Cytaty na temat ratunek (71 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kto się bowiem nią [dumą narodową] odznacza, ten zdradza brak cech indywidualnych, z których mógłby być dumny. […] Kto ma wybitne zalety osobiste, ten raczej dostrzeże braki własnego narodu, ponieważ ma je bezustannie przed oczyma. Każdy jednak żałosny dureń, który nie posiada nic na świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku, jaką jest duma z przynależności do danego akurat narodu; odżywa wtedy i z wdzięczności gotów jest bronić rękami i nogami wszystkich wad i głupstw, jakie naród ten cechują”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

„Zdaję sobie jasno sprawę, że naprawdę żyje, kiedy pracuję. Dlatego jak jest mi źle, siadam przed komputerem i piszę. to moja modlitwa, płacz, wołanie o ratunek.”

Pedro Almodóvar (1949) hiszpański reżyser i scenarzysta

O płaczu

„W pewnej chwili, kiedy przechodziłam korytarzem do kuchni - usłyszałam w duszy te słowa: Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby był grzesznik najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie Moje. Niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają Mojemu miłosierdziu.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: cytat z „Dzienniczka” nr 687

O śmierci , O świecie , O duszy

„Biegu czasu nie da się powstrzymać, nie ma żadnego mądrego odwrotu, żadnej rozsądnej rezygnacji. Tylko marzyciele wierzą, że istnieje jakieś wyjście. Optymizm jest tchórzostwem, urodziliśmy się w tej epoce i musimy dzielnie iść do końca drogą nam wyznaczoną. Nie pozostaje nam nic innego. Jest naszym obowiązkiem wytrwać na straconej pozycji bez nadziei i bez ratunku. Wytrwać jak ów rzymski żołnierz, którego szkielet znaleziono przed bramą w Pompei, a który zginął, ponieważ podczas wybuchu Wezuwiusza zapomniano odwołać go z posterunku. Oto wielkość, to się nazywa być rasowym. Ten honorowy koniec jest jedyną rzeczą, której nie można ludziom odebrać.”

Oswald Spengler (1880–1936) niemiecki filozof kultury i historii

Źródło: Człowiek i technika; w: Oswald Spengler: Historia, Kultura, Polityka, tłum. Andrzej Kołakowski, Państwowy Instytut Wydawniczy 1990.

O optymiźmie , O czasie

„Matka jest przecież istotą najbliższą, jedyną. Zna doskonale wszystkie zalety i słabości swego dziecka. Więc nie trzeba się jej wstydzić ani udawać. Można być sobą i mieć pewność, że się jest rozumianym i ze spokojem, bez uczucia zadłużania się, jak to bywa w stosunku do obcych osób – przyjmować wszelką pomoc okazywaną z nieskończoną cierpliwością i miłością. Bo to jest matka, której jutro może zapłacimy tą samą miłością, choć ona tego nie oczekuje, zupełnie niczego nie oczekuje. Dla mnie obecność mojej matki stała się ratunkiem, błogosławieństwem – wtedy, gdy nadszedł najgorszy czas.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O matce , O cierpliwości , O dzieciach , O czasie

„Odzwyczajenie szerokich mas od myślenia politycznego kategoriami państwowymi oraz wielkie przetrzebienie warstwy lepiej do tego zaprawionych przywódców sprawiają, że zgnębione społeczeństwo tym bardziej oczekuje ratunku od rządu, a także od władz krajowych. Te ostatnie nadal obdarza ono wielkim zaufaniem, nie dostrzegając jeszcze ich bezwładu, niezdolności do twórczej pracy i impasu politycznego, w którym się znalazły. Trzeba jednak z naciskiem podkreślić, że to zaufanie jest już napięte do ostatnich granic. Jeśli zostanie zawiedzione, jeśli władze krajowe nie poniechają politycznego kramikarstwa i nie podejmą w najbliższym czasie jakiejś energicznej próby wyjścia z impasu, która by miała choć jakie takie szanse poprawienia ponurych perspektyw, nastąpić może krach i załamanie się ducha społeczeństwa, popadnięcie w prostrację, a żywioły nawet patriotyczne, lecz burzliwe mogą w poszukiwaniu jakiegoś wyjścia popaść nawet pod wpływ energiczniejszego i lepszego kierownictwa PPR. Dla niedołężnych przywódców pozostanie pogarda lub nawet nienawiść i… latarnia.”

Jan Rzepecki (1899–1983) historyk polski, oficer WP

Źródło: Raport dla generała Bora-Komorowskiego (marzec 1944), cyt. za: Piotr Lipiński, Raport Rzepeckiego, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2005.

O nienawiści , O zaufaniu , O poszukiwaniu , O myślach

„Byłem w Oziornoje. Dostałem od prymasa Józefa Glempa dekret na 3 lata. Oziornoje to historia w kategoriach cudu. W 1936 r. zesłano tutaj Polaków. Deportacje odbywały się wzdłuż linii kolejowych, potem ciężarówkami wywożono ludzi na step. Na stepie powstała wioska. Najpierw mieszkali w namiotach, potem budowali ziemianki. Ludzie zesłani byli, aby umrzeć z głodu i zimna. Ale Bóg o nich nie zapomniał. Ziemię skutą lodem nagle słońce rozmroziło, powstało wielkie jezioro, a w nim niewyobrażalna ilość ryb. (Jezioro – stąd Oziornoje). Był to rok 1941. Wówczas zaczęła się wojna i wielki głód. Ryba była ratunkiem dla całej okolicy. Cud był, bo wielka była ich wiara. Przyjechali z wiarą i z różańcem w ręku. Uratował ich Różaniec. Był jak „ósmy sakrament.””

Tomasz Peta (1951)

Mówiłem o tym na ostatnim Synodzie Biskupów w Rzymie. To było świadectwo wzięte od tych ludzi, świadectwo ich zawierzenia. Niezwykłe doświadczenie na mojej kapłańskiej drodze.
Źródło: Krystyna Czuba, Kapłani w Kazachstanie http://www.niedziela.pl/artykul/89499/nd/Kaplani-w-Kazachstanie, niedziela.pl, 2009

O głodzie , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„Owszem, ratunek jest, ale szukać go należy nie w sobie, lecz w Bogu, w Jego miłosierdziu, do którego należy przylgnąć całą potęgą woli.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Tajemnica miłosierdzia Bożego
Źródło: s. 62

O Bogu

„Jest tylko jeden ratunek, jeden jedyny, dla zmęczonej duszy – miłość do drugiego człowieka.”

