Cytaty na temat scena (847 cytatów, strona 4)

„Kiedyś ktoś zapytał mnie, czy lubię tańczyć. Oczywiście, że lubię, ale tańczę przeważnie tylko na scenie, rzadko bywam w lokalach, źle czuję się, gdy każdy na mnie patrzy i do tego nie znoszę dymu z papierosów. Próbowałam kiedyś nauczyć się palić – ale nic z tego nie wyszło.”

Karin Stanek (1946–2011) polska piosenkarka

Malowana lala (1993)

„Każdy wie, że w Holandia zezwala na handel lekkimi narkotykam, więc na ulicach miasta było pełno młodych ludzi palących marihuanę. Przyznaję, że dla mnie to były bardzo szokujące sceny, miasto goszczące młodych ludzi poszukujących radości, wolności, zadowolenia, z drugiej strony koszmar narkotyków, które niszczą tak wiele istnień ludzkich i rodzin.”

Leandro Vissotto Neves (1983) siatkarz brazylijski

o wizycie w Amsterdamie.
Źródło: reprezentacja.net http://www.reprezentacja.net/siatkowka/seniorzy/aktualnosci/28077_brazylijczykom_zgubili_bagaze_visotto_zszokowany_amsterdamem

O ludziach , O wolności

„Na początku operowej drogi stałem przed tak wieloma niewiadomymi, przed narastającymi lawinowo problemami, że dopiero próby i konfrontacja ze sceną pozwalały na ich rozwiązywanie. Te doświadczenia były niezbędne, gromadziły się, a z czasem procentowały (…).”

Eugeniusz Knapik (1951) kompozytor i pianista polski

Źródło: „Ruch Muzyczny”, 7 października 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24529

O czasie , O czytaniu

„Halkę (…) wystawiano dotąd najczęściej jako harlekinową historię o mezaliansie. Kolejni reżyserzy koncentrowali się na krzywdzie wiejskiej dziewczyny, wykorzystanej i porzuconej przez panicza. Motyw zdrady, pasji i dręczących Janusza wyrzutów sumienia kulminował się w scenie, gdy Halka pojawia się na dworze Stolnika i przerywa zaręczyny ukochanego z jego córką Zofią. Tło społeczne opery najczęściej pomijano lub wykorzystywano tylko do kolorowej stylizacji. Nawet współautor legendarnego filmu z 1937 r., patron polskiego teatru politycznego Leon Schiller, nie wybijał faktu, że wieś, z której pochodzi Halka i zakochany w niej Jontek, to własność Janusza. Gniew Jontka i samobójstwo Halki w ostatniej scenie rozgrywały się tylko na planie uczuć, a nie konfliktów społecznych.”

Marc Minkowski (1962)

Źródło: Anna S. Dębowska, „Gazeta Wyborcza” nr 298, 23 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129870.html

O zdradzie , O emocjach , O historii , O dziewczynach

„W Afryce muzyka jest wydarzeniem towarzyskim, nie umownym. Grasz, a ludzie dają ci bydło, konie, ziemię. Chcę umieścić afrykańską wieś na scenie.”

Baaba Maal (1953)

Źródło: Kamila Kunda, Afryka, kontynent pełen światła, afryka.org, 4 lipca 2012 http://afryka.org/afryka/afryka--kontynent-pelen-swiatla,news/

O ludziach , O muzyce , O koniach

„W moim wieku można marzyć o wielu rzeczach, ale po 40 latach pracy na scenie niewiele pozostało ról, o których się jeszcze marzy. Wszystkie role, o których kiedyś marzyłem są już poza mną. Nie narzekam na swoją drogę artystyczną, ponieważ w ciągu tych 40 lat udało mi się zagrać bardzo wiele znaczących, głównych ról z całego wachlarza repertuaru od farsy po dramat, od Witkacego po Kafkę i Szekspira.”

Adam Baumann (1948) polski aktor

Źródło: Barbara Wojnarowska, W pierwszym rzędzie wszystkie siły na „Wesele”, „Dziennik Teatralny”, 6 października 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wprw.htm

O sile , O wieku

„Na scenie nie onanizuję się, nie traktuję aktorstwa jako terapii. Gram dla widza i mam wielki szacunek dla publiczności, choć nie uważam, że trzeba obniżać poziom, żeby do niej dotrzeć.”

Gabriela Kownacka (1952–2010) polska aktorka filmowa i teatralna

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 marca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ciaryo.htm

„Gdyby spróbować określić dziś pozycję prezydenta [Kwaśniewskiego] na scenie politycznej, to właściwie należałoby wskazać to miejsce, które kiedyś, w swych najlepszych czasach (nim wdała się w wyniszczającą koalicję z AWS), zajmowała Unia Wolności opowiadająca się za stabilizacją instytucji demokratycznych, modernizacją kraju, reformami, próbująca ochronić pewien jakościowy poziom dyskursu publicznego.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 8, 23 lutego 2002

O wolności

„Wolę trzymać się tekstu. I co najwyżej przed nakręceniem danej sceny poprawić parę zdań, żeby brzmiały naturalnie. Wychodzę z założenia, że scenariusz jest podstawą filmu i jeżeli w dialogach znalazły się takie, a nie inne słowa, to znaczy, że czemuś one służą. Zadaniem aktora jest sprawić, by wypadły one naturalnie. By widz miał wrażenie, że ten facet na ekranie naprawdę mówi coś od siebie, a nie, że ktoś napisał mu tekst.”

Jack Nicholson (1937) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=44593

O facetach , O wrażeniach

„W teatrze tym – jednym z najbardziej znanych teatrów rewiowych w Las Vegas – występowali wraz ze mną tacy piosenkarze jak Frank Sinatra, Sammy Devis, Paul Anka, Connie Francis i wielu innych. Przez okrągły rok na scenie Casino de Paris występowałam jako gwiazda. Śpiewałam piosenki w ośmiu językach. Jeden ze swoich programów całkowicie poświęciłam piosence operowej. Śpiewałam m. in. Habanerę z Carmen, Modlitwę z Toski i inne. Do każdej piosenki zmieniano dekoracje. W czasie mojego 25-minutowego recitalu 6 razy zmieniałam toalety. Towarzyszyła mi 30 osobowa orkiestra oraz nierzadko 100 osobowy balet. Bywalcy Casino de Paris to bardzo wymagający słuchacze. Dlatego też każdy występ musiał być dopracowany do najdrobniejszych szczegółów. Często nawet w nocy przyjeżdżano po mnie by przeprowadzić dodatkowe próby i ćwiczenia z baletem.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).
Źródło: Witold Filler, Violetta Villas. Tygrysica z Magdalenki

O ćwiczeniach , O gwiazdach , O relacjach , O śpiewie

„Nie oddzielam aktora od człowieka. Sami ponosimy konsekwencje naszych wyborów. Nie wszystko wolno, trzeba kierować się systemem wartości. Dla mnie najbardziej deficytowym towarem w życiu i na scenie jest lojalność.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Dziennik” nr 121 - Kultura, 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/39546.html

„A jakie wyjście ma człowiek, który w wieku lat pięciu zagrał dziecię najsłynniejszej gejszy świata w operze Madame Butterfly? Zagrałem i wiedziałem, że będę żył na scenie. I ze sceny, choć to skromny chleb. Za namową taty najpierw skończyłem jednak Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe, tak na wszelki wypadek.”

Adam Kopciuszewski (1945)

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.

O wieku

„Staram się być uczciwy wobec siebie i tych, z którymi pracuję. W ten sposób chciałbym uprawiać ten zawód. Te same wartości ważne są dla mnie na scenie i w życiu. Oczywiście trzeba umieć rozgraniczyć postacie, które się gra i kim się jest na co dzień. To konieczne dla świeżości umysłu oraz własnego zdrowia psychicznego.”

