Cytaty na temat gasić (45 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Posługiwanie się gwałtami przeciwko gwałtom jest tem samym, co gaszenie ognia ogniem.”

Lew Tołstoj (1828–1910) pisarz rosyjski

Rewolucja

„Straszna to rzecz umrzeć w morzu z pragnienia. Musicież waszą prawdę aż tak przesalać, by nie gasiła już nawet pragnienia?”

Friedrich Nietzsche (1844–1900) filozof niemiecki

Antychryst (1895)

„Poprzez palce moich rąk płyną dni, nie wiem nawet ile już…
W słodkim winie topię łzy, gaszę wolno słoność ich…”

Kasia Kowalska (1973) piosenkarka polska

Płyta Gemini
Źródło: Jak rzecz

O łzach

„Ducha nie gaście.”

Paweł z Tarsu (5–67) święty chrześciański, apostoł i misjonarz

Τό Πνεῦμα μή σβέννυτε. (gr.)
Źródło: 1. List do Tesaloniczan 5, 19

„Gaszenie pragnienia to funkcja gardłowa.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Gazeta Wyborcza” przez wiele tygodni naruszała prawo Polaków do prawdy i godności. Powtarzała, wbrew okolicznościom i faktom, wyimaginowane liczby ofiar strasznego barbarzyństwa, zacierała też fakt zniewolenia Polaków przez terror okupanta i obecność uzbrojonych hitlerowców, strzelających do biednych, wystraszonych ofiar. W zbiorowej mogile znaleziono ponad 80 łusek po pociskach. A jak sprawdzić, czy niektóre z nich nie dosięgły także Polaków? W ostatnich dniach kolejni Polacy zostali odznaczeni medalami za ratowanie Żydów. Przy tej okazji ambasador Izraela, który wraz z rodzicami uratowany został przez Polaków, dał wyraz swojej wdzięczności. Ekshumacja w Jedwabnem przyznała rację profesorom Strzemboszowi i Nowakowi. Redakcja Gazety podjęła zatem działania próbujące oszukać czytelnika. Teraz teksty panów redaktorów przypominają nieco zachowanie piromana, który podpalił dom, a potem jako pierwszy woła o pomoc i udaje wielce zaangażowanego w akcję gaszenia pożaru.”

Józef Michalik (1941) polski duchowny katolicki, arcybiskup

o pogromie w Jedwabnem.
Źródło: „Niedziela”, 24 czerwca 2001

O zachowaniu , O domu , O rodzicach , O pomocy

„Zarówno w sztabie Jarosława Kaczyńskiego, rządzonym przez Joannę Kluzik-Rostkowską, jak i w obozie Donalda Tuska zapanowała pełna zgoda – „Smoleńsk gasimy”. Prawie się udało. Na sprawę opuszczono kurtynę milczenia. Podporządkowali się temu niemal wszyscy, poza kilkoma redakcjami prawicowych mediów i niemym świadkiem modlitw i cierpienia setek tysięcy ludzi – Krzyżem Pamięci.”

Tomasz Sakiewicz (1967) polski dziennikarz

Źródło: Kto obudził diabła?, „Gazeta Polska”, 19 października 2011

O ludziach , O cierpieniu

„Gasi niedopałek – powstaje Czara Ognia. Wchodzi do WC – pan Edward i Komnata Tajemnic. Robi swoje w WC i nie może wyjść, zapomniał, że zamknął się od środka – pan Edward i więzień Azkabanu. I chyba najdłuższa część (tu podpiera się ręką) – pan Edward i kamień filozoficzny.”

Grzegorz Halama (1970) polski aktor kabaretowy

Teksty z programów kabaretowych
Źródło: monolog, Płocka Noc Kabaretowa, 2010.

O tajemnicy , O nocy

„W GKS zapaliła się na razie stodoła, a nie chałupa. Trzeba ugasić w niej pożar. Ja się pytam, czy Lenczykowi nagle odebrało rozum. Ci, którzy uważają, że Lenczyk podejmuje złe decyzje, prawdopodobnie sądzą, że płonie już chałupa i trzeba zmienić strażaka do gaszenia. Jeśli drużyna miała walczyć o mistrzostwo Polski, to należało ją solidnie wzmocnić.”

