Cytaty na temat francuski (240 cytatów, strona 2)

„Pokój sąsiadom, ale przekleństwo francuskiemu imieniu, wieczna nienawiść Francji: oto nas okrzyk.”

Louis Boisrond Tonnerre (1776–1806) proklamacji Dessalinesa do ludu Haiti

Źródło: Deklaracja Niepodległości Haiti; cyt. za: Tadeusz Łepkowski, Haiti. Początki Państwa i Narodu Wyd.1. Wrocław, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1964, s. 250.

O nienawiści , O pokoju

„Jakkolwiek to mierzi dzisiejszych nacjonalistów faszystowskiej marki, wielbiących średniowiecze i pomstujących na „demokrację”, fakt dziejowy jest niezbity, grzech pierworodny niezatarty: Ojczyzna narodziła się w zwycięskiej wojnie w obronie zdobyczy rewolucji, która była zarazem wojną przeciw arystokracji i szlachcie, przeciw dawnej klasie panującej. Nobliwi emigranci, o ile nie położyli głów pod nóż gilotyny, znaleźli się w Koblencji – w obozie francuskiej Targowicy. Naród, miłość ojczyzny, patriotyzm – są to na równi z ideą demokracji, zwierzchnictwa ludu, przedstawicielstwa ludowego wytwory ideologiczne rewolucji burżuazyjno-demokratycznej, pociski wybuchowe myśli rewolucyjnej, zrodzone w ogniu walki klasowej.”

Julian Brun (1886–1942) polski dziennikarz i działacz komunistyczny

Źródło: Przyczynek do kwestii narodowej http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article494&var_mode=calcul

O miłości , O wojnie , O ludziach , O demokracji

„W lecie 1984 roku szczyt Nanga Parbat osiągnęła pierwsza kobieta. Była nią Francuska - Liliane Barrard, która 20 czerwca stanęła na wierzchołku wraz ze swym mężem Muricem Barrardem. Wejście odbyło się flanką Diamir, drogą z 1962 roku.”

Anna Czerwińska (1949) polska alpinistka

Źródło: Nanga Parbat góra o złej sławie, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1989, ISBN 832172728X, s.17.

O kobietach , O górach , O sporcie

„Maria była zgorzkniałą, sfrustrowaną seksualnie kobietą. Koronowała się w wieku trzydziestu siedmiu lat. Jej fanatyzm religijny sprawił, że Anglia przeżyła własną odmianę hiszpańskiej inkwizycji. Na rozkaz Marii spalono na stosach setki protestantów. W ten sposób zakończył żywot arcybiskup Cranmer. Omal nie straciła tronu poślubiając Filipa Hiszpańskiego. Poddani bali się, że Filip wciągnie Anglię do swoich niezliczonych wojen. W całym kraju wybuchły bunty. Filip niewiele dbał o Marię i prawie jej nie widywał. Zaniedbywana przez męża i znienawidzona przez poddanych królowa umarła na puchlinę wodną do końca wierząc, że jest w ciąży. W ostatnich dniach jej pięcioletniego panowania Francja zajęła Calais, ostatnią francuską posiadłość Anglii. Maria powiedziała podobno, że gdy umrze, będzie mieć wypisane w sercu słowo „Calais.””

Maria I Tudor (1516–1558) królowa Anglii

„Callous – gruboskórna” byłoby chyba bardziej odpowiednie.
Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 39.

O kobietach , O wieku , Serce

„(…) Polacy muszą wziąć się do roboty. Świat nam w tej chwili poważnie odskoczył. Tak, jak tego nie było czuć jeszcze dwa-trzy lata temu, tak teraz widać, że stoimy w miejscu, kiedy inne kinematografie jak francuska, norweska, czy estońska poważnie się rozwijają, wydając świetne animacje.”

Mariusz Wilczyński (1960)

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67452

O świecie

„Angielski gość, na swoje nieszczęście mąż Izabeli Francuskiej – Edward II – pokazał, jak opuścić ten świat TYLNYM WYJŚCIEM! Został stracony za pomocą rozgrzanego do czerwoności pręta wsadzonego prosto w tyłek…”

Edward II (1284–1327) król Anglii

Postać: Nagrobki nie do ogarnięcia
Autorzy: Patryk Bryliński, Maciej Kaczyński, Facecje, Wydawnictwo Otwarte, Kraków 2015, ISBN 978-83-7515-374-3, s. 180.

O nieszczęściu , O świecie , O pomocy

„Losy rewolucji francuskiej ulegały rozmaitym zmianom, oddalając się stopniowo od pierwotnie jej przyświecających idei. W miejsce sprawiedliwości przyszły mord i terror, w miejsce ideałów - ich zaprzeczenie. Pięknie brzmiące hasła: liberté, egalité, fraternité okazały się pusto brzmiącymi słowami. Wolność dostępna była tylko dla rządzących, równość istniała tylko przed gilotyną, a braterstwo łączyło jedynie towarzyszy zasiadających w tej samej partii.”

Leszek Jańczuk (1965) biblista, duchowny protestancki

Filozofia historii

O losie , O sprawiedliwości , O wolności

„We Francji jest teraz tylko jeden władca, a jest nim Hitler. Francuskie rządy skazane są na wzajemne prześciganie się w posłuszeństwie i wypełnianiu poleceń. Któregoś dnia to się zmieni, a źródło tej zmiany bije w głębi warstw ludowych, ale na razie jest tak jak jest. Czy się to komu podoba, czy nie, tak zwane rządy francuskie będą dążyły do realizowania we Francji zasad i metod nazizmu. Będą miały swoje gestapo i swoje oddziały szturmowe, dokonując egzekucji jednostek i prześladując zbiorowości; będą ścigały socjalistów i upokarzały Żydów.”

Léon Blum (1872–1950) francuski polityk

w lipcu 1940.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 108.

„Zawsze staramy się wyrażać siebie w różne sposoby. Oznacza to, że nie tylko poszerzamy nasz muzyczny, harmoniczny i technologiczny język, ale także dobór języka. Rob i ja w przeszłości używaliśmy niemieckiego, łacińskiego, języka Azteków, francuskiego, perskiego. Sądzę, że greka będzie niezła, ponieważ herosi łączą się z grecką mitologią. Więc czemu nie użyć języka Greków, by wyrazić myśli bohaterów? Do tego, chciałem użyć trochę armeńskiego w ramach hołdu dla rodowej przeszłości Karin Mushegain.”

Paul Romero (1965)

Źródło: Sylath (oprac. i tłum.), Wywiad z Paulem Romero i Robem Kingiem http://www.tawerna.biz/czytaj_newsa_474_wywiad-z-paulem-romero-i-robem-kingiem.html, tawerna.biz, udostępniony 4 września 2014

O myślach , O przeszłości , O myśleniu

„(…) od chwili, gdy została przyłapana w łóżku ze swoim nauczycielem francuskiego, nie otrzymywała prezentów urodzinowych…”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

Dziewicza podróż

O nauczycielach

„Celem tedy niniejszego „Przewodnika” jest dać poznać bogactwa katolickiej literatury religijnej francuskiej i niemieckiej. Oprócz jednak spisu odpowiednich dzieł będzie on dawał też i pewien program, podług którego należałoby się zabrać do studjum nauki wiary i związanych z nią dziedzin.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Przewodnik po literaturze religijnej
Źródło: s. 23.

O wierze , O literaturze , O nauce , O bogactwie

„Jego syn przeszedł do historii jako jeden z największych bohaterów ludowych Anglii. Ryszard I, znany jako Lwie Serce, był w każdym calu księciem-wojownikiem. Wysoki, złotowłosy mężczyzna o nieskazitelnej cerze niczego nie miłował tak jak wojny i bitew. Był homoseksualistą i jego małżeństwo z Berengarią z Nawarry nigdy nie zostało skonsumowane. Jego wielką miłością był francuski król Filip, z którym wyruszył na wyprawę krzyżową. (…) Ryszard traktował Anglię głównie jako bank finansujący jego wyprawy krzyżowe. Był jednym z najmężniejszych rycerzy w historii chrześcijaństwa, ale wycisnął z Anglii wszystkie pieniądza. Daleko mu było do bohatera, o którym mówi legenda. W 1191 roku kazał wymordować prawie trzytysięczny garnizon w Acre. Jeden z jego współczesnych twierdził, że Ryszard był wielkim rycerzem, ale jego dusza łaknęła krwi. Zginął wcale nie w czasie wyprawy krzyżowej, ale podczas niewielkiej wyprawy grabieżczej. Został trafiony z kuszy w ramię i wdała się gangrena.”

Ryszard I Lwie Serce (1157–1199) król Anglii

Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 32–33.

