Cytaty na temat tłum (151 cytatów, strona 2)

„W Nowej Zelandii istnieje pewien stereotyp, norma zachowania, która każe tłamsić w sobie wszelkie żale, pretensje, rany, wychodzące później na jaw, gdy normalny – zdawałoby się – mężczyzna idzie sobie do pubu, pije piwo z kolegami, funkcjonuje jak gdyby nigdy nic i nagle bach! Samobójstwo. Na ludziach ciąży społeczna presja, czy też raczej represja, która nakazuje zmagać się z własnymi problemami w ciszy, miast wywlekać je na światło dzienne i narzekać. Kiedy więc w końcu czara goryczy się przelewa, dzieje się to z hukiem. Jednak ów mroczny nurt to tylko jedna z dróg, jaką podążają filmowcy z Nowej Zelandii, choć być może najpopularniejsza, bo umożliwiająca sublimację tłumionych treści.”

Vincent Ward (1956)

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47590

O zachowaniu , O piciu , O piwie , O samobójstwie

„(…) niekiedy go na widok wspanialszego od innych wytworu tych wiekuistych prac brał żal, lecz one tak się wzajem tłumiły, tak gasiły się nieprzebranym nadmiarem, że go już jedno tylko poruszało do ostatka.
To mianowicie, jak mu się ta kraina – ale nie jemu jedynemu! – kojarzyła ze snem, z państwem majaków i szaleństwem rażonej urody. Słowa, że to jest strefa, w której natura śni, wcielając swoją wspaniałą grozę, swoje rozpętane koszmary wprost niejako, z pominięciem wszelkiej psychiki, w litą twardość materialnych ukształtowań, te słowa same mu się formowały na wargach.”

Stanisław Lem książka Fiasko

Utwory, Fiasko

O naturze , O snach , O szaleństwie

„Jak szaleni tańczymy oboje
I nie mogę złapać tchu i łapię paranoję
I unoszę się nad tłum co staje na dole
I znowu chyba gdzieś łączą się nasze dłonie”

Pezet (1980)

Źródło: Noc i dzień

O nocy

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Zbrodnia jest zbrodnią, agresja jest agresją, bez względu na to, jak wielu obywateli godzi się na takie praktyki. W pojęciu większości nie ma nic świętego. Tłum dokonujący samosądu stanowi przecież większość na swoim terenie.”

Murray Rothbard (1926–1995) ekonomista amerykański

„Odkąd człowiek myśli - przeczuwał i lękał się zawsze nowej istoty, silniejszej niż on spadkobierczyni swojej na ziemi, i że odczuwając jej bliskość a nie będąc zdolnym przeniknąć natury tego władcy, stworzył, pod wpływem swojej trwogi, cały fantastyczny tłum tajemniczych tworów, widm niepochwytnych, zrodzonych z lęku.”

Guy de Maupassant (1850–1893)

Źródło: Horla http://www.polona.pl/dlibra/docmetadata?id=4342, wyd. W. Zukerkandel, Lwów, s. 31-32, tłum. Zygmunt Niedźwiecki.

O myślach , O naturze , O myśleniu

„Jeśli najgwałtowniejsze namiętności mężczyzny splączą się w nim, a on ciągle musi he tłumić, to wtedy coś zaczyna się z nim dziać. Żyje wówczas w nierzeczywistym świecie, a za prawdziwe uważa tylko swe myśli i żądze.”

Susan Howatch (1940)

Piaski śmierci (2007)

O myślach , O myśleniu

„(…) hip-hop się zdegenerował. Widzę tłum ujaranych lalusiów, którzy chełpią się tombakowymi łańcuchami i bezmózgimi partnerkami. Bez zmartwienia pożegnam ich, bo z pewnością niedługo już trafią do lamusa.”

