Cytaty na temat wieczór (368 cytatów, strona 4)

„Dlatego zapamiętaj: krwawe łzy oznaczają pożegnanie przyjaciół, nie wrogów. Zapamiętaj też to: jeśli będziesz musiał się cofnąć albo wybrać niewolę, wybierz niewolę. I jeszcze jedno: niewola nie jest wieczna. Znajdziesz drogę na wolność. Siłą lub podstępem. A wtedy patrz w niebo. Pewnego dnia pod wieczór zobaczysz, jak ognista gwiazda przecina niebo. Poszukaj jej. Idź tam, gdzie spadła. Tyle musisz pamiętać teraz. Poradzisz sobie, synku.”

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu

prorocza wizja ojca ukazana Filarowi.
Pan Lodowego Ogrodu
Źródło: tom 2, rozdział 10, Erg Krańca Świata

O gwiazdach , O wolności , O sile , O pożegnaniu

„Byłem z grupą znajomych, ale ona cały czas przyciągała moją uwagę. Spodobała mi się, intrygowała. Zbyszek [Preisner] z jakiegoś powodu postanowił nas ze sobą wyswatać. Przybiegał to do mnie, to do Haliny, podpytywał, czy jesteśmy wolni, kazał wymienić się numerami telefonów. Sugerował, jak by to było pięknie, gdybyśmy byli razem: połączenie muzyki i aktorstwa. Zrobił się z tych żartów happening, do tego stopnia, że obecny na wieczorze jezuita za namową Zbyszka dał nam ślub. Ze sreberek zrobiliśmy obrączki. Potem przenieśliśmy się do Maski, klubu aktora przy Starym Teatrze, świetnie bawiąc się tą konwencją. „Skoro już mam twój telefon, zadzwonię”, powiedziałem Halinie. „Jasne, chętnie, jak tylko będziesz w Krakowie.””

Łukasz Nowicki (1973) polski aktor

o poznaniu przyszłej żony, Haliny Mlynkovej.
Źródło: Halina Mlynkova i Łukasz Nowicki, kobieta.pl, 9 lutego 2011 http://www.kobieta.pl/gwiazdy/emocje/zobacz/artykul/halina-mlynkova-i-lukasz-nowicki/

O kobietach , O ślubie , O czasie

„Uwielbiam teatr. To zupełnie inny kontakt z odbiorcą tego, co robisz. Jeden do jednego. W teatrze widzisz, jak reaguje na ciebie publiczność. Można wtedy to weryfikować i każdego wieczoru proponować coś innego. W filmie, jak już coś nakręcimy, to koniec. Tego się nie powtórzy.”

Leszek Lichota (1977) aktor polski

Źródło: Artur Cichmiński, Leszek Lichota: Myślałem o piwie z Bruce'em Willisem, 31 października 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=82205

O myślach , O myśleniu

„Co pan robi od rana do wieczora?
– Znoszę siebie.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Źródło: E.M. Cioran: Aforyzmy, wybór i przekład Joanna Ugniewska

„Osobą być tą samą, kiedy kładę się wieczorem, kiedy wstaję rano.”

Abradab (1978) polski raper i producent muzyczny

Źródło: Idealnie

„(…) wykształcenie matka odebrała tylko elementarne w klasztorze Sakramentek we Lwowie, jej wyobraźnia poetycka, nie wyzyskana i niekształcona, wypowiadała się w wierze w cuda, duchy, zjawy, w zabiegach pobożnych i modlitwach, w żarliwym życiu religijnym jej samej i obu córek, z którymi była w serdecznym porozumieniu. (…) Na choroby w domu pomagała woda z Lourdes i cudowny obrazek Pana Jezusa (…) Nowenny odmawialiśmy wszyscy klęcząc wieczorami przed ołtarzykiem Serca Jezusowego. Wisiał na ścianie pomiędzy łóżkiem matki i siostry, paliła się na nim wieczna oliwna lampka z czerwonego szkła. (…) Nad drzwiami medalik cudowny św. Benedykta chronił od złodziei pokój, w którym i tak trudno było coś ukraść, bo nędza wyglądała z każdego kąta. Św. Antoni Padewski pomagał szukać rzeczy zgubionych, Matka Boska Nieustającej Pomocy ratowała w cięższych i lżejszych chorobach, Niepokalanie Poczęta w małej figurce porcelanowej miała też swój ołtarzyk w pokoju – świeckich obrazków w ogóle nie było na ścianach. Największy obraz na ścianie to było Niepokalane Poczęcie Papuzińskiego.
W zimie chodziliśmy o w pół do siódmej na roraty przed szkołą, do Trzech Króli śpiewaliśmy w domu kolędy, w poście co niedzieli odmawiałem u św. Mikołaja Gorzkie Żale od 4 do 8 po południu, a w piątki wieczorem obchodziłem na klęczkach 14 stacyj Męki Pańskiej. W maju co wieczór zasypiałem podczas Litanii Loretańskiej w kościele Bernardynów lub u św. Mikołaja. (…)
Najbardziej świeckie były miesiące letnie. Wtedy już tylko jakieś 4-godzinne nabożeństwo dziękczynne i ekspiacyjne, dni krzyżowe, Boże Ciało, św. Trójca, św. Piotr i Paweł, Matka Boska Zielna lub imieniny siostry najstarszej i własne nakazywały nabożeństwa poza niedzielami. (…)
I w lecie jednak dzień, zmrok i część nocy wypełniały myśli i nastroje związane z wiarą religijną. Co dzień rano przed śniadaniem trzeba było głośno mówić na klęczkach przed ołtarzykiem Ojcze Nasz, Zdrowaś Mario, Wierzę w Boga, modlitwę do Anioła Stróża i Modlitwę za umarłych na końcu. To samo wieczorem przed snem.”

Władysław Witwicki (1878–1948) polski psycholog, filozof i tłumacz

Źródło: Ankieta w sprawie utraty wiary religijnej

O Bogu , O wykształceniz , O chorobach , O pokoju

„Z bożej łaski Anna, rodzona księżna Wirtembergii i Tecku, hrabina Mimpelgardu, także księżna Śląska, Legnicy, Brzegu i Złotoryi, urodziła się w Stuttgarcie w landzie Wirtembergia w dniu 2 czerwca roku 1561. Poślubiła na Śląsku jej pierwszego męża, Jego Książęcą Mość, szlachetnie urodzonego Księcia i Pana Jana Jerzego, Księcia Śląska, Legnicy i Brzegu. Wesele odbyło się 10 września 1582. Spłodziła z nim syna i córkę, jednak niczego nie wychowała, pozostając w małżeństwie 10 lat bez 11 tygodni. Potem we wdowieństwie prowadziła dwór w Wołowie przez 2 lata i 13 tygodni. W drugie małżeństwo wstąpiła z Jego Książęcą Mością, szlachetnie urodzonym Księciem i Panem, Księciem Fryderykiem, zwanym IV, Księciem na Śląsku, Legnicy, Brzegu i Złotoryi. Jej książęce wesele odbyło się 24 listopada w roku 1594 w Legnicy; w małżeństwie tym żyła 1 rok i 23 tygodnie i nie spłodziła żadnych dzieci. We wdowieństwie pozostawała aż do końca, swój posagowy majątek utrzymując w Chojnowie. Kazała zrobić ową kryptę w roku 1597 i rozstała się z życiem po chrześcijańsku 6 lipca wieczorem między 7 a 8 godziną w roku 1617. Jej całkowity wiek sięgnął 55 lat. Boże nagródź w swej łasce cichym pokojem i wesołym zmartwychwstaniem na Sądzie Ostatecznym. Amen.”