O małżeństwie , O wojnie , O duszy , O historii

„Osoby, które dają pieniądze na filmy (we francuskiej kinematografii) to durnie. A jeśli to dureń daje pieniądze, to film musi być głupi. Kto decydował o finansowaniu przez telewizję Canal+ 200 filmów? Spytajcie ich, jakie były kryteria wyboru.”

Gérard Depardieu (1948) aktor francuski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 18 stycznia 2009 http://www.rp.pl/artykul/250225.html

O pieniądzach

„Chodziłoby o zawarcie układu między Francją, Anglją i Stanami Zjednoczonemi, układu nie politycznego ani handlowego, tylko językowego, na mocy którego francuski i angielski byłyby odtąd w nauczaniu tych trzech państw urzędowo sprzymierzonemi. Angielskiego uczonoby obowiązkowo we Francji, a francuskiego w Anglji i w Stanach Ameryki północnej, i to nietylko w uniwersytetach i średnich zakładach, ale także w pewnych szkołach elementarnych wielkich miast. Skutki takiego układu dałyby się wnet odczuć, bo oba języki, uczynione w ten sposób środkiem obcowania 180 miljonów ludzi, zyskałyby za jednym zamachem rodzaj przewagi.”

Michel Bréal (1832–1915)

Źródło: „Reuve de Paris”, 15 lipca 1901, cyt. za: Jan Michał Rozwadowski, O język międzynarodowy, „Język Polski” nr 1, 1920

O ludziach

„Unia nie zabiera nikomu suwerenności. Każdy kraj dobrowolnie przekazuje część suwerenności do wspólnych instytucji. Część, której i tak nie miałby więcej, bo globalizacja od dawna zanegowała „absolutną suwerenność” w wymiarze zarówno ekonomicznym, jak też społecznym. „Dzielenie się częścią suwerenności” to oczywiście sucha formuła, warto zatem pomyśleć, że my nigdy w swojej historii nie mogliśmy współdecydować o budżecie dotyczącym landów niemieckich czy regionów francuskich, hiszpańskich, brytyjskich. A dzisiaj możemy.”

Róża Thun (1954) działaczka społeczna, publicystka

Źródło: rozmowa Cezarego Michalskiego, Nie fascynujmy się renacjonalizacją, bo pierwsi padniemy jej ofiarą, krytykapolityczna.pl, 27 listopada 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/ue/20121127/thun-nie-fascynujmy-sie-renacjonalizacja-bo-pierwsi-padniemy-jej-ofiara

O historii

„Mamy w tym czasie bardziej niż kiedykolwiek indziej uświadamiać sobie fakt, że męka i śmierć Jezusa to nie tylko wydarzenie historyczne, sprzed dwudziestu wieków, ale rzeczywistość – trwająca. Dziś również Chrystus jest wydawany na śmierć na mękę, dziś także cierpi i umiera. Bo jak pisał wielki myśliciel francuski Blaise Pascal: „Konanie Jezusa trwać będzie, aż do skończenia świata”. Naszym wielkopostnym zadaniem jest odkrywać wszystkie te miejsca w których kona Jezus dziś. Mamy rozpoznać – Najmilsi – wszystkie miejsca w naszym życiu osobistym, w życiu innych ludzi, w życiu tego miasta i świata w który Pan Jezus kona dziś, wołając: „Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił!?”. Naszym zadaniem jest te miejsca rozpoznać i nazwać po imieniu, a następnie Jezusa cierpiącego przygarnąć do serca, by uczynić Jego mękę lżejszą krótszą i łatwiejszą do zniesienia.”

Piotr Libera (1951) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia w katedrze płockiej podczas mszy Środy Popielcowej, 6 lutego 2008

O śmierci , O Bogu , O ludziach , O rzeczywostości

„Myśl cesarstwa i rządu francuskiego zwrócona była ku Meksykowi, a o nas nie myślano, nie interesowano się…”

Władysław Czartoryski (1828–1894)

Źródło: Pamiętniki, cyt. za: Jan Drohojowski, Ameryka Łacińska z bliska, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1968, s. 219.

O myślach , O myśleniu

„W moim życiu są rzeczy ważniejsze niż pieniądze. Opuściłem Irlandię, bo chciałem słyszeć francuską mowę.”

Michel Houellebecq (1956) francuski prozaik, eseista, poeta i autor piosenek

o swoim powrocie do Francji.
Wywiady
Źródło: rozmowa Étienne Gernelle, Powrót antychrysta, „Le Point”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2013.

O pieniądzach

„Płace polskie należą do najniższych w Europie.(…) Były one w 1929 r. dwa razy niższe od angielskich, prawie o 40 proc. niższe od niemieckich, przeszło 20 proc. niższe od czechosłowackich, wreszcie prawie 10 proc. niższe od francuskich.”

Ludwik Landau (1902–1944)

Dochody z pracy najemnej w 1929

„Dziś u władzy nadal pucybuty gotowe lizać zagraniczne trzewiki. Kiedyś lizali wyłącznie moskiewskie, dzisiaj liżą także niemieckie, francuskie, europejskie. U władzy wciąż ta sama swołocz, którą obalaliśmy.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Czas radykałów, naszdziennik.pl, 14 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120414&typ=my&id=my07.txt

O czasie

„Od czasu rewolucji francuskiej proletariusze i ci, co walczyli o ich sprawę, mawiali bardzo często, że, „robotnicy nie mają ojczyzny”. Co przesz to rozumieli? Nie było to odrzucenie idei ojczyzny; było to, na odwrót. pragnienie posiadania ojczyzny. Nędzarze, wydziedziczeni, uciskani chcieli podkreślić, że żadne prawo nie daje im dostępu do wspólnej spuścizny, że są ludźmi bez ojczyzny, bo są pozbawieni prawa i własności.”

Jean Jaurès (1859–1914) polityk francuski, myśliciel polityczny

Źródło: Wybór pism, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1970, s. 612.

O książkach , O wiedzę , O czasie , O ojczyźnie

„Co nie jest jasne, nie jest francuskie.”

Antoine de Rivarol (1753–1801)

Ce qui n’est pas clair, n’est pas français. (fr.)
Źródło: De l’universalité de la langue française (1784)

„Kiedy po raz pierwszy pojechałem do Nowego Jorku w 1987 roku, byłem po jedenastoletnim pobycie w Paryżu. Wychowałem się w kulturze francuskiej. Ostatecznym kształtem była dla mnie lektura Prousta. Z czegoś co można nazwać cząstką czaso-przestrzenną najbliższy był mi czas, jako pojęcie, które mnie bardzo zajmowało. Uważam, że Europa w ogóle związana jest bardzo z ideą czasu. Natomiast gdy znalazłem się w Nowym Jorku to pierwsze co zwróciło moją uwagę, to była doskonale rozwinięta przestrzeń. W tym momencie uzupełniło się we mnie to, co interesuje mnie najbardziej czyli czaso-przestrzeń. Oczywiście nie jestem np. fizykiem i w związku z tym odpowiedzi szukam dla siebie w fotografii. Myślę, że już wówczas, w '87 roku, chciałem przejechać przez ten zaskakująco realny kraj. Realny o tyle, że każdy przedmiot ma tam w zasadzie jedno znaczenie. Jest przedmiotem – funkcją utylitarną i koniec. Ta dosyć szczególna kultura materialna Stanów sprawia, że wszystko wydaje się być tam bardzo świeże, namacalne. I z tego powodu jest dla mnie interesujące fotograficznie.”

Wojciech Wieteska (1964)

Źródło: wywiad Adama Mazura, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-fotografia-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/wojciech-wieteska

O myślach , O czasie , O myśleniu

„Oto francuski bękart ląduje wraz z bandą uzbrojonych zbirów i wbrew woli mieszkańców ogłasza się królem Anglii. Mówiąc wprost, jest to zupełnie zwyczajny, drobny łajdak. Z całą pewnością nie ma w nim nic boskiego.”

Thomas Paine książka Zdrowy rozsądek

o Wilhelmie Zdobywcy, odrzucając ideę władzy królewskiej i deprecjonując pochodzenie brytyjskiej monarchii.
Zdrowy rozsądek (1776)

„Wolę mieć jedną dywizję niemiecką przed sobą niż jedną dywizję francuską za sobą.”

George Patton (1885–1945) amerykański generał

Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 448, tłum. Stanisław Kroszczyński.

„Polacy pracują najwięcej w Europie! Że można podjąć inną decyzję, pokazuje przykład społeczeństwa francuskiego, gdzie pracuje się znacznie mniej i ma się więcej dzieci – co dotyczy, wyjaśniam dla islamofobów, również „etnicznych” Francuzów, a nie tylko imigrantów. Panuje tam sposób myślenia, że intensywna praca, firmy, korporacje – choć potrzebne dla zagwarantowania dobrobytu – „nie są najważniejsze”. Ba, tam istnieje ogromna, rozbudowana kultura mieszczańskiej sztuki życia, która ma ogromną wagę dla codziennych praktyk życiowych. Moim zdaniem to jest „kulturowe” wytłumaczenie, dlaczego Francuzi, jako jedno z niewielu europejskich społeczeństw, mają przyrost naturalny. Oczywiście są też wytłumaczenia ekonomiczne i społeczne.”

