Cytaty na temat scena (847 cytatów, strona 6)

„Głęboko wstydzę się za tych naszych polityków, gorliwie ze sobą rywalizujących, który okaże się lepszym populistą i lepiej wykorzysta falę ludowego lęku – a ów lęk zaraża nasze społeczeństwo do tego stopnia, że już zaczynają się formować faszystowskie bojówki „samoobrony”. Gdy widzę ogolone głowy z wytatuowanymi szubienicami i antymuzułmańskie plakaty, gdy widzę palących flagi Unii, dostrzegam w tych scenach bliźniacze odbicie zachowań fanatyków muzułmańskich palących flagi amerykańskie lub unoszących ręce w nazistowskim czy neonazistowskim pozdrowieniu.”

Tomáš Halík (1948)

Źródło: Imigranci i my. Dekalog ks. Halika http://wyborcza.pl/magazyn/1,149284,19182098,imigranci-i-my-dekalog-ks-halika.html, przeł. Tomasz Dostatni OP, wyborcza. pl, 14 listopada 2015.

O zachowaniu

„Scena wielka otwarta, Kościół Boga czy Czarta.”

Stanisław Wyspiański książka Wyzwolenie

Wyzwolenie (1903)
Źródło: akt I

O Bogu

„Literatura i film to moje pasje. Nim zdecydowałem się zdawać do szkoły aktorskiej, myślałem o reżyserii. W końcu nie odważyłem się, ale teraz wracam do niej okrężną drogą. I trochę to widać; wiele scen komponuję w filmowy sposób. Zawsze też sięgam po dobrą literaturę. Mam zresztą za sobą epizod księgarski.”

Robert Talarczyk (1968) polski aktor i reżyser

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 stycznia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njcz.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Nie zgadzam się z tymi, którzy twierdzą, że po obejrzeniu filmu ze scenami przemocy sam będziesz miał ochotę kogoś zabić. Ludzie zawsze będą postępować niemoralnie i szukanie w tym wpływu kina nie ma, moim zdaniem, żadnego sensu. Kiedy widzowie wchodzą do ciemnej sali i zaczynają wpatrywać się w ekran, biorą udział w grze, której reguły doskonale znają. Lata temu, gdy oglądali film Hitchcocka, wiedzieli przecież, że ptaki nie wylecą z ekranu, by ich zaatakować. Jednak byli przerażeni i uwielbiali to uczucie, choć mieli świadomość jego sztuczności. Na tym polega właśnie sekret dobrego kina.”

Ari Folman (1962)

Źródło: Piotr Czerkawski, Wybieram iluzję! http://www.dwutygodnik.com/artykul/4735-wybieram-iluzje.html, dwutygodnik.com, nr 116/2013.

O ludziach , O emocjach , O grach , O ptakach

„Lubię te wszystkie sytuacje, gdy mój bohater jest nieprzewidywalny.(…) Lubię też grać sceny, które mają nieco komediowy charakter.”

Kacper Kuszewski (1976) aktor polski

Źródło: „To jest pana siostra, a to mama. Akcja!” - wywiad z Kacprem Kuszewskim, 3 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6490/To-jest-pana-siostra-a-to-mama-Akcja-wywiad-z-Kacprem-Kuszewskim.html

O charakterze , O siostrze

„(…) aktor żyje tak naprawdę w teatrze.(…) w filmie zawsze jestem tylko narzędziem w gromadzie innych ludzi – scenarzysty, reżysera, operatora czy montażysty. Aktor filmowy efekt swojej pracy widzi dopiero na ekranie, podczas gdy w teatrze jest zupełnie inaczej – spektakl się nie zacznie, gdy aktora nie ma na scenie.”

Tadeusz Bradecki (1955)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 1 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20225

O ludziach , O czytaniu

„Inklinacjami poetyckimi można poniekąd wytłumaczyć sobie owe psychologicznie paradoksalne zjawisko, że Łukasz, chyba najbardziej wykształcony wśród ewangelistów, nagromadził w swoich przekazach o narodzinach dzieciątka Jezus więcej elementów cudowności niż jego poprzednicy. Do pewnego stopnia musimy oczywiście położyć to na karb procesu mitologizacji Jezusa, procesu, który wówczas już posunął się dalej niż za czasów Marka i Mateusza. Ale sam fakt deifikacji nie wyjaśnia nam, dlaczego Łukasz tak bezkrytycznie wciela do swojej ewangelii te rozbrajająco naiwne, przez prostaczków kolportowane pogłoski, owe podawane z ust do ust, typowo ludowe, urocze baśnie, w których dzieją się dziwy nad dziwami. Archanioł Gabriel zwiastuje narodziny Jana Chrzciciela i Jezusa, a potem każe pasterzom iść do Betlejem. Gdy ruszają w drogę „zastępy wojsk niebieskich” głoszą chwałę Boga i wołają: „Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Na widok ciężarnej Marii w łonie Elżbiety skoczyło z radości dzieciątko; przyszła matka Jana Chrzciciela zawołała wówczas: „Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota twego”.
Gdy przypominamy sobie te czarodziejskie sceny, pełne chwytającej za serce prostoty, radosnych uniesień i światłości niebieskiej, gdy słyszymy hymny Marii i Zachariasza, jak też rozlegające się w przestworzach pienia anielskie – zaczynamy rozumieć Łukasza. Wydaje się bowiem, że nie tylko poetycka wrażliwość na urodę tych ludowych baśni podszepnęła mu myśl, by wcielić je w biografię Jezusa. Wyczuł on może nieomylnym instynktem, ile radości, pokrzepienia i nadziei przyniosą te proste opowieści licznym pokoleniom smutnych i udręczonych ludzi. Dostrzegając ich wagę dla chrześcijaństwa, niejako zalegalizował je swoim autorytetem i nadał im sankcję prawdy historycznej.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści ewangelistów (1979)
Źródło: Opowieści ewangelistów

O Bogu , O ludziach , O pokoju , O matce

„Graliśmy w nieczynnych magazynach, starym kościele, gdzie widownią byli bezdomni, na dworcu PKP, w gospodarstwie, w którym obok sceny stała przywiązana krowa. Okazuje się, że tak naprawdę, czy to widzów gdzieś w dalekiej Bolonii, czy na polskiej wsi – nie różni w sumie czynnik człowieczy, ale tylko możliwości.”

Grzegorz Artman (1971)

Źródło: Monika Żmijewska, Białystok. Film o podróży grupy teatralnej, „Gazeta Wyborcza - Białystok”, 14 sierpnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/99415.html

„Bez wątpienia punkt, w jakim się teraz znajduje, możliwość pracy na musicalowych scenach na całym świecie, z najlepszymi artystami i reżyserami, przy interesujących projektach – to zasługa osób, które tu spotkałem na swojej drodze. Przede wszystkim Pani Danuta Baduszkowa – twórczyni nowoczesnego musicalu w Polsce oraz Józef Muszyński – wielki artysta sceny. I wiele, wiele innych znamienitych postaci.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Spamalot, czyli Monty Python i święty Graal – wywiad z Jerzym Jeszke, mmtrojmiasto.pl, 23 września 2010 http://www.mmtrojmiasto.pl/262814/2010/9/23/spamalot-czyli-monty-python-i-swiety-graal--wywiad-z-jerzym-jeszke?category=kultura

„Od pierwszych chwil dobrze czułem się na scenie. Denerwujesz się na myśl o wyjściu przed grupę ludzi, ale dla mnie to było jak wypuszczenie tygrysa z klatki. Może to inna wersja motyli w brzuchu. Możliwe. Zawsze czułem się na scenie komfortowo, nawet jeśli nawalałem.”

Keith Richards (1943) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones)

Życie

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Nie muszę się jakoś specjalnie przygotowywać. Bez zbędnych ceregieli potrafię wejść na plan uśmiechnięta, by po chwili odegrać najbardziej dramatyczną scenę, w której zalewam się łzami. Po prostu uwielbiam grać. Staram się jedynie nie wysilać zbytnio podczas prób i całą swoją energię uruchamiać podczas ujęcia.”

