Cytaty o koniach (201 cytatów, strona 2)

„(…) to moja osobista tragedia – ja muszę wszystko wiecznie wyjaśniać tym, których kocham, koń mi świadkiem.”

Gaétan Soucy (1958–2013)

Dziewczynka, która za bardzo lubiła zapałki (1998)

Kochać się

„Marzenie całej załogi statku, który się długo błąkał po oceanach. (…) Wystarczyłaby na wszystkich. Potęga. Wspaniały piec. Gdyby mnie miało coś kopnąć, wolałbym, żeby to był koń niż ona.”

Joanna Chmielewska książka Pech

Pech

O piekle

„Nie można zrobić konia wyścigowego ze świni.
– Nie – odparł Samuel – Ale można z niej zrobić bardzo szybą świnię.”

John Steinbeck książka Na wschód od Edenu

Na wschód od Edenu

„Zapytajcie Artura,
daję słowo: nie kłamię,
ale było jak ulał
sześć słów w tym telegramie:
ZACZAROWANA DOROŻKA
ZACZAROWANY DOROŻKARZ
ZACZAROWANY KOŃ.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Zaczarowana dorożka, 1946

„Możesz wyprowadzić konia do wody, ale nie zmusisz, by się jej napił.”

Vallabhbhai Jhaverbhai Patel (1875–1950)

Źródło: Durga Das, Indie. Od Curzona do Nehru i później, India EU Council, Warszawa 2009, s. 147.

„Cały świat jest jedną mową. Gdybyś tak się w ten świat dobrze wsłuchał, mógłbyś nawet usłyszeć, co sto lat temu mówili, może tysiące. Bo słowa śmierci nie znają. Jakby jakieś ptaki przezroczyste, raz wypowiedziane, krążą już na wieki ponad nami, tylko że ich nie słyszymy. Ale może z wysokości Boga każdego człowieka głos osobno słychać. Nawet co ja tu do ciebie mówię. Co mówią u Maszczyka, u Derenia i w każdej chałupie. A gdybyś ucho nad tym światem zniżył, to kto wie, może szepty ludzkie byś usłyszał i co ludzie myślą, co im śni się, gdzie u kogo kot mruczy, w czyjej stajni koń rży, które dziecko pierś matczyną ssie, a które dopiero się rodzi, bo to wszystko mowa. Bóg się każe słowami ludziom modlić, bo bez słów nie odróżniłby człowieka od człowieka. A i człowiek sam siebie by nie odróżnił, gdyby nie miał słów. Od słowa zaczyna się życie i na słowach kończy.”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O życiu , O śmierci , O Bogu , O dzieciach

„Rządzą nami chorzy – to czujemy i o tym dowiadujemy się po niewczasie. Satrapy w rodzaju Stalina cz Hitlera, których paranoidalne osobowości znajdują odpowiedni grunt do rozwoju w nastrojach społecznych narodów i krajów. Rządzi nami ustanawiający senatorem swego konia Kaligula, ale także Edek z Mrożkowskiego Tanga czy Witkacowski Sajetan Tempe z Szewców. To są przypadki skrajne, choć wcale nie tak rzadkie i nie tylko literackie. Bo Nicolae Ceausescu, Idi Amin, Napoleon, papieże i antypapieże każą nam się zastanowić nad psychicznym zdrowiem ludzi władzy. Może jeszcze nie gminnej, ale czy czasem już nie wojewódzkiej – i na pewno centralnej.”

Bernard Nowak (1950)

Źródło: Od polskiego wydawcy (Lublin, grudzień 1992) w: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, tłum. Marta Kubiak, s.7.

O ludziach , O czasie , O osobowości

„Koń jaki jest, każdy widzi.”

Benedykt Chmielowski książka Nowe Ateny

Nowe Ateny

„Wystawę poświęcamy hodowcom koni tych pięknych zwierząt, które zawsze w kulturze polskiej symbolizowały pracowitość, ale też są dla nas symbolem świetności naszego państwa.”

Krzysztof Tołwiński (1968) polski polityk

Źródło: Hodowla koni wraca do łask, naszdziennik.pl, 15 lipca 2009 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=ww&dat=20090715&id=ww11.txt

O zwierzętach

„Powiadali, że pojawił się wprost z nocy jadąc na wielkim jak smok koniu, z jastrzębiem siedzącym na ramieniu i wilkiem biegnącym obok. Mówili różne bzdury. Prawda jest taka, że wypluły go gwiazdy.”

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu

Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 1

O prawdzie

„Gdy wybierasz sobie żonę, patrz na kobiety okiem doświadczonego starca. Kiedy konia wybierasz – patrz na stado okiem płomiennego młodzieńca.”

Bolesław Szczęsny Herbaczewski (1875–1943)

O kobietach

„Powitał go nieopisany wybuch radości. Burgiba przybył drogą morską. W porcie Gulette oczekiwała go flotylla statków rybackich, witało go wycie syren. Opatrzność chyba sprawiła, że na kilka kilometrów od stolicy zepsuł się jego samochód i wjechał do miasta na białym koniu w ogromnym kapeluszu przybranym czarnymi piórami noszonymi przez plemię Zlass. Idealny wprost wizerunek Najwyższego Bojownika. Natychmiast po przyjeździe powitał beja Tunisu, co było niezwykle dyplomatycznym posunięciem. W tej sytuacji bej musiał odpowiedzieć mu tym samym i zapewnić mu godne przyjęcie. To nie przeszkodziło Burgibie odsunąć go od władzy dwa lata później. W każdym razie układ dotyczący autonomii wewnętrznej został podpisany, tak jak było ustalone 3 lipca 1955 roku.”

Bernard Tricot (1920–2000)

wspominając nieoficjalny i triumfalny powrót Habiba Burgiby do Tunisu 1 lipca 1955.
Źródło: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 23.

O samochodach

„(…) każdego dnia dwaj bracia Świt i Poranek przyjeżdżali z otchłani nocy na lekkich, białych koniach i zatrzymywali się przy źródle. Jeden z nich zeskakiwał z konia i przyklękając na jedno kolano napełniał wodą szklany kielich aż po sam brzeg. Podając go bratu, wsiadał na konia i obaj, pnąc się pod górę, jechali na powitanie Słońca.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o źródle

O górach , O wodzie

„Owszem, dobrze nazwałeś mnie wieprzem w kałuży, ponieważ we krwi łowców i psów twoich, to jest książąt i rycerzy, ubroczę kopyta koni moich, a ziemię twą i miasta zryję jak zwykły dzik.”

Bolesław I Chrobry (967–1025) pierwszy król Polski

odpowiedź na obelgę Jarosława I Mądrego przed starciem w 1018.

O historii , O nauczycielach , O wieku

„Otóż i Hetman. Wzdycha, że nie błonia,
Że mu białego nie podadzą konia,
Aczci on rycerz w niemałym kłopocie,
Siedzi na szkapie niby pies na płocie,(…)
Toć to wódz jest od parady,
Od defilad, od biesiady.
Lalka z polskiej smutnej szopki,
Co ucieszne czyni hopki…(…)”

Maria Markowska (1878–1939)

fragment pamfletu skierowanego przeciwko Józefowi Piłsudskiemu.
Źródło „Wiadomości Ideowe”, Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski – legendy i fakty, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1987, ISBN 83-203-1967-6, s. 15

„Witruwiusz, starożytny architekt, któremu Rzymianie powierzali wielkie budowle, mówi: ktokolwiek chce budować, powinien zyskać wiedzę o doskonałości człowieka, gdyż w niej znajduje się ukryta tajemnica proporcji. I dlatego zanim powiem o budynkach, chcę opowiedzieć, jaki powinien być dobrze ukształtowany człowiek, potem postać kobiety, dziecko i koń. W taki sposób możesz wymierzyć każdą rzecz.”

