowa jeszcze gorsza”? Albo tabliczka z napisem „ul. Jagiellońska” na rozpieprzonej do szczętu kamienicy, w której mieszkańcy nadal szczają i srają do jednego sracza na całe piętro i grzeją węglem z piwnicy, modląc się do Jezusa Chrystusa, żeby dach nie zawalił się już tej zimy. Kamienicy, przed którą rozciąga się blade klepisko z jakimiś dwiema nieokreślonymi budami z blachy, w której gnieżdżą się dwa samochody zajumane z Niemiec, czekające na przebicie numerów. A golf trójeczka i czwóreczka? A? Albo wielki napis „OSIEDLE TYSIĄCLECIA CHRZTU POLSKI” wymalowany wielkimi, kolorowymi kobyłami na czteropiętrowym bloku, świeżo otynkowanego na seledyn ze wstawkami ciepłych brązów, pod którego ścianami w wytartej trawie robią się błotniste kałuże przemieszane w koktajl z popękanymi płytami chodnikowymi i jakąś żuł-ławką, na której dobywa się picie ciepłego piwa w puszkach ze sklepu Żabka zlokalizowanego w ceglanej i nieotynkowanej dobudówce przyłączonej do bloku w szalonych latach dziewięćdziesiątych? Przecież to wszystko wygląda jak żarty, jak robienie sobie jaj.

Do tego wszystkiego pasują ulice z zupełnie innymi nazwami, na przykład „Handlarzy spod dworca Zoo w Berlinie” albo „Obrońców blaszanych szczęk pod Pałacem Kultury w Warszawie”. Albo „ul. Badylarzy”, „ul. Pionierów Prywaciarstwa Polskiego”. Ewentualnie „pl. Właścicieli Kantorów” czy „al. Wypożyczalni Wideo Hollywood.””

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

To są prawdziwi Ojcowie Ojczyzny. I nad tym wszystkim powinny wisieć flagi narodowe. Czemu nie, tak powinno być.
Siódemka (2014)
Źródło: s. 24–25.

O myślach , O piciu , O trawie , O zimie

„(…) celem tej akcji było skonfrontowanie dwóch rzeczywistości: filmowej i 'prawdziwej'. Moment, kiedy w kinie pojawiają się napisy końcowe, to trochę taki moment jak przebudzenie ze snu, kiedy nie śpisz już, ale jeszcze się nie przebudziłeś.”

Łukasz Jastrubczak (1984)

o akcji In Order of Appearance (Berlin, 2008).

O rzeczywostości

„Ludzie sami nie wiedzą czego chcą. Kiedyś idę sobie do pracy, a po drugiej stronie ulicy manifestacja obrońców praw zwierząt. Stał sobie tam człowiek w białej koszulce z napisem "Ku pomocy zwierzętom!" i opychał się napchanym zwierzęcym mięsem kebabem…”

Fred Durst (1970) wokalista amerykański (Limp Bizkit)

O ludziach , O pomocy , O zwierzętach

„Jest kilka miejsc, gdzie wczoraj nie istnieje. Kilka takich miejsc, gdzie nie czuję się ścigana przez napisy na murach.”

Katarzyna Nosowska (1971) polska piosenkarka rockowa

Utwór: Wo, z płyty Milena
Cytaty utworów

„Dziennikarka: Jak osoby niesłyszące radzą sobie w teatrze, w kinie?
Henryk Skarżyński: Unikają tych miejsc. Chodzą na filmy z napisami. Czasem tylko dlatego, żeby udowodnić rówieśnikom, że nie są gorsi. Natomiast teatr dla nich nie istnieje. To bariera nie do przejścia. Mają ogromne opory.”

Henryk Skarżyński (1954) polski lekarz otolaryngolog, audiolog i foniatra, konsultant krajowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 11 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rozmowao11.htm

O czasie

„To był mój dyrektor i mój mistrz. Spotkanie z tym wielkim artystą opierało się na pokorze z mojej strony i wzajemnym zaufaniu. Jerzy Grzegorzewski wyjął mnie z szuflady z napisem: „aktorka komediowa” i poszerzył moje emploi o role dramatyczne. Obsadził mnie w roli Jewdochy w Sędziach Wyspiańskiego i zrewidował moje dotychczasowe myślenie o zawodzie.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

o Jerzym Grzegorzewskim.
Źródło: Dotknięci http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/17735.html

O zaufaniu , O myślach , O myśleniu

„Wychowałam się na Bałutach w Łodzi. Ci, którzy znają to miasto, wiedzą, że Bałuty mają opinię dzielnicy nie w pełni bezpiecznej. Ja mieszkałam, niedaleko ulicy Limanowskiego, w części nazywanej Limanką. Rzeczywiście, po „Słodko-gorzkim” stałam się w okolicy bardziej rozpoznawalna. Któregoś dnia tata poszedł po bułki do sklepu i jak wrócił, to spytał, czy widziałam, co jest napisane na drzwiach do klatki. Zeszłam na dół i zobaczyłam napis: „Anita, kochamy Cię. Chłopcy z Limanki. PS. Linda, masz wp…ol.””