Anna Przybylska (1978–2014) aktorka polska

Źródło: wywiad, stopklatka.pl, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=8315

Łza

„Jeśli chodzi o film, to tylko jakieś ogony. „Panie Stanisławie, taką scenę mam, że pan wysiada z pociągu, a bohater filmu mówi do żony: «O, patrz, Kloss idzie»”. Na tej zasadzie zagrałem samego siebie u Kondratiuka w Dziewczynach do wzięcia, u Szmagiera w 07, zgłoś się, u Łomnickiego w Domu. I zacząłem zdawać sobie sprawę, że coś jest nie tak. No bo czy to normalne, że popularny aktor zamiast dostawać nowe role, ciągle wysiada z pociągu jako Kloss?”

Stanisław Mikulski (1929–2014) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Nadal jestem Klossem http://film.onet.pl/wiadomosci/stanislaw-mikulski-nadal-jestem-klossem,1,4063260,wiadomosc.html

O domu

„Zwisam ze sceny jak sztandar narodowy.”

Halina Mikołajska (1925–1989) aktorka polska, działaczka opozycji demokratycznej

Źródło: Zwisam ze sceny jak sztandar narodowy, „Życie na Gorąco” nr 26/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120230.html

O życiu

„Dawniej mówiłem ze sceny: „Wypowiedzenie daję, jestem wolny, wolny. No i co z tego, zostaję na bruku”, i ludzie się śmiali. Dzisiaj jest przerażająca cisza, bo widocznie trzy czwarte widowni jest w szponach psychozy etatu albo jego braku, pracuje na umowach śmieciowych, nie ma zabezpieczenia.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: rozmowa Pawła Smoleńskiego, Nie znoszę tej Polski w gorączce, „Gazeta Wyborcza”, 19–20 stycznia 2013.

O ludziach , O ciszy

„Praca w filmie wymaga innego rodzaju skupienia. Kiedy jestem gotów do zagrania sceny, pojawia się na przykład chmura i trzeba czekać na odpowiedni moment. Ale wtedy właśnie jest przerwa obiadowa. Zapalam papierosa, denerwuję się, bo widzę, że krzywo przybijają belkę i ona zaraz im spadnie, a potem myślę: cholera, właściwie, co mnie to obchodzi. I nagle znajduję się w stanie jakiejś schizofrenii. Energia, z którą przyszedłem na plan, rozpływa się. A przy tym ta żenująca polska bieda. Na wszystko brakuje pieniędzy. Wystarczyłaby zwyczajna rzecz, od lat oczywista w produkcjach filmowych na całym świecie: przyczepa, w której aktor może przeczekać chwilę, kiedy nic się nie dzieje.”

Jan Frycz (1954) aktor polski

Źródło: „Polityka” 49/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niechceg.htm

O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Pisanie scenariusza jest w pewien sposób magiczną czynnością, bardzo trudną na początku, ale jednocześnie sprawiającą, że kiedy piszesz, czujesz jakby wszystko wokół ciebie wnikało i uzupełniało tekst. Włączasz radio, słyszysz piosenkę i czujesz, że to utwór, którego szukałeś do konkretnej sceny! W dokładnie taki sposób do scenariusza trafił Kierkegaard, mówili o nim w radiu w momencie, gdy go potrzebowałem.”

Dagur Kári (1973)

Źródło: Anna Bielak, Strach przed lataniem. Dagur Kari dla Stopklatki, 3 lipca 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=78474

O strachu

„Ja sobie odpoczywam w teatrze. Ten zawód jest co prawda bardzo emocjonalny, ale scena to mój oswojony świat, panuję nad nim. Ale jeśli jestem bardzo zmęczona, czytam wiersze. I naprawdę mi to pomaga. Wchodzę w inny świat, zaczynam się nad czymś zastanawiać. I przestają mnie drażnić małe rzeczy, przestaję się z ich powodu wściekać. Szkoda mi na to czasu.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: Chwile innego oddechu, „Rzeczpospolita”, 24 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26720

O prawdzie , O świecie , O czasie , O czytaniu

„Co byś zobaczył w tle, gdybyś chciał nakręcić jakąś scenę w centrum Warszawy? Reklamy atakują nas z każdej strony.”

Janusz Kamiński (1959) polski operator filmowy i reżyser działający w USA

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9657

„W Portugalii amatorstwo i zawodowstwo są bardzo blisko siebie. W związku z tym na scenę wchodzi wiele rzeczy, które normalnie by nie weszły. Nie zawsze jest w nich jakość, ale zawsze – otwarcie na świat. Tam odkryłem teatr przez choreografię.”

Wojciech Ziemilski (1977)

Źródło: Mapa narracji Ziemilskiego, „Gazeta Wyborcza - Stołeczna” nr 23, 29 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110220.html

O świecie

„To spektakl zrobiony porządnie, rzetelnie. Spektakl, który „ma swoją podłogę”, w którym słychać, co mówią aktorzy. W którym materiał szóstej kotary w głębi sceny jest najwyższej jakości, jak w filmach Viscontiego. Spektakl, w którym zbiegają się dążenia ludzi poczuwający się do odpowiedzialności za sztukę: oświeconej władzy, artystów, krytyków, widzów.”

Andrzej Seweryn (1946) aktor i reżyser polski

definicja dobrego spektaklu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21027

O ludziach , O czytaniu

„A wróciliśmy do miejsc naszej miłości, starych ulic,
gdzie z liści spadał deszcz brunatny, w bezksiężycowe miasto.
Stają mi w oczach sceny tradycji pasterskiej:
Dafnis i Chloe koziołkujący pod drzewem,
Adam i Amaryllis, a może imiona są inne,
Werter przeszyty piorunem, kornwalijskie historie.
Towarzyszy nam wszędzie echo, w tych starych murach,
i z echem naszych kroków ta odleglejsza pamięć
tworzy harmonię. Dlatego ten spór?”

Bogdan Czaykowski (1932–2007)

Źródło: Tradycje miłości

O historii

„Nie zawsze (…) muzyka musi być w filmie „niesłyszalna” dla widza. Niektóre sceny wręcz wymagają takiej sytuacji, aby muzyka przejęła pierwszoplanową rolę.”

Abel Korzeniowski (1972) kompozytor polski

Źródło: Olgierd Wojtkowiak, Specjalnie dla Stopklatki – Abel Korzeniowski, stopklatka.pl, 29 września 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=928

O muzyce

„Nie istnieje odrębne zjawisko plastyki w teatrze. Jest – teatr. Jednym z czynników budujących go jest także plastyka. Nazwałbym ją zresztą po prostu dekoracjami. Jeśli te moje dekoracje były partnerskie dla pozostałych elementów teatru, to znaczy, że były niezbędne. Mniej by ten teatr mówił, gdyby nie ich obecność na scenie. Ale powtarzam: wszelkie działania, wszelkie składowe elementy teatru winny ograniczać się w swojej niezbędności. W tym sensie – jestem zwolennikiem teatru ubogiego.”

Jerzy Juk-Kowarski (1944)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 27 marca 1978

Sens

„Jestem dość nietypowym chirurgiem. Zdawałem równocześnie egzaminy do Akademii Medycznej i Szkoły Teatralnej w Warszawie. Był rok 1951, a Szkołą Teatralną władał wtedy prof. Aleksander Zelwerowicz, wielki Zelwerowicz. Zgłosiłem się tam na wstępną rozmowę kwalifikacyjną. Wszedłem do małego budynku szkoły i natrafiłem na niecodzienną scenę. Na schodach szkolnych stał Mieczysław Gajda – młodziutki wówczas aktor o wybitnych zdolnościach i cudownych warunkach. Stał na półpiętrze i patrząc w dół, wygłaszał wielki monolog z pierwszej sceny trzeciego aktu „Hamleta.””

Ryszard Długołęcki (1933)

Ten monolog został tak powiedziany, że nogi wrosły mi w ziemię. Pomyślałem sobie: „Gdzie ja trafiłem? Czego tu szukam?”.
Źródło: Karolina Kowalska, „Być albo nie być” chirurga Ryszarda Długołęckiego, bydgoszcz.gazeta.pl, 2 kwietnia 2013 http://bydgoszcz.gazeta.pl/bydgoszcz/1,48722,13668031,_Byc_albo_nie_byc__chirurga_Ryszarda_Dlugoleckiego.html#opinions

„Chodzi o to, żeby wciągnąć widza w grę, żeby scena była jak najlepsza z punktu widzenia siedzącego przed telewizorem widza. Patrzę, jak jest napisana scena, jak reagują aktorzy i namawiam ich na wspólną wizję, słuchając ich uwag.”

