Cytaty na temat scena (847 cytatów, strona 8)

„Jeżeli chodzi o polską scenę jestem pod ogromnym wrażeniem charyzmy zespołu Coma a szczególnie wokalisty Piotra Roguckiego, który jest w stanie wytworzyć nieprawdopodobną magię.”

Jacek Wroński (1960)

Źródło: Paweł Lewandowski, Dla młodych festiwal to przygoda i wejście w dorosłość, tvp.info, 4 sierpnia 2013 http://tvp.info/opinie/wywiady/dla-mlodych-festiwal-to-przygoda-i-wejscie-w-doroslosc/11972839

O wrażeniach , O dorosłości

„Ogromnie cenię sobie utwory Jacka Vance’a. To wspaniały i unikalny stylista. Nikt nie potrafi pisać tak jak on. Tworzy wspaniałe światy i postaci. Nie ukrywam, że właśnie z tego powodu złożyłem mu hołd. „Umierająca Ziemia” jest cudownym zbiorem opowiadań. Z pisarzy historycznych bliscy są mi Thomas B. Costain i Francuz Maurice Druon, autor cyklu „Królowie przeklęci”. Ubóstwiam też prozę Bernarda Cornwella, który jest najlepszym żyjącym literatem piszącym o wojnie. Nikt tak jak on nie opisuje scen batalistycznych lub po prostu wojennych. I to niezależnie od faktu, czy rozgrywają się one na lądzie, czy w wodzie, w czasach arturiańskich bądź napoleońskich.”

George R.R. Martin (1948) amerykański pisarz fantasy i science fiction

Źródło: Od „Strefy Mroku” do „Gry o tron”, z Georgem R. R. Martinem rozmawia Michał Hernes http://www.fantastyka.pl/media/pdf_bonus_2012.pdf, bonusowy dodatek do „Nowej Fantastyki”, 2012 rok.

O wojnie

„Spodziewam się tego, czego można się spodziewać po reżyserze. Pierwszym filmem Wajdy był „Popiół i Diament”. Ten obraz kończy się sceną, której bohaterem jest sekretarz Szczuka, a Maciek żołnierz podziemia niepodległościowego ginie symbolicznie na śmietniku. Tak Wajda zaczął karierę i tak kończy.”

Andrzej Gwiazda (1935) polski działacz związkowy

Źródło: Gwiazda: Film Wajdy o Wałęsie to najbardziej spektakularna próba fałszowania historii, wpolityce. pl, 3 lipca 2012 http://wpolityce.pl/wydarzenia/31641-nasz-wywiad-gwiazda-film-wajdy-o-walesie-to-najbardziej-spektakularna-proba-falszowania-historii

O historii , O gwiazdach , Obraz

„Pewien nauczyciel aktorstwa mawiał, że mamy rzeczywistość i tak zwaną rzeczywistość stołu kuchennego. Na przykład teraz, rozmawiamy sobie przy stole, ale gdyby to się działo na scenie, widzowie z ostatniego rzędu niewiele by zrozumieli. Jak więc przełożyć moment taki jak ten na język teatru, aby nawet widz z ostatniego rzędu wiedział o co chodzi? Z pomocą przychodzi technika aktorska. Nie możesz chować twarzy, musisz pokazywać swoje emocje. Lubię kiedy moje emocje na scenie narastają, od takie naturalnej sytuacji do prawie przerysowanych. W filmie jest inaczej. Tam właśnie starasz się grać oszczędnie, kameralnie.”

Daniel Okulitch (1976)

Źródło: „Zawsze podróżuję z biczem”. Daniel Okulitch o śpiewaniu, aktorstwie i lżejszej stronie opery, Tokfm.pl, 31 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108549.html#

O podróżowaniu , O rzeczywostości , O nauczycielach , O pomocy

„Teraz rozumiem, że w naszej pracy – wszystko jedno, czy grasz na scenie, czy piszemy – najważniejsze to nie słowa, nie blask, nie to, o czym marzyłam, tylko po prostu wytrzymałość w cierpieniu. Trzeba dźwigać swój krzyż i wierzyć. Ja wierzę o swoim powołaniu, nie boję się życia.”

Gustaw Herling-Grudziński (1919–2000) polski pisarz

Biała noc miłości

O cierpieniu , O wytrzymałości

„Kariera w teatrze wiąże się z hierarchią. Najpierw jesteś w zespole, potem grasz pierwsze role i w końcu tą główną. Ja wszedłem do Muzycznego bocznym wejściem i nie sądzę abym umarł na scenie po zagraniu tej upragnionej. Cały czas bawią mnie moje małe sukcesy.”

Tomasz Czarnecki (1983)

Źródło: Piotr Sobierski, Jak lalki tańczą w musicalu, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, dodatek „Sztorm”, 27 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117899.html

O czasie , O sukcesie

„Nie dbam o to, kto widzi moje klejnoty. Moi przyjaciele pytali mnie, jak mogę grać sceny taką jak ta i nie być podekscytowanym. Ale to nie jest tak. Na ekranie moje klejnoty wyglądały jak małe orzeszki!”

Colin Farrell (1976) aktor irlandzki

o rozbieranych scenach w filmie Tigerland.

„Nigdy nie wyciągałem chuja na scenie, ani nikt z zespołu tego nie robił. Mieliśmy na scenie wypchaną żyrafę, uzbrojoną w wąż i przemysłową maszynę do robienia piany. Pod tym mieliśmy bombę wiśniową. Tak właśnie świętowaliśmy Czwarty Lipca 1967. Ktoś machał flagą, zapalał wiśniową bombę. Ona rozrywała dupę żyrafy. Ktoś inny sięgał pod żyrafę i naciskał guzik i wtedy to wszystko srało pianą po całej scenie. To z jakiegoś powodu bawiło ludzi.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Wywiad dla Playboya, 1993

O ludziach

„Oś szyicka rozciąga się od Iranu, biegnie przez Irak, Syrię i terytoria Libanu kontrolowane przez Hezbollah. Szyici trzymają w szachu Izrael, a ich siła rośnie, bo nie ma dla nich przeciwwagi.(…) Iran rósł w siłę na długo przed arabską wiosną. Można było ten proces jakoś ograniczyć, gdyby zachodni politycy od razu wsparli Wolna Armię Syryjską albo nie traktowali jak wroga Bractwa Muzułmańskiego, które szybko zaczęło dominować na scenach politycznych krajów, gdzie obalono dyktatorów. Teraz jest już za późno.”

Gilles Kepel (1955)

Źródło: rozmowa Bartosza Wielińskiego, Chaos u bram Europy, „Gazeta Wyborcza”, 14–15 września 2013.

O wiośnie , O sile

„Myślę, że Kaczyńskiemu marzy się taka mapa sceny politycznej: my kontra oni, a w roli onych – rozemocjonowana wielkomiejska inteligencja, pomstująca na lud, który nie dorósł do jej wymagań. To dla niego bardzo korzystny podział. Ręce mi opadły, kiedy przeczytałem kilka dni temu na waszych łamach tekst Wojciecha Kuczoka. Znany pisarz obrzuca głosujących na PiS biedaków epitetami, bo „dali się kupić” zasiłkiem na dzieci. Nie zadaje sobie pytania, jak złą macochą musiała być Polska, skoro obietnica kilkuset złotych pomocy tak wielu przekonuje. To sarkanie z uprzywilejowanej pozycji na lud jest niemoralne, ale – co pewnie ważniejsze – jest też po prostu politycznie nieskuteczne. Jeśli tak miałyby wyglądać szańce obrony demokracji, to ja się na taką obronę nie piszę.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: Maciej Stasiński, Polska. Macocha, nie matka. Rozmowa z Adrianem Zandbergiem http://wyborcza.pl/magazyn/1,149724,19297101,polska-macocha-nie-matka-rozmowa-z-adrianem-zandbergiem.html, wyborcza.pl, 5 grudnia 2015.

O dzieciach , O ludziach , O demokracji , O inteligencji

„Może to dziwne, ale ja nie mam tremy. Gdy stoję na scenie, jest tak ciemno, że nikogo nie widzę, tak, jakbym była zupełnie sama. Wkręciłam sobie kiedyś, że gdy gram, to nie mogę mieć soczewek. Im mniej widzę, tym lepiej słyszę.”

