Cytaty na temat scena (847 cytatów, strona 5)

„Każdy z nas przez całe życie jest ostatecznie sam ze sobą. Monodramy są trudniejsze, bardziej wymagające niż gra z innymi aktorami.(…) Gdy gramy w zespole, energia się rozkłada na wszystkich aktorów. A ja przecież będę na tej scenie cały czas sama! To jest wyzwanie. Dla mnie monodram to też straszna samotność.”

Marzena Wieczorek (1971)

Źródło: Agnieszka Drzewiecka, Monodram to straszna samotność, „Gazeta Wyborcza – Zielona Góra” nr 73, 29 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114249.html

O życiu , O górach , O grach , O samotności

„Rynek amerykański nie jest dla nas ważny i nie dbaliśmy o niego. Mieliśmy swoje pięć minut (stali się sławni w związku z soundtrackiem do „Lost Highway”), ale każdemu zespołowi trudno jest podtrzymać osiągnięty sukces w USA. Amerykanie zapominają o tobie w mgnieniu oka, dlatego nie jest dla nas ważne bycie tam sławnym tak jak w Europie, gdzie fani oraz scena muzyczna są ustabilizowane przez lata.”

Till Lindemann (1963) niemiecki muzyk rockowy, wokalista zespołu Rammstein

Wywiady
Źródło: feuerrader.pl, październik 2005 http://www.feuerrader.pl/band/press/show/46

O sukcesie , O zapominaniu

„Szczęście do teatru właściwie nie opuszczało mnie jeszcze od czasów studenckich. Spotkania z wybitnymi ludźmi sceny ukształtowały mój sposób patrzenia na teatr, myślenia o tym zawodzie, nauczyły rozumienia roli. To był taki aktorski Oxford i Cambridge w jednej pigułce.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twardas.htm

O szczęściu , O myślach , O myśleniu

„Ameryka pozostaje najważniejszym krajem w świecie, ale niegdyś, niemal namacalnie, była jedynym krajem na świecie. Dziś musi dzielić scenę z innym aktorami.”

Fareed Zakaria (1964)

Źródło: Marek Ostrowski, Fareed Zakaria - Ameryka i reszta Mecz z resztą świata, polityka.pl, 19 maja 2009 http://www.polityka.pl/swiat/rozmowy/291435,1,fareed-zakaria---ameryka-i-reszta.read

„Praca nad scenariuszem w moim przypadku przebiega etapowo. Najpierw plączą mi się po głowie pojedyncze myśli: pomysły na postaci, czy sceny, które dopiero staram się ze sobą połączyć. Zasiadając do pisania, mam już w głowie ogólny zarys filmu, jak również pewne pomysły dotyczące obsady (…).”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Źródło: „Coś w klimacie Vabanku” – wywiad z Juliuszem Machulskim http://www.filmweb.pl/%22Co%C5%9B+w+klimacie+Vabanku%22+-+wywiad+z+Juliuszem+Machulskim,News,id=18466

O myślach , O myśleniu

„(…) wolę pozostawać trochę w cieniu. Nie potrzebuję wielkiego rozgłosu. Mam przyjaciół, ludzi, którzy znają moją muzykę, i to mi w zupełności wystarczy. Wolę, gdy ludzie mnie nie rozpoznają. Wtedy żyje mi się wygodniej. Nie interesuje mnie też zamieszanie w mediach. Chociaż czasami piszą o mnie różne gazety, magazyny, ale ich interesują tylko moje kontrowersyjne komentarze, nie zaś informacje o mojej muzyce. Oczywiście, na scenie metalowej jestem szanowany i jestem za to wdzięczny.”

Attila Csihar (1971)

Źródło: Człowiek cienia, onet.pl, 20 lutego 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/czlowiek-cienia,5,5425466,wiadomosc.html

O ludziach , O muzyce

„Urodziłem się z muzyką wewnątrz mnie. Muzyka była częścią mnie. Jak moje żebra, moje nerki, moja wątrobą, moje serce. Jak moja krew. Była moją siłą, kiedy znajdowałem się na scenie. Była mi potrzebna, tak jak jedzenie czy woda.”

Ray Charles (1930–2004) amerykański muzyk rockowy

O jedzeniu , O muzyce , O sile , O wodzie

„Krzysztof to był mój kolega, więc relacje wyglądały zupełnie inaczej. Krzysiek był zawsze uważany przez nas za bardzo twórczego, inteligentnego człowieka, idącego własnymi ścieżkami. Czy ja wtedy podejrzewałem, że stanie się jednym z największych, najważniejszych europejskich reżyserów? Chyba nie. On miał zawsze bardzo analityczne podejście do filmu. Oglądał bardzo dużo, dyskutował, analizował. Siedzieliśmy w montażowni i pod względem montażu rozkładaliśmy na poszczególne elementy Ojca chrzestnego. Nikt nie miał takiego podejścia. W Bliźnie Krzysztof nie zrobił normalnego scenopisu, a przecież wszyscy byliśmy nauczeni, że tak trzeba. On miał tylko rozpisane sceny, ale bez rozbicia na ujęcia. Na bieżąco na miejscu inscenizował sceny i wymyślał ujęcia. I to się sprawdziło.”

Marek Piestrak (1938)

o Krzysztofie Kieślowskim.

O relacjach , O przeszłości

„Jeśli jakiś aktor twierdzi, że takie sceny nie są problemem to ja mu nie wierzę. W każdym człowieku tkwi jakaś naturalna bariera wstydu oraz potrzeba intymności, której nie chce się przekraczać. Ale w naszym zawodzie czasami trzeba to robić. Chyba najlepszy sposób na uporanie się z rozbieranymi scenami polega na całkowicie zawodowym podejściu do nich. Mam czasami wrażenie, że niektórzy ludzie wyobrażają sobie, że aktorzy czerpią z grania takich scen przyjemność. Nic bardziej mylnego. Proszę mi uwierzyć, nie ma nic bardziej stresującego od grania scen erotycznych.”

Magdalena Cielecka (1972) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24645

O ludziach , O przyjemności , O wrażeniach

„Ludzie mówią, że taki był Stanley Kubrick. Ja się z tym jednak nie zgadzam. Pamiętam, że dał mi tylko następującą wskazówkę: „Muzyka ma być seksowna”. Przypominam, że robiłam podkład pod scenę orgii.”

Jocelyn Pook (1960)

na pytanie o to, który z reżyserów był najbardziej apodyktyczny we współpracy nad muzyką do filmu.

O ludziach , O muzyce , O współpracy

„(…) zawsze chciałam być lekarką. Jednak fakt, że nie byłam najlepsza z matematyki, fizyki i chemii, zdyskwalifikował to moje marzenie. Później chciałam być pielęgniarką, ale okazało się, że boję się widoku krwi. W szkole mieliśmy swój kabaret, do którego pisaliśmy własne teksty. Jeździliśmy także z naszymi programami po całej Polsce. A co najważniejsze, cały czas żyliśmy tą atmosferą. Występy na scenie dawały mi ogromnie dużo radości i satysfakcji, tak więc postanowiłam spróbować zdawać do szkoły aktorskiej. I tak to się zaczęło.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O czasie , O matematyce

„Scena black metalowa jest tak denna i pozerska, że w sumie jej nie ma.”

Adam Darski (1977) polski muzyk rockowy (Behemoth)

Źródło: wywiad dla „Sadistic hatezine” nr 8, 19 czerwca 1999

„Teatr i historia powstały z tej samej materii (…) historia, jak teatr, wciąż każe komuś odgrywać jakąś rolę. I tak jak na teatralne deski, na scenę historii wychodzą tylko odważni.”