Orest Lenczyk (1942) polski trener piłkarski

o swojej rzekomej dymisji.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/0,1541227,wiadomosc.html

O decyzjach

„Odległość dla miłości jest jak wiatr dla ognia. Małe gasi, wielkie wznieca…”

Maria Nurowska (1944) polska powieściopisarka i nowelistka

Źródło: Dwie miłości

O odległości

„Granat gasi pragnienie jak żaden inny owoc. W Azerbejdżanie owoce dzikich granatów wykorzystuje się do produkcji kwasu cytrynowego.(…) Już Hipokrates polecał sok z granatów jako napój orzeźwiający dla gorączkujących. Według innego znanego lekarza starożytności Dioskorydesa nasiona i korzenie granatowca służyły jako środek przeciwkrwotoczny. Warto również dodać, że w nasionach granatu znaleziono estron – jeden z żeńskich hormonów płciowych wytwarzanych w jajnikach.”

Krzysztof Kmieć (1950–2011) polski twórca ekslibrisów, farmaceuta

Źródło: ROŚLINY LECZNICZE W EKSLIBRISIE. Granatowiec właściwy – Punica granatum, „Alma Mater” nr 122–123, luty-marzec 2010, s. 75.

„Ci, co na rozkaz Guru
Spijają świętość Pana,
Pragnienie swoje gaszą.
Zyskują pokój i radość.”

Guru Nanak (1469–1539)

Źródło: Kazimierz Bank (red.), Słownik wiedzy o religiach, Bielsko-Biała, Wydawnictwo Park, s. 365.

O pokoju , O religii , O wiedzę , Radość

„Dobra dla człowieka jest śmierć, która gasi nieszczęścia życia.”

Publiliusz Syrus

Bona mors est homini, vitae quae exstinguit mala (łac.)
Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 40.

O śmierci

„Znamy się od 10 lat. Ja, Staszek, Andrzej i jego żona jesteśmy czwórką przyjaciół. Z szefem Samoobrony przeżyliśmy i gasiliśmy pożar naszego mieszkania. On nam pomagał. Wtedy staliśmy się sobie bliscy.”

Wanda Łyżwińska (1953) polska działaczka polityczna

o przyjaźni z Andrzejem Lepperem.
Źródło: „Stasiek nie jest zazdrosny” http://fakty.interia.pl/raport/seksafera/news/stasiek-nie-jest-zazdrosny,1127606

O przyjaźni

„Gasi pożar, który wywołuje w ekipie Hannawald.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o trenerze Steiercie.
Skoki narciarskie, Salt Lake City 2004

„Zaklinamy was, o teologowie, na waszego Boga, czy w ten sposób nie gasicie światła Rozumu, czy nie usuwacie słońca ze świata, czy nie ściągacie z nieba Boga waszego, gdy przypisujecie Bogu rzeczy niemożliwych, atrybuty i określenia przeczące sobie.”

Kazimierz Łyszczyński (1634–1689) polski teolog, stracony za ateizm

De non existentia Dei (1674)

O Bogu

„Gdy ktoś w Indochinach powie: „Dość” (dość, jestem głodny), ludzie śpieszą, jak do gaszenia pożaru, by dać mu coś do zjedzenia. W niejednej prowincji ubogi Niemiec mógłby wołać: „Jestem głodny”, a odniosłoby to taki sam skutek, jak gdyby mówił: „Dość.””

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O ludziach

„Wpatruj się co wieczora we słońce zachodnie:
Nic nie powiększa oczu i duszy – i nie ma
Chwili – jako ta chwila potężna – i niema,
Kiedy dzień w piersi morza gasi swą pochodnię.”

Charles Guérin (1873–1907)

Źródło: Wpatruj się co wieczora http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/guerin-wpatruj-sie-co-wieczora.html, tłum. Bronisława Ostrowska

O duszy , O słońcu

„Kobieta bez miłości obojętnie gasi cudze płomienie.”