Paulina Janczak (1990) polska aktorka

Źródło: Anna Wanago, Próbuj, graj, nie kopiuj, „Gazeta Olsztyńska” nr 128, 3 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118557.html

„Mieliśmy liberalnych papieży. Pierwszego liberalnego papieża (Jana XXIII), który wyszydził „proroków przeznaczenia” i zwołał pierwszy w historii Kościoła liberalny sobór. Bramy owczarni zostały otwarte, wilki weszły do stada i dokonały jego masakry. Potem przyszedł drugi liberalny papież (Paweł VI), papież dwulicowy; odwrócił ołtarz, zniósł Ofiarę, sprofanował świątynię. Trzeci liberalny papież Jan Paweł II pojawił się na scenie, papież praw człowieka, papież ekumeniczny, papież Zjednoczonych Religii. On umył ręce, zasłonił twarz wobec tak wielkiego zniszczenia po to, by nie widzieć krwawiących ran Córy Syjonu, śmiertelnych ran niepokalanej Oblubienicy Jezusa Chrystusa.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Oni Jego zdetronizowali
Źródło: s. 234–235

O religii , O historii , Chrystus

„Tadeusz grał jedną ze swoich najważniejszych scen w tym przedstawieniu: rozmowę obłąkanego Leara z oślepionym Gloucesterem. Pod koniec tej sceny Lear ucieka swoim prześladowcom. Tadeusz wybiegł za kulisy, i jak potem się okazało, usiadł w fotelu, który był przygotowany do następnej sceny z jego udziałem. Tam, w kulisie czekał na swoje wejście nieżyjący już aktor Marek Obertyn i to on zobaczył, jak nagle Tadeusz spada z krzesła i opada na podłogę. Ja i kilku współpracowników, którzy oglądali próbę z widowni, usłyszeliśmy dziwny odgłos i krzyk, prawdopodobnie Marka. Pobiegliśmy za kulisy i zobaczyliśmy leżącego Tadeusza. Wszyscy myśleliśmy, że to jakieś zasłabnięcie, wiedzieliśmy też, że ma wstawiony rozrusznik serca. Szybko przyjechała karetka pogotowia i przewieziono go na OIOM. Razem z jego żoną Marysią Bojarską, która była też obecna na próbie, czekaliśmy w szpitalu na wynik badania. Po kilkudziesięciu minutach dowiedzieliśmy się od lekarza, że Tadeusza już nie ma z nami.”

Eugeniusz Korin (1954)

o okolicznościach śmierci Tadeusza Łomnickiego.
Źródło: Marek Zaradniak, Pędźmy za nim biegiem, biegiem!, „Polska Głos Wielkopolski” nr 44, 22 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133662.html

O śmierci , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Do moich czasów były dwa sposoby, by zafrapować ludzi na scenie: forma bądź treść. Ja wprowadziłem trzeci – brak jednego i drugiego.”

Andrzej Poniedzielski (1954) poeta polski, artysta kabaretowy

Wypowiedzi w wywiadach
Źródło: „Gazeta Wyborcza Łódź”, 11 czerwca 2004

O ludziach

„Christopher jest raczej wyluzowany. Jest drobiazgowo przygotowany, co jest bardzo ważne. I uwielbia gdy aktorzy wnoszą coś od siebie. W przeciwieństwie do innych reżyserów on stoi obok kamery podczas kręcenia sceny. Nie siedzi w jakimś pokoju na zapleczu przed szeregiem monitorów. Bardzo to lubię. Obserwuje cię własnymi oczami.”

Liam Neeson (1952) północnoirlandzki aktor

o Christopherze Nolanie.
Źródło: wywiad, 2005 http://film.onet.pl/wiadomosci/publikacje/wywiady/tajemniczy-pomocnik-batmana,1,3806444,wiadomosc.html

O pokoju

„Jeśli kobieta pragnie wyjść za mąż, to przede wszystkim dlatego, by miała komu robić sceny.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O kobietach

„Woody Allen nigdy nie przeprowadza castingów. Gdy któregoś dnia po prostu się dowiedziałam, że wybrał mnie do pracy w swoim filmie i mam udać się we wskazane miejsce, pomyślałam, że (…) to tylko jakiś żart. Ale dostałam fragment scenariusza, tylko sceny z moim udziałem. Oczywiście zgodziłam się. W dodatku okazało się, że moja rola ma być jedną z głównych!”

Evan Rachel Wood (1987) aktorka amerykańska

Źródło: Brad Balfour, Evan Rachel Wood: Wolę pozostać tajemnicą, „To i Owo” nr 19, 10 maja 2011, s. 5.

O tajemnicy

„Wszyscy ludzie przechodzą przez życie jak aktorzy na scenie, mniej lub więcej ucharakteryzowani przez reżyserię społeczną.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

O życiu , O ludziach

„Drogi Oskarze, proszę uwierzyć doświadczonemu koledze. Tacy jak my nigdy nie powinni zaliczać się do widzów. Tacy jak my muszą znaleźć się na scenie, na arenie. Tacy jak my muszą nadawać ton grze i kierować akcją, bo inaczej staną się zabawką w rękach tamtych. A oni bardzo lubią źle się z nami bawić! (…) Oni przyjdą! Czy zajmą stadiony? Będą urządzali pochody z pochodniami! Wybudują trybuny, zapełnią trybuny, i z trybun będą głosić naszą zagładę, niech pan dobrze się przyjrzy, młody przyjacielu, co będzie się działo na trybunach! Niech pan stara się zawsze siedzieć na trybunie i nigdy nie stać przed trybuną!”

Günter Grass książka Blaszany bębenek

Postać: Bebra
Blaszany bębenek

O grach

„To film, w którym nie ma superbohaterów, potworów z kosmosu czy wielkich scen batalistycznych. Jest za to niebanalny bohater, fascynująca postać o poplątanym życiorysie.”

Leonardo DiCaprio (1974) aktor amerykański

o filmie Aviator.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Dobry scenariusz, reżyser, aktorzy. Gwiazda „Aviatora” Leonardo DiCaprio specjalnie dla Stopklatki, 17 lutego 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24286, tłum. Krzysztof Lipka-Chudzik

O gwiazdach

„Gdy wchodzę na scenę, trema mija (…).”

Grzegorz Halama (1970) polski aktor kabaretowy

Źródło: Agnieszka Maria Sztyler, Statystycznie nie jest za dobrze, „Gazeta Wyborcza” Lublin, 26 lutego 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/statystycznien.htm

„Tak naprawdę Klancyk wyłonił się na przełomie 20 stycznia 200607 roku, kiedy pojechaliśmy na festiwal PAKA – po to, żeby coś skonkretyzować. Doszliśmy do finału i starliśmy się z jurorami, którzy twierdzili, że kabaret musi mieć formę, konferansjera, piosenkę i tekst, że nie wolno pytać o inspirację, że to jest świetne, ale pokazujemy ćwiczenia. Że tego nie można puścić w telewizji na żywo. Ale po powrocie z Krakowa zaczęliśmy grać znowu. Zrobiliśmy wtedy spektakl „Kto widział małpę trzymającą scenariusz” Polega on na tym, że wrzucamy około pięciuset ćwiczeń do słoja i losujemy. Czasami gramy sceny, których jeszcze nie widzieliśmy ani nigdy nie graliśmy. Losuje publiczność, nic nie jest zaplanowane.”

Michał Sufin (1983)

Źródło: Katarzyna Gawkowska, Jam teatralny, „Teatr” nr 7-8, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144746.html

O ćwiczeniach

„Jesteśmy przede wszystkim sobą. Nie udajemy nikogo innego. W życiu nie brakuje nam energii i szalonych pomysłów, jednak jak wychodzimy na scenę, mamy mega power! To niesamowite, że ludzie tak szybko łapią klimat i szaleją razem z nami.”

Kamil Bednarek (1991) polski piosenkarz

o kolegach z zespołu.
Źródło: wywiad, 2010 http://www.mmbydgoszcz.pl/304955/2010/11/26/wywiad-z-kamilem-bednarkiem-i-szymonem-chudym-z-zespolu-star-guard-muffin?category=kultura

O ludziach

„Najbardziej zawstydzającym momentem był mój wypadek na scenie w San Diego. To jedno zdjęcie, którego nigdy się nie pozbędę. Zawsze będzie za mną chodzić.”