Albrecht Dürer (1471–1528) niemiecki malarz i grafik

Źródło: Traktat o proporcjach (1528), tłum. Jan Białostocki

O kobietach , O dzieciach , O tajemnicy

„Nie warto się kopać z koniem.”

Wojciech Łazarek (1937) polski trener piłkarski

jedno z ulubionych powiedzeń w latach 80. XX wieku odnośnie osób upartych.

O wieku

„Wiele bym dał, żeby żyć w latach dwudziestych i trzydziestych minionego stulecia. Idąc w sobotnie popołudnie Nowym Światem w Warszawie, widziałbym zupełnie inny, taki chyba bardziej zaczarowany świat. Mijałyby mnie dorożki, przedwojenne samochody, babinka stojąca na ulicy sprzedawałaby kwiaty Piotrkowi Dołowemu, który spieszyłby na randkę ze swoją ukochaną Zosią z Jutro idziemy do kina. Przechodząc obok „Bliklego”, mijałbym Dołęgę-Mostowicza, który gnałby od wydawcy prosto przed siebie na skręcenie karku, mając pomysł na napisanie kolejnej niezwykle poczytnej i równie dochodowej powieści. Późnym wieczorem z „Ziemiańskiej” wychodziłby zaś pijany Wieniawa-Długoszowski, na całe gardło krzycząc: „Bo w sercu ułana, gdy je położysz na dłoń, na pierwszym miejscu panna, przed nią tylko koń!”.”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Jeszcze będzie pięknie

O świecie , O Kwiatach , Serce

„Animuszów ludzkich, jako dzielnych koni, wolnym powodem łacniej zażyjesz.”

Andrzej Maksymilian Fredro (1620–1679) polski pisarz polityczny

Źródło: Przysłowia mów potocznych, albo przestrogi obyczajowe, radne, wojenne http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=92602, wyd. Karola Pollaka, Sanok 1855, s. 17

„806 koni… i to na tej kiepawej, rzadkiej cieczy którą amerykanie nazywają benzyną. Napełniony bardziej treściwą mieszanką jaką mamy tu w Europie wyciągnie 850 koni. Dobra rada: Jeśli zaadaptujecie silnik do jazdy na bio-paliwie wyciągnie aż 900 koni…. To coś dla Billa Oddiego.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

o Koenigsegg CCX.

„[…] jeśli ktoś, […] prowadzi życie konia w kieracie, to nie potrzebuje jeszcze smyczy.”

Katarzyna Leżeńska (1963)

Kamień w sercu

O życiu

„Stary Sandomierz z wyniosłymi szczyty
Ginie przed okiem, w cień nocy spowity,
Tylko u jego stóp rozległe błonie
Mnogością ognisk w czarnych mrokach płonie.
A po spokojnej modrej Wisły toni,
Od gorejącej ogniskami błoni
Wrzaski jak wycia cmentarnych straszydeł,
Z szumem jak łopot nietoperzych skrzydeł,
Zmieszane z koni powiązanych rżeniem,
Płyną, nadbrzeżną gąszcz przejmując drżeniem.”

Ferdynand Kuraś (1871–1929) polski poeta ludowy, pamiętnikarz i publicysta

Źródło: Zdrada tatarska

O zdradzie

„Bóg i Pan nasz na wieki błogosławiony dał zwycięstwo i sławę narodowi naszemu, o jakiej wieki przeszłe nigdy nie słyszały. Działa wszystkie, obóz wszystek, dostatki nieoszacowane dostały się w ręce nasze. Nieprzyjaciel, zasławszy trupem aprosze, pola i obóz, ucieka w konfuzji. Wielbłądy, muły, bydło, owce, które miał po bokach, dopiero dziś wojska nasze brać poczynają, przy których Turków trzodami tu przed sobą pędzą. (…) Wezyr tak uciekał od wszystkiego, że ledwo na jednym koniu i w jednej sukni.”

Jan III Sobieski (1629–1696) król Polski i wielki książę litewski od 1674

O Bogu , O wieku , O zwycięstwie

„Wielki i ciężki, że ledwie na koniu mógł usiedzieć, ale bystrego umysłu.”

Bolesław I Chrobry (967–1025) pierwszy król Polski

Źródło: Powieść doroczna

„Zgodnie z tradycją we Francji członkiem społeczeństwa darzonym największym szacunkiem społeczeństwa jest kobieta. W Anglii jest nim koń.”

Flora Tristan (1803–1844)

Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 445, tłum. Stanisław Kroszczyński.

O kobietach

„Koń jeźdźcem, żona mężem stoi.”

Salomon Rysiński (1560–1625)

„Zdjąłem z siodła złowieszczy pakunek i zostawiłem konia do przeglądu i obsługi technicznej.”

Roger Zelazny książka Znak Jednorożca

Corwin wraca do Amberu, z informacją, że Caine nie żyje. Pakunek to zwłoki stwora z Cienia, który prawdopodobnie zabił jego brata.
Znak Jednorożca

O zdjęciach

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

O miłości , O śmierci , O pieniądzach , O głodzie

„I w bladym blasku ukąpany,
Wysoko wyciągając dłoń,
On, Jeździec goni go Miedziany,
I dźwięcznie w bruk łomoce koń.
I wszędzie, dokąd, obłąkany,
Uciekał, gnany zmorą trwóg,
Tam Jeździec ścigał go Miedziany
I ciężko dudnił kopyt stuk.”

Aleksander Puszkin Jeździec miedziany

Źródło: Jeździec miedziany (ros. Медный всадник), tłum. Julian Tuwim

„Darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby.”

Cyceron (-106–-43 p. n. e.) mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk

Equi donati dentes non inspiciuntur. (łac.)

„(…) jaka to rozkosz panować całkowicie nad koniem, nad każdym jego krokiem i ruchem. Jaka satysfakcja utrzymywać kontakt delikatnym drgnieniem łydki czy wodzy. To już nie są jak dawniej dwa niezgrane temperamenty, ale jedna całość stworzona z konia i jeźdźca.”

Maria Ginter (1922–2011)

Galopem na przełaj

O wodzie

„Na Boga! Przecież to wzięte żywcem z kilku informacji sytuacyjnych Armii Krajowej. Konia z rzędem temu, kto choć jeden z zaprezentowanych „faktów” potrafi udowodnić.”

Edward Prus (1931–2007) historyk polski

o mordowaniu w 1945 roku ludności ukraińskiej wsi Pawłokoma, Małkowice, Berezka, Piskorowice, Nowy i Stary Lubliniec, Gorajec
Źródło, str. 41
Operacja Wisła, Wrocław 1994

O Bogu

„Wszystko się porusza, pędzi, szybko zmienia. Nigdy nie masz przed oczami nieruchomego profilu, ustawicznie się pojawia i znika… Ruchome przedmioty zwielokrotniają się, zmieniają kształt, podążając ze sobą w przestrzeni niby szybkie wibracje. To dlatego pędzący koń nie ma czterech nóg, tylko dwadzieścia.”

Umberto Boccioni (1882–1916)

w roku 1910

„Łaska pańska na pstrym koniu jeździ.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

Źródło: reprezentacja.net http://www.reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/5553_kadziewicz_jestesmy_w_stanie_powalczyc_z_kazda_druzyna_na_swiecie

„Las drgnął, zaszemrał i pochylił korony ku słońcu, a z łąk i oparzelisk zaczęły bić mgły w górę jak dymy z trybularzy. Stawy podnosiły powieki mgieł i sennym jeszcze, zorzanym spojrzeniem patrzyły w niebo; zboża zachrzęściły źdźbłami, poruszyły się sennie, że rosa jak grad różowymi perłami posypała się na ziemię. Strumienie zabulgotały i płynęły szybciej, radośniej.
Nad mokradłami czajki już chybotały białymi podbrzuszami, kołowały i kwiliły, bocian zaklekotał nad stodołą jakąś i ciężkim lotem płynął na żer, jaskółki świegotały pod strzechami, dzikie kaczki krzyczały na oparzeliskach, a od wsi jakiejś jeszcze niewidzialnej płynęło po rosach rżenie koni.
Słońce szło w górę, dzień się zrobił zupełny, bo skowronki ze wszystkich pól zrywały się ku niebu i drżał w powietrzu ich hymn porankowy, a potem głos sygnaturki leciał po rosach, dzwonił, budził, radował.”