Anita Werner (1978) polska prezenterka telewizyjna

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Anita Werner, „Playboy”, nr 2, 2008

Kochać się

„Na ludziach, którzy nie mają doświadczenia prokuratorskiego materiał operacyjny w teczce z napisem „tajne” albo „ściśle tajne” robi olbrzymie wrażenie. Bo im się wydaje, że jak coś jest tajne, to musi być prawdziwe. A często coś jest tajne właśnie dlatego, że prawdziwość jest mocno wątpliwa i dopiero trzeba ją potwierdzić.”

Janusz Kaczmarek (1961) prawnik polski

Źródło: „Polityka” nr 34, 25 sierpnia 2007

O wrażeniach

„Uwielbiam chodzić do kina w Paryżu, bo światła zapalają się dopiero, gdy skończą się napisy. To jest wyraz szacunku dla wszystkich ludzi, którzy oddali czasem pół roku, czasem dwa lata życia, żeby ktoś miał rozrywkę, ktoś się wzruszył. W Londynie, we Francji znajduję dobrze utrzymane kostiumy, które mają 150 lat, są do dyspozycji i do wynajęcia. A ja szukam swoich kostiumów z kilku filmów i nigdzie ich nie ma. Nasze kostiumy w Łodzi kosztują drożej niż w Paryżu, a są przechowywane w gorszych warunkach, magazyny są w opłakanym stanie.”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 42.

O ludziach , O czasie

„Ja nawet miałem na przełomie liceum i studiów taki opozycyjny epizod. W Toruniu powstała pewna organizacja – totalna amatorka, Filomaci i Filareci byli przy tym super zorganizowani. Biegaliśmy z ulotkami po Toruniu, robiliśmy napisy na murach, potem się cieszyliśmy, gdy przyjeżdżała ekipa i brała próbki farby. Mało tego, ktoś z naszej grupy wpadł, miał rozmowy na SB…”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

O sobie

„Wierzycie w Boga, ale gdyby On sam przyjął ludzką postać, stanął przed wami na placu w środku miasta i zaczął czynić cuda, zatłuklibyście Go, zanim zdążyłby westchnąć. Za kłamstwa, za oszustwo, za szarlataństwo i ze zwykłego, prymitywnego strachu przed tym, co nie mieści się w szufladach oznaczonych napisami „święty spokój”, „komfort”, „wygoda” i „codzienność.””

Jakub Małecki (1982)

W odbiciu (2011)

O Bogu , O kłamstwie , O strachu , O oszustwie

„Do lat 60. władze twierdziły, że przyczyną wszystkich katastrof są sabotaż i celowe działanie imperialistów. Funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa, a później Służby Bezpieczeństwa na siłę szukali winnych, którzy po pokazowych procesach na wiele lat trafiali do więzień. Zmiany nastąpiły w latach 70. Wypadki w kopalniach stały się narzędziem propagandy. Nagłaśniano je, by pokazać społeczeństwu, jak niebezpieczna jest praca górników. Inne katastrofy wciąż były tajemnicą. Rodziny ofiar, poszkodowanych i świadków zmuszano do milczenia. Zabraniano nawet umieszczania na nagrobkach napisów: „zginął śmiercią tragiczną.””

Przemysław Semczuk (1972)

Źródło: Wstęp w: Zatajone katastrofy PRL, Warszawa 2011, wyd. „Newsweek Polska”, ISBN 978-83-7558-921-4, s. 6.

O śmierci , O tajemnicy , O sile

„Staniek ruszył przodem, zadowolony, że pochwalić się może odświętnie przybraną śiątynią. Ale Wojciech zdał się nie widzieć, co się dokoła niego dzieje. Gdy w asyście Radzima przystąpił do ozdobionego choiną ołtarza, kapelan patrzył na niego zrazu zdziwiony, a potem wstrząśnięty i niemal przerażony. Działo się coś, czego nie pojmował, nie dlatego, że nie rozumiał już łacińskich słów, które sam powtarzał tylekroć, wyuczywszy się ich jak guseł. Ongiś znał wprawdzie ich znaczenie, gdy objaśniano go w Jordanowej szkole, ale i wtedy pozbawione były dla niego zrozumiałej treści. Wiedział, że łacińska mowa, na równi z grecką i hebrajską, uświęcona została napisem na krzyżu Zbawiciela i dlatego słowami, które powtórzyć mógł nawet we śnie, wzywać należy Boga, tak jak ongiś rodzic zaklęciami wzywał bogów pogańskich. Słowa miał wbite w pamięć jak kołki, w których dawno już wyschły wszelkie soki. W ustach Wojciecha te same wyrazy zdały się ożywać jak laska Aarona, wypuszczać żywe pędy. Kapelan pochylił głowę i przymkną oczy, a potem lękał się je otworzyć, by nie ujrzeć Tego, którego wzywał tylekroć, nie myśląc, że można zostać wysłuchany.”