Tymon Tymański (1968) polski kompozytor, instrumentalista, poeta, prozaik

Źródło: „Playboy” nr 11, 2004

O pożegnaniu

„Obowiązek tłumienia błędu moralnego i religijnego nie może być przeto ostatecznym kryterium postępowania, lecz musi być podporządkowany wyższym i bardziej ogólnym normom, które w pewnych okolicznościach pozwalają na tolerowanie błędu, a nawet wydają się wskazywać na tolerancję jako na lepszy sposób uzyskiwania większego dobra (…). Po pierwsze: to, co jest niezgodne z prawdą lub normą moralną, obiektywnie nie ma prawa istnieć, być rozpowszechniane, ani powoływane do życia. Po drugie: zaniechanie działań zmierzających do powstrzymywania tego, przy pomocy praw cywilnych lub środków przymusu, może być jednak usprawiedliwione w interesie wyższego i bardziej ogólnego dobra.”

Pius XII (1876–1958) papież

Ci resce

O błędach , O pomocy

„Zbudzić się z ułudnych snów,
Stłumić gniew, co w sercu wre,
Mamże więc powracać znów
W modny tłum, w to życie czcze?”

Włodzimierz Wolski (1824–1882)

Źródło: opera Hrabina, aria Hrabiny, akt III

O życiu , O snach , O gniewie , Serce

„Kiedy we dwóch wskoczyliśmy w tłum, wszyscy nagle wstali i ruszyli w naszą stronę. Obydwaj wrzasnęliśmy: „Kurwa! Uciekamy!” To naprawdę była desperacka ucieczka.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

„Do protestujących rolników niegodzących się na antypolską politykę rolną pański rząd kazał strzelać. Czy już pan przeprosił poszkodowanych w czasie policyjnych pacyfikacji? Jak pan wynagrodził krzywdę chłopskim rodzinom? Czy podjął pan już decyzję o przyznaniu renty specjalnej rolnikowi, który utracił oko? Czy pański rząd poprze projekt ustawy uniewinniającej protestujących rolników, którzy obecnie wzywani są przed oblicze polskich sądów? Sytuacja polskich rolników i innych grup społecznych po wejściu do Unii Europejskiej ulegnie drastycznemu pogorszeniu. Spodziewane są masowe bunty i protesty Polaków dotkniętych bezrobociem i nędzą. Pański rząd, dramatycznie poszukując w kieszeniach podatników funduszy na składkę brukselską, wprowadza coraz to nowe ograniczenia socjalne i fiskalne. Jaką zatem ma pan strategię wsparcia najuboższych polskich rodzin? Panie premierze, czy rozwiązując problem polskiej biedy, poprosi pan o pomoc tzw. siły szybkiego reagowania Unii Europejskiej, tłumiąc tym sposobem wszelkie niepokoje zawiedzionych eurorajem?”

Witold Tomczak (1957) polityk polski

do Leszka Millera
Źródło: wystąpienie w Sejmie, 13 czerwca 2003 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata4.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/fa4e44cf18f5e674c12574750037e904?OpenDocument

O wsparciu , O problemach , O decyzjach , O sile

„(…) kiedy tłum ludzi jest ufny w swoje siły, okazuje nieugiętą odwagę. Kiedy jednak opanowuje takich ludzi trwoga, to im są liczniejsi, tym większy i bardziej gwałtowny strach ich ogarnia.”

Cyrus II Wielki (-600–-530 p. n. e.) król Persji

Wychowanie Cyrusa (Cyropedia)
Źródło: Księga piąta 2:33, tłum. K. Głombiowski, B. Burliga, A. Marchewka, A. Ryś, ISKŚiO UWr, Wrocław 2014.

O ludziach , O strachu , O sile

„Minęły lata i usłyszeliśmy o śmierci libijskiego dyktatora. Nie umarł śmiercią bohaterskiego pułkownika. Do końca ukrywający się niczym szczur, a potem zlinczowany przez tłum, który to nagrał i puścił na YouTube – odszedł Kaddafi z tego świata mniej heroicznie niż jego przeciwnicy. Śmierć potrafi odrzeć nawet z najbardziej paradnych szat.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Towarzyszka panienka
Źródło: s. 176

O śmierci , O odejściu

„Dogmaty wiary zaś tłumią życie intelektualne, wolną wolę człowieka, jego naukowe inicjatywy. Ponadto nauka Kościoła uznająca cnotę za symbol czystości ducha wywołuje przesądy, które czynią z kobiety kompletną niewolnicę.”

