Cytaty na temat warszawa (699 cytatów)

„To my śląski naród; lud wybrany,
latami przez Warszawa upokarzany!”

Dohtor Miód (1976)

2006 Mikrofon i siykyra
Źródło: Nation

O ludziach

„Na granicie Wawel – na piasku Warszawa”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Warszawa w: Damnata. Poezye, wyd. Seyfarth i Czajkowski, Lwów 1900, s. 44.

„Cóż to jest ta wasza Armia Krajowa? Co to za armia bez artylerii, bez czołgów, bez lotnictwa? Nawet broni ręcznej nie ma dosyć… To są drobne oddziałki partyzanckie, a nie regularna siła zbrojna. Słyszę, że rząd polski polecił tym oddziałom wypędzić Niemców z Warszawy. Nie rozumiem, jak to zrobią, bo przecież nie mają na to siły.”

Józef Stalin (1879–1953) przywódca ZSRR

3 sierpnia 1944 na Kremlu do Stanisława Mikołajczyka, gdy ten przyjechał prosić o pomoc dla polskich oddziałów walczących w powstaniu warszawskim.
Źródło: Roman Daszczyński, Odsieczy nie będzie, zostaliśmy sami, „Gazeta Wyborcza”, 20 stycznia 2010.

O sile , O pomocy

„Idąc do pierwszej bitwy będziecie żądali rachunku za całe 5 lat tej wojny – za Warszawę, za Kutno, za Westerplatte i za setki i tysiące bezbronnych ofiar, które zginęły z ręki zaborcy. Zażądamy rachunku za każde polskie życie, które zabrali nam Niemcy.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

do żołnierzy 1. Dywizji Pancernej we Francji, 6 sierpnia 1944.
Źródło: Andrzej Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994, s. 46

O życiu , O wojnie

„Znowu dziś w Warszawie wieje wiatr,
włosy rozhuśtane, jak ten biały dym z Marlboro,
znowu dziś się trupem ściele świat,
wojna przyjdzie tutaj i od ciebie mnie zabiorą.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Wosk
Źródło: utwór Wiatr

O wojnie , O świecie

„Nie jest rzeczą przypadku, że jedną z najpoczytniejszych książek doby baroku były Przemiany Owidiusza, tłumaczone chyba na wszystkie języki europejskie. Ten utwór, w którym bogowie i półbogowie antyczni przechodzą różne metamorfozy, nie tylko stał się główną podstawą libretta operowego zarówno we Florencji, jak w Paryżu czy w Warszawie, nie tylko inspirował sztuki plastyczne (Apollo i Dafne Berniniego), ale stał się jakby drugą Biblią ówczesnego człowieka.”

Władysław Tomkiewicz (1899–1982) polski historyk i historyk sztuki

Źródło: Piękno wielorakie. Sztuka baroku (1974)

O Bogu , O książkach , Cytaty o pięknie , O sztuce

„Myślę, że bez szczególnego klimatu Lwowa, nieporównywalnego ani z Krakowem, ani z Warszawą, bez życzliwości i poczucia humoru ludzi tam mieszkających, lwowska szkoła matematyczna nie zajaśniałaby takim blaskiem, jak to się stało. Ówczesny Lwów był miastem niezwykłym: świadczą o tym poświęcone mu książki, wspomnienia i piosenki. Bez tego tła pracujący tam matematycy prawdopodobnie i tak przeszliby do historii nauki, ale nie ma już pewności, że przeszliby też do legendy.”

Mariusz Urbanek (1960)

Źródło: Tomasz Leszkowicz, Mariusz Urbanek: Polacy niewiele wiedzą o genialnych matematykach ze Lwowa http://histmag.org/Mariusz-Urbanek-Polacy-niewiele-wiedza-o-genialnych-matematykach-ze-Lwowa-10477, histmag.org, 30 grudnia 2014

O ludziach , O książkach , O szkole , O historii

„Czytelniku wybredny, który śnisz o Troi
I chciałbyś widzieć wszystko na miarę Homera!
Ślepy człowiek w Warszawie na ulicy stoi
I śpiewa Warszawiankę, i grosz w czapkę zbiera.”

Jan Lechoń (1899–1956) poeta polski

O śpiewie

„22 grudnia 2009 roku Awiakor przekazał polskiemu Ministerstwu Obrony Narodowej pierwszego tupolewa po generalnym remoncie. Był to samolot, którym polski prezydent leciał 10 kwietnia 2010 roku do Smoleńska. W dniu, w którym maszyna ta wróciła z Samary do Warszawy, znaleziono zwłoki Grzegorza Michniewicza, dyrektora kancelarii tajnej premiera Donalda Tuska, posiadającego dostęp do tajemnic NATO o najwyższej klauzuli tajności. Według ustaleń prokuratury miał on popełnić samobójstwo. Pozostały jednak wątpliwości, ponieważ 23 grudnia Michniewicz planował wspólny, bożonarodzeniowy wyjazd z żoną i dziećmi. Wydaje się zatem, że decyzję o samobójstwie musiał podjąć „spontanicznie.””

Jürgen Roth (1945–2017) niemiecki dziennikarz

Tajne akta S. Smoleńsk, MH-17 i wojna Putina na Ukrainie.
Źródło: s. 119

O dzieciach , O tajemnicy , O decyzjach , O samobójstwie

„Kiedyś geje w Warszawie musieli się chować gdzieś na placu Trzech Krzyży, policja ich ganiała, byli traktowani jak zboczeńcy, niemalże przestępcy. Teraz urządzają parady w centrum miasta, mają kluby, organizacje, a nawet posłów w Sejmie.”

Zbigniew Lew-Starowicz (1943) polski lekarz, ekspert seksuologii

Źródło: Prof. Zbigniew Lew-Starowicz: Gender podoba się tylko elitom, fronda.pl, 1 grudnia 2013 http://www.fronda.pl/a/prof-zbigniew-lew-starowicz-gender-podoba-sie-tylko-elitom,32371.html

„Widziałem wieżę pochyłą, ratusz sławny… To wszystko nie przechodzi jednak pierników, oj pierników, z których jeden posłałem do Warszawy.”

Fryderyk Chopin (1810–1849) polski kompozytor i pianista XIX wieku

o Toruniu.
Listy
Źródło: list do przyjaciela (1825)

„Wraz z kapitulującym wojskiem Armii „Poznań” odeszli do niewoli wszyscy d-cy wielkich jednostek. Z samolotu który przyleciał do Warszawy 27 września, a odleciał do Bukaresztu 28 września nie skorzystał ani generał Rómmel, ani ja. Uważaliśmy za swój obowiązek dzielić losy żołnierzy, którym nie byliśmy w stanie dać laurów zwycięstwa.”

Tadeusz Kutrzeba (1886–1947) generał polski

Bitwa nad Bzurą

O losie , O odejściu

„Nigdy nie zazdrościłem popularności piłkarzom, wręcz przeciwnie. Jestem kibicem piłkarskim i lubię w wolnym czasie pójść na mecz Arki Gdynia czy Legii Warszawa. Zastanawiają mnie jedynie takie przypadki, że chłopak ma 18 lat, kopnie dwa razy prosto piłkę i już zarabia miliony. Czy to jest zdrowe?”

Daniel Pliński (1978) polski siatkarz

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=86:daniel-pliski-dla-nas&catid=3:newsflash&Itemid=75

O czasie , Chłopak

„Mówię do Was z pola walki we Francji. Walcząc tu u boku naszych sojuszników brytyjskich, amerykańskich, kanadyjskich z tym samym, co i Wy, wrogiem – sercem i myślami jesteśmy zawsze z Wami. (…) Dzielą nas jeszcze tysiące kilometrów, ale ciosy, które tu padają, są ciosami zadawanymi tym samym Niemcom, którzy dziś niszczą i palą stolicę Polski. Pomoc dla Was idzie od Zachodu. Jesteśmy dumni, że dane nam jest brać udział w tej błyskawicznej ofensywie armii sojuszniczych. Lecz jednocześnie przepełnieni jesteśmy najgłębszym niepokojem o Wasze losy. Największym bowiem szczęściem każdego polskiego żołnierza byłoby walczyć w Polsce, w Warszawie. Polska Dywizja Pancerna we Francji składa hołd żołnierzom i ludności cywilnej Stolicy. Ślubujemy, że poniesione przez Was ofiary pomścimy stokrotnie.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

do walczących w powstaniu warszawskim, 1 września 1944.
Źródło: Andrzej Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994, s. 233-234

O losie , O szczęściu , O pomocy , O walce

„Podstawowa zmiana w życiu osobistym to rozstanie z Wojtkiem, moim mężem. Poczułam, że nie jestem w życiu na swoim miejscu i postanowiłam to zmienić po ośmiu latach związku. Miałam 18 lat, kiedy przyjechałam do Warszawy. Nie znałam nikogo. Wojtek od razu stał się moim domem, życiem, rodziną. Byliśmy ze sobą non stop, razem i w domu, i w pracy, bez wytchnienia. Kiedyś nasz kolega powiedział, że ludzie powinni być różni w związkach, ale nie za bardzo. Różnice, które przez lata pojawiły się między nami, przestały być budujące, rodziły konflikty. Teraz, kiedy o tym myślę, potrafiłabym wyznaczyć te najważniejsze punkty i naszkicować taką mleczną drogę, która nas we dwoje doprowadziła do tego rozstania. Najtrudniejsze jest to, że nikt nie był winny.(…) Wierna dewizie taty, że trzeba samemu sobie w życiu radzić, nie chciałam pomocy innych. Kobiecą słabość, kruchość uważałam za coś niefajnego, gorszego. Teraz mam 30 lat i wiem, że w związku potrzebna jest równowaga pomiędzy siłą mężczyzny a delikatnością kobiety. Nie wstydzę się już myśleć, że kobieta ma prawo być bezradna, powiedzieć: „Nie wiem, nie potrafię, pomóż mi”. Kiedyś, jak podejmowałam trudną decyzję, zawsze wybierałam opcję gorszą dla siebie, żeby tej drugiej strony nie zranić. Dziś mówię na głos, co jest dla mnie dobre, a co złe, tego nie chcę, na to się nie zgadzam, bo mi szkodzi. To wielka ulga przyznać wreszcie, nawet na takim podstawowym poziomie, że lubię tulipany, a nie róże, że wolę kawę bezkofeinową, a nie latte, niż zastanawiać się, czy jak powiem, że wolę wodę od soku, to kogoś nie urażę.”

Kamilla Baar-Kochańska (1979) polska aktorka

o Wojciechu Solarzu, aktorze.