Władysław Reymont (1867–1925) polski pisarz

Źródło: Dwie wiosny

O górach , O wiośnie , O słońcu

„Ludzie wierzą w kominiarza, zakonnice, a ja wierzę, że kiedyś szczęście przyniósł mi… karawan (bo i taki przesąd znam). To stara historia: gdy czwarty raz próbowałam dostać się do szkoły teatralnej (a była to tym razem Łódzka Filmówka) i wiedziałam, że to moja ostatnia szansa (gonił mnie limit wieku, za rok zdawać bym już nie mogła), w przeddzień ogłoszenia wyników zobaczyłam na ulicy karawan. Taki żywcem wyjęty z XIX wieku: oszklone, czarne „akwarium”, z chorągwiami i parą czarnych koni… Zbieg okoliczności? Być może, ale ja do dzisiaj wierzę, że to właśnie ten karawan przyniósł mi szczęście i dostałam się na wymarzone studia!”

Renata Berger (1954) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Renata Berger – Karawan pełen szczęścia http://www.nadobre.pl/18878/renata-berger-karawan-pelen-szczescia.html

O szczęściu , O ludziach , O historii , O studiach

„W tej bitwie [pod Chocimiem] zabito mi konia. (…) Gwiazdy wypełzły z chłodnego brzucha nocy i opuszczone wsie zapaliły się nad horyzontem. Objuczony swoim siodłem zacząłem się posuwać rozoraną miedzą i na zakręcie zatrzymałem się za swoją potrzebą. Załatwiwszy się zapiąłem rozporek i poczułem, że rękę mam obryzganą. Zapaliłem latarkę, odwróciłem się i zobaczyłem na ziemi trupa Polaka oblanego moim moczem. Notes i strzępy odezw Piłsudskiego poniewierały się obok trupa. W zeszyciku Polaka zanotowane były drobne wydatki, wykaz repertuaru krakowskiego teatru dramatycznego i data urodzin kobiety imieniem Maria Luiza. Odezwą Piłsudskiego, marszałka i dowódcy naczelnego, starłem cuchnącą ciecz z głowy nieznanego mego brata i odszedłem uginając się pod ciężarem siodła.”

Izaak Babel (1894–1940) rosyjski pisarz

Źródło: cyt. za: Norman Davies, Orzeł biały, czerwona gwiazda, Kraków 2000.

O kobietach , O gwiazdach , O urodzinach , O odejściu

„Jeżeli terapeut(k) a nie zagłębi się w sobie, aby dotrzeć do Dzikusa czy Dzikuski, będzie się on (ona) starał(a) leczyć za pomocą słów. Zasoby uzdrawiającej energii ukryte w wodospadach, drzewach, glinie, koniach, psach, jeżozwierzach, lamach, wydrach należą do królestwa Dzikich Ludzi. Przejawem zrozumienia tego faktu przez terapeutów byłoby na przykład przyjęcie zwyczaju prowadzenia terapii w obecności krowy w gabinecie.”

Robert Bly (1926)

Żelazny Jan. Rzecz o mężczyznach (1990)
Źródło: s. 269

O ludziach , O zrozumieniu , O pomocy

„Po kolejnej porcji lektury Pańskiego wspaniałego tygodnika „NIE” z przerażeniem stwierdziłem, że głupota leaderów polskiej prawicy jest wieczna i nie podlega modyfikacji od 75 lat. Nawet tytuły gazecin, jakie są wydawane dla zwolenników tej opcji widzenia Świata, są podobne jak te przedwojenne, np. „Nasz Dziennik” teraz i „Mały Dziennik” przed wojną. (…) Czy też może ślepe naśladownictwo przodków-prawicowców, tych co to bili konia na widok kobyły Pana Marszałka Piłsudskiego i uczyli wnuki głupawych piosenek ku czci tego wielkiego demokraty-zamachowca majowego. W związku z powyższymi wątpliwościami uprzejmie pragnę zachęcić „NIE” do podjęcia inicjatywy zorganizowania „Wszech-Polskiej” konferencji naukowej na temat „Przyczyny Nieśmiertelności Głupoty Polskiej Prawicy”. Sądzę, że rządy AWS, prasa prawicowa i radyjo M dostarczą nam wielu wspaniałych przykładów kontynuacji dzieła przodków-prawicowców w kształtowaniu kolejnego odcinka Wolnej Polski.”

Jacek Rońda (1948) polski informatyk

Źródło: Archiwum Tygodnika NIE http://a1.nie.com.pl/art14514.htm, nr 21/1998.

O wojnie , O głupocie

„Chciałbym kiedyś pogadać z Kamilem (Kurantem), który skręcił w ulicę Foksal, zanosząc się typowym dla gruźlików suchym kaszlem. Przejeżdżający obok dorożkarz lekko odwrócił się i porozumiewawczo uśmiechnął do siedzącej z tyłu niezbyt młodej już kobiety, mocno siekając batem konia. Jadąca w dorożce panna Leopard pogardliwie spojrzała na niego, gdy zdjął z głowy kapelusz i przez lekkie skinienie głowy oddał jej należny honor jako damie, którą nie była… On zaś był coraz bardziej rozgorączkowany i gdyby nie spadały z nieba lodowate wręcz płatki śniegu, dawno by już spłonął i odszedł na wieki. Gdy myślę o Kamilu, zawsze zadaję pytanie, jak należy żyć, żeby nasze życie było coś warte i żeby nie trzeba było go żałować? Jakich dokonywać w nim wyborów i w oparciu o jakie wartości? A zresztą… czy jesteśmy w stanie przewidzieć wszystko, co zgotuje nam los?”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

Jeszcze będzie pięknie

O życiu , O kobietach , O losie , O myślach

„Nie jestem wśród tych którzy boją się narodu. Naród, nie bogacze, jest naszą ostoją nieprzerwanej wolności. Aby zachować narodową niezależność, nie wolno nam pozwolić aby nasi włodarze obciążyli nas wiecznym długiem. Musimy uczynić wybór między ekonomią i wolnością, czy obfitością i poddaństwem. Jeśli wpadniemy w takie długi, że będziemy musieli opodatkować nasze posiłki i napoje, nasze rzeczy pierwszej potrzeby, nasze wygody, naszą pracę i rozrywkę, nasze powołania i wiarę, tak jak to uczyniono ludziom w Anglii, wtedy nasi ludzie, tak jak oni będą musieli pracować szesnaście godzin z dwudziestu czterech i oddać zarobek z piętnastu tych godzin dla rządu na długi i codzienne wydatki; szesnasta zaś godzina będzie niewystarczająca aby zarobić na chleb i trzeba będzie żyć jak oni żyją, na owsiance i kartoflach, nie mieć czasu pomyśleć, nie mieć środków aby pociągnąć winnych do odpowiedzialności; ciesząc się gdy zdobędziemy utrzymanie wynajmując się do zakuwania łańcuchów na szyjach naszych nieszczęsnych współbraci. Nasi właściciele ziemscy, też jak tamci, zatrzymają w rzeczy samej tytuł i zarządzanie majątkiem niby ich, jednak w rzeczywistości utrzymywanym dzięki zaufaniu do skarbu, muszą jak tamci błąkać się po obcych krajach i zadowalać się nędzą, zapomnieniem, wygnaniem i chwałą narodu. Ten przykład daje nam zbawienną naukę, że prywatne fortuny są niszczone zarówno przez publiczną jak i prywatną rozrzutność. I to jest tendencja wszystkich rządów ludzkich. Odstępstwo w jednej zasadzie staje się precedensem w drugiej; a to drugie dla trzeciego i tak dalej, aż masy społeczne są zredukowane do bycia jedynie automatami w nędzy, odartymi z uczuć poza cierpieniem i grzechem. Tak zaczyna się bellum omnium in omnia (wojna wszystkich z wszystkimi), którą niektórzy filozofowie tego świata błędnie biorą za stan naturalny, zamiast za nadużycia człowieka. Koniem pociągowym tego strasznego zespołu jest dług publiczny. Opodatkowanie kroczy za nim i wprowadza nędzę i ucisk.”

