Cytaty na temat utrzymać
strona 2

Krzysztof Niewrzęda Fotografia

„Wypracowany rodzaj dialogu z widzem jest godny utrzymania.”

Źródło: „Polska Gazeta Wrocławska”, 23 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tbswy.htm

Hernán Siles Zuazo Fotografia
Adam Smith Fotografia
Wojciech Popiela Fotografia
Hannah Arendt Fotografia

„Nie istnieją strefy zapomnienia. Przynajmniej jeden człowiek zawsze utrzyma się przy życiu i zda relację.”

Hannah Arendt (1906–1975) amerykańska teoretyk polityki, filozof i publicystka

Źródło: Hanna Krall, Hipnoza, Wydawn. a5, 2002, s. 39.

Iwan IV Groźny Fotografia
Pierre Laval Fotografia

„Premier umiera stojąc! Znajdę w sobie dość siły, żeby utrzymać się na nogach przez tę chwilę.”

Pierre Laval (1883–1945) polityk francuski

15 listopada 1945
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, op. cit., s. 286.

Adam Daniel Rotfeld Fotografia
Józef Piłsudski Fotografia

„Wy tej Polski nie utrzymacie. Ta burza, która nadciąga, jest zbyt wielka. Obecna Polska zdolna jest do życia tylko w jakimś wyjątkowym, złotym okresie dziejów (…) ja przegrałem swoje życie. Nie udało mi się powołać do życia dużego związku federacyjnego, z którym świat musiałby się liczyć.”

Józef Piłsudski (1867–1935) polski działacz niepodległościowy i polityk, premier, Naczelnik Państwa, twórca tzw. rządów sanacyjnych

w 1925 w rozmowie z płk. Januszem Głuchowskim.
Źródło: Janusz Cisek, Andrzej Łukasiak, Wielcy Polacy: Józef Piłsudski, dodatek „Gazety Wyborczej”, 12 maja 2011.

Kazimierz Staszewski Fotografia
Piotr Skrzynecki Fotografia
Stanisław Kluza Fotografia
Leszek Balcerowicz Fotografia
Waldemar Baszanowski Fotografia
Henryk I Beauclerc Fotografia

„W pewnym sensie Henryk sprawdził się jako król. Wspierał uczonych, stworzył system wymiaru sprawiedliwości, który stał się podstawą dzisiejszych sądów królewskich i starał się utrzymać w Anglii pokój. Był jednak wyjątkowym rozpustnikiem i mówi się, że spłodził więcej nieślubnych dzieci niż jakikolwiek król angielski. Wkrótce po koronacji w 1100 roku poślubił Matyldę, pobożną córkę króla Szkocji Malcolma, która tak naprawdę chciała zostać zakonnicą. W tym samym czasie Henryk utrzymywał namiętny związek z walijską księżniczką o imieniu Nesta, która nie bez protestów przyjęła fakt, że utraciła łaski królewskie. Według Kronik anglosaskich Henryk odziedziczył również normańskie okrucieństwo. W 1125 roku wezwał do Winchesteru wszystkich, którzy mieli prawo bić w Anglii monety. Torturował zarówno winnych, jak i niewinnych. Była to kara za rozprowadzanie fałszywych monet. Osobiście zepchnął z murów zamku człowieka, który ośmielił się wystąpić przeciwko niemu, a następnie oślepił dwóch wnuków nieszczęśnika. Przez dwadzieścia osiem lat więził swojego brata Roberta i pozbawił go praw do tytułu książęcego.”

Henryk I Beauclerc (1068–1135) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, s. 29–30.