O kobietach , O ludziach , O rodzinie , O domu

„Znad spienionej Syrdarii i z aułów Kirgizji
Jadą chłopcy do armii walczyć w polskiej dywizji
Twarz z tęsknoty wychudła tylko błyszczą się oczy
Żegnaj – niebo południa! Żegnaj – mroźna północy!
…
Chociaż marsz będzie ciężki, chociaż cel nie od razu
Broń dostaniesz do ręki, polski mundur ci dadzą.
…
Ale z puszczy tobolskiej i śnieżnego Irkucka,
Z ziem radzieckich do Polski tędy droga najkrótsza
Do skrawionej Warszawy, aby rzucić na metę
Wolność, pokój i sławę wyrąbane bagnetem.”

Leon Pasternak (1910–1969) polski poeta, satyryk, działacz polityczny

Źródło: Do Polski – wiersz umieszczony w podręcznikach szkolnych lat powojennych

O pokoju , O wolności

„Na terenie Dywizji została zapoczątkowana akcja pomocy dzieciom walczącej Warszawy. Akcję tę gorąco popieram i zwracam się z apelem do wszystkich żołnierzy 1. Dyw. Pancernej, aby nie szczędzili datków na ten szlachetny cel. (…) Każdy niech złoży tyle, na ile go tylko stać.”

Stanisław Maczek (1892–1994) generał polski

gen. Stanisław Maczek do żołnierzy 1. Dywizji Pancernej, m.p. w Belgii, 28 września 1944.
Źródło: Andrzej Kunert, Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944, Wyd. Sejmowe, Warszawa 1994, s. 364

O pomocy , O dzieciach

„Warszawa czeka. Nie na czcze słowa pochwały, nie na wyrazy uznania, nie na zapewnienie litości i współczucia. Czeka ona na broń i amunicję. Nie prosi ona, niby ubogi krewny, o okruchy ze stołu pańskiego, lecz żąda środków walki, znając zobowiązania i umowy sojusznicze.”

Kazimierz Sosnkowski (1885–1969) generał polski, minister

fragment rozkazu nr 19 z 1 września 1944 roku skierowany do żołnierzy AK.
Źródło: Kazimierz Sosnkowski - „Szef Komendanta” http://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/166714,Kazimierz-Sosnkowski-Szef-Komendanta, polskieradio.pl, 19 listopada 2015

O walce , O czekaniu

„Polska jest wielka. Toczyła wielkie i krwawe walki o swoją niepodległość, potrzebowała dużo bohaterów i wszyscy w niej mogą się pomieścić. Znaczenie Korfantego w niczym nie osłabia znaczenia np. marszałka Piłsudskiego, w niczym nie odbiera sławy bohaterom walczącym o Lwów, nie uszczupla waleczności Wielkopolski lub obrońców Warszawy, nie odbiera wdzięczności Polski za zdobycie polskiego Wilna. Dlaczego więc niemiłosierne szkalowanie, deprawowanie ludu polskiego na Śląsku walką bratobójczą?”

Stanisław Krzyżowski (1893–1933) polski oficer, polityk i dyrektor banku

zwalczanie przez sanatorów zwolenników Wojciecha Korfantego było uważane na Śląsku za nieuzasadnione i niesprawiedliwe.
Źródło: W obronie godności człowieka, op. cit., s. 2.

O walce , O ludziach

„Chryste królujący krzyżem nad Warszawą z Zygmuntowej kolumny. Królu z mieczem, co broni Warszawy i dobro od zła oddziela (…) Roztrzaskaj glinianych idoli LGBT, co po ludzku grzeszyć nie potrafią. Nie wstydzisz się, Warszawko? Nie! To Ty już wstydu nie masz!”

Józef Zawitkowski (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Kacper Sulowski Biskup Józef Zawitkowski apeluje o nawrócenie stolicy: "Wiosenne LGBT! Wy nawet grzeszyć normalnie nie potraficie, pachniecie tylko bezwstydem! http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,24740962,biskup-zawitkowski-apeluje-o-nawrocenie-stolicy-spodlilas.html#S.srodkowaNajwieksza-K.C-P.-B.6-L.1.maly, wyborcza.pl, 1 maja 2019.

„Jestem bydlakiem. Kawałem chama. Grubą świnią. Cynikiem. Nic mnie nie rusza, ani mordy, ani bandytyzm, ani wasze chamstwo, bo ja was stworzyłem przecież. Ale od soboty płaczę. Naprawdę nie sądziłem, w najśmielszych marzeniach, że kompletnie nie umiejąc grać w piłkę nożną ogramy mistrzów świata. W Warszawie, Niemców. Tu jest klucz do tych łez.”

Paweł Zarzeczny (1961–2017) polski dziennikarz sportowy

po zwycięstwie reprezentacji Polski z Niemcami 2:0, 11 października 2014 roku
Źródło: weszlo.com http://weszlo.com/2014/10/13/jak-co-poniedzialek-pawel-zarzeczny-123/,

O piłce nożnej

„Lech Kaczyński nie ukrywał, że chciałby zostać wybrany na prezydenta Warszawy w bezpośrednich wyborach. Ostateczne decyzje zależeć będą jednak od tego, jakie porozumienia uda się zawrzeć z Platformą Obywatelską i innymi ugrupowaniami w poszczególnych miastach. Można było jednak odnieść wrażenie, że kwestia jego kandydowania na prezydenta Warszawy została przesądzona.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O braciach Kaczyńskich
Źródło: „Polityka” nr 10, 9 marca 2002

O wrażeniach , O decyzjach

„Kiedy uczyłam się w szkole o drugiej wojnie światowej, odbywało się to z perspektywy brytyjskiej, czyli głównie mówiono o tym, co działo się w Wielkiej Brytanii podczas gdy wojna trwała gdzieś indziej – racjonowanie wszystkiego, mężowie odchodzący na wojnę i temu podobne. Warszawa była wówczas w samym centrum wydarzeń. Tylko niewielkie fragmenty miasta przetrwały wojnę. To naprawdę niesamowite.”

Janet Montgomery (1985)

Źródło: Janet Montgomery: Anna dostrzega w Mercierze bratnią duszę, tvp.pl http://szpiedzywwarszawie.tvp.pl/9661817/wywiady/janet-montgomery-anna-dostrzega-w-mercierze-bratnia-dusze

O wojnie , O duszy

„W Warszawie mi się podobało, w Moskwie nie. Od razu wiedziałam, że to jest inny świat, że to nie jest ZSRR, że tu jest Europa. Była tu jakaś energia i entuzjazm, którego w Rosji nie było i nadal nie ma.”

Anne Applebaum (1964) amerykańska dziennikarka

o swojej pierwszej podróży do Polski.
Źródło: tvn24.pl, 21 marca 2010 http://www.tvn24.pl/0,1648812,0,1,applebaum-o-radku--pulizerze-i-krakersach,wiadomosc.html

O świecie

„Fabryka samochodów osobowych w Warszawie do 2000 r. należąca do koreańskiego Daewoo dzięki determinacji dyrekcji i załogi uniknęła bankructwa, spłaciła 92% długów i zmniejszyła zatrudnienie o 2/3. Fabryka wystąpiła do rządu polskiego o poręczenie kredytu zgodnie z planem naprawczym, by go otrzymać potrzebna jest rekomendacja Komisarza ds. Konkurencji Unii Europejskiej. Fabryka ma dobre długookresowe kontrakty, co oznacza, że z poręczeniem nie powinno być kłopotów. A jednak po spotkaniu z ministrem gospodarki Polski w Brukseli media donoszą, że Komisarz ds. Konkurencji rozważa odmowę rekomendacji poręczania kredytów. Będzie to oznaczało działanie na szkodę fabryki, próbę doprowadzenia jej do bankructwa, i co ważniejsze będzie to oznaczało działanie na szkodę uczciwej konkurencji w Unii Europejskiej. Odmowa rekomendacji przez urzędników z Brukseli oznaczać będzie, że działają oni nie dla dobra wspólnego, ale dla wybranych grup kapitałowych i koncernów samochodowych. Na to zgodzić się nie możemy.”

Dariusz Grabowski (1950) polityk polski

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 3 lipca 2006 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20060703+ITEM-012+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=1-048

„Wróciłam do domu mocno przygnębiona. Na dobitek dowiedziałam się od Jacka, że będzie ogromnie teraz zajęty. Do Polski przyjeżdża marszałek Goring. Ma zabawić w Warszawie parę dni, a później udaje się na polowanie do Białowieży. Będziemy na raucie w ministerstwie i na przyjęciu w ambasadzie niemieckiej. Ciekawa jestem, czy Goring mnie pozna. Gdy w zeszłym roku poznałam go w Berlinie, bardzo długo ze mną rozmawiał i był nad wyraz ujmujący. Do ambasady muszę się gładko uczesać. Oni tam lubią, by kobiety wyglądały jak najskromniej. Jacek, zdaje się, będzie musiał pojechać do Białowieży. Wyczuwam z półsłówek Jacka, że ta wizyta Goringa jest ogromnie ważna. Chodzi podobno o Austrię, byśmy nie przeszkadzali jej połączyć się z Niemcami. Wtedy Niemcy nie będą nam przeszkadzały w posunięciach nad Bałtykiem. (…) W umiejętny sposób starałam się przekonać Jacka, by korzystając z obecności Goringa podsunął mu myśl, by w zamian za nasze desinteressement co do Anschlussu raczej dali nam dostęp do Morza Czarnego.”

Hermann Göring (1893–1946) niemiecki wojskowy i polityk nazistowski

O kobietach , O domu , O myślach , O myśleniu

„Nie miałam obowiązku składania oświadczenia majątkowego męża, gdyż wykonuje on działalność gospodarczą poza terenem gminy Warszawa.”

Hanna Gronkiewicz-Waltz (1952) polska ekonomistka, prezes NBP

po spóźnionym złożeniu oświadczenia majątkowego męża.
Źródło: onet.pl, 22 stycznia 2007

„Wspominam Warszawę z dużym sentymentem. W Warszawie mieszkają moja mama i siostra, (…) babcia i dziadek (…). Zadowalam się jednak odwiedzinami, gdyż nie chciałabym mieszkać w Warszawie (…). Nie wyobrażam sobie, aby tam wychowywali się nasi synowie. Warszawa wydaje się miejscem pełnym pośpiechu, gonitwy, nieustannej rywalizacji i agresji. Brakuje mi tam zwykłej ludzkiej życzliwości, skupienia na drugim człowieku, okazania ciepła, gestu czy uśmiechu. Wszyscy wyglądają na zestresowanych zarabianiem pieniędzy, spłatą kredytów i rosnącymi potrzebami. Poznań, mimo że jest jedną z większych aglomeracji, to dużo spokojniejsze miasto. Odbieram je jako prorodzinne. Żyje się w nim inaczej.”