Stacy Ferguson (1975)

O zdjęciach

„Wciąż jesteśmy „i do wypitki, i do wybitki”. Przyglądając się naszej scenie politycznej, bez trudu można zrobić obsadę „Zemsty”, znaleźć przebiegłego Rejenta Milczka i Cześnika Raptusiewicza, który wybucha gniewem z byle powodu.”

Anna Polony (1939)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 23 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20769

O zemście , O czytaniu

„W dzisiejszym zabieganym świecie krótka forma lepiej się sprawdza. Pisanie dla radia to tworzenie obszaru wyobraźni słowem, które nie dopowiada, lecz sugeruje, inspiruje i pobudza. Doświadczenie wyniesione z dramaturgii radiowej starałem się wykorzystać w pełnospektaklowych sztukach dla teatru. Niektóre z moich komedii trafiają również na sceny studenckie i offowe, co mnie bardzo cieszy.”

Henryk Bardijewski (1932)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wwtc.htm

„Większość ludzi żyje codziennym życiem: na wpół przestraszeni, na wpół obojętni, patrzą na tę upiorną tragikomedię, która rozgrywa się na międzynarodowej scenie.”

Albert Einstein (1879–1955) fizyk niemiecki, noblista

O ludziach

„Nie wolno nam zapomnieć o podstawowej rzeczy: teatr jest tym, co istnieje na jego scenie.”

Kazimierz Kord (1930) dyrygent polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niemo.htm

„Nie ma już czegoś takiego jak klasyczna inscenizacja. Telewizja, film narzuciły kompletnie inny sposób montowania przedstawień. Reżyser wie, że może sobie teraz pozwolić np. na symultaniczną narrację. Widz jest przyzwyczajony do skrótu myślowego. Zawsze protestuję tylko przeciwko jednej formie teatru, która jest dla mnie jego zaprzeczeniem, tzn. próbą odzwierciedlenia na scenie rzeczywistości w skali 1:1. Teatr ma tworzyć nową rzeczywistość w oparciu o świat, który nas otacza.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Bartosz Bator, Teatr Narodowy to nie tylko artystyczne przedstawienie oparte na rzemiośle, „Dziennik” nr 272, 22 listopada 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62572,druk.html

O świecie , O rzeczywostości

„W liceum uczęszczałam bowiem do klasy o profilu matematyczno-fizycznym i nic nie zapowiadało tego, że pewnego dnia trafię na scenę. Zawsze miałam jednak zacięcie artystyczne i uczestniczyłam w różnego rodzaju konkursach recytatorskich.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Tomasz Bielicki, Z motyką na słońce, „Nowości” nr 63, 17 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113259.html

O słońcu

„Dzisiaj definicja słowa „teatr” została gwałtownie poszerzona. Poszukiwania „innego teatru”, który za wszelką cenę miał być opozycją do istniejącego (trzeba przyznać, że w nie najlepszej kondycji) sprawiło, że zaczęliśmy nazywać teatrem przedsięwzięcia, które z teatrem nie miały nic wspólnego. Lubię teatr za to, że jest teatrem. Ciągle fascynuje mnie pusta scena, na której można wykreować dowolny świat, gdzie rzeczywistość może się jedynie odbić. W teatrze szukam metafory, iluzji, metafizyki, a zupełnie nie interesuje mnie poprawny do bólu, bardzo modny ostatnio teatr społeczno-polityczny, z dydaktycznym przesłaniem. Teatr stawia pytania, a nie narzuca gotowych odpowiedzi. Ostatnio często mam wrażenie, że wielu ludzi zajmujących się teatrem po prostu go nie lubi. Nie lubią jego teatralności, więc zadają sobie wiele trudu, żeby go upodobnić do filmu, telewizji lub gazety, co ma dowodzić uwrażliwienia teatru na problemy społeczne.”

Maciej Englert (1946) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 9 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tnzs.htm

O ludziach , O świecie , O poszukiwaniu , O wrażeniach

„Myśmy mieli około 30 lat i potwornie marnowaliśmy czas, młodość. Siedzieliśmy na murku pod Bristolem i Marek Piwowski powiedział – może byśmy coś napisali? I zaczęliśmy dla kawału pisać. Pierwszą sceną, jaką napisaliśmy była „zgaduj zgadula”, a potem poszło.”

Jerzy Karaszkiewicz (1936–2004) polski aktor

o tym, jak powstawał scenariusz film Rejs.
Źródło: Wywiad w Polskim Radiu PR 1, 1 lutego 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pogromcal.htm

O czasie

„Budowa drewnianego miasta, miasta skrzyń, trwa całymi dniami, od świtu do zmierzchu. Pracują wszyscy, moczeni deszczem, paleni słońcem, nawet milionerzy, jeśli sprawni fizycznie, przykładają się do roboty. (…) Pakowanie odbywa się pod osłoną nocy. Tak jest lepiej, bo wtedy nikt nie wtyka nosa w cudze rzeczy, nikt nie będzie liczyć, ile wywożę i czego (…).
Stopniowo, z nocy na noc, miasto kamienne traciło swoją wartość na rzecz miasta drewnianego. Stopniowo też zmieniało się myślenie ludzi. Ludzie przestali myśleć w kategoriach domu i mieszkania i rozprawiali tylko o skrzyniach. (…) Była to już jedyna rzecz, która ich interesowała i o którą się troszczyli. Ta Luanda, którą pozostawiali, była dla nich sztywną i obcą makietą, sceną zabudowaną, ale pustą, jak po skończonym widowisku.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

o opuszczeniu stolicy Angoli przez Portugalczyków w 1975.
Jeszcze dzień życia

O ludziach , O domu , O myślach , O nocy

„Jest dla mnie guru, jeśli chodzi o budowanie tekstów, szukanie pointy, rodzaj poczucia humoru i klasę bycia na scenie. Bardzo podobało mi się w nim to, że tworzył skecze obyczajowe, a mało wtrącał się w politykę.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

o Zenonie Laskowiku.
Źródło: Cezary Pazura: Przystojny jestem? http://film.wp.pl/id,185,name,Cezary-Pazura,osoba_wywiady.html?ticaid=182c3

„Jak było, dowiedziałem się dopiero po zakończeniu zdjęć. Andrzej Wajda przyniósł moje zdjęcie, położył na stół i powiedział, że tak ma wyglądać porucznik Piotr Baszkowski. Pan Andrzej widział mnie w Białej sukience, debiucie reżyserskim Michała Kwiecińskiego, który był producentem Katynia. Przed rozpoczęciem zdjęć spotykał się indywidualnie z każdym aktorem, opowiadał o całym projekcie, rozmawialiśmy o roli, pytał mnie jak wyobrażam sobie poszczególne sceny i postać. Byłem dobrze przygotowany, opowiadałem ze szczegółami, kadr po kadrze. Pan Andrzej słuchał mnie, słuchał, w końcu powiedział: „Pan powinien zostać reżyserem, a nie aktorem!”.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

Źródło: Geje dziękują, starsze panie wychodzą..., „Rzeczpospolita” nr 22, „TV magazyn”, 28 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110209.html

O zdjęciach

„Muzyka SBB wciąż wydaje się niezwykle świeża w porównaniu z propozycjami ogromnej większości grających obecnie zespołów. Także fani Ścianki, uznawanej dzisiaj za jedną z najbardziej progresywnych grup na polskiej scenie rockowej, z pewnością nie poczują się więc zawiedzeni. A może zrozumieją nawet na czym wzoruje się ich ulubiony zespół, słuchając utworów SBB. Przede wszystkim tych z lat 1973–1975, w których Skrzek grał jeszcze na sfuzzowanej gitarze basowej i wyczyniał na niej takie cuda, iż magazyn „Melody Maker” ogłosił go jednym z najlepszych gitarzystów basowych w Europie. W tamtym czasie muzyka SBB była połączeniem bluesa z radykalną awangardą – ujawniającą się w improwizacjach. Dawało to niewyobrażalne wręcz efekty.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Grupa kultowa – „Pogranicza” Nr 1/2005

O muzyce , O czasie

„Nie znoszę napuszenia, zadęcia. Praca w kabarecie nauczyła mnie dużego dystansu do siebie. Tak samo praca na estradzie. Śmieszy mnie, gdy któryś z aktorów dramatycznych lekceważąco się o tej pracy wyraża. To niech spróbuje wyjść na scenę i rozbawić kilkutysięczną widownię! To trudna sztuka.”

