Cytaty o myśleniu

strona 5

„Tak powinieneś się zachowywać w każdym czynie i w każdej myśli, jak gdybyś dziś miał umrzeć. Gdybyś miał czyste sumienie, nie bałbyś się bardzo śmierci.”

„Dobra zabawa to dla mnie coś spontanicznego i radosnego. Najlepiej bawię się, gdy tego nie planuję, to taki niespodziewany prezent. Chwila, kiedy ważne jest tylko „tu i teraz”, a w świecie panuje nagła harmonia. Dobrze się bawię, kiedy dobrze czuję się sama ze sobą wśród ludzi, kiedy daję się porwać nieznanemu. Jeśli istnieje recepta na dobrą zabawę, je jej nie znam, ale wydaje mi się, że energia i dobra zabawa to też radość życia. I to można zaplanować… Myśl, że życie jest piękne.”

„Brak nam chleba, światła i okryć. Chłopi nie cieszą się poprawą warunków życia. Sytuację wykorzystują wrogowie rewolucji i elementy niezdecydowane, które obciążają rząd jako nieudolny. Ci ludzie celowo zapominają, że w Boliwii dojrzewa rewolucyjna zmiana warunków bytu, stosunków między klasami społecznymi oraz sposobu myślenia. Celowo zapominają, że nie zdarzają się rewolucje bez krwi, bez łez i bez potu. Rewolucja francuska 1789 r., rewolucja rosyjska 1917 r. i, ostatnio, rewolucja chińska, pokazują, iż dla budowy trzeba niszczyć, zaś aby żyć – trzeba zabijać. (…)”

„Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.”

„Marzyłam w ciągu mojego życia, marzenia, które zawsze ze mną zostawały, zmieniały moje poglądy, przechodząc wciąż przeze mnie, jak wino przechodzi wodę, odmieniały kolor moich myśli.”

„Ludzie w ogóle nie myślą, oni tylko myślą, że myślą.”

„Marzenia o wielkości i sławie pachną zapewne laurowym liściem o bohaterstwie – potem i krwią, a myśli o śmierci czuć nieodmiennie kadzidłem, stęchlizną i zgniłym igliwiem.”

„Ja odpędzam myśl samobójczą – chcę mieć siły przejść całe piekło, błogosławić, że cierpię razem z innymi i jeszcze wrócić i walczyć, i zawsze rozumieć tych, którzy w tym roku nie odpowiedzieli na nasze wezwanie.”

„Różnica między mężczyzną a kobietą jest taka sama jak między zwierzęciem a rośliną. Zwierzę jest czymś bardziej zgodnym z charakterem mężczyzny, roślina czymś bardziej zgodnym z charakterem kobiety, ponieważ kobieta to raczej spokojne (podobne do rośliny) rozwijanie się, którego zasadą jest pewna bardziej nieokreślona jednia uczucia. Jeśli kobiety stoją na czele państwa – państwo znajduje się w niebezpieczeństwie. Działają one bowiem nie podług wymagań ogólności, lecz podług przypadkowej skłonności i przypadkowego mniemania. Kobiety zdobywają wykształcenie nie wiadomo jak, jak gdyby w atmosferze wyobrażeń, bardziej dzięki życiu niż dzięki zdobywaniu wiadomości, gdy tymczasem mężczyzna zdobywa sobie stanowisko tylko dzięki osiągnięciom myśli i dzięki wielu wysiłkom.”

„Pogoń za małymi zyskami zasłania wielkie korzyści.”

„Kto zamierzył wielkie dzieło, często klęskę ponosi właśnie wtedy, gdy je ukończył.”

„Nie myślę o żalu do bliskich za błędy,
Bo sam popełniłem ich pewnie tysiące.”

„Czy jestem stróżem brata mego?” – nie jest zwykłym zuchwalstwem. Pochodzi ono od człowieka, który nie zaznał jeszcze odczucia solidarności ludzkiej i który myśli (jak wielu współczesnych filozofów), że każdy istnieje dla siebie i że wszystko jest dozwolone.”

„Myślę, że różnimy się tym, jak odbieramy trudności, które na naszej drodze spotykamy, i jak z nimi walczymy. Właśnie tak uważam: że ludzie różnią się między sobą tym, jak radzą sobie z problemami. Czy one ich przygniotą, złamią, czy dadzą pretekst do usprawiedliwiania, wskazywania powodów, dlaczego życie było takie a nie inne, czy też zahartują, utwardzą, wzniosą, dadzą poczucie własnych możliwości, wyrobią charakter.”