Orhan Pamuk książka Śnieg

Śnieg (2006)

O historii

„Gramy już 44 lata. Myślę, że wkrótce będzie trzeba zakończyć karierę. W przyszłym roku stuknie nam 45 lat, może dobrniemy do półwiecza. To bardzo długi czas spędzony na scenie. Wydaje mi się, że może wtedy zdecydujemy się odejść na emeryturę. Powiemy wszystkim „cześć, dziękujemy za te wszystkie lata”. Oczywiście jest jeszcze inna myśl. Może przedłużymy życie Czerwonych Gitar poprzez młodych muzyków.”

Jerzy Skrzypczyk (1946)

Źródło: Paweł Bogaczewicz, Zagrały nam Czerwone Gitary, Nasztomaszow. pl, 30 czerwca 2009 http://www.nasztomaszow.pl/wywiady/zagraly-nam-czerwone-gitary/

O życiu , O myślach , O odejściu , O czasie

„Nie interesuje mnie ani sugestia przestrzeni, ani jej iluzja, lecz konstrukcja „spotęgowanej” przestrzeni – bardziej znaczącej, większej i głębszej niż to wynika z rzeczywistych wymiarów sceny. Fascynuje mnie rozległa, pusta niedookreślona i tajemnicza przestrzeń, w której nawet tworzywo trudne jest do scharakteryzowania.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: Zofia de Ines. Idole perwersji, Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego

„My, powieściopisarze młodych kultur podamy świeże wino światu. Całe to życie gorzkie, ciężkie, kolorowe, pogańskie, niecierpliwe, muzyczne, polityczne, tragiczne, walczące, pieskie i boskie musimy wprowadzić na scenę (…). W moim przekonaniu być powieściopisarzem, to jest więcej niż tworzyć sztukę, to jest nadawać jej sens w życiu.”

Jacques Stephen Alexis (1922–1961)

Źródło: Ou va le roman?, „Presence Africaine”, kwiecień-maj 1957, s. 89–95, cyt. za: Józef i Krystyna Chałasińścy, Bliżej Afryki, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1965, s. 59.

O życiu , O świecie , O winie , Sens

„Publiczność Helsinek doznać mogła niezapomnianych przeżyć, kiedy primabalerina Opery Warszawskiej Olga Sawicka i jej partner Witold Borkowski występowali w naszej Operze. Olga Sawicka jest tancerką, która z wyjątkową ekspresją oddaje wzloty uczuć, której technika jest płynna, swobodna, czasem aż sięgająca akrobatyki. Jej sztuka równowagi jest zachwycająca, a wyjątkowo wysokie arabeski radują oko (…) Burza oklasków i fala kwiatów przez rampę na scenę.”

Olga Sawicka (tancerka) (1932–2015) polska tancerka

O Oldze Sawickiej
Źródło: Polska Julia zawojowała naszą publiczność, „Suomen Sosialidemokraatti”, cyt. za: Laureaci nagród w: „Kronika Miasta Poznania”, 1/1969 s. 113

O sztuce , O emocjach , O czasie

„I tak, tak, tak, mogę wiele znieść
Ty nie znasz kłopotów, ale ja jestem piekłem skandalu
To ja, jestem sceną, jestem gwiazdą
Jestem najlepszą, cholerną rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałeś na oczy”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

Źródło: utwór The best damn thing

O piekle

„Nikt nie zachwycił mnie tak od trzech dekad. (…) Ja nie tylko doceniałam muzykę Amy, ale pokochałam ją w całości – za to, jak się zachowywała na scenie, jak wyglądała, jaki image przybrała, nawet za te autodestrukcyjne skłonności. Pokochałam ją, choć zostawiła po sobie tak niewiele. (…) A ja cały czas czekałam na jej nową płytę! Widziałam w internecie nagranie z Belgradu, ale przez myśl mi nie przeszło, że mogłaby umrzeć. Byłam pewna, że się pozbiera, że wróci do pracy. Zrobiła nam straszne świństwo. Nienawidzę jej za to, że umarła. I zawsze będę ją kochała.”

Olga Jackowska (1951–2018) piosenkarka polska (Maanam)

o Amy Winehouse.
Źródło: Kora o Winehouse: Amy zrobiła nam świństwo, wyborcza.pl, 25 lipca 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,10000103,Kora_o_Winehouse__Amy_zrobila_nam_swinstwo.html

O myślach , O czasie , O czekaniu , O myśleniu

„Teraz dużo gram, a nie jestem człowiekiem renesansu, który potrafi robić wiele rzeczy naraz. Strasznie mnie męczy moja praca. Potrafię zagrać jedną scenę w filmie i być po niej potwornie zmęczony. Wtedy najchętniej czytam gazetę, oglądam telewizję albo kładę się spać. Ale chyba wiem, z czego to wynika. Nie posiadłem technicznych umiejętności ilustrowania niektórych stanów psychicznych. Kiedy gram, muszę naprawdę je przeżyć. I to mnie męczy, bo to jest operacja na sobie. Nie obchodzi mnie, czy to zawodowe czy nie. Chodzi przecież o efekt, żeby widz nie miał poczucia, że jest oszukiwany.”

Jacek Braciak (1968) polski aktor

Źródło: Małgorzata Piwowar, Granie to operacja na sobie, „Rzeczpospolita”, 17 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gton.htm

O czytaniu

„W serialach zaczynają grywać modelki, piosenkarze, dziennikarze. Sztuka zdemokratyzowała się w sposób niebywały. Ktoś, kto prezentuje wypchaną zebrę w formalinie lub czaszkę ludzką inkrustowaną brylantami, uważa się za artystę. Jestem przekonany, że także w sztuce powinny obowiązywać pewne kryteria. Te, które uwzględniają istotną różnicę między np. kompozycjami Piotra Rubika i Krzysztofa Pendereckiego. Nie każdy, kto występuje na scenie, jest aktorem, i nie każdy, kto gra na instrumencie, jest muzykiem. Sam fakt, że ktoś ma sklep, nie znaczy, że jest handlowcem. Są jeszcze, myślę, jakieś punkty odniesienia. Zresztą nie tylko w Polsce. Idąc do teatru, niejeden widz zastanawia się, czy np. tarzanie się na scenie jest sztuką. Chcemy zobaczyć Szekspira, a to, co powstaje, jest tylko jego recyklingiem. Tego rodzaju sztuka – mówię otwarcie – mnie nie interesuje.”

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20417

O sztuce , O grach , O myślach , O czytaniu

„Widmo krąży po Europie, także po innych kontynentach: widmo końca systemu totalitarnego widmo kresu koszarowego komunizmu. Tak, to już chyba koniec. Nic już chyba nie wskrzesi tego systemu, który obiecywał świetlaną przyszłość, a przyniósł terror i nędzę, kłamstwo i deprawację, wynarodawianie i gwałt na ludzkich sumieniach. Rozglądamy się wokół, nieufnie i niepewnie. Czy to możliwe? Czy nie bierzemy własnych życzeń za rzeczywistość? Czy nie jest to kolejny podstęp rządzącej ekipy? Czy raz jeszcze, jak tylekroć dotąd, nie zostaniemy okłamani? Zastanówmy się przeto: w polityce liczą się fakty. Najbardziej doniosłym faktem tej wiosny były obrady „okrągłego stołu” i powrót „Solidarności” na legalną scenę. (…) „Okrągły stół” był aktem zgody na przeobrażenie polityki policyjnego monologu w polityczny dialog; (…) Co o tym zdecydowało? Po pierwsze: ekonomiczna plajta polityki stanu wojennego. (…) Po drugie: kontekst międzynarodowy. Stojąc wobec analogicznych zagrożeń, radzieckie kierownictwo partyjno – państwowe wybrało drogę „głasnosti”, wielkiego politycznego otwarcia, zaś szeroka kampania demaskująca stalinizm stała się rodzajem presji. (…) Odpowiadamy: system totalitarny jest naszym wrogiem. Nie chcemy go udoskonalać ani poprawiać. Chcemy zastąpić go ładem parlamentarnej demokracji. Ale odrzucamy drogę rewolucji i przemocy, świadomi, jak łatwo zastąpić jedną dyktaturę dyktaturą odmienną.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

pierwszy artykuł Michnika w „Gazecie Wyborczej”.
Źródło: Widmo krąży po Europie, „Gazeta Wyborcza” nr 2, 9 maja 1989, s. 3.

