Cytaty na temat sięgnąć (68 cytatów)

„Biblioteka to nie tylko miejsce, gdzie można przyjść, sięgnąć po wybraną pozycję i po wykorzystaniu odłożyć z błogą pewnością, iż leżeć tam będzie zawsze, gdy tylko zajdzie potrzeba ponownego do niej dotarcia. Aby tak było, trzeba ponosić ciągłe nakłady i otaczać bibliotekę opieką. Taką samą opieką jak muzea, teatry, kina, salony wystawowe. Należy o tym przypominać wszystkim, którzy o stanie kultury polskiej decydują.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Książki utracone, „Życie Literackie” nr 35, 28 sierpnia 1988, s. 11. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=13429&from=publication&tab=1

O życiu , O książkach

„Ciężkie miałem życie w Wiedniu. Bywało, że miesiącami nie jadłem nic ciepłego, żywiłem się mlekiem i suchym chlebem, a dzień w dzień wydawałem trzynaście krajcarów na papierosy, paliłem dwadzieścia pięć do czterdziestu papierosów dziennie! Jeden krajcar to było dla mnie więcej jak dzisiaj dziesięć tysięcy marek. Aż pewnego dnia naszła mnie myśl: człowieku, wydajesz trzynaście krajcarów na papierosy. Kupiłbyś sobie masła do chleba, wyniosłoby cię to pięć krajcarów i jeszcze by ci trochę zostało! Wyrzuciłem papierosy do Dunaju i więcej po nie nie sięgnąłem. Jestem przekonany, że gdybym palił, tobym nie zniósł tego wszystkiego, co dźwigam od dłuższego czasu. Może naród niemiecki temu zawdzięcza ocalenie! Tylu wybitnych ludzi straciłem przez papierosy: Starszy Pan [feldmarszałek Hindenburg], Dietrich Eckart, Troost! Pana, Hoffmann, też przez nie stracę!”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 326

O życiu , O ludziach , O myślach , O czasie

„Staram się, jak tylko mogę, stać twardo na ziemi, nie chcę więc, żeby robiono za mnie rzeczy, które mogę robić sam. Czasem ludzie uważają, że powinni mi przynieść butelkę wody czy lunch, ale potrafię sam sięgnąć po wodę, więc czemu mieliby to robić? To miłe, jeśli ktoś jest uczynny, i rozumiem, że kiedy jesteśmy bardzo zajęci i nie mamy czasu pójść po kanapki albo robimy próby na scenie i nie mamy jak sięgnąć po butelkę, ktoś może nam je podrzucić. Ale jeśli butelka jest w lodówce metr ode mnie, mogę sam podejść i ją wziąć.”

Harry Styles (1994) brytyjski piosenkarz, autor tekstów i aktor

Źródło: Siła marzeń. Życie w One Direction, tłum. Dariusz Rossowski, Wydawnictwo JK, Łódź 2013, s. 35.

O wodzie , O ludziach , O czasie

„Jeśli uda mi się znaleźć na to czas, napiszę też krótki list do naszego chłopca, aby mógł go przeczytać, kiedy dorośnie - a Ty, najdroższa, nie daj się ponieść sentymentalnym brednio na temat ponownego wyjścia za mąż - kiedy w Twoim życiu pojawi się odpowiedni mężczyzna, powinnaś znowu sięgnąć po szczęście - mam nadzieję, że będziesz ciepło mnie wspominać, z pewnością mój koniec, nie będzie dla Ciebie żadnym powodem do wstydu, a lubię myśleć, że chłopiec będzie mógł być dumny ze swoich rodziców.”

Robert Falcon Scott (1868–1912) polarnik angielski

z listu do swej żony Kathleen Scott z 1912
Źródło: Shaun Usher (zebr. i oprac.), Listy niezapomniane, Wydawnictwo SQN, Kraków 2013, ISBN 978-83-7924-332-7, tłum. Jakub Małecki, s. 141.

O szczęściu , O myślach , O rodzicach , O czasie

„Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.”

Cyprian Kamil Norwid Fortepian Szopena

zakończenie wiersza.
Źródło: Fortepian Szopena

„Encyklopedia może zaspokoić elementarne potrzeby w postaci informacji o datach, najważniejszych faktach, jednak po bliższe poznanie konkretnego tematu czy osoby trzeba już sięgnąć do innych materiałów.”

Tadeusz Lubelski (1949) polski historyk i teoretyk filmu

Źródło: Patryk Tomiczek, Nie znoszę nudy. Wywiad z prof. Tadeuszem Lubelskim, stopklatka.pl, 20 października 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=70405