José Ortega y Gasset (1883–1955) filozof i eseista hiszpański

O miłości , O duszy

„W Rzymie uważa się tak narodowy socjalizm, jak i faszyzm, za jedyny ratunek przed komunizmem i bolszewizmem. Ojciec Święty patrzy na to z wielkiego dystansu i widzi nie objawy towarzyszące, tylko wielki cel.”

Michael von Faulhaber (1869–1952) niemiecki duchowny katolicki, kardynał

Źródło: Ian Kershaw, Hitler,1889–1936 Hybris, wyd. Rebis, Poznań 2001.

„Hanna Krall przez godzinę siedziała nad moim tekstem, pokreśliła wszystko czerwonym flamastrem i kiedy już myślałem, że nie ma dla mnie ratunku, oświadczyła: „Świetny tekst pan napisał, pan ma słuch”. Uważam, że dla reportera najważniejsze jest pierwsze zdanie. Trzeba wskoczyć na falę, a ona już poniesie. Aby napisać dobry tekst, trzeba pojechać do miejsca, które nas interesuje, albo na jeden dzień albo na jeden miesiąc. Innymi słowy: reportaż można oprzeć albo na pierwszym wrażeniu albo na gruntownej wiedzy.”

Wojciech Górecki (1970)

Źródło: culture. pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gorecki_wojciech

O myślach , O wrażeniach , O wiedzę , O myśleniu

„Niestety jedyny ratunek w zawodnikach Samoobrony, którzy jako jedyni nie są utytłani w futbolowe afery i rozpieprzą to całe towarzystwo (…) Nie interesują mnie żadne stołki. Z chęcią poparłbym Samoobronę za obietnicę zrobienia czystki w PZPN.”

Jan Tomaszewski (1948) piłkarz polski (bramkarz)

Źródło: czat, 21 kwietnia 2004 http://www.se.pl/czat/jan-tomaszewski_2975.html

„Chciał go uratować, tonącego w smutku. Satyryk. Nie był w stanie podać mu brzytwy humoru, bo właśnie się golił, więc rzucił mu ostatni kapralski dowcip ratunku.”

Marek Konecki (1949)

Księga kpin (satyry, ironie i nonsensy)

„Cóż wżdy za pożytek ma Król J. M. z tak wielu kłopotów, które zażył z narodem ruskim. Ten pożytek ma, że jest nas słowiańskich narodów różnych ośmnaście. Ci wszyscy składali swobody swej ratunek na królach polskich, ci wszyscy rozumieli, że naród polski miał ich z ciężkiego pogańskiego (tj. tureckiego w Słowiańszczyźnie południowej) jarzma wyswobodzić. Ci wszyscy na każdą potrzebę króla i narodu polskiego gardła swe dać byli gotowi. A teraz jako krzywdę poczęto czynić narodowi ruskiemu, są nam głównymi nieprzyjaciółmi. Teraz wolą pomrzeć sami na wojnie, żony i dzieci popalić, jako w Smoleńsku uczynili (w czasie oblężenia r. 1611), niżby mieli do zgody jakiejś przyjść z nami krwią swoją. A co jest przeszkodą do uspokojenia Moskwy? Jeno ruska wiara…”

Jan Szczęsny Herburt (1567–1616) polski pisarz i dyplomata, sekretarz królewski

Źródło: Zdanie o narodzie ruskim

O wojnie , O dzieciach , O wierze , O czasie

„Albowiem kobieta domagająca się czystości mężczyzny jest, pomijając jej histerie, tak głupia i dla wszelkiej prawdy nieprzystępna, że nawet niejasno nie czuje tego, że przez to samą siebie neguje, czyniąc się absolutnie i bez ratunku bezwartościową, pozbawiając się swej egzystencji.”

Otto Weininger (1880–1903) filozof austriacki

Płeć i Charakter
Źródło: s. 284

O kobietach

„Nie brakuje ludzi, którzy chcą sobie podporządkować świat. Każdy z nich uważa, że jego racje są jedynie słuszne. Nie rozumieją, a może nie chcą rozumieć, że różnimy się mentalnością, wychowaniem, kulturą. Ale zawsze tak było – ktoś kogoś chciał ujarzmić, zniewolić. Kto silniejszy – ten zwyciężał. Nie ten, kto miał rację. Rosjanie wiedzą to szczególnie dobrze. My, ludzie sztuki, nie możemy walczyć z tymi, którzy mają władzę. Sztuka może być jednak ratunkiem – i dla twórców, i dla odbiorców. Musimy więc robić swoje! I aby robić to dobrze, trzeba być silnym. To niewiarygodnie trudne.”

Maja Plisiecka (1925–2015) rosyjska tancerka baletowa, choreograf

Źródło: „Rzeczpospolita”, 31 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jestemn3.htm

O ludziach , O świecie , O sztuce

„Trudno było wtedy być liderem, to wiązało się z odpowiedzialnością za ludzi. Ja tych wszystkich osób, które chcą teraz zmieniać historię, tam nie widziałem. Antoni Macierewicz w 1983 roku chciał się ze mną spotkać, miał coś ważnego do powiedzenia. Wyszedł na przepustkę z obozu dla internowanych. Zwrócił się o spotkanie i ja się z nim spotkałem, a to zawsze jest problem, gdy się w podziemiu spotykasz z kimś, kto nie jest w strukturach podziemia, bo trzeba się odpowiednio ubezpieczyć. Szybko uciekłem z tego spotkania, bo uznałem go za agenta KGB. On namawiał mnie do tego, żebym się ujawnił, mówił, że „Solidarność kaputt, że to koniec z Solidarnością” – i mówię to z ręką na sercu – „że tak naprawdę jedynym ratunkiem jest, żebyśmy tak autentycznie, naprawdę pokochali ZSRR, bo tylko, jak oni nam uwierzą, że my ich kochamy, to dadzą nam więcej wolności”. Taki człowiek! On ma być dziś liderem tamtej Solidarności?!”