Thomas Jefferson (1743–1826) 3. prezydent Stanów Zjednoczonych

Źródło: list do Samuela Kerchevala, 12 lipca 1816

O wojnie , O ludziach , O wierze , O zachowaniu

„Jeśli opowiadamy tak, jakbyśmy cwałowali konno po polu, wyrzucając tylną nogą naszego konia raz kapustę ze skiby, raz buraki, to zachowujemy się tak skandalicznie bynajmniej nie dlatego, by pszczeli rój tego wszystkiego, co wiemy i co mamy do powiedzenia, pozbawił nas ostrości wiedzenia i zwykłej nam skądinąd powagi kroku i postawy, lecz jedynie i wyłącznie gwoli linii powietrznej, po której zmierzamy do naszego właściwego celu.”

Albert Paris Gütersloh (1887–1973)

Słońce i księżyc. Powieść historyczna z teraźniejszości

„Ludzie z pana wyspy patrzą na przestrzeń poradziecką jak na obszar tkwiący w wiekach średnich, którego mieszkańcy jeżdżą na wielbłądach i koniach.”

Nursułtan Nazarbajew (1940) polityk kazachski

Źródło: Nazarbajew krytykuje Camerona: Nikt nie ma prawa nas pouczać http://fakty.interia.pl/swiat/news-nazarbajew-krytykuje-camerona-nikt-nie-ma-prawa-nas-pouczac,nId,989387, fakty.interia.pl, 1 lipca 2013

O ludziach , O wieku

„Każda miłość jest uparta jak koń narowisty, a kapryśna jak dziecko.”

Zygmunt Kaczkowski (1825–1896) polski pisarz

O miłości , O dzieciach

„Życie koni jest ciężkie, ale kto wie? Może ich rodzice zjedli zakazane siano?”

Paul Cézanne (1839–1906) malarz francuski

Źródło: Przemysław Słowiński, Sławni…, op. cit.

O życiu , O rodzicach

„Osioł wydaje mi się koniem przetłumaczonym na holenderski.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

Der Esel kommt mir vor wie ein Pferd ins Holländische übersetzt (niem.)
Źródło: Vermischte Schriften http://books.google.pl/books?id=CrQUAAAAQAAJ, tom II, wyd. C. Kaulfuss u. C. Armbruster, Wiedeń 1817, s. 282.

„Może to ze mną było coś nie tak. Jak w dowcipie gdy jedna osoba mówi, że jesteś koniem, poślij ją do diabła. Jak dwie, zastanów się nad tym. A jeśli trzy, idź do stajni i zacznij przeżuwać siano.”

Leszek Talko (1965)

Rodzaj męski (rubryka felietonowa w „Twoim Stylu”)
Źródło: Podwójne dno, „Twój Styl” nr 9 (242), wrzesień 2010, s. 90.

„Gdybym na początku swojej kariery jako przedsiębiorcy zapytał klientów, czego chcą, wszyscy byliby zgodni: chcemy szybszych koni. Więc ich nie pytałem.”

Henry Ford (1863–1947) przemysłowiec amerykański, twórca masowej motoryzacji

„Przecież i osioł pozna się na tem, kiedy wóz ciągnie konia.”

William Shakespeare Król Lear

Król Lear
Źródło: akt I, scena VI, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1913, s. 27.

„Perspektywę, która zmienia wszystko, można uzyskać po odpowiednim zmieszaniu składników: wódka, kropelka środka do usypiania koni, papieros.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Dziunia (2013)

„Wielki cesarz Karol V mówił, że z Bogiem rozmawia w języku hiszpańskim, z koniem rozmawia po niemiecku, ze swoją panią rozmawia w języku włoskim, ale z mężczyznami rozmawia po francusku.”

Philip Dormer Stanhope, 4. hrabia Chesterfield (1694–1773)

Źródło: list do Philipa Stanhope'a, 19 lipca 1762

O Bogu

„Jak wstyd jest żyć wśród pięknych koni
Podstępnym, człekożerczym życiem;
Miast doskonałość z nimi gonić –
Po łokcie babrać się w korycie.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Podróże Guliwera. Houyhnhnm, 1989

„Kiedy w 1956 r. skończyliśmy studia w warszawskiej szkole teatralnej, opiekunka naszej grupy Rena Tomaszewska, ceniona aktorka i znakomity pedagog, część podopiecznych wzięła ze sobą do radia. Byłem najstarszy, bo otarłem się wcześniej o architekturę, i zostałem obwołany starostą roku. (…) Radio mieściło się w dawnej ujeżdżalni koni przy Myśliwieckiej. Miejsce okazało się charyzmatyczne, ludzie też. Byliśmy młodzi, zapaleni i chcieliśmy nie tyle zdobyć wszystko szturmem, ile – takie miałem odczucie – przedłużyć model teatru reprezentowany przez podziwianych artystów sprzed 1939 r.: Węgrzyna, Zelwerowicza, Brydzińskiego, Leszczyńskiego, Dzwonkowskiego. W radiu ogniskowało się całe życie środowiskowe, jak przed wojną w kawiarni Lardellego, gdzie reżyserzy wymieniali się aktorami. Lata temu zacząłem grać Heńka Wilczewskiego w serialu W Jezioranach i brałem udział w setkach innych audycji. Teraz Teatr Polskiego Radia chudnie z braku pieniędzy. Szkoda.”

Jan Matyjaszkiewicz (1929–2015)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 października http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/enklawaw.htm

O życiu , O wojnie , O ludziach , O studiach

„Jeśli ktoś dzisiaj rzuci mi hasło koń, to idealny koń Pupi Avatiego będzie tym zapamiętanym w dzieciństwie.”

Pupi Avati (1938)

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=57636

O dzieciństwie

„W tym kontekście pojawienie się szlachetnego rycerza wzywającego do krucjaty mogłoby stać się doprawdy opatrznościowe. Fidel Castro widzi siebie w tej roli. Jednak wymarzona rola została już wcześniej obsadzona przez innego „apostoła”, który wcześniej pojawił się na scenie. Jest senatorem, nazywa się Eddy Chibás, jest bogaty, a więc nieprzekupny, mieszka sam i porywa tłumy w każdy niedzielny wieczór, podczas emisji swego słynnego w całym kraju programu radiowego. Senator Chibás ma piskliwy, przenikliwy głos, skrzeczący jak u papugi, rozpoznawalny wśród tysiąca innych. Jest egzaltowanym kabotynem. Populista, fanatyk, ale zarazem człowiek dogłębnie uczciwy, ma dużą odwagę cywilną i nie waha się wyzywać na pojedynek przeciwników politycznych, którzy szukają z nim zwady. Ten trybun ludowy o manierach ludojada właśnie opuścił z hukiem Kubańską Partię Rewolucyjną (Autentyczną), którą uznał za skorumpowaną, aby założyć nowy ruch, Partię Ludu Kubańskiego (Ortodoksyjną), bardziej radykalną w swym nacjonalizmie. W ciągu kilku miesięcy nowy ruch zajmuje centralne miejsce na politycznej szachownicy kraju. Wszyscy obserwatorzy przewidują zwycięstwo Eddy’ego Chibása w wyborach prezydenckich w 1948 roku. Ten rycerz na białym koniu, polityczny odnowiciel, wziął na celownik uniwersyteckie „gangi.””