Mario Vargas Llosa książka Raj tuż za rogiem

Postać: Flora Tristan
Raj tuż za rogiem

O życiu , O kobietach , O wierze , O nauce

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Samochód zbliżał się, kiedy usłyszałem wybuch. Wiedziałem, że to nasza bomba, ale nie wiedziałem, kto ją rzucił. Tłum napierał, a ja szedłem za nim. Auta się zatrzymały. Myślałem, że to już koniec. Zobaczyłem, że prowadzą [Nedeljko] Czabrinovicia. Przeszło mi przez głowę, żeby zabić jego i siebie, aby uratować tajemnicę. Ale auta ruszyły i zmieniłem zamiar. Nie widziałem arcyksięcia. Poszedłem w stronę mostu Lateinera i wtedy usłyszałem, że zamach się nie udał. Zastanowiłem się chwilę, gdzie spróbować drugi raz, znałem przecież trasę z gazety…”

Gavrilo Princip (1894–1918) Serb, zabójca arcyksięcia Franciszka Ferdynanda

opisując niezwykle plastycznie w toku śledztwa swoje wrażenia i swoje postępowanie w dniu zamachu.
Źródło: Władysław B. Pawlak, Księga zamachów. Od Sarajewa do Dallas, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1975, s. 36.

O tajemnicy , O samochodach , O myślach , O wrażeniach

„Panie prezydencie, zwracam się do Bronisława Komorowskiego, wstydzę się za pana. Ale nie dlatego, że w moich oczach jest pan półanalfabetą [tłum wiwatuje] mającym problemy z polską ortografią na poziomie klasy czwartej szkoły podstawowej, ale za kompromitującą pana złotą myśl, że przyczyny katastrofy są arcyboleśnie proste. Jeszcze przed wynikiem śledztwa z góry żyrował pan rosyjską wersję wydarzeń w ślad za KGB-wcem Putinem, który morduje niezależnych dziennikarzy i wysadza budynki z własnymi obywatelami.”

Ewa Stankiewicz (1967) polska dziennikarka

Słowa wypowiedziane podczas kwietniowego marszu w obronie telewizji Trwam w Warszawie
Źródło: „Niesiołowski: Ewa Stankiewicz kłamie”, Gazeta Wyborcza, 14 maja 2011 http://wyborcza.pl/1,75248,11716817,Niesiolowski__Ewa_Stankiewicz_klamie.html dostęp 14 maja 2011

O myślach , O myśleniu

„Warto też edukować ludzi, że to nie jest tak, że można kogoś „wychować na geja czy na lesbijkę”. Tacy się rodzimy, o tym decyduje nasza biologia, a tłumienie tych rzeczywistych preferencji nikomu nie wychodzi na dobre. Nie można wyleczyć się z własnej tożsamości. Tym, którzy w to wątpią, proponuję, by spróbowali na własnym przykładzie, czy są w stanie zmusić się do zachowań niezgodnych ze swoją preferencją seksualną i jak się wówczas czują. Nie ma to, jak osobiste doświadczenie, skoro wątpi się w naukowe ustalenia.”

Katarzyna Piekarska (1967) polski polityk

Źródło: krytykapolityczna. pl, 1 czerwca 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/PiekarskaWierzezePOdasieprzekonacdoustawyozwiazkachpartnerskich/menuid-1.html

O ludziach , O zachowaniu

„Jestem Raskolnikowem masturbacji – lepkie dowody winy są wszędzie! (Źródło: Kompleks Portnoya (ang. Portnoy's Complaint), tłum. Anna Kołyszko))”