O kłamstwie , O demokracji , O wiośnie , O rzeczywostości

„Ci, którzy rozśmieszają ludzi, sami nie zawsze ciągle się śmieją. Poza tym nie jestem zawodowym komikiem. Ale przez kilkanaście lat wspólnego życia z Piotrem Gąsowskim nauczyłam się wiele rzeczy obśmiewać. Piotrek strasznie mnie rozśmieszał. Zawdzięczam mu wiele „śmiechowych zmarszczek”. Lubię, gdy na planie lub na scenie panuje wesoła atmosfera. Ale nie strzelam dowcipami na zawołanie.”

Hanna Śleszyńska (1959) polska aktorka

Źródło: Barbara Staśko, Moim żywiołem jest komedia, „Żyjmy Dłużej” nr 7/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120452.html

O ludziach

„Nie odważyłbym się dziś widzów epatować czymkolwiek, a zwłaszcza własnymi bebechami, wnętrzem czy problemem. Jestem konserwatywny. Nawet jeśli to jest kontrowersyjny Ogień w głowie – bo i taki tekst robiłem – nie staram się być groźniejszy czy mądrzejszy niż autor. Jeśli autor pisze, że na palcu bohatera pojawia się krew, to nie uzurpuję sobie prawa do wylewania wiadra krwi na scenie. A autorów, którzy wylewają krew wiadrami, w ogóle nie traktuję poważnie i nie zajmuję się ich tekstami. Nie chciałbym, żeby jakakolwiek scena mojego spektaklu mogła być przez kogoś – nawet opacznie – zrozumiana jako gloryfikacja zła.”

Piotr Kruszczyński (1967)

Źródło: „Gazeta Wielkopolska”, 27 marca 2001

„Kiedy wchodzę na scenę, zapominam o bólu głowy czy zęba, bo jestem w innym świecie. Podobne zasady dotyczą psychiki. Gdy stoję przed widownią, która mnie akceptuje, ogarnia mnie zadowolenie.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 22 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/osmz.htm

O zapominaniu

„Całe życie ludzkie czymże jest innym jak nie jakąś komedią, w której każdy występuje w innej masce i każdy gra swoją rolę, dopóki reżyser nie spędzi go ze sceny.”

Erazm z Rotterdamu (1466–1536) niderlandzki humanista

Źródło: „Dialog”, t. 8, wyd. 5–8, RSW „Prasa”, 1963, s. 93.

O życiu , O grach

„(…) człowiek obawia się wszystkiego, czego do końca nie zna. Trudno jednak nie przyznać, że pokusa budowania teatru, dosłownie od momentu powstania, jest kusząca. A plany wyglądają interesująco: nowe dramaty, znakomici aktorzy, liczne pozateatralne formy działania – spotkania autorskie, premiery filmowe, pokazy Teatru Telewizji, wystawy. Roboczo nazwaliśmy naszą scenę „teatrem środka”, bo chcielibyśmy pokazywać zarówno sztuki, dotyczące palących problemów współczesności, jaki dzieła klasyków, np. Becketta. Wracając zaś do motywów mojej decyzji, to nie ukrywam, że zafascynowała mnie też odwaga i determinacja Krystyny Jandy, która zaryzykowała karierę, święty spokój i 1,5 mln złotych, by wykupić budynek nieczynnego kina i zrobić w nim teatr. Nie spotkałem w życiu osoby tak przebojowej i tak konsekwentnej w realizowaniu marzeń.”

Roman Osadnik (1972)

o objęciu stanowiska dyrektora teatru.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 28 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrozrywki.htm

O decyzjach , O odwadze

„Wierzę w przeznaczenie, opatrzność. A ona czuwała. Od pierwszych dni, od momentu kiedy przyszedłem na ten świat. Bo kiedy się urodziłem, to podobno darłem się przez trzy dni. I to ustawiło mi głos i sprawiło, że mam mocny jego tembr i do dziś słychać mnie ze sceny. I ta opatrzność któregoś dnia powiedziała: „Inek, zostań!”. Grałem na boisku w piłkę, gdy przyszli koledzy: „Chodź z nami, mamy coś lepszego”. Po 30 minutach rozległa się taka detonacja, że nas przeraziło. Pobiegliśmy do lasu i znaleźliśmy ciała dwóch martwych kolegów.”

Ignacy Gogolewski (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: Jestem nieślubnym dzieckiem, „Super Express”, 6 czerwca 2011 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/ignacy-gogolewski-jestem-nieslubnym-dzieckiem_189138.html

O dzieciach , O świecie

„(…) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”… Zresztą, na początku, wcale nie chciałam być aktorką. Marzyłam, żeby pracować z dzikimi zwierzętami. Najpierw myślałam o ogrodzie zoologicznym, ale później, gdy pojawił się serial „Elza z afrykańskiego buszu”, moje aspiracje wzrosły. Praca na łonie natury, na sawannie… To dopiero wyzwanie! A potem ktoś mi uprzytomnił, że jak już skończę zoologię, to prawdopodobnie będę uczyć w szkole. No i jakoś mi przeszło… Później był okres, gdy bardzo lubiłam malować. Ale przełomowy moment nastąpił, gdy miałam anginę i nie chodziłam przez to do szkoły. Z nudów zaczęłam sobie nagrywać na magnetofon wiersze. I tak mnie to wciągnęło, że rok później zdawałam do szkoły teatralnej!”

Hanna Mikuć (1955) aktorka polska

Źródło: Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez... anginę http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html

O emocjach , O myślach , O naturze , O zwierzętach

„Film to ciężka praca. Publiczność tego nie widzi. Krytycy tego nie widzą. Ale to mnóstwo pracy. Kiedy reżyseruję wielką, dramatyczną scenę, pewna część mnie mówi: „Dzięki Bogu, że nie muszę tego robić.” Bo wiem, jak kurewsko trudno jest grać. Jest środek nocy. Jest zimno. Musisz zrobić tą scenę. Musisz się zmusić, żeby ci się udało. Ponadto jako reżyser musisz zmusić aktorów, żeby ci się udało. To też jest trudne.”

Robert De Niro (1943) aktor amerykański

O Bogu

„Im większy stres, tym bardziej się chce wyjść na scenę. To jak z tym pragnieniem adrenaliny i ryzyka. Ale nie zawsze udaje się pozbyć tremy przed koncertem, czasem trema mija po kilku piosenkach, czasem publiczność mi pomaga jej się pozbyć – po pierwszej lub dwóch piosenkach już wiadomo, czy jest ciepło, czy jestem w domu gościnnie, czy z oficjalną wizytą.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Nie jestem czarodziejem, „Wiadomości24”, 30 stycznia 2007 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/eugeniusz_malinowski_nie_jestem_czarodziejem_17986.html

O domu , O czasie

„(…) szukamy raczej nowych rozwiązań wizualnych. Wciąż unikamy też bycia aktorami meblowymi. To taki sposób grania, że cały sceniczny ruch i gesty są ustawione wokół mebli, które wciąż się ogrywa. Jeśli na scenie stoją krzesło i stół, aktor meblowy zasiądzie na krześle, a na stole postawi szklankę z sokiem. U nas jest odwrotnie – jak już siadać, to raczej na stole, a na krześle postawić szklankę. Staramy się brać wszystko pod włos. I ta nasza niekonsekwencja wobec teatru tradycyjnego z pewnością pozostanie. Wciąż chcemy zaskakiwać widzów i wymykać się zaszufladkowaniom. Żeby idący na przedstawienia widzowie nie wiedzieli, czego się mogą spodziewać.”

