Cytaty na temat widz (555 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Najlepsze role to te, które pozwalają widzom identyfikować się z oglądanymi bohaterami i sytuacjami, a potem w wyobraźni odgrywać je ze swoim udziałem.”

Marlon Brando (1924–2004) amerykański aktor

„Aktorstwo w ogóle powinno dążyć do autentyzmu. Jeśli aktor wie, co zaraz powie, widzowie od razu wyczuwają, że mówi nie swoim tekstem. Jeżeli zaś nie uczy się go na pamięć, nie tylko nie ma pojęcia, co powie, ale i jak to powie, jak się będzie przy tym zachowywał albo poruszał głową, bo tego nie przećwiczył.”

Marlon Brando (1924–2004) amerykański aktor

„Nie cierpię, kiedy w filmie siedzi gość przy żółtej lampie, a w oknie jest niebieskie światło. To takie enerdowskie. Widzowie nie zdają sobie sprawy z tego, jak wiele zależy od laboratorium. Osoba, która robi kopie, to jest też artysta.”

Arkadiusz Tomiak (1969)

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Rozmowa z Arkadiuszem Tomiakiem, autorem zdjęć do filmu Jana Jakuba Kolskiego „Daleko od okna”, stopklatka.pl, 22 grudnia 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1655

O świetle , O cierpieniu

„My, którzy czytamy już skomentowane dzieła geniuszów albo korzystamy z ich prac, jesteśmy przekonani, że nic łatwiejszego, jak poznać się na geniuszu. Tymczasem, który był z nich od razu poznany?… Filantropów męczono lub wyśmiewano; wynalazców nazywano wariatami, a reformatorów heretykami. Można głowę postawić o zakład, że z dwu ludzi stających do jakiegoś wyścigu w dziedzinie ducha – mierność od razu zdobędzie podziw i oklaski, a geniusz – przede wszystkim zaniepokoi widzów. I dopiero następujące pokolenia dostrzegają, że jeden prześlicznie chodził po wyszlifowanych gościńcach, a drugi stwarzał nowe światy.”

Bolesław Prus Emancypantki

Emancypantki

O ludziach , O wariatach , O czytaniu

„(…) o ile w życiu kieruję się prostymi i jasnymi zasadami, o tyle na ekranie przewrotność roli nie pozwala nikomu przejść obok postaci obojętnie. Widz musi opowiedzieć się po którejś stronie, określić swoje emocje, zadać tej postaci pytania.”

Anna Janocha (1984) polska aktorka

Źródło: Zamieniam marzenia na plany – rozmowa z Anią Janochą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1071/Zamieniam-marzenia-na-plany-rozmowa-z-Ania-Janocha.html

O marzeniach , Pytanie

„Nie lubię dydaktyzmu w kinie, czuję wtedy, że ktoś komuś coś narzuca, dookreśla, niepotrzebnie zamyka. Nie lubię opowiadać o swojej pracy, wolę by mówili widzowie, publiczność, ciekawi mnie interpretacja innych. Przecież wszystko, co miałam do powiedzenia widać na ekranie – nie lubię sytuacji, w których muszę objaśniać swoje filmy, dawać takie instrukcje obsługi. Za to uwielbiam słuchać różnych interpretacji, patrzeć jak to, co zrobiłam żyje dalej, nabierając nowych kształtów, znaczeń, nowej wartości. Często jest inaczej niż sobie wyobrażałam, ludzie zwracają uwagę na zupełnie inne rzeczy niż ja, rozumieją film nie po mojej myśli. Ale milczę. To bardzo cenna lekcja dla reżysera i w gruncie rzeczy najprzyjemniejsze, najciekawsze oblicze tego zawodu.”

Andrea Arnold (1961)

Źródło: Anna Serdiukow, Luksus bycia szczerym – wywiad z Andreą Arnold, stopklatka.pl, 6 lutego 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62916

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Coraz śmielej starałem się dochodzić do formy nie narzucającej jednej interpretacji, lecz pozostawiającej widzowi pełną swobodę sięgania do jego własnego świata nieuświadomionych lub przygłuszonych prawdziwych treści jego osobowości. Starałem się i staram się nadal stworzyć formę, która jest tylko początkiem kreowania przez widza dzieła, za każdym razem w innej postaci…”

Stanisław Fijałkowski (1922) polski malarz i grafik

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/stanislaw-fijalkowski

O osobowości

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O życiu

„Moja sztuka jest bardzo prosta: mówię do widza swoim własnym językiem i mogę pragnąć tylko tego, bym został zrozumiany.”

Andriej Tarkowski (1932–1986) rosyjski reżyser, aktor, scenarzysta

O sztuce

„(…) dla widzów Sherlock to coś więcej niż bohater filmowy. To archetyp utrwalony w świadomości.”

Robert Downey Jr. (1965) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Robert Downey Jr. specjalnie dla Stopklatki o rolach Sherlocka Holmesa i Tony’ego Starka, stopklatka.pl, 14 stycznia 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62288

„Dla najprostszego widza był oczywiście najgorszy film, w jakiem zagrałem, czyli Ciacho. Ciacho jest pewną cezurą jeśli chodzi o zaufanie. Poczułem się wykorzystany, kiedy zobaczyłem na premierze zabiegi reżysera i montażysty, które spowodowały, że w filmie pojawiły się rzeczy, których nie było w scenariuszu. To było, delikatnie mówiąc, spore zaskoczenie. Ten film ma swoich fanów, ale to nie jest moja poetyka. Pierwszy po wyjściu z premiery powiedziałem, że jestem w szoku, co to za dziadostwo, w którym zagrałem. My, aktorzy, jesteśmy bardzo mocno rozliczani za to, co robimy i trzeba wreszcie zacząć mówić prawdę.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

o filmie Ciacho.

O zaufaniu , O czytaniu

„Uwielbiam muzykę. Mój dziadek, kompozytor i dyrygent, nauczył mnie słuchać i wprowadził w ten świat. Może dlatego buntuję się przeciwko prymitywnemu sposobowi wykorzystywania muzyki w kinie. Nie chcę, aby pełniła rolę emocjonalnej smyczy dla widza, by sztucznie pompowała napięcie czy narzucała cokolwiek.”

Michael Haneke (1942)

Źródło: Janusz Wróblewski, Wciąż się buntuję. Rozmowa z Michaelem Haneke, „Polityka”, 29 października 2012 http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1531805,1,rozmowa-z-michaelem-haneke.read|

O świecie

„Polityka jest moim światem, ale do tego trzeba mieć umiejętności gracza. Toteż świadomie obsadzam się w roli widza, a nie politycznej primabaleriny. Wolę oko kamery niż dziurkę od klucza w budynku na Wiejskiej.”

Danuta Holecka (1968) dziennikarka, prezenterka

Źródło: „Tele Tydzień” nr 20, 14 maja 2007

O świecie

„Teatr w Szwecji to bardzo droga przyjemność. Bilet kosztuje 30 dolarów. Na musical nawet 70. Ale przecież sale teatralne zapełniają się. To duża zasługa artystów, którzy potrafią widzów zainteresować i nawet klasykę podają w bardzo nowoczesny sposób.”

Małgorzata Pieczyńska (1960) .

