Cytaty na temat odczuwanie
strona 4

Anaïs Nin Fotografia
Marie von Ebner-Eschenbach Fotografia
Farah Pahlawi Fotografia
Maria Szyszkowska Fotografia
Maria Szyszkowska Fotografia
Thomas Mann Fotografia

„Zaciszność i to, że tu w tej ciszy tak wiele jest do podsłuchania, to właśnie świadczy o tym, że wszystko bez ustanku w niej wiruje, a ten cały przez ciebie odczuwany spokój jest złudzeniem.”

Thomas Mann (1875–1955) prozaik niemiecki, noblista

Zamienione głowy
Źródło: Ostatnie nowele, tłum. Walentyna Kwaśniakowa, Czytelnik, 1958, s. 20–21.

Tadeusz Kotarbiński Fotografia

„Ten tylko odczuwa pustkę w życiu, kto ma pustkę w sobie.”

Tadeusz Kotarbiński (1886–1981) polski filozof

Źródło: „Res humana”, tomy 13–14, Rada Krajowa Towarzystwa Kultury Świeckiej, 2003, s. 36.

Gabriel García Márquez Fotografia
Colin Farrell Fotografia

„Gdy ogląda wiadomości ze świata, gdy widzi, ile okrucieństwa ludzie wyrządzają sobie nawzajem, odczuwa niemal fizyczne cierpienie. I właśnie z tego cierpienia biorą się jego filmy.”

Colin Farrell (1976) aktor irlandzki

o Oliverze Stonie.
Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Ze zmęczenia padałem na twarz. Yola rozmawia z Colinem Farrellem, Stopklatka.pl, 31 grudnia 2004 http://stopklatka.pl/-/6664929,ze-zmeczenia-padalem-na-twarz-yola-rozmawia-z-colinem-farrellem

Hjalmar Söderberg Fotografia
Thomas Mann Fotografia
Małgorzata Foremniak Fotografia
Wiesław Myśliwski Fotografia
Ławrientij Beria Fotografia

„Czy nie męczy was ciągły widok swoich wyretuszowanych łbów? Mnie bardzo. W swoim pince-nez wyglądam jak dureń. A ty, ty przypominasz prosiaka. Odczuwasz przyjemność, widząc się w każdym kącie ulicy?”

Ławrientij Beria (1899–1953) radziecki działacz komunistyczny, szef NKWD

komentując wygląd Nikity Chruszczowa podczas rozmowy z kolegami.
Źródło: Sergo Beria, Beria, mój ojciec

Stefan Wyszyński Fotografia

„Wydaje nam się, że grozi tu przede wszystkim przemielenie narodu jako zjawiska stałego, w którym żyje nasze społeczeństwo i młodzież, tak aby społeczeństwo nie odczuwało powiązań z narodem. Idzie o to, aby nie odczuwało konsekwencji płynących z życia w konkretnym narodzie, powiązań z jego stylem moralnym, z jego kulturą i wiekowymi osiągnięciami, z jego zwyczajami i obyczajami. Niektórzy księża, mający kontakt z młodzieżą, już dzisiaj dostrzegają, że ogromnie trudno jest zainteresować młodzież sztuką narodowa, malarstwem, rzeźbą czy zabytkami lub chociażby lekturą historyczną, bo ta młodzież już w pewnym stopniu jest odnarodowiona. To znaczy wszyscy nazywamy się Polakami, ale wrażliwość na polskość w pewnym stopniu jest w zaniku. Przynależność do narodu polskiego jest po prostu faktem, z którego nie wyciąga się żadnych konsekwencji. A tymczasem trzeba pamiętać, że uratowanie naszej odrębności państwowej w dużym stopniu zależy od uwrażliwienia młodzieży na wartości rodzinne i narodowe. Środowiska zawodowe, w których żyjemy także poniekąd zatracają tę wrażliwość. Współczesne tendencje oficjalne coraz bardziej zmierzają do tego, aby wszystkie płaszczyzny życia społecznego sprowadzić do wspólnego mianownika; aby pojęcia – rodzina, społeczeństwo, naród, środowisko zawodowe, a nawet – państwo czy rząd rozpłynęły się w jakiejś bezwymiarowej masie. Dąży się do realizacji haseł, które ostatnio można wyczytać na transparentach umieszczonych przy drogach. Wracając niedawno z Gniezna widziałem taki napis – Myśl partii, myślą narodu. A obok przed sklepem kolejka złożona z trzystu osób czekających na kawałek mięsa. Ciekawe, jaka jest myśl tych ludzi? Czy rzeczywiście myśl partii jest myślą narodu? (…) Musimy dostrzegać dążenie monistyczne i totalistyczne również na tym odcinku, aby naszą młodzież uchronić od bezwyrazowości, od zatracenia oblicza wspólnoty rodzinnej, narodowej czy środowiska społecznego.”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

wypowiedziane w 1975.

