Cytaty na temat deszcz (219 cytatów, strona 2)

„Nie pokochany, nie zabity,
nie napełniony, niedorzeczny,
poczuję deszcz czy płacz serdeczny,
że wszystko Bogu nadaremno.
Zostanę sam. Ja sam i ciemność.
I tylko krople, deszcze, deszcze
coraz to cichsze, bezbolesne.”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Źródło: Deszcze, 1943

O Bogu , O płaczu

„Natomiast świat, który tworzę swoim bohaterom, jest już tylko moim światem i hiszpański deszcz jest moim deszczem. W Fabryce muchołapek sędzia, czyli Bóg, z pewnym upodobaniem obsługuje w kulisach teatru maszynę wywołującą na scenie grzmoty i burzę. Myślę, że każdy pisarz, nawet ten mizernego talentu, obsługuje taką maszynę.”

Andrzej Bart (1951) polski powieściopisarz, scenarzysta i reżyser

Źródło: Justyna Sobolewska, Przeszłość trzyma mocno, polityka.pl, 15 czerwca 2009 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/291986,1,rozmowa-z-andrzejem-bartem.read

O Bogu , O świecie , O myślach , O przeszłości

„Ta zwykła
ta mała kropla deszczu
na twojej otwartej dłoni
nie z tej godziny i nie z tego nieba
nie z tej rzeki
nie z tamtego światła
nie chmurę ma za sobą ale odyseję.”

Urszula Kozioł (1931) polska poetka

Źródło: Z rozmów o deszczu

„Nie gniewaj się na deszcz.
On otwiera śpiące piąstki liści
i na drutach szklane nuty wiesza,
żeby ptaki wiedziały jak śpiewać.”

Wincenty Faber (1936–1980)

Źródło: Pogoda

O ptakach , O śpiewie , O pogodzie

„Roślinność w całym mieście oszalała i byłaby pochłonęła wszystkie ulice, gdyby jej codziennie nie wyrąbywano. Wszędzie było zielono, zielono, zielono, zielona mgła na niebie, z nieba padał zielony deszcz, niekiedy przez chmury przeświecało zielone słońce, z każdego balkonu zwieszały się szerokie, błyszczące, zielone liście, w każdym ogródku szalała zieleń.”

Robert Silverberg książka Czas przemian

Czas przemian

O słońcu

„Skąd pochodzi deszcz? Pochodzi z tej całej brudnej wody, która paruje z ziemi, takiej jak mocz czy woda, którą wylewasz po umyciu stóp. Czyż nie jest to cudowne, że niebo zbiera tę brudną wodę i zamienia ją w czystą?”

Ajahn Chah (1918–1992) mnich buddyjski

Źródło: str. 14

O wodzie

„Można się tak całe życie zastanawiać, czy wyjść z domu, czy może lepiej zostać, bo zacznie padać deszcz. Ja po prostu wychodzę i nie kombinuję.”

Agnieszka Dygant (1973) aktorka polska

Źródło: „Sukces”, marzec 2008 http://dygantofc.pl/o-agnieszce/cytaty/

O życiu , O domu , O sukcesie

„Było nam obojętne, czy pada deszcz, grzmi, jest powódź czy susza. Nie istniało nic oprócz nas i naszej miłości.”

Maite Carranza (1958)

Wojna czarownic, Lodowa pustynia
Źródło: rozdział VI, Przeznaczenie raz jeszcze

„Niech się niebo nie kojarzy tylko z deszczem,
niech się rzeka nie kojarzy z rzeką łez (…).”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Nie jesteś sama

„Anegdoty przychodzą nawet w pochmurny dzień. Podobne do rośliny zwanej dziwaczkiem, po łacinie Mirabilis jalapa. Świetny obiekt do badań genetycznych. Kwitnie nocą, a nawet próbuje kwitnąć kiedy pada deszcz.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

„Do bramy, bo pada deszcz
zaćpasz, przejdzie dreszcz
i wróci wróci tęcza barw
i pęknie twój wrogi świat
i znów przed życiem, przed życiem pęknie strach
twój strach, twój strach, twój strach
który cię zmusza, aby ćpać”

Ryszard Riedel (1956–1994) polski muzyk rockowy, wokalista

Źródło: Dżem, Niewinni i ja – cz I i II

O świecie , O strachu

„Jest kimś bardzo ważnym w moim życiu, powiedziała jaskółka, obniżając lot łagodnie nad łąką i wskazując człowieka, który kosił trawę. Kiedy lecę w jego pobliżu, to zawsze się wznoszę. Jakieś prądy wstępujące, bo ja wiem, trudno dociec. Nawet jak zanosi się na deszcz.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

O trawie

„Za to, że Kain zabił swego brata, zazdroszcząc mu boskiej przychylności, Bóg nie ukarał go śmiercią, tylko wygnaniem z ziemi ornej. Tym samym zmusił go do poszukiwania innego sposobu na życie. Tak więc, po początkowej włóczędze, Kain założył pierwsze miasto. Odtąd zaczęło stanowić ono środek świata. Wokół niego wszystko zaczęło się obracać. Wszystko zaczynało jemu służyć. Zrodzone z bratobójstwa i gwałtu wywartego na naturze – począwszy od odłamania pierwszej gałęzi, służącej za ochronę przed deszczem i wiatrem – powstało by zakończyć historię naturalną i ustanowić symbol ludzkiej wiedzy.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Architectura pictura – „Pogranicza” Nr 3/2000

O życiu , O śmierci , O Bogu , O historii

„Deszcz w jakiś niewytłumaczalny sposób zwalniał mnie z odpowiedzialności.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Dojczland

„Kiedy mówimy o „rzece”, czytelnikowi europejskiemu przychodzi na myśl co najwyżej Dunaj liczący 2790 kilometrów. Gdyby mu tego nie opisać, miałby trudności z wyobrażeniem sobie Amazonki długości 5500 kilometrów. Na wysokości Belén del Para nie widać drugiego brzegu rzeki; jest ona w tym miejscu szersza niż Bałtyk. Kiedy my mówimy „burza”, dla Europejczyka oznacza to błyskawice i grzmoty, ale trudno by pojęli zjawisko, które naprawdę chcemy opisać. Podobnie ze słowem „deszcz”. W Andach, według opisu poczynionego dla Francuzów przez Javiera Marimera, też Francuza, zdarzają się burze trwające niekiedy i pięć miesięcy. (…) „Kto nie widział owych burz, nie zdoła sobie wyobrazić gwałtowności, z jaką się one rozwijają. Całymi godzinami błyska się bez przerwy i tak silnie, jakby krew tryskała, a powietrze drży od przeciągłego pomruku grzmotów, których echo niesie się po niebotycznych górach.””