Anna Wirtemberska (1561–1616)

epitafium z trumny księżnej Anny Wirtemberskiej.
O Annie Wirtemberskiej
Źródło: Stanisław Horodecki, Chojnowska fara. Kościół pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła (dawniej Najświętszej Maryi Panny), Chojnów 2010.

O Bogu , O małżeństwie , O dzieciach , O pokoju

„A czemu nie mielibyśmy porozmawiać o tym przy kolacji? (…)
– Przy kolacji?
– Tak, przy kolacji. Wiesz, to kiedy siadasz sobie wieczorem i wkładasz jedzenie do ust.”

Tanya Huff (1957) kanadyjska pisarka

Postacie: Vicki, Michael
Cena krwi (1991)

O jedzeniu

„Knajpa: miejsce, dokąd się co wieczór chodzi po raz ostatni w życiu.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Jarmark rymów

„Żałuję, że ludzie decydują się tylko na ulubiony smak, tak jakby musieli wybrać: albo kawa, albo herbata. Większość widzów zachwyconych Nigdy w życiu nie zaryzykuje wieczoru w teatrze – boją się, że może być nudno. A teatromani wstydzą się pójść na Nigdy w życiu, bo zostało uznane za filmowy śmieć, fast food.”

Danuta Stenka (1961) aktorka polska

Źródło: Jacek Cieślak, Na scenie czuję się wyzwolona, „Rzeczpospolita”, 1 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nscs.htm

O ludziach , O kawie , O herbacie

„Przez letnie miesiące pół dnia uczyłem się, a od południa do wieczora pracowałem przy żniwach. Resztę egzaminów zdałem po wakacjach. Trzeci rok studiów rozpocząłem bez forsy. Ubranie spadało ze mnie. Brat kupił mi nowe, za co byłem mu wdzięczny. I tak jakoś przetrzymałem ostatni rok. Dawałem korepetycje uczniom z gimnazjum i trochę zarabiałem na swoje potrzeby. Ratowało mnie to głównie, że w styczniu 1923r moja młodsza siostra Pola wyszła za mąż za dalekiego krewnego Franka Soszyńskiego stolarza z Warszawy. Był on dość zamożny. Zdążył już dorobić się części domu w Bydgoszczy i 2/3 domu w Warszawie przy ulicy Dzielnej N-56. Poza tym prowadził warsztat stolarski przy ulicy Leszno 48. Wesele odbyło się w Siedlcach w mieszkaniu Stacha przy ulicy Ogrodowej 4 Małżonkowie Soszyńscy t. j. Szwagrostwo zamieszkali w lokalu przy warsztacie. Było to dość nędzne mieszkanie zawsze zakurzone i niemożliwe do utrzymania w czystości. Ale w tym czasie trudno było zdobyć się na coś lepszego, gdyż odstępne bardzo drogo kosztowało.
I tak siostra męczyła się w tym mieszkaniu do śmierci szwagra w 1934 r. Był to zacny i dobry człowiek. Dowód – na jego pogrzebie żydzi lokatorzy z ul. Dzielnej z jego domu kupili wieńce i urządzili orszak żałobny, co było opisane w Expresie Porannym pod tytułem „Niesamowity pogrzeb”. Później żydówki przychodziły na jego grób opłakiwać swego dobrego gospodarza, który pomimo zaległości w komornem ponad 10.000zł. nikogo przez cały czas nie wyeksmitował z mieszkania.
Po jego śmierci Siostra Pola wraz z dwojgiem dzieci Jankiem lat 10 i Krystyną lat 6 zamieszkała w 2 pokojowym mieszkaniu w swoim domu przy ulicy Dzielnej 56.”

Jan Soszyński (1924–1944)

Ze wspomnień wuja
Źródło: fragment pamiętnika Wincentego Kobylińskiego, wuja Jana Soszyńskiego.

O śmierci , O dzieciach , O domu , O siostrze

„Albo człowiek w wieku 70 lat żyje, albo jest starym pierdołą, któremu nic się nie chce. Nie wymyślono jeszcze jakiejś artystycznej viagry, która by sprawiała, że talent i energia wracają nam każdego wieczora o godz. 19.15”

Edward Linde-Lubaszenko (1939) aktor polski

Źródło: Iga Dzieciuchowicz, Edward Linde-Lubaszenko o kobietach i alkoholu, Zielonagora.gazeta.pl, 12 sierpnia 2013 http://zielonagora.gazeta.pl/zielonagora/1,35182,14428415,Edward_Linde_Lubaszenko_o_kobietach_i_alkoholu.html

O kobietach , O wieku

„Kolejny dziwny wieczór. Wpadają do mnie ludzie, gadają, a ja nimi nasiąkam: przyszli rabini, rewolucjoniści z giwerami, agenci FBI, kurwy, poetki, młodzi wierszokleci z Uniwersytetu Stanowego, profesor z Loyoli jadący do Michigan, prof. z Uniwersytetu Kal w Berkeley, kolejny, który mieszka w Riverside, 3 czy 4 młodzików na gigancie, typowych obiboków z głowami pełnymi cytatów z Bukowskiego… i przez jakiś czas myślałem, że ta banda wejdzie mi z nogami do serca i zbezcześci mój cenny spokój, ale mam wielkie wielkie szczęście, bo każdy coś mi przyniósł i zostawił w prezencie i już nie muszę czuć się jak Jeffers w swojej kamiennej wieży, i mam też szczęście jeszcze dlatego, że sława, którą się cieszę, jest w dużej części cicha i dyskretna i raczej nie mam szans zostać drugim Henrym Millerem, z wielbicielami biwakującymi przed moim domem, bogowie okazali się dla mnie łaskawi, pozwalają mi nadal istnieć i cieszyć się dobrym zdrowiem, a nawet robić zapiski, obserwować, czuć dobro dobrych ludzi i czuć tę cudowność pełznącą po ręce jak zwariowana mysz. I choć jutro jest niewiadomą, to takie życie, podarowane mi w wieku 48 lat, to sama słodycz.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Historie o zwykłym szaleństwie

O życiu , O Bogu , O szczęściu , O ludziach

„W Warszawie przy karuzeli,
W pogodny wieczór wiosenny,
Przy dźwiękach skocznej muzyki.
Salwy za murem getta
Głuszyła skoczna melodia
I wzlatywały pary
Wysoko w pogodne niebo.