Alfred Hitchcock Fotografia
Arianna Huffington Fotografia
Magdalena Abakanowicz Fotografia
William Faulkner Fotografia
Herbert George Wells Fotografia

„Niemcy do głębi odczuwają poniżenie Gdańska. Ten Korytarz irytuje je, jak nic innego w układzie pokojowym. (…)
Już kilkanaście lat po podpisaniu traktatu wersalskiego Korytarz polski stanowił bez wątpienia najniebezpieczniejszy składnik sytuacji europejskiej. Burzył on wszelkie nadzieje na rozbrojenie i popychał zahipnotyzowanych, bezsilnych mężów stanu w kierunku kolejnej wojny.”

Herbert George Wells (1866–1946) powieściopisarz angielski

The indignity and menace of Danzig burnt into the German imagination. That Corridor fretted it as nothing else in the peace settlement had fretted it. (…)
Within a dozen years of the signing of the Treaty of Versailles the Polish Corridor was plainly the most dangerous factor in the European situation. It mocked every projection of disarmament. It pointed the hypnotized and impotent statescraft of Europe straight towards a resumption of war. (ang.)
fragment opubl. w 1933 dzieła Kształt rzeczy przyszłych w którym autor po raz pierwszy używa w stosunku do polskiego Pomorza sformułowania „Korytarz polski” szeroko później wykorzystywanego przez Josepha Goebbelsa.
Źródło: The Shape of Things to Come, 1933 http://ebooks.adelaide.edu.au/w/wells/hg/w45th/book1.html#chapter10

Juan Perón Fotografia

„Nie odczuwam ani nienawiści, ani urazy. Walczyłem o interesy wszystkich. Dwukrotnie byłem legalnie wybrany i nie nadaję się na dyktatora. Mam dziś prawo do dysponowania życiem, które mi pozostało. Lata pracy zaczynają ciążyć. Słuszne i rozsądne jest zastąpić człowieka doktryną i instytucjami.”

Juan Perón (1895–1974) polityk argentyński, wojskowy

z listu do generała Lombardiego, gdy Peron przebywał na terenie ambasady paragwajskiej po utracie władzy.
Źródło: Kazimierz Kozub, Politycy z pierwszych stron gazet, wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 317.

Bartosz Opania Fotografia
Gabriele d'Annunzio Fotografia
Wincenta Jadwiga Jaroszewska Fotografia
Stanisław Małkowski Fotografia
R.A. Salvatore Fotografia
Krystyna Siesicka Fotografia
Zygmunt Balicki Fotografia
Federico García Lorca Fotografia

„Dzisiaj odczuwam w mym sercu
gwiazd lekkie drżenie, lecz droga
zatraca się w duszy mgieł,
gubi się w gęstych obłokach.”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło: Pieśń jesienna

Jacek Kuroń Fotografia
Erich Maria Remarque Fotografia
Witold Gombrowicz Fotografia
Fernando Pessoa Fotografia

„Izolacja przykroiła mnie na swój obraz i podobieństwo. Obecność drugiej osoby - jakiejkolwiek osoby - opóźnia natychmiast mój proces myślenia i podczas gdy normalnego człowieka kontakt z innymi pobudza do rozmowy i wyrażenia czegoś, na mnie ten kontakt działa paraliżująco, jeśli tak można rzec. Będąc sam, jestem zdolny wymyślić różne dowcipne powiedzenia, odpowiedzieć szybko na to, czego nikt nie powiedział, błysnąć inteligentną towarzyskością wobec nikogo. Ale to wszystko znika, gdy znajdę się w czyjejś obecności: znika inteligencja, nie potrafię mówić i po jakichś piętnastu minutach odczuwam jedynie senność. Tylko moi wyimaginowani i widmowi przyjaciele, tylko moje rozmowy prowadzone z nimi w marzeniach są dla mnie realne i znaczące, pobudzają mój umysł, który odbija się w nich niczym w lustrze.
Ciąży mi zresztą wszelka myśl o zmuszaniu się do kontaktu z innymi. Zwykłe zaproszenie na obiad z przyjacielem budzi we mnie trudny do określenia niepokój. Myśl o jakimś obowiązku towarzyskim - pójściu na pogrzeb, rozmowie z kimś na jakiś temat w biurze, udaniu się na dworzec po kogoś, znanego czy nieznanego - sama ta myśl już mi zakłóca dzień, a niekiedy nawet w przeddzień już się trapię, źle śpię, gdy tymczasem samo zdarzenie nie ma żadnego znaczenia i nie usprawiedliwia niczego. I to zawsze się powtarza, nigdy nie mogę się tego oduczyć.
"Moje obyczaje skłaniają mnie ku samotności, a nie ku ludziom": nie wiem, czy to Rousseau, czy Senancour powiedział. Ale był to ktoś w moim rodzaju, choć chyba nie mogę powiedzieć, że z mojej rasy.”