Gabriel García Márquez (1927–2014) pisarz kolumbijski, noblista

Opis ten, choć daleki od arcydzieła, starczy, by przerazić największego europejskiego niedowiarka.
Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 256–257.

O książkach , O świecie , O myślach , O myśleniu

„Tyle nas wszystkiego,ile deszczu złapanego w palce,ile pyłu na skrzydłach ćmy.”

Mariusz Grzebalski (1969)

Źródło: Czasem z tomu Negatyw (1994)

O czasie

„Deszcz był chyba lepszy od seksu. Wprawdzie przyjemność z jednego i drugiego jest porównywalna, ale przecież deszcz nieraz trwa dłużej. Chociaż nie zawsze – przecież miłość to cierpliwy wół, orze i orze.”

Wojciech Kurtyka (1947)

Chiński maharadża

O miłości , O przyjemności , O seksie

„Kiedy staliśmy w drzwiach (…) tuż przed wyjściem na ulicę w światło i upał, podczas tej krótkiej chwili wahania, która w tropikach jest taką samą chwilą namysłu, jak gdzie indziej, kiedy człowiek zbiera odwagę, żeby wyjść na deszcz (…).”

Vidiadhar Surajprasad Naipaul (1932–2018) brytyjski prozaik i eseista, noblista

Zakręt rzeki (1979)

O świetle

„Film toczy się chronologicznie, oczywiście z pewnym skrótem, ale linearnie. Przyroda, odgrywa tutaj dużą rolę, (…) życie ludzi na wsi jest od niej zależne. Upał, deszcz, wiatr, woda, świt, zmierzch – młodość chłopców, wysiłek fizyczny, ksiądz kontemplacyjnie biegający po lesie. To wszystko miało zbudować zmysłowy „pejzaż” tego filmu.”

Michał Englert (1975) polski operator filmowy i scenarzysta

o filmie Nieulotne.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Michał Englert: O trudnej miłości i potrzebie zrozumienia, portalfilmowy.pl, 13 lutego 2013 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,13657,4,1,Michal-Englert-O-trudnej-milosci-i-potrzebie-zrozumienia.html

O życiu , O ludziach , O zrozumieniu , O wysiłku

„W końcu kiedy pada deszcz, najlepsze, co można zrobić, to nie robić nic – niech sobie pada.”

Henry Wadsworth Longfellow (1807–1882) poeta amerykański

„Pogoda była w sam raz na jeden płynny ruch brzytwą dookoła własnej szyi. Rechocząc luźnymi łatami na blaszanych dachach, parskający prosto z szarej gęby nieba wiatr pluł w twarz deszczem przemielonym ze śniegiem.”

Adam Wiśniewski-Snerg (1937–1995) polski pisarz

Tramwajada

O pogodzie

„Strugami deszczu mży mgielna szaruga,
Noc pełna cieni, wystygła i długa,

Przedzgonnych psalmów snuje hymn pokutny,
Łka w strunach deszczu w rytm niezmiernie smutny.”

Kazimiera Zawistowska (1870–1902)

Źródło: O przyjdź Ty do mnie... [w:] Poezye http://zbc.uz.zgora.pl/dlibra/doccontent?id=22446&dirids=1, wyd. H. Altenberg, Lwów, s. 39.

O nocy

„5 października oddziały Armii Krajowej, ze swym dowódcą na czele, maszerowały ulicami wśród milczących warszawiaków. Powstańcy opuszczali miasto, które daremnie próbowali oswobodzić spod obcej okupacji. Pod szarym niebem, w deszczu, szli do niewoli żołnierze, którzy pięć lat trwali w podziemiu, a przez sześćdziesiąt trzy dni prowadzili otwartą, regularną walkę. W czasie niemieckiej okupacji i gestapowskiego terroru codziennie ryzykowali życie. Walka na ulicach Warszawy była ostatnią próbą odzyskania wolności. Stała się również widomym dowodem zdradliwej polityki Rosji. (…) Stałam, salutując, na chodniku koło ostatniej barykady. Generał Bór dostrzegł mnie i uchylił kapelusza, a oficerowie z jego sztabu zasalutowali. Żegnałam oddziały Armii Krajowej, dumę polskiego podziemia, z trudem zachowując kamienną twarz.”

Maria Tarnowska (1884–1965) polska działaczka społeczna

5 października 1944, Warszawa.
Źródło: Joanna Wieliczka-Szarkowa, Powstanie warszawskie 1944. Gloria victis, Wydawnictwo AA, Kraków 2014, s. 277.

O życiu , O wolności , O czasie , O walce

„Dziwne są ścieżki szczęścia. Niektórzy potrafią zbudować swoje szczęście niemal z niczego, ocalić i rozdmuchać nawet najbardziej nikłą iskrę, choć wiatr i deszcz.”