Czasem wiatr z domów płonących
Przynosił czarne latawce,
Łapali skrawki w powietrzu
Jadący na karuzeli.
Rozwiewał suknie dziewczynom
Ten wiatr od domów płonących,
Śmiały się tłumy wesołe
W czas pięknej warszawskiej niedzieli.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: Campo di Fiori, Warszawa – Wielkanoc, 1943 http://www.milosz.pl/w_cdf.php.

O czasie

„Gdzieś w 1967 roku byłem pewnego dnia w sklepie Manny's Musical Instruments. Strasznie wtedy padało. Nagle do środka wszedł mały, nieco zmokły facecik, który przedstawił mi się jako Paul Simon. Powiedział, że chciałby, abym przyszedł dziś do niego na kolację, i dał mi swój adres. Powiedziałem, że przyjdę.
Kiedy wszedłem do mieszkania do Paula, on akurat tkwił na czworakach przed takim samym zestawem Magnavoxa, jaki miał Pląsacz z Sun Village. Miał ucho przyklejone do głośnika i słuchał płyty Django Reinhardta.
Po chwili Paul oznajmił mi ni stąd, ni zowąd, że jest wytrącony z równowagi, ponieważ musiał zapłacić w tym roku sześćset tysięcy podatku dochodowego. Pomyślałem sobie, żebym ja tylko mógł zarobić sześćset tysięcy dolarów! A w ogóle ile trzeba zarobić, żeby zapłacić taki podatek? I wtedy wszedł Art Garfunkel. Gadaliśmy razem bez końca.
Powiedzieli mi, że już od dawna nie byli na żadnym tournée. Wspominali z rozrzewnieniem stare dobre czasy. Nie wiedziałem, że nazywali się kiedyś Tom & Jerry i że mieli wtedy hit „Hey, Schoolgirl in the Second Row”.
Powiedziałem im: „Cóż, doskonale rozumiem waszą tęsknotę za rozkoszami życia w trasie, więc chcę wam coś zaproponować… Jutro wieczorem gramy w Buffalo. Co powiecie na to, żebyście pojechali z nami i otworzyli nasz koncert jako Tom & Jerry? Nikomu nie powiem, że to wy. Weźcie sprzęt, jedźcie z nami i zagrajcie «Hey, Schoolgirl in the Second Row» i inne stare kawałki, tylko nie przeboje Simona & Garfunkela”. Pomysł im się spodobał i powiedzieli, że pojadą.
Otworzyli nasz koncert jako duo Tom & Jerry. Potem przyszła kolej na nas. Kiedy bisowaliśmy, powiedziałem do publiczności: „Chciałbym, żeby nasi przyjaciele zagrali jeszcze jeden numer”. Wyszli i zaśpiewali „Sound of Silence”. Wtedy dopiero wszyscy zdali sobie sprawę, że to SIMON & GARFUNKEL. Po koncercie podeszła do mnie jakaś wykształcona pani i powiedziała: „Dlaczego pan to zrobił? Dlaczego żartuje pan sobie z Simona i Garfunkela?””

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Jakbym im naprawdę zrobił chamski dowcip! Co ona, kurwa, myślała? Że te dwie supergwiazdy spadły tu z nieba, a myśmy je zmusili do śpiewania: „OOO-boppa-loochy-bah, she's mine!”?
Źródło: Takiego mnie nie znacie

O myślach , O myśleniu

„Wieczór nadchodzi wolno i nieubłaganie, nadciąga jak wrogie armie, jak wojska nieprzyjacielskiej ciemności, bataliony realnego mroku, dywizje lęków i fobii, wieczór zapada we mnie, ja w wieczór zapadam się całkiem.”

Jakub Winiarski (1974) polski poeta, prozaik, krytyk literacki

Kronika widzeń złudnych

„Dla utrzymania się też w możliwej formie psychicznej postanowiłam, tak jak obiecywałam przy pożegnaniu, zapamiętać, zatrzymać i utrwalić wszelkie zabawne przygody, które przytrafiły się czy to mnie, czy komuś z naszych bliskich. Przyszło mi to dość łatwo tylko dlatego, że wszyscy moi wyszli z wrześniowych opałów obronną ręką, trochę tylko stłamszeni fizycznie, a bardzo moralnie. Na rychłe więc spotkanie z mężem szykowałam nie kończącą się opowieść pod tytułem: „Jak Zagłoba w chlewiku.””

Maria Pruszkowska (1910–1973)

Miałam ją snuć wieczorami wtulona w jego ramiona.
Życie nie jest romansem, ale... (1964)

O pożegnaniu

„Dlaczego Occupy Wall Street, ruch bez przemocy prowokuje przemoc – policji, państwa, „systemu”? Dlaczego władze, przez bezsensowną brutalność, same przywróciły znużonym już Okupantom wigor – likwidując miasteczko namiotów w nowojorskim Zucchotti Park w październiku 2011? I po co to powtórzyły, traktując pałkami i zatrzymując dziesiątki demonstrantów w ostatni sobotni wieczór, w tym samym miejscu? Czy faktycznie dlatego, że panują „poprzez kłamstwo i przemoc, a skoro ich kłamstwo zostało ujawnione, pozostała im już tylko przemoc”?”

Michał Sutowski (1985)

Źródło: Nie spać, okupować!, krytykapolityczna. pl, 20 marca 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/SutowskiNiespacokupowac/menuid-1.html

O kłamstwie

„Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga –
Tyle ty znosisz niedoli.
Chmury, mokradła… Nad zbożem ubogim
Wieczór zapada na błoni.

Wokół rzucone ojczyste me wioski.
Z żalu aż pierś ściska, burzy! –
Biedne tam chatki, topole i brzózki,
I wszędzie ludzie ponurzy…”

Maksim Bahdanowicz (1891–1917) białoruski poeta, krytyk literacki, historyk

Краю мой родны! Як выкляты Богам –
Столькі ты зносіш нядолі.
Хмары, балоты… Над збожэм убогім
Вецер гуляе на волі.

Поруч раскідалісь родные вёскі.
Жалям сцікаюцца грудзі! –
Бедные хаткі, таполі, бярозкі,
Ўсюды панурые людзі… (białorus.)
Źródło: wiersz Kraju ojczysty! Wyklęty przez Boga… http://wiersze.wikia.com/index.php?title=Kraju_ojczysty!_Wyklęty_przez_Boga…&useskin=monobook, 1913

O Bogu , O ludziach

„O wieczorze! dnia wrogu niemy, nieubłagany!
Jakimż snem letargicznym w serc zbolałych rany
Fala włosów twych mrocznych godzin cicho płynie.”

Catulle Mendès (1841–1909)

Źródło: Soror Dolorosa, [w:] Liryka francuska. Serya pierwsza http://www.sbc.org.pl/dlibra/info?forceRequestHandlerId=true&mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu&content_url=/Content/24336/_6034_I.djvu, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1911, s. 55, tł. Bronisława Ostrowska.

