Cytaty na temat wojskowy (292 cytatów)

„W ciągu dnia z wychodka korzystali jedynie panowie, natomiast panie zadowalały się produktami firmy „Porcelanowy Bazes”, której sklep mieścił się w Krzysztoforach. Można tam było otrzymać szeroki asortyment towarów, począwszy od wykwintnego taboretu do wychodzenia na dwór w pokoju, a skończywszy na zwykłym naczyniu nocnym porcelanowym. Jeszcze w drugiej połowie XIX wieku te intymne naczynia nazywano „hamersztajnami” ku niesławie nazwiska barona von Hammersteina, komendanta wojskowego Galicji, który był powszechnie znienawidzony z racji swoich represyjnych poczynań w stosunku do Polaków.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Krowy, świnie, dziady, rynsztoki i franca, czyli obrzydliwości krakowskie, „Gazeta Krakowska” nr 29, 5 lutego 1993, s. 6.

O pokoju , O wieku

„Szaleńcy nie są zdolni do służby wojskowej, ale są zdolni do wojny.”

Ninus Nestorović (1965) serbski aforysta

Tom Nierozerwalna więź

O wojnie

„(…) odpowiedzialność (Żydów) za nędzę i cierpienie przebyte, oni ją bowiem (ludność polską) prześladowali, szpiegowali i donosili, prowadząc nieraz pod szubienicę. (…) uchylają się od służby wojskowej, w bezpiecznych miejscach zajmują liczne stanowiska, działając (…) na szkodę ludności polskiej.”

Wincenty Witos (1874–1945) polski działacz ruchu ludowego, premier II Rzeczypospolitej

O cierpieniu

„Rommel był wojskowym fenomenem; ludzie tak odważni i śmiali uchodzą z życiem jedynie w wyjątkowych wypadkach. Na polu walki był równie dzielny jak Ney, ale z większym namysłem, równie napastliwy jak Murat, ale z większą rozwagą, jako taktyk był równie opanowany i szybki jak Wellington. Każdy kto pozna tę historię […] uzna w nim wybitną postać i wielkiego żołnierza: Wśród niewielu wybrańców; Wśród niezwykle dzielnych, bardzo prawdziwego.”

Erwin Rommel (1891–1944) niemiecki generał

marszałek polny Earl Archibald P. Wavell
O Erwinie Rommlu

O ludziach , O historii , O walce

„Robiąc Katyń, czyli zastrzeliwując w roku 1940 kilkanaście tysięcy polskich jeńców-oficerów, Stalin nie przewidział, że miejsce ich pochówku zajmą potem Niemcy, rozkopią groby, narobią krzyku, a wujkowi Joe wstydu przed aliantami. Przez to w roku 1944 drugi Katyń, chociaż pilnie Stalinowi teraz potrzebny, był już nie do własnoręcznego wykonania. Na Polaków zawsze można jednak liczyć. Wywołując powstanie sami sprowokowali zabicie w swojej stolicy około 20 tysięcy wojskowo przeszkolonych młodych polskich inteligentów o orientacji prolondyńskiej. Na dokładkę uśmiercono 200 tysięcy ich rodziców, krewnych i znajomych. Wszystko bez jednego radzieckiego strzału, naprawdę rękoma Niemców – nie trzeba już było im tego wmawiać. Pełna higiena polityczna. Odeszli jak kamienie przez Boga rzucone na szaniec. W tym czasie w ogóle Bóg bardzo Stalinowi pomagał, lubił go widocznie (…). Londyn sprowokował śmierć lub rozproszenie warszawian i zburzenie miasta w naiwnej nadziei, że uda się z niego wypędzić Niemców tylko po to, żeby w opanowanej przez AK stolicy utworzyć komitet powitalny armii radzieckiej o innym politycznie składzie, niż życzył sobie tego Stalin (…). W powstaniu warszawskim zabito kilkanaście razy więcej ludzi niż w Katyniu. Mniej więcej tyle, ile zginęło polskich żołnierzy na wszystkich frontach II wojny światowej i we wszystkich jej bitwach razem wziętych: we wrześniu 1939, pod Lenino i Monte Cassino, koło Narwiku i w Afryce Północnej, nad Londynem i na Atlantyku, w walkach o Wał Pomorski i nad Odrą.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: tygodnik „Nie” nr 31/2004

O śmierci , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„Jeśli ludzie przestaną widzieć, to co wydawało im się że widzą, to przestaną widzieć w wojnie: służbę ojczyźnie, bohaterstwo wojny, chwałę wojskową i patriotyzm, a zobaczą to, co jest: nagą prawdę zabójstwa.”

Lew Tołstoj (1828–1910) pisarz rosyjski

Pacyfizm

O wojnie , O ludziach , O ojczyźnie

„Krew tysięcy ludzi, nawet tych, którzy nie brali udziału w służbie wojskowej, a jednak zostali zabici, zanosi bolesną skargę, zwłaszcza w Polsce, narodzie tak Nam drogim, tej Polsce, która przez swą niezłomną wierność dla Kościoła i przez wielkie zasługi, jakie zdobyła, broniąc chrześcijańskiej kultury i cywilizacji – o czym historia nigdy nie zapomni – ma prawo do ludzkiego i braterskiego współczucia całej ludzkości. Położywszy swą ufność w Bogarodzicy Dziewicy, „Wspomożycielce Wiernych”, czeka ona upragnionego dnia, w którym, jak tego domagają się zasady sprawiedliwości i prawdziwie trwałego pokoju, wyłoni się wreszcie zmartwychwstała z owego jak gdyby potopu, który się na nią zwalił.”

Pius XII (1876–1958) papież

Encyklika Summi Pontificatus o solidarności ludzkiej i państwie totalitarnym
Źródło: 79

O ludziach , O pokoju , O sprawiedliwości , O historii

„Miłość to rodzaj służby wojskowej.”

Owidiusz (-43–17 p. n. e.) poeta rzymski

Militiae species amor est (łac.)
Źródło: Nie jedno ma imię: Aforyzmy o miłości, wyb. Kiejstut R. Szymański, Wrocław 1997.

O miłości

„Oni se dwa programy zrobili teraz – jeden dla wojskowych, drugi dla rolników. Jeszcze będzie oświatowy – dla głupków.”

Bohdan Smoleń (1947–2016) polski artysta kabaretowy

Teksty kabaretowe, Szeptanka

„Poczucie bezpieczeństwa, jakie zapewnia przymierze atlantyckie, nie może stać się mitem, który rozbroi nas psychicznie i zrodzi lenistwo myśli wojskowej. Najpotężniejszy sojusz może bowiem zawieść albo rozpaść się.”

Jan Nowak-Jeziorański (1914–2005) polski dziennikarz, politolog, działacz społeczny, żołnierz AK

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 30 sierpnia 2002

O myślach , O myśleniu

„Informacje, jakie oficjalne koła żydowskie otrzymały o rzekomych dyskryminacjach Żydów przez polskie władze wojskowe w Rosji, są nieścisłe. Mogły być indywidualne wystąpienia oficerów, niezupełnie poprawne. Dlaczego jednak dotąd oficjalne koła żydowskie nie potępiły jawnej zdrady i innych zbrodni, jakich się wobec Polski i polskich obywateli dopuszczali przez cały czas okupacji sowieckiej?”

Władysław Sikorski (1881–1943) generał polski, premier

w czerwcu 1942 w odpowiedzi na skargę przedstawicieli Agencji Żydowskiej – Izaaka Grunbauma i Emila Schmoraka na dyskryminację Żydów w armii polskiej w ZSRR i nieprzyjmowanie ich do jej szeregów.
Źródło: Krystyna Kersten, Polacy – Żydzi – komunizm. Anatomia półprawd 1939–1968, Warszawa 1992, s. 32–33.

O zdradzie , O czasie

„Gdy polski premier 7 kwietnia 2010 roku leciał do Smoleńska, na tamtejszym lotnisku wojskowym z powodu często pojawiającej się mgły, specjalnie ustawiono radar precyzyjnego podejścia PAR. Tymczasem przed lądowaniem tupolewa 10 kwietnia naoczni świadkowie zauważyli, że dostarczonego trzy dni wcześniej systemu PAR już nie było, a żołnierze manipulowali przy światłach podejścia i latarniach lotniskowych; w dodatku nie funkcjonowała część oświetlenia pasa do lądowania. Prokuratura wojskowa nie zażądała wyjaśnień w tej sprawie.”

Jürgen Roth (1945–2017) niemiecki dziennikarz

Tajne akta S. Smoleńsk, MH-17 i wojna Putina na Ukrainie.
Źródło: s. 282

O świetle

„6 września 2012 roku na zawał serca zmarł 56-letni profesor Jerzy Urbanowicz, matematyk i kryptograf, szef wydziału kryptograficznego Służby Kontrwywiadu Wojskowego stworzonej przez Antoniego Macierewicza po rozwiązaniu Wojskowych Służb Informacyjnych.”

Jürgen Roth (1945–2017) niemiecki dziennikarz

Tajne akta S. Smoleńsk, MH-17 i wojna Putina na Ukrainie.
Źródło: s. 202

O matematyce , Serce

„Dziś naszym bezpieczeństwem nikt nie zarządza, premier w chwilach zagrożenia skupia się na chwytach pijarowskich, na czele MON stoi człowiek, który powinien stanąć przed Trybunałem Stanu, a w wojsku brakuje pieniędzy na podstawowe rzeczy. Natomiast najważniejsze stanowiska sprawuje biurokratyczny beton. To wszystko powoduje w MON potężny bałagan, którego najlepszym przykładem jest powierzenie odpowiedzialności za latanie z najważniejszymi osobami w państwie cywilnym pilotom. Znaczy to, że lotnictwo wojskowe praktycznie nie istnieje.”

Sławomir Petelicki (1946–2012) generał polski

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”, 17 lipca 2010 http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100717/REPORTAZ/440081255

O lataniu

„Wywiera się nacisk na chętną do ćwiczenia młodzież, aby wstępowała np. do Strzelca, gdyż tylko tam może ćwiczyć. Powstały np. na Śląsku zatargi pomiędzy Strzelcem a Związkiem Młodzieży Katolickiej; wszak idea Strzelca na Śląsku jest obca i wcale nie popularna. Fundusze w budżecie na cele przysposobienia wojskowego nie spełniają zatem swego zadania, gdyż przygotowują, jeżeli się tak wyrażę, bojówki partyjne albo bojówki wyborcze. Przysposobienie wojskowe należy opierać na szerokich warstwach zdrowej, chętnej i patriotycznej młodzieży, bez względu na przynależność partyjną. Dlatego należy przysposobienie wojskowe uregulować ustawowo, tak jak w innych państwach.”