Hanna Kowalewska (1960)

Julita i huśtawki

O szczęściu

„Latem – choćby nie wiem jak było zimno i deszczowo – przed kawiarniami, restauracjami i barami muszą być stoliki. Islandczycy chyba nie wierzą w to, że mają paskudną pogodę i wmawiają sobie upały. (Wystawy sklepowe są pełne kostiumów kąpielowych i letnich sukienek od stycznia do grudnia). Szanujące klientów knajpy dysponują kocami i parasolkami. Jeśli siadasz na zewnątrz, a jest około 5 stopni, kelner podaje ci koc. Okrywasz się nim i pizza smakuje lepiej. A jak zacznie padać deszcz, dostajesz parasolkę, żeby do piwa nie nalało. No i piździ jak cholera, deszcz fest zacina, a ty siedzisz jak sierota – na plecach filcowy koc, w lewej ręce parasolka, w prawej kufel piwa, a w gębie Marlboro.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki

O pogodzie

„Pechem mogę nazwać to, że moje relacje damsko-męskie zawsze są skomplikowane. Spotykam kogoś na swojej drodze, życie na chwilę staje się piękne, a potem okazuje się, że kolejny raz trafiłam z deszczu pod rynnę.”

Magdalena Schejbal (1980) aktorka polska

Źródło: wywiad dla dziennika „Fakt”

O życiu , O relacjach

„Przyślij mi list, długi list na „poste restante”,
Gdy wszystko straci sens odbiorę go,
Na znaczku niech będzie niebo Twe,
Koperta biała, jak Święty Chleb, a w niej
Pusta kartka i zamiast słów nadzieja. (…)
Ześlij nam deszcz, ciepły deszcz na brzeg mych ust,
Przymykam oczy i nadstawiam twarz,
Te wargi spękane zwilż choć łzą,
Ulewy z nieba spragniony suchy świat,
O deszcz proszę, deszcz łaski Twej: nadzieję.”

Jerzy Szymik (1953) polski duchowny katolicki, poeta, teolog

Cytaty z poezji
Źródło: Samba pocztowo-dżdżysta

O świecie , O nadziei , O stracie , Sens

„Gdy gdzieś daleko zacnemu żyć trzeba,
stamtąd o ludu swego dba wygody;
chmury, kłębiące się gdzieś pośród nieba,
obfitym deszczem mnożą ziemskie płody.”

Sakja Pandita (1182–1251)

Drogocenna skarbnica wytwornych maksym
Źródło: str. 49

O ludziach

„Dzisiaj jestem smutna
jak ptak.
Dzisiaj jestem smutna
jak deszcz.
Leżę sobie w trawie
na wznak,
sama nie wiem, czemu
tak jest.”

Danuta Wawiłow (1942–1999)

Źródło: Smutny wiersz

O ptakach , O trawie

„Moja wiedza odnośnie miasta pochodzi z czterdziestu lat doświadczania go. Obserwuję wszystkie detale. Wszystko, począwszy od kropli deszczu poprzez promienie słońca jest mi niezmiernie bliskie. Staram się chwytać to wszystko, czego doświadczam w życiu codziennym.”

Dżafar Panahi (1960)

Źródło: Sebastian Sroka, Wejrzeć w zamknięty krąg, literaturaperska.com http://www.literaturaperska.com/kino/krag.html

O wiedzę

„Kto chce wolności bez zamieszek, chce deszczu bez burzy.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

O wolności

„Na niebie tęcza, co zakwita,
Gdy przyjdzie deszczu wieścić kres,
Po chwili nuży i zazwyczaj
Ma każdy z nas ją mocno gdzieś.
(…) I każdy tęczy już po kwadransie
Mówi: pas.”

Georges Brassens (1921–1981) francuski poeta i bard

do tego tekstu, opublikowanego pośmiertnie, Brassens nie napisał muzyki. Do polskiej wersji utworu muzykę napisał Michał Łojewski.
Źródło: Tęcza po kwadransie (L’arc-en-ciel d’un quart d’heure)

„Afera goni aferę. Komisje śledcze rosną w Sejmie jak grzyby po deszczu. Afera Rywina, afera Orlenu, PZU i największa z afer, FOZZ, która może nigdy nie zostanie w pełni wyjaśniona. Miliardy złotych, miliardy dolarów i euro płyną szerokimi strumieniami do lepkich łap aferzystów. Nici afer prowadzą do pałacu prezydenckiego, obejmują kolejnych premierów i ministrów, parlamentarzystów, wysokich urzędników, najbogatszych przedsiębiorców, także banki. Za ich plecami czają się agenci służb specjalnych polskich, rosyjskich i innych krajów, pociągając za sznureczki, szantażując teczkami i kartotekami UB i SB w archiwach IPN-u. Pamiętajmy, że jako pierwszy w archiwach MSW z tajnymi teczkami SB buszował przez kilka miesięcy Adam Michnik. Na tej mętnej wodzie swobodnie żeglują panowie dyskretnego zaufania polityków i biznesmenów: Dochnal, Kuna i Żagiel. A w tle wiecznie żywy, najlepszy agent KGB Ałganow, którego oczkiem w głowie była i jest Polska.”

Henryk Jankowski (1936–2010) polski ksiądz katolicki, biznesmen

Źródło: odezwa prałata Jankowskiego do narodu polskiego, maj 2005

O zaufaniu

„A ja chciałbym przez kałuże
iść godzinę albo dłużej,
trzy godziny lizać lody,
gapić się na samochody
i na deszcz, co leci z góry,
i na żaby, i na chmury,
cały dzień się w wannie chlapać
i motyle żółte łapać
albo z błota lepić kule
i nie spieszyć się w ogóle…Chciałbym wszystko robić wolno, ale mi nie wolno?”

Danuta Wawiłow (1942–1999)

Źródło: Szybko

„Biały kolor mleka wapiennego gdzieniegdzie poobłaził już ze ścian chałupy, prześwitywała tam żółta glina, którą kiedyś obrzucił plecione z chrustu i gałęzi ściany. Była to ta sama glina co na podwórku, na którym od dawna nie było już ani jednej kozy i z którego kolejne jesienie zmyły zielonkawą barwę nawozu. Wyżej ta sama żółtawa glina przecinała pastwisko strzępiastym wąwozem, który przecisnąwszy się pod siatką otaczającą rezerwat znikał w buczynie, by czekać na deszcz, zawsze zaskakujący w tej suchej okolicy.”