„Życie jest dla mnie największym olśnieniem. Nie sztuka, jak do niedawna myślałam, ale zwykła codzienność.”

„Śnią mi się sny, w których zostaję sam,
Bo ci, których kocham nie chcą mnie znać.
Ci, których znałem odeszli w niepamięć,
Nie przynosi ulgi ulubiony kawałek.
Wyłączam radio, cisza każe mi myśleć,
Łzy cisną się same, w myślach mam modlitwę:
Boże, daj mi jeszcze trochę wiary,
Wątpię w cel podróży, pogubiłem mapy,
Nie mam siły iść, nie mam siły biec,
Nawet gdybym miał, to nie wiedziałbym gdzie.
Wskaż mi drogę, podaruj mi siłę
I wybacz mi proszę, to że w ciebie zwątpiłem.
Zła droga jest zawsze złą drogą,
Wybaczenie jest zawsze wybaczeniem,
Zwątpienie jest tylko zwątpieniem.
Ja wątpię we wszystko, jestem tylko człowiekiem.”

„Myślę, że to interesujące, jak ludzie reagują, bazując na swoich poglądach. Twoje poglądy to tylko to, czego zostałeś nauczony, [to, jak zostałeś] wychowany, co nie znaczy, że są słuszne. Dlatego zawsze polecam doświadczenia psychodeliczne, które sprawiają, że uświadamiasz sobie, że wszystko, czego się nauczyłeś, jest nauczone, ale niekoniecznie prawdziwe.”

„Rozumiesz mnie, źle mieszkam. Z jednej strony Kameralna, z drugiej Delikatesy. I budzę się rano, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi, strasznie mi się pić chce. Kameralna jeszcze nieczynna, idę, patrzę: Delikatesy. Ludzie stoją, myślę tak: stanę na chybił trafił, stoję, stoję. Kupują pomarańcze, ja też kupiłem. Pić mi się chce jak cholera. Wracam do domu i mówię do żony: „Żono, uważaj. Mam trzy pomarańcze. Nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. Jedna dla Ciebie, jedna dla mnie, jedna dla dzidziusia.” A żona do mnie: „Nie wiem, jak ty, Zdziesieńku, ale swoją pomarańczę sceduję na dziecko.” Potworne, ale co było robić, ja też sceduję. Pić mi się chce do stu diabłów. Wracam do sklepu. Kupuję sześć pomarańczy. Wracam i mówię do żony: „Uważaj, żono, mam sześć pomarańczy, dwie dla Ciebie, dwie dla dzidziusia i dwie dla mnie.” A żona na to: „No wiesz, Zdzisiu, ja swoje sceduję na dziecko.””

„Matematyka może zniekształcać myśli, ale nigdy prostować.”

„Człowiek jest tym, o czym przez cały dzień myśli.”

„(…) człowiek jest zły z natury. Gdyby tak nie było, gdybyśmy byli z gruntu uczciwi, tobyśmy się w każdym sporze starali tylko o to, aby dojść do prawdy, nie bacząc na to, czy zgadza się ona z naszym pierwotnie wygłoszonym zdaniem, czy też ze zdaniem przeciwnika; byłoby rzeczą obojętną albo przynajmniej całkiem drugorzędną. Ale tak jak się rzeczy mają, jest to sprawa główna, wrodzona zaś próżność, tak szczególnie drażliwa na punkcie zdolności umysłowych, nie chce dopuścić do tego, aby nasze pierwotne twierdzenie okazało się fałszywe, a twierdzenie przeciwnika słuszne. Wydawałoby się wobec tego, że każdy powinien by po prostu starać się nie wysuwać innych twierdzeń jak tylko słuszne i w tym celu najpierw myśleć, a potem dopiero mówić. U większości ludzi jednak do wrodzonej próżności dołącza się jeszcze gadatliwość i wrodzona nieuczciwość. Ludzie gadają, zanim pomyślą; jeżeli zaś potem widzą, że twierdzenie ich było błędne i że nie mają racji, to pragną jednak, aby się chociaż wydawało, jak gdyby było na odwrót. Dążenie do prawdy, które bywa chyba na ogół jedynym bodźcem podczas wysuwania pozornie słusznego twierdzenia, zostaje teraz całkowicie usunięte przez próżność; co słuszne, ma się wydawać niesłusznym i odwrotnie.”

„Myślę, że jest to mój najlepszy film, jaki nakręciłem w ciągu ostatnich 10 lat.”