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorstwop.htm

O przyjemności

„Moim podstawowym medium jest ruch, teatr tańca, a moją pasją choreologia praktyczna. To metoda analizy ruchu, wytworzona na podstawie studiów Rudolfa Labana. Polega ona na analizie podstawowych elementów ruchu. Bierze się tu pod uwagę: podmiot czynności, jego akcję i działanie, które są uszeregowane odpowiednio do ruchu bardziej lub mniej sformalizowanego, przestrzeń, całą dziedzinę dynamiki, czyli rytm i ruch, a także jego jakości i fakturę, emocje, jakie niesie z sobą, relacje z aktorem, rekwizytem i widzem. Wydobywając pewną jakość ruchową, znaleźliśmy z aktorami wspólny język komunikacji i niemal bezsłowne już w tej chwili porozumienie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B

O komunikacji , O relacjach , O tańcu

„Ja robię teatr konfrontujący widza ze współczesną rzeczywistością, mając różnych szefów – od prawicy do lewicy – udało mi się utrzymać ten kierunek pracy. A podsumowania wypadają na plus.”

Jacek Głomb (1965)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 14 sierpnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/konfrontujew.htm

O rzeczywostości

„Ludziom zawsze bardziej podoba się prosty serial niż ambitne kino. Z serialem można się szybciej i łatwiej utożsamić. Poważne kino zmusza do zadumy, refleksji, a czasem skrajnych emocji, które potrafią widza wyczerpać. Kino, teatr i literatura to sztuka tworzenia rzeczywistości, a nie jej odtwarzania. Kino ambitne to sztuka wyrafinowana i elitarna. Nie dla wszystkich. Jeżeli kogoś zainteresuje, to bardzo dobrze, a jak nie, to nie.”

Kinga Preis (1971) polska aktorka

Źródło: Kinga Preis: Wolę kino ambitne, PAP, 9 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112571.html

O sztuce , O literaturze , O rzeczywostości , O czasie

„Liczę na to, że młoda dramaturgia polska i obca zainteresuje widzów z tej samej, co jej autorzy generacji (…). Ale nie oznacza to, że ludzie starsi nie znajdą tu nic dla siebie. Na dużej scenie (…) będziemy się starali przede wszystkim podejmować próby reinterpretacji polskiej klasyki. Chciałbym, aby zawsze się to odbywało z perspektywy tematu. Jeśli jakaś sztuka pojawi się na scenie, to dlatego, że przy jej pomocy chcemy widzom coś ważnego powiedzieć.”

Paweł Wodziński (1967)

Źródło: Nie boję się ryzyka, „Głos Wielkopolski” 2000, nr 250

O ludziach , O sztuce , O pomocy

„Większość hollywoodzkich filmów, zarówno tych dawniejszych, jak i obecnych, gloryfikuje wojnę i przedstawia jej nieprawdziwy obraz. Oczywiście ma to cel propagandowy: chodzi o to, aby z jednej strony pokazać naszych dzielnych chłopców walczących na drugim końcu świata, a z drugiej – podtrzymać morale w kraju. No i przekonać widzów, że nasi walczą w słusznej sprawie i na pewno zwyciężą. Tom i ja postawiliśmy sobie za punkt honoru, aby odbrązowić tę legendę i pokazać, że w wojnie nie ma nic chwalebnego. Każdy weteran Ci to powie: nie ma nic chwalebnego w tym, że przyjaciel ginie na Twoich oczach, bo wszedł na minę i wybuch rozerwał go na kawałki. Albo że kolega z oddziału jest ciężko ranny i trzeba go zostawić na pewną śmierć.”

Steven Spielberg (1946) amerykański reżyser, scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Wywiad, 18 marca 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64043

O śmierci , O wojnie , Obraz

„Opracowując tekst zawsze staram się myśleć widzem. Zwracam uwagę, żeby podkładanie innych sensów albo wywracanie ich było zrozumiane.”

Maciej Sobociński (1975)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/starams.htm

O myślach , O myśleniu , Sens

„Wydaje mi się, że komedia jest najtrudniejszym gatunkiem filmowym. Szczególnie trudne jest znalezienie właściwego rytmu. Dlatego między innymi podziwiam Billy Wildera, że potrafi tak prowadzić aktorów i spiętrzać efekty komediowe, że ledwo przebrzmi śmiech wywołany jedną kwestią dialogową, lub sytuacją, już widz zmuszony jest śmiać się z następnej, która z poprzedniej bezpośrednio wynika. Można bowiem stosunkowo łatwo wywołać śmiech raz, natomiast wywołać tym samym zdaniem kilkakrotne wybuchy śmiechu jest niezwykle trudno.”

Alain Resnais (1922–2014)

Źródło: Anna Fuksiewicz, Zapraszam widza do wspólnej zabawy, „Kino” nr 11 (143), 1977, s. 47.

O śmiechu

„Trzeba się godzić z noszeniem nazwiska granej postaci. Przekonałem się o tym po najdłuższym serialu, w jakim grałem – Samo Życie. Ale mam świadomość, że telewizyjna pamięć widzów jest krótka. Tylko od aktora zależy, kiedy powie „stop”. Z Samego Życia odszedłem w momencie, gdy moja rola przestała mnie bawić, gdy zrozumiałem, że nic więcej tam zdarzyć się nie może. Na szczęście robię też wiele innych rzeczy w teatrze i filmie, co daje mi dystans i oddech.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Bohdan Gadomski, Facetem jest się od czasu do czasu. Mam duszę dziecka, „Angora” nr 11, 13 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116609.html

O życiu , O szczęściu , O dzieciach , O facetach

„Ciekawy jest dla mnie moment przemiany, kiedy farba łudząco przypomina jakąś inną substancję i jak dobry aktor na scenie zamienia się w bohatera tak, że widz zapomina o tym, że jest to tylko aktor, i zaczyna mu wierzyć.”

Piotr Janas (1970)

Źródło: culture.pl https://culture.pl/pl/tworca/piotr-janas

O zapominaniu

„Odczuwam silną potrzebę odnalezienia trwałych punktów odniesienia, niezmiennych wartości, korzeni cywilizacji, w której wzrastałem. Sztuka klasyczna pozwala lepiej żyć w tym głupkowatym świecie. I podobne potrzeby dostrzegam u wielu widzów zmęczonych tzw. nowoczesną sztuką.”

Igor Mitoraj (1944–2014) polski rzeźbiarz

Źródło: Polityka.pl http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1595015,1,igor-mitoraj-polski-rzezbiarz-w-toskanii.read

O sztuce

„Mam nadzieję, że widzowie zmęczeni już może agresją współczesnego kina, tym brudem, zaplanowaną i zamierzoną brzydotą, zechcą popatrzeć na coś, co jest niezwykle piękne i harmonijne. Czasami też smutne, nie zawsze za wszelką cenę wesołe, ale zdecydowanie dalekie od mordowania się przy pomocy baseballowego kija.”

Izabella Cywińska (1935) polski reżyser teatralny, b. minister kultury i sztuki

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32145

O pomocy

„Każdy proces to spektakl, toczący się na oczach widzów pojedynek obrony i oskarżenia. Ani obrońca, ani oskarżyciel nie opowiadają prawdziwych, a jedynie domniemane, możliwe historie. Na końcu ogłasza się, kto zwyciężył – przy czym werdykt nie zawsze ma coś wspólnego ze sprawiedliwością.”

Jacques Vergès (1925–2013)

Źródło: polityka.pl, 22 grudnia 2008 http://www.polityka.pl/swiat/tygodnikforum/277325,1,obronca-zbrodniarzy.read

O sprawiedliwości , O historii

„Po wątek homoseksualny sięgam nie po to, by – broń Boże – kogokolwiek szokować. Po prostu wychodzę z prostego skądinąd założenia, że łamanie tabu uczy tolerancji. Takie właśnie mam ambicje, by oswoić widzów z tą tematyką.”

