Cytaty na temat posiłek (52 cytatów)

„Uważa się czasem, że otyłość jest dziedziczna. Otyła była matka, otyła jest córka, a także wnuczka. Na tej podstawie wyciąga się wniosek, że otyłość uwarunkowana jest genetycznie i rezygnuje się z jakichkolwiek prób wyleczenia się z tej choroby. W rzeczywistości nie jest to prawdą. Dziedziczna jest nie otyłość ale kuchnia, tzn. sposób odżywiania i własna przemiana materii dostosowana do składu odziedziczonej po matce diety. Kuchnię, czyli określony model żywienia, dziedziczą głównie kobiety. To one najczęściej przyrządzają posiłki domownikom według wzorów wyniesionych z własnego domu.”

Jan Kwaśniewski (1937–2019) polski lekarz i propagator diet

Dieta optymalna, Tłuste życie
Źródło: s. 113

O kobietach , O chorobach , O domu , O matce

„Zawsze intrygowała mnie w ludziach ta całkowicie niezrozumiała potrzeba nieustannego przemieszczania się z miejsca na miejsce bez wyraźnego powodu. Zamiast cieszyć się weekendem wolnym od pracy, wyjeżdżają na łono natury, gdzie gryzą ich komary, słońce przypieka na czerwono, a do spożywanego na trawie posiłku włażą mrówki i wpadają muchy. Albo jadą z ukradzioną komuś dziewczyną do Zakopanego, żeby romantycznie wdychać aromat owczych odchodów. Albo świadomie decydują się na potworne niewygody na tak zwanych działkach, gdzie żrą nadwęglone nad ogniem mięso, wdychają cuchnący dym z ogniska i śpią w iście spartańskich warunkach – podczas gdy wygodne mieszkanie z normalnym łóżkiem, łazienką z ciepłą wodą, telewizorem i lodówką stoi puste. Zboczeńcy, ani chybi! Zaś latem większość tego towarzystwa postanawia wyjechać na „wypoczynek”, z którego zawsze wraca się w stanie skrajnego wycieńczenia.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Jaszczurka w bidecie, „Tylko Rock” nr 8 (96), sierpień 1999.

O naturze , O trawie , O wodzie , O słońcu

„Rekreacja jest nie tylko po to, żeby po posiłku praca nie szkodziła zdrowiu, ale i po to, żeby bracia przestawali z sobą, rozmawiali, poznawali się wzajemnie i miłowali. To właśnie zapala i podtrzymuje miłość wzajemną.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

O miłości , O zdrowiu

„Tutejsze życie przypomina postawienie przed głodnym człowiekiem jednego dania, aby skoncentrował na nim cały swój apetyt. Z życiem miejskim jest tak, jakby zaprosić kogoś na ucztę przygotowaną przez francuskich kucharzy; cały posiłek z pewnością przyniesie mu nie mniejsze zadowolenie, lecz poszczególne dania ledwo zaznaczą się w jego pamięci.”

Emily Brontë (1818–1848) angielska pisarka i poetka

Wichrowe wzgórza

O życiu

„Dzielić los ubogich tłumów, tak dobry, jak i zły. Jeść ten sam czarny chleb i nędzny posiłek ubogiego robotnika, gdyż w tych trudnych czasach nędza moralna i niesprawiedliwe traktowanie są bardziej bolesne aniżeli nędza materialna. Niektórzy żyją w luksusie, pośród szampana i kawioru, podczas gdy inni nie mają nawet chleba pod rządami reżimu demokratycznego, mieniącego się przyjacielem ludu.”

Corneliu Zelea Codreanu (1899–1938)

Droga legionisty

O losie , O ludziach

„Istota ludzka powinna umieć zmieniać pieluszki, zaplanować inwazję, zarżnąć wieprza, sterować statkiem, zaprojektować budynek, napisać sonet, prowadzić księgę rachunkową, zbudować mur, nastawić złamanie, pocieszyć umierającego, dawać rozkazy, przyjmować rozkazy, działać w grupie, działać samemu, rozwiązywać równania, analizować nowe problemy, roztrząsać nawóz, zaprogramować komputer, ugotować smaczny posiłek, walczyć skutecznie, umrzeć bohatersko. Specjalizacja jest dla insektów.”

Robert A. Heinlein (1907–1988) pisarz amerykański, klasyk amerykańskiej fantastyki naukowej

„Pogodziłem się tym wraz z wiekiem. Zaglądasz do lodówki i stwierdzasz, że uda ci się przygotować całkiem smaczny – a nawet elegancki – posiłek z tego, co w niej zostało. A zostało w niej tylko jabłko, cebula, ser i jaja, ale się nie skarżysz. Wystarcza ci to co masz. Z wiekiem uczymy się cieszyć z tego co mamy. To jedna z niewielu dobrych rzeczy związanych ze starzeniem się.”