Andrzej Leder (1960)

Źródło: rozmowa Michała Sutowskiego, Pustka po lewicy http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20151218/leder-pustka-po-lewicy, krytykapolityczna. pl, 19 grudnia 2015.

O dzieciach , O myślach , O decyzjach , O myśleniu

„Wasyl Slipak – ukraiński śpiewak operowy występujący we Francji – zginął na froncie w Zagłębiu Donieckim. Walczył jako ochotnik. Mężczyzna został zastrzelony nad ranem przez snajpera. Wasyl Slipak obsługiwał karabin maszynowy. Separatyści atakowali za pomocą artylerii, czołgów i piechoty. Śpiewak przyjechał na front półtora tygodnia temu. Walczył jednak już wcześniej, w czerwcu zeszłego roku. Gdy rozpoczęła się rosyjska agresja w 2014 roku, przez pewien czas pomagał żołnierzom jako wolontariusz. Jednocześnie śpiewał jako solista baryton we francuskich operach, między innymi w Paryżu. Zdobywał nagrody na międzynarodowych festiwalach. Część zarobionych pieniędzy przekazywał na ukraińską armię.”

Wasyl Slipak (1974–2016) ukraiński śpiewak operowy

Źródło: Ukraiński śpiewak operowy zginął na froncie w Zagłębiu Donieckim http://wiadomosci.wp.pl/kat,1374,title,Ukrainski-spiewak-operowy-zginal-na-froncie-w-Zaglebiu-Donieckim,wid,18401971,wiadomosc.html?ticaid=1177df, wp.pl, 29 czerwca 2016.

O śpiewie , O czasie , O pomocy

„Jakiś śmieć francuski, taki śmieć futbolowy, który u siebie się nie załapał, gra u nas.”

Jan Tomaszewski (1948) piłkarz polski (bramkarz)

o Damienie Perquisie, francuskim piłkarzu polskiego pochodzenia.
Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,75248,10506390,Reprezentacja__Tomaszewski__Nie_przeprosze_Perquisa.html, 20 października 2011

O grach

„Jestem Rzymianinem, gdyż od konsula Mariusza i boskiego Juliusza aż po Teodozjusza zarysował się pierwotny ideał Francji. Jestem Rzymianinem, gdyż to Rzym, Rzym księży i papieży, dał wieczność uczuciom, metodom, kultowi, dziełu politycznemu całych pokoleń urzędników i sędziów. Jestem Rzymianinem, gdyż gdyby moi ojcowie nie byli takimi Rzymianami, jakim ja jestem, to pierwsza inwazja barbarzyńców między V a X wiekiem uczyniłaby moją ziemię ziemią niemiecką lub norweską. Jestem Rzymianinem, gdyż bez opieki romańskiej druga faza inwazji barbarzyńców, która miała miejsce w XVI wieku, inwazja protestancka, uczyniłaby moją ziemię ziemią szwajcarską. Jestem Rzymianinem w bogactwie bytu historycznego, intelektualnego i moralnego. Jestem nim, gdyż gdybym nie był, nie byłoby we mnie nic francuskiego. (…) Dzięki temu skarbcowi, który otrzymał z Aten i przekazał mojemu Paryżowi, Rzym stał się cywilizacją i człowieczeństwem.”

Charles Maurras (1868–1952)

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 63

O emocjach , O wieku , O bogactwie

„Kiedy porównałam estetykę, podejście do tego rodzaju sztuki, do przekazywania emocji, światopoglądu prezentowanego przez teatry polskie, rosyjskie, czeskie, do tych włoskich, francuskich, hiszpańskich, doszłam do wniosku, że pod każdym względem przyciąga mnie bardziej teatr polski niż włoski. Stwierdziłam, że jeśli mam podejmować taką drogę to muszę to zrobić w Polsce. I tak się tutaj znalazłam.”

Karolina Dafne Porcari (1979) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=32971

„Użyłem takiego zakrytego słowa w reakcji na kompromitujący Polskę wywiad prezydenta Kaczyńskiego dla francuskiej telewizji. (…) Ciekawe, że najostrzej rozszyfrowują to słowo ludzie z otoczenia prezydenta Kaczyńskiego. Czyżby nie nasuwało im się żadne inne określenie na swojego szefa? Odbiór społeczny tego skrótu powinien dawać prezydentowi do myślenia! Na nieznośną anarchiczną rzeczywistość w Polsce brakuje słów. A zaczęło się tak niewinnie od „sp… aj, dziadu.””

Lech Wałęsa (1943) polski polityk i działacz związkowy, przywódca Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, były prezydent Pol…

komentarz do własnych słów, odnośnie nazwania prezydenta Lecha Kaczyńskiego s-synem.
O Lechu i Jarosławie Kaczyńskim
Źródło: Polska nierządem stoi, wp.pl, 20 czerwca 2007 http://wiadomosci.wp.pl/felieton.html?kat=64754&wid=8944761&rfbawp=1182335315.591&ticaid=13f54

O ludziach , O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Tak jak muzyk rozpoznać może Mozarta, Beethovena czy Schuberta po wysłuchaniu kilku pierwszych taktów tak matematyk po przeczytaniu kilku stron pracy odróżni Cauchy'ego, Gaussa, Jacobiego, Helmholtza. Francuskich twórców wyróżnia wybitna formalna elegancja, podczas gdy Anglików, a szczególnie Maxwella, charakteryzuje znakomity zmysł dramatyczny.”

Ludwig Boltzmann (1844–1906) austriacki fizyk

Wie der Musiker bei den ersten Takten Mozart, Beethoven, Schubert erkennt, so würde der Mathematiker nach wenigen Seiten, seinen Cauchy, Gauß, Jacobi, Helmholtz unterscheiden. Höchste äußere Eleganz, mitunter etwas schwaches Knochengerüste der Schlüsse charakterisiert die Franzosen, die größte dramatische Wucht die Engländer, vor allem Maxwell. (niem.)
reakcja Boltzmanna na jeden z artykułów Maxwella dotyczących dynamicznej teorii gazów.
Źródło: Populäre Schriften http://books.google.pl/books?id=mecUAQAAMAAJ&q=Popul%C3%A4re+Schriften&dq=Popul%C3%A4re+Schriften&hl=pl&ei=2zg7TZDnOo2p8QOplcH6CA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCoQ6AEwAA, Oekonomie Verlag Dr. Müller, 1925, s. 73.

O matematyce

„Jedynym bodźcem, który może ściągnąć francuskiego turystę do Polski, jest to, że tutaj jak pójdzie do lasu, to nie trafi na płot.”

Ludwik Stomma (1950) polski antropolog kultury i etnolog

Źródło: krytykapolityczna.pl, 4 maja 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Tomasz-Piatek/Szantaz-na-peryferiach/menu-id-192.html

„Przy pomocy wachlarza można było powiedzieć „kocham cię” albo „Jestem zaręczona, nie bądź uparty”, albo „jestem zazdrosna”. Także w czasie Rewolucji Francuskiej pewne wiadomości polityczne przekazywano sobie za pomocą wachlarzowego kodu.”

Marta Stebnicka (1925)

Źródło: Michał Mizera, Cacka z szylkretu, „Business Class” nr 81, lipiec-sierpień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119973.html

O czasie , O pomocy , Kochać się

„Cholera jasna! Teraz już dokładnie wiem, gdzie byłam w czasie, gdy Staruszek Bóg rozdawał inteligencję: w kolejce obok, po francuski strój kąpielowy. Po zakupie stroju obłowiłam się zimowymi butami i kożuchem z guzikami z kości (…) Potem zjadłam kanapkę z łososiem i wróciłam do Boga – po ten nieszczęsny olej do głowy. Ale, jak się łatwo domyślić, dla mnie już nie wystarczyło. Podobnie jak i dla kilku innych osób cierpiących na zespół Gansera, bradyphrenię czy też oligofrenię w zaawansowanym stadium debilizmu.”