Eduardo Chibás (1907–1951)

Kubańczycy są już zupełnie wyczerpani wojną gangów, przypominającą pełzającą wojnę domową.
Źródło: Serge Raffy, Fidel Castro, tłum. Maria Mróz, wyd. Świat Książki, Warszawa 2006, s. 42.

O wojnie , O ludziach , O książkach , O świecie

„Spracowałeś się do woli
I na koniu, i na roli,
Więc po boju,
więc po znoju,
Więc po pracy na twej niwie
Śpij spokojnie i szczęśliwie.”

Jan Jaśkowski (1807–1882)

Źródło: Na śmierć Wincentego Szwejcera z Rzeczycy. Cytat za pracą: Kazimierz Samiec, Rzeczyca i okolica. Zarys dziejów, Rzeczyca 2002, s. 12.

O śmierci

„Skorzystaj z okazji i sam też się wykąp. Po zapachu jestem w stanie domyślić się nie tylko rasy i wieku, ale i maści twojego konia.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Yennefer do Geralta w czasie pierwszego ich spotkania.
Ostatnie życzenie
Źródło: Ostatnie życzenie

O czasie , O wieku

„W czasach mojego dzieciństwa niewiele było zabawek, które by mnie zajmowały. Fortepian był więc dla mnie wszystkim – zabawką, koniem, ale i miejscem na którym można się było położyć. Albo na górze, albo pod spodem – i zrobić z tego namiot. A przy okazji wydawał dźwięki. Później okazało się też, że nie tylko wydaje dźwięki, ale i potrafi okazywać emocje. Pokazać, że coś jest smutne, a coś wesołe. Nie wiedziałem jeszcze wtedy, że to się nazywa: komponowanie.”

Krystian Zimerman (1956) pianista polski

Źródło: Mój przyjaciel fortepian, „Głos Wielkopolski”, 17.09.1999 http://www.jmc.pl/produkcje/pfo/pl-win/gazety/gloswielkopolski170999.htm

O dzieciństwie

„Pragnę być tym, czym byłam,
Zanim łóżko i zanim nóż,
Agrafa ozdobna i maść
Ujęły mnie jak w nawias;
Chcę koni płynących na wietrze,
Miejsca i czasu poza umysłem.”

Sylvia Plath (1932–1963) amerykańska poetka, pisarka i eseistka

Źródło: Źdźbło w oku (ang. They Eye-Mote) z tomu Kolos, tłum. Teresa Truszkowska

O czasie

„Koń by też pisał wiersze,
gdyby mu dać sto złotych,
też miałby aspiracje,
ambicje i tęsknoty.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Evviva la poesia

„DRACO, to jest Smok, to ma singulare o sobie: Koło Jordanu rzeki tak wielki się znajdował niegdy, że całe staje sobą zasłonił, jeźdźca z koniem w swoim pysku pomieścił; łuska z niego była tak wielka, jak tarcze. Przy rzece Bragadus, czyli Brugada, w Afryce koło Utyki w morze wpadającej, tak wielki smok się wylągł, że Attilius Regulus z całym się wojskiem z nim potykał, pociskami, strzałami, kuszami położył bestię; skóra z niej do Rzymu posłana na stóp 120 duża. Gellius libr.6. cap. 3. Może Smoka ugłaskać, że nic człekowi szkodzić nie będzie. Tiberius Cesarz tego doznał przez experiencję, gdy mu z rąk własnych dawał pożywienie. Ale go potym znaleziono od mrówek zjedzonego cum proginosi, że też i ten Cesarz od pospólstwa będzie zgubiony. Tranquillus.
SMOK jest także z Wężów rodzaju; gdy Wąż w miejscu ukrytym, wygodnym przez długość lat, do wielkiego przyjdzie wzrostu, nawet i skrzydła mający, nie z piór morę Ptaków, ale z błonek i skóry jak nietoperz. Natale solum daje mu Pliniusz Murzyńską Ziemię. Ex mente Kirchera rodzą się SMOCY jako i inne Monstra z pomieszania nasienia circa coitum. Gdzie Orłów i Sępów wiele, tam mało tych strasznych bestii, Teste Kirchero.”

Benedykt Chmielowski książka Nowe Ateny

DRACO u Greków nazwany od widzenia bystrego i czujnego.
Nowe Ateny

O ptakach , O morzu

„Można też bluffować pomniejszając prawdę lub jej zaprzeczając. Zaprzeczają więc, że byli na usługach III Rzeszy, że parali się na jej rzecz szpiegostwem i to nie tylko w Polsce. W Polsce natomiast szpiegowali na rzecz Kominternu, a więc sowieckiego imperializmu, który o samostijną Ukrainę tyle dbał, co Cygan o zeszłoroczny śnieg.
Mijali się także z prawdą rozdymając w propagandzie sprawę tzw. pacyfikacji. Paląc zabudowania folwarczne i terroryzując ludność, zmusili władze polskie do zastosowania represji – i to fakt. Jednak bluffowali głosząc, pacyfikacji dokonywało wojsko, a głównie kawaleria. Tymczasem to nie jest prawdą, bo ani wojsko (a tym mniej kawaleria), w pacyfikacjach nie uczestniczyło. Do tego celu były przysposobione specjalne oddziały policyjne „karnej ekspedycji”. Nadto, nie było zgrozy równej psychozie napadów czambułów tatarskich, a cała, śmieszna w końcu pacyfikacja” sprowadza się do pobicia kilkudziesięciu osób i do „wyłudzonego” od chłopów furażu dla koni, „wyłudzonego””

Edward Prus (1931–2007) historyk polski

bo się później okazało, że „ułani” za wszystko Płacili żywą gotówką. Jednak ten bluff potrzebny był OUN do „mobilizacji” Ukraińców rzuconych w pierwszym rzucie do rzezi „łąckiego plemienia wrażego”.
Bluff XX wieku, Londyn 1992

„Pójdź, koniu, ja cię uczyć każę!”

Andrzej Waligórski (1926–1992) polski artysta kabaretowy, poeta

Cytaty z tomu wierszy Błędny rycerz (wyd. 1999)

„Nie będę się kopał z koniem.”

Marek Belka (1952) polski ekonomista, polityk, premier rządu

o swoim konflikcie z politycznym zapleczem rządu Leszka Millera.

„Nie należy zmieniać koni, gdy przejeżdża się przez bród.”

Abraham Lincoln (1809–1865) prezydent USA

„Muskuły, Ferdynandzie, bez ducha nie są warte nawet tyle co koń! A duch bez muskułów to tyle co elektryczność bez przewodu! Nie wiadomo, jak ją uchwycić! Rozprasza się! To jest rozrzutność…”

Louis-Ferdinand Céline książka Śmierć na kredyt

Courtial do Ferdynanda.
Źródło: Śmierć na kredyt

O śmierci

„Lubiłem jeździć, ale nie lubiłem startować. Na treningach byłem koniem wyścigowym i wygrywałem z najlepszymi – z Millerem czy Maierem. Ale kiedy przychodziło do zawodów, nie mogłem spać i wymiotowałem. Zjadała mnie trema. Szkoda, że ktoś w ogóle mówił mi, że biorę w nich udział.”