„Źle. Nic nie zdziałałem. Birski, idiota się wplątał. Przykuł mnie do drzewa i poszedł po samochód. Cholera. Mało mnie nie dopadło.
– Uwolniłeś się?
Pokazał resztki kajdanek wiszące mu na nadgarstku.
– Zawieś czosnek. Jutro spróbuję znowu. Tylko, że ten cholerny gliniarz będzie teraz na mnie czatował. Boże, Ty widzisz taką ciemnotę i dlaczego nie oświecasz tego bałwana?
– Dzięki. Jak mogę się odwdzięczyć?
– Dopiero po robocie. Szkoda, że nie dałem rady dzisiaj.
– Czekaj, przetnę ci może chociaż do końca te bransoletki.
– Tego nie odmówię.
Poszli do szopy. Marek zręcznie przeciął szlifierką kajdanki, podkładając kawałek blachy. Jakub starannie wytarł je szmatką i wsypał do plastikowej torebki.
– Przyda się – wyjaśnił.
Wkrótce potem na swoim koniku jechał do domu. Dojechał do szosy na Chełm i pojechał w stronę Woj sławie. Gdy mijał cmentarz poczuł, że coś mu się przygląda.
– Jeszcze się do was dobiorę – obiecał.
Wrażenie przyglądania się zniknęło, tak jak gdyby to coś przestraszone wycofało się. Birski czekał swoim radiowozem na krzyżówkach.
– Dobry wieczór – rzucił kąśliwą uwagę.
– A dobry wieczór.
– A skąd to się wraca? Może z nielegalnych poszukiwań archeologicznych?
– A tak sobie jeżdżę. Cierpię na bezsenność. Pomyślałem, że odrobina świeżego powietrza dobrze mi zrobi.
– Słuchaj Jakub, ty mnie znasz.
– Trudno nie znać ozdoby naszej gminy i dzielnego pogromcy kłusowników, bimbrowników i wszelakich innych złoczyńców.
– Dopóki nie złapię cię na gorącym uczynku, możesz czuć się bezpieczny, ale strzeż się. Nawet, jeśli wiek cię uratuje przed odsiadką, to ja się postaram, żeby obrzydzić ci życie. Będą grzywny i inne takie. Ty się starzejesz. Nie jesteś już taki sprytny jak pięć lat temu, gdy obejmowałem tu służbę. A z czasem będzie coraz gorzej.
– Zapewne tak. A swoją drogą to mało brakowało, a tłumaczyłby się pan, dlaczego mój trup znaleziony na cmentarzu ma kajdanki na rękach.
– Hym?
– Wampiry przyszły. Na szczęście uwolniłem się.
– Oddaj chociaż kajdanki. To służbowe…
– Proszę – Jakub rzucił mu torebkę. Birski roześmiał się.
– Wiesz, za co cię posadzę?
– Tak?
– Za niszczenie milicyjnej własności.
– Pańskie słowo w sądzie przeciwko mojemu. To będzie bardzo trudno udowodnić.
– Tu są twoje odciski palców – potrząsnął torebką.
– Obawiam się, że nie. Wytarłem je flanelą. Nie został ani jeden.
Birski zawył. Naraz coś mu przyszło do głowy.
– Są za to na torebce.
– Niewątpliwie. Znalazł pan torebkę u mnie w kuble i wsypał pan do niej zniszczone uprzednio kajdanki. Na torebce są moje odciski palców, co nie czyni dowodu.
Milicjant zaklął.
– Muszę cię dopaść, choćby to była ostatnia rzecz, jaką zrobię w życiu.
– Życzę powodzenia.
– Mam. Kierowanie nieoznakowanym pojazdem. Ten konik nie ma nawet świateł odblaskowych o pozycyjnych, nie wspominając.
– Zgadza się. Sanie, fura przyczepa platforma muszą mieć światła odblaskowe. Ale konie nie. To taka luka w przepisach. Nie zacytuję z pamięci stosownego paragrafu. Ale mam w domu kodeks ruchu drogowego. Gdyby pan chciał skorzystać.
Birskiemu wpadł do głowy kolejny pomysł. Wyciągnął z kabury pistolet.
– Rzuć broń – polecił.
– Nie mam.
– Rzuć broń. Rzuć broń.
– Proszę o dodatkowe wyjaśnienia.
– Proste. Muszę trzy razy ostrzec, abyś rzucił broń. Potem oddam strzał ostrzegawczy, a potem postrzelę cię w obronie własnej i postaram się, aby to był nieszczęśliwy wypadek. Aby postrzał okazał się śmiertelny. – Zaraz, zaraz. Przecież nie mam broni.
– Przepisy milczą o takim przypadku. To taka luka, Jakubie. Muszę ostrzec, oddać strzał ostrzegawczy i mogę strzelać.
– A jeśli rzucę broń, to już pan nie może? – zaciekawił się Jakub.
– Wtedy nie.
Egzorcysta sięgnął do cholewy buta i wydobywszy z niej nóż, rzucił go na ziemię. Prosto pod nogi Birskiego.
– Rzuciłem broń. Tym samym nie może pan strzelać.
Birski rozpłakał się.
– Ja już nie mogę – powiedział. – Pan panie Wędrowycz jest okropnym człowiekiem.
– No nie rozklejaj się. Milicjant, a beczy. Zagniesz mnie następnym razem.
Posterunkowy otarł oczy.
– Rozmowa z panem to intelektualne przeżycie – wyznał. Jestem szczęśliwy, że tylko pan w tej gminie jest tak inteligentny. Proszę jechać do domu.
– Nie omieszkam się. Jestem już stary i muszę się wysypiać. A odnośnie świateł odblaskowych, to wiszą tam, pokazał gestem.
Na końcu ogona kłaczka miała zapiętą spinkę do włosów, na której huśtał się odblaskowy znaczek. Czterolistna koniczynka. Na szczęście. Birski wył długo i ponuro. Wył tak przejmująco, że aż pobudzili się okoliczni mieszkańcy. Nie zapalali świateł. Stali za firankami i przyglądali się temu zdumiewającemu widokowi. Pośrodku skrzyżowania stał radiowóz, a koło niego miejscowy posterunkowy, zadarłszy głowę, wył do księżyca. Okoliczne psy podchwyciły jego skowyt. Wkrótce obudziło się pół wsi.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

rozmowa Jakuba z Birskim po nieudanej walce z wampirami.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

O koniach , O życiu , O Bogu , O szczęściu

„Zubizaretta sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska.”

Andrzej Zydorowicz (1942)

Wpadki komentatorskie
Źródło: Wpadki sprawozdawców sportowych, lodz.naszemiasto.pl, 25 lutego 2005 http://lodz.naszemiasto.pl/artykul/156033,wpadki-sprawozdawcow-sportowych,id,t.html

„Sięgnąć najgłębiej, oderwać się nie tylko od pozorów i złudy, ale także od poznania częściowego czy powierzchownego.”

Marian Jaworski (1926) kardynał polski, arcybiskup Lwowa

referat wygłoszony 5 listopada 1998 roku w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Angelicum
Źródło: Wprowadzisz Kościół w trzecie tysiąclecie http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/jp2_nauczyciel.html, opoka.org.pl

„Świadomie nigdy nie sięgnęłabym po doping. Zbyt wiele poświęciłam, aby dojść do takiego poziomu. Kocham sport i w ten sposób nie mogłabym zakończyć czegoś, co było i nadal jest moim całym życiem.”

Kornelia Kubińska (1985) polska biegaczka narciarska

Źródło: sports.pl http://www.sports.pl/Sporty-zimowe/Kornelia-Marek-o-dopingu-badaniu-probki-B-Vancouver,artykul,74646,1,301.html

O sporcie , Kochać się

„Oddaję medal, który zdobyłem w Sydney. Tam, gdzie po złoto sięgnęła Kamila. To była bardzo prosta decyzja i nie zawahałem się ani chwili.”

Szymon Kołecki (1981) sztangista polski

Źródło: sport.interia http://sport.interia.pl/lekkoatletyka/news/kolecki-oddal-medal-funduszowi-im-kamili-skolimowskiej,1478256

O decyzjach , O sporcie

„Rewolucja nie musi być wcale gwałtowna, może być pokojowa. Ale czasami nie ma rady, trzeba sięgnąć po broń. Papież Paweł VI, który nie był żadnym ekstremistą, oświadczył swego czasu w Kolumbii, że w obliczu oczywistej i przedłużającej się tyranii walka zbrojna jest usprawiedliwiona. A i Gandhi mówił, że nie mógłby być pacyfistą w hitlerowskich Niemczech, i wzywał Hindusów, by wstępowali do armii brytyjskiej, żeby walczyć z faszyzmem.”

Ernesto Cardenal (1925)

Źródło: rozmowa Juana Aldabaldtrecu, Jezus był wywrotowcem, „El País”, tłum. „Forum”, 23 lipca 2012.

O czasie , O walce

„Zdruzgotane spojrzenie Szatana łatwo było zinterpretować. Osobiście odczytałam je jako: „Ponownie jakiś śmiertelnik poważył się sięgnąć po zakazany owoc znajdujący się pod moją opieką przez tyle tysięcy lat!”. Oczywiście można było też zinterpretować to w prostszy sposób jako: „Co?! Znowu?!””

Katarzyna Berenika Miszczuk (1988)

Wiedziałam, że się ucieszy.
Ja, anielica

„Antysemityzm stał się ludobójczy dopiero wtedy, gdy część zasymilowanych Żydów postanowiła przemocą zreformować Europę. Obalając stary ład, chcieli wyplenić nienawiść do siebie przez komunizm. Reakcją na tę utopijną akcję części Żydów był nazizm i Holocaust ze strony Niemców, najbardziej zagrożonych reformą. Komunizm bowiem pokazał w niemal sąsiedniej Rosji, że użyje ludobójstwa do naprawy świata, zanim do ludobójstwa sięgnął nazizm.”

Krzysztof Kłopotowski (1946) polski dziennikarz i krytyk filmowy

Geniusz Żydów na polski rozum
Źródło: Pamiętnik Kosmopolaka, s. 305

O nienawiści

„Jedyny sposób, by odkryć granice możliwości, to przekroczyć je i sięgnąć po niemożliwe.”