Marie Majerová (1882–1967)

O kobietach

„Źródło miało wodę nad podziw przejrzystą i jakby promieniowało. Jedna jego kropla gasiła największe pragnienie. Toteż wszystko, co żyło, szanowało je jak bezcenny klejnot.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o źródle

O wodzie

„Piękność niewiasty i serca mądrości,
rycerzy w szyku i ich zbroje lśniące,
śpiew słodki ptaków, dyskurs o miłości,
dumne okręty przez morza płynące (…)
ma pani gasi swoją nadobnością (…),
przewyższa innych swą wielką mądrością.”

Guido Cavalcanti (1258–1300)

Źródło: Biltà di donna e di saccente core, tłum. Monika Woźniak

O mądrości , O ptakach , Serce

„Winterbotham wyjrzał przez okno, zwlekając z odpowiedzią. Na zewnątrz panowała absolutna ciemność; nie był w stanie dostrzec nawet granicy między lasem i niebem. Od dwóch lat co noc cała Anglia gasiła wszystkie światła. To dobrowolne sprowadzanie mroku chyba przynosiło efekty: Luftwaffe miała kłopoty z namierzaniem celów. Sęk w tym, że ciemności stały się udręką dla samych Anglików, realną i nieznośną choć przede wszystkim psychiczną. Hitler nie wygrał wojny – przynajmniej na razie – ale zmusił ich do krycia się w mroku, jak zwierzęta w jaskini.”

John Altman (1952) brytyjski aktor

Źródło: Gry szpiegów (ang. A Gathering of Spies, 2000), tłum. Wojciech Szypuła

O wojnie , O udręce , O zwierzętach , O nocy

„Tajemnice przekraczają rozum, lecz go nie obalają, nie gaszą jego światła, ale je udoskonalają. To sam rozum pojmuje objawione sobie tajemnice, których sam przez się nie mógł odkryć, uznaje je i broni ich.”

Jan Crell (1590–1633) teolog i pisarz ariański

Źródło: O jednym Bogu Ojcu, Raków 1631.

O Bogu , O tajemnicy

„Łzy nie gaszą ognia miłości.”

Antoni Regulski

O łzach

„Niejedną iskrę talentu gasi lanie wody.”

Antoni Regulski

„(…) niekiedy go na widok wspanialszego od innych wytworu tych wiekuistych prac brał żal, lecz one tak się wzajem tłumiły, tak gasiły się nieprzebranym nadmiarem, że go już jedno tylko poruszało do ostatka.
To mianowicie, jak mu się ta kraina – ale nie jemu jedynemu! – kojarzyła ze snem, z państwem majaków i szaleństwem rażonej urody. Słowa, że to jest strefa, w której natura śni, wcielając swoją wspaniałą grozę, swoje rozpętane koszmary wprost niejako, z pominięciem wszelkiej psychiki, w litą twardość materialnych ukształtowań, te słowa same mu się formowały na wargach.”

Stanisław Lem książka Fiasko

Utwory, Fiasko

O naturze , O snach , O szaleństwie

„Głód gasi miłość.”

Krates z Teb (-365–-285 p. n. e.)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

O miłości , O głodzie , O myślach , O myśleniu

„Bywałam uwodzona na uniwersytecie, gdy studenci próbowali ode mnie wycisnąć tym sposobem zaliczenie. W życiu politycznym próbuję się na to uodpornić, ale cóż, człowiek jest próżny. Mobilizuję się jednak i gaszę takie zapędy, bo w atmosferze erotyzmu trudno się pracuje. Obserwuję w świecie, że kobiety, robiąc karierę polityczną, maskują swoją płeć: nie malują się, nie farbują włosów. Ja uważam, że kobita jest kobita. Codziennie walczę ze sobą przed lustrem, by zachować w wyglądzie coś z kobiecości, a jednocześnie wyglądać nobliwie. W korespondencji bankowej zdarzają się miłosne listy do prezesa. Ale pojedyncze. Osoba publiczna, która ma rodzinę, nie powinna pozwalać sobie na romanse. Choć pewnie ludzie by coś takiego politykowi wybaczyli w myśl zasady: swój chłop, i wypije trochę, i skoczy w bok, to ludzka rzecz. Największą umiejętnością jest prowadzić grę z wyczuciem granic. Mistrzem czarującej rozmowy jest premier Buzek. Widziałam, że świetnie tańczy, choć mnie nigdy nie poprosił. Gdy pierwszy raz powiedział: „Jest pani genialna”, zrobił na mnie wrażenie. Dopiero kiedy usłyszałam, że mówi to także innej, zwątpiłam.”