Maciej Dejczer (1953) polski scenarzysta i reżyser filmowy

Źródło: Maciej Dejczer, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/801/Maciej-Dejczer.html

„Dane mi było zagrać bardzo wiele ciekawych ról. Nie żałuję niczego. Błędów na pewno popełniłem tysiące, lecz nigdy nikomu nie zrobiłem świństwa, nie dokuczałem. Byłem lubiany, koleżeński. Prasa mnie oszczędzała. Nie krojono mi batów, ale zawsze czułem niepokój, co napiszą o mnie recenzenci. Piękne wspomnienia wiążą się nie tylko ze sceną. Nie ma co udawać świętego, wpadało się również do knajpki. To były bardzo miłe spotkania. Dzisiaj młodzi koledzy nie chodzą tak często na wódeczkę. W teatrze są mierne zarobki, chyba że ktoś się załapie do jakiegoś serialu, to szczęść Boże.”

Bohdan Wróblewski (1929–2012)

Źródło: Krzysztof Kowalewicz, Teraz zostałem prawdziwym emerytem, „Gazeta Wyborcza – Łódź” nr 153, 3 lipca 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/27467.html

O Bogu , O szczęściu

„Jest coraz więcej ludzi bezczynnych, coraz więcej aktorów, dla których w rozgrywającej się sztuce świata nie ma roli i miejsca na scenie.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Polityka i społeczeństwo

O ludziach

„Czułem się jak bohater powieści, którą autor przestał nagle pisać. Bez pomysłu na ciąg dalszy zaciskałem w dłoni kawałek rozbitego lustra. Spływająca po nim krew plamiła podłogę, a ja tkwiłem w tej scenie, nie mogąc się z niej wyrwać. Zaskoczony przez sytuację, w której się znalazłem, nie potrafiłem podjąć jakiejkolwiek decyzji, a świadomość tego, że jestem zdany wyłącznie na siebie, pogrążała mnie jeszcze bardziej. Nie byłem nawet w stanie przewidzieć, co się wydarzy. Pozostawało mi zatem czekać na powrót autora.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Wariant do sprawdzenia
Źródło: s. 105

O decyzjach , O czekaniu

„To nic. To naprawdę nic. Nie mogę chodzić, ale przecież żyję. Pragnę wyjść na scenę, wrócić do śpiewania, pokonać swój lęk. A ludzie? Ufam, że mnie zaakceptują taką, jaką jestem.”

Monika Kuszyńska (1980) polska wokalistka

Źródło: Monika Kuszyńska: czas na żałobę się skończył, onet.pl, 13 maja 2010 http://muzyka.onet.pl/0,2169214,newsy.html

O ludziach , O muzyce , O czasie

„Na scenie mamy ławki i schody, które symbolizują kolejne szczeble kariery, dążenie na jej szczyt. Kariera to nasza współczesna iluzja szczęścia, którą podsycają media, politycy, korporacje sprawujące kontrolę nad naszymi umysłami.”

Achim Freyer (1934)

Źródło: Anna S. Dębowska, Czy Mozart może być dzisiaj polityczny?, „Gazeta Wyborcza”, 17 czerwca 2006 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/czym.htm

„To był największy zgiełk i hałas, jaki pamiętam. Wyszłam na scenę i byłam najszczęśliwszą osobą na świecie.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

o swoim pierwszym koncercie.

„Bardzo, ale to bardzo chciałabym być na scenie brzydka. Cały czas poszukuję środków, które pozwoliłyby widzowi dostrzec we mnie coś więcej niż tylko moją urodę.”

Anna Mamczur (1970) polska aktorka i piosenkarka

Źródło: Jak laleczka Barbie, „Tele Tydzień”, 1996.

O poszukiwaniu , O czasie

„Lubię grać mocne, złożone postaci. Ale mam też za sobą role, na scenie i w teatrze telewizji, które są diametralnie inne – wcale nie „czarne”. Tak naprawdę, czuję się aktorem komediowym.”

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

„Elektronika jest fajna, sam lubię sobie posłuchać różnych rzeczy, ale nie wyobrażam sobie wykorzystania jej szerzej na tym etapie. Może za parę lat wszystko się zmieni i będzie na scenie z laptopami naciskając tylko guziczki jak Kraftwerk.”

Dariusz Brzozowski (1980) polski perkusista

Źródło: Tomek Kolanowski, Huntera „Trumian Show” premierowo w Stodole, muzyka.pl, 20 listopad 2012 http://www.muzyka.pl/wywiady/pokaz/213/huntera_trumian_show_premierowo_w_stodole.html

O muzyce

„Matka nie wychowała kłamcy, ojciec tchórza,
osiedle nie zrobiło ze mnie z klatki ćpuna,
marzenie zabrało mnie z ławki na scenę,
dla niedoszłego samobójcy to i tak za wiele.”

Zeus (1983)

Źródło: utwór Znasz mnie

O matce

„Od strony czysto profesjonalnej, poza jak najwszechstronniejszym opanowaniem warsztatu, obowiązkiem aktora jest wyzbycie się kokieterii, wszelkiej skłonności do ekshibicjonizmu i obrona na scenie każdej postawy ludzkiej.”

Zbigniew Zapasiewicz (1934–2009) polski aktor

Źródło: „Teatr” 1987, nr 1

„Rosja po ćwierćwieczu nieobecności w wielkim stylu wraca na scenę międzynarodową. Któż by wyobrażał sobie, że amerykański prezydent wycofa z Kongresu wniosek o zgodę na zbombardowanie Syrii, bo chce dać szansę propozycji przedstawionej przez rosyjskiego ministra spraw zagranicznych?”

Gilles Kepel (1955)

Źródło: rozmowa Bartosza Wielińskiego, Chaos u bram Europy, „Gazeta Wyborcza”, 14–15 września 2013.

„Przede wszystkim zwracamy uwagę na osobowość. Musi nam się dobrze układać – żeby ona chciała przebywać z nami, a my z nią. Musi też kochać muzykę i wiedzieć czym jest Nightwish. Oczywiście, musi być dobra wokalistką, ale niekoniecznie z wykształceniem operowym. Raczej szukamy czegoś innego. Co nie zmienia faktu, że musi umieć zaśpiewać stare utwory. No i jeszcze jedna rzecz – charyzma. Właśnie to mamy na myśli, kiedy mówimy o „dobrym wyglądzie”. To nie oznacza, że ma być modelką czy dziewczyną z okładki Playboya. To musi być ktoś, kto będzie umiał „zapełnić” scenę, taka jak to robiła Tarja.”

Tuomas Holopainen (1976) fiński muzyk metalowy, klawiszowiec Nightwish

odpowiedź na pytanie: „A jakie są Wasze wymagania odnośnie nowej wokalistki?”

O wykształceniz , O muzyce , O myślach , O osobowości

„Ja kocham swoją pracę i kocham scenę. Tam spełniam się życiowo i artystycznie. Z uwagi, że przez całą moją karierę nie byłem związany na stałe z jedną sceną mam możliwość ciągłego doskonalenia swojego warsztatu i poznawania nowych smaków tego pięknego zawodu.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 18 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139366.html

Kochać się

„(…) w tym zawodzie najbardziej cenię precyzję. Nie znoszą, kiedy ktoś zmienia scenę zaskakując partnera i sam nigdy tego nie robię. Aktorstwo jest dla mnie matematyką. Muszę doskonale wszystko wiedzieć. A potem, w ramach tych warunków – robimy co możemy. Nie wierzę w aktorstwo teatralne różne różnych wieczorów. Z nieufnością słucham opinii typu „on był wczoraj znakomity”, bo nie wierzę, żeby mogły być tak znaczne różnice. Jeśli jest rola przygotowana dobrze, można być bardzo dobrym lub porywającym, ale nie jednego dnia znakomitym, a drugiego fatalnym. Takie przeskoki mają tylko amatorzy. Po to ma się dyplom, żeby uniknąć improwizacji. To jest zawód i trzeba po prostu umieć go wykonywać.”

Roman Wilhelmi (1936–1991) aktor polski

Źródło: Ewa Moskalówna, Co grać? http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118510.html, „Głos Wybrzeża” nr 185, 4 sierpnia 1984

„Śmiać się nie umiem do dziś, tylko uśmiechać. Również na scenie śmiech staram się zastąpić innym środkiem aktorskim.”