„Podstawowa zmiana w życiu osobistym to rozstanie z Wojtkiem, moim mężem. Poczułam, że nie jestem w życiu na swoim miejscu i postanowiłam to zmienić po ośmiu latach związku. Miałam 18 lat, kiedy przyjechałam do Warszawy. Nie znałam nikogo. Wojtek od razu stał się moim domem, życiem, rodziną. Byliśmy ze sobą non stop, razem i w domu, i w pracy, bez wytchnienia. Kiedyś nasz kolega powiedział, że ludzie powinni być różni w związkach, ale nie za bardzo. Różnice, które przez lata pojawiły się między nami, przestały być budujące, rodziły konflikty. Teraz, kiedy o tym myślę, potrafiłabym wyznaczyć te najważniejsze punkty i naszkicować taką mleczną drogę, która nas we dwoje doprowadziła do tego rozstania. Najtrudniejsze jest to, że nikt nie był winny.(…) Wierna dewizie taty, że trzeba samemu sobie w życiu radzić, nie chciałam pomocy innych. Kobiecą słabość, kruchość uważałam za coś niefajnego, gorszego. Teraz mam 30 lat i wiem, że w związku potrzebna jest równowaga pomiędzy siłą mężczyzny a delikatnością kobiety. Nie wstydzę się już myśleć, że kobieta ma prawo być bezradna, powiedzieć: „Nie wiem, nie potrafię, pomóż mi”. Kiedyś, jak podejmowałam trudną decyzję, zawsze wybierałam opcję gorszą dla siebie, żeby tej drugiej strony nie zranić. Dziś mówię na głos, co jest dla mnie dobre, a co złe, tego nie chcę, na to się nie zgadzam, bo mi szkodzi. To wielka ulga przyznać wreszcie, nawet na takim podstawowym poziomie, że lubię tulipany, a nie róże, że wolę kawę bezkofeinową, a nie latte, niż zastanawiać się, czy jak powiem, że wolę wodę od soku, to kogoś nie urażę.”

„Kocham tych, co wiedzą, co mi szczęście da
Kocham tych, co wiedzą lepiej, niż wiem ja
Teraz już nie muszę myśleć, oni mnie wyręczą w tym”

„Problem myślenia nie jest związany z istotą, lecz z oceną tego, co jednostkowe, i tego, co jej nie ma, z rozdzieleniem tego, co jednostkowe, i tego, co regularne, tego, co wyróżniające, i tego, co zwyczajne, a ta ocena w całości powstaje w tym, co nieistotne, albo w opisie wielości, w odniesieniu do zdarzeń idealnych, które stanowią „warunki problemu.””

„Przyjaciel – ktoś, przed kim można głośno myśleć.”

„Księżyc częściej niż słońce
rodzi sceny gorące.”

„Komplementy inwestuje się w przyszłe zyski.”

„Myślenie jest ważniejsze niż wiedza, ale nie ważniejsze niż obserwacja.”

„Nigdy nie powinniście chcieć się zranić. Powinniście kochać siebie. Czasem musicie w sobie umrzeć, aby narodzić się na nowo z własnych popiołów, zacząć w siebie wierzyć i siebie kochać, stać się nowym człowiekiem. Myślę, że o tym w dużej mierze będzie nowa płyta. Będzie to jakby opowieść o umieraniu i powracaniu do świata żywych, aby stać się dokładnie takim, jakim chce się stać. My wszyscy stajemy się tacy, jakimi chcemy się stać.”

„Biurokraci należą prawdopodobnie do narodowych zabytków i dlatego tak trudno jest ich zniszczyć.”

„Życie… według Marshall Mathers,
Co to jest życie?
Życie jest jak przeszkoda
Postawiona przed tobą, by cię opóźnić.
I zawsze kiedy myślisz, że już ją minąłeś,
Powraca i powala cię na ziemię.”

„Słaby to nauczyciel, który z pełnym żołądkiem rozprawia o poście; występować przeciw chciwości i zabójca potrafi; usta, myśli i ręce kapłana Chrystusowego powinny być w zgodzie.”

„Bez znajomości przeszłości nie można ani sensownie żyć dzisiaj, ani budować przyszłości.(…) Trzeba więc myśleć o przeszłości i znać tę przeszłość – i ja w owo myślenie chcę włożyć choćby małą cegiełkę.”