Jadwiga Staniszkis Fotografia
Karol Darwin Fotografia
Erich Fromm Fotografia
Józef Cepil Fotografia
Adolf Hitler Fotografia
Joanna Brodzik Fotografia
Fryderyk Engels Fotografia

„Państwo powstało z potrzeby utrzymania w karbach przeciwieństw klasowych, a jednocześnie samo powstało wśród konfliktów tych klas, to z reguły jest ono państwem klasy najsilniejszej, ekonomicznie panującej, która przy jego pomocy staje się również klasą panującą politycznie i w ten sposób zdobywa nowe środki do ciemiężenia i wyzyskiwania klas uciskanych. Tak więc państwo starożytne było przede wszystkim państwem właścicieli niewolników do ciemiężenia niewolników, podobnie jak państwo feudalne było organem szlachty do ciemiężenia pańszczyźnianych i poddanych chłopów, a nowożytne państwo przedstawicielskie jest narzędziem wyzysku pracy najemnej przez kapitał. Bywają jednak w drodze wyjątku okresy, w których walczące ze sobą klasy są tak bliskie równowagi, że władza państwowa, jako pozorna pośredniczka, chwilowo uzyskuje pewną samodzielność w stosunku do nich. Tak było z monarchią absolutną XVII i XVIII wieku, utrzymującą równowagę między szlachtą a mieszczaństwem; tak było z bonapartyzmem Pierwszego, a zwłaszcza Drugiego Cesarstwa we Francji, który wykorzystywał proletariat przeciwko burżuazji, a burżuazję przeciwko proletariatowi. Najnowszym wydaniem tego rodzaju równowagi, w której panujący i poddani wyglądają jednakowo komicznie, jest nowe niemieckie państwo narodu bismarkowskiego: kapitaliści i robotnicy są tu utrzymywani w równowadze i równomiernie oszukiwani na rzecz podupadłych junkrów pruskich. Ponadto w większości znanych z historii państw prawa przyznawane obywatelom stopniuje się według majątku, przez co stwierdza się wyraźnie, że państwo jest organizacją klasy posiadającej dla obrony przed nieposiadającą. Tak było już w ateńskich i rzymskich klasach majątkowych. Tak było w średniowiecznym państwie feudalnym, gdzie wpływ polityczny był uzależniony od wielkości posiadanego gruntu. Tak ma się rzecz w cenzusach wyborczych nowożytnych państw przedstawicielskich. To polityczne uznanie różnic majątkowych bynajmniej nie jest jednak rzeczą istotną. Przeciwnie - oznacza ono niski stopień rozwoju państwowego. Najwyższa forma państwa, republika demokratyczna, która w naszych nowożytnych stosunkach społecznych staje się coraz bardziej nieuniknioną koniecznością oraz formą państwa, w której jedynie rozegrać się może ostateczna, decydująca walka pomiędzy proletariatem a burżuazją - republika demokratyczna nie zna oficjalnie różnic własnościowych. Bogactwo sprawuje w niej władzę pośrednio, ale za to tym pewniej. Z jednej strony, wprost w postaci korupcji urzędników, czego przykładem klasycznym jest Ameryka, z drugiej zaś - w postaci sojuszu między rządem a giełdą. Jest on tym łatwiej urzeczywistniany, im bardziej rosną długi państwowe i im bardziej towarzystwa akcyjne koncentrują w swych rękach nie tylko transport, lecz i samą produkcję, znajdując znów swój punkt oparcia w giełdzie. Uderzający pod tym względem przykład oprócz Ameryki stanowi najnowsza Republika Francuska, a poczciwa Szwajcaria odznaczyła się również na tym polu. Ze jednak dla tego braterskiego sojuszu rządu z giełdą niekoniecznie potrzebna jest republika demokratyczna, tego dowodzi oprócz Anglii nowe państwo niemieckie, gdzie nie wiadomo kogo wyżej wyniosło głosowanie powszechne - Bismarcka czy Bleichrodera. I wreszcie klasa posiadająca panuje bezpośrednio przy pomocy powszechnego prawa głosowania. Dopóki klasa uciskana, a więc w naszym wypadku proletariat, jeszcze nie dojrzała do wyzwolenia się własnymi siłami, będzie ona w większości swej uznawała istniejący ustrój społeczny za jedynie możliwy i pod względem politycznym będzie się wlokła w ogonie klasy kapitalistów, będzie jej skrajnie lewym skrzydłem (…).”