Stanisław Krzyżowski (1893–1933) polski oficer, polityk i dyrektor banku

Źródło: stenogram z posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie 6 lutego 1932.

O młodzieży , O ćwiczeniach

„Pewnego zimowego poranka maszerowaliśmy w mundurach na studenckie ćwiczenia wojskowe. Nagle zza rogu tuż obok Opery wyjechał peugeot, z którego wysiadła obsypana płatkami śniegu piękna jak sen czarowny Olga Sawicka. Na jej widok dowodzący nami major wydał komendę: kompania – padnij! W jednym momencie bractwo runęło przed artystką w zaspy śniegowego puchu, a zaskoczona gwiazda oniemiała z dumy i zachwytu.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Już Cię więcej nie zobaczę…, „Angora” nr 16 (1296), 19 kwietnia 2015, s. 9.

O ćwiczeniach , O gwiazdach , O snach

„Czy nie byłoby piękniej i lepiej, gdyby jedno było u nas towarzystwo, jedno wojsko, jeden starszy, a nie dwóch? (…) Gdy królowi potrzebna będzie armia, to nas znajdzie. (…) I będzie ziemia nasza w pokoju, a gdy nie otrzymamy rozkazu, by iść na wojnę na morze lub lądem, będziemy mieszkać wspólnie na zwyczajnych miejscach naszych przy skarbie wojskowym (na Siczy Zaporoskiej), jego pilnując i nikogo doń nie dopuszczając.”

Paweł Pawluk

przedstawiając 3 lipca 1637 program autonomii dla Kozaczyzny.
Źródło: Władysław A. Serczyk, Na dalekiej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku, WL, Kraków 1984.

O pokoju , O morzu

„System socjalistyczny – co przyznawali Karol Marx, Lenin i wszyscy socjalistyczni przywódcy – jest przeniesieniem wojskowego regulaminu do całego procesu produkcyjnego. Marx mówił o „przemysłowych armiach”, Lenin domagał się „organizacji wszystkiego – poczty, fabryk i innych przemysłów, podobnie do modelu armii.””

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

„Fulgencio Batista zagarnął w 1933 władzę nad armią, przy której pomocy objął rządy nad Kubą. Wasz [amerykański] rząd uznał go omal że natychmiast za przedstawiciela legalnego rządu kubańskiego… Batista rządził nami, mając za sobą całą potęgę armii, przez dziesięć lat. (…) rozpoczął krwawą łaźnię.(…) kat ten wraz ze swymi siepaczami, szkolonymi przez amerykańskie misje wojskowe, zdążył wymordować około 20 tysięcy Kubańczyków, przy czym posługiwał się bronią, samolotami i czołgami, których dostarczał wasz rząd… Rząd Eisenhowera sprzedawał temu gangsterskiemu dyktatorowi bomby i samoloty wojenne, karabiny i kule. Nazywało się to zawsze obroną zachodniej półkuli…”

Charles Wright Mills (1916–1962) socjolog amerykański

akt oskarżenia w imieniu Kuby.
Źródło: Grzegorz Jaszuński, Świat zdaje egzamin. 1945–1965, Wyd. Czytelnik, Warszawa, 1967, s. 326.

O świecie , O pomocy

„Uważam, że Czas honoru jest jednym z naszych najlepszych seriali. Poza tym to kino akcji. Na planie trzeba było nieźle się napocić, co lubię. Do gustu przypadły mi zajęcia z instruktorem broni. Nie miałem z nią dotąd styczności, gdyż jestem z rocznika, którego nie objął już obowiązek służby wojskowej. Manewry z pistoletami dawały mi sporo frajdy!”

Bartosz Gelner (1988) polski aktor

Źródło: Bartosz Gelner: A teraz pora na magisterkę, teletydzien.pl, 19 czerwca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-bartosz-gelner-a-teraz-pora-na-magisterke,nId,613759

O czasie

„Minister Fotyga jako ekspert od wyposażenia wojskowego to jest dla mnie nowość (…) System Patriot 3 nie wydaje się być przestarzały dla takich krajów jak Japonia, która na technologii się zna, jak Izrael, który też ma niezłą technikę wojskową. Ale rozumiem, że dla pani minister Fotygi to niewystarczające.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

o krytyce systemu rakietowego Patriot i twierdzeniu, że jest przestarzały.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1589499,0,1,bolesna-historia-milosci-fotygi-i-sikorskiego,wiadomosc.html, 6 marca 2009

O historii

„Żydowski Związek Wojskowy powstał w listopadzie 1939 roku (…) Utworzyli go oficerowie i podoficerowie Wojska Polskiego, którzy jeszcze nie dawno bronili Warszawy. Którzy po triumfalnej defiladzie wojsk niemieckich w Warszawie w obecności Hitlera i po niemieckim wezwaniu do rejestracji nie ujawnili się, pozostali w konspiracji. W grudniu 39 pierwszych 39 złożyło przysięgę na ręce rabina i otrzymało od Polaków 29 pistoletów. W powstaniu stanowili już wraz z prawicową organizacją młodzieży „Betar” ponad połowę walczących w getcie. Byli od początku oficjalną częścią Polski Podziemnej. Działali w ramach powstałej 9 września Organizacji Bojowej Korpus Bezpieczeństwa podległej generałowi Władysławowi Sikorskiemu. Działały w niej żona i córka Sikorskiego. To one przewiozły raporty i dokumentację o hekatombie zbrodni dokonywanej przez Niemców na polskich Żydach i dzięki temu, gen. Sikorski już jako premier i wódz naczelny mógł przedstawić je prezydentowi USA Rooseveltowi i żądać szantażowych nalotów na centralne miasta niemieckie w obronie ginących Żydów polskich. Niestety bezskutecznie.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Wystąpienie pod Pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego, 19 kwietnia 2008 http://kulturalny.blox.pl/2008/04/Bogdan-Poreba-Zydowski-Zwiazek-Wojskowy-byl-od.html

O młodzieży , O córce

„Wszystko, co wiązało się z Hughesem, było ponad ludzką miarę, łącznie z pełną paradoksów legendą. Urodzony w Houston spadkobierca rodzinnej fortuny osiągniętej dzięki patentowi głowicy wiertła, która zrewolucjonizowała przemysł wydobywczy ropy naftowej, dziarski młody Hughes przykuł wyobraźnię Amerykanów w czasach wielkiego kryzysu. Brawurowy pilot, hollywoodzki playboy, patriotyczny producent sprzętu wojskowego, genialny finansista, był jak bohater komiksu, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. W późniejszym okresie jego życia, kiedy ekscentryczność przekształciła się w szaleństwo, pojawił się bardziej mroczny obraz: starzec z zaniedbanym, rozczochranymi włosami, przemawiający z patosem wariat, który z powodu śmiertelnej obawy przed zarazkami zaszył się w swojej luksusowej pustelni. Przez całe życie obsesja władzy Hughesa wyrażała się w manii szpiegowskiej, zwłaszcza jeżeli wiązało się to z rozwojem jego i tak już znacznych zasobów finansowych. Jednak pomimo jego pozornej wszechobecności w centrum burzliwych spisków, Hughes był manipulowany dokładnie tak samo, jak inni. Zwany w kręgach szpiegowskich Akcjonariuszem, występował jako parawan tajnych operacji CIA, często bez swojej wiedzy. Ten szalony pustelnik przekonał się, że jego imperium było zdalnie sterowane.”

Howard Hughes (1905–1976) lotnik amerykański, przedsiębiorca lotniczy

Autorzy: Jonathan Vankin, John Whalen, Największe spiski w historii (księga 1.) z serii Księgi tajemnic, tłum. Sławomir Kędzierski, Amber, Warszawa 2004, ISBN 8324120645, s. 167.

O życiu , O wariatach , O wiedzę , O szaleństwie

„Dla zrozumienia dziejów powstania 18 stycznia 183031 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Joachim Lelewel (1786–1861) polski historyk i działacz polityczny

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Komuna nie uznaje żadnego państwa i dąży do tego, aby wszystkie potrzeby ludzkie zbiorowe, wymagające organizacji, zaspokajane były przez swobodne stowarzyszenia. Nieuznawanie państwa wyraża się w postępowaniu prywatnym każdego z jej członków.
a) Członek komuny nie podaje skarg do sądu.
b) Nie bierze udziału w sądach przysięgłych.
c) Nie świadczy przed sądem, chyba w celu ocalenia podsądnego.
d) Nie przyjmuje wezwania sądowego w sprawach cywilnych.
e) Nie wykonywa wyroków sądowych, które mu dają moc krzywdzenia kogoś.
f) Nie denuncjuje złodziei ani zbrodniarzy przed policją.
g) Nie pomaga policji w wykryciu lub schwytaniu przestępcy.
h) Nie przyjmuje żadnej posady w służbie policyjnej lub jakiej bądź służbie rządowej.
i) Nie bierze udziału w żadnych instytucjach przez rząd zakładanych lub protegowanych (jak np. kuratoria trzeźwości, czytelnie wiejskie, zakłady dobroczynności itp.).
k) Nie bierze udziału w żadnych objawach legalizmu rządowego ani w żadnych składkach przez rząd inicjowanych (jak np. proponowane gminom wiejskim składki na pomniki, szkoły, czytelnie).
l) Jeżeli nie może odmówić złożenia przysięgi (jak np. w wojsku), to jednak nie przywiązuje do niej żadnej wartości wewnątrz sumienia swego.
m) Jeżeli nie może odmówić służby wojskowej, to jednak w razie wojny zachowuje się tak, by nie szkodzić ludziom, zatem zupełnie biernie.
n) Nie uznaje żadnych praw cywilnych, jakie rząd daje w małżeństwie nad żoną i dziećmi.
o) Nie oddaje dzieci do szkół rządowych.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Ustawa stowarzyszenia „Komuna” z: Edward Abramowski, Pisma, tom I http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_1/322, Warszawa 1924

O małżeństwie , O wojnie , O dzieciach , O ustawie

„Uczestniczymy w śledztwie w Moskwie i tym, które odbywa się na miejscu zdarzenia. Jednak główne śledztwo prowadzi prokuratura rosyjska. Niezależne postępowanie Prokuratury Wojskowej w Warszawie jest uwarunkowane przez śledztwo rosyjskie.”