O snach , Serce

„(…) w Warszawie jest fantastyczna widownia. Sam tego doświadczyłem. Ale gdy do stolicy przyjeżdża turysta, to niekoniecznie robi to tylko i wyłącznie dla spektaklu. Najpierw zaliczy wszystko, co jest do obejrzenia, pobiega po sklepach… A wieczorem, ewentualnie, może jeszcze trochę sobie posiedzieć – czy podrzemać – w teatrze. Każde przedstawienie gra się nie raz, nie dwa, ale kilkadziesiąt lub kilkaset razy. A stałych widzów jest w Warszawie określona liczba. Z badań wynika, że do teatru regularnie chodzi zaledwie 7% mieszkańców. A cała reszta widowni to tzw. „zrzutka”. Zwykle pod hasłem: „Idziemy, bo wieczorem nie ma nic innego do roboty: albo knajpa, albo hotel….””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Teatr jako alternatywa.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O grach

„Nie jest żadnym nieszczęściem, że talerze mogą stać nie zmyte do wieczora, że można żyć nie ścieląc łóżka, że można mieszkać z mężczyzną rozrzucającym na wszystkie strony swoje rzeczy i wytrząsającym fajkę do filiżaneczki po kawie”

Julio Cortázar (1914–1984) argentyński pisarz

Źródło: 62. model do składania, tłum. Zofia Chądzyńska

O nieszczęściu

„To, jak bardzo moje serce przywiązane jest do moich dzieci, jak ich radość staje się moją radością, muszą one odnajdować od rana do wieczora na mojej twarzy i w moich słowach.”

Johann Heinrich Pestalozzi (1746–1827) szwajcarski pedagog i pisarz

O dzieciach , Serce , Radość

„To są dość specyficzne studia, bo pracuje się siedem dni w tygodniu od rana do wieczora z nocami włącznie. Do tego, mimo że się pracuje w zespole, to tak naprawdę wszystko idzie na własny rachunek. Nie ma takich porównań – kto lepiej, kto gorzej… Potem życie weryfikuje, komu się uda.”

Michał Lesień (1974) polski aktor

o szkole filmowej.
Źródło: „Nie jest różowo” - wywiad z Michałem Lesieniem, 27 sierpnia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5451/Nie-jest-rozowo-wywiad-z-Michalem-Lesieniem.html

O życiu , O studiach , O nocy

„Jak każdy aktor do największej aktywności jestem zmuszony wieczorem podczas konfrontacji z widzem, dlatego energia rozkłada się u mnie trochę inaczej. W szkole teatralnej jedna z moich profesorek, pani Beata Fudalej, pozwalała studentom dzwonić do siebie późną nocą w każdej sprawie. Telefon musiał za to milczeć przed dwunastą. Tak już po prostu mamy.”

Wiktor Loga-Skarczewski (1985)

Źródło: „Exklusiv”, 4 stycznia 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/26349

O czytaniu

„W pisaniu chodzi o to, by uwieść czytelnika. Dobra gadka to część techniki uwodzenia. gdyby tak nie było, czemu tyle par zaczynających wieczór od kolacji, kończy go w łóżku?”

Stephen King książka Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika

„Czy panie mają dzieci? – spytała Gloria, kiedy drzwi się za nimi zamknęły.
– Obie mamy dorosłe córki – odrzekła pani Higby.
– A wiedzą panie, gdzie one są dziś wieczór i co robią?
Żadna z kobiet nie odezwała się słowem.
– Może ja to paniom w przybliżeniu opiszę – powiedziała Gloria. – Kiedy wy dwie, szlachetne osoby, spełniacie obowiązek wobec nieznanych wam ludzi, wasze córki spędzają zapewne czas w mieszkaniach jakichś facetów, rozebrane i podpite.
Pani Higby i pani Witcher w tej samej chwili odebrało mowę.
– Tak się zazwyczaj dzieje z córkami reformatorek – mówiła Gloria. – Prędzej czy później każda się z kimś prześpi, a na ogół nie wie nawet tyle, żeby jej ten facet nie zrobił bachora. Wyganiacie je z domu tymi swoimi cholernymi kazaniami o czystości i skromności, a za bardzo jesteście zajęte wtykaniem nosa w cudze sprawy, żeby je uświadomić…”

Horace McCoy książka Czyż nie dobija się koni?

Czyż nie dobija się koni?

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O facetach

„Był raczej samotnym człowiekiem. Znalazł jednak sposób na swą samotność. Otóż wieczorami udawał się do pobliskiej knajpy, zajmował stolik na osiem osób, a następnie tak prędko przesiadał się z miejsca na miejsce, iż w końcu był przekonany, że to kolacja w gronie przyjaciół.”

Rafał Kmita (1965)

Trzy zdania o umieraniu 1994 r.
Cytaty ze spektakli teatralnych i programów kabaretowych

O samotności

„Jarosław Kaczyński jest wielkim mężem stanu, który jako jedyny lider spośród wszystkich ugrupowań ma programową wizję Polski. Prezes PiS chce Polski solidarnej, nowoczesnej, demokratycznej, bezpiecznej i skutecznie walczącej z kryzysem. Polski zgodnej z interesem całego narodu. Kaczyński stanowi zagrożenie dla tych, którzy dobrze się urządzili kosztem reszty społeczeństwa i którzy mają na uwadze tylko swoje partykularne interesy i stad te wściekłe ataki w mediach od rana do wieczora.”

Anna Sobecka (1951) polska działaczka polityczna

Źródło: Posłanka PiS: Radio Maryja służy dobru, onet.pl, 1 maja 2011 http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/poslanka-pis-radio-maryja-sluzy-dobru,1,4259511,wiadomosc.html

„Wieczorem przybyła Magda Quandt. I pozostała bardzo długo. I rozkwitła w oszałamiającej blond słodyczy. Jaka jesteś, moja Królowo?”

Magda Goebbels (1901–1945)

wpis do dziennika z początku 1931.
Wypowiedzi Josepha Goebbelsa
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 156.

O miłości , O pieniądzach , O grach

„Co wieczór stwierdzał:
– Nie ma miłości. Jest tylko Onan w sosie własnym – i co rano budził się obok jakiejś obcej kobiety.”

Katarzyna Hołda (1976)

O życiu

O kobietach

„… wróciłem na uniwerek. Dziewczyny parzyły herbatę. Zawsze mówiłem, że lubię chodzić w góry po to, żeby wieczorem siąść w schronisku, napić się herbaty, posiedzieć, pogadać. I najchętniej nie chodziłbym nigdzie, tylko siedział w schronisku, ale byłoby to nudne. Dopiero dużo, dużo później zrozumiałem, że tak samo jest z wszystkimi tymi rewolucjami – robiłem je po to, żeby dziewczyny parzyły herbatę i patrzyły na mnie z podziwem.”

Jacek Kuroń (1934–2004) polski historyk, pisarz, polityk, działacz społeczny i polityczny

Źródło: Wiara i wina, w: Autobiografia, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2009.