Fryderyk Engels (1820–1895) niemiecki filozof i rewolucjonista

Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa (1884)

Truman Capote Fotografia
Jan Nowicki Fotografia
Władysław Pobóg-Malinowski Fotografia
Eligiusz Niewiadomski Fotografia
Andrzej Lepper Fotografia
Henry Temple, 3. wicehrabia Palmerston Fotografia
Ananda Coomaraswamy Fotografia
Anna Ilczuk Fotografia

„Dla większości aktorów motywacją do występowania w telewizji są pieniądze. Pieniądze zarobione w teatrze nie pozwalają na utrzymanie rodziny.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

Janusz Palikot Fotografia
Krzysztof Globisz Fotografia
David Lloyd George Fotografia

„Całkowite utrzymanie księcia kosztuje tyle, co utrzymanie dwóch pancerników, które budzą równie wielkie przerażenie jak oni, a są trwalsze.”

David Lloyd George (1863–1945)

A fully-equipped Duke costs as much to keep as two Dreadnoughts – and they are just as great a terror – and they last longer. (ang.)
w 1909.
Źródło: Martin Pugh, The „People’s Budget”: Causes and Consequences, nr 1, wrzesień 1995 http://www.users.globalnet.co.uk/~semp/budget.htm

Janusz Palikot Fotografia

„Gdy został premierem ten mechanizm czystej władzy go strasznie uwiódł i wciągnął bez pamięci. Kiedy odchodziłem w 2010 roku Tusk objawił mi się jako człowiek, który myśli głównie o tym, jak się utrzymać przy władzy, jak wzmocnić swoją pozycję, jak wykorzystać różnego rodzaju instrumenty do osłabienia konkurencji wewnętrznej.”

Janusz Palikot (1964) polski polityk

Źródło: Janusz Palikot dla Wiadomości24: Tuska uwiódł mechanizm czystej władzy, wciągnął bez pamięci http://www.wiadomosci24.pl/artykul/janusz_palikot_dla_w24_tuska_uwiodl_mechanizm_czystej_211131.html, 16 września 2011

Daniel Cohn-Bendit Fotografia
Janusz Gajos Fotografia
Kazimierz Staszewski Fotografia

„Wtedy okazało się, że jest nowy przeciwnik – Leszek Balcerowicz, ówczesny minister finansów w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Wskutek jego „reform” gospodarka zaczęła popadać w kryzys, widoczny już na początku 1991 roku. Dlatego zaproponowaliśmy prezydentowi zorganizowanie specjalnej narady gospodarczej w Belwederze. Jednak gdy już się zaczęła, zanim jeszcze zacząłem swój referat, prezydent uciekł. Wyszedł z narady pod pretekstem, że jest wystawa książek. Uchylił się od zabrania głosu i podejmowania decyzji. Tymczasem to on miał pełnić funkcję arbitra w tym narastającym sporze krytyków Balcerowicza z prezentowaną przez niego koncepcją reform gospodarczych. Dyskusja odbyła się, ale niestety nikt nie odważył się poprzeć mojej krytyki wobec Balcerowicza. Powiedziałem m. in., że sam fakt, iż opóźniono o trzy tygodnie zwołanie narady, spowodował straty rzędu kilku miliardów złotych, wynikające ze zmniejszenia aktywności polskiego przemysłu, niewykorzystanie kilkuset milionów USD z kredytów zagranicznych i dziesiątki tysięcy nowych bezrobotnych. Już wtedy liczba bezrobotnych wynosiła około miliona osób. Ostrzegałem, że bez stymulacji krajowej produkcji nie uda się utrzymać korzyści płynących ze stabilizacji polityki finansowej, którą prowadził Balcerowicz. Chodzi o to, że ograniczył on dopływ pieniądza do gospodarki.”

Stefan Kurowski (1923–2011) polski ekonomista

Źródło: Moja droga, moja walka, naszdziennik.pl, 10 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080510&id=my61.txt