Krzysztof Parulski (1957)

o udziale polskiej Prokuratury Wojskowej w śledztwie dotyczącym katastrofy smoleńskiej.
Źródło: Franciszek Tyszka, Jesteśmy uzależnieni od rosyjskiego śledztwa, „Super Express”, 12 kwietnia 2010 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/jestesmy-uzaleznieni-od-rosyjskiego-sledztwa_136276.html

O uzależnieniu

„W lipcu 1943 r., po aresztowaniu mego poprzednika Gen. Stefana Roweckiego, uwięzionego przez Gestapo, objąłem dowództwo nad Armią Krajową. Żołnierze tej armii nie mieli dział, czołgów i samolotów, jak ich bardziej szczęśliwi Rodacy walczący u boku Sił Brytyjskich i Amerykańskich, ale równie gorąco pragnęli zderzyć się z Niemcami. Celem naszym było pracować na rzecz zwycięstwa Sojuszników, którzy jedynie mogli przywrócić niezależność naszemu Krajowi. Działalność nasza była skierowana przeciwko produkcji żywności, ekwipunku wojskowego, amunicji i wszystkich innych dostaw wojskowych dla Niemców, przede wszystkim zaś przeciwko niemieckim liniom komunikacyjnym. Przeciwdziałaliśmy terroryzmowi okupanta, przeciwstawialiśmy się jego nieludzkim metodom i pociągnęliśmy do odpowiedzialności sądowej brutalnych i kryminalnych przedstawicieli władz okupacyjnych. Nasz wywiad, który pracował dla Naczelnego Dowództwa Sojuszniczego, obejmował swym zasięgiem nie tylko całą Polskę, ale również wschodnie Niemcy oraz zajętą przez Niemców cześć Rosji sowieckiej. Informacje dostarczane przez nas sojusznikom dotyczyły w szczególności operacyjnych posunięć niemieckich na Wschodzie, ich przemysłu wojennego oraz ruchów marynarki w portach bałtyckich. Byliśmy wielce radzi mogąc w lipcu 1944 r. na krótko przed wybuchem bitwy o Warszawę przesłać Wielkiej Brytanii szczegółowy opis i nawet części bomb latających „V 2.””

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 410.

O relacjach

„Jacek zostawił mi kartkę, że będzie do późna zajęty na mieście. Jest to zupełnie zrozumiałe w związku z tym, co się dzieje w Europie. Zdaje się zanosić na wojnę. Pani Lucyna twierdzi, że w razie wojny wejdą w modę wysokie sznurowane buciki i małe kapelusiki stylizowane według czapek wojskowych. Pod tym względem wojny się nie boję. Swoich łydek, dzięki Bogu, nie potrzebuję się wstydzić, a w małych kapelusikach jest mi bardzo do twarzy.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz książka Pamiętnik pani Hanki

Pamiętnik pani Hanki

O Bogu , O wojnie

„Tam, w City Hall, był moment, w którym dwa pociski moździerzowe rozerwały dach. Dostałem odłamkiem, poczułem w ustach smak krwi. Zanim zorientowałem się, że to była tylko rozcięta warga, w ułamku sekundy pomyślałem o rzeczach, które chciałem zrobić i nie zdążyłem. I o tym, co zrobiłem źle. Karbala i misje w ogóle sprawiają, że człowiek nagle zaczyna doceniać to, co ma: rodzinę, życie. Uczy się, że trzeba cieszyć się chwilą. A to przecież prawda ogólna, nie dotyczy tylko żołnierzy.
Mam nadzieję, że na „Karbalę” przyjdzie sporo młodych ludzi i że zrozumieją to przesłanie. Zobaczą, jakie jest polskie wojsko i co robi na misjach. Dowiedzą się, że służba wojskowa nie jest łatwa. Ale też - że może być niesamowicie ciekawa.”

Grzegorz Kaliciak (1973) polski pułkownik

Źródło: Karolina Przewrocka, Kali z Karbali. Opowieść dowódcy oddziału, który obronił City Hall http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,18744453,kali-z-karbali-opowiesc-dowodcy-oddzialu-ktory-obronil-city.html#TRwknd, weekend.gazeta.pl

O życiu , O ludziach , O prawdzie , O rodzinie

„Szef kontrwywiadu wojskowego płk Nosek, chcąc się podlizać ministrowi Klichowi, wymyślił tę bajkę i wpisał ją do Wikipedii. Mój jedyny związek z Tyrmandem, to trzykrotna lektura Złego. Ale było to chytrze wymyślone, bo Tyrmanda w Polsce lubią wszyscy… Gdybym nie pracował ponad dziesięć lat na Zachodzie, nie udałoby mi się przechytrzyć „betonu” w naszym wojsku i stworzyć GROM-u. Siedząc w podobnych strukturach w Polsce, miałbym wyprany mózg jak niektórzy przedstawiciele wojskowego betonu, którzy nie wiedzą, co to jest kreatywność i są gotowi potwierdzić najgłupsze kłamstwo.”

Sławomir Petelicki (1946–2012) generał polski

o akcji „Tyrmand” w której rzekomo miał uczestniczyć gen. Petelicki inwigilując słynnego pisarza.

O kłamstwie , O grach

„Małżeństwo i służba wojskowa to dwie państwowo usankcjonowane formy pozbawienia wolności, za które nie grozi wyrok sądowy.”

Jean Genet (1910–1986) pisarz i dramaturg francuski

O małżeństwie , O wolności

„Zanim wreszcie się podda i wróci do ładowni, zauważa jeszcze tylko jedną rzecz: uzbrojeni są, kurwa, po zęby. Jakby mieli zabić kilkadziesiąt osób po drodze z samolotu do sracza i z powrotem. Bobby Shaftoe spotkał już kilku takich paranoików podczas swych podróży i niespecjalnie ich lubi […]
Znajduje sobie miejsce na podłodze tuż obok starszego szeregowego Geralda Hotta i wyciąga się. Rewolwerek ukryty w pasie uwiera go w plecy, więc wyciąga go i wtyka do kieszeni. Ale uczucie dyskomfortu przenosi się teraz na sztylet Marine Raider, na plecy, między łopatkami. Widzi, że będzie chyba musiał zwinąć się w kłębek na boku – co się nie udaje, ponieważ do jednego boku ma przypięty standardowy wojskowy pistolet samopowtarzalny Colt, któremu nie dowierza, a na drugim – wzięty z domu rewolwer, któremu ufa. Musi więc gdzieś upchnąć to wszystko i jeszcze rozmaite magazynki, ładownice i inne ustrojstwa. A także wyciągnąć przytroczony do łydki nóż V-44 Gung-ho do karczowania dżungli, dekapitacji Nipów i rozbijania kokosów, oraz krótkolufowego derringera, przyczepionego do drugiej nogi, dla równowagi. Zostawia tylko granaty w przednich kieszeniach, jako że nie planuje kłaść się na brzuchu.”

Neal Stephenson książka Cryptonomicon

Źródło Cryptonomicon, rozdział W górze str. 144, Warszawa 2001
Cryptonomicon

O emocjach , O domu

„Nie był to lot wojskowy, nie miał żadnych celów wojskowych.”

Tatiana Anodina (1939)

Cytaty związane z raportem MAK na temat katastrofy smoleńskiej
Źródło: wyborcza.pl, 12 stycznia 2010 http://wyborcza.pl/1,91446,8936670,Anodina__lot_Tu_154M_nie_byl_wojskowy.html#ixzz1AqWPxlQe

„Nigdy nie przyszło mi do głowy iść pod rękę z władzą ludową, nawet wtedy, gdy nie mogłam znaleźć wymarzonej pracy po ukończonych studiach filozoficznych. Wiem, że nie figuruję w żadnych rejestrach tajnych współpracowników, kontaktach operacyjnych, kontaktach poufnych itp. Każdy może sobie do woli sprawdzać archiwa II Zarządu Sztabu Generalnego czy Wojskowej Służby Wewnętrznej. Dlatego zachęcam do przegrzebania archiwów IPN-u w poszukiwaniu informacji na mój temat, mojej dalszej i bliższej rodziny. Życzę powodzenia!”

Dorota Kania (1964)

Źródło: Zapraszam Monikę Olejnik do lustracji, niezalezna.pl, 6 lipca 2012 http://niezalezna.pl/30734-zapraszam-monike-olejnik-do-lustracji

O poszukiwaniu

„Za podjęciem akcji mającej na celu opanowanie Warszawy przed wkroczeniem do niej wojsk rosyjskich przemawiały względy natury wojskowej, politycznej i ideologicznej. Przygotowania niemieckie wskazywały, że Niemcy będą bronić Warszawy, że walki toczyć się będą na terenie stolicy o umocnione obiekty. W związku z tym miasto narażone będzie na poważne straty i zniszczenia. Jeżeli jednocześnie z uderzeniem rosyjskim od zewnątrz podjęta zostanie walka wewnątrz miasta, umożliwi to przyśpieszenie jej końca i uchroni stolicę od nadmiernych strat i zniszczeń.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 15.

O naturze , O stracie , O walce

„I tak samo państwo zaniknie samo przez się, gdy rozerwany będzie wszelki łącznik między potrzebami życia ludzkiego a instytucjami państwowemi, gdy lud odmówi wszelkiego współudziału w wykonywaniu praw państwowych; jeden dzień powszechnego bojkotu, wypowiedzenia posłuszeństwa władzom wojskowym, sądowniczym, policyjnym i administracyjnym wystarczy do osłabienia najpotężniejszego państwa.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Program wykładów nowej etyki w: Edward Abramowski, Pisma, tom I http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_1/319, Warszawa 1924.

O ludziach

„Właściwe zrozumienie tego, co dzieje się w Brazylii, ale także w innych krajach Ameryki Łacińskiej wymaga przyjrzenia się środowiskom wojskowym. W wyższych szkołach wojennych wykłada się pewną filozofię polityczną, która daje uproszczoną wizję świata, podzielonego na połowę kapitalistyczną, dysponującą wszystkimi wartościami, i połowę socjalistyczną, posiadającą jedynie antywartości… Tu właśnie jest niebezpieczeństwo: w imię antykomunizmu dochodzi się do absurdów. I zbrodni.”

Hélder Câmara (1909–1999) brazylijski duchowny katolicki

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 103.

O książkach , O świecie , O zrozumieniu

„Zadzwonił do mnie Łyżwiński. Mówił, że nie ma kasy. Wpłaciłem 21 tys. zł. Kazał zbierać podpisy. Uczciwie zbierałem. A teraz na pierwsze miejscu włożyli jakiegoś emerytowanego wojskowego z Warszawy po moskiewskiej szkole.”