Andrzej Bachleda-Curuś (1975) polski narciarz alpejczyk

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Andrzej Bachleda, „Playboy” nr 3, 2009

Trening

„najpierw pstrąg
a za pstrągiem karp
potem ja
po mnie morski koń
morski pies
a na końcu kot
nie ma cię -
moja śmierć na pięć”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

Z utworów
Źródło: Śmierć na pięć, (listopad 2001)

O śmierci , O kotach

„Od czasów cesarza Kaliguli wprowadzanie konia na wysokie urzędy państwowe nie jest niczym nowym, choć do dziś budzi pewien niesmak. Oświadczenie ministra Nowaka, że prezydent jest zdrowy jak koń, ma w sobie coś z wywoływania freudowskiej sfery czynności pomyłkowych. Zapewne nie o zdrowie tu chodziło, lecz o obyczaje, które, z całym szacunkiem dla pięknego czworonoga, są iście końskie. Czy nie godne końskiego rechotu były przaśne dowcipy prezydenta o kaszalotach? Wykład z historii Polski o bigosowaniu mógł niejednemu koniowi postawić grzywę dęba, a nawet zapleść z przerażenia warkocze. Z iście ułańską fantazją prezydent rzucił się na krzesło, zostawiając w tyle panią premier kraju, który w końcu na stanie na baczność sobie zasłużył. Nie będzie nam Niemiec wygodnego fotela zajmował. Może obyczaj to na salonach nie propagowany, ale gdy ogier wpada do stajni, klacze muszą znać swoje miejsce. Ileż z końskiego polotu miało zwinięcie królowej Szwecji kieliszka do toastu. W końcu za to, co Szwedzi wyrabiali u nas przy potopie, miał prawo dać jejmości w twarz. Skradziony kieliszek to tylko mała ostroga w bok jaśnie oświeconej.”

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

o Bronisławie Komorowskim.
Źródło: Koń na urzędzie, „Gazeta Polska”, 11 maja 2011

O zdrowiu , O fantazji , O historii

„Lubię Ridge'a, ale rzadko się z nim zgadzam. Tak naprawdę jesteśmy całkowitymi przeciwieństwami, a jedyne, co nas łączy, to świadomość, że najważniejszą rolą jest rola ojca. Chcę, by moje dziewczynki wyrosły na silne i inteligentne kobiety. Starsza myśli o zawodzie trenerki koni, młodsza o aktorstwie. Obie będę ich wspierał w ich wyborach.”

Ronn Moss (1952) piosenkarz i aktor amerykański

Źródło: „Świat seriali”, 1 września 2008

O kobietach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Czy ktoś widział kiedyś, żeby koń wręczył kopertę weterynarzowi?”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

Źródło: TVN24, 2 października 2007

„Posłanka Beger ujawniła, że seks jest dla niej tym, czym owies dla konia. Oryginalny sposób odżywiania.”

Jan Pietrzak (1937) polski satyryk

Cytaty z monologów kabaretowych

O seksie

„Na podwórko wpadł Niemiec na spienionym koniu i zażądał mydła. Gdy się umył, podjechał samochód i go zabrał. Koń został, lecz nie na długo. Podczas bombardowania zwierzę znikło. Zaraz po tym przez wieś przeszli żołnierze Armii Czerwonej. Gdy wreszcie nastała cisza, wziąłem mamę na rower i ruszyliśmy w stronę Białej Podlaskiej. To, co zobaczyliśmy na trasie, było wstrząsające. Wszędzie leżało mnóstwo zwłok. Poznaliśmy prawdziwy koszmar wojny.”

Wacław Kowalski (1916–1990) aktor polski

o końcowym czasie II wojny światowej.
Źródło: „Słowo Polskie”, cyt. za: Przecie on nasz podlaski, tutejszy http://wesly.republika.pl/waclawkowalskipodlasiak.html

O wojnie , O samochodach , O ciszy , O czasie

„Kariera jest koniem, który osiąga bramę wieczności bez jeźdźca.”

Karl Kraus (1874–1936)

„Władza i publiczna TVP będą szły zawsze razem jak koń i zaprzęg. Przyjdzie nowy prezes albo nowy szef i będzie mieć nowe pomysły na telewizję. Zauważycie to najpierw po zmianie scenografii w studiu, żeby Kowalski wiedział, że przyszło „nowe”, które de facto będzie starą nutą graną na tej samej, zepsutej harmonii. Nowi dziennikarze, nim trochę okrzepną, dostaną kopa na kolejnym zakręcie, a najlepsi z nich pójdą do konkurencji. Ten rollercoaster jest rutynowym systemem pracy firmy, która nie ma ciągłości kadrowej i produkcyjnej. W Ameryce dziennikarz jest lojalny, nie wobec polityki, a wobec stacji i jej menedżerów, którzy dziennikarzowi ufają i go szanują, bo dziennikarz dba i szanuje ich i stację, która wypłaca mu czek. Pojęcie woluntarnej lojalności wobec firmy, czy pracownika, w ogóle w TVP nie istnieje i jest zastąpione co najwyżej pojęciem towarzyskiej koterii. A to jest zjawisko bardzo złe.”

Mariusz Max Kolonko (1965) Polski dziennikarz

o TVP.
Wywiady z Kolonką
Źródło: czat internetowy z Mariuszem Maksem Kolonką, TVP - Kurnik z Lisem w środku http://maxkolonkoblog.com/?p=8, maxkolonkoblog.com, 27 lutego 2008

„Od jakiegoś czasu chodzę na jogę i tam odnajduję spokój. Gdy ćwiczę, nic innego nie ma znaczenia. Zagłębiam się w siebie i z zajęć wychodzę szczęśliwa. To mi pomogło pokonać kilka własnych lęków. W przeciągu roku stanęłam na desce windsurfingowej, wsiadłam na konia i zanurkowałam z butlą.”

Dorota Miśkiewicz (1973) polska wokalistka jazzowa, skrzypaczka

Źródło: Magdalena Rybak, Dorota Miśkiewicz: Zawsze mam jakieś „ale”…, zwierciadlo.pl, 19 lipca 2012 http://zwierciadlo.pl/2012/kultura-wywiady/dorota-miskiewicz-zawsze-mam-jakies-ale/4

O czasie

„Ryszard III ofiarowywał królestwo za konia, koalicja ofiarowuje osła za królestwo.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

„Pokusy obecności w polityce są liczne, a dwie mnie uderzyły. Pierwsza – człowiek jest bez przerwy zajęty i wydaje mu się, że jest nieustannie potrzebny, to działa jak narkotyk. Tu zebranie, tam spotkanie… Niepokój: zaproszą, czy nie? Są dwa pokoje – jeden oficjalny, drugi ukryty. Czy zostanę wezwany do tego drugiego, gdzie się naprawdę podejmuje decyzje? Toczy się nieustanna gra, napięcie ambicji, żeby być obecnym i uznanym, trafić do ucha szefa. Przestaje być istotne, co myślę, ale jak mogę sobą zainteresować, przyciągnąć, zatrzymać uwagę. Durgi element jest jeszcze gorszy. To jak w małżeństwie, jak i w polityce, im większa siła negatywnych emocji, tym trudniej się rozstać, bo ciągle jest ten dług do oddania. Jeśli ktoś mi zrobi krzywdę, muszę się zrewanżować. Niekończąca się gra, w której jest element mściwości, ambicji, potrzeby uznania. To są tak silne emocje jak w związku z kobietą, jakbyś był bez przerwy w gorącym romansie. Kiedy galopuje się na takich emocjach, niełatwo zeskoczyć z konia.”

Paweł Śpiewak (1951) polski socjolog i historyk idei

Źródło: „Zwierciadło” nr 2/1960, luty 2010

O kobietach , O małżeństwie , O pokoju , O grach

„Z kryzysem jak z koniem – nie warto się kopać. Trzeba jednak go okiełznać.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

Źródło: deser.pl http://deser.pl/deser/1,111857,10671723,_Pan_niczego_nie_konczy___Najlepsze__zarciki__Leszka.html, 18 listopada 2011

„Koń ma cztery nogi. Po jednej na każdym rogu.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Jarmark rymów

„Mówiłam ci, jesteśmy narodem barbarzyńców. Im wyższa cywilizacja i kultura, tym właściwszy stosunek do zwierząt, na razie pozostajemy na etapie zagłodzonych plemion koczowniczych. Co żywe, a nie jest istotą ludzką, służy do zjedzenia i cześć. Nie ma sankcji na bydlaków znęcających się nad zwierzętami. Możesz im udowodnić dwadzieścia razy, że truli konia, uszkodzili go jakoś, wstrzykiwali szkodliwe co popadnie i nic im nie będzie. A jeżeli pracownicy stajni dadzą im po mordzie, pójdą odpowiadać przed sądem.”