Wiktoria Płatowa (1965)

Postać: Warwara Andriejewna Sulejmnienowa – Waria
Rytuał ostatniej nocy
Źródło: Preludio Andante

O Bogu , O butach , O inteligencji , O czasie

„W ostatnim czasie zaszły, zarówno w międzynarodowym układzie sił politycznych, jak i w kraju wielkie zmiany. Zmiany te wywołane zostały gwałtownym atakiem imperializmu amerykańskiego, który pragnie pragnie podporządkować potędze dolara i zaprząc w niewolę gospodarczą i polityczną ludy Europy, Azji i całego świata. Atak skierowany jest w pierwszym rzędzie przeciw Związkowi Radzieckiemu i państwom demokracji ludowej. Atak swój rozpoczęli imperialiści amerykańscy od próby zastraszeni świata „wojną atomową”. Następnie wystąpili z tzw. planem Marshalla, który usiłuje cynicznie przekształcić Europę w kolonię amerykańską. Dalsze etapy planu ujarzmienia Europy to dławienie walki ludu francuskiego przy pomocy i pod presją amerykańskich kapitalistów, stworzenie i podporządkowanie Beneluxu, montowanie Zw[iązku] Unii Zachodniej, utrwalenie władzy faszystowskiej w Niemczech z poddającymi się pod komendę i działającymi w myśl interesów imperialistycznych dawnymi hitlerowcami na czele. Coraz jaskrawsze i niczym nie zamaskowane jest organizowanie wojennego bloku antysowieckiego.”

Julia Brystiger (1902–1975) polski oficer służby bezpieczeństwa PRL

Źródło: Andrzej Garlicki, Z tajnych archiwów

O wojnie , O ludziach , O demokracji , O myślach

„Dodaję z dumą, że to zharmonizowanie patriotyzmu i humanizmu jest bardziej naturalne i proste u Francuza niż u każdego innego obywatela kuli ziemskiej, bo temperament francuski (…) rozumie zawsze i dotychczas odczuwa szlachetną potrzebę myślenia i działania dla spraw powszechnego znaczenia.”

Léon Blum (1872–1950) francuski polityk

Źródło: Na miarę człowieka, cyt. za: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 112.

O myślach , O myśleniu

„W kinematografiach amerykańskiej czy francuskiej, ktoś, kto zagrał ciekawą rolę, natychmiast jest wykorzystywany. Ta rola jest jego kapitałem. Nazwisko gwiazdora gwarantuje, że 40 mln dolarów włożonych w film zwróci się i jeszcze się podwoi. U nas takiej gwarancji nie ma. Gdyby u nas aktorzy mieli poczucie swojej wartości rynkowej, gdyby było to przekładalne na wyniki sprzedaży naszych filmów, mielibyśmy zupełnie inną siłę przebicia.”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: Tęsknota do wielkości, wywiad, 2004 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/4919.html

O sile

„Moim zdaniem, jest naszą Joanną d’Arc. Myślę, że jej działalność została natchniona, jak tamtej francuskiej „działaczki” niepodległościowej. Minęło pół tysiąclecia, zanim Joanna d’Arc została uznana za świętą. Nie życzę pani Ewie jej losu. Ale żyjemy w niebezpiecznych czasach.”

Krzysztof Kłopotowski (1946) polski dziennikarz i krytyk filmowy

Źródło: Laudacja dla Ewy Stankiewicz, wpolityce.pl (26 października 2012) http://wpolityce.pl/artykuly/39330-laudacja-dla-ewy-stankiewicz-moim-zdaniem-jest-nasza-joanna-darc-pani-ewo-kocham-pania-miloscia-starego-wiarusa/

O losie , O myślach , O myśleniu

„Dzięki globalizacji wiem, że istnieją w Polsce bardzo dobre tradycje artystyczne i one także mnie inspirują. Moja miłość do filmów Kieślowskiego może się wydawać pretensjonalna i oczywista, ale uważam go za jednego z największych autorów kina na świecie. Dekalog zrobił na mnie olbrzymie wrażenie, zwłaszcza część ilustrująca przykazanie „Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną”. Filmy Kieślowskiego wyrobiły we mnie wyobrażenie o Polsce. Jadąc tutaj spodziewałem się zobaczyć świat taki, jak on go przedstawiał na ekranie. Poruszają mnie również filmy Romana Polańskiego. Tylko głupcy mogą twierdzić, że to francuski filmowiec. Przecież kształcił się w Polsce i tu dojrzewała jego artystyczna wrażliwość.”

Tarik Saleh (1972)

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59435

O miłości , O Bogu , O świecie , O wrażeniach

„Artysta polityczny w równym stopniu, co estetyczny może kierować i rządzić światem, mamiąc go wyobrażeniem w miejsce rzeczywistości, na przykład wyobrażeniem o wolności ludu lub o jego randze i równości; to pierwsze istnieje jedynie formalnie w angielskim Parlamencie, to drugie zaś we francuskim konwencie. Lepiej jednak przecież mieć choćby pozór posiadania owego uszlachetniającego ludzkość dobra, niż czuć się go w oczywisty sposób pozbawionym”

Immanuel Kant (1724–1804) niemiecki filozof

Źródło: Antropologia w ujęciu pragmatycznym, Warszawa 2005

O ludziach , O świecie , O rzeczywostości , O wolności

„Trzy dni później Lucia dała mi taki francuski pocałunek, jakiego we Francji nigdy nie doświadczyłem.”

Michal Hvorecký (1976) pisarz słowacki

Miłość i śmierć na Boże Narodzenie

O pocałunku

„Do roku 1939 byliśmy oczywiście w stanie sami rozbić Polskę. Ale nigdy – ani w roku 1938, ani w 1939 – nie zdołalibyśmy naprawdę sprostać skoncentrowanemu wspólnemu atakowi tych państw [Wielkiej Brytanii, Francji, Polski]. I jeśli nie doznaliśmy klęski już w roku 1939, należy to przypisać jedynie faktowi, że podczas kampanii polskiej około 110 dywizji francuskich i brytyjskich pozostało kompletnie biernych wobec 23 dywizji niemieckich.”

Alfred Jodl (1890–1946) dowódca niemiecki, skazany w procesie norymberskim

Źródło: Jan Karski, Wielkie mocarstwa wobec Polski: 1919–1945 od Wersalu do Jałty, wyd. I krajowe, PIW, Warszawa 1992, ISBN 8306021622, s. 316–317.

„Różnica między patriotyzmem polskim a patriotyzmem zachodnioeuropejskim w jego fazie rewolucyjnej uwydatnia się najjaskrawiej w tym, że patrioci polscy pomagali czynnie patriotom niemieckim walczyć z Niemcami broniącymi praw dynastycznych; ginęli na barykadach paryskich w walce z francuskim legitymizmem i orleanizmem; towarzyszyli Garibaldiemu w bojach z włoskim partykularyzmem dynastycznym i papieskim. Lecz myśl, żeby w Polsce przyjść miało do orężnej rozprawy także z odłamem Polaków nie chcącym wyzbyć się przestarzałego przywileju – ta myśl wydawała im się potworna i zbrodnicza. Zdarzało się natomiast, że sami ginęli z rąk rodaków i to nie renegatów w służbie zaborcy, lecz tych, których pragnęli poprowadzić do walki. „Taki jest los szlachty polskiej” kończy Hubert Olbromski (w Wiernej rzece) opowiadanie o okrutnej śmierci ojca. Nie los szlachty polskiej, lecz los elity szlacheckiej, najczęściej faktycznie już zdeklasowanej inteligencji, która, nie mogąc wysnuć idei ojczyzny z konkretnej rzeczywistości (jak na Zachodzie z rewolucyjnego ruchu mieszczaństwa), usiłuje abstrakcyjną ideą przezwyciężyć konkretną rzeczywistość (istota wszelkiego romantyzmu). Mocą tej abstrakcyjnej idei dziedzic Chwalibóg (Turoń) poprowadzić miał do powstania chłopa, którego wczoraj jeszcze trzymał w lochu i zakuwał w kajdany.”

Julian Brun (1886–1942) polski dziennikarz i działacz komunistyczny

Źródło: Stefana Żeromskiego tragedia pomyłek, www.nowakrytyka.pl http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article446

O śmierci , O losie , O inteligencji , O myślach

„Gdy nadejdzie dzień, w którym zechce ktoś opisać ewolucje i błądzenia malarstwa francuskiego w XIX wieku, będzie mógł pominąć Cabanela, będzie musiał natomiast zdać sprawę o Manecie.”

Jules-Antoine Castagnary (1830–1888)

Źródło: „Siècle”, 29 maja 1875, cyt. za: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1982, s. 157.

O wieku , O malarstwie

„Kobiety są jak szampan – we francuskim opakowaniu od razu stają się droższe.”

M. Agiejew (1898–1973)

Romans z kokainą
Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, tłum. Stanisław Kroszczyński, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 165.

O kobietach

„Poznaliśmy się kiedy mieliśmy po 18 lat. Spotkaliśmy się w studio nagraniowym. Grałem wtedy partię gitary dla pewnego francuskiego piosenkarza, który był kolegą Luca. Tak to się zaczęło. Luc pewnego dnia wpadł do studia, żeby go odwiedzić. Nie miał jeszcze żadnych szczególnych filmowych osiągnięć na swoim koncie. Wtedy asystował przy jakimś filmie. I kiedy Luc zobaczył, jak improwizuję, doszedł do wniosku, że muszę być kompozytorem. Kilka miesięcy później, rozpoczął pracę nad swoim pierwszym filmem krótkometrażowym pod tytułem L'avant-dernier. Wtedy poprosił mnie o skomponowanie do niego muzyki. W pierwszej chwili odmówiłem. Powiedziałem mu: – Nie. Ja nie jestem kompozytorem. Jestem tylko muzykiem. – Ale on nalegał mówiąc: – Ależ owszem. Wiem, że jesteś kompozytorem.”