Ilona Łepkowska (1954) scenarzystka polska

Źródło: Świat seriali, 2010 http://www.swiatseriali.pl/seriale/barwy-szczescia-372/news-rozne-barwy-milosci,nId,277603

O Bogu , O świecie

„Krytyka jest aktorowi bardzo potrzebna.(…) Najważniejsze są dla mnie opinie widzów, to daje mi największą satysfakcję.”

Beata Olga Kowalska (1966)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 19 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krytyka.htm

„Nie uważam się za inżyniera dusz. To filmy wpływają na ludzi, nie aktorzy. Nie staram się przeforsować jakiegoś konkretnego politycznego światopoglądu. Nie dobieram ról pod takim kątem. W roli interesuje mnie rola, a nie polityka. Chociaż jest jedna rzecz, którą rzeczywiście chciałbym przekazać widzom: żeby otworzyli oczy i nauczyli się samodzielnie myśleć. Jeżeli po seansie ludzie zaczynają rozmawiać o tym, czego ich zdaniem dotyczył film, to świetnie. To znaczy, że moja praca nie poszła na marne. Oczywiście zależy mi na tym, by wszyscy brali czynny udział w życiu politycznym. Dlatego namawiam: bierzcie udział w wyborach, głosujcie! Na pewno jednak nie będę nikogo przekonywał, że powinien głosować na tego, a nie innego polityka czy ugrupowanie.”

Denzel Washington (1954) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=25760

O ludziach , O duszy , O myślach , O myśleniu

„Tworzę filmy dla widzów z całego świata, takich, którzy rozumieją mój język. Kiedy mówię język, nie mam na myśli hindi, mam na myśli język mojego kina.”

Shah Rukh Khan (1965) indyjski aktor i producent filmowy

I make films for the world audience which understands my language. When I say language I don’t mean Hindi; I mean the language of my cinema. (ang.)
grudzień 2008

O myślach , O myśleniu

„To w ogóle jest wyzwanie, nakręcić film, który będzie zabawny od pierwszej do ostatniej sceny. Realizacja komedii to jedno z najcięższych zadań dla reżysera. Ale, co ciekawe, im trudniejszy temat, tym prościej rozbawić widzów. Ponieważ publiczność bardziej nastawia się na emocje. Dlatego uważam, że wyzwania pod wieloma względami ułatwiają pracę.”

Judd Apatow (1967) amerykański scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Judd Apatow specjalnie dla Stopklatki o „Funny Poeple”, współpracy z Kamińskim i humorze kloacznym, stopklatka.pl, 22 września 2009 https://archiwum.stopklatka.pl/news/judd-apatow-specjalnie-dla-stopklatki-o-funny-poeple-wspolpracy-z-kaminskim-i-humorze-kloacznym-150101,wiecejNewsow,2

O współpracy

„Uważam, że teatr poza magią i spotkaniem z żywym widzem, najlepiej przygotowuje do roli aktora. To w teatrze pracuje się nad rolą i wiele czasu poświęca się na budowanie danej postaci – to właśnie te umiejętności wykorzystuję podczas pracy nad filmem czy serialem. Teatr mnie inspiruje.”

Rafał Rutkowski (1973)

Źródło: Joanna Garbarczyk, Schematyczność czy improwizacja?, „Dziennik Teatralny, Katowice”, 9 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28800

O czasie , O czytaniu

„Potrafi milczeć. Mam wrażenie, że mówi co trzecie zdanie. Jego aktorstwo pozostawia pewien niedosyt. Budzi głód zarówno u widzów, jak i u reżyserów, którzy mają wrażenie, że nie wszystko zostało w nim odkryte.”

Krzysztof Krauze (1953–2014) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o Andrzeju Chyrze.
Źródło: „Polityka” 33/06; 19 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awkl.htm

O głodzie , O wrażeniach

„Reżyser dokumentalista to – według mnie – człowiek, który stara się przybliżyć widzom pewne tematy z życia, do których sam nie mógłby dotrzeć. Zawsze starałem się dostać z kamerą w rejony niedostępne przeciętnemu człowiekowi. Do domu Tadeusza Bairda czy na metę rajdu Monte Carlo. Jako dokumentalista starałem się pobudzić ludzką ciekawość i częściowo ją zaspokoić.”

Ludwik Perski (1912–1993) polski reżyser, realizator filmów dokumentalnych.

Źródło: rozmowa z Bogdanem Zagrobą, „Film” 20/1982

O domu

„Asymmetry tworzy nić powiązań, wzajemnych relacji i przyjaźni. To się czuje.(…) Myślę że chodzi tu o coś więcej niż program artystyczny, którego aż się chce być częścią. Z pewnością zapał całej ekipy realizującej festiwal udziela się wykonawcom. Nasza ekipa organizacyjna, techniczna, bookingowa, promocja i wolontariusze to ludzie z pasją. Asymmetry to ich dzieło. To praca każdego z każdym. Ich wysiłek, pomysłowość i zaradność oraz swoista atmosfera, przenosi się, jak ja to nazywam, przez rampę. Wiedzą to doskonale także widzowie, którzy przyjeżdżają do Wrocławia z całej Europy. Jest ich z roku na rok coraz więcej.”

Robert Chmielewski (1965)

o Asymmetry Festival.
Źródło: Pierwszy milion zainwestowałbym w mój zespół, tuwroclaw.com, 1 lutego 2013 http://www.tuwroclaw.com/wywiady,pierwszy-milion-zainwestowalbym-w-moj-zespol,wyw4-2147.html

O przyjaźni , O ludziach , O myślach , O wysiłku

„Zawsze marzyłem o tym, by stworzyć miejsce, w którym będą prezentowane sztuki z całego świata. Często w wielu zakątkach świata oglądam znakomite przedstawienia i dramaty, na temat których nie ma u nas nawet małej notki. Postanowiłem powołać teatr impresaryjny dlatego, że wychodzę z założenia, że najpierw trzeba mieć jakiś repertuar i propozycje dla widzów, a dopiero później należy myśleć o własnej scenie.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O myślach , O myśleniu

„Nie ma nic bez ryzyka.
Tylko widz, tylko widz go unika.
A kto chce być wewnątrz zdarzeń –
musi żyć wciąż z bagażem.
Musi mieć walizeczkę i koc,
i latarenkę na noc.”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

Źródło: piosenka No i jak tu nie jechać?

O nocy

„W wychowaniu narodowym mężczyzn patriotyzm nie wystarcza. Muszą oni za młodu nawykać, w odpowiednim wiekowi swemu zakresie, do systematycznego obejmowania całości życia narodu, całokształtu jego zadań, spraw i celów, do umiejętności rozwiązywania węzłów i sprzeczności życia publicznego, muszą nadto mieć tę głęboko zakorzenioną w duszy świadomość, że Ojczyzna – to gmach realny, który nieustannie planem budować i wznosić należy, że nie wolno nic trwonić z dorobku przeszłości, lecz trzeba go w każdym pokoleniu pomnażać. W ten sposób młodzież ma zawczasu rozwijać w swej duszy zarówno poczucie przyszłej za całość dóbr narodowych odpowiedzialności, jak i uczucia gospodarcze względem własnego kraju. Spadkobierca spuścizny ojczystej i późniejszy odpowiedzialny jej gospodarz innym okiem i z innym uczuciem patrzeć musi na czekające go w przyszłości dziedzictwo, niż widz postronny, dla którego jest ono tylko podmiotem spostrzeżeń.”