Natalia Niemen (1976) wokalistka

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Ze śpiewem na ustach, „Magazyn Familia”, 18 kwietnia 2011 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Ze_spiewem_na_ustach,4159,91.html

O uśmiechu , O siostrze , O babci

„Jak można w Święto Niepodległości rzucać kamieniami? 11 listopada 1939 r. zaintonowałem w siedleckim kościele Boże, coś Polskę. Pieśń wylała się na ulicę, to było wspaniałe uczucie, choć wokół okupacja. A teraz w Warszawie maszerują jacyś, urągają, niszczą, co wspólne. To jest właśnie antypolskie.”

Robert Rogalski (1920) aktor polski

Źródło: Paweł Smoleński, Opowiedziałem o tym, co dla mnie ważne, „Gazeta Wyborcza” http://wyborcza.pl/magazyn/1,129628,12911524,Opowiedzialem_o_tym__co_dla_mnie_wazne.html, 23 listopada 2012

O Bogu , O emocjach

„Liderzy naszej partii weszli na salony, zapomnieli o biednych i zrobili z naszego ruchu firmę do robienia pieniędzy (…) Tu nie powstaje jakaś nowa Samoobrona. Nowe ciało stworzył car Lepper i jego dwór w Warszawie.”

Sławomir Izdebski (1971) polityk polski, senator

Źródło: Lepper musi odejść, gazeta.pl, 13 marca 2006 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,3207166.html

O odejściu

„Kutz mieszka w Warszawie i na Śląsk najczęściej patrzy z okien pociągu. Jeśli zechce, chętnie oprowadzę go po naszym regionie i pokażę mu, jak się zmienia. Z okien pociągu pewnie tego nie widać…”

Tomasz Tomczykiewicz (1961–2015) polski polityk

Źródło: Tomasz Tomczykiewicz: Kutz patrzy na Śląsk z pociągu, gazeta.pl, 10 października 2010 http://katowice.gazeta.pl/katowice/1,35063,8490873,Tomasz_Tomczykiewicz__Kutz_patrzy_na_Slask_z_pociagu.html#ixzz1788X7xYE

„Strasznie dziwna ta Warszawa
Ciągły w niej krzyk, ciągła wrzawa.”

Jan Kanty Gregorowicz (1818–1890) polski dziennikarz i pisarz

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

„Żydowski Związek Wojskowy powstał w listopadzie 1939 roku (…) Utworzyli go oficerowie i podoficerowie Wojska Polskiego, którzy jeszcze nie dawno bronili Warszawy. Którzy po triumfalnej defiladzie wojsk niemieckich w Warszawie w obecności Hitlera i po niemieckim wezwaniu do rejestracji nie ujawnili się, pozostali w konspiracji. W grudniu 39 pierwszych 39 złożyło przysięgę na ręce rabina i otrzymało od Polaków 29 pistoletów. W powstaniu stanowili już wraz z prawicową organizacją młodzieży „Betar” ponad połowę walczących w getcie. Byli od początku oficjalną częścią Polski Podziemnej. Działali w ramach powstałej 9 września Organizacji Bojowej Korpus Bezpieczeństwa podległej generałowi Władysławowi Sikorskiemu. Działały w niej żona i córka Sikorskiego. To one przewiozły raporty i dokumentację o hekatombie zbrodni dokonywanej przez Niemców na polskich Żydach i dzięki temu, gen. Sikorski już jako premier i wódz naczelny mógł przedstawić je prezydentowi USA Rooseveltowi i żądać szantażowych nalotów na centralne miasta niemieckie w obronie ginących Żydów polskich. Niestety bezskutecznie.”

Bohdan Poręba (1934–2014) reżyser polski

Źródło: Wystąpienie pod Pomnikiem Bohaterów Getta Warszawskiego, 19 kwietnia 2008 http://kulturalny.blox.pl/2008/04/Bogdan-Poreba-Zydowski-Zwiazek-Wojskowy-byl-od.html

O młodzieży , O córce

„Chcieliśmy walczyć dalej i trudno nam było pogodzić się z tym, że nasza dwumiesięczna walka okazała się daremna. Znam nawet wypadek samobójstwa porucznika, który z kapitulacją się nie pogodził. To był nasz wielki dramat. Z Powstania wychodziłam jako jedna z ostatnich. Ze Śródmieścia, 5 października, wzdłuż ulicy Jasnej formowała się jedna wielka kolumna powstańców, których czekał przemarsz przez spaloną Warszawę, gdzie wśród gruzów przebywała ludność cywilna.”

Hanna Szczepanowska (1929–2017)

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Hanna Szczepanowska „Heban” Archiwum Historii Mówionej http://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/hanna-szczepanowska,607.html 1944.pl

O historii , O samobójstwie , O czekaniu , O walce

„Analizując ostatnie wydarzenia przed Sejmem, to wszystko, co się dzieje w Polsce, w Warszawie, można postawić odważną tezę, ale jednak warto to powiedzieć, że te wydarzenia wpisują się w scenariusz, który jest pisany w Moskwie.”

Michał Dworczyk (1975) polski polityk

ocena wydarzeń w Sejmie i przed Sejmem mających miejsce 16 grudnia 2016 i w kolejnych dniach.
Źródło: Poseł PiS Michał Dworczyk: Scenariusz wydarzeń w Polsce pisany w Moskwie, rp.pl, 19 grudnia 2016 http://www.rp.pl/Prawo-i-Sprawiedliwosc/161219040-Posel-PiS-Michal-Dworczyk-Scenariusz-wydarzen-w-Polsce-pisany-w-Moskwie.html#ap-1

„Mechaniczne takie wprowadzanie żywiołów rosyjskich do Polski nie ogranicza się do tego jednego środka. Nie przypominając już znanych od dawna praw nabywania ziemi na Litwie i Rusi, nie mówiąc o wprowadzeniu Rosjan na wszelkie rządowe lub zależne od rządu posady, dość zwrócić uwagę na owo niepomyślne osiedlanie kacapów w miejscowościach pod – fortecznych, na sprowadzanie robotników z całej Rosji do robót rządowych w Polsce, wreszcie na owo wydalanie Żydów z Moskwy z pozostawieniem im możności osiedlania się u nas, wskutek czego do Warszawy napłynęła olbrzymia masa zruszczonego żydostwa.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

O myślach , O myśleniu

„Redaktor: A co byś zmienił w swoim życiu gdybyś wygrał 56 milionów w Totka?
Zbigniew Bartman: Na początek założyłbym konto typu „zaskórniak” w Li[e]chtensteinie i tam przelał 20 milionów na czarną godzinę, to jest raz. Dalej, za 16 milionów założyłbym klub siatkarski w Warszawie i myślę, że z takim budżetem nawet zdobyłbym medal dla tych wszystkich licznych warszawskich kibiców. A ostatnie 20 byłoby na tak zwane waciki (śmiech) czyli na różne przyjemności.”

Zbigniew Bartman (1987) polski siatkarz

Źródło: m-volley.pl http://m-volley.pl/artykul/zobacz/zbigniew-bartman-od-dziecka-powtarzalem-ze-bede-gral-w-reprezentacji-i-na-pewno-mi-sie-uda-618

O dzieciach , O przyjemności , O myślach , O śmiechu

„Od końca XVI w., a w każdym razie od rokoszu Zebrzydowskiego, przyzwyczaili się poszczególni magnaci do tego, że na terenach podległych ich władzy uważali się za niczym nie ograniczonych władców. Król według nich miał być królem w Warszawie, a nie na terenach ich prowincji czy województwa.”

Władysław Czapliński (1905–1981) polski historyk

„Powstanie Warszawskie było zatem w swych zasadniczych założeniach, aprobowanych w Londynie i w Warszawie, wymierzone przeciwko dążeniu komunistów do narzucenia Polsce siłą obcego ustroju, a zarazem i zależności od Związku Sowieckiego. Jeżeli przyjmiemy, że Związek Sowiecki miał przyznane mu przez historię prawo do narzucenia Polakom takiej zależności i takiego ustroju, to Powstanie było aktem antysowieckim. Nie można jednak nazywać aktem wrogości chęci obrony własnej uprawnionej sprawy, jaką była obrona polskiej niepodległości, tej niepodległości każdego narodu, którą formalnie gwarantowali alianci w Karcie Atlantyckiej, a której nie chcieli w praktyce realizować, prowadząc politykę ustępstw wobec Stalina.”

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 37–38.

O wrogości , O historii , O sile

„Dowództwo Garnizonu Warszawa to perełka wśród sił zbrojnych.”

Bartłomiej Misiewicz (1990) polski polityk, działacz PiS

w marcu 2016.
Źródło: Wojciech Czuchnowski, Rozkaz: Na TVP Info patrz!, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2016.

„Praktycznie na każdym wolnym skrawku ziemi w Warszawie ludzie kopią studnie. Brak wody staje się poważnym problemem. Jeśli w ciągu dziesięciu dni miasto nie otrzyma pomocy, zabraknie także żywności. Przydziały już teraz są bardzo skąpe. Nie będzie przesadą powiedzieć, że sytuacja w Warszawie jest rozpaczliwa. Na przedmieściach miasta są wielkie obozy koncentracyjne, pełne kobiet i dzieci, koczujących na wolnym powietrzu bez jedzenia i bez jakiejkolwiek pomocy. Umierają z głodu i na skutek chorób w najstraszliwszych warunkach. Niemcy nie okazują żadnej litości tym bezbronnym ludziom. Nie mają mężczyzn, którzy mogliby się nimi zaopiekować. Mężczyzn zastrzelono wtedy, gdy kobiety i dzieci brano do niewoli.”

John Ward (1921–1995) Oficer brytyjskich sił powietrznych RAF, w czasie II wojny światowej działający w polskim podziemiu

depesza sierżanta RAF Johna Warda do rządu brytyjskiego, Warszawa, 20 sierpnia 1944.
Źródło: Norman Davies Powstanie ’44, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 411.

O kobietach , O głodzie , O dzieciach , O ludziach

„Media w Europie realizują sześciopunktowy plan ekspansji kulturowej miłośników wielofunkcyjnego odbytu, opisany w kultowej dla tychże miłośników książce z lat 1980-tych. Wiem, bo słyszałem na ten temat wywiad w radio Warszawa, podczas golenia. Ostatnim puntem planu jest wściekły atak na przeciwników promocji wielofunkcyjnych odbytów, trzeba ich pokazywać jako oszołomów, odbytofobów itp.”