Marian Curyło (1955) polski polityk

Źródło: Listy wyborcze - burza w Małopolskiej Samoobronie, gazeta.pl, 17 sierpnia 2005 http://wiadomosci.gazeta.pl/kraj/1,34309,2873204.html

„Z głośników przymocowanych do słupów do słupów rozlegała się wojskowa muzyka: niosła się daleko, aż na tereny, gdzie pracowano. Kiedy słuchałem jej żwawego rytmu, kiedy patrzyłem na czerwoną flagę trzepoczącą na wietrze, łapałem się na tym, że wierzę w powodzenie tej rewolucji. Ale kiedy się jej przyglądałem z bliska, natychmiast moje iluzje znikały. Kanały kopali wyczerpani, źle odżywieni robotnicy w łachmanach. Motyki podnosiły się i opadały ospale, ludzie byli smutni, bez nadziei, bezsilni. Wystarczyło rzucić na nich okiem, by pojąć, że kraj idzie w złym kierunku.”

Haing S. Ngor (1940–1996)

Kambodżańska odyseja

O ludziach , O muzyce

„Był człowiekiem niezwykle wrażliwym na ludzką krzywdę, wspaniałym kapłanem. Pamiętam, jak podczas Mszy Świętych za Ojczyznę, kiedy kościół był przepełniony, a ludzie stali także pod świątynią zimą na mrozie, wychodził z Komunią św. na zewnątrz, starając się dotrzeć do tych, którzy byli najdalej. Pamiętam, jak chodził na procesy osób, z którymi wcześniej współpracował, a które zostały aresztowane za działalność opozycyjną wobec ówczesnych władz. Procesy te odbywały się w sądach wojskowych, do których niełatwo było się dostać, ale ksiądz Jerzy był na miejscu, wspierając swoich przyjaciół.”

Ewa Tomaszewska (1947) polityk polska

o ks. Jerzym Popiełuszce.
Źródło: Z tej ofiary wyrasta dobro, naszdziennik.pl, 19 maja 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100519&typ=jp&id=jp21.txt

O ludziach , O zimie , O ojczyźnie

„Wy jesteście tym samym w Polsce, czym nasi towarzysze partyjni są w Związku. Stanowicie trzon. Wszyscy, jak my, znacie się, wzajem sobie ufacie i wzajemnie się podtrzymujecie. Nawet w stosunkach towarzyskich najlepiej czujecie się w swoich legionowych kołach. To śmieszne, ale macie ten sam zwyczaj mówienia, wspominając o jakimś urzędzie lub oddziale wojskowym, że jest w nim ten lub inny legionista, przy czym często nie bywa to najwyższy oficer czy urzędnik.”

Karol Radek (1885–1939) polityk austriacki

o piłsudczykach.
Źródło: Mieczysław Lepecki, Pamiętnik adiutanta marszałka Piłsudskiego, op. cit., s. 172.

„W Polsce szkoliliśmy się na strzelnicy. Strzelaliśmy do papierowych tarczy. Tam musieliśmy codziennie strzelać do ludzi - nawet jeśli byli to terroryści gotowi nas zabić, zawsze mieliśmy przed oczami czyjąś twarz. Wielu ludzi po tym doświadczeniu odeszło z armii, nie wytrzymało. Część sobie jakoś poradziła - czy to z pomocą wojskowego psychologa, czy dzięki chwili odpoczynku.”

Grzegorz Kaliciak (1973) polski pułkownik

Źródło: Karolina Przewrocka, Kali z Karbali. Opowieść dowódcy oddziału, który obronił City Hall http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,138262,18744453,kali-z-karbali-opowiesc-dowodcy-oddzialu-ktory-obronil-city.html#TRwknd, weekend.gazeta.pl

O ludziach , O odejściu , O pomocy

„4 października i my wyszłyśmy z Warszawy. Na Placu Narutowicza widziałyśmy powstańców idących do niewoli. Hitler ogłosił, że będą traktowani jako wojskowi, według konwencji międzynarodowej, a nie jak zamierzał – jako bandyci. Pójdą więc do obozów wojskowych. Gdy przechodziłyśmy, chłopcy nas otoczyli. Podeszłyśmy do szeregów, wyciągnęłyśmy resztki medalików i rozdałyśmy komu się dało. Nie wiedziałyśmy czy można, tylu było dokoła Niemców, ale oni przybiegali i wszystko co miałyśmy rozdzieliłyśmy między nich. Ciągle rozdawałyśmy Matkę Bożą Jasnogórską i tak zostało do dzisiejszego dnia. To było nasze zadanie i nasz plan: Weźmiemy Jej Oblicze i pójdziemy do powstania. Temu byłyśmy wierne do końca.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego „Soli Deo”, Warszawa 2004, ISBN 83-88202-25-1, s. 129

O matce , O wspomnieniach

„Starca z Gór”, Hassana ibn Sabbaha, można zapewne uznać za prekursora współczesnego terroryzmu spod znaku islamskiego dżihadu, poza tym jednak był on także uczonym i mistykiem, charyzmatycznym przywódcą wojskowym i religijnym, któremu udało się stworzyć wokół siebie, mimo początkowo niewielkich środków, potężne ugrupowanie o charakterze sekty. Jego twierdza Alamut, położona wysoko w górach Elbrus w północnym Iranie, była kwaterą główną tajemniczej, lecz osławionej sekty skrytobójczych asasynów. Marco Polo, który odwiedził twierdzę w drodze powrotnej z Chin, opowiadał o pięknym ogrodzie, w którym potężny szejk spośród swych wiernych zwolenników rekrutował fanatycznych zabójców, nęcąc ich wywołanymi haszyszem wizjami raju. Ludzie ci gotowi byli następnie spełnić każde żądanie Starca z Gór – nawet popełnić samobójstw, jeśli zaszła taka potrzeba.”

Hassan ibn Sabbah

Źródło: Simon Sebag Montefiore, Potwory…, s. 65.

O ludziach , O charakterze , O samobójstwie

„Ta wielka prowokacja została zaplanowana przez ciebie i twoich dowódców wojskowych! Amerykanie i Europejczycy myślą tak samo. To by się nie wydarzyło, gdybyśmy mieli normalny rząd!”

Bidzina Iwaniszwili (1956)

o wojnie gruzińsko-rosyjskiej z 2008, do prezydenta Micheila Saakaszwilego.
Źródło: Co powiedział Iwaniszwili?, geopolityka.org, 27 października 2012 http://geopolityka.org/panstwa-nieuznawane/osetia-poludniowa/1836-co-powiedzial-iwaniszwili

O wojnie , O myślach , O myśleniu

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Warszawę należy uznać za centrum polskiej konspiracji, polskiego podziemia, Polski Podziemnej, czy po prostu Polski Walczącej, by użyć tych określeń, zamiast mówić o centrum polskiego ruchu oporu, który to termin niemal powszechnie jest odrzucany przez byłych żołnierzy AK. Wiemy już, że od czerwca 1940 r. w Warszawie znajdowało się dowództwo i sztab największej wojskowej organizacji konspiracyjnej, czyli ZWZ (przemianowanej w lutym 1942 r. na Armię Krajową). Miały tu swoje siedziby również dowództwa i sztaby wszystkich innych podziemnych organizacji wojskowych o zasięgu ogólnopolskim. Także kierownictwo cywilnego oporu znajdowało się w Warszawie. Tu działały władze naczelne konspiracyjnych partii i stronnictw politycznych, a także podziemnych organizacji społecznych i zawodowych, by wspomnieć choćby o Radzie Pomocy Żydom czy Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Warszawa była bez wątpienia centrum podziemnego ruchu wydawniczego. Jak obliczyła Stanisława Lewandowska na 1 257 tytułów prasy konspiracyjnej ze stwierdzonym miejscem wydania aż 690, a więc więcej niż połowa, ukazało się w Warszawie. Tu również wydano większość z 1 069 zwartych druków konspiracyjnych, zarejestrowanych w bibliografii Władysława Chojnackiego.”

Tomasz Szarota (1940) polski historyk i publicysta

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 13

O historii , O pomocy

„Nie lubiłem Jaurèsa. Był wrogiem ustawy o trzyletniej służbie wojskowej, szkodził ojczyźnie. Chciałem wymierzyć sprawiedliwość antypatriocie.”

Raoul Villain (1885–1936)

o motywach zabójstwa.
Źródło: Kronika XX wieku pod red. Mariana B. Michalika, wyd. Kronika – Marian B. Michalik, Warszawa 1991, ISBN 839033100, s. 173.

O sprawiedliwości , O wieku , O ojczyźnie

„Człowiek, który uchyla się od służby wojskowej ze względów religijnych, jest rewolucjonistą. Postanawiając nie stosować się do obowiązującego prawa, poświęca bowiem swe osobiste interesy dla sprawy najważniejszej – dążenia do ulepszenia społeczeństwa.”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

„Miałem za sobą czterdzieści pięć lat życia w dyscyplinie wojskowej. Słowo strajk było dla mnie zawsze czymś odpychającym. Z zasady nie zgadzałem się z użyciem przymusu tak przez pracodawców jak i pracowników.”

Eugeniusz Pławski (1895–1972) polski komandor

Fala za falą

„O ile różne społeczności Ameryki Łacińskiej żyją w rozproszeniu, o tyle wojsko reprezentuje bardziej jednolitą strukturę i prawie zawsze udaje mu się trzymać poza orbitą obcych interesów, które chciałyby uczynić z krajów tam położonych swój własny instrument. Wierzę we wspólne działanie wojskowych i cywilów w obrębie politycznego planu.”

Stefano Delle Chiaie (1936–2019)

w wywiadzie z Isabel Pisano
Źródło: Isabel Pisano, Ja, terrorysta! Rozmowy ze współczesnym katem, Wydawnictwo "Wołoszański", Warszawa 2005, ISBN 83-89344-11-4, tłum. Danuta Zasada, s. 96.

„Czy istniała w oczach ówczesnych rzeczników politycznych i dowódców wojskowych Polski podziemnej możliwość wyboru? W tejże perspektywie jawi się powstania nieuchronność, która nosi cechy rodem z tragedii greckiej.”

Aleksander Gieysztor (1916–1999) polski historyk mediewista

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Tragizm i sens Powstania Warszawskiego, Janusz Kuczyński, Józef L. Krakowiak (red.), Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2006, s. 173.