The Book of Disquiet

Andrzej Sapkowski Fotografia
Erich Maria Remarque Fotografia

„Przytłumione stukanie dobiegające z zewnątrz przerywało ciszę, jakby coś chciało się dostać do środka, coś szarego, ponurego i bezkształtnego, coś smutniejszego niż smutek - odległe anonimowe wspomnienie, niekończąca się fala, która nadpływała i pragnęła odzyskać i pogrzebać to, co poprzednio przyniosła i porzuciła na wyspie - trochę człowiek, a trochę światło i myślenie.

-Dobra noc na picie.

-Tak… i zła, żeby być samemu.

Ravic myślał przez chwilę.

- Do tego wszyscy musieliśmy się przyzwyczaić - powiedział w końcu. - To, co nas kiedyś trzymało razem, zostało zniszczone. Rozsypaliśmy się niczym szklane paciorki z zerwanego sznura. Nic nie jest już trwałe. - Ponownie napełnił kieliszek. - Jako chłopiec przespałem kiedyś noc na łące. Było lato, niebo zupełnie bezchmurne. Zanim zasnąłem, widziałem Oriona, który stał ponad lasami na horyzoncie. Potem, w środku nocy, obudziłem się - i Orion stał nagle w górze nade mną. Nigdy nie zapomnę tego widoku. Wcześniej uczyłem się, że Ziemia jest planetą i się obraca, ale uczyłem się tego tak jak wielu rzeczy, o których czyta się tylko w książkach, i nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Wtedy po raz pierwszy poczułem, że naprawdę tak jest. Czułem, jak lecę bezszelestnie przez niesamowitą przestrzeń. Odczuwałem to bardzo mocno, wydawało mi się niemal, że muszę się trzymać, żeby nie wyrzuciła mnie siła odśrodkowa. Było tak pewnie dlatego, że obudzony z głębokiego snu, opuszczony przez pamięć i przyzwyczajenie, patrzyłem przez chwilę w ogromne przesunięte niebo. Ziemia przestała nagle być dla mnie trwałą podstawą - i od tamtej pory już nigdy się nią nie stała.”