Bogdan Lis (1952) polski polityk

Źródło: Bogdan Lis: Dokumenty z szafy Kiszczaka? To teksty ubeckie, to nie Wałęsa http://www.newsweek.pl/polska/bogdan-lis-myslalem-ze-macierewicz-to-agent-kgb,artykuly,381262,1.html, newsweek. pl, 6 marca 2016.

O ludziach , O historii , O problemach , O wolności

„Najgorsza rzecz na świecie to znaleźć się wewnątrz siebie i nawet nie pragnąć ratunku.”

M. John Harrison książka Nova Swing

Nova Swing (2006)

„Chociaż wielkie obszary Europy i wiele starych i sławnych państw wpadło lub może wpaść w ręce gestapo i całego ohydnego aparatu rządów nazistowskich, my nie osłabniemy, ani nie ulegniemy. Wytrzymamy do końca, będziemy walczyć we Francji, będziemy walczyć na morzach i oceanach, będziemy walczyć z coraz większym przekonaniem i coraz większą siłą w powietrzu, będziemy bronić naszej Wyspy bez względu na cenę, będziemy walczyć na plażach, będziemy walczyć na lądowiskach, będziemy walczyć na polach i na ulicach, będziemy walczyć na wzgórzach; nigdy się nie poddamy, a jeśli, w co nie wierzę nawet przez chwilę, Wyspa ta lub duża jej część zostałaby podbita i głodowałaby, to wówczas nasze zamorskie Imperium, uzbrojone i strzeżone przez Flotę Brytyjską, walczyć będzie dalej, dopóki, we właściwym dla Boga czasie, Nowy Świat, z całą swoją potęgą i mocą, ruszy na ratunek, by uratować i wyzwolić Stary.”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

fragment przemówienia w Izbie Gmin, 4 czerwca 1940.

O Bogu , O świecie , O sile , O czasie

„Nie był pan nigdy nieszczęśliwy? (…) Wtedy ten Bóg, na pozór straszny i niedościgły, zmienia się w ojca czułego, a ta wiara sroga staje się cichą przystanią od orkanów życia, ratunkiem i ucieczką. Zda się wtedy, że na duszę, jak na ocean wichrem smagany, do głębi wzburzony, kładą się ręce kochające i uciszają czarem, że na rany krwawe i palące spływa gojąca oliwa; a gdy człowiek, jak rozbitek, śmierci czeka, otwierają mu wrota nieznane do innego życia.”

Maria Rodziewiczówna (1864–1944) polska pisarka

Kwiat lotosu
Źródło: Wyd. Alfa, Warszawa 1990, s. 180

O śmierci , O Bogu , O wierze , O duszy

„Przychodzą ciężkie godziny – wyznaje – gdy pokusa grzechu tak mocno i nieodparcie trzyma całe ciało, że tylko machinalnie – brzeżkiem ust i niemal nie wierząc zdolni jesteśmy mówić: Boże mój, mimo wszystko kocham Cię, lecz Ty zlituj się nade mną. I są wieczory, gdy siedząc czy to w głębi kościoła – i nawet nie mogąc się modlić (…), umiemy zaledwie powtarzać to biedne zdanie, którego czepiamy się jak deski ratunku: jednakże kocham Cię, Boże mój.”

Guy de Larigaudie (1908–1940)

O Bogu , Kochać się

„Wobec wielkich zalet drugiego człowieka nie ma innego ratunku jak tylko miłość.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

O miłości

„Pan Jezus przedstawił mej duszy następujący obraz w czasie, gdy Mu polecałam naszą Ojczyznę i wszystkie narody świata. Zobaczyłam w sposób duchowy granicę polsko-niemiecką, począwszy od Śląska, aż po Pomorze, całą w ogniu. Widok był to naprawdę przerażający, zdawało mi się, że ten ogień zniszczy całkowicie cały świat. Po pewnym czasie ogień ogarnął całe Niemcy niszcząc je tak, że ani śladu nie pozostało z dzisiejszej Trzeciej Rzeszy. Wtedy usłyszałam w głębi duszy głos i równocześnie odczułam pewność niezwykłą, że tak się stanie: Moje dziecko, będzie wojna straszna, która spowoduje takie zniszczenie (…). Wielkie i straszne grzechy i zbrodnie są Polski. Sprawiedliwość Boża chce ukarać ten Naród za grzechy, zwłaszcza za grzechy nieczyste, morderstwa i nienawiść. Jest jednak ratunek dla Polski, jeśli Mnie uzna za swego Króla i Pana w zupełności poprzez intronizację, nie tylko w poszczególnych częściach kraju, ale w całym państwie z rządem na czele. To uznanie ma być potwierdzone porzuceniem grzechów, a całkowitym zwrotem do Boga (…). Tylko we Mnie jest ratunek dla Polski.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

wizja z końca lutego 1939.
Źródło: Biuro Postulacji Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny „Posłannictwo Rozalii” http://www.rozalia.krakow.pl/rc/-poslannictwo.htm

O miłości , O Bogu , O nienawiści , O wojnie

„Jakiż ratunek? Jakież wyjście z sytuacji? Jedno tylko: Sowiety należy rozbić, zanim zakończy się wojna. Zanim z tą wojną nie ruszą same na Europę.(…) Któż miał tego dzieła dokonać? W sytuacji z roku 1941, czyli ostatecznego terminu dla ratowania Europy przez zarazą bolszewicką – mogły tego dokonać tylko i wyłącznie Niemcy. O to się chyba absolutnie nikt spierać nie będzie. A fakt, że tego dokonały, ośmieliłbym się policzyć im nie jako zasługę wobec świata kulturalnego, lecz jako spełnienie świętej misji.”

Józef Mackiewicz (1902–1985) polski pisarz i publicysta

Źródło: To dopiero byłaby klęska..., „Goniec Codzienny”, nr 16, 10 sierpnia 1941.