„Pokolenie wojskowych, które zrobiło zamach stanu w siedemdziesiątym szóstym roku dorastało i szkoliło się do wojaczki w czasach głębokiej współpracy między Argentyną i Trzecią Rzeszą. Mistrzami wojskowych nauczycieli pokolenia generałów Jorge Videli, Emilia Massery, Roberta Violi, Leopolda Galtieriego – przywódców junty – byli nazistowscy zbrodniarze.”

Uki Goñi (1953)

Źródło: The Real Odessa, Granta Books, London-New York 2002.

O nauczycielach , O współpracy

„Członkowie mojej bliższej i dalszej rodziny walczyli w legionach Piłsudskiego, ginęli w Katyniu i byli mordowani po 1945 r. przez „władzę ludową”. Piszę ten felieton dlatego, ponieważ Monika Olejnik na łamach „Gazety Wyborczej” wezwała do mojej lustracji pytając, czy moim ojcem jest Stanisław Kania, I sekretarz KC PZPR. W stanie wojennym w 1982 r. Monika Olejnik, córka funkcjonariusza SB, razem z Grzegorzem Miecugowem & company, przy akceptacji partii i służb specjalnych PRL-u rozpoczynała pracę w III Programie Polskiego Radia, z którego wcześniej WRON-a wyrzuciła „nieprawomyślnych” dziennikarzy. Warto zauważyć, że gdy dzisiejsza gwiazda TVN-u i „Wyborczej” zaczynała karierę w radiu ściśle podporządkowanym wojskowej juncie Jaruzelskiego, przyzwoici dziennikarze nie mieli tam wstępu.”

Dorota Kania (1964)

o Monice Olejnik.

O gwiazdach , O córce

„Jakie defekty znalazł u mnie lekarz wojskowy, tego nie wiem, być może wydałem mu się zbyt cherlawy – niepodobna w ciągu trzech czy czterech lat bezkarnie przekładać wiersze nad wołowinę. Pewien jestem, że gdyby mnie zbadano o kilka miesięcy później, zostałbym uznany za całkowicie zdatnego do służby wojskowej – wystarczy, aby jakikolwiek towar, nie wyłączając mięsa armatniego, stał się deficytowy, a ludzie przestają kręcić nosem i łapią, co się nadarzy.”

Ilja Erenburg (1891–1967) rosyjski pisarz

Ludzie, lata, życie. 1891–1917 Dzieciństwo i młodość
Źródło: s. 194.

O ludziach

„Powstanie bez uprzedniego porozumienia z ZSRR na godziwych podstawach byłoby politycznie nieusprawiedliwione, zaś bez uczciwego i prawdziwego współdziałania z Armią Czerwoną byłoby pod względem wojskowym niczym innym jak aktem rozpaczy.”

Kazimierz Sosnkowski (1885–1969) generał polski, minister

fragment zaleceń dla dowództwa AK przedstawionych na spotkaniu premierem Mikołajczykiem, Londyn, 3 lipca 1944 r.
Źródło: Norman Davies, Powstanie '44, Kraków 2004

„Popieramy staranne i przemyślane projekty Ministerstwa Sprawiedliwości. Jednak propozycje likwidacji struktur do walki z przestępczością zorganizowaną, prokuratur wojskowych oraz ograniczanie niezależności prokuratorów budzą nasz sprzeciw.(…) Żądamy rozdzielenia funkcji prokuratora generalnego i stanowiska ministra sprawiedliwości. Tak jest w większości państw.(…) Niestety, większość projektów, jakie przesyła do nas ministerstwo w celu wydania opinii, cechuje niska jakość legislacyjna.”

Krzysztof Parulski (1957)

o projektach zmian dotyczących poprawy funkcjonowania polskiej prokuratury.
Źródło: Prokuratorzy walczą o model pełnej niezależności, „Gazeta Prawna”, nr 110 (1728), 7 czerwca 2006

O sprawiedliwości , O walce

„70 lat temu sowieckie NKWD przystąpiło do wykonywania polecenia Stalina i towarzyszy, którzy postanowili zgładzić tysiące polskich oficerów, policjantów i funkcjonariuszy państwowych uznanych za zdeklarowanych i nierokujących nadziei poprawy wrogów władzy sowieckiej. Nie rokowali nadziei, że da się ich urobić do konsystencji ludzi sowieckich, wobec czego byli wrogami, których należało unicestwić. Zbrodnia ludobójstwa nazwana później – katyńską – pochłonęła tysiące ofiar. Według ustaleń historyków wiosną 1940 roku Sowieci zamordowali co najmniej 22 079 obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, w tym 14 463 wojskowych, policjantów i innych funkcjonariuszy państwowych z obozów specjalnych.”

Tadeusz Płoski (1956–2010) biskup polowy WP

Niewygłoszone Kazanie katyńskie z dn. 10 kwietnia 2010
Źródło: www.most.salezjanie.pl http://www.most.salezjanie.pl/?news=1518

O ludziach , O wiośnie

„Dla zrozumienia dziejów powstania 1830 i 1831 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831 – ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Wojna jest zbyt poważną rzeczą, by powierzyć ją wojskowym.”

Georges Clemenceau (1841–1929) francuski pisarz, lekarz i polityk

La guerre! C’est une chose trop grave pour la confier à des militaires. (fr.)
Źródło: Gilbert Longhi, Pour une déontologie de l’enseignement http://books.google.pl/books?id=Us-wfbbn2FkC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Esf Editeur, 1998, s. 72.

O wojnie

„Hegemonia amerykańska w regionie została naruszona, ale nie złamana. Postdespotyczne rządy będą prawdopodobnie bardziej niezależne, przyniosą świeży i wywrotowy system demokratyczny oraz, miejmy nadzieję, zapisanie w nowych konstytucjach potrzeb społecznych i politycznych. Jednak wojskowi w Egipcie i Tunezji zadbają, by nie doszło do żadnych nierozważnych ruchów.”

Tariq Ali (1943)

Źródło: Kto następny?, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 28 lutego 2011.

„Zgodnie z instrukcjami, jakie otrzymałem od moich przełożonych w Londynie w końcu r. 1943, wydałem rozkaz podległym mi lokalnym dowódcom, aby przystąpili do otwartej walki przeciwko Niemcom i aby czynnie popierali operacje wojsk sowieckich od chwili, gdy linia frontu znajdzie się w pobliżu ich dowództwa. Rozkazy te zostały ściśle wykonane i w r. 1944 w czasie sowieckiej ofensywy we Wschodniej Polsce nasza Armia Krajowa uderzyła na Niemców w wielu okręgach, ułatwiając postępy Rosjanom i zajęcie przez nich wielu miast, a wśród nich: Wilna, Lwowa i Lublina. Ta współpraca z armią czerwoną nie ustaliła jednakże trwałej łączności na jakiejś szerszej płaszczyźnie czy skali, wykraczającej poza ramy pola bitwy, w jak najściślejszym znaczeniu tego słowa. Nie mogąc ustalić łączności z dowództwem sowieckim, co nie było naszą winą, usiłowałem skoordynować nasze operacje z działaniami armii czerwonej, na podstawie mojej własnej oceny sytuacji wojskowej. Wziąłem pod uwagę stale powtarzające się wezwania sowieckich radiostacji, nawołujących nas do rzucenia wszystkich sił przeciwko Niemcom. Jednym z tych licznych apelów była audycja moskiewskiego radia z 29 lipca 1944 r., wzywająca ludność Warszawy do powstania przeciw wrogowi w otwartej bitwie.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 411.

O relacjach , O czasie , O walce , O współpracy

„Może powinniśmy prosić was o pomoc wojskową, ale uważamy, że nie jest to konieczne; sądzimy, że jesteśmy w stanie zrobić to sami.”

Amílcar Cabral (1924–1973)

przed Komitetem Zgromadzenia Generalnego Narodów Zjednoczonych, grudzień 1962.
Źródło: Elżbieta Sieradzińska, Strzały w Conakry – przerwany marsz ku wolności?, afryka.org, 12 września 2007 http://afryka.org/afryka/strzaly-w-conakry----przerwany-marsz-ku-wolnosci--,news/

O wolności , O pomocy

„W czasie wojskowej dyktatury tortury były fizyczne i psychiczne, sądzę, że bardziej wyrafinowane niż w Niemczech czy Rosji. Metody przyszły z Ameryki Północnej, gdzie „nasi” ludzie byli instruowani, szkoleni, jak torturować psychicznie, jak nie zostawiać śladów na ciele. Ja swoją wiedzę opieram na doświadczeniu.(…) Jeszcze bardziej przerażające jest to, że Brazylia pomagała w torturowaniu innym krajom: Argentynie, Urugwajowi, Paragwajowi, Boliwii, Chile. W geście solidarności z więźniami politycznymi pojechałem do Paragwaju, potem do Chile. W Chile pod rządami Pinocheta spędziłem dziesięć dni z kardynałem Raulem Silvą Henriquezem, który opowiadał mi i pokazywał, co się tam działo. W Chile były najgorsze tortury na świecie, o jakich mi wiadomo.”

Paulo Evaristo Arns (1921–2016) brazylijski duchowny katolicki, kardynał

Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 96.

O ludziach , O książkach , O świecie , O czasie

„Stefano Delle Chiaie: W Ameryce Łacińskiej wojskowi są pomostem prowadzącym do nowego, bardziej sprawiedliwego i harmonijnego ładu politycznego.
Isabel Pisano: Tylko kiedy już zdobędą władzę, nie chcą jej oddać… Proszę spojrzeć na Stroessnera albo Videlę, nie mówiąc o Pinochecie, który przekształcił się w prezydenta-elekta…”

Alfredo Stroessner (1912–2006) polityk paragwajski, wojskowy

Źródło: Isabel Pisano, Ja, terrorysta! Rozmowy ze współczesnym katem, Wydawnictwo „Wołoszański”, Warszawa 2005, ISBN 83-89344-11-4, tłum. Danuta Zasada, s. 96.

„Michaił Gorbaczow odegrał pierwszoplanową rolę swoją decyzją, aby w 1989 r. nie interweniować w Polsce zbrojnie. Gdyby w ZSRR rządził jeszcze Leonid Breżniew i jego następcy, mielibyśmy interwencję wojskową. Gorbaczowa namawiali do niej Erich Honecker i Nicolai Ceausescu. Ceausescu trafnie rozpoznał sytuację, że zmiany w Polsce staną się jego końcem.”