Zygmunt Balicki (1858–1916) polski socjolog, publicysta, polityk, działacz narodowy

Źródło: Zasady wychowania narodowego

O młodzieży , O emocjach , O duszy , O przeszłości

„Dla widza, który przychodzi na farsę, angielsko brzmiące nazwisko jest bardziej atrakcyjne, bo to sprawdzona szkoła.”

Magdalena Wołłejko (1955) polska aktorka

o pseudonimie Meggie W. Wrightt.
Źródło: Paulina Sygnatowicz, Nasze nie śmieszy, „Życie Warszawy” nr 43, 20 lutego 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/35516.html

O życiu , O szkole

„Teatr wielkich uczuć wymaga repertuaru, przez który w całej pełni można by obudzić w widzu pożądane przez nas wielkie uczucia.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Marzenie o teatrze http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=7023, „Dziennik Polski” nr 46, 23 lutego 1955, s. 2–3.

O emocjach

„Staram się w moich filmach stworzyć pewną sugestywną wizję świata, która kazałaby odbiorcy zapomnieć o tym, że jest w kinie. Widz powinien poczuć się współuczestnikiem wydarzeń, winien identyfikować się z bohaterem. W fabularnym filmie aktorskim cel ten jest łatwiejszy do osiągnięcia (…). W filmie animowanym rzecz jest trudniejsza – ale czy niemożliwa? Nawet świat narysowany na papierze może przypominać na tyle autentyczną rzeczywistość, by widz uwierzył w jego istnienie. Nawet narysowany człowiek może zdradzać swój charakter, swe uczucia”

Ryszard Czekała (1941–2010)

Źródło: „Film” 9/1971

O świecie , O emocjach , O charakterze , O rzeczywostości

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html

„(…) możliwa jest teatralna sztuka w której samo stawanie się, uniezależnione od spotęgowanego obrazu życia, może widza wprowadzić w stan pojmowania metafizycznego uczucia, niezależnie, od tego, czy 'fond' sztuki będzie realistyczne, czy fantastyczne, lub też czy będzie syntezą obu rodzajów w swoich poszczególnych częściach, naturalnie o ile całość sztuki będzie wypływała ze szczerej konieczności stworzenia w warunkach scenicznych wyrazu metafizycznych uczuć w czysto formalnych wymiarach u autora.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939) polski pisarz, filozof, dramaturg i malarz

Źródło: Wstęp do teorii czystej formy w teatrze w: Teatr i inne pisma o teatrze, Warszawa 1995.

O sztuce , O emocjach , Obraz

„Nie lubię i wywołuje we mnie sprzeciw wszelka łopatologia, nudne oczywistości, bezsensowne wulgaryzmy. Poza tym, odpycha mnie głupie epatowanie brutalnością i mania „straszenia widza”. Często słyszę ze sceny, że oto tak naprawdę nie ma miłości, a życie i człowiek jest zdegenerowany, ohydny i nic nie wart. Widzowie oczekują od teatru nie tylko negatywnego obrazu współczesności. Zagoniony człowiek, zmęczony rzeczywistością, skołowany codziennymi problemami szuka przecież w teatrze także jakiejś nadziei, chwili spokoju, poezji, odpowiedzi na trudne pytania… a ja często wychodzę z teatru przestraszona, zmęczona i jeszcze bardziej skołowana. I myślę sobie wtedy, że teatr na własne życzenie odsuwa się od ludzi poprzez owo „straszenie”.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtim.htm

O życiu , O ludziach , O myślach , O rzeczywostości

„Zdarza się, ze widzowie kojarzą losy bohaterów ze swoimi własnymi. Jeden z wątków Plebanii mówił o tym, ze odszedł ode mnie mąż. Pewnego dnia zaczepiła mnie na ulicy kobieta, prosząc, abym zrobiła wszystko, by mąż do mnie wrócił, bo tylko wtedy jej małżonek się z nią pogodzi.”

Irena Karel (1943) polska aktorka

Źródło: Kocham cię, życie, „Tele Tydzień”, nr 17, 25 kwietnia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/karel.html

O życiu , O kobietach , O losie , O odejściu

„Tłum to dziwne zwierzę o tysiącu głów i jednym sercu. Jeśli uda się podbić to serce, wytwarza się w powietrzu aura, która unosi mnie do nieba. Jednak bywa, że coś się nie udaje, i wtedy klęska jest bolesna. Gdy walczę o uwagę widzów, czuję niesłychany przypływ adrenaliny.”

Jean-Michel Jarre (1948) francuski kompozytor muzyki elektronicznej

Źródło: „Gala” nr 24/2007, czerwiec 2007

O zwierzętach , Serce

„Lubię postać, którą gram w Magdzie M. Wiem, że jest negatywna, i że widzowie jej nie lubią. Ale jeśli jej nie lubią, to znaczy, że dobrze ją gram. Negatywne, pokomplikowane postaci są ciekawsze do grania.”

Magdalena Cielecka (1972) polska aktorka

„Widz to nie ktoś, kto niczego nie pojmuje, kto się bulwersuje, kto nienawidzi, kto się śmieje; widz to ktoś, kto rozumie, kto sympatyzuje, kto kocha i kto się pasjonuje. Taki widz sieje zgorszenie w równym stopniu co twórca: obaj łamią porządek zachowawczości wymagający albo milczenia, albo sprawozdania złożonego w zwykłym języku, który nie odbiega od przeciętnej.”

Pier Paolo Pasolini (1922–1975) włoski pisarz, poeta i reżyser filmowy

Źródło: Kino niepopularne, „Nuovi Argomenti” nr 20/1970, tłum. Mateusz Salwa.

Kochać się

„Dla mnie malarstwo nigdy nie jest dla wszystkich, tylko zawsze dla jednego. Jeżeli w ogóle ma się zdarzyć jakaś relacja między widzem i pracą, to będzie to pojedynczy człowiek, który stanie przed obrazem i nawiąże z nim kontakt. To się dzieje na poziomie jednego człowieka, który stoi przed obrazem namalowanym przez jednego człowieka.”

Jarosław Modzelewski (1955)

Źródło: Stach Szabłowski, Nigdy nie będzie takiego malarza http://www.obieg.pl/rozmowy/1435, obieg.pl, 12 kwietnia 2007.

O relacjach , O malarstwie , Obraz

„Granica [teatru], limit dla mnie polega na tym, że rozumie się pewne rzeczy dotyczące estetyki teatru, dotyczące emisji, produkowania emocji, które chce się w widzu wzbudzić. Mogę powiedzieć w tym momencie, że naturalizm i pokazywanie w teatrze tego, co jest w życiu, mnie absolutnie nie obchodzi. Teatr to fikcja i na tym zależy mi najbardziej.”

Radosław Rychcik (1981)

Źródło: Aleksandra Czapla-Oslislo, Rychcik: Życie w teatrze mnie nie obchodzi, „Gazeta Wyborcza - Katowice” nr 78, 4 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114597.html

O życiu

„Reżyser powinien pamiętać o najważniejszym przesłaniu autora i o specyficznej, dominującej atmosferze książki. I powinien zachować umiar w pokazywaniu widzom, do czego to on nie jest zdolny… Nie wolno dopowiadać wszystkiego do końca, trzeba zaufać wyobraźni i dociekliwości widza. Reżyser, tak jak tłumacz, powinien wczuć się w autora, ulec jego wizji, a nie konkurować z nim. To jedna z lekcji i Dumbledore’a, i lwa Aslana: w sztuce, tak jak w całym życiu, pokora jest pierwszą z cnót.”