O wierze , O dziewczynach , O herbacie

„Bo skurwysyństwo to nie blok czy kamienica, to twoja głowa, w której czai się słoma, tak tak to pan tik tak, to czas tak tyka, zając po śniegu pomyka, niby jesz gówno, ale za to z tęczowego talerzyka, gówno, ale takie fajne z parasoleczką, lukier po wierzchu, deseń z orzeszków, niby gówno, ale za to w promocji z łyżeczką, panowie co za okazja, co za wieczór.”

Dorota Masłowska książka Paw królowej

Paw królowej

O czasie

„Potrafię panią uszczęśliwić – mówił spoza krzaku wpatrzony w kark odwróconej od niego dziewczyny. – Za rok lub dwa miałaby pani pianino; teraz żony farmerów coraz częściej kupują sobie pianina, a jeszcze zacznę pilnie wprawiać się w grze na flecie, abyśmy wieczorami mogli grywać razem.
– Owszem, to by mi się podobało.
– Kupiłbym za dziesięć funtów taka lekka bryczuszkę do wyjazdu na targ; mielibyśmy ładne kwiaty i drób, to jest kury i koguty, gdyż uważam, że są pożyteczne – mówił lawirując pomiędzy poezją i prozą. – Bardzo by mi się to podobało.
–… i pod szkłem grządkę ogórków, jak prawdziwi państwo.
– Tak, tak…
– A po ślubie dalibyśmy do gazety ogłoszenie w rubryce matrymonialnej. – Ach, to byłoby wspaniale!
–… a w łóżeczkach dzieci, jedno w drugie sami chłopcy. A zaś w domu, przy ognisku, co spojrzę, to zobaczę panią, a pani, co spojrzy, to zobaczy mnie.
– Zaraz, zaraz, proszę być przyzwoitym.(…) Gabriel nie przestawał wpatrywać się w czerwone jagody głogu tak uporczywie, że w przyszłości dzika róża stała się dla niego niejako symbolem miłosnych oświadczyn.”

Thomas Hardy książka Far from the Madding Crowd

Źródło: Z dala od zgiełku (ang. Far from the Madding Crowd), tłum. Róża Czekańska-Heymanowa

O dzieciach , O domu , O dziewczynach , O grach

„Gdańsk bardzo mi się spodobał, zwłaszcza stare kościoły. Po południu pojechałem do Sopotu; było cudownie, jezioro błękitne, jak nasze jeziora, niebo wspaniałe. Dziś o siódmej wieczorem jadę do Katowic. Przykro mi, że nie mogę przysłać żadnej odkrytki z Gdańska, ale dziś wszystko jest zamknięte.”

Pier Giorgio Frassati (1901–1925) student włoski, błogosławiony Kościoła katolickiego

z listu do przyjaciela Willibalda napisanego w Gdańsku 26 grudnia 1922.

„Zbawiciel:' Musisz jeszcze coś zapisać.
'Anneliese:' Co takiego?
'Zbawiciel:' To, co powiedziałem wczoraj wieczorem.
(Nie chciałam tego zapisać, ponieważ sądziłam, że jest od szatana; poza tym moja dusza wzdraga się przed tym). Zbawiciel żąda ode mnie posłuszeństwa, dlatego to zapisuję.
Zbawiciel powiedział: Zostaniesz wielką świętą.
(Nie chciałam nadal w to uwierzyć, wtedy Zbawiciel dał mi znak, że dobrze słyszałam, łzy płaczu).”

Anneliese Michel (1952–1976)

Źródło: zapis z dzienniczka, 20 października 1975

O duszy , O łzach

„Otworzyłem paczkę i na moje kolana wypadła ludzka głowa. Głowa mężczyzny z dziurą po kuli między oczyma.
Zdarzyło się to późną nocą, w moim mieszkaniu. Byłem tego wieczoru w „Chinese” na najnowszym filmie z Chaplinem i kiedy dotarłem z powrotem do domu, pod drzwiami leżała paczka owinięta w brązowy papier. Podniosłem ją i zabrałem do środka.
Nie było na niej żadnych znaczków pocztowych. Żadnych nalepek poczty kurierskiej także. Najwyraźniej ktoś dostarczył ją osobiście. Na wierzchu widniał napis drukowanymi literami: „Dla Dana Turnera, prywatnego detektywa”. I to wszystko. Bez nazwiska nadawcy, bez adresu zwrotnego.
Przeciąłem sznurek i rozpakowałem zawiniątko. I wtedy właśnie odcięta głowa wytoczyła się na moje kolana.”

Robert Leslie Bellem (1902–1968) amerykański pisarz

początek opowiadania.
Głowa umarlaka

O domu

„Sądzę, że moja praca aktorska była pożyteczna, najprawdopodobniej nauczyła mnie dyscypliny potrzebnej do pisania. Pisarz musi siadać za stołem i robić swoje, a to zajęcie podobne do zawodu aktora, który co wieczór wychodzi, żeby grać na scenie.”

Vivienne Plumb (1955)

Źródło: Wywiad http://fraza.univ.rzeszow.pl/numer/nr57-portrety_3.php

„Wiersze zawsze były potrzebne poszczególnym sercom niby światło samotnej świecy w domu wieczorem.”

Janusz Pasierb (1929–1993) polski ksiądz, poeta, eseista, historyk sztuki

Literatura i sztuka

O domu , O świetle , Serce

„To doprawdy zagadkowa historia. Religijny człowiek wychodzi w świąteczny wieczór nie wiadomo po co za miasto, opuszcza paschalną wieczerzę, ginie. Kto i w jaki sposób mógł go wywabić? Czy aby nie zrobiła tego kobieta?
Afraniusz odpowiadał spokojnie, dobitnie:
-W żadnym wypadku, procuratorze. Możliwość taka jest absolutnie wykluczona. Należy myśleć logicznie. Kto był zainteresowany śmiercią Judy? Jacyś tam wędrowni fantaści, grupka, w której przede wszystkim nie było żadnych kobiet. Żeby si ożenić, procuratorze, trzeba mieć pieniądze. Żeby wydać na świat noweg oczłowieka, trzeba ich również. Żeby jednak zamordować człowieka z pomocą kobiety, potrzebne są bardzo wielkie pieniądze(…).”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O myślach , O myśleniu , O śmierci , O kobietach

„Szaleństwo ma w sobie pewien urok. Wyjść z domu po chleb i wyjechać do innego miasta, poznać rano dziewczynę i wieczorem wziąć z nią ślub, zdecydowanym ruchem otworzyć drzwi do ciemnego pokoju, z którego dobiegają podejrzane dźwięki, wejść do klatki hipopotama i poklepać go po tłustym zadzie, pojechać do Tajlandii i uprawiać seks bez prezerwatywy, przyjąć propozycję tajemniczego nieznajomego i podpisać się krwią na czystej kartce papieru. Jednym słowem, rzucenie się na złamanie karku ku przygodzie to bardzo kusząca wizja.”