Krzysztof Skubiszewski (1926–2010) polityk polski, b. minister spraw zagranicznych

Źródło: wywiad Do niepodległości krok po kroku, „Gazeta Wyborcza”, 11 września 2009

O decyzjach

„Ponad rok temu przekazałem ministrowi Michałowi Boniemu notatkę na temat karygodnych zaniedbań w MON-ie. Zdecydowałem się na to, gdyż Bogdan Klich wysłuchiwał moich rad popartych ekspertyzami specjalistów polskich i amerykańskich, a następnie postępował wbrew logice. Wszyscy Polacy widzieli tragiczną katastrofę wojskowego samolotu CASA C-295M, w której zginęło dwudziestu znakomitych lotników. Tłumaczyłem ministrowi Klichowi, dlaczego tak się stało, prezentując mu procedury NATO. Minister zapewniał, że wyciągnie z tego wnioski. Nie wyciągnął! Nastąpiła katastrofa wojskowego samolotu Bryza, w której zginęła cała załoga. Była jeszcze katastrofa wojskowego śmigłowca Mi-24. Pytałem publicznie Bogdana Klicha, ilu jeszcze dzielnych żołnierzy musi zginąć, żeby zaczął konieczne reformy w wojsku?”

Sławomir Petelicki (1946–2012) generał polski

domagając się dymisji Bogdana Klicha.
Źródło: gazeta.pl, 22 kwietnia 2010 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80708,7803514,Gen__Petelicki_apeluje__Premierze_odwolaj_Klicha.html

„Ja zostawiłem wyższą szkołę muzyczną, bo wiedziałem, że nie jestem skłonny, nie mam dość serca, żeby codziennie grać sześć godzin na wiolonczeli. Koledzy już tyle godzin ćwiczyli, ja z ledwością wytrzymywałem dwie. Wiedziałem, że w ten sposób donikąd nie dojdę, że talent nie wystarczy, że trzeba zdobywać umiejętności ćwiczeniami, porządnymi ćwiczeniami. Nie ma innej drogi. To powie każdy tancerz, każdy sportowiec, każdy, kto się wyprawia na Czomolungmę. Nie ma innej metody. I nie ma tu żadnego zmiłuj się. To powie każdy cyrkowiec. Chcesz posiąść umiejętność ponadnormalną, budzącą zachwyt? To oznacza setki godzin, miesięcy i lat ćwiczeń. Przekonanie Caribaldiego, że nie ma innej metody, objawiane w sposób bezwzględny wobec widzów, którzy często są cywilami, powoduje, że natychmiast traktują je jako objaw drylu wojskowego. Tymczasem sztuka to również ten wojskowy dryl.”

Krzysztof Gosztyła (1956) polski aktor

Źródło: Tomasz Miłkowski, W teatrze nie ma zmiłuj, „Przegląd” nr 49, 9 grudnia 12 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151735.html

O sztuce , O ćwiczeniach , Serce

„Magik należał do osób, które bardzo dużo myślą o życiu. To po pierwsze. Po drugie nałożyła się na to sprawa dotycząca jego powołań przez Wojskową Komisję Uzupełnień. Miał już wtedy żonę i dziecko, a ponadto był to okres, gdy wreszcie chcieliśmy nagrać krążek. I Magik zaczął tak kombinować, że sobie zszargał psychikę. Obrał taktykę udawania osoby kompletnie niepoczytalnej. Dwa razy go odraczali, ale tylko na rok. To wmawianie sobie, że ma świra, że nic mu nie wychodzi, doprowadziło do tego, iż przemęczył organizm. Gdzieś w podświadomości zakodował sobie, że jest źle i to doprowadziło do osłabienia psychiki. Powiedział mi kiedyś: „Rahim, wiesz co? Przez tą WKU pojebało mi się. To, co sobie kiedyś wmawiałem, żeby tylko grać niepoczytalnego przed komisją, teraz mną zawładnęło. Czuję, że kompletnie świruję.””

Rahim (1978) muzyk polski, raper

Magik sam przyznawał się do schizofrenii w swoich tekstach: „Mam jedną pierdoloną schizofrenię”.
Źródło: hip-hop.pl http://www.hip-hop.pl/ustawki/projektor.php?usr=11520238256808&menu=1&local=2

O dzieciach , O myślach , O myśleniu

„Cudu nad Wisłą, czyli zwycięstwa w walnej bitwie pod Warszawą nie należy wyłącznie przypisywać pojedynczym dowódcom, poszczególnym Armiom lub oddziałom, czy też poświęceniu się jednostek – wiadomo, że zwycięstwo jest łatwe gdy wojsko i dowódcy są dobrzy, jednak jest ono bardzo wątpliwe gdy żołnierz jest wyczerpany i zwątpiony, nieufny i zdemoralizowany. Wówczas najświetniejsze plany, najmądrzejsze i najostrzejsze rozkazy nie pomogą nic, jeśli nie przyjdą z pomocą duchowe i moralne czynniki, przekuwające u żołnierza psychologię odwrotu na psychologię zwycięstwa, na pobudzenie do największego wysiłku i do szlachetnej ofiarności krwi za drogą Ojczyznę. Do Cudu nad Wisłą przyczynił się zbiorowy wysiłek całego Narodu, a bezpośrednio ludność stolicy, duchowieństwo, patriotyczne organizacje wojskowe i cywilne, które ofiarując swoje siły i wiedzę w chwili najbardziej przełomowej przetworzyły zmęczenie w rześkość, zwątpienie w zapał, cofanie w natarcie, odwrót w zwycięstwo – i przez to dopomogły w obronie Warszawy.”

Franciszek Latinik (1864–1949) polski wojskowy, generał

Bój o Warszawę. Rola wojskowego gubernatora i 1-ej armii w bitwie pod Warszawą w 1920 r.

O wysiłku , O sile , O zwycięstwie , O pomocy

„Jako obywatel mam prawo oczekiwać dyskusji, w której władza mnie przekona, że w polskiej energetyce jądrowej nie będzie tak, jak w polskim lotnictwie wojskowym. Nie chciałbym, gdy dojdzie do katastrofy słyszeć od odpowiedzialnego ministra, że „energetykom zabrakło szczęścia”. Ktoś może to nazwać panikowaniem, dla mnie to minimum zdrowego rozsądku.”

Edwin Bendyk (1965) polski publicysta

Źródło: Atom poza kontrolą, krytykapolityczna. pl, 15 września 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/BendykAtompozakontrola/menuid-1.html

„Powtarzając oficjalne rosyjskie stanowisko, które dominowało od dnia katastrofy, niektóre media naciskają, że samolot wojskowy z 96 osobami na pokładzie (…) spadł na ziemię z powodu błędu pilota. Ale ci, którzy promują takie wyjaśnienie, zapominają, że scenariusz o błędzie pilota pozostaje jedną z wielu teorii, którym nigdy nie towarzyszyła najmniejsza wskazówka prawdziwego dowodu. (…) [Katastrofa w Smoleńsku] była podobną tragedią [jak śmierć Kennedy’ego], a nawet większą, bo to była śmierć wielu wybitnych Polaków i przywódców.”

Piotr Wilczek (1962) polski historyk i tłumacz literacki

wypowiedź po publicznej projekcji filmu Smoleńsk w USA 1 grudnia 2016.
Źródło: Ambasador RP w USA: katastrofa smoleńska była większą tragedią niż śmierć JFK http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/pokaz-filmu-smolensk-w-waszyngtonie,696553.html, tvn24.pl, 2 grudnia 2016.

O śmierci , O błędach , O zapominaniu

„Uliczni żebracy, którzy nie wiadomo skąd się nagle wzięli, są nasyłani przez międzynarodowy komunizm w celu zdyskredytowania władz wojskowych i sabotowania porządku i postępu.”

Fernando Léniz (1927–2013)

w artykule prasowym z 1975 r.
Źródło: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, str. 145.

O książkach , O świecie

„W skład zawodów pieniężnych wpływających na utrwalenie temperamentu łupieżczego wchodzą zawody związane bezpośrednio z posiadaniem własności – czyli stanowiące właściwe zajęcia klasy próżniaczej – oraz pomocnicze funkcje łączące się z przywłaszczaniem i gromadzeniem majątku. Chodzi tu o osoby związane z posiadaniem przedsiębiorstw zaangażowanych w walkę konkurencyjną – zwłaszcza zaś o tak podstawowy element zarządzania gospodarką jak operacje finansowe. Można do tej kategorii zaliczyć również większość zawodów powiązanych z handlem. Najdoskonalszym wcieleniem człowieka uprawiającego zawód „pieniężny” jest „kapitan przemysłu”. Jest to człowiek raczej sprytny niż pomysłowy, a jego pozycja ma raczej charakter finansowy niż produkcyjny. Zarządza on przemysłem w sposób dowolny. Pieczę nad technicznymi szczegółami produkcji i organizacji przemysłu zleca podwładnym o mniej „praktycznym” umyśle – ludziom posiadającym instynkt pracy, a nie takim, którzy posiadają zdolności administracyjne. Jeśli chodzi o kształtowanie natury ludzkiej poprzez wychowywanie i selekcję, ogół zawodów „nieekonomicznych” należy zaliczyć do tej samej kategorii, co zawody pieniężne. Taki właśnie charakter ma zawód polityka, duchownego i wojskowego.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O charakterze , O naturze , O walce

„Bezpieczeństwo Polski zależy głównie od naszego własnego wysiłku. (…) Weźmy przykład Gruzji. Jaka była reakcja Waszyngtonu na pacyfikację części Gruzji przez wojsko rosyjskie w 2008 roku? (…) Gruzji już wcześniej oficjalnie obiecano członkostwo w NATO, a ponadto na jej terytorium stacjonowało wówczas kilkuset żołnierzy USA, którzy dopiero co skończyli ćwiczenia. Kilka tygodni przedtem sekretarz stanu USA Condoleezza Rice zapewniała Gruzinów na wielkim placu, że Ameryka nie pozostawia przyjaciół w nieszczęściu i zawsze przychodzi im z pomocą. Po tym, co się stało w Gruzji, wiele sztabów wojskowych zastanawiało się, ile warte są amerykańskie gwarancje bezpieczeństwa. Dlatego Polska powinna skupiać się na umacnianiu integralności i wiarygodności NATO, które ma wobec swych członków konkretne zobowiązania.”