Andrzej Polkowski (1939–2019)

Źródło: Przemysław Drożdż, Najbardziej cenię ekranizacje trylogii Tolkiena. Andrzej Polkowski specjalnie dla Stopklatki, stopklatka.pl, 21 listopada 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50652

O książkach , O zachowaniu , O zaufaniu

„Z psychopatologii widza multikinowego przejąłem zgubny nawyk spóźniania się na seans co najmniej kwadrans, żeby nie oglądać reklam.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 5/1939, maj 2008

„Jak widzowie mogliby wyrazić wdzięczność dla mnie? Najlepiej w swoich testamentach.”

Robert Redford (1936) amerykański aktor i reżyser filmowy

Źródło: „Forum”, 18 grudnia 2006

O wdzięczności

„(…) artysta musi być prawdziwy w tym, co robi, otwarty dla widzów i konsekwentny w swoim działaniu.”

Michał Bajor (1957) polski piosenkarz i aktor

Źródło: „Konkrety” 51/52/05 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cogralo.htm

„Zawsze lubiłem się wygłupiać. Lubiłem kabarety, chodziłem na występy Potemów, Po Żarcia. Kiedyś był w Trójmieście taki przegląd kabaretów studenckich Wyjście z cienia. W 1998 roku byłem tam jako widz, a już w '99 zgłosiliśmy się jako kabaret.”

Abelard Giza (1980) polski artysta kabaretowy

odpowiedź na pytanie, dlaczego zajął się kabaretem.

„Nie mam problemów, aby rozmawiać z publicznością i dziennikarzami. Wręcz przeciwnie lubię o swojej twórczości dyskutować. Natomiast staram się unikać interpretacji swoich filmów, ponieważ wtedy ograniczam odbiór widzom.”

Lisandro Alonso (1975)

Źródło: Przemek Lewandowski, Unikam interpretacji swoich filmów. Nasze spotkanie z Lisandro Alonso, stopklatka.pl, 29 lipca 2006 http://archiwum.stopklatka.pl/news/unikam-interpretacji-swoich-filmow-nasze-spotkanie-z-lisandro-alonso-150379

„Inscenizacja tekstów, który znalazłem, jest jak oddawanie do zamieszkania pałaców, które stoją w ruinie. W teatrze przywracamy je do życia. To taki recykling. Rzadko sięgam do współczesnych tekstów, ale w każdym moim spektaklu intensywnie rozmawiam ze współczesnością. To jest mój najważniejszy punkt odniesienia. Sytuacja na zewnątrz nas musi być cały czas przekładana na sytuację bycia aktorem. Dlatego aktor może zabierać widza w takie rejony, do których być może sam by nigdy nie zawędrował. Zabiera go tam nie pokątnie i potajemnie, tylko w pełnej jawności, na oczach świadków. Intryguje mnie ten aspekt jawności.”

Paweł Passini (1977) polski reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik”, 3 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mzpa.htm

O czasie , O zamieszkaniu

„(…) widzowie mają zobaczyć na ekranie nie Charlize Theron, tylko postać, którą gram. Na tym polega moja praca. Aktor w rękach reżysera jest jak czysta karta, którą trzeba zapełnić treścią. Jeśli więc na przykład gram policjantkę, to muszę wyglądać i zachowywać się jak policjantka. Inaczej bohaterka nie byłaby wiarygodna. Wszystko zależy od tego, co jest napisane w scenariuszu.(…) Nigdy nie obdarzam swoich postaci własnymi cechami. Nie chcę. Nawet jeśli nie zawsze zgadzam się z opiniami czy zachowaniem postaci, którą gram. W czasie pracy jednak kompletnie wchodzę w skórę swojej bohaterki. Gdyby było inaczej, gdybym chciała przekazać na ekranie coś osobistego, to nie byłaby to tak naprawdę rola. Grałabym po prostu samą siebie, a reżyser musiałby zmienić imię postaci na Charlize.”

Charlize Theron (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45607

O zachowaniu , O czasie

„Najgorzej, gdy widzowie przychodzą zobaczyć, czy artysta jeszcze żyje, bo jego interpretacje znają na pamięć. Mam nadzieję, że mnie to nie dotyczy.”

Garrick Ohlsson (1948) pianista amerykański

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 lutego 2008 http://www.rp.pl/artykul/90820.html

„To miał być krzyk w obronie dzieci. Krzyk, który poruszy wrażliwość widza stępioną przez różnego rodzaju drastyczne przekazy, pojawiające się chociażby w serwisach informacyjnych.”

Andrzej Celiński (reżyser) (1961) reżyser

o filmie Dzieci z Leningradzkiego.
Źródło: Grzegorz Wojtowicz, „Dzieci z Leningradzkiego”. Tubka kleju zamiast obiadu, stopklatka.pl, 25 lutego 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24439

O dzieciach

„Ethan też świetnie pasował do mojego bohatera filmowego, profesora literatury, bo jest aktorem w typie intelektualnym. Zresztą, sam napisał dwie powieści. Poza tym ma w sobie jeszcze coś z młodzieńca, łatwo wzbudza sympatię, a na tym bardzo mi zależało. Tym bardziej, że w trakcie filmu ta postać staje się coraz bardziej podejrzana i dwuznaczna, a ja chciałem, żeby widzowie jakoś się z nią utożsamiali. Niewielu jest takich aktorów, którzy mają w sobie naturalny autentyzm. Ethan go ma.”

Paweł Pawlikowski (1957) polski reżyser i scenarzysta

o filmie Kobieta z piątej dzielnicy.
Źródło: Marcin Zawiśliński, Polacy w Piątej Dzielnicy, portalfilmowy.pl, 25 września 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,10918,4,1,Polacy-w-Piatej-Dzielnicy.html

O kobietach , O literaturze

„W ówczesnych redakcjach, tak jak i w części dzisiejszych nawet debiutant, praktykant nie jest zobowiązany do siedzenia od 8 do 16. Ma zajęcia dosyć luźne i wiele zależy nie od jego pozycji hierarchicznej, ale od tego, jakimi umiejętnościami się wykaże i jak go ocenią czytelnicy, widzowie czy słuchacze. Jednym słowem ma w ręku i słowie instrumenty stanowienia o sobie.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: wywiad dla HomoDicit.pl, styczeń 2008

„Nie projektuję miejsc, w których ludzie mają się śmiać. Gdyby tak było, zachowałbym się jak idiota: „ – Dzień dobry państwu, mówi Jan Jakub Idiota!” Nie sposób tego przewidzieć. Potrzebny byłby model widza – urządzania, które śmieje się, kiedy je nacisnąć. Człowiek nie ma czipa. Czipem jest serce.”

Jan Jakub Kolski (1956) polski pisarz i reżyser

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16694

O ludziach , O zachowaniu , Serce

„Moi rodzice często mnie pytają: „Marieta, ale co daje Ci ten teatr? W sumie nie zarabiasz tam pieniędzy i się tylko męczysz.” Ale teatr daje mi wiele. Dzięki niemu mogę wysłuchać po spektaklu ludzi, którzy mówią szczerze wzruszeni: dziękuję. Nie da się tego przeliczyć na żadne pieniądze. Scena też jest dla mnie takim skakaniem na bungee. Za każdym razem jak patrzę na widzów, dostaję pozytywnego „stresa”. Uwielbiam to! Natomiast po takim dniu w teatrze jestem niewiarygodnie zmęczona.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Scena jest dla mnie skakaniem na bungee... – wywiad z Marietą Żukowską http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/2005/Scena-jest-dla-mnie-skakaniem-na-bungee-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

O pieniądzach , O ludziach , O rodzicach

„Świadomie podjąłem decyzję o graniu w serialach, chociaż być może niektórych widzów zawiodłem. Jeśli tak, jest mi przykro. Paradoksalnie – fakt, że stałem się „popularny”, wpływa na to, że dostaję wiele propozycji z wyższej półki.”