Bojan Biołczew (1942)

Garnczek fasoli

O kolorach , O czekaniu , Jesień

„Zgodnie z zapowiedzią jest zima.
Babcia Mróz: Jestem Babcia Mróz, nie potrzebujesz czegoś synku?
Orient-men: Co też babcia mówi! A gdzie dziadek?
Babcia Mróz: W dzisiejszych czasach kobiety zajmują wszędzie odpowiedzialne stanowiska! Dziadek występuje tylko reprezentacyjnie, obowiązki szronowo-lodowe zawsze należały do mnie.
(…)
Pan Wiosna: Dzień dobry! Jestem Pan Wiosna! Przepraszam Babciu Mróz, jeśli się spóźniłem, ale z Panem Zimą, z Panem Lato i Panem Jesienią zasiedzieliśmy się przy brydżu.
Babcia Mróz: Nic nie szkodzi.
Orient-men: A co z Panią Wiosną? Myślałem, że pan to pani…
Pan Wiosna: Mężczyźni, synku, w dzisiejszych czasach pomagają kobietom! Prawda, babciu?
Babcia Mróz: I o ile wiem, dotychczasowe panie: Wiosna, Lato, Jesień i Zima, sprawują obecnie obowiązki panów: Wichru, Deszczu, Gradu i Pioruna.”

Tadeusz Baranowski (1945) polski scenarzysta i rysownik komiksów, ilustrator, grafik

Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa

O kobietach , O mężczyznach , O prawdzie , O wiośnie

„W Helsinkach jest ciepło i wstrętnie. Śliska bryja, na którą pada deszcz, tak że taksówki ślizgają się. Piętnaście delegacji z krajów, już będących członkami Unii Europejskiej i drugie tyle z krajów, które chcą się włączyć do Wielkiej Szczęśliwej Rodziny. Schroeder, Chirac, Joschka, Tony Blair, Iwan Kostow. Dwa i pół tysiąca dziennikarzy. Widzę śpieszących się starych znajomych, którzy wchodzą i wychodzą dokądś. Dom wariatów.”

Antoni Georgijew (1963)

W poszukiwaniu utraconego wiersza. Opowieść wigilijna

O wariatach , O domu

„Mecz rozgrywano w holenderskich warunkach, przy padającym deszczu.”

Andrzej Zydorowicz (1942)

Wpadki komentatorskie
Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=5&startsz=x

O sporcie

„Miłość, jak deszcz, może czerpać siły z góry – poi wówczas obficie zakochane pary, a wszystko przesiąknięte jest radością. Ale czasem, w okresach smutnej życiowej posuchy, miłość wysycha na powierzchni i wtedy musi czerpać siły z wewnątrz – stara się wówczas przetrwać, zapuszczając głębiej korzenie.”

Mitch Albom (1958) amerykański pisarz i dziennikarz sportowy

Pięć osób, które spotykamy w niebie
Źródło: Dziś są Eddiego urodziny

O miłości , O urodzinach , O sile , O czasie

„Mądrzy ludzie praktykowali nauki nie pozwalając swoim wysiłkom ustać w żadnej z czterech pozycji ciała-siedząc, stojąc, leżąc, chodząc. Utrzymywali doskonalą ciągłość uważności, bez żadnej luki. Wy również powinniście praktykować w ten sposób. Uczniowie Buddhy utrzymywali uważność w jednym punkcie i nie pozwalali swojemu umysłowi przesunąć się na inny obiekt. Czy deszcz chciwości, niechęci i złudzeń może dotknąć tych, którzy są tak wytrwali?”

Webu Sayadaw (1896–1977)

Źródło: Podstawowa praktyka Część I Wykłady na temat Dhammy, sasana.wikidot.com http://sasana.wikidot.com/podstawowa-praktyka-cz-1

O ludziach , O wysiłku , O nauce

„Drzewa są po prostu piękne, potrzebują tak niewiele, bo słońca, deszczu… a od nas szacunku.”

Łukasz Borowicz (1977) polski dyrygent

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1941, lipiec 2008.

„Miłość kurtyzan to kaprys mijający szybko, jak letni deszcz – kto wszystkich obsługuje, ten nie może kochać nikogo.”

Pietro Aretino (1492–1556) włoski pisarz

O miłości , Kochać się

„Świat cały noszę codzień za szkłem mych binokli,
Życie drga poza niemi, jak w akwarjum — ryby.
Dziś nadto je oglądam przez okien mych szyby:
Widzę, jak po ulicy biegną ludzie zmokli
I parasole rosną na deszczu — jak grzyby.”

Józef Birkenmajer (1897–1939) polski slawista, historyk literatury, poeta, tłumacz

Źródło: W dzień deszczowy w: Ulicą i drogą, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1928, s. 18.

O życiu , O ludziach , O świecie , O rybach

„Szczęśliwej podróży,
lecz na przyjaźń naszą i Boga,
gdy tę dziką pustynię
uda ci się przemierzyć,
kwiaty oraz deszcz
pozdrów ode mnie.”

Mohammad Reza Szafi'je Kadkani (1939)

Źródło: Szczęśliwej podróży, literaturaperska.com http://www.literaturaperska.com/kadkani/kadkani1.html, tłum. Albert Kwiatkowski

O Bogu , O przyjaźni , O Kwiatach

„Król dzikusów tylko łagodnie spytał Aleksandra Macedońskiego:
„Powiedz, czy w twoim wielkim kraju słońce świeci?”
„Jeszcze jak! Jak słońce jest na niebie, to ono świeci”.
„A czy deszcz pada w twoim wielkim kraju?”
„Co za pytanie? Jak deszcz sobie pada, to on pada”.
„A czy w twoim wielkim kraju jest trzoda chlewna?”
„Daj ci Boże tyle trzody chlewnej, ile tego jest w moim kraju”.
Zamyślił się król dzikusów, a potem powiada:
„Wiesz co, Aleksandrze Macedoński, o ile w twoim kraju jeszcze świeci słońce i jeszcze pada deszcz, to jedynie ze względu na trzodę chlewną.””

