Cytaty na temat kierunek
strona 3

Mario Vargas Llosa Fotografia
Feliks Koneczny Fotografia
Magdalena Środa Fotografia
Jerzy Grotowski Fotografia
Jerzy Kotula Fotografia

„… mimo że w nim ludność polska i czeska, prawie 7/10 całej liczby mieszkańców stanowi (a Księstwo Cieszyńskie jest wyłącznie polskie), brak w wybornych zresztą jego szkołach, wykonania ustawy co do wykładu w językach, którymi lud mówi i brak w nim właściwego, narodowego kierunku w wychowaniu młodzi.”

Jerzy Kotula (1855–1889) księgarz i wydawca polski

list do Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1879. Komentarz na temat nierealizowaniu na Śląsku Austriackim ustawy zasadniczej z 1867, gwarantującej wszystkim nacjom rozwój własnego języka.
Źródło: Marzena Bogus, Kotulowie i ich działania oświatowe na Śląsku Cieszyńskim w XIX i XX wieku, Ostrawa 2006, s. 158.

Jarosław Pijarowski Fotografia

„Nigdy nie staram się przekraczać pewnych granic. Nie idę w kierunku aktywnej nagości, bo uważam, że można pokazać więcej okrywając ciało tiulem. Można poukładać swoje wewnętrzne historie i nie rzutować na odbiorcę swoimi frustracjami…”

Jarosław Pijarowski (1971) Polski twórca awangardowy, wykładowca, założyciel Teatru Tworzenia. Zajmuje się muzyką współczesną, poezją, foto…

Źródło: Magda Jasińska, Zwierzenia przy muzyce, „Radio Pik” http://www.radiopik.pl/39,691,jaroslaw-pijarowski&sp=1, 15 marca 2016.

Amelia Andersdotter Fotografia

„Internet jest platformą ponadnarodową, co wymusza ujednolicanie rozwiązań prawnych, ale ACTA czy SOPA całkowicie odwracają dotychczasowy kierunek zmian i podważają przewidywalność technologii informatycznych jako narzędzi we własnym biznesie. To niweczy program gospodarki opartej na wiedzy i związanej z nią nowej ekonomii.”

Źródło: rozmowa Jakuba Szafrańskiego, ACTA jest sprzeczna z interesem ekonomicznym Europy, krytykapolityczna.pl, 10 lutego 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwispiracki/AndersdotterACTAjestsprzecznazinteresemekonomicznymEuropy/menuid-289.html

Terry Pratchett Fotografia
Sathya Sai Baba Fotografia

„Polska, jak każde państwo, ma swoje kierunki i priorytety w polityce. Jeśli Polska dziś bardziej skłania się do polityki USA czy Unii Europejskiej, to jej sprawy. My też mamy swoje interesy i kierujemy się nimi, kiedy decydujemy o sprawach, na przykład, z Rosją czy Litwą.”

Alaksandr Antonienka (1953) białoruski ekonomista i polityk

У Польшчы, як у любой дзяржавы, ёсць свае кірункі і прыярытэты ў палітыцы. Калі Польшча сёння больш схіляецца да палітыкі ЗША ці Еўрасаюза, гэта яе справы. У нас таксама свае інтарэсы, і мы зыходзім з іх, калі вырашаем пытанні, да прыкладу, з Расіяй ці Літвой. (białorus.)
Źródło: Парламентарый Аляксандр Антоненка — пра заяву кіраўніка МЗС Польшчы: Відаць, міністр Сікорскі зыходзіў з інтарэсаў сваёй краіны http://by.belapan.by/archive/2011/02/16/by_media_sikorskij/, 16 lutego 2011

„(…) aktor bez wiedzy, w jakim kierunku ma się rozwijać jego postać, jest często bezradny.”

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37769

Richard von Kühlmann Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia
Janusz Rudnicki Fotografia
Juliusz Machulski Fotografia
Michał Bieniasz Fotografia

„„Polonia” to termin funkcjonujący w Polsce. Uproszczony do nieprzyzwoitości, spełniający jednak funkcję potrzebną tym, którzy jej głos chcą wykorzystać lub usprawiedliwić swe działania na tym terenie. Daje fałszywy obraz jedności, tuszuje wybiórczość kierunków aktywności. Poza krajem mało kto terminu „Polonia” używa – no może jedynie ci, którzy jako właśnie „Polonia” byli przez konsulaty PRL organizowani, a przez władze hołubieni i nagradzani.”