Karol Bunsch książka Rok tysięczny

Źródło: Rok tysięczny

O Bogu , O myślach , O rodzicach , O snach

„Nowe wałbrzyskie osiedle wyrosło na wzgórzu porośniętym brzozami pogiętymi od wiatrów. Zimą na jego szczycie zwalały się ściany śniegu, które zalegały do maja, pokryte czarną skorupą jak spaloną skórą. W pozostałych porach roku przywiewało tu wszystkie śmieci z okolicy; przy wiosennych wichurach przylatywały nawet gazety z Wrocławia i Legnicy. Targane wichurą latały papiery, strzępy szmat, zardzewiałe rury, martwe ptaki i psie kupy. Nieraz dolecą nawet opakowania od niemieckich czekolad zza zachodniej granicy, z napisami Milka, rysunkami uśmiechniętej krowy i wciąż wyczuwalnym zapachem kakao. Dzieci z Piaskowej Góry będą je zbierać, wygładzać paznokciami sreberka i wąchać tak długo, aż słodki zapach zniknie.”

Joanna Bator książka Piaskowa Góra

Piaskowa Góra (2009)
Źródło: s. 30.

O dzieciach , O ptakach , O zimie

„Wcale nie jesteś Rudym Kościotrópem Jesteś Leprza i Grupsza nawet ot Robin chuda” – przeczytała mama koślawy napis pod rysunkiem, świadczącym o jak najlepszych intencjach twórcy. Rysunek przedstawiał opasłą babę z ogromnymi piersiami i nogami jak dwa salcesony, która to postać miała dziko pomarańczowe włosy, znacząco i starannie zamazane kredką koloru czarnego.”

Małgorzata Musierowicz Jeżycjada

list Lisieckich do Idy.
Jeżycjada, Ida sierpniowa

„A ty u okien jeszcze marzysz,
nagrobku smutny. Czasu napis
spływa po mrocznej, głuchej twarzy,
może to deszczem, może łzami.
I to, że miłość, a nie taka,
i to, że nie dość cios bolesny,
a tylko ciemny jak krzyk ptaka,
i to, że płacz, a tak cielesny.”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Źródło: Deszcze, 1943

O miłości , O ptakach , O czasie , O płaczu

„Jestem ukrytą klatką w napisach końcowych.”

Jakub Żulczyk (1983) polski pisarz i dziennikarz

Radio Armageddon (2008)

„Napis w Pompejach na ozdobionych fallusem drzwiach fornicis (lupanaru): Heic habitat felicitas (Tu mieszka szczęście); napis ten brzmiał naiwnie dla wchodzącego, ironicznie dla wychodzącego, a sam przez się był humorystyczny.”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

Świat jako wola i przedstawienie
Źródło: t. 2

O szczęściu

„Ach, Wodzisław, Wodzisław, nic tu nie zostało do odgruzowania spod nalotu najntisów, może generalny kształt rynku, uliczek jak w Pompejach, ale każde polskie miasto to Pompeje przygniecione gównem-samostrojem jak pyłem wulkanicznym. Tak naprawdę, musiałeś przyznać, lubiłeś to wszystko, lubiłeś te wyciorane zebry na ulicach, te najntisowe plomby z kosmosu, te twingo, transity i cinquecenta poparkowane jednym kołem na ulicy, a drugim na chodniku, te zakłady fryzjerskie, (…) te niemieckie auta z napisem „Niemiec płakał jak sprzedawał” i patrząc na ten napis, zawsze się zastanawiałeś, co by Polak musiał sprzedać własnej produkcji, żeby po tym płakać (…). Lubiłeś to tandetne ogarnięcie, ten idiotyczny dobór materiałów, ten odlewany z betonu otaczający dziurę w samym centrum miasta (…).
Lubiłeś to wszystko tak, jak się lubi rzeczy po prostu znane od dzieciństwa i kojarzące się z domem. Rzeczy dla Polski pospolite, rzeczy ojczyste, najojczystsze, najpolstsze – sympatyczny pysk małego fiata 126p, zielone drogowskazy, litery układające się w słowo POLSKA, gdzie „P” wydaje się zawsze uśmiechnięte i które to słowo, zapisane, odbiera się bardziej jako jeden hieroglif niż zbitkę liter, czarno-białą krowę na zielonym tle, przeżuwającą beznamiętnie i gapiącą się na twój samochód, gdy przejeżdżasz, krój okien w blokach, kiosk Ruchu, dom-kostkę z białego pustaka, z dachem układającym się w północny zarys Polski.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 159.

O samochodach , O domu , O dzieciństwie , O płaczu

„Polska wieś, na pierwszy rzut oka katolicka, z kredowym napisem na drzwiach C+M+B, z kropidłem, krzyżem nad progiem, święconą palmą powieszoną w chlewie pod pułapem, funkcjonowała według kalendarza liturgicznego, uczestniczyła w odpustach i pasterkach, ale miała pogańską podszewkę.”