Éric Serra (1959) kompozytor francuski

Za co mu dzisiaj dziękuję.
o Luku Bessonie.
Źródło: Jadwiga Polus, Eric Zawodowiec. Rozmowa z kompozytorem Luca Bessona, Stopklatka.pl, 8 czerwca 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=46372

O studiach

„Żadnej z moich praprababci, żaden francuski żołnierz nie zgwałcił i nie mam potrzeby chodzenia w różowych marynarkach.”

Joachim Brudziński (1968) polski polityk

o różowej marynarce Janusza Palikota.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/gid,62661,title,Mojej-babci-zolnierz-nie-zgwalcil---w-rozowym-nie-chodze,galeria.html

„Droga, którą szedł ksiądz biskup Kaczmarek i jego poplecznicy ma swoją nieubłaganą logikę rozwojową. Ten duchowny i denuncjant robotników w jednej osobie, pupilek reakcyjnych biskupów francuskich i polskich, faworyt Watykanu i zausznik Becka, organizator antyludowej roboty pod przykrywką Akcji Katolickiej i szermierz „krucjaty antybolszewickiej”, wielbiciel korporacjonizmu i poplecznik hitleryzmu staje na progu niepodległości jako nieprzejednany wróg nowej, odrodzonej Ludowej Polski.
Aby wzmocnić efekt na końcu powtórzył:
Ksiądz biskup Kaczmarek, faworyt Watykanu, zausznik Becka, krzyżowiec antykomunizmu, sługa hitleryzmu, chwalca narodowego zaprzaństwa i kapitulacji.”

Stanisław Zarakowski (1907–1998) naczelny prokurator wojskowy, generał brygady WP zdegradowany do stopnia szeregowego

mowa oskarżycielska przeciwko ordynariuszowi kieleckiemu, biskupowi Czesławowi Kaczmarkowi w 1953 roku.

„Widmo krąży po Europie – widmo komunizmu. Wszystkie potęgi starej Europy połączyły się dla świętej nagonki przeciw temu widmu, papież i car, Metternich i Guizot, francuscy radykałowie i niemieccy policjanci.”

Karol Marks książka Manifest komunistyczny

Ein Gespenst geht um in Europa – das Gespenst des Kommunismus. Alle Mächte des alten Europa haben sich zu einer heiligen Hetzjagd gegen dies Gespenst verbündet, der Papst und der Zar, Metternich und Guizot, französische Radikale und deutsche Polizisten. (niem.)
początek Manifestu.
Manifest komunistyczny (1848)

„Wolę być premierem w stylu brytyjskim niż francuskim, Polska potrzebuje silnego rządu i silnej władzy.”

Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) polski polityk, premier RP

do Lecha Wałęsy, po zaproponowaniu mu stanowiska premiera.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 4 lipca 2008, s. 20.

„Jedną z pierwszych etiud na tak zwanych elementarnych zadaniach aktorskich jest etiuda 'ślepi idą się kąpać', czyli wszyscy się rozbierają i grają poprzez dotyk. Nie mówię już o francuskich czy hiszpańskich szkołach. Można by pomyśleć, że tam siedzą sami starzy zboczeńcy, ale to pozwala ludziom osiągnąć kontrolę nad ciałem, które stanowi ich instrument. I świadomość tego instrumentu.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncda.htm

„Nasz chłop, pomimo swej niskiej kultury jest zdolniejszy, pojętniejszy od chłopa niemieckiego lub francuskiego, to niekoniecznie stąd wnioskować należy, ze tamte narody uformowały się z gorszego materiału rasowego, ale że jedynie żyjąc w cywilizacji przez dłuższy czas i w intensywniejszych jej postaciach, zdołały już część najlepszego materiału z ludu wyciągnąć i w znacznej mierze zniszczyć.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

O ludziach , O myślach , O czasie , O myśleniu

„Różnica między materializmem francuskim a angielskim to różnica między tymi dwoma narodami.”

Karol Marks (1818–1883) niemiecki filozof, ekonomista i działacz rewolucyjny

„Od wielu lat w prasie europejskiej, a zwłaszcza anglosaskiej, pojawiają się regularnie wzmianki o rzekomych polskich obozach koncentracyjnych, jak Auchwitz, Treblinka, Majdanek, Sobibór itd. To ohydne przekłamanie historii – należy mówić o niemieckich obozach koncentracyjnych na terenie okupowanej przez nich Polski, a nie o polskich obozach koncentracyjnych. Jeden przykład wyjaśni Państwu wszystko: we Francji, pięćdziesiąt kilometrów od Strasburga, Niemcy wybudowali koło miasteczka Sirumek, obóz koncentracyjny zwany Studtoff. Nigdy, ani razu nie mówiono o francuskim obozie koncentracyjnym Studtoffie, był to zawsze niemiecki obóz koncentracyjny na terenie Francji. W obozie w Guantanamo nikt przy zdrowych zmysłach nie mówi „obóz kubański”. Formuła użyta przez pana Schulza w jego pierwotnej wersji rezolucji, cytuję: „Obóz zagłady Auschwitz w Polsce”, była bardzo bliska sugerowania, że mógł to być polski obóz koncentracyjny. Nie dziwcie się zatem naszemu oburzeniu i złości, kiedy padają świadomie takie fałszywe świadectwa historii.”

Bogdan Pęk (1953) polski polityk

Źródło: wystąpienie w Parlamencie Europejskim, 26 stycznia 2005 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20050126+ITEM-008+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=3-136

O historii

„Na przykład z francuskim jest prosta sprawa: wystarczy zamiast „r” mówić „h” – phoszę bahdzo – i po kłopocie. Hiszpański też jest w miarę łatwy. Tam wszyscy seplenią. Swoją drogą, to się podobno wzięło stąd, że któryś z dawnych królów Hiszpanii seplenił i przez to wszyscy jego poddani też musieli zacząć. Nie, naprawdę tak słyszałem!… No, a z arabskim zaczynają się kłopoty. Jedyne, co człowiek może zrobić, to po prostu zapamiętać brzmienie słów i starać się je w miarę dokładnie naśladować. I nie próbować się domyślać, co który wyraz znaczy.”

Ridley Scott (1937) amerykański reżyser filmowy

Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=50605

„Nie byłoby Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, gdyby nie chrześcijaństwo. Nie byłoby tych sędziów w tym miejscu i nie mogliby wygadywać głupstw, gdyby 2000 lat temu nie pojawił się Jezus Chrystus i nie stworzył cywilizacji, która ukształtowała koncepcję osoby ludzkiej i prawa człowieka. Nie byłoby rewolucji francuskiej, gdyby nie chrześcijaństwo.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

o decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie wieszania krzyży we włoskich szkołach.
Źródło: Tomasz Lis na żywo, TVP2, 16 listopada 2009

O decyzjach , Chrystus

„Życie nauczyło mnie, że w najwspanialszym umyśle zawsze wije się jakiś niedowład, że olśnienia gasną, że i najmądrzejszy, który rzuca nas na kolana, też nie wie, dokąd się udać. Co sprawia, że nie dam żadnej mądrości decydować o mnie beze mnie. Ja wiem, mój protest jest czysto teoretyczny, ale co robić? Żyłem pod Hitlerem i pod Stalinem, w imię których ludzie bądź źli, bądź głupi decydowali w najlepsze o moim losie, nie pytając mnie wcale o zdanie. A za sanacji też znowu nie było tak czarownie. Przeciwstawiałem się wszystkim, jak mogłem, ale niewiele mogłem. I czego ja chciałem? O co walczyłem? O prawo do powiedzenia: "Zaraz, zaraz, to może nie tak…"”

Leopold Tyrmand książka Dziennik 1954

czyli to, co ci tam, za Łabą i za Atlantykiem, w 170 lat po Rewolucji Francuskiej mają co rano pod drzwiami jak butelkę mleka.
Dziennik 1954

O życiu , O losie , O ludziach

„Nie znam języka francuskiego, ale dzięki niezwykłym aktorskim interpretacjom Édith Piaf czułem ogromną energię, jaka jest w nich ukryta i miałem wrażenie, że wszystko rozumiem. To jest spektakl, który opowiada o artystce Jej piosenkami – prostymi, płynącymi z serca. O dzieciństwie, nieszczęśliwej miłości, radości kochania, ale i o śmierci. (…) Nikt nie potrafi śpiewać tak jak Piaf (…).”