Michał Bieniasz (1951–2014)

Źródło: Nasz wywiad z Michałem Bieniaszem, prezesem Kongresu Polaków w Szwecji, o problemach i radościach Polaków poza Polską, wpolityce.pl http://wpolityce.pl/wydarzenia/34267-nasz-wywiad-z-michalem-bieniaszem-prezesem-kongresu-polakow-w-szwecji-o-problemach-i-radosciach-polakow-poza-polska

Alaksandr Łukaszenka Fotografia
Krzysztof Niewrzęda Fotografia
Agnieszka Wagner Fotografia
Jerzy Vetulani Fotografia
Magdalena Piekorz Fotografia
Joanna Liszowska Fotografia
Andrzej Lepper Fotografia
Eugeniusz Malinowski Fotografia

„(…) studia aktorskie pomogły mi lepiej zrozumieć to, co dotąd przerabiałem na scenie i przed kamerą jako „naturszczyk”. Miałem szczęście trafić na znakomitych profesorów, którzy nie tylko uczyli mnie sztuki, ale i musztrowali, niczym kota w wojsku, w kierunku poprawnej polszczyzny! Jak słychać – z dobrym skutkiem.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Jolanta Majewska, „Barwy szczęścia” – Evgen Malinowski: Mój świat jest tu, teletydzien. pl, 15 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-barwy-szczescia-evgen-malinowski-moj-swiat-jest-tu,nId,939882

Jerzy Nowosielski Fotografia
Roman Kuźniar Fotografia
Jan Pospieszalski Fotografia

„Środowisko „Tygodnika Powszechnego” reprezentowało postępowy, rzekomo tolerancyjny nurt w Kościele. Na drugim biegunie zlokalizowano ten „nieładny” kierunek którego uosobieniem stał się o. Tadeusz Rydzyk, dyrektor Radia Maryja. Sukces inicjatyw redemptorysty z Torunia pokazuje które z tych środowisk stało się reprezentantem głównego nurtu polskiego Kościoła.”

Jan Pospieszalski (1955) gitarzysta polski (Czerwone Gitary, Voo Voo)

Źródło: Atak mediów na Kościół to efekt ich chorego systemu właścicielskiego, pch24.pl, 31 lipca 2012 http://www.pch24.pl/atak-mediow-na-kosciol-to-efekt-ich-chorego-systemu-wlascicielskiego-,4567,i.html

Karolina Dafne Porcari Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
Andrzej Szeptycki Fotografia
Anna Grodzka Fotografia
Agatha Christie Fotografia
Bruno Kreisky Fotografia

„Polityka zagraniczna Republiki Austrii od dawien dawna ma za zadanie służyć utrzymaniu pokoju w Europie jako kontynencie, który w przeszłości tyle cierpiał w wyniku zastosowania siły. Dla państwa takiego jak Austria, już ze względu na jego geograficzne położenie pośród krajów, które bądź należą do różnych militarnych sojuszy, bądź też są paktami nie związane, możliwie dobre stosunki ze wszystkimi z tych krajów mają bardzo ważne znaczenie; zadanie to jest istotnie ułatwione przez nieustającą neutralność Austrii. Neutralność Republiki Austrii i jej dążenie, aby we wszystkich kierunkach uprawiać możliwie wiarygodną politykę, predestynują ją do roli wyrównawczego czynnika w polityce światowej oraz do aktywnego współdziałania w akcjach, które zmierzają do zniwelowania stanów napięcia i sporów, jak również w akcjach humanitarnych i innych dążących do zachowania pokoju lub torujących mu drogę. Zasady austriackiej polityki zagranicznej nie można więc rozumieć w sensie absencji podczas międzynarodowych rozstrzygnięć. Obejmują one aktywną politykę pokojową, która nie pozwala wpływać na jej decyzje i wykazuje tym samym niezależność Austrii.”

Bruno Kreisky (1911–1990) polityk austriacki

podczas swej oficjalnej wizyty w Polsce w lipcu 1973.
Źródło: Kazimierz Kozub, Politycy z pierwszych stron gazet, wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 243.

Stanisław Staszic Fotografia
Tsai Ming-Liang Fotografia
Roma Ligocka Fotografia
Platon Fotografia
Jan Łopuszański Fotografia

„Protokół brytyjski nie powstrzyma wzrostu potęgi politycznej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu, jako faktycznego suwerena i głównego czynnika determinującego kierunek prawodawstwa unijnego, choć być może nieco spowolni uznanie tej roli Trybunału przez Polskę i Wielką Brytanię.”