Wioletta Grzegorzewska (1974) polska poetka i pisarka

Za Bożym Stokiem, Miesięcznik Znak, nr 714/2014

„Uwielbiam język polski! Jego brzmienie jest dla mnie bardzo inspirujące. Często oglądam filmy bez napisów. Wtedy bowiem trzeba bardzo ciężko pracować nad rozwikłaniem ekranowych sytuacji, opierając się jedynie na interpretacji zachowania aktorów i samego sposobu, w jaki się wypowiadają. Ekspresja poszczególnych narodów jest zaś zawsze elementem bardzo dla nich specyficznym. Polacy mają chyba swój własny, niezwykły sposób, w jaki gestykulują – niezwykle zmysłowy i wyrazisty, uwielbiam go i bardzo się cieszę, że mogę spędzić trochę czasu w Krakowie.”

Mike Figgis (1948)

Źródło: Wywiad, 27 kwietnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=65087

O zachowaniu , O czasie

„Pierwszym filmem była „Ziemia” Ołeksandra Dowżenki. Popełniłem fatalny błąd, bo wydawało mi się, że trzeba te napisy podgrywać. Nic błędniejszego! W ten sposób nawet najlepszy film jest nie do zniesienia. Na drugi dzień odebrałem zasłużoną rugę i potem wszystko poszło już gładko”

Jan Suzin (1930–2012) polski prezenter telewizyjny

Źródło: Dlaczego Polacy kochają, gdy na filmach gadają, tvp.info.pl, 2012 http://www.tvp.info/8684845/dlaczego-polacy-kochaja-gdy-na-filmach-gadaja

O błędach

„Odsłoniło się oblicze lewicowo-liberalnego elektoratu: dość luzackie, mało sympatyczne i nietolerancyjne. To w PRL było oczywiste, że prawo do religii kończy się na drzwiach kościoła i w drzwiach prywatnego domu. Manifestację trudno nazwać sporem cywilizacyjnym, bo ci młodzi ludzie nie reprezentowali intelektualnej grupy laickiej, która odwołuje się do jakichś wartości. Przypominam, że po śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II też byli ludzie, którzy nosili koszulki z napisem: „Nie płakałem po papieżu”, i nie rozumieli, że te słowa ranią innych.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: Walka z krzyżem to powtórka z PRL, naszdziennik.pl, 11 sierpnia 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20100811&id=my11.txt

O śmierci , O ludziach , O religii , O domu

„(…) lubię śmiać się z siebie! Uwielbiam przekłuwać ten pusty balon z napisem „gwiazdorstwo.””

George Clooney (1961) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Wyjdą z tego jakieś potwory. George Clooney, „Ostatni wielki gwiazdor”, specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 20 czerwca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46652

„Jest ważne, aby w żadnych okolicznościach i w żadnym miejscu nie tolerować języka polskiego. Oznacza to, że polskie gazety, polskie książki, polskie napisy, polskie nazwy, nauka w języku polskim, polskie msze i tak dalej trzeba całkowicie i brutalnie wytępić. Jakiekolwiek łagodzenie takiego podejścia lub okazywanie wyrozumiałości, nawet jeśli pozornie wydaje się ono konieczne, jest nie na miejscu.”

Albert Forster (1902–1952) nazista, gauleiter Gdańska

Źródło: Dieter Schenk, Albert Forster. Gdański namiestnik Hitlera, Wydawnictwo Oskar, Gdańsk 2002, s. 265 i 268.

O książkach , O nauce

„To się nazywa veve… To symbol voodoo… Oznacza, że możesz wejść do tego pomieszczenia, że jest bezpieczne i nie ma w nim trucizny. To ostrzeżenie mówiące ci gdzie możesz i gdzie nie możesz wejść. To także wskazówka. Większość włóczęgów to ludzie, którzy uprawiali voodoo. Chodzili od budynku do budynku obojętnie czy to była chałupa czy chata. Wchodzili do środka i znajdowali wykonane kredą napisy na ścianie, które mówiły im, czy to bezpiecznie miejsce. Zwykle robiono to wypalonym kijem… Kiedy dostałem po raz pierwszy projekt okładki, była zaśmiecona symbolami voodoo i tego typu rzeczami. Powiedziałem im, że jest zbyt ciężka. Nie chciałem na niej niczego, co oddawałoby hołd pogańskim bogom i podobnego gówna. Chciałem, żeby to było o muzyce. Tak jak to jest teraz, ten symbol na okładce, nie wiemy dokładnie czym jest ta kombinacja wszystkich elementów. Wiemy dobrze, jakie jest znaczenie każdego symbolu z osobna, ale to tak jakby zmieszać różne lekarstwa. Jeśli weźmiesz dwa różne lekarstwa naraz, połączone mają inny efekt. Możliwe, że jest miejsce, w którym te symbole odbijają inny symbol i zmieniają się w coś innego.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

O Bogu , O ludziach

„Piłsudski wysiadł z tramwaju z napisem „socjalizm” na przystanku „niepodległość”. A Donald Tusk z tramwaju „liberalizm” wysiadł na przystanku „władza”.”