Anna Chodakowska (1948) aktorka polska

Źródło: „Scena” 1988, nr 10

O śmiechu

„Z aktorami, którzy mają siebie za wielkich, pracuje się bardzo ciężko. Kocham aktorów-artystów, którzy przede wszystkim lubią teatr. Lubię przyjść do mojego teatru i umyć w nim podłogę czy scenę. I to jest normalne, nie spycham tego na inne osoby.(…) W tej chwili pracuje u mnie w teatrze trzydziestu pięciu aktorów, trzydziestu technicznych i żadnej gwiazdy. Wszyscy pracujemy na dobre imię sceny. I nie ma sytuacji, że mnie boli brzuch, głowa, dupa czy coś innego. Przychodzisz do pracy, to jesteś w pracy. Takich aktorów kocham, z którymi lekko się pracuje. Przecież teatr to radość. Jeśli zmienia się w katorgę, mękę, to nie ma to sensu. Nie ma nic gorszego niż próba, która jest katorgą. Lubię też pracować z aktorami, którzy wnoszą swoje pomysły.”

Nikołaj Kolada (1957)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Nikołaj Kolada: nie będę uczył grać Szekspira w barchanowych majteczkach http://www.dzienniklodzki.pl/artykul/784853,nikolaj-kolada-nie-bede-uczyl-grac-szekspira-w-barchanowych,id,t.html, Dziennik Łódzki.pl, 17 marca 2013

Kochać się , Sens , Radość

„Żeby zrozumieć współczesny świat, należy posługiwać się ruchomym globusem i przyglądać się scenie, na której żyjemy, z różnych punktów ziemi.”

Ryszard Kapuściński książka Jeszcze dzień życia

Another Day of Life
Jeszcze dzień życia

O świecie

„Jedyną rzeczą nudniejszą od walczenia pięściami, jest pojedynkowanie się na miecze albo strzelanina. W czasie scen walki zwyczajnie zasypiam. Właśnie z tego powodu waleczne sceny w „Podziemnym kręgu” miały być elementem komediowym. Pojedynki na serio są nudne.”

Chuck Palahniuk (1962)

Źródło: Michał Hernes, Autor Podziemnego kręgu: Czekam na telefon od Michaela Baya, stopklatka.pl, 31 maja 2013 http://stopklatka.pl/-/59887778,autor-%E2%80%9Epodziemnego-kregu%E2%80%9D-czekam-na-telefon-od-michaela-baya

O czasie , O czekaniu , O walce

„Pantomima to sztuka poza słowami – nie bez słów. Jeśli aktor dramatyczny wyjdzie na scenę i nic nie mówi, to nie znaczy, że jest mimem. Podstawowe zasady, które powinny kierować teatrem pantomimy, to: myśl, emocja i działanie. Dlatego praca nad spektaklem jest ciągłą analizą ruchu, naszych stanów emocjonalnych i tego, jak je przekazać. Polega na odnajdywaniu takich wartości, które naszym zdaniem pełniej da się wyrazić bez używania słów.”

Bartłomiej Ostapczuk (1977)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 19 sierpnia 2005 https://web.archive.org/web/20060102223025/http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sztukapo.htm

O sztuce , O myślach , O myśleniu

„Często z bratem przesiadywaliśmy na próbach (…) teatru (…). Dość szybko okazało się, że – nie wiadomo kiedy – nauczyliśmy się na pamięć wszystkich granych tam tekstów. Najlepiej zapamiętałam Trojanki. Potrafiliśmy też zagrać niemal całe Wyzwolenie Witkacego. Swoją pierwszą profesjonalną rolę na scenie zagrałam w wieku około 4 lat. To była Gridianna z Kieszonkowych przygód, bajki autorstwa Bułata Okudżawy. Przebrana w marynarskie ubranko mówiłam tylko jedno zdanie, ale pamiętam, jaka byłam przejęta. Odgrywane przez nas, wówczas pięcio – i trzyletnie dzieci, scenki ze spektakli stały się ulubionym elementem wszelkich domowych imprez. Granice były dla mnie bardzo płynne: teatr był zabawą, zabawa była teatrem.”

Ida Bocian (1976)

Źródło: Magdalena Hajdysz, Ida Bocian: Teatr w genach, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto” nr 197, 25 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122584.html?josso_assertion_id=FE2507BAA8A143AC

O dzieciach , O wieku

„Owego ranka w ubojni obserwowałem zwierzęta pędzone na rzeź. W ostatniej chwili niemal wszystkie opierały się, nie chciały iść. Poganiano je biciem po tylnych nogach. Ta scena często przychodzi mi na myśl, gdy, wyrzucony ze snu, nie mam siły stawić czoła codziennej męczarni Czasu.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

O niedogodności narodzin

O myślach , O sile , O czasie , O zwierzętach

„Wiem doskonale, że dzieło jednego człowieka nie może być bezbłędne, choćby człowiek ten był najgenialniejszy i znacznie bardziej wykształcony ode mnie. Dlatego nie nadałem jeszcze mojemu językowi postaci ostatecznej, nie mówię więc: „oto język jest stworzony i gotowy, takim go chcę, taki ma być i taki ma pozostać!”. Wszystko, co da się ulepszyć, będzie ulepszane dzięki radom napływającym ze świata. Nie chcę być twórcą tego języka, chcę być tylko jego inicjatorem (…). Nie mogę powiedzieć, że język jest gotowy, dopóki nie przejdzie przez publiczną ocenę (…). Dlatego też nie mogę dokonywać żadnych zmian w języku natychmiast po otrzymaniu uwag, nawet najbardziej bezbłędnych i pochodzących od najbardziej kompetentnych osób. W ciągu całego roku 1888 język pozostanie całkowicie nie zmieniony (…). Jeżeli jakaś kompetentna akademia powiadomi mnie, że chce wziąć na siebie całą pracę, natychmiast prześlę jej cały materiał, który jest u mnie (…), a sam z wielką radością zejdę na zawsze ze sceny. Z autora i inicjatora stanę się zwykłym przyjacielem języka międzynarodowego, jak każdy inny jego przyjaciel.”

Ludwik Zamenhof książka Dua Libro

Źródło: Dua Libro (1888)

Radość

„Mam dość feministyczne poglądy. Uważam, że chodząc na takie sesje, same z siebie robimy produkt. Startujemy w kategorii, która czekoladka jest lepiej opakowana. W chwili, kiedy nagość jest najlepszym rozwiązaniem dla sceny, staram się nie zastanawiać, że jestem naga. Czasami wręcz o tym zapominam. O wiele istotniejsze są emocje, których w dan”

Maja Ostaszewska (1972) aktorka polska

o tym, że odmawia udziału w sesjach rozbieranych w pismach dla mężczyzn.
Źródło: „Życie Warszawy”, 12 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cialojestk.htm

O życiu , O zapominaniu

„W moim dorobku mam kostiumy do ponad 150 sztuk teatralnych, operowych, filmowych. Przestrzeń na scenie jest rzeczywiście pusta i do zagospodarowania. Na scenie są zapadnie, jeżdżące podłogi. Dzisiaj nikt już nie wykonuje malowanych horyzontów. Bardziej przestrzeń buduje się kostiumem, rekwizytem, światłem. Błyszcząca podłoga, lustra, aluminium – to wszystko wiruje. Za czasów Kantora mówiono, że kolorowe światła są w złym guście. Dzisiaj precyzyjne, kolorowe światła i efekty „podbijają” spektakl. To wielka sztuka ustawienia efektów. Na tym tle kostium związany z aktorem musi przemawiać do widza. Moda w teatrze na kostium, oświetlenie ciągle zmienia się.”

Zofia de Ines-Lewczuk (1948)

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 6 października 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zdii.htm

O sztuce , O modzie

„W garderobie zawsze mam egzemplarz dramatu i go przeglądam przed wyjściem na scenę. Dlaczego? Bo z tekstu zawsze można wyczytać coś nowego, odkryć inne znaczenie, wymyślić bardziej trafną puentę. To niewyczerpane źródło i warto go czytać tak długo, jak tylko można. Człowiek to nienażarta istota.”

Bronisław Wrocławski (1951) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wrocławska”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20409

O czytaniu

„W filmie, nad którym pracowałam ostatnio – The Merchant of Venice [pol. Kupiec wenecki] Michaela Radforda, sama uznałam, że muzyka powinna pojawić się jeszcze w innych scenach niż tylko w tych, które wybrał reżyser.”

