Cytaty na temat pot (1827 cytatów, strona 13)

„W 1998 roku z własnej i nieprzymuszonej woli wpakowałam się pod tramwaj. Jechałam do firmy dubbingowej Master Film, w której przez dziesięć lat pracowałam jako reżyser dubbingu. Miałam dużo czasu, ale pojechałam nietypową drogą. Nieopodal Dworca Centralnego wpadłam w ogromny korek. Stałam półtorej godziny, w końcu pomyślałam, że zrobię zawrotkę. Kiedy ruszyłam, od mojej lewej strony wjechał we mnie tramwaj. Samochód został sprasowany, ja też. Dziura w głowie, krwiaki na mózgu, poturbowany obojczyk, łopatka, obie kości kulszowe… Koledzy śmiali się: ty to masz szczęście do telewizji. Czekając na mnie włączyli telewizyjny Kurier Warszawski i zobaczyli wypadek. Telewizja przyjechała pierwsza. Po niej straż, która mnie wyrzynała z blachy, potem policja, a na końcu pogotowie ratunkowe. Nic nie pamiętam.(…) Ten wypadek powiedział mi coś ważnego: żeby nie żyć za szybko. Robić tyle, ile się może. Cieszyć się każdym dniem życia. Każdym faktem. Codziennie budzę się i mówię: dziękuję ci, Boże.”

Ilona Kuśmierska (1948) aktorka polska

Źródło: „Kurier Lubelski”, 28 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/postawilamna.htm

O Bogu , O szczęściu , O samochodach , O czasie

„Granie w obcym języku jest nienaturalne, więc na pewno wpływa na zachowanie. Miałam na przykład improwizować scenę kłótni, ale nie mogłam tego przekazać w sposób emocjonalny, bo każde słowo najpierw starałam się sobie przetłumaczyć, a dopiero potem wypowiedzieć. To nie ma nic wspólnego z intuicją tak potrzebną w graniu. W obcym języku emocje się jakby zacinają.”

Katarzyna Maciąg (1982) polska aktorka

Źródło: Rafał Bryndal, Nie musi być przyjemnie, „Gazeta Wyborcza - Telewizyjna”, 2 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128437.html

O zachowaniu

„(…) nie można dobrze wykonać zadania, kiedy rano przyjeżdża się na teatralną próbę, po jej skończeniu w pełnym biegu – na zdjęcia, a potem – do teatru.”

Piotr Machalica (1955) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 12 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naboku.htm

„To jest tragedia, jaką Kościół dziś przeżywa, moi umiłowani bracia, znacznie większa niż ataki mahometan w czasach świętego Piusa V, znacznie większa niż wszystkie herezje, niż wszystkie schizmy. Dziś zło tkwi w środku Kościoła. Musimy to przyznać: do czasu Drugiego Soboru Watykańskiego papieże, biskupi, kapłani walczyli odważnie po stronie wiernych, porywali za sobą do walki przeciwko szatanowi i przeciwko wszystkim dziełom szatana. Ale potem z przerażeniem stwierdziliśmy, że od tego Soboru ci, którzy ponoszą odpowiedzialność za Kościół, zajęli, by tak rzec, pod dwoma względami postawę, która jest przeciwieństwem owej walki, a nawet ją niweczy. Stwierdzono, że teraz nadszedł czas pokoju za wszelką cenę.”

Marcel Lefebvre (1905–1991) francuski biskup katolicki, twórca schizmy

Źródło: s. 137

O pokoju , O złu , O czasie , O walce

„Miłość to tęsknota powiedział wędrowiec
w żydowskiej dzielnicy wiele dni potem jak
opuściłaś mnie po północy pod secesyjną
bramą.”

Stanisław Stabro (1948)

Źródło: Nocny wędrowiec, 2008

O miłości

„Literatura jest wszystkim. Jestem całkowicie ukształtowany przez pewne odmiany polszczyzny – te bliższe języków mówionych, a potem przez literaturę.”

Henryk Bereza (1926–2012) polski krytyk literacki

Źródło: Justyna Sobolewska, Całe życie z książkami. Rozmowa z Henrykiem Berezą, „Polityka”, 15 kwietnia 2012 http://www.polityka.pl/kultura/aktualnoscikulturalne/1525741,1,rozmowa-z-henrykiem-bereza.read

O życiu , O książkach , O literaturze

„Rosja mówi tylko o możliwości zniesienia embarga na mięso. Potem w ciągu wielu miesięcy cały czas było tak. Ja mówiłam konsekwentnie: produkty mięsne i roślinne lub fitosanitarne.”

Anna Fotyga (1957) polska działaczka polityczna

Źródło: Polskie Radio Program I, Goście Jedynki, 13 grudnia 2007

O czasie

„Trzykrotnie sprawa powstania została pchnięta naprzód: w noc 29 listopada, gdy pospólstwo Warszawy żywiołowym wystąpieniem wsparło akcję podchorążych i nielicznych sprzysiężonych oddziałów wojska, zamieniając pucz wojskowy w ruch powstańczy o znaczeniu ogólnonarodowym; potem w grudniu 1830 roku, gdy pod naciskiem całej krajowej opinii publicznej sejm uznał powstanie za sprawę ogólnonarodową; wreszcie w styczniu 1831 roku, gdy groza wystąpienia mas ludowych Warszawy zmusiła sejm do pozbawienia Mikołaja I i dynastii Romanowów tronu polskiego. W tych sytuacjach trzeba było ustąpić wobec opinii krajowej, ugiąć się przed zdecydowaną postawą większości społeczeństwa. Ale gdzie tylko było można, oficjalne władze powstania starały się cofać i osłaniały kapitulanckie koncepcje naczelnego wodza; cofano się więc skutecznie, aż do ostatecznej klęski.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 10

O nocy

„Co to jest bang-bang? – spytała Ellita.
– Wódka, którą osadzeni pędzą pod barakami. Wynoszą z kuchni obierki po kartoflach, syrop po ananasach w puszce, rodzynki ze stołówki, potem dodają trochę drożdży i warzą to wszystko w jakimś naczyniu. Dochodzi do fermentacji, mocne to jak cholera, ale ja bym tego nie wypił nawet za milion dolarów. Można oślepnąć od takiego gówna. Oj, przepraszam, Ellita.”

Charles Willeford (1919–1988)

Nadzieja dla umarłych
Źródło: s. 251

„Wszystko, co najbardziej nam się podoba na początku znajomości, potem najbardziej nas irytuje.”

Zygmunt Miłoszewski (1976) polski pisarz i publicysta

Uwikłanie (2007)

„Zbotwiały pniak najpierwsza potrawa z rosołem,
Mrówcza przed nią kiełbasa z zajęczym ozorem,
Stopy kozłowe białe z muszkatowym kwiatem,
Wróbli ogon po włosku z słodkim aparatem,
Bociani nos po rusku z barszczykiem gotowy,
Wędzone drwa z musztardą, potem sęk olchowy.
Motyka z migdałami…”

Jakub Teodor Trembecki (1643) polski poeta

Źródło: Regestr kuchmistrza francuskiego różnych potraw na bankiet (z Wirydarza Poetyckiego)

„Coś tam szeptali, że Ruscy nas nie puszczą do Ameryki, ale kto w to wierzył?! Generałowie w telewizji mówili nam, że to wolny kraj. Przecież dostaliśmy sprzęt, zdobyliśmy nominację olimpijską i właśnie dokopaliśmy Jugosłowianom! Nikt nie miał wątpliwości: jedziemy po medal! Po złoty. Byliśmy w euforii. Kurde! Byliśmy odpowiedzialni za Polskę! Tego się nie da porównać z żadnym innym uczuciem. Trzy tygodnie przed wylotem było zgrupowanie w Zakopanem. Siedzimy. Jakiś gość z Komitetu Centralnego stoi i mówi: My się solidaryzujemy z bratnim narodem radzieckim i my z tej imperialistycznej olimpiady rezygnujemy. Najpierw nie rozumiałem, co to za „my”, dlaczego ktoś mówi za mnie „my”… A potem zobaczyłem, jak po twarzach dorosłych facetów, mistrzów olimpijskich, płyną łzy. Dorośli, twardzi faceci siedzieli w milczeniu i płakali. Jakby ich życie nagle się skończyło.”

Bogdan Wenta (1961) polski piłkarz ręczny

Źródło: malemen.pl http://www.malemen.pl/mmextra/8

O życiu , O emocjach , O płaczu , O łzach

„Pierwszym filmem była „Ziemia” Ołeksandra Dowżenki. Popełniłem fatalny błąd, bo wydawało mi się, że trzeba te napisy podgrywać. Nic błędniejszego! W ten sposób nawet najlepszy film jest nie do zniesienia. Na drugi dzień odebrałem zasłużoną rugę i potem wszystko poszło już gładko”

Jan Suzin (1930–2012) polski prezenter telewizyjny

Źródło: Dlaczego Polacy kochają, gdy na filmach gadają, tvp.info.pl, 2012 http://www.tvp.info/8684845/dlaczego-polacy-kochaja-gdy-na-filmach-gadaja

O błędach

„Ja zakochałem się pierwszy raz, kiedy miałem siedemnaście lat. Potem kochałem się jeszcze parę razy. Nie wszystkie te miłości na tyle atrakcyjne, by warto je wspominać. Ale każda zostawiła takie samo uczucie pustki i niepokoju. Że oczekiwanie nigdy się nie spełnia i e pragnieniami kierują złudzenia. Wstyd, że własne i cudze słowa tracą nagle wartość…
Wyobrażamy sobie, że istnieje ktoś, kto jest zdolny zaspokoić nasze tęsknoty. Ktoś, kogo wcześniejszy później spotkamy. Wyobrażamy sobie wiele rzeczy, które nigdy się nie spełniają…”

Stanisław Dygat (1914–1978) polski pisarz

Disneyland
Źródło: s. 22

O emocjach , Kochać się

„Konsekwentne prowokacje PiS: postawić niemożliwe żądania, potem krzyczeć „Zdrada!”. No pasaran. Nie pozwolimy podpalić Polski.”