Roman Kuźniar (1953) polski politolog

Źródło: wyborcza.pl, 27 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,9672970,Potrzebujemy_Ameryki__choc_mozemy_sie_z_nia_roznic.html#ixzz1NjsHjjnU

O ćwiczeniach , O wysiłku , O pomocy

„Panuje spokój. Wszystkie elementy buntownicze zaaresztowano. Parlament także został aresztowany. Poza tym sfery wojskowe i cywilne także obłożone zostały bezwzględnym aresztem, a szerokie koła ludności też siedzą. Sąd najwyższy, Sztab Generalny, Dyrekcje i Departamenty, władze publiczne i prywatne, prasa, szpitale, ochronki, wszystko siedzi. Zaaresztowano też wszystkie Ministeria, a także wszystko i w ogóle wszystko. Policja też została aresztowana. Spokój. Spokojnie. Wilgoć.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Postać: Kanclerz
Ślub

„Kiedy włoskie pociągi wojskowe czy nasze oddziały pojawiały się na stacjach kolejowych w Rosji, na ulicach podbitych miast czy na błotnistych drogach wiejskich, tam wszędzie wybuchała prosta i żarliwa wiara poczciwego ludu rosyjskiego, jak podziemny strumień, który odnalazł promień światła po długiej wędrówce. Zanim o chleb, a często zamiast chleba, proszą o przedmioty kultu bosi, obdarci mężczyźni i kobiety.”

Carlo Gnocchi (1902–1956)

Chrystus wśród Strzelców Alpejskich
Źródło: s. 39.

O kobietach , O mężczyznach , O ludziach , O wierze

„Chcę bardzo podziękować Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Ustawodawczej za autopoprawkę do sprawozdania, która mówi o ustanowieniu Krzyża Narodowego Czynu Zbrojnego, wprowadzonego przed 58 laty przez Narodowe Siły Zbrojne. Należy to traktować, w moim przekonaniu i w przekonaniu członków Klubu Parlamentarnego Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego (ale widzę, na szczęście, że także wielu posłów z innych klubów) jako formę zadośćuczynienia żołnierzom i dowódcom Narodowych Sił Zbrojnych. Zadośćuczynienia spóźnionego, dokonanego po półwieczu, ale bardzo potrzebnego. Narodowe Siły Zbrojne były tą formacją wojskową, ideową i polityczną, która wniosła poważny wkład w walkę z niemieckim okupantem w czasie II wojny światowej, a następnie z nowym, sowieckim agresorem. Obok Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich były najliczniejszym, zbrojnym ramieniem Polski podziemnej. Po wojnie, wraz z Narodowym Zjednoczeniem Wojskowym i WIN, stawiły czoło temu, co w czasie powstania warszawskiego określano jako czerwoną zarazę. NSZ walczyły, kiedy trzeba było, na dwóch frontach, to prawda. Nie dlatego, że tak chcieli żołnierze NSZ, ale dlatego, że taki właśnie, tragiczny, był los Polski w tym czasie. Po wojnie – o czym panowie postkomuniści już nie mówili – komunistyczne UB najzacieklej ze wszystkich formacji zbrojnych polskiego państwa podziemnego tropiło żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

Źródło: wypowiedź na posiedzeniu Sejmu, 29 lipca 1992 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata1.nsf/d4f9d5c35cf7b761c12574c6004133f1/74e4d3a815f29caac125750c004430fe?OpenDocument

O losie , O wojnie , O szczęściu , O prawdzie

„Imię Longinus pojawia się po raz pierwszy w zbiorze wczesnochrześcijańskich apokryfów, gdzie mowa jest o setniku służącym wiernie w jedynym z legionów rzymskich, dopóki kłopoty ze wzrokiem nie przerwały jego kariery wojskowej.”

Sidney D. Kirkpatrick (1955)

Źródło: Hitler i święte insygnia, Wydawnictwo Literackie, 2012.

„Początkiem tworzenia armii będzie głównie przygotowanie kadr tak oficerskich, jak i podoficerskich. Dlatego teraz wszyscy oficerowie organizacji grodzieńskiej i wileńskiej, a także zarejestrowani w Mińsku, po przejrzeniu ich dokumentów przez Komisję Kwalifikacyjną będą zaliczani do rezerwy i powinni przesłuchać powtórne kursy oficerskie i kursy biełarusoznawstwa, a szczególnie języka białoruskiego i przetłumaczoną terminologię wojskową. Po wysłuchaniu kursów każdy z nich otrzyma odpowiednie stanowisko w formowanym wojsku (…)”

Hassan Konopacki (1879–1953) białoruski, polski i rosyjski wojskowy i polityk narodowości tatarskiej

w wywiadzie dla czasopisma „Biełaruskaje żyćcjo”, 7 listopada 1920 roku, nr 20.
Źródło: Helena Głogowska, Hassan Konopacki – tatarski dowódca białoruskiego wojska, „Białoruskie Zeszyty Historyczne”, 1, s. 164, 1994. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 12327468.

„Robert Korcz był człowiekiem, którego denerwowała rzeczywistość, często więc przeciwko niej występował, protestował. W PRL-u odmówił odbycia służby wojskowej, za co trafił zresztą do więzienia. Nie chciał zostać wciśnięty w społeczną szufladę. Walczył o swoją niezależność. I nie zrezygnował z tego, gdy w Polsce upadł komunizm. Nie zachłysnął się tą tak zwaną wolnością. Nadal buntował się przeciwko bezwzględności systemu i nadal urządzał akcje protestacyjne. Ale zabrnął w ślepą uliczkę. Jego ostatnią akcją było zajęcie polskiego konsulatu, w Hamburgu. Na znak protestu przeciwko społecznej niesprawiedliwości, chciał podpalić budynek, wysadzając się przy tym w powietrze. Wcześniej wypuścił oczywiście wszystkich, którzy się tam znajdowali. Niemiecka policja nawet z nim zbyt długo nie pertraktowała. A jak zaczęli strzelać do niego to tak, żeby go zabić. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Korczu. Później poznałem pracowników hamburskiego konsulatu, którzy byli świadkami tamtych wydarzeń. No i zacząłem szukać czegoś więcej. Dowiedziałem się, że był gorzowianinem i że całe jego życie prowadziło go do coraz większego buntu. To była postać tragiczna. Ktoś taki, jak dawni bohaterowie romantyczni. Właśnie dlatego poświęciłem mu wiersz, w którym znalazły się cytaty z „Dziadów” Mickiewicza.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Platon był jak Rudolf Hess – rozmowa Wojtka Filipowiaka – „Oddech” Nr1/2003

O życiu , O rzeczywostości , O wolności

„Odebrałem pismo WPana Mości Panie Rzewuski, nad którym długo myślałem, co ono ma znaczyć i czyli mam na nie odpowiedzieć? Lecz człowiek poczciwy nie ukrywa swych myśli – wzgarda dla podłych jest jego prawidłem! Tak i ja dziś z WPanem postępuję. Jako żołnierz przysięgły, honor kochający i powinności swojej zadosyć czyniący, nie znam innej władzy jak władzę, którą naród cały ustanowił, żadnego innego prawa jak rozkaz Króla i P. Komisyi Wojskowej, żadnego innego obowiązku jak żyć z ukochaną ojczyzną lub za nią umierać. Jako obywatel nie mogę słuchać rady WPana, która pod pozorem wolności, upstrzona licznemi bajkami, wsparta jest obcą przemocą. Ci, którzy śmieli dla ich dumy i własnej miłości zaprzedać krew współziomków swoich, są ohydą narodu i zdrajcami ojczyzny! To są moje sentymenta i wszystkich podkomendnych moich, zacząwszy od prostego żołnierza. Proszę więc WPana zaniechać odtąd niepotrzebnych pism, które nikogo omamić nie potrafią i być przekonanym: że ojczyzna jest naszym Bogiem, że zbrojny obcy żołnierz na gruncie polskim znajdujący się, nie sprzymierzony, nie może nam przynosić przyjaźni i że takowego żołnierz Rzeczpospolitej szukać będzie albo zwyciężyć albo umrzeć ze sławą.”

Józef Poniatowski (1763–1813) książę, polski generał

O Bogu , O przyjaźni , O myślach , O wolności

„Dwumiesięczna walka powstańcza w Warszawie dowiodła, że Polacy potrafią się zorganizować i wykonać wysiłek budzący podziw całego świata. Walka wydobyła na wierzch pierwiastek dumy narodowej oraz bohaterstwo, które w dziejach naszych odmiennie od innych narodów doprowadziło nieraz do ocalenia państwa w warunkach, które mogły innym wydawać się beznadziejne. Walka przywróciła zaufanie społeczeństwa do dowództwa wojskowego, starła różnice między ludźmi o różnych zapatrywaniach na sprawy polityczne i społeczne, wykazała, że Polacy cenią prawdziwą wolność więcej niż życie i potrafią wziąć odwet za zbrodnie i gwałty popełniane względem Narodu nawet w warunkach tak nierównej walki, jak mogła być i była z przeciwnikiem silniejszym i bez porównania lepiej uzbrojonym. Gdy pomoc z zewnątrz okazała się zawodna – walka trwa dalej z coraz większą zaciekłością.”

Antoni Chruściel (1895–1960) generał polski

fragment oceny powstania warszawskiego w pierwszą rocznicę, 20 sierpnia 1945.
Źródło: Andrzej Krzysztof Kunert, Komendant Podziemnej Warszawy. Generał Monter Antoni Chruściel, Świat Książki, Warszawa 2012, s. 319–320

O życiu , O książkach , O świecie , O zaufaniu

„Doceniam zawieszenie broni. Pozwoliło ono umocnić pozycje ukraińskie i zapewnić linię wojskowej obrony.”

Petro Poroszenko (1965) ukraiński polityk i przedsiębiorca

Źródło: Poroszenko: ponad 600 żołnierzy w rękach separatystów http://wiadomosci.onet.pl/swiat/poroszenko-ponad-600-zolnierzy-w-rekach-separatystow/05nlx, 14 grudnia 2014, onet.pl

„W jednostkach wojskowych narusza się konstytucję Rzeczypospolitej, konkretnie artykuły mówiące o wolności sumienia i wyznania. Przyjmuję rodziców podczas swoich dyżurów poselskich, a także żołnierzy, mówiących o tym, że kapelani zmuszają ich do przyjmowania komunii. Ba, niedługo dojdzie - być może - do takiej sytuacji, że będą się musieli na komendę spowiadać. Kiedyś straszono sierżantem, dzisiaj takim postrachem wojska staje się kapelan. Mam nadzieję, że na najbliższej odprawie pan (albo pan generał Głódź) poinformuje kapelanów o tym, że Polska nie jest krajem wyznaniowym.”