Artur Barciś (1956) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Gorzów Wielkopolski, 2 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cccz.htm

O śmierci , O wrażeniach , O śpiewie , O dzieciństwie

„Z całej delegacji francuskiej tylko ja nie jestem socjalistą.”

Nicolas Sarkozy (1955) polityk francuski

na szczycie w Brukseli.
O Niemczech i Alzacji
Źródło: „Forum”, 2 lipca 2007

„Stany Zjednoczone za prezydentury Obamy wycofują się z Europy, zostawiając nas w pewnym osamotnieniu. Trudno uwierzyć, żeby ogłoszenie decyzji o rezygnacji z tarczy antyrakietowej 17 września 2009 r. było przypadkowe. W Europie kryzys ekonomiczny jeszcze wzmocnił dominację francusko-niemiecką, a także zmienił relacje w tym tandemie. Niemcy są już niekwestionowanym liderem Europy. W ich interesie leży nowa polityka historyczna, która jest sprzeczna z polską racją stanu. Straty terytorialne na rzecz Polski pozostają jedynym trwałym skutkiem klęsk w 1918 i 1945 r., a niemiecki „Bliski Wschód” jest przedmiotem ich stałego i żywego zainteresowania Dzisiaj już nikt się nawet nie dziwi, że mają tak wiele do powiedzenia np. w sprawach obwodu kaliningradzkiego.”

Zdzisław Krasnodębski (1953) socjolog, profesor, filozof

Źródło: Rzeczpospolita in extremis, „Gazeta Polska”, 23 lutego 2011

O decyzjach , O relacjach , O stracie

„Spanie nago w stylu francuskim
jest sposobem spania
ślimaki po francusku
to sposób jedzenia ślimaków
we wszystkim chodzi zawsze o sposób
na przykład jak pozbyć się małżonka
jak jeść arbuzy
i sto jeden sposobów kochania się
w tysiąc i jedną noc”

Ying Di (1937)

Źródło: Spanie nago w stylu francuskim, tłum. z języka niemieckiego Marek Śnieciński

O jedzeniu , O nocy , Kochać się

„Mnie z wczesnej młodości, z okresu starć z komunizmem, zostało takie przekonanie, że nie można się ze wszystkim podporządkowywać światu, że jeżeli człowiek czuje, że należy się przeciwko jakimś fragmentom życia czy całości świata buntować, to należy tego dokonywać, zdobywać się na odwagę. To zresztą zapisane jest i w naszej tradycji historycznej, w literaturze i jakoś tam w pamięci. Nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę, ale my wszyscy jesteśmy nie tylko spadkobiercami np. Deklaracji Praw Człowieka i Obywatel[a] Rewolucji Francuskiej, ale jesteśmy także spadkobiercami rewolucji z 1905 roku, zapomnianej rewolucji, organizowanej przez Partię Socjalistyczną z Piłsudskim na czele, której środków używaliśmy jeszcze w latach 80., walcząc pod sztandarami Solidarności.”

Lech Raczak (1946–2020)

Źródło: Piotr Wyszomirski, Lech Raczak: Miłość Przybyszewskiej do gilotyny budzi strach, 11 lipca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/142982.html

O miłości , O świecie , O strachu , O literaturze

„Film o wnętrzu ludzkiego ciała, to najlepszy film, jaki zrobiłem, ale gdy zaproponowałem go telewizji francuskiej, mimo sukcesu „Był sobie człowiek” odpowiedzieli, że to nie jest historia dla dzieci, one jej nie zrozumieją. Będą się bały tych wszystkich stworów, które zaludniają wnętrze ludzkiego ciała. Przedstawiłem więc „Było sobie życie” innym stacjom francuskojęzycznym i dzięki uznaniu, z jakim spotkał się w Kanadzie, został w końcu zrealizowany we Francji.”

Albert Barillé (1920–2009) francuski producent filmowy, scenarzysta, rysownik

Źródło: Było sobie życie, nostalgia.pl http://www.nostalgia.pl/bylosobiezycie/

O życiu , O dzieciach , O historii , O sukcesie

„Nie ma chyba ani jednej współczesnej powieści kryminalnej, w której by oficer milicji, jakiś kapitan biały, czarny czy brązowy nie siedział w eleganckim lokalu i ze znudzoną miną nie sączył leniwie francuskiego koniaku obserwując niebezpiecznego przestępcę zagryzającego dzwonkiem śledzia kieliszek czystej.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Tajemnica starego kościółka

„Doświadczenie historyczne uczy również, że zaangażowane mniejszości bywają zdolne do zmiany kierunku, w jakim podąża reszta społeczeństwa. Potrafią czasem przekonać większość, że jej obojętność prowadzi donikąd albo do katastrofy, i skłonić masy do zaangażowania. Ktoś mógłby zapytać, dlaczego odwołuję się akurat do tradycji ruchu oporu z okresu II wojny światowej, a nie na przykład do rewolucji francuskiej. Ale to chyba dlatego, że dla mojego pokolenia sytuacja była w pewnym sensie podobna do dzisiejszej. Stanęliśmy w obliczu czegoś strasznego, potwornego wręcz – a większość mówiła, że przecież nic nie można zrobić, że nic od nas nie zależy. Mniejszość była gotowa stawić opór i ostatecznie udało się pokonać faszyzm.”

Stéphane Hessel (1917–2013)

Źródło: Najgorsza jest obojętność, krytykapolityczna.pl, 6 maja 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/HesselNajgorszajestobojetnosc/menuid-1.html

O wojnie , O czasie , O obojętności , Sens

„W trakcie spotkania z francuskimi czytelnikami, pewna starsza uśmiechnięta pani zapytała mnie, dlaczego moje pisanie jest takie pessimiste. Coś jej odpowiedziałem na okrągło, grzecznie. A najchętniej powiedziałbym jej wprost: „Piszę także po to, by choć na chwilę z pani twarzy zniknął ten uśmiech”.”

Wojciech Tochman (1969) polski dziennikarz

Z wywiadów
Źródło: Zdziwienie i podziw, „Tygodnik Powszechny”, 11/2005

O uśmiechu

„Mój nacjonalizm to nacjonalizm Frankokanadyjski (…) mój lud to Frankokanadyjczycy; moja ojczyzna to Kanada francuska, a naród, który chciałbym widzieć, że rośnie w siłę dzięki Opatrzności, to naród Frankokanadyjski.”

Jules-Paul Tardivel (1851–1905)

Źródło: Marta Kijewska-Trembecka, Quebec i Quebecois. Ideologie dążeń niepodległościowych, Kraków 2007, str. 136

O ludziach , O sile , O ojczyźnie

„Pyta mnie Pan, Hrabio, a z jakiego powodu wysłaliśmy do Zatoki Perskiej dwa szpitale polowe. Panie Hrabio, z takiego samego powodu, dla którego kuwejcki partyzant miał francuski karabin zapłacony amerykańskimi dolarami zrobiony ze szwedzkiej stali w niemieckiej fabryce przez Turków. Taki właśnie karabin przywiózł mój znajomy z Mołdawii; kupił go tam od jednego ruskiego żołnierza za paczkę tajwańskich prezerwatyw sprawdzanych elektronicznie. I było to pierwsze spotkanie żołnierza radzieckiego z zachodnią elektroniką.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Teksty satyryczne, Listy do JWP Hrabiego

„Ludzie zaufali Lechowi Wałęsie, ryzykowali dla niego w różny sposób. Wśród tamtych liderów nie ma Jarosława Kaczyńskiego, nie ma Macierewicza, nie ma Błaszczaka; oni się do tej Solidarności, do kierowania tym ruchem, nie przykręcą żadnym śrubokrętem, żadnym kluczem francuskim.”

Bogdan Lis (1952) polski polityk

Źródło: Bogdan Lis: Dokumenty z szafy Kiszczaka? To teksty ubeckie, to nie Wałęsa http://www.newsweek.pl/polska/bogdan-lis-myslalem-ze-macierewicz-to-agent-kgb,artykuly,381262,1.html, newsweek.pl, 6 marca 2016.

O ludziach

„Francuska armia totalnie była zarażona syfilisem w jego ciężkiej formie. Żołnierzom gniło ciało, odpadały nosy i uszy, powszechny smutek zapanował w armii królewskiej.”

Pierre de Bourdeille, seigneur de Brantôme (1540–1614) francuski historyk, żołnierz i biograf

Źródło: Elwira Watała, Wielcy zboczeńcy, Warszawa 2007, ISBN 9788373992276.

O smutku

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„Przedstawiciele krajów akcesyjnych pytają mnie o stanowisko UE w kryzysie irackim. Czy dla tego stanowiska reprezentatywna jest linia francusko-niemiecka, czy też brytyjsko-hiszpańska? Trudno mieć im za złe, że są zagubieni.”