Jan Łopuszański (1955) polski polityk, poseł na Sejm

Źródło: „Znaczenie protokołu brytyjskiego będzie malało”, wp.pl, 28 marca 2008 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Znaczenie-protokolu-brytyjskiego-bedzie-malalo,wid,9799798,wiadomosc_prasa.html

Tuomas Saukkonen Fotografia

„(…) świat nie zmierza w dobrym kierunku. Życzę wszystkim ludziom na świecie dobrze, ale każde społeczeństwo w końcu kiedyś ulega zagładzie i nie sądze, aby nasze czasy były w tym odosobnione. Więc, tak, uważam, że świat zmierza ku zagładzie.”

Źródło: Monika Matura, WYWIAD: Tuomas Saukkonen z Wolfheart, infomusic.pl, 30 grudnia 2015 https://www.infomusic.pl/wywiad/44891,wywiad-tuomas-saukkonen-z-wolfheart

Howard Phillips Lovecraft Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia
Ingvar Kamprad Fotografia

„Prostota i zdrowy rozsądek zawsze powinien charakteryzować planowanie strategicznego kierunku.”

Ingvar Kamprad (1926–2018) Szwed, założyciel firmy IKEA

Źródło: roxweb. pl http://www.roxweb.pl/2011/04/52-cytaty-ktore-inspiruja-do-dziaania.html

Józef Mackiewicz Fotografia
Mitsuo Fuchida Fotografia

„Pod moim bezpośrednim dowództwem było 49 bombowców horyzontalnych. Mniej więcej 500 metrów z prawej i trochę poniżej mojego samolotu leciało 40 samolotów torpedowych. W tej samej odległości z lewej, ale o 200 metrów nade mnę leciało 51 bombowców nurkujących. 43 myśliwce osłaniały formację. Trzy pierwsze grupy dowodzone były przez kapitanów Muratę, Takahashi i Itaya. Lecieliśmy przez gęste chmury rozciągające się na wysokości 2000 metrów, czasem ponad nimi. Dzień wstawał i obłoki pod nami poczęły stopniowo rozjaśniać się, gdy na wschodzie pojawiło się błyszczące słońce. Otworzyłem owiewkę kokpitu i popatrzyłem na wielki szyk samolotów. Ich skrzydła lśniły w jasnym, porannym świetle słonecznym. Szybkościomierz wskazywał 125 węzłów – pomagał nam wiatr popychający nas z tyłu. O 7.00 wyliczyłem, że powinniśmy osiągnąć Oahu w niespełna godzinę, jednak lecąc ponad chmurami nie widzieliśmy powierzchni morza, nie mieliśmy też możliwości sprawdzenia, na ile wiatr zniósł nas z kursu. Włączyłem antenę kierunkową, nastawiając ją na radiostację Honolulu i wkrótce złapałem jakąś lekką muzykę. Obracając antenę odnalazłem dokładny kierunek, z którego nadchodziła emisja i skorygowałem nasz kurs o pięć stopni. Nastawiając precyzerem radioodbiornik usłyszałem razem z muzyką coś, co wydawało mi się komunikatem meteo. Wstrzymując oddech pokręciłem gałką i wsłuchiwałem się w głos. I wtedy usłyszałem po raz drugi: „Przeciętne częściowe zachmurzenie, z chmurami przeważnie nad górami. Podstawa chmur 3500 stóp. Widzialność dobra. Wiatr północny, 10 węzłów.””

Mitsuo Fuchida (1902–1976)

To była pierwsza i nie ostatnia chwila mej nieopisywalnej radości tego dnia. Warunki były wymarzone do ataku powietrznego, a zwłaszcza naszego.
ciąg dalszy powojennych wspomnień Fuchidy na temat jego udziału w nalocie na Pearl Harbor.
Źródło: Z. Flisowski, Burza nad Pacyfikiem cz. 1, s. 97–98

Jacek Kuderski Fotografia
Michael O'Leary Fotografia
Janina Broniewska Fotografia
Leonid Breżniew Fotografia
Aleksander Sołżenicyn Fotografia
Richard Morgan Fotografia

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

Stanisław Jerzy Lec Fotografia
Teresa Budzisz-Krzyżanowska Fotografia
Friedrich August von Hayek Fotografia
Antoni Macierewicz Fotografia

„Marksizm-leninizm nie interesuje się pojedynczym człowiekiem i nurtującymi go pytaniami. Jedyną moralną wartością jest postęp w kierunku komunizmu.”

Józef Maria Bocheński (1902–1995) polski duchowny katolicki, dominikanin, filozof

Marksizm-leninizm. Nauka czy wiara?
Źródło: s. 113

Henry Hazlitt Fotografia
Adam Schaff Fotografia
Józef Glemp Fotografia
Steven Karl Pifer Fotografia

„Ukraina oddala się od demokracji zachodniej w kierunku rosyjskiego autorytaryzmu. Jeśli kondycja demokracji i przestrzeganie praw i wolności człowieka będą nadal się pogarszać, oficjalny Waszyngton powróci do rozważenia wprowadzenia sankcji przeciwko Ukrainie.”