Jocelyn Pook (1960)

Źródło: Łukasz Figielski, Wydarzenie w Cieszynie – Jocelyn Pook. Rozmowa i koncert, stopklatka.pl, 25 lipca 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=21073

O muzyce

„Michał [Żebrowski] rzeczywiście się przyłożył i efekty, jakie osiągnął w tak krótkim czasie, można tylko podziwiać. W moim przypadku wystarczyła umiejętność jazdy konnej i posługiwania się mieczem, które już wcześniej posiadłem. Jednak przy okazji tych zdjęć omalże nie nabawiłem się ciężkiego urazu. Nosiłem szkła kontaktowe, które dawały efekt „wilczych oczu” i tak wyposażony wziąłem udział w scenie, gdzie przemawiam naprzeciwko ściany ognia. Myślę, że byłem pierwszym aktorem na świecie, który coś takiego testował. Gdy tak stałem, plastikowe soczewki pod wpływem temperatury zaczęły się kurczyć i przyklejać do oka! Kiedy więc wylądowałem na pogotowiu, pani doktor powiedziała: No, jeszcze 5 minut i mógłby pan grać już tylko Juranda ze Spychowa.”

Maciej Kozłowski (1957–2010) polski aktor

o pracy w filmie Wiedźmin.
Źródło: „Tele Tydzień” nr 7, 17 lutego 2005

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Praktycznie w każdej sztuce aktorzy klną i latają po scenie na golasa. Nikomu to nie służy za wyjątkiem widowni, która klaszcze w zachwycie. Szlag mnie trafia, gdy obserwuję pauperyzację sztuki, kiedy widzę, jak twórca usiłuje się za wszelką cenę przypodobać publiczności.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny” 24/07, 12 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nptc.htm

„Lud z przyjemnością ogląda klasyczne tragedie, bo widzi na scenie teatrów śmierć najbardziej przez siebie znienawidzonych osób, które na innych scenach dokonały bardzo wiele zła…”

Jean de La Bruyère książka Charaktery

Charaktery, czyli Obyczaje naszych czasów (1688)

O śmierci , O ludziach , O przyjemności

„Zawsze chciałem występować, ale dopiero około 5 lat temu uświadomiłem sobie, że widziałbym siebie jako wokalistę. Kocham występować i być na scenie, także można powiedzieć, że zawsze chciałem być artystą.”

Adam Lambert (1982) piosenkarz amerykański

Źródło: Adam Lambert (wywiad), muzyka.pl, 23 czerwca 2010 https://web.archive.org/web/20101027091422/http://www.muzyka.pl/wywiady/pokaz/166/adam_lambert.html

O muzyce , Kochać się

„Publiczność. Ona decyduje, że teatr jest wyjątkowy i dla aktora niezastąpiony. Na dodatek w spektaklu swoją rolę grasz od początku do końca, masz nad nią całkowitą kontrolę. W filmie jest inaczej, fragmentarycznie. Grasz poszczególne sceny w różne dni i tak naprawdę nigdy nie wiesz, jak to się ułoży w całość.”

Arkadiusz Jakubik (1969) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2005. Arkadiusz Jakubik – miesiąc na „Weselu”, stopklatka.pl, 3 marca 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24473

„(…) jest to klasyczny typ samotnika. Ian Fleming stworzył Bonda w swojej wyobraźni, ale tak naprawdę to Sean Connery dał mu swoją twarz. Wydaje mi się, że wizerunek agenta 007 utrzymał się tak długo w świadomości widzów między innymi dlatego, że producenci zadbali o to, by była to marka z klasą. Premiera każdego filmu z Bondem stanowiła wydarzenie. Jego przygody zawsze w jakiś sposób nawiązywały do aktualnych wydarzeń, ale z drugiej strony bohater nigdy nie opowiadał się po stronie jakiejś politycznej opcji. Scenariusz koncentrował się przede wszystkim na akcji, na widowiskowych scenach. Publiczność to uwielbiała. I tak pozostało do dziś.”

Daniel Craig (1968) aktor angielski

o Jamesie Bondzie.
Źródło: James Bond powrócił!, wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50179

„(…) bardzo, bardzo dawno temu, gdy kręciłam jeden z moich pierwszych filmów – Awans. Zdjęcia były w Mięćmierzu koło Kazimierza. Mieliśmy taką dużą scenę zbiorową na rynku i do Jurka Turka podszedł facet i mówi: „Jezus, Maria… Panie Ross, jak ja pana lubię!”. Pomyślałam sobie wtedy: „Boże, żeby tylko mnie się tak nigdy nie zdarzyło!””

Bożena Dykiel (1948) aktorka polska

I na razie, odpukać, się nie zdarzyło.
Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Bożena Dykiel – Chwytać życie za rogi http://archiwum.nadobre.tvp.pl/18886/bozena-dykiel-chwytac-zycie-za-rogi.html

O życiu , O Bogu , O facetach

„Cały świat jest sceną – (…). – Fajnie byłoby mieć scenopis.”

Jonathan Kellerman (1949)

Unik

O świecie

„Apele BBWR o opamiętanie w szeregach SLD nie pomogły. Odwoływanie się do waszego, szanowni państwo, poczucia więzi z polską racją stanu i odpowiedzialności za nią nie pomogło. Nasze nawoływanie o niekompromitowanie przez SLD Polski i Polaków na scenie międzynarodowej też nie dało rezultatu. Nawet autorytet największego z Polaków Jana Pawła II jest przez was ignorowany.”

Stanisław Kowolik (1953) polski polityk

Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 18 czerwca 1997 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata2.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/d5d605ae8104076dc12574f00038d02f?OpenDocument

„My, ci, którzy wyszli z PIST-u konspiracyjnego, mieliśmy wszczepione ogromne poszanowanie dla sztuki i dla języka polskiego, nie tylko na scenie, ale i w życiu codziennym. Teraz jest zbytnia swoboda w języku, wkradło się tyle wulgaryzmów. I to, niestety, weszło również do teatru, za kulisy. Mnie te rzeczy ogromnie rażą i np. teraz, kiedy wróciłam na scenę, większość aktorów ograniczała się i faktycznie zaczęli inaczej wyrażać swoje uczucia i myśli. Obserwuję zubożenie języka. U mnie ta dbałość o słownictwo została zaszczepiona już przez moją mamę polonistkę, która wychowywała się w zaborze rosyjskim. Jeżeli chodzi zaś o pracę aktora, to teraz jest dużo więcej czasu na pracę nad sceną. Kiedyś sztuki wystawiano znacznie częściej i znacznie szybciej. Konieczny był sufler, teraz tego właściwie już nie ma. Kiedyś był o wiele mniejszy komfort pracy. Na spektakle jeździliśmy autobusami samopomocy chłopskiej, gdzie przewożono sprzęt rolniczy, uczyliśmy się roli w drodze, w kurzu. Każdy moment wykorzystywaliśmy na pracę. Teatr zawsze był dla mnie jak dom, czułam olbrzymią swobodę i serdeczność, dlatego robiłam to wszystko z przyjemnością.”

Maria Bakka (1922) polska aktorka

Źródło: wywiad, 2009 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/82736.html

O przyjemności , O emocjach , O domu , O myślach

„Zawsze zaczynam od piosenki i dopiero wokół niej dobudowuję scenę, a przed napisaniem scenariusza zajmuję się soundtrackiem. Później zazwyczaj okazuje się, że i tak nie wykorzystuję wszystkich utworów, ale to nie ma znaczenia. Nie mógłbym zrobić filmu niemego, bo nie potrafię wyrazić się przez obrazy – tylko przez słowa i muzykę.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=17372

Obraz

„Nigdy nie wiadomo, co będzie się działo. Zdarzały się różne incydenty, nie zawsze miłe – ale im większy stres przed wyjściem na scenę, tym bardziej uruchamiał się we mnie mechanizm samoobrony. Niczego i nikogo się nie bałem. Bo w roli Rafaela nie ma zmiłuj. Albo wejdziesz w to na sto procent, bez hamulców, albo nie będzie roli. Kiedyś, podczas przedstawienia, wyszarpałem za ucho Jerzego Urbana. Był zachwycony.”

Tomasz Tyndyk (1975) aktor polski

o spektaklu Miss HIV, w którym aktor wchodzi w interakcje z publicznością.
Źródło: Łukasz Maciejewski, Nie ruszam się bez aparatu i pstrykam w nieskończoność, „Dziennik Gazeta Prawna - Kultura” nr 97, 20 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/117579.html

„Teatr powstał przecież z potrzeby wspólnej zabawy. Dopiero później został podzielony przez konwencje. Spadła kurtyna między sceną a widownią, potęgując sztuczność.”