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

Źródło: ankieta Czy władza jest sexy?, „Twój Styl”, październik 2000

O kobietach , O ludziach , O rodzinie , O zachowaniu

„Lampy i świece mają być gaszone o godzinie ósmej wieczorem. Jeśli po tej godzinie ktokolwiek z załogi będzie chciał się oddawać piciu, ma to czynić na pokładzie.”

Bartholomew Roberts (1682–1722)

punkt IV
Kodeks piracki

O piciu

„Nieobecność gasi małe uczucia, lecz rozpala wielkie, niczym wiatr, co gasi świeczkę, ale wznieca pożar.”

François de La Rochefoucauld (1613–1680) pisarz i filozof francuski

O emocjach

„już miałem świece gasić
kiedy weszłaś
by mi oddać swój grzech
w konfesjonale nagle jaśniej
mów – gdy mówisz
świeci twój szept”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

Z utworów
Źródło: Tobie wybaczam (misja), Obywatel świata (1992)

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Rozłąka osłabia mierne uczucie, a wzmacnia wielkie, jak wiatr gasi świecę, a rozpala ogień.”

Jeffrey Archer (1940) brytyjski polityk

Źródło: Dziennik więzienny II, tłum. Łukasz Praski

O emocjach

„Wyłączenie telewizora da się porównać jedynie z uczuciem błogości przy gaszeniu lampki nocnej.”

Norman Mailer (1923–2007) pisarz amerykański

O emocjach

„Wywalczyliśmy, wypracowaliśmy tam margines swobody, a zarazem wydawało się nam, że ta przestrzeń wciąż do nas mówi pełnym głosem. Kiedy wreszcie znaleźliśmy oś opartą na ogniu, sala otworzyła się akustycznie. Mijał czas, praca nabierała szlifu, ale naprawdę tylko w Brzezince udało się nam zachować i wpisać w strukturę spektaklu coś fundamentalnego dla naszego rozumienia dźwięku, ciszy i w konsekwencji dla przekazu całego spektaklu. Gdziekolwiek go prezentujemy, zaczyna się on tą samą pieśnią-sekwencją, którą nazywamy Zamykaniem, stwarzającą sugestię, że widzowie wchodzą w trakcie jakiegoś aktu, który właśnie się kończy i kiedy tylko usiądą i spróbują przyswoić sobie przestrzeń, słyszana jeszcze przez drzwi wejściowe pieśń już się skończyła, gasi się kolejne świece, kolejne lampy, dwie kobiety zlewają olej z lampad. Nie następuje jednak jeszcze cisza – po pieśni odsłaniają się dźwięki działań, kroków. Kiedy to zanika, dopiero wtedy słyszymy ogień w kominku, a kiedy oswoimy się i z tym, słyszymy dźwięki płynące z zewnątrz – w Brzezince są to ptaki i jaz młyński, który pracuje i jego głos do nas dochodzi. Cała ta fonosfera docierała do nas przez cały czas pracy i trzeba było, tak jak w procesie odłupywania, rzeźbienia, odejmować kolejne powierzchnie, żeby zostało to, co jest ciszą – nie tylko brakiem dźwięku, cyfrowym zerem, lecz ciszą głębokiej obecności świata. W Brzezince właśnie to na nas oddziaływało, pokazywało wewnętrzny kierunek naszej pracy – odsłaniania poprzez dźwięk.”

Jarosław Fret (1971)

o Teatrze ZAR.
Źródło: „Teatr”, 24 grudnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26200

O kobietach , O zachowaniu , O ptakach , O ciszy

„Rozłąka jest dla miłości tym, czym wiatr dla ognia – małą gasi a wielką roznieca.”