Ilja Erenburg (1891–1967) rosyjski pisarz

Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca
Źródło: s. 128.

O Bogu , O słońcu , Pytanie

„Nadciągam jak deszcz z czarnych wielkich chmur,
by powiedzieć ci jak bardzo tęsknię.”

Fisz (1978)

Źródło: Pan mruk

„Możliwe, że będziesz siedzieć na brzegu rzeki, nad powierzchnię wzięci srebrny deszcz ryb. Albo ptaki lotem wokół ciebie będą pleść cudowne welony. Oby ci dane było ujrzeć kwiaty, jak dyrygują dniem!

Proszę, nie zapomnij tego!”

Vít Kremlička (1962)

Źródło: Proszę, nie zapomnij tego, tłum. Jakub Pacześniak

O ptakach , O Kwiatach

„A wróciliśmy do miejsc naszej miłości, starych ulic,
gdzie z liści spadał deszcz brunatny, w bezksiężycowe miasto.
Stają mi w oczach sceny tradycji pasterskiej:
Dafnis i Chloe koziołkujący pod drzewem,
Adam i Amaryllis, a może imiona są inne,
Werter przeszyty piorunem, kornwalijskie historie.
Towarzyszy nam wszędzie echo, w tych starych murach,
i z echem naszych kroków ta odleglejsza pamięć
tworzy harmonię. Dlatego ten spór?”

Bogdan Czaykowski (1932–2007)

Źródło: Tradycje miłości

O historii

„Jak na deszczu łza, cały ten świat nie znaczy nic…”

Maciej Balcar (1971) polski muzyk i aktor

Źródło: Dżem, utwór Do kołyski z albumu 2004

O świecie , Łza

„A ty u okien jeszcze marzysz,
nagrobku smutny. Czasu napis
spływa po mrocznej, głuchej twarzy,
może to deszczem, może łzami.
I to, że miłość, a nie taka,
i to, że nie dość cios bolesny,
a tylko ciemny jak krzyk ptaka,
i to, że płacz, a tak cielesny.”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Źródło: Deszcze, 1943

O miłości , O ptakach , O czasie , O płaczu

„Bezlitosny szum deszczu buduje mur między mną a światem.”

Mian Mian (1970)

Cukiereczki

O świecie

„widnieją słoje szczezłe na deszczu
w górze tylko ideał gruszy”

Stanisław Stanik (1949)

Źródło: Widok ściętej gruszy, „Sekrety ŻAR-u” 2008, nr 2

„Twoja skóra pachnie jak ostatnie dni wakacji,
dziś powietrze pachnie jak ostatnie dni wakacji
deszcz na betonie, deszcz na betonie.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Deszcz na betonie (?)

O wakacjach

„Ta twarz zza okna – z liści i połączonych ze sobą gałęzi, zielona na wiosnę, potem żółknąca i czerwieniąca się, jakby zrobiła coś, czego powinna się wstydzić, rozgadana, kiedy padał deszcz – była jedynym, pewnym człowiekiem, na którego mogliśmy liczyć. To nic, że zimą odchodziła, nie wiadomo gdzie, zostawiając czaszkę czarnych gałęzi. Nie wiadomo po co odchodziła. Zostawaliśmy na te sztywne i zimne miesiące sami jak palec… Źle nam było z zimą i zimie też z nami nie najlepiej pewnie było, kto to wie. Jednak najbardziej podczas zimy doskwierał mnie i Pliplokowi brak znajomej i bliskiej nam twarzy, która już od przedwiośnia codziennie aż do późnej jesieni czekała pomiędzy gałęziami i jakoś dziwnie, zielono uśmiechała się do nas, wystraszonych nastaniem poranka, którego się baliśmy. Jakby nam chciała dodać otuchy i zupełnie tak, jakby wszystko o nas wiedziała. Nawet to, czego my o sobie nie mogliśmy, z braku refleksji nad sobą, domyślać się i wiedzieć.”

Stefan Szczygłowski (1952)

Źródło: pl. iplok (2005)

O wiośnie , O zimie , O czekaniu , Jesień

„W czasie deszczu dzieci się nudzą”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

Źródło: tytuł piosenki z Kabaretu Starszych Panów, wyk. B. Krafftówna i M. Czechowicz.

O dzieciach , O czasie

„Największym przeżyciem był dla nas pierwszy po wojnie mecz piłki nożnej oficjalnych reprezentacji Francji i Polski. Na wielkim stadionie – tłumy. Polonia w komplecie. I to każda Polonia. Od mundurów polskich aż w oczy kole. Wtłoczeni w loże rządowe czuliśmy się trochę nieswojo. Ale nikt na nas nie zwracał uwagi. Na stadionie szumiało jak w ulu. Gdy wbiegła nasza jedenastka – ryk. I tak już do końca. Nasi grali jak szatany. W nieustającym ataku. Może się nie znałem, ale [Mieczysław] Gracz wydał mi się geniuszem. Ryczałem razem ze wszystkimi. Do przerwy 1:0 dla naszej jedenastki. Owacja. Wszystkie trąbki świata. Deszcz pomarańcz. Żadnej różnicy, która Polonia. Po przerwie 2:0 na naszą korzyść. Drugie Waterloo. Francuzi schodzą z boiska z nosami na kwintę. Naszych wynoszą na rękach. Bohaterem jest Gracz i jeszcze bramkarz, ale nazwiska już nie pamiętam. Kwiaty i pomarańcze. To jednak jest Francja.”

Włodzimierz Sokorski (1908–1999) polski działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, generał

Źródło: Notatki, Warszawa 1976.