Agnieszka Czekierda (1979) polska aktorka

Źródło: Aneta Prymaka, Teatr Konsekwentni, „Gazeta Stołeczna”, 1 sierpnia 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aczekierda.htm

„Gram, bo tylko scena daje mi możliwość wyrzucenia z siebie tego, co we mnie głęboko tkwi. Wiem, że to zabrzmiało patetycznie, ale tak jest. Po prostu kocham teatr.”

Marek Kałużyński (1975)

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 2 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mkaluzynski.htm

Kochać się

„Polityka to scena, z której czasem lepiej słychać suflerów niż aktorów.”

Ignazio Silone (1900–1978)

O czasie

„Jestem żywa sceną, po której przechodzą różni aktorzy, grający w różnych sztukach.”

Fernando Pessoa (1888–1935) pisarz portugalski

„Ośmieliłem się zaśpiewać tę piosenkę [Blues dla Dorotki] na Rawie Blues, chociaż faktem jest, że jak grałem na scenie, to nie mogłem się powstrzymać od łez. Było ciężko to wyśpiewać, ale jakoś wyśpiewałem i widziałem, że ludzie odebrali to tak, jak to pokazywałem.”

Ireneusz Dudek (1951) polski muzyk rockowy, wokalista

o piosence poświęconej zmarłej córce.
Źródło: Lesław Dutkowski, „Trzy razy otarłem się o śmierć”. Rozmowa z Irkiem Dudkiem z okazji 60. urodzin artysty, muzyka.onet.pl, 9 maja 2011 http://muzyka.onet.pl/publikacje/wywiady/trzy-razy-otarlem-sie-o-smierc,2,4590456,wiadomosc.html

O śmierci , O ludziach , O muzyce , O urodzinach

„Popatrz, karuzela kręci się, obraz,
scena woła cię, a oni chcą twój autograf,
ona chce cię poznać, odlecieć i doznać,
tego, czego dzieci nie wiecie po dobranockach.”

Buka (1988)

Wspaniały widok na nic interesującego
Źródło: utwór Biały królik

O dzieciach , Obraz

„Zmiana sceny to wręcz oczywista kolej rozwoju w tym zawodzie.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 14 czerwca 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/przezylemt.htm

O zmianach

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

O grach , O modzie , O snach , O czasie

„Każde spotkanie czegoś uczy, nawet spotkanie kompletnie nieudane, bo to one uczą najbardziej. Kiedy nic nie wychodzi, albo współpraca jest tak trudna, że człowiek zdaje sobie sprawę jakie błędy popełnił i czego robić nie powinien. Na pewno wyjątkiem od tych wszystkich reguł jest Jarocki. On aktorów modeluje, uczy rzemiosła oraz skuteczności. Natomiast spotkanie z Grzegorzewskim to spotkanie z cudem osobowości. Teraz tęsknie za nim, chociaż pod koniec jego życia kontakt z nim miałem słaby. Pracę z nim wtedy bardzo źle znosiłem. Ale jak sobie przypominam te burzliwe spotkania, to tęsknie za jego niezwykłą inteligencją, która pozwalała mu po dniach niemożności skonstruować ogromną, fascynującą scenę.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Lubię wkładać obcą skórę http://kultura.trojmiasto.pl/Lubie-wkladac-obca-skore-rozmowa-z-Mariuszem-Bonaszewskim-n34363.html

O inteligencji , O osobowości , O współpracy

„Nie czuję tego czasu i dlatego te 25 lat brzmi dla mnie obco. Mam wrażenie, że szybko przeleciało… Przerażające może być tylko słuchanie tego… 25 lat na scenie – to brzmi jak wyrok.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: Ola Szatan, 25 lat brzmi dla mnie obco, „Polska Dziennik Zachodni” nr 76, 1 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114488.html

O wrażeniach , O czasie

„Zginął styl, wdzięk, swoiste poczucie humoru. Dwóch, trzech wykonawców okupuje scenę po 20, 30 minut. Tematyka skeczów, bo dominują skecze, jest często tak żenująca, że trudno mi o tym pisać. Ale, ale – wyłączam z tej krytyki Grupę MoCarta i kabaret Mumio. (…) Kabaret polski, ten, który utrzymywał ciągłość tradycji, przestał istnieć. Pod nazwą „kabaret” podszywa się dziś naganny proceder w świetle jupiterów TV.”

Wojciech Młynarski (1941–2017) polski kompozytor i wykonawca piosenki autorskiej

Źródło: „Zwierciadło”, 9/1967, wrzesień 2010

„(…) zadaniem aktora jest dostosować się do scenariusza, a zadaniem reżysera jest odpowiednio ten scenariusz zinterpretować. To jest moja praca, za to mi płacą i głupotą z mojej strony byłoby się buntować. Może jeszcze miałbym siedzieć w pokoju montażysty i pilnować, żeby za bardzo nie okroił scen z moim udziałem? Nie, to by było głupie.”

Tommy Lee Jones (1946) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19089

O głupocie , O pokoju

„Teatr Współczesny to moja baza, a Erwin Axer, można powiedzieć, to mój teatralny ojciec.(…) Często zmieniałam teatry, ale tych pierwszych pięć lat we Współczesnym to bardzo ważny okres w moim życiu. Uczyłam się dogłębnego analitycznego sposobu myślenia. Musiałam dokładnie wszystko wiedzieć o swojej postaci, dlaczego wychodzę na scenę i dlaczego mówię akurat ten tekst. Axer tego wymagał, co mnie cieszyło, bo chciałam być perfekcyjna”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: „Niejedno przeszłam” - książkowy wywiad ze Stanisławą Celińską, PAP, 14 lipca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/143199.html

O myślach , O myśleniu

„Mama uwielbia serial i jest dumna. Ojciec nie. Wstyd powiedzieć, ale był zakłopotany sceną, w której samochód zepsuł się na środku pustyni i Homer kazał Marge nieść do miasta przebitą oponę. Powiedziałem: „Tato, nigdy nie przeszkadzało ci, jak przez wszystkie lata Homer dusił Barta”…”

Matt Groening (1954) amerykański twórca filmów animowanych

Źródło: Bartek Koziczyński, 333 popkultowe rzeczy… lata 90., wyd. Vesper, Poznań 2011, ISBN 978-83-7731-064-9, s. 465.

O samochodach

„Wyobrażam sobie, co tam za studnie muszą być w Veronie – jeśli tutaj w Venecji są takie śliczne – szczęśliwe miasto. (…) ale te sceny koło studni tak mi obrzydły, bo widziałem ich już tyle malowanych, rysowanych – aquarellowanych i gwaszowanych na wszystkie sposoby i formaty, i to tutaj w sklepach – na wystawach, że już nie mam ochoty najmniejszej ich rysować – jak w ogóle scen ulicznych, choć się im przypatruję – nie rysuję, bo to nie moje, nie nasze. Zostawiam to Włochom – nie chcę, jak mówi Soplica w Panu Tadeuszu, żeby się ze mnie sąsiedzi śmiali i żartowali.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Cytaty z korespondencji
Źródło: list do Stryjeńskiego, cyt. za: Listy Stanisława Wyspiańskiego do J. Mehoffera, H. Opieńskiego i T. Stryjeńskiego, oprac. M. Rydlowa, Kraków 1994, s. 224, 225.

„Ktoś zapytał Kieślowskiego, czego by nie nakręcił. Odparł, że płaczu dziecka. Bo dziecko by tego nie zagrało, tylko płakało naprawdę. Tak samo jest w przypadku nagości. Paradoksalnie, takie sceny łatwiej mi wychodzą w teatrze niż przed kamerą. Bo tam przecież nie wskakuję kimś do łóżka w minutę po wejściu na scenę.”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: Marta Paluch, Jestem dosyć humorzasty, ale mam poczucie humoru!, „Polska Gazeta Krakowska” nr 140, 17 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119473.html

O dzieciach , O płaczu

„Większość tej sceny do was teraz mówię
Ofiary amnezji, chorzy ludzie
Mamy stare Klany, a w nich wywiady z wami
Polecam poczytajcie siebie sami i prosta refleksja
To wszystko jest z pizdy
Zwłaszcza jak poczytasz jeszcze stare Ślizgi
To prawie wszystkich można na czymś przyłapać
(…)
Płyta tydzień na rynku minął miesiąc od mixu
Dzieciak! twój idol dawno zapierdala do ZAiKS-u.”