Siergiej Łukjanienko (1968) rosyjski pisarz

O szaleństwie , O seksie , O ślubie , O domu

„Jestem historykiem - potwierdził uczony i dodał ni w pięć, ni w dziewięć: - Dziś wieczorem na Patriarszych Prudach wydarzy się nadzwyczaj interesująca historia.”

Michaił Bułhakow (1891–1940) pisarz rosyjski

O historii

„Samotność - odwieczny refren życia. Nie gorszy i nie lepszy od paru innych rzeczy. Za dużo się o tym mówi. Człowiek zawsze jest sam i nigdy sam nie jest. Nagle pojawiły się skrzypce, nakładając się gdzieś na półmrok. Jakiś ogród na wzgórzach otaczających Budapeszt. Ciężki zapach kasztanów. Wiatr. I sny jak młode sowy, siedziące skulone na ramieniu, o oczach coraz jaśniejszych o zmierzchu. Noc, która nigdy nie staje się nocą. Pora, w której wszystkie kobiety pięknieją. Duże brązowe motyle skrzydła wieczoru.”

Erich Maria Remarque książka Łuk triumfalny (powieść)

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

O nocy , O samotności , O kobietach , Pora roku

„Najbardziej lubię koniec grudnia, kiedy ciemno robi się o czwartej. Mogę włożyć pidżamę, łyknąć środek nasenny, położyć się do łóżka z butelką wina i książką. Tak żyję od lat. Słońce wstaje o dziewiątej, zanim człowiek się umyje i wypije parę kaw, robi się południe i trzeba przetrwać już tylko cztery godziny, co zazwyczaj udaje mi się bezboleśnie. Ale wiosna jest nie do zniesienia, niekończące się cudowne zachody słońca, jak w jakiejś pieprzonej operze, wciąż nowe kolory, nowe blaski; raz postanowiłem zostać tu przez całą wiosnę i lato; myślałem, że umrę, co wieczór byłem na skraju samobójstwa, przez ten zmrok, który godzinami nie chciał zapaść.”

Michel Houellebecq (1956) francuski prozaik, eseista, poeta i autor piosenek

La Carte et le territoire

O wiośnie , O myślach , O myśleniu , O samobójstwie

„Dotknij mnie - pod palcami poczujesz rzep uschły,
wilgoć wieczoru lub poranku, tętno
kamieniołomu miasta, oddech stepowej pustki,
tych, którzy już nie żyją, lecz których pamiętam.

Dotknij mnie - a poczujesz pod czubkami palców
wszystko to, co istnieje poza mną, beze mnie,
co nie wierzy mnie, mojej twarzy, memu paltu,
wpisując nas w swój bilans zawsze po stronie ujemnej.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O łzach , O życiu , O kobietach , O Bogu

„Ty wiesz: raz jeszcze ciebie stracić muszę i nie mogę.
Jak celny strzał trafia mnie i niepokoi
każda praca, krzyk każdy, a także słony
podmuch, co to zawitał znad brzegów lecąc i wiosnę ponurą czyni
na Sottoripa.

Kraina żelastwa i masztów lasem
sterczących w tumanach wieczoru.
Przydługi zgrzyt dobiega gdzieś z dali,
jak paznokciem po szkle tak drażni. Znaku szukam
zagubionego, jedynej poręki, jaką bez cienia
żalu złożyłaś mi w darze.
I piekło jest bez wątpienia.”

Eugenio Montale (1896–1981) poeta włoski, noblista

O wiośnie , O piekle

„A! Więc jest pan historykiem? - z szacunkiem i ogromną ulgą zapytał Berlioz.
-Jestem historykiem – potwierdził uczony i dodał ni w pięć, ni w dziewięć: - Dziś wieczorem na Patriarszych Prudach wydarzy się nadzwyczaj interesująca historia.”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O historii

„Dziś, tak jak wczoraj wieczorem i w dającej się przewidzieć przyszłości, jestem w stanie wziąć udział w każdym przedsięwzięciu, w którym mogę być katalizatorem pomiędzy pięknymi utworami, a powiększającą się widownią. Przecież większość z tych wybranych na płytę utworów była i pozostanie dla mnie ważna. One zbudowane są z nadziei i z miłości. I mimo że często ich koloryt jest mroczny, są pełne optymizmu.”

Robert Plant (1948) brytyjski muzyk rockowy, wokalista

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 11 czerwca 2002.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 154.

O optymiźmie , O przyszłości

„Przez te lata, kiedy pracuję, zmienił się system, a nie człowiek. Człowiek zawsze będzie potrzebował tego, żeby w zmaganiach z chorobą roztoczyć nad nim parasol troski, opieki, ludzkiej życzliwości. Z obserwacji wiemy, jakie to ważne – również dla skuteczności terapii. Wielu pacjentów trafia do nas w piątek po południu, z powiatowych szpitali, bo tam boją się, że przez weekend ci chorzy mogą umrzeć, a to popsułoby im szpitalne statystyki. Chorzy na białaczkę są przerzucani od specjalisty do specjalisty, od szpitala do szpitala. Są dla nich kłopotliwymi pacjentami, bo wymagającymi drogiego leczenia bez pewności powodzenia, za które niekoniecznie uda się odzyskać pieniądze. A my nie mamy już gdzie odesłać chorych. Więc jeśli w piątek wieczorem zrozpaczeni rodzice przywożą do mnie na przykład aż z Przemyśla swoją 17-letnią, jedyną córkę, to muszę znaleźć dla niej miejsce i przekonać, że zrobimy wszystko aby ją uratować.”

Aleksander Skotnicki (1948) polski hematolog

Źródło: Piję z pacjentem kubek goryczy https://gazetakrakowska.pl/prof-aleksander-skotnicki-pije-z-pacjentem-kubek-goryczy/ar/3880765, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Maria Mazurek, Gazeta Krakowska, 28 maja 2015.

O rodzicach , O pieniądzach , O pewności siebie

„Pod wieczór życia będą cię sądzić z miłości.”

Jan od Krzyża (1542–1591)

Źródło: Św. Jan od Krzyża, Mistrz w wierze https://teologiapolityczna.pl/jan-pawel-ii-o-sw-janie-od-krzyza, teologiapolityczna.pl, 12 grudnia 2018.

„Po nagraniu When I Was a Child zabrałem taśmę do domu. Po kolacji nastawiłem ją mojej pani, ot tak, żeby wiedziała, nad czym pracowałem. Gdy utwór się skończył, zaległa cisza. Nie wiedziałem, co powiedzieć. W wirze pracy w studiu, kiedy nagrywam partię gitary, a potem Robert nakłada głos, nie wszystko zauważam. Dopiero wtedy wieczorem w domu dotarło do mnie, że to wspaniały utwór.”

Jimmy Page (1944) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Zagrzeb, 17 lutego 1998.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 308.