Arthur C. Clarke (1917–2008) pisarz brytyjski, autor książek science fiction

„Ciągle jeszcze stoimy. A kiedy chcemy ruszyć, nasze stopy na gwałt szukają ziemi solidnej. Bo my dwaj na śliskim progu, niby tutejsi, spod słonka i skowronka, ale chyba raczej stamtąd, z popiołu, co w snach naszych nie przestaje huczeć pustynią pełną imion.
Teraz już dom. Otworem na wszystkie życzliwości świata dzisiejszego. Żona, córka i syn. Patrzą na mnie, na drugiego uratowańca z Wyspy Płomieni. Patrzą na siwą ilustrację, w sam raz do reportaży o harcie ducha i walce, o cierpieniu i poświęceniu. „Ten tu profesor i mój ojciec tamto przeżywali” – pomyśli córka.
My z Szymkiem widzimy, jak żywi na nas patrzą. Słyszymy, że to przez nich cisza nastała. I wiemy, jak im teraz strasznie głupio, bo nie potrafią nas definitywnie umiejscowić.
Na szczęście dorodna córka pomału się podnosi, pomału, i biodrem oprze o ramię ojcowe. A dłonią delikatnie kark obejmie. Garstka sekund, nie dłużej, tej urody pogody kojącej kobiecości, bo Szymek, jak przebudzony, od stołu się dźwiga, siny, cuchnący trupią fosą, i goły. Rękę nie dopaloną nad stół wyciąga, bo chce nią zgarnąć łososiową różę z białego talerza.
Ja też nie od macochy. Wstaję, golas nieodwszony, ręce na nie obrzezanej kuśce katolickiej skrzyżuję, a tu po wino musujące chciałbym sięgnąć…ale jak tu równocześnie zasłonić dziurkę po kuli w potylicy?
A żywi strasznie udają, że nic nie widzą, że nic się nie stało, że my dalej sobie siedzimy i do żarcia ostro się zabieramy. Niemniej cisza zapadła. To już nie przysłowiowa okazja dla anioła, żeby się popisał swym przelotem nad nami, to… przepaść w ich ziemskim czasie, wywołana naszą golizną, naszym odorem spalenizny, czego nie potrafią odziać żadną metaforą.
Od stołu się zerwą, udając że wierzą, że my chcemy jestku i pitku z ich rzeczywistości; więc dalej talerze pod nos nam podsuwać…ale na odległość, żeby granicy nie przekroczyć, za która aleja wprost na krematoria, nad którymi w szarpiach wisi niebo monoteistyczne.”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O szczęściu , O aniołach , O domu , O rzeczywostości

„Byłem w niezłych kontaktach z Jarosławem Kaczyńskim, bo on był jedynym politykiem, który wspierał mnie w wyjaśnianiu prowokacji służb specjalnych wobec mnie. Prowokację nakręcił Miller po tym, jak odmówiłem mu wejścia do rządu, a Kaczyński obiecał, że mogę na niego w tej sprawie liczyć, że wyjaśni to. Między innymi dlatego w 2005 roku stanąłem przy nich. Po pierwszej turze zastanawialiśmy się, co zrobić, by Lech Kaczyński wygrał, bo sondaże były dla niego niekorzystne. Ja mówiłem, że trzeba sięgnąć po elektorat Leppera, Jarosław bał się, że może to wystraszyć wyborców centrowych. Ale po awanturze z Wehrmachtem sondaże jeszcze bardziej tąpnęły i Tusk miał ogromną przewagę. PiS nie miał już nic do stracenia, więc ruszyłem do Leppera.”

Artur Balazs (1952) polski polityk

Źródło: Balazs: Dla mnie poglądy polityczne nie są zaraźliwe, dziennik.pl, 5 listopada 2007 http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/61242,balazs-dla-mnie-poglady-polityczne-nie-sa-zarazliwe.html

„We Francji mamy do czynienia z 300 lokalnymi sieciami wymiany, zwanymi Grain de Sel, dosłownie „Ziarna soli”. Te systemy – które pojawiły się na pewnych obszarach w momencie, kiedy stopa bezrobocia sięgnęła około 12% – ułatwiają wymianę wszystkiego poczynając od czynszu, na płodach rolnych kończąc, ale to nie wszystko. Co dwa tygodnie w południowo-zachodniej Francji, w Ariege, odbywa się wielkie przyjęcie. Ludzie zjeżdżają się, aby handlować nie tylko serami, owocami i ciastami, jak w zwykłe dni, ale również godzinami usług hydraulicznych i fryzjerskich, lekcjami żeglarstwa i języka angielskiego. Akceptowane są tylko waluty miejscowe! Pieniądz miejscowy tworzy pracę, a ja odróżniam pojęcie „praca” (work) od pojęcia „posada” (jobs). Dzięki posadzie zarabiasz na życie, natomiast praca to coś co robisz, ponieważ sprawia ci to przyjemność. Posady będą się coraz bardziej dezaktualizować, podczas gdy pozostaje prawie nieskończona ilość fascynującej pracy od wykonania.”

Bernard Lietaer (1942–2019)

Źródło: rozmowa Sary van Gelder, Ponad chciwością i niedostatkiem, „Zielone Brygady. Pismo ekologów” nr 5 (185), lipiec 2003 http://zb.eco.pl/publication/ponad-chciwoscia-i-niedostatkiem-p1630l1

O życiu , O pieniądzach , O ludziach , O przyjemności

„Andrzej, ale chyba już to wszystko było dla niego obojętne. Pojechał do Rotterdamu, pojechał do Belgii; nie zajmował się, nie obserwował ligi, nie próbował ściągnąć młodych graczy. Owszem, kontuzjowani – Wasilewski, kontuzjowany Jeleń, kontuzjowany Garguła, nie ma Boguskiego, no ale to w niczym nie tłumaczy. Są młodzi ludzie, po których może trzeba było sięgnąć, jak choćby po Małeckiego. Może trzeba było wcześniej zaryzykować z Garncarczykiem? Może trzeba było postawić na Rzeźniczaka? Może trzeba było sprawdzić Głowackiego, do którego stracił zaufanie po zaledwie jednym meczu z Finlandią.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Słowenia-Polska 3–0, 9 września 2009

O ludziach , O zaufaniu

„(…) gdyby było inaczej, czy sięgnęlibyśmy po pędzel po to, by mieć powód do połączenia razem tych paru kolorów?”

Leon Tarasewicz (1957) malarz polski

Wykład habilitacyjny

„Tymczasem dr Renner będzie starał się dowieść, że mój indywidualny czyn pozostaje w sprzeczności z zasadami socjalistycznymi i że to anarchizm. Sęk w tym, że nie jestem aż tak naiwny, aby łudzić się, iż dokonując tego zamachu mogłem unicestwić w Austrii absolutyzm czy przynieść pokój. Nie stałem się anarchistą. Anarchiści wierzą, że czyn indywidualny może odegrać taką rolę, ja natomiast nigdy w to nie wierzyłem. Przeciwnie – zapatruję się na to z punktu widzenia walki klasowej, która może dojść do celu wtedy, gdy stosuje odpowiednie środki. W czasach pokojowych powinna posługiwać się parlamentem, ale gdy absolutyzm znosi parlament, każe tym samym sięgnąć po przemoc.”