Krystyna Meissner (1933)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 23 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22255

O czytaniu

„Skończyłam z Grą o tron. Nieuzasadniona scena gwałtu jest obrzydliwa i nie do przyjęcia.”

Claire McCaskill (1953)

o scenie z serialu Gra o tron, w której Sansa zostaje zgwałcona w noc poślubną przez psychopatycznego męża na oczach przyjaciela z dzieciństwa.

O seksie , O grach , O dzieciństwie , O nocy

„Piaf wypowiadała się na scenie gwałtownie, wszystkimi wibracjami swojego ciała, potęgą głosu, sublimacją zmysłów, tańcem miłości na wulkanach. Może była w stanie przeżywać miłosną ekstazę jedynie na scenie? Przy każdym kolejnym mężczyźnie usiłowała walczyć z chłodem, jaki ją wypełniał, co nie pozwalało jej być partnerką egzaltowaną. Ponadto – czy mogłaby się manifestować tak dziko gorąca, tak cudownie czuła na scenie, gdyby swoje niesamowite pragnienia wyrażała gdzie indziej?”

Joanna Rawik (1934)

Ptak smutnego stulecia
Źródło: rozdział 13

O tańcu

„Nigdy nie miałem poczucia aktora spełnionego. Na dużą rolę w światowym musicalu czekałem cierpliwie aż 7 lat od wyjazdu z kraju w 1987 roku. Cały czas doskonaliłem się. Mój wachlarz zainteresowań i doświadczeń rozciąga się od artysty ulicznego aż po uzyskanie dyplomu śpiewaka operowego w Kammeroper we Wiedniu. Występowałem i na ulicy i w operze. To dało mi siłę i odwagę w Londynie. Uczę się cały czas. W tym zawodzie, kiedy uznasz, że jesteś naprawdę dobry, kiedy tracisz ochotę na poznawanie czegoś nowego i odcinasz kupony – to trzeba zrobić przerwę i zająć się czymś innym. Dlatego po „The Phantom of the Opera” i „Tanz der Vampire” występowałem ponownie „na ulicy”, by nabrać dystansu i napełnić się nowymi emocjami. Jestem aktorem, który mam odwagę zadawać pytania dziecka reżyserowi czy partnerom. Ja muszę wszystko wiedzieć. Nie wstydzę się, że jest ktoś mądrzejszy, komu należy zadawać pytania. Nigdy też nie trzymałem się kurczowo jednej sceny, jednego gatunku artystycznego, czy jednej roli. Występowałem w operetce, operze, teatrze muzycznym, czy nowoczesnym musicalu.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”: Robię swoje, 5 maja 2012 http://www.mmsilesia.pl/411429/2012/5/5/jerzy-jeszke-przed-prapremiera-sweeneya-todda-robie-swoje?category=kultura

O dzieciach , O sile , O czasie , O czekaniu

„Może to jest próżne, ale lubię się dobrze ubrać. Jadę zawsze do takiej ulicy z butikami w Amsterdamie. Kiedyś chodziłem do bardziej alternatywnych sklepów, bardziej młodzieżowych. Poszukuję pewnych rzeczy, których w Polsce nie dostanę. Przywiązuję do tego wagę ze względu na scenę i pokazywanie się gdzieś oficjalne. Artysta musi jakoś inaczej wyglądać.”

Ireneusz Dudek (1951) polski muzyk rockowy, wokalista

Źródło: Lesław Dutkowski, „Trzy razy otarłem się o śmierć”. Rozmowa z Irkiem Dudkiem z okazji 60. urodzin artysty, muzyka.onet.pl, 9 maja 2011 http://muzyka.onet.pl/publikacje/wywiady/trzy-razy-otarlem-sie-o-smierc,1,4590456,wiadomosc.html

O śmierci , O muzyce , O poszukiwaniu , O urodzinach

„Przenikanie się sceny i życia generalnie dotyka wszystkich aktorów. W moim aktorskim małżeństwie nie jest to wielkim problemem. Jesteśmy na tyle niezależni zawodowo, że staramy się nie przenosić spraw rodzinnych do teatru, ale w drugą stronę czasem nam się to nie udaje.”

Bogusława Pawelec (1954) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 grudnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pozegnaniez.htm

O małżeństwie , O czasie

„Kiedy słyszy się o twórcach muzyki filmowej dających koncerty, spodziewamy się, że towarzyszy im na scenie orkiestra symfoniczna albo zespół jazzowy. Ja mam to szczęście, że mam swój własny zespół. Swoją własną grupę, która nie jest do końca grupą jazzową. Powiedziałbym, że to coś pomiędzy brzmieniem Pink Flyod a Weather Report, w którym dominuje rockowa energia. Muszę powiedzieć, że zaczynałem od muzyki live. Zanim zacząłem komponować do filmów, byłem muzykiem sceny. Naprawdę bardzo dużo tak pracowałem. I do dziś, właśnie to lubię najbardziej.”

Éric Serra (1959) kompozytor francuski

Źródło: Jadwiga Polus, Eric Zawodowiec. Rozmowa z kompozytorem Luca Bessona, Stopklatka.pl, 8 czerwca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46372

O szczęściu

„To niebywałe w skali polskiej, ba – nawet światowej, aby Opatrzność jedną osobę obdarowała aż tyloma artystycznymi przymiotami, które odpowiednio ukształtowane legły u podstaw artystycznej kariery. Mowa o Ewie Iżykowskiej, śpiewaczce nieschodzącej ze scen i estrad począwszy od lat osiemdziesiątych, a już w naszym stuleciu pedagogu z coraz bardziej interesującymi rezultatami, obecnie Protektorze Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Od czasu do czasu śpiewa jeszcze repertuar pieśniarski, aby młodzieży dać przykład mistrzostwa interpretacji i kunsztu w posługiwaniu się głosem.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Śpiewane lata Ewy Iżykowskiej, „Angora” nr 19 (1229), 10 maja 2015, s. 9.

O młodzieży , O śpiewie , O czasie

„Wielkim szczęściem było dla mnie zagranie kilkaset razy Papkina w Zemście w reżyserii Gucia Holoubka, co wieczór wchodziłem na scenę „Ateneum”, doznając wielkiej radości. Dziś gram w fantastycznej Boskiej w Teatrze Polonia. Ale było też wiele spektakli, których po prostu nienawidziłem. Wchodziłem na scenę jak na ścięcie. W filmie czy telewizji też czasem bywało podobnie…”

Wiktor Zborowski (1951) aktor polski

Źródło: „Tele Tydzień”, nr 23, 6 czerwca 2011

O szczęściu , O zemście , O czasie

„Praca z nią to wiele godzin spędzonych na „wchodzeniu” w postać i w siebie, na „przegadywaniu” scen. Takie wnikliwe przygotowanie daje poczucie bezpieczeństwa.”

Karolina Gruszka (1980) aktorka polska

Źródło: „Życie Warszawy”, 1 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dojrzecd.htm

O życiu

„Granie w obcym języku jest nienaturalne, więc na pewno wpływa na zachowanie. Miałam na przykład improwizować scenę kłótni, ale nie mogłam tego przekazać w sposób emocjonalny, bo każde słowo najpierw starałam się sobie przetłumaczyć, a dopiero potem wypowiedzieć. To nie ma nic wspólnego z intuicją tak potrzebną w graniu. W obcym języku emocje się jakby zacinają.”

Katarzyna Maciąg (1982) polska aktorka

Źródło: Rafał Bryndal, Nie musi być przyjemnie, „Gazeta Wyborcza - Telewizyjna”, 2 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128437.html

O zachowaniu

„Myślę, że publiczność zna różnicę pomiędzy Bocellim i mną. Jego płyty kupuje dla pięknych melodii, dla piosenek, jak Time to Say Good bye, a nie dlatego, że jest śpiewakiem operowym. Jeśli ktoś chce posłuchać śpiewu tenora operowego, kupuje płyty Dominga, Pavarottiego i Carrerasa bądź naszych młodszych kolegów: Alagni, Vargasa, Alvareza czy Cury. I może usłyszeć nas w teatrze. Bocelli to wielki talent, inaczej nie sprzedawałby tylu milionów płyt, ale nikt nie ma chyba wątpliwości, że jest częścią kultury pop. Też lubię jego głos, choć nie jestem pewien, czy wypełniłby nim wielką operową scenę.”