Arch of Triumph: A Novel of a Man Without a Country

Fernando Pessoa Fotografia
Franz Kafka Fotografia

„Oto masz, drogi Maksie, dwie książki i kamyk. Zawsze starałem się znaleźć na Twoje urodziny coś, co wskutek swej obojętności nie zmieniałoby się, nie gubiło, nie psuło i nie mogło być zapomniane. A dumając potem miesiącami, znów nie widziałem innego ratunku, niż wysłać Ci książkę. Z książkami jest jednak utrapienie, z jednej strony są obojętne, a potem znów z drugiej o tyle bardziej interesujące, potem zaś pociągnęło mnie do tych obojętnych tylko przekonanie, które bynajmniej nic we mnie nie rozstrzygnęło, w końcu zaś, ciągle jeszcze z odmiennym przekonaniem, trzymałem w ręku książkę, która paliła tak tylko z ciekawości. Kiedyś nawet z rozmysłem zapomniałem o Twoich urodzinach, co było wszak lepsze niż posłanie książki, ale dobre nie było. Dlatego wysyłam Ci teraz ten kamyczek i będę Ci go wysyłał póki naszego życia. Będziesz go trzymać w kieszeni, ochroni Cię, wsadzisz do szuflady, również nie będzie bezczynny, ale jeśli go wyrzucisz, będzie najlepiej. Bo wiesz, Maksie, moja miłość do Ciebie jest większa niż ja sam i bardziej ja w niej mieszkam niż ona we mnie, i ma też kiepską podporę w mojej niepewnej istocie, tym sposobem jednak dostanie w kamyczku skalne mieszkanie i niechby to było tylko w szczelinie bruku na Schalengasse. Od dawna już ratowała mnie ona częściej niż sądzisz, a właśnie teraz, gdy wiem o sobie mniej niż kiedykolwiek i odczuwam siebie z pełną świadomością jedynie w półśnie, tylko tak nadzwyczaj lekko, tylko teraz jeszcze - krążę tak niczym z czarnymi wnętrznościami - dobrze zatem zrobi ciśnięcie w świat takiego kamyka i oddzielenie w ten sposób pewnego od niepewnego. Czym są wobec tego książki! Książka zaczyna Cię nudzić i już nie przestanie albo porwie ją twoje dziecko, albo, jak ta książka Walsera, rozlatuje się już, kiedy ją dostajesz. Przy kamyku przeciwnie, nic nie może Cię znudzić, taki kamyk nie może też ulec zniszczeniu, a jeśli już, to dopiero po długim czasie, także zapomnieć go nie można, ponieważ nie masz obowiązku o nim pamiętać, w końcu nie możesz go też nigdy ostatecznie zgubić, gdyż na pierwszej lepszej żwirowej drodze znajdziesz go z powrotem, bo jest to właśnie pierwszy lepszy kamyk. A jeszcze nie mógłbym mu zaszkodzić większą pochwałą, szkody z pochwał powstają bowiem tylko wtedy, gdy pochwała chwaloną rzecz rozgniata, niszczy lub zapodziewa. Ale kamyczek? Krótko mówiąc, wyszukałem Ci najpiękniejszy prezent urodzinowy i przekazuję Ci go z pocałunkiem, który ma wyrażać niezdarne podziękowanie za to, ze jesteś.”

Franz Kafka (1883–1924) pisarz austriacki pochodzenia żydowskiego
Marek Kossakowski Fotografia
Jean-Michel Jarre Fotografia
Tadeusz Dołęga-Mostowicz Fotografia
Patryk Jaki Fotografia

„Wasze Państwo może przetrwać ostrzały rosyjskie, ale programu Balcerowicza już nie. Chciałbym Pana przestrzec i poinformować, że Leszek Balcerowicz jest odpowiedzialny za przeprowadzenie błędnych reform gospodarczych, których złe skutki polskie społeczeństwo odczuwa do dzisiaj.”

Patryk Jaki (1985) polski polityk

z listu Patryka Jakiego do prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki.
Źródło: Poseł Jaki szokuje. „Ukraina może przetrwać ostrzał, ale Balcerowicza nie” http://www.rp.pl/artykul/1176535-Posel-Jaki-szokuje---Ukraina-moze-przetrwac-ostrzal--ale-Balcerowicza-nie-.html#ap-1, rp.pl, 3 lutego 2015.

Łukasz Ciepliński Fotografia
Leszek Kołakowski Fotografia
Franciszek (papież) Fotografia

„Leczenie mogłoby wydawać się zbędnym zaangażowaniem środków i dalszym cierpieniem dla rodziców. Opieka nad tymi dziećmi pomaga rodzicom uporać się z żałobą i odczuwać ją nie tylko jako stratę, ale także jako etap drogi przebytej razem. Często tych kilka godzin, gdy matka może przytulić swoje dziecko, pozostawia ślad. Ona czuje się – pozwólcie mi użyć tego słowa – zrealizowana jako matka.”

Franciszek (papież) (1936) papież

o dzieciach ciężko chorych i sprzeciwie wobec aborcji.
Źródło: Mocne słowa papieża Franciszka o aborcji https://fakty.interia.pl/religia/news-mocne-slowa-papieza-franciszka-o-aborcji,nId,3009651#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome, interia.pl, 25 maja 2019.

Deborah Dyer Fotografia
Stanisław Mackiewicz Fotografia
Wincenty Witos Fotografia
Avicii Fotografia

„Brzmi to okropnie, ale to prawda i nie mogę się pozbyć przytłaczającego uczucia frustracji, jaką wtedy odczuwałem.”