Haruki Murakami książka O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu

O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu (2007)

O wieku

„Po pobraniu sztućców jest się skazanym na jedzenie w towarzystwie dwunastu nieznajomych. Osobnikowi o nieśmiałym usposobieniu ciężko przychodzi dokończenie opłaconego posiłku. Środek stołu jest zajęty przez stałych gości, którzy zagarniają sobie najlepsze miejsca, nie tracąc czasu na opowiadanie anegdot. Uzbrojeni w niestrudzone szczęki, zabierają się do pożerania pokarmów, jak tylko zabrzmi pierwszy gong. Biada człowiekowi spożywającemu powoli. Usadzony pomiędzy żarłocznymi i zwinnymi sępami pozostanie głodny.”

Louis-Sébastien Mercier (1740–1814) polityk francuski

o tables d’hôtes we współczesnych sobie hotelach
Źródło: Philippe Meyzie, Żywienie w Europie nowożytnej, Oficyna Wydawnicza „Mówią wieki”, tłum. Ewa Kucińska.

O jedzeniu , O czasie , O wieku

„Republika Chińska to maleńkie dzieciątko. Należy je pielęgnować i strzec przed niestrawnymi posiłkami oraz silnymi lekarstwami przepisywanymi przez cudzoziemskich lekarzy.”

Yuan Shikai (1859–1916)

Źródło: Jakub Polit, Chiny, Warszawa 2004, str. 72

„Mieliśmy ściśle ustalony podział ról. Staszek rzucał pomysł ogólny, organizujący fabułę. Potem dorzucał jeszcze śmieszne sytuacje, bez rozpisania ich na głosy. Był naprawdę bardzo dowcipnym człowiekiem. Umiał wyłapywać z życia takie scenki. Moją rolą było ubieranie tego wszystkiego w słowa, precyzyjne ustalanie kolejności oraz zakresu tego, co widz w danym momencie powinien wiedzieć, a co powinno mu się pokazać potem. To trudne zadanie, ale lubiłem takie łamigłówki. No i wreszcie rolą Staszka było przygotowywanie posiłków (był natchnionym kucharzem), a moją – zjadanie ich.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o współpracy ze Stanisławem Bareją.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O współpracy

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O ludziach , O facetach , Serce

„Czuję się bardzo źle, myśląc o tym, w jakim punkcie znalazła się Polska. Jestem bezbrzeżnie zdumiona tym, że w demokratycznym kraju decyzje o obsadzie redakcji podejmuje nie zarząd stacji, a rząd. Jestem zasmucona, kiedy słyszę premiera, który mówi, że jeśli opozycja wygra wybory, to będziemy mieli powtórkę z 13 grudnia. Jestem przerażona, gdy Jarosław Kaczyński oznajmia, iż nie rozumie decyzji niezawisłego sądu o wypuszczeniu na wolność doktora G., i zaraz potem dodaje, że prawo nie powinno przeszkadzać w działaniu. Jestem zawstydzona, gdy o człowieku, który głosi, że Oświęcim nie był obozem zagłady, a obozem pracy, w którym Żydzi dostawali trzy gorące posiłki dziennie, premier mówi, że to „wybitny historyk” i wciąga go na listę wyborczą PiS. Jeśli takie są standardy Czwartej RP, to ja poproszę o Piątą.”

Hanna Lis (1970) polska dziennikarka

Źródło: „Gala”, nr 40/2007,1–7 października 2007

O myślach , O decyzjach , O wolności , O myśleniu

„(…) zwłaszcza że to, co wyprawiała z posiłkami żona mojego karczmarza, wołało o pomstę do nieba.
– Upraszam łaski wielmożnego pana – korzył się karczmarz, kiedy zawołałem go po raz pierwszy, zdumiony smakiem przyniesionej mi do izby potrawy. – Mówiłem jej sto razy, że węgorza nie dusi się w sosie cynamonowym, ale ona twierdzi, że wielcy panowie tak właśnie jadają, i chciała wielmożnemu panu wyrazić w ten sposób swój szacunek.
– Matko Boża! – zaniepokoiłem się. – Niech ona mnie lepiej szybko przestanie szanować, bo nie wiadomo, czy przeżyję specjały, które wymyśli w przyszłości.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

O przyszłości

„Nagromadziwszy tyle okrucieństw, nieprawości i zatrważających wydarzeń w jednej księdze [Księdze Sędziów], redaktorzy tekstu biblijnego jakby w pewnej chwili się opamiętali. Bo antologia tych ponurych sag kończy się wydźwiękiem optymistycznym w dodanej znacznie później i nawiązującej do czasów sędziów prześlicznej opowieści o wiernej Rut. Sielankowy, nasycony kojącą ciszą obraz kosiarzy zasiadających podczas żniw do wspólnego posiłku, rolnicy o dobrych sercach i niewiasty obdarzone słodyczą charakteru – jakże inny to świat na tle ogólnej anarchii, nieobyczajności i barbarzyństwa. Opowieść o Rut jakby chciała nam uprzytomnić, że w epoce sędziów na przekór wszystkiemu istniał normalny świat uczciwych ludzi, którzy w ogólnym chaosie potrafili zachować czystość obyczajów, prostotę ducha i godność człowieczeństwa.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 228–229