Sambor Czarnota (1977) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 czerwca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krecim.htm

O grach

„Kiedyś byłam na urlopie w Lanckoronie i spotkałam Jerzego Nowaka, mojego serdecznego przyjaciela z Krakowa. Przyrzekliśmy sobie wtedy, że musimy się spotkać na scenie. Uznaliśmy też, że najbardziej odpowiednią dla nas sztuką będzie Romeo i Julia. Ja zagram oczywiście Romea, a on Julię. Wiedziałam, że jestem aktorką charakterystyczną i do pewnych postaci nie mam warunków. Na początku, kiedy pożaliłam się w domu, że gram prawie samych chłopaków, parobków, energicznych młodziaków, a nawet Staszka w Weselu, mama odpowiedziała mi wtedy: „Cicho, smarkaczu, graj to, co ci dają”. I potem, już z uśmiechem, przypomniała starą maksymę: „Nie ma małych ról, są tylko mali aktorzy”. Dziś wdzięczna jestem Stwórcy, że nigdy nie byłam amantką. Słodkie twarzyczki amantek szybko się starzeją i jeśli brak tym aktorkom zdolności charakterystycznych, spotykamy potem typowe dzidzie-pierniki.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkis.htm

O uśmiechu , O domu , Chłopak

„(…) lubię to wrażenie całości, które jest tak ważne na scenie. Bo obcując z dziełem telewizyjnym czy kinowym, ogląda się poszczególne kadry, w teatrze zaś cały czas uczestniczy się w pełnym, niezmiennym obrazie i dlatego obraz ten musi być cały zagospodarowany. Bardzo ważne jest więc, żeby nie robić kostiumu dla konkretnego, poszczególnego aktora, ale żeby brać pod uwagę wszystkie postaci spektaklu i relacje między nimi. W teatrze bowiem kostium nie tylko określa postać, ale sytuuje ją w specyficzny sposób w całej inscenizacji…”

Irena Biegańska (1939–2005)

Źródło: „Gazeta Targowa” 2001, nr 3

O wrażeniach , O relacjach , O czasie , Obraz

„Jestem w szoku. To wiadomość, która zwala z nóg. Nie mogę w to uwierzyć. A tym bardziej zrozumieć. To był człowiek pełen energii i życia. Współpracowaliśmy od 1993 r. Nigdy nie widziałem u niego żadnego załamania ani zwątpienia. Miał silny charakter, jasno wytyczone cele polityczne, od których nigdy by nie odstąpił. Rok temu nasze polityczne drogi się rozeszły, ale zawsze go szanowałem. I będę szanować. To niepowtarzalna osobowość na polskiej scenie politycznej. Długo nikt taki się nie pojawi.”

Jan Łączny (1950) polski rolnik i polityk

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Andrzej Lepper nie żyje. To prawdopodobnie samobójstwo, gazeta.pl, 5 sierpnia 2011 http://szczecin.gazeta.pl/szczecin/1,34959,10072679,Andrzej_Lepper_nie_zyje__To_prawdopodobnie_samobojstwo.html#ixzz1UFdLyDde

O charakterze , O samobójstwie , O osobowości

„Myślę, że kiedyś, gdy w ogóle nie było środków przekazu, życie wcale nie było mniej brutalne. Przed wiekami, gdy wiadomości nie przekazywano przez Internet albo radio, tylko wysyłano konnych posłańców, dzieci na co dzień widziały dużo gorsze sceny od tych, jakie teraz są na ekranie komputera… Zresztą każde pokolenie narzeka: „Ach, ta młodzież! Z nich, to już nic dobrego nie wyrośnie!”. Ale to wcale nie znaczy, że XXI wiek to wylęgarnia czarnych charakterów! Świat dziecka nie może być tylko słodki, kolorowy i disnejowski – bo świat dorosłych też taki nie jest. A człowiek, nawet ten mały, ma pewien instynkt, który pozwala mu zatrzymać się na granicy oglądania, czy nawet fascynacji złem, i nie przenosić agresji do prawdziwego życia.”

Andrzej Precigs (1949) aktor polski

Źródło: Andrzej Precigs – Polska – Szwecja 1:0 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/824/Andrzej-Precigs-Polska-Szwecja-10.html

O życiu , O dzieciach , O młodzieży , O świecie

„Dojrzał we mnie nowy dramatyczny plan. Wanderer [Wędrowiec] składający się z prologu, 12 pojedynczych scen i epilogu. Chrystus jako wędrowiec powraca na ziemię i wraz z poetą odwiedza cierpiącą ludzkość.”

Joseph Goebbels (1897–1945) niemiecki polityk nazistowski, minister propagandy

w 1923.
Dzienniki (1923–1945)

Chrystus

„Będzie trochę taka, jak ją czuję ja, ale przede wszystkim taka – jak ją stworzyła kompozytorka i jaką ją widzi reżyser na scenie. Mam nadzieję, że sprostam ich oczekiwaniom. A Skłodowska-Curie w tej operze to osoba twarda, silna, zdecydowana, wiele pracująca. Trochę niesamowita jak na tamte czasy…”

Anna Mikołajczyk-Niewiedział (1972)

o roli Marii Skłodowskiej-Curie.
Źródło: Mirosław Baran, Curie to silna i zdecydowana kobieta, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, 17 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127399.html

O kobietach

„Nie przypuszczałem, że sala sejmowa stanie się sceną narodową. Tyle że nie szekspirowską, ale chocholą z elementami kabaretu. Trochę z Wyspiańskiego, trochę z Witkacego. Niestety, wszystko to strasznie mało profesjonalne. I przerażające. (…) No, ale chłopcy marzyli o władzy, dostali ją w prezencie, to teraz się bawią.”

Kazimierz Kutz (1929–2018) polski reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny; działacz polityczny i senator RP

Źródło: Kaczyńscy bawią się w politykę, „Gazeta Wyborcza”, 27 lutego 2006

„Zdarza się często, że Emilian śpi w teatrze, tam spotykamy się na co dzień. To jest nasz drugi dom. Ale inaczej się nie da. Oczywiście jako matka mam wielkie wyrzuty sumienia, że ostatni rok, a może dwa upływały kosztem dzieci. Na pocieszenie powtarzam sobie, że nie ilość czasu poświęconego dzieciom, a jego jakość ma znaczenie. Zresztą, oni samoistnie żyją teatrem. Cyprian często buduje z klocków teatr i scenę, a podczas premiery bajki Trzy świnki i wilk włożył garniturek, bo koniecznie chciał witać gości. Był naprawdę szczęśliwy!”

Justyna Sieńczyłło (1969) aktorka polska

Źródło: O marzenia trzeba walczyć, „Pani Domu” nr 39, 29 stycznia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108946.html

O dzieciach , O marzeniach , O domu , O matce

„Życie jest tylko przechodnim półcieniem
Nędznym aktorem, który swą rolę
przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada – powieścią idioty
Głośną wrzaskliwą, a nic nie znaczącą.”

William Shakespeare Makbet

Makbet

O życiu , O idiotach

„Często przed wyjściem na scenę ma się nerwową chrypkę z lęku, że coś nie wyjdzie. Staram się robić ćwiczenia na koncentrację i na utrzymanie organizmu w dobrej kondycji. Ćwiczę jogę. Nie umiem co prawda założyć nóg na głowę, ale to nie jest mi potrzebne. Choć… we współczesnej operze reżyserzy mają tak różne wymagania, że taka umiejętność może nawet by się przydała.”

Małgorzata Walewska (1965)

Źródło: Wywiad, „Gala”, 21-22/2010 http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/artykul/malgorzata-walewska-opatrznosc-ma-mnostwo-pracy.html

O prawdzie , O ćwiczeniach

„Jestem człowiekiem, ze swoją filozofią życia, jak każdy. Jestem normalnym chłopakiem, nie wydumanym, nie wycackanym (stąd ten mój boks). Aktorem stajesz się dopiero po spektaklu, gdy dostajesz oklaski za zadanie, które wykonałeś, za ożywienie na scenie papierowej postaci. Gajos, Zapasiewicz, Krzysztof Majchrzak, Globisz to artyści, a Łomnicki był archetypem aktora zarówno filmowego jak i teatralnego.”