Źródło: Siergiej Nikołajenko, Ukraińska demokracja według Amerykanów, geopolityka.org, 12 czerwca 2012 http://geopolityka.org/komentarze/1515-ukrainska-demokracja-wedlug-amerykanow

Thorstein Veblen Fotografia
Jarosław Kret Fotografia

„Studiowałem 12 lat. Kilka kierunków. Nie dla dyplomu, tylko żeby wzbogacić się duchowo i intelektualnie.”

Jarosław Kret (1963) polski dziennikarz telewizyjny

Źródło: Roman Praszyński, Jarosław Kret. Porozmawiajmy o kobietach, „Viva!” nr 8 (422), 11 kwietnia 2013, s. 57.

Anaïs Nin Fotografia
Andrzej Zoll Fotografia
Uładzimir Niaklajeu Fotografia
Steve Vai Fotografia
Thomas Jefferson Fotografia
Jan Englert Fotografia

„Pracę pedagogiczną smakuję z całym upodobaniem. Daje mi ona satysfakcję Pigmaliona. Żadna moja rola nie sprawiła mi takiej radości, jak udany debiut pod moim kierunkiem młodego człowieka, studenta.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, Jan Englert, Culture.pl, grudzień 2008 http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jan-englert

Ahmed Ben Bella Fotografia

„Islam, daleki od zaprzeczania naszej opcji, identyfikuje się w umyśle mas z równością, idzie zatem w kierunku socjalizmu.”

Ahmed Ben Bella (1916–2012) francuski piłkarz

o specyfice socjalizmu algierskiego.
Źródło: Aleksandra Kasznik-Christian, Algieria, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2006, s. 415.

Boris Kagarlicki Fotografia
Friedrich Kellner Fotografia
Juliusz Verne Fotografia
Krzysztof Pluskota Fotografia

„Wielu krzyczy: „Za mną!”, ponieważ trudno im inaczej określić kierunek.”

Wiesław Brudziński (1920–1996)

Źródło: Przedstawiamy humor polski. Pory roku, op. cit., s. 247.

Teresa Wilska Fotografia

„Teraz, kiedy przeszłam już chrzest bojowy, nie boję się chodzić po mieście, ale tych godzin na dachu bardzo nie lubię. Siedzi się bezczynnie i czeka co na łeb zrzucą. Paskudne uczucie. Obserwujemy miasto. Widać stąd prawie całą Warszawę. W wielu miejscach domy nikną w kłębach dymu i ognia. Pożarów jest coraz więcej.
W nocy jest zupełnie inaczej. Tu, wysoko nad miastem, jest bezpiecznie. Niemcy o tej porze nie latają. Nasz „gołębiarz” też widocznie śpi. Dokoła czerwone łuny pożarów. Wyraźnie widać, gdzie toczą się walki. Wylatują stamtąd łańcuszki świetlnych pocisków.
W ciszę nocną zaczyna się wkradać dziwny pomruk. Przecież to samoloty. Tymczasem w mieście rozpętała się wściekła kanonada. Sznury czerwonych paciorków wytryskują ze wszystkich stron. Wysuwają się białe macki reflektorów. Tu i ówdzie pęka rakieta. Pukają zenitówki, jazgocą w dole cekaemy. Co się dzieje? Niedaleko od nas przesuwa się ciemna, wolno lecąca, trochę do widma podobna sylwetka samolotu, za nią druga. To do nich strzelają.
– O Boże! Przecież to nasi…
Od samolotów coś się odrywa i wolniutko, majestatycznie, oświetlone łunami pożarów szybują w powietrzu białe spadochrony z zasobnikami. To zrzut. Żeby tylko nie dostał się w ręce Niemców. Samoloty raz jeszcze przelatują koło nas i powoli ich warkot milknie. Jeszcze jakiś czas trwa kanonada. Świetlne pociski we wszystkich kierunkach przeszywają niebo. Zenitówki szczekają zajadle. Powoli wszystko cichnie. Jest znowu zwykła powstaniowa noc. Odlecieli. Białe parasole spadochronów szybują coraz niżej. Jednak nie jesteśmy sami. Pewno często będą zrzucać broń, a może prześlą desant. Długo dyskutujemy na temat pierwszego zrzutu.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 4 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

Bolesław Prus Fotografia
Piotr Grabowski Fotografia
Kuba Wojewódzki Fotografia

„Dla mnie jesteś trochę jak Rudolf Valentino, nie wiem, czy pamiętasz takiego bohatera kina. Znakomity kierunek dla ciebie: on był bohaterem kina niemego.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

Idol
Wariant: Dla mnie jesteś trochę jak Rudolph Valentino, nie wiem, czy pamiętasz takiego bohatera kina. Znakomity kierunek dla ciebie: on był bohaterem kina niemego.