Radosław Sikorski (1963) polski polityk, dziennikarz

komentarz do sprawy tablicy w miejscu katastrofy tupolewa w Smoleńsku.

O zdradzie

„O świecie się mówi, że słucha, a potem na dowód
że słyszy, robi wszystko na opak. Taki odwrót
ze z góry umówionych pozycji niektórzy
metodycznie opłakują. Jakby już bardziej niż mówiąc

nie można było nic nie mieć. A kogo znuży
wchodzenie w słowo jak wizyta w zamtuzie,
gdzie rzeczy odbębniają wypindrzone pensum, ten idzie
się oświadczyć, chociaż w słychu i widzie

jeszcze nie mając komu.”

Maciej Woźniak (1969)

Źródło: Sonety posępne http://www.dwutygodnik.com/artykul/4365/, Dwutygodnik.com nr 103/2013.

„Wszyscy rodzice wyrządzają krzywdę swoim dzieciom. Nic nie można na to poradzić. Młodość, niczym najczystsze szkło, odbija ślady rąk, które jej dotykają. Jedni rodzice zostawiają smugi, inni rysy, jeszcze inni rozbijają dzieciństwo na małe kawałeczki o ostrych krawędziach, których już potem nigdy nie da się skleić.”

Mitch Albom (1958) amerykański pisarz i dziennikarz sportowy

Pięć osób, które spotykamy w niebie
Źródło: Dziś są Eddiego urodziny

O dzieciach , O urodzinach , O rodzicach , O dzieciństwie

„Myśl o aktorstwie zrodziła się stosunkowo wcześnie, ale nawet dla mnie była pewnym zaskoczeniem. W liceum jako typowy introwertyk zawsze stałem z boku, nigdy nie wyrywałem się do odpowiedzi. Kiedy pojawiła się propozycja, by stworzyć kabaret, miałem do niej spory dystans. Potem, ku własnemu zadziwieniu, nabrałem wiatru w żagle, rozkręciłem się na dobre. Szkolna scena otworzyła przede mną nowe możliwości. Nagle poczułem się odważny i dowcipny. Zrozumiałem, że aktorstwo to kierunek, z którym powinienem wiązać przyszłość. Rodzice byli w szoku i traktowali to jako jednorazowy wybryk. Byli szczerze zdziwieni, że wybrałem krakowską PWST i dostałem się za pierwszym razem.”

Piotr Grabowski (1968) polski aktor ur. w 1968

Źródło: Jan Bończa-Szabłowski, Życie jak gorący news, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28940

O życiu , O myślach , O rodzicach , O czytaniu

„Polaczek jeden, wtedy jak Władysław pod Warną zginął, imieniem Rychlik, udawał się za króla polskiego, jakby się po upłynnieniu lat piętnastu zjawił i pokazał w Poznaniu, oświadczając, że jest królem. Ale pan wojewoda Łukasz Górka poznał wnet, że to nie król, ale łgarz, i chciał go stracić, lecz panowie tegoż kraju nie dopuścili do tego, lecz odłożyli to na roki walne królewskie. Potem nastąpił sejm, a gdy królowa stara zaparła się, że to jej syn, kazano mu zatem zrobić koronę papierową, stać w niej pod pręgierzem i dwa razy w dzień smagać rózgami, a potem chowali go w więzieniu, poczciwie aż do śmierci, aby nikt o nich nie mówił, że króla swego umęczyli.”

Paweł z Pragi

Źródło: Jerzy Jankowski, Monarsze sekrety

O śmierci

„To był bardzo duży stres. Przez wiele lat dotykałam prawie tylko i wyłącznie seriali. Nawet jeśli była to spora rola, to rozbita na kilka odcinków pozwalała na szerokie planowanie. Tutaj mojej bohaterki było dużo, a tym samym miałam wiele scen. W zasadzie wszystko się na tej Inge opierało. Mając świadomość, że nie chodzi tu tylko o wygranie relacji między bohaterami i emocjonalny problem, który w komedii romantycznej powinien być najsilniejszy, trzeba było jeszcze pamiętać o tym tytułowym milczeniu. A na planie wiadomo, jak to bywa. Kręcimy nie chronologicznie, jest mało czasu na sceny. Ich z kolei jest prawie tyle, co w serialu, więc musimy mocno pędzić. Siedziałam dużo nad scenariuszem. Powypisywałam sobie dużo rzeczy, których się potem pilnowałam. Nie wszystko oczywiście udało mi się zawrzeć tam gdzie chciałam i to z różnych powodów. Był to naprawdę duży stres, żeby wszystko co sobie wymyśliłam dalej zrealizować.”

Aneta Todorczuk-Perchuć (1978) polska aktorka

o roli w filmie Milczenie jest złotem.
Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69129

O problemach , O relacjach , O czasie

„Do dziś mam marksizm za składnik swojego poglądu na świat, co nie raz publicznie deklarowałem. To była godna uwagi filozofia dziejów, której dalszy rozwój potem przerwano, czyniąc z niej zestaw ideologicznych haseł i polityczną ortodoksję. (…) W uznawaniu się za marksistę nie widzę nic uwłaczającego.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

O świecie

„Wodziliśmy oczami dokoła, potem spojrzeliśmy na siebie.
– Do nieba został wzięty? – zapytałem.
– Ale pasztetu chyba nie zabrali? – odparł Jerzy.
Obiekcja ta miała swój ciężar gatunkowy, odrzuciliśmy więc hipotezę wniebowzięcia.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

Trzech panów w łódce nie licząc psa

„Jak teraz widzę długie dwa szeregi ludzi, między którymi biskup w mitrze w asyście kilku księży zatrzymywał się przy każdym namaszczając czoło. Ojciec trzymał mnie na ręku, a przy zbliżaniu się biskupa postawił na posadzce. Jakiś pan położył mi rękę na prawym ramieniu, a jednocześnie biskup namaścił mi czoło i dotknął policzka. Potem ojciec zaprowadził nas do kaplicy św. Kazimierza i pokazał trumnę z jego relikwiami. Tych przeżyć chyba nigdy nie zapomnę.”

Michał Sopoćko (1888–1975) polski duchowny katolicki, teolog

Źródło: Droga świętości Ks. Michała Sopoćki http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THW/sopocko1.html, opoka.org.pl

O ludziach

„Wiesz co, tak pomysły na teksty jak fragmenty tych tekstów biorą się głównie z rozmów, z kontaktów z ludźmi, z trudnych do zapomnienia sytuacji, które siedzą mi potem we łbie i nie dają spać. A piszę zwykle ironicznie, bo przywykłem do tego, staram się ogólnie traktować świat z dużym przymrużeniem oka. Taki mam styl, sposób na przetrwanie.”

Afrojax (1978) polski raper, kompozytor i dziennikarz

Źródło: Wywiad, 2009 http://allrap.pl/wywiady.php?id=16

O świecie

„Czytam wszystko, co się na temat powstania i konspiracji ukazuje. Do tego wszystkie dokumenty – tysiące stron. Początkowo miałem takie poglądy jak osoby przekonane, że powstanie było niezbędne, że jest czymś, powiedzmy, niepodważalnym w zakresie dyskursu. Potem, jako dorosły człowiek, historyk, mając coraz więcej wiedzy, zacząłem inaczej na to patrzeć. To były długie przemyślenia.”

Andrzej Leon Sowa (1946)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Emil Marat, Wyrok na miasto, „Newsweek Historia”, nr 08/2016 http://www.newsweek.pl/plus/historia/xix-i-xx-wiek/powstanie-warszawskie-andrzej-leon-sowa-odziera-je-z-mitow,artykuly,392217,1,z.html

O historii , O wiedzę , O czytaniu , O wieku

„[Macierewicz] w wewnętrznych gremiach ZChN mówił, że byłem zarejestrowany jako współpracownik, ale że nie ma materiałów, które by o tym świadczyły. Jeszcze kilka lat temu, gdy zeznawał w trakcie sprawy, którą wytoczyłem redaktorowi naczelnemu „Gazety Polskiej” Piotrowi Wierzbickiemu o nazwanie mnie konfidentem, Macierewicz nie twierdził nic jednoznacznego. A potem w „Gazecie Polskiej” miał już pewność. Tego pierwszego dnia, gdy mi powiedział, że mnie „wykaże”, to nawet mnie tak niby pocieszał, że pewien człowiek jest w gorszej niż ja sytuacji, bo nie ma na niego żadnych akt. To było specyficzne rozumowanie, że jak na kogoś nie ma żadnych akt, to jego sytuacja jest niedobra.”