Tede (1976) polski raper

Źródło: Za-X, Ej panowie

O ludziach

„Telewizja nie jest dobrym medium. To coś pośredniego między teatrem a filmem. Np. adaptacje BBC, one zawsze są w połowie filmowe, w połowie teatralne. Bardzo długie sceny – jak w teatrze i bardzo interesujące efekty wizualne, zdjęcia – jak w filmie. Nie zawsze jest to szczęśliwe małżeństwo.”

Ronald Harwood (1934) brytyjski dramatopisarz i scenarzysta filmowy pochodzenia południowoafrykańskiego

Źródło: Wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19673

O małżeństwie

„Nigdy przedtem żadna scena religijna nie wydawała się tak bliska i realistyczna.”

Ernst Gombrich (1909–2001) austriacki historyk sztuki

„Na scenie kocham się z tysiącami ludzi, ale do domu wracam sama.”

Janis Joplin (1943–1970) amerykańska piosenkarka rockowa

O ludziach , O domu , Kochać się

„W serialu (…) scen emocjonalnych gra się bardzo dużo. One są jakby opowiadaniem pewnych stanów, które do końca nie są napisane. W kinie z kolei, na dużym ekranie, każdy taki naddatek emocji boli. Zamienia się w fałsz. I trzeba tego bardzo pilnować.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Polska Gazeta Wrocławska”, 24 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uzagw.htm

O grach

„Ostatnio słyszałam historię koleżanki, która odeszła z zespołu, bo irytował ją brak szacunku do zawodu, np. niewyczyszczone buty partnera na scenie. Dla nas byłoby to niemożliwe. Kostium sceniczny był świętością, wyrazem szacunku dla widza. Nie można było w nim usiąść za sceną, żeby się nie pogniótł.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: Agnieszka Rataj, Marzenia zostają do końca, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28938

O marzeniach , O butach , O historii , O odejściu

„Życie prywatne powinno pozostać życiem prywatnym artysty. Dzielenie się intymnymi sprawami publicznie nie podoba mi się. Wolę wypowiadać się ze sceny czy ekranu filmowego, niż pleść w prasie, jakim jestem niesamowitym, interesującym i seksownym facetem.”

Grzegorz Damięcki (1967) polski aktor

Źródło: Maciej Gajewski, Chcę inaczej, „Pani” nr 12, 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/49433.html

O życiu , O facetach

„Trzeba pamiętać o tym, że na scenie niby jesteśmy świadomi tego, co robimy, ale przecież za każdym razem wchodzimy w inny świat, w inną aurę emocji, nie wszystko widzi się tak dokładnie, bo światła lub ich brak odgrywają też olbrzymią rolę i dlatego często takie przypadki zdarzają się.”

Jerzy Głybin (1952)

Źródło: „Śląsk” 9/06, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njsr.htm

O świecie

„Takie zderzenie miałam już na festiwalu szkół teatralnych w Łodzi, gdzie wszystkie szkoły pokazują swoje dyplomy. Zauważyłam, że rówieśnicy z Warszawy umieją walczyć o siebie i są na scenie bardziej przebojowi. Miałam wrażenie, że my studentki z Krakowa jesteśmy trochę takimi uduchowionymi dziewczynkami, a studentki z Warszawy są kobietami, które na scenie są seksowne i wyzwolone. Kiedyś na jednym z castingów reżyser wyłożył mi, jak odróżnić aktorów po krakowskiej szkole od innych. Gdy przychodzą aktorzy z Warszawy i nie umieją tekstu, to i tak będą przekonywać, że są super przygotowani, a aktorzy z Krakowa odwrotnie – będą się tłumaczyć i przepraszać. A w tym zawodzie trzeba umieć walczyć o siebie!”

Agnieszka Kawiorska (1982) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Chcę być blisko wszystkiego, 6 czerwca 2011 http://www.barwyszczescia.pl/20423/chce-byc-blisko-wszystkiego.html

O kobietach , O wrażeniach

„Są trzy rzeczy, które kobieta może zrobić z niczego: kapelusz, sałatka i scena małżeńska.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

O kobietach

„U źródeł formy każdego utworu leży konkretna scena opisana przez Ewangelistę, zaś o jej wyrazie i stylu stanowią elementy zastosowanego języka muzycznego. Muzyka stanowi w ten sposób dźwiękową wykładnię treści ewangelicznego tekstu, którego wybór podyktowany jest zarówno przesłaniem skierowanym do współczesnego człowieka, jak i zawartymi w samym tekście elementami programowymi. Ostateczny kształt utworu jest efektem spontanicznego aktu twórczego, posługującego się specyficznymi środkami języka muzycznego, wypracowanego przez improwizatora.”

Julian Gembalski (1950) polski kompozytor, organista

o swoim dziele – Scenach ewangelicznych.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gembalski_julian

O muzyce

„Byłam jeszcze na studiach, gdy zadzwonił do mnie, bo szykował drugą obsadę w związku z wyjazdem na Brodway. Po przesłuchaniu mnie przez Janusza Stokłosę stwierdzono, że się nadawam (nie wiem nawet, kogo w tej chwili cytuję) i od tego momentu miałam 8 dni na przygotowanie roli. Pierwszy spektakl zagrałam z ogromną tremą, a moim aniołem stróżem okazała się Kasia Groniec, która przy pomocy szelek w moich ogrodniczkach, kierowała mnie szarpiąc lub ciągnąc w odpowiednie miejsce na scenie lub do odpowiedniej kulisy. Tak oto we dwie przeżyłyśmy mój debiut w „Metrze.””

Katarzyna Skrzynecka (1970) polska aktorka, piosenkarka, kompozytorka tekstów, prezenterka TV, była modelka

o roli w musicalu Metro
Źródło: wywiad http://wasik.cytryna.pl/wasik/wywiady/Katarzyna_Skrzynecka/katarzyna_skrzynecka.html

O aniołach , O pomocy

„(…) studia aktorskie pomogły mi lepiej zrozumieć to, co dotąd przerabiałem na scenie i przed kamerą jako „naturszczyk”. Miałem szczęście trafić na znakomitych profesorów, którzy nie tylko uczyli mnie sztuki, ale i musztrowali, niczym kota w wojsku, w kierunku poprawnej polszczyzny! Jak słychać – z dobrym skutkiem.”

Eugeniusz Malinowski (1967) aktor i muzyk pochodzenia rosyjskiego

Źródło: Jolanta Majewska, „Barwy szczęścia” – Evgen Malinowski: Mój świat jest tu, teletydzien. pl, 15 marca 2013 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-barwy-szczescia-evgen-malinowski-moj-swiat-jest-tu,nId,939882

O szczęściu , O świecie , O studiach

„Dla mnie każda publiczność jest najważniejsza na świecie, śpiewam dla ludzi i w każdy występ wkładam całe swoje serce. Nie pozwalam sobie na to, by mieć gorszy dzień, wyjść na scenę i zamknąć się w sobie. „Show must go on”, jak śpiewał Freddie Mercury.”