Robert Gwiazdowski (1960) ekonomista polski, komentator gospodarczy

Źródło: Karolina Kowalska, Robert Gwiazdowski: PO wprowadza socjalizm państwowy http://www.polskatimes.pl/artykul/289231,robert-gwiazdowski-po-wprowadza-socjalizm-panstwowy,2,id,t,sa.html, polskatimes. pl, 2 sierpnia 2010

„W wyobraźni istnienie słowa nie jest zakładane (…). Tym, co istnieje, nie jest wyobrażony dźwięk słowa albo wyobrażony napis, lecz ich wyobrażeniowe przedstawienie.”

Jacques Derrida (1930–2004) filozof francuski

Źródło: Głos i fenomen. Wprowadzenie do problematyki znaku w fenomenologii Husserla, KR, Warszawa 1997, s. 74, tłum. Bogdan Banasiak.

„Temu, kto chciałby umieścić mnie w szufladzie z napisem „amantka”, mówię z przekąsem, że znacznie piękniejszą mam duszę.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 7 czerwca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

O duszy

„Przez całą drogę bawiło mnie, przez czyje terytorium przejeżdżamy. – serbskie można rozpoznać po napisach cyrylicą i sprzedawcach cd przy drodze; boszniackie po odmalowanych meczetach i dziurach w szosach; chorwackie po flagach, solidnym asfalcie, stacjach benzynowych i zburzonych cerkwiach.”

Nenad Veličković (1962) bośniacki pisarz

Sahib

„Słup z napisem „Gułag 92JN90” i nic więcej. Na początku w mróz gołymi rękami łamaliśmy gałęzie na szałasy. I nie uwierzysz, ale powoli sami się pobudowaliśmy. Postawiliśmy sobie baraki, ogrodzenie, zbudowaliśmy karcery, wieże strażnicze – wszystko sami. I zaczął się wyrąb, ścinanie drzewa. Po ośmiu wprzęgaliśmy się do sanek, woziliśmy pnie, po pierś zapadając się w śnieg. Długo nie wiedzieliśmy, że wybuchła wojna. Ukrywano to przed nami. I nagle – propozycja. Na ochotnika na front do batalionów karnych, a kto wyjdzie cało ze wszystkich bitew – będzie wolny. A potem ataki i ataki, kilometry kolczastego drutu pod prądem, miny, moździerze, całe miesiące huraganowego ognia. Nie bez powodu nazywano żołnierzy z naszych batalionów skazańcami. Kładło nas pokotem. Jak ja wyżyłem? Ależ wyobraź sobie, że to krwawe piekło było rajem w porównaniu z okropnościami obozu (…).”

Borys Pasternak (1890–1960) rosyjski poeta i prozaik

O wojnie , O piekle

„Pytam: na czym dziś polega patriarchat, czym jest władza w świecie, w którym ludzie mówią o sobie „aktywiści”, i w co wierzą, gdy mówią „precz z kapitalizmem”, mając na sobie uzdę z napisem Dolce & Gabbana. Zaraz, mówię, chwileczkę, a gdzie jest serce? Bo dopiero, gdzie serce, tam kruszec.”

Tori Amos (1963) amerykańska artystka rockowa, wokalistka i pianistka

Wywiady, „Tylko Rock”, wrzesień 2001

O ludziach , Serce

„Gdyby prywatność miała nagrobek, napis na nim mógłby brzmieć: „Nie martw się. To było dla twojego dobra.””

John Twelve Hawks

Źródło: Mroczna Rzeka

„Ulice Warszawy były jakby odmienione. Młodzież polska zachowywała się swobodnie. Patrole niemieckie jakby nie zwracały uwagi i nie widziały grup Polaków, które w poprzednich okresach na pewno by zatrzymały. Nie honorowano już napisów „Nur für Deutsche” (Tylko dla Niemców). W ostatnich dniach lipca 1944 r. jechałem tramwajem z Pragi aleją 3 Maja, a więc przez dzielnicę zamieszkaną przez Niemców. Czekali na przystankach, zamierzając zająć miejsce w przeznaczonej dla nich części tramwaju. Motorniczy jednak nie zatrzymywał się, wołając do czekających, wspólnie zresztą z pasażerami, że tramwaj jest tylko dla Polaków.”

Kazimierz Leski (1912–2000) inżynier polski, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego

Źródło: Życie niewłaściwie urozmaicone. Wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK, wyd. II, Warszawa 1995, s. 292.

O życiu , O młodzieży , O czekaniu

„Tusk konsekwentnie od czterech lat dąży do wariantu meksykańskiego. Kilkadziesiąt lat władzy jednej partii, co cztery lata poddawanej fikcyjnej demokratycznej „weryfikacji”. Dąży do tego na wiele sposobów. Miękkie zastraszanie aktywniejszych. Odstręczenie od polityki mniej aktywnych. Ci mają zająć się pracą w Londynie bądź grillowaniem. Zastraszanie musi być miękkie, by było do przełknięcia dla niezależnych od rządu prorządowych mediów. Np. trzy lata w zawieszeniu dla dziewiętnastolatka za antyrządowy napis. Przeszukanie i konfiskata laptopa za głupie dowcipy. Mandaty za wykrzykiwane na ulicy hasła. Czysty PRL. Ale zastraszenie i odstręczanie to mało. Trwają prace nad odczłowieczaniem ludzi opozycji. Mało, że mają być obciachowi, zacofani, niewykształceni. Muszą zostać wykluczeni. To faszyści, naziści, Staliny, Hitlery. Ale to też mało. Oni są po prostu nienormalni. I powstają teksty „Zwierzęca nienawiść oszalałych paranoików”. Zamyka się demonstrantów do psychiatryka. A sąd pyta Kaczyńskiego, czy korzysta z porad psychiatry. Sprzedawany w trzystu tysiącach tygodnik kieruje lidera opozycji do psychuszki. Nikt nie zapyta natomiast, skąd biorą się szkliste oczy krwawego Stephana, exZCHaeNowskiej gwiazdy wszystkich polskich telewizji”