Wiesław Chrzanowski (1923–2012) polityk polski

Źródło: Gdyby Sąd Lustracyjny uznał, że byłem agentem, to byłoby przekreślenie mojego życia, rozmowa Ewy Milewicz, wyborcza.pl, 15 lutego 2001 http://wyborcza.pl/1,76842,139678.html?as=10&startsz=x

„Najpierw zrób coś, potem zrób to lepiej, potem lepiej i szybciej – wtedy możesz nazywać się profesjonalistą.”

David Belle (1973) francuski twórca Parkour, aktor

„Anglik nie ujawnia swych nastrojów na zewnątrz. Zawsze jest opanowany i na swój sposób grzeczny. Ale ma niesłychane poczucie wyższości narodowej i spore obrzydzenie do cudzoziemca. Z narodów europejskich szanowani są w Anglii jedynie Niemcy, Holendrzy i narody skandynawskie, potem w pewnej estymie są Hiszpanie, zapewne ze względu na razy, które Anglia od Hiszpanów nieraz w historii doznawała, natomiast do Francuzów czują Anglicy odrazę, do Włochów pogardę, a do Polaków i odrazę, i pogardę. Te wszystkie cechy, którymi się tak chlubimy i które – o święta naiwności – sami przypisujemy Anglikom, jak wygórowane poczucie honoru, szlachetności celów, szerokość gestów, niesłychanie Anglików drażnią i brzydzą.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Londyniszcze
Źródło: s. 8

O historii

„Lubię stwarzać świat na scenie i dlatego tak chętnie sięgam po powieści. Adaptując je, mogę wykreować świat, jaki wyobraziłam sobie podczas lektury. Zawsze najpierw wyobrażam sobie przestrzeń, w której rozgrywa się akcja powieści, potem słyszę dźwięki, wyobrażam sobie pewne sytuacje sceniczne, a na końcu uświadamiam sobie, że przecież potrzebne są postaci, ludzie z krwi i kości. I wtedy zaczynają się schody…”

Emilia Sadowska (1971)

Źródło: „Głos Wielkopolski”, 8 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/23892

O ludziach , O świecie , O czytaniu

„Znaleźliśmy obiekty zdjęciowe. Pokazaliśmy je naszym aktorom. Chodziło o to, żeby nie poruszali się w wirtualnej przestrzeni. Żeby jak najwięcej skonkretyzować. Bo to działa na wyobraźnię aktorów. Potem poznali postaci z drugiego, trzeciego planu – swoje dzieci, rodzinę. Z dziećmi oswajali się kilka miesięcy. Arek przez dwa tygodnie praktykował w firmie montującej klimatyzatory. Wszystko po to, żeby na planie nie mieli własnych myśli i odczuć, tylko myśli i odczucia postaci. Na koniec, w przeddzień zdjęć przynieśli do filmowego mieszkania swoje własne, drobne przedmioty, pamiątki. Chcieliśmy, żeby pomieszkali wspólnie z tydzień, pomęczyli na pudłach, w ciasnocie, z jedną łazienką. Ale to nie było możliwe. To był film nisko-budżetowy.”

Krzysztof Krauze (1953–2014) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o realizacji filmu Plac Zbawiciela.
Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33339

O dzieciach , O rodzinie , O myślach , O myśleniu

„Właśnie dla takich chwil, presji, emocji, atmosfery każdy sportowiec chce żyć. Zazdroszczę naszym piłkarzom, że zagrają przed polskimi kibicami, bo ja rzadko miałem taką okazję. To są te momenty, które potem pamięta się przez całe życie, choćby nie wszystkie były dla ciebie pomyślne. To jest jednak piękno sportu.”

Mariusz Czerkawski (1972) hokeista polski, olimpijczyk

Źródło: sport.pl, 6 czerwca 2012 http://www.sport.pl/euro2012/1,109077,11877460,Euro_2012__Mariusz_Czerkawski__Zazdroszcze_pilkarzom.html

O życiu , Cytaty o pięknie , O sporcie

„Nie można nagrywać Miłosza, a potem śpiewać o tym, że się lubi wypić… „Coca-Colę.””

Czesław Mozil (1979) Duńsko-polski piosenkarz i autor tekstów

o nastawieniu internautów.
Źródło: Poranek TVN24, marzec 2012

O śpiewie

„Słychać było ruch na korytarzach, rozgardiasz. Do mnie terroryści nie weszli. Nie ruszałem się z pokoju. Potem zadzwoniła do mnie recepcja, żebym nie wychodził pod żadnym pozorem z pokoju”

Jan Masiel (1963) polityk polski

relacja z wydarzeń w Bombaju, gdy dokonano tam zamachu terrorystycznego.
Źródło: Europoseł Masiel bezpieczny w Bombaju, gazeta.pl, 27 listopada 2008 http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,36001,5999736.html

O pokoju , O relacjach

„Dwie trzecie młodych ludzi w Polsce kształci się na uczelniach niepublicznych, za które płaci. I to są ci mniej zamożni, bo ci bardziej zamożni edukują swoje dzieci w najlepszych szkołach w wielkich metropoliach, lokują je potem bez większego problemu w najlepszych uczelniach. Ci, którzy na taką edukację liczyć nie mogą, podjęli studia na uczelniach prywatnych. Ta biedniejsza Polska, zdeterminowana, żeby to wykształcenie zdobyć opłaciła rewolucję edukacyjną w Polsce.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: Szanse i zagrożenia dla młodych Polaków, blogpress.pl, 1 lipca 2012 http://www.blogpress.pl/node/13460

O dzieciach , O ludziach , O wykształceniz , O studiach

„Oto dlaczego nie należy drażnić się z drzwiami. Mogą potem wepchnąć ci klamkę w plecy w najmniej oczekiwanym momencie.”

Katarzyna Berenika Miszczuk (1988)

Ja, anielica

„Najpierw życie komplikowała mi moja bezbożność, a potem, już w wieku dojrzałym, zarzucano mi, że jestem katolikiem. Pierwsze kłopoty z powodu wyznania zaczęły się w niemieckiej szkole powszechnej, do której tato i babka zaciągnęli mnie dnia pierwszego września roku jeden tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego. Darłem się całą drogę, ale na nic mi się to zdało.”

Ota Filip (1930–2018)

Źródło: Wniebowstąpienie Lojzka Lapaczka ze Śląskiej Ostrawy, rozdz. III

O życiu , O wieku

„W Finlandii wszyscy patrzą na Szwecję jak na wyrocznię, tam jest zawsze lepiej, Szwecja jest bardziej postępowa, tam się coś dzieje, zaczynają się trendy, a my je tylko przejmujemy, jesteśmy zapóźnieni. Tak samo z przemianami obyczajowymi: najpierw dzieją się w Szwecji i odbijają się u nas echem dopiero potem. Kiedy Szwecja zalegalizowała związki homoseksualne, to oczywiście w Finlandii również zaczęła się dyskusja w parlamencie i społeczeństwie itd. Politycy pytali, czy w następnej kolejności mają pozwolić np. na małżeństwo człowieka ze świnią etc. Więc ta przysłowiowa skandynawska tolerancyjność jest pozorna, albo jest przykrywką dla nieumiejętności samodzielnego myślenia.”

Elina Hirvonen (1975)

Źródło: polityka.pl, 12 czerwca 2008 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/258498,1,rozmowa-z-elina-hirvonen.read#ixzz1HpVK6eO3

O małżeństwie , O myślach , O myśleniu

„Ten, który ślubował poświęcić się służbie Kościołowi w okresie między wiekiem dojrzewania a osiągnięciem lat trzydziestu, jeśli żył w sposób godny pochwały, kontentując się jedną żoną, która w chwili zamążpójścia była dziewicą i którą otrzymał ze zwyczajowym błogosławieństwem kapłana, powinien zostać akolitą i subdiakonem; potem niech dostąpi diakonatu, pod warunkiem jednak, że wykaże się uprzednią wstrzemięźliwością. Jeśli będzie pełnił swe funkcje w sposób godny pochwały przez więcej niż lat pięć, niech otrzyma odpowiednio prezbiteriat. Potem, w dziesięć lat później, będzie mógł otrzymać tron biskupi, ale tylko wtedy, gdy przez cały ten czas wykaże się uczciwym życiem i słuszną wiarą.”

Syrycjusz (334–399) papież

Źródło: Ewa Wipszycka, Kościół w świecie późnego antyku, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 33.

O wierze , O czasie , O wieku

„Scenariusz jest dla mnie rzeczą raczej drugorzędną. Robię film, zanim poznam dokładnie treść scenariusza. Pojawia mi się on w kończonej formie jako odczucie całości. Dopiero potem szukam scenariusza i dostosowuję go do tego, co już mam w głowie. (…) Wybieram taki [scenariusz], który mogę dostosować do mego wyobrażenia o przyszłym filmie i wraz z pisarzem „ucieramy” go tak długo, aż zaczyna mi odpowiadać. Często nie przypomina to zupełnie wersji pierwotnej.”

Alfred Hitchcock (1899–1980) brytyjski reżyser i producent filmowy

Źródło: „Cahiers du Cinéma” nr 39, 1954, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 62.