Patrycja Markowska (1979) piosenkarka polska

Źródło: „Rockmagazyn”, sierpień 2010

O ludziach , O śpiewie , Serce

„Rozumiesz, jestem na obiedzie. Ciocia jedna – żabocik, druga – surducik, normalnie, srebro, wiesz, jak najbardziej, rozumiesz mnie, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak tam u was w teatrze?” Tu rosół, sztuka mięsa, jak najbardziej, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak to tam u was w teatrze?” Tu rosół, ja mam kaca, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. No wie ciocia, jak główna rola – to nie, ale jak mniejsza – to i mniej tekstu się trzeba nauczyć, to człowiek ma więcej czasu, nie wiem, czy ciocia wie, o co mnie chodzi. No to przecież w teatrze są koleżanki i koledzy, garderoba męska i żeńska. Zanim reżyser, zanim tego, to się pójdzie – czy do żeńskiej, czy do męskiej – z kolegą, prawda, czy z koleżanką. Troszeczkę sobie popijemy, no nie za dużo, bo za chwilę próba, prawda? To popróbujemy, potem obiad, no potem, proszę cioci, to idziemy, jest taki klub dla aktorów SPATiF. No tam są koleżanki rozwiedzione, często mają wolne mieszkania. To człowiek sobie popije, jak duża rola – to nie, ale jak mniejsza – to tę seteczkę, pójdzie sobie do koleżanki, rozpusta absolutna. No a potem, proszę cioci, mamy przedstawienie. No jak duża rola – to nie, a jak mniejsza – to jeszcze jeden kieliszeczek, człowiek coś powie ze sceny, potem SPATiF, znów rozpusta, a w poniedziałki to mamy wolne.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

jedna z anegdot Maklakiewicza, opisującego rozmowę rodzinną.

O prawdzie , O sztuce , O czasie

„Wszystko zaczęło się drobnymi krokami: najpierw były warsztaty w Woodstack, kolejne w Seattle, w renomowanym teatrze. Dyrektorem był Daniel Sufilvan, znaczący reżyser, nagrodzony m. in. prestiżową Tony Award. Nasza praca udała się i jej wynikiem było zaproszenie do prestiżowego Public Theatre w Nowym Jorku, którego dyrektorem był wówczas legendarny Joseph Papp. Dostałem od niego stypendium, by nauczyć się dobrze języka. Powiedział:"Jesteś utalentowany i masz u mnie grać Szekspira”. To mnie bardzo podbudowało. Poza tym u niego nadal czułem taki ferment twórczy, z jakiego wyjechałem z Krakowa. Granie w teatrach Off Broadwayu było niezwykle interesujące, prowadziłem bardzo ciekawe artystycznie życie. Ten „Off” zawsze bardzo mnie inspirował, ciekawił, choć przecież grałem też na dużych broadwayowskich scenach.”

Aleksander Krupa (1947) Polski aktor

o karierze w USA.

O życiu

„W konfrontacji z wielkimi postaciami sceny i ekranu mogłabym po części gdzieś siebie zatracić.”

Julia Pietrucha (1989) polska aktorka, modelka i piosenkarka

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59299

„W szkole teatralnej nie myślałam o kinie, a największe legendy i mity to scena i osobowości – aktorzy – autorytety którzy wykładają. Jeśli zaś chodzi o Cybulskiego, to uwagę zwraca jego charakterystyczna naturalność. Rzecz w Polsce nietypowa i niespotykana. W tym właśnie sensie jego aktorstwo pozostaje bardzo współczesne, i się nie dezaktualizuje. Niektóre filmy w których zagrał się zestarzały, on sam nie.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28223

O myślach , O osobowości , O myśleniu , Sens

„Trzeba tu powrócić do "Poetyki" Arystotelesa i przeczytać to, co napisał on o dramacie, tragedii i komedii. Żeby zobaczyć, że wszelka sztuka, a więc i teatr, jest ostatecznie odniesiona do dobra. A dobro jest trudne, wymaga wiedzy i ogromnego zaangażowania osobowego. Natomiast antysztuka jest łatwa - tu wystarczy rozebrać aktorów, tarzać się po deskach sceny i używać wulgaryzmów. I głosić, że to jest sztuka krytyczna i polityczna, że demaskuje i odsłania to, co absurdalne. Ale do tego nie trzeba takiej sztuki! Normalny człowiek widzi absurd w życiu społecznym i nie musi się o tym upewniać w telewizji czy jakimś pseudomalarstwie, że świat kultury współczesnej to świat zmierzający do absurdu.”

Henryk Kiereś (1943)

Źródło: Na nicości jeszcze nic nie zbudowano, naszdziennik.pl, 21 kwietnia 2009 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20090421&typ=po&id=po02.txt

O świecie , O sztuce , O wiedzę

„Trafiłam do teatru, gdzie była hierarchia i szczebelki w drabinie, po której trzeba się było piąć. Wymagano talentu, oryginalności i techniki. Mówiło się żartem, że Woszczerowicz straszy po korytarzach: jak się ma złą dykcję albo mówi za cicho, to złapie za kostkę. Partnerzy, wspaniali doświadczeni koledzy, byli wymagający. Wchodziłam na scenę z Aleksandrą Śląską, Janem Świderskim, Czesławem Wołłejką. Nie było żartów. Trzeba było im dorównać. Kiedy graliśmy Mewę zdarzyła się zabawna sytuacja: Śląska w roli Arkadiny grała słynną scenę pożegnania, tymczasem Bohdan Ejmont – w epizodycznej roli rządcy – mówił w tej scenie krótkie zdanie, które ktoś na widowni nagrodził brawami. To oznaczało, że reżyser się pomylił. Zwołano w tej sprawie zebranie, a potem zrobiono próbę.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20429

O czytaniu , O pożegnaniu

„Mam trochę dość filmów historycznych, w Polsce nie ma pieniędzy, żeby je robić. Przy pracy nad Różą ciągle borykaliśmy się z problemami finansowymi, musieliśmy ścinać sceny w scenariuszu, żeby pozamykać wątki. Nie skarżę się, ale nie wiem, czy będę chciał się jeszcze angażować w kolejny film historyczny. Chociaż chodzi mi po głowie film o UPA; wywodzę się z tego regionu, gdzie UPA działała i znowu – na tle historii chciałbym zrobić film o miłości.”

Wojciech Smarzowski (1963) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: rozmowa Jakuba Majmurka, krytykapolityczna.pl, 19 października 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/SmarzowskiMojefilmymajaprowokowac/menuid-305.html

O historii

„Otóż któregoś dnia… zeszli się ludzie z różnych stron, z różnych politycznych scen i powiedzieli sobie dosyć politycznej bylejakości w Polsce. (…) I powiedzieliśmy sobie wtedy, że racja, mądry argument nie musi być bezbronny, że nie może być tak, i nie musi być tak, żeby w Polsce wygrywał cwaniak, żeby w Polsce wygrywały łokcie, że najwyższy czas, aby w Polsce w debacie publicznej wygrywały uczciwe argumenty, uczciwi ludzie, otwarta debata tak, aby w sporze na końcu powstawała wspólna narodowa racja, która ma także wspólne akceptowane przywództwo.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: przemówienie podczas kongresu Platformy Obywatelskiej, Chorzów, 29 czerwca 2013

O ludziach , O czasie

„W budowaniu roli Ofelii ważny był dla mnie moment, w którym reżyser Sobociński powiedział mi, że Ofelia jest jak ptak trzepocący się w klatce. Ten obraz uruchomił we mnie wyobraźnię. Scena obłędu Ofelii zagrałam więc bardzo fizycznie i dynamicznie. W efekcie znajomy zapytał mnie, dlaczego ta Ofelia tak ciągle tylko biega i biega…”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

O ptakach , Obraz

„Pierwszy kontakt z publicznością odbywa się na przedstawieniu dyplomowym. Ten egzamin przed publicznością niczym się nie różni od pierwszych zawodowych doświadczeń. Wiedziałem, co chcę robić w życiu. Całe moje dążenia były skierowane w stronę Teatru Współczesnego, dokąd ponad 20 latach na różnych scenach i po pobycie w USA udało mi się dotrzeć.”