Richard Paul Evans (1962)

Słonecznik (Bliżej słońca; 2006)

„Że Bóg mnie kocha, mówiły mi bez słów stworzenia wszelkie, z którymi się zapoznawałam. Wschodzące czy gasnące zorze złociste, chmurne, pełne tajemniczych mroków, czy gwiaździste noce, szeptały do duszy, że jestem kochaną przez Boga, który dla mnie gasi i zapala słońce… Lekki, kojący wietrzyk, czy groźna zawierucha, pełna grzmotów i błyskawic mówiły mi o tym zarówno, że Bóg czuwa nade mną, że mnie kocha. O, ta mowa przyrody, barwnego kwiecia i rozśpiewanych ptasząt, to nie było tylko marzenie, to był głos, który pouczał, że tam, gdzie kończy się jej działanie, gdzie nawet myśl ludzka nie dosięgnie, ale jak strudzona ptaszyna zwraca ku dostępnym dla niej gniazdom – że tam żyje Bóg – który nazywa się Miłością.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 29.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 290–291.

O Bogu , O duszy , O myślach , O siostrze

„Żaru nie gasi się ogniem, krwi nie zmywa się krwią.”

Horacy Safrin (1899–1980) polski poeta, satyryk, dramatopisarz i tłumacz

„Są pewne granice w świecie.

Można gasić nawet ciemność
przez jakiś czas.

A potem
i tego się już nie da.”

Miroslav Holub (1923–1998)

Źródło: utwór Okręgowy przywódca NSDAP z tomu Tak zwane serce (tłum. Leszek Engelking)

O czasie

„Rozłąka osłabia mierne uczucie, a wzmaga wielkie – tak jak wiatr gasi świecę, a rozpala ogień.”

François de La Rochefoucauld (1613–1680) pisarz i filozof francuski

O emocjach

„W 1989 r. stan polskiej gospodarki to był pożar. Wracam właśnie z konferencji w Wilnie i tam przypominano słowa Leszka Balcerowicza. Cytuje się go tam jak kiedyś Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina. Jest tam absolutnym klasykiem! A co im powiedział? Że pożaru nie da się gasić powoli. I to jest prawda. Inaczej nie można było wtedy działać.”

Adam Michnik (1946) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: wyborcza.biz, 26 września 2010 http://wyborcza.biz/biznes/1,100896,8426905,Szesc_Diamentow_Wolnosci__Balcerowicz__Walesa__Michnik___.html

O prawdzie , O biznesie

„Później po powrocie do domu, w chwili wdowiego zamyślenia Maxine siada w samotności, gasi światło, wyjmuje kopertę z gotówką i wdycha ostatnie ślady zapachu jego podłej wody kolońskiej, próbując przywołać z powrotem coś równie niewidzialnego, nieważkiego i niemożliwego do opisania jak jego dusza…”

Thomas Pynchon (1937) amerykański pisarz

W sieci
Źródło: s. 493-494

O domu , O duszy , O samotności , O świetle

„Był schludny. Wiecznie po sobie sprzątał.
I opróżnione na zawsze miejsce
Sam spłukał wodą Styksu i Lety
Starannie gasząc światło za sobą.”

Katarzyna Turaj-Kalińska (1956)

Źródło: Bałagan z tomu Klasztor żeński, „Dekada Literacka” 1991, nr 30

O świetle , O wodzie

„Wiem już, jak się twarz zapada w sobie,
Jak wzrok gasi błonka strachu szklista,
Jak cierpienie na policzkach żłobi
Twarde znaki klinowego pisma,
Jak się jasne albo czarne włosy
W mgnieniu oka w srebro zmienić mogą,
Jak się uśmiech z pokornych warg płoszy
I jak suchy śmiech dygocze trwogą.
I nie modlę się za siebie, Boże:
Za nas wszystkie, ustawione sznurem
W skwarze lipca i w styczniowym mrozie
Pod czerwonym ociemniałym murem.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

O uśmiechu , O śmiechu , O strachu , O Bogu

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach