Karol Libelt cytaty

„Jeżeli z pracy ma wypłynąć prawo własności, praca sama musi być prawa czyli godziwa, inaczej i złodziej miałby prawo własności do rzeczy ukradzionych. Praca tyle razy jest nieprawa, ilekroć na cudzej pracy się wykonywa, czyli ilekroć szukamy prawa własności na cudzej własności.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=Uq0wAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 4, s. 283.

„Zda się, że dziś już wie każdy, iż tylko wykształcenie stanowi i stanowić powinno prawdziwą zasługę człowieka, że tylko tędy droga do zasług i znaczenia.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=a5EyAAAAYAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 6, s. 66.

„Pracując gorliwie w interesie dobra publicznego, pracujemy najrzeczywiściej dla naszego dobra.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=a5EyAAAAYAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 6, s. 171.

„Stan, jak naród, sam się tworzy, a nie da się stworzyć. Staje się tym, czym jest wedle praw konieczności działających w nim potęg, a nie tym, czym być powinien wedle tej lub owej teorii.“

—  Karol Libelt

Źródło: Rozprawy o odwadze cywilnej, miłości ojczyzny, wychowaniu ludów: na rzecz pomnika dla Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego http://books.google.pl/books?id=hvJDAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. Drukarnia „Czasu” W. Kirchmayera, 1869, s. 155.

„Tylko ten nauczyciel jest w całkowitym znaczeniu narodowym, który młodzież do przyszłości narodu sposobi, przez to że ją z obecnymi stosunkami i potrzebami obeznawa.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=a5EyAAAAYAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 6, s. 60.

„Bez bytu politycznego nie ma państwa, ale bez bytu politycznego jest ojczyzna, i ta to ogromna jest różnica między ojczyzną i państwem. (…) ojczyzna wyższą jest ideą, niżeli idea państwa.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=Kq0wAAAAYAAJ&printsec=frontcover, wyd. J.K. Żupański, 1849, tom 1, s. 143.

„Zawsze w społeczeństwie będą majętni i ubodzy: – tacy, co mają środki kupowania sobie pracy, i obracania jej na własny pożytek, i tacy, którzy ją muszą tamtym sprzedawać, albo najmować.“

—  Karol Libelt

Źródło: Koalicja kapitału i pracy http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=5244&dirids=1, Poznań, 1868, s. 8.

„Dobro pojedyńczych osób, nie da się pojąć, ani urzeczywistnić bez dobra ogólnego.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=a5EyAAAAYAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 6, s. 171.

„Nie ma większej ironii życia jak ironia miłości.“

—  Karol Libelt

„Im kto więcej rzeczy obejmuje, tym dokładniejsze ma każdej w szczególności poznanie, bo każda specjalna umiejętność podnosi się przez posiłki wszytkich innych. Stąd wyższość człowieka wszechstronnie wykształconego nad jednostronnym specjalistą lub autodydaktem.“

—  Karol Libelt

Źródło: Dwaj bracia Śniadeccy, wyd. Księgarnia J.K. Żupańskiego, Poznań, 1866.

„Obojętność człowieka dla człowieka jest tylko wypaczeniem przyrodzonej ustawy przez nienaturalność albo form społecznych, albo wychowania.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=C6owAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1849, tom 2, s. 217.

„Miłość też pierwszą nauczycielką piękna.“

—  Karol Libelt

Źródło: Estetyka czyli umnictwo piękne http://books.google.pl/books?id=Dx8uAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. B.M. Wolff, 1854, tom 1, s. 44.

„Umysł młodzieńczy, budzący się z nocy niewiadomości, raduje się i religijną czcią otacza męża, co mu światłem rozumu swego rozświeca niezmierne a urocze regiony ducha; temu duszę swą otwiera i ku niemu ją steruje, co karmi i nasyca rozciekawioną jego wyobraźnię, co uszlachetnia jego serce, ubogaca jego umysł. Nauczyciel rozległej i gruntownej nauki, to ideał dla młodego ucznia, to cel jego uwielbień, to przedmiot jego wdzięczności i miłości.“

—  Karol Libelt

Źródło: Dwaj bracia Śniadeccy, wyd. Księgarnia J.K. Żupańskiego, Poznań, 1866.

„Naród jest przedmiotem i zarazem podmiotem wychowania; wysiłek samowychowawczy narodu jest procesem samodoskonalenia, które naród realizuje przez intencje oświatowe.“

—  Karol Libelt

„Fanatyzm, a stąd prześladowanie religijne i nietolerancja, gusła, przesądy i zabobony, a stąd ciemnota i obłąkanie nie są religią; są to narosty zhańbionej wyobraźni albo zhańbionego egoizmu.“

—  Karol Libelt

„Najwyższą zaletą kobiety jest właśnie być kobietą.“

—  Karol Libelt

„Występki ludzkie po większej części z ubóstwa i niedostatku wypływają, ponieważ zbrodnia i ubóstwo zwykle w jednej chodzą parze; każdy więc naród im z majętniejszych mieszkańców się składa, tym jest szczęśliwszy, tym swobodniejszy.“

—  Karol Libelt

Źródło: Pisma pomniejsze Karola Libelta http://books.google.pl/books?id=Uq0wAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. J.K. Żupański, 1851, tom 4, s. 145.

„Naród żyje, dopóki język jego żyje, bez języka narodowego nie ma narodu.“

—  Karol Libelt

przytaczane często w skróconej formie: Naród żyje, dopóki język jego żyje.
Źródło: Rozprawy o odwadze cywilnej, miłości ojczyzny, wychowaniu ludów: na rzecz pomnika dla Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego http://books.google.pl/books?id=hvJDAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. Drukarnia „Czasu” W. Kirchmayera, 1869, s. 102.

„Miłość prawdziwa zatem w czynie się objawia i prowadzi do czynu. Miłość bez czynu nie jest miłością, ale samolubstwem, najbrudniejszym egoizmem.“

—  Karol Libelt

Źródło: Rozprawy o odwadze cywilnej, miłości ojczyzny, wychowaniu ludów: na rzecz pomnika dla Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego http://books.google.pl/books?id=hvJDAAAAYAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, wyd. Drukarnia „Czasu” W. Kirchmayera, 1869, s. 9.