Friedrich Adler (1879–1960) austriacki filozof i polityk

w czasie procesu za zabójstwo.
Źródło: Zbigniew Marcin Kowalewski, Fryderyk Adler: Dlaczego zabiłem Karla Stürgkha? http://www.1917.net.pl/?q=node/662

O pokoju , O czasie , O walce

„Sięgłem… bo miałem blisko (daleko – „sięgnąłem”).(…) i poszłem… bo miałem blisko (daleko – „poszedłem”).”

Piotr Bałtroczyk (1961) polski dziennikarz, konferansjer, prezenter telewizyjny i radiowy

Eminencja, ekscelencja

„Rosyjski filozof religijny Mikołaj Bierdiajew pisał przed laty, iż problem zbawienia, wiecznej zatraty i wiecznego piekła jest „najbardziej dręczącym spośród problemów, które mogą powstać w ludzkiej świadomości”. Wszelkie próby konstruowania „ontologii piekła”, dokonywane w ramach tradycyjnej nauki, to – jego zdaniem – nic innego jak „dogmatyzowanie dawnych sadystycznych instynktów człowieka”. Nie ma wieczności negatywnej i złej. Wieczność może być tylko boska. Element sadyzmu zajmuje, zdaniem Bierdiajewa, dużo miejsca w dziejach religii. Chrześcijaństwo nie jest w tym względzie wyjątkiem (wystarczy sięgnąć do pism św. Augustyna, Lutra czy Kalwina). Ortodoksyjna teologia zbyt łatwo godziła się z sadystycznymi uczuciami. Trudno pojąć, dlaczego okrucieństwo w myśleniu o losach innych może stać się oznaką ortodoksyjności. Gdzie szukać głównego źródła tego aż nazbyt ludzkiego nastawienia? Być może w języku samych Ewangelii, z którego przebija ludzka ograniczoność i skłonność do okrucieństwa. Boskie światło z trudem przebija się przez ciemności ludzkich instynktów. Słusznie pisał Bierdiajew: „Eschatologiczny element okrucieństwa pochodzi nie od samego Jezusa Chrystusa. Został on przypisany Jezusowi Chrystusowi przez tych, których naturze to odpowiadało. (…). Wyznaję religię ducha i mocno przy tym obstaję. W historycznym objawieniu duch został zaciemniony przez ludzką ograniczoność; na objawienie nakłada się pieczęć socjomorfizmu”.”

Wacław Hryniewicz (1936) polski teolog katolicki, duchowny

Źródło: Trzecia droga nadziei, „Tygodnik Powszechny”, 25.01.2004 r.

O losie , O religii , O emocjach , O myślach

„We współczesnym świecie Zachodu informacja jest wszechobecna i bezcenna. Czas i przestrzeń przestają być dla niej ograniczeniem. Technologia rozwija się dynamicznie, a człowiek w coraz większym stopniu staje się twórcą i władcą świata. To, co niedawno jeszcze stanowiło domenę sił nadprzyrodzonych: pogoda, powodzenie ludzkich działań, reguły działania natury, stwarzanie życia, a nawet kreowanie światów, zostało sprowadzone z niebios na ziemię w postaci deszczu informacji i od tej pory znajduje się pod symboliczną kontrolą człowieka. Bóg ustąpił miejsca i ukrył się na nielicznych obszarach, do których ludzka ręka nadal nie potrafi sięgnąć. Ostateczne zwycięstwo nie wydaje się jednak bliskie. Możliwe bowiem, że jedyne, czego człowiek nigdy się nie dowie, to uzasadnienie swojego istnienia, jego cel. Tym celem dla wielu z nas wciąż pozostaje Bóg.”

Łukasz Dębski (1981)

Źródło: Bóg. Granica. Informacja, „Fraza” 2006, nr 54–55.

O Bogu , O świecie , O naturze , O czasie

„Upadły anioł: ideał sięgnął bruku.”

Antoni Regulski

O aniołach

„Mitologia jest bardzo mroczna. Książka i film przedstawiają tę jej stronę bardziej przyjazną dzieciom. Bogowie byli dość wredni. Niektóre z mitów powinny być dozwolone od lat osiemnastu. Kiedy Meduza mówi Percy’emu, że była na randce z jego tatą, to nawiązuje do bardzo mrocznego mitu. Ale nawet jeśli mówimy o tych najbardziej znanych mitach i pokazujemy je dzieciom, to otwieramy ich oczy na zupełnie inny świat. Ja byłbym bardzo zadowolony, gdyby młodzi ludzie sięgnęli po mity greckie. I to głębiej niż to jest w tym filmie.”

Chris Columbus (1958) reżyser amerykański

Źródło: film.onet.pl http://film.onet.pl/0,0,1609565,2,596,artykul.html

O Bogu , O dzieciach , O ludziach , O książkach

„Różnica fundamentalna między lewicą i prawicą polega na zdolności do dzielenia tego bogactwa oraz usuwaniu przeszkód w tworzeniu równych szans. Ze wszystkich krajów euro Hiszpania jest bodaj jedynym, który nie obciął wydatków na edukację. W tym roku mimo oszczędności wydatki te sięgnęły rekordowego poziomu 5 proc. PKB. Nie oszczędzamy na zdrowiu, nadal mamy 100-procentowo darmową publiczną służbę zdrowia. Dwa filary państwa socjalnego pozostały nienaruszone.”

José Luis Rodríguez Zapatero (1960) polityk hiszpański

Źródło: wyborcza.pl, 1 kwietnia 2011 http://wyborcza.pl/1,97738,9363373,Zapatero__Hiszpania_da_sobie_rade_sama__Na_100_proc_.html#ixzz1IZ6bOqMr

O zdrowiu , O bogactwie

„Pisanie poezji pozwala na kontakt z czymś, czego tak naprawdę w ogóle nie można nazwać. Towarzyszy temu ponadto dosyć szczególny stan psychiczny, od którego można się wręcz uzależnić. Jest to rodzaj jakiegoś wewnętrznego napięcia wynikającego z jednoczesnego odczuwania chęci zbliżenia się do tego czegoś czego nie można nazwać i lęku przed zbezczeszczeniem tego. Jest więc to odczucie podobne do sięgania po zakazany owoc, ale pozostające wyłącznie tym rozciągającym się w czasie sięganiem. No bo przecież, choć czasem udaje się sięgnąć aż do granicy niewypowiedzianego, to jednak w tym wypadku, jest to sięganie tylko do tej granicy. Owoc wciąż jest więc nie skonsumowany. Wciąż jest pożądany. A im częściej i dłużej pożąda się czegoś tym łatwiej od tego czegoś się uzależnić. Dochodzi bowiem wtedy do powtarzającej się i wzmagającej się produkcji dopaminy i serotoniny, które działają jak narkotyki.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: Najwięcej miejsca trzeba zostawić dla ciszy – rozmowa Marleny Cieślik w „Poezja światłem i mrokiem w rozgrywkach o życie” (UŚ, 2005)

O życiu , O czasie , O uzależnieniu

„Teatr przez wielkie 'T' to praca u podstaw. Tak mnie uczyła m. in. pani Baduszkowa. Tak i ja staram się przekazywać wrażliwość na sztukę. Młodego widza należy wychować. Nie jest łatwo w dobie powszechnego dostępu do rozrywki, w świecie, w którym wszystko jest na wyciągniecie ręki, tak ukształtować młodego widza, by sięgnął o jedną półkę wyżej. Teatr muzyczny jest bardzo atrakcyjny dla młodego widza. Znaleźć tam można i taniec i śpiew. A z drugiej strony przecież ci młodzi uwrażliwieni widzowie będą stanowić przyszłość teatru i elitę kulturalną społeczeństwa.”