Hanna Śleszyńska (1959) polska aktorka

Źródło: Barbara Staśko, Moim żywiołem jest komedia, „Żyjmy Dłużej” nr 7/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120452.html

O sztuce

„Dla dyskusyjnych krętaczy,
Dla szczwaczy, dla posługaczy -
Polska nie jest pod żadną
Okupacją.
To znaczy -

Dla nich rządzi w Warszawie
Rząd normalny, legalny,
Prawny, konstytucyjny,
Narodowo-moralny.

Dla innych, dla nas, prawda
Inna jest. Gorzka i sroga:
Polska na dnie nieszczęścia,
Pod okupacją wroga,

Pobita, na ziemi leży,
Sztych szabli ma u krtani.
Stoją nad nią bezkarni,
Przez cały świat uznani

Gwałciciele bezwstydni,
trupojady, hyjeny,
A ją świat zdradził. I oczy
Odwraca od tej sceny.”

Marian Hemar (1901–1972) poeta polski, satyryk

Źródło: Dyskusja, Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza, 1969

O prawdzie , O świecie

„PiS uprawia zimną wojnę domową i staje się radykalną partią prawicową. Coraz więcej wskazuje na to, że PiS na polskiej scenie politycznej zajmuje pozycję porównywalną z włoską partią komunistyczną, która przez długie lata uzyskiwała duże poparcie w wyborach, ale nikt nie chciał z nią tworzyć koalicji rządowej. PiS brnie w ślepą uliczkę. Jarosław Kaczyński sam eliminuje się z polityki, obrażając najważniejsze osoby w Polsce.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

o wypowiedziach Jarosława Kaczyńskiego.
Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/pis-jest-jak-wloscy-komunisci,2,3701115,wiadomosc.html, 23 września 2010

„Dla mnie Oscary to przede wszystkim niezwykły zaszczyt. No i zaskoczenie, bo przecież galę wręczenia nagród Akademii na ogół prowadzą aktorzy komediowi, a ja trochę nie pasuję do tego wizerunku. Gdy organizatorzy złożyli mi propozycję, przez moment się zawahałem, ale kiedy dowiedziałem się, że moją partnerką na scenie ma być Anne Hathaway, zgodziłem się od razu. Nabrałem pewności, że wszystko będzie w porządku.”

James Franco (1978) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Oscary to zaszczyt. James Franco w Stopklatce!, stopklatka.pl, 17 lutego 2011 http://stopklatka.pl/-/6661869,oscary-to-zaszczyt-james-franco-w-stopklatce-

„… swoją pierwszą rozbieraną sceną nakręciłam, mając 19 lat.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53164

„Teatr na pewno daje więcej rozmachu a entuzjazm publiczności jest nieoceniony. W filmie za to możesz celebrować dane ujęcie i kiedy tylko chcesz włączyć i jeszcze raz cieszyć się z dzieła. W filmie można zawsze powtórzyć scenę…”

Andrzej Młynarczyk (1980) aktor polski

Źródło: Zuzanna Rzymanek, Film i teatr – różne namiętności. Wywiad z Andrzejem Młynarczykiem, część II http://www.m-jak-milosc.pl/76692/film-i-teatr-rozne-namietnosci-wywiad-z-andrzejem-mlynarczykiem-czesc-ii.html

„Kiedy po raz pierwszy ujrzałam muszlę koncertową, wyrwałam się mamie, wdrapałam na scenę, stanęłam przed mikrofonem i… zaczęłam śpiewać wymyśloną na poczekaniu piosenkę!”

Majka Jeżowska (1960) piosenkarka polska

Źródło: Tomasz Sokołowski, Mój syn wyrósł na fajnego, mądrego, ciepłego faceta, maluchy.pl http://www.maluchy.pl/maluchowe_wywiady/majka_jezowska/

O śpiewie

„Wśród wszystkich jej faworytów zajmował pozycję wyjątkową. Nawet po tym, jak zgasła namiętność Katarzyny, pozostał jej najbliższym doradcą i wspierał ją do końca jej życia. Plotka głosiła, że pobrali się nawet potajemnie w Petersburgu w 1744. (…) Gorący romans między carycą a jej generałem trwał trzy lata. Katarzyna poczuła wtedy po raz pierwszy w życiu, że znalazła człowieka, który był w stanie jej dorównać. Pomysłowy, pozbawiony wszelkich skrupułów Potiomkin potrafił w krótkim czasie sprawić, że Katarzyna uznała go za niezbędnie potrzebnego i konsultowała z nim wszystkie swoje decyzje. Oboje interesowali się nowymi ideami i planami, a generał, którego caryca nazywała czule „małodusznym olbrzymem”, „złocistym bażantem” lub „gołąbeczkiem”, był równie żądny władzy jak ona. Caryca (…) odrzucała wszelkie pretensje swojego kochanka, jeśli tylko wykraczały poza załatwienie spraw rządowych. Chociaż rozpieszczała Potiomkina i zasypywała go godnościami i podarkami, coraz częściej dochodziło między nimi do przykrych scen. Całe otoczenie bało się wybuchowego charakteru Potiomkina, który nie hamował się nawet przed carycą.”

Grigorij Potiomkin (1739–1791) rosyjski dowódca wojskowy, mąż stanu

Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 203–204.

O kobietach , O świecie , O historii , O kochankach

„We wszystkich trudnych scenach zastępują mnie kaskaderzy, tak że moja forma na ekranie to trochę fikcja.”

Kiefer Sutherland (1966) aktor amerykański

Źródło: „To i Owo” nr 52, 21 grudnia 2009, s. 5.

„Pomimo że mam ludziom coś do zaoferowania, chociaż jestem na scenie, jestem człowiekiem, który ma mało wiary w siebie. Gdy byłam bardzo młoda, nie miałam odwagi powiedzieć: To mi się nie uda, dajcie mi spokój, jestem zmęczona.”

Patricia Kaas (1966) francuska piosenkarka

O wierze

„Obserwowanie to dla mnie za mało. Widz powinien uwierzyć w ten świat, który kreuję na scenie. Ja danemu bohaterowi użyczam emocji, a z widzem się nimi dzielę. Dopuszczam go do mojego świata. Oddaję część własnej intymności. To chyba jakaś forma ekshibicjonizmu. Nie mówię: „widzu, widzu, mój bohater tak cierpi, przyjrzyj się”. Ja udzielam mu tego cierpienia, tych emocji. Widz nie może wyjść obojętny z teatru. Nie może powiedzieć „fajnie było.””

Błażej Peszek (1970) polski aktor

Może być wściekły, ale musi być poruszony.
Źródło: Natalia Sokólska, Dajcie mi rząd dusz!, „Magazine TOUCHÉ”, grudzień 2012 http://issuu.com/touche_magazine/docs/touche_grudzien2012/20

O świecie , O duszy , O cierpieniu

„Tekst sztuki Nieskończona historia długo czekał na swojego reżysera. Piotr Cieplak dostał ten tekst od mojej agentki i był pierwszym reżyserem, który zdecydował się przenieść go na scenę. Jednak nie od razu. Najpierw zaprosił mnie do Warszawy na długą, szczerą i mądrą rozmowę, podczas której okazało się, że jest między nami porozumienie. Ustaliliśmy, że podczas pracy z Piotrem będę na bieżąco zmieniał tekst. W efekcie 40 procent tekstu sztuki zostało napisane na nowo. Jeszcze chwilę przed trzecią próbą generalną zmieniliśmy trzy zdania. Cieszy mnie, że Piotr Cieplak, któremu ufam jako reżyserowi, zainteresował się tym tekstem. Skoro Teatr Powszechny zdecydował się go wystawiać, może ma jakąś wartość? Zadebiutować w Warszawie na dużej scenie Teatru Powszechnego to naprawdę duże szczęście.”

Artur Pałyga (1971)

Źródło: Łukasz Grzesiczak, Nieskończona historia z Siekierą i Mozartem, „Gazeta Wyborcza” - Katowice, nr 61, 13 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/135116.html

O szczęściu , O historii , O czekaniu

„Zawsze bardzo chętnie występuje w Polsce. Wyjechałem z kraju 25 lat temu, aby móc dać sobie szansę zagranicznego sukcesu i występować na scenach międzynarodowych. Z dużym sentymentem wracam do miejsc, które ukształtowały mnie jako człowieka i artystę. Tak, w tej kolejności, bo najpierw jest się człowiekiem, dopiero później artystą. Do tego trzeba dojrzeć.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 18 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139366.html

O sukcesie

„Nie lubię robić fotografii na planie filmowym. Po pierwsze dlatego, że – nawet jeśli masz pozwolenie – uważam to za nieuprzejme wobec innych członków ekipy, którzy w tym momencie akurat ciężko pracują. Po drugie, plan to królestwo reżysera i operatora kamery, to oni mają prawo zadecydować, co warto utrwalić na kliszy. No i po trzecie, fotografie poszczególnych scen stanowiłyby niepotrzebne powtórzenie tego, co potem i tak pojawiłoby się na ekranie.”

Viggo Mortensen (1958) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=17702

„Film to lipa, tam nawet amator może zagrać, jak jest dobry reżyser. Zagrać 200 przedstawień na scenie tak samo – to jest profesjonalizm.”

Jerzy Turek (1934–2010) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, nr 11/2005, za onet.pl

„Tu zaszła zmiana w scenie mojego widzenia.”

George Byron The Dream

A change came o'er the spirit of my dream
Źródło: The Dream (1816); wolny przekład Adama Mickiewicza

O zmianach

„Dla mnie fundamentem aktorstwa jest teatr. Żeby grać na scenie, trzeba posiadać odpowiedni warsztat. Szkoła bardzo w tym pomaga. Inaczej jest w kinie. Tam często ludzie bez szkoły jeśli mają talent stają się gwiazdami.”

Dariusz Majchrzak (1973)

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24528

O ludziach , O szkole

„Brel – gniewny Belg zbuntowany przeciw mieszczańsko-bigoteryjnej atmosferze kraju Flamandów, osiedlił się przed laty w Paryżu, i w krótkim czasie zyskał w piosence pozycję jednego z czterech wielkich: Aznavour – Brel – Bécaud – Brassens. Był wspaniałym autorem ostrych, satyrycznych piosenek, kompozytorem i wykonawcą własnych utworów, niestety – coraz wyraźniej wyniszczanym chorobą płuc. (…) Był na scenie niezwykle dynamiczny, spalał się; opowiadał mi (…), że na każdym koncercie traci prawie kilogram na wadze (…).”

Lucjan Kydryński (1929–2006) polski dziennikarz, konferansjer

Marek i Wacek. Historia prawdziwa (1990)
Źródło: s. 29

O chorobach , O czasie , O lecie

„Dla mnie pisanie tekstów jest bardzo ważne. Nie chcę wyjść na scenę i śpiewać teksty innych autorów. Chcę czuć, że to ja je napisałam, że to właśnie, a nie co innego, chciałam przekazać.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O śpiewie

„Jako artysta muszę myśleć o tym, co dolega nam współczesnym; jako dyrektor chcę, by teatr był codziennie otwarty, pełen światła i widzów. Jestem więc między młotem a kowadłem. Między myśleniem odrzucającym wszelką komercję a uznaniem faktu, że kto płaci za bilet, jest najważniejszy. Widz jest potrzebny tak samo kasie teatru, jak i aktorowi. Aktorzy dobrze się czują i przedstawienie rozwija się, jeżeli widzowie chcą je oglądać z własnej i nieprzymuszonej woli, gaśnie, jeżeli widzów nie ma. Scena aktora uwzniośla. Daje mu poczucie siły i sensu – że to, co robi, jest dobre.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: Co dolega nam współczesnym, 13 kwietnia 2000 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgrabowski.htm

O myślach , O sile , O myśleniu , Sens

„Wszystko jest piękne, ale kiedyś się kończy i potem na scenę wychodzę ja.”

Piotr Bałtroczyk (1961) polski dziennikarz, konferansjer, prezenter telewizyjny i radiowy

Inne wypowiedzi

„Afera hazardowa wstrząsnęła polskim życiem publicznym. Wielu zauważyło, że na skutek manipulacji nad ustawą o grach państwo polskie mogło stracić olbrzymie sumy na podatkach. Wydaje się jednak, że polscy politycy nie tylko na sposób hazardowy zachowują się na scenie wewnętrznej, licytując różnorakie ustawy z różnymi szulerami. Jeszcze wyraźniej widać to w polityce międzynarodowej. Gramy tutaj pozornie o wielkie stawki, i ciągle przegrywamy. Wszak taką hazardową decyzją była wyprzedaż polskiego sektora finansowego. Jak bardzo jest to dziś kosztowne, świadczy choćby ostatnio skonstruowana ugoda z Eureko, które za odstąpienie od przejęcia kontroli nad PZU zyska od Skarbu Państwa ładnych kilka miliardów złotych.”

Mieczysław Ryba (1969) polski historyk

Źródło: Hazardowa gra narodową suwerennością, naszdziennik.pl, 7 października 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20091007&id=my21.txt

O ustawie , O grach , O decyzjach

„Scena stanowiła dla niego całe życie. Uchodził za człowieka popieranego przez władzę, ale przecież nikt się tak z nią nie kłócił jak Dejmek. Jego sztuki zawsze były niepokorne, w kontrze wobec rządzących (…). (…) był człowiekiem wymagającym. Uważano go za dyktatora. Zgadza się, ale nikt tak jak Dejmek z szacunkiem nie odnosił się do nas. Aktor był dla niego najważniejszy. Na próbie czekał, aż wyjdzie się z własną propozycją co do roli czy zagrania konkretnej sceny. Jeśli aktor okazał się przekonywający, Dejmek akceptował jego pomysł. Nie dyrygował aktorami traktując ich jak pionki, którym pokazuje się, skąd wchodzą i co, jak mają mówić. (…) Mówił krótko: „dobrze” i to był wieki komplement.”

Maria Białobrzeska (1922–2014) polska aktorka

o Kazimierzu Dejmku.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 2 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wciazz.htm

O życiu , O czekaniu , O wieku

„Panie Przewodniczący (…), chciałbym aby członkowie tej Izby zrozumieli moje stanowisko. Uważam, że jestem członkiem tego gremium. W związku z tym nie będę się przymilał do żadnej partii, przed żadną partią nie będę się korzył ani kulił, żebrząc o swoje prawa (…). Jestem tu, aby domagać się swoich praw i rzucać gromy na tych, którzy odważyli się zakwestionować moje człowieczeństwo (…).
Sceny, jakich byliśmy dziś świadkami w tej Izbie, nie mają precedensu w dziejach świata (…). Nigdy dotąd żadne gremium pełniące władzę ustawodawczą, sądowniczą czy wykonawczą nie postawiło w stan oskarżenia kogoś za to, że jego skóra ma ciemniejszy odcień niż skóra jego bliźnich (…). Dopiero stan Georgia, w samym środku XIX stulecia, postanowił postawić człowieka przed sądem i oskarżyć za czyn, za który nie jest on bardziej odpowiedzialny niż za to, że dźwiga głowę na karku. Rasa anglosaska jest niezwykle zaskakująca (…). Nie wiedziałem, że cechuje ją tak wielkie tchórzostwo czy bojaźliwość (…). Powiem panom, że ta kwestia nie umrze w dniu dzisiejszym. To zdarzenie zostanie zachowane w pamięci potomnych przez przyszłe wieki. Będzie pamiętane, dopóki słońce będzie wschodzić na niebie ponad wzgórzami.”

Henry McNeal Turner (1834–1915)

fragment przemówienia do Izby Reprezentantów Georgii wygłoszonego w 1868, gdy władze ustawodawcze głosowały nad wnioskiem o wydalenie wszystkich 27 czarnych reprezentantów, w tym Henry’ego Turnera.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 266.

O zachowaniu , O historii , O wieku , O słońcu

„Występując codziennie na scenie lub przed kamerą, albo stojąc przed mikrofonem na estradzie ryzykujemy, ponieważ wystawiamy się na ocenę publiczności. Na publiczną ocenę widzów lub słuchaczy. Każdy może powiedzieć «Nie, chłopie, co ty wyrabiasz? Daj sobie święty spokój.» Jesteśmy przygotowani, że ktoś może nam coś takiego powiedzieć, to jest ryzyko.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Gazeta Olsztyńska”, 28 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26242

O czytaniu

„Był miejscem, w którym czułem się naprawdę świetnie, może właśnie przez pewien powiew wolności. Nagle masz wokół siebie mnóstwo podobnych osób i nikt cię nie legitymuje, nie zwraca uwagi na to, jaki jesteś. Do tego możesz posłuchać muzyki, którą kochasz, a nawet poznać ludzi, którzy ją grają. Tam wtedy nawet nie było pod sceną barierek. Muzycy grali, a potem stawali się częścią publiczności. Nie było żadnych podziałów.”