„Dla mnie aktorstwo jest całym światem. To się zaczęło jak miałem dziesięć, jedenaście lat. Uczyłem się tańca jazzowego i mieliśmy wspólną szatnię z dziewczynami. Czego ja tam wtedy nie widziałem! Aż nabrałem przekonania, że warto być artystą. A tak bardziej serio, to rzeczywiście od wczesnych lat marzyłem o scenie i ekranie, choć wstydziłem się do tego przyznać. To była moja tajemnica. Jako mały chłopiec właziłem pod prysznic i gdy szklane drzwi od kabiny zaparowywały, pisałem palcem modlitwę: „Boże, daj mi zostać aktorem.””

Jeff Goldblum (1952) aktor amerykański

Potem szybko wszystko zmazywałem, żeby nikt nie zobaczył.
Źródło: Lubię żyć z otwartymi oczami, „Rzeczpospolita”, 7 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26970

O Bogu , O tajemnicy , O świecie , O czytaniu

„Wasza śmierć i nasza śmierć
to dwie inne śmierci.
Wasza śmierć – to mocna śmierć,
szarpiąca na ćwierci.
Wasza śmierć śród szarych pól
od krwi i potu żyznych.
Wasza śmierć – to śmierć od kul
dla czegoś – … dla Ojczyzny.
Nasza śmierć – to głupia śmierć,
na strychu lub w piwnicy,
nasza śmierć przychodzi psia
zza węgła ulicy.”

Władysław Szlengel (1912–1943) polski poeta, autor tekstów kabaretowych i piosenek, dziennikarz, aktor estradowy

Źródło: Dwie śmierci

O śmierci , O ojczyźnie

„Jak się wyrasta w czymś, co ma się na co dzień, to się tego kompletnie nie dostrzega. Ja wzrastałem w teatrze. Rodzice, gdy nie mieli co ze mną zrobić, to zabierali mnie do teatru. Pamiętam, jak przez mgłę, że spałem w położonej tuż przy scenie loży, w Teatrze Śląskim. Ojciec grał. Przebudziłem się, podniosłem, zobaczyłem go i znów się położyłem, bo nic widocznie mnie w tym widoku nie zdziwiło, a potem zasnąłem na powrót.”

Andrzej Grabarczyk (1953) aktor polski

Źródło: Danuta Lubina-Cipińska, Wincenty i Andrzej Grabarczykowie. Ode mnie wziął miłość do teatru, „Śląsk” 7/04 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/odemnie.htm

O miłości , O rodzicach

„Niezdrowo, żeby pot wysychał na ciele.”

Mao Zedong (1893–1976) przywódca chiński

według relacji belgijskiego komunisty 18 sierpnia 1966 podczas ogromnego wiecu hunwejbinów na Placu Niebiańskiego Spokoju Mao oddalał się co pewien czas, aby zdjąć kurtkę i wytrzeć pot na piersi i pod pachami, komentując tę czynność powyższymi słowami.
Źródło: Paul Johnson, Historia świata (od roku 1917), op. cit., s. 584.

O historii , O relacjach , O czasie , O zdjęciach

„Ból nie zaczął się właściwie aż do rana. Ale oczywiście rano było gorzej. O tym czasie przyszło już odrętwienie, a z nim ten tępy ból gojenia, który jest zawsze gorszy od ostrego, czystego bólu w pierwszym momencie (…) Jednakże ból był czymś co znał. Ból był jak stary przyjaciel, którego od dawna nie widział. Umiał sobie dać radę z bólem. Z bólem trzeba leżeć, a nie odsuwać się od niego. Trzeba niejako poruszać się dookoła zewnętrznego skraju bólu, tak jak się robi z zimną wodą, dopóki człowiek w końcu nie zdobędzie się na dość odwagi, by wziąć się w garść. Wtedy trzeba nabrać głęboko tchu, dać nurka i opaść aż na samo dno. A potem, kiedy już pozostałeś jakiś czas w głębi, stwierdzasz, że nie jest wcale tak zimno, jak myślałeś, gdy twoje mięśnie cofały się przed tą zewnętrzną krawędzią, kiedy chodziłeś dokoła próbując zebrać się na odwagę. Znał ból. Ból był jak walka na ringu; jeżeli do tego powracasz dostatecznie długo, nabierasz w końcu pewnego instynktu. Nigdy nie wiesz, kiedy przychodzi ani skąd się bierze, ale nagle odkrywasz że go masz i że go masz od dawna, nic o tym nie wiedząc. Tak samo jest z bólem. Ból był jak wioska u stóp góry, na której garbie, wysoko nad wsią, wybudowana jest katedra, a dzwony tej katedry bezustannie wydzwaniają pieśń o krzyżu.”

James Jones książka Stąd do wieczności

Postać: Prewitt
Stąd do wieczności

O bólu , O myślach , O wodzie , O czasie

„Jak byłam młoda, śpiewałam go na prawo i lewo, zrywałam gardło, duszę, gitarę. Nazywali mnie nawet „Wysocki w spódnicy”. To był zbiorowy szał. Jego piosenki były zakazane, ale wszyscy je znali. Płyty rozchodziły się z rąk do rąk, w drugim obiegu. Informacje o spotkaniach przekazywano sobie z ust do ust. Zbieraliśmy się nocami w mieszkaniach i pokładając się na podłodze, śpiewaliśmy do rana. Prawdziwy rosyjski underground. Potem jednak pomyślałam, że chyba to nie jest najlepsze zajęcie dla kobiety.”

Żanna Gierasimowa (1966)

o Włodzimierzu Wysockim.

O kobietach , O duszy , O śpiewie , O nocy

„Zwróciłem się do ludzi z AK z prośbą o pomoc w wyprowadzeniu z getta resztek bojowników, ale oni chcieli skończyć nie tylko z powstaniem, lecz również z powstańcami. Jako bojownicy – z punktu widzenia AK – byliśmy zbędni wszędzie na polskiej ziemi. Nie chcę przez to powiedzieć, że nie było wśród nich ludzi, dla których ważny był aspekt humanitarny. Ale ich organizacja nie była na to nastawiona. AK nie była organizacją pomocy, była to organizacja wojskowa. I jako taka nie potrzebowała nas ani w walczącym getcie, ani w aryjskiej części Warszawy. Byliśmy im niepotrzebni także w partyzantce – jako Żydzi, wszędzie byliśmy zbędni. Co prawda proponowali nam, żebyśmy poszli do partyzantki, ale potem zabijali nas. Również w partyzantce zabijali nas – sami partyzanci. (…)
Nie ulega wątpliwości, że antykomunistyczne przesłanki były w tym przypadku jedynie pretekstem. Ludzie ci, w rękach których leżał los Żydów, nie mogli nie wiedzieć, kim jest Mordechaj Anielewicz, kim jest Icchak Cukierman. (…) Czy nie wiedzieli, kim są syjoniści i kto stoi na ich czele w Polsce? Czy nie wiedzieli o ruchu pionierskim? Nie ulega wątpliwości, że wiedzieli to wszystko i był to tylko pretekst, taki sam jak każdy inny.”

Icchak Cukierman (1915–1981) żydowski powstaniec warszawski

Źródło: Nadmiar pamięci (siedem owych lat). Wspomnienia 1939–1946, cyt. za: Elżbieta Janicka, Kamienie na szaniec, krytykapolityczna.pl, 6 kwietnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/historia/20130406/janicka-kamienie-na-szaniec