Eryk Lubos (1974)

odpowiedź na pytanie, czy jest aktorem.
Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

Chłopak

„W szkole teatralnej uczą rzemiosła, przekazywania tekstu, jego interpretacji i analizy, ale nie uczą jednej istotnej rzeczy – nie ma takiego przedmiotu jak świadomość, po co się wychodzi na scenę. Tego mi zawsze brakowało i w związku z tym musiałem nadrabiać to w pracy. Świadomość wychodzenia na scenę zdobyłem wraz z uczestnictwem w serialu „Pogranicze w ogniu”. A jeśli chodzi o moje aktorstwo, to staram się kierować taką zasadą, że każdy człowiek w każdym zawodzie powinien sobie znaleźć pretekst do zabawy. Jeżeli praca nas zaczyna nużyć, denerwować, przestajemy ją lubić, to znaczy, że musimy się zastanowić, czy warto tę pracę wykonywać. Myślę, że dla zdrowia psychicznego, dla dobrej kondycji całego społeczeństwa dobrze byłoby, gdyby taką zasadą kierowali się wszyscy. Bo nawet jeśli kopie się dół łopatą i robi się to beznamiętnie, to dół ten będzie słaby i nieciekawy, a cóż dopiero w przypadku aktorstwa.”

Cezary Pazura (1962) aktor polski

Źródło: rozmowa z Cezarym Pazurą http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=7742

O myślach , O myśleniu

„W Och, Karol 2 występuję dosłownie w dwóch scenach, ale nie unikam małych zadań, jeżeli są interesujące.”

Tamara Arciuch (1975) polska aktorka

Źródło: Blondwłosa tajemnica - wywiad z Tamarą Arciuch, 31 stycznia 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6753/Blondwlosa-tajemnica-wywiad-z-Tamara-Arciuch.html

O tajemnicy

„Grałem na scenie, wędrowałem, kochałem, cierpiałem, ufałem i zostałem zdradzony.”

Patrick Rothfuss książka Imię wiatru

Imię wiatru

O cierpieniu , Kochać się

„Wydaje mi się, że wielką zasługą AWS jest także uporządkowanie polskiej sceny politycznej. Na marginesie polityki znaleźli się na szczęście Janusz Korwin-Mikke, Leszek Moczulski, Antoni Macierewicz i paru innych. Najprawdopodobniej też niezawodny w destrukcji Lech Wałęsa ze swoją nieproszoną pomocą. Dziś, gdy w polityczny niebyt odchodzą Słomka i Łopuszański – można tylko odetchnąć z ulgą: Bogu niech będą dzięki.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

Źródło bezpośrednie: „Gazeta Wyborcza”, 3 sierpnia 1998
Źródło pośrednie: prof. Jerzy Robert Nowak, Wybryki kameleona S. Niesiołowskiego http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20071229&id=my19.txt, „Nasz Dziennik”, 29 grudnia 2007

O Bogu , O szczęściu , O pomocy

„Steven ma własny styl komunikowania się z aktorami. To było dla mnie bardzo pouczające doświadczenie. Wie, jak znaleźć złoty środek pomiędzy nakazaniem aktorowi gry w określony sposób a wydobyciem pewnych emocji, niuansów bezpośrednio z aktora. Wspaniale potrafi pobudzić czyjąś kreatywność. Pozwala aktorom na tworzenie roli, ale zawsze wie, co w danej scenie należy dodać lub usunąć, aby efekt był jak najlepszy. Dzięki temu wszyscy, którzy grają u niego, mogą naprawdę dać z siebie wszystko. Zanim jeszcze rozpoczęliśmy zdjęcia, kilka miesięcy wcześniej spotkaliśmy się, aby porozmawiać na temat naszych postaci, na temat ich wzajemnych układów, relacji. Zaczęliśmy nad tym pracować, robiliśmy mnóstwo notatek. Dzięki temu jeszcze przed pierwszym ujęciem byliśmy doskonale przygotowani.”

Haley Joel Osment (1988) amerykański aktor dziecięcy

o Stevenie Spielbergu.
Źródło: wywiad, 2001 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=5307

O relacjach

„(…) artystów nie należy oceniać w kategorii głupi – mądry, tylko wspaniały albo mniej wspaniały. Jakie to ma znaczenie, że ktoś jest trudny we współpracy, jeśli wyjdzie na scenę i tak nas porusza, że płaczemy.”

Warcisław Kunc (1962)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Szczecin, 28 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tztp.htm

O płaczu , O współpracy

„Dawanie koncertów i spotkania z publicznością to rzecz najważniejsza w mojej pracy, dostarczająca najwięcej radości. Koncerty zawierają element wielkiej niewiadomej, stwarzają nam możliwość improwizacji na scenie, ale przede wszystkim są szansą na podziękowania publiczności.”

Mela Koteluk (1985) polska piosenkarka i autorka tekstów

Źródło: Emilia Myrlak, Mela Koteluk – największe muzyczne odkrycie 2012 roku, planetakobiet.com.pl, 4 listopada 2012 http://www.planetakobiet.com.pl/artykul-3557-melakoteluknajwiekszemuzyczneodkrycie2012roku.htm

„Za jedną z klęsk teatru polskiego uważam to, że się coraz mniej liczy z widzem. Nie chodzi tu o schlebianie tanim gustom, bo publiczność może się bawić zarówno na dobrze, jak i źle zrobionym przedstawieniu. Widzów trzeba wychowywać. Teatr polski jest niemrawy przez katastrofalne obniżenie się profesjonalizmu. Żenuje mnie już powtarzanie po starym, niemodnym Peterze Brooku, że teatr polega na tym, iż jeden stoi, a drugi siedzi i mają się ze sobą porozumieć, a środkiem do tego jest słowo. Nudzi mnie już i zawstydza wieczne opowiadanie, że nie rozumiem dialogów wypowiadanych przez aktorów na scenie.”

Józef Opalski (1947) polski teatrolog, muzykolog, literaturoznawca, publicysta, reżyser teatralny

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-teatr-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/jozef-opalski

„Przy całym moim krytycyzmie wobec niektórych współczesnych zjawisk nie głoszę, że dawniej było lepiej, bo coś mi się kiedyś podobało, albo że byłoby dobrze, gdyby było tak, jak kiedyś. Uważam, że dzień dzisiejszy ma rację, nawet jeżeli ja tej racji nie rozumiem. Mnie się to nawet podoba, a właściwie podoba mi się teraz wszystko, łącznie z moim wiekiem. Osiągnąłem spokój, to jest najlepszy okres mojego życia. Sam sobie też się podobam, odrzuciłem wszystkie niepotrzebne obciążenia i… jestem. Dlaczego zatem, kiedy wychodzę na scenę, miałbym udawać kogoś innego?”

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

Źródło: „Teatr” 12/08, 12 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pmstw.htm

O wieku

„Obecność na scenie nigdy nie wiązała się dla mnie z kwestią „być albo nie być”, bo nie traktuję teatru jak świątyni, w której muszę wypełniać dziejową misję. Oczywiście, przejmuję się poziomem artystycznym swoich ról, chcę, żeby miały intensywność, jednak nie czuję konieczności udowadniania wszystkim, że tylko ja coś potrafię i nikt inny więcej. Nie zaliczam się też do grona aktorów, którzy cierpią, gdy telefon milczy. Bo wiem pan, ja aktorem zostałem przez przypadek. Mój tata był stolarzem, mama krawcową, a ja chciałem być nauczycielem.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Jacek Cieślak, Uwielbiam stan podwyższonego ryzyka, 24 marca 2011 http://www.rp.pl/artykul/9147,631802-Uwielbiam-stan--podwyzszonego-ryzyka.html

O cierpieniu , O nauczycielach

„Najlepsze sceny burdelowe w literaturze zostały napisane, bez wyjątku, przez pobożnych wiernych albo pobożnych niewiernych.”

George Orwell książka Córka proboszcza

Córka proboszcza (1935)

O literaturze

„To po prostu cud, że mam jeszcze nogi i nauczyłem się od nowa chodzić. Miałem zmiażdżone stawy skokowe, złamania w kilkunastu miejscach. Jestem i będę inwalidą już do końca życia.(…) Nie było mnie na scenie 6 lat. To było długie 6 lat prawie codziennej rehabilitacji. To cud, że w ogóle wykształcił mi się jakiś staw, że chodzę. Nauczyłem się udawać, że nie kuleję – wszystko zostało wypracowane w bólach.”