Krzysztof Rybiński (1967) ekonomista polski

Źródło: "Gnicie kulturowe Zachodu" http://www.rybinski.eu/2014/11/gnicie-kulturowe-zachodu/, wpis na blogu, 25 listopada 2014

„W lecie 1942 roku czołówka nasza [2. Korpusu armii gen. Andersa znajdująca się wówczas w Iranie] została zaproszona do dania przedstawienia dla dworu szacha i jego gości. Byłem wówczas kierownikiem artystycznym czołówki i na tydzień przed przedstawieniem udałem się wraz z mjr. Naimskim, Michałem Tyszkiewiczem i reżyserem Wacławem Radulskim do jednego z pałaców szacha (jest tych pałaców pięć), gdzie we wspaniałych ogrodach oczekiwaliśmy przybycia szefa protokółu (…). I tu wydarzył się niespodziewany, ale śmieszny incydent. Szef protokółu doszedłszy do naszej grupy, zbliżył się do mnie i powiedział po polsku 'A… jak Argonauta… qui pro quo'. Sprawa wkrótce się wyjaśniła. Szef protokołu był przez trzy lata radcą ambasady perskiej w Warszawie i stale odwiedzał teatr Qui Pro Quo, i z miejsca mnie poznawszy, zaprezentował swoją znakomitą pamięć, cytując fragment mojego dialogu z Konradem Tomem.”

Ludwik Lawiński (1887–1971) polski aktor, recytator, reżyser, komik

Źródło: wspomnienia spisane w 1962, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ludwik-lawinski

O muzyce

„Dla zrozumienia dziejów powstania 18 stycznia 183031 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Joachim Lelewel (1786–1861) polski historyk i działacz polityczny

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 19 marca.
(…)
Muzeum narodowe. W rozwoju tej instytucyi rok zeszły przyniósł urządzenie zbiorów Mickiewiczowskich w osobnej na to przeznaczonej sali i pomieszczenie na stałe zakupionych od p. Ciążyńskiego gemm, w ozdobnej szafie z witrynami. Rozszerzeniu w ten sposób zadania Muzeum towarzyszyło sporządzenie katalogu dla pamiątek i monograﬁi wielkiego narodowego poety, co ułatwiło zwiedzanie zbioru i zainteresowało publiczność, jak spisanie szczegółowe wszystkich gemm, kamei i intagli i zaciągnienie w inwentarz, na dwie ręce spisany, umeżebniło kontrolę nad temi cennemi zabytkami.
(…)
Zbiór gemm w liczbie 2517 sztuk, zwiększył dar p. Matiasa Bersohna, z Warszawy, pieczęci herbownych polskich, rzniętych na kamieniach kosztownych, w liczbie przeszło 100 sztuk.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 65, 20 marca 1887, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 342–343.

O ludziach , O strachu , O butach , O słońcu

„W Warszawie powinno powstać muzeum 50-letniej wojny Polaków. Przecież dla nas II wojna skończyła się dopiero w 1989 r.”

Janusz Kurtyka (1960–2010) historyk polski, działacz państwowy

Źródło: Wywiad z Januszem Kurtyką, prezesem IPN, polskatimes.pl, 1 kwietnia 2009 http://www.polskatimes.pl/artykul/100410,wywiad-z-januszem-kurtyka-prezesem-ipn,id,t.html?cookie=1

O wojnie

„Uczestniczymy w śledztwie w Moskwie i tym, które odbywa się na miejscu zdarzenia. Jednak główne śledztwo prowadzi prokuratura rosyjska. Niezależne postępowanie Prokuratury Wojskowej w Warszawie jest uwarunkowane przez śledztwo rosyjskie.”

Krzysztof Parulski (1957)

o udziale polskiej Prokuratury Wojskowej w śledztwie dotyczącym katastrofy smoleńskiej.
Źródło: Franciszek Tyszka, Jesteśmy uzależnieni od rosyjskiego śledztwa, „Super Express”, 12 kwietnia 2010 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/jestesmy-uzaleznieni-od-rosyjskiego-sledztwa_136276.html

O uzależnieniu

„W lipcu 1943 r., po aresztowaniu mego poprzednika Gen. Stefana Roweckiego, uwięzionego przez Gestapo, objąłem dowództwo nad Armią Krajową. Żołnierze tej armii nie mieli dział, czołgów i samolotów, jak ich bardziej szczęśliwi Rodacy walczący u boku Sił Brytyjskich i Amerykańskich, ale równie gorąco pragnęli zderzyć się z Niemcami. Celem naszym było pracować na rzecz zwycięstwa Sojuszników, którzy jedynie mogli przywrócić niezależność naszemu Krajowi. Działalność nasza była skierowana przeciwko produkcji żywności, ekwipunku wojskowego, amunicji i wszystkich innych dostaw wojskowych dla Niemców, przede wszystkim zaś przeciwko niemieckim liniom komunikacyjnym. Przeciwdziałaliśmy terroryzmowi okupanta, przeciwstawialiśmy się jego nieludzkim metodom i pociągnęliśmy do odpowiedzialności sądowej brutalnych i kryminalnych przedstawicieli władz okupacyjnych. Nasz wywiad, który pracował dla Naczelnego Dowództwa Sojuszniczego, obejmował swym zasięgiem nie tylko całą Polskę, ale również wschodnie Niemcy oraz zajętą przez Niemców cześć Rosji sowieckiej. Informacje dostarczane przez nas sojusznikom dotyczyły w szczególności operacyjnych posunięć niemieckich na Wschodzie, ich przemysłu wojennego oraz ruchów marynarki w portach bałtyckich. Byliśmy wielce radzi mogąc w lipcu 1944 r. na krótko przed wybuchem bitwy o Warszawę przesłać Wielkiej Brytanii szczegółowy opis i nawet części bomb latających „V 2.””

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 410.

O relacjach

„Jak przygoda, to
Tylko w Warszawie, Warszawie,
Jak Warszawa, to
W maju, gdy kwitną bzy.”

Ludwik Starski (1903–1984) polski scenarzysta i pisarz

Źródło: Jak przygoda, to tylko w Warszawie

„Zawsze imponowała mi jego wiedza. Miał pamięć do liczb. A potem widziałam, jak się uczył szybko, chłonął wiedzę. Kiedy był ministrem rolnictwa czy wicemarszałkiem, nie musiał posługiwać się kartkami. On to wszystko miał w głowie – wspomina. Nie zdziwiła jej ta przemiana w salonowca. Media zbyt dużo uwagi temu poświęcały. Wyśmiewały. A przecież szef wracał do gospodarstwa. Przebierał się w dres, wsiadał na ciągnik. Ale jak jechał do Warszawy, to musiał dobrze wyglądać.”

Danuta Hojarska (1960) polski rolnik i polityk

o Andrzeju Lepperze.
Źródło: Sylwetka Andrzeja Leppera: Nieprawdopodobna kariera w III RP, polskatimes.pl, 8 sierpnia 2011 http://www.polskatimes.pl/fakty/kraj/436574,sylwetka-andrzeja-leppera-nieprawdopodobna-kariera-w-iii-rp,id,t.html

O wiedzę

„KG AK musiała wziąć pod rozwagę także czynnik szósty, a mianowicie rozlepienie przez Niemców plakatów wzywających wszystkich mężczyzn w Warszawie, z wyjątkiem dzieci i starców, do stawienia się do robót fortyfikacyjnych. Niemcy chcieli w ten sposób zlikwidować w Warszawie całą AK.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343.

O dzieciach

„Co nam zdrady! – Jest u nas kolumna w Warszawie.”

Juliusz Słowacki (1809–1849) polski poeta

Inne cytaty
Źródło: Uspokojenie, 1845 rok

O zdradzie

„Powstanie było konieczne, była w nas chęć wolności. Myśmy dużo zrobili dla całej Europy, że ten zryw zorganizowaliśmy. On był prawie niemożliwy. Gdyby Powstania nie było, Rosjanie doszli by dalej, głębiej w Europę. Zatrzymaliśmy ich walką o Warszawę. To było decydującym momentem. Inaczej oni poszliby dalej na Zachód i wylądowaliby w Berlinie, który był zawsze lewicujący. A potem Rosjanie mieli plan iść z Niemiec do Włoch, Francji, Wielkiej Brytanii…”

Janusz Brochwicz-Lewiński (1920–2017) polski wojskowy, powstaniec warszawski

o powstaniu warszawskim.
Źródło: Gen. Gryf o powstaniu, emigracji, III RP, Smoleńsku i walce z Rosją. „Gdyby mogli, sprzątnęliby mnie na ulicy” http://wpolityce.pl/historia/261112-tylko-u-nas-gen-gryf-o-powstaniu-emigracji-iii-rp-smolensku-i-walce-w-rosja-gdyby-mogli-sprzatneliby-mnie-na-ulicy?3, wpolityce.pl, 1 sierpnia 2015.

O historii , O wolności , O walce

„Obecna sytuacja przypomina trochę kryzys, który miał miejsce w XIX w., opisany w Dziadach przez Mickiewicza, kiedy w Warszawie zapanował cynizm i niewiara w naród. Ale jednak przyszedł potem na szczęście moment oczyszczenia.”

Antoni Dydycz (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: To nie miało prawa się zdarzyć, „Gazeta Polska”, 21 marca 2012

O szczęściu , O wierze

„W moich snach wciąż Warszawa
Pełna ulic, placów, drzew,
Rzadko słyszysz tu brawa,
Częściej to drwiący śmiech.”

Andrzej Mogielnicki (1948) polski autor tekstów piosenek

Źródło: Stacja Warszawa – piosenka zespołu Lady Pank.