Jerzy Jeszke (1958) polski aktor musicalowy

Źródło: Jerzy Jeszke przed prapremierą „Sweeneya Todda”, 18 maja 2012 http://jerzy-jeszke.de/?de_tv-silesia,208

O przyszłości , O tańcu

„Trzy lata temu ostrzegałam, że „rząd, jak Czerwony Kapturek, beztrosko bieży przez ciemny las”. Może rządzący nie mieli świadomości, jakie wyzwania przed nimi stoją. Najpierw byli beztroscy, potem chaotyczni, następnie rozrzutni. Na końcu sięgnęli do pieniędzy na emerytury oraz podnieśli podatki. Wbrew temu, co sami twierdzą, nie działali ani roztropnie, ani konsekwentnie. Liczyli, że przeczekają trudne czasy.”

Zyta Gilowska (1949–2016) polska ekonomistka, działaczka polityczna

o rządzie Donalda Tuska.

„Ludzkość posiadła wiedzę dostateczną, żeby sięgnąć gwiazd, żeby wykonać gigantyczny skok w górę i rozprzestrzenić się po wszechświecie, lecz dysponowała również dostatecznymi środkami, żeby zniszczyć samą siebie, zanim rozpocznie się nieuchronna emigracja.”

Dean Koontz (1945) pisarz amerykański

Drzwi do grudnia (1985)

O górach

„Chińczycy przeżywają właśnie epokę mroku. Jest boom gospodarczy i warunki życia powoli się poprawiają. Jednocześnie Chiny sięgnęły dna, jeśli chodzi o wolność wypowiedzi, ekspresji artystycznej, wychowania. Nasze społeczeństwo obywatelskie znalazło się na dnie.”

Ai Weiwei (1957) chiński artysta i architekt

Źródło: rozmowa Henrika Borka, Zadarł z wielkim smokiem, „Süddeutsche Zeitung”, tłum. „Forum”, 11 kwietnia 2011.

O wolności

„Zawsze wolałem książki z gatunku naukowej antycypacji od science fiction. A „Babylon Babies” to właśnie wielka powieść znana z tego, że przedstawia przyszłość w oparciu o naukę i dlatego po nią sięgnąłem. Przeczytałem ją w jedną lub dwie noce i stwierdziłem, że były z niej niezły film… który trwałby 6 godzin! I pochłonąłby budżet 500 milionów euro!”

Mathieu Kassovitz (1967) reżyser i aktor francuski

o pomyśle na film Babylon A.D.
Źródło: Mathieu Kassovitz o filmie „Babylon A.D.”, „Vision”, 17 września 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/65,1

O książkach , O nauce , O przyszłości

„Pory roku zmieniają się, a każdy przejaw tych zmian nas porusza. (…) gdy wiosna bardziej się zadomowi, jak okiem sięgnąć w powietrzu zalega mgła i tylko patrzeć, a poczną się otwierać kwiaty wiśni. Ledwie jednak zdążą rozkwitnąć, już nadchodzą wiatry i deszcze sprawiając, że ich płatki w wielkim pośpiechu opadają. I czujemy się ogólnie podenerwowani, aż wreszcie pojawiają się zielone liście.”

Kenkō Yoshida książka Tsurezuregusa

Źródło: Tsurezuregusa (Zapiski dla zabicia czasu), szkic 19, tłum. Henryk Lipszyc

O wiośnie , O czasie , O Kwiatach

„Chcecie się dowiedzieć czegoś o głosowaniu. Jestem tu, by opowiedzieć wam o głosowaniu. Wyobraźcie sobie, że jesteście uwięzieni w nocnym klubie pełnym grzeszników, kurw, dziwaków i nienazywalnych rzeczy, które gwałcą pitbulle dla zabawy. I nie możecie wyjść, póki wszyscy nie zagłosujecie na to, co chcecie dzisiaj robić. Wy chcecie wyciągnąć nogi i oglądać „Republican Party Reservation”. Oni chcą uprawiać seks z normalnymi ludźmi przy użyciu noży, spluw i całkiem nowych organów seksualnych, z których istnienia nie zdawaliście sobie sprawy. Więc wy głosujecie na telewizje a cała reszta, jak okiem sięgnąć, głosuje, by zgwałcić was scyzorykami. Na tym polega głosowanie.”

Warren Ellis Transmetropolitan

Transmetropolitan

O seksie

„Proszę zapytać tych parlamentarzystów, tych posłów do niedawna bardzo ważnych w Platformie Obywatelskiej, a dzisiaj przez Tuska upokarzanych. Bo sam skład tego nowego rządu – przyzna pan redaktor – jest już składem pokazującym, że Tusk sięgnął w polityce tego syndromu, który czasami w medycynie przypisuje się lekarzom, a mianowicie „syndromu Boga”. Jest już tym, który strąca z ministerialnych stolców polityków w odbyt jakichś mało prestiżowych pokoików czy gabinetów w Sejmie. Nagradza najbardziej skompromitowanych ministrów, tak jak panią minister Kopacz za spapraną ustawę refundacyjną czy ustawę zdrowotną.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

w czasie wywiadu w radiu RMF.

O Bogu , O ustawie , O czasie

„Will właśnie miał dosiąść Wyrwija, lecz jeszcze się zawahał. Biegiem wrócił do chatki, sięgnął po futerał z Giletem, zarzucił go sobie na ramię. Bo nagle poczuł, że w jego życiu jest, mimo wszystko, miejsce na muzykę.”

John Flanagan (1873–1938) amerykański lekkoatleta

Źródło: Oblężenie Macindaw z tomu 6: Zwiadowcy, tłum. Danuta Strukowska

„Należy sięgnąć po szarijat, czyli system prawny, w którym karze się za kradzież ucięciem ręki.”

Marian Curyło (1955) polski polityk

o zmianach w kodeksie karnym.

O karze

„Aby poznać źródła tego, co dzieje się we współczesnym świecie, musimy sięgnąć do historii. Można zapytać – po co poznawać współczesność? Wydaje mi się, że po to, by umiejętnie odczytywać, czego od nas żąda w danym momencie Pan Bóg. Czasem będzie to bierne – zdawałoby się – przyglądanie się aktualnym wydarzeniom, ale pełne szczerej modlitwy o Bożą interwencję. Czasem jednak Bóg może chcieć od nas poświęcenia się Sprawie całkowicie, nawet z narażeniem własnego życia. I to właśnie jest historia. Kiedy pomyślę o krzyżowcach czy chłopach wandejskich, którzy stawali dzielnie w obronie wiary, to czy nie mam prawa spojrzeć nieco odważniej na otaczającą mnie rzeczywistość?”

Kajetan Rajski (1994) pisarz

Źródło: ks. Andrzej Antoni Klimek, Prawdziwy mężczyzna... czyli kto? http://www.opiekun.kalisz.pl/index.php?dzial=artykuly&id=3537, opiekun.kalisz.pl, 7 sierpnia 2015

O Bogu , O wierze , O historii , O rzeczywostości

„Od 1989 r. rozwija się na Śląsku prawdziwy kult Korfantego, idealnie wpisany w mit odwiecznej śląskiej krzywdy. Z tego mitu wyrosła legenda jedynego wielkiego polityka rodzimego chowu, który wbrew przekleństwu pochodzenia sięgnął po najwyższe zaszczyty w państwie niemieckim i w państwie polskim – by w końcu zostać zdeptanym, pognębionym i unicestwionym. Legenda zrodzona ze śląskich kompleksów, ale i z wielowymiarowej, trudnej do okiełznania osobowości Wojciecha Korfantego: wizjonera i trybuna, a zarazem wielkiego samotnika, który nie potrafił zjednywać sobie przyjaciół. Uroczego i szarmanckiego lwa salonowego, a jednocześnie aroganckiego, apodyktycznego dyktatora. Bojownika o prawa najuboższych, który zarazem pławi się w zbytkach. Ujmującego dyplomaty najwyższej próby, łatwo przybierającego postać małostkowego choleryka. Wreszcie wielkiego, żarliwego Polaka, dramatycznie rozczarowanego polską rzeczywistością.”

Michał Smolorz (1955–2013) polski dziennikarz, publicysta, reżyser i producent

Źródło: Nieświęty śląski święty, polityka.pl, 4 listopada 2009 http://www.polityka.pl/historia/298903,1,nieswiety-slaski-swiety.read#ixzz1K2d0K9aC

O historii , O rzeczywostości , O osobowości

„Próbujemy sięgnąć po coś innego niż po oklepane frazesy. Sam seks nie jest nudny, ale piosenki o nim owszem tak.”

Lars Ulrich (1963) muzyk rockowy, perkusista, członek zespołu Metallica

Wypowiedzi członków zespołu, Lars Ulrich

O seksie

„Fortuna ma tron na skale, ale ludzie wahają się po niego sięgnąć.”

Walter Scott (1771–1832) szkocki powieściopisarz i poeta

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Dzięki wykształceniu dzieci mogą sięgnąć spojrzeniem poza świat pełen nienawiści i pozbawiony nadziei.”

Laura Bush (1946) żona 43. prezydenta USA

Źródło: John B. Roberts II, Ranking pierwszych dam, tłum. Agnieszka Weseli, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2004, ISBN 8324115668, s. 298.

O dzieciach , O świecie , O wykształceniz

„Ten, kto potrafi sięgnąć zrozumienia wewnętrznego Maitreyi, może być optymistyczny, przepełniony prawdziwością.”

Dharma Sangha (1990)

Kazanie z 20 maja 2011

O zrozumieniu

„Nie dziwi mnie wcale, że Donald Trump mówi rzeczy rasistowskie, bezsensowne i głupie. Ksenofobia to najpodlejsza strategia polityczna, po którą można sięgnąć, żeby zdobyć władzę. Najbardziej dziwi mnie, że Latynosi wciąż akceptują ataki i oskarżenia ludzi takich jak on, którzy szargają naszą godność. Trzeba powiedzieć im dość!”

Ricky Martin (1971) piosenkarz portorykański

Źródło: „Forum” nr 18 (2547), 4–17 września 2015, s. 21.

O ludziach

„Musimy nie tylko zdetronizować neoliberalizm w gospodarce i wrócić do społeczeństwa dobrobytu, ale też sięgnąć dalej. Chcemy zobaczyć radykalne rozszerzenie demokracji ze sfery czysto politycznej na gospodarczą i społeczną. Trzeba skończyć z wyzyskiem człowieka przez człowieka, nawet jeśli miałoby to miejsce pod auspicjami socjalistycznej gospodarki rynkowej.”

Bhaskar Sunkara (1989)

Źródło: Katarzyna Wężyk, Prawie szturm na Pałac Zimowy, „Gazeta Wyborcza”, 21–22 września 2013.

O demokracji

„Zasieki. Zasieki to jest to, co najpierw się widzi. Wystają ze śniegu, jak gdyby unoszą się ponad śniegiem linie, kozły, płoty zasieków. Jakież przedziwne kombinacje, zwęźlenia, skłębienia, całe konstrukcje tych zasieków spinających niebo i ziemię, wczepionych w każdy skrawek zamarzniętego pola, w biały pejzaż, lodowaty horyzont. Z pozoru ta kolczasta, drapieżna zapora rozciągnięta wzdłuż granicy wygląda na pomysł niedorzeczny i surrealistyczny, bo gdzie tu kto będzie się przedzierać, jak okiem sięgnąć śnieżna pustynia, żadnych dróg, żadnych ludzi, a śnieg dwumetrowy, nawet kroku nie można zrobić, a jednak te zasieki coś ci chcą powiedzieć, coś zakomunikować. One mówią ci: uważaj przekraczasz granice innego świata.”

Ryszard Kapuściński książka Imperium

Imperium

O ludziach

„Należy sięgnąć do przeszłości, do obrazu okupowanego kraju pod hitlerowskim terrorem, do rosnącej w siły Armii Krajowej i kształtujących się dążeń programowych Polski Podziemnej. Jak różne były przecież nastroje społeczeństwa w okresie od klęski wrześniowej do upadku Francji, od jego postawy, jaka się hartowała w poczuciu świadomości długiej okupacji, wymagającej wielu ofiar i wytrwałych przygotowań do upragnionego dnia jawnego chwycenia za broń. Gdy rozpoczynała się wojna, Stalin był partnerem Hitlera. W czasie Powstania Warszawskiego należał do Wielkiej Trójki, decydującej również o powojennych losach Europy i w tym charakterze uzyskał już w 1943 r. w Teheranie zatwierdzenie przez Roosevelta i Churchilla zaboru polskich ziem wschodnich, zagarniętych w porozumieniu z Hitlerem.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 7–8.

O losie , O wojnie , O charakterze , O sile

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Sięgnąłem dna i usłyszałem pukanie od dołu.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

„Miałam chyba 11 lat, kiedy zupełnie przypadkowo sięgnęłam po, wypożyczoną przez moją starszą kuzynkę, książkę zatytułowaną Maria Curie, autorstwa Ewy Curie. Byłam wtedy jednak za młoda, żeby zainteresować się chemią, w szkole nie miałam nawet takiego przedmiotu, ale zafascynował mnie wtedy życiorys tej wyjątkowej polskiej uczonej. W klasie ósmej, kiedy wśród obowiązkowych przedmiotów nauczania pojawiła się chemia, mimo że była prowadzona na dość wysokim poziomie, nie byłam nią specjalnie zainteresowana.”

Krystyna Bogdanowicz-Szwed (1934)

Źródło: Rita Pagacz-Moczarska, CHEMIA ZWIĄZKÓW HETEROCYKLICZNYCH. Rozmowa z prof. Krystyną Bogdanowicz-Szwed, „Alma Mater”, nr 136, nr specjalny 2011, s. 32.

„Zamiast pisać ściskające serduszko powiastki o pięciorgu studentów, niech pan uprzejmie napisze, ile szkół było w Afryce, zanim przyszli biali. Ile było szpitali, ile dróg bitych, którymi do tych szpitali można było szybko dojechać. A potem niech pan łaskawie napisze, że po przejęciu władzy przez czarnych liczba dróg bitych w Afryce spadła o 80 procent. Białe kolonie były doskonałym narzędziem cywilizacyjnego podnoszenia najbiedniejszych rejonów świata. I to nie biały kolonializm zniszczył Indie, tylko Ghandi. Błagam, proszę sięgnąć do statystyk, a potem ze mną rozmawiać o pożytku z wygnania białych.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: „Rzeczpospolita”

„Dla mnie bez wątpienia jest to również tekst o samotności. Ale jest to przede wszystkim manifestacja oglądu rzeczywistości, w której żyjemy. Dlaczego Koltes pierwszy swój poważny tekst napisał w formie monologu? Dlatego, że jak mówi Ferry, przepełniony był w owym czasie wielkim smutkiem. Ten smutek w tej opowieści jest bardzo eksponowany. Bo ta historia jest nie tylko o samotności, ale i o smut ku. O smutku egzystencji. O obcości. Moje wewnętrzne poczucie obcości jest większe niż parę lat temu i pewnie dlatego, z potrzeby chwili właśnie teraz sięgnąłem po Noc tuż przed lasami.”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: „Dziennik Polski”, 13 lutego 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/18946

O smutku , O historii , O rzeczywostości , O samotności

„Dopóki nie przeczytałam tego zdania nie znałam Dumy i Uprzedzenia, dopiero potem sięgnęłam potem tę książkę. I cóż znalazłam? Wypracowany dagerotyp pospolitego oblicza; pieczołowicie ogrodzony, starannie uprawiany ogród o schludnych rabatach i delikatnych kwiatach, ale ani śladu bystrej, żywej twarzy, otwartej przestrzeni, świeżego powietrza, błękitnego wzgórza, łagodnej doliny. Nie chciałabym żyć wśród jej pań i panów w ich eleganckich ale dusznych domach…
…Rozumiem natomiast uwielbienie dla George Sand, bo chociaż nie znam takiego dzieła, którym mógłbym się zachwycić bez reszty (…) – mimo to rodzaj jej umysłowości, chociaż nie całkiem dla mnie zrozumiałej, budzi mój głęboki szacunek: jest mądra i głęboka; panna Austen jest tylko zręczna i spostrzegawcza.”

Charlotte Brontë (1816–1855) angielska pisarka

Źródło: Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Na plebanii w Haworth, op. cit., s. 312, 313

O domu

„Śmierć jest jak użyteczny, ale nie użyty przedmiot, który gdzieś leży w tekturze i folii na pawlaczu, pomiędzy pudłami z bombkami a nie noszonym płaszczem – pewna i gotowa; wystarczy po nią sięgnąć, gdy będzie potrzebna.”

Jacek Dehnel (1980) poeta polski

Brzytwa okamgnienia

O śmierci

„W Szwecji jest niewiele klubów, które sięgnęły po europejskie trofea, myślę o tych klubowych trofeach.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=5&startsz=x

O myślach , O sporcie , O myśleniu

„Odrzuciłem sugestie płynące z zewnątrz i sięgnąłem w głąb siebie, we własne emocje. Przyjąłem założenie, że (…) między mną i innymi ludźmi istnieje wspólnota psychiki. Jeśli więc będę rzeźbił tylko dla własnego pełnego zadowolenia, to na pewno znajdę ludzi, którzy podobnie czują i zawiąże się między nami wspólnota emocji, odczuwania, porozumienia.”

Jerzy Jarnuszkiewicz (1919–1987) rzeźbiarz polski

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_jarnuszkiewicz_jerzy

O ludziach

„Gdy kończyłem Szkołę Teatralną w Krakowie, była moda, że wszyscy aktorzy śpiewali. Ale wtedy nie chciałem robić nikomu konkurencji. Teraz przyszedł czas, żeby w ramach poszerzania swojego emploi sięgnąć po śpiew. Ale spektakl teatralny to przecież nie występ w Sopocie. Piosenki mają coś znaczyć i opowiadać pewną historię. Nawet śpiewając, jestem aktorem i tak chciałbym być odbierany.”

Piotr Cyrwus (1961) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Szczecin, 10 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nsja.htm

O historii , O modzie , O śpiewie , O czasie

„Z bożej łaski Anna, rodzona księżna Wirtembergii i Tecku, hrabina Mimpelgardu, także księżna Śląska, Legnicy, Brzegu i Złotoryi, urodziła się w Stuttgarcie w landzie Wirtembergia w dniu 2 czerwca roku 1561. Poślubiła na Śląsku jej pierwszego męża, Jego Książęcą Mość, szlachetnie urodzonego Księcia i Pana Jana Jerzego, Księcia Śląska, Legnicy i Brzegu. Wesele odbyło się 10 września 1582. Spłodziła z nim syna i córkę, jednak niczego nie wychowała, pozostając w małżeństwie 10 lat bez 11 tygodni. Potem we wdowieństwie prowadziła dwór w Wołowie przez 2 lata i 13 tygodni. W drugie małżeństwo wstąpiła z Jego Książęcą Mością, szlachetnie urodzonym Księciem i Panem, Księciem Fryderykiem, zwanym IV, Księciem na Śląsku, Legnicy, Brzegu i Złotoryi. Jej książęce wesele odbyło się 24 listopada w roku 1594 w Legnicy; w małżeństwie tym żyła 1 rok i 23 tygodnie i nie spłodziła żadnych dzieci. We wdowieństwie pozostawała aż do końca, swój posagowy majątek utrzymując w Chojnowie. Kazała zrobić ową kryptę w roku 1597 i rozstała się z życiem po chrześcijańsku 6 lipca wieczorem między 7 a 8 godziną w roku 1617. Jej całkowity wiek sięgnął 55 lat. Boże nagródź w swej łasce cichym pokojem i wesołym zmartwychwstaniem na Sądzie Ostatecznym. Amen.”

Anna Wirtemberska (1561–1616)

epitafium z trumny księżnej Anny Wirtemberskiej.
O Annie Wirtemberskiej
Źródło: Stanisław Horodecki, Chojnowska fara. Kościół pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła (dawniej Najświętszej Maryi Panny), Chojnów 2010.

O Bogu , O małżeństwie , O dzieciach , O pokoju

„Kraj, gdzie (…) w sklepach nie ma ryb, żeby odwrócić uwagę od braku mięsa.
Kraj, gdzie liczba mnoga od wyrazu „człowiek” to „kolejka” i gdzie nie można sięgnąć dna tylko dlatego, że już dawno ktoś je ukradł i sprzedał na części.”

Izabela Sowa (1969)

Zielone jabłuszko

„Powiedziałam, że nie [będę uprawiać z nim seksu]
- O tak, dziwko, będziesz - powiedział. - Zrobisz wszystko, co ci każę. A jeśli nie, to cię zabiję i potem będę się z tobą kochał, tak jak z innymi dziwkami. Mnie tam wszystko jedno, bo i tak będziesz jeszcze ciepła.
Przywiązał mi ręce do kierownicy i odbył ze mną stosunek analny. Potem wyjął z bagażnika butelkę denaturatu. Powiedział, że to niespodzianka dla mnie. Wlał mi to wszystko do odbytu. To okropnie bolało, bo nieźle mnie porozrywał. Ubrał się, włączył radio, usiadł na masce i siedział tak chyba z godzinę. Byłam strasznie wkurzona. Darłam się na niego i szarpałam się, żeby uwolnić ręce. W końcu rozwiązał mnie, okręcił mi szyję drutem i próbował mnie znowu zgwałcić. Szamotaliśmy się. Sięgnęłam po pistolet. Strzeliłam. Później ściemniałam, bo wiedziałam, że policja i tak mi nie uwierzy, że to było w obronie własnej.”