O wojnie

„Kongo jest obłożnie chore. Potrzebna jest mu interwencja chirurga. Moje rządy są rządami ratunku. Moi poprzednicy stosowali bezskutecznie wobec chorego jedynie maść. Ja zamierzam zastosować nóż chirurgiczny. W 1966 roku ten chory będzie operowany. W 1967 – będzie rekonwalescentem. W 1968 roku – będzie wyleczony i, mam nadzieję, w doskonałym zdrowiu.”

Mobutu Sese Seko (1930–1997) dyktator Zairu

w swoim pierwszym przemówieniu po objęciu władzy w 1965.
Źródło: Kazimierz Kozub, Politycy z pierwszych stron gazet, wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 280.

O zdrowiu

„Wielki królu, kiedy zostaniesz przebity włócznią Pana Śmierci, pęknie cała twa duma. Nie będzie dla ciebie żadnego schronienia. Nikt cię nie obroni i ci nie pomoże. Będziesz wił się w męczarniach choroby. Usta twe wyschną, zmieni się kolor tej skóry. Ledwo co będziesz mógł się poruszać. Nie będziesz mógł pracować. Będziesz się tarzał we własnej flegmie, śluzie, moczu i wymiotach. Twój oddech będzie krótki. Lekarze będą cię unikać. Zakończy się twój samsaryczny żywot. Będziesz bał się wysłanników Pana Śmierci. Twój oddech ustanie i z lęku otworzysz usta. Opuścisz ten świat i odrodzisz się w zupełnie innym miejscu. Ogarnie cię ciemność. Spadniesz w przepaść i będziesz targany wodami oceanu i wiatrem karmicznym. Nie będziesz wiedział, gdzie jesteś. Nie będzie nikogo, komu mógłbyś rozdać swój majątek. Będziesz wzywał matkę, ojca, dzieci, ale nikt cię nie usłyszy – Nie będzie dla ciebie żadnego schronienia. Nikt nie przyjdzie ci z pomocą. Jedynym ratunkiem jest potężny król, czyli Dharma.”

Budda Siakjamuni (-563–-483 p. n. e.)

Źródło: Sutra wyjaśnień dla króla

O śmierci , O dzieciach , O świecie , O chorobach

„Ratunku! Moja doradczyni zawodowa to wcielony diabeł.”

Kieran Scott (1974) amerykańska pisarka

Postać: Eva
Klub niewiniątek

„Małżeństwo i celibat mają ujemne strony – z dwojga złego należy wybrać to, które nie jest bez ratunku.”

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort (1741–1794)

O małżeństwie

„Kto dzwonił?
– Przeznaczenie. I jeśli to dobrze rozegramy, może okazać się naszym ratunkiem.”

Nicholas Sparks (1965)

Prawdziwy cud (2005)

„Trzeba ofiary za Polskę, za grzeszny świat (…), straszne są grzechy Narodu Polskiego. Bóg chce go ukarać. Ratunek dla Polski jest tylko w moim Boskim Sercu.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

myśli z 1938.
Źródło: Biuro Postulacji Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny „Posłannictwo Rozalii” http://www.rozalia.krakow.pl/rc/-poslannictwo.htm

O miłości , O Bogu , O świecie , O myślach

„To był koszmar. Ta panika, ci krzyczący ludzie: "Umieramy, toniemy, zrób coś, nasze życie jest w twoich rękach!" (…) Minęło siedem godzin, nim 425 osób otrzymało informację, że zbliża się ratunek.”

Meron Estefanos (1974)

o pierwszym telefonie od rodaków odebranym w 2010, gdy 425 Erytrejczyków dryfowało po Morzu Śródziemnym, a ich statek tonął

O życiu , O ludziach

„Czy pan aby wie, że na wydziale fizyki o jednego potencjalnego studenta walczą między sobą cztery wolne miejsca? W takiej sytuacji tytułowanymi luminatorami nauki stają się u nas automatycznie te wszystkie kołki, które odpadły przy konkursowych egzaminach na inne wydziały. Podsuwamy im swoje wolne miejsca jak ostatnią deskę ratunku, głaszczemy i windujemy na sam szczyt. Dzięki takiemu systemowi postępowania dyplomanci są naszymi ludźmi, zaś gmach nauki jest obsadzony zwartym zespołem figur ponumerowanych na odpowiednich grzędach – to mur, którego nie poruszy samotny człowiek z kajetem w dłoni, tym bardziej jeśli ma coś istotnego do powiedzenia. Żaden postawiony na straży dekoracji pracownik naukowy nie dopuści do ujawnienia cennej myśli przybysza spoza gmachu, gdyż po ogłoszeniu jej wszystkie publikacje, wydawane dotąd w celu pozorowania wiedzy, poszłyby – rzecz prosta – na toaletowy gwóźdź. Do tragedii tego rodzaju dochodzi tylko raz na kilkaset lat. Następuje ona wyłącznie w momencie wyjątkowego bałaganu w jakiejś specjalności oraz na skutek karygodnych zaniedbań urzędników naukowych powołanych i wykształconych po to właśnie, aby pilnowali pustych opakowań.”

Adam Wiśniewski-Snerg (1937–1995) polski pisarz

Według łotra

O myślach , O wiedzę , O nauce , O myśleniu

„Przede wszystkim gwarantuję partnerski układ z PiS, w proporcji wynikającej z układu sił. Gwarantuję odnowę. Samoobrona nie będzie już kojarzona z tyloma aferami, wizerunek się poprawi. I oferuję ratunek. Zejście z równi pochyłej, z drogi klęski w kolejnych wyborach, niezależnie od tego, kiedy się odbędą. W sojuszu z partią Kaczyńskiego, Samoobrona ma szansę odzyskać dobry wizerunek i poprzez zblokowanie list zafunkcjonować w nowym parlamencie.”