O losie , O ludziach , O prawdzie , O historii

„John'ie Cena, kiedy leżysz tam, mam nadzieję najbardziej niewygodnie jak to możliwe, chcę żebyś wysłuchał mnie. Chcę abyś to sobie uporządkował, ponieważ zanim za trzy tygodnie odejdę z twoim pasem WWE Championship, mam wiele rzeczy, które chcę wyrzucić z siebie. Nie darzę cię nienawiścią John, nie czuję nawet anypatii. Lubię cię, lubię ciebie o wiele bardziej niż lubię większość ludzi na zapleczu. Nienawidzę tego pomysłu, że jesteś najlepszy. Ponieważ nie jesteś. Ja jestem najlepszy. Jestem najlepszy na świecie. Jest jedna rzecz w której jesteś lepszy niż ja, i jest to całowanie tyłka Vince'a McMahona. Jesteś w tym tak dobry jak kiedyś Hulk Hogan. Nie wiem czy jesteś w tym tak dobry jak Dwayne- on jest bardzo dobrym lizodupem. Zawsze taki był i nadal jest. [Zwraca się do kamery i macha do niej] Ups, zniszczyłem czwartą ścianę.
Jestem najlepszym wrestlerem na świecie. Byłem najlepszy od pierwszego dnia, kiedy przybyłem do tej firmy, i byłem oczerniany i nienawidzony od dnia, kiedy Paul Heyman dostrzegł we mnie to, czego nikt inny nie chciał zauważyć. Tak jest, jestem chłopakiem od Paula Heymana. Wiecie kto jeszcze jest chłopakiem od Paula Heymana? Brock Lesnar, który odszedł tak jak ja teraz odchodzę, ale największą różnicą między mną a Brockiem jest to, że ja odejdę z mistrzostwem WWE.
Tyle razy wznosiłem się na wyżyny, zanim zrozumiałem, że wymagania Vince'a McMahona są niemożliwe do spełnienia. Jedyną prawdziwą rzeczą jestem ja i fakt, że dzień po dniu przez sześć lat udowodniłem wszystkim na świecie, że jestem najlepszy za mikrofonem, w ringu, nawet jako komentator. Nikt nie może mi nic zarzucić. I nie ważne ile razy to udowodnię, i tak nie jestem na waszych pięknych kolekcjonerskich kubkach, nie jestem na mnie na okładkach magazynu, jestem marginalnie promowany, nie mam szans na występy w filmach, oczywiście nie ma mnie w żadnym gównianym show na USA Network, nie ma mnie na plakacie WrestleManii, nie ma mnie nawet w czołówce rozpoczynającej program. Nie goszczę u Conana O'Briena, nie ma mnie u Jimmy'ego Falcona, ale faktem jest, że powinienem tam być; a to, że Dwayne jest w walce wieczoru przyszłorocznej WrestleManii, a ja nie wywołuje u mnie złość.
[Zwraca się do widowni] O, hej, pozwólcie mi coś wyjaśnić. Ci którzy mnie wspierają teraz, jesteście równie dużą przyczyną mojego odejścia jak wszystko inne, bo teraz popijacie z tych kolekcjonerskich kubków, kupujecie te magazyny na których okładkach nie ma mnie i potem o 5 rano na lotnisku próbujecie rzucić to w moją twarz chcąc dostać autograf, który potem staracie się sprzedać na eBay'u, ponieważ jesteście zbyt leniwi, aby pójść do prawdziwej pracy.
Odchodzę z mistrzostwem WWE 17 lipca i kto wie? Może będę go bronić w New Japan Pro Wrestling. Może wrócę do Ring of Honor. [Macha do kamery] Hej, Colt Cobana, jak się masz? Powodem mego odejścia jesteście wy, ponieważ po moim odejściu dalej będziecie pompować pieniądze w tą firmę. Jestem tylko szprychą w tym kole, które i tak będzie się kręcić i ja to rozumiem. Vince McMahon i tak będzie zarabiał pieniądze pomimo samego siebie. Jest milionerem, który powinien być miliarderem. Wiecie dlaczego nie jest miliarderem? Ponieważ otacza siebie dwulicowym, niedorzecznym, kretyńskim towarzystwem, które mu przytakuje jak John Laurinaitis, który mówi mu wszystko co chce on usłyszeć. I chciałbym myśleć, że może ta firma będzie lepsza po śmierci Vince'a McMahona, ale faktem jest, że zostanie ona przejęta przez jego idiotyczną córkę, bezmyślnego zięcia i resztę tej głupiej rodziny. Pozwólcie mi powiedzieć osobistą historię o Vince'ie McMahonie. OK. Kiedy robiliśmy tę całą kampanię…”

CM Punk (1978)

Mikrofon zostaje wyłączony
John Cena, while you lay there hopefully as uncomfortable as you possibly can be, I want you to listen to me. I want you to digest this because before I leave in three weeks with your WWE Championship, I have a lot of things I want to get off my chest. I don't hate you, John. I don't even dislike you. I do like you; I like you a hell lot more than I like most people in the back. I hate this idea that you're the best... because you're not. I'm the best. I'm the best in the world. There's one thing that you're better at than I am, and that's kissing Vince McMahon's ass. You're as good at kissing Vince's ass as Hulk Hogan was. I don't know if you're as good as Dwayne though—he's a pretty good ass-kisser, always was and still is. [Turns to camera and waves] Whoops, I'm breaking the fourth wall.
I am the best wrestler in the world. I've been the best ever since day one when I walked into this company, and I've been vilified and hated since that day because Paul Heyman saw something in me that nobody else wanted to admit. That's right, I'm a Paul Heyman guy. You know who else was a Paul Heyman guy? Brock Lesnar, and he split just like I'm splitting, but the biggest difference between me and Brock is I'm going to leave with the WWE Championship.
I've grabbed so many of Vincent K. McMahon's imaginary brass rings that it's finally dawned on me that they're just that—they're completely imaginary. The only thing that's real is me, and the fact that day in and day out, for almost six years, I've proved to everybody in the world that I'm the best on this microphone, in that ring, even at commentary! Nobody can touch me! And yet no matter how many times I prove it, I'm not on your lovely little collector cups, I'm not on the cover of the program, I'm barely promoted, I don't get to be in movies, I'm certainly not on any crappy show on the USA Network, I'm not on the poster of WrestleMania, I'm not on the signature that's produced at the start of the show! I'm not on Conan O'Brien, I'm not on Jimmy Fallon, but the fact of the matter is I should be; and trust me, this isn't sour grapes, but the fact that Dwayne is in the main event of WrestleMania next year and I'm not makes me sick!
[Turns to the fans] Oh, hey, let me get something straight. Those of you who are cheering me right now, you are just the biggest part of me leaving as anything else, because you're the ones that are sipping out of those collector cups right now; you're the ones that buy those programs that my face isn't on the cover of, and then at 5:00 in the morning at the airport, you try and shove it in my face so you can get an autograph and try to sell it on eBay because you're too lazy to go get a real job!
I'm leaving with the WWE Championship on July 17, and hell, who knows? Maybe I'll go defend it in New Japan Pro Wrestling. Maybe I'll go back to Ring of Honor. [Waves to camera] Hey, Colt Cabana, how you doing? The reason I'm leaving is you people because after I'm gone, you're still gonna pour money into this company. I'm just a spoke on the wheel, the wheel's gonna keep turning and I understand that. But Vince McMahon's gonna make money despite himself. He's a millionaire who should be a billionaire. You know why he's not a billionaire? It's 'cause he surrounds himself with glad-handing, nonsensical douchebag [censored] yes-men like John Laurinaitis who's gonna tell him everything that he wants to hear. And I'd like to think that maybe this company will be better after Vince McMahon's dead, but the fact is it's gonna get taken over by his idiotic daughter and his doofus son-in-law and the rest of his stupid family! Let me tell you a personal story about Vince McMahon. All right. We're doing this whole bullying campaign...[The mic cuts off] (ang.)
Nieskryptowane promo za które Punk został zawieszony.
Źródło: Raw z 27 czerwca 2011 roku

O śmierci , O pieniądzach , O ludziach , O historii

„Już w 1951 roku w Szczecinie doszło do pierwszych w kraju rozruchów i wystąpień antyradzieckich. I nie obyło się przy tym bez ofiar. A potem miało jeszcze miejsce zajęcie radzieckiego konsulatu w 1956 roku, no i grudzień 1970 roku. Czołgi na ulicach, barykady, poprzewracane tramwaje, podpalone samochody, aresztowania, strzelanie do ludzi, ranni i zabici, i jawna walka z władzą, prowadząca do zniszczenia i spalenia siedziby Komitetu Wojewódzkiego PZPR, co było ewenementem na skalę ogólnopolską. W dziesięć lat później Szczecin był świadomy własnej wartości. Jego mieszkańcy dobrze wiedzieli, że reżimowa władza musi się z nimi liczyć. I ona liczyła się. Liczyła się z nimi także, a przede wszystkim na nich – opozycja. Tym bardziej, im częściej dochodziło do ulicznych bitew szczecinian z zomowcami, które na stałe wpisały się w krajobraz miasta tamtego okresu. Niestety, z czasem całą legendę Solidarności zawłaszczył Gdańsk.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O ludziach , O poszukiwaniu , O czasie , O walce

„Minęły lata i usłyszeliśmy o śmierci libijskiego dyktatora. Nie umarł śmiercią bohaterskiego pułkownika. Do końca ukrywający się niczym szczur, a potem zlinczowany przez tłum, który to nagrał i puścił na YouTube – odszedł Kaddafi z tego świata mniej heroicznie niż jego przeciwnicy. Śmierć potrafi odrzeć nawet z najbardziej paradnych szat.”

Monika Jaruzelska (1963) polska dziennikarka, stylistka, projektantka mody

Towarzyszka panienka
Źródło: s. 176

O śmierci , O odejściu

„Bądźcie najpierw katolikami, a potem Włochami!”

Alcide De Gasperi (1881–1954) polityk włoski

w pierwszej publicznej mowie wygłoszonej w Trento w 1902
Źródło: Paul Johnson, Historia świata (od roku 1917), wyd. Polonia Book Fund Ltd, 1989, ISBN 0902352806, s. 620.

O historii

„Jeśli komik opowie Ci dowcip, a Ty się roześmiejesz, to pomyśli sobie: „Okej, w porządku. Skoro ona uważa, że jestem zabawny, to znaczy, że chyba mnie lubi”. A potem, kiedy przychodzi sława, gwiazdorstwo i uwielbienie fanów, łatwo się w tym pogubić. Kiedyś mój psychoanalityk powiedział: „Ludzie sukcesu rzadko bywają normalni, powodzenie bowiem zawdzięczają temu, co w nich nienormalne”. Trudno o lepsze podsumowanie tej profesji.(…) Trzeba mieć naprawdę silną psychikę, żeby w tym wszystkim nie zwariować.”

Judd Apatow (1967) amerykański scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Judd Apatow specjalnie dla Stopklatki o „Funny Poeple”, współpracy z Kamińskim i humorze kloacznym, stopklatka. pl, 22 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58639

O ludziach , O sukcesie , O współpracy

„Czasem się śmieję, że jestem najpierw człowiekiem, potem filozofem, a dopiero potem księdzem.”