Piotr Garlicki (1945) aktor polski

Źródło: Karolina Owsiannikow, Drogą przez Indie, „Express Bydgoski” nr 253, 29-30 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126410.html

„A mu mamy wielką scenę,
dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż.”

Stanisław Wyspiański książka Wyzwolenie

Wyzwolenie (1903)
Źródło: akt I

„Jeżeli ja teraz przeproszę Adama Darskiego (Nergal) to dam zielone światło muzykom satanistycznym, że oni mogą na scenie wszystko robić – będą palili krzyże, darli Biblię i obrażali chrześcijan. Wolę już pójść do więzienia.”

Ryszard Nowak (1953) polski polityk

Źródło: Onet.pl, 24 listopada 2008

O świetle

„(…) [bez dobrych bohaterów] możemy mieć pojedynek w każdej scenie, bitwę w każdym akcie, a widz i tak zaśnie, a jeśli nie to tylko przez hałas.”

John Howard Lawson (1894–1977)

Źródło: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. 57.

„Przemawiając, Charles nigdy nie używa notatek. Polega na swej dobrej pamięci. Z pamięci wygłasza kazanie, z pamięci cytuje Pismo Święte, a także parafrazuje wielkich myślicieli i filozofów, których myśli wplata do przekazywanych przez siebie treści. Jest mówcą entuzjastycznym i charyzmatycznym, który w trakcie wykładu przechadza się po scenie oraz używa rąk i ramion do podkreślenia wyrazu słów. (…) Umie wprowadzić do swego przemówienia element humorystyczny przez jeden nieoczekiwany wyraz twarzy. Nieformalność i powab jego prezencji stoi w kontraście do formalnego i nieco akademickiego stylu kazań czytanych, często wręcz sylabizowanych z kazalnic kościołów episkopalnych, metodystycznych i innych. Wykłady Russella są osobiste. Słuchacze często mają wrażenie, że zwraca się on bezpośrednio do nich.”

Charles Taze Russell (1852–1916) amerykański działacz religijny Świadków Jehowy

Źródło: F. Zydek, Pastor Russell – jego życie i czasy, s. 86–88

O życiu , O myślach , O wrażeniach , O czytaniu

„Jestem typowym przykładem samouka, który na początku był entuzjastą a później doszedł do wniosku, że należałoby coś z tym zrobić i uzyskać jakąś wiedzę. W pewnym momencie uczyłem się od wspaniałego perkusisty – Sławka Romanowskiego z Varius Manx, który odpowiednio mnie pokierował i w pewien sposób nauczył mnie, jak mam uczyć się samemu. Jednak cała moja perkusyjna droga wzięła się z entuzjazmu – z tego, że chciałem grać na perkusji i chciałem być na scenie. Pokochałem ten instrument nie wiadomo skąd – nikt z mojej rodziny, ani nawet z moich znajomych, nie grał na perkusji. Po prostu nagle jakiś głos z nieba powiedział: „graj!””

Adam Marszałkowski (1969)

Źródło: Mateusz Siedlecki, WYWIAD: Adam Marszałkowski (Coma), infomusic.pl, 5 października 2016 https://www.infomusic.pl/wywiad/46669,wywiad-adam-marszalkowski-coma

„Na scenie politycznej nie może mieć dużego wpływu partia, która mieści się w jednej windzie.”

Jacek Kurski (1966) polski dziennikarz i polityk

komentarz do wystąpienia Marka Jurka z PiS i założenie nowej partii.
Źródło: wp.pl, 4 maja 2007 http://wiadomosci.wp.pl/kat,31116,statp,MzExMTYsc2hha2Vy,wid,8837596,wiadomosc.html

„Ludzie teatru mają ogląd teatralnej mapy Polski. Wiedzą, gdzie się dzieje coś ciekawego. Nie musiałem czekać do pierwszego marca, aby ułożyć sobie w głowie kształt festiwalu. Wiedziałem, które przedstawienia nadają się na kaliską scenę. Moje myślenie przestrzenią obu scen wpisało się w pewną ideę, którą chciałem zaproponować publiczności.”

Igor Michalski (1957) polski aktor

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 maja 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mmme.htm

O ludziach , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Jak w szkole, tak i teraz walczę z poglądem, że aktor musi się podobać na scenie. A ja nie chcę się widzom podobać. Scena to nie wazelina. Nie chodzę też na bankiety, żeby załatwiać sobie role teatralne czy filmowe. To po co to gram? Bo wydaje mi się, że kiedyś naprawdę będę miał coś do powiedzenia!”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

„Takie sceny są kłopotliwe i krępujące, także ze względu na bliskich. Chłopaka, rodzinę. Chodzi o to, żeby nie padli na serce w kinie. Ja już wszystkich przygotowałam do tego, co zobaczą, żeby nie było zaskoczenia. Podczas kręcenia takich ujęć trzeba mieć zaufanie dla partnera i ekipy. Sprawdzałyśmy z dziewczynami w rozpisce, na który dzień przypada scena striptizu. Byłyśmy zestresowane. Jak się okazało, niepotrzebnie, bo na planie było dużo śmiechu.”

Katarzyna Zielińska (1979) aktorka polska

o rozbieranych scenach w filmie Och, Karol 2.
Źródło: Striptiz z papierosem... Rozmowa z Katarzyną Zielińską http://www.barwyszczescia.pl/16593/striptiz-z-papierosem.html

O rodzinie , O zaufaniu , O śmiechu , Chłopak

„Pochodzę z rodziny aktorskiej. Mój dziadek to Stanisław Łapiński. Moja matka występowała pod panieńskim nazwiskiem Krystyna Łapińska. Wychowywałem się za kulisami, zadebiutowałem w wieku 16 lat w „Księżniczce na ziarnku grochu”, w dziecięcej obsadzie pracowników Teatru im. Jaracza w Łodzi. Jako najstarszy grałem starego króla. Niedługo później wystąpiłem u boku dziadka na prawdziwej scenie w „Interesie przede wszystkim” Mirbeau. On grał bezwzględnego kapitalistę, ja – epizod ogrodniczka. Myślałem o medycynie czy polonistyce, jednak papiery złożyłem do łódzkiej szkoły teatralnej. Kiedy ją skończyłem, dziadek pozwolił mi używać nazwiska Łapiński dla zachowania ciągłości pokoleniowej w zawodzie.”

Jerzy Łapiński (1940) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 15 lipca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zlre.htm

O zachowaniu , O matce , O myślach , O wieku

„Nie planowałem programu, który będzie trząsł sceną polityczną. Chciałem robić program, który będzie mówił prawdę. A to, że stał się opiniotwórczy i politycy muszą się z nim liczyć, to bardzo dobrze. To podnosi poprzeczkę, trzeba bardziej się starać.”

Tomasz Sekielski (1974) polski dziennikarz, publicysta, dokumentalista i twórca dokumentu "Tylko nie mów nikomu" o sytuacji polskich ofi…

o programie Teraz My.
Źródło: „Gala”, nr 22–23/2007, od 28 maja do 10 czerwca http://uroda.onet.pl/plotki/wywiady/tomasz-sekielski,2,4973594,artykul.html

„Uwielbiam z nim grać. Shahrukh jest całkowitym profesjonalistą w tym co robi. Jego emocjonalny wkład sprawia, że każda scena staje się wyjątkowa. Pomaga bohaterce w jej wysiłku i dokłada wszelkich starań aby osiągnąć perfekcję. Mój styl pracy doskonale pasuje do stylu pracy Shahrukha. Nasza etyka, stosunek i podejście do tego co robimy są takie same. Dlatego możemy stworzyć na ekranie magię.”

Shah Rukh Khan (1965) indyjski aktor i producent filmowy

Autorka: Kajol
Źródło: Kajol i Shahrukh, kajoldevgan.dbv.pl http://kajoldevgan.dbv.pl/readarticle.php?article_id=1

O wysiłku , O perfekcji

„Jak i wszystkie dzieci wolimy myśleć, że wszystko zaczęło się od nas. Nic nie bierze się z niczego. Teatr miał już swoją tradycję i język. Ale sam system był zamknięty. Panowała nieprawda, nienaturalność. Gra i maski w życiu i na scenie.”