Philip Roth (1933–2018) pisarz amerykański

„Kiedy tłum świętował w Kairze, nie mogłem się nadziwić temu, co działo się z demokracją u nas, w USA. Ona już niemal leży na deskach. Naprawdę grozi nam, że staniemy się demokracją li tylko z nazwy. Podczas gdy miliony zwykłych Amerykanów walczą codziennie z bezrobociem i obniżającym się standardem życia, instrumenty realnej władzy zostały prawie całkowicie zawłaszczone przez elity finansowe i korporacyjne. Nie ma znaczenia, czego oczekują zwykli ludzie. Politycy tańczą, jak im bogaci zagrają (…) Nie słychać biednych, pogrążonych w totalnej depresji. Jeśli chodzi o ich siłę przebicia, to w zasadzie mogliby nie istnieć. Podobno Obama chce zebrać ponad miliard dolarów na fundusz swojej reelekcji. Politycy, którym potrzeba takich pieniędzy, nie będą zbyt wiele mówić o potrzebach najbiedniejszych. Uklękną przed najbogatszymi.”

Bob Herbert (1945)

As the throngs celebrated in Cairo, I couldn’t help wondering about what is happening to democracy here in the United States. I think it’s on the ropes. We’re in serious danger of becoming a democracy in name only. While millions of ordinary Americans are struggling with unemployment and declining standards of living, the levers of real power have been all but completely commandeered by the financial and corporate elite. It doesn’t really matter what ordinary people want. The wealthy call the tune, and the politicians dance. (…) The poor, who are suffering from an all-out depression, are never heard from. In terms of their clout, they might as well not exist. The Obama forces reportedly want to raise a billion dollars or more for the president’s re-election bid. Politicians in search of that kind of cash won’t be talking much about the wants and needs of the poor. They’ll be genuflecting before the very rich. (ang.)
Źródło: „The New York Times”, 11 lutego 2011, tłum. Zygmunt Bauman http://www.nytimes.com/2011/02/12/opinion/12herbert.html?ref=bobherbert

O ludziach , O demokracji , O sile

„Kiedy na festiwalu piosenki aktorskiej we Wrocławiu przeciskałem się przez tłum szturmujący spektakl, w którym grałem, usłyszałem: „Te, Margaret Astor, nie pchaj się!” Chcę wymazać się z pamięci widzów jako chłopak z reklamy. Muszę zaistnieć w teatrze i w kinie. Później się zobaczy.”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: „Filipinka”, 1995

Chłopak

„Kiedy tłumisz złe emocje, przestajesz odczuwać i te dobre…”

Izabela Sowa (1969)

Herbatniki z jagodami

„Miałem przyjemne święta. Mam nadzieję, że wszyscy inni również. Zjawiło się mnóstwo gości: z wyższych, niższych i średnich sfer, cały tłum. Opinia publiczna nie chce, by mnie powieszono.”

Charles J. Guiteau (1841–1882)

proces Guiteau ciągnął się do Nowego Roku.
Źródło: Rodney Castleden, Krwawi mordercy, maniacy szaleni i nienawistni – od starożytności do czasów współczesnych. Część I – zabójstwa polityczne, truciciele i trucicielki, szaleńcy, op. cit., s. 195–196.

„Pochodzące z poduszczenia odwiecznego kłamcy paradoksy spotykamy co krok. Społeczeństwa europejskie nadal w 80 procentach przyznające się do chrześcijaństwa, demokratycznie wybierają w ostatnich dziesiątkach lat do władzy wojujących ateistów, masonów i ewidentnych wrogów chrześcijaństwa, którzy uczynili wszystko, co możliwe, by z projektu konstytucji europejskiej wyrzucić Boga i wszelką wzmiankę o chrześcijaństwie. Którzy z prawdziwie inkwizytorską agresją napadają na członków Parlamentu Europejskiego ośmielających się przyznać do przekonań chrześcijańskich, eliminując ich z ważniejszych stanowisk. Którzy mając większość w swoich parlamentach, a w konsekwencji decydujący wpływ na ustawodawstwo swoich krajów, demokratycznie skazują na śmierć miliony nienarodzonych, tak jak ongiś w swoistym plebiscycie, faryzeusze i zależny od nich tłum, skazali demokratycznie na śmierć Chrystusa, a uwolnili terrorystę Barabasza.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia w Łomiankach do młodzieży, 23 kwietnia 2005