Ireneusz Dudek (1951) polski muzyk rockowy, wokalista

Źródło: Patrycja Michońska-Dynek, Sławomir Dynek, Życie bez playbacku, „Magazyn Familia”, 8 kwietnia 2009 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Zycie_bez_playbacku,1019,91.html

O życiu

„Świat jest sceną, tylko sztuka jest źle obsadzona.”

Oscar Wilde (1854–1900) angielski poeta, prozaik i dramatopisarz

O świecie , O sztuce

„Mój mentor, prof. Józef Muszyński mówił, że tylko umiejętności decydują o karierze, a sława jest tylko elementem towarzyszącym temu wszystkiemu co potrafisz na scenie i jakie emocje umiesz przekazać publiczności. Zgadzam się z nim. Natomiast współczesność jest taka, że coraz częściej sława jest oderwana od kompetencji. To jest niezależne ode mnie.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 28 kwietnia 2012 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/jerzy_jeszke_przed_prapremiera_sweeney_a_todda_robie_swoje_231691-3--1-d.html

„Dla mnie każda scena jest ważna. Tworzę postać z punktu widzenia całości, więc nie pozwalam sobie na „odpuszczanie” poszczególnych scen. Cieszę się, kiedy mam możliwość obejrzenia całego filmu, kiedy przygotowuję się do nagrania. To bardzo pomaga i przyśpiesza pracę, choć nie zawsze jest możliwe ze względu na ochronę praw autora.”

Izabella Bukowska (1973)

o pracy w dubbingu.
Źródło: Michał Culek, Izabella Bukowska-Chądzyńska (Kot w butach), dubbing.pl, grudzień 2011 http://dubbing.pl/wywiady/bukowska-chadzynska-izabella-kot-w-butach/

O butach , O kotach

„Zdecydowałem, że będziemy robić politykę razem z Kwaśniewskim, dlatego, że jego program i to, co on chce zrobić na scenie politycznej jest mi dzisiaj bardzo bliskie.”

Jan Lityński (1946) polski polityk

Źródło: „Dziennik”, 23 czerwca 2007

„Gniazdem ideologii demokratycznej ze wszystkimi jej tradycjami i iluzjami było drobnomieszczaństwo. W ciągu drugiej połowy XIX stulecia zdążyło ono wewnętrznie się wyrodzić, ale całkiem nie zeszło ze sceny. Podczas gdy rozwój kapitalistycznej techniki bezpowrotnie podkopał jego rolę ekonomiczną, powszechne prawo wyborcze i powszechny obowiązek obrony nadały mu, dzięki jego liczebności, pozór znaczenia politycznego. Wielki kapitał, chociaż nie starł go z powierzchni ziemi, podporządkował je sobie za pomocą systemu kredytowego. Trzeba było tylko jeszcze, żeby przedstawiciele polityczni wielkiego kapitału podporządkowali je sobie na arenie parlamentarnej, otworzywszy fikcyjny kredyt dla jego zużytych teorii i przesądów.”

Lew Trocki (1879–1940) rosyjski rewolucjonista

Źródło: Pacyfizm w służbie imperializmu, „Wpieriod” nr 4, 17 (30) czerwca 1917

O pomocy

„Chodzę stale do teatru, lecz coraz trudniej mi zakochać się w przedstawieniu. Do niedawna dobrym kryterium była zazdrość. Zastanawiałem się, czy zazdroszczę ludziom na scenie – jako aktor, bo najpierw jestem aktorem. Ale zazdroszczę coraz rzadziej. Może z zarozumialstwa, może ze starości, może ze zmęczenia, a może dlatego, że tak łatwo dziś zyskać aplauz.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: Jacek Wakar, Zamiast graffiti – akwarela, „Dziennik Gazeta Prawna”, 24 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20802

O zazdrości , O czytaniu

„W tym zawodzie połowa powodzenia zależy od szczęścia. Zagrałem w kilku filmach kompletnie nieudanych, ale nie z własnej winy. Na jakość obrazu składa się przecież wiele elementów. Kiedy scena jest źle zmontowana, oświetlona, sfotografowana, to choćbyś stworzył kreację, przejdzie niezauważona. Zetknąłem się na planie z wielkimi polskimi reżyserami. Byłem im znany z epizodów i dlatego mi je powierzali.”

Bogusław Sochnacki (1930–2004) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 listopada 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niewal.htm

Obraz

„Jako scenograf spotykam się z różnymi reżyserami, z których każdy ma inne pole widzenia. Muszę być bardziej elastyczny (…). W danym okresie reżyser pracuje przeważnie tylko nad jedną sztuką i na niej może się skupić. Scenograf równolegle może tworzyć dwa, trzy spektakle, dlatego nakładają mu się wątki i warstwy. Na pewno uwielbiam magię w teatrze, scenografię, która nie jest ukazana publiczności od razu po odsłonięciu kurtyny, lecz kształtuje się w trakcie trwania sceny: półprzezroczystości, wynurzające się przedmioty, cienie…”

Boris Kudlička (1972)

Źródło: „Elity” 2003, nr 6

„Jim Morrison nie dlatego się nawalał, żeby odczuć, tylko dlatego, że odczuwał. Janis ćpała, bo się bała ludzi, bała się wyjść na scenę. A jak się nawaliła, to było jej wszystko jedno. Ale to nie był rock’n’roll, to był kanał. Nie chcę żyć w kanale, bo najpiękniejszą sprawą jest odczuwanie życia na trzeźwo. Ty to ty, a nie diabeł, potwór czy cokolwiek innego. Jesteś u mnie, jest dzisiaj niedziela, ja to odczuwam swoimi zmysłami i to jest właśnie rock’n’roll.”

Agnieszka Chylińska (1976) polska piosenkarka

Źródło: Marta Szekichowska-Kiziniewicz, O sobie samej Chylińska (1998)

O ludziach

„Marek Kondrat zagrał tak, że wszyscy płakali ze śmiechu. To rzeczywiście najśmieszniejsza scena w filmie, którą od dawna chciałem nakręcić.”

Juliusz Machulski (1955) polski reżyser filmowy

Tańczący z VIP-ami

O śmiechu , O płaczu

„Lepiej zejść ze sceny w pełnym świetle, niż odchodzić powoli, będąc zapomnianym. Z Pidżamą Porno to takie „bezterminowe zawieszenie”, czyli równie dobrze możemy zagrać jutro, albo możemy nie zagrać wcale. Po 20 latach mojego życia, kilkudziesięciu czy kilkuset piosenkach, nie wyobrażam sobie, że mógłbym nigdy ich już nie grać, bo to byłoby w jakiś sposób chore. Na razie jest tak, jak jest i niespecjalnie mnie to uwiera.”

Krzysztof Grabowski (wokalista) (1965) polski wokalista, kompozytor i autor tekstów

Źródło: Marcin Maciejewski, Punk rock nadal we mnie siedzi, wiadomosci24.pl, 17 kwietnia 2011 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/punk_rock_nadal_we_mnie_siedzi_wywiad_z_grabazem_98345.html,

„W teatrze jestem tradycjonalistą, interesuje mnie autor. Staram się wcielać na scenie jego myśl. Próbuję odczytać Wyspiańskiego przez jego teatr.”

Ryszard Peryt (1947–2019) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 23 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wcpe.htm

O myślach , O myśleniu

„Cały świat to scena,
A ludzie na nim to tylko aktorzy.
Każdy z nich wchodzi na scenę i znika,
A kiedy na niej jest, gra różne role.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

All the world’s a stage,
And all the men and women merely players:
They have their exits and their entrances
And one man in his time plays many parts. (ang.)
Jak wam się podoba?
Źródło: akt II, scena 7

O ludziach , O świecie , O grach

„Filmujemy przypadek – a przypadku nie można pokazać, filmując przypadkowo. Rzeczywistość musi być pod całkowitą kontrolą, żeby przypadek mógł się objawić. Zbudowaliśmy więc misterną siatkę skojarzeń, opartą na innej zasadzie niż to bywa w kinie. Zwykle bowiem pewne szczegóły pojawiają się, żeby zapowiedzieć coś, co dopiero się stanie. Tu – na odwrót. W kolejnych scenach okazuje się, że pewne elementy scen poprzednich już miały znaczenie. Że rozstrzygnięcie już zapadło, a kolejne, przypadkowe zdarzenia wypełniają tylko gotowy plan.”