Joanna Chmielewska książka Florencja, córka Diabła

Florencja, córka Diabła

O zwierzętach

„Rozum na koniu.”

Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770–1831) filozof niemiecki

La raison à cheval. (fr.)
o Napoleonie Bonaparte
Źródło: Tadeusz Kroński, Rozważania wokół Hegla, PWN, Warszawa 1960, s. 489.

„Komedia z zasady polega na tym, że głównego bohatera wszyscy robią w konia.”

Krzysztof Jaroszyński (1953)

Jak się obronić przed opowiadaniem filmu

„Nie ma na świecie tak bogatego faceta, żeby nim nie wstrząsnęła wygrana, względnie przegrana na koniach (…).”

Joanna Chmielewska książka Wyścigi

Wyścigi

„Od chwili, kiedy to, co określamy mianem, nieprecyzyjnym, lecz wygodnym, faszyzmu, a co lepiej byłoby nazwać narodowym socjalizmem (Nationalsozialismus), poniosło klęskę, którą uznać można za ostateczną, w świecie zmagają się z sobą dwie siły. Jedna z nich, energiczna, konstruktywna, agresywna, ożywiona wielką wiarą w samą siebie, to marksizm-leninizm. Druga, apatyczna, konserwatywna, pokojowa, pozbawiona ideałów i natchnienia, to kapitalizm. Założywszy, że żadna zmiana nie naruszy tej równowagi, a raczej nierównowagi sił, można już w tej chwili przewidzieć zwycięstwo marksizmu-leninizmu. Zatriumfuje on jako taki, albo też posłuży się, jak Grecy koniem trojańskim, socjalizmem nienarodowym.”

Vladimir Volkoff (1932–2005) pisarz francuski

Źródło: Montaż, Klub Książki Katolickiej 2006, s. 295. ISBN 83-88481-69-X

O książkach , O wierze , O sile , O zmianach

„Postawmy wreszcie kropkę nad i. W każdym polskim większym mieście powinien być pomnik Jarosława Kaczyńskiego, najlepiej na koniu. Ażeby dodać mu pewnego dostojeństwa, to w ręku powinien mieć teczkę z papierami.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

na konwencji wyborczej PO, 30 września 2007.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,4534400.html

„Czy to naprawdę ważne co ci czuli ludzie robią – pod warunkiem, że nie robią tego na ulicach i nie straszą koni?”

Mrs. Patrick Campbell (1895–1940)

Does it really matter what these affectionate people do – so long as they don't do it in the streets and frighten the horses! (ang.)
upominając młodą aktorkę, która uważała, że starszy aktor na scenie okazał zbyt dużo uczucia młodemu odtwórcy głównej roli.
Źródło: Alan Dent, Mrs. Patrick Campbell (1961)

O ludziach , O emocjach

„Jest faktem - faktem, czyli nieubłaganą potęgą przed którą trzeba się ugiąć - że wierszy się nie czyta. Że nikt prawie nie jest w stanie odróżnić dobrego obrazu od złego. Że wyścigi tych koni, to jest, przepraszam, rozmaitych zziajanych pianistów, czy innych wirtuozów, ubiegających się o pierwszeństwo, mają akurat tyle wspólnego ze sztuką co wyścigi końskie. Że muzea są czymś arcymartwym i przyprawiającym o zawrót głowy.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

Obraz , O czytaniu

„Powiedziałem, że idea równości jest sprzeczna z całą strukturą gatunku ludzkiego. Co jest najwspanialsze w ludzkości, co wyznacza jej genialność w stosunku do innych gatunków, to właśnie, iż człowiek nie jest równy człowiekowi - gdy mrówka jest równa mrówce.

[…] Nie przeczę (mówiłem dalej), wrażenie optyczne jest niewątpliwe: wszyscy jesteśmy mniej więcej tego samego wzrostu i mamy te same narządy… Ale w jednostajność tego obrazu wdziera się duch, ta specyficzna właściwość naszego gatunku, i ona sprawia, że gatunek nasz staje się w łonie swoim tak zróżnicowany, tak przepaścisty i zawrotny, że między człowiekiem a człowiekiem powstają różnice stokroć większe niż w całym świecie zwierzęcym. Pomiędzy Pascalem lub Napoleonem, a chłopkiem ze wsi większa jest przepaść, niż między koniem a glistą. Ba, mniej się różni chłop od konia niż od Valerego lub św. Anzelma. Analfabeta i profesor tylko na pozór są takimi samymi ludźmi. Dyrektor jest czymś innym niż robotnik. Czyż panu samemu nie jest dobrze wiadomo - tak intuicyjnie, na marginesie teorii - że nasze mity o równości, solidarności, braterstwie są niezgodne z naszą prawdziwą sytuacją?

Ja, przyznam się, w ogóle podałbym w wątpliwość, czy w tych warunkach można mówić o "gatunku ludzkim" - czy to nie jest pojęcie zanadto fizyczne?

Cortes spoglądam na mnie okiem zranionego inteligenta. Wiedziałem co myśli: faszyzm! A ja szalałem z rozkoszy proklamując tę Deklarację Nierówności, bo mnie inteligencja w ostrość, w krew się przemieniała!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1957-1961

O inteligencji , O myślach , O myśleniu , O wrażeniach

„Gdzieś na początku lat 70. ubiegłego wieku, schodząc z Przełęczy Kościelcowej po samotnym przejściu grani od Zawratowej Turni, miałem okazję obserwować, jak Wanda Rutkiewicz wraz z Andrzejem Sikorskim wspina się drogą Dziędzielewicza na zachodniej ścianie Kościelca. Zaczęli dość późno, robili właśnie pierwszy wyciąg, gdy usiadłem sobie na głazie i wyciągnąłem szkicownik. Droga była piękna, pogoda dopisywała. Wanda pomachała do mnie ze stanowiska. Krzyknąłem, że prześlę jej rysunek. Niestety, nie dotarł do niej, bo mój ulubiony plecak-horolezka, w którym miałem szkicownik, kilka dni później runął w czeluść z Żabiego Konia.”

Marek Konecki (1949)

Lodowy rycerz i inne górskie osobliwości

O pogodzie , O wieku

„Datowany na IV wiek naszej ery wynalazek chomąta dokonał się był w ten sposób, że owalny przedmiot ze sporym otworem pośrodku, zrobiony z materiałów powszechnie dostępnych a niezbyt ciężkich, takich jak skóra i włosie, umieszczano początkowo przed koniem, tak aby ten mógł przezeń spoglądać. Przypadek zrządził, że kiedyś spłoszone zwierzę zerwało postronki i zamiast, jak zwykle w takich razach, uciec gdzie pieprz rośnie, utkwiło całym swym korpusem w imagineskopie, a napierając nań bezmyślnie, mimowolnie nadal ciągnęło pojazd, w dodatku ze zdwojoną szybkością.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

o imagineskopie i chomącie.
Wstęp do imagineskopii (próba zarysu)
Źródło: rozdz. V Skąd się to wzięło, gdzie i kiedy, s. 111.

O zerwaniu , O wieku , O zwierzętach

„Najważniejszą rolę w polowaniu na emu odgrywa koń – wyjaśnił Clark.”