O ludziach , O świecie , O zachowaniu , O charakterze

„Niby wystrzelona z katapulty wypadła na dziedziniec z fontanną i przechyliwszy się przez mur zwymiotowała na pokrytą szronem ziemię. Łzy ciurkiem popłynęły po jej twarzy w rytm kolejnych spazmów, aż oddała cały, drogi posiłek, zapity jeszcze droższym winem i nie miała już czym wymiotować.(…)
Bury kocur stał obok poruszając nozdrzami i spoglądając na nią ze współczuciem. Może nie rozumiał większości zachowań ludzi, ich gorączkowego biegania tam i z powrotem, bezsensownego hałasowania, ale tę dolegliwość pojmował doskonale. I współczuł Küce całym swoim kocim sercem.”

Marcin Pągowski (1978)

Zima mej duszy, Zima mej duszy

O ludziach , O zachowaniu , O łzach , Serce

„Wysyłam posiłki. Wracajcie do Birgu, gdzie będziecie bezpieczni. Muszę być pewny, że fortu Św. Elma bronią żołnierze godni zaufania.”

Jean de la Valette (1494–1568) wielki mistrz zakonu joannitów

Źródło: z listu do obrońców Malty w 1565, cyt. za: Mariusz Misztal, Historia..., s. 299.

O zaufaniu , O historii

„Im kto więcej rzeczy obejmuje, tym dokładniejsze ma każdej w szczególności poznanie, bo każda specjalna umiejętność podnosi się przez posiłki wszytkich innych. Stąd wyższość człowieka wszechstronnie wykształconego nad jednostronnym specjalistą lub autodydaktem.”

Karol Libelt (1807–1875) filozof polski, działacz polityczny i społeczny

Źródło: Dwaj bracia Śniadeccy, wyd. Księgarnia J.K. Żupańskiego, Poznań, 1866.

„Z realizowaniem filmów jest podobnie jak z przyrządzaniem posiłku. Kiedy czujesz, że Ci się udało, że wyszło Ci coś naprawdę smakowitego, chcesz podzielić się tym z innymi. Chcesz, żeby jak najwięcej ludzi spróbowało Twojej potrawy. Jeśli będzie im smakować, powiedzą o tym znajomym… Tak naprawdę nakręcić film jest łatwo. O wiele trudniej zaś jest nakłonić widzów, żeby zapłacili za bilet i weszli do ciemnej sali. Jeśli jednak masz coś naprawdę ważnego do powiedzenia, to publiczność to doceni.”

Mel Gibson (1956) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Nie mam zamiaru bawić się w kaznodzieję. Mel Gibson specjalnie dla Stopklatki, 28 grudnia 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35317

O ludziach

„Francja jest jednym z najbogatszych krajów na świecie, jednocześnie setki ludzi umiera tu co roku z głodu i z zimna, ponad 90 tysięcy jest bezdomnych, a ponad 7 milionów – to 10 proc. ludności! – żyje poniżej poziomu ubóstwa. W ciągu ostatnich 25 lat sytuacja pogorszyła się tak, że organizacje pomocowe wydają teraz osiem razy więcej darmowych posiłków dla potrzebujących niż w 1985 r.”

Olivier Besancenot (1974) francuski polityk

Kapitalizm francuski i antykapitalistyczna perspektywa
Źródło: „Dziennik” (Warszawa), 9 kwietnia 2009

O głodzie , O ludziach

„Nauka geografii wkracza we wszystkie prawie gałęzie pracy ludzkiej: tak jak w szkole nie ma przedmiotu, który by nie wiązał się ściśle, a nawet koniecznie z nauką geografii, tak w życiu codziennym nie ma zajęcia, w którem by wiadomości, rozumowania i metody geograficzne nie mogły przynieść dużo posiłku i korzyści. Nic w tym dziwnego: nauka ta bowiem opiera się z natury rzeczy na materiałach bardzo różnorodnych, posiada charakter w wysokim stopniu syntetyczny i w każdym ze swych działów styka się z przedmiotami właśnie w szkole i w życiu najważniejszymi – z ziemią martwą, z przyrodą żywą i z człowiekiem. Tu tkwi źródło wielkiego znaczenia wychowawczego, jako też praktycznego nauki geografii.”

Ludomir Sawicki (1884–1928) polski geograf, podróżnik i wydawca

Źródło: Zakłady państwowe a geografia ojczysta, „Przegląd Geograficzny” 1918, t. 1, z. 1–2.

O charakterze , O naturze , O nauce

„Gdy ludzie wspólnie zasiadają przy stole i zaczynają razem spożywać posiłek, gdy już podzielą się chlebem, zaczynają postrzegać siebie nawzajem jako osoby – odrębne ludzkie istnienia, czyli podmioty, a nie przedmioty. Dlatego wspólne dzielenie się chlebem jest takie ważne.”