Robert Tekieli (1961) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Wariant meksykański, „Gazeta Polska”, 22 czerwca 2011

O nienawiści , O ludziach

„Gapiłeś się na bar Sarmacja. Prosta, pustaczana buda pojechana kanarkowym tynkiem-barankiem. Dwa plastikowe, białe okna, drewniany okap nad drzwiami, z okapu zwisają dwie plastikowe, białe doniczki, z nich z kolei zwisają czerwone plastikowe kwiatki. Dach pewnie pokryty papą, bo czym. Kiedyś pewnie w barze Sarmacja mieścił się jakiś warsztat samochodowy. W sumie – podobało ci się to nawet, było polskie do bólu, powinno być sprzedawane na pocztówkach z napisem „Polska” zamiast jakichś tam, kurwa, Łazienek czy Wilanowów. Kurwa, to jest prawdziwa Polska, tylko że Polska udaje, że tego nie ma, Polska sama się tego wstydzi, nikt tego nie umieszcza na logach, w encyklopediach, podręcznikach, (…) Polacy udają, że u nich nie ma przestrzeni publicznej, że jeśli coś – to Wilanów i Łazienki. Kazimierz i Sandomierz, i to tylko w centrum. A chuj – myślałeś – to jest właśnie Polska, ten bar Sarmacja, to jest cywilizacja, którą wytworzyliśmy, i chuj, i koniec, kropka, jeśli się jej wstydzimy, to mamy problem, to coś z nią kurwa, zróbmy, ale nie udawajmy, że jej nie ma. Ten Bar Sarmacja powinien być na znaczkach pocztowych, a nie, kurwa, Wilanów.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 89.

O myślach , O problemach , O myśleniu

„(…) człowiek pociesza się, że jutro będzie inaczej. W poczuciu zmienności tkwi zawsze nadzieja lepszego. Poczucie to broni człowieka przed beznadziejnością nawet w tych sytuacjach, które, obiektywnie biorąc, są beznadziejne. Tylko nad światem depresji napis jest identyczny jak ten, który Dante postawił nad bramami piekła: „Porzućcie wszelkie nadzieje”. W depresji nie ma już przyszłości, panuje w niej wieczność ciemnej teraźniejszości i równie ciemnej przeszłości.”

Antoni Kępiński (1918–1972) polski psychiatra i pisarz

Źródło: „Zdanie. Miesięcznik społeczno-kulturalny”, rocznik 1982, s. II.

O świecie , O nadziei , O piekle , O przeszłości

„Wiosną 1903 roku pojechałam do Kensington w Pensylwanii, gdzie strajkowało siedemdziesiąt pięć tysięcy pracowników przemysłu tekstylnego. Z tej liczby co najmniej dziesięć tysięcy stanowiły małe dzieci. Robotnicy strajkowali, domagając się podwyżki wynagrodzeń i skrócenia czasu pracy. Każdego dnia do siedziby związku przychodziły małe dzieci. Wiele z nich było okaleczonych; niektóre były pozbawione dłoni, inne miały ucięte palce. Wychudłe, pochylone maleństwa o przygarbionych barkach (…).
Zaczęłam wypytywać rodziców, czy powierzyliby mi swoje dzieci na tydzień czy dziesięć dni, obiecując, że odwiozę je całe i zdrowe (…). Kilkoro kobiet i mężczyzn poszło wraz ze mną (…). Dzieci dźwigały plecaki, w których każde miało nóż, widelec, blaszany kubek i talerz (…). Jeden z chłopców miał bębenek, a inny piszczałkę (…). Nieśliśmy transparenty z napisami: (…) „Chcemy mieć czas na zabawę” (…).”

Mary Harris (1837–1930) amerykańska działaczka związkowa i społeczna, znana jako matka Jones

o zorganizowanym przez siebie marszu dzieci na Waszyngton z żądaniem zakazu zatrudniania nieletnich (na początku XX wieku w amerykańskich kopalniach, hutach i fabrykach pracowało dwieście osiemdziesiąt cztery tysiące dzieci w wieku poniżej piętnastu lat).
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 449.