Avicii (1989–2018) szwedzki DJ i producent muzyczny

komentując hulaszczy tryb życia prowadzony dzięki didżejskim sukcesom.
Źródło: Elvis Strzelecki, DJ Avicii: muzyka, zabawa i śmierć https://igimag.pl/2018/04/dj-avicii-muzyka-zabawa-i-smierc/, igimag.pl, 24 kwietnia 2018.

Łucja dos Santos Fotografia

„Siła obecności Bożej, była tak intensywna, że nas prawie całkowicie pochłaniała i unicestwiała. Zdawało nam się nawet że przez dłuższy czas zostaliśmy pozbawieni używania zmysłów. (…) Spokój i szczęście jakie odczuwaliśmy, były bardzo wielkie, ale tylko wewnętrzne, najzupełniej skupiające duszę w Bogu.”

Łucja dos Santos (1907–2005) zakonnica portugalska, świadek objawień maryjnych w Fatimie

Źródło: Wspomnienie o Hiacyncie i Franciszku http://www.sekretariatfatimski.pl/4-fatimscy-bogosawieni/131-wspomnienie-o-hiacyncie-i-franciszku, sekretariatfatimski.pl

Jan Olszewski Fotografia

„Ten dzień jest czymś, czego nie da się porównać z niczym innym. Rzeczą niesamowitą była euforia, gdyż wydawało nam się, że odnieśliśmy zwycięstwo. Rzeczą niesamowitą było to, że pomimo lat terroru, nie odczuwaliśmy wobec wziętych do niewoli Niemców żądzy odwetu, traktowaliśmy ich jak jeńców wojennych.”

Jan Olszewski (1930–2019) polski polityk prawicowy, premier III Rzeczypospolitej

o pierwszym dniu powstania warszawskiego 1944.
Źródło: Olszewski: Pierwszego dnia czuliśmy się zwycięzcami. Nie mieliśmy żądzy odwetu wobec Niemców https://dorzeczy.pl/tylko-na-dorzeczy/72504/Olszewski-Pierwszego-dnia-czulismy-sie-zwyciezcami-Nie-mielismy-zadzy-odwetu-wobec-Niemcow.html, dorzeczy.pl, 1 sierpnia 2018.

Gilles Rozier Fotografia
Leszek Kołakowski Fotografia
Antoni Krauze Fotografia

„Tragedia smoleńska została nazwana przez premiera Tuska, tego samego dnia, największą tragedią Polski, Polaków po II wojnie światowej. Tak ją również odczułem i odczuwam do tej pory. A ponieważ długi czas razem z innymi Polakami byłem oszukiwany, wmawiano mi jakieś rzeczy nieprawdopodobne, wydawało mi się, że mam do czynienia z manipulacją, więc postanowiłem, że zrobię o tym film.”

Antoni Krauze (1940–2018) polski reżyser i scenarzysta filmowy

o powstaniu filmu Smoleńsk.
Źródło: Antoni Krauze: Szukałem szczęśliwego zakończenia "Smoleńska" http://www.rp.pl/Gdynia-2016-/160929814-Antoni-Krauze-Szukalem-szczesliwego-zakonczenia-Smolenska.html, rp.pl, 22 września 2016.

Piotr Duda Fotografia

„Jeżeli gospodarka się rozwija, jeżeli PKB wzrasta, to każdy z pracowników chce to odczuć we własnej kieszeni. Przeciętne wynagrodzenie wzrasta, ale nie odczuwają tego pracownicy budżetówki. To jest ich deprecjonowanie.”

Piotr Duda (1962) związkowiec, przewodniczący NSZZ "Solidarność"

Źródło: Piotr Duda: jesteśmy za odwołaniem minister Anny Zalewskiej https://wiadomosci.onet.pl/kraj/szef-solidarnosci-grozi-fala-protestow-na-jesien/qhxblxf, onet.pl, 6 sierpnia 2018.

Rudolf Reder Fotografia
Krzysztof Siwczyk Fotografia

„Moje wewnętrzne rozterki stały się dla mnie tak nudne, że nie odczuwam już konieczności wydawania im świadectwa na papierze.”

Źródło: Magdalena Rybak (rozm.), Rozbiórka. Wiersze, rozmowy i portrety 26 poetów, Biuro Literackie, Wrocław 2007, 978-83-60602-19-5, s. 192.

Tony Kushner Fotografia
M. Shadows Fotografia
Magdalena Parys Fotografia
Milan Kundera Fotografia
Samuel Huntington Fotografia
To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?
George Byron Fotografia
To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?
Abraham Lincoln Fotografia