Izabella Sierakowska (1946) polska działaczka polityczna

Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 21 stycznia 1994 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata2.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/96ea3e8464f52270c12574e4004bd60d?OpenDocument

O rodzicach , O wolności

„Istotą tej książki jest opowieść człowieka, który ucieka przed służbą wojskową i w Ameryce Południowej poszukuje różnego rodzaju „wrażeń.””

Roman Giertych (1971) polski polityk narodowy

wypowiedź w związku z planami usunięcia Trans-Atlantyku Witolda Gombrowicza z kanonu lektur szkolnych.
Źródło: Rzeczpospolita Online http://www.rzeczpospolita.pl/news.rol?newsId=3963, gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,4196880.html, 2 czerwca 2007

O książkach , O poszukiwaniu , O wrażeniach

„Wbrew potocznej opinii, przypisującej decyzję podjęcia walki w Warszawie jedynie dowódcy AK i jego sztabowi, podjęło ją gremium znacznie szersze i o kompetencjach nie tylko wojskowych. Przede wszystkim zgodę na powstanie w Warszawie wyraził premier rządu polskiego Stanisław Mikołajczyk, przekazując ostateczną decyzję w ręce delegata rządu na kraj, Jana Stanisława Jankowskiego. O decyzji tej powiadomieni byli i poparli ją bądź nie zgłosili zasadniczych zastrzeżeń: przewodniczący Rady Jedności Narodowej Kazimierz Pużak, członkowie Komisji Głównej RJN, reprezentujący najważniejsze stronnictwa, oraz członkowie Krajowej Rady Ministrów, najbliżsi współpracownicy delegata, który miał wówczas tytuł wicepremiera. Była to decyzja generalna: że w Warszawie będzie powstanie, że dojdzie do próby opanowania stolicy Polski. Ostateczna decyzja pozostawała jednak rzeczywiście w dużym stopniu w rękach generała Tadeusza Komorowskiego: on bowiem stawiał wniosek co do terminu powstania, chociaż o samym wybuchu zdecydować miał wspólnie z delegatem rządu i przewodniczącym RJN. Ostateczne postanowienie podjęli pod wieczór 31 lipca 1944 r. delegat rządu i dowódca AK, gdyż na ściągnięcie Pużaka zbrakło już czasu. Ale była to tylko sprawa terminu – decyzja zasadnicza zapadła kilka dni wcześniej. Nad sprawą powstania w Warszawie zastanawiały się więc najbardziej kompetentne czynniki polskiego państwa podziemnego. Jest to fakt o znaczeniu podstawowym, na który w literaturze przedmiotu nie zwraca się dostatecznej uwagi.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 113–114

O literaturze , O decyzjach , O czasie , O walce

„Musiałem ulec, bo żądał tego naród. Rada regencyjna była zdania, że powinienem podporządkować się opinii ogółu, z czym zgadzałyby się władze wojskowe. Gdybym od początku chciał, jak mi to imputują, żeby włożono na moje skronie koronę, nie prosiłbym o przysłanie księcia z Hiszpanii.”

Augustyn I (1783–1824)

Źródło: Juan Balansó, Puste korony. Zapomniani królowie i królowe z serii Zakazane biografie, op. cit., s. 46.

„Generał Kiszczak przez całe swoje polityczne i wojskowe życie był oddanym funkcjonariuszem służb. Tuż po wojnie, jako bardzo młody człowiek, w Londynie razem z Reichem-Ranickim, późniejszym sławnym niemieckim krytykiem, zachęcał żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie do powrotu do kraju, mimo że z pewnością wiedział, iż jakiś czas po przyjeździe zostają aresztowani. Miał świetne kontakty z Moskwą, zwłaszcza z generałem Pawłowem, rezydentem KGB, który był przyjacielem Andropowa, wieloletniego szefa KGB, późniejszego sekretarza generalnego KPZR. To Kiszczak z Jaruzelskim decydowali, komu z opozycji przekażą władzę, a więc mieli ogromny wpływ na kształt dzisiejszej Polski.”

Henryk Piecuch (1939) polski oficer służb granicznych, pisarz i dziennikarz

Źródło: Krzysztof Różycki, Generał, który się kadrom nie kłaniał, „Angora” nr 46 (1326), 15 listopada 2015, s. 7.

O życiu , O wojnie , O czasie

„Tempo wprowadzenia w życie tworzenia wojska będzie zależeć przede wszystkim od pracowitości Komisji Wojskowej i jej podkomisji, a także od możliwości władz polskich, w porozumieniu z którymi na podstawie rozkazów Naczelnika Państwa Polskiego, przyjdzie pracować Wojskowej Komisji i dowodzić białoruskimi oddziałami.”

Hassan Konopacki (1879–1953) białoruski, polski i rosyjski wojskowy i polityk narodowości tatarskiej

w wywiadzie dla czasopisma „Biełaruskaje żyćcjo”, 7 listopada 1920 roku, nr 20.
Źródło: Helena Głogowska, Hassan Konopacki – tatarski dowódca białoruskiego wojska, „Białoruskie Zeszyty Historyczne”, 1, s. 164, 1994. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1232–7468.

O życiu

„NATO nieustannie wzmacnia swą wojskową maszynerię i okrąża Rosję. Chce pozbawić ją suwerenności.”

Aleksander Sołżenicyn (1918–2008) rosyjski prozaik, noblista

Źródło: „Moskowskije Nowosti”, 8 maja 2006

„Doświadczenie Powstania Warszawskiego wywierało także wpływ hamujący na „wielkiego brata”. Zapamiętano w Moskwie, że Polacy są niebezpiecznym narodem, który w obronie imponderabiliów gotów jest iść na wszystko. Liczono się tam z pewnością z tym, że koszty polityczne interwencji wojskowej w Polsce mogą się okazać o wiele wyższe niż inwazja Węgier i Czechosłowacji. Sowiecki dyplomata, zapytany przez Amerykanów, dlaczego Sowiety nie wkroczyły do Polski w 1980/1981 r., odpowiedział: – bo wiedzieliśmy, że w odróżnieniu od Czechów Polacy nie ograniczą się do opluwania naszych czołgów.”

Jan Nowak-Jeziorański (1914–2005) polski dziennikarz, politolog, działacz społeczny, żołnierz AK

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, ISBN 8386301104, s. 496.

O historii

„Jako młody chłopak byłem bardzo spokojny i nieśmiały. Więcej pewności siebie nabyłem podczas służby wojskowej.”

Tadeusz Wojtkowiak (1952) polski polityk

Źródło: Tadeusz Wojtkowiak - nowa twarz w Sejmie, naszemiasto.pl, 5 października 2001 http://srem.naszemiasto.pl/archiwum/200711,tadeusz-wojtkowiak-nowa-twarz-w-sejmie,id,t.html

O pewności siebie , Chłopak

„(…) macierzyństwo jest równie ważne jak służba wojskowa mężczyzn.”

Kathleen Lonsdale (1903–1971)

uczona walczyła o to, by państwo pomagało w powrocie do pracy kobietom, które urodziły dziecko.
Źródło: Barbara Oleksyn, Nie tylko Skłodowska-Curie..., „Alma Mater”, nr 136, nr specjalny 2011, s. 101.

O kobietach , O dzieciach , O macierzyństwie

„Poszerzenie NATO na wschód, możliwość użycia wojska bez sankcji ONZ, stworzenie warunków dla szybkiego przerzutu wojsk pod białoruskie granice znacząco utrudnia wojskowo-polityczną sytuację Białorusi.”

Alaksandr Łukaszenka (1954) białoruski polityk, prezydent

Źródło: PAP, 11 kwietnia 2003

„Chcemy umożliwić przeszkolenie wojskowe afrykańskim bojownikom o wolność.”

Ibrahim Abboud (1900–1983) sudański wojskowy i polityk

na konferencji szefów państw afrykańskich w maju 1963.
Źródło: Ryszard Kapuściński, Gdyby cała Afryka…, Agora SA, Warszawa, 2011, ISBN 9788326805264, s. 61.

O wolności

„Kraje zagrożone kryzysem stają się nieprzewidywalne. Mogą zachowywać się agresywnie, próbując, czasem metodą presji politycznej lub wojskowej, otworzyć sobie inne rynki zbytu.”

George Friedman (1949)

Następne 100 lat. Prognoza na XXI wiek
Źródło: s. 85

O czasie

„Ugrupowania chrześcijańsko-ludowo-narodowe nie potrafią wyłonić jednego wspólnego kandydata, mimo że liberałowie opanowali już administrację państwową, tj. sejmową, senacką, rządową, a ostatnio po katastrofie pod Smoleńskiem, również prezydencką, wojskową i skupioną w ważnych urzędach centralnych.”

Zdzisław Podkański (1949) polski polityk

rezygnując z kandydowania na prezydenta.
Źródło: Zrezygnował z kandydowania, by nie osłabiać PiS i PSL, wp.pl, 4 maja 2010 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Zrezygnowal-z-kandydowania-by-nie-oslabiac-PiS-i-PSL,wid,12232628,wiadomosc.html

„W ciągu najbliższej godziny 140 ukraińskich bohaterów uda się do domu z niewoli, w tym cyborgi z Doniecka i obrońcy Debalcewe. Dopiero co uwolnili 139 ukraińskich wojskowych.”

Petro Poroszenko (1965) ukraiński polityk i przedsiębiorca

Petro Poroszenko: trwa wymiana jeńców z separatystami http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Poroszenko-trwa-wymiana-jencow,wid,17278841,wiadomosc.html, wp.pl [udostępniony 21 lutego 2015]

O domu

„Ponadto wybuch walki w Warszawie zadawał kłam propagandzie radzieckiej twierdzącej, że Armia Krajowa nie jest czynnikiem walki z hitleryzmem. Stwierdzenia o bezczynności AK miały zresztą nie tylko propagandowe znaczenie – używano ich również niejednokrotnie w korespondencji dyplomatycznej i w rozmowach. Atut zajęcia Warszawy nie odegrał jednak przypisywanej mu roli. Stalin w ogóle zaprzeczył (3 sierpnia) faktowi wybuchu walki w Warszawie, a przebieg powstania oraz zatrzymanie ofensywy radzieckiej na wschód od Pragi zmuszały do przedłożenia mu prośby o pomoc. Część jednak tego zasadniczego zamierzenia udało się osiągnąć. Opanowano poważną część stolicy, zainstalowano w niej na okres 63 dni najwyższe władze polityczne i wojskowe. Powiadomiono o tym opinię światową.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 115–116

O pomocy , O walce