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Warszawa, 3 sierpnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/graniew.htm

O decyzjach

„Sam nie uznaję siebie za dokumentalistę, uprawiam raczej filmowe pamiętnikarstwo. W literaturze forma dziennika zaszła bardzo daleko, może być wyznaniem, opisywać dzień po dniu, albo może być dziennikiem fikcyjnym. To osobna forma, która nie jest dokumentem. W filmie, klasyczne dokumenty, uprawiane w latach trzydziestych i czterdziestych miały wiodący temat. Ich kręcenie polegało na tym, że kolekcjonowało się materiały do zilustrowania tego tematu. Zazwyczaj decydowano się na przedstawienie czegoś złego i zbierało się materiał, żeby pokazać jak bardzo to jest złe. Potem przyszli ludzie z Cinéma Vérité, którzy twierdzili, że będą otwarci i nie będą mówić, czy coś jest złe czy dobre, ale odkryją to ze wszystkich stron i widz sam zdecyduje o ocenie. Ale nawet pobieżne zapoznanie się z dokumentami Cinéma Vérité uświadamia, że wiele w tych filmach naświetla postawy ich twórców. Ja nie przynależę do żadnej z tych grup. Idę przez życie, zbieram niektóre jego momenty, nigdy nie planuję. Po prostu coś zachwyca moje oko i każe mi złapać za kamerę. Ja nawet się specjalnie nie rozglądam. Zwyczajnie idę. Nigdy nie wiem czemu i kiedy będę kręcił. Zatem cały mój materiał przedstawia mnie. Jeśli jestem dokumentalistą – to dokumentuję wyłącznie siebie. Bez scenariusza, aktorów, ustawionego planu, sztucznie wyprodukowanej rzeczywistości jak w hollywoodzkim filmie.”

Jonas Mekas (1922–2019) litewski reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66195

O życiu , O ludziach , O literaturze , O rzeczywostości

„Widz dla twórcy jest po prostu innym twórcą. To on ma zdecydowanie rację, a nie socjologowie, politycy, pedagodzy itd. Gdyby widz był istotnie podporządkowany twórcy, tzn. gdyby był jednostką masy (socjologowie), bądź obywatelem, którego należy zindoktrynować (politycy), bądź wreszcie dzieckiem, które należy wyedukować (pedagodzy), wówczas nie można by też mówić o twórcy. Nie jest on przecież ani pomocą społeczną, ani propagandzistą, ani nauczycielem w szkole.”

Pier Paolo Pasolini (1922–1975) włoski pisarz, poeta i reżyser filmowy

Źródło: Kino niepopularne, „Nuovi Argomenti” nr 20/1970, tłum. Mateusz Salwa.

O dzieciach , O nauczycielach , O pomocy

„Stadiony amerykańskie były większe, mogły powiększyć większą liczbę widzów.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=2&startsz=x

O sporcie

„Do dzisiaj wiele osób wyobraża sobie, że Teksas wygląda tak, jak pokazywał go w westernach John Ford. Zresztą nie chodzi tylko o westerny! Widzowie z Europy bardzo często mają takie wyobrażenie o Ameryce, jakie przekazuje im Hollywood – na przykład, że w Nowym Jorku (…) ludzie mieszkają w olbrzymich apartamentach na poddaszu, a po ulicach przechadzają się piękne kobiety w długich wieczorowych sukniach. (…) Dziki Zachód stał się obiektem powszechnej fascynacji dlatego, że tak został wykreowany w westernach.”

Tommy Lee Jones (1946) aktor amerykański

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=19089

O kobietach , O ludziach

„Jestem eklektykiem. Wszystko wywiera na mnie wpływ. Filmy angielskie i francuskie z lat 40. No i włoski neorealizm – filmy z tego okresu są niewiarygodnie piękne. Sam dążę do klasycznego stylu narracji, który umożliwia widzowi śledzenie aktora, nie akcji. Lubię amerykańskie filmy klasy „B”, dzisiaj już niemodne. Hollywood umarło w 1962 roku, dzisiejsze filmy nie mają nic wspólnego z prawdziwym kinem. Nie potrafię pojąć, jak to możliwe, że dorośli ludzie mają czelność pokazywać innym dorosłym ludziom takie bzdury. Zapotrzebowanie na głupotę musi być duże, ale żeby mieć tyle odwagi?”

Aki Kaurismäki (1957)

Źródło: Matti Pukko, Ironiczny i nostalgiczny, „Kino” nr 11/2006, s. 30, tłum. Irena Gruca-Rozbicka.

O ludziach , O głupocie

„Teatr jest świetnym miejscem do mierzenia się z trudnymi problemami. One są trudne, dopóki się nie zbliżymy do siebie. Łatwiejsze, gdy o nich rozmawiamy i widzimy, że dotyczą nie tylko nas. Widz i artysta są po tej samej stronie, nikt nie jest mądrzejszy.”

Bartosz Szydłowski (1968)

Źródło: Gabriela Cagiel, Łaźnia Nowa w wakacje podkręca tempo, „Gazeta Wyborcza – Kraków” nr 142, 20 czerwca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/141600.html

O wakacjach

„Nie robiłem filmów, ponieważ nie chciałem schodzić poniżej pewnego poziomu. Nie chciałem zawieść oczekiwań widzów.”

Sylwester Chęciński (1930) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/dz_przybyli_ulani_checinski

„Zostanie w pamięci widzów, bo dostał się do grupy tych szczęśliwych aktorów, którzy zaistnieli, gdyż jego role w filmach Juliusza Machulskiego to już klasyka.”

Elżbieta Zającówna (1958) polska aktorka

o Jacku Chmielniku.
Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Jacek Chmielnik, aktor „Vabanków”, „Rzeczpospolita”, 22 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144700.html

„Trzeba powiedzieć, żeby ludzie chodzili na kabarety, bo kabaret istnieje tylko z widzem. Telewizja nie przekazuje tej energii, która istnieje na prawdziwej scenie, w kontakcie artysty z widzem. Każdy, kto był pierwszy raz na kabarecie, mówił mi, że odkrył go na nowo.”

Robert Górski (1971) polski twórca kabaretowy

Źródło: Seweryn Domagała, Rozmowa o kabarecie - Czubaszek, Andrus, Górski i Halama, 26 marca 2008 http://www.sewi.pl/wywiady/rozmowa-o-kabarecie-czubaszek-andrus-gorski-i-halama/

O ludziach

„Nie miałam potrzeby sprzedania się i zaistnienia na ekranie w sposób barwny, bo to nie była barwna postać i wcale nie musi wydawać się atrakcyjna widzowi.”

Kinga Preis (1971) polska aktorka

o filmie Cztery noce z Anną.
Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=48582

„Gdyby to był film, teraz nastąpiłyby koniec i coś by się rozstrzygnęło. W filmie czy w powieści udramatyzowano by atak, doprowadzając go do punktu kulminacyjnego. Gdyby atak odbyłby się w filmie czy w powieści, byłby udany. O czymś by przesądzał. Miałby pozory sensu i pozory emocji. A zaraz po nim wszystko by się skończyło. Widzowie mogliby iść do domu, pomyśleć o pozorach sensu i odczuć pozory emocji. Nawet jeśliby bohater poległ, miałoby to jakiś sens. Sztuka – doszedł do wniosku Bell – sztuka twórcza to gówno.”