Leszek Gnoiński (1966) polski dziennikarz muzyczny

o festiwalu w Jarocinie.
Źródło: Paweł Piotrowicz, Leszek Gnoiński: po co ta wolność, ksiazki.onet.pl, 2 grudnia 2016 http://ksiazki.onet.pl/leszek-gnoinski-po-co-ta-wolnosc-wywiad/0pkc1s

O ludziach , O wolności , Kochać się

„Niech pan spojrzy na Wałęsę. Jak on mówi? Mamle ustami jak ryba. Taki Hitler, gdy doszedł do władzy, miał obok siebie najlepszych niemieckich aktorów. Uczyli go dykcji, słowa, gestu; przecież polityk także jest na scenie. Dobry był. Wiem, co mówię, przed wojną chciałem być aktorem.”

Stanisław Skalski (1915–2004) lotnik polski, generał

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 października 1993

O wojnie , O rybach

„Dałem wam wiedzę i władzę, ale wy dążyliście tylko do wojen i nieszczęść. Została wam powierzona natura, wobec czego wyście wyssali z niej soki, zanieczyścili ją, zmienili nie do poznania i zniszczyli. Przy całej obfitości, jaką wam udostępniłem, nie potraficie nakarmić świata. Głód się potęguje. Wasza era wybrzmiewa zgrzytliwie. Krótko rzecz ujmując: mężczyzna jest u kresu. Takim mnóstwem perfekcyjnego marnotrawstwa nie sposób zarządzać. Czy to w kapitalizmie, czy w komunizmie: wszędzie mądrzy się szaleństwo. Ja tego nie chciałem. Wam już nie można doradzać. Sprawa męska załatwia się sama. Przepadło, mój synu. Trzeba zejść ze sceny. Zrób to przyzwoicie.”

Günter Grass książka Turbot

Postać: Turbot o mężczyznach
Turbot

O głodzie , O nieszczęściu , O naturze , O szaleństwie

„Podczas kręcenia jednej ze scen podeszło do nas dwóch kloszardów i zapytało, co my tu robimy. Odpowiedziałam im, że kręcimy film Jak żyć?. Wiesz, co mi odpowiedzieli? „To pani nie wie, jak żyć? Trzeba tak żyć, żeby przeżyć”.”

Anna Cieślak (1980) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Trzeba tak żyć, żeby przeżyć. Rozmawiamy z Anną Cieślak, Stopklatka. pl, 18 lipca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47327

„Czy być w centrum Europy, czy być na jej peryferiach – to jest dylemat politycznych analfabetów. Prawdziwym dylematem dla Polski jest, jak być w centrum Europy, jak być realnym, głównym graczem na scenie europejskiej, a nie jak z powodu kryzysu znaleźć się na marginesie, na peryferiach, albo poza Unią Europejską.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: Exposé premiera Donalda Tuska – tekst, onet.pl, 18 listopada 2011 http://biznes.onet.pl/expose-premiera-donalda-tuska-tekst,18494,4910841,1,news-detal

O biznesie

„Przyszło mi na myśl napisanie na orkiestrę kilku scen, w których altówka solo występowałaby jako postać mniej lub więcej czynna, zachowująca jednak zawsze swój własny charakter. Umieszczając ten instrument pośród mych poetyckich wspomnień, których dostarczyły mi wędrówki po Abruzzach, pragnąłem ucieleśnić w altówce melancholijnego marzyciela w rodzaju Childe Harolda Byrona. Stąd tytuł tej symfonii.”

Hector Berlioz (1803–1869) francuski kompozytor

o symfonii Harold w Italii.
Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 205.

O myślach , O charakterze , O myśleniu

„Angielska szkoła wyróżnia się naprawdę tylko pejzażami, pejzażami morskimi i scenami rodzajowymi.”

Théodore Géricault (1791–1824) malarz francuski

Wielcy Malarze. Ich życie, inspiracje i dzieło

O szkole

„Jeśli będąc na widowni, żałuję, że to nie ja stoję na scenie, to znaczy, że spektakl jest moim zdaniem bardzo dobry.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

„Mam spore doświadczenie w tego typu scenach i nie wywołują one już we mnie dodatkowych emocji.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

o scenach erotycznych.
Źródło: Seks w serialach http://www.swiatseriali.pl/news-seks-w-serialach,nId,282838

O seksie

„Kabaret działa, żeby było śmiesznie albo żeby eksperymentować. My pytamy nie o to, czy było śmiesznie, tylko czy była między nami energia, czy był między nami kontakt. Czy historia była ciekawa, czy udało nam się coś skojarzyć, czy spektakl był dobry? To jest trudne, by improwizacja była teatralna i myślę, że teraz jesteśmy bliżej teatru – kiedyś rzeczywiście bliżej kabaretu. Ale chyba chciałbym już myśleć poza tymi dwiema kategoriami, raczej kategorią dobrej improwizacji. Pytać: czy to było ciekawe jako improwizacja? I oddzielać się od stand-up, od opowiadania historii na scenie, nawet od teatru. Znaleźć własną formę.”

Michał Sufin (1983)

Źródło: Katarzyna Gawkowska, Jam teatralny, „Teatr” nr 7-8, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144746.html

O historii , O myślach , O myśleniu

„Granie na scenie w romantycznych kostiumach – panowie w mundurach, panie w sukniach z podniesionym stanem – staje się ważnym doświadczeniem aktorskim.”

Andrzej Buszewicz (1934–2019) aktor polski

Źródło: Agnieszka Malatyńska, Romantyczny spisek w operze, „Dziennik Polski”, 26 marca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/romantycznys.htm

„Chodzi mi po prostu o skupienie się na „absolutnej” czystej teatralności, na tym, co w teatrze nie jest ani naśladowaniem życia – iluzją, ani ilustrowaniem literatury – odtwórczością, ani plastyką, ani… – Słowem – jest to tropienie specyfiki teatru, tej nieokreślonej wartości, którą zdefiniowałbym jako grę w umowność. Grę – nie bez okrucieństwa, przekory, dialektyki przeciwieństw, opacznych uderzeń. Jest to w końcu gra – jak gra szulerów, a nie – jak gry salonowe. Kto jest partnerem, kto wygrywa, kto przegrywa? My sami oczywiście; my sami – to znaczy również i widzowie, bo tutaj zaciera się podział na scenę i widownię. Otóż gra w umowność doprowadzona do ekscesu, do swoich konsekwencji krańcowych, w których staje się właściwie parodią losu ludzkiego, prawdą losu jako „umowności” i losu jako „gry””

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

byłaby właśnie tą wartością poszukiwaną: „absolutem” teatralności.
Źródło: Rena Nalepa, Poszukiwania opolskie http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=10332, „Dziennik Polski” nr 7, 8/9 stycznia 1961, s.6.

O losie , O poszukiwaniu , O grach , O literaturze

„Państwo, które traktowaliśmy jako dobro wspólne, jest traktowane jako łup do zawłaszczenia przez rządzących, wolności i niepodległości, ku której otworzyliśmy drogę, nie towarzyszy poczucie solidarności, zwłaszcza wobec tych, którzy są słabsi i biedniejsi, obelgi i kłótnie przepełniają scenę polityczną i rujnują zaufanie obywatela do władzy, instytucje, które powinny stać na straży prawa, stają się instrumentem w rękach rządzących i pojawiły się groźne oskarżenia, że są one nadużywane. (…) Trzeba oczyścić polską politykę z brudów, zaciekłości, nienawiści.”

Bronisław Geremek (1932–2008) polski historyk i polityk

Źródło: wyborcza.pl, 21 lipca 2008 http://wyborcza.pl/1,93057,5476623,Michnik__Bronku__tego_sie_nie_robi_przyjaciolom.html?as=2&startsz=x#ixzz1LPLtbfyz

O zaufaniu , O wolności

„(…) aktorstwo to zawód, który wymaga wielu poświęceń. M. in. pogodzenia się z tym, że na scenie albo jest się wielkim, albo się człowiek po niej szwenda.”