O kobietach , O dzieciach , O historii , O wiośnie

„To, że Polacy nie widzą problemu, jest kwestią tego, jak się definiuje pojęcie „antysemityzm”. Niemcy bardzo zawyżyli kryteria i być może dla wielu wszystko to, co jest poniżej mordowania w komorach gazowych, nie jest antysemityzmem? Być może nie rozumieją, bo nikt im nie powiedział, że komory gazowe to tylko ekstremalny przejaw tego samego uczucia, które wyraża się także poprzez pogardliwe i poniżające sformułowania, obraźliwe napisy na murach czy niewybredne żarty.”

Barbara Engelking-Boni (1962) uczona polska, historyk

Źródło: wyborcza. pl, 14 maja 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,5208253,Nikt_sie_nie_chwalil__ze_ukrywal_Zyda.html#ixzz1Fv61ogWg

O emocjach

„Wydaje nam się, że grozi tu przede wszystkim przemielenie narodu jako zjawiska stałego, w którym żyje nasze społeczeństwo i młodzież, tak aby społeczeństwo nie odczuwało powiązań z narodem. Idzie o to, aby nie odczuwało konsekwencji płynących z życia w konkretnym narodzie, powiązań z jego stylem moralnym, z jego kulturą i wiekowymi osiągnięciami, z jego zwyczajami i obyczajami. Niektórzy księża, mający kontakt z młodzieżą, już dzisiaj dostrzegają, że ogromnie trudno jest zainteresować młodzież sztuką narodowa, malarstwem, rzeźbą czy zabytkami lub chociażby lekturą historyczną, bo ta młodzież już w pewnym stopniu jest odnarodowiona. To znaczy wszyscy nazywamy się Polakami, ale wrażliwość na polskość w pewnym stopniu jest w zaniku. Przynależność do narodu polskiego jest po prostu faktem, z którego nie wyciąga się żadnych konsekwencji. A tymczasem trzeba pamiętać, że uratowanie naszej odrębności państwowej w dużym stopniu zależy od uwrażliwienia młodzieży na wartości rodzinne i narodowe. Środowiska zawodowe, w których żyjemy także poniekąd zatracają tę wrażliwość. Współczesne tendencje oficjalne coraz bardziej zmierzają do tego, aby wszystkie płaszczyzny życia społecznego sprowadzić do wspólnego mianownika; aby pojęcia – rodzina, społeczeństwo, naród, środowisko zawodowe, a nawet – państwo czy rząd rozpłynęły się w jakiejś bezwymiarowej masie. Dąży się do realizacji haseł, które ostatnio można wyczytać na transparentach umieszczonych przy drogach. Wracając niedawno z Gniezna widziałem taki napis – Myśl partii, myślą narodu. A obok przed sklepem kolejka złożona z trzystu osób czekających na kawałek mięsa. Ciekawe, jaka jest myśl tych ludzi? Czy rzeczywiście myśl partii jest myślą narodu? (…) Musimy dostrzegać dążenie monistyczne i totalistyczne również na tym odcinku, aby naszą młodzież uchronić od bezwyrazowości, od zatracenia oblicza wspólnoty rodzinnej, narodowej czy środowiska społecznego.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

wypowiedziane w 1975.

O ludziach , O młodzieży , O rodzinie , O myślach

„Błędem byłoby powiedzieć, że Sohrab był cichy. Cisza to spokój. Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem Głośność. Milczenie to całkowite wciśnięcie wyłącznika. Wyłączenie się z życia. Z wszystkiego.”

Khaled Hosseini książka Chłopiec z latawcem

Chłopiec z latawcem
Źródło: rozdział 25

O błędach , O ciszy

„Nadal będę robić to, co lubię i potrafię najlepiej, komponować, śpiewać i grać. Będę to robił tak długo, jak długo zechcą mnie słuchać. Na wysokim szczeblu drabiny z napisem „polska piosenka” już byłem. Zdobycie podobnych szczytów w Ameryce mi nie grozi. Ale gitara i możliwość przelania swych pomysłów i uczuć na papier nutowy są w moim życiu najważniejsze.”

Krzysztof Klenczon (1942–1981) kompozytor, wokalista i gitarzysta

w 1980.
Źródło: wywiad dla „Głosu Wybrzeża”, cyt. za: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon…, op. cit., s. 21.

O emocjach , O śpiewie

„– Przecież schodzimy tylko do restauracji – powiedział Jack.
– A co, restauracja wywiesiła napisy: „Nie strzelać w sali jadalnej”? „Uprasza się o niezabijanie klientów przy stolikach”?”