O wojnie , O Kwiatach

„Bank jest miejscem, w którym pożyczają ci parasol wówczas, gdy jest ładna pogoda, i proszą o jego zwrot, gdy zaczyna padać deszcz.”

Robert Frost (1874–1963) poeta amerykański

O pogodzie

„Ona mi pierwsza pokazała księżyc
i pierwszy śnieg na świerkach,
i pierwszy deszcz.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Spotkanie z matką

O matce

„podzielny, gdy chce wyjaśnić
świat pozwala zwrócić się: TY, świat
i Bóg, i deszcz, gimnazjalistka
jednako dają się oszukać: wszystko – TY”

Vladas Braziūnas (1952)

Źródło: ty, tłum. Teresa Dalecka

O Bogu , O świecie

„Kto patrzy na wiatr, nigdy nie będzie siał. Kto patrzy na deszcz, nigdy nie będzie żął.”

Salomon (-990–-931 p. n. e.) prorok biblijny oraz Koranu, król Izraela, syn i następca króla Dawida

Źródło: Biblia, Kazn. 11:4

„Cywilizacje spalone wśród liści
deszcz płucze
i morze strzaskany dekalog na brzegi
wyrzuca.”

Aleksander Rymkiewicz (1913–1983) polski poeta

Źródło: Warszawskie cegły, 1951

O morzu

„Byłem w tych latach tak namiętnym cyklistą, że nie robiłem prawie kroku pieszo i nawet w ulewny deszcz, w kaloszach i lodenowej pelerynie, jeździłem wszędzie na rowerze. Wnosiłem swój wehikuł do mieszkania na trzecim piętrze, gdzie miał stałe miejsce w kuchni. Przed południem, po pracy, zawsze odwracałem go kołami do góry i czyściłem. (…) W letnie popołudnia jeździłem z książką na kierownicy do lasku w Schleissheim.”

Thomas Mann (1875–1955) prozaik niemiecki, noblista

Źródło: Szkic autobiograficzny

„W początkach wieku XV Hieronim z Pragi udał się na Litwę, głosząc wiarę chrześcijańską w zachodniej połaci kraju. Jego relacja przekazana przez Eneasza Sylwiusza Piccolominiego w pół wieku później, zawiera opis czci wężów, kamiennego młota niezwykłych rozmiarów, wiecznego ognia, świętych lasów i drzew szczególnie wysokich. Najstarszy dąb w lesie uważano za siedzibę bóstwa. Hieronim w zapale misjonarskim pozabijał węże, pogasił ogniska i ściął święte drzewo. Wywołało to sprzeciw ludzi, którzy udali się do wielkiego księcia Witolda ze skargą na przybysza o zniszczenie domu bożego (sacram Dei domum), skąd otrzymywano deszcz i dobrą pogodę; nie wiadomo było już, gdzie się modlić i szukać swego boga. Witold wzruszył się dolą ludu i skłonił Hieronima do opuszczenia kraju. Nowożytne informacje o pogaństwie litewskim, miejscami żywym jeszcze w wieku XVII, wspominają o ponownym wzniecaniu świętego ognia przez tarcie dębiny o szare kamienie polne.”

Aleksander Gieysztor (1916–1999) polski historyk mediewista

Mitologia Słowian
Źródło: s. 89.

O Bogu , O ludziach , O wierze , O domu

„Szliśmy zatem w padającym deszczu… każdy z tornistrem i torbą na zakupy, pełnymi po brzegi najrozmaitszych rzeczy, powrzucanych byle jak. Ludzie idący do pracy popatrywali na nas ze współczuciem. Z ich twarzy było widać, jak bardzo żałują, że nie mogą nas podwieźć; błyszcząca żółta gwiazda mówiła sama za siebie… Kiedy dotarliśmy do Prinsengracht, Miep szybko zabrała nas na górę do „Tajemnego Pokoju.””

Anne Frank (1929–1945) Żydówka, autorka dziennika

Zamknęła za nami drzwi i pozostaliśmy sami.
lipiec 1942.

O ludziach , O pokoju , O górach , O gwiazdach

„Najbardziej lubię patrzeć kiedy śpisz/gdy wieczorami deszcz uderza w szyby i/mówisz – ja słucham ci.”

Michał Szulim (1979)

Fragmenty tekstów
Źródło: Najbardziej

„(…) lubię: milczeć, deszcz, słowiki,

Ilustrowanych pism roczniki

(„Kłosy”, „Wędrowce”, „Tygodniki”)

Grochówkę z boczkiem, bzy, jarmarki,

Łacinę, las, pocztowe marki,

Fachowe gwary, psy, Cyganów,

Kolekcjonerów, szarlatanów,

Etymologię, aptekarzy,

Ungra warszawskie, kalendarze

Wiek dziewiętnasty, bibliografię,
Lawendę, stare fotografie (…).”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

O psie , O wieku

„Zwykłe to
Życia koleje:
Słońce świeci, deszcz pada,
Wiatr wieje…”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Srebrnikowe myśli
Źródło: Uwaga doświadczonego, s. 32

O słońcu

„Trudno jest wytrwać, gdy wszystko zdaje się stracone.
Trudno jest marzyć, gdy marzenia twoje depczą.
Trudno jest stać gdy chcą cię rzucić na kolana.
Marzyć o słońcu gdy wokoło strugi deszczu.
Lecz przysięgaliśmy na orła i na krzyż,
na dwa kolory, te najświętsze w Polsce barwy,
na czystą biel i na gorącą czerwień krwi,
na wolność żywych i na wieczną chwałę zmarłych.”

Andrzej Kołakowski (1964)

Źródło: Przysięga

O marzeniach , O wolności , O zmarłych

„Śmieję się z tego, że Polacy szybko nudzą się pogodą. Kiedy jest zimne lato, to narzekają, że nie jest gorąco. A z kolei w trakcie upałów dopytują się, kiedy spadnie deszcz. I ciągle mają pretensje, że aura nie jest na odwrót. Przestałam się tym przejmować, skoro i tak kompletnie nie mam na to wpływu.”