Elif Şafak (1971) Turecko-brytyjska pisarka i działaczka feministyczna

Źródło: Magdalena Walusiak, Kuchnia to kultura – rozmowa z Elif Safak, Empik.com http://www.empik.com/kuchnia-to-kultura-rozmowa-z-elif-safak,59362,a, 28 kwietnia 2010.

O ludziach

„Przywieźliśmy sobie drewno na opał. Będziemy palić ogniska na poboczu. Zorganizowaliśmy ciepłe posiłki. Nie jesteśmy uzbrojeni, ale jeżeli będzie trzeba, będziemy się bronić.”

Adam Ołdakowski (1955) inżynier rolnik i polityk

Źródło: Policja usuwa blokady, rp.pl, 1 stycznia 1999 http://new-arch.rp.pl/artykul/206890.html

„Sztukę traktuję rytualnie. Jedni się modlą codziennie przed posiłkami, a ja układam i realizuję kolejne projekty, nie zważając, czy ktoś je chce, czy nie.”

Cezary Bodzianowski (1968)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/cezary-bodzianowski

„Wieczorem robię rachunek sumienia:
liczę orzeszki ziemne, cukierki, owoce
i większe posiłki, które zdradliwie
pochowały się w komórkach mojego
ciała (…).
Jak je rozpoznaję? Po owocach
ich, oczywiście: osądzam
fałdki, zmarszczki, skazy na skórze,
profil, sylwetkę, gibkość i ciężar. (…)
Marzę o doskonałości
mażę niedoskonałości
modlę się o doskonałości
mdli mnie niedoskonałość.
Dążę do doskonałości
drążę niedoskonałości
– w dniu, gdy osiągnę właściwą
wagę, zostanę wniebowzięta.”

Urszula Majka (1980)

Źródło: Życie po (spo)życiu

O życiu

„Dusza moja pełna jest radości – może niedługo dobiję już do przystani błogosławionej – a tam nie pragnę używania rozkoszy – ale miłości Jezusa. Już nie będzie snu, posiłku i wszystkiego, czym na ziemi też zajmować się musimy. Będzie ustawiczna – bez końca trwająca wizja Boga, a w Nim – Niepokalanej naszej Matki, Aniołów i świętych… Brak sił, wysoka temperatura, a nade wszystko wewnętrzne przeczucie mówi, że Jezus przygotowuje wszystko do ostatniej podróży. Będzie to podróż najmilsza ze wszystkich.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 3, s. 184–185.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 276.

O Bogu , O aniołach , O duszy , O matce

„Codzienna Komunia św. była dla mnie każdego ranka obmyciem się w wodzie życia (…), była pożywnym posiłkiem przed dalszym etapem drogi, była czułym spojrzeniem, które daje odwagę i ufność. Przeszedłem przez świat jak przez ogród otoczony murem. Szukałem przygód na pięciu kontynentach (…), a ja jestem ciągle w zamknięciu. Przyjdzie jednak dzień, gdy będę mógł zaśpiewać pieśń miłości i wesela. Usuną się wszystkie zapory. A ja zdobędę Nieskończoność.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

O świecie

„Lubię wygodne łóżko, ciepłe posiłki przy stole i jazdę moim błękitnym 40-letnim garbusem po zatłoczonych uliczkach Katmandu…”

Elizabeth Hawley (1923–2018) amerykańska dziennikarka i kronikarka wypraw w Himalaje

Źródło: Elizabeth Hawley, drytooling.com.pl, 21 listopada 2011 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/1613-elizabeth-hawley

O ludziach

„Najczęstszą przyczyną zatrudniania służby domowej w średniozamożnym domu jest oficjalnie niemożność podołania pracy, której wymaga od członków rodziny prowadzenie dużego nowoczesnego domu. Natomiast przyczyny tej niemożności są dwie: 1) wszyscy członkowie rodziny mają zbyt dużo „obowiązków towarzyskich” oraz 2) praca domowa jest zbyt ciężka i jest jej zbyt wiele. Można je zatem przeformułować w sposób następujący: 1) tyrańska zasada przyzwoitości nakłada na tych ludzi obowiązek poświęcania swego czasu i wysiłku praktykowaniu próżnowania na pokaz w postaci spotkań towarzyskich, przejażdżek, przynależności do klubu, uprawiania sportu czy działalności charytatywnej i temu podobnych zajęć towarzyskich. Ludzie poświęcający tym zajęciom swój czas i siły wyznają prywatnie, że wszystkie te czynności – jak również związane z nimi dbałość o strój i inne przejawy próżnowania na pokaz – są niezwykle uciążliwe, ale, niestety, nieuniknione. 2) Na skutek obowiązku konsumpcji dóbr na pokaz mechanizm życia domowego stał się tak skomplikowany i uciążliwy w prowadzeniu, że chcąc utrzymać na odpowiednim poziomie mieszkanie, umeblowanie, liczne antyki, bibeloty, dbać o stroje i zachować ceremoniał posiłków, konsumenci wszystkich tych dóbr nie mogą samodzielnie dać sobie rady z tą wielką machiną. Osobisty kontakt z ludźmi wynajętymi do pomocy w codziennych zabiegach koniecznych do utrzymania się „na poziomie” jest na ogół nieprzyjemny, lecz cierpi się ich obecność, a nawet się im płaci, by złożyć na ich barki część tej niezbędnej a uciążliwej konsumpcji. Znoszenie obecności służby domowej i specjalnej służby osobistej jest w dużym stopniu zrzeczeniem się wygód osobistych na rzecz wewnętrznej potrzeby utrzymania się na poziomie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O zachowaniu , O domu , O wysiłku