Józef Tischner (1931–2000) filozof polski, ksiądz katolicki

O czasie

„Byłem świadkiem jak Jan Paweł II trwał w modlitwie. Na jego klęczniku wierni zostawiali kartki z prośbami o modlitwę. Jan Paweł II czytał te prośby, potem w modlitwie przekazywał je Panu Jezusowi.”

Edward Nowak (1940)

Źródło: Pierwszy odpust w sanktuarium w Linden http://www.dziennik.com/wiadomosci/artykul/pierwszy-odpust-w-sanktuarium-w-linden, dziennik.com, 27 października 2013

O czytaniu

„Pierwszym, co nas musi uderzyć, jest to ta naiwność ludzi, którzy w modlitwie widzą tylko pewne żebranie lub targowanie się z Bogiem i nie rozumiejąc stosunku człowieka do Boga, skłonni są zupełnie modlitwę odrzucić. Wnet zobaczymy, że modlitwa błagalna ma głębokie uzasadnienie i lekceważona być nie może, a jednak nie ona jest pierwszą i najistotniejszą formą modlitwy. Pierwszą i najistotniejszą funkcją modlitwy jest chwała i cześć Boża, którą każde stworzenie winno Bogu przynosić. O Bogu, a nie o sobie winien więc człowiek najpierw myśleć, toteż i Zbawiciel, ucząc apostołów, jak się mają modlić, zaczął od słów chwały, aby dopiero potem przejść do słów prośby: najpierw święć się Imię Twoje, a potem dopiero chleba naszego powszedniego.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Pełnia modlitwy
Źródło: s. 32, 33

O Bogu , O ludziach , O myślach , O naiwności

„Chciałbym pić, bo lubię dobre trunki, ale nie pozwala mi świadomość, że najpierw człowiek sięga po alkohol, a potem alkohol sięga po człowieka.”

Andrzej Rodan (1945)

Autobiografia

O alkoholu , O piciu

„Gdybym ja umierał na raka, cierpiał okrutne bóle i poprosił cię o skrócenie męczarni, czybyś to zrobiła?
– Tak – odparła Allie bez wahania. – Ale zaraz potem zabiłabym siebie.
Cam mimowolnie rozdziawił usta ze zdumienia.
– Ponieważ czekałaby cię kara za zabójstwo? Gnębiły wyrzuty sumienia?
– Nie. Ponieważ ciebie by już nie było.”

Jodi Picoult (1966)

Deszczowa noc (1996)

O karze , O cierpieniu , O czekaniu

„Hering już siedział na ławce, więc ojciec przysiadł się obok niego. A sąsiad z osobliwym wyrazem twarzy trącił ojca łokciem i rzekł:
– Të znôł tego knôpa Heldów z Wësoci? Miôł koło i w tich piôskach jechôł do Brus. Zgrzôł sę, a potem zezyb. Dostôł zapolénié płuc i hajda na tamtén swiat. Tak to je. A Bernard nasz téż chcôł koło. Le koło a koło.”

Anna Łajming (1904–1993) pisarka polska, piewczyni Kaszub

Źródło: Dzieciństwo

O dzieciństwie

„A potem był rdzawy, marcowy wieczór
bez pamiętnych scen i słów,
gdy ponad wszystko chciałem spać,
by nie czuć i nie myśleć.”

Aleksander Rymkiewicz (1913–1983) polski poeta

Źródło: Olsztyński wrzos, „Życie Literackie” nr 17, 26 kwietnia 1964, s. 1 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=1604

O życiu , O myślach , O myśleniu

„Tam uczyłem się tego knajackiego życia, bo przecież wzorem dla mnie była moja ulica. Tam działała słynna grupa Rogala. Rogal tworzył gangi, które napadały na konwoje, na sklepy, na ludzi, terroryzowali miasto. Dzieci członków tej bandy to byli moi koledzy z podwórka. Ich ojcowie siedzieli, wychodzili i wracali z więzienia, a my temu wszystkiemu się przyglądaliśmy. Napatrzyłem się na patologię toczącą wiele rodzin, z których wywodzili się moi koledzy. Uczyłem się przy nich charakteru, sztuki milczenia, bycia odważnym i twardym. A potem proza życia, ta patologia wycięła ich w pień, nawet 50 lat nie dożyli, mogę na palcach policzyć chłopaków, którzy stanęli na nogi. Generalnie zapijali się na śmierć, nie mieli sposobu na życie.”

Leszek Danielak (1951)

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O życiu , O śmierci , O dzieciach , O ludziach

„Taką miałem pracę. Wykonawca widzi tylko potylicę. Nie widzi nawet twarzy. Kto to jest, kogo zabił, siedem osób czy pięć – tego kat nie wie. Po co ma to wszystko wiedzieć? Nie musi, nawet nie powinien. Jest w pracy. Zresztą to była najbardziej sensowna kategoria pracy, najspokojniejsza i na pewno najlżejsza, wielu członków grupy w głębi serca zazdrościło temu, który strzelał. No bo wystrzelił i tyle, następnego doprowadzili. A pozostali członkowie grupy musieli trupa wyciągnąć, dźwignąć, potem kolejna ekipa miała trupa zapakować, odwieźć, zakopać – to już było bardziej skomplikowane.”

Oleg Ałkajew (1951)

Źródło: rozmowa Andrieja Mołodycha, Nieśmiertelna kara śmierci, „Russkij Rieportior”, tłum. „Forum”, 1 sierpnia 2011.

O śmierci , O karze , Serce

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Najlepsze, co mi się mogło przydarzyć, to ta klęska. Wszystko wróciło do wyjściowego stanu, gdy nikt nie zwracał na mnie uwagi. Zawsze winne są media. To przez nich człowiek ląduje na okładkach, potem rozdmuchuje się jego sławę, ale z czasem staje się to nudne, więc wszyscy czekają na jego upadek. Bo wtedy znowu jest o czym pisać. Chodzi tylko o wysoką sprzedaż.”

Sandra Bullock (1964) aktorka amerykańska

o klęsce Speed 2.

O czasie , O czekaniu

„Aktorstwo jest rzemiosłem i to jest jedno, drugie to wewnętrzne bogactwo, osobista charyzma jaką posiada w sobie każdy człowiek. Najpierw tekst roli działa na aktora, potem trzeba oddzielić się od wzruszeń i starać się te wzruszenia, które się przeżyło, przekazać widowni. Z jednej strony jest to więc talent, z drugiej też praca nad tekstem i współpraca z partnerem. Aktorstwo jest trudną pracą, która daje też i owoce – a za nie trzeba dziękować Panu Bogu.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Nasz Dziennik”, 29 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzyciu.htm

O Bogu , O współpracy , O bogactwie

„Na początku było to bardzo trudne, bo gdy zaczęłam grać w Rodzinie zastępczej, miałam zaledwie dziewięć lat. Wielu ludzi traktowało mnie jak gadżet, którym można się pochwalić, a potem wyrzucić do kosza. Tych fałszywych przyjaciół trudno było odróżnić od prawdziwych.”

Aleksandra Szwed (1990) polska aktorka

na pytanie, jak to jest dorastać publicznie.
Źródło: „Gala”, nr 41/2008.

O ludziach , O rodzinie

„Dialog należałoby rozpocząć od rozmowy z samym sobą, od uznania swoich wad, zalet, pogodzenia się z samym sobą i uznania własnych potrzeb. Dopiero potem można prowadzić dialog z innymi.”

Agata Bogacka (1976) polska artystka

Źródło: „Zwierciadło”, nr 7/1929, lipiec 2007

„(…) pojechaliśmy na cmentarz, na kwatery „Zośki” i „Parasola”. I tam spotkaliśmy siwego pana, to jedno z najbardziej traumatycznych przeżyć w moim życiu. Stał i sam dla siebie robił listę poległych dziewczyn. Opowiadał beznamiętnym tonem, jak wyglądały, opisując ich kolor oczu, włosów, urodę, charakter. Potem mówił, że znaleźli jej szkielet na Długiej, tam, gdzie zginęła. Mówił to z autentycznej potrzeby, to w nim siedziało i musiał wyrzucić to z siebie. Potem w domu oglądałem transmisję tej inscenizacji z aktorami wchodzącymi do kanału. Między autentycznym przeżyciem a szopką wokół przeżycia było to, co mnie uwiera. Wszystko, co jest machaniem sztandarem czy hasłem patriotyzmu, jest sztuczne.”

Jan Englert (1943) aktor polski

o obchodach rocznic powstania warszawskiego.

O kolorach , O domu , O charakterze

„Starszy, na oko trzydziestoletni, wrednym pyskiem przypominał filmowego Tatara, ze skoszonym okiem, bródką i łysą pałą. Odkąd „Pan Wołodyjowski” urozmaica święta, taki sam Chalim zawsze napina grzbiet na widok Azji Tuhajbejowicza. I ten też był kłuty siną farbą, tyle, że nie po cyckach, a po badylu łapy, wyrastającym zbyt blisko moich oczu. Blizna po szczepionce robiła mu teraz za wytrzeszczone oko indiańskiego wodza z nastroszonym pióropuszem. Poniżej, na przedramieniu, chiński ideogram raził pionowym wzorem. Tatarski syn jeszcze raz zdzielił mnie kwachem potu i ostatecznie wyłączył potrzebę dalszej refleksji.”