Ryszard Czarnecki (1963) polityk polski

o ofercie skierowanej do posłów Samoobrony, by poparli rząd Jarosława Kaczyńskiego, wbrew Andrzejowi Lepperowi.
Źródło: „Dziennik”, 3 sierpnia 2007

„Dawniej rzecz była czymś więcej niż tylko wyrobem, artefaktem, wytworem. Stanowiła widomy atrybut naszego człowieczeństwa, miała swój własny, odrębny od innych charakter, nawet gdy wszystkie należały do tego samego rodzaju i przeznaczone były do tej samej funkcji (…) Dawni ludzie niekiedy przez całe życie pracowali tą samą siekierą, jedli ciągle tą samą łyżką, chodzili w tych samych butach, które często dziedziczyli również ich potomkowie. Rzeczy stawały się częścią ludzi i ich losów, towarzyszyły im na dobre i na złe, były ich wsparciem i ratunkiem w świecie wrogiej, opornej materii.”

Zdzisław Skrok (1950)

Źródło: Wymowność rzeczy, wyd. Iskry, ISBN 978-83-244-0212-0, s. 39.

O życiu , O losie , O ludziach , O butach

„Może rzeczywiście ratunkiem człowieczeństwa jest wierność pewnej wizji wbrew rzeczywistości, żeby człowiek poraniony i skatowany miał ojczyznę, do której by mógł wrócić, ojczyznę „czystych” radości, nauki i sztuki.”

Józef Czapski (1896–1993) polski malarz i pisarz

Patrząc
Źródło: s. 145 [Raj utracony, czerwiec 1947]

O rzeczywostości , O nauce , O wierności , O ojczyźnie

„Imigrant to człowiek niepewny i niepełny, żyjący w stanie ciągłego niepokoju. Najwyższą miarą jego jego sukcesu jest umiejętność zaadaptowania się do nowych warunków.”

Henk van Woerden (1947–2005)

Źródło: The Assassin, Granta, 2000, cyt. za: Lauren Carter, Najgroźniejsi gangsterzy w historii, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, Muza, Warszawa 2008, ISBN 9788374955096, s. 8.

O historii , O sukcesie

„Nie mówcie Europa, mówią, mówcie Śmierć.
Filmy nieruchomieją, biblioteki płoną.
To nie cykady, to bomby głosują wśród traw,
Szemrzą ich zegary w arteriach ulic.
A ona nic nie mówi. Bierze wodę w usta.
Szuka ratunku wczepiona w ciało Rosji,
Biada nad losem swej siostry Atlantydy,
Rozszczepia widmo płomieni palących Jana Palacha,
Studenta filozofii, ucznia Empedoklesa.
Zaś jeśli już coś powie, to szyfrem,
w którym słowa nic nie znaczą.
I tylko na darmo strzępi język.”

Leszek Szaruga (1946) polski poeta, prozaik, tłumacz

Źródło: Nie mówcie Europa http://themarkdesign.byethost13.com/grondwet/internationa/nodeorder/term/128

O śmierci , O losie , O siostrze , O trawie

„Jestem faszystą, ponieważ zmierzyłem postęp dekadencji Europy. (…) nie aprobując wtrącania się obcych imperiów w sprawy naszego kontynentu, takich jak Stany Zjednoczone czy Rosja, nie znalazłem innego ratunku niż Hitler i hitleryzm.”

Pierre Drieu La Rochelle (1893–1945)

Źródło: Jarosław Tomasiewicz, Idea Europy w ujęciu Jeana Thiriarta, geopolityka.org, 20 lipca 2012 http://www.geopolityka.org/analizy/1590-idea-europy-w-ujeciu-jeana-thiriarta

„Ponieważ wielka i dręcząca bezbożność ciążyła nad ludźmi, ponieważ państwu groziła, jak od zarazy, zupełna ruina i nie było radykalnego, zbawiennego sposobu ocalenia, jaki ratunek przed złem znalazło Bóstwo? Bóg chciał właśnie moich usług i uznał je za odpowiednie spełnienie swej woli.”

Konstantyn I Wielki (274–337) cesarz rzymski od 306 roku

Źródło: List do miast Wschodu, w: Euzebiusz z Cezarei, Żywot Konstantyna, przeł. ks. A. Lisiecki

O Bogu

„Bóg po to cię obdarzył rozumem, byś miał gdzie szukać ratunku.”

Ali ibn Abi Talib (601–661)

O Bogu

„Z życia nie da się zrobić niczego sensownego, takie już jest i nie ma dla człowieka ratunku.”

Krystyna Siesicka (1928–2015) polska prozaik, autorka utworów dla młodzieży

Postać: Patrycja
Źródło: Patussa

„Panie,
dzięki Ci składam za cały ten kram życia, w którym
tonę od niepamiętnych czasów bez ratunku śmiertelnie
skupiony na ciągłym poszukiwaniu drobiazgów.”

Zbigniew Herbert (1924–1998) polski poeta

Źródło: Brewiarz I

O poszukiwaniu

„Poznać naturę człowieka, poznać ją głęboko, całkowicie, zrozumieć kim jest właściwie człowiek – to wielki ratunek dla współczesnego świata.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

O naturze

„Dla mnie możliwość pisania własnych piosenek i ekspresjonowania swej osobowości jest ostatnią deską ratunku przed popadnięciem w obłęd.”

Maciej Maleńczuk (1961) polski artysta rockowy, poeta

Źródło: wywiad dla HomoDicit.pl

O osobowości

„Moje dziecko! Za grzechy i zbrodnie popełnione przez ludzkość na całym świecie ześle Pan Bóg straszną karę. Sprawiedliwość Boża nie może znieść dłużej tych występków. Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeśli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić intronizację (…) we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą się pod panowanie słodkiej miłości Jezusowej, zginą bezpowrotnie z powierzchni ziemi i już nigdy nie powstaną. Zapamiętaj to sobie, dziecko moje, zginą i już nigdy nie powstaną!!! (…) Pamiętaj, dziecko, by sprawa tak bardzo ważna nie była przeoczona i nie poszła w zapomnienie. (…) Intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona.”

Rozalia Celakówna (1901–1944) polska pielęgniarka

lipiec 1938.
Źródło: Biuro Postulacji Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny „Posłannictwo Rozalii” http://www.rozalia.krakow.pl/rc/-poslannictwo.htm

O miłości , O Bogu , O dzieciach , O świecie

„W więzieniu są dwa rodzaje ludzi: drapieżcy i ofiary. Byłem drapieżcą tyle lat, aż uświadomiłem sobie, że jedynym ratunkiem będzie dla mnie pomaganie ludziom. I to działa już od dłuższego czasu.”