„Polacy byli to wszyscy piękni mężczyźni, wysocy i mocni i mówili po łacinie wszyscy włącznie ze stajennymi, ale pijacy i żarłocy, aż dziw bierze. Dwaj rzeczeni Polacy wydaliby więcej w czasie jednego posiłku na wino i mięso niż sześciu Francuzów (…) gdyby zostali jeszcze pół roku we Francji, wypiliby całe wino tego kraju.”

Jean Dorat (1508–1588)

o swoich wrażeniach po pierwszym zetknięciu się z Polakami.
Źródło: Sławomir Leśniewski, Sarmacki szpan, albo o przepychu braci szlacheckiej, w: „Pomocnik Historyczny”, „Polityka”, wydanie specjalne 4/2011.

O mężczyznach , O wrażeniach , O winie , O czasie

„Komenda stara się utrzymać ścisły regulamin. Co dzień musztra. Posiłki o oznaczonej porze. Rano apel i podział służb, wieczorem kominek. Wszystko to pięknie, ale obowiązkowa obecność na kominku wydaje się nam przesadą. „Lotka” buntuje się. Przed godziną wróciła z Woli. Po raz pierwszy zupełnie straciła humor.
– Ani myślę słuchać ględzenia na temat bohaterstwa, czy innej odwagi. Mam to w nosie, a śpiewać też nie myślę. Niech ob. „Jaga” przejdzie się na Wolę, to straci ochotę do ognisk i śpiewów.
Zostaję z nią trochę przez solidarność, a trochę dlatego, że sama nie mam ochoty słuchać wzniosłych bajeczek. To dobre na obozie, ale nie teraz. Bohaterstwa mamy dookoła aż za dużo i mowa na ten temat przestaje nas bawić.
Trzeba przyznać, że władza jest taktowna i pozwala nam zostać.”

Teresa Wilska (1926)

Notatka dotycząca 7 sierpnia 1944
Oszczędzajcie filipinki

O myślach , O śpiewie , O stracie , O myśleniu

„Nadal, gdy jem w restauracji posiłek, mam świadomość, że wydaję więcej, niż wynosiły tygodniowe zarobki mojego ojca.”

Sean Connery (1930) aktor szkocki

Źródło: Jacek Szczerba, Nazywam się Connery, Sean Connery, „Duży Format”, 26 sierpnia 2010

„Jestem zainteresowana rozwojem duchowym w równym stopniu, co czerpaniem radości z życia. Uwielbiam luksus, ale nie jestem od niego uzależniona. Lubię diamenty, pięciogwiazdkowe hotele i wykwintne posiłki, ale mogłabym się bez tego obejść. W równym stopniu sprawia mi radość wypad pod namiot, co podróż przez Indie…”

Alanis Morissette (1974) kanadyjska piosenkarka

Źródło: miastomuzyki.pl http://www.miastomuzyki.pl/?p=bio&d=wyw&id=9&wid=509

O uzależnieniu , Radość

„Nie o sławę, nie o Rzeczpospolitą, nie o wolność i majętność, ale o życie idzie. Z dwojga złego mniejsze zło wybrać musimy, z płaczem się pożegnawszy z ojczystą swobodą (…) pisaliśmy list, prosząc Szwedów o posiłki – ponieważ zwyczajnych ojczystych środków nie stawa – chroniąc się przed tyranią moskiewską, jako ze wszystkiego zła najgorszą.”

Janusz Radziwiłł (1612–1655) wojewoda wileński, wielki hetman litewski

w liście pisanym spod Niemieży, 4 sierpnia 1655 r.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Calamitatis Regnum, Warszawa 1999.

O życiu , O wolności , O złu

„Nie jestem zapatrzony w pieniądze. Możesz spać tylko w jednym łóżku w danej chwili. Możesz jeść tylko jedno danie w danej chwili lub być tylko w jednym samochodzie w danej chwili. Nie muszę więc mieć milionów dolarów, by być szczęśliwym. Wszystko, czego potrzebuję, to ubrania na sobie, przyzwoity posiłek i trochę miłości, gdy jej potrzebuję. To ostateczny rozrachunek.”