Zygmunt Babiak (1958)

Źródło: Anita Dmitruczuk, „Gazeta Wyborcza - Opole” nr 248, 22 października 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/104620.html

„(…) przyznaję, że przemawiał do mnie pogląd drugi, reprezentowany głównie przez Jarosława Kaczyńskiego. Już w 1991 roku konsekwentnie mówił on o oplatającej Polskę sieci interesów grupy ludzi związanych z dawnym reżimem i o potężnym zagrożeniu budowy oligarchicznego układu w Polsce w sytuacji, gdyby komuniści wrócili do władzy. Miałem wtedy wrażenie, że Kaczyński histeryzuje i próbuje wywołać polaryzację sceny politycznej, by uzyskać punkty dla swojego Porozumienia Centrum. Niestety dla Polski, o czym przekonaliśmy się dziesięć lat później, Kaczyński w dużym stopniu miał rację.”

Tomasz Lis (1966) polski dziennikarz telewizyjny

Źródło: Nie tylko Fakty, 2004

O ludziach , O wrażeniach

„Jan Świderski mnie nie lubił. Wspaniały aktor, ale bardzo zazdrosny o cudze powodzenie. W Zemście on grał Cześnika, a ja Papkina i jak tylko wyczuł, że ja mam większy aplauz publiczności niż on, to mnie tak walił na scenie w udo, że miałem jego dłoń odciśniętą. Poszedłem do Gustawa, który grał Rejenta, pokazałem, co mi Świderski zrobił, a on na to: „Oddaj mu”. Jakże – mówię – Papkin może oddać Cześnikowi?”. Ale znalazłem sposób i w pewnym momencie uchyliłem udo i rąbnął dłonią w kant kanapy, po czym szepnął mi: „Jeden zero, panie Wiesiu.””

Wiesław Gołas (1930) polski aktor

Ja w sobie zawiści nie mam, jest mi to z natury obce, choć zawód aktora jest niezwykle konkurencyjny.
Źródło: „Trybuna”, 30 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mojapa.htm

O zemście , O naturze

„Jeśli prawdą jest, że wieczność zamyka się w jednej nieskończenie krótkiej chwili – a nie ma dowodów, że tak właśnie nie jest – to aktor na scenie jest bliżej nieskończoności niż budowniczy piramid.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Źródło: „Rzeczpospolita”, grudzień 1996, cyt. za: Jan Bończa-Szabłowski, Nie można opisać Dudka, „Rzeczpospolita”, 17 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144474.html

„Strójcie mi, strójcie, narodową scenę!”

Stanisław Wyspiański książka Wyzwolenie

Wyzwolenie (1903)
Źródło: akt I

„Ja bym go nazwał nie tyle reżyserem, co raczej filozofem, który kręci filmy. Każdą scenę omawiał z nami po wielokroć, rozpatrując ją z różnych punktów widzenia.”

Eric Bana (1968) australijski aktor

o Angu Lee.
Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=15196

„Polityka mnie żenuje. Ręce mi opadają, kiedy widzę te wszystkie szafy Lesiaków i inne absurdalne historie. To, co się teraz dzieje, jest niewiarygodne. Najgorzej, że ludzie często nie wiedzą, że to jest cyrk. Wszyscy traktują politykę bardzo poważnie. Ale jest jedna ogromna różnica między kabaretem prawdziwym a politycznym. Satyryk przedstawiając żart na scenie, ma świadomość głupoty. Politycy, za przeproszeniem, najczęściej absolutnie tej świadomości nie mają, a puenty wychodzą im przypadkiem. A to już nie jest profesjonalizm.”

Katarzyna Pakosińska (1972) polska artystka kabaretowa

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 31 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wmww.htm

O ludziach , O głupocie , O historii

„Po to masz ręce, by nie zaniedbywały
biednych głów, kiedy na raz obcy sen
im się przyśni, zupełnie jak nam
w nocy, kiedy jesteś już daleko od kina,
w którym wszystkie najgorsze sceny
nie idą na złomowisko, wręcz przeciwnie,
długo jeszcze rozkładają się po kątach
i sięgają po cudze. U nas jest inaczej,
nie potrzebujemy cudzego wymachiwania.”

Rafał Skonieczny (1983)

Źródło: Piosenka o sznurkach

O snach

„W niedzielę skreślę wszystkich kandydatów. Odmawiam wyboru z oferty, którą daje nam polska scena polityczna. Jest sztucznie zamknięta i definiowana przez dziwaczny konflikt polityczny. Jestem socjaldemokratą. Gdybym dał się wciągnąć w ten spór, to byłbym śmieszny.”

Sławomir Sierakowski (1979) socjolog i publicysta polski

o wyborach prezydenckich 2010 (I tura).
Źródło: rozmowa Agaty Kondzińskiej, Nie boję się ani Kaczyńskiego ani Komorowskiego, wyborcza.pl, 17 czerwca 2010 http://wyborcza.pl/1,75248,8026286,Sierakowski__Nie_boje_sie_ani_Kaczynskiego_ani_Komorowskiego.html

„Ci prekursorzy, twórcy klasycznych westernów, niewiele w sumie różnili się od tych prawdziwych pionierów Dzikiego Zachodu. Też odważnie zapuszczali się na odludzie, z tą różnicą, że nie szukali złota, a chcieli opowiedzieć pewną historię. Dzisiaj wydaje się, że nie ma nic prostszego niż zrobienie westernu, ale wtedy, w ich sytuacji, było to prawdziwe wyzwanie. I prawdziwe ryzyko, nie tylko artystyczne czy finansowe. Kiedyś dla lepszego efektu kamery przywiązywało się do pędzących dyliżansów, a aktorzy wykonywali takie kaskaderskie sztuki, że na samą myśl może strach oblecieć. W Dobrym, złym i brzydkim jest na przykład scena, kiedy Eli Wallach ze związanymi z tyłu rękami galopuje przez całe miasto. Bez dublera! Spróbuj dzisiaj poprosić kogoś, żeby powtórzył taki wyczyn.”

Olivia Wilde (1984) aktorka amerykańska

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Kobieta znikąd. Olivia Wilde specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 22 sierpnia 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=80015

O kobietach , O strachu , O historii , O myślach

„Nad wykonywanie pojedynczych ilustracji zawsze przekładałem obrazowanie akcji za pomocą obrazów, które – mimo że statyczne – mają swój wciągający odbiorcę rytm, który dzięki naszej wyobraźni wprawia w ruch poszczególne kadry. Może właśnie na tym polega magia związku odbiorcy z obrazem. Fantazja pozwala czytelnikowi wprawić scenę w ruch – ruch nadawany filmowi przez projektor, przez który przesuwa się taśma filmowa. Gdyby nie on, obrazy z taśmy pozostałyby statyczne niczym rysunki w komiksie. Zacząłem zatem pracować w branży, którą słusznie nazwano kinem z papieru. W komiksie.”

Marco Rota (1942)

Źródło: Kaczogród, wyd. Egmont Polska, Warszawa, ISBN 978-83-237-2993-8, tłum. Jacek Drewnowski, s. 11.

O fantazji , O pomocy , Obraz

„Wzorcem radzieckich piosenkarek ówcześnie była Lubow Orłowa (komedie Świat się śmieje, Wołga, Wołga). Eteryczne blond sopranistki w atłasowych sukniach, kopie Orłowej, zawodziły piskliwie od Brześcia po Magadan (…). A tu Polka w grubym swetrze i butach narciarskich, masywna jak kolumna Zygmunta huknęła ze sceny basem.”

Edyta Piecha (1937) rosyjska piosenkarka pochodzenia polskiego

Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl http://muzykarosyjska.pl/2008/02/14/edyta-piecha-czyli-nasz-czlowiek-w-rosji/

O świecie , O butach , O piekle

„Nie ma już dawno potrzeby jednoznacznego porządku moralnego i w ogóle używania kategorii moralnych na scenie publicznej, Europa z tym skończyła kilka wieków temu. Dziś panuje tolerancja płynąca z umiejętności życia w pewnej dwuznaczności, choć nieidealizowania jej.”

Jadwiga Staniszkis (1942) polska socjolog i publicystka

krytyka PIS za ich kierunek formujący porządek moralny.
Źródło: Zbyt moralni dla Europy, wywiad Piotra Najsztuba, „Przekrój”, 23 listopada 2006.