O śmierci , O Bogu , O młodzieży , Chrystus

„Trzeba odróżniać tłum od ludzi… Pierwszy krzyczy i idzie za pozorem, drudzy myślą i szukają treści.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Jerychonka
Źródło: s. 210

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Kiedy przyjedziecie na igrzyska do Pekinu, zobaczycie drapacze chmur, szerokie ulice, nowoczesne stadiony i rozentuzjazmowany tłum. To prawda, ale nie cała. Możecie nie wiedzieć, że te kwiaty, uśmiechy, harmonia i pomyślność zbudowano na fundamencie krzywd, łez, więzień, tortur i krwi.”

Hu Jia (1973)

fragment listu Prawdziwe Chiny i igrzyska (napisanego wraz z Teng Biao).
Źródło: wyborcza.pl, 4 kwietnia 2008 http://wyborcza.pl/1,86680,5085584.html

O prawdzie , O uśmiechu , O Kwiatach

„Zjawiskiem złym? Według mnie nie. Nie mam nic przeciwko niemu, tylko ja akurat w tej dziedzinie się nie sprawdzam. Ma ono może niewielką wartość artystyczną, ale daje radość tłumom. A ja nie mam nic przeciwko radości tłumów. Wolę, żeby tłum się cieszył niż szedł na barykady. Chyba, że w słusznej sprawie.”

Jan Jakub Należyty (1964)

o disco polo.
Źródło: Maryla Pawlak-Żalikowska, Jan Jakub Należyty: Trzeba być akwizytorem własnego talentu, „Gazeta Współczesna” nr 62 online, 31 marca 2011 http://www.podlaskie.strefabiznesu.pl/artykul/jan-jakub-nalezyty-trzeba-byc-akwizytorem-wlasnego-talentu-54617.html

Radość

„Tłum depce leżącego.”

Seneka Młodszy (-4–65 p. n. e.)

Calcat iacentem vulgus. (łac.)

„Wątpić należy, czy wielki książę był w stanie – nawet używając wszystkich oddziałów wojskowych, które gotowe były walczyć przeciwko powstaniu, i nie wahając się przed wydaniem rozkazów najdrastyczniejszych – stłumić rozruchy w Warszawie w momencie, gdy na ulice wyległ kilkunastotysięczny tłum, zbrojnie wspierając akcję sprzysiężonych polskich oddziałów wojskowych. Nie ulega wątpliwości, że w chwili rozpoczęcia powszechnej, otwartej walki między siłami polskimi i rosyjskimi wszystkie oddziały polskie wyłamałyby się z posłuszeństwa wobec stojących u boku Konstantego swoich dowódców i przyłączyły do powstania – co do tego nie miał wątpliwości nawet generał „Staś” Potocki. Plebs miejski zdecydowany był na walkę uliczną, czuł swoją siłę i nie lękał się bynajmniej starcia z regularnymi oddziałami.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 15

O sile , O walce

„(…) jesteśmy chłodni, zdystansowani, jednak pod powierzchnią kłębią się często silne emocje, zwykłe namiętności. Ujawnienie tego wszystkiego nie leży w dobrym tonie. Gdy w końcu dochodzi do sytuacji, gdy nie możemy dłużej tłumić tego, co naprawdę czujemy, robimy to w sposób porywczy, impulsywny, nieprzemyślany. Rekompensujemy sobie życie według ustalonych odgórnie norm i zasad – i nie mówię tu o typowych zachowaniach, które pozwalają każdemu żyć w danej społeczności.”

Stephen Frears (1941) angielski reżyser filmowy

o Brytyjczykach.
Źródło: Gra pozorów Stephena Frearsa. Wywiad specjalnie dla Stopklatki o Tamarze i Cheri, 30 grudnia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=72701

O życiu , O zachowaniu , O grach

„Tłum sprzyja zabójcy, nie ofierze, zwłaszcza jeśli zabójca zna jej rysopis.”