Jacek Wangin (1969) polski poeta i prozaik

Trybalik

„Samochody wyścigowe przerobione na modele seryjne nigdy się nie sprawdzają. To jak nakręcić ostrego pornosa, a potem go ocenzurować, żeby można go pokazywać w hotelach. Jedyne co masz szansę zobaczyć to półgodzinne zbliżenie spoconej gęby jakiegoś kolesia.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

„Dziecko ma różne pomysły – chce być kosmonautą, lekarzem… Ja chciałam być tym wszystkim po trochu. A potem życie tak się ułożyło, że zaczęłam interesować się teatrem. I tak już zostało.”

Anna Kociarz (1974) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Morska”, 21 czerwca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kimjest.htm

O życiu , O dzieciach

„To był po prostu człowiek drugiej strony, jak to niektórzy nazywają – taki śpioch. To jest nawiązanie do agenta-śpiocha. Ktoś przez wiele lat nie wypełnia swojej funkcji, potem dostaje sygnał i zaczyna pracować jako agent.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

o Januszu Kaczmarku.
Źródło: onet.pl http://wiadomosci.onet.pl/1790947,11,item.html, 17 lipca 2008

„I możesz najwyżej potem wpaść na chwilę do swoich bliskich w stanie lotnym przezroczystym.”

Dorota Masłowska książka Paw królowej

Paw królowej

„Potem dobywa nagiego i przetrzymawszy chwilkę w dłoni wkłada z powrotem do pochwy. Wiedzcie, że pięknie mu z mieczem u boku, a jeszcze piękniej – z mieczem w dłoni.”

Chrétien de Troyes średniowieczny poeta francuski

Źródło: Perceval z Walii czyli opowieść o Graalu, tłum. J. Kowalski.

„Superbryki są po to, by rozjechać Arthura Scargilla, a potem rozjechać go ponownie – tak dla pewności. Są projektowane po to, by topić czapy lodowcowe, zabijać biednych, zatruwać wody powierzchniowe, niszczyć powłokę ozonową, wybić rzadkie gatunki zwierząt, odzyskać Falklandy i zamienić cały trzeci świat w wielką niezamieszkałą pustynię, a wszystko to zanim zdążą wyczerpać światowe zasoby ropy naftowej.”

Jeremy Clarkson (1960) angielski dziennikarz motoryzacyjny

O świecie , O zwierzętach

„Gdyby nazwali to prośbą? Bzdura. Kiedy robiłem coś dla Rączki albo Marcin dla mnie, nie czekaliśmy na prośby ani na podziękowania. Nie ma czegoś takiego między przyjaciółmi. A w tej sprawie? Po kolei. Najpierw nie chciałem się wyrzec Bułgarii. Potem zwątpiłem w przyjaźń. Potem oni chcieli mnie upokorzyć, wycofując żądanie… A jeżeli nie chcieli upokorzyć? Jeśli naprawdę zrozumieli, że nie wolno im żądać ode mnie – nieuczciwości? Tępy ból, łomotanie w skroniach…(…) Nikomu nie powiedzieli, uświadomiłem sobie, to była sprawa między przyjaciółmi: nikomu.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Artur

O bólu , O przyjaźni , O czekaniu

„Chcieliśmy wziąć po cztery utwory z każdego okresu poprzedzającego Cryptic Writings… Cofnęliśmy się do czasów Rust in Peace i wzięliśmy cztery bardzo ciężkie kawałki – nagraliśmy FFF, Vortex, She Wolf i The Disintegrators – potem przeszliśmy do okresu Youthanasia, który jest stosunkowo niedawny, i nagraliśmy cztery bardzo melodyjne piosenki – Trust, Use the Man, I’ll Get Even i Almost Honest – a potem powróciliśmy do Countdown to Extinction, który był zdecydowanie punktem zwrotnym, kiedy zrezygnowaliśmy z bycia jeszcze jednym speed/thrash metalowym/heavymetalowym/hard rockowym zespołem, by spróbować coś osiągnąć zaangażowanymi tekstami – stąd masz kawałki jak Mastermind, Sin, A Secret Place i Have Cool, Will Travel.”

Dave Mustaine (1961) gitarzysta amerykański (Metallica, Megadeth)

„Na jednym ze spotkań w szkole filmowej Andrzeja Wajdy Marcel Łoziński opowiadał o swoich niezrealizowanych projektach, mówił o królikach, i tak o tym opowiadał, jak o jakimś science fiction. Z tego, co słyszał, są dwa mury, a pomiędzy tymi murami rosła zielona trawa, a po niej biegały tysiące białych królików. Tworzy się z tej opowieści pewien obraz, przemawiający do wyobraźni, obraz nieco surrealistyczny. I tak wtedy pomyślałem – jaki to jest pomysł! A potem w 1989, jak padał mur, to wszyscy interesowali się ludźmi, kamery skierowane były na górę, a na dole przecież odbywał się ten inny, szczególny exodus. I według Łozińskiego to też było ciekawe, a może nawet bardziej znaczące…”

Bartosz Konopka (1972) polski reżyser

Źródło: wywiad dla filmweb.pl, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/bartosz-bartek-konopka

O górach , O trawie , Obraz

„Nie chodzę na bankiety nie dlatego, że uważam je za targowisko próżności. Po prostu nie lubię potem oglądać siebie na zdjęciach.”

Anna Dąbrowska (1981) piosenkarka polska

Źródło: Oskar Maya, Byłam głodna wyjścia z domu, interia.pl http://kobieta.interia.pl/wywiady/news-bylam-glodna-wyjscia-z-domu,nId,423051

O kobietach , O domu

„Dziennik w stanie wojennym polegał głównie na dubbingu. W początkowym okresie nie miałem kamery, nie mogłem robić dokrętek. Mogłem tylko – mając dwa magnetowidy – montować materiały nagrane z telewizji i kasując dźwięk oryginalny, podkładać własny. Oba magnetowidy pracowały 24 godziny na dobę, powielając potem gotowe programy. Kopie rozchodziły się po całym kraju. Opowiadano mi wielokrotnie, że zrobiono komuś żart – o godzinie 19.30 zamiast prawdziwego Dziennika ktoś dyskretnie włączał ten mój. Najpierw było zdumienie, konsternacja, a dopiero potem dziki śmiech. Do dziś pamiętam te ryki, czasem wręcz spazmy ze śmiechu, jakie miałem okazję słyszeć na – nielegalnych oczywiście – pokazach tych filmów w różnych salach i salkach, najczęściej kościelnych. Te reakcje widowni śmiało mogę zaliczyć do najprzyjemniejszych momentów w życiu.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o Dzienniku telewizyjnym, który najpierw realizowany był nieoficjalnie.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O śmiechu , O czasie

„A Gold zastanawiał się, czy Stwórca, wręczając Swoje prawa Mojżeszowi na tamtej zasnutej chmurami górze, w Swej mądrości i miłosierdziu nie przekazał wraz z nimi jakiegoś limitu czasowego na obowiązywanie chociaż jednego ze swoich przykazań, limitu, który zgubiono potem w tłumaczeniu, kiedy stary, zmęczony Patriarcha zszedł wreszcie w dół. Jak można bowiem szanować ojca, który jest tak upierdliwy i ma za żonę taką pieprzoną wariatkę?”

Joseph Heller (1923–1999) pisarz amerykański

Gold jak złoto

„A potem Belgowie, nie wiem, gdzieś się chyba zadowolili.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

„Uśmiech na twarzy posągu nie składa się z potu, uderzeń dłuta, iskier, które ono krzesze, i marmuru. Uśmiech nie wywodzi się z kamienia, ale z twórcy. Wyzwól człowieka, a stanie się twórcą.”

Antoine de Saint-Exupéry (1900–1944) francuski pisarz i poeta, lotnik

Twierdza

O uśmiechu

„…) Jestem białym biedakiem przez wszystkich oszukiwanym,
Jestem Murzynem, który po batach wciąż nosi rany.
Jestem czerwonoskórym wygnanym ze swojej ziemi,
Jestem przybyszem z Europy, co jeszcze nie traci nadziei.
Każdemu z nas wciąż wciskają ten sam stary, głupi schemat.
Że każdy walczyć ma z każdym, a słabszy szans żadnych nie ma (…).

O, niechaj Ameryka znów Ameryką będzie –
Krainą, którą dotąd nigdy nie była jeszcze –
A którą stać się musi – ziemią, gdzie każdy jest wolny.
Która należy do nas – Indian, Murzynów, bezrolnych –
Tych, którzy ją stworzyli,
Potem i krwią ją zrosili;
Tych, co w fabrykach się trudzą,
Co brną przez pole za pługiem.
Niech spełni się wielki nasz sen:
Odbierzmy łotrom kraj ten.