Meg Cabot (1967)

Źródło: Poszła na całość

„Marek Rosiak przyszedł wczoraj jak co dzień do pracy w moim biurze poselskim w Łodzi. Przyszedł do ludzkich spraw, które powierzyłem mu do prowadzenia. Zorganizował i prowadził łódzkie biuro znakomicie. Było ono zawsze otwarte, zawsze czynne, przychodzili tam ludzie, których nikt nie pytał o przynależność partyjną, o sympatie polityczne, tylko w czym można pomóc. Przychodzili bez umówienia, wprost z ulicy… A nad wejściem do biura znajduje się napis, nawet pasujący do prowadzonych w nim spraw – Prawo i Sprawiedliwość… Ten napis – Prawo i Sprawiedliwość – zwabił mordercę. Jego słowa, wypowiadane w czasie zbrodni i po niej, nie pozostawiają wątpliwości. On nie znał ani Marka Rosiaka, ani Pawła Kowalskiego, nigdy wcześniej nie był w łódzkim biurze PiS-u. On przyszedł wyrazić swoją nienawiść do Prawa i Sprawiedliwości. On przyszedł zamordować Jarosława Kaczyńskiego. Nie było tam Kaczyńskiego, więc zaatakował przypadkowych ludzi.”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: blog Janusza Wojciechowskiego, 20 października 2010 http://januszwojciechowski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1360&Itemid=42

O nienawiści , O ludziach , O sprawiedliwości , O czasie

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„Kiedy zobaczyłam napis „Arbeit macht frei”, pomyślałam, że nie będzie źle, bo ja się roboty nie boję, pewnie mnie wkrótce zwolnią. Nieraz przecież pomagałam dziadkom przy sianokosach.”

Zofia Posmysz (1923) polska pisarka, scenarzystka, autorka m.in. ''"Pasażerki"''

wspomnienie pierwszego dnia pobytu w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz.
Źródło: „Pasażerka” – opera o gehennie Auschwitz, tvp.info, 8 października 2010 http://www.tvp.info/2944176/pasazerka-opera-o-gehennie-auschwitz

O wspomnieniach

„Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi,
Rzekł do mnie: „Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy,

Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce,
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce.

A na podstawie napis dochował się cało:
«Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą

Gińcie z rozpaczy!» Więcej nic już nie zostało…
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże
I piaski bielejące w pustyni obszarze.”

Percy Bysshe Shelley (1792–1822) angielski poeta

Serce

„- Ha - zaciekawił się Jaskier, który właśnie zbliżył się do nich. - Więc to są słynne tajne runy krasnoludów? Co głosi ten napis? - “Na pohybel skurwysynom!”

Andrzej Sapkowski książka Chrzest ognia

Chrzest ognia

„Sheila miała własną walizkę i my ze Slimem też i poszliśmy na przystanek i kupiliśmy Sheili bilet i zaczekaliśmy z nią na autobus. Ale kiedy ten autobus szykował się już do odjazdu, wszyscy byliśmy strasznie smutni i wystraszeni. „Jadę w ciemną noc” powiedziała Sheila, jak zobaczyła autobus z napisem Chicago. „Jadę i nigdy już tu nie wrócę. Trochę jakbym umarła. Ale jadę tam, do Kalifornii”. „Raczej dopiero zaczynasz żyć, skoro tam jedziesz” zaśmiał się Slim, a Sheila powiedziała, ze ma taka nadzieje.”

Jack Kerouac książka Pic

Pic

O nocy

„Chcesz rozmawiać po rosyjsku – na zdrowie, po białorusku – na zdrowie, po żydowsku – na zdrowie. Po polsku… Wielu u nas do dzisiaj rozmawia po polsku. Wszedłem do kościoła świętych Szymona i Heleny, a tam napisy po polsku. Po co? Nie powinniśmy wpuszczać obcych języków.”

Iwan Antanowicz (1937) białoruski językoznawca, filozof, wykładowca i polityk

Хочаш размаўляць па-руску – на здароўе, па-беларуску – на здароўе, па-габрэйску – на здароўе. Па-польску… У нас многія па сёння размаўляюць па-польску. Я зайшоў у касцёл святых Сымона і Алены, там надпісы па-польску. Навошта? Не трэба нам пускаць чужыя мовы. (białorus.)
o językach na Białorusi
Źródło: Былы міністр замежных справаў Беларусі назваў Меркель «лахудрай» http://archive.is/3j77U, 27 stycznia 2015

O zdrowiu

„Te ostatnie wydarzenia, napisy na budynkach kościelnych są przejawem tej konfrontacji dobra ze złem. To się w tej chwili niesłychanie nasiliło ze względu na próby doprowadzenia społeczeństwa do wyższego poziomu moralnego i ochrony życia.”

Henryk Hoser (1942) polski arcybiskup katolicki, misjonarz, lekarz medycyny

Źródło: Abp Henryk Hoser: Tak mobilizują się siły zła! https://dorzeczy.pl/kraj/69578/Abp-Henryk-Hoser-Tak-mobilizuja-sie-sily-zla.html, dorzeczy.pl, 4 lipca 2018

„My, drugie pokolenie, z szacunkiem odstawiamy niemieckie sprzęty na półkę, owijamy w serwetkę i upychamy w podróżne torby, gdy opuszczamy te strony. Bez zdziwienia odczytujemy na studzienkach niemieckie napisy. Maszyna do szycia szewca Nowaka to przedwojenny singer, który należał kiedyś do pana Schmidta. Róże, hortensje i malwy od lat wysoko, wysoko przesłaniają okna sklepikarza Kociniaka. I my wiemy, że ktoś inny tam dawno temu je zasadził, czule odgrodził żeliwnym wzorkiem od chodnika. Jakaś inna, niepolska ręka.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Biała Rika