Danny Trejo (1944) aktor amerykański

O ludziach , O czasie

„Nie widziałem innego sposobu ratunku dla nas, jak w gruzy obrócić miasto najpiękniejsze na świecie… byli bowiem bardziej oporni niż kiedykolwiek… mój plan polegał na tym, ażeby burzyć kolejno każdy dom w miarę naszego posuwania się w głąb miasta i nie postępować kroku naprzód, dopóki nie będzie zrównany z ziemią.”

Hernán Cortés (1485–1547) konkwistador hiszpański

o zagładzie Tenochtitlanu – stolicy państwa Azteków.
Źródło: F.A. Kirkpatrick, Zdobywcy Ameryki, przeł. Jan Furuhjelm, Warszawa 1957.

O domu

„Pierwszy raz w historii socjalizmu postrzegacie terroryzm nie tylko jako ostatnią deskę ratunku, ostateczny środek umożliwiający zapewnienie bezpieczeństwa publicznego, który należałoby zastosować w obliczu oporu burżuazji; czy też jako konieczną przesłankę rewolucji – lecz jako metodę rządzenia. I to właśnie ów nacisk na terror, na model rosyjski, który, chcąc nie chcąc, należy zastosować w odniesieniu do Francji wraz z niewolniczym, ślepym posłuszeństwem wobec Moskwy, jaki model ten zakłada – to właśnie, powiadam, nas różni i zawsze będzie nas różnić.”

Léon Blum (1872–1950) francuski polityk

mowa wygłoszona w Tours w grudniu 1920 o bolszewikach i ich francuskich sympatykach.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 92

O historii

„Złudzenia, jak opary nad miejscem zdradliwym, mają nieraz kolorowe blaski i niejednego wciągnęły w sytuacje bez ratunku.”

Zofia Bystrzycka (1922–2011) powieściopisarka polska

„Przed zwierzęciem obroni cię strzelba albo jaka inna broń, a przed złym człowiekiem nie ma żadnego ratunku.”

Anton Czechow (1860–1904) rosyjski nowelista i dramatopisarz

O zwierzętach

„Czy świat jest łodzią dla szalonych
Rozbitków, co ratunkiem gardzą (…)”

Jonasz Kofta (1942–1988) polski poeta, dramaturg, satyryk, i piosenkarz

Źródło: Jestem zmęczony w: Wiersze, Toruń 1994, s. 71.

O świecie

„Alkoholizm jest oznaką pewnej niedojrzałości. Obrazem tego, że człowiek nie może sobie poradzić z samym sobą. Nie wie, co się z nim dzieje, ucieka. Często szukając ratunku, uwiesza się innych, dręczy ich, nie zdając sobie sprawy, że to do niczego nie prowadzi. Mnie w wyjściu z tej choroby bardzo pomogła wiara w Chrystusa.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 sierpnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pragnieniem.htm

O chorobach , O wierze , Obraz , Chrystus

„Moskal, ja i o. Rydzyk staramy się otwierać ludziom oczy. Radio Maryja to ostatnia szansa ratunku dla Polski.”

Jan Kobylański (1923–2019) polski przedsiębiorca

o działaniach swoich, ojca Rydzyka i Edwarda Moskala.
Źródło: Pisz na Urugwaj, polityka.pl, 26 lutego 2005 http://archiwum.polityka.pl/art/pisz-na-urugwaj,397610.html

O szansie

„Mija już 1,5 roku od chwili, gdy wraz ze swoim dworem przybył pan do Rzeszowa, aby przekonać lud zamieszkujący tamte okolice, że jest ciemny i pełen ksenofobii, że nie wie, co to postęp i gospodarka rynkowa, a jedynym dla niego ratunkiem jest poddanie się woli Ministerstwa Przekształceń Własnościowych. Przedmiotem sporu były: sprzedaż państwowego przedsiębiorstwa zajmującego się przetwórstwem rolno-spożywczym, o wdzięcznej nazwie Alima, pochodzącej od imienia córki jednego z przedwojennych właścicieli. Przedsiębiorstwo to zawsze cieszyło się dobrą opinią społeczności rzeszowskiej i to zarówno przed wojną, jak i po wojnie, a w najgorszym okresie, w roku 1990, miało ono rentowność na poziomie 17%. W opinii przedstawionej przez firmę Gerber, która postanowiła kupić to przedsiębiorstwo, było stwierdzenie, że kupuje ten zakład, ponieważ jest on najlepszy w całej środkowej Europie. Ja ze swej strony dodam, że zakład był tak dobry, że bez większych trudów wygrywał w konkurencji na rynku nawet z amerykańskimi potentatami. Według pana ministra Lewandowskiego był on jednak zły. Był zły, bo nie pasował do przyjętej doktryny politycznej.”

Józef Frączek (1952) polski polityk

do Janusza Lewandowskiego.
Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 1 kwietnia 1993 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata1.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/18ec5e3a12ba8516c125750f00435342?OpenDocument

O wojnie , O ludziach , Córki

„Ponieważ nie ufa się telefonom, a wszyscy mają kłopoty i troski, to ciągle mamy szarpiące nerwy wizyty.(…) Ciągle takie same rozmowy, taka sama rozpacz, takie same rozterki. Że zbliża się katastrofa (…) Że nie ma żadnego ratunku, że wciąż takie samo uczucie obrzydzenia.”