Robert Ludlum (1927–2001) pisarz amerykański

Klątwa Prometeusza

„Najprostszy akt surrealistyczny to wyjść na ulicę z rewolwerami w pięściach i strzelać w tłum na chybił trafił. Kto nie miał chociaż jeden raz w życiu ochoty skończyć w ten sposób z drobnym systemem zbydlęcenia i prawomocnego skretynienia, ten ma wyznaczone miejsce w tym tłumie z brzuchem na poziomie lufy.”

André Breton (1896–1966) francuski pisarz

Drugi manifest surrealizmu

„W fabrykach Dietla i Schoena, gdzie majstrowie próbowali odwieść załogę od strajku, zdetonowano przygotowane wcześniej ładunki wybuchowe. Coraz więcej robotników opuszczało zakłady i wychodziło na ulice, tłum gęstniał. (…) Olbrzymi pochód liczący ponad 10000 osób z rozwianymi sztandarami i ze śpiewem Czerwonego sztandaru ruszył do Dąbrowy, aby zatrzymać tamtejsze kopalnie i fabryki.”

Stanisław Andrzej Radek (1886–1946)

Źródło: Rewolucja w Zagłębiu Dąbrowskim. 1894–1905–1914, wyd. Oddziału Stowarzyszenia Byłych Więźniów Politycznych, Sosnowiec 1929.

„Sen tłumi miłosne zapały.”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

O snach

„Dosyć już nasłuchał się tłum o tym, co się zwie „prawami człowieka”, niechże usłyszy kiedyś o prawach Boga.”

Leon XIII (1810–1903) papież

Źródło: encyklika Tamesti futura.

O Bogu

„Tłum – dziś mówi się raczej: grupa, społeczność, opinia publiczna. Bez imienia, przynależność, religii, ale za to reprezentatywna. Oddziałuje na niego moda i manipulacja mass mediów. Może już czas, byśmy wyszli z anonimowego tłumu i umocnieni Duchem Świętym pokazali, że Jezus jest Panem, że On zwyciężył, że warto było umierać za tłum.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas obchodów Diecezjalnego Dnia Młodzieży, 28 marca 2010

O młodzieży , O religii , O modzie , O czasie

„Sen tłumi ból, ale niepokój, kiedy dręczy, tak samo nie pozwalał jej zapaść w sen.”

Ellinor Rafaelsen (1945)

Cygańskie życie (2007)

O bólu , O snach

„Dobrze prosperujący przedsiębiorcy i kupcy są żywotnie zainteresowani tym, aby silna, bezwzględna i dysponująca środkami przymusu władza państwowa tłumiła wszelkie zarzewia napięć, zanim osiągną one punkt zapalny.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Żyjąc w czasie pożyczonym

„Tłum z tak bliskiej odległości jest odrażający: śmierdzi, klei się, nie ma w nim ani witalności, ani koloru. Jakże wolno wszyscy chodzą! Jakże biernie i pospolicie rozkładają się na trawie! Jakże w nich niewiele przyjemności czy cierpienia! Ale wyglądają na dobrze odzianych i sytych, więc z pewnego dystansu, pomiędzy kanarkowymi huśtawkami i karuzelami, prezentowali się jak jakiś obraz. Czynili bardzo niewiele hałasu; ogromny samolot, który spokojnie przeleciał nad nami, robi więcej huku niż my wszyscy.”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

podobieństwo do Pani Dalloway.
Chwile wolności. Dziennik 1915–1945 (2007)

O przyjemności , O cierpieniu , O trawie , O odległości

„Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan.
— Wróbel.
— Acha.
Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź.
Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w
tym zakątku.
— Kto by go mógł powiesić?
— Jakiś dzieciak.
— Nie. Za wysoko.
— Chodźmy.
Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk,
tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja.
— Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. —
Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu
staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony…
byłem śpiący.
— No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.”