„Nie rozumiemy z ludzi nikogo
I właśnie dla tej przyczyny,
Swych bliźnich zawsze sądzimy wrogo
Myśli, uczucia i czyny.”

„Kto umie się zatrzymać, ten potrafi nieszczęściu zapobiec.”

„Szkoda drzewa, które nie wyszumiało całej melodii.”

„Staram się żyć każdym dniem, cieszyć się tym, co przynosi. Myśleć o tym, co dobre, a nie złe. Bo tak jest łatwiej. Nie przejmować się tym, co było, ani tym, co mnie jeszcze czeka. Wiadomo, że to nie jest proste. Ale nie wybiegam daleko w przyszłość, najdalej o dzień, dwa. Żyję chwilą. Dużo przeszłam i to mnie nauczyło, że nie warto wszystkiego planować. Życie i tak pisze swój własny scenariusz.”

„Dorastasz. Czasem myślę, że świat wtedy właśnie doświadcza nas najbardziej, a my cofamy się w siebie i przypatrujemy samym sobie ze zgrozą. Ale nie to jest najgorsze. Myślimy, że każdy w nas zagląda. Brud jest wtedy bardzo brudny, a czystość olśniewająco biała.”

„Aforyzmy są dowcipami filozofii.”

„Jeśli myślisz, że wszystko już zostało powiedziane i zrobione, to dlaczego nic nie zostało rozwiązane i zdecydowane?”

„Pierwszą mą myślą był zatem majestat królewski, drugą: wielkość państwa. Znalazłem Francję mniejszą od samej siebie. Wszystko dawne zmniejszyło się, z wyjątkiem języka, który przekraczając granice Francji pozostał nadal francuskim. Narody niegdyś nam podległe, teraz wyrzekały się nas – w naszym języku. Byli Francuzami, a wrogami Francji; zbroiła się Francja – przeciwko samej sobie: wróg posługiwał się nami przeciwko nam, a Francuz był równocześnie zwycięzcą i zwyciężonym, równie waleczny na cudzą chwałę, jak własną zgubę.
Taki był przeto cel mojej polityki: przywrócić Galii granice, które jej ustaliła sama natura: Francuzom dać z powrotem króla francuskiego: utożsamić Galię z Francją i gdziekolwiek rozciągała się Galia starożytna, wskrzesić tam nową.”

„Więc nie miej złudzeń, że wolność nadejdzie, bo nie rozpoznasz jej w tłumie kłamstw
Dziś w obcych rękach znalazła swe miejsce, a ty chcesz myśleć, że dobrze ją znasz.”

„Nie ma postępu bez herezji.”

„Ludzie myślą, że jesteśmy bogatymi wampirami.”

„Świadomość, że gdzieś jest ktoś, kto mimo dzielącej odległości lub nie wyrażonych myśli, wyczuwa twą obecność, przemienia tę ziemię w raj.”

„Prawdę trzeba wyrażać prostymi słowami.”

„Chcę mieć duży dom, pełen cudzych żon, słyszysz?
Tylko tobie mówię wprost, że ja lubię brnąć w cyfry,
niektórzy ludzie lubią pląs, a niektórzy chcą ciszy,
cały dom w marmurze, cały dom w marmurze,
czarne myśli znowu śpią na górze.”

„Znacznie głębsze rozbicie inteligencji polskiej wynikło z tłumnego wtargnięcia w jej szeregi Żydów. Przeprowadzona w przeddzień powstania [styczniowego] reforma Wielopolskiego zniosła prawne przegrody między nimi a społeczeństwem polskim. Rzucili się wtedy do szkół średnich i uniwersytetów. Wytworzyli liczną inteligencję, biorącą udział w życiu polskim, wnoszącą w nie swoje tendencje, narzucającą mu swe upodobania i swe nienawiści, a w wypadkach nawet, w których usiłowali być jak najwięcej Polakami, nie mogącą się pozbyć swej odrębnej psychiki, swych instynktów. Ta inteligencja, w miarę, jak liczba jej rosła, stawała się coraz słabiej polska, a coraz mocniej żydowską.”

„Myśl nie sprawdzona i nie poparta dowodami jest niewystarczającą gwarancją prawdy.”

„Czasem tak wiele myśli przychodzi mi do głowy rankiem, kiedy wciąż leżę w łóżku, że schodzi całe rano, a bywa, że cały dzień i dłużej, zanim zdążę je wszystkie dokładnie spisać.”

„Żeby napisać jakąś myśl, potrzebne jest myślenie.”