Plácido Domingo (1941) hiszpański śpiewak operowy

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 9 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kazdydz.htm

O myślach , O myśleniu

„Diagnoza lekarzy była surowa i kategoryczna: Będzie pani żyła, ale o powrocie na scenę proszę zapomnieć. Mój powrót do zdrowia trwał prawie trzy lata. Wtedy wydawało mi się, że muszę zapomnieć o muzyce, ale ona wróciła do mnie!”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

o obrażeniach odniesionych w wypadku samochodowym.
Źródło: Jacek Marczyński, Anna German wraca na ekran, rp.pl, 19 lutego 2013 http://www.rp.pl/artykul/9145,982177-Anna-German-wraca-na-ekran.html

„Geje mi dziękują, że chciałem mówić ze sceny o ich sprawach, a starsze panie czasami wychodzą.”

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

o sztuce Berek, czyli upiór w moherze.
Źródło: Geje dziękują, starsze panie wychodzą..., „Rzeczpospolita” nr 22, „TV magazyn”, 28 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110209.html

„Oglądanie filmu w którym gram jest bardzo dziwnym uczuciem. Dorastałam chodząc do kina i marząc, że pewnego dnia będę na ekranie, a gdy wreszcie ujrzałam siebie na dużym ekranie, nie mogłam uwierzyć, że to naprawdę ja. Nauczyłam się również godzić z pewnymi rzeczami: gdy zdjęcia są zakończone, film już do ciebie nie należy – niektóre sceny zostaną wycięte i nie masz na to wpływu.”

Jenn Murray (1986)

Źródło: Jenn Murray o filmie „Egzorcyzmy Dorothy Mills”, „Kino Świat”, 17 lipca 2009 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/86,1

O świecie , O emocjach

„Gdy byłam mała, stawałam na łóżku jak na scenie i śpiewałam na cały głos, wyobrażając sobie, że śpiewam dla tysięcy fanów.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O śpiewie

„Po pierwsze, możliwość bezpośredniego obcowania z widzem. W teatrze aktor spotyka się z bezpośrednią reakcją swojego odbiorcy i wie od razu, czy prowadzona przez niego scena czy monolog spotyka się z takim odbiorem, jakiego się spodziewał (…). Gra w teatrze to nie tylko relacja i współdziałanie między aktorami, ale to również ciągły dialog z widownią. Dobry odbiór (…) powoduje, że chcesz dać z siebie jeszcze więcej, rosną ci skrzydła. Po drugie – rewelacyjne jest to, że każdy spektakl jest inny, bo inna jest publiczność, inny jest dzień tygodnia, co innego nieświadomie wnoszę ze sobą z zewnątrz. I po trzecie, faza przygotowań i możliwość prawdziwej pracy nad rolą, analizowania postaci itd., która jest zazwyczaj dłuższa niż w filmie i zawsze dłuższa od tej w telewizji.”

Rafał Cieszyński (1976) aktor polski

o tym, co pociąga w pracy w teatrze.
Źródło: Marta Jachnik, Kocham pracę przed kamerą i w teatrze, „Echo Miasta Warszawa” nr 86, 21 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127635.html

O grach , O relacjach

„Nigdy nie mogłabym na scenie tańczyć razem z grupą tancerzy, ponieważ ja piszę swoje teksty i lubię dawać czadu na scenie.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

„(…) I będą święta! to spektakl bardzo osobisty, który wyprodukowaliśmy bez pieniędzy – z potrzeby pracy i opowiedzenia historii. Najbardziej zaskoczyło mnie, że monodram na wielu festiwalach, gdzie pojawia się obok naprawdę potężnych produkcji, bardzo dobrze się broni. Intymna historia, szary płaszcz, ławka, kilka kartonów – to wszystko, co mamy na scenie. To emocje są tu najważniejsze. To mnie pozytywnie nastraja do dalszej pracy: opowiadamy historię, na którą ludzie chcą przychodzić.”

Agnieszka Przepiórska (1979)

Źródło: Tomasz Kaczorowski, „Nowa Siła Krytyczna”, 15 grudnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/152464.html

O ludziach , O historii , O sile

„To, jak wyglądaliśmy i jak zachowywaliśmy się na scenie, było ucieleśnieniem mechanistycznego transu. Żadnego kontaktu z publicznością! Niektórzy nasi fanklubowicze twierdzili nawet, że jesteśmy ufoludami.”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

O sobie

„Scena narodowa na pewno powinna być miejscem dbałości o polski repertuar wysokiej próby.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bedziet.htm

„Myśl o aktorstwie zrodziła się stosunkowo wcześnie, ale nawet dla mnie była pewnym zaskoczeniem. W liceum jako typowy introwertyk zawsze stałem z boku, nigdy nie wyrywałem się do odpowiedzi. Kiedy pojawiła się propozycja, by stworzyć kabaret, miałem do niej spory dystans. Potem, ku własnemu zadziwieniu, nabrałem wiatru w żagle, rozkręciłem się na dobre. Szkolna scena otworzyła przede mną nowe możliwości. Nagle poczułem się odważny i dowcipny. Zrozumiałem, że aktorstwo to kierunek, z którym powinienem wiązać przyszłość. Rodzice byli w szoku i traktowali to jako jednorazowy wybryk. Byli szczerze zdziwieni, że wybrałem krakowską PWST i dostałem się za pierwszym razem.”

Piotr Grabowski (1968) polski aktor ur. w 1968

Źródło: Jan Bończa-Szabłowski, Życie jak gorący news, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28940

O życiu , O myślach , O rodzicach , O czytaniu

„Widziałam go najpierw sama w domu i trochę się bałam, co będzie. Natomiast bardzo miło byłam zaskoczona na premierze, dlatego, że okazało się, że ludzie się śmieją i to nawet sporo. Jeśli chodzi o mnie, to momentami ten dowcip mnie nie śmieszy a momentami mnie śmieszy. Tam każdy może się dopatrzeć czegoś dla siebie. Babcia się śmieje z tego, że inne babcie jarają trawę. Każdy znajdzie jakiś taki temat, który jego interesuje. Mnie na przykład interesowały koty, bo sama mam trzy koty, więc śmieszy mnie scena z kotami. Smaku dodają też wpadki aktorów pokazane na końcu, to jest bardzo fajne. Każdego jednak coś innego bawi. Ten dowcip jest bardzo różny, niektóre są stare, niektóre są nowe, wymyślone. Także film jest pomieszany. Ale nie jest to zła komedia na pewno. Ludzie się śmiali i to jest największy wyznacznik, bo jak ja oglądam coś sama, to patrzę dość krytycznie. Mnie nie za bardzo śmieszą moje sceny. Jak się pracuje przy takim filmie, to człowiek się boi, że może się nie udać. Natomiast tak naprawdę efekt się widzi dopiero wtedy, kiedy się usiądzie w kinie pośród innych ludzi.”

Agnieszka Włodarczyk (1980) polska aktorka

o filmie Job, czyli ostatnia szara komórka.
Źródło: Agata Żbikowska, Ludzie się śmieją. Rozmowa z Agnieszką Włodarczyk jedną z gwiazd „Joba”, stopklatka.pl, 3 listopada 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34414

O ludziach , O domu , O trawie , O babci

„To był bardzo duży stres. Przez wiele lat dotykałam prawie tylko i wyłącznie seriali. Nawet jeśli była to spora rola, to rozbita na kilka odcinków pozwalała na szerokie planowanie. Tutaj mojej bohaterki było dużo, a tym samym miałam wiele scen. W zasadzie wszystko się na tej Inge opierało. Mając świadomość, że nie chodzi tu tylko o wygranie relacji między bohaterami i emocjonalny problem, który w komedii romantycznej powinien być najsilniejszy, trzeba było jeszcze pamiętać o tym tytułowym milczeniu. A na planie wiadomo, jak to bywa. Kręcimy nie chronologicznie, jest mało czasu na sceny. Ich z kolei jest prawie tyle, co w serialu, więc musimy mocno pędzić. Siedziałam dużo nad scenariuszem. Powypisywałam sobie dużo rzeczy, których się potem pilnowałam. Nie wszystko oczywiście udało mi się zawrzeć tam gdzie chciałam i to z różnych powodów. Był to naprawdę duży stres, żeby wszystko co sobie wymyśliłam dalej zrealizować.”