Günter Verheugen (1944) polityk niemiecki

Źródło: BBC, 24 marca 2003

„Z ostatnich rzeczy jestem zafascynowany płytą Marysi Peszek „Miasto mania”. Słucham zespołu Wise, który widziałem na koncercie. To jest francuski, jazzowy, podrasowany elektroniką, zespół. Oczywiście mam też takie swoje miłości, jak choćby Mars Volta czy Queens Of The Stone Age.(…) jestem także wielkim fanem Łucji Prus, Magdy Umer, Wojtka Młynarskiego, Seweryna Krajewskiego, nawet wczesnej Maryli Rodowicz. Bardzo lubię muzykę z tamtego okresu. Muszę więc powiedzieć, że na półce z płytami mam niezłą mieszankę.”

Rafał Maćkowiak (1975) aktor polski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=28421

„Emplois – no to już jest z francuskiego: spluwaczka.”

Leszek Niedzielski (1942)

Właściwe znaczenie słów

„Wolnomularstwo nie jest jednorodne. Podzielone jest na wiele nurtów, znacznie różniących się od siebie i często ze sobą konkurujących. Tak jest od samych narodzin ruchu z początkiem XVII w. w Anglii. Różnimy się osobowością, wiekiem, poziomem zamożności i mentalnością. Widzę różnice w postępowaniu braci w zależności np. od kraju pochodzenia. Wolnomularz włoski jest inny niż francuski, niemiecki czy angielski.”

Marek Złotek-Złotkiewicz (1957)

Źródło: Adam Szostkiewicz, Rozmowa z wielkim mistrzem Wielkiej Loży Narodowej Polski Bracia wolnomularze, polityka.pl, 13 maja 2011 http://www.polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1515446,2,rozmowa-z-wielkim-mistrzem-wielkiej-lozy-narodowej-polski.read

O narodzinach , O wieku , O osobowości

„To Lelewel opublikował kłamstwa i obraźliwe dla Polski informacje w swoim francuskim opracowaniu – «Numismatique du moyen-age – Numismatique polonaise» (Numizmatyka średniowieczna – Numizmatyka polska), a mianowicie:
– «że wszystko co jest w posiadaniu, to kilkanaście monet polskich z okresu średniowiecza»,
– «nie był znany pieniądz narodowy przed wprowadzeniem Chrześcijaństwa»,
– że w obiegu w Polsce były «łapki futerkowych zwierząt» (extrémités des fourrures), jak kuny, wiewiórki, popielice itp.
Wykazał się tutaj szczególnym tupetem i bezczelnością!”

Janusz Bieszk (1955) polski autor

O pieniądzach , O kłamstwie , O zwierzętach

„[Zbrodniczość wielkiego kapitału] najlepiej widać było (…) w Afryce, a zwłaszcza w Rwandzie, gdzie pomagałem tworzyć tamtejszą administrację. Niewiele osób w Polsce wie, że konflikt między Hutu i Tutsi, który doprowadził do do ludobójstwa na masową skalę (1,2 miliona ofiar), był od początku podsycany przez zagraniczne koncerny. Hutu popierał kapitał belgijsko-francuski, a Tutsi – amerykańsko-brytyjski. Szefowie zachodnich firm doskonale wiedzieli, czym to się skończy, a mimo to, dla własnego zysku, sprzedawali broń na masową skalę i antagonizowali oba plemiona. Dziś Polska, tak jak kraje afrykańskie, ma status kraju neokolonialnego.”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Krzysztof Różycki, Co z tą Polską, „Angora”, 2 lutego 2014

„Jednakże na nieszczęście francuskie władze protektoratu wykorzystały moją nieobecność [podczas studiów we Francji], by położyć rękę na całej administracji kraju. Stwierdziłem po powrocie, że moje uprawnienia są bardzo ograniczone; Francuzi traktowali mnie wyłącznie jako władzę doradczą.”

Bảo Đại (1913–1997) wietnamski polityk

Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa, 2002, ISBN 83-207-1705-1, s. 491

O nieszczęściu

„Gdybyśmy nie mieli paru profesorów, którzy wstawiali się za mną, byłoby ze mną źle. (…) Jeden z naszych profesorów (…) [König, u którego Hitler miał lekcje francuskiego] był c. k. komisarzem do sprawdzania kotłów parowych (…). Podczas eksplozji odebrało mu mowę. Tak, że pewnych rzeczy nie mógł wymówić. Kiedyśmy przyszli do jego klasy, siedziałem całkiem z przodu. Zaczął odczytywać nazwiska. Kiedy doszło do mnie, patrzyłem na niego, nie ruszając się. Oburzony kazał mi się wytłumaczyć. Nie nazywam się Itler, nazywam się Hitler, panie profesorze! Nie mógł wymówić H.”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

wspomnienia z nocy 8/9 stycznia 1942.

„Francja to ja. (…) Jesteśmy synami nowego świata, uformowani duchem i wysiłkiem francuskim.”

Ferhat Abbas (1899–1985) algierski polityk

Źródło: Aleksandra Kasznik-Christian, Algieria, Warszawa 2006, s. 158.

O wysiłku

„Podstawowa różnica dotycząca francuskiej i amerykańskiej polityki ustępstw polega na tym, że Francja płaci okup gotówką i odzyskuje zakładników, podczas gdy Stany Zjednoczone płacą go bronią, co prowadzi do pojmania kolejnych zakładników.”

William Safire (1929–2009)

Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 450, tłum. Stanisław Kroszczyński.

„Chopin naprawdę jest pierwszorzędny, to nie jest tajemnicą, ale Orzeszkowa nie jest, już nie mówiąc o Prusie – to nie jest pierwszorzędne, bo trzeba to widzieć przez Tołstoja, Dostojewskiego, Gogola i Czechowa – a co to ma wspólnego? Do tego francuska, niemiecka, angielska czy nawet amerykańska literatura – trzeba przyznać, że byliśmy narodem nieszczęsnym, któremu polskość przesłoniła człowieczeństwo, boskość i powszechność.”

Henryk Bereza (1926–2012) polski krytyk literacki

Źródło: O wszystkim nie pisałem… (Z Henrykiem Berezą rozmawiają Błażej Dzikowski i Jakub Winiarski), „Studium” nr 2/2006.

O tajemnicy , O literaturze

„Niektórzy mówią, że będzie to stulecie Ameryki. Moim zdaniem stulecie w które wkraczamy, stulecie, które narodzi się po wojnie, może i musi być stuleciem prostego człowieka. Nie będzie to militarny ani gospodarczy imperializm. Marsz wolności trwający przez ostatnie 150 lat to wielka rewolucja. Była rewolucja amerykańska, francuska, rewolucja w Ameryce Łacińskiej i radziecka. Każdą wzniecono w imię prostego człowieka. Czasem używano przesadnych środków, lecz przedarto się do światła.”

Henry Wallace (1888–1965) polityk amerykański

przemówienie z maja 1942 roku.
Źródło: Oliver Stone's Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, odcinek 2

O wojnie , O wolności , O czasie

„Historia oceni go surowo. Nie sprostał swemu marzeniu o przekształceniu Algierii w silne, nowoczesne państwo. Mimo, że po Francuzach zostały zagospodarowane pola naftowe, rewolucja przemysłowa nie udała się w tym kraju drobnych rzemieślników. Spowodowała jedynie niepohamowany odpływ ludności ze wsi do miast i ich niekontrolowany wzrost. Koloniści francuscy pozostawili po sobie kwitnące rolnictwo, które niszczało, bo zabrakło rąk do pracy, nawozów i światłych rolników. Handel opanowała mafia. Znów powstały wielkie fortuny, które zgarniały dla siebie wszelkie korzyści. Nastąpiło rozluźnienie obyczajów, nawet w najbliższym otoczeniu prezydenta. Sam Bumedien także uległ zachodnim wpływom i ożenił się z wyemancypowaną i wykształconą w Szwajcarii kobietą. Nie był jednak na tyle postępowy, aby kobietom algierskim przyznać równouprawnienie, jak to uprzednio obiecywał. Ascetyczny wojownik zmienił się w gnuśnego sybarytę.”

Houari Boumedienne (1932–1978)

Autorzy: Pierre Accoce, Pierre Rentchnick, Chorzy, którzy nami rządzą, tłum. Marta Kubiak, Wydawnictwo Test, Lublin 1992, s. 152.