O wieku

„Filmuj morderstwa tak jak sceny miłosne, a sceny miłosne – tak jak morderstwa.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

Źródło: Jacek Szczerba, Czemu Hitchcock wolał blondynki, „Gazeta Wyborcza”, 9 listopada 2012.

„A czy ja mam jakiś system? Staram się pamiętać o trzech sprawach: po pierwsze, że człowiek grający na scenie jest człowiekiem, będącym równocześnie instrumentem i wykonawcą. Druga sprawa, że student jest moim partnerem. Lecz indeks ma on, a nie ja. Ale nie wolno mi okłamywać go. Staram się mówić prawdę: nie raniąc i nie przechwalając. Jestem też zdania, że nauczyciela winno być stać na to, żeby się przyznać, ze nie jest wszechwiedzący. I ostatni punkt. Nie zabiegać o względy studentów, bo to jest klęska dla obu stron.”

Aleksander Bardini (1913–1995) polski aktor i reżyser

Źródło: „Polityka”, 17 kwietnia 1976

O nauczycielach

„Ten pomysł Wałęsy na cztery litery ma zamazać scenę polityczną.”

Stefan Kurowski (1923–2011) polski ekonomista

o BBWR.
Źródło: TVP 1, 6 lipca 1993, cyt. za: Maria Frankowska, Frazeologia i metaforyka w tekstach politycznych lat 1989–1993 w: Język i Kultura, t. 11

„Tytuł najbardziej konsekwentnego polityka roku 2001 wypada przyznać Arturowi Balazsowi z SKL, który stał się parlamentarnym strażnikiem największej cnoty prawicy, czyli umiejętności dzielenia się i rozpoczynania nowych projektów politycznych. Liczby (dużych) projektów politycznych rozpoczynanych przez Balazsa nie zliczą najwięksi znawcy prawicowych zawijasów. Balazs polityczne plany zawsze snuł z rozmachem i zawsze miał jeden cel: stworzenie prawdziwej centroprawicy. Tę centroprawicę chciał tworzyć z UW, ale szybko umknął do AWS, a AWS umknął na Platformę Obywatelską. Po wyborach przyznał, że wykorzystał PO wyłącznie do tego, by wejść do Sejmu, ale tak naprawdę to największą wartością polskiej sceny politycznej jest właśnie SKL.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O innych
Źródło: „Polityka” nr 1, 5 stycznia 2002

„Kiedy oglądasz takie duże koncerty myślisz sobie: któregoś dnia to ja będę tam, na scenie. Czujesz ogromny głód występowania przed ludźmi.”

Didz Hammond (1981)

Źródło: The Cooper Temple Clause: „Intelektualne Oasis, sexy Radiohead”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/2/139/

O głodzie , O myślach , O myśleniu

„Komponując akcję pod kątem wielkich uczuć winniśmy odrzucać jakiekolwiek „życiowe” szczegóły, jeśli dla wywołania pożądanego wielkiego uczucia, jeśli dla ogólnej jasności akcji nie są absolutnie konieczne. Akcję sceniczną i jej trzon: walkę postaci scenicznych winniśmy komponować lakonicznie, skrótowo, zwarcie, z absolutnie celowym doborem środków. Zachowanie się aktora musi mieć jednak przekonujący, szczery charakter: postać winna do czegoś dążyć, o czymś myśleć, słowem aktor winien na scenie żyć, działać, a nie zgrywać się, deklamować, udawać uczucia. Naturalność działania i jego świadoma kompozycja nie tylko nie wykluczają się nawzajem, ale są probierzem rangi aktora.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O zachowaniu , O emocjach , O myślach , O charakterze

„Odrywałem się na chwilę od tego, co mnie przygnębiało i na scenie, w innej rzeczywistości, regenerowałem się. To pozwalało mi stać się człowiekiem obiektywnie patrzącym na życie.”

Paweł Wawrzecki (1950) aktor polski

Źródło: Teresa Gałczyńska, Prywatnie niczego nie gram, „Nowiny. Gazeta Codzienna”, 11 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/prywatnien.htm,

O życiu , O rzeczywostości

„Magia teatru jest dla mnie tak fascynująca, że mógłbym dniami i nocami zanurzać się w tej przestrzeni. Do wszystkiego, pewnych ról czy zdarzeń, trzeba jednak dorosnąć. Pewnie, że nęci człowieka ciągłe bycie i granie. Jednak teraz widzę, jak ważne w tym zawodzie są doświadczenie i cierpliwość. Miłość do tego, co się robi, pozwala nam wyjść na scenę i dzielić się naszą wrażliwością i postrzeganiem świata. To jest chyba moje marzenie: żebym mógł dzielić się z publicznością moimi „obrazami świata.””

Piotr Cyrwus (1961) aktor polski

Źródło: Anka Miozga, Obrazy świata, gazeta festiwalowa „Sztajgerowy Cajtung”, 9 sierpnia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/30754

O miłości , O czytaniu , O cierpliwości , O nocy

„Sądzę, że moja praca aktorska była pożyteczna, najprawdopodobniej nauczyła mnie dyscypliny potrzebnej do pisania. Pisarz musi siadać za stołem i robić swoje, a to zajęcie podobne do zawodu aktora, który co wieczór wychodzi, żeby grać na scenie.”

Vivienne Plumb (1955)

Źródło: Wywiad http://fraza.univ.rzeszow.pl/numer/nr57-portrety_3.php

„Osiem lat temu śpiewałam we Wrocławiu Gildę w „Rigoletcie”. Po premierze wylądowałam w szpitalu na dziesięć dni z zapaleniem płuc. To był największy koszmar, jaki przeżyłam – mimo choroby spróbować dośpiewać do końca. Ostatnio w Londynie wydarzyła się podobna sytuacja. Był to podczas spektaklu „Napoju miłosnego” Donizettiego, w którym brałam udział. W przerwie baryton zapowiedział, że jest chory i nie panuje nad tym, co robi. Organizatorzy zadzwonili po jego dublera, ale miał wyłączoną komórkę i nie mogli go znaleźć. Przerwa przedłużyła się prawie do godziny. Wtedy ściągnęli innego śpiewaka, który od dwóch dni był w Londynie na próbach innego spektaklu. Kiedy do niego zadzwonili bronił się, że ostatni raz wykonywał tę partię piętnaście lat temu, poza tym jest zmęczony. Ubłagali go jednak i przyszedł z pulpitem prosto na scenę, tak jak stał.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem, Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

O chorobach , O śpiewie

„(…) ojciec przyklasnął pomysłowi, byśmy stworzyli własną, szkolną scenę. Grałam więc jako nastolatka w kilku sztukach. Dzięki temu poznałam Karola Wojtyłę, któremu często partnerowałam. On również pragnął zostać aktorem. Jak wiemy, stało się całkiem inaczej. Ojciec nie miał nic przeciwko mojemu wyborowi. Postawił jeden warunek, najpierw jakieś studia, potem dopiero aktorstwo. Tłumaczył, że dzięki uniwersytetowi lepiej będę je rozumiała Udało mi się skończyć tylko pierwszy rok polonistyki na UJ z powodu wybuchu wojny światowej.”

Halina Kwiatkowska (1921) polska aktorka

Źródło: Monika Wysogląd-Majewska, Jubileusz z dziewięćdziesiątką na liczniku, „Dziennik Polski” nr 274, dodatek, 25 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128149.html

O wojnie , O studiach

„Małżeństwo, jak każda sztuka, nie może się obejść bez scen.”

Jerzy Jurandot (1911–1979) polski poeta i dramaturg

O małżeństwie , O sztuce

„Następnie, zupełnie nie wiadomo dlaczego, znalazł się na widowni teatru. Pod wyzłacanym sufitem gorzały kryształowe żyrandole, a na ścianach kinkiety. Wszystko było tak, jak powinno być w niewielkim, ale bogatym teatrze. Była zasłonięta aksamitną kurtyną scena, na ciemnowiśniowym tle kurtyny lśniły niczym gwiazdy powiększone wizerunki dziesięciorublówek, była też budka suflera, a nawet publiczność.”

Michaił Bułhakow (1891–1940) pisarz rosyjski

Cytaty na temat scena strona 8

Cytaty na temat scena
strona 8