O śmiechu , O snach

„W tym samym czasie (…) doszliśmy do wniosku, że właściwie to można przecież próbować ucieczki. (…) przyszło nam do głowy to, co często było nam powtarzane, a mianowicie, że w razie ucieczki więźnia zostanie aresztowana i osadzona w obozie cała jego rodzina. W Warszawie – przed aresztowaniem – widziałem sam kilka przypadków aresztowania całych rodzin w wypadku, gdy nie zastali tego, kogo przyszli zamknąć. W dwóch znanych mi wypadkach poszukiwani zgłosili się, lecz rodziny mimo to nie zostały zwolnione. To zdecydowało o tym, że z ucieczki zrezygnowaliśmy.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

O rodzinie , O poszukiwaniu , O czasie

„Świnoujście jest miejscem mojego dzieciństwa. I tak jak dzieciństwo, jest to już zamknięty rozdział w moim życiu. Tam mieszkają moi kochani dziadkowie i lubię to miejsce odwiedzać. Wychowanie nad Bałtykiem, dziadek marynarz i pewna tradycja sprawia, że jestem zakochana w morzu. Uwielbiam leżeć na plaży, słyszeć szum fal i skrzek mew. Z pewnością jestem morskim zwierzakiem, ale osiadłym w Warszawie.”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: „Jestem morskim zwierzakiem” – wywiad z Andżeliką Piechowiak, 2 marca 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5867/Jestem-morskim-zwierzakiem-wywiad-z-Andzelika-Piechowiak.html

O dzieciństwie , Kochać się

„Dla mnie przykrym zgrzytem okazały się słowa Bogdana Klicha przed wyjazdem na szczyt, który stwierdził wprost: „My się Rosji nie boimy”. Obecnie, gdy zasadniczym sensem nowej strategii NATO – również w kontekście sytuacji w Iranie i Afganistanie – jawi się dialog i współpraca z naszym największym wschodnim sąsiadem, tego typu sformułowania są nieszczęśliwe, archaiczne i po prostu niemądre.
To nie są czasy „zimnej wojny”, choć nie można naturalnie ulegać żadnym presjom i aprobować pomysły z rodzaju tworzenia stref wpływów. Ale minister obrony nie powinien udawać chojraka i uciekać się do swoistych przechwałek, szczególnie przed wizytą w Warszawie prezydenta Dmitrija Miedwiediewa.”

Tadeusz Iwiński (1944) polski polityk

Źródło: iwinski. blog, 21 listopada 2010 http://iwinski.blog.onet.pl/Szczyt-NATO-w-Lizbonie-i-chojr,2,ID417386718,n

O wojnie , O współpracy , Sens

„Tylko dzięki ludziom okrągłego stołu, którzy pod kierownictwem szefa tajnej policji pomogli władzom PRL w przetrwaniu, w przystosowaniu się do nowej sytuacji, nasza zależność od zagranicy w tym od Rosji przetrwała, gdyby nie Wałęsa, Mazowiecki, Geremek, Michnik i inni komunizm upadłby szybciej i nie przeistoczyłby się w postkomunizm, Jaruzelski nie zostałby Prezydentem a Polska nie zostałaby rozkradziona, to jest dzieło ludzi okrągłego stołu. W 1989. r okazało się, że nasi przyjaciele za granicy z zachodu nie pomogli nam, wręcz przeciwnie wówczas doszło do nowego porozumienia przeciwko Polsce, przeciwko wolności w Polsce, przeciwko Narodowi Polskiemu, porozumienia które można nazwać „Nową Jałtą”. Proszę pamiętać przypomnieć sobie że to Prezydent Bush-ojciec przyjechał do Warszawy po to żeby namawiać kierownictwo Solidarności wsparcia kandydatury Jaruzelskiego na Prezydenta, kierownictwo Solidarności bało się swoich członków bało się nie chciało się odważyć na jawne poparcie Jaruzelskiego, a Amerykanie to wymuszali, podobne było stanowisko Niemców, Francuzów i innych.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

O ludziach , O wsparciu , O wolności

„Polska to naprawdę piękny kraj. Zacząłem tu przyjeżdżać w latach 90’. Włączając w to ostatnią trasę, byłem tu chyba 6 czy 7 razy. Miło było obserwować, jak Wasz kraj się zmienia na przestrzeni lat. W trakcie ostatniej trasy z orkiestrą, mieliśmy okazję bardzo dużo jeździć po Polsce. Miasta wciąż posiadają ten niesamowity urok starego świata. Zdecydowałem się nawet spędzić w Warszawie całe wakacje razem z rodziną. Przez ten czas dużo rozmawiałem z Polakami o tym, ja to było dorastać w komunistycznej Polsce. Uwielbiam sposób, w jaki Polacy ewoluują pod względem kulturowym. Bardzo podoba mi się też Wrocław. Kiedyś uczestniczyłem tu w biciu rekordu świata w graniu Hey Joe Hendrixa. To była całkiem fajna sprawa.”

Steve Vai (1960) amerykański gitarzysta, kompozytor, producent muzyczny

Źródło: Wywiad: Steve Vai, infomusic.pl, 14 lipca 2016 https://www.infomusic.pl/wywiad/46152,wywiad-steve-vai

O rodzinie , O czasie , O wakacjach

„Putin nie tylko jest świetnym ekspertem od krucjat (wszak popi błogosławili czołgi wyruszające na muzułmańską Czeczenię) i znawcą bombardowań (dzięki nim Grozny wyglądał jak Warszawa w 1944). Słusznie wyczuwa, że potępienie Kaddafiego stawia jego własne czyny na Kaukazie w fatalnym świetle.”

André Glucksmann (1937–2015)

Źródło: wyborcza.pl, tłum. Ludwika Włodek, 1 kwietnia 2011 http://wyborcza.pl/1,98077,9363399,Dlaczego_walczymy.html#ixzz1IZC7P2R7

„Wierny ojczyźnie mojej do ostatniego momentu, walczyłem za jej wolność pod nieśmiertelnym Kościuszką. Upadła ona przed przemocą i nie pozostaje nam, jak pocieszające wspomnienie, żeśmy krew przelewali za ziemie przodków naszych, żeśmy widzieli nasze chorągwie zwycięskie pod Dubienką, Racławicami, Warszawą i Wilnem. Polacy, nadzieja powstaje! Francja zwycięża, ona się bije za sprawę narodów, starajmy się osłabić jej nieprzyjaciół. Francja pozwala nam schronienia, czekając lepszych losów dla kraju naszego, idźmy pod jej chorągwie, te są znakiem honoru i zwycięstwa. Legiony polskie formują się we Włoszech, na tej ziemi, niegdyś świątyni wolności. Już oficerowie i żołnierze, towarzysze trudów naszych i męstwa są ze mną, już się bataliony formują. Przybywajcie, koledzy, rzucajcie broń, którą wam nosić przymuszono, bijmy się za sprawę wspólną wszystkich narodów, za wolność pod walecznym Bonaparte, zwycięzcą Włoch! Triumfy Rzeczypospolitej Francuskiej są naszą jedyną nadzieją, za jej pomocą i jej aliantów może zobaczymy jeszcze domy nasze, któreśmy z rozrzewnieniem porzucili.”

Jan Henryk Dąbrowski (1755–1818) polski generał

odezwa legionowa z 20 stycznia 1797.
Źródło: J. Willaume (oprac.), Legiony Dąbrowskiego. Europa w dobie wojen napoleońskich. Teksty źródłowe do nauki historii w szkole, nr 26, Warszawa 1960

O losie , O nadziei , O historii , O wolności

„Pomijając problem wieloznaczności wypowiedzi gen. Sosnkowskiego, nie należy jednak zapominać również o fakcie stwierdzonym przez J. Nowaka („Kurier z Warszawy”, Londyn 1978. s. 436), że „Zarówno Tatar w Londynie, jak i Okulicki w Warszawie pchali się do powstania – każdy na swój sposób – kierując się odmiennymi, a nawet przeciwstawnymi motywami. Obaj jednak w chwili, gdy zapadły decyzje, zajmowali kluczowe stanowiska sztabowe za zgodą i wiedzą gen. Sosnkowskiego jako Naczelnego Wodza.””

Stanisław Salmonowicz (1931) polski historyk

Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza
Źródło: s. 38.

O historii , O problemach , O decyzjach , O zapominaniu

„Muzeum Narodowe w Krakowie już zakupiło cztery medale, natomiast Muzeum Narodowe w Warszawie mimo entuzjazmowania się przez Dyr. Lorentza, Kust. Jodkowskiego, Kust. Szemiothową i innych odmówiło zakupu. Stało się to na skutek interwencji warszawskich kacyków. Mimo zaskoczenia sprawa ta jest do przeżycia, jest tylko żywym przykładem jacy ludzie decydują w tworzeniu naszej kultury.”

Józef Gosławski (1908–1963) polski rzeźbiarz i medalier

fragment listu do Witolda Chomicza z 18 grudnia 1949.
Źródło: Anna Rudzka: Józef Gosławski. Rzeźby, monety, medale, wyd. 1, Alegoria, Warszawa 2009, ISBN 9788362248001, s. 46.

O ludziach

„Jestem tradycjonalistą i rodzina to dla mnie podstawa. W pewien sposób wybrałem rodzinę już przez fakt, że mieszkam poza Warszawą. Trudno, nie zagrałem i nie zagram w wielu filmach, ale mam za to poczucie bezpieczeństwa. Dużo czasu spędzam z bliskimi – a tego nic nie jest w stanie zastąpić. I wydaje mi się, że młodzi ludzie, którzy kończąc szkołę od razu czują „pęd” do kariery, powinni jednak pamiętać, że życie składa się nie tylko z sukcesów zawodowych. Ja w każdym razie nie żałuję mojego wyboru. Jestem po prostu szczęśliwy.”

Mariusz Sabiniewicz (1963–2007) aktor polski

Źródło: Mariusz Sabiniewicz – Rodzina jest najważniejsza http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/810/Mariusz-Sabiniewicz-Rodzina-jest-najwazniejsza.html

O życiu , O ludziach , O rodzinie , O czasie

„Nie chcemy w Polsce minaretów – ani w Warszawie, ani w Krakowie, ani w Poznaniu.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

„Za podjęciem akcji mającej na celu opanowanie Warszawy przed wkroczeniem do niej wojsk rosyjskich przemawiały względy natury wojskowej, politycznej i ideologicznej. Przygotowania niemieckie wskazywały, że Niemcy będą bronić Warszawy, że walki toczyć się będą na terenie stolicy o umocnione obiekty. W związku z tym miasto narażone będzie na poważne straty i zniszczenia. Jeżeli jednocześnie z uderzeniem rosyjskim od zewnątrz podjęta zostanie walka wewnątrz miasta, umożliwi to przyśpieszenie jej końca i uchroni stolicę od nadmiernych strat i zniszczeń.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Powstanie Warszawskie, Warszawa 2004, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, s. 15.