Herodot Fotografia

„Istnieją u nich (Babilończyków) takie zwyczaje. Najmądrzejszy naszym zdaniem jest ten, który, jak słyszę, mają też iliryjscy Enetowie. W każdej wsi raz do roku zwykło dziać się, co następuje: Skoro dziewice dojrzeją do zamążpójścia, wszystkie zbiera się i prowadzi razem na jedno miejsce, a dokoła nich ustawia się tłum mężczyzn. Następnie każe herold jednej po drugiej powstać i kolejno je licytuje, naprzód najurodziwszą ze wszystkich, potem, gdy ona wiele zdobędzie złota i zostanie sprzedana, wywołuje inną, która po tamtej jest najurodziwsza. Tak sprzedaje się je do współżycia małżeńskiego. Ilu więc zamożnych Babilończyków zdolnych jest do żeniaczki, ci wszyscy wzajemnie się prześcigają, aby zakupić najpiękniejszą, zdolni zaś do żeniaczki mężczyźni z ludu, którym nie zależy na piękności, otrzymują pieniądze i brzydsze dziewice. Skoro bowiem herold przelicytuje najurodziwsze z dziewic, wtedy każe powstać najniekształtniejszej albo takiej, co może jest kaleką, i tę wywołuje: „Kto, otrzymawszy najmniej złota, chce się z nią ożenić?”, aż temu ona przypadnie, który gotów jest najmniej wziąć. Te więc pieniądze pochodzą od urodziwych dziewic i w ten sposób dziewczęta brzydkie i kaleki wyposażane są przez piękności. Nikomu nie było wolno wydawać swej córki za tego, kogo chciał, nie mógł też kupujący bez poręczyciela zabrać dziewczyny do domu, lecz musiał postawić ręczących, że chce ją poślubić, i dopiero wtedy mógł ją zabrać; jeżeli jednak nie znosili się nawzajem, prawo żądało zwrotu pieniędzy. Kto chciał, mógł też z innej wsi przybyć i kupić sobie żonę. Był to najpiękniejszy u nich zwyczaj, ale niestety nie utrzymał się aż do dzisiejszych czasów.”

Herodot książka Dzieje

Dzieje
Źródło: I, Klio.

Anne Hathaway Fotografia

„Kluczem do sukcesu jest utrzymanie równowagi.”

Anne Hathaway (1982) aktorka amerykańska

Źródło: „InStyle” nr 4/2010

Theobald von Bethmann Hollweg Fotografia
Artur Hajzer Fotografia
Ignacy Daszyński Fotografia
Julian Fellowes Fotografia

„Ojciec dał mi wolną rękę. Powiedział: „Jeśli już spotkało cię to nieszczęście, że musisz pracować na swoje utrzymanie, to, na litość niebios, rób chociaż coś ciekawego.””

Julian Fellowes (1949) aktor i scenarzysta brytyjski

Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Człowiek z krainy lordów, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2016.

Jan Guz Fotografia

„Można powtarzać stereotypy o katastroficznych konsekwencjach wzrostu płacy minimalnej, ale tylko dzięki wzrostowi płac utrzymamy popyt wewnętrzny z korzyścią dla budżetu państwa, rozwoju przedsiębiorstw i zwiększenia zatrudnienia.”

Jan Guz (1956–2019) polski działacz związkowy

Źródło: To pracodawcy psują rynek pracy, wyborcza.biz, 2 czerwca 2013 http://wyborcza.biz/biznes/1,101562,14025280,To_pracodawcy_psuja_rynek_pracy.html?as=2