Ray Charles (1930–2004) amerykański muzyk rockowy

O pieniądzach

„Kobiety są traktowane jak towar, przechodzą z rąk do rąk. Ceny są niewielkie – sto dolarów. Kiedy „wojownicy” Proroka nasycą się nimi i nikt nie chce ich odkupić, zabijają je, podrzynając im gardła. Ponad dwieście jazydzkich kobiet na górze Singar rzuciło się w przepaść, aby nie wpaść w ręce ludzi z ISIS. W obozie dla uchodźców Baadra usłyszeliśmy opowiadanie o kobiecie, która błagała o oddanie jej trzyletniego dziecka. W końcu jeden z oficerów ISIS zgodził się to zrobić. Najpierw musiała zjeść obiad z islamistami. Pierwszy kęs sprawił, że wypluła słone mięso i zemdlała. Inna kobieta wykupiła z Mosulu ciało swego męża. Islamiści przyjęli ją grzecznie, podali obfity posiłek. Po jedzeniu poprosiła o oddanie ciała.”

Witold Gadowski (1964)

Już to zrobiliśmy – zaśmiał się żołnierz ISIS. Zjadła własnego męża.
Źródło: Tomasz Plaskota, W imię Allacha (wywiad z Witoldem Gadowskim o Państwie Islamskim w Iraku), „Angora” nr 20 (1300), 17 maja 2015, s. 18.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O jedzeniu

„Nie jestem wśród tych którzy boją się narodu. Naród, nie bogacze, jest naszą ostoją nieprzerwanej wolności. Aby zachować narodową niezależność, nie wolno nam pozwolić aby nasi włodarze obciążyli nas wiecznym długiem. Musimy uczynić wybór między ekonomią i wolnością, czy obfitością i poddaństwem. Jeśli wpadniemy w takie długi, że będziemy musieli opodatkować nasze posiłki i napoje, nasze rzeczy pierwszej potrzeby, nasze wygody, naszą pracę i rozrywkę, nasze powołania i wiarę, tak jak to uczyniono ludziom w Anglii, wtedy nasi ludzie, tak jak oni będą musieli pracować szesnaście godzin z dwudziestu czterech i oddać zarobek z piętnastu tych godzin dla rządu na długi i codzienne wydatki; szesnasta zaś godzina będzie niewystarczająca aby zarobić na chleb i trzeba będzie żyć jak oni żyją, na owsiance i kartoflach, nie mieć czasu pomyśleć, nie mieć środków aby pociągnąć winnych do odpowiedzialności; ciesząc się gdy zdobędziemy utrzymanie wynajmując się do zakuwania łańcuchów na szyjach naszych nieszczęsnych współbraci. Nasi właściciele ziemscy, też jak tamci, zatrzymają w rzeczy samej tytuł i zarządzanie majątkiem niby ich, jednak w rzeczywistości utrzymywanym dzięki zaufaniu do skarbu, muszą jak tamci błąkać się po obcych krajach i zadowalać się nędzą, zapomnieniem, wygnaniem i chwałą narodu. Ten przykład daje nam zbawienną naukę, że prywatne fortuny są niszczone zarówno przez publiczną jak i prywatną rozrzutność. I to jest tendencja wszystkich rządów ludzkich. Odstępstwo w jednej zasadzie staje się precedensem w drugiej; a to drugie dla trzeciego i tak dalej, aż masy społeczne są zredukowane do bycia jedynie automatami w nędzy, odartymi z uczuć poza cierpieniem i grzechem. Tak zaczyna się bellum omnium in omnia (wojna wszystkich z wszystkimi), którą niektórzy filozofowie tego świata błędnie biorą za stan naturalny, zamiast za nadużycia człowieka. Koniem pociągowym tego strasznego zespołu jest dług publiczny. Opodatkowanie kroczy za nim i wprowadza nędzę i ucisk.”

Thomas Jefferson (1743–1826) 3. prezydent Stanów Zjednoczonych

Źródło: list do Samuela Kerchevala, 12 lipca 1816

O wojnie , O ludziach , O wierze , O zachowaniu

„Nie lubi pracować między posiłkami.”

Antoni Regulski

„Jadłam znacznie mniej niż zwykle. Byłam weganką, gdy kręciłam film, a teraz przeszłam na wegetarianizm. Zawsze dbałam o zdrowe pożywienie, więc chodziło tylko o zmniejszenie porcji – i częste, a małe posiłki. To nie było szalone odchudzanie.(…) Bolały mnie mięśnie. Trafił mi się fatalny uraz podczas zdjęć – przemieszczenie żebra. Jedno weszło pod drugie. Odpoczywałam i wszystko wracało do normy. Ale kontuzje dla tancerza to chleb powszedni.”

Natalie Portman (1981) aktorka amerykańska

o przygotowaniach do roli w Czarnym łabędziu.
Źródło: Steven Zeitchik, Ben Fritz, Przemiana łabędzia, „Los Angeles Times”, 24 stycznia 2011.