James Jones książka Cienka czerwona linia

Cienka czerwona linia

O sztuce , O domu , Sens

„Widzowie przez wiele lat mylili mnie z Heniem. Nie obrażałem się, bardzo mnie to bawiło.”

Zbigniew Buczkowski (1951) aktor polski

o bohaterze serialu Dom.

O domu

„Ascetyczna reżyseria ma tę dobrą stronę, że kieruje uwagę widza bezpośrednio na emocje osób dramatu. Kiedy jednak w rolach tych osób występują artyści pozbawieni charyzmy, trudno takie przedstawienie znieść.”

José Cura (1962)

Źródło: „Polityka” 47/02 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niej21.htm

„Rozdzielanie piosenki na piosenkę i piosenkę aktorską wydaje mi się sztuczne. Najwięksi tego świata może nie byli aktorami, ale ich siłą było to, że wiedzieli, o czym śpiewają. Kiedy coś ich bolało, to śpiewali, że coś ich boli, jeśli kochali, to śpiewali o miłości. Z racji tego, że jestem aktorką, przywiązuję bardzo dużą wagę do interpretacji, z której bardzo często wynika emisja. Nie można przecież oddzielić muzykę od czucia czy słowa od myśli. Dopiero wszystkie te elementy razem powodują, że tworzy się pełen obraz. A widz, który na ten obraz patrzy powoduje, że dzieje się sztuka.”

Anna Sroka (1977) aktorka polska

Źródło: Człowiek jest sumą tego, co sam przeżył…, „Dziennik Teatralny”, Katowice, 20 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cjstc.htm

O sztuce , O myślach , O sile , O śpiewie

„Nie było dotąd w naszym kinie szczęśliwie zakochanej pary gejów – jakby to szczęście dwojga mężczyzn było najwyższą nieprzyzwoitością, nieopanowaną transgresją, najwyższym tabu. Najwyraźniej rodzimy widz powinien taki morał z filmów czerpać, że geje zawsze są żałości, a przynajmniej nieszczęśliwi.”

Wojciech Kuczok (1972) pisarz polski

Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1941, lipiec 2008

O szczęściu

„Jak człowiek ulega pokusie manipulacji albo majstrowania, tym zaufaniem ogromnym widzów którzy są, to to jest początek końca, to prędzej czy później musi wylecieć w powietrze.”

Kamil Durczok (1968) polski dziennikarz

Źródło: Durczok – Wpadka i wyjaśnienie, TVSSTYK, YouTube, 16 marca 2009 http://www.youtube.com/watch?v=klRYWBoq4HE

O zaufaniu

„Epoka Misia Colargola oraz Bolka i Lolka minęła bezpowrotnie. Trudno, żeby w czasach, gdy dzieciaki siedzą pół dnia przed komputerem, Pomysłowy Dobromir pokazywał, jak można zrobić żarówkę z plasteliny. Zmienił się język, sposoby komunikacji, zacierają się różnice między 25- a 40-latkiem. Czasami ten młodszy jest szefem starszego. W tej zmieniającej się rzeczywistości trzeba również unowocześniać sposób dotarcia do młodego widza. Jednak najważniejsze są wzajemne relacje bohaterów i uczucia, a tutaj nic się nie zmieniło. Mam nadzieję, że te filmy wychowują.”

Grzegorz Pawlak (1961) polski aktor głosowy

o produkcjach animowanych.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rknd.htm

O emocjach , O komunikacji , O rzeczywostości , O relacjach

„Z historycznego punktu widzenia moja postać jest absolutnie negatywna. Nie ma potrzeby tego ukrywać. Mówiąc językiem kolokwialnym, Bocian tuż po wojnie dosłownie wykańczał polskie podziemie. Zresztą właśnie w tym celu został sprowadzony do kraju. Nic więc dziwnego, że mógł budzić skrajne emocje wśród widzów.”

Grzegorz Damięcki (1967) polski aktor

o roli w serialu Czas honoru.
Źródło: Bogna Lift, Dogadał się z Fronczewskim, „Uważam Rze” nr 5, 4 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155547.html

O wojnie , O czasie

„W teatrze widać konkretnych ludzi, którzy reagują natychmiast na wszystko, co dzieje się na scenie. Trudniej skontaktować się z widzem w kinie. Jednak i w jednym, i w drugim przypadku bardzo często mam ochotę wyjść do ludzi i zapytać, co oni o tym sądzą. Mam taką potrzebę, bo fajnie się jest od czegoś odbijać, gdy ktoś powie – to było dobre, a to nie całkiem…”

Agnieszka Grochowska (1979) polska aktorka

Źródło: Magda Miśka, Chciałabym zagrać bohaterkę cyniczną, zawiedzioną, złą. Nasze spotkanie z Agnieszką Grochowską, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42006

O ludziach

„Performance jest zjawiskiem aktualnym i mocno zaangażowanym w rzeczywistość. Lecz to sztuka, o której trudno się swobodnie rozmawia. Jej opis wymaga i dużej wiedzy, i dobrego wyczucia. Wielokrotnie próbowano uporządkować performance. Uważam, że te analizy są niepotrzebne, a nawet w pewnym stopniu niebezpieczne. Problem performance'u polega bowiem przede wszystkim na tym, że daje się go interpretować na wiele sposobów.(…) Żeby zrozumieć tę sztukę, trzeba ją poznać na żywo, bezpośrednio. Każde jej nagranie jest już tylko interpretacją. Nawet najlepszej jakości przekaz wideo nie będzie w stanie opisać wszystkiego, co się dzieje. Nie przekaże emocji artysty, nie przekaże reakcji widzów.”

Władysław Kaźmierczak (1951) polski artysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Toruń, 27 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/performancew.htm

O sztuce , O wiedzę , O problemach , O rzeczywostości

„Mam mały monitor zespolony z magnetowidem, który stawiam obok komputera. Zanim zacznę pisać, kilkakrotnie oglądam film, żeby zorientować się w ogólnej intrydze. Potem oglądam kawałek filmu, piszę kwestię, a następnie sprawdzam, czy napisana przez mnie fraza mieści się w kłapach, czyli czy pasuje do ruchu ust aktora. W związku z tym, że mam już jakieś doświadczenie, w tej chwili przede wszystkim staram się dbać o to, żeby kwestie danej postaci były konsekwentne i żeby służyły budowaniu jej psychologicznego rysu. W zależności od tego, co napiszę, to właśnie w taki a nie inny sposób widz będzie odbierał daną postać. Inaczej może się zdarzyć, że wszystko jest perfekcyjnie dobrane pod względem synchronicznym, ale nie „brzmi” tak jak powinno, bo brakuje spójności stylistycznej.”

Bartosz Wierzbięta (1974) polski tłumacz, dialogista

Źródło: wywiad, 2002 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=9771

„W teatrze wynika coś z kumulacji architektury przybytku, widowni, kształtu sceny, wnętrza, miejsca teatralnego i obyczaju obowiązującego publiczność, a więc inaczej niż w kinie – pozostajemy do końca świadomi pewnej ujętej w reguły rytuału prezentacji; świadomi obecności widza i aktora naprzeciw siebie.”