O domu , O ciszy

„Musiałyśmy budować lądowiska dla samolotów i tłuc kamienie. W ulewnym deszczu i zacinającym śniegu siedziałyśmy w kucki na szosie od godziny szóstej rano do dziewiątej wieczorem. Jeśli jakiemuś Rosjaninowi któraś się spodobała, brał ją na bok. Rano i wieczorem dostawałyśmy zimną wodę i kawałek suchego chleba. W południe była zupa z nieobranych ziemniaków, bez soli. W nocy leżałyśmy śmiertelnie zmęczone w chłopskich chatach i na gołej ziemi w szopach, dokąd nas zapędzono, lecz nie dawał nam spać strach, gdy do naszych uszu dochodziły w ciemności stękania, jęki, sapanie i okrzyki rozkoszy, świadczące o obecności stojących na warcie żołnierzy.”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

O wodzie , O strachu

„Co wieczór, gdy guru zasiadał do odprawiania nabożeństwa, łaził tamtędy kot należący do aśramu, rozpraszając wiernych. Dlatego guru polecił, by kota związywać podczas nabożeństwa. Długo po śmierci guru nadal związywano kota w czasie wieczornego nabożeństwa, a gdy kot w końcu umarł, sprowadzono do aśramu innego kota, aby móc go związywać w czasie wieczornego nabożeństwa. Wieki później uczniowie guru pisali wielce uczone traktaty o istotnej roli kota w należytym odprawianiu nabożeństwa.”

Anthony de Mello (1931–1987) psychoterapeuta pochodzenia indyjskiego, jezuita

Źródło: Śpiew ptaka

O kotach , O czasie , O śmierci , O wieku

„Wyobraźnię podnieca niesłychanie tajemniczość. Kiedyś, kiedy ciągle objeżdżałem Europę, wjeżdżając do jakiegoś miasta, zaraz kupowałem plan tego miasta i już nikogo nie pytając, obchodziłem główne ulice i zwiedzałem interesujące gmachy. Potem zrozumiałem, że w ten sposób pozbawiałem siebie głównego uroku podróży, którym jest nieznaność, niespodziewaność. Zrozumiałem, że podróż jest rozkoszna taka właśnie, jaką pamiętam z dzieciństwa, kiedy rozbudzono mnie w wagonie i rozespanego wsadzono do karety; była to noc czy późny wieczór i przez okna tej karety widziałem tylko wielkie ulice, niespodziewane ich skręty w ciemne zaułki, cienie kościołów czy pomników, policjanta na koniu, który czegoś stał przy oknie naszej karety, gdy stanęła. Zdaje się, że to był Wiedeń. Nie darmo światłocień Caravaggia zachwyca nas w wieku XVII. Najciekawiej jest, jak czegoś nie wiemy.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 42

O nocy , O wieku , O dzieciństwie , O pewności siebie

„Jak sięgam pamięcią wstecz przypominam sobie niebieski, już zużyty klęcznik, pokryty aksamitem, gdzie codziennie rano i wieczór składałyśmy ręce do odmówienia Ave Maria.”

Maria Teresa Ledóchowska (1863–1922) błogosławiona polska misjonarka, urodzona i wychowana w Austrii

Przypominam sobie również obraz czarnej Madonny z Częstochowy, który stał na biurku mojego ojca, a przed którym często zastawałam ojca klęczącego, gdy cichutko wsuwałam się do jego pokoju.
fragment wspomnień Marii Teresy Ledóchowskiej.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, ks. Adam Nowak, Polscy święci. Błogosławiona Maria Teresa Ledóchowska, t. 6, op. cit., s. 217.

„Jeśli ludzie nie czują się chronieni przez Europę, to Europa staje się częścią problemu, a nie rozwiązania. A jeśli nie udaje się z Europą, ludzie sięgają do tego, co sprawdzało się w historii. A tym czymś było państwo narodowe. Wynaturzeniem tego poczucia staje się nacjonalizm. I to przez chwilę działa, tak jak w przypadku alkoholizmu. Wieczorem człowiek czuje się świetnie, a następnego dnia rano ma kaca.”

Frans Timmermans (1961) Holenderski polityk

Źródło: rozmowa Daniela Brösslera, Frans Timmermans: Niektórzy mówią: „Ta podzielona Europa może nie była wcale taka zła”. Odpowiadam: „Wszyscy jesteśmy Europejczykami” http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21544896,frans-timmermans-niektorzy-mowia-ta-podzielona-europa-moze.html, przeł. Ryszard Turczyn, wyborcza.pl, 24 marca 2017.

O historii , O ludziach

„Był pochmurny dzień. Wieczorem zaczął padać drobny, kłujący deszcz i padał tak uporczywie, że przenikał nie tylko ubranie i skórę, ale nawet duszę. Szmuglerzy, dobrze opatuleni chustami i szalami, siedzą milcząc, skurczeni, na poły obecni, ale jakby nieobecni, patrząc jeden na drugiego, lecz nie dostrzegając się wzajemnie… I nikt nie wie, czego chce, czego potrzebuje, czego mu brak… Zdaje się im, że przesuwające się dokoła cienie to dusze umarłych, które błądzą po tym świecie…”

Ojzer Warszawski (1898–1944) żydowski prozaik, malarz i krytyk sztuki, piszący w języku jidysz

Szmuglerzy
Źródło: s. 163.

O duszy

„Wieczorem nawet krasnoludki rzucają długie cienie.”

Helmar Nahr (1931) ekonomista i matematyk niemiecki

Źródło: Hans Werner Wüst, Zitate & Sprichwörter

„Nic mi nie poprawia humoru tak, jak prawackie hejty z rana (lewackie wolę wieczorami), więc bardzo się ucieszyłem, kiedy z porannego przewijania feja dowiedziałem się, iż Anita Gargas zdemaskowała mnie jako ideologa RAŚ. Razem z profesorem Kadłubkiem. Towarzystwo najlepsze, wyobraziłem sobie więc, że pisowska dziennikarka śledcza odkrywa spisek na miarę kodu Leonarda.”

Szczepan Twardoch (1979) polski pisarz fantasy

Źródło: Szczepan Twardoch nazwany „ideologiem RAŚ” w programie Anity Gargas http://ksiazki.onet.pl/wiadomosci/szczepan-twardoch-nazwany-ideologiem-ras-w-programie-anity-gargas/9ggbdg, onet.pl, 16 lutego 2017.