„Gdy słowa już daremne, myśli daremne, a wyobraźnie nie chce się już wyobrażać, jeszcze tylko muzyka. Jeszcze tylko muzyka na ten świat, na to życie.”

„Chłop, oprócz tego, że ma wiedzieć jak co robić, musi też być jasnowidzem i przewidzieć, że taki debil Balcerowicz podniesie stopy procentowe, tak? To idiota ekonomiczny, myśli że każdy jest głupi w Polsce.”

„Niewielu z nas potrafi znieść dobrobyt. Innych ludzi, rzecz jasna.”

„Ten ma największe hojności porywy,
Komu fortuna odmówiła mienia;
A ten najbardziej bywa gadatliwy,
Co nie ma właśnie nic do powiedzenia.”

„Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać z sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia!”

„Byłem uzależniony od kobiet. Miałem po cztery naraz i myślałem sobie, że nie ma ode mnie większego dżolero. Teraz się tego brzydzę.”

„Kto ma świadomość winy, zawsze szuka usprawiedliwienia w okolicznościach zewnętrznych.”

„Czułem, jak czas ujęty dotąd w ludzkie formy rozlewa się i powraca do swojej pierwotnej formy. Tutaj, w Sulinie, był wszechobecny jak wilgoć w powietrzu. Trawił domy i statki, toczył twarze i pejzaż, szklanki w barach i towary w sklepach. On po prostu przepalił, przeżarł delikatną powłokę minut, godzin i dni, i wziął w posiadanie całą przestrzeń, wszystkie widzialne i niewidzialne rzeczy, i ludzkie myśli też.”

„Nie chodzi o to, że nie interesuje mnie to co mówią inni. Robię to na co mam ochotę ponieważ mam nadzieję w ten sposób otworzę umysł innych ludzi, to też sprawia, że będą myśleli inaczej. Więc w pewnym sensie zależy mi na nich, ale generalnie nie mam dużego uznania dla gatunku ludzkiego.”

„Nie pozwól, żeby język wyprzedzał myśli.”

„Gdy byłem jeszcze w szkole artystycznej, jednego dnia poszedłem tam przebrany za dziewczynę. Mój dzień wyglądał całkiem inaczej, bo każdy myślał, że jestem dziewczyną. Powinniście zobaczyć mnie przebranego za laskę. No więc przyszedłem jako dziewczyna, to był taki eksperyment, było całkiem nieźle, ale nie mogłem nic mówić… (…) Jako laska byłem gorący.”

„Łupież – kurz na drodze myśli.”

„Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.”

„Nie bardzo chytry, kto z chytrości znany.”

„Nie myślcie, że możecie kierować miłością. Miłość bowiem, jeśli uzna was za godnych, pokieruje sama waszym postępowaniem.”

„Miłość, marzenia, uczucia i myśli,
jeszcze raz uwierz w siebie i uwolnij ten instynkt.
By żyć, by być i istnieć dla szczęścia,
teraz ty i my czyli ludzie po przejściach.”

„Kiedy już nauczysz się kierować uczucia i myśli na właściwe tory, spokój ducha i fizyczne zdrowie na pewno przyjdą same.”

„Kilka zakrętów dalej byłem już zabłąkany z kretesem. Jedna ze szkół myślenia radzi w takich wypadkach skonsultowanie się z mapą, lecz ja takim ludziom mówię po prostu: „A co, jeśli się nie ma mapy? A co, jeśli ma się tylko mapę Dordogne?” Moja strategia wygląda tak: znajduję samochód albo najbliższy jego ekwiwalent, który wygląda tak, jakby wiedział, dokąd zmierza, i jadę za nim. Rzadko ląduję tam, gdzie zamierzałem, ale za to często ląduję tam, gdzie powinienem być.”

„Wspomniałem złote światło Kocevskiego Rogu i nie mogłem się uwolnić od myśli, że są miejsca, całe miasta, całe kraje, których treść i forma zaprzeczają przeznaczeniu. Bo jeśli komunizm gdzie indziej był po prostu zbrodnią, to tu, w tym pejzażu, musiał wyglądać na horror pożeniony z idiotyzmem. Idea poczęta w pustych umysłach ze strachu przed pustką przestrzeni została zastosowana w krajobrazie, który wykluczał potrzebę jakiejkolwiek zmiany. Marszałek Tito w białym mundurze wśród palm na promenadzie musiał wyglądać niczym afrykański kacyk. Komunizm był przecież owocem długich, beznadziejnych ziom, gdy umysł zaczynał wariować z nudy i strachu przed samym sobą. Żeby w ogóle bym do pomyślenia, musiał trafić na bezkresną, płaską przestrzeń, na której nic się nie dzieje, i dlatego wszystko może jeszcze się wydarzyć.”

„Czasami myślałem o ludziach, którzy to wszystko zaczynają. Wstają rano, mają odwagę i siłę, a potem patrzą, jak to, czego dokonali, rozpada się. I znowu zaczynają wszystko od początku. Jakby byli głupi albo bohaterscy. W każdym razie niezniszczalni. Podziwiałem ich.”

„Panie, wiem, że jesteś zajęty, że nie masz czasu, że dziś odwiedzasz piekło, ale uważam, że powinieneś rozpędzić mój naród na cztery wiatry. Powinieneś przepędzić go od siebie jak tych przekupniów ze świątyni. Na jakąś pustynię ich wygnać, żeby się tułali jak Żydzi. Żeby im się nie wydawało, że mają do Ciebie jakiś grupowy dostęp, że im będziesz zbiorowo rozpatrywał i liczył im te wszystkie plemienne zasługi, które sobie wyobrażają, zapisują i potem w nie wierzą. Że to są zasługi przed Tobą. Panie, ja bym ich na Twoim miejscu rozgonił po całym świecie jak naród Izraela i dopiero by się okazało, ile są warci. Jakby nie mieli tego swojego Mazowsza, Kieleckiego, Grunwaldu, tych wszystkich listopadów, styczniów i wrześniów dymiących spalonym mięsem, toby się okazało. Jakby nic nie mieli. Jakby nie mieli żadnego Ruska, Niemca ani Żyda na usprawiedliwienie, ani tego swojego papieża nie mieli na pogański kult, tylko na sto kilometrów piasek, toby było wiadomo, czy oni wierzą, czy tylko robią narodowy interes. Piasek i wieczność. Tak bym zrobił. W kosmos. I Częstochowę na ich oczach bym im rozpirzył jak Jerycho, jak stragany jerozolimskich gołębiarzy. Żeby, gdy już popędzisz kota temu mojemu narodowi wybranemu, mogli przyjść do Ciebie niewidomi i chromi i żeby nie musieli z tych wiejskich poczt z żółtą trąbką wysyłać czerwonych przekazów z ostatnim groszem dla zbójeckich jaskiń w eterze. Tak sobie myślę już za Dubienką, gdy przecinam dwunastkę, która po tamtej stronie granicy zamienia się w M07 i ciągnie aż do Kijowa.”

„Ale kim byłem wtedy naprawdę? I znowu muszę powtórzyć: byłem człowiekiem o kilku twarzach.
Na zebraniach byłem poważny, pełen zapału i wiary; wśród najbliższych przyjaciół złośliwy i agresywny; z Małgorzatą cyniczny i gorączkowo dowcipny; a kiedy byłem sam (i myślałem o Małgorzacie), bywałem bezradny i rozedrgany jak sztubak.
Czy ta ostatnia twarz była tą prawdziwą?
Nie. Prawdziwe były wszystkie; nie miałem jak hipokryci twarzy prawdziwej i twarzy fałszywej. Miałem ich kilka właśnie dlatego, że byłem młody i sam nie wiedziałem, kim jestem i kim chcę być. (A jednak dysproporcje między wszystkimi tymi twarzami napełniały mnie tremą; nie utożsamiłem się całkowicie z żadną z nich i poruszałem się między nimi nieporadnie i na ślepo.)”

„To jest biznes, przemysł. Jeśli myślisz, że sztuka stanowi ważną część przemysłu, popełniasz kardynalny błąd. Sztuka jest sztuką, a handel jest handlem. A gdy się spotykają, zaczyna się zapaśnicza walka. Handel zwykle wygrywa. (…) Wiem, na czym polega moja siła artystyczna i ona zwykle zwycięża biznes. Jestem może nawet bardziej na to wyczulony w branży filmowej, bo przy niej branża muzyczna to jak spacerek po parku. Przemysł filmowy jest okropnie, niewyobrażalnie skorumpowany. (…) Stworzyć coś ważnego to jedno, ale sprawić, by przez następne 40 lat nie zajmowało miejsca na twoim stole w kuchni, tylko ruszyło w świat – to zupełnie inne zadanie. Twórca, by zaistnieć, musi mieć możliwość dotarcia ze swoją sztuką do jak największej liczby odbiorców. I tu w przemyśle zaczynają się schody.”