Alfred Szklarski książka Tomek w krainie kangurów

Musi być równie śmigły jak ptaki i przyzwyczajony do tego piekielnego szelestu [jaki wydają pióra tych dziwnych ptaków — bosman Nowicki].
Tomek w krainie kangurów
Źródło: rozdział 12

„Wyobraźnię podnieca niesłychanie tajemniczość. Kiedyś, kiedy ciągle objeżdżałem Europę, wjeżdżając do jakiegoś miasta, zaraz kupowałem plan tego miasta i już nikogo nie pytając, obchodziłem główne ulice i zwiedzałem interesujące gmachy. Potem zrozumiałem, że w ten sposób pozbawiałem siebie głównego uroku podróży, którym jest nieznaność, niespodziewaność. Zrozumiałem, że podróż jest rozkoszna taka właśnie, jaką pamiętam z dzieciństwa, kiedy rozbudzono mnie w wagonie i rozespanego wsadzono do karety; była to noc czy późny wieczór i przez okna tej karety widziałem tylko wielkie ulice, niespodziewane ich skręty w ciemne zaułki, cienie kościołów czy pomników, policjanta na koniu, który czegoś stał przy oknie naszej karety, gdy stanęła. Zdaje się, że to był Wiedeń. Nie darmo światłocień Caravaggia zachwyca nas w wieku XVII. Najciekawiej jest, jak czegoś nie wiemy.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 42

O nocy , O wieku , O dzieciństwie , O pewności siebie

„Niewielu ludzi wie o tym, jakie cuda otwierają się przed nimi w opowieściach i wizjach młodości; albowiem jako dzieci słuchamy i marzymy, snujemy tylko na poły ukształtowane myśli, a gdy próbujemy wspominać jako dorośli, jesteśmy już prozaiczni, otępieni trucizną życia. Wszelako niektórzy z nas budzą się w nocy z głową pełną fantomów zaczarowanych wzgórz i ogrodów, krynic śpiewających w słońcu, złotych urwisk zwieszonych nad pomrukującymi morzami, równin ciągnących się ku śpiącym miastom z kamienia i spiżu, mrocznych kompanii herosów jadących na białych, nakrytych czaprakami koniach wzdłuż skrajów gęstych puszcz. W takich razach wiemy, że wejrzeliśmy przez wrota z kości słoniowej w ów cudowny świat, co należał do nas, nim staliśmy się mądrzy i nieszczęśliwi.”

Howard Phillips Lovecraft książka Celephaïs

Źródło: Celephaïs, tłum. Maciej Płaza

O myślach , O myśleniu , O dzieciach , O ludziach

„Dlatego moim koszmarem sennym jest czarny koń w czerwonych stringach. Będąc w polityce robiłem mnóstwo głupich rzeczy, z których mogę się dziś śmiać, ale gdy walczyliśmy o zainteresowanie mediów, to pomysły wydawały nam się dobre.”

Marek Migalski (1969) politolog polski

Źródło: Plus minus, 3-4 marca 2018

„Rządzą nami chorzy – to czujemy i o tym dowiadujemy się po niewczasie. Satrapy w rodzaju Stalina czy Hitlera, których paranoidalne osobowości znajdują odpowiedni grunt do rozwoju w nastrojach społecznych narodów i krajów. Rządzi nami ustanawiający senatorem swego konia Kaligula, ale także Edek z Mrożkowskiego Tanga czy Witkacowski Sajetan Tempe z Szewców.”

Bernard Nowak (1950)

To są przypadki skrajne, choć wcale nie tak rzadkie i nie tylko literackie. Bo Nicolae Ceausescu, Idi Amin, Napoleon, papieże i antypapieże każą nam się zastanowić nad psychicznym zdrowiem ludzi władzy. Może jeszcze nie gminnej, ale czy czasem już nie wojewódzkiej – i na pewno centralnej.
Źródło: Od polskiego wydawcy (Lublin, grudzień 1992) w: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, tłum. Marta Kubiak, s.7.

O osobowości

„Lata temu słyszałem takie ładne stwierdzenie, że dusza podróżuje z prędkością jazdy konnej. W tej chwili oczywiście nikt nie podróżuje na koniu, ale wydaje mi się, ze cały czas jestem gdzieś pośrodku w moich podróżach między Polską i Holandią. Jak już dojadę tam, to moja dusza jeszcze na dobre nie wyjechała stąd, a potem z powrotem – także wszystko jest pomieszane. Oczywiście jestem uformowany w Krakowie. Kraków jest dla mnie źródłem wszelkiej inspiracji. Ale mój dom, moja rodzina jest w Utrechcie.”

Tomasz Vetulani (1965) artysta, plastyk, malarz, rysownik i rzeźbiarz

Źródło: Zagrożenia nie ma https://www.youtube.com/watch?v=qqfjr78Pyfs, wideo z wystawy Tomasza Vetulaniego, Galeria Olympia w Krakowie

O czasie , O podróżowaniu , O prędkości , O domu

„Cóż może być pewniejszego od relacji naocznych świadków, uczestników wydarzeń, podmiotów działających lub choćby tych, którzy byli blisko – w czasie i przestrzeni – zdarzenia? Przecież to dzięki takim świadectwom nie mamy wątpliwości, że Bolesław Chrobry bliskich sobie ludzi, którzy zawiedli jego zaufanie chłostał witkami brzozowymi w łaźni, że Przemysław II napadnięty w łaźni przez brandenburskich siepaczy uciekał konno półnagi i pokrwawiony, a Ulryk von Jungingen, wielki mistrz krzyżacki legł na grunwaldzkim polu zwalony z konia pchnięciem w usta zadanym litewską sulicą.”

Tomasz Panfil (1962) polski historyk

Źródło: Kto obalił komunę? Refleksja nad siłą i możliwościami historiografii http://bc.wydawnictwo-tygiel.pl/public/assets/114/%E2%80%9EPolska%20Ludowa%E2%80%9D%201944-1989%20%E2%80%93%20wybrane%20problemy%20historii%20politycznej%20i%20spo%C5%82ecznej%20v.2.2.pdf#page=6 [w:] D. Litwin-Lewandowska, K. Bałękowski, „Polska Ludowa” 1944–1989–wybrane problemy historii politycznej i społecznej, Wydawnictwo Naukowe Tygiel, Lublin 2016, ISBN 9788365598325, s.7.

O relacjach , O ludziach , O czasie , O zaufaniu

„Nikomu innemu nie zawdzięczamy tego katastrofalnego buntu, jak tylko książętom i panom, a w szczególności wam, ślepym biskupom i szalonym księżom oraz mnichom, których serca są nawet po dziś dzień zatwardziałe. Nie przestajecie grzmieć przeciwko świętej Ewangelii; choć wiecie, że jest ona prawdziwa i że nie możecie jej zaprzeczyć. Oprócz tego, podobnie do władców świeckich, nie robicie nic innego, jak tylko oszukujecie i okradacie lud, by wieść życie w luksusie i zbytku. Biedni zwykli ludzie nie mogą już tego znieść. Miecz już jest u waszych gardeł, ale myślicie, że siedzicie tak mocno w siodle, że nikt nie może pozbawić was konia. To fałszywe bezpieczeństwo i ta uparta przewrotność połamie wam karki, jak się o tym przekonacie.”

Marcin Luter (1483–1546) teolog i reformator religijny

o powstaniu chłopskim w Niemczech.
Źródło: Wezwanie do pokoju (kwiecień 1525)

O myślach , O myśleniu , O życiu , O ludziach

„Następnego ranka krzyczeli na ulicach: Quanah Parker poddał się z ostatnimi Komanczami! Na całej ziemi zostało ich zaledwie tysiąc – dokładnie tylu, ilu mieszkało w wiosce Toshawaya – i teraz cały Teksas był otwarty dla białych. Powiedziałem Madeline, że muszę zostać sam, osiodłałem konia i pojechałem w górę rzeki Kolorado. Jechałem i jechałem, ale wciąż słyszałem nawoływania świniopasów i flisaków. Jechałem do późna w nocy, aż w końcu zrobiło się cicho. Wspiąłem się na brzeg, rozpaliłem ognisko i zawyłem do wilków. Ale żaden mi nie odpowiedział.”

Philipp Meyer (1974)

Postać: pułkownik Eli McCullough
Syn
Źródło: s. 577.

O górach , O wilkach

Cytaty o koniach strona 2

Cytaty o koniach
strona 2