Robert Gwiazdowski Fotografia

„Agresję wielu z Was wywołały moje słowa, żeby nie liczyć na emerytury z ZUS. Jest ona o tyle zrozumiała, że politykom udało się wam wmówić, że jesteście „ubezpieczeni”, płacicie „składki” i w ten sposób „oszczędzacie” na własne emerytury. Tymczasem Wasze pieniążki, które co miesiąc pod przymusem i groźbą kary pozbawienia wolności, są Wam pobierane pod mylącą nazwą „składki ubezpieczeniowej” są po prostu ordynarnym podatkiem celowym, przeznaczanym prawie w całości nie na Wasze przyszłe emerytury, tylko na wypłatę świadczeń dla aktualnie je otrzymujących emerytów i rencistów. W związku z tym w ZUS-ie nie ma w ogóle żadnych pieniędzy. Nie ma ich też w OFE. Nie mogą one inwestować za granicą. Nie mogą też kupować nieruchomości w Polsce. Dlatego na wzroście cen polskich nieruchomości zarabiają emeryci holenderscy i niemieccy, bo ich fundusze emerytalne mogą inwestować bezpośrednio w nieruchomości w Polsce i właśnie to robią. (…) Bo skąd Skarb Państwa weźmie pieniądze na wykup tych „dobrze oprocentowanych” obligacji i na kolejną dotację do ZUS na spłatę zaciągniętych kredytów? Od „ubezpieczonych” podatników je weźmie. Zapłacicie więc odsetki od swoich własnych pieniędzy, które dziś są Wam odbierane na „ubezpieczenie”.
System państwowych ubezpieczeń emerytalnych to, jak pisał zmarły przed kilkoma dniami Milton Friedman, „łańcuszek świętego Antoniego”. Płacimy dziś na emerytury naszych dziadków i rodziców w nadziei, że nasze dzieci i wnuki będą płaciły na nasze. Problem tylko w tym, że dzieci robimy coraz mniej – no bo przecież na swoje emerytury właśnie „oszczędzamy” w ZUS i w OFE. Więc po co nam dzieci? Nie mamy zresztą za dużo pieniędzy na ich utrzymanie, bo przecież połowę wynagrodzenia zabiera nam… ZUS!!! A te, które w przypływie nierozwagi spłodziliśmy, posłuchały, zdaje się, rady Pana Prezydenta i „spieprzają” do Londynu.”

Robert Gwiazdowski (1960) ekonomista polski, komentator gospodarczy

Źródło: List otwarty do ubezpieczonych w ZUS http://www.blog.gwiazdowski.pl/index.php?subcontent=1&id=21, blog. gwiazdowski. pl, 22 listopada 2006

Małgorzata Walewska Fotografia
Ryszard Kapuściński Fotografia
Eliza Orzeszkowa Fotografia
Janina Ochojska Fotografia
Ayn Rand Fotografia
Tadeusz Kościuszko Fotografia
Agnieszka Odorowicz Fotografia
Alexandre Dumas Fotografia
Oliver Stone Fotografia
Konstantin von Neurath Fotografia
Ralph Waldo Emerson Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia
Dorota Arciszewska-Mielewczyk Fotografia
Siegfried Lenz Fotografia
Colin Powell Fotografia
Franklin Delano Roosevelt Fotografia

„Brytyjczycy nie cofną się przed niczym, by utrzymać przeszłość.”

Franklin Delano Roosevelt (1882–1945) prezydent USA

o polityce Churchilla dotyczącej utrzymania strefy wpływów w Grecji i reszcie basenu Morza Śródziemnego.
Źródło: Oliver Stone's Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, odcinek 2

Aleksander Kwaśniewski Fotografia
Leonardo DiCaprio Fotografia

„Aktorstwo jest łatwe. Tylko utrzymanie się na szczycie to sztuka.”

Leonardo DiCaprio (1974) aktor amerykański

Źródło: Jan Janssen, Leonardo DiCaprio. Miliony na przyrodę, oprac. Anna Bugajska, „To i Owo” nr 7, 12 lutego 2013, s. 5.

Jürgen Habermas Fotografia
Frédéric Bastiat Fotografia
Raúl Lozano Fotografia
Edward Ozorowski Fotografia
Witold Kieżun Fotografia
Piotr Rubik Fotografia
Thorstein Veblen Fotografia

„Selektywna adaptacja do klasy próżniaczej funkcjonuje bez przerwy, od początku istnienia rywalizacji pieniężnej, czyli, mówiąc inaczej, od czasu powstania klasy próżniaczej. Jednakże szczegółowe, konkretne kryteria selekcji nie zawsze były takie same, więc też proces selekcji nie zawsze dawał te same rezultaty. We wczesnym okresie kultury barbarzyńskiej, czyli we właściwej fazie łupieżczej, kryterium selekcji stanowiła dzielność, w pierwotnym naiwnym znaczeniu tego wyrazu. By uzyskać wstęp do klasy wyższej, kandydat musiał odznaczać się poczuciem odrębności klanowej, potężną postacią, dzikością, brakiem skrupułów i bezwzględnością w osiąganiu celu. Były to cechy potrzebne do gromadzenia i trwałego utrzymania bogactw. Ekonomiczną podstawą klasy próżnującej było wówczas, tak jak do tej pory, bogactwo. Jednakże metody jego gromadzenia i cechy potrzebne do jego utrzymania uległy pewnym zmianom od czasu wczesnego stadium kultury łupieżczej. W wyniku procesu selekcji, dominującymi cechami wczesnej barbarzyńskiej klasy próżniaczej były: gwałtowna agresywność, wyczulenie na różnice stanowe i brak skrupułów w popełnianiu oszustw. Członkowie tej klasy utrzymywali swą pozycję dzięki osobistej dzielności. W późniejszym stadium kultury barbarzyńskiej społeczeństwo wypracowało stałe zasady zawłaszczania i posiadania w ramach quasi-pokojowego systemu opartego na różnicach stanowych. Bezpośrednia agresja i niepohamowana przemoc ustąpiły miejsca sprytnym manewrom i oszukańczym manipulacjom jako najskuteczniejszym sposobom gromadzenia bogactw. Klasa próżniacza wypracowała w tym okresie odmienny zespół umiejętności i postaw. Dążenie do panowania, agresywność i związana z tym siła fizyczna, w połączeniu z bardzo silnym poczuciem istniejących różnic stanowych, wciąż jeszcze zaliczały się do najwspanialszych cech tej klasy. Pozostały one nadal w naszej tradycji „typowymi cnotami arystokratycznymi.””

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Lecz stopniowo wiązały się z nimi inne, mniej efektowne cnoty kultury pieniężnej zapobiegliwość, rozwaga i krętactwo. Z biegiem czasu, w miarę zbliżania się do nowoczesnego pokojowego stadium kultury pieniężnej, te właśnie cechy i obyczaje stały się bardziej przydatne w osiąganiu celów finansowych i zaczęto się wiecej z nimi liczyć jako z kryterium awansu do klasy próżniaczej i utrzymania się w jej szeregach.
Teoria klasy próżniaczej (1899)

Tomasz Steciuk Fotografia
Ennio Morricone Fotografia
Samuel Willenberg Fotografia
Matt Haig Fotografia
Konstantyn I Wielki Fotografia

„Zatem niech naśladują filozofów, którzy, choć nie zgadzają się w jakiejś małej sprawie, starają się jednak współpracować, aby utrzymać jedność doktryny filozoficznej.”

Konstantyn I Wielki (274–337) cesarz rzymski od 306 roku

słysząc po raz pierwszy o sporach pomiędzy biskupami, którzy wzajemnie oskarżali się o herezję.
Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 22.

Adrian Zandberg Fotografia

„Postanowiłem otworzyć konto na Twitterze, bo na Facebooku jest gejowska cenzura. Jak jest tutaj, da się utrzymać z dala od ich chamstwa?”

Krzysztof Oksiuta (1961) polski polityk

o przyczynach założenia konta na Twitterze.
Źródło: Twitter http://twitter.com/KrzysiekOksiuta/status/146543903473020928,, 13 grudnia 2011

Daphne du Maurier Fotografia
Hauwa Ibrahim Fotografia

„Myślę, że jesteśmy świadkami tworzenia się nowego światowego porządku. To proces, który ciągle się toczy. Mam nadzieję, że zmiany się utrzymają, ale widzimy, że w Egipcie są problemy. Dojście do tego etapu w Afryce Północnej zabrało 40–50 lat. Nie wystarczy 40–50 miesięcy, żeby sytuacja się wyklarowała, to może zabrać o wiele więcej czasu. Łatwiej niszczyć niż budować.”

Hauwa Ibrahim (1968)

Źródło: Ibrahim: Jesteśmy świadkami tworzenia się nowego światowego porządku, europarl.europa.eu http://www.europarl.europa.eu/news/pl/headlines/content/20111014FCS29297/15/html/Ibrahim-Jeste%C5%9Bmy-%C5%9Bwiadkami-tworzenia-si%C4%99-nowego-%C5%9Bwiatowego-porz%C4%85dku

Tadeusz Mosz Fotografia
Peter Schwartz Fotografia
Leszek Balcerowicz Fotografia
Włodzimierz Sokorski Fotografia
Jan Pietrzak Fotografia
George Lakoff Fotografia