Rimas Tuminas (1952) litewski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 17 lutego 2006 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/22135,druk.html

O dzieciach , O grach , O myślach , O myśleniu

„Są chwile, kiedy mam ochotę uciec. Są chwile, gdy jak większość ludzi załamuje mnie to, co wokół. Często oglądając telewizję mam poczucie wstydu i przykrości. Z drugiej strony tu się urodziłem, tu pracuję, tu mam przyjaciół, tu znajduję miejsce dla swojego teatru, tu szukam widzów, którzy mnie rozumieją, do których mówię. Z perspektywy mojego zawodu – jestem zadowolony z rzeczywistości teatralnej wokół, a obecnie wiele dzieje się na polskiej scenie. Mam jednak czasem poczucie pewnej schizofrenii, jakiegoś rozdarcia, w którym żyjemy.”

Łukasz Kos (1970)

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Katowice, 20 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/slaskm.htm

O ludziach , O rzeczywostości , O czasie

„To, co zrobiłem we Wrocławiu, było idiotyczne. Byłem totalnie wcięty, wyszedłem na scenę, z boku miałem sześciu kolesi, którzy nie cierpieli zespołu. Zaczęli nam ubliżać. Dałem się sprowokować. Nie było mi przyjemnie z tym żyć. Prawdę mówiąc, strasznie to przeżyłem… Kiedy teraz na to patrzę, nie mówię, że to było potrzebne, ale wiele mnie nauczyło.”

Jan Borysewicz (1955) polski gitarzysta, wokalista, kompozytor (Lady Pank)

komentarz do wydarzeń z 1 czerwca 1986 roku.
Źródło: onet.pl http://muzyka.onet.pl/10172,1523357,wywiady.html Mniejsza o skandal.

O muzyce , O cierpieniu

„Kupiłem wejściówkę i wszedłem na salę. Światło już gasło, a widownia ucichła (…) A potem Pani weszła na scenę. To było tak, jakby ktoś wciągnął mnie w swój sen.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Kiedy gasną światła

O snach , O świetle

„Jestem przekonany, że za jego karierą polityczną stały służby specjalne. On się pojawił na scenie politycznej w podobny sposób do Żyrinowskiego – koncesjonowanego populisty w Rosji. W tym kraju w latach 90. pojawiło się nagłe zapotrzebowanie na „trybuna ludu”, kiedy nie wypłacano pensji i emerytur. I nagle w telewizji pojawił się Władimir Żyrinowski, który miotał obelgi na złodziei z Moskwy. A potem jego partia weszła do Dumy i głosowała tak, jak życzył sobie tego prezydent Jelcyn. Z reprezentacją Samoobrony było tak samo.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Ziemkiewicz: Nie wierzę w samobójstwo Leppera, fronda.pl, 6 sierpnia 2011 http://fronda.pl/news/czytaj/tytul/ziemkiewicz:_nie_wierze_w_samobojstwo_leppera_14729

O ludziach , O samobójstwie , O czytaniu

„Mam to do siebie, że dociskam sprawę do końca. Po próbach, już w nocy, wymyślam sceny na następny dzień. I tak przez dwa miesiące. Niekończący się dopływ adrenaliny. Po zakończonej produkcji, niezależnie od tego jak udanej, pojawia się dziwny smutek. Czuję się zbędny, każdy wie, co ma robić, a mnie już nikt nie potrzebuje. Więc najbardziej przyjemny jest sam moment powstawania. Tę sytuację można porównać do dziecka, które idzie w świat i na zawsze opuszcza rodzica. – To dziecko jest zwierciadłem dla rodzica: projekcją jego lęków i pragnień. – Sztuka ma sens tylko wtedy, kiedy uwzględnia wymiar intymny. Nie chodzi o eksploatowanie własnego ego, tylko o punkt odniesienia – dla mnie wyznacznik arcydzieła.”

Mariusz Treliński (1962) polski reżyser operowy, filmowy i teatralny.

Źródło: „Tygodnik Powszechny”, 29 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20945

O dzieciach , O świecie , O smutku , O sztuce

„Odkręciła wodę i uśmiechnęła się szeroko, wyobrażając sobie tę scenę. „Mamo, poznaj Henry’ego Fitzroya. Henry pija krew”. Uśmiech stał się jeszcze szerszy, kiedy Vicki weszła pod strumień wody. Matka, nieuleczalnie praktyczna, pewnie zapytałaby, jakiej grupy. Naprawdę wiele by trzeba, żeby zburzyć jej sposób patrzenia na świat.”

Tanya Huff (1957) kanadyjska pisarka

Ślad krwi (1992)

O świecie , O uśmiechu , O matce , O wodzie

„To mój mistrz, od którego, jak często przyznaję, jestem uzależniony niemal jak od kofeiny. Nauczył mnie moich emocji, moich myśli, także moich zwątpień. To jedyny człowiek, który potrafi mnie okiełznać na scenie. Ufam mu bezgranicznie.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

o Jerzym Jarockim.
„Rzeczpospolita”, 7 lipca 2001
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kglobisz.htm

O myślach , O uzależnieniu , O myśleniu

„My jesteśmy bliżej tej prawej strony sceny politycznej.”

Krzysztof Filipek (1961) polityk polski

o Partii Regionów.
Źródło: Radio dla Ciebie, 16 lipca 2008 http://www.rdc.pl/index.php?/pol/artykuly__1/warto_wiedziec/co_nowego_w_rdc/dzien_dobry_mazowsze__161

„Uwielbiam kręcić niebezpieczne sceny i jeśli to możliwe, chętnie rezygnuję z pomocy kaskaderów.”

Milla Jovovich (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Moja praca potrafi dać nieźle w kość, „To i Owo” nr 36, 7 września 2010, s. 5.

O pomocy

„Ja nigdy żałoby nie przeżyłam, może tylko w małym stopniu, robiąc film 33 sceny z życia, ale i to nie jest pewne, może to zwykła iluzja. Patrząc na ten cały cyrk, który nazywamy w Polsce żałobą narodową, boję się takiej żałoby, ludzi w bejsbolówkach owiniętych biało-czerwoną flagą. Boję się rozszlochanego narodu nad trumnami, oszalałych haseł. To straszne, machają, rzucają kwiaty, robią zdjęcia przejeżdżających trumien. To zbiorowa histeria.”

Małgorzata Szumowska (1973) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: Szumowska: Boję się takiej żałoby, krytykapolityczna.pl, 17 kwietnia 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/Szumowska-Boje-sie-takiej-zaloby/menu-id-197.html

O ludziach , O Kwiatach

„Jako dziesięcioletnia dziewczynka deklamując wiersz, stałam na ogromnej scenie sama, zwrócona do ogromnej widowni, która wydawała mi się całym światem. Czułam wtedy jakąś moc, jakąś magię, która wciąga mnie w ten teatr.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O świecie

„(…) cudownie być dziadkiem na rockowej scenie i na tyle młodo się czującym. Kiedy idę z wnukiem, ludzie mówią: o jaki synek fajny, a ja na to: to wnuczek! Gdzieś w środku czuję, że mam 20 lat. Każdy kolejny wnuk to taki rodzaj błogosławieństwa, którego doświadczam.”

Robert Friedrich (1968) polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego)

Źródło: Arek Lerch, „Pokusy są potrzebne” – mówi Litza w nowym numerze „W Sieci”. Fragment wywiadu, wnas.pl, 11 maja 2014 http://wnas.pl/artykuly/4839-pokusy-sa-potrzebne-mowi-litza-w-nowym-numerze-wsieci-fragment-wywiadu

O ludziach