Witold Gombrowicz książka Kosmos

Cosmos

O nocy , O matce , O myślach , O odejściu

„Tłum krzyczy jednymi wielkimi ustami, ale je tysiącem małych.”

Stanisław Jerzy Lec książka Myśli nieuczesane

Unkempt Thoughts (1957)

„Czyż to, co dało się przez tyle lat tłumić i ukrywać, może być miłością? (…) Miłość zaczyna się od tego, że się o niej wie, że się wie z całą pewnością. Nawet wbrew rozsądkowi, wbrew logice, wbrew postulatom etycznym, wbrew własnej woli.”

Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) polski pisarz

Świat pani Malinowskiej
Źródło: s. 279

O miłości , O pewności siebie

„Zajęcie przez Wojtyłę tronu papieskiego będzie miało konsekwencje znacznie poważniejsze niż straty wywołane jego odejściem z Polski. Po raz pierwszy zostaje papieżem kapłan prawdziwie postępowy, który jednocześnie zna się doskonale na całym mechanizmie kłamstw czerwonych. Cóż to za niesłychany dziw. Biedny naród polski gnębiony najcięższymi opresjami ze strony wschodniego totalizmu, a jednocześnie dwaj jego przedstawiciele (Wojtyła i Brzeziński) zajmują najwyższe stanowiska w hierarchii Zachodu. Czegoś takiego jeszcze nigdy nie było. Prasa krajowa i telewizja silą się w tej sprawie na obiektywizm, ale wyczuwa się za tym tłumioną irytację. Wiedzą przecież, jak opiekuńczo i życzliwie odnosił się krakowski metropolita do opozycji demokratycznej.”

Marian Brandys (1912–1998) polski pisarz

o wyborze Karola Wojtyły na papieża w 1978 r.
Źródło: histmag.org https://histmag.org/Wybor-Karola-Wojtyly-na-papieza-i-jego-wplyw-na-opor-wobec-komunizmu-15845?fbclid=IwAR2dth5Tt-ZLNuyL5h9pEVoeeoWe0Jhuel8xjs_LHOMfEZxA1cT0xX2fJNA, 16 października 2017

O odejściu , O stracie

„Czego szukacie?… Pozwólcie, że jeszcze raz zapytam: czego szukacie? Albo lepiej – kogo szukacie?… Odpowiedź może być tylko jedna: szukacie Jezusa Chrystusa! Jezusa Chrystusa, który jednak wychodzi pierwszy na poszukiwanie was… Nie sądźcie nigdy, że w Jego oczach jesteście nieznajomymi, niczym puste liczby tworzące anonimowy tłum. Chrystus ceni każdego z was, każdego osobiście zna i gorąco kocha.”

Jan Paweł II (1920–2005) papież, święty Kościoła katolickiego

do młodzieży, 15 sierpnia 2000.
13
Źródło: Z heroizmem świętego niósł światu wiarę http://niedziela.pl/artykul/111953/nd/Z-heroizmem-swietego-niosl-swiatu-wiare, niedziela.pl, 6 maja 2014

Kochać się , Chrystus , O poszukiwaniu

„W marcu poszedłem na wiec pod bibliotekę Uniwersytetu Łódzkiego, a tam tłum młodzieży krzyczy, ktoś czyta odezwy, ktoś rozdaje ulotki. Nagle podjechały autobusy z aktywem robotniczym zwiezionym z fabryk, z pałami, z kijami. Ojcowie tych, którzy stali na tym placu. Nie doszło do jakiejś masakry, bo wiec się zakończył. Ale później zaczęli znikać profesorowie.”

Janusz Marchwiński (1948)

Źródło: Marzec 1968. „Nikt nie mówił: 'Jesteś Żydem, to wyp...j'. Ale zabierano przestrzeń życiową. Po prostu zmuszano do wyjazdu”, „Ale Historia” http://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,23085024,marzec-1968-nikt-nie-mowil-jestes-zydem-to-wyp-j-ale.html, wyborcza.pl, 5 marca 2018.

O młodzieży , O czytaniu