Marzena Sienkiewicz (1975) polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna

Źródło: Wojciech Skrok, Sienkiewicz: Jestem jak piorunochron, teletydzien.pl, 20 lipca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-sienkiewicz-jestem-jak-piorunochron,nId,623739

O lecie , O pogodzie

„Ostatnio marzyłam, żeby umrzeć na scenie i to mi się udało, w filmie. Przez godzinę musiałam leżeć w błocie i deszczu. Należy uważać na marzenia…”

Monika Dryl (1979) polska aktorka i wokalistka jazzowa

O marzeniach

„Starajmy się odczytać nazwisko, to będzie najprostsze.
– Szkoda tylko, że go nie wyryto w marmurze, bo spłynęło z deszczem. Poznaj z tego, młodzieńcze, że nazwisko nigdy nie jest treścią, lecz mizernym dodatkiem do człowieka.”

Kornel Makuszyński (1884–1953) polski prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny i publicysta

Źródło: List bez adresu

„Wiosna długo nie nadchodziła. (…) Na Wielkanoc leżał śnieg. I nagle na drugi dzień świąt powiał ciepły wiatr, nadciągnęły chmury i przez trzy dni i trzy noce lał rzęsisty i ciepły deszcz. We czwartek wiatr ucichł i nastała gęsta, szara mgła, jakby kryjąc tajemnicę dokonujących się w przyrodzie przemian. W tej mgle popłynęły wody, kry lodowe zatrzeszczały i drgnęły, szybciej ruszyły mętne spienione strugi i w samą Przewodnią Niedzielę przed wieczorem mgła się rozpełzła, chmury rozbiegły się, przybierając kształt baranków, niebo się przetarło i nastała prawdziwa wiosna. Rankiem mocne słońce pożarło cienką warstwę lodu, która przez noc ścięła wody, i całe rozgrzane powietrze zadrgało od napełniających je oparów zmartwychwstałej ziemi. Zazieleniła się zeszłoroczna i nowa, strzelająca igiełkami z ziemi trawa, napęczniały pączki kaliny, porzeczek i lepkiej, pełnej pieniących się soków brzozy. Na osypanej złocistym kwieciem łozinie zahuczała wysłana na zwiady, znużona lotem pszczoła. Zaniosły się od śpiewu niewidzialne skowronki nad aksamitem ozimin i nad zmarzniętym ścierniskiem; zapłakały czajki nad bagnami i nad zalanymi burą, nieskoro spływającą wodą niżami, a wysoko przeciągnęły z głośnym klangorem klucze żurawi i gęgające stada dzikich gęsi. Zaryczało wyliniałe nierówno bydło na wygonach, krzywonogie jagnięta poczęły wyskakiwać dokoła tracących wełnę, beczących matek. Po niezupełnie jeszcze suchych, pokrytych śladami stóp ludzkich ścieżkach rozbiegły się lekkonogie dzieci; nad stawem zaterkotały wesoło głosy bab niosących płótno, a po podwórzach zastukały topory chłopów szukających sochy i brony. Przyszła prawdziwa wiosna.”

Lew Tołstoj książka Anna Karenina

Źródło: Anna Karenina, t. 1, rozdz. XII, tłum. Kazimiera Iłłakowiczówna

O dzieciach , O tajemnicy , O wiośnie , O matce

„(…) te nasze przodki w ogólności chomonciaki, czyli żłoby niepiśmienne byli, kościołów także samo jeszcze nie posiadali i do bożków się modlili.
Bożki, czyli bałwani, to byli drewniane albo kamienne faceci, zarządzające słońcem, wiatrem, deszczem i inszem gradobiciem. Sam najważniejszy między niemi był uskuteczniony z dębowej szczapy i cztery oblicza posiadał. A nazywał się Światowid (…).
Ale koniec końców poznali się nasze na bałwanach. Dowiedzieli się o tem szkopy i koniecznie chcieli naszych pradziadków chrzcić. Wtranżalali się do nasz na Ziemie Odzyskane i co i raz chrzciny urządzają.
Ale nasze przodki skapowali koniec końców, że ich przy tem w kant nabijają. (…) szkopy oprócz bałwanów meble także samo jem z domu wynoszą, na platformy układają i do Berlina wysyłka idzie. (…) spomknęli się wtenczas z Czechami i mówią: „Chrzcijcie nas wy!” (…) Mietek Piastuszkiewicz (…). Przygruchał sobie jedną Czeszkie, niejaką Dąbrowszczankie, na zapowiedzie dał i w krótkim czasie się z nią ochajtnął.
(…) i zaczęli się ogólnie chrzciny.
(…) Niemcy nic o tem nie wiedzieli. Przyjeżdżają za parę tygodni (…) i mowę zawalają do Mietuchny, że w dalszem ciągu zamierzają chrzciny nam wyprawiać. A Miecio w śmiech:
„Kogo będzieta chrzcić, kiedy to wszystko ochrzczone?”
„Na czysto?”
„Na sto procent, niech ja skonam!”
„No, dobrze – mówią Niemcy – a bożki dlaczego stoją?”
„Dla chaseny, czyli towarzyskiej draki żeśmy ich zostawili, żeby was na wodę napuścić!”
I w charakterze dowodu rzeczowego jak nie gwizdnie Mietek Światowida w jedną mordę, jak nie sztachnie w drugą mordę, w trzecią, w czwartą… A Dąbrowszczanka z wierzchu bożka parasolką.
Widząc to reszta gości, z czem kto miał pod ręką, leci grzać bałwanów. W trymiga zniszczyli wszystkich co do sztuki, żeby nie to, że warszawiacy, co na tych chrzcinach tyż byli, wyszabrowali większe partie bożków i opychali do Kowna Litwinom, którzy jeszcze przez czas dłuższy za poganów chodzili.
Widzą Niemcy, że krewa, kropidła pod pachy i chodu za Odre i Nyse!”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Ogólne chrzciny w Helena w stroju niedbałem

O domu , O charakterze , O śmiechu , O wodzie

„Woda, która płynie w rzece to łzy tych, którzy żyli przed nami, a woda, która spływa z deszczem na ziemię w obcych krajach, to łzy tych, którzy po nas przyjdą na świat.”