Victor Klemperer (1881–1960)

25 kwietnia 1933.
Dzienniki 1933–1945

O emocjach , O rozpaczy

„Jestem powściągliwa, niezbyt przebojowa i czasem nawet nieśmiała, ale w realnym życiu muszę sobie z tymi cechami jakoś radzić. Może właśnie dlatego zostałam aktorką. Z potrzeby. Byłam bardzo nieśmiałą dziewczynką. Intuicyjnie szukałam czegoś, co pomoże mi tę nieśmiałość przezwyciężyć. Szukałam sposobu na wyrażanie siebie, ponieważ zawsze miałam z tym trudność w życiu prywatnym. Chciałam się tego nauczyć, wyjść z cienia. Znalazłam aktorstwo. To był mój wentyl, mój ratunek…”

Agnieszka Wosińska (1968) aktorka polska

Źródło: Byłam bardzo nieśmiała http://www.barwyszczescia.pl/4089/bylam-bardzo-niesmiala.html

O czasie

„Sposób, w jaki ludność przyjmowała te kolejne nieszczęścia, a wreszcie samą kapitulację, przynosi Polakom większą chwałę niż sukcesy pierwszych tygodni. Są polskie i niepolskie opisy tego dnia, w którym po podpisaniu kapitulacji wojsko i ludność zaczęły opuszczać Warszawę. Godność tego pobitego wojska, które w zwartych szeregach odchodziło na jakże niepewny los, godność tej opuszczonej ludności, która żegnała je łzami, a nie słowami przekleństw – jest to coś, czego nie można zapomnieć i co winno zostać przeniesione przyszłym pokoleniom Polaków. Pobici, ale nie rozbici moralnie, zjednoczeni we wspólnym porywie, do końca nie ulegli rozkładowi wewnętrznemu, którego przecież można by się spodziewać po tylu dniach klęsk i zawodów – tak uzewnętrzniała się w chwili największej próby siła moralna Warszawy. Siła dojrzewająca w katakumbach konspiracji, a wyzwolona i eksplodująca podczas powstania. Ostatniego polskiego powstania pierwszej połowy XX wieku, godnego wielkich tradycji powstania wielkopolskiego i trzech powstań śląskich. Gdyby kończyło się ono rozkładem, nawet wtedy, gdyby w ostatniej chwili przyszedł jakiś ratunek i miasto ocalało – byłoby to powstanie prawdziwej klęski. Może nie tak tragiczne, ale odrażające, niosące przyszłym pokoleniom – jak każda małość, każda zdrada – nie pokarm, lecz truciznę. Jakkolwiek byśmy oceniali decyzję powstania – a oceniać ją można nie z jednego punktu widzenia i jak wiemy oceny są tutaj krańcowo różne, jakkolwiek ocenialibyśmy jego sens wojskowy i polityczny – i tutaj zdania są bardzo podzielone, jedno przynajmniej pozostanie jasne: egzamin, przed którym stanęło miasto, zdany został, z niewielkimi wyjątkami, bardzo dobrze. Zarówno pod względem samoorganizacji, współpracy z wojskiem, jak też postawy moralnej. Postawy moralnej utrzymanej do końca. Postawy, którą zachowały władze powstańcze, żołnierze i zwykli obywatele.”

Tomasz Strzembosz (1930–2004) polski historyk

Refleksje o Polsce i Podziemiu 1939–1945
Źródło: s. 123–124

O losie , O zdradzie , O zachowaniu , O decyzjach

„Bangkok to mój dom. Jestem mieszkańcem całego Bangkoku, więc nie mogę pozwolić na zalanie którejkolwiek części miasta bez podjęcia próby ratunku.”

Sukhumbhand Paribatra (1952)

podczas powodzi w 2011.
Źródło: Ciągła walka o miasto, polska-azja.pl, 18 października 2011 http://www.polska-azja.pl/2011/10/18/ciagla-walka-o-miasto/

O domu , O walce

„Nie szukaj nigdy ratunku w odwadze.”

Tomasz Gluziński (1924–1986)

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.

„Kiedy wysiadł, poprosiłam Zbawiciela: „Panie, nie pozwól tej duszy iść na zatracenie!”. „Twoja modlitwa wypowiedziana w tamtej chwili była moim ratunkiem – wyjaśnił mi na koniec mężczyzna – inaczej byłbym zgubiony”.”

Maria Simma (1915–2004)

Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi
Źródło: s. 95.

O duszy

„Przykazania Boże nie są zbiorem samowolnie przez Boga narzuconych człowiekowi zakazów i nakazów. Przykazania te są ostoją człowieka i ratunkiem dla ludzkiej cywilizacji. Można je porównać do przepisów ruchu drogowego, bez przestrzegania których poruszanie się po drodze kończy się szybko i tragicznie.”

Stanisław Wielgus (1939) polski arcybiskup katolicki

Źródło: Homilia podczas mszy w kościele św. Dominika w Płocku, 31 grudnia 1999

O Bogu

„Wy, Polacy, przez niniejszy ucisk oczyszczeni i miłością wspólną silni, nie tylko będziecie się wzajem wspomagali, nadto poniesiecie ratunek innym narodom i ludom, nawet wam niegdyś wrogim, i tym sposobem wprowadzicie dotąd niewidziane braterstwo ludów. Bóg wyleje na was wielkie łaski i dary, wzbudzi między wami ludzi świętych i mądrych i wielkich mistrzów, którzy zajmą zaszczytne stanowiska na kuli ziemskiej. Języka waszego będą się uczyć w uczelniach na całym świecie. Cześć Maryi i Najświętszego Sakramentu zakwitnie w całym narodzie polskim. Szczególnie przez Polaków Austria podniesie się i stanie się federacją ludów. A potem na wzór Austrii ukształtują się inne państwa. Najwyżej zaś Pan Bóg was wyniesie, kiedy dacie światu WIELKIEGO PAPIEŻA. Ufajcie przeto w Panu, bo dobry jest, miłosierny i nieskończenie sprawiedliwy…”

Bronisław Markiewicz (1842–1912) polski duchowny katolicki, błogosławiony

fragment dramatu Bój bezkrwawy Bronisława Markiewicza
Źródło: Ksiądz Bronisław Markiewicz – zapomniany prorok http://www.katolik.pl/ksiadz-bronislaw-markiewicz---8211--zapomniany-prorok,1023,416,cz.html, katolik.pl

O Bogu , O ludziach , O świecie

„Rok 1993 unicestwił republikańską alternatywę dla rozwoju Rosji. Póki trwał konflikt „prezydent-parlament”, istniała szansa na utrwalenie reguł gry i zapewnienie graczom bezpieczeństwa za pomocą konstytucji i instytucji państwowych. Po 1993 roku konstytucja przekształciła się w sztandar zwycięstwa Jelcyna nad parlamentarnym Białym Domem. Niezależne niskonakładowe gazety znikały lawinowo. Społeczni aktywiści i spółdzielcy szukali ratunku w biznesie lub polityce.”