O naturze , O stracie , O walce

„Powstanie to fakt żywy, fakt o niezwykłej trwałości, bez którego trudno dziś sobie wyobrazić świadomość współczesnego Polaka. Wszak to Powstanie Warszawskie stworzyło wielki i twórczy mit Armii Krajowej, a samo stało się legendą. Legendą walki o wolność wbrew wszystkim i wszystkiemu. Legendą, która wzywa i zobowiązuje. Legendą opartą na prawdzie i zakorzenioną w rzeczywistych wartościach. Od lat czterdziestu zdjęcia ruin Warszawy wystawiamy na odbudowanych placach, niemal szczycimy się nimi, pokazujemy w dziesiątkach filmów i w albumach. Ale przecież, na miły Bóg, to nie one są najważniejszym śladem, jedynym znakiem warszawskiego powstania. To nie one czynią, że legenda powstańcza tak przyciąga i fascynuje naszą młodzież, najlepszą i najbardziej wrażliwą; że zaczytuje się ona w takich książkach jak „Zośka” i „Parasol” czy „Pamiętniki żołnierzy baonu Zośka”. To wartości przyciągają ich tutaj, te wartości, których tak mało było – a czasem również jest – w naszym codziennym życiu, które się gubią w walce o chleb, w atmosferze szarzyzny i apatii. Te wartości, potrzebne młodym jak powietrze, potrafią oni odnaleźć w walce swych starszych braci i sióstr, w ich porywie i w ich nieugiętym trwaniu. Bo nie było to powstanie zrodzone tylko z nienawiści i chęci zemsty. Było to także, było to przede wszystkim powstanie wielkiej miłości i powstanie najwyższej ofiary. To sierpniowe powstanie chłopców i dziewcząt było także powstaniem ich ojców i ich matek. Było powstaniem do życia całego umęczonego narodu.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 127–128

O Bogu , O książkach , O młodzieży , O matce

„Co znaczy słowo „oddalony”? Oddalony od centrum świata. Czyżbym ci jeszcze nie wspominał, iż odkryłem, iż środek powierzchni kuli ziemskiej znajduje się w moim pokoju, a nawet wbiłem tam gwóźdź do podłogi? To Warszawa jest oddalona od tego gwoździa, a nie Sanok.”

Zdzisław Beksiński (1929–2005) polski malarz, rzeźbiarz, fotografik i grafik komputerowy

Źródło: Sztuka jako odcisk palca, „Nowy Wyraz”, kwiecień 1976 http://www.gnosis.art.pl/iluminatornia/sztuka_o_inspiracji/zdzislaw_beksinski/zdzislaw_beksinski_wywiad_1976_1.htm [odpowiedź na pytanie „Dlaczego mieszkasz stale w małym oddalonym mieście i nie przenosisz się do jakiegoś większego ośrodka miejskiego?”]

O pokoju , O sztuce

„Dziś na czele prezydenckiego BBN stoi gen. Stanisław Koziej. W latach 1978–1981 w Sztabie Generalnym LWP opracowywał plany ataku wojsk Układu Warszawskiego na państwa Europy Zachodniej. W 1987 roku jako członek egzekutywy PZPR brał udział w organizowanym przez GRU kursie Sztabu Generalnego ZSRR, a jako szef BBN w III Rzeczypospolitej zaprosił specjalnie do Warszawy sekretarza Rady Bezpieczeństwa przy prezydencie Rosji generała KGB Nikołaja Patruszewa, skądinąd osobistego przyjaciela Putina. Gen. Koziej był podwładnym płk. Ryszarda Kuklińskiego, którego jako człowieka i szefa wspomina dobrze, ale nie potrafi do dziś zaakceptować jego współpracy z obcym wywiadem. Ciekawe, że ZSRR, jak i pewnie dzisiejsza Rosja, nie są według gen. Kozieja niczym „obcym” dla Polski”

Wojciech Reszczyński (1953) polski dziennikarz

Źródło: W cieniu Moskwy, „Nasza Polska”, 15 maja 2012 http://naszapolska.pl/index.php/component/content/article/42-gowne/3057-w-cieniu-moskwy

O współpracy

„Uważam, że hasło sprzed lat: „bierzemy władzę po to, by oddać tę władzę ludziom” jest ciągle aktualne. I nie mam jakiejś szczególnej alergii także do środowisk, które podkreślają rangę autonomii wspólnot lokalnych. Ale zawsze znajdą się ci, którzy trochę przesadzają. I moim zdaniem ideolodzy Ruchu Autonomii Śląska trochę przesadzają. Ale partnerów wybierają w samorządach, w sejmikach, wybierają wyborcy, wybierają ludzie. (…) Nie widzę powodu, by nie współpracować ze Ślązakami, dla których historia Śląska jest trochę bardziej śląska niż wydaje się to w Warszawie, w Gdańsku, czy w Białymstoku.”

Donald Tusk (1957) polski polityk

Źródło: polskatimes.pl, 2 grudnia 2010 http://www.polskatimes.pl/pap/340116,czy-jest-pan-za-autonomia-slaska-czy-chce-pan-polski,id,t.html

O ludziach , O historii

„Zadzwonił do mnie Łyżwiński. Mówił, że nie ma kasy. Wpłaciłem 21 tys. zł. Kazał zbierać podpisy. Uczciwie zbierałem. A teraz na pierwsze miejscu włożyli jakiegoś emerytowanego wojskowego z Warszawy po moskiewskiej szkole.”

Marian Curyło (1955) polski polityk

Źródło: Listy wyborcze - burza w Małopolskiej Samoobronie, gazeta.pl, 17 sierpnia 2005 http://wiadomosci.gazeta.pl/kraj/1,34309,2873204.html

„Próbowałem, oczywiście. Dobrych kilkadziesiąt lat temu przywiozłem bardzo dobre nasionka z Nowego Meksyku. Z tych nasionek wyrosła bardzo dobra roślina, która wkrótce stała się przebojem Warszawy. Imprezy z tą rośliną były naprawdę ciekawe.”

Paweł Śpiewak (1951) polski socjolog i historyk idei

o marihuanie.
Źródło: Agnieszka Holland wciąż pali trawkę, dziennik.pl, 17 maja 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/75787,agnieszka-holland-wciaz-pali-trawke.html

„Motywy, które skłoniły mnie do tej działalności? Decydujący wpływ miała zapewne atmosfera mojego domu rodzinnego. Mój ojciec uważał się za jednego z pierwszych polskich socjalistów. Był lekarzem. Mieszkaliśmy w Otwocku. Jego pacjentami była przeważnie żydowska biedota. Wyrosłam wśród tych ludzi. Nie były mi obce ani zwyczaje, ani nędza żydowskich domów. Kiedy Niemcy zajęli Warszawę w 1939 r., miałam szeroki krąg przyjaciół i znajomych Żydów, którzy znaleźli się w okropnej sytuacji, bez środków do życia.”

Irena Sendlerowa (1910–2008) polska działaczka społeczna, uczestniczka akcji pomocy Żydom w czasie II wojny światowej

Źródło: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945, oprac. W. Bartoszewski i Z. Lewinówna, wyd. „Znak”, Kraków 1969 http://lewicowo.pl/o-pomocy-zydom/.

O ludziach , O domu , O pomocy , O ojczyźnie

„Widziałam zaproszenie na ten marsz i muszę przyznać, że w życiu nie spotkałam się z czymś tak ohydnym. Ci ludzie chyba nie mają godności. (…) Trzeba było wyznaczyć im miejsce w zoo czy na podwarszawskich polach. Niech tam epatują swoją golizną i wulgarnością, wzajemnie wyzywają i tarzają w błocie. Centrum Warszawy nie należy do ludzi zboczonych i wynaturzonych.”

Krystyna Pawłowicz (1952) polska polityczka, prawniczka

o uczestnikach feministycznego „Marszu Szmat”.
Źródło: Pawłowicz o Marszu Szmat: „Trzeba było wyznaczyć im miejsce w zoo”, „Gazeta Wyborcza”, 22 maja 2013 http://wyborcza.pl/1,75478,13947499,Pawlowicz_o_Marszu_Szmat___Trzeba_bylo_wyznaczyc_im.html

O ludziach

„Rozpoczęcie powstania warszawskiego było katastrofalnym błędem, bo przecież nie było cienia szansy, że Stalin będzie tolerować niezależne polskie władze. Nawet gdyby powstańcy jakimś cudem zdołali wypchnąć Niemców z Warszawy, czekałaby ich śmierć z rąk NKWD.”

Antony Beevor (1946) brytyjski historyk

Źródło: rozmowa Bartosza Wielińskiego, Wojna Stalina, „Ale Historia”, w: „Gazeta Wyborcza”, 6 maja 2013.

O śmierci , O wojnie , O błędach , O historii

„O, intonacje warszawskie! Wielkie miasto wytwarza własną gwarę, miejski żargon, którego słowa i zdania nabrzmiałe są mnóstwem treści, dostępnych wyłącznie ludziom w tym mieście żyjącym. O gwarze warszawskiej decydują jednak nie wyrazy, lecz intonacje. Nie znaczy to, że gwara ta nie posiada mnóstwa słów zrodzonych w glebie tego miasta. Istnieje ogromna ilość słów i zwrotów, które tutaj wypowiedziane zostały po raz pierwszy i tutaj doszły do rangi znaczeń wyjątkowych i niepowtarzalnych, arcytrafnych i arcyśmiesznych. Niemniej — nie wyrażenia i zwroty decydują o warszawskiej gwarze. Prawdziwa gwara Warszawy to intonacja. W małym słówku „na pewno” rodowity warszawiak potrafi zawrzeć tak przebogaty wachlarz znaczeń i nastrojów, o jakim pojęcia nie mają i mieć nie mogą ludzie wymawiający to słowo w innych miastach lub w innych językach. W warszawskim „na pewno” rozbrzmiewa, zależnie od okoliczności, groźba lub prośba, pogarda lub szyderstwo, nadzieja lub zwątpienie, chwiejność lub moc charakteru. Odcień głosu, modulacja, akcent — oto, co decyduje o gwarze warszawskiej. Intonacja wyrażeń takich, jak „po co ta mowa” albo „nigdy w życiu”, zawiera w sobie częstokroć ekspresję zastępującą najgorsze przekleństwa lub błagalną pokorą. Intonacja — oto, co decyduje.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O ludziach , O nadziei , O charakterze

„Sytuację pogorszyła katastrofa przełomu XVI i XVII wieku: odtrącenie polskiego prawosławia, potop – największa katastrofa cywilizacyjna Polski, przeniesienie stolicy do Warszawy. O kraju przestała decydować wykształcona szlachta małopolska czy wielkopolska, a zaczęła mazowiecka – potwornie biedna, ciemna, taka, która nie umiała pisać i czytać, żyła w horyzoncie jednego powiatu. Nie zbudowano warstwy średniej, a władzę przejęła oligarchia.”

Zbigniew Mikołejko (1951) polski filozof religii

Źródło: wywiad Aleksandry Klich Wszyscy jesteśmy skazańcami, „Gazeta Wyborcza”, 27 stycznia 2010.