Piotr Sobociński (1958–2001) polski operator filmowy

o pracy nad filmem Trzy kolory: Czerwony.
Źródło: wywiad Tadeusza Sobolewskiego, „Kino”, nr 9/1993

O rzeczywostości

„Problem legalizacji to jest coś bardzo ogólnego, generalnie sprowadza się to do legalizacji używek. Wychodząc na scenę i śpiewając o tym, to wręcz do namawiania. Takiej nie mamy intencji.”

Paweł Rozwadowski (1962)

Źródło: Marcin Sierszyński i Paweł Kaczmarski, Wywiad z Robertem Brylewskim i Pawłem „Kelnerem” Rozwadowskim, wywrota.pl http://www.wywrota.pl/muzyka/16223-wywiad-z-robertem-brylewskim-i-pawlem-ke.html

O muzyce , O problemach

„(…) o wpływie wychowawczym decyduje nie tendencja, ale plastyczność i sugestywność poszczególnych scen zgodnych lub niezgodnych z tendencją, przez cały zaś czas karmi widza widokiem zdobywczego powodzenia zbrodniarza.”

Leopold Blaustein (1905–1944)

Wpływ wychowawczy filmu
Źródło: odbitka z „Ruchu Pedagogicznego” nr 4/5, 6, 7/8, Lwów, brw., s. 13, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 67.

O czasie

„Przytoczę taki obrazek obyczajowy, który moim zdaniem dobrze ilustruje to, co się teraz dzieje w polskiej polityce. W jednym z teatrów na próbie Kalina Jędrusik zapaliła papierosa. Na scenie nie wolno palić papierosów. Zbliżył się strażak i powiedział: „Proszę zgasić papierosa, bo tu nie wolno palić”. A Kalina jak Kalina – z wdziękiem odparła: „Odpierdol się, strażaku”. I on strasznie się zamyślił, poszedł za kulisy i tam trwał jakiś czas. Potem nabrał powietrza, wrócił na scenę, ale tam już nie było Kaliny, tylko Basia Rylska. On jednak tego nie zauważył, bo oczy zaszły mu bielmem z wściekłości, i krzyknął do Rylskiej: „Ja też potrafię przeklinać, ty kurwo stara!” Kompletnie zdumiona Basia pobiegła do Edwarda Dziewońskiego, który był reżyserem spektaklu, i powiedziała mu, że strażak zwariował, bo ją zwyzywał bez żadnego powodu. Dziewoński strasznie się zezłościł, poszedł do strażaka i powiedział: „A pan jest chuj!””

Gustaw Holoubek (1923–2008) polski aktor teatralny i filmowy, reżyser

Przy czym strażak na posterunku też już był inny. Więc tak wygląda życie polityczne w naszym kraju.
Źródło: miesięcznik „Charaktery”

O życiu , O charakterze , O czasie

„Jonasz nie zdążył zobaczyć, jak jego wiersze interpretuję na scenie, ale zdążył wysłuchać moich nagrań. Z tekstami, które przed laty dostałam, do dziś trudno mi się rozstać. Są uniwersalne, ponadczasowe, dotyczą każdego człowieka. Noszą w sobie jakąś ludzką cielesność.”

Hanna Banaszak (1957) polska piosenkarka

o Jonaszu Kofcie.
Źródło: Wywiad, 2008 http://poznan.naszemiasto.pl/wydarzenia/931994.html

O lecie

„Debiut mnie wykończył na co najmniej pięć lat. Agent zaczął mnie ustawiać tylko na największe sceny. A miałem 25 lat. I trudne do wymówienia nazwisko. Marzyłem, żeby osiwieć. Chodziłem w okularach, żeby wyglądać poważniej. Ale wtedy znalazłem pomysł na siebie. W antykwariatach szukałem rękopisów starych, nieznanych oper. To stało się moją marką, tak jak status „reżysera spektakli niemożliwych”. Kiedy teatr nie miał orkiestry, sceny albo musiał coś zrobić w kilka dni, ja okazywałem się specjalistą.”

Michał Znaniecki (1969)

Źródło: Alina Mrowińska, Żeby panie trzasnęły drzwiami, „Gazeta Wyborcza” nr 299, „Wysokie Obcasy”, 19 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/129925.html

„Jestem dumny, że gram w zespole, który o pierwszej popołudniu wychodzi na małą scenę z akustycznymi gitarami, a wieczorem na głównej scenie pojawia się z gitarami elektrycznymi.”

Dave Grohl (1969) amerykański muzyk rockowy, multinstrumentalista

Źródło: „Teraz Rock” nr 11/2007 s. 27.

„Robię sobie kawę, włączam muzykę, siadam i czytam scenariusz. Uczę się tekstów na pamięć. Wczuwam się jakoś w scenę. Zastanawiam się, co powinienem w danej chwili ujęcia zrobić, by dobrze to wyglądało. Ale tak naprawdę, dopiero na planie reżyser zbiera aktorów i wspólnie zastanawiamy się, jak co ma wyglądać. Rzuca pomysłami, my podajemy swoje – taka burza mózgów.”

Adrian Żuchewicz (1992)

o przygotowaniach do roli.
Źródło: Joanna Rutkowska, Mówią na mnie „MOSTOWIAK” – rozmowa z Adrianem Żuchewiczem, serialowym Łukaszem, 20 czerwca 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/76742/mowia-na-mnie-mostowiak-rozmowa-z-adrianem-zuchewiczem-serialowym-lukaszem.html

O kawie , O czytaniu

„Wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje akceptacji. Jeśli o mnie chodzi, to jako nastolatek miałem straszne problemy z różnymi kompleksami. Wydawało mi się, że nikt mnie nie rozumie. Niesamowitą szkołą życia były dla mnie początki kariery aktorskiej. Miałem dwadzieścia kilka lat i wychodziłem na scenę z poczuciem, że wszyscy patrzą na mnie tylko po to, żeby skrytykować mój występ. Wmawiałem sobie, że jestem jakimś żałosnym dupkiem, że nie nadaję się do tego zawodu… Na szczęście to minęło. Tutaj, w Hollywood, czuję się o wiele lepiej. W końcu jestem wśród swoich – więcej tu Australijczyków, niż w moich rodzinnych stronach.”

Hugh Jackman (1968) aktor australijski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=14160

O szczęściu

„Poradziłbym być wiernym sobie. Być konsekwentnym w działaniu, i przede wszystkim pracować nad sobą. Być otwartym nawet na występy „na ulicy”, co jest najtrudniejszym sprawdzianem, czy artysta jest zdolny zrobić karierę, czy nie. Tam konfrontuje się swoje umiejętności z rzeczywistością. Najtrudniej jest wystąpić najprościej: bez mikrofonu, bez świateł, orkiestry, czy wielkiego teatralnego blichtru. Dla zwykłych ludzi. I być sobą przede wszystkim. Oczywiście także uczyć się języków, bowiem na scenach międzynarodowych to też obligatoryjny element.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Adam Trajdos, Jerzy Jeszke: Zawód aktora to mistyka, wiadomosci24.pl, 7 lipca 2011 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/jerzy_jeszke_zawod_aktora_to_mistyka_203202.html

O ludziach , O rzeczywostości , O świetle

„Kręciliśmy od początku sierpnia w okolicach Warki, Warszawy i Rzeszowa. Towarzyszyły nam grupy rekonstrukcyjne, kaskaderzy, pirotechnicy. Na planie było też kilkadziesiąt koni. Aktorzy uczyli się posługiwać białą bronią, bo musieli walczyć szablami i bagnetami. Wizytówką naszego serialu są efektowne sceny batalistyczne. Akcja rozpoczyna się pod koniec I wojny światowej, a w ostatnim odcinku zobaczymy Bitwę Warszawską.”