O losie

„Nie ma kultur doskonałych, wszystkie kultury są jakoś ułomne, czegoś im brak. Kontakt z innymi kulturami może te braki uzupełniać. Z drugiej strony, aby lepiej zrozumieć i docenić własną kulturę, trzeba mieć jakąś skalę porównawczą. Dlatego właśnie warto poznawać inne kultury, nie kosztem kultury własnej, lecz dla pełniejszego rozwoju własnej osobowości. Dzięki odpowiedniej postawie unikniemy pułapek multikulturalizmu, w ramach którego kultury sprowadza się do strojów i posiłków, by docelowo stworzyć globalistę, czyli człowieka bez kultury. Narzędziem globalizacji jest tolerancja, która działa zazwyczaj w jedną stronę: akceptuj innych, ale nie siebie. Ale gdy nikt nie będzie siebie szanował, to kultury narodowe znikną, zostanie tylko pracownik, klient i konsument. To będzie jakiś homunkulus. Nam chodzi o kulturę dla człowieka jako osoby.”

Piotr Jaroszyński (1955)

Źródło: Kultura dla człowieka, naszdziennik.pl, 31 grudnia 2011 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20111231&typ=my&id=my09.txt

O osobowości

„Pamiętam, jak wkrótce po dotarciu posiłków na Maltę mój samolot został w bitwie trafiony przez messerschmita 109. Z dymiącym ogonem, zdołałem wylądować, kołami o góry, na małym polu w południowo-zachodniej części wyspy. Trzy stareńkie Maltanki w długich spódnicach i czarnych chustach na głowie pracowały w polu. Kiedy wygramoliłem się z kabiny, jedna z nich podeszła w moim kierunku, potykając się o kamienie. Popatrzyła mi z zatroskaniem w twarz. Łzy, nie słowa, wyrażały jej ulgę. Z prostotą, a zarazem z dostojeństwem, położyła rękę najpierw na skrzydle samolotu, a potem na moim ramieniu. Kiedy wykonywała znak krzyża, pobożnie i niespiesznie, życzliwy uśmiech rozjaśnił jej dobrotliwą, pooraną zmarszczkami twarz. Na moment, na tym pobłogosławionym maltańskim polu, katolicyzm i anglikanizm stały się jednym.”

Percy Lucas (1915–1998)

Źródło: Mariusz Misztal, Historia Malty w: Historia małych krajów Europy pod red. Józefa Łaptosa, Ossolineum, Wrocław, 2002, ISBN 8304045907, s. 367.

O uśmiechu , O historii , O łzach

„(…) czyż nie wiecie, że lepiej jest powstrzymać się od jednego szorstkiego słowa niż od wystawnego posiłku?”

Maria Valtorta (1897–1961) włoska pisarka

Zeszyty z 1943
Źródło: s. 368.

„Codzienna Komunia stała się dla mnie jak kąpiel w żywej wodzie, która koi i odpręża mięśnie, jak pożywny posiłek przed drogą.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

„Weźmy pod uwagę jeden tylko składnik wychowania religijnego, jakim jest odwaga wyrażania swych przekonań religijnych i gotowość publicznego ich wyznawania. Ilu to ludzi ulega jeszcze pod tym względem fałszywemu wstydowi, gdy trzeba dać przed innymi dowód swej pobożności, choćby np. zrobić znak krzyża świętego przed lub po posiłku. Przywykli tylko do modlitwy prywatnej, czują się oni skrępowani wobec publicznych przejawów czci Bożej i gdy idą na nabożeństwo do kościoła, wolą się gdzieś schować w jakimś kąciku, gdzie by ich nikt nie widział. Jakże inaczej rozwijałoby się ich życie religijne, gdyby od młodości byli zaprawieni do czynnego udziału w społecznym kulcie publicznym Kościoła, gdyby mieli zwyczaj co niedzielę i święto być na mszy świętej i głośno razem z innymi modlić się i śpiewać. „Chwała na wysokości Bogu” by ich zaprawiało do jawnego oddawania czci Bogu, „Wierzę w jednego Boga” do odważnego wyznawania swojej wiary. Nie cofnęliby się przed nim w chwilach próby i nie naraziliby się a to, aby i ich wyparł się kiedyś Chrystus przed Ojcem, który jest w niebiesiech, za to, że oni wstydzili się wyznawać Go jawnie przed ludźmi”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

por. Mt 10, 32n
Pełnia modlitwy
Źródło: s. 118

O życiu , O Bogu , O ludziach , O wierze

„Dobrze wychowane towarzystwo uważa czytanie podczas posiłku za nieeleganckie, ale jeśli chcecie odnieść sukces w pisaniu, istnieje tylko jedna rzecz, którą winniście przejmować się mniej niż brakiem elegancji, a jest nią opinia dobrze wychowanego towarzystwa.”