„Kobiety bardziej niż my kochają życie dla samego życia. Kobiety genialne zdarzają się rzadko. Więc skoro, pociągnięci jakimś umiłowaniem mistycznym, chcemy żyć życiem niepospolitym, jeżeli oddajemy swe myśli jakiemuś dziełu, które oddala nas od ludzi, które nas pochłania, musimy walczyć kobietami.”

„Wprowadzenie religii do szkół uczyniło wiele złego, niwelując różnicę pomiędzy faktami naukowymi a aktami wiary. Od ponad 20 lat dzieci uczą się jednocześnie, lekcja w lekcję, o grawitacji i zmartwychwstaniu. To tworzy umysły podatne na wszelkie poznawcze manipulacje. W świecie postprawdy takie umysły są bezradne, tracą orientację. Stąd rosną w siłę dwa narodowe grzechy – hipokryzja i konformizm. Hipokryzja jako najprostszy sposób utrzymywania podstawowej spójności poznawczej, a konformizm jako skutek nieumiejętności samodzielnego myślenia. W dzisiejszym chaotycznym świecie widzimy, jak ideologie oparte na religiach próbują wprowadzić swój porządek, który jest w istocie porządkiem wykluczenia – kobiet, obcych, inaczej myślących. Tylko laickie państwo jest w stanie przeciwstawić się temu.”

„Myślę, że nasi żołnierze wypadli wybitnie. Gdy weźmiemy pod uwagę, że 10. Brygada szachowała i opóźniała posuwanie się całego niemieckiego korpusu pancerno-motorowego.”

„Nie kładź się nigdy do łóżka bez wcześniejszego zrobienia rachunku sumienia z całego minionego dnia i zwrócenia wszystkich swoich myśli do Boga. Następnie oddaj i poświęć siebie, a także wszystkich chrześcijan, Bogu. Ponadto ofiaruj na chwałę Jego majestatu odpoczynek, który rozpoczynasz i nie zapominaj nigdy o Aniele Stróżu, który jest zawsze z tobą.”

„Dawniej gnębiła mnie czasami myśl na temat życia, że przefrymarczyłam swe najgorętsze życzenia na niezliczone małe pragnienia. Że życia nie ułożyłam sobie tak, jak chciałam, chociaż żyłam tak, jak chciałam.”

„Sanacja wychowała się w szeregach socjalistycznych i nauczyła się od swych przeciwników carskich despotyzmu, czyli rządów brutalnych jednego człowieka. Znajduje tam najwięcej zwolenników, jak zresztą każdy podobny system, gdzie największa ciemnota i gdzie lud przyzwyczajony był do despotyzmu i pozbawiony jest samodzielnego myślenia. Pomijam karierowiczów, którzy są wszędzie, gdzie korupcja i pełny żłób.”

„Na początku bieżącego stulecia dojrzewała myśl narodowego uświadomienia na Śląsku. Okazało się, że opieranie polskiej polityki narodowej na niemieckim Centrum stanowiło niebezpieczną grę, gdyż centrowcy tworzyli partię katolicką, ale nie polską. Dążeniem ich było, żeby lud polski wychować na wiernych synów, posłusznych państwu niemieckiemu. Potępiali dążenia nacjonalistyczne jako sprzeczne ze światopoglądem chrześcijańskim, ale oczywiście w praktyce tylko polskie, albowiem nie sprzeciwiali się szowinizmowi niemieckiemu.”

„Myślę, że warto podać zwycięski skład Kaiserslautern z meczu z Bayernem w sezonie 97/98: Renke, Kadlec, H. Koch (31. Hristov), Kuka, Marschall, Ratinho (75. Reich), Roos, Schjönberg, Schäfer, Sforza, M. Wagner.”

„Nie mam teraz wiele do powiedzenia przez telefon. Jeśli zostawiam wiadomość, to z dobroci. Stylizujesz siebie zgodnie z nowymi warunkami nowego świata. Myślę, że dobrze byłoby przyjąć jakieś przepisy.”

„Dla okrucieństwa wobec zwierząt, wegetarianizm jest świetną rzeczą, aby się tego pozbyć. Dla planety, aby zapobiec wyczerpywaniu się wody, ziemi i wszystkiego, to świetny pomysł. I myślę, że to dobra rzecz dla twojego zdrowia, a lekarze obecnie się z tym zgadzają. Istnieje wiele świetnych książek i organizacji, więc bez względu na to, gdzie jesteś, jest ktoś, kto Ci pomoże. To twój pierwszy krok i myślę, że twoim drugim krokiem jest po prostu poszukiwanie dobrego jedzenia wegetariańskiego w supermarkecie i myślę, że teraz jest o wiele łatwiej dostępny.”