Maciej Migas (1976)

o realizacji serialu 1920. Wojna i miłość.
Źródło: „Tele Tydzień”, nr 44, 2 listopada 2010

O miłości , O wojnie , Koń

„(…) jeden z aktorów jest po prostu sensacyjny (nazywa się Wiesław Gołas) i umie wszystko: grać komedię – oczywiście, ale także śpiewać, tańczyć, grać pantomimę i pojedynkować się tak, jak nikt się na naszych scenach nie pojedynkuje”

Wiesław Gołas (1930) polski aktor

Źródło: prasa francuska, cyt. za: Elżbieta Smoleń-Wasilewska, „Film” nr 12,

O śpiewie

„Nie wydaje mi się możliwe wypracowanie vis comica. Są ludzie nieodparcie śmieszni, bawiący widza samym pojawieniem się na scenie – inni zaś powtarzając dokładnie 'chwyty' swoich kolegów – nie śmieszą.”

Mieczysław Czechowicz (1930–1991) aktor polski

Źródło: „Film” 1963, nr 31

O ludziach

„Przepływają przez moją pamięć różne zabawne sceny oraz spotkania z najwybitniejszymi twórcami teatru. Rzeczywiście, chyba każdy z wielkich był chociaż raz w Kaliszu.”

Maciej Grzybowski (1942)

o Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.
Źródło: R. Kuciński, Mam dobre życie, „Kalisia Nowa”, 4-5–6/2010, s. 11.

O życiu

„Kiedy wyświetlano film w Nowym Jorku, dystrybutor rozmieścił reprodukcje ze sceną w fontannie na bilbordzie wielkim jak drapacz chmur. Moje nazwisko widniało pośrodku wielkimi literami, a Felliniego było na dole małymi. Teraz nazwisko Felliniego jest wielkie, a moje malutkie.”

Anita Ekberg (1931–2015) aktorka szwedzka

When the film was presented in New York, the distributor reproduced the fountain scene on a billboard as high as a skyscraper. My name was in the middle in huge letters, Fellini’s was at the bottom, very tiny. Now the name of Fellini has become very great, mine very little. (ang.)
o filmie Słodkie życie (La Dolce vita) z 1960.
Źródło: Paweł Soszyński, Kultura na Rauszu: Rzymska orgia, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/2000-kultura-na-rauszu-rzymska-orgia.html

O życiu

„Kocham teatr przede wszystkim za to, że spektakl teatralny nigdy nie jest taki sam – wciąż jest żywy i z wieczoru na wieczór się zmienia. Istnieje jakiś sekretny kontrakt łączący aktorów i widzów, którzy obserwują scenę w ciszy i ciemności, wysłuchując historii, opowiadanych przez ludzi grających tak, jakby byli nieobecni.”

Josh Radnor (1974)

Źródło: Magdalena Bartczak, Nie tylko Ted Mosby. Josh Radnor w Stopklatce, stopklatka.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=87293

O ludziach , O historii , Kochać się

„Nie jestem żadną gwiazdą, bo gwiazdy są na niebie. Po prostu kocham śpiewać i występować na scenie.”

Ewa Farna (1993) polsko-czeska piosenkarka

Źródło: Tomasz Dragan, Ewa Farna: – Na Superjedynkach będzie zajefajnie!, nto.pl, 7 września 2010 http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100907/FESTIWAL/830594656

O śpiewie , Kochać się

„Indyjska kultura jest bardzo sensualna, a piękno ciało jest jej istotną częścią, więc sceny seksu nie stanowiły problemu. Zależało mi, aby seks był wizualnie atrakcyjny. Szczególnie na początku, dopiero potem seks staje się narzędziem opresji, brak w nim uczucia, ponieważ to, co ich łączyło, wyparowuje, a on przywyka do relacji pracodawca-pracownica. Nie można być w szczerej relacji miłosnej z kimś, kto jednocześnie pełni rolę twojej służącej.”

Michael Winterbottom (1961) reżyser brytyjski

o filmie Triszna. Pragnienie miłości.
Źródło: Malwina Grochowska, Duma i uległość, portalfilmowy.pl, 9 marca 2013 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,14041,4,1,Duma-i-uleglosc.html

Cytaty o pięknie , O seksie , O emocjach , O relacjach

„Nie było łatwo im wytłumaczyć, że mogą nadać nowy impet na scenie politycznej. Choć długo to trwało, PO odniosła sukces. A potem jak przystało na człowieka ze służb nie rościłem sobie żadnych pretensji do tego, aby być członkiem partii albo działać. Ludzie ze służb nie powinni być w polityce.”

Gromosław Czempiński (1945) generał polski, szef UOP

o swojej roli w powstaniu PO.
Źródło: Czempiński: Dałem początek PO, rp.pl, 7 lipca 2009 http://www.rp.pl/artykul/330728.html

O ludziach , O sukcesie

„Człowiek, który staje na scenie, gdy ludzie biją mu brawo, ma problem z „podpompowanym” ego, ale od czego jest rodzina i żona – cieszę się, że mogę wrócić do wspólnoty i poczuć się normalnie jako grzesznik. Nie mając zaplecza w postaci rodziny i wspólnoty, mógłbym się pogubić i stracić prawdziwy obraz siebie.”

Robert Friedrich (1968) polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego)

Źródło: Arek Lerch, „Pokusy są potrzebne” – mówi Litza w nowym numerze „W Sieci”. Fragment wywiadu, wnas.pl, 11 maja 2014 http://wnas.pl/artykuly/4839-pokusy-sa-potrzebne-mowi-litza-w-nowym-numerze-wsieci-fragment-wywiadu

O ludziach , O rodzinie , O problemach , Obraz

„Zakochałem się w teatrze dość późno – przechodząc do Ateneum, które zawsze było moją wymarzoną sceną.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: Jolanta Zarembina, Placyk kompleksów, „Rzeczpospolita” 2002, nr 40

„Każda sztuka ma swoją odrębną fizjonomię artystyczną i musi mieć zastosowaną do własnego charakteru wystawę.(…) Trzymam się zasady Wyspiańskiego, że na scenie wszystko da się zrobić, byle nie tak, jak się dzieje w życiu.”

Karol Frycz (1877–1963)

Źródło: program spektaklu Irydion, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_frycz_karol

O sztuce , O charakterze

„Zawsze kochałam teatr, bywałam w teatrze, ale marzyłam o archeologii. Ale kiedy w moim żeńskim gimnazjum zaczęto przygotowywać się do konkursów recytatorskich, załapałam chyba tego bakcyla sceny. W jednym takim spektakliku byłam przebrana za starego profesora matematyki i nikt mnie nie poznał. Więc nie tylko miałam uzdolnienia aktorskie, ale byłam też mistrzynią charakterystyki – teraz uczę tego czasami studentów. Przepowiadali mi wówczas -oj ty chyba skończysz w teatrze, a ja z uporem maniaka powtarzałam, że pójdę na archeologię. Jednak zostałam aktorką i spełniałam się na scenie. Ale miałam taki okres, kiedy całkiem poważnie myślałam o rzuceniu teatru. I to nie dlatego, żebym nie grała, żeby mnie nie zauważano i nie obsadzano. Już nie myślałam o archeologii, ale chciałam skończyć psychologię, pisać, zamknąć się w górach… Myślałam o tym ze trzy lata. Jakbym była nawet pielęgniarką i podawała ludziom baseny, to byłabym bardziej potrzebna niż jako aktorka – tak sobie kombinowałam. Dzisiaj wiem, że się myliłam. Nie mogę żyć bez teatru.”

Bogumiła Murzyńska (1940)

Źródło: „Śląsk” 9/06, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njsr.htm

O myślach , O matematyce , O myśleniu , Kochać się

„Problemem Europy jest zdominowanie sceny politycznej przez konserwatyzm i brak alternatywy dla niego.”

Francis Fukuyama (1952)

Źródło: konferencja Europa i świat 30 lat po zwycięstwie polskiej Solidarności, Gdańsk, 30 września 2010.