Jerzy Skarżyński (1924–2004) polski artysta malarz, scenograf, pedagog

Źródło: „Scena” 1986, nr 6

„Ja zostawiłem wyższą szkołę muzyczną, bo wiedziałem, że nie jestem skłonny, nie mam dość serca, żeby codziennie grać sześć godzin na wiolonczeli. Koledzy już tyle godzin ćwiczyli, ja z ledwością wytrzymywałem dwie. Wiedziałem, że w ten sposób donikąd nie dojdę, że talent nie wystarczy, że trzeba zdobywać umiejętności ćwiczeniami, porządnymi ćwiczeniami. Nie ma innej drogi. To powie każdy tancerz, każdy sportowiec, każdy, kto się wyprawia na Czomolungmę. Nie ma innej metody. I nie ma tu żadnego zmiłuj się. To powie każdy cyrkowiec. Chcesz posiąść umiejętność ponadnormalną, budzącą zachwyt? To oznacza setki godzin, miesięcy i lat ćwiczeń. Przekonanie Caribaldiego, że nie ma innej metody, objawiane w sposób bezwzględny wobec widzów, którzy często są cywilami, powoduje, że natychmiast traktują je jako objaw drylu wojskowego. Tymczasem sztuka to również ten wojskowy dryl.”

Krzysztof Gosztyła (1956) polski aktor

Źródło: Tomasz Miłkowski, W teatrze nie ma zmiłuj, „Przegląd” nr 49, 9 grudnia 12 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/151735.html

O sztuce , O ćwiczeniach , Serce

„To piękna opowieść o matczynej miłości i poświęceniu, ale nie – nie chciałem się skupiać wyłącznie na niej. Czułem natomiast pokusę opowiedzenia dwóch różnych historii, powiązanych mistycznie, choć oddzielonych latami. Chciałem nakręcić film napędzany emocjami bohaterów, trochę magiczny, wprowadzający widzów w konfuzję tak, by cały czas nie byli pewni, co oglądają – realistyczny dramat, czy opowieść fantastyczną.”

Jean-Marc Vallée (1963)

o filmie Café de Flore.
Źródło: Anna Kilian, Nie da się oszpecić Vanessy Paradis, portalfilmowy.pl, 15 października 2012 http://www.portalfilmowy.pl/wydarzenia,5,11425,4,1,Nie-da-sie-oszpecic-Vanessy-Paradis.html

O historii , O czasie

„(…) najbardziej lubię komedię. Jest kusząca z paru względów. Przede wszystkim jako wyzwanie – bo to bardzo trudny gatunek. Poza tym w komedii od razu widać efekt pracy. Wystarczy pójść do kina i sprawdzić, czy widzowie się śmieją. Ale to, że czuję pociąg do komedii wcale nie znaczy, że nie chcę spróbować czegoś innego. Jest cała masa gatunków, których – mam nadzieję – uda mi się kiedyś „zakosztować.””

Piotr Wereśniak (1969)

Źródło: Piotr Wereśniak, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/809/Piotr-Weresniak.html

„Bałem się, że świat antyczny jest widzom na tyle obcy, że przedstawienie go w zawiły sposób – powiedzmy w stylistyce Urodzonych morderców – uniemożliwiłoby zrozumienie treści.”

Oliver Stone (1946) amerykański reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23213

O świecie , O zrozumieniu

„Trzeba się zastanowić, po co robię taki film i co chcę nim powiedzieć. Na pewno nie chodzi o to, żeby wykrzyczeć widzowi „Popatrz jaki mam fajny sprzęt, albo dużo kasy żeby dobrze oświetlić plan!”. To jest mało interesujące. Interesuje to, co twórca ma do powiedzenia(…).”

Piotr Matwiejczyk (1980)

Źródło: Wywiad, 2010 http://kinoamatorskie.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=267&Itemid=1

„Od swoich narodzin, od Greków, teatr stawia nam pytania, obojętnie: natury politycznej czy egzystencjalnej, i nigdy na nie nie odpowiada sam. Szanuje swojego widza i jemu zostawia odpowiedź.”

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Moja nowa Balladyna, wyborcza.pl, 4 grudnia 2011 (tekst powstał w 1995 r.) http://wyborcza.pl/1,75480,10757229,Hanuszkiewicz__Moja_nowa_Balladyna.html

O narodzinach , O naturze , Pytanie

„(…) życie jest fascynujące. Wie się o nim tak mało – zna się jedynie własną niewielką rólkę – jest się więc jakby aktorem, który ma wygłosić kilka zdań w pierwszym akcie (…). Kiedy jednak w dniu przedstawienia kurtyna pójdzie w górę, zobaczy całą sztukę i wraz z innymi stojąc w rzędzie kłaniać się będzie widzom.”

Agatha Christie (1890–1976) pisarka angielska

Autobiografia (1977)

O życiu , O górach

„Zagraliśmy razem w filmie Traffic, ale w żadnej ze scen nie występowaliśmy razem. Gdyby Michael nie był moim mężem, nadal marzyłabym o współpracy z Michaelem Douglasem, ponieważ uważam go za świetnego aktora. Niestety widzowie nie potrafią oglądać wspólnych występów małżeństw nie myśląc o tym, że aktorzy są jednocześnie mężem i żoną.”

Catherine Zeta-Jones (1969) aktorka walijska

O małżeństwie , O myślach , O współpracy , O myśleniu

„Cechą moich projekcji jest umowne współistnienie ciała i przestrzeni. 'Dopisywanie' mojej osoby do istniejących już, realnych miejsc, jest celowym wciąganiem widza w zabawę, polegającą na zsumowaniu tych dwóch obrazów.”

Sylwia Kowalczyk (1978)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kowalczyk_sylwia

Obraz

„Dotychczas usiłowałem scenę przezwyciężyć, obecnie zrezygnowałem w ogóle ze sceny, to znaczy miejsca pozostającego w pewnym stosunku do widzów, w poszukiwaniu nowego miejsca miałem do dyspozycji teoretycznie całą rzeczywistość życiową.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

Źródło: Jan Kłossowicz, Tadeusz Kantor, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_kantor_tadeusz

O poszukiwaniu , O rzeczywostości

„Mój bohater nie jest ideałem i to mi się w nim podoba. Ten facet ma wady, ale ma siłę, by z nimi walczyć. Myślę, że tym właśnie uwiódł widzów.”

Kiefer Sutherland (1966) aktor amerykański

postaci granej przez siebie w serialu Przez 24 godziny.
Źródło: „To i Owo” nr 52, 21 grudnia 2009, s. 5.

O facetach , O myślach , O sile , O myśleniu

„Spotykając się z widzem, muszę do niego dotrzeć środkami, które czuję jako mi bliskie, które mogą zrobić to najsilniej, najpewniej. Tworzę widzowi przed oczyma pewną dramaturgię obrazów, które działają na wzrok oraz na słuch, bo ważnym elementem spektaklu jest muzyka. Jeżeli widz podda się kosmosowi tych obrazów, wzbudzą się w nim uczucia i emocje, które są formą mojego z widzem porozumienia. Jest to język bez słów, język niewerbalny.”

Leszek Mądzik (1945) polski reżyser teatralny, scenograf

Źródło: Grzegorz Józefczuk, „Gazeta Wyborcza”, Lublin, 23 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jubileuszs.htm

O muzyce , O emocjach , Obraz

„Poczucie humoru jest sprawą bardzo indywidualną. Trudno odgadnąć, co widza rzeczywiście będzie bawić.”

Tomasz Drozdowicz (1963)

Źródło: Magda Miśka, Polegliśmy na szarlotce... Jak to z „Futrem” było, stopklatka.pl, 25 kwietnia 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45280