Możesz więc na mnie miotać obelgi w bezsilnej złości,
Dowiedz się jednak, że rdza nie ima się stali wolności.
Czas wyrwać już naszą ziemię, odebrać im Amerykę! (…”

Langston Hughes (1902–1967)

Źródło: Let America be America Again (1936), przeł. Andrzej Wojtasik

O snach , O wolności , O czasie , O oszukiwaniu

„Żydzi bardzo przyzwyczajeni są do haggad, czyli specyficznego – czasami nie dbającego o fakty, a nawet je przeinaczającego – opowiadania o przeszłości, opowiadania, które wyraża bardziej to, co oni myślą o świecie, niż to, co się wydarzyło naprawdę. (…) Rabin [Byron] Sherwin rzetelnie opisał to zjawisko (…) Zdarza się, że „haggada Holocaustu” przybiera ogromne rozmiary i odkrywa ogromne pokłady niechęci wobec wszystkich innych, szczególnie katolików i Polaków. Przykładem może być powieść ocalałego z Treblinki Martina Graya zatytułowana Wszystkim, których kochałem, uchodząca przez długi czas za „tekst kanoniczny”. Stała się światowym bestsellerem, przeczytało ją ponad 30 mln ludzi, zrealizowano na jej motywach serial fabularny. Potem okazało się, że powieść jest apokryfem, gdyż Gray nigdy w Treblince nie był. Jako dokument traktowano również powieść Jerzego Kosińskiego Malowany ptak, w której w bardzo negatywnym świetle – jako antysemitów i degeneratów – przedstawił polskich chłopów, którzy mieli się nad nim znęcać i dręczyć go. Po wielu latach okazało się, że to właśnie owi opisani przez Kosińskiego chłopi uratowali jego i jego rodzinę, ryzykując własną głową, gdyż za ukrywanie Żydów groziła im oraz ich rodzinom kara śmierci. Przykładów takich i podobnych opowieści, które nie były opisem faktów, lecz zmyśleniem odzwierciedlającym określoną świadomość, można przytoczyć więcej.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Kościół, Żydzi, Polska
Źródło: s. 435–436.

O śmierci , O ludziach , O rodzinie , O karze

„Przesłuchiwał mnie Niemiec, esesman, Znał polski (…) przystojny, bardzo dla mnie łaskawy. W pewnym momencie zaoferował kieliszek koniaku. (…) A ja ciągle gram wariata (…) Znowu mnie biją. Złamali mi żebra, złamali mi szczękę, wybili mi zęby. Bałem się, że wygadam. Ale ja jestem przezorny – opuszczając Nowy Sącz, do buta włożyłem zwyczajną żyletkę. Kiedy po kolejnym biciu przenieśli mnie do celi, gdy zapadła noc, zdjąłem but i zacząłem ciąć. Pamiętam, że krew zaczęła sikać, potem coraz mniej, a potem skrzepła i zemdlałem.”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Źródło: Maciej Wierzyński, Emisariusz. Własnymi słowami, PWN, Warszawa 2012.

O wariatach , O butach , O zdjęciach , O nocy

„W życiu tak już jest – kochamy kogoś, a potem oddalamy się od niego, niektórzy wtedy nawet zaczynają gryźć obiekty swoich dawnych miłości. Są też tacy, na palcach jednej ręki, których kochamy zawsze.”

Dariusz Suska (1968)

Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia:Wszystkie wiersze o śmierci http://www.dwutygodnik.com/artykul/3859/, Dwutygodnik.com nr 89/2012.

O śmierci , Kochać się

„W złych musicalach idzie akcja, potem piosenka, akcja, piosenka. A w Skrzypku sama piosenka posuwa akcję.”

Jerzy Gruza (1932) polski reżyser i scenarzysta

chodzi o musical Skrzypek na dachu.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 18 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gzrs.htm

„(…) kiedy aktor gra postać rzeczywistą, doskonale znaną widzom, całkowita metamorfoza może okazać się niemożliwa. Istnieje wówczas inne rozwiązanie: wyobrazić sobie, co ta osoba musiała przeżywać w konkretnych sytuacjach, spróbować wymyślić się w jej psychikę. A potem odzwierciedlić to mimiką, gestami. Widzowie przestają wówczas zwracać uwagę na wygląd. Koncentrują się na emocjach bohaterki, przeżywają je wraz z nią.”

Meryl Streep (1949) aktorka amerykańska

Źródło: wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59224

O grach , O wyglądzie

„Zaczęło się od jakiejś myśli o zdejmowaniu złotka z czekoladki. Pamiętam, jak jeszcze kończyłam pisać słowa do tej piosenki gdzieś w garderobie. Potem zapytałam Grzegorza Turnaua, czy nie zaśpiewałby Bombonierki ze mną w duecie. Posłuchał szkicowej wersji i powiedział, że jeśli chodzi o te cukiereczki, to on bardzo chętnie. No i zaśpiewaliśmy.”

Barbara Stępniak-Wilk (1969)

Źródło: Joanna Weryńska, Cukiereczek bardzo posmakował Turnauowi, „Polska Gazeta Krakowska”, 13 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cbpt.htm

O myślach , O myśleniu

„Bilans zysków i strat,
Prowadzimy od lat,
Nie ma czego w nim kryć,
Nie ma czego się bać.

Skąd więc na lustra dnie,
Z progu każdego dnia,
Wita cię najpierw wstręt,
Potem brat jego, strach?”

Marek Dutkiewicz (1949) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Za ostatni grosz z repertuaru Budki Suflera

O strachu , O stracie

„Pierwszy kraj – potem ja.”

Robert Baden-Powell (1857–1941) brytyjski wojskowy, pisarz, twórca skautingu

Skauting

„W kinie nie mamy do czynienia z oczami, potem, łzami, wszystko jest na płachcie ekranu. Sceny powstawały kiedyś… A w teatrze wszystko jest teraz. Widz jest i świadkiem, i współtwórcą tej teraźniejszości.”

Krzysztof Globisz (1957) aktor polski

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

Łza

„Kobieta kocha naprzód, a sądzi potem.”

Klementyna Hoffmanowa (1798–1845) polska pisarka, pionierka polskiej literatury dziecięcej

O kobietach , Kochać się

„Co zrobił mułła Nasrudin, kiedy jego córka przyszła do niego pożalić się, że mąż ją bije? Też ją pobił, a potem odesłał do męża i kazał mu powiedzieć, że mułła nie jest głupcem. Jak drań może mu zbić córkę, to mułła może mu zbić żonę.”

Hodża Nasreddin (1208–1284) postać z legend, mędrzec, filozof z Anatolii (Turcja)

Źródło: Khaled Hosseini, Chłopiec z latawcem

O córce

„Wpierw wierzy się we wszystko bezkrytycznie, potem przez krótki czas wierzy się z zastrzeżeniami, potem nie wierzy się wcale i w końcu wierzy się znowu we wszystko, ale przytacza się powody, dla których się wierzy.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O czasie

„Lata spędzone w Katowicach to był wspaniały okres. Dzięki spektaklom Teatru Telewizji poznałem wielu znakomitych aktorów, takich jak Bronisław Pawlik czy Roman Wilhelmi. Zagrałem w świetnym przedstawieniu z Henrykiem Bistą, Markiem Kondratem i Grażyną Szapołowską. Grałem w nim z moim kolegą z Teatru Śląskiego Beniem Krawczykiem. Potem przeczytaliśmy w gazecie recenzję: „Dobra sztuka, cudne role więźniów stworzyli bracia Krawczykowie”, a on mógłby być moim ojcem – a nie jest. Pamiętam też jakiś kryminał z Kaliną Jędrusik.”

Mirosław Krawczyk (1953)

Źródło: Grażyna Antoniewicz, Na ekranie był nawet śląskim wampirem, „Polska Dziennik Bałtycki” nr 34, 9–10 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155939.html

O sztuce

„Wychwytywanie niuansów, pewnych aluzji politycznych, dowcipkowanie na temat polityków oraz sytuacji panującej w PRL-u kiedyś było niemalże wyuczone. Zarówno mnie jak i publiczności, która mnie słuchała, sprawiało to ogromną frajdę. Potem nastąpił 15-letni okres przestoju. Ale teraz satyra odzyskała dawną siłę. Choć muszę przyznać, że się bałem, czy tego dożyję. Najgorzej w tym wszystkim mają się teraz młodzi ludzi, którzy nauczyli się przez ten czas przestoju mówić wszystko wprost. Dla nich białe jest białym, a czarne czarnym. Oni muszą się jeszcze wiele nauczyć.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fonk.htm

O ludziach , O sile , O czasie

„tak zachłannie pali mnie
papieros
a dwie perły potu
delikatnie pieszczą czułki
twoich piersi”

Waldemar M. Gaiński (1952–2011)

Źródło: wszystko

„[Aktorzy] To zabawni ludzie. Są czasami jak małe dzieci. Chodzą z głową w chmurach, mają specyficzny humor, swoje fanaberie. Można mieć nawet wrażenie, że w teatrze roi się od Piotrusiów Panów. Oczywiście, życie prywatne potem to weryfikuje.”

Malwina Kusior (1986) polska aktorka

Źródło: Paweł Gzyl, Historia jak z Hollywood, „Polska Gazeta Krakowska” nr 213, 12 września 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/146028.html?josso_assertion_id=F73F98B5BC7F6D3B

O życiu , O dzieciach , O ludziach , O historii

„A wy znowu mnie złapaliście, jak jestem nieuczesany (…) A potem wykorzystacie to przeciwko mnie!”

Mariusz Wlazły (1983) polski siatkarz

„(…) często zdarzają się takie sytuacje, kiedy ktoś jest nagradzany, a potem przestaje być potrzebny. Tak niestety często bywa, ale też zdarza się i na odwrót.”

Krzysztof Kiersznowski (1950) aktor polski

Źródło: Stopklatka, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=34287

Cytaty na temat pot strona 13

Cytaty na temat pot
strona 13