O świecie

„Między dubbingującymi aktorami nie ma chorej konkurencji i wyrywania sobie ról, jak to się czasem dzieje w teatrze czy filmie. A poza tym decyzje o tym, kto ma zagrać, w większości zapadają za granicą. Nawet pracujemy przeważnie osobno, spotykając się tylko na chwilę, podczas scen zbiorowych.”

Grzegorz Pawlak (1961) polski aktor głosowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rknd.htm

O decyzjach , O czasie

„Komisariat. Poczekalnia ludzkiego nieszczęścia, występku. Scena kameralna różnych dramatów.”

Adam Bahdaj (1918–1985) polski pisarz

Źródło: Współczesna aforystyka polska, oprac. Joachim Glensk, Wydawn. Łódzkie, 1986.

„Spotkania z czołowymi twórcami teatru sprawiły, że istotnie stałam się bardziej wybredna w przyjmowaniu propozycji. Zdaję sobie sprawę, że mam określoną ilość energii i robię wszystko, by ją najlepiej i najpełniej spożytkować. Teatr jest dla mnie szczególnym przeżyciem, czymś znacznie więcej niż tylko pokazywaniem się na scenie czy byciem w obsadzie.”

Jolanta Fraszyńska (1968) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/twardas.htm

„Jesteśmy zespołem bez własnej sceny. Od dziesięciu lat, odkąd istniejemy, gramy tylko na festiwalach i w teatrach, które nas zaproszą. Prezentowanie się na dobrych i bardzo dobrych festiwalach jest czymś, czego nam trzeba jak tlenu.”

Maciej Adamczyk (1972) polski aktor i reżyser teatralny

o Teatrze „Porywacze Ciał”.
Źródło: Radosław Jagucki, Lubimy grać na „Kontrapunkcie”, „Gazeta na Pomorzu”, 20 kwietnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lubimyg.htm

„Nawet jak wcześniej oglądałam ten musical [Upiór w operze], to nie pomyślałam, że kiedykolwiek wcielę się w rolę Christine. Jest to rola wymagająca dobrego aktorstwa, kondycji i nienagannego wokalu. Christine na scenie jest częściej niż sam tytułowy bohater. Ta rola to chyba mój największy sukces. Na premierze miałam dopiero 17 lat.”

Paulina Janczak (1990) polska aktorka

Źródło: Anna Wanago, Próbuj, graj, nie kopiuj, „Gazeta Olsztyńska” nr 128, 3 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118557.html

O sukcesie

„Dla publiczności blues był bluesem tylko wtedy, gdy na scenę wychodził ktoś w starych niebieskich ogrodniczkach i śpiewał o tym, że jego stara go opuściła (…) Chcieli, żeby wszystko trwało w bezruchu, i nie byli świadomi, że to, czego słuchają, jest tylko częścią procesu; coś działo się wcześniej, a teraz ma pójść do przodu.”

Keith Richards (1943) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones)

Życie

O śpiewie

„Jestem normalnym człowiekiem, który stara się być aktorem, i cieszę się, że ktoś mi pozwala wychodzić na scenę i grać. Cieszę się opinią o mojej roli, ale woda sodowa do głowy mi nie uderzy. Kiedyś tak się stało, gdy wygrałem w Toruniu Festiwal Teatru Jednego Aktora, i okazało się, że prócz wody sodowej nic za tym nie poszło. Trzeba pracować – to wszystko.”

Wiesław Cichy (1957)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Opole, 16 kwietnia 2005 https://web.archive.org/web/20080524211929/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/czyc.htm

O wodzie

„Fascynuje mnie taka gra między fikcją a rzeczywistością. Przeprowadzam swoją prywatną sypialnię do teatru i ona raptem na tej scenie udaje scenografię. A człowiek, który decyduje się w niej spędzić noc, nagle staje się aktorem.”

Anna Baumgart (1966)

Źródło: Agnieszka Kowalska, Bezsenność na scenie, „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 3 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bezsennoscn.htm

O grach , O rzeczywostości , O nocy

„Natomiast świat, który tworzę swoim bohaterom, jest już tylko moim światem i hiszpański deszcz jest moim deszczem. W Fabryce muchołapek sędzia, czyli Bóg, z pewnym upodobaniem obsługuje w kulisach teatru maszynę wywołującą na scenie grzmoty i burzę. Myślę, że każdy pisarz, nawet ten mizernego talentu, obsługuje taką maszynę.”

Andrzej Bart (1951) polski powieściopisarz, scenarzysta i reżyser

Źródło: Justyna Sobolewska, Przeszłość trzyma mocno, polityka.pl, 15 czerwca 2009 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/291986,1,rozmowa-z-andrzejem-bartem.read

O Bogu , O świecie , O myślach , O przeszłości

„Jest taka wielka pogłoska, którą chciałbym zdementować teraz… nie jesteśmy z Seattle. Musiałem to powiedzieć, bo jeśli chociaż jedna osoba więcej spyta mnie znów o scenę Seattle, zwymiotuję i posikam się w tym samym momencie.”

Eddie Vedder (1964) amerykański muzyk rockowy, wokalista

„Aktorzy wiedzą, ile trzeba włożyć ogromu pracy w serial, by nie pozwolić i sobie, i innym dać się zaszufladkować. Staram się grać w serialu jak najlepiej potrafię. Cieszę się, gdy reżyser jest w stanie zaproponować mi coś nowego. I dzięki temu okazuje się, że zwykła scena przy śniadaniu staje się rozmową o życiu i niespełnionych marzeniach. Trochę koloryzuję, ale w istocie w tym serialu zdarzają się takie momenty i to jest bardzo fajne.”

Małgorzata Pieńkowska (1965) polska aktorka

Źródło: „Dzięki Marysi zachciało mi się żyć” - rozmowa z Małgorzatą Pieńkowską, 29 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6569/Dzieki-Marysi-zachcialo-mi-sie-zyc-rozmowa-z-Malgorzata-Pienkowska.html

„Na scenie las-nie-las, pełen cieni i przelatujących co chwila czerwonych świateł. Gdzieś z góry (…) schodzili partyzanci, błyskały lufy karabinów, śpiew brzmiał coraz donośniej:
Dziś do ciebie przyjść nie mogę,
Zaraz pójdę w nocy mrok…”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Potem przychodzi ktoś inny

O świetle

„Coming out jest jak wejście na scenę w blasku reflektorów. Jak zareaguje publiczność? Co jej powiedzieć?”

Tomasz Raczek (1957) polski krytyk filmowy, publicysta

Źródło: wywiad, innastrona.pl http://www.innastrona.pl/magazyn/bequeer/wywiady_raczek_szczygielski.phtml

„Dla mnie bycie na scenie nie jest najważniejsze. Tak naprawdę to zło konieczne. Nie można już być muzykiem bez sprzedawania się, a granie koncertów na żywo jest najbardziej uczciwym sposobem robienia tego. W przeciwieństwie do sprzedaży zdjęć z twoją podobizną, ubrań czy kreskówkowej wersji samego siebie.”

Kristin Hersh (1966)

Źródło: Miłosz Habura, Kristin Hersh: „Jestem bardzo biedna i bezdomna”, nuta.pl http://www.nuta.pl/wywiady/d/2/152/

O złu

„O Przeglądzie marzyłem od dawna. Po raz pierwszy wziąłem w nim udział mając 21 lat. Odpadłem. Obiecałem sobie wówczas, że jeśli wrócę tu po latach – wygram. Na dzień przed, rozmawiałem z Jackiem Bończykiem. Powiedział: „Bartek, trzymaj się tego, na co się zdecydowałeś i uwierz w to. Jeśli ty wierzysz w swoje zdanie, w to, co chcesz ludziom powiedzieć, to nikt poza tobą nie ma racji”. Przygotowując się (…), zrzuciłem osiem kilogramów, na godzinę przed wejściem na scenę ogoliłem się na łyso. Moja mama siedząca na widowni potrzebowała sporo czasu, by mnie rozpoznać… A kiedy już schodziłem ze sceny wiedziałem, że albo zostanę wyśmiany, albo… wygram.”