„Myślę, że Afryka Południowa to wspaniały kraj.”

„„Lepiej zrezygnować z dziesięciu cudzych myśli, by mieć jedną własną.“”

„Z każdym doświadczeniem, malujesz swoje własne płótno, myśl po myśli, wybór po wyborze.”

„Czyżbyś nie wiedzial że jestem kobietą? Kiedy myślę, muszę mówić.”

„Moje słowa w górę ulatuja, moje myśli w dole pozostaja: Słowa bez myśli nigdy do do nieba nie trafiają.”

„No wiesz, jednego dnia widzisz go na ulicy, jak macha do swoich znajomych – a potem, następnego już leży u nas na stole. To trudne. Ale i zabawne. Ma się inne podejście do życia, kiedy człowiek tak blisko się styka ze zmarłymi.
– Czy kiedyś, no wiesz…? – Tucker próbuje wyartykułować jedną ze swych mrocznych myśli.
– Czy kiedyś… hmm…?
– Co? – Bobby jest cierpliwy. – No wiesz. Czy kiedyś figlowałeś z jakimś ciałem?
– Nie!
– Myślałeś o tym kiedyś?
– Tucker, błagam – wtrącam.”

„Moją zmorą jest świat obrazków, kultura obrazkowa, ułuda przesłaniająca świat. (…) Moja działka jest skromna. To nie mainstream. Choć może za mocno powiedziałem, że kultura obrazkowa zaślepia. Miałem na myśli reklamę, telewizję, Facebooka, wszystko, co się ogląda na różnych iPhone'ach i iPadach. Ale weźmy film dokumentalny: on przecież też oszukuje, działa na wyobraźnię, a zarazem, ile przenosi informacji. Kino, które robię, funkcjonuje gdzieś na obrzeżach kultury obrazkowej. To szkoła koncentracji, a nie zabawa iluzją.”

„W całym moim nawalaniu, nie wiem czy zauważyłeś że nigdy nie narzekam na polityków. Zostawiam to innym. Ochotników nigdy nie zabraknie, wszyscy narzekają na polityków. Wszyscy mówią, że są do dupy. Co ci ludzie sobie myślą, że skąd oni się wzięli? Spadli z nieba? Przeszli przez membranę z niezależnej rzeczywistości? Pochodzą z amerykańskich domów, amerykańskich rodzin, amerykańskich szkół, amerykańskich kościołów i amerykańskich biznesów. I są wybierani przez amerykańskich wyborców. To właśnie wyprodukował nasz system, ludziska. To najlepsze co nam się udało zrobić. Spójrzmy prawdzie w oczy, nie ma co gadać. Z robienia czegoś z byle czego wychodzi byle co.”

„Można bez przesady powiedzieć, że od wielu wieków nie znano takiego poniżenia myśli ludzkiej jak to, którego doznała pod rządami marksizmu.”

„To nie bogaty skąpiec posiada majątek, lecz majątek posiada jego.”

„Ból fizyczny i teoretyczna rozmowa są moimi jedynymi przyjemnościami – wtedy nie myślę o rzeczywistości mego życia…”

„Urodzony i żyjący w poddaństwie, potomek całych pokoleń niewolników – człowiek, gdy zaczął myśleć, wierzył że poddaństwo jest niezbędnym warunkiem życia: swoboda wydawała mu się niemożliwa.”

„Na razie nie mam powodów do narzekania, nie muszę niczego zmieniać. Wszystko – odpukać w niemalowane – układa się dobrze, ale dopuszczam do siebie myśl, że aktorstwo nie jest dla mnie zawodem do końca życia. Coraz bardziej interesują mnie rzeczy, które dzieją się na granicy aktorstwa z innymi dziedzinami sztuki. Chcę spróbować czegoś nowego, doświadczać nieznanych mi relacji, otworzyć w sobie przestrzenie, rozwijać się.”

„W Tacie już zostałam obsadzona „kontrowo” do zwykłego, „dobrego” wizerunku. I myślę, że jakoś wybrnęłam z tej sytuacji… Gdy spadałam z piątego piętra wszyscy byli tak radośni, że aż bili brawo! To była moja najlepsza recenzja!”