Gleb Pawłowski (1951)

Źródło: rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna”, Nr 27–28/2011.

O domu , O szansie , O pomocy

„Wczesne uwarunkowanie psychiczne to najbardziej efektywna metoda utrzymania stanu posiadania. Działa samo, z automatu, jak piesek Pawłowa. Nic nie trzeba robić, żadnych zabiegów, zachęty czy tzw. ewangelizacji. Sami przyjdą skruszeni. Stąd wczesna spowiedź, by uwarunkować najsilniej, by wmówić ofiarom grzeszność, zło, pokazać zagrożenia, śmiertelne zagrożenia, i siebie przedstawić jako jedyne lekarstwo, ratunek, wyzwolenie.”

Tadeusz Bartoś (1967) polski teolog i filozof

Źródło: rozmowa Tomasza Stawiszyńskiego, Bartoś: „Gender” służy jako hasło wojenne, krytykapolityczna.pl, 2 grudnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20131202/bartos-gender-sluzy-jako-haslo-wojenne

O złu

„Ależ ja nie jestem gwiazdą! Jestem aktorem, który gra w serialu. Tak się złożyło, że ten serial stał się najpopularniejszym serialem w Polsce i ta popularność stała się również udziałem grających w nim aktorów. Jednak bycie popularnym aktorem to coś innego niż bycie gwiazdą. Gwiazdy robią sesje zdjęciowe dla kolorowych magazynów, ich życie prywatne staje się publiczne, muszą chodzić na rauty i bankiety i najlepiej od czasu do czasu spowodować jakiś skandal. To nie dla mnie. Poza tym gwiazdy muszą znać się na wielu rzeczach, na przykład na gotowaniu, modzie i kosmetykach. Jakaś pani z gazety robi „świąteczną” sondę i dzwoni do mnie z pytaniem: „jakiego balsamu po goleniu używasz i jaki ma on wpływ na twoje samopoczucie.””

Kacper Kuszewski (1976) aktor polski

Ratunku! Ludzie, nie jestem kosmetyczką. Mogę wam opowiedzieć o aktorstwie!
Źródło: Codzienne zmagania z Markiem - wywiad z Kacprem Kuszewskim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1340/Codzienne-zmagania-z-Markiem-wywiad-z-Kacprem-Kuszewskim.html

O życiu , O ludziach , O grach , O czasie

„Zawsze szuka ratunku ten, komu świat runął
i potrzebna jest pomoc, bo pogubił nogi,
a w dodatku nie widzi śniegu. Północ. Północ.
Wszystko to prowokuje do tego stwierdzenia,
które nocą z podwójną ostrością się jawi:
jedni się nie spalają w tych samych płomieniach,
które z innych tymczasem mogą pozostawić
połowę ich postaci zaledwie (…)”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

O pomocy , O świecie

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego

O urodzinach , O pocałunku , O miłości , O dzieciach

„Zostaniesz dłużej niż kuzyni, by opowiedzieć ludziom o ratunku dla świata.”

Łucja dos Santos (1907–2005) zakonnica portugalska, świadek objawień maryjnych w Fatimie

słowa Maryi o misji Łucji dos Santos
Źródło: RewoŁucja http://kosciol.wiara.pl/doc/3734638.RewoLucja, wiara.pl, 14 marca 2017

„Z naszych badań wynika, że zdecydowana większość próbujących się ratować Żydów zginęła z rąk polskich bądź też została zabita przy współudziale Polaków. Z każdych trzech poszukujących ratunku dwóch zginęło.”

Barbara Engelking-Boni (1962) uczona polska, historyk

Źródło: Ilu Żydów zamordowali Polacy? http://www.newsweek.pl/polska/spoleczenstwo/ilu-zydow-zamordowali-polacy-holokaust-przemilczany,film,425897.html, newsweek.pl, 12 kwietnia 2018.

„Polsce grożą nie rozbiory, lecz rozbiórka wspólnego gmachu przez tych, którzy traktują państwo jako źródło korzyści dla siebie albo dla swej grupy wspólnych interesów w postaci lukratywnych stanowisk, subwencji, przywilejów podatkowych i kredytowych, świadczeń socjalnych przyznawanych jednej grupie obywateli kosztem innych. Ludzie mediów z poczuciem misji społecznej stanowią jedyny ratunek przed rozbiórką Rzeczpospolitej.”

Jan Nowak-Jeziorański (1914–2005) polski dziennikarz, politolog, działacz społeczny, żołnierz AK

Źródło: Sztuka przekonywania, „Forum Dziennikarzy” nr 3, 1997

O ludziach , O pewności siebie

„W czasie okupacji pomagała Żydom. Jej biografia jest heroiczna. Był to heroizm działacza humanitarnego. Mówi się przecież o 2,5 tysiącach dzieci, do uratowania których się przyczyniła albo uratowała je sama. Trzeba wiedzieć, że ona uratowała życie wielu osób dorosłych, w tym mojej matki. Niosła pomoc nie na miarę możliwości, ale znacznie ponad miarę możliwości i na tym polega jej niezwykłość. Znalezienie ratunku dla tylu dzieci graniczyło z cudem i ten cud się zdarzył. Ona i jej wspólniczki wchodziły do getta i wyprowadzały dzieci skazane na śmierć. To wymagało niezwykłej odwagi. Pani Irena taką odwagę miała zawsze.”

Michał Głowiński (1934) polski historyk literatury

o Irenie Sendlerowej, która wspólnie z "Żegotą" uratowała ponad 2,500 żydowskich dzieci w czasie Holocaustu.
Źródło: Irena Sendlerowa: Czyniłam ludzką powinność http://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/973435,Irena-Sendlerowa-Czynilam-ludzka-powinnosc, polskieradio.pl, 15 lutego 2017.

O matce , O życiu , O śmierci , O dzieciach