Bartosz Porczyk (1980) aktor polski

o Przeglądzie Piosenki Aktorskiej.

O czasie

„Scena ma swoje prawa. Trzeba na niej stworzyć coś więcej ponad samo powtórzenie ruchów wyuczonych na próbie.”

Margot Fonteyn (1919–1991)

„(…) nie ma się co denerwować tym, że czasem cały dzień czeka się na zdjęcia. Warunki bywają naprawdę ciężkie (…), powtarzać wiele razy sceny w plenerze, a na dworze jest minus 10 stopni i nikogo nie obchodzi, że aktor nie czuje już palców u stóp z zimna.”

Maria Konarowska (1980)

o trudnych warunkach pracy w serialu Plebania.
Źródło: Przywiązuję się do ludzi, „Tele Tydzień”, nr 20, 12 maja 2008 http://www.plebania.pl/wywiady/konarowska.html

O ludziach , O czasie , O czekaniu

„Kiedy gram, staram się myśleć o muzyce. Bardzo łatwo jest się rozproszyć i zdekoncentrować. Staram się zbytnio nie rozpraszać przed koncertami, tak samo staram się być skupiony na scenie, ale czasami zdarza się, że ktoś w mało wyrafinowany i elegancki sposób wyciąga telefon i zaczyna kręcić filmy, wtedy zaczynam myśleć o tym, że ktoś to robi i wyprowadza mnie to z równowagi. To dla mnie kluczowa kwestia, więc nie myślę o osobach na widowni oraz o czymkolwiek, co mogłoby mnie zdekoncentrować.”

Gavin Harrison (1963)

Źródło: Przemysław Głowacki, Gavin Harrison podczas Zildjian Day w Katowicach – wywiad, infomusic.pl, 2 lutego 2015 https://www.infomusic.pl/wywiad/42599,gavin-harrison-podczas-zildjian-day-w-katowicach-wywiad

O myślach , O myśleniu

„Zdarzają się spektakle, gdy aktor zaczyna mówić i wszyscy go słuchają. Uśmiecha się, a cała widownia razem z nim. Kontakt z publicznością to najważniejszy z powodów, dla których aktor lubi stać na scenie. Zofia Kucówna mówiła o tym: „Poczucie władzy nad publicznością”. To władza, która przekazuje pozytywne emocje. Miałam takie momenty i zapamiętam je na całe życie.”

Aleksandra Justa (1969) polska aktorka

Źródło: Maciej Gajewski, W środku jest jakiś diabeł, „Pani” nr 11, listopad 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151405.html

O życiu , O uśmiechu

„Jeśli kręcisz film z gwiazdą, to tylko dlatego, że ona tego chce. Wie, że zarabia 20 razy więcej. Wie, że jeśli coś z spieprzysz, wywalą ciebie, nie ją. Trzeba się więc z nimi zaprzyjaźniać. Ale one z drugiej strony wiedzą, że jeśli coś pójdzie kiepsko, za następną rolę dostaną mniej. To profesjonaliści i nigdy nie miałem z nimi problemu. No chyba że pili. Podczas zdjęć do niektórych filmów jeszcze o godz. 15 w oczach aktora nie było nic. Kłopoty pojawiają się również wtedy, gdy na planie znajdują się dwie znakomitości nie darzące się sympatią. Zwłaszcza jak muszą kręcić scenę miłosną.”

Irvin Kershner (1923–2010)

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23034

O piciu

„Teatr kojarzy mi się z wielką sztuczną machiną, w której pracują miliardy osób, a która nie ma żadnego związku z twórczością. Pokazywane w teatrze sceny są udziwnione, wyprane z emocji, niepotrzebnie skomplikowane. Tak naprawdę nie czai się w nim nic ciekawego.”

Oskar Dawicki (1971)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 23 października 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wogole.htm

„Mam duszę Hamleta, ale publiczność skierowała mnie na inne tory. Widzowie lubią mnie w rolach charakterystycznych – komediowych. Ja jednak nie mam wizerunku komika, tak jak na przykład Janek Kobuszewski czy Wiesio Gołas. Oni wystarczy, że pokażą się na scenie i widzowie eksplodują śmiechem. Ja muszę popracować, żeby uzyskać efekt komediowy. Sam z siebie nie jestem zabawną postacią. Mam nadzieję, że się tego nauczyłem.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Źródło: oficjalna strona Mariana Opani http://www.marianopania.pl/index.php?opania=kabaret

O duszy , O śmiechu

„Fryzura i spiłowany ząb były niczym w porównaniu z rozbieraną sceną. Tu miałem największe opory. Bardzo trudno było mi się rozebrać się przed obcymi ludźmi, czyli aktorką i ekipą. Nie mam natury ekshibicjonisty i nagość uważam za rzecz bardzo intymną. Ze spiłowaniem zęba poszło znacznie prościej. Więcej – to właśnie usunęło blokadę wmyśleniu o postaci Despera.”

Marcin Dorociński (1973) aktor polski

o roli w Pitbullu.
Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jfmn.htm

O naturze

„Pamiętam (…), że kiedy kręciliśmy jedną ze scen w klasztorze, umieściliśmy Rafała w trumnie. W pewnym momencie wynikł jakiś problem, nad którym musieliśmy się poważnie zastanowić. Zajęło nam to prawie godzinę. Kiedy byliśmy już gotowi do wznowienia zdjęć, zaczęliśmy szukać Rafała. Byliśmy przekonani, że on sobie gdzieś poszedł. On tymczasem słodko sobie drzemał w trumnie.”

Andrzej Saramonowicz (1965) polski scenarzysta, reżyser, producent, dziennikarz oraz dramaturg

o Rafale Królikowskim podczas realizacji filmu Ciało.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, „Ciało” ostatniej szansy. Rozmowa z Koneckim i Saramonowiczem, 22 sierpnia 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=15832

O problemach

„Mam scenariusz, ale bez dialogów. Każda scena jest przedyskutowywana z aktorami, którzy kreują swoje postacie stosownie do sytuacji. Ten rodzaj pracy zazwyczaj się sprawdza (…). Nie mieliśmy wiele czasu na przygotowania. Przed rozpoczęciem zdjęć spotkałem Juliette tylko trzy razy. Za pierwszym razem nie była gotowa, by zaproponować mi jakikolwiek dialog. Za drugim razem nie było lepiej. Ale na trzecim spotkaniu pojawiła się jako Suzanne; otworzyła się na nią, znała jej kolor włosów, wiedziała jak mówi, wszystko… Od aktorów tak profesjonalnych jak Juliette Binoche można dostać ten rodzaj wsparcia, który współtworzy postać… To wspaniała, charyzmatyczna aktorka.”

Hsiao-hsien Hou (1947)

Źródło: Hsiao-hsien Hou o filmie „Podróż czerwonego balonika”, Gutek Film, 5 lutego 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/41,1

O kolorach , O wsparciu , O czasie

„Niektóre żarty po prostu nie działają, przerywasz scenę i czekasz na śmiech, który nigdy nie nadchodzi. To zdarza się bardzo rzadko, ale jednak czasem. Myślisz wtedy, „No to świetnie! No cóż – nie zadziałało.””

Kaley Cuoco (1985)

Źródło: „Teoria wielkiego podrywu”: Czy kujony mogą być sexy?, wp.pl, 8 marca 2013 http://film.wp.pl/id,134077,title,Teoria-wielkiego-podrywu-Czy-kujony-moga-byc-sexy,wiadomosc.html

O myślach , O śmiechu , O czasie , O czekaniu

„Na najnowszej płycie jest zdecydowanie więcej rytmu, gra fantastyczna sekcja. Są także eksperymenty z brzmieniem charakterystyczne dla sceny niezależnej. To, że zmieniła się moja muzyka, było naturalną potrzebą. Nie oznacza to jednak, że przestałam się interesować country i jazzem.”

Norah Jones (1979) piosenkarka i pianistka amerykańska

Źródło: „Zwierciadło”, nr 1/1959, styczeń 2010

O muzyce , O grach

Cytaty na temat scena strona 4

Cytaty na temat scena
strona 4