Stanisław Vincenz Fotografia
Gabrielle Zevin Fotografia
Jean Dubuffet Fotografia

„Kocham (…) wielkie, puste przestrzenie, gdzie żadna przeszkoda, ani żaden wytyczony szlak nie podpowiadają kierunku marszu, gdzie nie istnieje nawet samo pojęcie kierunku.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

wyjaśnienie skłonności do malarstwa abstrakcyjnego w latach 1957–1961.
związane z cyklami obrazów

Pedro Pires Fotografia

„Obecnie turystyka to najważniejszy sektor naszej gospodarki. Dla wielu krajów świata, zwłaszcza dla Europy, Wyspy Zielonego Przylądka stały się atrakcyjnym kierunkiem, staramy się więc rozwijać turystykę zgodnie z zapotrzebowaniem.”

Pedro Pires (1934) polityk Republiki Zielonego Przylądka

Źródło: Elżbieta Sieradzińska, AIDS – drugie oblicze rozwoju turystyki, afryka.org, 3 sierpnia 2007 http://afryka.org/afryka/aids---drugie-oblicze-rozwoju-turystyki,news/

Jacek Woroniecki Fotografia
Laura Chinchilla Fotografia

„Uważnie słuchać innych i dyskutować to dla mnie etyczny wymóg. Będzie on nadawał kierunek mojemu rządowi i zgodnie z nim otworzę moje drzwi wszystkim Kostarykankom i Kostarykańczykom.”

po złożeniu przysięgi prezydenckiej, 8 maja 2010.
Źródło: Chinchilla u steru Kostaryki, tierralatina.pl, 8 maja 2010 http://www.tierralatina.pl/2010/05/chinchilla-u-steru-kostaryki/

Krzysztof Bosak Fotografia
Aleksandra Konieczna Fotografia

„Chcemy, aby ktoś występował przeciw własnej płci? Z taką samą skutecznością możemy żądać, aby wskazówki zegara obracały się w odwrotnym kierunku.”

Aleksandra Konieczna (1965) polska aktorka, reżyser teatralny

Źródło: Michał Smolis, Nie cenię Szekspira, „Dziennik”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncsz.htm

„Wywalczyliśmy, wypracowaliśmy tam margines swobody, a zarazem wydawało się nam, że ta przestrzeń wciąż do nas mówi pełnym głosem. Kiedy wreszcie znaleźliśmy oś opartą na ogniu, sala otworzyła się akustycznie. Mijał czas, praca nabierała szlifu, ale naprawdę tylko w Brzezince udało się nam zachować i wpisać w strukturę spektaklu coś fundamentalnego dla naszego rozumienia dźwięku, ciszy i w konsekwencji dla przekazu całego spektaklu. Gdziekolwiek go prezentujemy, zaczyna się on tą samą pieśnią-sekwencją, którą nazywamy Zamykaniem, stwarzającą sugestię, że widzowie wchodzą w trakcie jakiegoś aktu, który właśnie się kończy i kiedy tylko usiądą i spróbują przyswoić sobie przestrzeń, słyszana jeszcze przez drzwi wejściowe pieśń już się skończyła, gasi się kolejne świece, kolejne lampy, dwie kobiety zlewają olej z lampad. Nie następuje jednak jeszcze cisza – po pieśni odsłaniają się dźwięki działań, kroków. Kiedy to zanika, dopiero wtedy słyszymy ogień w kominku, a kiedy oswoimy się i z tym, słyszymy dźwięki płynące z zewnątrz – w Brzezince są to ptaki i jaz młyński, który pracuje i jego głos do nas dochodzi. Cała ta fonosfera docierała do nas przez cały czas pracy i trzeba było, tak jak w procesie odłupywania, rzeźbienia, odejmować kolejne powierzchnie, żeby zostało to, co jest ciszą – nie tylko brakiem dźwięku, cyfrowym zerem, lecz ciszą głębokiej obecności świata. W Brzezince właśnie to na nas oddziaływało, pokazywało wewnętrzny kierunek naszej pracy – odsłaniania poprzez dźwięk.”

o Teatrze ZAR.
Źródło: „Teatr”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26200