Aileen Wuornos (1956–2002) amerykańska seryjna morderczyni

o okolicznościach zabójstwa Richarda Mallory'ego

O seksie , O historii , Kochać się

„Nieszczęściem Telimena siedziała śród dróżki;
Mrówki, znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać,
Telimena musiała uciekać, otrząsać,
Na koniec na murawie siąść i owad łowić.
Nie mógł jej swej pomocy Tadeusz odmówić.
Oczyszczając sukienkę, aż do nóg się zniżył,
Usta trafem ku skroniom Telimeny zbliżył… (…)
„A mnie tu mrówki gryzą”. „Gdzie?” „Koło kolana”.
Tadeusz ręką sięgnął – już mrówka złapana.
„Czy jeszcze?” „Pan się pyta a mrówki zuchwałe
Coraz to wyżej idą!” Za pończoszki białe
Sięgać musiał tym razem bohater szczęśliwy,
Że jednak krew nie woda, majtki nie pokrzywy,
Tadeusz sięgnął wyżej, gdzie w cieniu ukryte
Rosną wstydliwe włosy w pierścienie spowite.
Telimena syknąwszy padła na murawę.
Tadeusz porzuciwszy na mrówki obławę,
Otoczył ją ramieniem, ku sobie przycisnął,
Ogień tajemnych pragnień w oczach jego błysnął,
Ustami ust jej szukał – znalazłszy, w zapale
Rozpalonymi wargi miażdżył je zuchwale.
Telimena na razie, śmiałością zdumiona,
Odepchnąć zaraz chciała młodzieńca ramiona,
Sił jednak i oddechu w piersiach jej nie stało:
Dreszcz rozkoszy znienacka objął całe ciało,
Ubezwładnił jej członki, rzucił krew do twarzy.
A widząc, że Tadeusz na wszystko się waży,
Uległa. Lecz, że wiele doświadczenia miała:
„Ach! jeszcze kto zobaczy””

Antoni Orłowski (1869–1921)

z cicha wyszeptała.
Źródło: Mrówki – Spotkanie się pana Tadeusza z Telimeną w Świątyni Dumania i zgoda ułatwiona za pośrednictwem mrówek

O nieszczęściu , O wodzie , O pomocy

„Wielu młodych artystów polskich poszukuje repertuaru dla siebie w piosenkach angielskich i amerykańskich, zapominając o tym, że i u nas działy się wspaniałe rzeczy. Jest naprawdę w czym wybierać. Właśnie on, Krzysztof Klenczon, jest takim twórcą, którego wrażliwość odkryłem niedawno. Mam z nim wiele wspólnego. Z pokorą i szacunkiem mój zespół sięgnął do jego wspaniałej twórczości.”

Jarosław Wajk (1963) polski muzyk

Źródło: Ryszard Wolański, Krzysztof Klenczon. Wspomnienie i piosenki, Wydawnictwo Lester, Warszawa 1996, s. 25.

O poszukiwaniu , O wspomnieniach , Zapominając

„Odrzucając to, co konwencjonalne, musiałam sięgnąć do własnego 'ja'. A to 'ja' było kobietą, z całym bagażem problemów płci.”

Maria Pinińska-Bereś (1931–1999)

Źródło: culture. pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_pininska_beres_maria

O kobietach

„Przy ogromnych ekonomicznych nierównościach, w ramach których garstka najbogatszych zgarnia większość owoców naszej wspólnej pracy, po prostu nie da się przerzucić kosztów transformacji na barki zwykłych ludzi. Trzeba sięgnąć do głębokich kieszeni. Prąd oczywiście będzie droższy. Pytanie, kto i w jakim stopniu będzie za niego płacił. Nie mam wątpliwości, że ogromną większość kosztów muszą ponieść ci, którzy w największym stopniu skorzystali na dewastacji planety, czyli najbogatsi i wielkie korporacje. Bez opodatkowania wielkiego kapitału i dużo sprawiedliwszego podziału dóbr po prostu nie mamy szans uporać się z wyzwaniami klimatycznego kryzysu.”

Maciej Konieczny (1980) polski polityk

Źródło: rozmowa Kai Puto, Konieczny: Jestem socjalistą. Idę do sejmu, żeby reprezentować pracowników https://krytykapolityczna.pl/kraj/maciej-konieczny-jestem-socjalista-rozmowa/, krytykapolityczna.pl, 11 października 2019.

O ludziach , Pytanie

„Przed laty krążył dowcip o Mieczysławie Foggu, że niby odkopano w Egipcie mumię, która ożyła i spytała, czy ten Fogg jeszcze śpiewa. Dzisiaj bohaterem dowcipu jest Czesław Niemen. Na pewno po trosze dlatego, że Fogg od lat nie żyje, ale pewnie i z tego powodu, że nie wszystkie nastolatki słyszały śpiewającego Fogga. I ja nie mówię, że są niewykształcone i nieobyte. Każda epoka ma swego idola, a każde środowisko swoje dzieła i wykonawców, którymi się zachwyca. Oczywiście ważne, by poszerzać swój krąg zainteresowań, czyli sięgnąć po tego Mieczysława Fogga czy Ellę Fitzgerald, ale to już inna historia.”

Małgorzata Karolina Piekarska (1967) polska dziennikarka i pisarka

Wzrockowisko (rubryka w czasopiśmie Cogito)
Źródło: Co znaczy znany?, nr 20/2000 (144), 28 listopada 2000; cyt. za: s. 126.

O śpiewie , O lecie , O historii

„Jeśli PiS sięgnął po pełnię władzy, to musi się liczyć także z pełnią odpowiedzialności. A ta pełnia odpowiedzialności, to także wystawienie się na trudne pytania, które są zadawane w interesie publicznym, interesie obywateli. Jeżeli tu, w polskim parlamencie, nie będzie przestrzeni do nawet najtrudniejszej, najbardziej emocjonalnej debaty parlamentarnej, to wtedy widzimy co się dzieje - niestety ta debata przenosi się poza parlament.”

Kamila Gasiuk-Pihowicz (1983) Polska polityk, prawnik, posłanka na Sejm

Źródło: Marszałek Kuchciński zaprasza na posiedzenie Sejmu. "Upraszam o pozostawienie jadu przed drzwiami sali plenarnej. Lub w szatni" http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/572542,po-nowoczesna-i-psl-zapowiadaja-wspolny-wniosek-o-odwolanie-marszalka-sejmu.html, dziennik.pl, 13 kwietnia 2018

Pytanie

„Ten zadziwiający książę był jednocześnie niecierpliwy i uparty, gwałtowny i przebiegły, odważny na wojnie i uległy wobec pochwał. Do działania popychały go przeciwstawne ambicje. Zawsze angażował się w gigantyczne przedsięwzięcia, i zawsze ponosił klęskę z powodu błędnej oceny rzeczywistości. Jego żywiołem była wojna, natomiast źle się sprawdzał w zarządzaniu w czasie pokoju. (…) Ten możny pan o duszy megalomana miał temperament prawdziwego awanturnika, gust parweniusza i ambicje założyciela dynastii. Nie było w Europie pustego tronu, po który nie próbowałby sięgnąć. Zawsze jednak na próżno.”

Maurice Druon Królowie przeklęci

o Karolu Walezjuszu, bracie króla Filipa IV Pięknego.
Królowie przeklęci
Źródło: Zamordowana królowa, tom II, s. 344.

O rzeczywostości , O wojnie , O czasie , O pokoju