O czytaniu , O wieku

„4 października i my wyszłyśmy z Warszawy. Na Placu Narutowicza widziałyśmy powstańców idących do niewoli. Hitler ogłosił, że będą traktowani jako wojskowi, według konwencji międzynarodowej, a nie jak zamierzał – jako bandyci. Pójdą więc do obozów wojskowych. Gdy przechodziłyśmy, chłopcy nas otoczyli. Podeszłyśmy do szeregów, wyciągnęłyśmy resztki medalików i rozdałyśmy komu się dało. Nie wiedziałyśmy czy można, tylu było dokoła Niemców, ale oni przybiegali i wszystko co miałyśmy rozdzieliłyśmy między nich. Ciągle rozdawałyśmy Matkę Bożą Jasnogórską i tak zostało do dzisiejszego dnia. To było nasze zadanie i nasz plan: Weźmiemy Jej Oblicze i pójdziemy do powstania. Temu byłyśmy wierne do końca.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska Wspomnienie z powstania warszawskiego, Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego „Soli Deo”, Warszawa 2004, ISBN 83-88202-25-1, s. 129

O matce , O wspomnieniach

„Jest to porównanie może zbyt zuchwałe, ale godzi się je tutaj przytoczyć. Śmierć Chrystusa na krzyżu w oczach oglądających Go w tej kaźni wydawać się mogła nieużyteczna. Ale patrząc na nią oczyma wiary, przez którą dostrzegamy gorącą miłość Chrystusa do Ojca i Jego dzieci, widzimy jak bardzo była skuteczna i użyteczna. Podobnie możemy myśleć o małych chłopcach i dziewczynkach, o młodzieży z powstania warszawskiego, o żołnierzach bez broni, którzy chcieli zwyciężyć stalowego okrutnika mocą swojego ducha. Wiemy, że ta ofiara była owocna, bo groza płonącej Warszawy, w której Pius XII widział tygiel żarzący dla jej dzieci wstrząsnęła sumieniem narodów. Nie mogły one przejść do porządku dziennego po takim widzeniu Polski. Ojczyzna nasza doszła do głosu w układach międzynarodowych, przez krew swych dzieci i synów rozlaną w płonącej Warszawie. Dlatego też i my, w 33 rocznicę powstania warszawskiego doceniamy każdy odruch serca, każde zwycięstwo nas sobą, każdy wyraz gotowości na wszystko, na walkę wbrew wszelkiej nadziei. Doceniamy to zmaganie się ducha i stali i z głęboką czcią oraz wdzięcznością patrzymy na tych, którzy mieli odwagę oddać własne życie, abyśmy mogli żyć.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

z wypowiedzi prymasa 1 sierpnia 1979.
Źródło: Świadectwa powstania warszawskiego 1944, Andrzej Gałka (red.), op. cit., s. 10.

O miłości , O życiu , O śmierci , O dzieciach

„Paryż powinien leżeć bliżej Warszawy, tak żeby w niedzielę można pojechać tramwajem.”

Leon Schiller (1887–1954) polski reżyser, teoretyk teatru

„Powstanie Warszawskie zorganizowane, podjęte i prowadzone przez generałów i pułkowników, było – jak mało która bitwa – dziełem dwudziestolatków, ich sprawą, ich czynem, ich wielką życiową przygodą. Przyjęli je oni za własne i nasycili sobą, nadając mu ten kształt i tę atmosferę, którą znamy z tysięcznych przekazów: z pamiętników i wspomnień, piosenek i wierszy, z całej powstańczej literatury. Zawdzięczało im powstanie nie tylko atmosferę. Zawdzięczało także swoje uporczywe trwanie, aż do ostatecznego wyczerpania się możliwości walki, pomimo braku broni, zaopatrzenia i żywności. Oni spowodowali, że ta często do rzezi podobna walka zachowała się w pamięci społecznej nie tylko jako koszmar, ale także jako wielki i piękny zryw młodzieży, wspartej przez przytłaczającą większość ludności stolicy. Bo także jest prawdą, i to prawdą nie do podważenia, że wszędzie tam, gdzie powstanie nabrało charakteru walki nie pozbawionej szans powodzenia, gdzie trwało nieco dłużej i nie zaczynało się od rzezi, jak na Ochocie i Woli, zaakceptowane zostało przez ogół warszawiaków. I dlatego dzień 1 sierpnia gromadzi dziś na cmentarzu wojskowym w Warszawie, tak jak gromadził przez tyle lat, tłumy nie tylko byłych żołnierzy powstania, ale także ogromne rzesze tych, którzy przeżyli je nie na barykadzie i nie z bronią w ręku. Obok tych, którzy stracili wtedy swoich najbliższych, przychodzą tu co rok tacy, którzy nie mają nikogo ze swoich na tym cmentarzu. Powstanie bowiem było sprawą nie jakiejś garstki szaleńców, którzy wydali miasto na łup pożarów i pod kule żołdaków, lecz było i jest sprawą ludu Warszawy, który podobnie jak ci chłopcy i te dziewczęta w opaskach, przyjął je za swoje własne.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119–120

O ludziach , O młodzieży , O zachowaniu , O literaturze

„Fatalną pomyłką w wyborach na prezydenta Warszawy okazał się Wojciech Olejniczak. Nie tylko nie wszedł do drugiej tury, ale przegrał z Czesławem Bieleckim, który kilka lat temu w ogóle zniknął z polityki. Na domiar złego kandydat SLD uzyskał mniej głosów niż sam Sojusz w wyborach do Rady Warszawy. To stawia przed nim ograniczone możliwości wyboru – albo jak Kaczyński będzie szukał przyczyn porażki wszędzie, tylko nie u siebie, albo przestanie wysiadywać u fryzjera i włóczyć się po telewizjach, tylko skupi się na pracy w Parlamencie Europejskim. Warszawiacy odesłali Olejniczaka tam, gdzie go wcześniej wysłali, i najwyższa pora, żeby zaczął on swoje brukselskie obowiązki traktować poważnie. Był w moim rządzie dobrym ministrem rolnictwa, na rolnictwie się zna, rozumie jego europejskie wyzwania i na tym właśnie, a nie na różnych wygibasach może budować swoją karierę.”

Leszek Miller (1946) polityk polski, premier

o wyniku Wojciecha Olejniczaka w wyborach na prezydenta Warszawy.
Źródło: se.pl http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/leszek-miller-troche-przegrani_161226.html, 24 listopada 2010

Pora roku

„Warszawę należy uznać za centrum polskiej konspiracji, polskiego podziemia, Polski Podziemnej, czy po prostu Polski Walczącej, by użyć tych określeń, zamiast mówić o centrum polskiego ruchu oporu, który to termin niemal powszechnie jest odrzucany przez byłych żołnierzy AK. Wiemy już, że od czerwca 1940 r. w Warszawie znajdowało się dowództwo i sztab największej wojskowej organizacji konspiracyjnej, czyli ZWZ (przemianowanej w lutym 1942 r. na Armię Krajową). Miały tu swoje siedziby również dowództwa i sztaby wszystkich innych podziemnych organizacji wojskowych o zasięgu ogólnopolskim. Także kierownictwo cywilnego oporu znajdowało się w Warszawie. Tu działały władze naczelne konspiracyjnych partii i stronnictw politycznych, a także podziemnych organizacji społecznych i zawodowych, by wspomnieć choćby o Radzie Pomocy Żydom czy Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Warszawa była bez wątpienia centrum podziemnego ruchu wydawniczego. Jak obliczyła Stanisława Lewandowska na 1 257 tytułów prasy konspiracyjnej ze stwierdzonym miejscem wydania aż 690, a więc więcej niż połowa, ukazało się w Warszawie. Tu również wydano większość z 1 069 zwartych druków konspiracyjnych, zarejestrowanych w bibliografii Władysława Chojnackiego.”

Tomasz Szarota (1940) polski historyk i publicysta

Źródło: Powstanie warszawskie z perspektywy półwiecza, Marian Marek Drozdowski (red.), wyd. Instytut Historii PAN, Warszawa 1995, s. 13

O historii , O pomocy

„Centralne Biuro Antykorupcyjne od początku swojego istnienia było na celowniku „Gazety Wyborczej”. Ale – jak podała „Gazeta Polska Codziennie” – wściekłe ataki na CBA za prześwietlanie oświadczeń majątkowych Michała Borowskiego, byłego Naczelnego Architekta Warszawy i byłego szefa Narodowego Centrum Sportu, poza ideologiczną nienawiścią do tej instytucji miały swoje drugie dno. Nastąpiły wtedy, gdy CBA odkryło, że Borowski ma dwa mieszkania, które zataił w oświadczeniach. Oba nabył na swoje nazwisko dla redaktora naczelnego „Wyborczej” Adama Michnika. Adam Michnik i Michał Borowski to przyjaciele od wielu lat. Jak pisała „GW”, matka przyszłego naczelnego architekta Warszawy, mieszkająca w Szwecji Maria (Miriam) Borowska, pomagała KOR-owi, w którym działał Michnik. Obecnie panowie mieszkają obok siebie w centrum Warszawy, w jednej z najbardziej luksusowych części miasta (al. Przyjaciół, al. Róż). Jak powiedział nam Michał Borowski, dziesięć, dwanaście lat temu redaktor naczelny „Wyborczej” poprosił go o kupno dwóch mieszkań. Dał mu na nie pieniądze.”

Anita Gargas (1964) polska dziennikarz i matematyk

Źródło: Mieszkania Michnika i zęby CBA, gazetapolska. pl, 14 września 2011 http://www.gazetapolska.pl/8559-mieszkania-michnika-i-zeby-cba

O pieniądzach , O matce , O sporcie , O gniewie

„Telewizja rano była jeszcze bardziej ospała i niemrawa niż zawsze, ale rozeszło się już po korytarzach, że policja aresztowała winnych zabójstwa, ktoś przebąkiwał o żywej Agacie, o skutym w kajdanki Marianie, transmisji w studio. Głównych bohaterów wydarzeń jeszcze nie było, więc tylko informacyjni dziennikarze przerzucali się coraz to bardziej nieprawdopodobnymi wersjami wypadków.
– Podobno kradł i Sławomir go nakrył!
– Wielkie co – prychnął inny. – Wszyscy kradną, i żeby za to zabijać? Przecież świat by zginął.
– A Agata udawała tylko, że nie żyje, potem mu się pokazała i on się przestraszył.
– A co? Przebrała się za wampira?
– Miała swojego ochroniarza w telewizji, tajniaka.
– Co ty powiesz, tego młodego?
– No, i nakrył Jarka, gdy ten grzebał pod Agaty samochodem…
– To jednak Jarek? A ja stawiałem na Jacka!
– Tak? A ja na tego zarozumialca z Warszawy!
Stojąca za kioskiem Zofia podniosła oczy do nieba, to jest kadra świetnie poinformowanych dziennikarzy, nic dziwnego, że potem zdarzają się kretyńskie wpadki w programach, no cóż, trzeba im wszystko będzie jakoś łopatologicznie wyjaśnić, bo te idiotyzmy pójdą w świat.”