Mika Waltari (1908–1979) pisarz fiński

O świecie , O wodzie , O łzach

„(…) jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka, (…) tłoczy się we mnie cały brud, wszystkie te kawałki żwiru, ten na wpół roztopiony śnieg, każdą dziurę we mnie zatyka, próbuję udawać, że nic ze mną się nie dzieje, jak ktoś akurat przechodzi, grzecznie się odzywam, dzień dobry, dzień dobry, nie pokazuję niczego po sobie, idę szybko w jakieś krzaki (…) wkładam palce i rozpieram siłą usta (…) rzygam, wymiotuję wszystkim, co okazuję się tylko tym, co jadłem wcześniej, nie ma żadnego szlamu i jest mi wstyd, że tak się dałem łatwo podejść temu malutkiemu skurwysynowi we mnie, tak łatwo dałem się przechytrzyć i oszukać.”

Mirosław Nahacz (1984–2007) polski pisarz

Bombel (2004)

O snach , O sile

„Front atmosferyczny, który nie tylko przyniósł deszcz, ale również opady.”

Maja Popielarska (1973) polska prezenterka telewizyjna

podczas prowadzenia Pogody w TVN24.
Źródło: Zapis Pogody na stronie TVNmaniak http://web.archive.org/web/20110723093519/http://www.tvnmaniak.pl/download/tvn24_lapucapu.wmv

O pogodzie

„Naprawdę, staramy się nie gwiazdorzyć. Kiedyś na festiwalu w Niemczech poszedłem sobie trochę połazić po terenie, akurat padał deszcz, więc naciągnąłem na łeb kaptur tak, że prawie nie było widać twarzy. I co…? Odszedłem kawałek, a tu już fani: „Dino! Dino!”. Po czym mnie do diabła poznali? Chyba po moim wielkim brzuchu.”

Dino Cazares (1966)

Źródło: Dino Cazares – Fear Factory (gitara), rockmetal. pl, 24 sierpnia 2012 http://www.rockmetal.pl/wywiady/fear.factory-dino.cazares.12.html?strona=6

O odejściu

„W naszej grupie nie ma ludzi, którzy, gdy pluje im się w twarz powiedzą, że pada deszcz.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

po meczu Polska-Rosja na MŚ 2006.
Źródło: Czerwona kartka w kalendarzu przez 30 najbliższych lat! http://reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/7657_l_kadziewicz_czerwona_kartka_w_kalendarzu_przez_30_najblizszych_lat_

O ludziach

„Gdy pada wiosenny deszcz, niebo i ziemia łączą się w miłosnym akcie.”

Mian Mian (1970)

Cukiereczki

„Gwoździe deszczu przybija elektroniczna perkusja (…).”

Adam Raczyński (1975)

Źródło: Zima

O zimie

„Pierwotnym najoczywistszym sensem deszczu jest zapłodnienie, związane z życiem i z ogólną symboliką wód. Ponadto – zresztą w kontekście tego samego związku – ma też sens oczyszczenia, nie tylko z racji znaczenia wody jako „substancji powszechnej”, czynnika pośredniczącego między sferą nieukształtowaną (gazową) a ukształtowaną (stałą), uznawanego we wszystkich tradycjach, ale również dlatego, że woda deszczowa spada z nieba. Z tej przyczyny spokrewnia się on ze światłem, co tłumaczy fakt, że w wielu mitologiach deszcz uważany jest za symbol oddziaływania niebiańskich „wpływów duchowych” na ziemię (…).”

Juan Eduardo Cirlot (1916–1973)

Źródło: Deszcz w: Słownik symboli

O wodzie , Sens

„Tego Ducha Świętego Pan obiecał nam posłać jako Pocieszyciela, aby nas przygotował dla Boga. Jak bez wody nie da się zaczynić suchej mąki i wyrobić z niej jednego ciasta i jednego chleba, tak i my nie możemy stać się jedno w Jezusie Chrystusie bez wody, która przychodzi z nieba. Jak zeschnięta ziemia nie wyda plonu bez wilgoci, tak my, którzy byliśmy suchym drzewem, nie wydalibyśmy owoców życia bez deszczu zesłanego z woli niebios.”

Ireneusz z Lyonu (130–202) pisarz chrześcijański, święty Kościoła katolickiego

Źródło: Przeciwko herezjom, III, 17.

O Bogu , Chrystus

„wstecz, wstecz, choć były pieśni nadawczych stacji i zawsze
od tego czasu lśni pomiędzy nami złota
nitka radia. że dzisiaj owinięta w deszcz
zwarty jak izolacja, to można na chwilę
przywołać stare bagno, bezbłędny ogniku.
biały szum niech cię chroni. transmitery mgły,
awarie łącza.”

Paweł Kozioł (poeta) (1979)

Źródło: 2. pieśń o niebie ściemnionym i młynach szatańskich

O czasie

„Niektórzy posłowie Platformy Obywatelskiej i Sojuszu Lewicy Demokratycznej dzisiaj się denerwują, że jako jedyni w Europie rozpoczęliśmy debatę na temat rezolucji. Chciałem zadać w związku z tym pytanie: Czy jeżeli pluje się na Polskę, to mamy udawać, że pada deszcz? Czy Sejm Rzeczypospolitej Polskiej nie jest również po to, by bronić dobrego imienia Polaków i Polski?”

Andrzej Mańka (1967) polski nauczyciel i polityk

o rezolucji na temat rasizmu i homofobii.
Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 23 czerwca 2006 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/8f98275d7206066fc1257465003b7d89?OpenDocument

Pytanie