Aneta Todorczuk-Perchuć (1978) polska aktorka

o roli w filmie Milczenie jest złotem.
Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69129

O problemach , O relacjach , O czasie

„(…) nie zakładam sobie kajdan na scenie. Z żartu może powstać coś dobrego dla sztuki.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Jacek Cieślak, Uwielbiam stan podwyższonego ryzyka, 24 marca 2011 http://www.rp.pl/artykul/9147,631802-Uwielbiam-stan--podwyzszonego-ryzyka.html

„Scena jest chora, a ty musisz się z niej leczyć,
i nieważne, co byś mówił, dzisiaj mi nie zaprzeczysz,
bo gdy łapię za miasto, ono nie może zasnąć,
a gdy ty łapiesz za nie, temperatura w dół leci.”

Miuosh (1986)

Piąta strona świata
Źródło: utwór Więcej niż możesz

„Muzyka Elżbiety Sikory jest wymagająca. Zawsze jest pewna trudność z przygotowywaniem współczesnych, dopiero co napisanych dzieł, gdy kompozytor siedzi obok, a utwór zmienia się i ewoluuje na scenie. Nie jest to gotowy materiał, z którym przyjeżdża się na próby i który się tylko ćwiczy. Repertuar klasyczny jest przeanalizowany, poukładany, wiemy jak się do niego zabrać, bo każda nutka została omówiona. Tu praca jest zupełnie inna, kompozytorka czuwa na próbach, aby jeszcze udoskonalać dzieło. Jej obecność w pewien sposób ułatwia nam pracę, ale też utrudnia, bo na próby przyjechaliśmy nauczeni czegoś, co ciągle się zmieniało.”

Anna Mikołajczyk-Niewiedział (1972)

Źródło: Mirosław Baran, Curie to silna i zdecydowana kobieta, „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, 17 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/127399.html

O kobietach , O muzyce

„Lubię stwarzać świat na scenie i dlatego tak chętnie sięgam po powieści. Adaptując je, mogę wykreować świat, jaki wyobraziłam sobie podczas lektury. Zawsze najpierw wyobrażam sobie przestrzeń, w której rozgrywa się akcja powieści, potem słyszę dźwięki, wyobrażam sobie pewne sytuacje sceniczne, a na końcu uświadamiam sobie, że przecież potrzebne są postaci, ludzie z krwi i kości. I wtedy zaczynają się schody…”

Emilia Sadowska (1971)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23892

O ludziach , O świecie , O czytaniu

„Nigdy nie jesteś tak samotna, kiedy jesteś chora na scenie. Najbardziej koszmarne uczucie na świecie to poczuć chęć na wymioty przed czterema tysiącami ludzi.”

Judy Garland (1922–1969) aktorka amerykańska

You are never so alone as when you are ill on stage. The most nightmarish feeling in the world is suddenly to feel like throwing up in front of four thousand people. (ang.)
Źródło: magazyn „LIFE”, 2 czerwca 1961

O ludziach , O emocjach

„Dla mnie aktorstwo jest całym światem. To się zaczęło jak miałem dziesięć, jedenaście lat. Uczyłem się tańca jazzowego i mieliśmy wspólną szatnię z dziewczynami. Czego ja tam wtedy nie widziałem! Aż nabrałem przekonania, że warto być artystą. A tak bardziej serio, to rzeczywiście od wczesnych lat marzyłem o scenie i ekranie, choć wstydziłem się do tego przyznać. To była moja tajemnica. Jako mały chłopiec właziłem pod prysznic i gdy szklane drzwi od kabiny zaparowywały, pisałem palcem modlitwę: „Boże, daj mi zostać aktorem.””

Jeff Goldblum (1952) aktor amerykański

Potem szybko wszystko zmazywałem, żeby nikt nie zobaczył.
Źródło: Lubię żyć z otwartymi oczami, „Rzeczpospolita”, 7 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26970

O Bogu , O tajemnicy , O świecie , O czytaniu

„Jak się wyrasta w czymś, co ma się na co dzień, to się tego kompletnie nie dostrzega. Ja wzrastałem w teatrze. Rodzice, gdy nie mieli co ze mną zrobić, to zabierali mnie do teatru. Pamiętam, jak przez mgłę, że spałem w położonej tuż przy scenie loży, w Teatrze Śląskim. Ojciec grał. Przebudziłem się, podniosłem, zobaczyłem go i znów się położyłem, bo nic widocznie mnie w tym widoku nie zdziwiło, a potem zasnąłem na powrót.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzicach

„Uwielbiam filmy, aczkolwiek proces ich realizacji potrafi przyprawić mnie nieraz o ciężkie frustracje. Poszczególne sceny kręci się w bardzo dziwnej kolejności, nie mającej nic wspólnego ani z chronologią, ani z rozwojem postaci. Często zdarza się, że na samym początku mam do zagrania jakąś bardzo trudną sekwencję albo wręcz finał filmu, kiedy jeszcze nie zdążyłem oswoić się z bohaterem, w którego się wcielam! Nie cierpię też sytuacji, w których wiem, że dałem z siebie wszystko, po czym okazuje się, że daną scenę trzeba powtórzyć, bo reżyserowi nie podoba się kompozycja kadru. Praca na planie wymaga olbrzymiej cierpliwości, a także odporności psychicznej. (…) W teatrze jest zupełnie inaczej: po prostu wychodzisz na scenę i grasz. Zdarza się oczywiście, że danego wieczoru nie jestem w najlepszej formie, że moja kreacja pozostawia wiele do życzenia. Myślę sobie wtedy: jaka szkoda, że nie można moich wpadek wyciąć w montażu, chciałbym nakręcić parę scen na nowo. Niestety, co się stało, już się nie odstanie. Teatr to hazard: publiczność kupuje bilety, ale za każdym razem spektakl wygląda inaczej, coś wychodzi lepiej, coś gorzej. Podczas prób aktorowi udaje się nawiązać o wiele bliższy kontakt z reżyserem niż na planie, ale z kolei w filmie można pozwolić sobie na zbliżenia, pokazujące całą gamę uczuć malujących się na ludzkiej twarzy. W teatrze to niemożliwe.”

Ralph Fiennes (1962) aktor angielski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16270

O emocjach , O myślach , O cierpieniu , O cierpliwości

„To był jeden z powodów, dla których zdecydowałem się kandydować z listy socjaldemokracji, że jest to najbardziej kosmopolityczna partia na scenie politycznej Estonii. IRL jest wciąż zbyt nacjonalistyczna, z kolei Partia Reform mogłaby być bardziej otwarta, liberalna, ale z różnych powodów to się nie udaje. Z kolei centryści Savisaara są zapatrzeni we Wschód, w Rosję, a nie zachodnie wartości. A ludzie głosujący na SDE są bardziej kosmopolityczni, częściej podróżują, są młodsi i lepiej wykształceni. Dużo wśród nich inteligencji, artystów etc.”

Abdul Turay (1967)

o przyczynach kandydowania z listy socjaldemokracji.
Źródło: Abdul Turay: z socjaldemokracją do Rady Tallinna, radiownet.pl, 22 września 2013 http://www.radiownet.pl/publikacje/abdul-turay-z-socjaldemokracja-do-rady-tallinna

O ludziach , O podróżowaniu , O inteligencji

„Teatr to rozwój, także praca nad rolą to proces. Natomiast przychodzi się do serialu i gra się coś od końca albo na wyrywki trzy niezwiązane ze sobą sceny, to faktycznie zupełnie inna praca. Grałam np. w serialu Boża podszewka, gdzie pierwszy dzień zdjęciowy to był ostatni odcinek, 15 czy 16…”

Hanna Śleszyńska (1959) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 18 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dnpa.htm

O grach

„Lubię sceny, w których ścierają się kompletnie dwa różne punkty widzenia.”

Dominika Ostałowska (1971) aktorka polska

Źródło: Serial jak rebus - wywiad z Dominiką Ostałowską, 15 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6530/Serial-jak-rebus-wywiad-z-Dominika-Ostalowska.html

„Przestajemy być jednostką postrzeganą jako byt zamknięty w sobie samym za sprawą siły własnego rozumu. Ale tym samym odrzucamy prymat ego. A zatem także wynikające z nawyku odgrywanie roli na scenie własnej wyobraźni. Może więc realnie przyczyniamy się podświadomie do tworzenia społeczeństwa kolektywnego?”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Zamęt
Źródło: s. 42

O sile

Cytaty na temat scena strona 6

Cytaty na temat scena
strona 6