Marta Węgiel (1960)

Przypadkowy kadr

O świecie

„Zwiększenie środków na rozwój prawobrzeżnej części Warszawy będzie dla mnie na pewno jednym z priorytetów, ale równie ważne są dla mnie inne zielone postulaty, m. in. zagwarantowanie realnych konsultacji społecznych, rozwój komunikacji publicznej i transportu rowerowego, efektywniejsza polityka gospodarowania odpadami, rewitalizacja przestrzeni miejskiej, tak aby była dostępna dla rodziców z dziećmi, osób starszych, osób z niepełnosprawnością, ochrona terenów zielonych.”

Agnieszka Grzybek (1970) polonistka i feministka polska

Źródło: rozmowa Mikołaja Syski, krytykapolityczna.pl, 19 listopada 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwissamorzadowy/GrzybekWarszawatotorprzeszkod/menuid-403.html

O dzieciach , O komunikacji , O rodzicach

„Mój Boże – być z Wami. Chyba każdy z nas starczyłby za eskadrę. Być z Wami. Z tym uzbrojeniem, jakie mamy polecieć nad Warszawę zaświecić Niemcom w ślepia ogniem naszych działek, rozpędzić na cztery wiatry ich bombowce i prać z góry po czołgach, koszarach i kolumnach pancernych.”

Janusz Meissner (1901–1978) polski lotnik i pisarz

Źródło: z radiowego przemówienia z dnia 10 sierpnia 1944, Londyn.

O Bogu

„(…) trzeba rozwijać polskie firmy. A więc nie kupować autobusów mercedesa, jak tego chcą władze Warszawy, tylko polskie solarisy. Nie kupować pendolino, tylko zamówić podobny pociąg w bydgoskich zakładach PESA. Nasze samorządy, ministerstwa, urzędy powinny otwierać rachunki w bankach, gdzie jeszcze jest polski kapitał, w bankach spółdzielczych lub SKOK-ach. Trzeba rozwijać polskie spółdzielnie i zespoły produkcyjne.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Krzysztof Różycki, Co z tą Polską, „Angora”, 2 lutego 2014

„Wszystkich aktorów ciągnęło zawsze do centrum, do stolicy kraju. Tam było dla nich najwięcej możliwości pracy. Jak choćby telewizja. Gdy wyjeżdżałem z Łodzi, to też była tu telewizja, ale nie na tyle rozwinięta, co w Warszawie. Dlatego wszyscy wyjeżdżali do stolicy. Liczyli, że będą tam mieli większe szanse na angaż.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: Anna Gronczewska, W Łodzi brałem ślub!, „Polska Dziennik Łódzki” nr 151/2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120344.html

O ślubie

„Jesteśmy pod wrażeniem niezwykle szybkiej odbudowy Warszawy ze zniszczeń wojennych.”

Gérard Philipe (1922–1959) aktor francuski

słowa wypowiedziane do reportera „Życia Warszawy”.
Źródło: Ada Borkowska, Między spektaklami pracował przy odbudowie Warszawy, „Retro” nr 4 (18), kwiecień 2016, s. 41.

O wrażeniach

„Warszawa brawurowo przeleciała przez Marszałkowską i gnała Alejami Jerozolimskimi. Na skrzyżowaniu z Nowym Światem jak zwykle był korek, ale kierowca poradził sobie. Pojechał po torach tramwajowych i przez sam środek ronda.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Najgorszy jest poniedziałek

O świecie

„To życie patrzy w oczy tamtemu
Każde miasto ma w metrze inny przeciąg
W Warszawie to jest bezbarwny huk czasu
Tampon na długą ranę żeby się zgoiła”

Piotr Matywiecki (1943) polski poeta i krytyk literacki

Źródło: Metro

O życiu , O czasie

„Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie w cieniu Pawiaka, trzeba było słyszeć codziennie odgłosy salw, tak, że przestawało się je słyszeć, trzeba było asystować na rogu ulicy przy egzekucji dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu przyjaciół, braci lub nieznajomych z ustami zaklejonymi gipsem i oczami wyrażającymi rozpacz lub dumę. Trzeba było to wszystko przeżyć, aby zrozumieć, że Warszawa nie mogła się nie bić.”

Kazimierz Iranek-Osmecki (1897–1984) wojskowy polski

wypowiedź na temat powstania warszawskiego

O rozpaczy

„Podobną sytuację miałem już po ogłoszeniu kapitulacji [powstania warszawskiego]. Byłem wtedy na Żoliborzu i miałem kwaterę w mieszkaniu porucznika „Tytusa” z AK.(…) „Tytus” zaproponował, że da mi akowskie papiery, żebym mógł wydostać się z Warszawy, idąc do niewoli razem z jego oddziałem. Zapytałem go wtedy: – Ale czy możesz zagwarantować, że żaden z twoich ludzi mnie nie wyda? Mówi: Przecież będziesz miał legitymację AK. Sprecyzowałem, że chodzi mi o to, czy nikt nie wskaże mnie jako Żyda. Wtedy przyznał, że takiej gwarancji dać nie może. Więc zostałem na tym Żoliborzu.
Nikt mi jednak nie powiedział w powstaniu „ty żydziaku” czy coś w tym rodzaju. Nikt.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: s. 92.

O ludziach

„Powstanie listopadowe zastało w służbie czynnej w wojsku polskim pięciu generałów broni, siedmiu generałów dywizji i dwudziestu trzech generałów brygady. Otóż z tej liczby dwóch generałów broni poległo wskutek swej wiernopoddańczej postawy w noc listopadową (Hauke, Potocki), dwóch stawiło się natychmiast w Petersburgu i zadeklarowało swą lojalność wobec cara (Rożniecki, Wincenty Krasiński), jeden (Izydor Krasiński) pozostał w Warszawie, nie brał jednak udziału w żadnych poważniejszych pracach czy działaniach powstańczych, a po kapitulacji Warszawy poddał się dobrowolnie Paskiewiczowi. Spośród generałów dywizji jeden (Kossecki) stawił się również natychmiast w Petersburgu, czterech pozostało zupełnie bezczynnych z powodu zgłoszonej dymisji lub swoich specjalnych starań, a tylko dwóch wzięło udział w powstaniu (Kicki, Krukowiecki). Czterech generałów brygady poległo w noc listopadową z rąk podchorążych, jeden walczył czynnie po stronie rosyjskiej (książę Wirtemberski), zdymisjonowanych było dziewięciu, bezczynnych przez cały czas wojny dwóch, a tylko siedmiu wzięło jakikolwiek udział w powstaniu. Wśród pułkowników, podpułkowników i majorów sentymenty polityczne z natury rzeczy były podobne do dominujących w środowisku generałów.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 10–11

O wojnie , O naturze , O czasie , O nocy

„Kriuczkow, który przybywając w 1989 r. do Warszawy, wskazał na Tadeusza Mazowieckiego jako człowieka strawnego dla Moskwy w charakterze premiera.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

o szefie KGB Władimirze Kriuczkowie.
Źródło: Świat według Leppera, polityka.pl, 21 lipca 2007 http://archiwum.polityka.pl/art/swiat-wedlug-leppera,360231.html

O świecie , O charakterze

„W wyniku samych tylko morderstw sądowych straciło życie ponad 3000 obywateli polskich, nie tylko polskiej narodowości. Grube dziesiątki tysięcy, przeszedłszy przez więzienia i obozy, utraciły zdrowie, zostały kalekami, pozbawiły środków do życia osierocone dzieci i głodne żony. Kilkaset osób zamordowano skrytobójczo, m. in. przed wyborami z 1947, jako przeciwników politycznych PPR. Wypełniono Polakami obóz koncentracyjny na Majdanku, także filie innych obozów hitlerowskich. W strasznym więzieniu na Zamku w Lublinie w latach 1944-56 znalazło się niewiele mniej Polaków niż w latach 1939–44. Za zgodą władz polskich wywieziono do pracy przymusowej w ZSSR kilka tysięcy polskich górników i znacznie więcej innych robotników z całej Polski, wywieziono dziesiątki tysięcy żołnierzy AK. Powstały niemniej straszne niż hitlerowskie „polskie” obozy koncentracyjne, jak ten w Rembertowie pod Warszawą. Zamieniono na katownie domy na Pradze, truto wyziewami polskich chłopców w kopalniach uranu, skierowanych tam ze względów „klasowych.””

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Do kopalń pracujących na rzecz ZSRR. W polskich więzieniach znalazło się więcej żołnierzy AK niż w Oświęcimiu.
Źródło: W związku z 10 lipca w Jedwabnem, „Tygodnik Solidarność”, 3 sierpnia 2001

O życiu , O dzieciach , O zdrowiu

„Decyzja rozegrania bitwy w Warszawie, której ostatecznymi autorami byli Jan Stanisław Jankowski i Tadeusz Komorowski, zapadła 31 lipca, ale już w dniu następnym pomnożona została o tysiące decyzji, podejmowanych przez poszczególnych żołnierzy Okręgu Warszawskiego AK. Warszawska armia powstańcza była armią ochotniczą i tym między innymi różniła się od innych, że nie miała koszar, a raczej koszarami jej były rodzinne domy żołnierzy, zwykłe warszawskie mieszkania. Rozkaz, który docierał do żołnierzy poprzez zakonspirowane środki łączności, nie był i nie mógł być poparty przez żadne środki przymusu. Każdy z żołnierzy-ochotników sam decydował, czy rozkaz ten wykona i stawi się na wyznaczony punkt zborny, czy też tego nie zrobi. Każdy musiał taką decyzję podjąć sam, w ciszy własnego serca, patrząc w oczy matce, żonie czy narzeczonej, których nawet nie miał prawa powiadomić o tym, co zaraz się stanie. Musiał podjąć ją sam w chwili, gdy jeszcze nie uzbrojony, ale już narażony na niebezpieczeństwo, opuszczał rodzinne kąty, a razem z nimi całe dotychczasowe życie. Tego dnia, 1 sierpnia, podobnie jak podczas pierwszej koncentracji z 28 lipca, tysiące chłopców i dziewcząt powiedziało swoje „tak”, potwierdzając nim nie tylko żołnierską przysięgę wierności, ale także wolę walki. Te tysiące decyzji potwierdzających, więcej – przypieczętowujących rozkaz dowódcy, były zapoczątkowaniem zjawiska o zupełnie podstawowym znaczeniu.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 119

O życiu , O matce , O decyzjach , O walce