O kobietach , O marzeniach , O historii

„Stolicę światowej gastronomii, centrum kulinarnych mód oskarżono o skłonność do barbarzyństwa, z którego uratowane zostało przez Sarmatów. „Polacy pokazali Francuzom widelec” – zawistował jeden z polskich wiceministrów, nawiązując do legendy o tym, że to w Krakowie francuskie książątko obrane królem Rzeczypospolitej po raz pierwszy zapoznało się z rogatym sztućcem. Ruch w paryskich restauracjach zamarł, zbladły, a następnie zaczęły chorobliwie migotać gwiazdki Michelina. Sommelierzy donoszą, że skokowo zwiększyła się ilość win korkowych, a zamiast lekkich sufletów z francuskich pieców wychodzą wyłącznie zakalce. Jak żyć? Jak gotować, gdy hańba francuskiego stołu okazała się tak ewidentna?”

Maciej Nowak (1964) Polski krytyk teatralny i kulinarny

Źródło: Forkgate. Kto potomków Karola Młota nauczył jeść widelcem http://wyborcza.pl/7,75968,20836769,forkgate-kto-potomkow-karola-mlota-nauczyl-jesc-widelcem.html, wyborcza. pl, 14 października 2016.

O piekle , O gotowaniu

„Drobny, niski mężczyzna z twarzą, w której wszystko jest płaskie – nos, wargi, kości policzkowe. Houphouët wyrządził postępowym siłom Afryki ogrom zła. Odegrał on w rewolucji afrykańskiej znacznie gorszą rolę, niż wiele innych popularnych – w negatywnym sensie – nazwisk afrykańskich. Jeżeli w krajach byłej Afryki francuskiej zostały rozbite siły lewicy i postępu – to jest w tym główna zasługa Houphouëta-Boigny’ego. Prezydent Wybrzeża Kości Słoniowej jest afrykańskim ideologiem, organizatorem i promotorem francuskiego neokolonializmu.”

Félix Houphouët-Boigny (1905–1993) prezydent Wybrzeża Kości Słoniowej

na konferencji szefów państw afrykańskich w maju 1963.
O Félixie Houphouëcie-Boignym
Źródło: Ryszard Kapuściński, Gdyby…, op. cit., s. 73.

O sile , Sens

„W ubiegłym tygodniu odwiedził nas Książę Poniatowski, bratanek Króla Polski, a także francuscy, duńscy, sardyńscy i holenderscy ambasadorzy; w tym tygodniu przyjechał Hrabia Orłow i pięciu słynnych braci, tak bliskich Imperatorowej Rosji; a jeszcze wczoraj był u mnie Wikcekról Irlandii i zjadł ze mną obiad. Rzadko który dzień upływa bez wizyty jakiejś ważnej osobistości.”

Matthew Boulton (1728–1809)

Last week we had Prince Poniatowski, nephew of the King of Poland, and the French, Danish, Sardinian and Dutch ambassadors; this week we have had Count Orloff and the five celebrated brothers who are such favourites with the Empress of Russia; and only yesterday I had the Viceroy of Ireland who dined with me. Scarcely a day passes without a visit from some distingushed personage.
O gościach w Soho Manufactory, 1767.

„Syfilis stał się także rodzinnym schorzeniem Jagiellonów. Nie był on wprawdzie w tej dynastii chorobą dziedziczną, ponieważ pojawił się dopiero w trzecim pokoleniu (…). Jako pierwszy zaraził się Jan Olbracht. Nastąpiło to prawdopodobnie w 1497 roku w Krakowie, gdzie według Macieja z Miechowa „niewiasta jedna z odpustu rzymskiego do Krakowa za upominek przyniosła, która niemoc w Polszcze jako osobliwa plaga Boża za wszeteczeństwem ludzi swawolnych prędko się rozniosła, zwłaszcza u tych, którzy radzi wino, a takież i inne trunki piją, a niewiast przyglądają”. Olbracht prędko zdał sobie sprawę ze swojej choroby, ponieważ ustatkował się i przystąpił do porządkowania spraw państwowych. Śmierć dosięgła go jednak w czterdziestym pierwszym roku życia. W dwa lata później „długą niemocą francuską zemdlony” zmarł w wieku trzydziestu pięciu lat jego młodszy brat Fryderyk, arcybiskup gnieźnieński i kardynał. Książę biskup nie był człowiekiem nazbyt świątobliwym i lubił sobie folgować w towarzystwie wesołych niewiast.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

O śmierci , O ludziach , O chorobach , O piciu

„„Szkoła polska” to dla mnie pojęcie na eksport, podobne do sloganu o „nowej fali” francuskiej. To, co nazywano u nas szkołą polską i co wzbudziło zainteresowanie na świecie, to pewien krąg tematyczny i barok w obrazie. Kiedy na zachodzie doprowadzono aż do perfidii prostotę obrazu i zajmowano się poszukiwaniem dna codzienności, Polska 'strzeliła' odwołaniem się do tradycji romantycznych w relacji cynicznej, czasem pełnej metafor, czasem groteski i kpiny. Mam tu na myśli filmy Wajdy i Munka. Myślę, że prawdziwsi i bardziej szczerzy byli polscy dokumentarzyści, którzy w paru filmach potrafili bezkompromisowo i z pasją wyrazić przemiany i dramaty naszego współczesnego życia.(…) Dawniej byłem zwolennikiem rakursów, udziwnień i wyszukanych kompozycji, dziś skłaniam się do powściągliwej, pozbawionej ozdobników narracji fotograficznej, tak charakterystycznej dla współczesnego filmu i prozy literackiej.”

Mieczysław Jahoda (1924–2009) polski operator filmowy

Źródło: „Kwartalnik Filmowy” 3/1960

O szkole , O poszukiwaniu , O myślach , O relacjach

„Zwycięstwo smakuje jak francuski szampan.”

Kazimierz Marcinkiewicz (1959) polityk polski, premier RP

z konferencji prasowej premiera po zakończeniu negocjacji w sprawie budżetu Unii Europejskiej 17 grudnia 2005.

O zwycięstwie

„Nieprawdziwe, kłamliwe i oszczercze jest sformułowanie, że z przyzwolenia władz i policji bito ludzi pod krzyżem. To jest z taką dobrą wolą napisana ta deklaracja, jak Bismarck pisał do Napoleona III, dążąc do wywołania wojny prusko-francuskiej.”

Tomasz Nałęcz (1949) polski polityk, historyk

o deklaracji łódzkiej.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/gid,12796884,title,Apeluje-by-Jaroslaw-Kaczynski-poddal-sie-badaniom,gpage,7,img,12796913,galeria.html, dostęp 30 października 2010

O wojnie , O ludziach

„10 przykazań bywa przedstawiane jedynie jako nakazy i zakazy ograniczające człowieka. A jest dokładnie przeciwnie! To co zniewala człowieka, przedstawiane jest jako korzystanie z ludzkiej wolności! To dokładnie ta sama metoda, która jest stosowana do epok historycznych. Epoka, kiedy to nie było zasadniczego postępu ludzkiego ducha, bierze swoją nazwę od światła. A „oświecenie” to paradoksalnie najciemniejsza epoka. Nawet w Wielkiej Encyklopedii Francuskiej nie odnajdujemy hasła „duch”. Natomiast epoka w historii cywilizacji zachodniej najbardziej dynamiczna, najświatlejsza, jaką jest wiek XIII, jest określana jako okres „mroków średniowiecza”, saecula obscura. Ojciec kłamstwa działa. Nie wolno się na to nabierać.”

Roman Kneblewski (1952)

Źródło: Łukasz Karpiel, Nie zamykajmy sobie drogi do zbawienia http://www.pch24.pl/nie-zamykajmy-sobie-drogi-do-zbawienia,2453,i.html, pch24. pl, 11 maja 2012.

O kłamstwie , O historii , O wolności , O wieku

„Francuski kryzys moralności ma konkretną nazwę: to kryzys pracy.”

Nicolas Sarkozy (1955) polityk francuski

O Niemczech i Alzacji
Źródło: „Forum”, 3 lutego 2007

„Gdyby rząd V Republiki Francuskiej wykupił wszystkie państwowe firmy w Polsce – rząd III Rzeczypospolitej Polskiej wykupił wszystkie państwowe firmy we Francji – to w obydwu krajach dokonałaby się całkowita prywatyzacja! Taka jest oficjalna interpretacja Ministerstwa Skarbu.”

Janusz Korwin-Mikke/G

Źródło: blog, 7 września 2009

„Przełamanie [frontu], które i tak jest poza naszymi możliwościami, nie jest konieczne. W zasięgu naszych możliwości są cele, których utrzymanie zmusi francuski Sztab Generalny do rzucenia walki wszystkich żołnierzy. Jeżeli tak zadecydują, to francuskie siły zostaną wykrwawione na śmierć.”

Erich von Falkenhayn (1861–1922) wojskowy niemiecki

z listu do cesarza Wilhelma II Hohenzollerna z lutego 1916.
Źródło: Bogusław Wołoszański, Wojna, miłość, zdrada, Wydawnictwo Wołoszański, Warszawa, ISBN 9788389344830, s. 24.

O miłości , O śmierci , O wojnie , O zdradzie