„Wieczorem wkrada się do szpitala grupa harcerek z Murów. Niosą prawdziwą maleńką choinkę ubraną kolorowo, ze świeczkami. Oczom nie chce się wierzyć. Czy to nie gorączkowe majaki? Chore dotykają gałązek. Prawdziwe. Wąchają. Wydaje im się, że las wtargnął ze swoim zapachem. Są wzruszone, dziękują za pamięć, opiekę, przesyłają pozdrowienia obozowym przyjaciółkom, ale jednocześnie ogarnia je tęsknota wraz ze wspomnieniami minionych świąt wśród bliskich.(…) (Drzwi) się otwierają i wpada Zosia Pociłowska z szopką artystycznie rzeźbioną w stearynie. Znowu chodzi od pryczy do pryczy, znowu zachwyty, dotknięcia wychudłymi palcami maleńkich postaci i wymiana serdeczności. Zosia musi obejść cały rewir.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o tajnej polskiej Drużynie Starszych Harcerek „Mury” działającej w konspiracji w obozie Ravensbrück i wsparciu wzajemnym.
Źródło: Danuta Brzosko-Mędryk, Mury w Ravensbrück, Warszawa 1979, s. 76-77

„Dopiero 18 stycznia dojechaliśmy na miejsce, bo długo nas trzymali na postojach. O godzinie 5 lub 6 rano nas odryglowali. To był straszny hałas, który kojarzył mi się z zamknięciem bramy Pawiaka – odryglowanie, a potem odsunięcie tych sztab. Zrobił się niesłychany harmider, wrzask Niemców, szczekanie psów, krzyki mężczyzn, nawoływania kobiet. (…) Był to barak, potem okazało się, że widzimy przez okno (które nie miało szyb) wielki teren, przesuwające się światło i jakieś postaci. Zanim rzuciłyśmy się by zająć miejsce musiałyśmy znaleźć nasze przyjaciółki z Pawiaka, więc zaczynałyśmy się nawoływać. To nasze nawoływanie, przepychanie się w kierunku wolnego miejsca było jednocześnie bardzo przykre, bo tego nie było nigdy w żadnej celi na Pawiaku, w celach panowała na ogół cisza już wieczorem. A tu było coś dziwnego, my wszystkie poddałyśmy się temu szaleństwu. Ja wybiegłam z Alą Dańską na poszukiwanie sienników. Zobaczyłyśmy puste baraki i wbiegłyśmy do nich. Tam miałam pierwszą sprzeczkę, nawymyślałam kobiecie, która chciała mi wyrwać siennik. Był to nieprzyjemny moment, ale triumfalnie z Alą wyniosłyśmy ten siennik, na którym cała nasza szóstka kładła potem głowy. Rano zobaczyłyśmy, że tylko na kawałku podłogi są położone deski. W oknie, przy którym spałyśmy, nie było szyb. Włosy Uli Biderman dosłownie przymarzły, bo w nocy było dwadzieścia kilka stopni mrozu, tuliłyśmy się jedna do drugiej.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o uwięzieniu w obozie niemieckim KL Majdanek.
Źródło: Przyjaźń, która dawała moc. Pamięci Danuty Brzosko-Mędryk (1921-2015) http://www.ravensbruck.pl/pl/ciekawostki/danuta-brzosko-medryk, ravensbruck.pl

O szaleństwie , O świetle , O ciszy , O kobietach

„Gdy pierwsza czwórka dochodziła do miejsca, gdzie leżały trupy, strzelali Niemcy i Ukraińcy w kark od tyłu. Zabici padali, podchodziła następna czwórka, by tak samo zginąć. (…) Podeszłam więc w ostatniej czwórce razem z trojgiem dzieci do miejsca egzekucji, trzymając prawą ręką dwie rączki młodszych dzieci, lewą – rączkę starszego synka. Dzieci szły, płacząc i modląc się. Starszy, widząc zabitych, wołał, że i nas zabiją. W pewnym momencie Ukrainiec stojący za nami strzelił najstarszemu synkowi w tył głowy, następne strzały ugodziły młodsze dzieci i mnie. Przewróciłam się na prawy bok. Strzał oddany do mnie nie był śmiertelny. Kula trafiła w kark z lewej strony i przeszła przez dolną część czaszki, wychodząc przez prawy policzek. Dostałam krwotoku ciążowego. Wraz z kulą wyplułam kilka zębów. Czułam odrętwienie lewej części głowy i ciała. Byłam jednak przytomna i leżąc wśród trupów, widziałam prawie wszystko, co się działo dokoła. Obserwowałam dalsze egzekucje. Wprowadzono nową partię mężczyzn, których trupy padały i na mnie. (…) Wprowadzono dalszą partię kobiet i dzieci – i tak grupa za grupą rozstrzeliwano aż do późnego wieczoru.”

Wanda Lurie (1911–1989)

gdy ocalała z rzezi Woli w Warszawie, 20 sierpnia 1944 już w obozie przejściowym w Pruszkowie urodziła syna Mścisława.
Źródło: Krzysztof Jóźwiak, Rzeź Woli. Rozstrzelane miasto http://www.rp.pl/Rzecz-o-historii/304209878-Rzez-Woli-Rozstrzelane-miasto.html, 23 kwietnia 2017.

O kobietach , O dzieciach

„Przeżyję też i to, że nie podobają się pani moje maniery. Są okropne. Sam nad nimi ubolewam w długie zimowe wieczory.”

Raymond Chandler książka Głęboki sen

Źródło: Głęboki sen, rozdz. 3

„Poradziłem już nawet kilkorgu z tych mędrców od ośmiogodzinnego dnia pracy, by najlepiej zaczynali pracę od razu wieczorem, koło dziesiątej, wtedy mogliby iść do domu nawet już rano i dotarliby tam może jeszcze przed pobudką.”

Timur Vermes (1967)

On wrócił
Źródło: s. 100.

O domu

„Każdego ranka po przebudzeniu otrzymujemy kredyt w wysokości 86 400 sekund życia na dany dzień. Kiedy wieczorem kładziemy się spać, niewykorzystana reszta sekund nie przechodzi na następny dzień. To, czego nie przeżyliśmy w ciągu dnia, zostaje na zawsze stracone, pochłonięte przez wczoraj. Każdego następnego ranka rozpoczyna się ta sama magia, znowu otrzymujemy taką liczbę sekund życia i wszyscy zaczynamy grać w tę nieodwracalną grę: bank może zamknąć nam konto w najbardziej nieoczekiwanym momencie. Bez żadnego ostrzeżenia w każdej chwili może zatrzymać się nasze życie.”

Marc Levy (1961)

A gdyby to była prawda…
Źródło: rozdział 14

O życiu

„Jestem piechurem, lubię Góry Izerskie i piętnasto – czy dwudziestokilometrowe spacery. Kiedyś mogłem po takiej wyprawie wrócić wieczorem do hotelu i jeszcze się gdzieś bawić. A teraz przychodzę, padam na twarz i to wszystko, na co mnie tego dnia stać. Czas nie czeka na nikogo, dotyka nas wszystkich.”

Marek Niedźwiecki (1954) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: Polscy dziennikarze muzyczni. Marek Niedźwiecki: staram się nie mądrować, muzyka.onet.pl, 5 stycznia 2017 http://muzyka.onet.pl/wywiady/marek-niedzwiecki-wywiad-polscy-dziennikarze-muzyczni/6d29z2

O czasie , O czekaniu

„Spędziliśmy słodko-gorzki wieczór. Słodki, bo spotkaliśmy się po latach i wspominaliśmy najpiękniejsze chwile młodości. Gorzki, bo zdaliśmy sobie sprawę, że łączy nas już tylko sentyment.”

Marek Niedźwiecki (1954) polski dziennikarz muzyczny

Nie wierzę w życie pozaradiowe

Cytaty na temat wieczór strona 4

Cytaty na temat wieczór
strona 4