Stephen King książka Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

O czytaniu , O sukcesie

„Indianie dużo jedzą, jedzenie przyciąga ich uwagę i dla dobrego posiłku przybędą nawet z najdalszych okolic.”

Anastasio Somoza García (1896–1956)

Źródło: Artur Gruszczak, Ameryka Środkowa z serii Historia państw świata w XX wieku, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2007, ISBN 9788374361323, s. 146.

O jedzeniu , O historii , O wieku

„Cały kłopot polega na tym, że z wiekiem człowiek zdobywa wiedzę, coraz wyższe kwalifikacje i coraz więcej wymaga od życia. Byłem rówieśnikiem A. D. – miałem czterdzieści pięć lat; stan wolny; pracownik administracyjny wyższego szczebla bez zakresu obowiązków. Od chwili kiedy przyjąłbym każdą posadę za każde pieniądze – ot tak, żeby tylko pracować – upłynęło ze dwadzieścia lat. Ale teraz przyzwyczaiłem się do czterech dobrych posiłków dziennie i paru innych rzeczy, które wymagają dochodu rocznego wyrażającego się liczbą pięciocyfrową.”

James Murdoch MacGregor (1925–2008)

Zespół

O pieniądzach , O wieku

„Jeśli chodzi o śmierć, to ja mam raczej skromne oczekiwania. Nie wierzę w jakąś tam pięciogwiazdkową wieczność all inclusive. Zadowoli mnie zwykła półwieczność, z dwoma posiłkami i przyzwoitą ofertą kulturalną… choćby nawet i bez striptizu…”

Rafał Kmita (1965)

Jeszcze nie pora nam spać! 2012 r.
Cytaty ze spektakli teatralnych i programów kabaretowych

O śmierci

„Trzeba być bardzo głodnym, żeby naprawdę rozkoszować się posiłkiem. Trzeba rzeczywiście chcieć wygrywać, żeby całkowicie zmobilizować się do walki.”

Hans Selye (1907–1982) fizjopatolog kanadyjski

O walce

„Na początku, kiedy chodziłem do siłowni przez pięć dni w tygodniu, okazało się, że tracę na wadze zamiast przybierać. Trzeba było przerzucić się na specjalną dietę. W tej chwili muszę narzucać sobie bardzo ostry reżim i jeść odpowiedni posiłek co dwie godziny, bo inaczej błyskawicznie tracę masę. Najgorsze, że nie mogę jeść byle czego, tylko rzeczy zalecane przez dietetyka: surowe bataty, mielone mięso, migdały… Wystarczy chwila nieuwagi i już ważę dwa kilo mniej. A z powrotem odzyskać tę wagę jest bardzo ciężko. Dlatego przez cały czas muszę się pilnować.”

Taylor Lautner (1992) aktor amerykański

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66971

O czasie

„Moje wrażenia z Francji mogę najkrócej streścić tak: kraj ten ma wszystko i to w najlepszym gatunku, oprócz krajobrazów polodowcowych bogatych w jeziora. Natomiast co do Francuzów najważniejszą dla nich rzeczą jest południowy posiłek, a także to, by nikt nie przeszkadzał w jego trawieniu. (…) Francuski temperament i ciekawość świata nie umywają się do włoskich, ale górują nad szwajcarskimi. Francuzi przejawiają pewną skłonność do słomianego ognia, co ich różni od Szwajcarów nie mających w sobie żadnego w ogóle ognia, ale za to wewnętrzny spokój.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

wspomnienia z podróży.
Niegdysiejsze śniegi, niegdysiejsze mgły
Źródło: s. 211.

O wrażeniach

„Życie nie może trwać bez pokarmu. Każdy posiłek umożliwia człowiekowi doświadczenie skłaniające go do wdzięczności, że jego egzystencja związana jest z innymi ludźmi. Dlatego też ludzkie posilanie się otoczone jest rytuałami. Eucharystia rozwija ukryty w posilaniu się sens uczestniczenia w boskim życiu.”

Leonardo Boff (1938)

Sakramenty Kościoła (Os Sacramentos da Vida e a Vida dos Sacramentos; 1977)
Źródło: s. 53.

O życiu , Sens

„Oświęcim nie był obozem zagłady, lecz obozem pracy. Żydzi, Cyganie i inni byli tam niszczeni ciężką pracą, zresztą nie ciężką i nie zawsze byli niszczeni, bo są relacje, iż w obozie posiłki były trzy razy dziennie, a chorzy dostawali delikatną zupę, mleko i biały chleb, a Żydzi często pełnili ważne funkcje obozowe, np. kapo.”

Ryszard Bender (1932–2016) polski polityk i historyk

na antenie Radia Maryja w programie w nocy z 13 na 14 stycznia 2000
Źródło: Dorota Wodecka-Lasota, Kłamca nie ma już siły http://www.gazetawyborcza.pl/1,75480,4788038.html, „Gazeta Wyborcza”, 25 grudnia 2007.

O relacjach